#wie is hij /echt/

[wilgentak]

ja ik keek het derde seizoen van fruits basket in een dag what about it

[juststarsandthemoon]

When it was revealed they had to go undercover in the choir, I literally screamed 'but they're all white!'

[elmasinthetree]

ik zat op Soy in het begin als een grap maar ik denk niet dat het een grap meer is..

[cortanas-wielder]

Ik ben in love met Sor

[homoerotisch]

waarom nederlands beter is dan engels, door victor frölke

Wacht, is er ook al geen woord voor ‘hals’ in het Engels? Toch best een belangrijk lichaamsdeel zou je zeggen. Throat is echt iets anders, en neck is, nou ja, een nek.

Mijn stokpaardje aan de borrel- en eettafel, als het weer eens over de teloorgang van het Nederlands gaat, is dat het Engels geen woord voor ‘gunnen’ heeft, ook best een belangrijk woord. In ieder geval voor ons, de gebruikers. Voor ‘misgunnen’ hebben Engelstaligen dan wel weer een woord: begrudge.

Laatst had ik Amerikaanse vrienden te eten, en hoewel mijn Engels niet slecht is (dat denkt elke Nederlander, niet altijd terecht), stond ik toch weer met een mond vol tanden (heerlijke uitdrukking), toen ik ze „smakelijk eten” wilde wensen. Aan enjoy heb ik een broertje dood (idem); dat vind ik ook meer iets voor een masseuse om te zeggen, voor de happy ending.

Leenwoorden

Legio zijn uiteraard de gevallen waarin wij geen woord hebben voor bijzonder nuttige Engelse begrippen. Uiteraard, want als native Dutch speakers weten wij maar al te goed waar onze taal tekortschiet. Het Nederlands barst van de Engelse leenwoorden. Privacy is een bekende, understatement een andere. Maar wat te denken van anal? Ik merk dat die term nog niet helemaal is ingeburgerd. Wie iemand die eindeloos doorgaat over details toevoegt: „Doe niet zo anal!”, kan rekenen op een opgetrokken wenkbrauw. Ik heb dat woord overgehouden aan mijn tijd in New York, de hoofdstad van de naoorlogse psychoanalyse. Anal verwijst naar Freuds anale fase, het betekent zoiets als anaalgefixeerd, waarmee hij gedrag probeerde te verklaren dat thans als OCD, ofwel obsessive compulsive disorder, te boek staat. Denk: smetvrees.

Ik probeer aan te tonen dat het Nederlands beter is dan het Engels – een impopulair standpunt in een tijd van overvloedig Engels, of beter: Globish, die imperfecte variant die non native speakers van het Engels brouwen in alle hoeken van de wereld. Ons gorgeltaaltje heeft dankzij film, televisie en muziek sowieso al veel Engels te verduren, maar sinds het internet, en in het bijzonder YouTube en de sociale media de belangrijkste hangplek van de jeugd is geworden, is het hek van de dam.

Linguïstische overgave

‘Nice, nice, maar what the...? Niet dat ik je wil accusen van something, maar zit je me nu te dissen?’ Ik parafraseer hier mijn puberzoon in een moment van ongetwijfeld terechte verontwaardiging. Dit is geen leentaal meer, dit is regelrechte linguïstische overgave.

Mijn tienjarige dochter liet onlangs trots haar rapport zien. Twee G'tjes voor Engels. Wacht even, Engels, op een lagere schoolrapport? Onderwijskundigen lijken unaniem in hun standpunt dat een kind zich niet vroeg genoeg kan voorbereiden op een wereld die, whether you like it or not, (Amerikaans-)Engels spreekt. Maar is dat wel zo wijs, nu vertaalprogramma's steeds beter worden en AI op allerlei manieren kan worden ingezet om een boodschap over te brengen? Je zou kunnen beweren dat het beter is om je eigen taal zo goed mogelijk te beheersen, dan te investeren in een vreemde taal waarinje nooit zo goed wordt als een native speaker.

Onderbuiknationalist

Er is geen land, vermoed ik, dat zich zo bereidwillig toont zijn belangrijkste cultuurproduct – taal – bij het grofvuil te zetten. Het tij is aan het keren, om te beginnen in de academische wereld, waar wordt getwijfeld of het wel zo’n goed idee is om Engels als voertaal te nemen, ook nu er grenzen worden gesteld aan de instroom van buitenlandse studenten. Zeker, de belangrijkste wetenschappelijke vakbladen zijn Engelstalig, en vooral Amerikaanse universiteiten slagen er nog altijd in om de rest van de wereld te doen geloven dat zij de slimste mensen in huis hebben, maar Franse Taal- en Letterkunde doceren in het Engels aan een Nederlandse universiteit, omdat de meerderheid van de studenten geen Nederlands verstaat, is van de zotte. Je hoeft geen verstokte onderbuiknationalist te zijn om de algehele uitverkoop van het Nederlands af te keuren.

„Pak je weg, galgebrok!”, lezen mijn dochter en ik in De scheepsjongens van Bontekoe, een honderd jaar oude, en nog steeds leesbare avonturenroman van Johan Fabricius – afgezien van het endemische racisme van die tijd. „Pak je weg, galgebrok”, dat is toch veel leuker dan „Fuck off, asshole?”

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt

Nederlands is een prachttaal, maar er wordt te weinig reclame voor gemaakt. Het kernvak op middelbare scholen lijkt te zijn ontworpen om elke liefde voor deze taal van meet af aan uit het tienerhart te stampen. In plaats van de diversiteit en vindingrijkheid van ons kleine taaltje te ‘showcasen’ (sic), wordt eindeloos gehamerd op grammatica en tekstverklaren.

Boooring! En hoewel ik het nut van tekstverklaren heus inzie – leent een vak als geschiedenis, maatschappijleer of, nog beter, filosofie, zich niet veel beter om logisch te leren nadenken? Laat leerlingen bij Nederlands een hiphoptekst schrijven, laat ze een scène uit Shameless vertalen, laat ze een vlog maken over archaïsche uitdrukkingen die hun (groot?-)ouders gebruiken, zoals (drie van mijn favorieten): in de aap gelogeerd zijn, ergens een punthoofd van krijgen en (uit het Fries): men moet het zeil niet hoger hijsen dan de mast.

Shakespeare

Als het inderdaad zo is dat creativiteit onze belangrijkste skill (sorry) moet worden in een door AI geregeerde wereld, kunnen we maar beter zo diep mogelijk putten uit onze rijke moedertaal. Volgens sommigen is het Nederlands zelfs rijker dan het Engels omdat ons Woordenboek der Nederlandse Taal meer lemma's zou kennen (maar dat kan ook liggen aan het fanatisme der woordenboeksamenstellers).

Sure, ook ik blijf een liefhebber van het Engels, de taal die ons niet alleen de onvergelijkelijke schatkamer van Shakespeare heeft geschonken, maar ook, zoals ik onlangs een Brit op de BBC hoorde zeggen, een puntige zinsnede als to rearrange deck chairs on the Titanic – iets nutteloos doen dat aan de uitkomst van de situatie niets verandert. Ik hoop niet dat ik, door een pleidooi te houden voor het Nederlands, precies dat aan het doen ben.

[blinde-mama]

Hoi allemaal.

Ik ben blind en krijg een kindd. Leuk een baby natuurlijk. Maar hoe ga ik het doen met de verzorging, voeding, hoe beleef ik mijn zwangerschap? Allemaal vragen die ik ga beantwoorden doormiddel van deze wekelijkse blogs.

Voordat we beginnen wil ik wel even zeggen dat deze blogs niet gepost worden voor het trekken van aandacht, maar juist om een inkijk te geven in het leven van een blinde mamma to be. Gewoon een weekelijks stuk om te lezen met humor, mijn belevingen en verhalen over dingen die ik mee maak nu ik zwanger ben en ook alle bijbehorende controles krijg en dingen moet gaan regelen. Veel plezier met het lezen. En tot de volgende.

Zwanger, van test tot 10 weken.

In deze blogs ga ik jullie weekelijks meenemen in het moederschap. Maar niet zomaar “normaal” moederschap, nee, het moederschap als je, net als ik, volledig blind bent. Welke dingen zijn vanzelfsprekend en welke niet? Richt je de babykamer anders in? Waar loop je tegen aan bij het zwanger zijn en krijgen van een baby? Hoe lees je je zwangerschapstest af als je deze niet kunt zien? Hoe beleef je je echo’s? Leuk, al die vragen maar er komkt zoveel meer bij kijken, Maar naast al die vragen neem ik jullie ook mee bij de leuke, grappige, frustrerende of juist onverwachte meevallers.

De test.

Tja, je bent al een paar dagen over tijd, en dan? De wel bekende zwangerschaps test. Een test met streepjes kan je als visueel beperkt persoon “moeilijk” of niet aflezen, natuurlijk had ik ook gewoon kunnen wachten tot man lief thuis was van zijn werk, maar geduld is nooit mijn sterkste kant geweest, en wat moet je anders op een zaterdagochtend? Goed, die test dus, maar uhm, hoe ga je de test uitvoeren, want ja, leuk zoon test maar er komt wel wat preciessie werk bij kijken als je snapt wat ik bedoel. De oplossing? Gewoon, een papieren bekertje. Even het bekertje vol maken met benodigd test materiaal, wat ook nog best wel een uitdaging is, kan ik je zeggen, test erin, wachten, en dan? Dan moet de test worden afgelezen. Nou, daar gaat ie dan. Met de telefoon en behulp van AI een foto maken van de test. “Op de foto zie je een aanrecht, zeeppompje en een koffiemachine.” Leuk dat je dat allemaal ziet, maar ik wil de test in beeld, niet mijn aanrecht. Nog maar eens proberen. Enn ja hoor, “de test laat een zwangerschapstest zien met het woord zwanger in beeld.” Wat? Toch nog maar een keer proberen. “De test laat een zwangerschapstest zien met het woord zwanger op het display”. hoera! Hij is dus echt positief. We krijgen er dus een baby bij, super leuk, maar wat nu?

4 weken zwanger. De eerste aan wie ik het verrtelde, afgezien van mijn partner, was mijn moeder. Toch wel lichtelijk in paniek, want hoe gaat ze reageren? Hoe ga ik het zelf trekken? Anyway, moeders was super blij, net als man lief, gelukkig. Ik zelff moest echt wel even twee tellen na gaan denken. Maar uiteindelijk wilde we dit natuurlijk super graag, en ook ik was na eerst even te moeten wennen aan het idee, echt onwijs happy met de komst van de mini.

Gelukkig had ik al voor mijn zwangerschap wat dingen op een rijtje kunnen zetten. Welke instanties ga ik inschakelen bij hulp en training met betrekking op baby kind zorg? Gelukkig kon ik hier snel mee beginnen en was die zorg al itsjes minder.

7 weken zwanger.

En dan, de aller eerste echo. Hoe dubbel is dit? Nou, ik kan je vertellen dat het heel dubbel, maar zo mooi is, ondanks dat je het zelf niet ziet. Gelukkig heb ik een onnwijs lieve, meedenkende en bovenal, geduldige en begripvolle verloskundige prraktijk gevonden die echt de tijd neemt en alles tot in detail beschrijft en uitlegt, net als mijn partner natuurlijk. Maar ik dwaal af. die eerste echo dus, wat een mooi moment. Je hoort nog geen hartje, maar toch krijg jede bevesteging dat het goed is, dat het hartje klopt, en dat je echt ja, echt zwanger bent van een klein wondertje.

Toen kwam het moment. Hoe en waneer gaan we het aan de rest van de familie vertellen? We wisten hoe en waneer, maar dan komt het grote moment. De spanning nam toe, en eindelijk was het hoge woord eruit. Ik ben zwanger. Voor het eerst zei ik het hard op waar mijn hele familie bij was. Een raar maar mooi moment. Gelukkig heb ik een onwijs lieve, zorgzame familie die me soms letterlijk, overal doorheen sleept. Toppers zijn het.

10 weke zwanger.

De intake bij de verloskundige. We kregen een vragenlijst die ik moest invullen met mijn partner, maar helaas, een ontoegankelijke website voor mensen met een visuele beperking. No worries, de vragenlijst werd ingevuld en ik ging opzoek naar een manier om ontoegankelijke informatie voor mij toch toegankelijk te maken. Helaas, zonder succes. Ook de kraamzorg moest natuurlijk geregeld worden maar, helaas. Ook die website was niet goed toegankelijk voor een blind persoon. Maar gelukkig waren ze er weer. De verloskundigen, die samen met ons meteen de kraamzorg regelden. Helden zijn het.

Hebben jullie nog vragen?

Toen kwam de vraag of er nog vragen waren. Tja, die waren er zeeker. Toen ik aangaf dat ik de periode tussen de eerste echo en de twede best wel lang vond en ik me zorgen maakte bood de verloskundige aan om een snelle echo te maken en ook, bij hoge uitzondering het hartje te laten horen. Oh my god, wat een moment. Zo mooi. En ja hoor, daar kwamen ze dan. De tranen. Zeker omdat ik natuurlijk geen fotos echt kan bekijken was dit super speciaal en bijzonder. Als je volledig blind ben en je dus niet meteen van je kindje kan genieten op een echo is het luisterenn van de hartslag the next best thing.

Tien weken dus, zo ver ben ik nu. Wat be ik nu al trots. Op mijn nee, ons kindje. Op mijn partner die me zo goed steund en super lief is. Op m’n familie die mee enken in oplossingen, die aan komen met twede hands baby spullen, die aanbieden om mee te gaan naar echo’s, ik ben blij met ze. Volgendeweek zijn we er weer. Tot dan.

[bl0ss0sm]

Tweede Kans (Deel 2)

Original comic artist: Tulipsempai -> English version! Vorige deel - Volgende deel

"HAH!"

"Mijn hoofd..." "Ik kan niet geloven dat dat kind mij heeft gepakt..."

"..Huh?" "Ik vraag me af waar hij nu heen is gegaan" "GAH! FUCK!"

"OH!" "Kijk wie er eindelijk eens voor koos om op te dagen nadat een kind het leuke deel deed" "HÈ CHOSEN??"

"Ben je gekomen om me af te maken?" "HAH!" "Je kan niet eens opstaan!" "Je was altijd al een zielige stick Cho-"

"-sen..." "Huh?" "Wat ben je aan het doen-"

"H-HUH!?????" "Maar dat is..." "DAT BEN IK!!???"

"DE HEL" "WAAROM-"

"WAAROM ZIJN ER TWEE VAN MIJ!!???" "...Dark..?"

"CHOSEN!!" "Is dit nog een van je krachten?" "fiks het onmiddellijk of anders-" "Hey..." "HEY!! DARK!"

"Geef en minste één reactie!" "Wat denk denk je dat ik aan het doen ben-" "...Wacht, hij kan niet-" "Dark!!" "DARK LORD!!!"

"Alsjeblieft..." "Doe me dit niet aan, Dark..." "Dit is te wreed, zelfs als het van jou komt" "Dark... alsjeblieft!" "Ga niet dood..."

"Ik... het spijt me zo..." "Ik had nooit de eerste klap moeten geven" "Ik was gewoon.... ik was gewoon zo boos op je..." "Nooit...snif..." "...Hey..." "Ik dacht nooit dat dingen zo ver zouden gaan..." "Cho... ik ben hier..." "Nooit ik-ik..."

"HET IS ALLEMAAL MIJN SCHULD!" *snif...* "Het spijt me zo Dark! Oh zo'n spijt..." "Alsjeblieft..." "Waarom kunnen dingen niet zo zijn als vroeger?" "Voor al je verovering gedoe" "Niet huilen..." *snif...*

"Je kan me echt niet horen..."

"Het spijt me zo Dark..." *snif...* "Maar alsjeblieft... alsjeblieft..." *snik* "Ga niet..."

[spinvisfan]

een column van een recente opdracht voor school. zelf niet uiterst tevreden over, maar deze column is dan ook in een uur gemaakt terwijl ik ziek was en voor motivatie en adrenalinestimulatie Mao Zedong's propagandalied herhalend op de achtergrond had aangezet.

Dick schuift, Dick Schoof

Kabinet-Schoof is tot nu toe iets meer dan 100 dagen bezig, alleen is de vraag hoe lang de ministers, staatssecretarissen en Tweede Kamerleden het nog vol gaan en kunnen houden. Het is een complete ramp in Den Haag; Niemand in de Tweede Kamer is tevreden met de nieuwe minister-premier, het gaat al wekenlang flink tekeer op Twitter en ook in de kamer zelf hangt een diep verdeelde, ongezellige sfeer.

De ster van het nieuwe kabinet, de partijloze Dick Schoof, heeft het afgelopen weken niet makkelijk gehad. Al in de eerste week – tijdens het eerste, belangrijke debat - werd hij van alle kanten aangevallen door onder andere Frans Timmermans, Dilan Yeşilgöz, Pieter Omtzigt en Geert Wilders, die geeneens in de oppositie zitten. Naast dat hij gelijk een harde ontgroening moest doorstaan voor zijn nieuwe titel en dat vrijwel zijn hele kabinet ongelukkig is met deze dieptrieste omstandigheden, spreekt hij de mensen buiten het kabinet ook niet echt aan. Voordat hij zijn titel kreeg en zelfs nu nog, wist en weet bijna niemand wie Dick Schoof was. Het is dan ook erg komisch dat zijn achternaam zijn irrelevantie al aanduidt. Dit is best logisch, aangezien hij - naast dat hij hiervoor bij de geheime dienst heeft gewerkt – eigenlijk een erg karakterloze man zonder mening is. Hij is partijloos, durft geen verantwoordelijkheid voor iets te nemen en is daardoor ook allergisch voor het woord ‘ik’, en zelfs nu, terwijl het kabinet hem zo hard nodig heeft bij de grootste vraagstukken van vandaag, heeft hij geen standpunten over de allerbelangrijkste punten waar dit kabinet mee aan de slag moet.

Wat opvallend is aan deze hele situatie is de openbare felheid van PVV-leider Geert Wilders tegen Schoof. Hij noemde het optreden van de gloednieuwe premier “slappe hap”, zei in een interview in het AD dat premier Schoof “absoluut niet de baas is” en beweert ook dat Schoof niet ingreep toen er door de oppositie werd gezegd dat er “twee racisten” in de kamer zitten, hoewel dat niet ver van de waarheid ligt. Wilders was altijd erg enthousiast over de functie minister-premier, maar sinds dat hij die rol af moest staan aan Schoof door onenigheid in het kabinet, is hij extreem negatief tegenover de premier, en zelfs tegen zijn eigen ministers. Het lijkt erop dat Wilders flink op zijn teentjes is getrapt.

Ook Pieter Omtzigt heeft recent totaal geen goede indruk gemaakt. Hij vindt dat wij als Nederlands massaal meer kinderen moeten maken, vertelde hij. Niet alleen is dit een absurd voorstel als je kijkt naar de huidige toestand van het land in termen van de woningnood, studieboetes, hogere rentes en inflatie, maar ook omdat er ook al erg lang gezeikt wordt door het kabinet zelf dat het land te vol is en dat er een asielcrisis is. Die asielcrisis waar onder andere minister Faber het al heel lang over heeft, is er ook helemaal niet; Alleen als er meer Nederlandse kinderen worden gebaard, zal het te vol zitten en kunnen de ministers eindelijk doorgaan met hun inhumane asielplannetje.

In meer dan 100 dagen is er nog steeds niks bereikt, maar goed, het kabinet zit er ‘nog maar’ 100 dagen. Wat wel opvallend is, is dat er op de kern van dit kabinet, namelijk asiel, nog steeds geen wet in gang is gezet. Het wordt afwachten hoe lang het kabinet en de Tweede Kamer dit nog kunnen verdragen, vooral als je ziet dat de disharmonie in Den Haag alleen maar toeneemt. Het kabinet staat tot nu toe nog overeind, maar eigenlijk was het al ingestort begonnen.

[geschiedenisish]

Dystopische Nederlanders

Ok, euhm, hoe ga ik dit uitleggen.

Ik heb inmiddels nogal wat ervaring met zo'n beetje heel christelijk Nederland. En er zitten écht rare types tussen.

Ik wil er hier even twee noemen in aantocht naar de Amerikaanse verkiezingen, op basis van een Tumblr post die ik zojuist gerebloged heb.

De eerste is Gezin in Gevaar.

Ze zullen het je zelf niet snel melden, maar deze website en Youtube account, die het bestaan van een kleurrijk boekje over homohuwelijken zien als het einde der tijden, zijn bedacht door de organisatie Civitas Christiana. De Nederlandse tak van TFP. TFP zijn een organisatie die ons terug willen sleuren naar een tijd nog vóór het concilium van Trent uit de 16e eeuw! Gezin in Gevaar zijn het daar volledig mee eens, al zullen dat zelf niet toegeven. Hoe ik dat weet? Omdat Hugo Bos de secretaris is van CC én de baas van GiG!

Iedere keer als je een nieuwsfragment ziet over de week van de Lentekriebels, over 'bezorgde ouders' of over 'fouten bij de Rutgers stichting', weet dan dat journalisten in de propaganda van Gezin in Gevaar zijn getrapt. De organisatie heeft gelijk, soms gaat Rutgers te ver in haar seksuele voorlichting, maar het feit dat een hyperconservatieve christelijke organisatie de conversatie kan leiden omtrent dit onderwerp, Hugo wordt vaak geïnterviewed in reportages over dit onderwerp, maakt dat we deze organisatie dringend in de gaten moeten blijven houden, en we ze beter niet meer kunnen uitnodigen om de conversatie te leiden over dit onderwerp!

De tweede organisatie bestaat niet meer, maar dat maakt ze niet minder dystopisch. Waar nu de macht in Nederland in handen is van de VVD, was dat rond 1900 anders. Terwijl Aletta Jacobs, Jacobus Schoondermark, Jan Rutgers en Frederik van Eeden bezig waren met de eerste emancipatiebeweging, moesten zij vechten tegen de extreem-conservatieve ARP, oftewel "Anti-Revolutionaire Partij". (Zij waren wel niet de machtigste partij though. Dat waren de liberalen en/of de katholieken. Maar de ARP zaten wel echt ALTIJD mee in de regering!)

Nou denk je misschien dat dit een hele pacifistische partij is die gewoon rust willen, maar nee. Revolutie verwijst hier naar een specifiek revolutie; namelijk de Franse Revolutie! De ARP waren anti-democratie en anti-scheiding van kerk en staat. We leren allemaal op school dat het algemeen vrouwenkiesrecht geruild moest worden tegenover vrijheid van onderwijs. En wie stonden er aan de andere kant van die ruil? Juist ja, de ARP! ZIJ zijn de reden dat de Nederlandse overheid tot op de dag van vandaag betaalt voor evolutie- en klimaat-ontkenners in het Nederlandse onderwijs!!!!!!!!! En dat zoiets OOK NOG in de GRONDWET staat vastgelegd!?!?!?!?!!?

Weet je waarom Nederland zo moeilijk Indonesië af kon staan? VANWEGE DE ARP die op dat moment de macht hadden en twee "politionele acties" uitvoerden omdat zij Indonesië zagen als "hen door God gegeven". (Al speelden hier decennia aan kleinering van het Indonesische volk in de Nederlandstalige wetenschappelijke literatuur wel een rol in, maar soit.) Als laatste waren de ARP ook verantwoordelijk voor Hendrik Colijn, de man bekend als de meest incompetente minister-president uit de vaderlandse geschiedenis. (Google ff op “Gaat u maar rustig slapen”, een van de oudste Nederlandse memes.)

En wat veel mensen niet weten is dat deze dystopische organisatie is opgericht door Abraham Kuyper. Kuyper is zo'n beetje de belangrijkste man in de ontwikkeling van het Nederlands protestantisme na 1800. In die tijd had je twee type hervormers; progressieven en conservatieven. Kuyper was grotendeels deel van de laatste categorie. Hij vond de mainstream kerk, de Nederlands Hervormde Kerk, te progressief, en richtte de Nederduitse Gereformeerde Kerk op, die zes jaar later al weer over ging in de "Gereformeerde Kerken in Nederland". Lange tijd DE conservatieve tegenhanger van de NHK. Kuyper heeft er voor gezorgd dat een groot deel van Nederland éxtra conservatief geworden is! Vooral in de Biblebelt!

Dus even voor de duidelijkheid. Christenen die ons EEUWEN TERUG de tijd in willen sleuren, dan wel naar de 16e, dan wel naar de 18e eeuw, bestaan nog steeds of hebben in een recent verleden bestaan (De ARP is in 1974 opgegaan in het nog steeds bestaande CDA, net als de katholieke partijen. Het CDA is wel aanzienlijk progressiever dan de ARP ooit was though.)

Absurd conservatisme is niet iets uit een ver verleden. Vandaag de dag kunnen mens nog steeds het halve land achter zich krijgen met uitspraken als "alles was beter voor de emancipatiebewegingen van 1960" of "Alles was beter in de Gouden Eeuw, daar moeten we weer naar terug."

DIT. IS. NIET. NORMAAL. zoals Innuendo Studios het zo mooi zegt in zijn nieuwste video. CC die de Week van de Lentekriebels in zijn volledigheid willen afschaffen is niet normaal, ARP die willen dat de staat betaalt voor christelijk onderwijs en vooral voor wetenschap-ontkenning is niet normaal. Incels die vinden dat we terug moeten naar gender rollen van vóór 1960, zijn niet normaal.

Dit soort dingen ZIJN niet normaal en MOETEN ook NOOIT normaal WORDEN. Maar dat lukt alleen als WIJ een streep trekken. Anders doen zij het namelijk voor ons. CC heeft de streep gezet. Ieder jaar proberen zij tijdens de Week van de Lentekriebels het NORMAAL te maken dat OUDERS als ENIGEN hun kinderen sexuele voorlichting mogen geven. EN NIEMAND ANDERS!!!!!!!!!!!

We weten allemaal hoe slecht en problematisch thuisonderwijs is, al helemaal voor zoiets gevoeligs als sexuele voorlichting. Maar ieder PowNews of Telegraaf spotje over de Rutgers Stichting maakt CC's mening meer normaal, en die van ons minder. LAAT. DIT. NIET. GEBEUREN.

Stem! Praat! Verkondig! Want als wij het niet doen, dan doen zij het wel! Het is ze al eens gelukt in 1900, maar weet je wie het toen ook gelukt is? De feministen! ZIJ kregen algemeen kiesrecht al in 1919 na algemeen mannenkiesrecht in 1917 én algemeen onderwijs voor kinderen! (Beter bekend als de leerplicht. Anders had je nu nog steeds in de fabriek gewerkt!) Ook was het onder druk van de feministen dat het kinderwetje van Van Houten werd ingevoerd en het kiesrecht al in 1887 werd verbreed. (De feministen waren in die tijd voornamelijk een one issue partij voor algemeen kiesrecht, andere feministische zaken stonden op de tweede plaats. Zoals bijvoorbeeld kinderbescherming en -rechten, ook begonnen door de feministen.) In andere landen duurde algemeen kiesrecht veel langer! Omdat NEDERLAND een sterke traditie van feministen heeft die niet over zich heen laten praten! Die netwerkten en vechten voor hun idealen. (Van Houten kwam ook niet met het idee voor zijn wetje. Dat idee kwam van de feministen maar konden ze alleen via hem in de Kamer krijgen.)

Dus verkondig! Want er zijn voldoende Nederlanders, zo zie je nu, die graag over je heen praten met hoe ZIJ de wereld graag zouden zien! En dat doen ze dan ook nog eens in eufemismen! Sta. Dat. Niet. Toe. En noem het middeleeuwse, christelijke beestje bij de naam!

Maak HUN mening niet NORMAAL. Zelfs als de Telegraaf en PowNews dit wel doen.

[fransopdefiets]

20-7 Tromsø

Ik heb tegen al mijn principes in gisterenavond het hamburgermenu gegeten. Op de camping stond een grote tent die als restaurant dienst doet. Je kon kiezen uit pizza (dat heb ik wel afgeleerd), fish and chips of een hamburger met patat. Die werd geheel volgens de regels geserveerd op een klef wit broodje met maïskorrels, reepjes ijsbergsla, een soort van saus en patat. Het vult wel, maar ik snap nog steeds niet waarom mensen dit graag eten.

Als je maar halve dagen fietst, lees je veel. Eergisteren las ik Het postkantoor van Charles Bukowski, een hilarisch verhaal over overleven in de Amerikaanse ambtenarij bij de posterijen. Kan ik iedereen aanraden, het is nog steeds actueel. Nu ben ik beginnen in American Psycho van Bret Easton Ellis over rijke maar onzekere jonge twintigers in New York die in de financiële sector werken. Het is nogal vermoeiend lezen omdat hij van iedereen die in het verhaal voorkomt de kleding beschrijft en de merken benoemt. Ik snap dat het een stijlmiddel is, maar wie kent al die merken van twintig jaar geleden nog?

Van wassen kwam gisteren niet veel, er was maar af en toe een beetje zon, de wolken hingen laag boven de grond en er stond een koude vochtige wind. Mijn fietsbroek droogde ik na het wassen op het elektrische kacheltje in de hut.

Ik ben om kwart over vijf wakker, mooi voor de wekker, ik kan op mijn gemak opstaan en ontbijten in de gemeenschappelijke keuken. Het is 12 kilometer naar de ferry en je weet nooit precies hoe lang je er over doet. Het fijne van zo vroeg fietsen, is dat er nog geen noordenwind staat. Die steekt pas in de loop van de ochtend op. Om kwart voor zeven zit ik op de fiets en een half uurtje voor vertrek sta ik op de kade van Botnhamn. Er staat een klein rijtje van misschien zeven auto’s, het is weekend tenslotte. Ik verlaat Senja en ga naar Brensholmen op het eiland Kvaløya. Van daar is het nog 60 kilometer naar Tromsø.

In Brensholmen ga ik eerst naar de Joker (de supermarkt), die gaat eigenlijk pas om negen uur open, ik ben een kwartiertje te vroeg. Als de medewerkster me ziet afstappen, doet ze de deur open en maakt een uitnodigend gebaar, kom maar binnen. Bij het afrekenen, wijst ze op de speciale huiskamer met gratis koffie voor de klanten. Daar maak ik graag gebruik van!

Het werd echt een heerlijk fietstochtje, een lange stille tunnel, rustig omhoog naar 160 meter en over de fjell en na een uurtje weer een afdaling naar de volgende fjord. Om in Tromsø te komen, moet je weer zo’n idioot hoge brug over, maar dan hoef ik alleen nog maar de rand van het eiland te volgen om in het centrum te komen. Ik heb een appartement in het centrum met een wasmachine, zodat ik nu serieus werk kan maken van het opfrissen. Het appartement blijf een souterrain te zijn met een enkel raam en nogal frisjes. Maar het is goed ingericht en de wasmachine doet het.

Als de was draait, wandel ik naar het Poolmuseum, daar kun je alles leren over het leven op Spitsbergen, over zeehonden jagen en villen en ijsberen schieten. En uiteraard is er een afdeling over de Noorse poolreizigers.

Gefietste afstand: 74 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

Afstand tot de Noordkaap langs de meridiaan: 291,9 km

[autimind]

Autismeweek dag 1, 30 maart

Het beeld van autisme en wat er niet aan klopt

Het beeld dat mensen hebben van ‘een autist’ lijkt vooral op Sheldon Cooper (The Big Bang Theory) en, als ze mijn leeftijd hebben, op Rain Man uit de gelijknamige film. Dit beeld klopt niet.

De echte man op wie Rain Man is gebaseerd heette Kim Peekl en had helemaal geen autisme maar FG-Syndroom. Hij werd 58 jaar. Daar doel ik niet op. Autisme is een spectrum-stoornis. Dat betekent dat we allemaal van elkaar verschillen, een stuk meer dan mensen zonder autisme. Het betekent dus niet dat ‘we allemaal een beetje autistisch zijn’.

Sheldon is vrij duidelijk ‘autistisch gecodeerd’ maar in de serie wordt het nooit duidelijk. Goed, binnen het spectrum komen wel dergelijke jongens voor. Natuurlijk. Vergeet echter de meiden niet. En al die vele anderen die er heel anders uit zien en zich heel anders gedragen. En niet geïnteresseerd zijn in natuurkunde of computers.

Wat is dan het juiste beeld? In de autisme-wereld wordt vaak gezegd dat ‘als je één autist hebt ontmoet dan heb je één autist ontmoet’. Toch zijn er wel algemene kenmerken aan te wijzen. Helaas is dat tot nu toe altijd gedaan door de psychiatrie en daar hebben we de gebruikelijke lijstjes met tekortkomingen aan te danken. Star, overgevoelig, geen wederkerigheid, dingen letterlijk nemen en ga zo maar door. Ik kan zonder probleem elk van die punten ‘omdenken’. Star..? Dat kan ook vasthoudend zijn.

Mensen binnen het autistisch spectrum willen nogal eens weinig oog hebben voor de hiërarchie die wel degelijk bestaat bij Nederlandse bedrijven. “Zou je mee willen gaan naar het spoedoverleg?” Als je dit aan een collega met autisme vraagt, heb je goed kans dat zij ‘nee’ zegt. Dit kun je een gebrek aan sociale vaardigheden noemen maar je had ook duidelijk kunnen zijn.

Mensen hebben de neiging om elkaar letterlijk te nemen als ze elkaar niet begrijpen, bijvoorbeeld als er een stevig cultuurverschil is. Wat dan over blijft is niks anders dan de woorden zelf.. en dan doe je het daarmee. Letterlijk nemen is geen autistisch kenmerk! Het ontstaat omdat mensen een verschillende manier hebben van naar de wereld kijken.

Autisme is in de praktijk vooral een andere manier van met informatie omgaan. Informatie vanuit de zintuigen maar ook gesproken of geschreven informatie en zelfs die uit de eigen gedachten en gevoelens. Dit kan zich op allerlei verschillende manieren uit.

Zonder uitzondering is het zo dat die manier van kijken niet fout is of gehandicapt. Natuurlijk levert het in de praktijk regelmatig ruis op. Dat is niet erg. We hebben allemaal stijlflexibel leren communiceren op het werk. (Anders ben je waarschijnlijk net begonnen. Het komt wel.) Laten we dat dan ook doen. Het is zomaar mogelijk dat een autistische manier van begrijpen beter is of handiger op een bepaald moment.

Ben ik autistisch of heb ik autisme? Ik krijg serieus op m’n vingers getikt door sommige mensen. De meningen hierover kunnen soms best scherp zijn. Ik geef trainingen en workshops aan sociale werkers en beleidsmakers en dan ga ik hier wat dieper op in. Voor nu zou ik zeggen: als je respectloos over mij spreekt dan heb ik niks aan de ‘juiste’ terminologie.

Heb je een collega die open is over autisme? Wil je belangstelling tonen? Vraag dan eens wat autisme betekent voor hem/haar/hen. Luister. Vraag door. Is er iets concreets waarmee jij je collega zou kunnen steunen?

Deze bijdrage schrijf ik in het kader van de Autismeweek 2024. Ik haal geld op voor het Autisme Fonds. Met een gift steun je het prachtige werk dat nog te doen is: informatie en advies geven, onderzoek doen, gespreksgroepen voor autistische mensen én hun naasten, werken aan een inclusieve maatschappij en heel wat meer.

Geloof jij dat insluiten beter is dan uitsluiten?

Geef wat je wil én kan missen.

[wilgentak]

godzilla's verjaardag en ook de jouwe dus dus dus dus dus dus dus dus

[devosopmaandag]

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval

Mijn vroegste herinneringen aan de laatste dag van het jaar zijn gevuld met kinderlijke opwinding, met een huis vol mensen, muziek, vrolijkheid, dwaze spelletjes, de lekkerste dingen en vader die te veel dronk. Dan wilde hij dansen, vervolgens werd hij sentimenteel tot tranen aan toe, en tot slot viel hij in de stoel in slaap. Moeder werd dan altijd boos maar was ook toegeeflijk. Ik schaamde mij voor die vreemde man die toch mijn vader was. Misschien omdat dit een patroon was dat jaren aanhield, drong iets van het verstrijken van de tijd door in dat kind dat ik was. Alweer een jaar voorbij. Ik ben nooit gevoelig geweest voor dat sentiment. Vaders ritueel op die avond was de uitdrukking van zijn hang aan het leven. Op zijn sterfbed was hij soms een bang kind.

Op de een na laatste avond van dit jaar had ik behoefte aan wat frisse lucht. Ik ging een tijd op het dakterras van ons tijdelijk onderkomen staan. Er was amper wind, de lucht was vochtig. Twee lantaarns brandden in een bijna zwarte wereld. Er leek niemand thuis te zijn in het huis onderaan de weg. Ik stond zo een tijdje en haalde extra diep adem. Er was niets te horen, behalve het ruisen van een beekje. Ik dacht niet na over het afgelopen jaar, laat staan over het verstrijken van het leven. Ik stond daar en zag mijzelf staan. Dat was meer dan voldoende.

Door een hinkstapsprong in mijn hoofd was ik enkele dagen terug beland bij de dichter Carlos Drummond de Andrade*. Ik zocht een gedicht ergens voor, kwam een ander gedicht tegen dat ik ooit al eens markeerde en vervolgens een gedicht dat ik nooit echt las. Het heet 'Jaarwisseling'**. Ergens in dat gedicht staat de regel: “ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval”. Dat doe ik. Ergens in dat gedicht staat ook “de troost van zich bedrinken”. Dat ik nog eens mijn vader en een Braziliaanse dichter samen zou brengen!

Er rest mij niets dan het gedicht voor u over te typen en u te waarschuwen dat alles erin zit wat het overdenken van het leven met zich mee kan brengen (met excuses voor een vos die veel langer is dan ik mezelf altijd toesta).

De laatse dag van het jaar

ís niet de laatste dag van de tijd

Andere dagen zullen komen

en nieuwe dijen en buiken zullen je de warmte des levens mededelen

Je zult monden zoenen, papieren verscheuren,

reizen maken en vieringen bijwonen van

zoveel verjaardagen, doctoraalexamens, promoties, glorie, zoet

dood met orgelspel en koraal,

dat de tijd meer dan vol zal zijn en het het roepen niet hoort,

het onherroepelijke huilen

van de wolf in eenzaamheid

De laatste dag van de tijd

is niet de laatste dag van alles.

Er blijft een franje van leven

waar twee mensen gaan zitten

een man en zijn vijand,

en vrouw en haar voet,

een lichaam en zijn herinnering,

een oog en zijn glans,

een stem en haar echo,

en wie weet misschien God...

Ontvang in eenvoud dit geschenk van het toeval.

Je hebt verdiend nog een jaar te leven.

Je zou wel altijd willen leven en de droesem der eeuwen drinken.

Je vader is dood, je grootvader ook.

In jou zelf is al veel gestorven, of anders loert het op de dood.

Maar hoe dan ook, je leeft, voor de zoveelste keer,

en je hoopt, glas in de hand,

straks te ontwaken.

De troost van zich bedrinken.

De troost van dansen en schreeuwen,

de troost van het biljart,

de troost van Kant en van de poëzie,

allemaal... en geen enkele brengt uitkomst.

Komt de ochtend van een nieuw jaar.

De boel is afgewassen, opgeruimd.

Het wrakke lichaam herstelt zich in

schuim.

De zintuigen funktioneren vlot,

De mond vreet leven.

De mond stikt in het leven.

Het leven gulpt uit de mond,

lekt de handen, het plaveisel,

Het leven is dik, vettig, dodelijk, gluiperig.

* Carlos Drummond de Andrade (1902-1987)

** vertaling August Willemse (1936-2007)

[alleswatmijblijmaakt]

Sweet Home seizoen 2

Episode 02

Ik vraag mij af of er een rede is dat we een hart en hersenen zien in de opening. Half en half naast elkaar.

In dit soort verhalen zal ik het leger niet zo snel op hun woord geloven. Al helemaal niet als je hen onder schot houd. Wat ik van seizoen 1 en de eerste aflevering heb gezien, denk ik dat ook in deze serie, het leger niet echt bescherming gaat bieden.

Dat zijn heel veel dode soldaten.

Okay, we hebben er 1 die semi decent is. Mooi. Hoe lang kan je gaan vertrouwen, Chanyoung?

Mrs Im. Ben blij dat je een beschermende engel blijft. Wie is hier nu het monster mister.

Ik hoop dat je de juiste keuze hebt gemaakt, Hyunsoo.

Wacht, hij roept herinneringen op bij anderen wanneer ze hem op een bepaalde manier aanvallen. Of met hem contact te maken. Deze onderzoeken gaan hem helpen om zijn krachten te begrijpen, maar ik weet niet of hij sympathie blijft houden voor de mensen die niet geëvalueerd zijn.

Hmm, die twee kennen elkaar?

Hoe Chanyoung om ging met Youngsoo, maakt me wat zekerder om hem te vertrouwen. Zijn humaniteit is nog aanwezig.

[kan-niet]

Trans representatie in South Park.

We hebben allemaal wel al eens gehoord van South Park en hun vele conflicten, maar is de kritiek wel zo terecht als mensen zeggen? Ik bekeek de afleveringen en vroeg aan een aantal mensen wat zij ervan vonden. 

Wat is South park? 

S9 ep1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

S12 ep5: “Eek, a penis!” 

S18 ep3: “The cissy” 

S23 ep7: “Board girls” 

Wat vinden mensen? 

Wat is South Park? 

South Park is een animatieserie over vier jongens in het kleine dorp met dezelfde naam. Het is gemaakt door Matt Stone en Trey Parker en eerst uitgekomen in 1997 op de zender Comedy Central. De show heeft ondertussen al 26 seizoenen en 326 afleveringen en dit is nog lang niet het einde van de serie. 

Seizoen 9, aflevering 1: “Mr Garrison’s fancy new vagina” 

In deze aflevering krijgt Mr Garrison een operatie om de vrouw te worden die hij nooit kon zijn. De operatie wordt accuraat beschreven en is dus goed onderzocht door de schrijvers maar het gedrag van de nu Mrs Garrison is heel stereotiep. Ze gaat direct naar de winkel voor tampons, is snel emotioneel en gedraagt zich overdreven vrouwelijk. Maar als ze beseft dat ze bijvoorbeeld geen maandstonden kan krijgen, voelt ze zich toch niet echt een vrouw. 

Wanneer Mrs Garrison de vier hoofdpersonages tegenkomt, wordt Kyle nieuwsgierig. Hij vraagt aan zijn moeder Sheela wat het betekent om transgender te zijn, ze legt uit dat de buitenkant van een persoon niet altijd toont wie die van binnen is en daarom kan je een operatie uitvoeren om meer te lijken op de persoon die je zelf ziet. Deze omschrijving is heel mooi verwoord maar Kyle neemt het anders op. Kyle besluit zijn uiterlijk aan te passen door zichzelf groter te maken en zijn huidskleur te veranderen, ook wel “transraciaal” genoemd.  

Deze aflevering geeft de boodschap dat ondanks de veranderingen aan hun buitenkant, ze nog steeds hun geboortegender zijn maar is dit de schrijvers hun mening of willen ze aantonen wat sommigen denken? 

Seizoen 12, aflevering 5: “Eek, a penis!” 

Mrs Garrison heeft spijt van haar transitie, hij vindt zichzelf nog steeds een man omdat hij geen kinderen kan krijgen. Volgens hem is dat wat je vrouw maakt ondanks niet elke vrouw de mogelijkheid heeft om zwanger te geraken. 

Seizoen 18, aflevering 3: “The cissy” 

Eric Cartman, een van de hoofdpersonages, doet zich voor als transgender omdat hij denkt dat vrouw zijn veel voordelen heeft zoals properdere schooltoiletten. Hij is al gekend als een ruziestoker en wordt dus naar de directie gestuurd. Ze maken een nieuw toilethokje voor transmensen maar wanneer anderen dit ook beginnen te gebruiken wordt hij kwaad. 

Seizoen 23, aflevering 7: “Board girls” 

“Strong Woman” doet mee met de jaarlijkse sterke vrouwen competitie maar neemt er een transvrouw deel die net aan haar transitie begonnen is. Nu blijkt die de ex-vriend van “Strong Woman” te zijn en zou die in transitie gegaan zijn om haar terug te pakken.

Wat vinden mensen? 

Na een bevraging bij enkelen blijkt de term “transraciaal” toch niet zo gekend te zijn. De meesten waren van mening dat het niet kan bestaan. Het is niet mogelijk omdat het voortkomt uit je familie en bloedlijn dit kan je niet zomaar veranderen. 

Wat vinden de respondenten ervan dat mensen beweren dat je ongesteld moet zijn om echt een vrouw te zijn? Ze hadden allemaal een uitgesproken mening over dit onderwerp. Er zijn oneindig veel eigenschappen die iemand vrouw kunnen maken. 

Ik stelde ook de vraag of transpersonen welkom zijn in het openbare toilet naar keuze, de antwoorden waren unaniem en zagen er geen problemen in. 

Het deelnemen aan sport door trans personen brengt vaak verschillende meningen op. Velen vinden dat het zeker moet kunnen als er rekening gehouden wordt met de hormonen. 

Hoe denken jullie hier over, kunnen jullie zich in de eerdere antwoorden vinden?  

[wisdomsdauqhter]

niet echt geliveblogd tijdens de mol kijken maar elk jaar is t weer zo goed (en beter dan widm) echt love it!!! en kwist niet wie matteo was maar hij leek me zo chill hij had van mij nog wel tot afl 6 ofzo mogen blijven