#volgebouwd | Explore Tumblr posts and blogs

rotterdamvanalles · 6 months ago

Text

Grand Hotel Central (aan de kruiskade)

Het Grand Hotel Central (informeel ook wel bekend als Hotel Central of Hotel Centraal) is een hotel dat gevestigd is op de Kruiskade in Rotterdam, in Rotterdam Centrum. Het hotel werd geopend in 1917 onder de naam Hotel Allard en is een van de twee gebouwen op de Kruiskade die het bombardement op Rotterdam in 1940 heeft doorstaan, samen met het Oude Luxor Theater.

De eerste plannen voor de creatie van het hotel stammen uit 1916, toen de heer J.Th. Allard een perceel aan de Kruiskade kocht en daar een hotel liet bouwen door architect P.J. Vermaas, dat in 1917 open ging. Het hotel had toen zes bouwlagen, 64 kamers, een grote keuken met eveneens een groot restaurant en stond bekend als het meest brandveilige hotel van de stad.

Nadat het hotel in 1922 failliet ging, werd het de volgende 10 jaar niet gebruikt. In 1922 nam de Stedelijke Hypotheekbank het hotel over, maar die droeg het hotel in 1926 over aan de heer A. Philipsen (de over-overgrootvader van de zonen van de vorige eigenaresse mevrouw Phillipsen) na vier jaar leegstand voor 350.000 gulden. Die besluit om zowel het ex- als interieur van het hotel te restaureren en doopt het hotel om tot Hotel Central.

Nadat de Kruiskade in 1927 geasfalteerd werd om de doorstroming in de straat te verbeteren, was het een enorme boost voor de bedrijven die er gevestigd waren en kwam de straat tot leven. In 1935 wordt het hotel uitgebreid aan de achterzijde en kwamen er 45 kamers bij.

Nadat de oorlog tot een einde kwam in 1945, wordt het stukje Kruiskade waar het Luxor en Hotel Central aan liggen (vanwege deze bewaard gebleven panden) opgenomen in het nieuwe stedenbouwkundige plan en al snel raakt het gebied rondom het hotel volgebouwd.

In de late jaren 1940 en jaren 1950 ondergaat het hotel verschillende wijzigingen: Alle kamers werden geheel gemoderniseerd, badkamers worden toegevoegd in 1948 en nogmaals in 1959, de lift wordt vervangen in 1955 en het daklicht in 1959. Verder worden kamers voorzien van telefoon, bad of douche. Deze modernisering was destijds noodzakelijk om aan de wensen van de gasten te kunnen blijven voldoen en om concurrentie het hoofd te kunnen blijven bieden. In 1963 werd een luifel aan de voorgevel toegevoegd en was de indeling van de lobby op de bel-etage gewijzigd.

In de periode tussen 1953 en 1976 vonden nog meer wijzigingen aan de voorgevel plaats: Alle kozijnen waren vervangen, waarbij de indeling iets was gewijzigd, de balustrades van de balkons werden geheel vervangen, de plint en pilasters rond de nieuwe luifel werden gewijzigd, onder de daklijst was een deel van de middelste travee gepleisterd en de lichtreclame op het dak werd ook verwijderd. Ook was er in 1967 een dienstwoning op het dak van het hotel gerealiseerd.

Nadat de heer Philipsen stierf in 1997, bleef het hotel in bezit van de familie tot augustus 1999, toen het werd overgenomen door de heer Valster - een vriend van de familie. Die besloot om de keuken en het restaurant te sluiten omdat deze niet winstgevend genoeg waren.

In 2002 nam de heer Houtkamp het hotel over en kreeg het de huidige naam Grand Hotel Central. In 2017 was besloten om het restaurant te verbouwen tot een restaurant met club. Tevens werden de hotelkamers gerenoveerd.

In 2011 verkocht Houtkamp het hotel aan de Van Herk Groep, maar bleef zelf exploitant. In 2017 vierde het hotel zijn honderdste verjaardag.

In 2013 kreeg het hotel de titel "Slechtste hotel van het jaar" vanwege de lage ratings en veel problemen die het hotel had.

Het hotel stond jaren op de lijst van de gemeente om gesloopt te worden, mede omdat het gebouw geen Rijksmonument is. In 2017 wou de Van Herk Groep een deel van de achterkant van het hotel slopen om het aantal kamers fors uit te breiden. Het idee was om alles achter de originele gevel te slopen, en daar een toren te bouwen van naar schatting 56 meter hoog. Als gevolg van dit nieuws, werd de stichting Grand Hotel Central opgericht en startte ze een petitie tegen de sloop van het hotel. Ook wou exploitant Houkamp het hotel overnemen om de uitbreiding tegen te gaan, maar dat is niet gelukt.

In oktober 2019 was besloten om het hotel te herontwikkelen. Dit houdt in dat de huidige gevel wordt behouden en het hotel achter de gevel met nieuwbouw en hoogbouw wordt uitgebreid. Er komt een plek voor het oorspronkelijke hotel interieur in het plan, maar er komt ook een openbaar toegankelijk terras op de nieuwbouw. Het ontwerp wordt beoordeeld door de Welstandcommissie van de gemeente Rotterdam, maar een positief advies is nog niet afgegeven.

In november 2019 kwam het hotel wederom in het nieuws nadat gemeenteraadslid van Leefbaar Rotterdam Geert Koster een onderzoek wil om alle Rotterdamse hotels - waaronder Grand Hotel Central - op de mogelijke aanwezigheid van bedwantsen te controleren. Hij wil dit regelen vanwege de voorbereidingen die genomen worden voor het Eurovisiesongfestival 2020 in Rotterdam.

Het hotel is bezocht door meerdere bekende personen door de jaren heen. Oekraïens politicus, legerleider en voorman van de Organisatie van Oekraïense Nationalisten Jevhen Konovalets werd in de buurt van het hotel vermoord. Hij reisde af naar Rotterdam en nam zijn intrek in het hotel onder een schuilnaam - Joseph Novack - op 22 mei 1938. Hij had die dag een ontmoeting met een andere activist genaamd Waluch, in het verder op de Coolsingel gelegen Hotel Atlanta. Hij gaf hem een doos bonbons aan het einde van het gesprek en Konovalets dacht dat dit geld was. Waluch was echter geen vriend maar Pavel Soedoplatov, een geheim agent van Jozef Stalin die gestuurd was om Konovalets te liquideren. Hij verliet hotel Atlanta en liep na het gesprek terug naar het Hotel Central met de doos, waar onderin een bom was verstopt. Om 12:15 liep hij voor bioscoop Lumierere en opende hij de doos, waardoor de bom afging. Hij overleed vrijwel direct aan zijn verwondingen.

Ook gitaarlegende en singer-songwriter Jimi Hendrix, drummer Mitch Mitchell en gitarist Noel Redding hebben een nacht in het hotel doorgebracht, toen The Jimi Hendrix Experience in Nederland optrad in 1967. De groep reed van Bussum naar Rotterdam en verbleef er voor een tijdelijk concert in de Ahoyhallen.

Tevens werd het hotel gebruikt voor de vergadering van meerdere Joodse organisaties - waaronder het Oost- Joodsch Verbond - voor de Tweede Wereldoorlog.

Foto en Informatie komt van Wikipedia

0 notes

kinetize · 1 year ago

Link

Rond 1880 reed er voor het eerst een stoomtram over de Turnhoutsebaan in Schilde. Zo werd de straat het nieuwe centrum van het dorp. In 1920 was zo goed als alles volgebouwd. — © RR Schilde – Schilde neemt deel aan de Open Monumentendag en graaft net als de andere...

0 notes

jurjenkvanderhoek · 1 year ago

Text

LAGE EINDERS EN HOGE LUCHTEN IN FRIESE LANDSCHAPPEN

Tegen de zon in kijken. Zonder filter is dat oogverblindend. Het zicht slaat dicht. Iedere kleurschakering valt in opzichtige helderheid weg. Getint glas van een zonnebril brengt dan structuur. De omgeving krijgt weer kleur. Is echter niet meer kleurecht. Het beeld blijft wel zichtbaar in een waarheid boven de werkelijkheid. De zonnebril kleurt de realiteit, verkleurt de echtheid. Zonnestralen verblinden, het filter betoverd. De zon beschijnt de waarheid die ik door het felle licht niet onder ogen kan komen. Door de filtering van de bril word ik misleid. Zie ik niet helder meer. Maar raak ik wel geboeid.

Door haar werk laat Gea Koevoets mij tegen de zon in kijken. Want zij heeft dat filter al over de helderheid gelegd. Zij legt een vernis over haar schildering. Niet om de kleuren op te helderen. Juist om ze qua emotie te intensiveren. In haar landschappen schijnt het kalm en rustig, maar het is er woest en ledig. Zoals voor de eerste scheppingsdag. Koevoets schildert echter geen duisternis op de vloed. Ze toont wel die eerste dagen van de aarde. In vogelvlucht. Er is scheiding tussen aarde en water. Er is droog land, er zijn hoge luchten. Er schijnt al dagen licht. Dan op dag vier wordt de zon zichtbaar, de maan en de sterren worden gezien. Pas op dat moment kan Gea tegen de zon in kijken.

Het zonlicht wordt op de panelen van Koevoets gefilterd met wolken. Een lage horizon geeft ruimte aan weelderige luchten. Het land is met enkele ferme kwastbewegingen neergezet. Het heeft niet veel uitdrukking nodig om te spreken. De hoge lucht daarboven maakt de sfeer. De atmosfeer is vervuld van levendigheid. De wind heeft vat op de cumulus en de stratus. Het gefilterde zonlicht staat kleurnuances toe. Niet heftig of intens, er is geen uitgesproken contrast. Er zit een filter tussen het zicht en de waarheid. Een zeef om de intensiteit van het licht te veranderen.

Haar landschappen zijn niet plaats bepalend en kunnen van overal zijn. Mits het vlak is en weids. De einder als een rechte streep over de drager getrokken kan worden. Bij Koevoets geen bergen, zelfs geen duinen. Ze noemt haar schilderijen Friese landschappen. Daarbij spreekt haar voornaam boekdelen. It Fryske Gea, het Friese landschap. Maar alleen in het noorden van deze provincie is het land vlak. Het Noorderleech, het buitendijkse land, de Wadden. Het ongerepte van de Alde Feanen. De landschappen van Koevoets zul je dus minder nog meer aantreffen. Leeg en onaangetast, waar de wind geen schade aanricht. Waar het natuurlijk stil is. Landschappen met uitgestrekte lage horizonnen, indrukwekkende wolkenpartijen in hoge luchten.

Vooral het spel met wolkvormen maakt het werk van Gea Koevoets groots en imponerend. Op grote panelen legt zij deze stapelingen vast. De partijen wisselen voortdurend en zijn geen dag dezelfde. Het afbeelden en weergeven ervan daarmee kun je nooit mis zijn. Het is altijd goed, het klopt voortdurend. Het licht dat erover schijnt is die van de late middag. De zon die laag staat en de stralen laat schijnen vanaf een standpunt onder ooghoogte. Daardoor krijgen de wolken een nevel van herfsttinten. De dag is als een jaar. In de morgen de lente wanneer alles ontwaakt en opstaat. Overdag de zomer en tegen de avond de herfst. ’s Nachts de kou van de winter. Dat avondlicht, wanneer de schemer zich aandient, schijnt over de werken van Koevoets.

Zeker daarom stemt het werk van Gea Koevoets melancholisch. Niet enkel omdat ze onwerelds zijn, dromerig en surrealistisch. Ze doen verlangen naar vroeger tijden. Tijden dat het zicht ruim was en de horizon niet vervuild. Nu vallen we over windmolens en wolkenkrabbers. Is het landschap volgebouwd en aangelegd. Koevoets ziet door deze menselijke activiteit heen en kijkt tegen de zon in. Legt een sfeer over de velden die bepalend is voor de atmosfeer van het landschap. Met ruim zicht en gefilterd licht.

Tegen de zon in kijken. Tentoonstelling schilderijen van Gea Koevoets bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Tot en met 6 augustus 2023.

#MUGA #museum galerie heerenveen #museum heerenveen #gea koevoets #schilderijen #tentoonstelling

0 notes

mickello · 5 years ago

Text

Tot boven de wolken en daar voorbij!

Na Da lat , de stad hoog in de bergen zetten we onze weg aan richting de kuststad Na Trang. We hadden daar eigenlijk enkel negatieve dingen over gehoord zoals ' veel te druk' , ' volgebouwd met resord' ' russen al over the place' ... enzomeer.

Dit klopte volledig 😖!!!!

Geen leuke vibe !

Gelukkig waren we doodop van de wondermooie weg ernaartoe.

Want deze weg was ....

Van hoog in de bergen... ,

Tot nog hoger ...!!

Tot BOVEN DE WOLKEN .

We reden leterlijk eventjes OP de wolken . Za-lig gevoel !

Dus, na 1 nachtje in het DIVA hotel vertrokken we verder richting Quy Nhon waar we gingen afspreken met Johanna , en uiteindelijk ook Nick als die goed doortrapt ;)

1 hete motor en 200 km later kwamen we aan in Quy Nhon, hebben we de nodige douche genomen en afgesproken met Johanna om samen een koffie te gaan drinken, wat onze beste laté van heel de reis bleek te zijn 😉.

Het weerzien van Johanna en Nick deed echt deugd. Na ze ook te meeten in India vorig jaar was het nu dubbel zo leuk om ze terug te zien met men Lisatje erbij 🤗.

Een koppel die ook zo in hun eerlijkheid staan , na een hele tijd in dezelfde chaos en dezelde drive , waar wij nu ook inzitten, geeft mij en Lisa nog extra kracht om ook in onze eerlijkheid te staan.!!

Niet veel foto's deze keer maar wel een heel warm gevoel.

1 note · View note

wijwielennaarazie · 5 years ago

Text

Zaterdag - Maandag 18-20/01/2020

Hanoi - Halong Bay - Cat Ba - Hanoi

Om 8u komt de bus ons oppikken aan het hotel. Onze gids heet Lee en hij is echt plezant. We bezoeken een parelboerderij, maar de technische info is van korte duur. We worden zo snel mogelijk naar het verkoopgedeelte gestuurd.

Rond de middag checken we in bij onze boot. Vanwege het laagseizoen hebben we een upgrade gekregen en slapen we op een 4-sterren boot, ipv een 3-sterren.

We varen door Halong Bay en genieten van het mooie uitzicht. Het eten aan boord is heel lekker.

Rond de namiddag bezoeken we nog Surprise Cave, een gigantische grot. En iets later een eilandje waar we eventueel kunnen zwemmen. Helaas is het weer niet fantastisch, dus wij hiken naar de top van de berg.

Na een lekker diner gaan we vroeg slapen. We zijn alle vier nog steeds heel moe na het hectische Hanoi.

Na het ontbijt gaan Dirk en ik even kajakken. Het stelt niet veel voor, want we dobberen maar wat rond een parelboerderij.

Tegen de middag worden we opgepikt door een andere boot, want wij varen door tot het Cat Ba eiland. Onderweg bezoeken we Monkey Island en wat drijvende dorpjes.

Cat Ba zelf is volgebouwd met hotels.

Heel vroeg de volgende ochtend komt een bus ons alweer oppikken. Een van de gasten heeft zich echter overslapen dus we moeten allen wachten op een tweede bus. Met de boot varen we terug naar Halong Bay. Tijdens de rit krijgen we nog een snelcursus springrolls-maken.

Eenmaal in Halong Bay splitsen onze wegen. Dirk en Karin zullen nog 2 dagen richting Ninh Binh gaan, Joanna en ik keren terug naar Hanoi.

Halong Bay en omgeving is zeker één van de hoogtepunten op deze reis. Wat een prachtige natuur. We hebben ervan genoten.

1 note · View note

chipmybrain · 6 years ago

Photo

Schilderij gemaakt door Annemarie de Gier: inspired by Portugal

Thema 4: Natuur

Wat betekent de natuur voor mij?

Als ik terugdenk aan mijn jeugd, dan speelt de natuur daar een belangrijke rol in. Ik herinner mij het buitenspelen, onze tuin, de bossen en de vakanties op de camping in Frankrijk. De natuur was er altijd en gaf mij legio aan mogelijkheden.

Toen volgde de pubertijd en was de natuur even weg. Ik was er niet mee bezig, zag de natuur niet eens. De natuur was eerder een irritatie (want ja, ook als het regende moest ik met de fiets naar school. En wat haatte ik het om mijn regenpak te dragen. Zo vrouwonterend, vochtig en stinkend vond ik het). Ik was druk met vriendinnen, sport, school en alles wat daarbij hoort (make-up, mode, erbij willen horen, feestjes, grenzen opzoeken, studeren etcetera). Na mijn studietijd, en gedurende mijn werkzame leven, merkte ik al snel dat ik weer behoefte begon te krijgen aan momenten in de natuur. Anders dan in mijn kindertijd, waarin de natuur mijn belangrijkste omgeving was om in te spelen, maar wel net zo belangrijk. Belangrijk op een andere manier, de natuur kreeg een andere betekenis voor mij. Ik genoot ineens bewust van de eerste lentedagen: het geluid van opgewekte vogeltjes en de geur van ontluikende bloemen. Ik verlangde naar lange zomeravonden, in stilte slenteren over het strand of barbecuen tot laat in de tuin met vrienden. Ook de herfst met zijn diversiteit aan kleuren maakte me warm vanbinnen en nodigde me uit me klaar te maken voor de echte koude wintermaanden. Dagen van schrijnende kou die je, als je weer binnenkwam, deed tintelen over je hele lichaam. Dagen dat je ontzettend uitkeek naar gezelligheid binnen, met kaarsjes en rode wijn. Nu, nog steeds in mijn werkzame leventje en ondertussen doorgewinterd en een jaartje ouder, merk ik dat de natuur steeds belangrijker voor mij wordt. De natuur brengt mij stilte, energie en ook kracht en vertrouwen. Zodra ik op het strand kom, bij voorkeur op een vroege ochtend of late avond, verandert mijn gemoedstoestand. Er valt spanning van me af, alsof ‘de buitenwereld’ even niet aanstaat. De kracht van alleen maar strand en duinen (en daarmee de afwezigheid van al het maakbare en drukke zoals volgebouwde woonwijken, verkeer met uitlaatgassen, geluiden uit winkels, de geur van industrie) geeft mij het gevoel van even niets te hoeven. Geen presteren, geen sociale verplichtingen. Even niets. De natuur geeft mij op zo'n soort moment ook een veilig gevoel, alsof daar niets kan gebeuren, want er is ook niets (of alles?). Maar de natuur is meer. Natuur is voor mij ook verweven met voeding, met producten die wij aanschaffen en waar wij aan gehecht zijn. En natuurlijk ook met dieren, die zijn voor mij ook een onderdeel van de natuur. Ik merk dat ik, als ik te lang weg ben uit de natuur (en dan heb ik het niet over een aangelegd grasveldje in een Vinex-wijk) kritischer word op mezelf en anderen en minder tevreden ben. Materialisme wordt belangrijker voor me, alsof het het gemis van de natuur moet compenseren. Met deze constatering en bewustwording weet ik dan ook wat ik te doen heb als ik me geïrriteerd, gespannen of opgelaten voel: de duinen in jij! Geen mooiere oplossing dan deze en nog gratis ook!

Onze maatschappij en de natuur

Wat een boeiende en verontrustende combinatie: de maatschappij en de natuur!

Het is een onderwerp van alle tijden en de trends (overtuigingen, wetenschap) wisselen voortdurend. Maar laten we eens beginnen bij het begin. Toen de eerste ‘onnatuurlijke’ uitvindingen werden gedaan. Maar dan moeten we eerst bepalen wat ‘onnatuurlijk’ betekent. Is gas winnen onnatuurlijk? Is het ontstaan van elektriciteit, het ontwikkelen van glas, plastic en papier onnatuurlijk? Het is immers allemaal ontstaan uit de natuur. Door jarenlang proberen, trial and error, is er veel ontdekt en dat heeft veel levens gekost. En dan heb ik het nog niet eens over voeding! Wat wel en niet eetbaar is en wat wel en niet natuurlijk is. Er zijn zoveel vragen omtrent de natuur waar we nog geen antwoord op hebben dat het de keuze voor natuurlijk of onnatuurlijk niet makkelijker maakt:

Is biologisch voedsel op de lange termijn echt aantoonbaar beter of is het puur een emotie?

Zijn aardbeien in de winter slecht omdat ze uit een kas komen of bevatten ze alleen minder vitamine?

Is elke dag vis voor iedereen goed en moet je het dan ook eten als je het niet lust?

Zijn koolhydraten echt zo slecht of alleen voor mensen die de gehele dag achter een bureau zitten?

Is koemelk alleen bedoeld voor kalveren (zo heeft de natuur het gemaakt) of ook voor mensen?

Is een ‘buikje’ altijd ongezond of kan het ook bij je figuur horen?

Zijn voedingssupplementen nodig als je gevarieerd eet of moet je ze alleen nemen als je je niet fit voelt?

Is een optimaal dieet voor iedereen hetzelfde of zijn er wel degelijk astrologische en bloedgroepdiëten?

Is synthetische kleding echt slecht voor ieders huid of meer per persoon verschillend?

Zorgen al die uitlaatgassen, en daarmee de ozonlaag, voor een bedreiging van ons bestaan?

Heeft het scheiden van plastic echt zin of is het een druppel op een smeltende aarde?

Is een elektrische auto echt beter of zijn de productiekosten veel vervuilender en daarmee net zo slecht?

Is het uitsterven van dieren slecht of puur een onderdeel van de evolutie?

Zouden we als mens echt ouder worden als we geen alcohol drinken of geeft die juist ook momenten van ontlading en plezier, wat ook goed is voor de mens?

Waarom gebruiken we (fossiele) brandstoffen als we er de aarde mee kapotmaken?

Als al die onnatuurlijke dingen en producten niet de bedoeling waren, is de mens dan niet machtiger dan de createur/creatie?

Moeten we ethisch gezien nieuwe ontwikkelingen die slecht zijn voor het milieu verbieden of meteen bedenken hoe we ze kunnen reduceren?

Ik kan oprecht nog wel twintig vragen omtrent natuur, en daarmee gezondheid (voor mij) opnoemen. Er wordt zoveel geschreven, gepretendeerd en bewezen over de natuur dat je de spreekwoordelijke ‘bomen door het bos niet meer ziet’. Als je moet vertrouwen op de media dan word je knettergek!

Vandaag wel met de fiets naar kantoor, morgen niet (uitlaatgassen).

Vandaag wel magere kwark eten, morgen niet (melkproducten).

Vandaag wel cola light, morgen niet (aspartaam).

Vandaag wel afval scheiden, morgen niet (bewijs dat het bijdraagt aan een beter milieu is er nog onvoldoende).

Vandaag wel blauwe besjes eten in februari, morgen niet (te lang onderweg geweest of uit de kas).

Etcetera

En contradictoir genoeg vormt de overgang van een belasting van het milieu naar betere leefomstandigheden soms ook een risico. Want wat gebeurt er als we er nu voor zouden kiezen om alle auto’s elektrisch te laten rijden? Dan hebben we een heel groot energietekort! Dan kunnen we nooit de elektriciteit leveren die nodig is om al die accu’s op te laden.

Het enige wat ons rest is vertrouwen op onszelf. Oprecht te ervaren wat goed voelt en daar een keuze in maken. Eet eens een stuk vlees met veel saus en zonder groenten en stel jezelf de vraag: ‘Voel ik mij oprecht beter, vitaal en gezond nu ik dit gegeten heb?’ Ook is je portemonnee wat mij betreft bepalend in de keuzes die je maakt. Ik kan me goed voorstellen dat je, als je elke euro twee keer om moet draaien, je geen zorgen maakt over het productieproces van artikelen van Zeeman en Action, en dat biologisch eten voor jou geen keuze is. In mijn beleving is het wel fundamenteel om jezelf eens de vraag te stellen: ‘Hoe belangrijk is de natuur voor mij en ben ik bereid mijn steentje bij te dragen?’

Wat betekent de natuur voor jou?

Het begint met de vraag: ‘Wat betekent de natuur voor mij?’

En denk groot in dezen. Denk ook aan voeding, uitstervende diersoorten, luxe producten en goederen die slecht zijn voor de natuur maar waar we wel van genieten. Ben jij bereid een bijdrage te leveren aan een betere natuur als het niet direct zichtbaar is? Hoe draag jij bij aan het bewustzijn dat de aarde ons enige bestaansrecht is?

Ik nodig je uit om één ding in je dagelijkse leven uit te kiezen dat jij gaat veranderen in het voordeel van de natuur. Dit kan zijn het laten staan van de auto, het kiezen voor fairtradeproducten of het bewuster omgaan met gas en elektriciteit of het scheiden van afval. Doe dit minimaal een maand en ontdek wat het teweegbrengt. Hoe is het om een bijdrage te leveren aan een betere leefomstandigheden zonder dat daar een direct effect van zichtbaar is?

#natuur #biologisch #inspiratie

1 note · View note

bikepackingbulgarije · 4 years ago

Text

25 mei

Met de zonsopgang worden we wakker in onze tent en trekken na een ontbijt met koffie en meloen verder langs het stuwmeer.

Tot nu toe kan men hier nog gewoon zijn tent opstellen, rustig van de goed uitgeruste en onderhouden grillhutten gebruik maken en van geïmproviseerde terrasjes genieten.

De bouwwoede is echter al aan het oprukken... binnen enkele jaren zal het oever van dit meer volgebouwd zijn met hotels en andere attracties.

Onze dagrit sluiten we af met een afdaling van 25km waardoor we terecht komen in het zeer warme Velingrad. Ayran is een welgekomen dorstlesser in zulke situaties.

Velingrad is in feestmodus. Naast een optreden op het hoofdplein blijkt er ook iets aan de gang waarvan wij dachten dat het een trouwfeest was. Met ballonnen versierde (en voornamelijk dure) auto's rijden honkend urenlang door de stad totdat zeker iedereen weet dat er een feest aan de gang is. Het lijkt ook dat de hele stad uitgenodigd is... iedereen is opgekleed onderweg, de ene wat meer dan de andere...en de reden hiervoor zou het einde van een schooljaar zijn, of beter het einde van een schoolperiode zoals middelbaar onderwijs.

's Avonds worden we nog op een vuurwerk getrakteerd.

Vandaag fietsen we tussen velden en rivieren langs een volgend stuwmeer op hoogte.

Na een afdaling van rond 25 km komen we terecht in een warmere regio. Aardbeien, krieken staan overal te koop, de wijn groeit en wij slapen in een motel langs de weg - met een trouwfeest op de achtergrond. Niemand die er een woord Engels begrijpt maar met gebaren en cijfers krijgen we toch een kamer geregeld terwijl de fietsen in de saunaruimte mogen.

0 notes

suusstroer · 4 years ago

Text

Thema 3 - Moderniteit, massa en stad

Wat behelst de moderne stedelijke ervaring?

Het tijdperk na de industriële revolutie, waarbij de stad steeds meer aantrekkelijker werd, meer mensen in de stad wilden en gingen wonen en waarbij de industrie een steeds grotere rol ging spelen en nu nog steeds speelt. Daarnaast is voor mij de moderne stedelijke ervaring ook alles wat je om je heen ziet in een stad; de mensen, hoe ze gekleed zijn, de gebouwen die er zijn en hoe deze zijn vormgegeven.

Reflectie op eigen positie binnen de maatschappij

Ik vind mijzelf geen elite-mens, noch massa-mens. Ik heb een hekel aan kuddegedrag en ik probeer mezelf hier dan ook zoveel mogelijk van te distanciëren. Ik vind het belangrijk om mijn eigen pas te bewandelen en mijn leven vorm te geven op een manier die voor mij goed voelt, ongeacht het feit wat de ‘massa’ daar wel of niet van denkt. De elite-mens zie ik als een select groepje mensen met een groot vermogen, die een bepaalde macht kan uitoefenen over een grotere groep. De elite-mens heeft voor mijn gevoel ook meer privileges en bewegingsvrijheid ten opzichte van de massa-mens. Ik als 25-jarige student met een Jan Modaal-inkomen hoor daar uiteraard niet bij.

Stadswandeling Amsterdam-Zuid

Ik kom zelf uit Amsterdam Zuid-Oost. Amsterdam-Zuid is dus wat dat betreft voor mij een andere plek die niet als thuis voelt. Toch zijn bepaalde plekken binnen dit stadsdeel voor mij wel aan een bepaald ‘thuisgevoel’ te relateren, zoals het Gelderlandplein. Dit is een winkelcentrum waar ik als kind vrij vaak heen ging met mijn moeder. Wat mij vooral opviel is het verschil in architectuur. Waar in sommige stukken van het stadsdeel veelal gebruik werd gemaakt van beton, was het bij wijze van spreken aan de overkant van de straat volgebouwd met bedrijfspanden die wat weg hadden van moderne wolkenkrabbers. Met name omdat er in de afgelopen jaren veel nieuwe gebouwen bij zijn gekomen, voelde de omgeving voor mij minder als thuis, maar kon ik de charme van de architectuur evengoed waarderen.

0 notes

rotterdamvanalles · 6 months ago

Text

De Oudedijk in Kralingen ter hoogte van de Gasfabriek rond 1930.

De Oudedijk is een oude weg midden in de Rotterdamse wijk Kralingen. De Oudedijk sluit ter hoogte van de Kortekade aan op de 's-Gravenweg en eindigt aan de westkant bij de Vlietlaan.

De Oudedijk maakt deel uit van een oude waterkering die al in de 11e eeuw verliep van Gouda naar Vlaardingen. Na de aanleg van Schielands Hoge Zeedijk in de 13e eeuw kwam de Oudedijk binnendijks te liggen. Vermoedelijk kwam daarna de huidige naam in zwang. Op de kaart van Schieland van Balthazar Floriszoon van Berckenrode uit 1611 is te zien dat de Oudedijk doorliep tot de Oost Blommersdijkseweg, de tegenwoordige Bergweg.

Aan het begin van de negentiende eeuw lagen aan de Oudedijk diverse buitenverblijven zoals het Paradijs, Jaffa, Jeruzalem, Jericho, Gerdesia en Villa Rozenburg. Gedurende de 19de-eeuw werden er nog nieuwe lusthoven bijgebouwd, zoals de Villa Vredehof. De aanleg van de Nieuwe Rotterdamsche Gasfabriek, in 1852 geopend ter aanvulling op de eerste Gasfabriek Feijenoord, maakte het woonklimaat aan de Oudedijk echter minder aantrekkelijk. Toch raakte aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw ook dit gebied rond de Oudedijk volgebouwd. Kleine arbeiderswoningen overheersten in het westelijk deel van de Oudedijk, aan de oostkant verrezen ruimere woningen voor de gegoede burgerij.

Rond 1885 verscheen de eerste wegwijzer van de ANWB in Nederland op de hoek met de Hoflaan in het verlengde van de Kortekade (de Piswerf volgens Van Berckenrode) waar de Oudedijk overgaat in de 's-Gravenweg. De paal wees de weg naar Rotterdam 4 km naar het westen. Een replica staat thans in de tuin van de Nederlands-hervormde kerk aan de Hoflaan, de voormalige oprijlaan vanaf de Oudedijk naar het Slot Honingen dat in de Tachtigjarige Oorlog werd verwoest.

Over de Oudedijk rijdt tramlijn 7. Er zijn haltes ter hoogte van Jericholaan, de Mecklenburglaan en de Voorschoterlaan. Bij deze laatste halte kan men overstappen op de metro, die vanaf dit punt onder de Oudedijk doorloopt naar de Kralingse Zoom. Onder meer het jugendstil-gebouw uit 1903 van de Kralingsche Sociëteit aan de Oudedijk moest hiervoor worden gesloopt, hetgeen zichtbaar is in de contrasterende nieuwbouw.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en Informatie komt uit wikipedia.

0 notes

rikopreis · 5 years ago

Text

Mijn dagen in Kyoto en omstreken

Poging nummer 2...........tijdens de eerste poging van het schrijven van deze blog stopt mijn browers en ben ik mijn volledige verhaal kwijt.....dus laten we hopen dat ik mijn volledig verhaal nu wel kan doen.

Bij aankomst in het Piece Hostel Kyoto kan ik dan eindelijk mijn veel te zware backpack afgooien en even ontspannen. Ik word zeer vriendelijke geholpen en het hostel ziet er uit alsof het net uit de verpakking is getrokken...alles is nieuw en het hostel is voorzien van alle gemakken! Echt een aanrader voor de mensen die van plan zijn om naar Kyoto af te reizen. De bedden zijn een stuk ruimer en netter dan mijn vorige hostel en er hangt een stuk meer rust.

Na wat te hebben ontspannen maak ik toch de keus om een fiets te huren om de buurt te verkennen. Je kunt namelijk heel Kyoto ontdekken op de fiets....let wel......sommige bezienswaardigheden zijn wel 50 minuten fietsen.....voor nu ga ik alleen naar de plekken die binnen 20 minuten te bereiken zijn.

Het huren van een fiets kost 500 yen, zo’n €4. Ik spring op mijn fiets, doe mijn muziek in en begin met trappen. Ik heb de zon in mijn gezicht en ik geniet van al het nieuwe wat ik mag ervaren. Ik begin mijn tocht bij Shosei-en Garden. Een prachtige tuin die midden in de stad ligt. Het is bijzonder dat zo’n rustige en mooie plek in het hart van zo’n drukke stad ligt. Je betaald 500 yen om naar binnen te mogen.

Bij binnenkomst van de tuin komt de rust direct op mij af......het is hier prachtig.....mijn vingers jeuken om wat mooie plaatjes te schieten en begin dan ook meteen met schieten.

Het was helaas wat bewolkt maar het eindresultaat mag er wel zijn.

Gelukkig komt de zon af en toe door

Verkleed als Bear Grills probeer ik zoveel mogelijk mooie plaatjes te schieten. Ik lig op mijn buik in het gras, klauter/leun over prachtige obstakels en ben volledig in het moment. Heerlijk!.....ik ga het fotograferen steeds meer waarderen en ook leuk vinden.....ik ben benieuwd hoe ver ik kom.

Na wat foto’s te hebben gemaakt is het tijd om even mijn rust te pakken. Ik zoek een boom om even te relaxen.....even mijn gedachtes op 0......even al het mooie om mij heen tot mij te laten komen.....lekker even zo! Even niks.

Wat een verschil de zon al doet met de foto’s

Daarnaast zijn sommige foto’s of overbelicht....ik moet hier nog mee oefenen....

Na mijn bezoek aan de tuin ga ik door naar de tempel die hier bij hoort. Deze ligt 2 straten verder en is gratis. Helaas was de plek niet heel fotogeniek en daarnaast mocht ik geen foto’s binnen maken. Dus ik was hier weer snel weg. Ik heb nog wel wat foto’s kunnen maken

De poort naar de tempel

Een draak-fontein

Na mijn bezoek aan de tempel ga ik door naar het Kyoto Imperial Palace. Dit ligt ongeveer 15 minuten fietsen vanaf deze tempel. Ik doe mijn muziek weer in en ga weer op pad. Ik fiets midden door de stad en krijg een beetje het gevoel alsof ik door New York fiets. Ik fiets tussen een chaos van auto’s, motoren en fietsers en ik verkeer me tussen grote gebouwen en veel mensen......het voelt heerlijk! De zon op mijn gezicht en Google Maps leidt mij de weg....helemaal goud dit.

Bij aankomst bij het Imperial Palace loop ik door de poort en zet ik mijn fiets op slot. Ik begin te lopen naar de ingang van het paleis, wat ongeveer 10 minuten lopen is.....er is hier zoveel ruimte.....het is rustgevend maar ook bijzonder......wij kennen dit niet in Nederland......in Nederland hadden we het vast en zeker al volgebouwd. Tijdens het lopen zie ik de ingang liggen....ik zie mensen voor de ingang staan en merk op dat ze worden weggestuurd.....wtf......kut......ik ben te laat.....5 minuten.....ze zijn gesloten hahah......er zit niks anders op om weer terug te keren en morgen terug te komen.....dit is dan ook wat ik doe....ik pak mijn fiets weer en ga verder de stad ontdekken......ik fiets naar het oosten om te kijken wat daar is.

Na ongeveer 20 minuten fietsen kom ik terecht bij een andere tempel.....ik dus nog steeds niet welke......ik ben namelijk gewoon een weg op gefietst zonder enig idee waar ik heen ging....gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ik met een tempel haha

Ik zie een kleine ingang iets naast de tempel en besluit een kijkje te nemen. Ik kom terecht op een binnenplaats met waar prachtige lampionnen hangen gelegen aan een klein straatje waar heerlijke gerechten worden bereid.

Na mijn bezoek aan dit magische plekje is het tijd om naar mijn hostel te gaan.....moe maar voldaan kom ik aan bij het hostel.....ik ontmoet hier Clark....Clark is een een leraar uit Engeland....we raken aan de praat en besluiten om een biertje te nemen.....dan vraagt Clark aan mij of ik het leuk vind om mee te doen aan de kookles die die avond wordt gegeven in ons hostel.....ik besluit om mee te doen........er wordt ons geleerd hoe we traditionele Okonomiyaki te maken! Een soort van pannenkoek met vispoeder, mini garnalen en kool......verrukkelijk.......iets om thuis te maken!

Na het eten en drinken besluiten we toch even de stad in te gaan.......de avond waar wij Lee hebben mogen ontmoeten.......zie mijn Insta Stories......de avond was magisch en vol met gezelligheid

The day After:

Katterig, verrot, moe, versleten word ik wakker.......heerlijk geslapen wel hahah

Dit is de dag dat Brad gezellig komt.....Brad is de Australiër die ik heb mogen ontmoeten in Tokyo.

Wanneer Brad aankomt in het hostel besluit ik hem mee te nemen naar de zelfde plekken waar ik gisteren was, zodat we daarna samen door konden naar het Imperial Palace....zo gezegd zo gedaan.....bij aankomst bij het paleis lopen we naar de ingang en worden we gefouilleerd.....toch een paleis....het is lekker gratis en we beginnen aan onze tour.

Het is weinigzeggend maar de architectuur is prachtig. We zijn binnen 10 minuten klaar met onze tour en gaan door naar Kinkaku-Ji....The Golden Tempel.

Ik neem Brad mee op sleeptouw.......Brad heeft 2x in zijn hele leven gefietst....Brad is bang........Brad doet het goed.....Brad fietst wel 3x zijn ketting eraf.......wie mag het oplossen........ik.....zwarte klauwen maar we kunnen er keihard om lachen.....we fietsen ongeveer 15 minuten door naar Kinkaku-Ji. Een prachtige maar zeer toeristische plek.....ongelofelijk druk en het is war dringen om wat goede foto’s te schieten....

Brad en ik onderweg naar de tempel....de drukte begint achter de poort haha

Een van mijn mooiste foto’s tot nu toe denk ik.......

Ook hier begin je aan een kleine/korte loop route.....je sluit achteraan bij de menigte en ik probeer wat kiekjes te schieten.

Na de tempel gaan we door naar: Fushimi Inari-taisha! Wel bekend van de rode shrines! Het is al volledig donker en foto’s maken is knap lastig! Er zijn er toch wat gelukt.

Bij aankomst treffen we een prachtige poort! Het voelt alsof het uit een anime film is geplukt. We lopen de poort door en beginnen aan onze trip naar boven.....we dachten beiden dat het ongeveer 10 minuten aan rode shrines was.......echter moesten we 35 minuten naar boven klimmen via een aantal paden die zijn aangelegd.......we voelen onze benen branden maar we geven niet op.....we gaan door.......en door.......en door.....

Deze paden lopen tot de top! Magisch maar ook creepy op sommige punten

Onderweg kom je dit soort plekken tegen.....

Tijdens onze trip naar boven ontmoeten we een jonge man waarvan Brad en ik zijn naam niet meer weten......we noemen hem Oslo.....daar kwam de mooie man vandaan.....we nemen hem mee op sleeptouw en eindigen met z’n drieën boven op de berg......hier kregen we onze beloning....een prachtig uitzicht over Kyoto.....echt geniaal! Echter was dit niet helemaal de top.....we moesten nog wat verder....fack ons...haha

Het uitzicht was echt prachtig!

Wat krijg je als je drie jonge mannen bij elkaar brengt? Nou een ongecontroleerde reis terug naar beneden......in plaats dat wij netjes het pad naar beneden terug nemen vindt Brad een klein zijpadje.....onverlicht en geen idee waar het eindig.....onze Oslo zegt: ‘misschien moeten we dit niet doen, het ziet er niet veilig uit’.....waarop Brad zegt: ‘O, yeah....we go! Just follow me’....puntje bij paaltje eindige we op een pad wat totaal onverlicht is......waar je je nek breekt over takken en stronken......maar we geven niet op en we blijven door gaan......het wordt steeds donkerder en de spookverhalen worden over en weer gegooid.......lopen we dan....met onze telefoons die zorg voor wat verlichting.....geen idee waar we zijn....of waar we heen gaan.....maar wat is het gruwelijk hahah.....na 40 minuten lopen komen we dan eindelijk ergens beneden uit....we nemen afscheid van Oslo en we gaan door naar het hostel!

We gaan heerlijk uit eten en eindigen ergens in een nachtclub.......er vloeit genoeg drank en we dansen als gekke.....wat een tijd....wat een gezelligheid en wat is Brad een prachtige man! Leuk weetje: Brad is dus ook een stier, heeft 2 lange relaties gehad van dezelfde tijd als die van mij en is hier dan ook om zichzelf weer te vinden....zo mooi om hem ontmoet te hebben! We gaan door tot 06:00....we raken elkaar kwijt.....Brad eindigt in een random hotel........ik krijg woorden met een taxi chauffeur...maar we eindigen beiden veilig! Hell Yeah....Hangover part 5, meets Kyoto.....hahah..

De dag erna gaan we beiden volledig brak naar buiten.....we moeten wat doen.....we plannen om naar het bamboe bos te gaan om daar wat rond te banjeren en dan weer lekker naar huis.....we kunnen niet heel veel namelijk.....we laten dit keer de fietsen thuis en pakken de trein....het bamboe bos is namelijk 50 minuten fietsen....met een kater niet te doen.....

Bamboe bomen......vanwege mijn kater wat minder foto’s kunnen nemen.

Wat we vandaag hebben gedaan schrijf ik volgende keer weer lekker op! Mijn laptop begeeft het bijna en we gaan weer mee doen aan een kookles! Vandaag gaan we maken: Takoyaki!

Tot snel

X Joe

Rik op Reis

#kinkakuji #kyoto #japan #canon #fushimi inari shrine #tenryu

0 notes

pedaalridder · 7 years ago

Photo

Donderdag 26 oktober 2017 Op ontdekkingsreis 97,5 km Vandaag laaf ik mij volledig aan het socialistische heilstaatfetisjme. Eerst naar Oranienburg. Daar valt het nog wel mee met het fetisjme. Hoewel er op informatieborden ook foto’s zijn te zien uit vervlogen decenia’s toen hier nog Trabanten over straat reden. Afijn deze stad hier heet niet voor niets Oranienburg, want in 1652 werd hier een slot gebouwd door de keurvorst van Brandenburg voor zijn echtgenote Louise Henriëtte van Oranje-Nassau. In de eeuwen daarna kreeg het slot nog vele gedaanten. In 1802 werd het een textielfabriek, en in het communistisch tijdperk was het een kazerne. De stad is in 1944 zwaar gebombardeerd, vanwege de aanwezige industrie, chemiewerken en een vliegtuigfabriek stonden hier, waar trouwens uit het beruchte concentratiekamp Sachsenhausen, op een steenworp afstand van het slot gelegen, vele gevangenen ter werk werden gesteld. Aan het begin van de middag ben ik terug bij de Waldsiedlung van Wandlitz. Dinsdag was ik hier ook, maar was toen veel te gehaast. Vandaag gun ik mij iets meer tijd. Eerst langs het wachtgebouw, waar je in de Innenring komt. Hier woonden de partijbonzen van de DDR, volledig afgeschermd door een muur(!) en bewaking. Als ik bij het huis van de Honeckers kom, glipt er net een man uit de tuin, mij zeggende ‘das war einmal’. Dit huis vind ik door de bewoners van toen het interessants. Nadat Honecker op 18 oktober 1989 was afgezet, heeft hij er nog gewoond onder huisarrest tot december 1989. Vanaf hier is het nog zo’n 30 km naar Berlijn. En daar fiets ik ook naar toe. Naar Marzahn om precies te zijn. In de jaren ‘70 volgebouwd met plattenbau. Nu heb je lelijk en lelijk, maar de eerste flats die ik zie zijn spuuglelijk. Nu nog wat Trabanten op straat, bruinkoollucht erbij, en ik zou me echt wanen in het oostblok. Edoch is het niet allemaal lelijk, er staat midden in het stadsgedeelte een ouderwetse molen. Ook speciaal is het opschrift van een voormalige bioscoop. Vergane glorie. Opweg naar een ander stadsgedeelte fietst het lekker naast de trams. Dat is ook speciaal in Berlijn. Alleen in het oosten heb je trams. Nog net in het licht kom ik aan bij het Ernst Thälmann monument. Het is reusachtig. De afgebeeldene was de oprichter van de Duitse communistische partij en op last van Hitler in 1942 vermoord. Helaas is het beeld geplaagd door slecht onderhoud en vandalisme. Vergaande glorie.

#oranienburg #waldsiedlung wandlitz #wandlitz #honecker #berlin #fiets #marzahn #plattenbau #ernst thälmann

1 note · View note