#persoonlijkeverhalen

[anoniemdagboek]

Liefdesbrief aan YS

Dinsdag 20 juni 2023, 22:09

Lieve YS,

Ik heb jou een week geleden ontmoet. Ik luister naar "Satellite" van Harry Styles. Het doet me aan jou denken. Een verlangen om bij je te zijn, de hele dag aan je denken en vlinders voelen. Het is een tijdje geleden dat ik verliefd was. Het is een intiem gevoel. Je doet me ook een beetje aan Harry denken. In zijn vroegere jaren dan, een beetje stuntelig en ongemakkelijk maar heel lief, respectvol en getalenteerd. Misschien komt het doordat je ook zo erg jong bent. Je bent 6 jaar jonger dan ik ben. Het voelt bijna verkeerd, aangezien je dichter bij mijn broertjes in de buurt komt dan bij mij. Er is echter iets aan jou wat me zo diep aantrekt, dat ik mezelf niet kan inhouden. Ik moest je mee uitvragen. Ik hoop dat we over een paar jaar bij elkaar komen en een geweldig leven tegemoet gaan. We zouden een geweldige match zijn. Jij zoekt overal betekenis in en ik zie nergens betekenis in. Wil jij mijn betekenis zijn?

Ik vraag me af of je me vervelend vindt. Ik denk het niet. Ik voel me wel vervelend. Ik kijk de hele dag naar alles wat met je te maken heeft. Ik ben gek op je passie en je eigenzinnigheid. Je hebt me verteld van de ziekte die je vroeger had, en vreemd genoeg trekt dat me juist meer aan dan dat het me afstoot.

Ik heb ook mijn bagage. Vreemd genoeg hebben we veel met hetzelfde onderwerp geworsteld. Dat is vorige week ook duidelijk geworden.

Je reageerde heel lief op mijn vraag. Zoals ik eigenlijk wel verwacht had. Het maakt me alleen maar gekker van je. Je bent zo volwassen voor je jaren. De manier waarop je naar het leven kijkt trekt me aan. Ik heb je vader vorige week gesproken, en de manier waarop hij over je sprak, vertelde me ook veel. Je bent respectvol, creatief, gepassioneerd en creatief. We zouden perfect zijn samen. Wie weet, over een paar jaar.

[mamaplaneet]

Leestip!

Els heeft een kinderwens...en PCOS. Haar verhaal raakt tot op het bot.

https://www.mamaplaneet.nl/het-verhaal-van-els-ongewild-kinderloos-pcos/

[anoniemdagboek]

Verloren

Donderdag 22 juni 2023, 14:48

Vandaag voel ik me bijzonder verloren. Ik heb straks een date en ik heb er eigenlijk weinig zin in. Ik weet echter ook dat ik te veel met m'n gedachten ga zitten als ik thuis blijf. Ik heb deze persoon drie jaar geleden gematcht en toen hebben we enorm veel gepraat. Door corona en andere dingen hebben we uiteindelijk niet afgesproken, en ik ben verhuisd. Nu kwam ik hem weer tegen op een datingapp. Hij werkt nu in dezelfde stad als waar ik woon. Ik dacht, dit moet wel het lot zijn, maar misschien is het ook gewoon de hopeloze romanticus in mij. Mijn gedachten zitten eigenlijk nog steeds bij die dude die 6 jaar jonger is. Hij sprak me intellectueel gezien aan. Het weer helpt ook niet mee. Het is moeilijk om een fijne manier van leven te vinden waarbij ik rekening houd met mijn duistere/sombere kant. Ik moet me echt vrolijk voelen of ik word gelokt door de somberheid. Als ik me neutraal voel, ligt het al op de loer. Het is ook een vreemd soort onvrijwillig comfort - alles verandert, alles is kut, ik ben alleen en niks is zeker - behalve mijn depressie. Die is er altijd, wacht altijd. Ik denk niet dat ik er ooit helemaal vanaf kom.

[anoniemdagboek]

Terug naar mijn eigen plek

Woensdag 21 juni 2023, 00:05

Ik ben vandaag weer naar mijn eigen plekje gereisd. Mijn moeder probeerde me weer over te halen om te blijven, zoals ze gisteren ook deed. Ik wilde echter echt graag weer naar huis. De rust van het alleen zijn. Ik begon me alweer te irriteren aan mijn broertjes. Mijn vader is ook altijd heel verdrietig als ik wegga, wat mij weer schuldig laat voelen. Mijn ouders hebben veel problemen en ik voel me geroepen om altijd vrede te stichten en onze familie zo goed mogelijk bij elkaar te houden. Ik realiseerde me pas te laat wat voor invloed dat op mijn eigen leven heeft.

[anoniemdagboek]

Afwijzing van een sicke baan

Dinsdag 20 juni 2023, 23:51

Gisteren kreeg ik de uitslag van een baan waarvoor ik de afgelopen tijd m'n ass eraf heb gewerkt. Het was een baan in de media, en de selectieprocedure is echt killing. Ik heb de hele week moeten opstaan at the break of dawn en gekke opdrachten moeten doen. Ik ben tot de laatste 10 van Nederland gekomen maar uiteindelijk zijn er 3 anderen gekozen. Ik gun het ze van harte, want het waren hele leuke mensen - maar ik had toch stiekem het gevoel dat het me zou lukken.

Ik heb iets totaal anders gestudeerd, en probeer nu iets te doen waar mijn hart ligt. Alhoewel het elke dag om 6 uur opstaan was, en om 20u weer thuis, gekke opdrachten, hard werken, was het geweldig. Ik had eindelijk weer energie. Ik voel me al lang verloren, maar dit bracht me weer tot leven. De mensen waren leuk en het wereldje paste perfect bij me.

Aan de ene kant zou je geen pepernoot verdienen, dus qua salaris is het misschien maar beter cuz this bitch got bills to pay. Aan de andere kant heb ik teringhard gejankt toen ik gebeld werd. Wilde het echt graag man. Ben ook echt al teringlang werkloos. Zit je dan met je WO Master rechten.

[anoniemdagboek]

Liefdesbrief aan MN

Zondag 23 september 2018, 02:16

Lieve MN,

Ik denk dat ik een beetje verliefd op je word. Ik heb je al een tijdje niet gezien, maar sinds ik je nieuwe foto zag, blijf ik maar aan je denken. Je bent zo knap en lief. Ik denk dat ik jouw echte jou zie. Lief en zorgzaam. Ik blijf maar denken aan je sterke armen. Ik ben blij dat ik weer een beetje verliefd ben. Ik denk dat je misschien weer een beetje aan me denkt sinds ik bij het roeiteam ben gegaan. Je ziet vast dat ik na al hun events ga. Ik zou zo lief voor je zijn. Soms heb ik spijt dat ik niet eerder op je heb gelet. Volgens mij vond je mij ten tijde van Londen ook leuk. Helaas was ik toen niet met je bezig. Totdat je bij de kroegentocht zei dat je met me wilde trouwen. Dat is het moment waarop ik je in het vizier begon te krijgen. Natuurlijk flirtte ik ook al een beetje met je op het kamp, maar dat was niet heel gericht. Ik heb het denk ik wel verpest toen ik je laatst dronken appte. Volgens mij volg je wel hetzelfde vak als ik. Hopelijk val ik je op, krijg je me niet meer uit je hoofd en krijgen we toch nog ons verhaal.

[mamaplaneet]

Voor ik zwanger werd woonde ik bij mijn moeder en haar toenmalige vriend. Ik was net 1,5 jaar geleden verhuisd van letterlijk het hoge noorden naar het zuiden. Daarvoor woonde ik bij mijn vader en zijn nieuwe vrouw, mijn 2 broers, halfzusje en halfbroertje. Maar omdat ik me niet gelukkig voelde wilde ik graag bij mijn moeder wonen.  Zij was net verhuisd naar het zuiden van het land. Een paar maanden later kreeg mijn moeder borstkanker. Verdorie.. zat ik daar, moeder super ziek en ik niemand om op terug te vallen. Dat klinkt nu best egoistisch maar het was zwaar als een 15 jarige dit mee te maken, zeker gezien het feit dat ik mij al nergens op mijn plek voelde. Gelukkig had ik wel ondertussen vrienden gekregen daar en in de tijd dat mijn moeder herstellende was, leerde ik de jongen in kwestie kennen. Al met al, best hectisch! Wat een rare snuiter! De jongen was een collega. We werkten samen in een supermarkt. Ik was net 15 en hij 18. Ik moest absoluut niks van hem hebben in het begin en vond het maar een rare snuiter! Op een gegeven moment... Wil je het hele verhaal lezen, ga dan naar www.mamaplaneet.nl #persoonlijkeverhalen #tiener #puber #tienermoeder #verliefd #moederschap #lifeasitis #lifegoesby #mama #blog