#ik heb hem al een week op repeat

[arc-en-disco]

Joost in het roze

[eveniks]

Muziek is er altijd #16

8 februari "23

Hoe we er nu echt voor staan? Ik weet het echt niet. Inmiddels ben ik op 1 app (TikTok) na overal geblokkeerd. Ik kan Steef niet bellen of appen. Ik zou hem dus via de ene app kunnen berichten maar ik weet niet meer wat ik nog meer kan zeggen. Ons laatste gesprek ging ook via deze app. Ik heb begin deze week gevraagd of we het uit kunnen praten. Die mogelijkheid zit er tot op heden niet in. Dat laat Steef heel duidelijk weten. Toch heb ik ergens nog steeds hoop of beter gezegd geloof ik er zelfs in dat het nog goed komt.

Dus rot gewoon op en laat me met rust stuurt Steef - Oké als dat is wat je wit. Dan houdt het op. Ik heb nu genoeg de schuld op me genomen, ik geloof ook echt dat ik dingen anders moet doen. Maar ik ben niet de enige die fouten heeft gemaakt. Jij hebt nog nooit sorry tegen me gezegd en ik kan toch niks meer goed doen. Ja dan weet ik het ook niet meer. Ik vind het enorm jammer dat we er niet uitkomen want ik had je graag beter leren kennen. Maar als het er niet meer in zit dan houdt het op. Ik kan niet blijven hopen op niks. Je hebt dan toch gelijk gekregen toen je tegen je huisgenoot in augustus al zei dat je me niet meer zou zien. antwoord ik.

Ik weet niet meer wat ik anders nog kon zeggen. Dat van die huisgenoot zit me hoog en heb ik geregistreerd vanaf het moment dat hij het tegen me zei. Dus dat moest ik hem gewoon zeggen. Wat een eikel.

Steef is een paar uur stil.

-Je bent een leuke man. Blijf jezelf dan zul je de mannen van je af moeten slaan. stuurt hij.

De keuze was er altijd al. Maar ik snap niet dat jij niet inziet dat ik telkens voor jou koos. antwoord ik weer.

Vanaf dat moment hebben we elkaar niet meer gesproken. Nu enkele dagen later ben ik er dus nog wel mee bezig. Het is fijn om erover te kunnen schrijven. Het ene moment schieten mijn gedachtes in een stroomversnelling en vind ik het idee dat ik hem niet meer spreek vreselijk. Het andere moment denk ik, wij hebben serieus als zoveel uitdagingen gehad dat ik het mij gewoon niet kan voorstellen dat we hierover struikelen. Natuurlijk twijfel ik over hoeveel je nog moet willen geven en over hoe ver je moet gaan? Maar ik ben toch leuk? zegt hij, en ik wil hem, dat weet hij. Dat kan dan toch genoeg zijn om ook dit te doorstaan?

Inmiddels heb ik Eminem en Rihanna op repeat. Alles is heftig tussen ons dat herken ik in deze muziek en videoclip.

Ik heb geen idee waar we nu op uitkomen maar het is pas over als ik dat ook echt voel en daar ben ik nu gewoon nog lang niet.

[sanneopsicilia]

2 maanden in Palermo! Yes, je leest het goed! Vorige week maandag waren we alweer 2 maanden in Palermo. Nadat 2 maanden lang, eigenlijk alles goed verliep, heb je soms ook een week waar in alles minder goed verloopt.. Afgelopen week, was voor Benthe en mij dan ook beiden een minder goede week. Ten eerste, was er maandag of dinsdag een storm waar je ‘u’ tegen zegt. In Nederland woon ik zo, dat ik geen huizen voor me heb maar weilanden. Ik vind het dan, als het stormt of onweert dat het dan al hard gaat. Maar ik heb het idee dat het hier nog harder gaat, ik woon dan ook op 6 hoog nu en de wind ruist om het gebouw heen. Wanneer er een flits is, komt de klap al meteen en er kwamen echt hagelstenen uit de lucht zo groot als knikkers! Gelukkig duurde het geen dagen en was het eind van de week weer mooi weer. Ten tweede, ons toilet was verstopt. Dit gebeurde wel eens vaker bijna, maar als je het dan even laat rusten, dan spoelt hij uiteindelijk toch weer door. Onze verhuurder was die week op vakantie en we konden hem alleen bellen. Maar bij ons beiden waren de belminuten op, dus we besloten om iemand uit het appartement via Facebook een bericht te doen. Hij is een goede vriend van onze verhuurder en wij mogen hem dan ook altijd vragen om hulp wanneer de verhuurder niet in de buurt is. We kennen deze vriend dan ook. Alleen deze vriend wilde er ineens iets voor terug.. In eerste instantie wilde hij ons helpen, maar daarna wilde hij van ons geld om leuke dingen te gaan doen als afleiding aangezien hij in een slechte situatie zit, gaf hij aan. Maar het bleef niet bij één keer vragen. Hij stuurde mij, maar ook Benthe, om het halfuur Facebook berichten dat hij geld van ons wilde en of wij alsjeblieft niets wilden zeggen hierover tegen onze verhuurder. Hij is zelfs twee keer aan de deur geweest! De eerste keer in de avond, toen we pas 5 minuten thuis waren.. Dus grote kans dat hij ons heeft opgewacht. En diezelfde ochtend nog een keer. Maar door dit gedrag, wilde Benthe en ik hier niet in mee gaan. We wisten dat hij met een onstopper zou komen, aangezien ik hem vroeg of hij die in huis had. Dus we besloten zelf een ontstopper te kopen en toen was het probleem ook binnen 5 minuten opgelost. Gelukkig nadat we hadden verteld dat het probleem was opgelost, stopte hij met ons berichten sturen en met het aanbellen bij ons appartement. Verder die week had ik net nieuw internet gehaald voor mijn telefoon maar mijn internet stoptte er mee binnen twee dagen, terwijl dit echt niet kon! Want ik kon ook niet meer bellen, terwijl ik niet eens had gebeld in die twee dagen. Dus heb ik extra kosten betaald.. Waar ik niets van af wist.. tot die vrouw in de winkel mij dit vertelde. En die vrouw wilde mij helpen maar dan moest ik wel weer extra geld betalen. Ik wilde dit niet doen aangezien ik niets wist over extra kosten, extra MB’s, want ik had twee dagen geleden nog nieuw internet gehaald en bij Benthe, die hetzelfde als mij heeft gedaan in die twee dagen met haar nieuwe abbonement, was het gewoon goed gegaan! Ik heb steeds maar weer mijn probleem uitgelegd maar helaas deed ze net alsof ze er niets van begreep en moest ik uiteindelijk toch betalen. Want ja, anders had ik niets en dat wilde ik ook niet! Toen kwam het volgende pech moment, Benthe en ik hebben heel lang uit plastic bekertjes gedronken, maar dit weekend kwamen we in een goedkope winkel en besloten om toch maar 6 glazen, glazen te kopen. Wat er nu inmiddels alweer 5 zijn. Op een of andere manier is één glas kapot geknapt.. Weer jammer geld, maar goed doe je niets aan en kan gebeuren! We hebben deze week ook gewoon stage gehad. Het was weer super gezellig zoals altijd, aangezien je gewoon dagelijkse dingen op stage doet en je altijd in contact bent met de jongeren en de begeleiding. Wat ik vooral gezellig vond was zaterdagmiddag, dan hebben de jongeren geen vaste taken en kunnen zij doen wat zij zelf willen. Eén van de Afrikaanse jongens ging met ons die middag in de woonkamer Playstationen en hij weet van mij dat ik GTA heel leuk vind, dus dit gingen wij spelen. Hij zette Afrikaanse en Franse liedjes op. Van bijvoorbeeld P-Square en Maître Gims en hij weet inmiddels dat ik één nummer heel goed ken en ook nogaltijd leuk vind en dat is P-Square – Alingo. Dus die zette hij dan ook even op repeat! Hij heeft die middag voor mij en Benthe een fijne sfeer gemaakt en we hebben dan ook genoten van deze middag! Maar diezelfde dag, werden Benthe en ik weer even met de neus op de feiten gedrukt, dat je dus ook gewoon Jeugdzorg aan het doen bent! Je hebt altijd in je achterhoofd dat je aan het werk bent maar een omgeving kan soms zo vertrouwt gaan voelen dat je je er ook thuis gaat voelen, wat onze stage ook heel erg van ons verwacht. Maar soms, kan dit ook weer even voor je worden veranderd en weet je weer dat er problemen kunnen zijn of kunnen onstaan! En dan sta je weer voor moeilijkere situaties en leermomenten. Maar ondanks deze week, die even wat minder was dan alle anderen, genieten wij nog altijd! In het dagelijks leven, ook wanneer je gewoon thuis in Nederland bent, kan ook niet altijd alles vlekkeloos verlopen en dat hoort ook niet. Nu je op jezelf woont voor een langere tijd, zijn dingen zoals een verstoptte wc ergens ook weer grappig. Want het is aan de ene kant mega hinderlijk.. Maar aan de andere kant, als je dan die onstopper moet gebruiken in je verstoptte wc met zijn tweetjes, kun je er ergens ook hard om lachen! Benthe en ik zien het dan ook als een leerzame week, op het gebied van bepaalde situaties waarin je zelfstandige keuzes hebt moeten maken en op het gebied van op jezelf wonen! Mijn volgende blog verhaal word weer een stuk postiever, want mijn beste vriendinnetje Eva komt naar mij toe! Super gezellig! Wanneer ik deze blog heb geplaatst, is Eva binnen twee uurtjes bij mij! Ik kan niet wachten! En voor haar ouders die dit lezen, ik zal haar veilig ophalen en naar mijn appartement toe brengen! Tot volgende week! Heel veel liefs!

[hihahuntington]

Kantelmoment

Een verhaal over euthanasie bij Huntington

Ver voordat bij mijn vader de diagnose Huntington werd gesteld, was zelfbeschikking een groot goed voor hem. Hij vond dat dat hij zelf zou mogen bepalen wanneer het leven voor hem voltooid was. Toen kwam Huntington om de hoek kijken. De eerste symptomen bliezen mijn vader van zijn voeten en lanceerde hem op de PAAZ. Wat in de verte leek op een psychose, was in werkelijkheid de opeenstapeling van slapeloosheid, verwarring en instabiliteit die uiteindelijk uitmondde in de diagnose Huntington (40 repeats). Mijn vader was toen zeventig jaar.

Na deze constatering in 2013 – waarvan niemand precies wist wat dit betekende voor het nu, laat staan de toekomst – krabbelde mijn vader overeind, leunend op zijn vriendin, vrienden en kinderen. Hij kwam een heel eind, slingerend met de fiets, vallend van de fiets, soms erg boos, dan weer gevoelig. Zijn huis zat vol obstakels zoals trappen, keukenkastjes en balken; zijn hoofd zat vol butsen en korstjes. Hij werd angstig, onrustig, had veel stress van de pijn, en veel pijn van de stress. En met de rigiditeit die hoort bij Huntington, en niet bij mijn vader, stapte hij op een dag naar de huisarts en zei: het is klaar, ik wil dood. Het was geen bevlieging, maar het ging wel vliegensvlug. Zijn kinderen had hij erbuiten gelaten. We waren verbijsterd. Wat konden we doen om tijd te rekken, om het leven dat hij leidde lichter te maken?

Alle hens aan dek. Het sterven werd afgeblazen, uitgesteld. Een heel zorgpakket werd opgetuigd, met intensieve thuiszorg, een huis vol hulpstukken, mijn broer die tijdelijk kwam inwonen, en vrienden en familieleden die hielpen met koken, praatjes en wandelingetjes. Hij kreeg handgrepen, een bedhek, een traplift, een rollator, een loopfiets, een trippelstoel, een toiletstoel, een sta-op-stoel en een rolstoel. Mijn vader werd gestut van alle kanten. En hij wist en wij wisten: ook deze fase zou eindig zijn.

Mijn vader stemde in met de verhuizing naar een zorginstelling in Groningen Zuid met een afdeling voor Huntingtonpatienten, die zich wonderlijk genoeg bevond op tien minuten loopafstand van zijn huis. Het zorgappartement was mooi en licht en loeiwarm. De gangen waren niet wit en niet recht, maar vol kleur en ruime bochten, waar bewoners zwabberden, schuifelden en voortgeduwd werden in verschillende karren. “Zo ver laat ik het niet komen, hoor”, fluisterde mijn vader. Niet alleen de controle kwijt over je benen, je armen, maar ook over je verstand, je waardigheid?

Van de rollator naar de rolstoel, van de rolstoel naar zijn rode leunstoel. Waar hij bijna niet meer uitkwam, tenzij voor een plas. Hij moest vaak plassen. Zo vaak, dat zijn verzorgers zeiden: “Meneer, misschien voelt u wel aandrang maar hoeft u niet écht te plassen”. Waarna meneer de verzorger een uitbrander gaf, maar daarna sorry zei. Die zachtheid was het personeel niet gewend. Mijn vader was geliefd.

Liever luisteren naar muziek, kijken naar een film of serie (niet te saai maar óók niet te spannend), genieten van bezoekjes en koekjes. Het was reservetijd. Hoe zat het met die zelfbeschikking? Na een jaar in het zorghuis trad de herfst aan. Naar buiten wilde hij niet meer; het was hem gauw te koud en te veel gedoe. Wat als hij moest plassen, of nog erger, poepen? Alles was vermoeiend en deed pijn. Niets ging meer vanzelf. 

Wij werden langzaam maar zeker een beetje ongerust. Wat als hij het moment zou verliezen dat hij nog zelf kon beslissen? Wat hij altijd had gewild. Wanneer kwam het kantelmoment: niet te vroeg was, niet te laat, maar precies op tijd? Mijn vader liet opnieuw de huisarts en de SCEN arts komen, en ja, meneer mocht dood, maar “morgen hoefde nu ook weer niet”, zei mijn vader. Het leek alsof hij wilde checken of het nog mocht. Als hij zeker wist dat alle lichten nog steeds op groen stonden, dan kon hij net zo goed nog even wachten.

De vermoeidheid, vergeetachtigheid en warrigheid werden erger, mede door de zware medicatie. Waar op dit hellend vlak begaf zich de wilsbekwaamheid? Voor het eerst ging ik met hem in gesprek over zijn doodswens – en hoe je dat nou doet, sterven. Het was begin december 2018. Wilde hij kerst nog meemaken? Hij haalde zijn schouders op. Als hij maar zeker was dat het binnen afzienbare tijd zou gaan gebeuren, dan was het goed. Wat ‘over een maand’ betekende, kon hij niet overzien. En juist daar werd het tricky.

De keuze voor euthanasie is een individuele keuze. En die keuze had hij duidelijk gemaakt. Het lastige was: daar vervolgens naar handelen, dat deed hij niet. Zeker voor een man als hij, die graag iedereen tevreden wilde houden. “Doe maar een datum die past in ieders agenda”, mompelde hij. Maar welke datum was goed? Je wilt niet maanden van tevoren weten wat je vader’s sterfdatum is. Maar volgende week is ook zo vlug.

We keken naar elkaar, naar hem, en ja, toch ook naar onze agenda's, en besloten toen tot vrijdag 1 februari. Een eind verwijderd van de feestdagen. Een mooie, schone datum. Toen het moment was gekozen voelde dat als een opluchting en vonnis ineen. Dit was het dus. Alles wat we nog wilde zeggen en doen, moest nu. En dat is een recept voor ongemak natuurlijk.

De huisarts en SCEN arts werden weer opgetrommeld. Was het echt de derde keer? Het begon gênant te worden. We kregen opeens de zenuwen dat mijn vader weer een performance zou maken, en opgewekt zou zeggen: “Dood, ja, ik wil wel een kéér dood, maar nog niet nu”. En als de artsen de kamer uit zouden zijn, was daar de zwaarte weer, de pijn, de uitzichtloosheid. Maar hij grapte: “Maak je niet druk, ik weet toch wat ik tegen die SCEN arts moet zeggen. Ik heb er al twee gehad!”

Januari. Nog een maand te gaan. Mijn vader was het besef van tijd al kwijt en vroeg steeds: “Is het vandaag zover?”. “Nee pap, over twee weken.” En toen was het opeens / eindelijk 1 februari. Wat is een goede tijd om te sterven? We hadden gekozen voor 12.00 uur. De ochtend duurde een eeuwigheid. Waarmee de tijd doden voor het sterven? Met koekjes. Gegrinnik. Gekke verdrietige spanning. De ambulancebroeder kwam om de naald te plaatsen, wat een gepiel was. Mijn vader werd in bed geholpen, leunde achterover, sloot zijn ogen. Zijn gezicht ontspande zich en leek te zeggen: hier heb ik naar verlangd. We stonden om hem heen, mijn broer, mijn zus, zijn vriendin en ik. “Bedankt” zei hij, tegen de dokter. Of tegen ons. Dat weet ik niet. Maar het was goed zo. 

[vaneijzerenb-blog]

Week 43: Zone Conferentie, nieuwe vrienden gemaakt en oude vrienden opgezocht in Limassol!

Hoi iedereen,

Yooo!!! Om heel eerlijk te zijn ik heb echt geen idee meer welke week het is, het enige dat ik weet is dat de tijd echt super snel gaat maar ja wat doe je er aan! (mn gok is 43)

Dus deze week in tegenstelling tot andere weken ben ik niet bij de Sampsons want ik ben een grote jongen! Maar nee, zonder grappen, de Sampsons hadden andere dingen te doen, echte bazen, hou van die mensen!

Dinsdag hadden we tegen de verwachtingen in een district vergadering. We hadden deze week Zone Conferentie en normaal doe je dan niet beide, maar president wilde dat, dus hey dan doe je dat. Een goede meeting gehad en veel lol met de Sampsons in de auto, altijd leuk als ze verhalen vertellen en Sister Samspon nam ons mee naar de supermarkt en we MOESTEN een snack kopen van haar #BAAS. We hadden meer elders dan normaal want Elder Koivisto en Shinasi waren op bezoek. Toen terug naar Pafos gegaan en onderweg een tussen stop gemaakt bij de familie Brown. Hij is de district president en we hadden daar een ijsje en een goede tijd. Toen in de avond een les met broeder Petkov, echt zwaar respect voor die man. Hij en zn vrouw zijn leden en willen echt alles doen, maar ze werken meer dan 12 uur per dag elke dag. En hij is gwn een groot voorbeeld voor me!

Woensdag hadden onze dienstbetoon in de ochtend. Dus eerst het strand schoon gemaakt en toen gingen we naar een vriend, Albena. Zij heeft een paarden ranch en dat was echt super cool. Daar de paarden hooi gegeven en die beseffen niet hoe groot ze zijn, dus willen altijd spelen maar als een paard wil knuffelen is het iets harder dan een knuffel van je Griekse god (niet heel veel harder natuurlijk maar hey sterke jongens waren dat). Toen hadden we een les met Percy in de middag in de Kerk en in de avond hadden we een taal klassen, was cool. Toen kwamen we thuis en moesten we de rest van onze studies nog doen. And that was the day.

Donderdag hadden we een hele goede dag. Dus in de ochtend de bus naar Limassol gepakt want we hadden interviews met president Heder. Maar in de ochtend hadden we eerst een afspraak met Vivian en Emmanuel en hadden lunch met hun. Was goed om hen weer te zien. Toen hadden we onze interviews met president en we hadden een hele goed tijd samen. Zo goed dat we een kleine 30 minuten over tijd gingen met mn interview, maar je weet wat ze zeggen: time flies when you are having fun! Daarna hadden we een vergadering met alle zendelingen. Toen in de avond een afspraak met Nikos. Hij is echt een baas. We gingen naar zn huis voor een maaltijd met zn moeder en dat was de eerste keer dat zendelingen bij hem thuis kwamen. Hij is gedoopt doen ik in Limassol was maar we hadden altijd lessen in kerk en niet in zn huis. Toen naar mn oude huis in Limassol gegaan en daar sliepen we met 6 elders, dat betekende heel veel lol!

Vrijdag was de dag daar want we hadden Zone Conferentie. Was echt heel goed, altijd heel opbouwend. We hadden deze Zone Conferentie een thema en dat was het Boek van Mormon, voor jullie die het niet kennen Read the book, Pray ;) En voor jullie die het hebben gelezen Repeat! Daarna hadden we een uitwisseling met de AP's, dat was echt super cool. Ik was samen met elder Viner in een appartement en de andere Elders in het andere. Maar toen kwamen we er achter dat elder Viner zn telefoon oplader was vergeten en we hadden nog maar 5 procent. Dus dat was veel gedoe maar de Sampsons gebeld en die zeiden dat ze ons zouden komen redden...

Dus Zaterdag ochtend hadden werden we op tijd wakker zonder alarm want dat doen we gewoon. Nee grapje je komt best wel in een ritme dus dat is gwn routine wakker worden. Maar toen om 8 uur waren onze helden (de Sampson’s) daar en brachten ons naar de winkel en kochten een oplader voor ons. Maar helaas. de telefoon zelf was ook kapot dus dat werkte niet. Maar de Sampsons zijn echte BAZEN dus gaf elder Sampson ons zijn IPhone 7, dat was echt super cool! Normaal hebben we een oude Nokia Baksteen dus dat was heel vreemd na 8 maanden met een oud ding het nieuwste van het nieuwste te hebben! Daarna brachten ze ons naar het ziekenhuis voor onze vriend Kou daar. Maar de mensen in het ziekenhuis zijn Grieks orthodox en willen niet dat we onze vriend opzoeken dus werden we letterlijk uit het ziekenhuis geschopt. Toen in de avond gingen we naar wat vrienden en hadden een les met Vincent, hij was dronken omdat zn neef is overleden en dat was best zielig om hem te zien. Maar hij moest huilen toen we daar waren en vertelde ons dat hij ons als broeders ziet. Dus dat was echt een bijzonder moment. Elder Viner en ik hebben ook een nieuwe onderzoekster gevonden daarna! We gaan daar volgende week naar toe terug voor een les!

Zondag ochtend gingen de AP's weer terug en ik was weer met Elder James. Toen na onze persoonlijke studie naar kerk gegaan. En Elder Fagg was daar met zn familie. Hij is 3 maanden geleden naar huis gegaan omdat hij klaar was met zn zending. Echt een goede gozer, cool om hem en zn familie te zien! Daarna naar zuster Milton die nu thuis is met haar gebroken heup om te zien hoe alles gaat. In de middag hadden we een lunch met de Sampsons en wat leden van de gemeente! Toen gingen we naar huis want zoals je misschien is opgevallen we hadden donderdag geen tijd voor wekelijkse planning en dat neemt een paar uur in beslag normaal. Dus dat gedaan en toen was de week al weer voorbij!

Compared to God men is nothing, but yet we mean everything to God!

                                                                                - Dieter F. Uchtdorf-

Liefs,

Elder van Eijzeren

[craftyqueens]

Zoals jullie weten heb ik de afgelopen weken flink doorgehaakt aan mijn granny stripe vest, die ik de Rabbithole Cardigan noem. Waarom de Rabbithole? Omdat recentelijk zowat de héle breicommunity in het zogeheten ‘crochet rabbithole’ gevallen is, en iedereen een granny stripe deken begon. Ik werd ook geïnspireerd, maar in plaats van een deken maakte ik dit luchtige vest. Benieuwd hoe je hem maakt? Lees snel verder!

The past few weeks I’ve been crocheting like a madwoman on my granny stripe cardigan, I loved the process so much! Today I’m sharing the pattern with you. I’ve named this cardigan the ‘Rabbithole Cardigan’. Why, you ask? The past few weeks the whole online knitting community has fallen down the so-called ‘crochet rabbithole’, everyone started crocheting a granny stripe blanket! I was inspired too, but instead of a blanket I crocheted this cardigan. Curious on how to make it? I’ll show you how! **for the English directions, look for the lighter grey text in italics**

Dit patroon is eigenlijk een soort ‘recept’. Ik geef je het begin, en gaandeweg beschrijf ik hoe je het vest passend kunt maken voor jou, zodat je je eigen maat kunt maken. Het garen dat ik voor dit vest gebruikte is met liefde beschikbaar gesteld door Scheepjes, waar ik ze heel dankbaar voor ben!

This pattern is actually more of a recipe. I’ll show you how to start, and I’ll give you directions to make your own size. The yarn I used for this project was lovingly sponsored by Scheepjes, I’m so thankful!

Wat heb je nodig: 10 bollen Scheepjes Secret Garden – Ik had 2 bollen elk van: 731-732-733-735-738 Haaknaald 4mm Stopnaald Schaar Een aantal steekmarkeerders

You’ll need: 10 balls of Scheepjes Secret Garden – I used 2 balls each of: 731-732-733-735-738 4mm crochet hook (US size G) Darning needle Scissors Stitch markers

Gebruikte afkortingen L = losse ST = stokje () = instructies tussen haakjes worden allemaal in dezelfde steek gehaakt **= herhaal de instructies tussen asterisken

Used abbreviations (US) CH/CH ST(S) = chain / chain stitch(es) DC = double crochet () = instructions between brackets are all made into the same stitch ** = repeat instructions between asterisks

Het patroon // The pattern

Haak 195 lossen Chain 195 stitches

**Verander elke rij van kleur om het gestreepte effect te krijgen! **Change colour every row to get the striped effect!

Rij 1. 1st in de 3e losse vanaf de naald, *1l, sla 3 lossen over, 3st in volgende l* 21 keer. Dan: sla 3 lossen over, (3st, 2l, 3st) in de volgende l. *1l, sla 3 lossen over, 3st in de volgende l* 3 keer, sla 3 lossen over, (3st, 2l, 3st) in de volgende l. Nu heb je ronding voor de nek gemaakt. *1l, sla 3 lossen over, 3st in de volgende l* 21 keer, sla 3 lossen over, 2st in de volgende l. Row 1. 1dc in the 3rd ch st from the needle, *ch1, skip 3 ch sts, 3dc into next ch st* 21 times. Then: skip 3 ch sts, (3dc, ch2, 3dc) into the next ch st, *ch1, skip 3 ch sts, 3dc into the next ch st* 3 times, skip 3 ch sts, (3dc, ch2, 3dc) into the next ch st. Now you’ve made the two corners which will shape the neckline. *ch1, skip 3 ch sts, 3dc into the next ch st* 21 times, skip 3 ch sts, 2dc into the last ch st. 

Rij 2. 3l, *3st in volgende 1-l opening, 1l* herhaal tot voor de hoek, in hoek (2-l opening): (3st, 2l, 3st), herhaal instructies nogmaals zodat je ook voorbij de tweede hoek bent, *1l, 3st in volgende 1-l opening* herhaal tot en met laatste 1-l opening, 1st in laatste steek (eerste steek van de vorige rij, meestal de top van de lossenketting) Row2: ch3, *3dc into the next ch-1 space, ch1* repeat until right before the corner; (3dc, ch2, 3dc) into the ch-2 sp of the corner, repeat instructions from * once more for the second corner, *ch1, 3dc into the next ch-1 space* repeat until last ch-1 space, 1dc into last stitch (first stitch of previous row, usually top of chain stitches)

Rij 3. 3l, 1st in laatste st van vorige rij, *1l, 3st in volgende 1-l opening* herhaal tot voor de hoek, 1l, in hoek (2-l opening): (3st, 2l, 3st), herhaal instructies vanaf * nogmaals tot voorbij de tweede hoek, *1l, 3st in volgende 1-l opening* tot en met laatste 1-l opening, dan: 1l, 2st in laatste steek. Row 3: ch3, 1dc in last stitch of previous row, *ch1, 3dc into next ch-1 space*, repeat until right before the corner, (3dc, ch2, 3dc) into ch-2 space of the corner, repeat instructions from * once more for the second corner, *ch1, 3dc into next ch-1 space* until the very last ch-1 space, then: ch1, 2dc into last stitch. 

Herhaal rijen 2 en 3 totdat de korte zijde minimaal even breed is als je schouderbreedte. Met het Secret Garden garen op 4mm haaknaald was dit voor mij na in totaal 15 rijen. Repeat rows 2 and 3 until the short side of your work is at least the width of your shoulders. With Scheepjes Secret Garden yarn on a 4mm hook, I reached this size after doing 15 rows. 

Nu ga je alleen aan de korte zijde verder werken om het achterpand langer te maken. Hecht aan in een van de hoeken (in de 2-l opening), dan: Rij 1. 3l, 1st in dezelfde opening, *1l, 3st in volgende 1-l opening* tot aan volgende hoek, dan 1l, 2st in de 2-l opening. Continue working on the short side of your work only, to complete the back of the cardigan. Attach yarn in one of the corners (ch-2 space), then: Row 1. ch3, 1dc in the same space, *ch1, 3dc into next ch-1 space* until next corner, ch1, 2dc into ch-2 space. 

Rij 2: 3l, *3st in volgende 1-l opening, 1l*, herhaal tot vóór de laatste lossenopening, 3st in volgende 1-l opening, 1st in laatste steek. Row 2. ch3, *3dc into next ch-1 space, ch1* repeat until just before the last ch-1 space, 3dc into last ch-1 space, 1dc into last stitch. 

Rij 3: 3l, 1st in laatste st van vorige rij, *1l, 3st in volgende 1-l opening* herhaal tot en met laatste 1-l opening, 1l, 2st in laatste steek. Row 3. ch3, 1dc into last dc of previous row,  *ch1, 3dc into next ch-1 space* repeat until en of row, ch1, 2dc into last stitch. 

Herhaal deze rijen 2 en 3 tot het achterpand even lang is als het voorpand. Repeat rows 2 and 3 until the back matches the front in length. 

Werk alvast alle draadjes weg mocht je dat gaandeweg nog niet gedaan hebben. Speld met behulp van sluitende stekenmarkers de zijkanten even aan elkaar, zodat je het vest al kan passen. Laat natuurlijk een gat voor de mouwen. Bepaal zo hoe groot je het gat van de mouwen wilt laten, en zet daar een stekenmarkeerder, aan beide zijden. De rest van de markers kun je nu verwijderen. If you haven’t yet, weave in all ends you have so far. With stitch markers, pin the sides together leaving holes for the sleeves so you can try on your cardigan. Determine how big you want the armholes to be, and place a stitch marker there. The other markers can be removed. 

Hecht bij de stekenmarker garen aan, ik begon aan de linkerkant van het vest. Het makkelijkst is om aan de zijde die van je af ligt een halve vaste te haken, en van daaruit begint met schelpjes (3st in dezelfde steek) haken. Gebruik de 3-l openingen langs de onderzijde om je schelpjes in te haken. In plaats van 1l tussen de schelpjes, haak je 1 halve vaste in de 1-l opening tussen de schelpjes langs de bovenzijde. Bekijk bovenstaande foto’s voor meer duidelijkheid. Attach yarn at the same place where you attached the stitch marker. I started on the left side of the cardigan. The easiest way to do so is to attach the yarn with a slip stitch to the side opposite of you. Crochet 3dc into the bottom, and instead of a ch1 do a slip stitch into the ch-1 spaces of the opposite side. Check the picture above for more guidance. 

Aan de rechterkant van het vest doe je hetzelfde, maar het ziet er wat anders uit. Bekijk de bovenstaande foto. Hier hechtte ik de draad aan in de zijde die naar je toe ligt, haakte 3 lossen, dan een halve vaste in de tegenoverliggende zijde, en dan 1 stokje in dezelfde opening waar ik had aangehecht. Dan doe je hetzelfde als bij de andere zijde, namelijk 1 halve vaste in de bovenste zijde, 3 stokjes in de onderste zijde, dit kun je nu doen in de lossenopening tussen de schelpjes, zoals je het gewend bent. Do the same on the right side of the cardigan. It looks a bit different, because now the ch- spaces are along the side facing you. I attached the yarn to this side, chained 3, and slip stitched into the opposite side, then I did 1dc into the same spot I attached the yarn. Now you can continue with: *slip stitch to opposite side, 3dc into ch-1 space of side facing you*. 

Nu heb je aan beide zijkanten van het vest een gat voor de mouwen. Hecht je garen in een willekeurige 1-losse opening aan, en haak schelpjes rondom. Zoals je op bovenstaande foto ziet, heb je voor een gedeelte van deze toer geen 1-l openingen om in te haken, maar zie je zijkanten van stokjes en lossenkettingen. Hier zul je zelf de plaatsen moeten vinden waar je de schelpjes in haakt. Zorg ervoor dat er evenveel ruimte zit tussen de schelpjes als voorheen, waar je nog in de lossenopeningen haakte, dan is het makkelijker te bepalen waar de schelpjes moeten komen. To create the sleeves, attach the yarn to a ch-1 space of the armholes, and crochet *3dc, ch1* around. A portion of the round does not have ch-1 spaces for you to crochet into, like you see in the picture above. You’ll have to find places to crochet the 3dc, but it’s not that hard. Just make sure the 3dc stitches are evenly placed. 

Haak je mouwen zo lang als je wilt, ik haakte 14 toeren in totaal per mouw. Je kunt gaandeweg je vest passen om de goede lengte te bepalen. Het kan zijn dat de mouwen nog niet mooi soepel vallen, dit zal goed komen na het blocken. Blocken doe je door kort te weken in Eucalan of ander wolwasmiddel, in een handdoek uit te knijpen en plat te drogen. Je hoeft niets vast te spelden. 

Werk na het blocken alle draadjes weg, et voilà, je hebt een vest gehaakt!!

You can make the sleeves as long as you want, I crocheted for 14 rounds per sleeve. You can fit your cardigan on as you go to make sure you have the correct length. If the sleeves appear slightly ‘stiff’, don’t worry, the yarn will soften up after blocking and it will drape much better. Blocking is done by soaking the cardigan in Eucalan or another gentle wool wash, using a towel to squeeze out most of the water, and laying it to dry flat. No pinning required. 

Weave in all of the ends after blocking and voilà, you’ve crocheted a cardigan!!

Ik hoop dat jullie veel plezier hebben met dit patroon! Mocht er iets niet duidelijk zijn, aarzel dan niet hieronder een vraag te plaatsen. Mocht je een vest hebben gehaakt met dit patroon, dan zou ik het superleuk vinden deze terug te zien op Facebook of Ravelry! I hope you enjoy this pattern! If anything is unclear, please don’t hesitate and ask away in the comment section. If you’ve completed a cardigan with this pattern, I’d love to see it on Facebook or Ravelry!

Als je dit patroon leuk vond, vind je het misschien ook interessant om komende betaal-patronen te testen voor mij! Als dit je iets lijkt, schrijf je dan in voor de Facebook groep ‘Carmen Jorissen Tester Group‘, dan neem ik contact met je op. If you enjoyed following this pattern, you might like to test future paid-for patterns for me! If this is something you’d like to help me with, please apply for my Facebook group ‘Carmen Jorissen Tester Group‘, and I’ll contact you. 

Crochet Rabbithole Cardigan – Free Pattern! Zoals jullie weten heb ik de afgelopen weken flink doorgehaakt aan mijn granny stripe vest, die ik de Rabbithole Cardigan noem.