#zorgzaam

[peterpauldoodkorte]

mantelzorger

heerlijkzijn de ogendie altijd lachenfijn is de taal die met humor sprekendoneindig wel lijktde warme aandachtdie zorgzaam koestertniemand die zietdat langzaam verdrinktwat jou gaande houdwant even voor jouzelfis er nooit de tijdje voelt je drenkelingin de zee van gelukdie jij golven laatmeestal in de schaduwblijft jouw kus helendvoor wie jij lief hebtde naaste of de ziekedie jij met zorg…

[elysischedame]

Ik wanneer iedereen het er niet mee eens is dat hij superlief, -schattig, -krokant, -sexy, -aardig, -vriendelijk, -zorgzaam, -knap en -lekker is, maar hij is wel superlief, -schattig, -krokant, -sexy, -aardig, -vriendelijk, -zorgzaam, -knap en -lekker….

[inhetoogvandestorm]

Vier letters verticaal zorgzaam bekoorlijk - juni 2024

Het enige wat me lukt is zweedse puzzels maken. Het voelt nuttig om letter per letter een woord te spellen waarvan je de betekenis niet kent maar je wel weet dat het er hoort omdat je het in tal van vorige hokjes ook hebt neergepend. Zo is bijvoorbeeld afrastering een tuinhek en gedorste halmen altijd stro. Zoon van Isaak Esau. Ik is ego. Opschudding gedoe.

Het afdelingshoofd van de theaterschool vraagt me waarom ik zo bang ben van mijn ouders. Denk je niet dat ze het wel weten? Ik denk dat ze het al weten.

Ik moet toegeven dat het klopt, mijn moeder heeft mijn naam gehoord. Toen ze erover begon, zei ik dat het een pennaam is. Ik was eens op een dichtavond, en een vrouw vroeg na het luisteren wat dat woord op de sticker op mijn shirt betekend. Ik zei dat is mijn naam. Pennaam? Een alibi? Achternaam? Koosnaam? Nee ik zei dat is mijn naam mijn voornaam. Een pauze. Oh. Uniek.

Uniek is meestal enig.

Ik durf niets anders dan zweedse puzzels maken. Af en toe komt één of andere zin in me op, en kribbel ik die in de kantlijn net ontsnapte synoniemen. Maar daarvoor staat geen oplossing achterin.

Het afdelingshoofd zit met zijn handen in het haar en stelt zeer gerichte vragen. Ik voel zo’n zware mist opkomen, zo’n vuurtorenloze mist ik vraag hem wanneer was dat, hoe bedoel je. Een halfjaar geleden? Welke maand was dat? In september was ademhalen verbazingwekkend onnadachtzaam, zalig. Oh augustus was verschrikkelijk. Wat is er eerst gekomen? Misschien word ik van school gestuurd, maar gelukkig heb ik talent. Nee dat is niet wat ze zeggen. Georgina zit naast me om te helpen als de dingen in mijn hoofd thans op vriendelijk verzoek niet uit mijn mond willen. Ze kocht een glazen flesje ice tea voor me dat ik per ongeluk op een parkbankje laat staan. Iemand is bang om mij tegen het lijf te lopen, ik ben bang om naar huis te gaan. Het is heel simpel, en ik val eindelijk terug in slaap. Ik maak een nestje in je bed, voel me gevangen door de slaap als die komt, en door al het andere wanneer die uitblijft. Elke avond maken we samen één pagina. Koosnaam is meisje. Boterham is boke. Meisje is dus meiske. Zelfde k.

Je vraagt me plagerig of ik dan op mijn zeventigste een memoire 2.0 zal schrijven. Ethel Adnan schrijft in shifting the silence: when I was young I died every day. Een streling is een aai. Mijn moeder belt acht keer op een half uur en SMS't daarna twee vraagtekens. Wat kan ik doen behalve het negeren? Enkele uren later stuurt ze ik veronderstel dat je slaapt. Aan de ijzeren poort geeft Georgina me een knuffel en zegt courage. Courage en als het niet lukt, dan is dat ook oké. Ik loop langs een visrestaurant waar rijke witte mensen mosselen zitten te eten in witte stoelen met de zon op, en ik besef dat ik al heel lang geen kind meer ben geweest.

In het park denk ik een fontijn heeft toch zoiets frivools. Ik vind het prachtig. En: Als je je handen ergens afhaalt, waar moet je ze dan leggen?

Alles wat ik de afgelopen dagen wou zeggen kwam eruit als wie woont daar?   wie is daar wie woont daar is daar iemand wie woont daar     ik hoor iets wie woont daar wie komt daar binnen wie woont daar kan je het licht aandoen wie woont daar het doet pijn aan mijn ogen wie woont daar ik wil dat je vertrouwen schenkt in mij wie woont daar nee ik heb het niet in mezelf is het dan niet goed om dingen te vragen die je tekort komt wie woont daar     ik mis drie maaltijden per dag voor mij bereid en voor mijn neus verschijnend wie woont daar niet mijn moeder wie woont daar nee die mis ik niet zo is dat één van onze buren wie woont daar denk je dat het ons aan de bergen doet denken wie het klateren daar wie woont daar wie woont daar

Georgina zei eerst dan leg je ze ergens anders. Aanvullend misschien blijven ze wel ergens zweven. 

Een gevaar voor anderen en zichzelf. Dat is het te vermijdene. Maar

waaraan knoop je een handje zodat het niet wegvliegt en vast komt te zitten in een hoge hoge boom? Ik ben al zo lang zo jong. Als kind besta je dagelijks, met kleine voeten op een stronk kijk kijk moeder vader ik ben een boom!

Jongensnaam vijf letters horizontaal is Storm.

[gooisetaxi]

Gooise Taxicentrale

EEN TAXI BESTELLEN BIJ GOOISE TAXICENTRALE

Wij zijn actief zowel in Het Gooi als ver daarbuiten en hebben de volgende kernactiviteiten: De kernwaarden die binnen ons bedrijf gelden zijn: behulpzaam, vriendelijk, betrouwbaar en veiig. Gooise zakentaxi, wij zijn een klantgericht bedrijf dat uw wensen graag vervult. Gooische schipholtaxt, wij kennen schiphol goed en chechken de laatste informatie over uw vlucht. Gooise zorgtaxi, de chauffeur van Gooise taxicentrale zijn zorgzaam en komen regelmatig in de diverse zorgcentra.

Website: https://www.gooisetaxicentrale.nl

Address: Lambertus Hortensiuslaan 108, Naarden, Noord-Holland, 1412 GZ

Phone Number: 035 - 694 59 55

Business Hours: 24/7

Contact mail: info@gooisetaxicentrale.nl

[tbtb-relatiegeschenken]

De Kracht van Gepersonaliseerde Zonnebrand: Een Must-Have voor Zomerse Promoties!

In de wereld van marketing en promotie is het cruciaal om op te vallen en een blijvende indruk achter te laten. Dit geldt met name in de zomermaanden, wanneer mensen massaal naar buiten trekken om te genieten van het mooie weer. Wat is dan een betere manier om je merk te promoten dan met een product dat iedereen nodig heeft en waardeert? Bedrukbare zonnebrand van TBTB.nl biedt de perfecte oplossing!

Waarom Bedrukbare Zonnebrand?

Nuttig en Waardevol: Zonnebrandcrème is een essentieel product voor iedereen die tijd doorbrengt in de zon. Door zonnebrand te personaliseren met jouw merklogo, geef je niet alleen een nuttig geschenk, maar ook een waardevol hulpmiddel dat helpt bij het beschermen van de huid tegen schadelijke UV-stralen.

Breed Bereik: Of het nu op het strand, tijdens een festival of bij een sportevenement is, zonnebrandcrème wordt overal gebruikt. Dit betekent dat jouw merk voortdurend zichtbaar is voor een breed publiek. Elke keer dat iemand jouw bedrukte zonnebrand tevoorschijn haalt, wordt jouw merk onder de aandacht gebracht.

Duurzaamheid en Herinnering: In tegenstelling tot veel andere promotionele artikelen, wordt zonnebrandcrème zorgvuldig gebruikt en kan het lange tijd meegaan. Dit zorgt ervoor dat jouw merk gedurende een langere periode zichtbaar blijft, wat leidt tot een duurzame herinnering bij de ontvanger.

Bedrukbare Zonnebrand bij TBTB.nl

Bij TBTB.nl begrijpen we de kracht van effectieve promotie. Daarom bieden we een breed scala aan zonnebrandproducten die volledig gepersonaliseerd kunnen worden met jouw logo of ontwerp. Van handige tubes tot stijlvolle flacons, er is voor elk wat wils.

Inspirerende Gebruiksvoorbeelden

Veel bedrijven en organisaties hebben al succes geboekt met onze bedrukbare zonnebrandproducten. Hier zijn enkele inspirerende voorbeelden van hoe je deze promotionele artikelen kunt inzetten:

Bedrijfsevenementen: Bedrukte zonnebrandcrème kan worden uitgedeeld tijdens zomerse bedrijfsevenementen of teambuildingactiviteiten. Dit zorgt niet alleen voor bescherming tegen de zon, maar ook voor een gevoel van samenhorigheid en merkloyaliteit onder medewerkers.

Festivals en Concerten: Zonnebrandcrème is een must-have item op elk festival of concert. Door jouw merk te promoten met bedrukte zonnebrand, zorg je ervoor dat festivalgangers jouw logo associëren met plezier en zorgzaamheid.

Sportevenementen: Sportevenementen zijn de perfecte gelegenheid om zonnebrand uit te delen. Deelnemers en toeschouwers zullen dankbaar zijn voor het praktische geschenk, en jouw merk krijgt de nodige zichtbaarheid.

Goodie Bags: Voeg bedrukte zonnebrandcrème toe aan goodie bags tijdens beurzen, conferenties of klantendagen. Dit voegt waarde toe aan de goodie bag en zorgt ervoor dat jouw merk een positieve indruk maakt.

Milieuvriendelijke Opties

Bij TBTB.nl hechten we ook veel waarde aan duurzaamheid. We bieden daarom zonnebrandproducten aan die milieuvriendelijk zijn en voorzien van natuurlijke ingrediënten. Deze producten zijn niet alleen goed voor de huid, maar ook voor het milieu. Door te kiezen voor milieuvriendelijke zonnebrand, laat je zien dat jouw merk geeft om de planeet en de gezondheid van je klanten.

De Impact van Gepersonaliseerde Zonnebrand

Het gebruik van bedrukbare zonnebrand als promotioneel product kan een aanzienlijke impact hebben op de merkherkenning en loyaliteit. Hier zijn enkele voordelen van het gebruik van gepersonaliseerde zonnebrandcrème:

Verhoogde Merkherkenning: Elk gebruik van de zonnebrand zorgt voor een moment van merkzichtbaarheid. Dit leidt tot verhoogde herkenning en herinnering van jouw merk.

Positieve Associatie: Door een product te geven dat helpt bij de bescherming tegen de zon, creëer je een positieve associatie met jouw merk. Mensen waarderen het gebaar en zullen jouw merk zien als zorgzaam en attent.

Woord-van-Mondreclame: Tevreden ontvangers zullen waarschijnlijk hun positieve ervaringen delen met vrienden en familie, wat leidt tot gratis mond-tot-mondreclame voor jouw merk.

Gepersonaliseerde zonnebrand van TBTB.nl is een slimme en effectieve manier om jouw merk te promoten. Het is een praktisch, gewaardeerd en duurzaam product dat zorgt voor langdurige zichtbaarheid en positieve merkassociaties. Of je nu een klein bedrijf bent dat op zoek is naar unieke promotieartikelen of een groot bedrijf dat impactvolle relatiegeschenken wil uitdelen, bedrukbare zonnebrand biedt de perfecte oplossing.

Bezoek onze website en ontdek de vele mogelijkheden om jouw merk te laten stralen deze zomer. Investeer in bedrukbare zonnebrand en laat jouw merk opvallen in de stralende zon! 🌞

[jasminhajro13]

Wil je een kinderboek dat je kleintjes niet alleen vermaakt, maar ze ook levenslessen bijbrengt? Nou, dan moet je absoluut binnenstappen in de magische wereld van Puppy Ixi! Dit boek is een episch avontuur vol actie, waardevolle lessen en klusjes die je kinderen zullen laten springen van opwinding!

Puppy Ixi is niet zomaar een gewone pup. Hij is een energiebom vol nieuwsgierigheid en vastberadenheid om de wereld te veroveren. Hij gaat op een onvergetelijk avontuur en ontdekt dat er meer in het leven is dan alleen snoepjes en spelletjes. Hij leert de betekenis van echte vriendschap en liefde, en geloof me, die lessen zijn van onschatbare waarde!

Terwijl Ixi de wereld verkent, komt hij allerlei dieren tegen die hulp nodig hebben. Van een zielig vogeltje zonder nest tot een arme eekhoorn zonder notenvoorraad. Maar raad eens? Ixi is er altijd om de dag te redden! Met zijn ongelooflijke doorzettingsvermogen en positieve instelling leert hij hoe hij klusjes kan klaren en anderen kan helpen.

En weet je wat het beste is? Ixi ontdekt dat vriendschap een cruciaal onderdeel is van het leven. Hij leert je kleintjes dat het niet uitmaakt hoe iemand eruitziet of hoe groot ze zijn, je moet altijd aardig en zorgzaam zijn. Samenwerken met nieuwe vrienden blijkt de sleutel te zijn tot succes en de beste resultaten!

Dit boek is niet zomaar een saaie verzameling woorden. Het zit boordevol kleurrijke illustraties die de verbeelding van je kinderen prikkelen en ze meeslepen in het avontuur van Puppy Ixi. Het leert hen dat het oké is om fouten te maken en nieuwe dingen uit te proberen, omdat de grootste groei buiten onze comfortzones plaatsvindt!

Dus waar wacht je nog op? Grijp dit hartverwarmende kinderboek vandaag nog en geef je kleintjes de ervaring van hun leven! Ze zullen niet alleen genieten van het avontuur, maar ook waardevolle levenslessen leren die hen zullen helpen opgroeien tot sterke, liefdevolle individuen. Aarzel niet, pak het nu!

[lolaumarova-breitner2]

GUIDES

Kroon De kroon heeft een majestueuze uitstraling, als een symbool van koninklijke macht. Hij staat altijd klaar om degenen die hem dragen te ondersteunen. Als een symbool van autoriteit is hij serieus en vastberaden, altijd gericht op het volbrengen van zijn taken. Ondanks zijn formele aard straalt hij ook een zekere genegenheid uit naar degenen die hem dragen. Zijn prachtige ontwerp weerspiegelt zich in zijn details en versieringen, en hij symboliseert altijd het duidelijke doel van degene die hem draagt. Hij is onbetwistbaar en ondubbelzinnig in zijn rol als symbool van leiderschap.

Harnas Het harnas is als een dappere soldaat, ongeremd in zijn vastberadenheid. Het straalt grenzeloze strijdlust uit en staat klaar om elke uitdaging met moed tegemoet te treden. Zijn temperamentvolle aard weerspiegelt zich in zijn dominante houding, altijd klaar om het initiatief te nemen in de strijd.

Dit harnas is driftig in zijn verdediging en valt aan met vastberadenheid. Ondanks zijn vurige karakter is het ook zorgzaam, bereid om te beschermen en te koesteren, als een schild voor de soldaat die het draagt. Het staat altijd paraat om de drager te omringen met zorg en veiligheid in de hitte van de strijd.

Handschoenen De handschoenen zijn als een paar mysterieuze metgezellen voor de drager. Ze zijn achterdochtig, voortdurend waakzaam en op hun hoede voor verborgen gevaren. Hun sluwheid schuilt in hun vermogen om ongemerkt te blijven, terwijl ze welbespraakt observeren wat er om hen heen gebeurt.

Deze handschoenen zijn mysterieus, hun ware aard verborgen onder hun zorgvuldig vervaardigde uiterlijk. Soms kunnen ze venijnig zijn, en hun charme komt naar voren als een verleidelijke belofte van geheimen diep binnenin. Ze zijn tactvol in hun interacties, altijd kieskeurig bij het onthullen van informatie en evenwichtig tussen hun duistere en aantrekkelijke kanten.

Knuffel Dit knuffelbare personage is als een tedere knuffelvriend. Het is van nature lief en onschuldig, met een hart dat altijd openstaat voor genegenheid en vriendschap. Maar tegelijkertijd is het naief en kwetsbaar, met een onschuld die soms verward kan worden.

Het personage heeft een gulzige, bijna kinderlijke nieuwsgierigheid naar de wereld om zich heen. Het is blijmoedig en straalt vreugde uit, met een speelse geest die nooit lijkt te vervagen. Het is als een bron van vrolijkheid en comfort, altijd klaar om knuffels en glimlachen te delen.

[tjenkehpala]

“Het opgroeien in de woonoorden is de welbekende ‘rode draad’ in mijn leven“ - Deel 1.

Even voorstellen, ben Petrus ‘Ventje ‘Pesulima geboren (1953) in Nederland, en zogezegd 2e generatie Molukker. Na, als zovelen van onze generatie, een tijd ‘statenloos’ te zijn geweest alsnog Nederlands staatsburger geworden. Mijn ‘Molukszijn’ heeft altijd de boventoon gevoerd. Omdat dat ik er ervan overtuigd ben dat een ‘bruine Hollander’ niet bestaat. Naast de ongemakken die dit met zich meebrengt, kan ik ontegenzeggelijk beamen, dat je daar ook positieve draai aan kan geven. Mijn jeugdjaren kenmerken zich als een drenkeling die tussen wal en schip is geraakt en ploeterend op zoek gaat naar ‘vaste voet’. Uiteindelijk met veel ‘ups en downs’, doorzettingsvermogen en steun van degenen die mij nabij zijn heb ik mij hervonden. Terugkijkend op mijn werkzame leven kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken en zeggen ; ‘zo slecht heb jij het ook niet gedaan, ouwe‘. Ik heb al hetgeen wat ik als doelen voor ogen had, kunnen en mogen doen. Van in het zwaarste onderdeel van het leger dienen, het opzetten van meerdere ondernemingen tot het mogen bekleden van bestuurlijke functies binnen de Molukse samenleving. En neem van mij aan ook bij mij ging het vaak genoeg niet van een leien dakje. Geboren in kamp Beugelen nabij Staphorst ben ik opgegroeid in kamp De Biezen te Barneveld. Het opgroeien in de woonoorden is de welbekende ‘rode draad’ in mijn leven. Pendelend tussen kamp Lunetten Vught (bij mijn Peetouders) en De Biezen is deze periode voor mij bepalend geweest en heeft het mijn Molukszijn geaccentueerd. Als kind ben ik opgegroeid binnen een traditioneel Moluks predikantengezin. Naast dat mijn vader predikant was is hij tevens jarenlang bestuurslid en voorzitter van de Synode geweest. Een traditioneel predikantengezin, heeft zoals elk Moluks gezin, zeker in die periode, zijn mooie en mindere mooie kanten. Als kind en opstandige ‘tweede generatie’ Molukse jongere kan ik erover meepraten. Naast het ‘in de pas lopen’ en de hierarchische cultuur zowel binnen als buiten het gezin, kreeg je te maken met de politieke idealen. Hoewel hij vanuit zijn functie dat niet al zodanig kon uiten is het RMS gedachtegoed ons met de paplepel ingegoten. Mijn moeder was ‘de spil’ binnen het gezin. Een vrijgevochten vrouw, die bij tijd en wijle, maar moeilijk haar rol kon vervullen als ‘mama nyora’. Zorgzaam op haar manier en het bijzondere aan haar was dat zij (kennelijk) geen enkele moeite had zich aan te passen binnen de Nederlandse samenleving met haar (voor mij) beklemmende normen en waarden. Lees verder in Deel 2.

[anoniemdagboek]

Liefdesbrief aan MN

Zondag 23 september 2018, 02:16

Lieve MN,

Ik denk dat ik een beetje verliefd op je word. Ik heb je al een tijdje niet gezien, maar sinds ik je nieuwe foto zag, blijf ik maar aan je denken. Je bent zo knap en lief. Ik denk dat ik jouw echte jou zie. Lief en zorgzaam. Ik blijf maar denken aan je sterke armen. Ik ben blij dat ik weer een beetje verliefd ben. Ik denk dat je misschien weer een beetje aan me denkt sinds ik bij het roeiteam ben gegaan. Je ziet vast dat ik na al hun events ga. Ik zou zo lief voor je zijn. Soms heb ik spijt dat ik niet eerder op je heb gelet. Volgens mij vond je mij ten tijde van Londen ook leuk. Helaas was ik toen niet met je bezig. Totdat je bij de kroegentocht zei dat je met me wilde trouwen. Dat is het moment waarop ik je in het vizier begon te krijgen. Natuurlijk flirtte ik ook al een beetje met je op het kamp, maar dat was niet heel gericht. Ik heb het denk ik wel verpest toen ik je laatst dronken appte. Volgens mij volg je wel hetzelfde vak als ik. Hopelijk val ik je op, krijg je me niet meer uit je hoofd en krijgen we toch nog ons verhaal.

[havetowriteitoff]

Vergeet me niet.

Ik wil gewoon zoveel mogelijk van je opschrijven, zodat ik het onthoud.. Ik wil je niet kwijtraken uit mijn brein en hart.

Papa. Je bent lief, ingetogen, zorgzaam, grappig, slim, handig. Je bent verlegen, maar als je mensen goed kent, dan kom je los. Je hoeft niet het hardste te praten, en schreeuwen deed je eigenlijk nooit. Altijd als je wel je stem verheft, dan was het bijna een soort fluisterschreeuw. Dat in tegenstelling tot de luide stemmen van ons drie.

Je maakte altijd grapjes, zelf in de laatste weken toen het echt niet goed ging. Je bent niet van de pijnstillers en zei ook altijd: als je hoofdpijn hebt, dan is dat je lichaam die je iets probeert te vertellen. Dan kan je dus beter water drinken of een zonnebril opzetten, in plaats van het signaal te verdoven. Iets wat misschien niet helemaal meer strookte toen je op het einde zoveel pijnstillers moest nemen.

Je bent gek op eten. We gaven je altijd chocoladetruffels tijdens Vaderdag, je verjaardag en soms zelfs tijdens kerst of Sinterklaas. En naast dat je dol was op koekjes en zoetigheid, kon je ook nog eens ontzettend goed koken.

Dat deden we vroeger dan ook vaak. We hadden een standaard ritme, waarbij we samen naar de supermarkt gingen en uitgebreid in de keuken stonden.

Het was misschien niet ons slankste moment, maar het waren wel de gezelligste momenten.

Ik haat hoe ik soms tegen je deed. Ik kon zo gemeen zijn, en dat was dan niet eens meer te wijden aan pubertijd. Ik was gewoon ontzettend rot soms. Maar je was altijd lief en kon daar doorheen kijken.

Ook stond je op je strepen als het je wel te ver ging. Dan kreeg ik niet mijn zin, en niet wat ik wilde.

Ik weet nog dat we samen in de auto zaten en de weg kwijt raakte. Dat je het zo fijn vond dat ik rustig bleef en dat we er samen uitkwamen. We werkten gewoon zo goed samen altijd. Goed op elkaar ingespeeld, en we wisten wat er aan elkaar hadden.

En je was altijd zo gek op technologie en snufjes, je was altijd goed bij de tijd. Waar mama soms bang was voor veranderingen, updates en nieuwe modellen van een mobiel, vond jij het altijd maar oh zo interessant. Je bent ook altijd snel met het uitvogelen van hoe je ergens mee omgaat. De laatste tijd misschien wat minder, maar dan kon ik je daar altijd bij helpen.

ik had je zo graag opa zien willen worden. Want ik weet zeker dat je geweldig was geweest. Samen met mama.

je bracht ons allemaal zo in balans. En ik haat dat we dat moeten missen. Ik haat dat ik niet meer met je kan praten en zijn. En ik haat dat het nu allemaal zo anders is. Kon ik maar gewoon iets doen.

ik mis je.

ik hou van je.

[peterpauldoodkorte]

Wil - een verhaal dat nooit eindigt

het boek wil laat zich niet sluiten door het onverwachte heengaan dat jij en niemand aankomen zag eerder nog schrijft de herinnering steeds weer nieuwe hoofdstukken ons met herleefd geluk vervullend de jaren van samen zo gelukkig zijn met de liefde van en voor het leven schonken twee loten aan de stam die jij liefdevol zorgzaam koesterde net als de hartjes die zij veroverden om een eigen nestje…

[night-thinkerb]

Hey, als ik al socialer was, wie weet als we korter bij woonde had ik je zeker graag leren kennen! Ik denk echt dat je je onderschat! Je komt over als een lief en zorgzaam iemand dus waarom toch soms zo negatief over jezelf! Oh en schattig ook! ☺️

Ooh hahah dit is lief!😊

[writingsofawallflower]

Voelsprieten

Alles voel ik

Intens en volledig

Pieken en dalen

Ze komen beide even hard binnen

Het maakt me wie ik ben

Zorgzaam en attent

Begripvol en vriendelijk

Jouw zonnestraaltje op een grauwe dag

Maar soms zou ik willen dat ik ze niet had

Want ik voel alles

En soms ben ik zo moe

Van al dat gevoel

[bonjouronourtour]

Westkust Marokko - Ceuta

9 januari - 24 januari

🏖️ Op 9 januari rijden wij richting Agadir. We volgen een provinciale weg, meanderend door het droge landschap aan de voeten van het Atlasgebergte. Al rijdend gaat deze weg over in een ringweg rondom een mooie wijk van Agadir. Nieuwe universiteitsgebouwen en sportfaciliteiten doemen op langs de weg. Iets verderop vinden we de supermarkt die net vorige week geopend is, waar we een boodschap doen met de camper pal voor de deur. Die verliezen we niet zomaar uit ‘t oog. We vervolgen de weg richting het strand van Agadir, waar we over de lange en mooie boulevard struinen en terug over het strand. Op het strand zien we lokale bevolking, verkopers van al wat Marokkaans is of moet lijken, surfers, groepjes vrouwen, stelletjes en gepensioneerde toeristen. Er hangt een ontspannen sfeer die we kort maar krachtig in ons opnemen, waarna wij al snel een camping vinden bij Taghazout, een surfdorpje iets verderop. Hier hebben we een fantastisch uitzicht over de zee en een baai en genieten we van een heerlijk klimaat. We merken dat het kustgebied met mooiere steden en meer ontwikkeling iets meer ontspanning met zich meebrengt.

🛻🚍 Verder moeten wij nog steeds lachen om de pensionadas hiero. Fransen vooral. Ze komen nog steeds met belachelijke joekels van campers aanzetten waar ze of: in een achterklep van de camper een scooter, quad of mini-autootje hebben zitten, of: waarachter ze zelfs een trailer hebben met 1 van de bovenstaande drie opties. Oh ja of zo’n buggy-geval waarmee ze overal naartoe crossen. Af en toe horen we een luid gegrom van zware motoren die in de snuit van een dikke pick-up blijken te liggen. Niet zonder reden, want achter deze zware voertuigen komt meestal een unit van heb ik jou daar. Iets wat tussen een camper en caravan in zit. Helaas heeft de gast van vandaag iets te veel hooi op zijn vork genomen en verloopt het inparkeren niet helemaal vlekkeloos. De halve camping komt kijken. Meneer rijdt uit ongeduld en woede te hard heen en weer en slingert zijn unit tegen het elektriciteitskastje aan. Mevrouw krijgt op haar donder, de overige omstanders schieten als kakkerlakken weer tussen hun campers en auto’s, om vervolgens weer langzaam tevoorschijn te komen om te zien hoe dit afloopt. Maar de hoofdactiviteit van de dag blijft natuurlijk: Jeu de boules oftewel: Petanque. En dan ook de hele middag lang in de brandende zon, het liefst in enkel een boxertje of te klein zwembroekje waar dan een flinke pens overheen bungelt.

🏄🏼‍♂️ Na deze dagen willen we richting ‘Paradise Valley’, een uurtje landinwaarts. Dit is een oase van groen en natuurlijke baden tussen het droge landschap, echter horen we die ochtend dat het hier te weinig heeft geregend, waardoor het daar helemaal droog staat en er niets te beleven valt. De dag spenderen we verder in Taghazout. Hier vinden we juist weer alle jonge reizigers, surfers vooral. Wij kiezen voor een strandmiddag met Derk, die naast ons geparkeerd staat en zo zijn eigen manier heeft gevonden van onderhandelen met de lokale bevolking. Een beetje in het Arabisch, een beetje Engels en Frans maar vooral heel veel Nederlandstalig: “Hee pas op hè, nu moet je ophouden hoor. Ben niet gek hè!” Alle strandverkopers die hier de hele dag rondsjouwen en allemaal minimaal 4 keer langskomen, kennen hem gelukkig goed en hebben alsnog een goeie aan hem. En de straat- nou ja, strand-honden beter gezegd, hebben het helemaal goed in zijn gezelschap. Ongeveer alles wat Derk koopt bij de verkopers (verse aardbeien, nootjes en melk) gaat zorgzaam in de mond van zo’n beessie, die daarna door Derk al kletsend van teken wordt ontdaan en liefkozend wordt geaaid, terwijl er drie kamelen achter ons langslopen. “Wie goed doet, goed ontmoet hè. Dat krijg ik vanzelf terug. Ik laat het gewoon stromen en dan gebeurt er allemaal moois.” Aldus Derk, terwijl er 2 paarden voor ons langs galopperen en er in de verte juist twee crossmotoren over het strand racen.

☀️De volgende dag neuzen we hier nog wat rond en trekken dan verder langs wat andere kustplaatsjes. Uiteindelijk eindigen we in Sidi Kaouki. Hier verblijven we een paar nachtjes waarbij we opnieuw heerlijk weer hebben en in het zonnetje (of binnen in de schaduw, want: hitte) ons verder oriënteren op onze toekomstplannen.

Vervolgens trekken we door naar Essaouira, een fantastisch leuk vissersdorp/-stadje waar we direct aan de mooie boulevard kunnen parkeren.

🫱🏼‍🫲🏻 We lopen zo de medina in waar we een aantal doelstellingen hebben wat betreft spulletjes die we graag willen hebben of zelfs nodig hebben. Voor Nederland hebben we namelijk helemaal geen koffers en we hebben hier hele mooie tassen gezien. Uiteindelijk vinden we een winkel met genoeg aanbod en een leuke verkoper. Maar zijn bod is hoog, veel te hoog en we willen eigenlijk direct opgeven en weglopen. Maar zoals altijd volgt dan gelijk: “Wat is jullie bod, wat zouden jullie ervoor willen geven?” En dit, mensen, is de aller aller allerbelangrijkste stap in de onderhandeling. Er wordt namelijk van hun kant schandalig hoog ingezet en dit is je enige goede kans om het in evenwicht te brengen. “Je vraagt 1100 dirhams (iets onder de € 90,-)? Oké wij dachten eigenlijk aan maximaal iets van een 250/300 dirhams.” Dat is een groot verschil en bijna gênant, maar je moet wel laag inzetten omdat je weet dat je ergens in het midden uit zal komen. De onderhandeling duurt zo ongeveer een half uur, met wat sociaal gedoe tussendoor en andere afleiding. Uiteindelijk komen we langzaam richting een prijs die ons wel aanstaat en brengen wij onze joker in. We willen niet 1 tas maar 2. Dus maken we er een nog scherpere prijs van, maar verkoop je wel direct 2 tassen… De timing van deze joker is ook belangrijk, vergt veel geduld. Onze timing is goed want we zitten al bijna op een acceptable prijs, en door de joker is meneer alsnog bereid er wat meer vanaf te snoepen. Uiteindelijk betalen we geen 1100 dirhams per tas maar 1050 dirhams voor 2 tassen. Omgerekend zo’n € 48,- per tas. Veel geld voor hier, vinden wij, maar een spotprijsje voor wat we hiervoor in Europa zouden betalen. “Jullie Nederlanders zijn net Berbers (lokale bevolking), zo moeilijk in onderhandelen. Jullie zijn niet zoals de Duitsers of Engelsen, die betalen gewoon,” zegt onze verkoper met een knipoog en een wijsvinger voor zijn lippen. Achter ons loopt namelijk een Britse dame weg die meer dan € 50,- betaald voor tasje die wel 6 keer in die van ons zou passen.

Even later kopen we nog wat andere dingen waarbij de onderhandelingen iets vlotter verlopen maar ook hierbij worden we al lachend voor Berbers uitgemaakt, Jacq specifiek voor ‘Fatima’. Ze vinden het maar wat mooi, al dat onderhandelen.

🦪 Na een geslaagde dag in Essaouira trekken we verder en komen we aan in Oualidia. Een bijzonder leuk plekje met een grote lagune. Hier wordt ons aanbevolen om eens oesters te proberen. Die zijn hier vers, lekker en natuurlijk: niet zo absurd duur. Hèt moment om dit eens een keer te proberen. Tien stuks in totaal. Uiteindelijk is het goed dat we ze hier geprobeerd hebben en niet ergens waar ze wel schreeuwend duur zijn. Want erg lekker vinden we het niet. Je hebt een levende substantie in je mond wat één glibberende boel is en totaal smaakloos waardoor je of alleen maar zeewater proeft of datgene wat je eroverheen smeert (limoen of een sausje). Herkenbaar voor mensen die dit wel eens hebben gehad? Uiteindelijk weet Hendrik er 7 weg te werken omdat Jacq op 3 blijft steken. De pas gekochte, Marokkaanse wijn weet de smaak nog een beetje weg te spoelen.

👨🏻‍🔧 Ook Oualidia laten we achter ons om door te gaan naar Mohammedia, waar we al eerder hebben gestaan, maar voor ons weer even een handige tussenstop is.

Via Mohammedia willen we langs Rabat naar de volgende overnachtingsplek.

Helaas hebben we nu al wel een paar ochtenden last van een moeizaam (maar uiteindelijk altijd alsnog) startende motor.

Toch is het vreemd, aangezien de auto en wij veel koudere nachten gewend zijn. Na van meerdere mensen met ervaring met dit soort auto’s gehoord te hebben dat het waarschijnlijk aan de bougies ligt, de positieve verhalen over de monteurs hier in Marokko en het feit dat deze auto wel de boot op moet kunnen en op dat moment suprême dus wel moet starten, gaan we toch even langs een garage.

Gelukkig is het hier rustig, wordt er gelijk even gekeken en één van de bougies ontmanteld om te kijken of deze op voorraad ligt, wat helaas niet het geval blijkt. Een uitgebreide analyse wordt er niet gedaan, en daar hebben we eigenlijk ook helemaal geen zin in. Gelukkig stapt eigenaar Achraf (nee niet Hakimi) direct in de auto om naar een dealer te gaan en komt snel met de nieuwe bougies aanzetten waarna deze door de monteur netjes worden vervangen. Na wat laatste checks lijkt alles verder weer in orde en vertrekken wij weer. Snelle, goedkope klus en nu hopen dat dit de oplossing is van onze startproblemen.

😴 Nu nog een oplossing voor onze andere start problemen. ‘s Ochtends vroeg zijn we namelijk tegenwoordig niet meer vooruit te branden. We vermoeden een hoge dosis aan te verwerken indrukken, waardoor we het liefst nog uren doorslapen. Dit land is gewoon vrij intens. Enerzijds ontzettend mooi met de vriendelijkste mensen, maar soms ook heel druk, vies en stinkerig. De souks en medina’s zijn daarnaast altijd overweldigend voor alle mogelijke zintuigen.

🛣️ Ook onderweg zijn blijft een bijzonder avontuur. Op snelwegen rijden soms brommers over de vluchtstrook in verschillende richtingen, mensen steken doodleuk overal over, we zien mensen die in de middenberm gewoon wat lopen te plukken en auto’s die rustig even terug rijden om een gemiste afslag alsnog te kunnen nemen. Ook zien we auto’s die ongeveer beladen zijn met 4 keer de hoogte van het voertuig zelf, die we het liefst zo snel mogelijk inhalen. Buiten de snelwegen echter, begint het ware avontuur. Vooral wegen met rotondes zijn bijzonder. Deze wegen zijn vaak hartstikke prima, met 2 of 3 duidelijke rijstroken. De rechter rijstrook is altijd voor langzamere taxi’s die mensen willen meenemen, brommers, scooters, maar vooral heel veel ezels of soms paarden met wagen. Ook zien we langs de weg veel caddy’s met in de achterklep een koffiebarretje. Niet iets wat we in Nederland vaak zien, maar toch een soort van structuur voor zover. Het feest begint pas wanneer de rotonde nadert en er door de automobilisten een soort extra rijstrook wordt gecreëerd, die daarna in hetzelfde aantal rijen over de rotondes racen. Je eigen logische lijntjes volgen gaat hierbij niet meer op. Beter is het om voor je en in de zij spiegels te kijken waar de nieuwe rijstroken zich precies bevinden.

Zo arriveren we in Rabat om hier nog even wat te zien, waaronder een megagrote begraafplaats aan zee.

🫣 De volgende dag is het tijd om richting Tanger te gaan: onze laatste stop voor de spannende douane overgang bij Ceuta. We horen namelijk verontrustende verhalen van camperaars die ooit eens via Ceuta een overtocht hebben gehad en dus terug ook hier de grens weer over moesten. Ceuta is namelijk Europa maar nog op Afrikaans vasteland en daardoor de poort naar Europa voor vele Marokkanen en andere Afrikanen, die er alles aan zullen doen om mee te komen de grens over. De specifieke verhalen laten we achterwege, in de hoop dat we deze zo niet over ons afroepen, maar feit is wel dat de camperaars die we hierover hebben gesproken nooit meer via Ceuta de grens met Marokko zijn overgestoken.

Wij denken er dan ook over na om eventueel via 1 van de andere 2 havens terug te gaan, maar zullen dan wel (fors) moeten bijleggen.

⛽️ Onderweg naar Tanger komen we langs een tankstation waar de eerste loketten van de veerbootmaatschappijen op een rijtje staan waarbij we Balearia (waar we geboekt hebben), aan doen. Deze meneer vertelt ons dat omzetten wellicht mogelijk is maar inderdaad voor een fors hoger bedrag en sowieso niet bij hem. Hij geeft ons het advies om vandaag nog de grens over te gaan omdat vrijdag een rustige dag is. Men gaat dan juist naar de moskee voor het vrijdagmiddaggebed waarna het weekend wordt ingeluid. Niet echt ons plan, dus we gaan door.

📈📉 Na een lange rit komen we eindelijk aan in Tanger waarbij we in de stad steil omhoog en omlaag rijden. Dichtbij de camping staat ons nog 1 laatste, steile slingerweg te wachten. Vol goede moed beginnen we met Franky aan de klim, maar na de laatste bocht die we vanaf beneden konden zien wordt de weg nog steiler. We komen nog een redelijk eind, totdat onze voorwielen beginnen te slippen en de motor begint te koken. Direct komt lokale bevolking ons helpen, wat hartstikke lief is, alleen zegt de één: “Ik duw al! Nog een keer proberen!” En de ander wuift: “Niet doen! Je motor gaat eraan, gewoon langzaam achteruit naar beneden en omrijden.” We proberen het eerste, tevergeefs, waarbij Jacq al duwend ook nog eens haar vinger kneust of zelfs breekt. Uiteindelijk wordt het de tweede optie, waarna een local ons helemaal vrijwillig begeleidt om netjes om te rijden zodat we alsnog veilig en wel arriveren bij de camping.

Deze blijkt helaas peperduur, terwijl we amper iets nodig hebben. Ook hebben we nog geen besluit kunnen nemen wat betreft onze terugvaart.

👋🏻 We besluiten dat al deze moeite voor niks is geweest, racen door Tanger heen richting de grote haven Tanger-Med. Onderweg komen we opeens allemaal Nederlandse Marokkanen tegen die ons enthousiast al toeterend en wuivend begroeten en onze chaotische, gestresste dag toch een beetje maken. Als jullie dit lezen: bedankt voor jullie vriendelijke enthousiasme!

Uiteindelijk vinden we het loket van Balearia waar we wel onze terugvaart kunnen wijzigen, maar wat inderdaad een hoop geld zal kosten. Opnieuw horen we van de beste meneer, dat het bij Ceuta prima te doen is en we vandaag zelfs de beste dag hebben. We twijfelen: aan de ene kant hebben we alles gezien in dit land wat we wouden zien, is het wel mooi geweest en is er toch geen handige overnachtingsplek dichtbij. Aan de andere kant is het al laat, wordt het donker, is Franky zo’n beetje oververhit en weten we niet hoe betrouwbaar het Marokkaanse begrip ‘wel rustig’ is voor ons.

👉🏻 Toch besluiten we ervoor te gaan. We gooien de surfplanken en fietsen naar binnen, sluiten de camper af en racen snel voor het donker naar de grensovergang met Ceuta, waar we voorbereid zijn op een lange en chaotische douanepost. Niets blijkt minder waar. We rijden in 1 streep door het eerste hek, waarna we veilig staan maar alleen even moeten wachten in de rij. Achter ons worden Marokkanen wat sneller ongeduldig en beginnen allemaal te toeteren, maar wij vinden het allemaal prima: Geen chaos van kilometerslange rijen buiten de beveiligde zone met mensen die over, op of in je camper proberen te klauteren.

👮🏻‍♂️ Onze gegevens en camper worden goed en uitgebreid gecontroleerd door de Marokkaanse autoriteiten, er huppelt een veel te leuke herdershond onze camper in om op drugs te controleren, maar volgens ons was die veel liever even geaaid door ons. Vervolgens worden we kort en bondig door de Spaanse autoriteiten gecontroleerd, waarna we opeens in Ceuta zijn. Niet helemaal onze verwachting toen we vanochtend pas laat uit Kénitra wegreden. Maar toch blij dat we dit weer gehad hebben, zonder al te veel heisa.

🇪🇺 De volgende dag komen we even rustig bij, genieten van een mooie zonsopkomst en drinken een lekker bakje koffie. Uiteindelijk valt er verder weinig te doen op Ceuta, waardoor we even navraag doen of we ook al eerder met de boot terug kunnen. En wat blijkt: we hebben eigenlijk een los ticket die gewoon een jaar geldig is, of we nou vandaag of zoals gepland de 23ste de boot nemen: maakt allemaal niet uit. Wij kiezen voor vandaag (zaterdag de 21ste), onze boot vertrekt om 14:30. Tijdens het wachten spreken we nog een Franse handelaar die veel op en neer gaat van Frankrijk naar Marokko, we spreken een Noorse man die uit verveling mensen opnieuw aanhoudt en voor de grap vraagt om hun paspoorten, tja je moet wat. Ook spreken we een Japanse Zweed. We vertellen hem over het interessante Japanse boek wat we net lezen ‘Ikigai’, over het vinden van je geluk, je passie in het leven en een levensstijl waarmee je gezond en gelukkig oud kan worden. De man zegt eerst: “Hhmm Ìkigai? No I don’t know that.” Dan laten we hem het boekje even zien. “Aaahhh Ikigài!” Hij vond het heel leuk.

Ondertussen rollen de auto’s uit de boot die inmiddels is aangekomen, en ik weet niet wat Spanje precies op Ceuta van plan is maar ongeveer 90 % van wat uit de Balearia veerboot komt zijn legertrucks en -auto’s.

Opnieuw moeten we achteruit de boot op en zorgen we nu wel dat er daadwerkelijk iemand goed oplet zodat we niet te ver doorrijden en ergens tegen aankomen. Bij de auto die voor ons komt staan (en dus ook achteruit aan komt rijden), gaat het alsnog bijna mis. Gelukkig stond Jacqueline erop dat we er nog even bijbleven, wat ook maar goed was.

Op de boot vragen we aan twee vriendelijke Marokkanen die we al eerder even tegenkwamen vandaag, of zij toevallig weten waar we onze laatste 200 dirhams kunnen ruilen voor euro’s. Nou blijkbaar bij hen persoonlijk, want de broekzakken worden leeg gemaakt waar een duizelingwekkend aantal flappen uitkomen en we krijgen er direct € 20,- voor terug. Ook ruilen we de laatste muntjes voor wat euro’s en is ook dat afgehandeld, waarvoor dank. Dit hadden we er bij een bank niet voor gekregen. 😅

🦮 Aangekomen bij Algeciras worden wij er alsnog een keer uitgepikt om met een drugshond gecontroleerd te worden, waarbij we weer een sterk vermoeden hebben dat de hond vooral heel enthousiast en sociaal is, en niet zozeer erg afgetraind om alles af te snuffelen, maar zolang alles in orde is, kan het ons weinig schelen.

We rijden door naar Marbella en hier overnachten we op een rustig plekje.

Eindelijk weer op Europees vasteland.

Hier komen we rustig weer in ons ritme, komen weer aan sporten toe, draaien wat wasjes, doen weer een favoriete Lidl-boodschap en wandelen langs de prachtige boulevard. Deze omgeving is wel gelijk een schril contrast met Marokko. Zo veel rijkdom, nette straatjes en parkjes zonder zwerfafval of zwerfhonden en -katten.

De komende tijd zullen we rustig aan via voornamelijk de kust van Spanje naar het noorden gaan.

Salaam, ciao, hasta luego!