#volgebouwd

[dutchjan]

June 14, 2024

[euroadventure]

Wolin - Niechorze 🚴‍♀️ 71km

Dinsdag 22 april

Vanochtend begon dag vijf van mijn fietstocht. Inmiddels ben ik al anderhalve dag in Polen en vandaag gaat de route verder richting de Baltische kust. Ik volg een stuk van route 3 en schakel later over op de Eurovelo 10 en 13, die hier langs de kust lopen. Ik ben benieuwd wat de dag gaat brengen.

Maar eerst: inpakken op de camping. Door de dichte ochtendmist is alles echt zeiknat. Ik overweeg of ik vanavond niet gewoon eens een hotelletje neem. Alles even laten drogen, en eerlijk is eerlijk: na zoveel kilometers mag dat ook wel een keer toch 😉?

Pas halverwege de ochtend hak ik de knoop door of ik dat hotel neem. Eerst maar gewoon lekker fietsen. Ik trek noordwaarts, richting een plaatsje aan de kust, boven Wolin. De eerste kilometers gaan dwars door het bos. Het is prachtig: de zon breekt door de bomen en de kleuren zijn intens. Ik voel me helemaal in mijn element.

Vlak voor ik de stad binnenrijd (Międzyzdroje, blijkt het te heten) kom ik langs een mooi meer. Even stoppen, wat foto's maken en genieten van het uitzicht.

Terwijl ik daar sta, betrekt de lucht ineens. Dreigend donker wordt het. Voor de zekerheid trek ik m’n regenjas aan, maar gelukkig blijft het droog. De dreiging trekt net zo snel weer weg als die opkwam.

In de stad wandel ik eerst even naar het strand. Ze hebben hier paalhoofden zoals bij ons, wat grappig is om te zien. Verder is het strand vrij rustig, weinig strandtentjes zoals wij die kennen. Maar het is wel mooi, dat zeker.

Daarna wil ik nog even een koffie scoren. Dat blijkt nog best een zoektocht: van die afgetrapte tentjes genoeg, maar ik wil iets leuks, iets met sfeer. Uiteindelijk vind ik een klein biologisch café, helemaal mijn stijl. Daar drink ik een latte macchiato en terwijl ik daar zit, besluit ik toch: ja, vanavond een hotel. Ik boek gelijk een kamer in het kustplaatsje Niechorze, een kilometer of vijftig verderop.

Na de koffie rijd ik de stad uit en duik meteen weer het bos in—nu het Woliński Park Narodowy.

Kilometerslang rij ik tussen de bomen. Rustig, mooi, en ik kom helemaal in het ritme. Net voor de lunch vind ik een mooie plek midden in het bos om de broodjes op te eten die ik eerder bij de supermarkt heb gehaald.

Daarna fiets ik verder, weer langs een groot meer. Echt, ik zie overal wel een mooie foto in 😂.

Langs de kust gaat het verder. Ik rijd door kleine dorpjes, neem af en toe een afslag naar het strand of fiets over een promenade.

Het is hier mooi, maar veel is nog dicht. Het is duidelijk nog voorseizoen en overal wordt gebouwd. Ze zeggen wel dat onze kust volgebouwd raakt, maar hier is het minstens net zo erg—zo niet erger.

Aan het eind van de middag kom ik aan bij mijn hotel in Niechorze. Het hotel is open, maar de receptie is leeg; je moet je sleutel ophalen in het restaurant. Prima geregeld verder. Na een douche hang ik al m’n natte spullen te drogen in de kamer—tent, kleding, alles.

Tijd om te eten. In het restaurant beneden blijkt alleen een koud buffet te staan. Het mag dan gratis zijn, maar eerlijk gezegd: het ziet er niet uit. Dode viskoppen, rare salades... niet mijn ding. Ik eet wat tomaat en pak een klein toetje dat wél te doen is, maar besluit dan op zoek te gaan naar iets beters.

Dat valt nog niet mee. Het dorpje is uitgestorven. Bijna alles is dicht. Uiteindelijk vind ik een Italiaans hamburgertentje, en gelukkig is het daar wél gezellig en zit het vol. Waarschijnlijk ook omdat er gewoon niets anders open is. De burger is prima—ik heb weer energie.

Na het eten wandel ik nog even naar het strand. Precies op tijd voor een prachtige zonsondergang.

Er liggen boten op het strand, net als aan de Deense westkust bij Jutland. Echt prachtig. Ik maak nog wat foto's en slenter langzaam terug naar het hotel.

Ik wilde eigenlijk nog even in de sauna, maar met een licht bonkend hoofd besluit ik het lekker rustig aan te doen. Het is hier eigenlijk ook wel prima zo.

[rotterdamvanalles]

Het Witte Dorp met rechts de Aakstraat, 1973.

Het Witte Dorp is een klein wijkje in het westen van Rotterdam, ingeklemd in een driehoek tussen de Tjalklaan en de Schiedamseweg, die bij elkaar komen op het Marconiplein, en de wijk Oud-Mathenesse. De Schiedamseweg is een dijk en ook de Tjalklaan ligt aanzienlijk hoger. Het Witte Dorp is een relatief rustig wijkje. De huizen behoorden tot de categorie sociale huur, maar tegenwoordig worden vrijkomende woningen ook als koopwoningen aangeboden. Toch is dit op het eerste gezicht niet bijzonder opvallende wijkje wereldwijd bekend en wel bij architecten en stedenbouwkundigen. De reden is de ontstaansgeschiedenis en het bijzondere ontwerp.

Tot de jaren twintig van de twintigste eeuw lag er tussen Rotterdam en Schiedam een polder. Het eerste stukje werd in 1922 bebouwd. Architect J.J.P. Oud, die zichzelf bewezen had in zijn werk voor de wijk Spangen, ontwierp een soort nooddorp, bedoeld om achterstandsgezinnen een gezonde leefomgeving te bieden. Een vergelijkbaar project was de Kiefhoek in Rotterdam-Zuid. In een symmetrisch stratenplan kwamen kleine, witte arbeiderswoninkjes. Het geheel kreeg al snel de naam het Witte Dorp. Tien jaar later werd het resterende weiland tussen Rotterdam en Schiedam volgebouwd met de wijk Oud-Mathenesse.

Het Witte Dorp was bedoeld als een tijdelijke voorziening, maar de wijk bleef staan. Toen de gemeente rond 1985 aankondigde dat de inmiddels sterk verouderde huisjes alsnog gesloopt zouden worden, ontstond er een storm van protest. De bewoners hechtten sterk aan het aparte, dorpse karakter van de wijk. Aangezien de woningen al omstreeks de oorlogsjaren hun uiterste houdbaarheidsdatum gepasseerd waren, was de sloop uiteindelijk niet meer tegen te houden. Wel werd er grotendeels tegemoetgekomen aan de protesten door het stratenplan intact te laten en wederom kleine, betaalbare, witte huisjes neer te zetten. Het ontwerp van de huidige bebouwing is van architect Paul de Ley. Als eerbetoon aan architect Oud plaatste men in 1989 een replica van de directiekeet, à la De Stijl. De originele keet was in de Hongerwinter gesloopt om dienst te doen als brandhout.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[jeleukstevakantie]

Ontdek Zeeland tijdens een vakantie in Wemeldinge

Ontdek Zeeland tijdens een vakantie in Wemeldinge. Deze provincie heeft heel veel te bieden. Het zijn niet alleen de grote steden als Goes en Middelburg. Ook de bekende vakantiebestemmingen als Hulst vertellen niet het hele verhaal. Zeeland heeft juist heel veel verschillende kanten die je wilt leren kennen. Op een vakantiepark in Wemeldinge ben je precies op de juiste plek om al deze verschillende kanten te leren kennen. Het is leuk om de ene dag de natuur te leren kennen, de volgende dag de kust en daarna de leuke plaatsjes. Zo leer je direct alles. Een plek van rust vinden Ontdek Zeeland tijdens een vakantie in Wemeldinge en kom volledig tot rust. Het is goed om te weten dat Zeeland nog lekker uitgestrekt is en niet alles is volgebouwd. Zoek je de juiste plek op? Dan kan je er zeker van zijn dat je op een fijne manier hiervan kan genieten. Het park bij Wemeldinge is daar een goed voorbeeld van. Een andere leuke optie is het boeken van een vakantiehuis bij Yerseke. Daar vind je mogelijk zelfs nog meer rust. Heb je drukke tijden achter de rug? Dan is dit natuurlijk de ideale plek voor jou. Leuke activiteiten ondernemen Ontdek Zeeland tijdens een vakantie in Wemeldinge om vooral ook de leuke kanten van deze provincie te leren kennen. Wanneer je de steden en plaatsjes bezoekt, dan merk je bijvoorbeeld al snel dat er van alles te doen is. Een vakantie bij Goes is daar het perfecte voorbeeld van. Lekker eten en drinken, winkelen, maar ook van alles op het gebied van kunst en cultuur is hier te vinden. Je kan er dus zeker van zijn dat er altijd vermaak is dat past bij wie jij bent en wat jij leuk vindt. Dat maakt het een geslaagde vakantie.

[kinetize]

Rond 1880 reed er voor het eerst een stoomtram over de Turnhoutsebaan in Schilde. Zo werd de straat het nieuwe centrum van het dorp. In 1920 was zo goed als alles volgebouwd. — © RR Schilde – Schilde neemt deel aan de Open Monumentendag en graaft net als de andere...

[jurjenkvanderhoek]

LAGE EINDERS EN HOGE LUCHTEN IN FRIESE LANDSCHAPPEN

Tegen de zon in kijken. Zonder filter is dat oogverblindend. Het zicht slaat dicht. Iedere kleurschakering valt in opzichtige helderheid weg. Getint glas van een zonnebril brengt dan structuur. De omgeving krijgt weer kleur. Is echter niet meer kleurecht. Het beeld blijft wel zichtbaar in een waarheid boven de werkelijkheid. De zonnebril kleurt de realiteit, verkleurt de echtheid. Zonnestralen verblinden, het filter betoverd. De zon beschijnt de waarheid die ik door het felle licht niet onder ogen kan komen. Door de filtering van de bril word ik misleid. Zie ik niet helder meer. Maar raak ik wel geboeid.

Door haar werk laat Gea Koevoets mij tegen de zon in kijken. Want zij heeft dat filter al over de helderheid gelegd. Zij legt een vernis over haar schildering. Niet om de kleuren op te helderen. Juist om ze qua emotie te intensiveren. In haar landschappen schijnt het kalm en rustig, maar het is er woest en ledig. Zoals voor de eerste scheppingsdag. Koevoets schildert echter geen duisternis op de vloed. Ze toont wel die eerste dagen van de aarde. In vogelvlucht. Er is scheiding tussen aarde en water. Er is droog land, er zijn hoge luchten. Er schijnt al dagen licht. Dan op dag vier wordt de zon zichtbaar, de maan en de sterren worden gezien. Pas op dat moment kan Gea tegen de zon in kijken.

Het zonlicht wordt op de panelen van Koevoets gefilterd met wolken. Een lage horizon geeft ruimte aan weelderige luchten. Het land is met enkele ferme kwastbewegingen neergezet. Het heeft niet veel uitdrukking nodig om te spreken. De hoge lucht daarboven maakt de sfeer. De atmosfeer is vervuld van levendigheid. De wind heeft vat op de cumulus en de stratus. Het gefilterde zonlicht staat kleurnuances toe. Niet heftig of intens, er is geen uitgesproken contrast. Er zit een filter tussen het zicht en de waarheid. Een zeef om de intensiteit van het licht te veranderen.

Haar landschappen zijn niet plaats bepalend en kunnen van overal zijn. Mits het vlak is en weids. De einder als een rechte streep over de drager getrokken kan worden. Bij Koevoets geen bergen, zelfs geen duinen. Ze noemt haar schilderijen Friese landschappen. Daarbij spreekt haar voornaam boekdelen. It Fryske Gea, het Friese landschap. Maar alleen in het noorden van deze provincie is het land vlak. Het Noorderleech, het buitendijkse land, de Wadden. Het ongerepte van de Alde Feanen. De landschappen van Koevoets zul je dus minder nog meer aantreffen. Leeg en onaangetast, waar de wind geen schade aanricht. Waar het natuurlijk stil is. Landschappen met uitgestrekte lage horizonnen, indrukwekkende wolkenpartijen in hoge luchten.

Vooral het spel met wolkvormen maakt het werk van Gea Koevoets groots en imponerend. Op grote panelen legt zij deze stapelingen vast. De partijen wisselen voortdurend en zijn geen dag dezelfde. Het afbeelden en weergeven ervan daarmee kun je nooit mis zijn. Het is altijd goed, het klopt voortdurend. Het licht dat erover schijnt is die van de late middag. De zon die laag staat en de stralen laat schijnen vanaf een standpunt onder ooghoogte. Daardoor krijgen de wolken een nevel van herfsttinten. De dag is als een jaar. In de morgen de lente wanneer alles ontwaakt en opstaat. Overdag de zomer en tegen de avond de herfst. ’s Nachts de kou van de winter. Dat avondlicht, wanneer de schemer zich aandient, schijnt over de werken van Koevoets.

Zeker daarom stemt het werk van Gea Koevoets melancholisch. Niet enkel omdat ze onwerelds zijn, dromerig en surrealistisch. Ze doen verlangen naar vroeger tijden. Tijden dat het zicht ruim was en de horizon niet vervuild. Nu vallen we over windmolens en wolkenkrabbers. Is het landschap volgebouwd en aangelegd. Koevoets ziet door deze menselijke activiteit heen en kijkt tegen de zon in. Legt een sfeer over de velden die bepalend is voor de atmosfeer van het landschap. Met ruim zicht en gefilterd licht.

Tegen de zon in kijken. Tentoonstelling schilderijen van Gea Koevoets bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Tot en met 6 augustus 2023.

[mickello]

Tot boven de wolken en daar voorbij!

Na Da lat , de stad hoog in de bergen zetten we onze weg aan richting de kuststad Na Trang. We hadden daar eigenlijk enkel negatieve dingen over gehoord zoals ' veel te druk' , ' volgebouwd met resord' ' russen al over the place' ... enzomeer.

Dit klopte volledig 😖!!!!

Geen leuke vibe !

Gelukkig waren we doodop van de wondermooie weg ernaartoe.

Want deze weg was ....

Van hoog in de bergen... ,

Tot nog hoger ...!!

Tot BOVEN DE WOLKEN .

We reden leterlijk eventjes OP de wolken . Za-lig gevoel !

Dus, na 1 nachtje in het DIVA hotel vertrokken we verder richting Quy Nhon waar we gingen afspreken met Johanna , en uiteindelijk ook Nick als die goed doortrapt ;)

1 hete motor en 200 km later kwamen we aan in Quy Nhon, hebben we de nodige douche genomen en afgesproken met Johanna om samen een koffie te gaan drinken, wat onze beste laté van heel de reis bleek te zijn 😉.

Het weerzien van Johanna en Nick deed echt deugd. Na ze ook te meeten in India vorig jaar was het nu dubbel zo leuk om ze terug te zien met men Lisatje erbij 🤗.

Een koppel die ook zo in hun eerlijkheid staan , na een hele tijd in dezelfde chaos en dezelde drive , waar wij nu ook inzitten, geeft mij en Lisa nog extra kracht om ook in onze eerlijkheid te staan.!!

Niet veel foto's deze keer maar wel een heel warm gevoel.

[wijwielennaarazie]

Zaterdag - Maandag 18-20/01/2020

Hanoi - Halong Bay - Cat Ba - Hanoi

Om 8u komt de bus ons oppikken aan het hotel. Onze gids heet Lee en hij is echt plezant. We bezoeken een parelboerderij, maar de technische info is van korte duur. We worden zo snel mogelijk naar het verkoopgedeelte gestuurd.

Rond de middag checken we in bij onze boot. Vanwege het laagseizoen hebben we een upgrade gekregen en slapen we op een 4-sterren boot, ipv een 3-sterren.

We varen door Halong Bay en genieten van het mooie uitzicht. Het eten aan boord is heel lekker.

Rond de namiddag bezoeken we nog Surprise Cave, een gigantische grot. En iets later een eilandje waar we eventueel kunnen zwemmen. Helaas is het weer niet fantastisch, dus wij hiken naar de top van de berg.

Na een lekker diner gaan we vroeg slapen. We zijn alle vier nog steeds heel moe na het hectische Hanoi.

Na het ontbijt gaan Dirk en ik even kajakken. Het stelt niet veel voor, want we dobberen maar wat rond een parelboerderij.

Tegen de middag worden we opgepikt door een andere boot, want wij varen door tot het Cat Ba eiland. Onderweg bezoeken we Monkey Island en wat drijvende dorpjes.

Cat Ba zelf is volgebouwd met hotels.

Heel vroeg de volgende ochtend komt een bus ons alweer oppikken. Een van de gasten heeft zich echter overslapen dus we moeten allen wachten op een tweede bus. Met de boot varen we terug naar Halong Bay. Tijdens de rit krijgen we nog een snelcursus springrolls-maken.

Eenmaal in Halong Bay splitsen onze wegen. Dirk en Karin zullen nog 2 dagen richting Ninh Binh gaan, Joanna en ik keren terug naar Hanoi.

Halong Bay en omgeving is zeker één van de hoogtepunten op deze reis. Wat een prachtige natuur. We hebben ervan genoten.

[chipmybrain]

Schilderij gemaakt door Annemarie de Gier: inspired by Portugal

Thema 4: Natuur

Wat betekent de natuur voor mij?

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, dan speelt de natuur daar een belangrijke rol in. Ik herinner mij het buitenspelen, onze tuin, de bossen en de vakanties op de camping in Frankrijk. De natuur was er altijd en gaf mij legio aan mogelijkheden.

Toen volgde de pubertijd en was de natuur even weg. Ik was er niet mee bezig, zag de natuur niet eens. De natuur was eerder een irritatie (want ja, ook als het regende moest ik met de fiets naar school. En wat haatte ik het om mijn regenpak te dragen. Zo vrouwonterend, vochtig en stinkend vond ik het). Ik was druk met vriendinnen, sport, school en alles wat daarbij hoort (make-up, mode, erbij willen horen, feestjes, grenzen opzoeken, studeren etcetera). Na mijn studietijd, en gedurende mijn werkzame leven, merkte ik al snel dat ik weer behoefte begon te krijgen aan momenten in de natuur. Anders dan in mijn kindertijd, waarin de natuur mijn belangrijkste omgeving was om in te spelen, maar wel net zo belangrijk. Belangrijk op een andere manier, de natuur kreeg een andere betekenis voor mij. Ik genoot ineens bewust van de eerste lentedagen: het geluid van opgewekte vogeltjes en de geur van ontluikende bloemen. Ik verlangde naar lange zomeravonden, in stilte slenteren over het strand of barbecuen tot laat in de tuin met vrienden. Ook de herfst met zijn diversiteit aan kleuren maakte me warm vanbinnen en nodigde me uit me klaar te maken voor de echte koude wintermaanden. Dagen van schrijnende kou die je, als je weer binnenkwam, deed tintelen over je hele lichaam. Dagen dat je ontzettend uitkeek naar gezelligheid binnen, met kaarsjes en rode wijn. Nu, nog steeds in mijn werkzame leventje en ondertussen doorgewinterd en een jaartje ouder, merk ik dat de natuur steeds belangrijker voor mij wordt. De natuur brengt mij stilte, energie en ook kracht en vertrouwen. Zodra ik op het strand kom, bij voorkeur op een vroege ochtend of late avond, verandert mijn gemoedstoestand. Er valt spanning van me af, alsof ‘de buitenwereld’ even niet aanstaat. De kracht van alleen maar strand en duinen (en daarmee de afwezigheid van al het maakbare en drukke zoals volgebouwde woonwijken, verkeer met uitlaatgassen, geluiden uit winkels, de geur van industrie) geeft mij het gevoel van even niets te hoeven. Geen presteren, geen sociale verplichtingen. Even niets. De natuur geeft mij op zo'n soort moment ook een veilig gevoel, alsof daar niets kan gebeuren, want er is ook niets (of alles?). Maar de natuur is meer. Natuur is voor mij ook verweven met voeding, met producten die wij aanschaffen en waar wij aan gehecht zijn. En natuurlijk ook met dieren, die zijn voor mij ook een onderdeel van de natuur.    Ik merk dat ik, als ik te lang weg ben uit de natuur (en dan heb ik het niet over een aangelegd grasveldje in een Vinex-wijk) kritischer word op mezelf en anderen en minder tevreden ben. Materialisme wordt belangrijker voor me, alsof het het gemis van de natuur moet compenseren. Met deze constatering en bewustwording weet ik dan ook wat ik te doen heb als ik me  geïrriteerd, gespannen of opgelaten voel: de duinen in jij! Geen mooiere oplossing dan deze en nog gratis ook!

Onze maatschappij en de natuur

Wat een boeiende en verontrustende combinatie: de maatschappij en de natuur!

   Het is een onderwerp van alle tijden en de trends (overtuigingen, wetenschap) wisselen voortdurend. Maar laten we eens beginnen bij het begin. Toen de eerste ‘onnatuurlijke’ uitvindingen werden gedaan. Maar dan moeten we eerst bepalen wat ‘onnatuurlijk’ betekent. Is gas winnen onnatuurlijk? Is het ontstaan van elektriciteit, het ontwikkelen van glas, plastic en papier onnatuurlijk? Het is immers allemaal ontstaan uit de natuur. Door jarenlang proberen, trial and error, is er veel ontdekt en dat heeft veel levens gekost. En dan heb ik het nog niet eens over voeding! Wat wel en niet eetbaar is en wat wel en niet natuurlijk is. Er zijn zoveel vragen omtrent de natuur waar we nog geen antwoord op hebben dat het de keuze voor natuurlijk of onnatuurlijk niet makkelijker maakt:

Is biologisch voedsel op de lange termijn echt aantoonbaar beter of is het puur een emotie?

Zijn aardbeien in de winter slecht omdat ze uit een kas komen of     bevatten ze alleen minder vitamine?

Is elke dag vis voor iedereen goed en moet je het dan ook eten als je het niet lust?

Zijn koolhydraten echt zo slecht of alleen voor mensen die de gehele dag achter een bureau zitten?

Is koemelk alleen bedoeld voor kalveren (zo heeft de natuur het     gemaakt) of ook voor mensen?

Is een ‘buikje’ altijd ongezond of kan het ook bij je figuur horen?

Zijn voedingssupplementen nodig als je gevarieerd eet of moet je ze     alleen nemen als je je niet fit voelt?

Is een optimaal dieet voor iedereen hetzelfde of zijn er wel degelijk astrologische en bloedgroepdiëten?

Is synthetische kleding echt slecht voor ieders huid of meer per     persoon verschillend?

Zorgen al die uitlaatgassen, en daarmee de ozonlaag, voor een     bedreiging van ons bestaan?

Heeft het scheiden van plastic echt zin of is het een druppel op een smeltende aarde?

Is een elektrische auto echt beter of zijn de productiekosten veel     vervuilender en daarmee net zo slecht?

Is het uitsterven van dieren slecht of puur een onderdeel van de     evolutie?

Zouden we als mens echt ouder worden als we geen alcohol drinken of     geeft die juist ook momenten van ontlading en plezier, wat ook goed is     voor de mens?

Waarom gebruiken we (fossiele) brandstoffen als we er de aarde mee     kapotmaken?

Als al die onnatuurlijke dingen en producten niet de bedoeling waren, is de mens dan niet machtiger dan de createur/creatie?

Moeten we ethisch gezien nieuwe ontwikkelingen die slecht zijn voor     het milieu verbieden of meteen bedenken hoe we ze kunnen reduceren? 

Ik kan oprecht nog wel twintig vragen omtrent natuur, en daarmee gezondheid (voor mij) opnoemen. Er wordt zoveel geschreven, gepretendeerd en bewezen over de natuur dat je de spreekwoordelijke ‘bomen door het bos niet meer ziet’. Als je moet vertrouwen op de media dan word je knettergek!

Vandaag wel met de fiets naar kantoor, morgen niet (uitlaatgassen).

Vandaag wel magere kwark eten, morgen niet (melkproducten).

Vandaag wel cola light, morgen niet (aspartaam).

Vandaag wel afval scheiden, morgen niet (bewijs dat het bijdraagt aan     een beter milieu is er nog onvoldoende).

Vandaag wel blauwe besjes eten in februari, morgen niet (te lang     onderweg geweest of uit de kas).

Etcetera

En contradictoir genoeg vormt de overgang van een belasting van het milieu naar betere leefomstandigheden soms ook een risico. Want wat gebeurt er als we er nu voor zouden kiezen om alle auto’s elektrisch te laten rijden? Dan hebben we een heel groot energietekort! Dan kunnen we nooit de elektriciteit leveren die nodig is om al die accu’s op te laden.

Het enige wat ons rest is vertrouwen op onszelf. Oprecht te ervaren wat goed voelt en daar een keuze in maken. Eet eens een stuk vlees met veel saus en zonder groenten en stel jezelf de vraag: ‘Voel ik mij oprecht beter, vitaal en gezond nu ik dit gegeten heb?’    Ook is je portemonnee wat mij betreft bepalend in de keuzes die je maakt. Ik kan me goed voorstellen dat je, als je elke euro twee keer om moet draaien, je geen zorgen maakt over het productieproces van artikelen van  Zeeman en Action, en dat biologisch eten voor jou geen keuze is.    In mijn beleving is het wel fundamenteel om jezelf eens de vraag te stellen: ‘Hoe belangrijk is de natuur voor mij en ben ik bereid mijn steentje bij te dragen?’

Wat betekent de natuur voor jou?

Het begint met de vraag: ‘Wat betekent de natuur voor mij?’

   En denk groot in dezen. Denk ook aan voeding, uitstervende diersoorten, luxe producten en goederen die slecht zijn voor de natuur maar waar we wel van genieten. Ben jij bereid een bijdrage te leveren aan een betere natuur als het niet direct zichtbaar is? Hoe draag jij bij aan het bewustzijn dat de aarde ons enige bestaansrecht is?

Ik nodig je uit om één ding in je dagelijkse leven uit te kiezen dat jij gaat veranderen in het voordeel van de natuur. Dit kan zijn het laten staan van de auto, het kiezen voor fairtradeproducten of het bewuster omgaan met gas en elektriciteit of het scheiden van afval. Doe dit minimaal een maand en ontdek wat het teweegbrengt. Hoe is het om een bijdrage te leveren aan een betere leefomstandigheden zonder dat daar een direct effect van zichtbaar is?

[bikepackingbulgarije]

25 mei

Met de zonsopgang worden we wakker in onze tent en trekken na een ontbijt met koffie en meloen verder langs het stuwmeer.

Tot nu toe kan men hier nog gewoon zijn tent opstellen, rustig van de goed uitgeruste en onderhouden grillhutten gebruik maken en van geïmproviseerde terrasjes genieten.

De bouwwoede is echter al aan het oprukken... binnen enkele jaren zal het oever van dit meer volgebouwd zijn met hotels en andere attracties.

Onze dagrit sluiten we af met een afdaling van 25km waardoor we terecht komen in het zeer warme Velingrad. Ayran is een welgekomen dorstlesser in zulke situaties.

Velingrad is in feestmodus. Naast een optreden op het hoofdplein blijkt er ook iets aan de gang waarvan wij dachten dat het een trouwfeest was. Met ballonnen versierde (en voornamelijk dure) auto's rijden honkend urenlang door de stad totdat zeker iedereen weet dat er een feest aan de gang is. Het lijkt ook dat de hele stad uitgenodigd is... iedereen is opgekleed onderweg, de ene wat meer dan de andere...en de reden hiervoor zou het einde van een schooljaar zijn, of beter het einde van een schoolperiode zoals middelbaar onderwijs.

's Avonds worden we nog op een vuurwerk getrakteerd.

Vandaag fietsen we tussen velden en rivieren langs een volgend stuwmeer op hoogte.

Na een afdaling van rond 25 km komen we terecht in een warmere regio. Aardbeien, krieken staan overal te koop, de wijn groeit en wij slapen in een motel langs de weg - met een trouwfeest op de achtergrond. Niemand die er een woord Engels begrijpt maar met gebaren en cijfers krijgen we toch een kamer geregeld terwijl de fietsen in de saunaruimte mogen.

[rotterdamvanalles]

De Linker Rottekade met de sloop van de Heineken Brouwerij, 13 april 1978. Verderop de Noorderbrug.

In 1873 wordt begonnen met de bouw van de Heineken Brouwerij in Rotterdam op de hoek van de Crooswijkse ingel en de Linker Rottekade. De brouwerijgebouwen worden opgetrokken temidden van de polders. In de jaren daarna zullen die in rap tempo volgebouwd worden in het snel groeiende Rotterdam.

In de jaren daarna wordt de brouwerij voortdurend uitgebreid: op een foto uit 1904 is te zien hoe er gebouwd wordt aan de overkapping op het binnenterrein van de brouwerij, terwijl daaronder volgeladen bierkarren af en aan rijden. Tussen 1919 en 1924 komen veel gebouwen langs de Rotte tot stand, waaronder de markante kolengrijper, de gerstsilo en de ziederij. In 1924 werd de prachtige nieuwe brouwzaal voltooid, ontworpen door de Rotterdamse architect Willem Kromhout (1864 – 1940). Het interieur is van top tot teen gedecoreerd met tegels, glas-in-loodramen en lampen in art deco. In 1932 voltooide Kromhout het kantoorgebouw langs de Crooswijksesingel.

In 1974 werd de brouwerij in Rotterdam gesloten omdat er geen uitbreidingsmogelijkheden meer waren. Alle brouwerijgebouwen werden gesloopt, behalve het kantoorgebouw van Kromhout, dat in 1996 de status kreeg van Rijksmonument. Tegenwoordig is dit gebouw in gebruik als bedrijfsverzamelgebouw.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van heinekencollection.com. Lees verder op https://www.heinekencollection.com/nl/verhalen/rotterdam-140-jaar

[suusstroer]

Thema 3 - Moderniteit, massa en stad

Wat behelst de moderne stedelijke ervaring?

 Het tijdperk na de industriële revolutie, waarbij de stad steeds meer aantrekkelijker werd, meer mensen in de stad wilden en gingen wonen en waarbij de industrie een steeds grotere rol ging spelen en nu nog steeds speelt. Daarnaast is voor mij de moderne stedelijke ervaring ook alles wat je om je heen ziet in een stad; de mensen, hoe ze gekleed zijn, de gebouwen die er zijn en hoe deze zijn vormgegeven.

 Reflectie op eigen positie binnen de maatschappij

 Ik vind mijzelf geen elite-mens, noch massa-mens. Ik heb een hekel aan kuddegedrag en ik probeer mezelf hier dan ook zoveel mogelijk van te distanciëren. Ik vind het belangrijk om mijn eigen pas te bewandelen en mijn leven vorm te geven op een manier die voor mij goed voelt, ongeacht het feit wat de ‘massa’ daar wel of niet van denkt. De elite-mens zie ik als een select groepje mensen met een groot vermogen, die een bepaalde macht kan uitoefenen over een grotere groep. De elite-mens heeft voor mijn gevoel ook meer privileges en bewegingsvrijheid ten opzichte van de massa-mens. Ik als 25-jarige student met een Jan Modaal-inkomen hoor daar uiteraard niet bij.

 Stadswandeling Amsterdam-Zuid

Ik kom zelf uit Amsterdam Zuid-Oost. Amsterdam-Zuid is dus wat dat betreft voor mij een andere plek die niet als thuis voelt. Toch zijn bepaalde plekken binnen dit stadsdeel voor mij wel aan een bepaald ‘thuisgevoel’ te relateren, zoals het Gelderlandplein. Dit is een winkelcentrum waar ik als kind vrij vaak heen ging met mijn moeder. Wat mij vooral opviel is het verschil in architectuur. Waar in sommige stukken van het stadsdeel veelal gebruik werd gemaakt van beton, was het bij wijze van spreken aan de overkant van de straat volgebouwd met bedrijfspanden die wat weg hadden van moderne wolkenkrabbers. Met name omdat er in de afgelopen jaren veel nieuwe gebouwen bij zijn gekomen, voelde de omgeving voor mij minder als thuis, maar kon ik de charme van de architectuur evengoed waarderen.

[rikopreis]

Mijn dagen in Kyoto en omstreken

Poging nummer 2...........tijdens de eerste poging van het schrijven van deze blog stopt mijn browers en ben ik mijn volledige verhaal kwijt.....dus laten we hopen dat ik mijn volledig verhaal nu wel kan doen. 

Bij aankomst in het Piece Hostel Kyoto kan ik dan eindelijk mijn veel te zware backpack afgooien en even ontspannen. Ik word zeer vriendelijke geholpen en het hostel ziet er uit alsof het net uit de verpakking is getrokken...alles is nieuw en het hostel is voorzien van alle gemakken! Echt een aanrader voor de mensen die van plan zijn om naar Kyoto af te reizen. De bedden zijn een stuk ruimer en netter dan mijn vorige hostel en er hangt een stuk meer rust. 

Na wat te hebben ontspannen maak ik toch de keus om een fiets te huren om de buurt te verkennen. Je kunt namelijk heel Kyoto ontdekken op de fiets....let wel......sommige bezienswaardigheden zijn wel 50 minuten fietsen.....voor nu ga ik alleen naar de plekken die binnen 20 minuten te bereiken zijn. 

Het huren van een fiets kost 500 yen, zo’n €4. Ik spring op mijn fiets, doe mijn muziek in en begin met trappen. Ik heb de zon in mijn gezicht en ik geniet van al het nieuwe wat ik mag ervaren. Ik begin mijn tocht bij Shosei-en Garden. Een prachtige tuin die midden in de stad ligt. Het is bijzonder dat zo’n rustige en mooie plek in het hart van zo’n drukke stad ligt. Je betaald 500 yen om naar binnen te mogen. 

Bij binnenkomst van de tuin komt de rust direct op mij af......het is hier prachtig.....mijn vingers jeuken om wat mooie plaatjes te schieten en begin dan ook meteen met schieten. 

Het was helaas wat bewolkt maar het eindresultaat mag er wel zijn. 

Gelukkig komt de zon af en toe door 

Verkleed als Bear Grills probeer ik zoveel mogelijk mooie plaatjes te schieten. Ik lig op mijn buik in het gras, klauter/leun over prachtige obstakels en ben volledig in het moment. Heerlijk!.....ik ga het fotograferen steeds meer waarderen en ook leuk vinden.....ik ben benieuwd hoe ver ik kom.

Na wat foto’s te hebben gemaakt is het tijd om even mijn rust te pakken. Ik zoek een boom om even te relaxen.....even mijn gedachtes op 0......even al het mooie om mij heen tot mij te laten komen.....lekker even zo! Even niks. 

Wat een verschil de zon al doet met de foto’s

Daarnaast zijn sommige foto’s of overbelicht....ik moet hier nog mee oefenen....

Na mijn bezoek aan de tuin ga ik door naar de tempel die hier bij hoort. Deze ligt 2 straten verder en is gratis. Helaas was de plek niet heel fotogeniek en daarnaast mocht ik geen foto’s binnen maken. Dus ik was hier weer snel weg. Ik heb nog wel wat foto’s kunnen maken

De poort naar de tempel

Een draak-fontein

Na mijn bezoek aan de tempel ga ik door naar het Kyoto Imperial Palace. Dit ligt ongeveer 15 minuten fietsen vanaf deze tempel. Ik doe mijn muziek weer in en ga weer op pad. Ik fiets midden door de stad en krijg een beetje het gevoel alsof ik door New York fiets. Ik fiets tussen een chaos van auto’s, motoren en fietsers en ik verkeer me tussen grote gebouwen en veel mensen......het voelt heerlijk! De zon op mijn gezicht en Google Maps leidt mij de weg....helemaal goud dit.

Bij aankomst bij het Imperial Palace loop ik door de poort en zet ik mijn fiets op slot. Ik begin te lopen naar de ingang van het paleis, wat ongeveer 10 minuten lopen is.....er is hier zoveel ruimte.....het is rustgevend maar ook bijzonder......wij kennen dit niet in Nederland......in Nederland hadden we het vast en zeker al volgebouwd. Tijdens het lopen zie ik de ingang liggen....ik zie mensen voor de ingang staan en merk op dat ze worden weggestuurd.....wtf......kut......ik ben te laat.....5 minuten.....ze zijn gesloten hahah......er zit niks anders op om weer terug te keren en morgen terug te komen.....dit is dan ook wat ik doe....ik pak mijn fiets weer en ga verder de stad ontdekken......ik fiets naar het oosten om te kijken wat daar is. 

Na ongeveer 20 minuten fietsen kom ik terecht bij een andere tempel.....ik dus nog steeds niet welke......ik ben namelijk gewoon een weg op gefietst zonder enig idee waar ik heen ging....gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ik met een tempel haha

Ik zie een kleine ingang iets naast de tempel en besluit een kijkje te nemen. Ik kom terecht op een binnenplaats met waar prachtige lampionnen hangen gelegen aan een klein straatje waar heerlijke gerechten worden bereid. 

Na mijn bezoek aan dit magische plekje is het tijd om naar mijn hostel te gaan.....moe maar voldaan kom ik aan bij het hostel.....ik ontmoet hier Clark....Clark is een een leraar uit Engeland....we raken aan de praat en besluiten om een biertje te nemen.....dan vraagt Clark aan mij of ik het leuk vind om mee te doen aan de kookles die die avond wordt gegeven in ons hostel.....ik besluit om mee te doen........er wordt ons geleerd hoe we traditionele Okonomiyaki te maken! Een soort van pannenkoek met vispoeder, mini garnalen en kool......verrukkelijk.......iets om thuis te maken! 

Na het eten en drinken besluiten we toch even de stad in te gaan.......de avond waar wij Lee hebben mogen ontmoeten.......zie mijn Insta Stories......de avond was magisch en vol met gezelligheid 

The day After:

Katterig, verrot, moe, versleten word ik wakker.......heerlijk geslapen wel hahah

Dit is de dag dat Brad gezellig komt.....Brad is de Australiër die ik heb mogen ontmoeten in Tokyo. 

Wanneer Brad aankomt in het hostel besluit ik hem mee te nemen naar de zelfde plekken waar ik gisteren was, zodat we daarna samen door konden naar het Imperial Palace....zo gezegd zo gedaan.....bij aankomst bij het paleis lopen we naar de ingang en worden we gefouilleerd.....toch een paleis....het is lekker gratis en we beginnen aan onze tour.

Het is weinigzeggend maar de architectuur is prachtig. We zijn binnen 10 minuten klaar met onze tour en gaan door naar Kinkaku-Ji....The Golden Tempel.

Ik neem Brad mee op sleeptouw.......Brad heeft 2x in zijn hele leven gefietst....Brad is bang........Brad doet het goed.....Brad fietst wel 3x zijn ketting eraf.......wie mag het oplossen........ik.....zwarte klauwen maar we kunnen er keihard om lachen.....we fietsen ongeveer 15 minuten door naar Kinkaku-Ji. Een prachtige maar zeer toeristische plek.....ongelofelijk druk en het is war dringen om wat goede foto’s te schieten....

Brad en ik onderweg naar de tempel....de drukte begint achter de poort haha

Een van mijn mooiste foto’s tot nu toe denk ik.......

Ook hier begin je aan een kleine/korte loop route.....je sluit achteraan bij de menigte en ik probeer wat kiekjes te schieten. 

Na de tempel gaan we door naar: Fushimi Inari-taisha! Wel bekend van de rode shrines! Het is al volledig donker en foto’s maken is knap lastig! Er zijn er toch wat gelukt.

Bij aankomst treffen we een prachtige poort! Het voelt alsof het uit een anime film is geplukt. We lopen de poort door en beginnen aan onze trip naar boven.....we dachten beiden dat het ongeveer 10 minuten aan rode shrines was.......echter moesten we 35 minuten naar boven klimmen via een aantal paden die zijn aangelegd.......we voelen onze benen branden maar we geven niet op.....we gaan door.......en door.......en door.....

Deze paden lopen tot de top! Magisch maar ook creepy op sommige punten

Onderweg kom je dit soort plekken tegen.....

Tijdens onze trip naar boven ontmoeten we een jonge man waarvan Brad en ik zijn naam niet meer weten......we noemen hem Oslo.....daar kwam de mooie man vandaan.....we nemen hem mee op sleeptouw en eindigen met z’n drieën boven op de berg......hier kregen we onze beloning....een prachtig uitzicht over Kyoto.....echt geniaal! Echter was dit niet helemaal de top.....we moesten nog wat verder....fack ons...haha

Het uitzicht was echt prachtig! 

Wat krijg je als je drie jonge mannen bij elkaar brengt? Nou een ongecontroleerde reis terug naar beneden......in plaats dat wij netjes het pad naar beneden terug nemen vindt Brad een klein zijpadje.....onverlicht en geen idee waar het eindig.....onze Oslo zegt: ‘misschien moeten we dit niet doen, het ziet er niet veilig uit’.....waarop Brad zegt: ‘O, yeah....we go! Just follow me’....puntje bij paaltje eindige we op een pad wat totaal onverlicht is......waar je je nek breekt over takken en stronken......maar we geven niet op en we blijven door gaan......het wordt steeds donkerder en de spookverhalen worden over en weer gegooid.......lopen we dan....met onze telefoons die zorg voor wat verlichting.....geen idee waar we zijn....of waar we heen gaan.....maar wat is het gruwelijk hahah.....na 40 minuten lopen komen we dan eindelijk ergens beneden uit....we nemen afscheid van Oslo en we gaan door naar het hostel! 

We gaan heerlijk uit eten en eindigen ergens in een nachtclub.......er vloeit genoeg drank en we dansen als gekke.....wat een tijd....wat een gezelligheid en wat is Brad een prachtige man! Leuk weetje: Brad is dus ook een stier, heeft 2 lange relaties gehad van dezelfde tijd als die van mij en is hier dan ook om zichzelf weer te vinden....zo mooi om hem ontmoet te hebben! We gaan door tot 06:00....we raken elkaar kwijt.....Brad eindigt in een random hotel........ik krijg woorden met een taxi chauffeur...maar we eindigen beiden veilig! Hell Yeah....Hangover part 5, meets Kyoto.....hahah..

De dag erna gaan we beiden volledig brak naar buiten.....we moeten wat doen.....we plannen om naar het bamboe bos te gaan om daar wat rond te banjeren en dan weer lekker naar huis.....we kunnen niet heel veel namelijk.....we laten dit keer de fietsen thuis en pakken de trein....het bamboe bos is namelijk 50 minuten fietsen....met een kater niet te doen.....

Bamboe bomen......vanwege mijn kater wat minder foto’s kunnen nemen.

Wat we vandaag hebben gedaan schrijf ik volgende keer weer lekker op! Mijn laptop begeeft het bijna en we gaan weer mee doen aan een kookles! Vandaag gaan we maken: Takoyaki! 

Tot snel

X Joe 

Rik op Reis 

[denktanks]

BBC: Rohingya-dorpen vernietigd om plaats te maken voor gebouwen overheid - Volkskrant

BBC: Rohingya-dorpen vernietigd om plaats te maken voor gebouwen overheid  Volkskrant

Myanmar heeft op zeker vier locaties dorpen van de Rohingya-moslimminderheid met de grond gelijkgemaakt en volgebouwd met politiebarakken en andere...

from "denktank" - Google Nieuws https://ift.tt/2UIsL6k

[playchroniclegames-blog]

CHARTERSTONE INTRO (DEEL 1) (morgen DEEL 2!) Designer: Jamey Stegmayer (Scythe, Viticulture, Euphoria) Art: Mr Cuddington & Gong Studios Type: Een legacy bordspel waarin je een dorp opbouwt Aantal spelers: 1-6 Leeftijd: 10+ Mechanisme: Worker (Dis)Placement / Legacy Duur: 60 minuten Preorder via nieuwsbrief (signup: info@chronicle-games.com) Pickup: Spellenbeurs Hasselt / Zuiderspel / Goudse Spellendag / Amsterdice / Speldag Utrecht (afhankelijk van wanneer het precies binnen is) Verzendkosten Gratis bij 2 of meer spellen EUR 3 (Nederland) EUR 5 (Belgie) DEFINITIES (SIMPEL) Legacy spel: Een spel waarin de staat van de spelwereld gelijkt blijft aan hoe het was in het vorige spel. Keuzes van eerdere spellen bepalen hoe je spel eruit komt te zien. Het verschil met een ‘campaign’ spel is dat het ook permanente vorm aanneemt door middel van stickers en schrijven op onderdelen. Hierdoor worden de keuzes die je maakt ook daadwerkelijk belangrijk. Verder zijn er allerlei geheime onderdelen (spoilers!) die het spel op zijn kop zetten (enveloppen met de tekst, ‘maak open voor je tweede spel’ of ‘maak nooit open!’) Voorbeeld: Pandemic Legacy Worker placement spel: Een spel waarin je een bepaald aantal acties hebt en die door middel van pionnen (zogenaamde ‘werkers’) neemt. Worker displacement is dat de actievelden niet bezet blijven maar dat je ook andermans pionnen weg kan jagen. Dit geeft die andere persoon wel weer meer acties. Voorbeeld worker placement: Agricola /// Voorbeeld worker displacement: Euphoria GEHEIM Door het spoiler aspect waarbij er vele geheimen in het spel verborgen zitten is het spel niet te demoen en kan er ook niet zo heel veel over verteld worden. Echter, wat wel verteld kan worden is dat ieder gebouw een sticker is die je permanent op het bord plakt. Charterstone is ook geen spel waar je mee klaar bent als je alles gedaan hebt. Aan het eind zul je een mooi, volgebouwd dorp hebben en deze zal eindeloos herspeelbaar zijn. . . . . . . . #charterstone #preorder #villagebuilding #fun #playchroniclegames #qualitytime #happy #friends #igers #igersoftheday #instagram #love #loveboardgames #unpluggedgaming #boardgameinstagrams #tabletop (at Arnhem, Netherlands)

[rotterdamvanalles]

Het postkantoor aan de Veerdam in Oud-IJsselmonde, 1940.

Oud-IJsselmonde is een wijk in Rotterdam in het stadsdeel IJsselmonde met ongeveer 5.880 inwoners (2017). De huidige kern is de dorpskern van het oorspronkelijk dijkdorp IJsselmonde. De wijk wordt begrensd door de Nieuwe Maas in het noorden, de autosnelweg A16 in het zuidwesten en de wijk Beverwaard in het oosten.

Voordat er sprake is van een nederzetting IJsselmonde werd rond het jaar 1064 in opdracht van de bisschop van Utrecht, Willem I van Utrecht, een versterking aan de monding van de Hollandse IJssel gebouwd. Dit latere kasteel werd gebruikt om tol te heffen op voorbijkomende schepen en ter bescherming van de waterwegen van en naar Utrecht en heette Islemünde.

De eerste bekende vermelding van een nederzetting IJsselmonde is in oorkonde uit het jaar 1072 maar een echt dorp is het dan waarschijnlijk nog niet en de gronden stroomden regelmatig over. Na de Sint-Elisabethsvloed van 1421 wordt gestart met dijkaanleg waardoor de nog steeds bestaande structuur van een Boven- en Benedenstraat ontstaat. De polder Oud-IJsselmonde is in 1437 bedijkt.

In 1899 werd besloten het kasteel af te breken, maar het in 1662 gebouwde koetshuis bleef bestaan; het is in 2004 samen met de Adriaen Janszkerk opgeknapt.

Het dorp IJsselmonde werd in 1941 door Rotterdam geannexeerd en sindsdien is de wijk IJsselmonde ontstaan en werd het dorp Oud-IJsselmonde, de wijk Oud-IJsselmonde. De grote veranderingen kwamen in de jaren 1958-59 met het bijbouwen van sociale huurwoningen, beter bekend als de Sagenbuurt. Eerst werd er op beperkte schaal olie gewonnen in de polder bij de Hordijk. Daarna werd in snel tempo de polder volgebouwd.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.