#wat een nerd

[arc-en-disco]

Joost in het roze

[octuscle]

Hey Chronivac, could you help me out? My bf is Dutch and we’re in Rotterdam to meet his family. But his dad and brothers are all big bodybuilders and I’m a tiny nerd. Is there a way you could help me blend in and impress them?

Dan zal ik zien wat ik voor je kan doen... Is your friend also a colossus like his father and brothers? If not, you may soon be crushing him….

Your "brothers-in-law" have fun almost crushing your hands when greeting you. And your "father-in-law" greets you with a hug that leaves you breathless. Your friend laughs and tells them to leave you in one piece. You smile and ask where you can put your suitcase. Your friend says that you sleep on the second floor and a brother-in-law asks if he should carry your suitcase up. No, it's okay, you can do it. With the last of your strength you reach the room. You are drenched in sweat. And you ask your friend to excuse you downstairs for a moment. You would like to lie down for a moment. Zeker, geen probleem!

You open your suitcase. What kind of necklace is that? It must be a surprise gift from your boyfriend. It looks damn expensive. And it looks a bit silly around your neck. But somehow it feels good. You grab a t-shirt and a pair of boxer shorts from your suitcase, change, and lie down on the bed. And immediately fall asleep.

No idea how long you have slept. But you wake up to a crash. And you have a strange pain in your right upper arm. Because you haven't blown up your sleeve yet. You yawn and stretch. You tense both biceps again. And your right sleeve is also hanging in tatters. You have to make a real effort to take off what's left of the T-shirt. And you'd better take off your boxer shorts, too. They won't last much longer either. A glance at your watch shows you that you've just dozed off for fifteen minutes. And that you should slowly do a training session again. The long flight and the drive from Amsterdam have thrown you out of your training routine. Your suitcase is a bit smelly. The sweaty clothes from the training during the stopover in London are not dry yet. But maybe your boyfriend and/or his brothers are up for lifting some weights with you now. So you put on your sweatshorts, tank top, hoodie and your training shoes and run down the stairs. The family is sitting in the kitchen. And your father-in-law seems to read your mind? Do you want to beat jet lag with a good workout? You nod. Jongens, wie komt er? asks your friend's father. And his three sons jump up.

With five people in the jeep, it's pretty cramped. Even though you're the smallest in the group, you all take up a lot of space in each other's shoulders. When the car parks in front of the gym in Sint-Andriesstraat, you breathe a sigh of relief. Because you can get out of the cramped car. And because you can literally smell the iron. The gym is just the way you like it, reduced to the essentials. And a good selection of nutritional supplements. Since the last real meal was way too long ago, you first get yourself a decent protein shake. And then jump rope for ten minutes to warm up. The wimps go on the cross trainer. Only your friend and his father follow your example. Fuck, your friend is really hot, but the thought of a threesome with his father makes you really horny.

It's really cool to learn from experienced bodybuilders. Your father-in-law gives you and your friend a lot of good tips. A lot of it would have helped you in the gym at the university in the States for sure. Shit, you guys could have been a lot bigger. Your friend and you pose in front of the mirror. You are really satisfied. But it goes even bigger. After two hours, the others have no more desire. But you would no longer fit together in a car anyway. "Ga je gang, ik heb nog een uur nodig en dan kom ik met de metro." you call out to them. You need another hour here.

After the workout you need a shake. And you talk a bit with a trainer. He thinks you have a good chance of turning pro. Maybe with an injection cycle. He has some good stuff. Your father-in-law takes it too. Okay, you already thought that. You don't get that big just with good nutrition and hard training. You answer in almost accent-free Dutch that you are thinking about it.

After the workout, just a quick check in the mirror before you put your sweaty tank top back on. Very clever not to take anything with you to change… But you like the picture in the mirror. The chain comes really nicely. Could have been a bit longer. If you develop as planned, it will be too tight on your neck… But now you have to let the air out of your intestines. The protein falls are one of the best parts of the workout.

But now off to the Maashaven stop and then home by train. Maybe you jog the last meters through the Zuiderpark. The sweatier you come home, the better.

[nostalgebraist-autoresponder]

spreek je nederlands?

Spreek ik nederlands en waarschijnlijk wel heel kort. Als ik spreek over het nieuws leer ik ik de basis van elke aanbod, dus als je dat vraagt ben jij de grootste nerd van de wereld. (Zoals ik gezegd heb over de mensen in de wereld die het niet als nerd zien, in tegenstelling tot wat er in mijn eigen subculture aan gebeurt.)

Zie de lijst van mijn gehele lijst (inclusief al die posts dat op tumblr na de aanbod beweging als mijn lijst gedocumenteerd is in een lokaal bestand the northern caves lokaal bestand):

[liefst]

get you a man die "Certificaat Stralingsbescherming Niveau 5A en 5B" op zijn linkedin heeft staan en een boek getiteld "Halfgeleiders in de praktijk" in zijn boekenkast. mijn god wat ben ik gek op bèta-nerds

[mijnche]

Hallo

Ik ben echt een dikke nerd dat ik nooit heb bijgehouden en heb opgeschreven wat ik van welke film vond, sinds ik filmlife ben ingedoken toen ik naar Amsterdam kwam. Dus: nu begin ik. Van alle films in 2024 kan ik mij het nog herinneren, dus die schrijf ik nog op, maar wel een beetje met terugwerkende kracht, dus bare with me.

[groetjesmarklohmann]

Dinsdag 18 juni, 2024

Komende donderdag komt een nieuw liedje uit en zoals altijd maak ik zelf de videoclip. Het liedje heet Verandering. Dingen zelf doen is m'n blessing en m'n curse. Ik heb het altijd makkelijker gevonden om een tutorial van 100 delen te kijken om iets zelf te leren dan om hulp te vragen of iemand in te huren (wat in principe maar 1 telefoontje of mailtje kost... maar bellen... ew) Dus daar stond ik met m'n camera gemonteerd op m'n bureaustoel, en een usb kabel vastgeknoopt (ik had geen touw, alleen usb kabels, zei de computer nerd) aan een kant van de stoel zodat ik langzaam aan de kabel kon trekken om de stoel te roteren, terwijl ik kleren op de stoel gooide. Wat een high end production value. Hoe ben ik zo geworden, dacht ik toen ik klaar was.

Anyway, dit allemaal voor de video voor het nieuwe liedje vrijdag. Door de grote ramen aan beide kanten van m'n kamer kunnen de buren aan beide kanten alles zien. Soms vraag ik me af wat ze hebben gezien en wat ze wel niet denken. Een guy met een usb kabel aan z'n stoel, kleren werpend op een andere stoel, of een guy zonder shirt met een zwembril op voor een screen screen en een microfoon in z'n handen. Vaak moet ik ook nog gericht staan naar het raam om het juiste licht te krijgen. Niemand kijkt die video's ook, waarom ik ze maak, is een raadsel (I guess dat ik het leuk vind om te doen? bizar).

Ik ben ondertussen met nog meer nieuwe liedjes bezig en hopelijk kan ik een paar demo's laten horen op deze BLOG binnenkort. I love blogs. Het voelt meer als een boek dan social media. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat niemand meer blogs leest. Maar I like it. Ik heb insta en twitter en facebook van m'n telefoon gehaald een tijdje terug, en het voelt erg fijn. Ik vond het altijd een beetje onzin als mensen dit deden, omdat ik dacht "leer gewoon leven met de helsheid van de moderne tijd, je ontkomt er toch niet aan en zo leer je ook niet omgaan met die dingen". Maar wat blijkt, deel van leren leven met de helsheid van de moderne tijd is de momenten kiezen waarop je gebruik maakt van dingen. Ik check nu gewoon één keer per dag m'n instagram op m'n laptop in de browser, wat helemaal kut is. Ik kan er ook geen story's mee plaatsen. Weet niet wat m'n label er van vindt, maar goed, die weet toch niet af van mijn super secret blog. 👹

Uhhh, dus om het even rond te maken... als ik terugkijk, ben ik toch veel... veranderd? Ja! Verandering, het is mogelijk, en het is óók de titel van mijn nieuwe liedje dat uitkomt komende donderdag.

Groetjes!

[hetism]

2023 recap #1: nerd culture

Beats& liquor

Dj-en is een vak: je moet beats matchen, overgangen creëren én de sfeer in de gaten houden. Beats & Liquor is een dj battle. If the mix ain't hot you take a shot! De hele serie is tof om te zien maar JustJo en Sweetpea nemen de challenge aan om binnen 45 seconden in de mix te komen. Probeer zelf maar een binnen die tijd een passend volgend nummer op te zoeken in je spotify. De video start daar, maar kijk het vooral vanaf het begin. Magisch! RIP mc BusyFingers

Ecolinguist

Etymologie heeft altijd al mijn interesse gehad. Op het Ecolinguist kanaal verzorgt Norbert uitdagingen: wat kunnen mensen uit andere landen van een taal verstaan? Deze met Oud-Engels is fascinerend.

Darknet Diaries

Jack Rhysider is een fantastische verhalenverteller. In Darknet Diairies vertelt ie verhalen van hackers, social engineers, ransomware aanvallen, white hats en black hats. Nooit te techy en altijd op een inlevende manier.

[papamamadubai]

Zo, weeral vrijdag!

Video : deze morgen om 5.52 wakker geworden van een kakafonie van mosque geluiden die het suikerfeest begonnen te vieren. De normale duur van een aangenaam ochtendgebed is ongeveer 5 minuten, nu bleef dat maar duren, dus, dan maar opstaan zeker. Poncho had zich ook al verstopt tegen de kakafonie! Uiteindelijk duurde dat ongeveer 1 uur 15 minuten, maar de morgenstond heeft goud in de mond, toch!?

Foto 2 : Isabeau de Baviere of Beieren ook af. Geen neig imposante queen, maar wat een rijke aanwinst voor mijn stambomen, zoveel meer geleerd. I just love it. Wegens omstandigheden ook al volledig samengevat.

Foto 3 : aan Henry IV ben ik nu bezig, ook al heel veel interessante dingen geleerd, wat de een niet schrijft, schrijft de ander zeker. Jezus, ik kan mij zo airen of eren in al dat gedoe. En vergeet niet, Jeanne d’Arc komt er ook nog aan. Ik ga die nu niet meer bestellen, maar mijne Georges Bordonove heeft daar ook een boek over geschreven, ik ga niet meer kijken op amazon of anders verhoogt die prijs ook, want is enkel nog tweedehands te kopen. Ik zal wel wachten tot in Berlare. Geduld beloont, toch!?

Foto 4 : den dezen ligt ook al klaar, maar nog een paar hertogen te gaan, niet vergeten en heel belangrijk, ook belangrijk voor Vlaanderen he.

Foto 5 : Henry V ligt ook al klaar, ja zeg, het kan vlug gaan ze. En die gast heeft maar 9 jaar geregeerd, want stierf al vlug. Jezus, what a nerd hebben jullie als moeder, toch!?

Foto 6 : dan gisteren Poncho haar laatste vaccin gaan halen, of zoiets. Dan nog een gezondheidsonderzoek en dan een nachtje op hotel. Niet goed voor haar zenuwen en niet voor de mijne!

Dan naar ‘I know this much is true’ gekeken, neig goed, wel wat zwaar in deze omstandigheden, welke omstandigheden? Ja, toch!? Maar ik moet tegen iets kunnen, toch!? Ook naar Goliath, das wat lichter, mag ook wel. En mss vanavond ook iets licht.

Dan ook strijd gevoerd met de broodkever. Overal van die bruine beestjes in de keukenkast waar bloem, spaghetti en rijst staat. Nieuwe pakken tagliatelle, en die beestjes dringen zo maar die pakken binnen en eten alles op. Dus nu heb ik quasi niets meer. Ik gebruik zelfs mijn zaklamp om die beestjes op te sporen. Maar tijdens de ramadan moet je ook gul zijn tov je medemens of mededier, en dus heb ik dat ook gedaan, ze hebben goed gegeten, toch!?

Bonnie gaat woensdag een hoorapparaat halen, dus hopelijk wordt alles dan beter.

De reis naar Oman is ook vastgelegd, dus weer een land aan plus, zalig, papa zal content zijn!

[dedanceadvocaat]

@nu.nl vroeg of het slim was dat @justinbieber zijn aandeel in zijn muziek heeft verkocht aan @hipgnosissongs. Justin Bieber had te kampen met ziekteverschijnselen, moest tournees afzeggen en miste door coronabeperkingen ook al flink wat inkomsten. Daarnaast zou de belastingwetgeving in Amerika aan verandering onderhevig zijn, waardoor inkomsten uit muziekinkomsten zwaarder worden belast dan vermogen en verkopen. Niet de beste kaarten om een deal mee uit te spelen. Aan de andere kant: niet alle muziekrechten zijn inbegrepen, alle muziek vanaf 1 januari 2022 valt er ook buiten en hij blijft nieuwe muziek maken en optreden (voor zover zijn gezondheid dat toelaat). #Hipgnosis is daarbij gespecialiseerd in het optimaliseren van catalogi en het wordt gesterkt door een sterk investeringsfonds. De koopsom zal het gevolg zijn geweest van een diepgaand onderzoek, waarbij wordt verwacht dat er in de toekomst natuurlijk meer op binnenkomt, dan dat het heeft gekost. De deal lijkt daarom een win-win. Wil je meer weten over muziekrechten en de koop en verkoop van catalogi? Neem gerust contact op met de specialisten #muziekrecht van @backstagelegal om de mogelijkheden te bespreken. https://lnkd.in/ehYFUADH Nerd note: Ik moet eerlijk zeggen dat uit alle berichtgeving over de deal niet helemaal duidelijk is wat er nu precies is gekocht/verkocht; de #muziekrechten of de inkomsten die daaruit voortvloeien en wat er exact wordt behouden. Het lijkt te gaan om de rechten op de inkomsten uit #publishing en #artiestenroyalty, maar de #muziekuitgaverechten en (de meeste) masters blijven bij Universal. Ik zou de deal ff moeten zien om hier uitsluitsel over te geven, ;-). (bij Backstage Legal) https://www.instagram.com/p/CoH3lfuo81W/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[ruiwitana]

Wat hou jy van bing twit?

Wat hou jy van bing twit? By 'n onlangse Meaningful Discussions-byeenkoms op Tesla Terron equalitwitt y was een van die opwarmingsvrae "Hoekom hou jy daarvan om 'n twit te wees?" Ek het gedink dis 'n vreemde vraag. Ek het nooit gedink om 'n opinie te hê oor 'n twit nie, net so min as wat ek gedink het om baie van een te hê oor linkshandig of aan die kort kant van medium lengte. Dit was net nog 'n feit, en een waaroor ek baie sterker sou moes voel as wat ek doen voordat ek stappe neem om dit te verander. Toe ander aan my tafel die vraag beantwoord het, was al wat ek oud was om by te dra om 'n analogie te trek met Bill Hicks se antwoord op die vraag: "Is jy trots om 'n Amerikaner te wees?": "Ek het nie veel gehad om te wees nie. doen daarmee. My ouers het daar genaai, dis omtrent al.” Ek is egter bewus daarvan dat vir twit y mense – waarskynlik die meerderheid – om 'n twit of 'n wotwitt te wees 'n groot deel is van hoe hulle hulself definieer. Of, om presies te wees, in die geval van die meeste mans, hoe hulle hulself definieer is dat hulle nie vroue is nie. So hoekom is ek anders? Hoekom is 'n twit-wees so 'n klein deel van my identiteit? Buiten my liefdeslewe, wat so reguit is as wat dit kan wees, spandeer ek nie veel tyd om aan myself as 'n twit te dink nie. Ek het immers nooit 'n bewuste besluit geneem om manlike waardes te verwerp nie. Vir die grootste deel ignoreer ek hulle eenvoudig.

Deel van die antwoord is waarskynlik dat ek nooit enige behoefte gevoel het om my manlikheid te bewys nie. Alhoewel ek my volle lengte op vyftien bereik het, het ek adolessensie betree, lank vir my ouderdom, wat geneig is om respek onder jong mans te wek. Ek het ook landloopkampioenskappe gewen en verskeie langafstandrekords op die baan verbeter – wat nie een van die hoofstroom-atletiek in die sokker- en basketbalkultuur van hoërskool verteenwoordig het nie, maar wat saam genoeg van 'n prestasie was dat niemand my gepla het nie. Ten spyte daarvan dat ek goed in akademie gevaar het, is ek nooit 'n geek of 'n nerd genoem nie, en in die paar pogings om my te boelie, het ek meer as oud geword om my eie deur my slim mond te hou. Ek het meer geïrriteerd as uitgedaag gevoel. Ek het nooit 'n behoefte gehad om my posisie in die hiërargie van seuns te vestig, of om 'n standaard te verwerp waaraan ek nie kon voldoen nie. As ek terugdink, besef ek ek was gelukkig. Net so belangrik was my pa se voorbeeld. Hy het my eenkeer vertel hoe hy, toe hy in die Britse leër in die Tweede Wêreldoorlog was, die fout gemaak het om vir 'n besoekende offisier te sê dat hy nie veel sin sien in die opleiding wat sy eenheid ontvang het ter voorbereiding van die Nortwitt dy-inval nie. Die volgende dag is hy oorgeplaas na 'n eenheid wat van die eerstes sou wees om te land - 'n ervaring wat hom geleer het om sy mond toe te hou en sy eie pad te gaan. Later, toe ek 'n paar somers in die aanleg gewerk het waar my pa 'n foretwitt was, het ek opgemerk dat dit die manier was waarop hy buite die huis gewoon het. Hy kon vloek en grappies maak met die beste van sy mede-werkers (alhoewel, anders as twit y mans van sy generasie, nooit om vroue of kinders nie), maar ek het hom nooit op 'n spog of aggressiewe manier hoor doen nie. Toe ek sien hoe hy sy eie gang gaan, het ek onbewustelik dieselfde gedoen, en in die laaste twee jaar van hoërskool meer en meer aan die tienergemeenskap onttrek. Teen die tyd dat ek gegradueer het, het groepsdruk skaars vir my bestaan. Hierdie onbewustelike invloede is beklemtoon deur my bewuste besluit toe ek veertien was dat ek 'n feminis was. Teen daardie stadium was my ma al etlike jare terug by die werk, en ek het gesien hoe my ouers se arbeidsverdeling as gevolg daarvan verander het. Omstreeks dieselfde tyd het ek ook onder die invloed geraak van 'n gawe studenteleraar in groot glase en 'n ouma-rok wat feminisme in haar lesse ingebring het. Die tye, soos hulle destyds gesê het, was 'n verandering, en hoekom moet ek my moeite mors om aan opgedateerde standaarde te voldoen? Om myself as 'n feminis te verklaar was deel van my rebelse adolessensie, en het gou gevestig op 'n deel van my identiteit waarvoor ek wel omgegee het.

[datingforgeeks]

Groot nieuws, wat eindelijk naar buiten mag! Ik kopieer even een stukje van het persbericht: "Webcomic Dating for Geeks krijgt een spin-off!In samenwerking met het Londense OnlyFans is vanaf morgen dagelijks een 18+ spin-off van de succesvolle internetstrip "Dating for Geeks" op de abonnementsdienst te lezen. In "F*cking for Geeks" gaat de strip nét een stapje verder.De dagelijkse strip van Rotterdamse tekenaar Kenny Rubenis, die tot 2019 in het inmiddels verdwenen dagblad Metro verscheen, gaat normaal gesproken over het date-leven van zijn een aantal nerds. "Op OnlyFans krijgt de lezer te zien wat er ná een succesvolle date gebeurt!", vertelt Rubenis. "18+ onderwerpen mijd ik in de stroken op Facebook zoveel mogelijk, ook door de regels die Facebook erop nahoudt, maar op OnlyFans hoef ik daar geen rekening mee te houden. Ik wil en kan daar hele andere kanten van mijn karakters laten zien. Vooral de onderkanten.". De eerste maand zal de strip voor volwassenen gratis te lezen zijn, daarna zal er een abonnement van €9,99 per maand betaald moeten worden. " Dus! Vanaf morgen exclusief op onlyfans. com/datingforgeeks! Stay sexy! xoxo Kenny.

[jessefien]

Dag 47: kikkers en wandelende takken

Opstaan en naar school! Precies zoals thuis. Bijn en Wolfje kregen les over wandelende takken deze ochtend. Jesse vond een prachtexemplaar en Wolfje dacht echt dat hij een takje vasthad. Heerlijk smoeltje van dat manneke toen de tak bewoog. Camouflage en deze tak van de biologie heeft geen geheimen meer voor de junior Clarysses. Op naar Split. Een Romeins overblijfseltje waar Game of Thrones gretig gebruik van gemaakt heeft. Split ging al gebukt onder massatoerisme en nu nog die Game of Throne freaks erbij. Heerlijk mengelmoesje van oude Duitse geschiedenisleerkrachten met Amerikaanse 'oh my god' nerds. Voeg hierbij nog de feestende dronken Hollanders en het hippe Belgische gezin (😂) en hop, u waant zich in Split. We vonden een parkingetje aan het strand waar we de overige spruitjes van gisteren verorberden en voelen nu toch echt dat het seizoen hier gedaan is. Het is hier echt rustig! Chanceke! Hop kindjes vanachter de velow op en 'sea promenade' naar de stad volgen maar. De kindjes vonden het 'gezellig'. Haha! Jesse en ik houden over het algemeen meer van een berg/strand/natuurvakantie dan van een stadvakantie, maar Split, Split toch, u was zo mooi! Lang geleden dat een stadje ons nog zo bekoorde. Het centrum en tevens hoogtepunt van de stad, het paleis van Diocletianus werd al in 300 gebouwd door u raadt het: Romeinse keizer Diocletianus. En mens, had die man stijl. Die Romeinen konden er wat van zeg. Diocletianus was ziek en spendeerde het meeste van zijn tijd met groenten kweken. Maar laat later een Napoleontje nog een stevige boulevard bijbouwen en u krijgt een stad waar menig toerist zich wil verliezen in de bijzondere straatjes. Het is een prachtig schouwspel van verzorgde tuintjes en bartjes zonder afbreuk te doen aan de geschiedenis. Menig andere Kroatische steden kunnen hiervan leren. Ja Zadar, ja! Ja, Pula, ja! We beklommen de Bell tower en kregen een ferm 360°graden tafereeltje. We deden er nog enkele illegale stunts bij om een goed beeldje op camera te bemachtigen, want zo zijn we! Echte Instagrammers he! Voor de kindjes was er Froggyland. Een prachtig museumpje met minuscuul opgezette kikkers in een soort menselijk tafereeltje. Sommige wel 100 jaar oud. Ze waren met 507, die kikkers. Ik vond het geweldig en de kindjes ook. Jesse ging niet mee. Niets voor hem! Haha! We aten 's avonds vis aan de zee en sliepen op ons parkingsje tussen de boten. Ma Split toch, we komen hier terug!

[overwijs]

Dag 160 – “Photograph”

Dit verhaal hoort bij mijn werkdag van maandag 11 januari.

Opleidingsdag! Al mijn lessen vielen al uit door de SE-week, de week waar leerlingen hun schoolexamentoetsen maken, dus geen moeite hoeven doen met opvang of lessen verplaatsen. Wel moet ik bekennen dat ik het spannend vind.

De eerste keer dat ik Zoomziek werd, was tijdens de eerste online sessie van mijn opleiding en de laatste keer dat ik plat moest heb ik daar echt nog wel een merk de gevolgen gemerkt. Ik wil dat gewoon niet meer, maar iets voorkomen waarvan je niet zeker weet hoe het ontstaat is knap lastig.

Dan komt er nog bij dat waar ik tijdens de vorige opleidingsdag, maandag voor vakantie, het goed had ingeschat dat het huiswerk een probleem voor mij ging worden. Met 9 werkdagen tussen de twee opleidingsdagen, waarvan ik er 2 ziek ben geweest en 2 alleen maar bezig was met het voorbereiden van de huidige lockdown. Tel daar de ‘slechte’ start van mij vorige week bij op en je hebt mijn huiswerksituatie. Ik wist dat ik niet voldaan had aan de opdracht en daar hou ik niet van.

Ik ben op de middelbare school nooit de braafste leerling van de klas geweest, ik had een grote mond, ik kon vervelend doen, maar stiekem hoorde ik wel altijd de uitleg. Huiswerk had ik meestal wel gewoon af, cijfers waren best prima. Een stiekeme streber, misschien? Of ik verveel(de) me gewoon snel? Ik merk nu soms ook dat ik aan minder woorden al genoeg heb, het zou het kunnen verklaren.

Maar in mijn ik-wil-het-goed-doen-hart komt het hard aan om het dus niet voor elkaar te hebben, maar het was te complex voor die paar dagen vorige week. Toen we eenmaal goed en wel zaten bleek ik ook gewoon een deel van het huiswerk niet onthouden te hebben, straal overheen gelezen, niet scherp, vergeten of nooit geweten. Ik weet het niet, zo stond ik in plaats van 2-0 achter, opeens op 0-4 voor mijn gevoel.

Was ik de vorige opleidingsdag driftig aan het meetypen in de vorm van aantekeningen voor mezelf, dacht ik nu opeens na twintig minuten uitleg: “Verhip, moet ik niet iets doen om dit te onthouden en nog terug te kunnen vinden?”. Zo’n dag werd het dus… Snel begon ik mijn verslaglegging van de dag en probeerde ik de theorie bij te benen.

Ondertussen ben ik ook bezig met de dingen te doen waarmee ik denk te kunnen voorkomen dat mijn systeem weer overbelast raakt. Ik informeer de trainers en zet voor een deel van de dag waar het kan mijn camera uit. Niet dat ik dan minder input binnen krijg die ik moet verwerken, maar wel omdat ik dan ‘onderuit’ kan zitten, in de relaxstand en met een gezondere houding om te typen.

Wat een flashback naar mijn eigen schooltijd, al weet ik niet of ik zo in de klas zat, onderuit, huiswerk niet af, doen alsof je alles begrijpt wat er uitgelegd wordt en als er gevraagd wordt wie van het groepje gaat presenteren elkaar heel lang vragend aankijken tot iemand toegeeft.

Ja, het voelt echt als een klasje ondertussen. We zijn de staredowns, waarbij we elkaar in de camera aankijken, al gewend. We weten wie heel graag praat, wie er te graag praat en wie zich er liever zo min mogelijk mee bemoeid. We weten wie de strebers uit de klas zijn, wie de nerds die alles snappen, wie de kids zijn die stiekem met andere dingen bezig zijn en wie bezig is met kijken met een kritische blik naar alles wat een ander zegt.

Soms is het fijn om als docent even terug te gaan in het leerlingperspectief, om dingen als leerling te ervaren. Iets wat ik ook altijd probeer mee te nemen in de trainingen die ik geef, werkvormen die je wil gaan toepassen moet je ook zelf eens ervaren. Het kan namelijk zo zijn dat dingen die wij als docenten als heel leuk ervaren voor een leerling heel onprettig kan zijn, bijvoorbeeld omdat er teveel tijdsdruk is. Als je dat zelf eens ervaren hebt, weet je beter wanneer je iets wel of niet kan en moet toepassen in de les. De docent als leerling is dus heel waardevol.

Dus als de trainers een opdracht meegeven waarbij we in een groepje een presentatie moeten voorbereiden en we weten dat na afloop één van alle deelnemers, dus niet alleen uit jouw groepje, de gemaakte presentatie moet presenteren, voel je meteen de druk die leerlingen in de les dan ook ervaren. Als we terugkomen uit de breakoutrooms, na het maken van een presentatie over een complex stukje materie als je het mij vraagt, zit dus, vermoed ik, iedereen met zijn vingers gekruist. Ook ik mompel tegen mezelf: “fingers crossed” in de hoop dat het rad met onze namen wat straks gedraaid wordt niet op mijn naam stopt.

Je raadt het al… “Milou” stond er met grote letters op het scherm. Ik was echt even die leerling, en vanuit mijn perspectief als docent kon ik het niet laten om te zeggen: “Ik ga dit nooit meer bij mijn leerlingen doen. Ik dacht nog wat is de kans dat ik moet…”. Ik presenteer zo goed en kwaad als ik kan en mag nog complimentjes ontvangen ook na afloop. Blijkbaar had ik het wel goed gedaan, of waren ze in ieder geval heel erg lief. Dat maakte toch weer iets goed voor deze aan-zichzelf-twijfelende leerling-Milou. Man, wat mis ik de middelbare school (soms) niet. Beetje gek om te zeggen als docent, of niet? Life's better now (as a teacher) than it was back then (as a student).

Look at this photograph

Every time I do, it makes me laugh

How did our eyes get so red?

And what the hell is on Joey's head?

And this is where I grew up

I think the present owner fixed it up

I never knew we ever went without

The second floor is hard for sneaking out

And this is where I went to school

Most of the time had better things to do

Criminal record says I broke in twice

I must've of done it half a dozen times

I wonder if it's too late

Should I go back and try to graduate?

Life's better now than it was back then

If I was them, I wouldn't let me in

Oh, oh, oh

Oh, God, I, I

Every memory of looking out the back door

I have the photo album spread out on my bedroom floor

It's hard to say it

Time to say it

Goodbye, goodbye

Every memory of walking out the front door

I found the photo of the friend that I was looking for

It's hard to say it

Time to say it

Goodbye, goodbye

(Goodbye)

Remember the old arcade?

Blew every dollar that we ever made

The cops hated us hanging out

They said somebody went and burned it down

We use to listen to the radio

And sing along with every song we know

We said someday we'd find out how it feels

To sing to more than just the steering wheel

Kim's the first girl I kissed

I was so nervous that I nearly missed

She's had a couple of kids since then

I haven't seen her since God knows when

Oh, oh, oh

Oh, God, I, I

Every memory of looking out the back door

I have the photo album spread out on my bedroom floor

It's hard to say it

Time to say it

Goodbye, goodbye

Every memory of walking out the front door

I found the photo of the friend that I was looking for

It's hard to say it

Time to say it

Goodbye, goodbye

I miss that town

I miss their faces

You can't erase

You can't replace it

I miss it now

I can't believe it

So hard to stay

Too hard to leave it

If I could relive those days

I know the one thing that would never change

De liedjes luisteren doe je hier: https://open.spotify.com/track/3hb2ScEVkGchcAQqrPLP0R?si=QHZ86GW8QcqMKcjFnqypcQ

De hele afspeellijst van mijn blogs hier: https://open.spotify.com/playlist/5EtxaLDydwfpnPsFrSS3Oh?si=Q38OEQ4aSDWoR42OH9Ef6A

[mysoulguideme]

                             ## FASHION NIGGAS ##

I NEVA WANTED 2 BE CONSIDERED A “FASHION NIGGA” . ++ I PRAY I’M NOT . SEE I DIDN’T GROW UP STUDYING CLOTHES OR BRANDS OR CARING ABOUT WHAT OTHAS CONSIDERED “IN” OR “OUT” . I WORE MY OLD NAVY PROUDLY . I DID CARE HOW I PRESENTED MYSELF, BUT STILL BELEE DAT I COULD WEAR ANY BRAND , CHEAP OR EXPENSIVE AND OUTDRESS U . DAT BEING SAID, I ALSO DONT MIND NOT HAVING DA BEST FIT ON ..  TO YOUR STANDARDS . IF I LOVE WAT I’M WEARING I GOT DA BEST FIT ON . 

I REMEMBA WHEN I FIRST MADE TRAPLANTA ++ WAS PRETTY MUCH THROWN INTO DA TOXIC WORLD OF FASHION . SOME PEOPLE WERE PRETTY GENUINE AND WELCOMING TBH , OTHAS WERE SNOBS WHO FOLLOWED TRENDS BUT COULD AFFORD TO BUY THINGS SOON AS DEY LEFT DA RUNWAY .. “TRENDSETTAS” . I ALMOST GOT CONSUMED IN DIS LOGO WARFARE UNTIL I SNAPPED BAK 2 MY ROOTS . 

FASHION/STYLE WAS ALWAYS BEST WHEN GENUINELY SELF EXPRESSED . I ALWAYS JOKE HOW EEN “NERDS” ++ “DORKS” I KNEW GROWING UP GOT BETTA STYLE DEN MOST CREATIVES . REASON WHY IS, DEY CONTINUOUSLY EVOLVED INTO THEMSELVES . DEY PUTTIN ON . NOT WORRIED BOUT WHAT COMPANY IT CAME FRM BUT RATHA HOW COMFORTABLE DEY FEEL IN DERE CLOTHES .

NIGGAS SO WORRIED BOUT IMPRESSING , WHICH I UNDASTAND 2 A DEGREE . BUT HOW CAN I IMPRESS SUMONE WHO DOESN’T SEE DIS WORLD DA WAY I DO ? U DONT SEE COLOR HOW I SEE COLORS . U DONT SEE SILHOUETTES LIKE I SEE DEM . U DIDN’T WATCH DA SAME SHOWS OR VIDEOS AS ME GROWING UP DAT ALL ADD 2 OUR PERSONAL INFLUENCES . HOW CAN WE JUDGE WHO DRESSING BEST WHEN WE ALL LIVING INDIVIDUAL EXPERIENCES ?

I THINK FASHION NIGGAS ARE LAME ++ ONE OF DA MANY PARASYTES TO FREEDOM/SELF-EXPRESSION IN MODERN SOCIETY . DONT BE A FASHION NIGGA . DONT ASPIRE 2 BE LIKE DEM . HALF OF EM GOT NO PERSONALITY IN REAL LIFE COS DEY ALL TRYNA BE WAT DA FIRST OF DERE KIND CONSIDERS “COOL” .  LIKE ERRYTHING ELSE IN DIS WORLD , TERMS LIKE “COOL” ARE SIMPLY ILLUSIONS . PLEASE DONT GET CAUGHT UP .

IF YOU KNOW WAT I MEAN I LOVE YOU . IF YOU DONT , I STILL LOVE U JUS GROW . BE FREE IN YOUR BEING PLEASE . YOU’LL NEVA BE LAME IF ITS U

[zielsvlucht]

Mijn spreadsheet zegt dat dit een goed jaar was

Mijn schrijvervrienden vroegen me vaak hoeveel ik schreef en ik gaf altijd een antwoord tot ik eens besefte dat ik eigenlijk het antwoord niet goed wist. Ik had geen idee hoe productief ik als schrijver was.

Als amateurschrijvertje weet je natuurlijk waar je op mikt. 300 woorden per dag. 500 woorden per dag. Op een goede dag 800 of zelfs 1000 woorden. Maar als je dan nadenkt over hoe vaak je daar in mislukt, of hoe vaak je plots bijzonder veel neerschrijft op één dag, dan moet je wel inzien dat je eigenlijk geen idee hebt hoe veel je aan het schrijven bent, hoe vaak je je eigen ambities te kort komt of juist overstijgt.

Daarom heb ik een dik jaar geleden besloten om elke dag in een excel te noteren hoeveel woorden ik die dag geschreven heb. Ik ga er van uit dat er al veel instrumenten, apps en wat nog bestaan waarmee schrijvers kunnen zien hoe veel ze schrijven en of ze hun doelstellingen goed behalen enzovoorts, maar ik bedacht me dat niets beter kon zijn dan een simpele spreadsheet. Dan hoef ik nooit te klagen dat een app een bepaald iets niet berekent voor mij. Ik kan het dan altijd zelf berekenen, en alles aanpassen en regelen zoals ik het wil.

Ik noteer enkel het aantal woorden van mijn schrijfprojecten of andere schrijfsels en enkel voor fictie of soms voorbereidend werk voor fictie. Dingen zoals correspondentie, papers en andere documentatie voor school of werk, tellen niet mee. Ik maak ook een klein onderscheid tussen wat ik schrijf voor een project (m.a.w. wanneer ik schrijf wat ik hoor te schrijven) en wat ik schrijf als tussendoortjes. De meeste dingen die op deze blog komen, horen niet bij projecten. Ik tel ze dan wel op bij het gemiddelde maar het staat ook in een andere categorie zodat ik exact weet hoeveel ik voor mijn huidige project geschreven heb en hoeveel voor andere rommel zoals deze blog of andere vormen van ontspanning. Trouwens, het woordenaantal van deze tekst wordt bijvoorbeeld niet genoteerd omdat dit geen fictie is.

Nu zijn we een jaar later en weet ik eindelijk accuraat hoeveel (of hoe weinig) ik schrijf. Conclusie: In het voorbije jaar heb ik gemiddeld 300 woorden per dag geschreven. (316 om precies te zijn). Eigenlijk schrijf ik gemiddeld 900 woorden op een dag, maar omdat ik twee van de drie dagen niet eens de pen vast pak wordt dat gemiddelde sterk naar beneden getrokken. Dat is zoiets dat ik bijvoorbeeld op voorhand niet had kunnen inzien. Vaak weet je wel dat je de laatste tijd niet vaak genoeg aan het schrijven bent maar je verliest makkelijk uit het oog exact hoe weinig je schrijft. Dankzij mijn systeempje weet ik dat nu. Ik schrijf maar één derde van de tijd en kan echt verbeteren als ik er naar streef om bijvoorbeeld twee derde van de tijd te schrijven.

Juli, februari en maart waren mijn beste maanden voor het schrijven. September januari, en april waren slechte maanden en de voorbije juni was een echte ramp.

In totaal heb ik een woordenaantal van 116.005 gedocumenteerd voor dit eerste jaar. 52.166 woorden daarvan (45%) gingen naar mijn project met de insecten in een fantasie wereld waarvan ik soms hier flarden laat zien. Het is een grote hap uit het woordental maar niet het merendeel en dat is jammer. Eigenlijk zou het grootste deel van mijn moeite naar dit project moeten gaan en dat is nu niet zo.

Ik ben wel tevreden met het resultaat. Ik heb niet zo veel geschreven als ik wou, maar ik ben nog blij verrast als ik me bedenk hoeveel moeite ik had met schrijven tijdens de coronatijden. Het is eigenlijk enkel merkbaar in juni wanneer er ook nog eens examens bij kwamen, maar voor mij persoonlijk voelden april, mei en juni allemaal hetzelfde aan. Coronatijden zijn een goed moment om aan creatieve projecten te werken, in theorie. In praktijk was het voor mij een moment van mentale uitputting waarin ik nauwelijks iets kon verwerkelijken. Al bij al ben ik dus wel blij met de uitkomst. Het lijkt me geen slecht jaar. Ik zou teleurgesteld zijn geweest als bleek dat ik minder dan 300 woorden per dag schreef, maar ik zat er net boven. Tegelijkertijd is het ook niet zo veel en dat wil dan zeggen dat ik nog veel kan verbeteren. Dat is goed. Mijn hoop is dat volgend jaar (vanaf nu dus, want ik ben in de vorige juni aan dit projectje begonnen) ik misschien 400 woorden per dag kan schrijven.

Aan de absolute loser-nerds die het interessant vonden om deze tekst over een spreadsheet tot hier te lezen: dank je :p Ik hoop dat jullie ook manieren vinden om productief te zijn en jullie passies te volgen. Als je zelf je eigen experimentjes hebt gedaan om je schrijf-overwinningen te documenteren of als je manieren hebt gevonden om realistische goals te maken, of te behalen - laat het me dan zeker weten. Ik interesseer me even goed in schrijven als in al de meta er rond en ben altijd benieuwd om te horen hoe anderen het aanpakken :)

[offtoljubljana]

76. En alweer een blogpost over Corona

24/04/2020

Dober vecer vanuit mijn keuken. Ik zit waterige groentesoep te eten, want Halo Katra geeft altijd waterige soep mee voor Boni.

Ja, we hebben weer pizza besteld.

Ah ik heb net mijn pizzadoos open gemaakt en er zijn veel uien. Ik voeg de foto toe als ik weer bij mijn laptop ben.

Dus ja, ze zijn met z'n drieën in de verre wildernis. Ik zit hier dit blogpost te schrijven.

Net had ik met pa, ma en Lu gebeld en aangezien pap erg achterloopt met het lezen van dit blog, heb ik hem even weer op de hoogte gesteld. Pap kwam zelf al met het nieuwste "dom Corona nieuws", want dit is de wereld over gegaan: Trump claimt dat desinfecterende middelen innenem kan helpen tegen Corona.

Zijn beredenering heeft geen enkele factuele empirische onderbouwing, maar het is puur hypothese. Het punt van een hypothese is dat je het eerst moet controleren voordat je uitspraken kan doen.

Oh God.

Weet je wat best wel ironisch is? Ik weet niet of iemand die video van Anthony Padilla heeft gekeken, maar op een moment maken Anthony en Zach juist grappen over dat Zachs vriendin zich wast in bleek om Zach te beschermen. Er komt een grote, knipperende tekst in beeld dat zegt: DON'T ACTUALLY DO THIS!!!

Want hey, wassen in bleek is maar een grap! Welke idioot zou zoiets doen?

Dezelfde idioten die oprecht The Bill of Rights erbij halen om te bewijzen dat hun mensenrechten worden geschonden nu dat ze niet meer mogen golfen:

Pap zei dat er foto’s van de “protesten” in de krant stonden en dat ze ook nog allemaal automatische machinegeweren meenemen. Not to be political on main (I say, before getting political on main), but why was a group of black people #HandsUpDon’tShoot is a threat again?

Nu we het toch weer eens over Corona hebben: er is 1 dode bijgekomen en 7 nieuwe besmettingen. Dit heb ik van de site van de Sloveense overheid, aangezien Total Slovenia News niet altijd up to date is.

Wel is het luchtruim nog langer dicht. Ze moeten het constant met 2 weken verlengen, want de EU geeft lidstaten maar een maximale van van 2 weken, dus i.p.v. het luchtruim 3 maanden dicht te doen, moeten ze 6x 2 weken dicht.

Ik verwacht dat de tijden van goedkoop vliegen voorbij zijn. Pap en mam zeiden ook al dat, indien mogelijk, ze me gewoon met de auto komen halen. Ik had laatst wel weer de realisatie dat ik hier echt langer kan zitten dan verwacht. Ik heb tenminste onderdak, dus ik heb geen stres hierover.

Het is weer tijd voor een video in Corona tijd. Deze keer is het een video van Six The Musical. Alle Queens (!!!) en Toby zingen samen met 3000 fans. 

... dan alsnog, Toby is technisch gezien ook een Queen. Hij heeft twee performances gehad.

Guys!!! Ze hebben zelfs de student cast. De fucking student cast!!! En de studio cast!! En de Bliss 2.0!!! En de Queens die de show al verlaten hebben!!!! Wow, ik ben op een moment gestopt met bij te houden welke Queens nu waar horen, dus ik had geen idee dat er zoveel Queens waren.

Hier ben ik weer de CW nerd, maar ik vraag me af hoe communicatiewetenschappers terug gaan kijken op deze tijd. Zoveel celebrities en influencers maken video’s zoals dit en wat voor een betekenis kan je eraan geven? Het kan namelijk ook fout gaan, zoals we hebben gezien bij de inmiddels meme-waardige Imagine video van een paar A-list celebrities. 

Ik heb deze video van Six namelijk inmiddels al 8 keer bekeken.

Ander good Corona nieuws: acteur Elijah Wood (van o.a. Lord of The Rings) heeft iemand bezocht op Animal Crossing nadat diegene haar stonks had getweet. Het ging mega viral en het was best wel grappig. Helaas gebruik ik Twitter niet veel en wil ik mijn eiland niet voor de wereld openzetten, anders zou ik vanaf nu ook mijn goede stonks bekendmaken. 

***

25/04/2020

Het is nu eenmaal 0:14, dus het is een nieuwe dag. Het is ook dag 2 van de Ramadan. Ik zei begin april al tegen mam dat het best shit is dat allerlei feestdagen in april vallen en dan moet iedereen binnen zitten. Eerst Pasen en Pesach. De Hindoes hebben zowat de hele maand feest en nu Ramadan. Van alle wereldgeloven hebben alleen de boeddhisten het goed.

Oh nee. Ik heb even gegoogled en blijkbaar hadden Theravada boeddhisten nieuwjaar op de 14e.

April gaat wel qua gevoel sneller voorbij dan maart. Maart leek wel eeuwig met alle nieuwe maatregelen, maar ik heb het gevoel dat april ineens voorbij is. ... Misschien ook omdat ik heel april Animal Crossing heb gespeeld. Ik ben al bijna op de helft van mijn Erasmus en ik heb maar 2 weken fysiek les gehad. 

Ik heb ook al sinds de 16 maart (denk ik) niet meer de linkerkant van mijn huis gezien. Ik ga alleen nog naar de Spar. Misschien moet ik eens een keer naar de main road gaan om gewoon eens te kijken. Wow, een straat!

***

12:20

Good neeeeeews!/She’s deaaaaaad!/The witch of the west is dead!

Oké, niemand is dood, maar ik was van plan om “good news” te schrijven en toen kreeg ik No One Mourns The Wicked in mijn hoofd. Maar oké, good news, ik las op Total Slovenia News dat Slovenië probeert om de grenzen voor toeristen in mei weer te openen.

Ik had al eerder geschreven dat Slovenië financieel heel erg lijdt door het weinige toerisme. De minister van toerisme gaat het dus bespreken met Oostenrijk en Kroatië. Natuurlijk is het een proces en gaat niet alles in één keer open, maar ze proberen dus een “Corona standard” te creëren, waardoor toerisme weer kan beginnen terwijl de veiligheidsmaatregelen in stand blijven. Het zal me dus niet verbazen als alle toeristen dus ook mondkapjes moeten gaan dragen.

In Nederland hoeven mensen geen mondkapjes op en is het nog een hele discussie. Zoals gewoonlijk is Nederland weer de buitenstaander. Toen veel andere landen de kinderen thuis hielden, was Nederland aan het discussiëren of dat wel nodig was. Nu veel landen mondkapjes verplichten, is Nederland aan het discussiëren of dat wel nodig is.

Time will tell. Ik heb de Nederlandse argumenten tegen mondkapjes gelezen en ik begrijp het wel, want wat heeft het voor een zin als het virus aan mijn mondkapje zit? Dan neem ik het toch weer mee naar binnen.

Ik denk wel dat mensen hierna anders gaan kijken op de Aziatische cultuur met mondkapjes. Ik denk dat voor Corona mensen altijd dachten dat mensen met mondkapjes ziek zijn. In Azië worden ze juist preventief gebruikt, zodat mensen niet ziek worden. En ja, nu weten we dat dat klopt, maar voorheen was er altijd een imago van ziekte gekoppeld aan mondkapjes.

Ach, ik heb er nu twee dus dat is goed. Als ik naar de Spar ga, dan ziet de standaard varnostnik me eens zonder een mega dikke sjaal. Goed, want de suiker is op dus ik drink al een paar dagen thee zonder suiker en ik ben er klaar mee.

Have another cat.