#werk magazine

[nnaalluuaa]

source ¹ ²

Comme des Garçons: Gogo Editorial featuring Chiaki Kuriyama

Comme Des Garçons x Werk Magazine Collaboration, 2005

[ultravionna]

matt dillon. 80s & 90s magazine covers.

no because he was really eating the girlies up back then. like the category is face mr dillon WERK!

[thejazzera]

Hertting, Graphische Werke, 1925

[transwolvie]

with all love, and please understand that it's not cuz of the slurs I'm fine with that, but like. This post is so fucking white. This post is SOOOOO fucking white. The thin whiteness of it. It's just really smth to behold to me dddshg like is it just me????

[victoria-werke-0000]

Victoria Vicky IV i Mopedbladet nr 1, 2006 (1) by Mats Peterson Via Flickr: © Club Victoria. Från clubvictoria.org/om-klubben/klubbtidningen-mopedbladet/.

[earlycuntsets]

pt. 1

parts (2, 3, 4)

earlycuntsets.org website sources - where I got all my mcr pictures

first of a series. due to tumblr limits on how many links you can post. this full idea will be continued on future posts. for now here's 2002- 1/2 of 2007. this is pictures. will make a separate post for youtube/recordings.

been needing to fully source my website so here we go! wanted to share with other kool mcr fans.

old fansites/website appearances:

most popular - theimmortalityproject.com

mcr's old website [2002, 2003, 2004, 2005]

magazine scan archive - mcrhollywood.blogspot.com

more mcr flyers here than anywhere - theydrewblood.blogspot.com

gerard pic/interview 2003 - artsucks.com

show pics:

(8/18/2003 & 04/28/2004 washington dc, 08/20/2004 gillette stadium foxborough ma and 06/13/2004 baltimore md) - brokenvoices

(09/13/2004 & 01/21/2005 birmingham academy) - blackvelvetmagazine.com

(rainbow montreal 01/06/2003, kool haus toronto ca 02/10/2003, salle lx montreal ca, 08/25/2003) - junkedcamera.com

(bottom of the hill sacramento ca 1/23/2003) - sacramentomusicarchive.com

I do not know this show, 2003 - idolize magazine

04/03/2004 majestic theater detroit mi - schwegweb.com

05/07/2004 bakersville ca - rocksandiego.com (kira olsson-trap)

10/13/2004 kansas city mo - grrphotography

03/11/2005 taste of chaos cobo arena detroit mi - schwegweb.com

03/13/2005 taste of chaos st louis - grrphotography

03/16/2005 td waterhouse arena orlando fl - jencray.com

03/20/2005 st paul mn - shatterthelens.com

07/16/2005 fairgrounds, salt lake city - trent nelson

08/07/2005 warped tour orlando fl - jencray.com

08/08/2005 warped tour verizon wireless lot charlotte nc - josh hofer

08/12/2005 warped tour tweeter center camden nj - musicmattersmedia.com

11/01/2005 wolverhampton civic hall, wolverhampton england - blackvelvetmagazine.com

03/17/2006 emos austin tx - brooklynvegan.com & andrewkendall

10/26/2006 webster hall ny - dontbescene.com

11/15/2006 nottingham uk - blackvelvetmagazine

1/21/2007 big day out gold coast australia - kylie keene

03/25/2007 cardiff - blackvelvetmagazine.com

07/03/2007 helsinki - deadflowerphotography

flickrs (show pics):

7/25/2003 farmingdale ny - gaelen harlacher

08/16/2003 toronto ca - allfalldownphotography

I do not know this show, 2004 - joel

01/13/2004 night and day cafe manchester uk - tony woolliscroft

04/28/2004 cotton club atlanta ga - mike white

06/15/2004 mr.smalls theater, milvale pa - scapularemix

08/20/2004 gillette stadium foxborough ma - futurebreed

10/26/2004 roseland ballroom nyc - alyssa

01/30/2005 cologne germany - johanna bocher

07/02/2005 warped tour piers, san fransisco ca - laurentertaining

07/06/2005 warped tour pampano beach fl - internetpirateradio

7/28/2005 warped tour quebec city, quebec @ the pepsi colisée parking lot - alec hartman photography

08/05/2005 warped tour st petersburg fl - todd cynic

08/10/2005 warped tour nissan pavillian va - jessica

08/13/2005 warped tour nyc ny - christine natanael

08/23/2005 underworld london uk - sammi hills & lauren siohan

09/02/2005 &09/03/2005 rock in idro milan italy - matteo galli

09/13/2005 station park providence ri - katie o'keefe

09/15/2005 columbus ohio - stacy chambers

09/20/2005 st paul mn - matt birhanzel

10/14/2005 tweeter center camden nj - kristin

03/17/2006 emos austin tx - nicole herbst & allison7821

03/19/2006 recording academy san fransisco ca - james

05/12/2006 sun god festival la jolla ca - sam litvin

08/06/2006 nyc - heather marie ryan

08/25/2006 bramham park leeds uk - dancelike.hell

10/12/2006 virgin megastore london uk - stephen kallao

10/28/2006 & 10/29/2006 voodoo festival new orleans - mandi & voodoo music

10/31/2006 house of blues hollywood ca- veronica murietta

11/09/2006 e-werk cologne germany- sabrina & himychemicalromance

11/21/2006 milano italy - rodolfo sassano

1/24/2007 brisbane austraila - conradpayton

2/04/2007 perth australia - richard giles

03/04/2007 denver co - selene locke

03/07/2007 las vegas nv - heather marie ryan & pamela zabala

03/11/2007 anaheim - scarlet lark

03/21/2007 brighton england - peter hill

04/21/2007 seattle wa - steven friederich

04/22/2007 ft lauderdale fl - heather marie ryan

04/28/2007 williamsburg va - andrew s

05/05/2007 east rutherford nj - maria newman & mimie7981

05/01/2007 toronto ca - liz lulu

05/20/2007 vancouver ca - amy sept

05/21/2007 seattle wa- ciera walters

06/08/2007 leicestershire uk - sara bowrey

06/21/2007 bilboa spain - patriciana

06/23/2007 madrid spain - juan the fly factory

06/24/2007 lisbon portugal - mario guilherme

06/30/2007 hovefestivalen tromoya norway - kim erlandsen

07/08/2007 naas ireland - james quinton

07/25/2007 seattle wa - ciera walters

livejournals:

04/04/2004 bottom lounge chicago il - mechanical_riot

05/11/2004 san francisco ca - from strawberyxlove

01/05/2005 newcastle university england - open_heart_zoo

03/06/2005 daytona ohio - xxmeansyourhxc

03/10/2005 taste of chaos cleveland - dyanna

04/07/2005 barrowland, glasgow uk - elite_cru

part 2 here

[lalunameli]

Yuri Petrov's Daily Schedule

From: The Rising - King of Works Super Fanbook

@tnbscans really made my day today with this scan of Yuri's Daily Schedule from The Rising - King of Works Super Fanbook. It has been previously translated but like all things Yuri, it's so quirky and hilarious that I was really happy to get a chance to read about the robot vacuum cleaner and the forgotten banana in their native language. Not only that, this man showered from 9:06pm to 10:28pm (must be nice to prevent pruning with your own built-in furnace 🤣), then noticed one of his nails was broken and filed it down. Werk 💅

Yuri Petrov, you silly silly lovable weirdo.

Note: I have also been provided with a cleaner scan of Yuri's KOW Profile which I will add to that post.

ユーリ・ペトロフ

Yuri Petrov

Start:

0:00

12:00am

0: 00 自宅にて、抱えている案件の書類に目を通している

12:00am At home. Looked through the documents for his cases.

1 : 34ミネラルウォーターを飲みながらオペラを鑑賞

1:34am Drank mineral water while listening to opera

2:38就寝

2:38am Went to bed

6:30アラームが鳴る。起床

6:30am Alarm went off, got out of bed.

6:35 洗顔＆歯磨き

6:35am Washed his face and brushed his teeth

6:44 着替え。整髪

6:44am Changed his clothes and fixed his hair

6:51 母親の分も朝食を作る

6:51am Made breakfast for him and his mother

7:12起きてきた母親と共に朝食

7:12am Ate breakfast with his mother who had woken up

7:50介護STAFFが迎えに来て母親を連れて行く

7:50am The Nursing Staff arrived to pick up his mother.

8:00ロボット掃除機のボタンをON

8:00am Set the "ON" button of the robot vacuum cleaner

8:03家を出る

8:03am Left his house

8:30規定より30分前に出勤。仕事を始める

8:30am Got to work 30 mins early. Started his work day

8:43トイレに行くと、まだ清掃の人が入っていないらしくトイレットペーパーがきれている。全ての個室に十分にトイレットペーパーを補充し出る

8:43am Went to the washroom and noticed it hadn't been attended to by the cleaning staff as it was out of toilet paper. He refilled each stall with toilet paper.

9:00朝の会議

9:00am Morning Meeting

9:35 案件の資料に目を通す

9:35am Looked over his case materials

11:00 休憩。コーヒーにシロップを入れて飲む

11:00am Break. Drank coffee with syrup.

12:08 司法局内でデリバリーの昼食

12:08am Lunch delivered to the Justice Bureau

12:49 経済誌とバナナを購入

12:49pm Bought a business magazine and a banana.

12:55 歯磨き＆身だしなみチェック

12:55pm Brushed his teeth and checked his appearance

13:00 デスクワーク

1:00pm Deskwork (paperwork)

14:45 休憩に入る。コーヒーにシロップを入れようとして、きれている事に気付く。悲しくなる

2:45pm Took a break. Tried to put syrup in his coffee and noticed it was out. Felt sad.

14:48 仕事を再開

2:48pm Resumed working

18:00 帰り支度。バナナを忘れていたことを思い出し、鞄に仕舞う

6:00pm Got ready to go home. Realized he had forgotten about his banana and placed it in his bag

18:04 司法局を出る

6:04pm Left the Justice Bureau

18:16 スーパーマーケットに立ち寄り、ミネラルウォーターを6本購入

6:16pm Stopped by the supermarket and bought 6 bottles of mineral water

18:44帰宅

6:44pm Returned home

18:45 手洗い＆うがい

6:45pm Washed his hands and gargled

19:00 介護STAFFが母親を連れてくる

7:00pm The Nursing Staff brought his mother home

19:17 調理

7:17pm Cooked

19:48 母親は既に食事を終えているので、一人きりで夕食。デザートにバナナを食べる

7:48pm Ate dinner alone since his mother had already eaten. Had a banana for dessert.

20:21 TVでニュースをチェック

8:21pm: Watched the News on TV

20:59 今日もシュテルンビルトで殺人事件は発生していない。無言で小さく頷く

8:59pm Took note there were no murders today in Stern Bild. Gave a small nod in silence.

21:06 入浴（シャワー）

9:06pm Bathed (took a shower)

22:28 身体を拭き、髪の毛を乾かす。爪が割れているのに気付き、ヤスリで磨く

10:28pm Wiped off his body and dried his hair. Noticed he had broken a nail and filed it.

22:38 母親が何やら話し始める。今日は機嫌が良いらしく、ユーリの中学時代の思い出を楽しそうに話している。相槌を打ち、優しい笑みを浮かべる

10:38pm His mother started talking about something. Noticed she seemed to be in a good mood today, and was happily talking about the memories of Yuri's junior high school days. He nodded while smiling gently.

23:06 眠ってしまった母親をベッドに連れて行く

11:06pm Took his sleeping mother to her bed

23:15 携帯電話がメールが届いたことを知らせる音を鳴らす。誰にもアドレスを伝えていない筈なので驚く。ゆっくりとメールを見てみると宛先を間違えたメールだった。「アドレスをお間違えのようです」とメールを返す。だが、先方からの返信はなかった

11:15pm Received an alert on his cellphone about a new email. This surprised him because he doesn't give his email address to anyone. He looked at the email slowly, and noticed it had a wrong address. "It seems that you have the wrong address," he responded. There was no response from the other party.

23:21 抱えている案件の資料に目を通す

11:21pm Looked over case materials

23:54机にむかったまま、知らず知らずのうちに眠ってしまう

23:54pm Unwittingly fell asleep on his desk

End

24:00

12:00am (next day)

Pg 23 TIGER & BUNNY -The Rising- KING OF WORKS SUPER FANBOOK

[jurjenkvanderhoek]

GROOTSTE COMPLIMENT VOOR OSSIP IS DAT ZIJN WERK NERGENS OP LIJKT

De wereld van Ossip is niet van hier. Het is niet tastbaar en merkbaar, laat staan herkenbaar aanwezig. Het is zijn innerlijk landschap. De omgeving waar zijn geest leeft, het terrein waar zijn gedachten tot leven komen. Maar is dat niet altijd het geval in de kunst en met de kunstenaar. Deze zweeft in gedachten buiten de werkelijkheid om vormen te maken die uit mijn realiteit zijn genomen. De waarheid vervreemdend weer te geven om mij op de een of andere manier een spiegel voor te houden. Ik beleef mezelf maar ervaar mijn evenbeeld tegengesteld. De kunstenaar acteert op een golflengte waarop ik mijn ontvanger maar nauwelijks kan afstellen. En heb ik dan de juiste zender gevonden klinkt er een wereld waarvan ik het geluid niet voor mogelijk had gehouden, de beelden niet kon vermoeden.

Ossip is als kunstenaar uitzonderlijk, enig in zijn soort, een geboren artiest. Als autodidact ontwikkelde hij een oorspronkelijke, mixed media beeldtaal, die buiten elke traditie of stroming valt. Eenzelfde basis waaruit en waarop diverse uiteenlopende beelden ontstaan. Een verleden het heden inleiden. Vandaag terug laten grijpen naar gister. Alsof de klok wordt teruggedraaid of in elk geval is stil gezet.

De personages die in het bovenbewustzijn van Ossip spelen zijn van een andere orde dan de figuren zoals ik deze dagelijks tegenkom en ontmoet. Zij leefden voor deze en zijn nu enkel nog op plaatjes en foto's in bladen en magazines te bewonderen. Periodieken van een maatschappij uit een vorige eeuw. Ouderwets ogend nu, met een blik die ons hier van daar omfloerst opneemt. Uit een tijd waarin het leven zwartwit leek, alles duidelijk was nog, hanteerbaar en te bevatten. Geen grijze grensgebieden, het was zoals het is. Twee mogelijkheden, ja of nee. Een tussenweg was er niet. Dat vergelijk probeert Ossip echter in zijn kunst te zoeken.

Een hang naar een beter verleden? Een tijd waarin alles nog goed leek, het leven simpel was. Ossip snijdt zijn figuren uit die tijd. Hij knipt mensenfoto´s uit oude tijdschriften en boeken. Foto’s van mensen roepen bij de kunstenaar heel direct een emotie op, een gevoel, zonder dat hij precies weet wat dat is en waarop het aanslaat, waar zijn inspiratie ligt. “Hij vergroot, versnijdt en reconstrueert ze, zet er een verfstreek of een getapet kruis overheen, voegt cryptische tekstfragmenten toe, laat decimeters garen aan oksels of ogen ontspringen, wikkelt een aureool van prikkeldraad om het hoofd, monteert ze op een strijkplank, voorziet ze van dunne ijzerdraden als voelsprieten van een insect. ”, zo benadert Kees Verbeek Ossip´s kunst. In deze hoedanigheid krijgen ze naar zijn idee een nieuw leven, een hoger zijn toegemeten. Onbedoeld schrijven zijn werken zo een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de betrokkenen. Van dood materiaal op papier zijn de persoonlijke afbeeldingen tot levende figuren geworden.

Ossip wil niet actueel zijn en sluit de ogen voor wat nu gangbaar en modieus is. Bijdetijds is voor hem te eng, te benauwend. Hij wil niet zijn opgesloten in geaccepteerde gebruiken en vaststaande regels, maar juist ongewoon en abnormaal erkent zijn. Met een gevleugelde uitspraak inzake zijn stijl van werken begint het boek dat mij voorligt, nadat ik eerst heb kennis genomen ven enkele van zijn minst karakteristieke werken: "The biggest compliment people can pay me is to say my work doesn't look like anyone else's." En inderdaad, wie het boek dat als catalogus van de tentoonstelling bij Brutus dient doorbladert, zal beamen dat zijn werk niet op dat van anderen lijkt, dat het nergens op lijkt. Dat het afstoot maar tegelijk ook een bepaalde schoonheid bezit.

"Zijn werk is moeilijk te definiëren", schrijft Sanne ten Brink - directeur van Brutus in Rotterdam - in haar voorwoord tot het oeuvreboek 'Meine Hände leben im Ernst', "maar zijn unieke stijl is meteen herkenbaar en de kwaliteit is onmiskenbaar." Ossip werkt op het snijvlak van fotocollage, installatie en tekeningen. Zijn composities dragen al die elementen in zich en bewegen in het centrum daarvan op het rumoerige kruispunt van deze manieren van uiten. Ossip stoort zich niet aan heersende kunststromingen en gaat zijn eigen gang, beeldt zoals het hem goed dunkt en waarmee hij zijn verhaal in duidelijke taal letterlijk figuurlijk kan maken.

Het overzicht van werken in het boek laat beeldend zijn ontwikkeling zien. Van het vroegste werk waarin nog niet werkelijk een duidelijke signatuur vastgesteld kan worden tot zijn meest recente werk waaraan te zien is dat hij met hart en ziel in zijn rol als non-conformist van de kunstwereld is gegroeid. Installaties bewegen zich in de ruimte, verknipte foto´s die zorgvuldig tegendraads in elkaar zijn gezet en worden versterkt met metalen draden als levenslijnen. Ook in het platte vlak worden tegenstellingen eenheden, acteren bestaande kunstwerken als reproducties in zijn uitingen. Wel herkenbaar maar zonder oorspronkelijke eigenheid. In deze beeldvorm krijgt deze bestaande kunst een nieuw leven, een hoger wezen toegemeten. Onbedoeld schrijven de recreaties van Ossip zo een nieuw hoofdstuk in het zijn van deze schilderijen.

Ossip streeft geen perfectie na, hij zoekt naar een veranderlijke meerduidigheid die veelal stevig vloekt en aantrapt tegen uniformiteit, heersende mode en actuele rage. Hij stapt uit het keurslijf van wat algemeen aanvaardbaar is en doet verfrissend zijn eigen ding. Zijn kunst omarmt het eigenaardige, het onvolmaakte en ongewone.

Het is een vreemde wereld die zich voor mij openbaart wanneer ik de lijvige catalogus bij Brutus’ tentoonstelling van delen uit zijn oeuvre open. Een vervreemde wereld waarin ik zoals eerder geschreven nog wel een verleden herken, een leven zoals het eens was en zoals het goed was, opgeslagen in het collectieve geheugen, maar dat nu ergens onvindbaar tussen hemel en aarde zweeft. Deze wereld waaruit Ossip inspiratie opdoet bestaat alleen voor hemzelf, het is zijn omgeving van de geest. Hij licht met zijn kunst voor mij een tip van het voorhangsel op om mij een blik te gunnen in zijn heilige der heiligen. Met de herkenbare beelden die zijn wereld bevolken, die zijn ark bewonen en de vloed overleven, ontvouwt hij een zinnebeeld. Beeldspraak in voor hem duidelijke taal, maar met woorden die ik nogal eens voor de betekenis in het woordenboek moet opzoeken. De kunst van Ossip is niet eenvoudig te doorgronden, hoewel hij zich van simpele figuratie bedient. Het samenstel van zichtbare elementen maakt dat het zich ongemakkelijk verhoudt tot de bestaande en algemeen aanvaarde beelduitingen. Deze tegenstelling in het afzonderlijke object en de enkele tekening betoveren de toeschouwer, trekken de compositie een mysterieuze omgeving in, een wereld met een déjà vu beleving.

In een vraaggesprek met Kees Verbeek afgedrukt in het Engelstalige boek vergelijkt Ossip de onvolmaakte mens met een robijn. Dat onvolmaakte is de mens met een verstandelijke dan wel een lichamelijke beperking. De robijn heeft meer waarde dan goud, is de kunstenaar van mening. Niet economisch gezien, maar qua schoonheid. 'A ruby is noble and refined. A mineral rock that you can facet cut, just like a diamond." Dat onvolmaakte van deze mensen raakt Ossip, dat is de basis van zijn werken. Zo lijken zijn werken ook onvolmaakt, gebrekkig en imperfect. Maar dat is juist de charme, zoals bijvoorbeeld kinderen met het syndroom van Down of een ander gebrek innemend zijn. En dan gebrek in de betekenis gezien vanuit ons 'volmaakte' gezichtsveld. Deze imperfecte schepsels zijn op hun eigen manier en in hun persoonlijke leven verre van gebrekkig. Zij gedragen zich veelal zoals wij zouden willen maar niet durven, en zij staan over het algemeen vrolijk en zorgzaam in het leven. Deze mensen zou ik willen vergelijken met de kunst van Ossip. Hij wordt door dit zijn overweldigd en raakt er door geïnspireerd, daar ontstaat zijn bezieling.

Zijn werken schijnen ook onvolledig, er lijkt een steekje aan los. Zijn installaties hebben de sfeer van een mobile à vent, een kynetisch object. Vrij hangend en uitgebalanceerd vloekt het met de zwaartekracht. Bij elke verplaatsing van atmosfeer zet het zich in beweging. Deze objecten bezetten de ruimte, bevolken de omgeving waarin ze ter bezichtiging zijn geplaatst. Schijnen zich aan te passen, maar blijven anarchistisch non-conformistisch, agerend recalcitrant. Het vrij bewegen is slechts een onderdeel van het oeuvre van Ossip, maar wel erg in het oog springend. De stationaire beelden zijn evenwel tevens opmerkelijk. En evenzo de werken aan de wand die in samenspel zijn met de omgeving als vervreemdende uiting. Voortdurend wordt het onvolmaakte zijn verheerlijkt. Het imperfecte als hoogste goed gepropageerd. De robijnen in de gouden schelp. De rotte appels in de fruitschaal. Ossip verheerlijkt het imperfecte en ik smul van zijn vervreemdende beelden.

OSSIP – Meine Hände leben im Ernst. Teksten van Sanne ten Brink, Maarten Spruyt, Kees Verbeek. Van Spijk Art Books / Galerie Ramakers / Brutus, 2024.

[cosmicanger]

Comme des Garçons for Werk Magazine, 2005

[gunzlotzofgunz]

Steyr Werke AG SSG 69

308 Winchester; 25.75'' barrel, As issued in Austria as the standard military sniper's rifle and adopted by several other countries. Matte finish, green checkered composite ABS stock with accessory rail. Factory dovetailed receiver with a K.Kahles ZF95 10x42 scope mounted. The scope has a rangefinding reticle with excellent optics. Detachable rotary 5 round capacity magazine.

[dizzymoods]

lemme take a crack at this one

5th grade grecian reference yeah. means nothing political signifier okay. a writer, huge yikes. for magazines nobody’s heard of. free thinker? he’s right-coded. Daniel Plainview mention in 2024? definitely a right winger. fake corporation from tekken. a gamer 🤔Probably a reference to the buffalo soldiers but didn’t get the url in time- a loser. hmmm. CLR James pfp, Haitian Revolution banner. werk.

too nerdy and Black to be mossad. possibly CIA. this is tough. MI6? no. OOP! i got it. he’s British-Nigerian. He’s just like that.

This is not an agent! #SOLVED

[korrektheiten]

Eggers-Vermächtnis: „Der Ruf des Nordens“

Compact:»Vor 80 Jahren fiel der Kriegsdichter Kurt Eggers im Osten. Mit „Der Ruf des Nordens“ ist jetzt im COMPACT-Shop eine Sammlung seiner wichtigsten Werke erhältlich. Hier mehr erfahren. In der August-Ausgabe des COMPACT-Magazins bringen wir eine Würdigung des bemerkenswerten deutschen Draufgängers aus der Feder seines Enkels Sven Eggers. Leseprobe: „Bist du mit Kurt Eggers verwandt?“ [...] Der Beitrag Eggers-Vermächtnis: „Der Ruf des Nordens“ erschien zuerst auf COMPACT. http://dlvr.it/Sv8sDc «

[the-greatwar]

Essex Farm Cemetery

John McCrae Canadese arts

 In Flanders Fields

In Flanders fields the poppies blow Between the crosses, row on row, That mark our place; and in the sky The larks, still bravely singing, fly Scarce heard amid the guns below. We are the Dead. Short days ago We lived, felt dawn, saw sunset glow, Loved, and were loved, and now we lie In Flanders fields. Take up our quarrel with the foe: To you from failing hands we throw The torch; be yours to hold it high. If ye break faith with us who die We shall not sleep, though poppies grow In Flanders fields.

John McCrae

Een van de meest aangrijpende herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog is het ontroerende gedicht 'In Flanders Fields', geschreven door John McCrae, een Canadese legerdokter, na de dood van zijn goede vriend en landgenoot luitenant Alexis Helmer. Helmer kwam op 2 mei 1915 om het leven toen een granaat ontplofte tijdens de tweede Duitse gasaanval. Bij afwezigheid van een kapelaan leidde McCrae zelf de uitvaartdienst voor zijn vriend. Verdriet en het trauma van de oorlog inspireerden zijn gedicht.

Op dat moment was majoor John McCrae aan het werk in een velddressingstation op de weg tussen Ieper en Boezinge. Daar hield hij zich vooral bezig met de behandeling van slachtoffers van de Duitse gasaanvallen. Kort nadat hij het gedicht had geschreven, werd hij als Chief of Medical Services overgebracht naar een Canadees veldhospitaal in Frankrijk, waar de gewonden van de veldslagen van de Somme, Vimy Ridge, Arras en Passendale werden behandeld.

McCrae legde het vel papier weg waarop hij het gedicht had geschreven. Het zou misschien nooit zijn gepubliceerd als een collega-officier de aantekeningen van McCrae niet had gevonden en ze naar een aantal Londense tijdschriften had gestuurd. Het gedicht verscheen voor het eerst in het tijdschrift Punch en raakte meteen de harten van het Britse volk.

In de zomer van 1917 kreeg John McCrae aanvallen van astma en bronchitis, vrijwel zeker als gevolg van het inademen van chloorgas tijdens de Tweede Slag om Ieper. Op 23 januari 1918 werd McCrae ziek met een longontsteking en werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Hij stierf vijf dagen later op slechts 46 jarige leeftijd. McCrae is begraven in Wimereux, ten noorden van Boulogne (Frankrijk).

John McCrae

One of the most poignant reminders of World War I is the moving poem, ‘In Flanders Fields’, written by John McCrae, a Canadian army doctor, following the death of his close friend and compatriot Lieutenant Alexis Helmer. Helmer was killed on 2 May 1915 when a shell exploded during the second German gas attack. In the absence of a chaplain, McCrae conducted the funeral service for his friend himself. Grief and the trauma of war inspired his poem.

At the time, Major John McCrae was working in a field dressing station on the road between Ypres and Boezinge. While there, he was mainly involved in treating victims of the German gas attacks. Soon after he wrote the poem, he was transferred, as Chief of Medical Services, to a Canadian field hospital in France, where the wounded from the battles of the Somme, Vimy Ridge, Arras, and Passchendaele were treated.

McCrae discarded the sheet of paper on which he had written the poem. It might never have been published but for a fellow officer who found McCrae’s notes and sent them to a number of London magazines. The poem first appeared in the magazine Punch and immediately touched the hearts of the British people.

In the summer of 1917, John McCrae suffered attacks of asthma and bronchitis, almost certainly as a consequence of inhaling chlorine gas during the Second Battle of Ypres. On 23 January 1918, McCrae fell ill with pneumonia and was admitted to hospital. He died five days later at only 46 years of age. McCrae is buried in Wimereux, north of Boulogne (France).

Het verhaal van Joe Strudwick, de jongst gesneuvelde militair.

Joe werd geboren op woensdag 14 februari – vandaar zijn voornaam Valentine –  1900 in Falkland road, Dorking, Surrey. Hij was de tweede zoon van Jesse Strudwick, een tuinier en Louisa Fuller, wasvrouw van beroep. In totaal had hij twee stiefzussen (uit het eerste huwelijk van zijn vader), drie broers en twee zussen. Na zijn beperkte opleiding op de school van St. Paul’s in zijn buurt, ging hij werken als landbouwersknecht en bij een oom die kolenhandelaar was. Hij werd beschreven als ‘groot en goed gebouwd’. Hij meldde zich als vrijwilliger aan in Lambeth, januari 1915 toen hij dus nog maar 14 was! Het is niet duidelijk hoe hij erin slaagde om zijn echte leeftijd te verdoezelen. Na zijn opleiding vertrok hij met het 8ste bataljon van de Riflebrigade (ook genoemd the Prince Consort´s Own) naar Frankrijk op woensdag 19 mei 1915. Op het einde van die maand kreeg hij al praktijkopleiding met het regiment van de ‘North en South Staffordshires’ in de frontlinies van de Ploegsteertsector. (Zijn bataljon is toegevoegd aan de 1/5th en 1/6th North and South Staffordshire, 46 North Midland Division – 137th Brigade).  Zijn eerste opdracht voerde hij uit op 7 juni bij St. Elooi. Maar kort daarna werd hij al gewond en naar Engeland teruggestuurd om te herstellen in Sheerness, Kent. Hij  heeft door zijn verblijf in Engeland waarna hij pas op 12 augustus terugkeert, de verschrikkelijke gevechten rond Bellewaarde en het Hooge niet moeten meemaken (16/6/1915 Bellewaarde Ridge, 19/7/1915 Hooge Crater mijn, 30-31/7/1915 eerste aanval met vlammenwerper en 9/8/1915 mijnkrater terug heroverd). Op woensdag 12 augustus keerde hij terug naar de ‘Ypres salient’ waar hij zich opnieuw voegde bij wat er nog overbleef van het 8ste bataljon. Het bataljon had immers zware verliezen geleden – 19 officieren en 469 manschappen –- op 30 juli bij Hooge. Via zijn makkers in zijn peloton kwam hij gauw genoeg te weten wat het droevige lot was geweest van vele vrienden bij de aanval op Hooge. Zijn eerste taak was nu om karweien uit te voeren bij het kanaal van Ieper naar Boezinge. Daarna keerde hij terug naar de frontlinies bij Potyze op 23 augustus. Begin september was hij tijdens zijn dienst getuige van een hevig luchtgevecht boven de Britse frontlijn, waarbij het Britse vliegtuig werd neergehaald en te pletter stortte in Duits gebied. Op 6 september werd hij afgelost en naar ‘Ginger Bread Chateau’ (kasteel van de Potyze?) gebracht, waar hij door een omnibus werd opgepakt en naar Watou gevoerd om daar te rusten, te oefenen en karweien uit te voeren. Dat stemde hem tevreden omdat hij eindelijk een warm bad kon nemen en vers ondergoed aantrekken! In Poperinge kon hij ook voor even genieten van andere verstrooiing samen met vrienden. Op 6 september  wordt zijn brigade afgelost en naar “Ginger Bread Chateau” en verder naar Watou. In de War Diary van 9/9/1915 (zie afbeelding onder) staat dat er een “zorgvuldige” medische inspectie was en 35 niet fit genoeg waren voor verdere dienst, er 15 leden aan ‘nervous breakdown” en er 10 anderen waren jonger dan 18 jaar. Bijgevolg, Strudwick was niet de enige in dit bataljon die door de mazen van het net was geglipt. Op 13 september marcheerde hij naar Poperinge van waaruit hij per trein naar ‘Ypres Asylum’ (station van Ieper) werd gebracht en van daar naar hun kampement waar ze in reserve afwachtten. De volgende morgen kreeg hij karweien die de eerste twee weken zouden in beslag nemen. Daarna werd hij op 28 september naar de loopgraven gestuurd bij ‘Bellewaerde farm’ (Hooge). In deze periode werd Ieper en de omgeving van het Hooge en Bellewaarde Farm hevig gebombardeerd. De afgrijselijke taferelen die hem daar opwachtten, werden nog versterkt door een weerzinwekkende geur van ontbindende lijken. De loopgraven waren in een verschrikkelijke toestand, volledig ondergelopen en fel beschadigd na de voorgaande gevechten. In de War diary van 23/9/1915 lezen we: Bn bivouacked. Refitting and reorganising … Received to send back to Engeland men under 17 years of age. Waarschijnlijk het gevolg van het medisch onderzoek hierboven vermeld. Hier weer de vraag: Waarom bleef Strudwick? War diary 6/10/1915: bataljon wordt afgelost en “A general feeling throughout the Bn that the 14th Div. has had more than its share of this unpleasant salient. Men have lost confidence and do not show themselves at their best”. (“Een algemeen gevoel overal in het bataljon dat de 14de div. meer dan zijn aandeel van deze onaangename salient heeft gehad. De mannen hebben hun vertrouwen verloren en vertonen zich niet op hun best”.) En dan verder op 11/10/1915: een steeds groter probleem is hoe er moet omgegaan worden met mannen in de loopgraven waarvan de zenuwen het dreigen te begeven. Hierbij rijst de vraag hoe Strudwick hiermee omging? Tijdens de maand november en december verblijven ze alternerend in rustkampen of staan ter beschikking van o.a. de 6th Division voor werken aan de frontlinie in de omgeving van het Ieper-IJzer kanaal. Ondertussen blijven de artillerie van de machinegeweren aan beide zijden zeer actief. Niet alleen de frontlinies krijgen hun deel artillerievuur te verwerken maar ook het achterland. Er zijn geen belangrijke acties of aanvallen en het is een zogezegde rustige periode maar als we de slachtoffers bekijken voor de periode van 1 november tot 17 december: 2 officieren gedood en 10 gewond. Bij de manschappen vielen er 81 doden en 228 gewonden. Eind december gaat de 14th Div. op rust in Frankrijk om dan begin januari 1916 terug te keren naar de omgeving van het kanaal. Voor de periode van december tot januari 1916 zijn blijkbaar de War Diary voor het 8th Bn niet voorhanden of verloren/vernietigd. Uit het divisiedagboek kunnen we opmaken dat de divisie het gebied van La Belle Alliance, Frascati, Hill Top Farm, Noordhof farm en Belmont Farm bezetten. (Zie boven: uittreksel uit loopgravenkaart St Julien 28 N W 2 met deze gebieden omcirkeld). Uit het dagboek blijkt verder dat ze dagelijks onder Duits artillerievuur lagen. Verder zijn het rustige dagen. Als je het aantal slachtoffers bekijkt (uit de lijst met slachtoffers als bijlage bij het dagboek) blijkt dat er in de 41st Infantry Brigade, waartoe 8th Bn Rifle Brigade behoort, er tussen 1 januari en 14 januari 1916, 286 slachtoffers vallen (6 officieren en 280 manschappen) Op 14 januari 1916 is dat één officier en 16 manschappen. Strudwick is één van de doden. The Dorking Advertiser publiceerde na zijn dood het volgende op zaterdag 22 januari 1916: (vrij vertaald) Nog een soldaat uit Dorking is eervol gesneuveld voor zijn vaderland. Soldaat Valentine Joe Strudwick van het 8ste Rifle Brigade trad in dienst 12 maanden geleden, en op de dag van zijn overlijden op 14 januari had hij de leeftijd van 16 jaar  nog niet bereikt, daar hij geboren was op Valentijnsdag 1900. Zijn moeder zou hem natuurlijk nog een paar jaar liever niet in het leger gezien hebben, maar de jonge Strudwick had daar geen oren naar – een mooi voorbeeld voor ouderen die zich nog niet aangemeld hebben en misschien een verwijt! Na slechts zes weken opleiding werd hij naar Frankrijk gestuurd. Al gauw verloor hij twee kameraden die naast hem stonden – allebei op slag dood. Hij was daardoor zo geschokt en bovendien ook het slachtoffer van een gasaanval, dat hij voor drie maanden opgenomen werd in het ziekenhuis van Sheerness. Na herstel vervoegde hij zijn regiment en deze week dan kreeg zijn moeder het volgende bericht van zijn commandant, gedateerd op 15 januari: Het spijt me ten zeerste u te moeten informeren dat uw zoon gedood werd door een granaatinslag op 14 januari. Hij was op slag dood en heeft niet geleden. Zijn lichaam werd door een aantal kameraden gebracht naar een kleine begraafplaats achter de linies waar het deze morgen eervol begraven werd. Een kruis wordt gemaakt en zal spoedig op zijn graf geplaatst worden. Rifleman Strudwick werd gerespecteerd door zijn kameraden en officieren en het spijt ons ontzettend om zulk een goede soldaat te moeten verliezen. Van hun kant én de onze bied ik u onze oprechte blijken van medeleven aan. De overledene was mevrouw Strudwick’s tweede overlevende zoon en haar verdriet is des te groter daar zij hem niet meer had kunnen zien sedert hij in dienst trad. Ze heeft een tweede zoon in de Royal Field Artillery. De jonge Strudwick was een oud-leerling van St Paul’s. De oudere broer, Jesse Strudwick, regimentsnummer 121109  werd uit het leger ontslagen op 3 juli 1916 om medische reden (ziekte). Joe ontving de Victory Medal, de British War Medal en de 1915 Star Medal. Hij ligt begraven op Essex Farm Cemetery In Plot I Rij U. Op zijn grafsteen staat als epitaaf: “Niet uit onze herinneringen, noch verstoken van onze liefde.” (“Not gone from memory or from love”). Hij wordt ook herdacht op het Dorking oorlogsmonument en de namenlijst (Roll of Honour) van St. Paul’s en St. Martin’s Parish Churches.

[jazz-vcd]

“Typography is a hidden tool of manipulation in society.”

Visual design is the business-minded sibling of visual art. In my research this term this has been reiterated for me many times, particularly when looking at the immense business successes of designers like Paula Scher and Neville Brody. Design, unlike art, must serve a purpose. Designers make use of visual tools to communicate ideas to the masses, often on behalf of businesses trying to sell products. In order to make these products seem appealing to the viewers, the designer must understand the whole range of tools available for them to use, including colours, images, shapes, layout, and of course typography.  

Text is a straightforward way to visually communicate a message, but typography selection is more complex than first meets the eye. Different type faces can communicate different ideas and moods, for instance the Jokerman font designed by Andrew K. Smith has a goofy energy and is generally used to invoke whimsy or excitement. On the other hand fonts like Helvetica or Times New Roman are more serious and refined, so they are more likely to be used for companies/brands seeking to establish their authority. It is also worth noting that in the current world of global markets, design favours simplicity, which often means sans-serif fonts and minimal text, so as to establish brand recognition quickly and communicate smoothly to the widest audience possible.  

Steve Lovelace’s reimagining of MasterCard logo with Jokerman font. Definitely doesn’t seem like the logo of a financial company now, huh?

High impact sans-serif font, minimal text, eye catching and communicative regardless of text content

Different fonts can effect readability, with sans-serif fonts having an increased readability in comparison to serif fonts. For example, the polarising Comic Sans is considered to be the most legible font for people with ADHD, dyslexia, and other literacy issues. Still, despite its benefits, Comic Sans has its fair share of critics.

The well-versed designer is aware of these aspects of typography, and is able to work with and around them to communicate their ideas so effectively that the viewer is unaware of the typography itself speaking to them. To me, that is what Neville Brody meant by, “Typography is a hidden tool of manipulation in society.”  

As a young man, Brody was heavily involved in the emerging London punk scene, which influenced his decision to study design at the London College of Printing. In an Architectural Review interview from 1986, Brody shared “[I was] morally against the manipulativeness of advertising, so I went into design partly to understand how the form worked, and to use it against itself. I wanted to manipulate people too, but into querying, into questioning what they were being told…” The influence of punk carried on through his career, and he became best known for his work within the 1980’s alternative music scene, where he designed record covers and contributed to “The Face” magazine. He also designed several popular typefaces including FF Blur and Industria. 

The Werk Thing – Kraftwerk interview in The Face magazine. We can see the influence of constructivism in this magazine spread.

The anti-capitalist sentiments of Brody resonate with me and I feel that it echoes in his quote that I’ve chosen for the next project in this class. I will likely shorten the quote to “typography is a hidden tool of manipulation” to simplify it without losing the meaning.  

References

Farrelly, E.M. (1986). An Interview with Neville Brody, Art Director of The Face. [online] Architectural Review. Available at: https://www.architectural-review.com/essays/an-interview-with-neville-brody-art-director-of-the-face [Accessed 22 Mar. 2023].

FontShop (2019). Neville Brody. [online] FontShop. Available at: https://www.fontshop.com/designers/neville-brody [Accessed 22 Mar. 2023].

[victoria-werke-0000]

Victoria Vicky IV i Mopedbladet nr 1, 2006 (2) by Mats Peterson Via Flickr: © Club Victoria. Från clubvictoria.org/om-klubben/klubbtidningen-mopedbladet/.

[styletraveler]

Leute magazine, Interview:

Die Geschichte der Mădălina Drăgoi

Reise/Lifestyle-Journalistin, Modestylist

Eleganz, Stil, Kultiviertheit, Weiblichkeit, Optimismus und Lebensfreude. Kurz gesagt – Mădălina Drăgoi!

Ich habe sie in Berlin getroffen. Madalina ist die Art von Menschen, die einen zum Lächeln bringt, selbst wenn man keinen Grund dazu findet. Sie ist wunderschön, strahlend und gut aussehend, aber gleichzeitig eine einfache Person, die ihre Zeit zwischen Mutterschaft und Karriere aufteilt.

Über große Dinge in wenigen Worten

Im Laufe der Jahre hat unser Drop of Success-Gast in verschiedenen Bereichen gearbeitet, unter anderem als Lifestyle-Journalist, Reise- und Modestylist. Für das Hochglanz-Frauenmagazin Ce se întâmplă, doctore? hat Mădălina zahlreiche rumänische Prominente für Fotoshootings in Szene gesetzt, darunter auch Mütter und schwangere Frauen.

Sie hat auch mit internationalen Modemagazinen zusammengearbeitet, mit dem Fotografen Omi von der italienischen Vogue, mit dem sie als Stylistin arbeitete, und für das Cover des PUMP Magazins in LA (USA) sowie für das Cover von Gmarodin UK.

Die Vogue veröffentlichte kürzlich ihr Portfolio als Modestylistin. Außerdem hat sie dank ihrer Arbeit und ihrer Reisetagebücher zahlreiche Auftritte in Zeitungen in Deutschland, Rumänien und im Fernsehen. So war beispielsweise eine Sendung von Brilliant auf TVR1 dem Werk von Mădălina Drăgoi gewidmet.

Im Laufe der Jahre hat sie mehr oder weniger berühmte Persönlichkeiten wie Nadia Comaneci, Andreea Raicu, Elena Gheorghe usw. eingekleidet. Im Mode- und Fotostudio Strike a Pose widmet sie ihre Zeit auch all jenen, die ihr Image durch Kleidung, persönliches Shopping, Fotoshootings usw. verbessern wollen.

Sie hat verschiedene Workshops über Modestil abgehalten. Im folgenden Interview erfahren wir mehr von ihr.

Foto: Daniele Ruggieri

R: Willkommen, Madalina, vielen Dank, dass du die Einladung zu diesem Interview angenommen hast. Du lebst nun schon seit einiger Zeit in der deutschen Metropole. Was hat dich hierher gezogen?

Mădălina Drăgoi: Mit all meiner Liebe! Und auch ich danke Ihnen für die Einladung! Ich war schon immer fasziniert von Städten, die das Tor zur Welt darstellen. Und aus meiner Sicht ist Berlin wie eine Weltreise, die man Tag für Tag macht. Man trifft Menschen aus allen Ländern der Welt, man kann Speisen aus allen Ländern der Welt probieren. Ein Ort, an dem die Kunst zu Hause ist, eine Stadt mit jungem Geist, in der man so sein kann, wie man wirklich ist, ohne verurteilt zu werden. Außerdem ist Berlin der Ort, an dem ich erfuhr, dass ich Mutter werden würde, und die Stadt, in der ich es tatsächlich wurde. Eine große Liebe hat mich also hierher gebracht, um eine noch größere Liebe zu treffen: Marc Robin, mein Baby.

Foto: Marc Vorsatz

R: Was machst du hier und an welchen Projekten arbeitest du gerade?

Mădălina Drăgoi: Neben meiner Tätigkeit als Journalistin bin ich auch Modestylistin. Was genau muss ich tun? Ich rate Berühmtheiten, Künstlern und sogar normalen Menschen, ihren Stil zu ändern. Ich mache auch Garderobenstyling für Fotoshootings, Kleiderschrank-Entgiftungen und persönliches Shopping. Ich habe 15 Jahre Erfahrung und hunderte von Projekten: Fotoshootings für Titelseiten rumänischer und internationaler Zeitschriften. Kürzlich habe ich die Titelseite des Pump Fashion Magazine in Los Angeles gestaltet, Werbekampagnen und Umstyling von Kleidung.

Mădălina Drăgoi, Photo Vogue 2022

R: Journalismus, Reisen, Modestylistin. Wie bist du dazu gekommen, eine Karriere in diesen Bereichen zu machen? Gab es Träume, die du sich erfüllen konntest, oder hat das Leben dicheinfach hierher geführt?

Mădălina Drăgoi: Seit ich ein kleines Mädchen war, habe ich eine Vorliebe für schöne Kleider. Früher habe ich meinen Eltern und Großeltern im Garten geholfen, um dafür bezahlt zu werden. Ich habe das Geld gesammelt und die Kleidung gekauft. Ich hatte schon immer einen “Sinn für Mode”. In der 11. Klasse dachte ich, ich würde Psychologin werden, aber dann habe ich eine Umfrage für eine Zeitung gemacht und gemerkt, dass ich das Gefühl liebe, das ich bekomme, wenn ich Menschen befrage. Und so wurde ich Journalistin. Und in der Redaktion wurde mein Sinn für Mode bemerkt, und man bot mir an, das Modestyling für Fotoshootings zu übernehmen. Seitdem hat er sich kontinuierlich weitergebildet und sich in beiden Bereichen spezialisiert. Das Reisen wurde mir von klein auf in die Wiege gelegt, da ich in den Ferien immer 700 km mit dem Zug zu meinen Großeltern gefahren bin… Journalisten sind in ihrem Beruf viel unterwegs. Jeder Ort hat seine eigenen Geschichten, seine eigene Mode – so verbinde ich mühelos Mode, Journalismus und Reisen.

R: Der Weg, den du von den Anfängen deiner Karriere bis heute zurückgelegt hast, war voller Erfolge und Leistungen. Hast du jemals Momente, in denen du die Motivation verloren hast? Wenn ja, was hast dich angetrieben?

Mădălina Drăgoi: Wenn ich zurückblicke, fallen mir eher die “Wow”-Momente ein. Denn es gibt viele für jeden Journalisten: von der Veröffentlichung der ersten Nachricht bis hin zu einem exklusiven Interview mit einem Nobelpreisträger, in meinem Fall dem französischen Wissenschaftler Luc Montagner; oder als ich in der Sendung Brilliant von TVR1 auftrat; oder als die Vogue etwas aus meiner Mappe veröffentlichte; oder als Bilder von mir und meinem Baby in Millionenauflage in großen Zeitungen abgedruckt wurden. Aber es gab Hunderte von Tagen, an denen ich ohne Pause arbeitete, Hunderte von Wochenenden und Hunderte von Nächten, die ich in der Redaktion verbrachte. Es gab Zeiten, in denen es keine Rolle spielte, was ich in meinem Privatleben erlebte, die Fristenmussten eingehalten werden. Jetzt, als Mutter, sehe ich keinen Sinn mehr in diesem ständigen Auf und Ab. Aber ich bin dankbar für alle Erfahrungen, die ich gemacht habe. Aber die Motivation habe ich nie verloren!

R: Es mag ein Klischee sein, aber wie können wir FRAUEN definieren?

Mădălina Drăgoi: Aus meiner Sicht ist die Frau das “Tor zur Unendlichkeit”: die Unendlichkeit des Lebens durch seine Geburtskraft, die Unendlichkeit der Gefühle, die Unendlichkeit des Mitgefühls, die Unendlichkeit der Macht, die Unendlichkeit der Verführung.

Foto: Radu Fugărescu

R: Immer mehr Frauen fallen sehr leicht in eine Depression. Jeder Faktor des täglichen Lebens kann sie auslösen. Wie, glaubst du, könnten sie das Gleichgewicht halten?

Mădălina Drăgoi: Die Frauen von heute nehmen irgendwann in ihrem Leben zu viel auf sich, und das führt dazu, dass sie sich von ihrer natürlichen weiblichen Lebensweise entfernen. Ich habe viel über Depressionen bei Frauen und Müttern geschrieben und viele renommierte Fachärzte befragt. Ein Gleichgewicht zwischen Beruf und Familie, ständige emotionale Hygiene, Treffen mit Freundinnen, Tanzen, Kochen, schöne Kleidung, Gebet, Meditation, Sport, Reisen sind hilfreich. Wenn aber eine Depression eingetreten ist, ist es unwahrscheinlich, dass die Betroffene um Hilfe bittet. Die Unterstützung durch andere und die Überweisung an einen Spezialisten machen also einen großen Unterschied.

Foto: Ecco Shoes Denmark

R: Hast du einen Rat für unsere Leser?

Mădălina Drăgoi: Wir haben jederzeit alle Ressourcen, die wir brauchen, um erfolgreich zu sein, in uns selbst, wo immer wir auf dem Planeten leben. Intuition, innerer Fokus, Visualisierung, Mitgefühl, Sanftmut, Organisationsgeist, innere Schönheit, Verbindungskraft, Kohärenz des Herzens, Tanzen, Kochen, Lernen, Meditation, Fürsorge für andere, Flirtbereitschaft, Verhandeln sind Pluspunkte. Lassen Sie uns das Beste daraus machen!

R: Wie können wir dich erreichen? Wenn jemand an einer Entschlackung seines Kleiderschranks, einer Umgestaltung oder an Hilfe bei der Verbesserung seines Images interessiert ist, wie kann er mit dir Kontakt aufnehmen?

Mădălina Drăgoi: Ich bin leicht in sozialen Netzwerken zu finden, aber auch per E-Mail: madalinadomar@gmail.com https://www.instagram.com/styletraveler/ https://www.facebook.com/madalina.dragoi.92

R: Nochmals vielen Dank, dass du dir die Zeit für dieses Interview genommen hast. Ich wünsche dir viel Glück bei allem, was du tust, und hoffe, dich bald mit Neuigkeiten über deinen Arbeit und Projekte begrüßen zu dürfen.

Mădălina Drăgoi: Es ist eine Ehre für mich, die Botschaft meiner Arbeit an die wunderbare rumänische Gemeinschaft in Deutschland weiterzugeben.

Foto: Marc Vorsatz

”Wir haben alle Ressourcen, die wir zu jedem Zeitpunkt brauchen, um erfolgreich zu sein, wo auch immer wir auf diesem Planeten leben.”

MĂDĂLINA DRĂGOI

Ein Artikel von Diana Mîndrilă, Leute Magazine, Bavaria, Deutchland,

https://pasulinfata.ro/2023/01/31/die-geschichte-der-rumanischen-modestylistin-in-berlin-madalina-dragoi/