#yaman ve mira

[ayggsegul]

Genç İhtiyar

“Yaşlı bir adamım ben.

Bir deri ceketim var, bir de kağıtlarım.

Çok şeyler yazıyor kağıtlarımda. Hep yanımda oluyorlar, elime bir kalem geçtiği gibi doluyorlar. Soluklanmadan, karalarcasına yazıyorum genelde. Yanımdan insanlar geliyor, insanlar geçiyor. Ne yazdıklarımı soruyorlar.

“İnsanlar” işte. Ne yazdıklarımı soruyorlar…

Kafamın içinde dev bir orkestra var, fakat her bir üye farklı bir şarkının notalarını takip eder; ben de deliririm, diyemiyorum.

Saatler süren bir yaz yağmuru altında sırılsıklam olmuşum, hastalanmışım, boğazlarım ağrıyor; dayanamayıp bir banka oturmuşum, ağlıyorum, diyemiyorum.

Yüzümde çıkan sakallarıma artık aklar düşüyor, yaşlanıyorum, ölüm yaklaşıyor, ama ben dehşet içerisinde kalakalıyorum, korkak olduğum için kaçmak istiyorum, diyemiyorum.

Elinden balonu kaçan bir çocuğu gördüm, çok duygusalım, çocuk ağlıyor ve ben de öylece ona bakıyorum; şu az ilerideki kırmızı tişörtlü çocuk, diyemiyorum.

Bunların yerine hafif mahcup bir tebessümle “Öylesine yazıyorum işte,” diye cevaplıyorum insanı. Öylesine yazmıyorum, fakat 60’ıma merdiven dayamış ihtiyar bir adamım ben.

Çok yormasınlar beni…”

[buzsapkasi]

Kendimi biraz degisik hissediyorum. Biraz bos ve çokca gereksiz. Hic birsey yapmak icimden gelmiyor kimseyle konusmak istemiyorum sadece uyumak istiyorum ama birine o kadar cok ihtiyacim varki konusabilecegim derdimi anlatabileceğim ama ben birsey anlatmadan beni anlasin istiyorum kendimi anlatirsam benden kacip gitmesinden korkuyorum sanirim. Yasadiklarim kimine göre devede kulaktir belki ama bilmiyorum iste oyle kolay seyler oldugunuda sanmiyorum.

[simarikvesevimli]

mira beylice tam bir aptalsın ya ama çok iyi giyiniyosun. SADECE koyafetlerin ve aşksal bahtın (yaman) açısından dikkat ediyorum sana.

[neswina]

Si te casas con un imbécil no esperes nada bueno

Promt: 11 - “You lost it, well we lost it“ / “Lo has perdido, bueno, lo hemos perdido”

Fandom: Safir

Ship: en construcción

Audiencia: T

TW: palabrotas

—¿Cómo me he dejado convencer para esto? ¿Qué necesidad tengo yo de ir a buscar a Yaman?

Hazal estaba de copiloto en un coche, quejándose amargamente, mientras Okan conducía y Aleyna estaba en la parte de atrás de morros. Después de la conversación que Feraye, Okan y Hazal tuvieron esa mañana, decidieron que estos últimos se ocuparían de encontrar al hermano perdido y Aleyna se sumó en el último momento porque escuchó sin querer como el chico llamaba a Hazal para ir a buscarla, y cómo no iba a ir ella a buscar a su marido.

—Pues porque conoces a Damla y sabrás manejarla, ya nosotros —Okan señaló a la parte trasera del coche—, nos encargamos de Yaman. —Como si Yaman quisiera ver a Aleyna. —¡Oye! ¿Por qué no iba a querer verme mi marido? —Aleyna estaba profundamente ofendida—. Estoy segura de que se alegrará de verme. —Aleyna, abre los ojos de una vez. —la chica se dio la vuelta indignada para hablar con ella—. No tengo ni la más remota idea de por qué se casó contigo, pero por cómo te trata y como está actuando: no te quiere ni un poquito. Amiga, date cuenta. —Hazal volvió a su posición inicial cuando terminó de hablar. —Solo dices esas cosas para cabrearme. Eres tontísima. —Aleyna se cruzó de brazos y se puso a mirar el paisaje por la ventanilla, mientras intentaba contener las ganas de llorar. —Lo que tu digas, chica. —Haya paz, por favor lo pido. Tenemos la misión de encontrar a Yaman y lo haremos en amor y compañía ¿vale? —No prometo nada. —Hazal estaba muy enfadada.

Llegaron a Estambul cuando el sol estaba bajando, decidieron parar a comer algo y una vez allí Okan llamó a Damla, porque llegaron a la conclusión de que iba a ser al único que le dijese dónde estaba.

—¡Hola, Damla! —Intentó sonar casual y desenfadado. —¿Qué quieres, Okan? —En cambio, la chica sonó seca y cortante. No parecía que estuviese de humor. —Pues, verás, mi abuelo me ha mandado a Estambul para una cosa de la empresa, y ya que tú estás aquí, quería saber si podíamos quedar. ¿Te hace? —Mira, ahora mismo no estoy para salir de casa, no me apetece… —Okan escuchó como alguien le decía algo a la chica, pero no distinguió el qué le dijo—. Bueno, si quieres podemos quedar, te mando la ubicación. —No hace falta, pásame la dirección de tu casa y te voy a buscar y de ahí ya vamos a dónde quieras. —Hazal le alzó los pulgares arriba por la buena ocurrencia que había tenido el chico. —No, no. De verdad, te mando la dirección de un sitio donde podemos quedar y allí nos vemos. Adiós.

La chica colgó y dejó a los tres amigos perplejos.

—A Damla le encanta a hablar. Esto es rarísimo. —Hazal le dio un sorbo a su té. —Es que le gusta hablar más a ella que a mí, y mira que a mí me gusta… —Aleyna no daba crédito. —Está claro que a ninguno nos cuadra que Damla haya pasado de preguntarme nada. —el móvil del chico sonó—. Ya me ha mandado la ubicación. ¡Anda! Está cerca. Vamos. Os dejo en el coche y voy solo a hablar con ella. ¿Vale? —Vale. —las chicas hablaron al unísono.

Como acordaron, Okan dejó el coche en una calle adyacente al bar donde había quedado con Damla, donde las chicas podían ver perfectamente la entrada del local, y el chico se fue alegremente a su “cita”.

—¡Hola, Damla! ¿Qué tal? —Le dio un abrazo a la chica. —Okan, bien, gracias. Así que en Estambul porque tu abuelo te lo ha pedido, ¿eh? —Sí, ya ves, una reunión con proveedores mañana por la mañana. Un rollo con el que no te quiero aburrir. ¿Qué tal con tus padres? —¿Mis padres? —Damla se extrañó. —Sí. Me dijiste que estabas aquí con tus padres… Gracias. —El camarero llegó y dejó las bebidas en la mesa y se fue—. Que por eso te habías ido. —¡Ah! Sí, sí, sí. Mis padres… —Era evidente que estaba intentando crear una excusa—. Todo bien, muy bien de hecho. —Tenía entendido que tus padres eran de Ankara. —Okan puso la cara más inocente que pudo. —Sí, pero… Se vinieron a Estambul por unas movidas familiares tochísimas… —Damla se centró en su bebida. —Mira, ya no aguanto más. ¿Dónde está Yaman? —¿Yaman? —La chica se sorprendió de verdad, no esperaba esa pregunta—. No tengo ni idea. Y mira, hablando de mis padres, tengo que volver a casa. Me ha gustado mucho verte, Okan. Adiós.

Damla se fue del local como alma que lleva el diablo, y Okan salió detrás de ella, pero en vez de seguirla directamente se fue al coche. Era mejor seguir al taxi que había cogido, si iban motorizados.

—¿Qué ha pasado? —Hazal preguntó nerviosa. —En el momento que le pregunté por Yaman, se ha cerrado en banda y ha salido corriendo. Literalmente. —Vamos, ¡síguela! —Aleyna le apremió.

Siguieron al taxi en el que iba montada Damla, discretamente, y la vieron bajarse en una calle, para desaparecer en otra.

—¡Ah! Muy bien, la has perdido… —Hazal recibió una mirada enfurruñada de Okan—. Bueno, la hemos perdido. ¿Y ahora qué hacemos? —¡Para, para! —Aleyna señalaba una calle que tenían en frente— Ahí está. Mirad, se está metiendo en ese portal. —Vale, ya sabemos dónde está, pero no en qué piso. ¿Cómo lo averiguamos? —Okan miraba a las chicas preocupado. —Simplemente observa. —Hazal señaló una terraza en el primer piso del edificio donde se había metido Damla, y vio salir a alguien—. Bingo. Mirad. Ahí está el fugitivo y su encubridora.

En la terraza estaba Damla hablando airadamente, haciendo aspavientos con los brazos y Yaman intentando calmarla y lo consiguió, a base de abrazos, mimos y besos.

Aleyna quedó devastada. Tenía sus sospechas de que su marido no la quería, le pareció raro que de la noche a la mañana le pidiera matrimonio, sin ni siquiera haber tenido una cita en la vida, ni una muestra de afecto real, pero ella siempre pensó que siempre la había querido, pero que por su posición social nunca se había atrevido a decírselo hasta que un día se cansó y fue valiente. La realidad la golpeó fuerte y la dejo sin respiración.

Okan y Hazal miraron a la chica con pena, quizás no fuera la mejor amiga del mundo, ni siquiera sabían si podían llamarla amiga, ya que siempre habían cargado con ella por ser la hermanastra de Feraye, pero esa hostia de realidad no se la deseaban a nadie.

—Vámonos, ya sabemos que está bien y que está bien cuidado. Volvamos a casa. —Aleyna intentó que no se le quebrara la voz. —Sí, por primera vez estoy de acuerdo con ella. Okan, vámonos a casa.

Y los tres volvieron a casa, en silencio, escuchando como Aleyna se iba rompiendo poco a poco.

[yanlizsenbloggg]

İnsan kırıldıkça anlıyor ve acımasızlaşıyor. Seviyor olmuyor biraz daha acımasızlaşıyor guveniyor acımasızlaşıyor. Sadece içindeki o yangını söndürmek için elinden geleni yapıyor ama herkes o yangına bi odun daha atıyor bunları neden size söylüyorum çünkü brnim içimdeki yangına da herkes odun attılar. Eğer sizinde böyle ise acımasızlaşma zamanınız geldi ve geçiyordur ama şunu unutmayın kimsenin yangınına odun atmayın

[lukshayat]

Sana gelmek istedim çünkü beklemek bu sefer herşeyden daha ağır başlamıştı. Sana gelmek istedim çünkü herkeste metrekarelik alana sahip olan kalbimde senin ülken vardı. Sana gelmek istedim çünkü ellerinin dokunduğu yerlerde çiçekler açardı ve ben boynundaki kokuya bir ömür heba etmeye razıydım. Sana gelmek istedim çünkü uçurumun kenarında olsam bile senin verdiğin his bulutların üstüne düşmek gibiydi .Sana geliyordum çünkü evimdin. Ve sonra sana gelemedim çünkü mezarlıktan farkı olmayan odama yaşanmışlıklarım sığmadı…

[ummuhanozdenn]

ve bazen hayattır sevmek birini çok uzaktayken kalbinde taşıyabilmek 🫀

[malatyaozelhaber-blog]

Vural Resmi İmzayı Attı

Efsane Malatyaspor ile yıldızı parlayan efsane teknik direktör Yılmaz Vural, “Bana o yaşta bu imkanı veren bir camiaya, şimdi çok zor durumda bizde teknik anlamdaki desteği verirsek bu takımı bu durumdan kurtarırsak sanki ben borcumu ödemiş gibi olacağım buraya.” dedi. Yeni Malatyaspor’da Teknik direktörlüğe Yılmaz Vural’ın gelmesiyle hem takımda hem kentte heyecan yaşanmaya başladı. Efsane Teknik Direktör Yılmaz Vural ekibi ile birlikte Yeni Malatyaspor Başkanı Ahmet Yaman ve yönetimi ile bir araya gelerek resmi imzayı attı. Bugün saat 13.30’da Ramada Altın Kayısı otelde düzenlenen imza töreninde Yeni Malatyaspor’un yeni Teknik Direktörü Yılmaz Vural, Gazetecilerin sorularını da cevapladı. İmza öncesi bir değerlendirme yapan Yeni Malatyaspor kulüp başkanı Ahmet Yaman; “2. Yarı öncesi Hasan Özer Hocamızın yerine Yılmaz Vural hocamızı getirdik. Malatya’mız şuan güzel bir ivme yakaladı. 2-3 gün önce başlattığımız bilet kampanyamızda çok karşılık buldu. Pazar günü oynanacak olana maça herkesi davet ediyorum.” dedi. EFSANE YILMAZ VURAL “O HEYECANI YENİDEN HİSSETTİM” Malatya’ya gelmekle  geçmiş heyecanı yeniden yaşadığını ifade eden Vural;“Sağ olsun başkanım bana bu teklifle geldiğinde bu tarafı çok ağır bastı. Bana o yaşta bu imkânı veren bir camiaya, şimdi çok zor durumda bizde teknik anlamdaki desteği verirsek bu takımı bu durumdan kurtarırsak sanki ben borcumu ödemiş gibi olacağım buraya. O günkü heyecanı hissediyorum şuanda. Ben hakikaten kulüp başkanımı tebrik ediyorum. Bu şartlarda hakikaten Türkiye’de yöneticilik yapmak kolay değil. Çünkü kötü bir miras alıyorsunuz ve onun altından kalkmak çok zor. Ama siz içindesiniz bu kadar yerel yönetimin bir kulübe destek olduğu dönemler çok olmuyor. Valimiz, Büyükşehir, Battalgazi ve Yeşilyurt belediye başkanlarımız bir araya gelip herkes taşın altına elini soktu. Bizim ricamız şu oldu, ekonomik problemin olduğu yerde maalesef iş sahaya kalmıyor. Başkandan ricam, teknik anlamda bir antrenör yetersizliğinden iş buraya geldiyse bundan şüpheniz olmasın. Biz bunu başarabilecek deneyime, her şeye sahibiz. Diğer konuları çözersek bu çocuklar sahaya çıktıklarında sadece futbolu düşünür hale gelir ifadelerinde bulundum.” dedi.  VURAL “YETENEKLİ BİR TAKIM, SON DAKİKAYA KADAR MÜCADELE” Antalya’da kampındaki gözlemlerini söyleyen Vural; “Çok yetenekli bir takım. Her türlü oyuncu tiplemesi var. Takımın yaş ortalaması 23,8 yani Türkiye liglerinin en geç takımlarından bir tanesi. İnanın laf olsun diye söylemiyorum, buradan 2-3 tanesi çok ciddi rakamlarla başka takımlara transfer olacak kapasiteleri var. Çocuklar bir dediğimizi iki etmiyorlar. Her verdiğimiz şey bize geri dönüşü oluyor. Ben inanıyorum ki bu delikanlılarla biz hep beraber büyük bir samimiyetle söylüyorum bu işi biz kurtarırız diye düşünüyorum. Son dakikaya kadar bu takım elinden gelen mücadeleyi verecek. Bütün mesaimiz burada olacak. Allah’ın izniyle bu işi kurtarırız diye düşünüyorum” diyen Vural hedeflerinin takımı bu yıl ligde, diğer yılda şampiyon olmasını sağlamak olduğunu ifade etti.   Read the full article

[malatyapenceregazetesi]

Yılmaz Vural; Çok Heyecanlıyım

 Spor Toto 1'inci Lig ekibi Yeni Malatyaspor'da Yılmaz Vural ile resmi sözleşme imzalandı.

Ali Albay/ Vural, "Sağ olsun başkanımızla anlaştık ve şimdi buradayız. Malatya'da bugün ki heyecanım inanın o gün ki heyecanım gibi, şu anda da aynı şeyi hissediyorum. Malatya’ya geldiğimde birçok telefon aldım. O bize başka bir sorumluluk yüklüyor. Camiden çıkana kadar birçok kişiyle sohbet ettim. Bizim gibi hissettiğimiz bir yer" dedi. Sarı- siyahlı takımın yeni teknik patronu Yılmaz Vural için imza töreni düzenlendi. Kentteki bir otelde gerçekleştirilen imza töreninde konuşan Yeni Malatyaspor Kulübü Başkanı Ahmet Yaman, "İkinci yarıya başlarken giden Hasan hocamızın yerine Yılmaz hocamızı getirdik Malatya’mız güzel bir ivme ve hava yakaladı. İnşallah ikinci yarıya hocamızla başlayacağız. Bilet kampanyası olumlu karşılık buldu. Pazar günü oynayacağımız maça da herkesi davet ediyorum" diye konuştu. Yaman, yüzde 90 oranında sorunların çözüldüğünü kaydederek, "Önümüzdeki hafta içerisinde de diğer kalanları çözeceğiz. Yönetimle alakalı futbolcularımızın hiçbir alacağı kalmayacak" dedi. TAKIMI BU DURUMDAN KURTARIRSAK MALATYA'YA BORCUMU ÖDEMİŞ OLACAĞIM Yeni Malatyaspor’un teknik direktörü Yılmaz Vural ise daha önce 1986-1988 yılları Malatya’da görev yaptığını hatırlattı. Malatya’ya borcunun olduğunu ifade eden Vural, "Bana o yaşta imkân veren bu camiaya, şimdi bu durumda elimizden gelen teknik katkıyı vererek, takımı bu durumdan kurtarırsak Malatya’ya borcumu ödemiş gibi olacağım. Sağ olsun başkanımızla anlaştık ve şimdi buradayız. İnanın o gün ki heyecanım yok değil, şu anda da aynı şeyi hissediyorum. Malatya’ya geldiğimde birçok telefon aldım. O bize başka bir sorumluluk yüklüyor. Camiden çıkana kadar birçok kişiyle sohbet ettim. Bizim gibi hissettiğimiz bir yer" diye konuştu. YÖNETİCİLİK YAPMAK KOLAY DEĞİL Tecrübeli teknik adam, kulüplerin birbirlerine çok önemli bir miras bırakmadığını kaydederek, şunları söyledi: "Dışarıdan çok kolay görünüyor ama hiç öyle değil. Yönetimi tebrik ediyorum. Bu şartlarda Türkiye’de yöneticilik yapmak kolay değil çünkü kötü bir miras devralıyorsunuz. Onun altından kalkmak çok zor. Başkanımla konuştuğumuzda kendi dönemiyle ilgili ekonomik hiçbir problem yok. Her şey ödeniyor. Fakat geçmişten gelen bir yük var. Tabii ki oyuncu, geçmiş borcunun da ödenmesini istiyor. Doğal olarak da 'Bu bizim borcumuz değil' diyemiyorsunuz. Böyle sıkıntılar yaşanıyor. Yerel yönetimin kulüp başkanına, yönetime destek olduğu dönemler çok olmuyor. Valimiz ve belediye başkanlarımız ile yönetim kurulu bir araya gelip elini taşın altına koydu. Böyle bir durumda yönetim kurulu da elinden geleni yapma çabası içerisinde."

TÜRKİYE LİGLERİNİN EN GENÇ TAKIMLARINDAN BİR TANESİ Vural, göreve geldiklerinde bir ricalarının olduğunu ifade ederek, "Ekonomik problemin olduğu bir yerde sahaya çok fazla iş kalmıyor. Başkanımdan ricam; teknik anlamda bir antrenör yetersizliğinden takım buraya geldiyse bundan hiç şüpheniz olmasın, biz bunu başarabilecek deneyime sahibiz. Diğer konuları da çözersek, bu çocuklar sahaya çıkarken kafaları yalnız futbol düşünecek hale gelirse bu işi başarırız. Read the full article

[halimiizdumann]

insan bir yerden sonra kendini anlatmayı bırakıyor

[faithlike-mustardseed]

Medcezir

[sosomuratuba]

[dudumelda]

𝔇𝔲𝔡𝔲 𝔐𝔢𝔩𝔡𝔞

[rec-ordis]

Çünkü sizi çok eskiden beri tanıyorum Nastyenka, çünkü uzun zamandır birini arıyordum ve aradığım sizdiniz, şimdi buluşmamız yazgımızmış.

Fyodor Dostoyevski, Beyaz Geceler

[nihelng]

buenas, buenas ♡ vengo a presentarle a mi nuevo niño, nihel, estamos en búsqueda de hc y mucho drama, por favor. debajo del read more dejaré algunos dato de él. si les interesa algo le pueden dar al corazón, e iré a hablarles. @lavieconex​

es japonés y su nombre antes de la adopción era yamane kazuhiro pero cuando fue adoptado por el matrimonio francés paso a llamarse a nihel nouguier. solo le gusta que lo llamen nihel, ningún otro apodo acepta y si le invitas uno te odiará para siempre. 

tiene 24 años es pintor y guitarrista. también practica skateboarding, es uno de sus pasatiempos mas queridos, casi siempre anda con su skate debajo del brazo. 

al principio cuando recién lo ves, se ve como el dude mas insoportable de la vida y que nunca te hablaría porque te mira en menos. en verdad es todo lo opuesto y puedo ser una persona muy dulce pero con algunas trancas mentales.

LE ENCANTA PINTAR!!! así que si ve alguna rostro que le llame mucho su atención le pedirá permiso para poder pintarle y luego se lo regalará. 

siempre hace exposiciones y tiene su galería pequeña, porque no le gusta alardear que su familia tiene dinero. cuando era mas pequeño le cargaba decir que era hijo de la familia nouguier y mas que nada porque no le gustaba que la gente lo juzgara por ser adoptado y por una familia  adinerado u___u 

es bisexual no tan asumido, tiene miedo que su familia ya no lo quiera </3 el trauma de ser hijo adoptado, ah. 

tiene una banda indie /alternativa obvio que si

acá está su pinterest y su biografía. 

acá dejo el canon familiar.

familia nouguier.

viven en el mismo distrito parisino que la familia beauregard y la familia badem.

los hijos de la familia nouguier fueron al colegio secundario con los hijos de la familia bajwa y la familia imai.