rikopreis

[rikopreis]

Okinawa......Hawaii van Japan

Ik ben gisteren teruggekomen vanuit Okinawa en verblijf nu mijn laatste 5 dagen weer in Tokyo! Wat moet ik zeggen van Okinawa? Het is een prachtig eiland zoals je die ziet in reisgidsen, witte stranden en blauw water. Ik heb de volle 10 dagen in mijn zwembroek kunnen doen. Het was gemiddeld 22 graden en over het algemeen heb ik alleen maar zon gehad! 

De weg naar de kaap, het noordelijkste punt van Okinawa 

Vanuit Nagasaki heb ik de trein gepakt naar Fukuoka, vanaf hier was mijn vliegtickets het goedkoopst (€60 enkeltje) en het is ongeveer 1 1/2 met de trein. Ik had echt behoefte aan warmte en zon, dat vakantie gevoel. Ik ben nu van stad naar stad gehopt en heb veel mooie dingen mogen zien, maar het blijft wel city hoppen. Dus op een gegeven moment was ik er wel een beetje klaar mee....ik wil mijn zwembroek aan en vies bruin worden :) 

Wanneer aankom op het vliegveld in Fukuoka krijg ik meteen een camera en microfoon in mijn gezicht: ‘Can we ask you some questions’?. ‘Als je snel bent wel’ Ik weet niet waarom ik dat zei, aangezien ik 3 uur te vroeg was..hahah. Ik werd ondervraagd over mijn reis door Japan en wat ik ging doen in Okinawa. Alles werd mij in het Japans gevraag maar gelukkig was er een tolk aanwezig. Ik kreeg de standaard vragen voorgeschoteld: Waar kom je vandaan, wat doe je in Japan, wat ga je doen in Okinawa, wat vond je het mooiste van je reis, wat zou je andere reizigers adviseren en etc.

Ik weet niet wat het is maar Japanners zijn dol op Hollanders, want als ik vertel dat ik uit Nederland kom beginnen ze direct enthousiast te lachen en klappen, bizat haha.....ze zijn zo dol op ons dat er zelfs een pretpark is, gelegen in Nagasaki genaamd: ‘Huis ten Bosch’. Dit is een pretpark zo gebouwd dat het net klein Nederland is, met windmolens, tulpenvelden en zelfs grachten. Ik heb deze even overgeslagen.......ik heb denk ik wel een goed beeld van ons mooie landje...haha

Yoki Park, 15 minuten lopen vanaf mijn hostel

Na 3 uur hebben gehangen en wat gegeten/gedronken te hebben kan ik dan eindelijk het vliegtuig in.....ik kan de zon al voelen. Het vliegtuig is prima te doen alleen is de beenruimte niet ideaal, maar ik hier dan ook de uitzondering op de regel.....met mijn bijna 2 meter. De vlucht duur iets langer dan 2 uur, dus prima te doen. Ik lees en slaap wat en de tijd vliegt zo voorbij. De landing is wat eng want na het landen ging het hele vliegtuig van links naar rechts........sommige mensen werden zowat uit hun stoel gezwiept....maar gelukkig kreeg de piloot het vliegtuig onder controle en konden we dan eindelijk de zon in. Ik stap het vliegtuig uit en ik voel meteen de warme wind in mijn gezicht....vakantie.....eindelijk even dat vakantiegevoel ipv alleen maar het gevoel te hebben dat je van A naar B moet komen. 

Ik heb een hostel geboekt in Naha, dit is de grootste stad ten zuiden van het eiland. Mijn Hostel ligt zo’n 12 minuten van de airport af, dus ik hoeft niet al te ver met mijn tassen. Het hostel is goed onderhouden en er hangt een relaxte sfeer. Het is traditioneel ingericht en het is ook de bedoeling dat iedereen zijn schoenen uittrekt, behalve op de trappen. 

Ik krijg mijn kamer en bed toegewezen en ik ga naar boven. Ik gooi mijn spullen neer en het enige wat ik wil doen is douchen....opfrissen.....ik ben volledig doorweekt van het zweet en voel mij vies. Ik gooi mijn schoenen uit en begin met backpack uit te pakken. Dan plots komt er een geur mijn neus ingevlogen die zo ongelofelijk smerig/zuur ruikt dat ik er zelf onpasselijk van wordt. Het zijn mijn voeten/schoenen hahah...voor mijn reis had ik wat goedkopen sokken gescoord....van die dunne.....niet meer doen.....de geur is ondragelijk. Dan komt er uit de gezamenlijke slaapkamer een vrouw gelopen, rond de 45 jaar met een wat serieuze uitdrukking op haar gezicht....ik kijk haar aan en ik weet dat ze straks dezelfde geur gaat ervaren......ik pak snel mijn spullen en ren naar de douche....kut....ik vergeet mijn handdoek. Ik weer terug waarop ik op dat moment de vrouw kruis, ze kijkt nu boos en heeft haar neus dichtgeknepen....ik voel me wat schuldig maar denk ook: ‘Hey, hostel life, ga dan maar in een hotelkamer zitten’ 

Ik fris mij lekker op en ik besluit alvast rustig de omgeving rondom het hostel te verkennen. Ik trek mijn zwembroek aan en ga op pad. Ik check ondertussen Google Maps en ik zie dat er strand gelegen is op ongeveer 15 minuten lopen. Ik besluit om langs de supermarkt te gaan voor wat eten en een biertje omdat vervolgens op het strand op te eten. Het is nu 20:00 ongeveer en donker. Onderweg naar het strand ruik ik de zee al en hoor de golven kapot slaan. Ik word steeds gelukkiger :) Na 15 minuten kom ik dan aan op het strand, het is een klein strand gelegen naast de snelweg.....dit is dan wel weer jammer....de snelweg loopt namelijk 50 meter vanaf de kustlijn door de zee....je kijkt dus als je op het strand ligt tegen flinke pilaren die de snelweg dragen. Maar fack it...het is strand en zee. Ik neem lekker plaats en eet en drink wat. Na een uur besluit ik terug te gaan naar mijn hostel om heerlijk wat te gaan slapen. Ik ben aardig gesloopt van de reis. 

De volgende ochtend doe ik even rustig aan, het is bewolkt en de vermoeidheid zit er goed in. Ik namelijk in mijn kamer die zo ongelofelijk hard kan snurken, niet te harde. Daarnaast slaat meneer ook nog eens 16 verschillende noten aan en veranderd zijn gesnurk telkens van decibel en snelheid.......het was een wat gefrustreerde nacht hahaha. Ik neem plaats in de gezamenlijke ruimte en begin met plannen van mijn 10 dagen. Ik check het weer en wat er allemaal te doen is op dit prachtige eiland. Ik kom al snel uit op een duikexcursie. Okinawa staat bekend als een duik/snorkel paradijs. Dus ik besluit een excursie te boeken voor de volgende dag. Het is dan namelijk zonnig en 21 graden, perfect duik weer! De excursie zal plaats vinden bij een van de nabij gelegen eilanden, Zamami. De excursie kost €100, je gaat dan met de boot naar Zamami waar je daarna op 3 verschillende plekken zal aanmeren om te duiken/snorkelen. Voor de €100 krijg je 1 duik vergoed en de het snorkelen is gratis. Besluit je, net als ik, nog een keer te willen duiken dan betaal je ongeveer €48 per duik. Ik heb het bij 2 gehouden omdat ik wederom slecht heb geslapen en ik na 2x duiken mijn lichaam aardig voel. Op een punt zelfs wat misselijk.....maar we hebben alles schoongehouden ;) 

1 van de duikplekken 

tweede duikplek 

Derde duikplek 

Met mijn duikmattie....de man was geweldig! 

Ik met vissen, oranje vissen. 

Mijn snorkel praktijken...mocht hier eigenlijk niet heen....maar das wat ik doe, tegen de stroom in zwemmen haha

Eindelijk kan deze van mijn bucket list...zwemmen met zee schildpad 

Hier gingen we andere duikers pesten......zwemvinnen vast houden....zo flauw maar wat een lol hadden we

Ik adviseer iedereen om een duikexcursie te boeken! Het water is kraakhelder en het zeeleven/koraal is prachtig! 

Na een dag gedoken te hebben kom ik volledig rozig en vermoeid aan bij mijn hostel. Ik gooi mijn spullen op mijn kamer en besluit om wat biertjes te halen in de supermarkt. Even lekker in de tuin van het hostel met mijn benen omhoog. Op dit moment ontmoet ik Moui, een Japanse vrouw van 28 die voor een week in Okinawa is. We raken aan de praat en zij vraagt of ik mee wil naar het zuiden van Okinawa, hier ligt een park waar 1 van de eerste mensen hebben geleefd! Zij heeft een auto gehuurd dus we kunnen gemakkelijk daar heen. Het park ligt zuid oost van Naha, zo’n 30 mintuten rijden. Het heet Gyoku Sendo. Het is echt een aanrader. Het kost 2500 yen, €22. Je krijgt dan een tour van een uur waarin alles wordt uitgelegd omtrent de geschiedenis van deze plek. Ze hebben ook Engelse versie dus je kunt het prima bijhouden :) 

Hier hebben ze de stoffelijke resten gevonden van 1 van de eerste mensen op aarde! De plek zelfs wordt vandaag de dag nog onderzocht naar sporen en geschiedenis. 

De rest van mijn trip in Okinawa is volledig in rust, ik heb mijn social media verwijderd en neem even mijn rust van alles. Ik heb in het hostel Jacob ontmoet, een 24 jarige man uit Canada. Hij werkt in het hostel voor gratis onderdak. Hij reist al ongeveer 5 maanden en gaat na Japan door naar Vietnam. Ik trek lekker met hem op en geniet! We hangen lekker in de stad, we pakken lekker wat stranddagen en gaan heerlijk uit! Je moet hier trouwens niet te vaak uit.....Japans is alles behalve goedkoop. 

Ik besluit om voor 2 dagen een auto te huren. Je kunt in Okinawa gebruik maken van het ov maar dit is vrij prijzig en er rijden alleen bussen naar het noorden. In de steden vind je de monorail maar deze komen niet heel ver. Het noorden van Okinawa kent meer natuur en mooie stranden. Ook al wordt Okinawa gezien als een paradijs met prachtige stranden je kunt niet zo gemakkelijk ‘eventjes’ naar het strand lopen. Wil je echt volop genieten van een strandvakantie in Okinawa, dan moet je echt een resort boeken. Let wel, de prijzen zijn echt belachelijk duur. Een ‘simpel’ resort, wat ze eigenlijk niet eens hebben, kost je al snel €200 per nacht. 

De eerste dag dat ik mijn auto heb rij ik naar het aquarium, dit ligt in mid-westen van Okinawa, ongeveer een uurtje rijden van Naha. Het aquarium kent een groot bad met haaien, schildpadden en nog veel meer zeeleven. Daarnaast loopt er een groot park rondom het bad. Hier kun je zeehonden, dolfijnen en nog meer dieren bewonderen. Ik ben hier eigenlijk niet geweest omdat het weer het niet toe liet maar ook omdat het best zielig is. De beesten zitten in vrij kleine ruimtes, ik werd er zelf een beetje onpasselijk van. Check hier wat foto’s van mijn rondje aquarium.

Na wat rond te hebben gehangen in het aquarium ben ik lekker terug gegaan naar het hostel. Het aquarium was behoorlijk druk, je moet in de rij staan om dichtbij het glas te kunnen komen. Mensen bleven zo 5 a 10 minuten hangen bij het glas om foto’s te maken of selfies. 

De dag erna besluit ik om al vroeg de auto te pakken en eigenlijk het hele eiland te verkennen. Ik stap om 07:30 mijn auto in en besluit om helemaal door te rijden naar het noordelijkste puntje van Okinawa. Vanaf hier rij ik dan rustig aan weer terug naar het zuiden. Ik heb prachtige kusten gezien, stranden, eilanden, stukken jungle en nog veel meer. 

Km’s lange kustlijnen die je langsrijd onderweg naar het noorden

Bloesem begint langzaam door te komen. Op Okinawa is de bloesem vaak een maand eerder dan op het vaste land van Japan. 

Het noordelijkste punt, ongeveer 2 uur rijden. 

Vanaf een uitkijk punt

Na mijn bezoek aan de kaap stap ik weer in mijn auto en ik kijk op Google Maps of er wat in de buurt ligt. Ik zie dat er een stuk jungle ligt wat je kunt bezoeken, je betaald hier 1200 yen voor. Je kunt dan kiezen uit verschillende loop routes. Je wordt met een bus naar boven gebracht en dan kun je vervolgens zelf naar beneden lopen. Je loopt door stukken Jungle en je heb prachtige uitzichten over de kaap.

Een zeepaardje gemaakt vanuit de rotsen. In dit park vind je nog veel meer van dit soort sculpturen, allemaal van verschillende dieren. 

Uitzicht over de kaap 

Ik liep de route samen met het olympisch bodybuild team. Jonge, brede gasten die alleen maar liepen te geiten.

Kast! 

Na mijn bezoek aan het Yambaru Park park rijd ik door naar het zuiden. Ik besluit om naar het Kouri te rijden, een klein eilandje ter westen van Okinawa. Het ligt vlakbij het aquarium en het staat bekend om de lange brug die het eiland met Okinawa verbind. 

Ik verken het eiland wat en neem een bak koffie. Ik geniet van het uitzicht en check wat mijn volgende bestemming gaat zijn. Ik kom uit op een toeristische attractie: Heart Rock. Dit een steen die gevormd is als een hart....de naam zegt het al. 

Pad wat naar Heart Rock loopt. Het is ongelofelijk druk onderweg en op het strand helemaal. Ik moet wederom in de rij staan om een foto te kunnen maken. Er lopen groepen mensen die allemaal foto’s/selfies aan het maken zijn.....dit zie je natuurlijk niet als je het opzoekt op Google..

Na mijn bezoek aan dit niet zoveel zeggende stuk steen rij ik weer door. Ik rij door naar Nago, een stad gelegen midden van Okinawa. Ik zie dat er Castle Park ligt en ga dan ook daar heen. Het park ligt vrij hoog in de bergen. Helaas bij aankomst is het park gesloten vanwege renovaties, alweer haha. Gelukkig is er nog meer te zien op deze berg, ik vind een uitkijk punt met een prachtig uitzicht over Nago.

Helaas hing er wat mist over de stad maar vooralsnog een prachtig uitzicht. Het is nu ongeveer 16:00 en ik wil nog even naar het mooiste strand van Okinawa, Manza Beach. Dit schijnt het mooiste strand te zijn volgens bepaalde sites. Het is op de route en gas lekker daarheen. 

Helaas was het veel te winderig om lekker op het strand te gaan liggen. Dit is 1 van de resorts waar ik het over had. Als je hier zit heb je echt een strandvakantie. Ik ben natuurlijk niet in de zomerperiode en het is totaal uitgestorven....ook wel eens lekker :) 

Ik heb nog veel meer mooie verhalen opgedaan in Okinawa maar dit is het even in een notendop. Okinawa is prachtig, maar wil je echt een strandvakantie, dan adviseer ik je om ergens anders heen te gaan. Je kunt nog wel naar alle eilandjes die rondom Okinawa liggen maar dit was voor mij te prijzig en het weer liet het ook niet echt toe. Deze eilanden schijnen prachtig te zijn. Als ik ooit nog eens naar Okinawa ga dan boek ik op 1 van die eilanden een hostel/hotel. Ik ben nu 10 dagen op Okinawa geweest maar ik zat vast in 1 hostel, in Naha. Dit is gewoon een stad zoals alle anderen. Ik heb het echt super gehad en ben onwijs blij dat ik besloten heb om naar Okinawa te komen. Maar nogmaals, wil je een strandvakantie? Neem dan of heel veel centjes mee, ga meer ten noorden van Okinawa zitten (dan heb je wel de stranden maar weer geen uitgangs/restaurants plekken) of plan je vakantie door naar een van de eilanden. 

Ik ben nu weer in Tokyo waar ik van mijn laatste dagen ga genieten. Ik ga vanavond Tokyo verkennen in een kart...dit wordt echt geniaal...heel veel zin in. De rest van mijn dagen ga ik lekker uitslapen en in de chill modus. 

Dikke kus

Rik op Reis 

[rikopreis]

Mijn valentijn in Nagasaki met mijn nieuwe vriend Architect

Zo lieve mensen, daar ben ik dan weer. Ik heb social media van mijn telefoon gepleurd en heb mijn blog in de koelkast gezet omdat ik gewoon ongestoord wilde genieten van mijn dagen in Okinawa. En wat is het hier geweldig, ik snap nu waarom het Hawaï van Japan wordt genoemd. Ik zal wel heel eerlijk zijn in mijn blog want hoe mooi Okinawa ook is, er zitten wel wat adertjes onder het gras. Maar lees lekker mee en dan zal je vanzelf snappen wat ik bedoel. En dan nog een speciaal verzoek van Mr S. Smit, minder puntjes..................ik ga het proberen ;) 

Allereerst, we gaan nog even terug naar de legendarische avond/nacht die ik heb mogen meemaken voordat ik naar Okinawa vloog. Ik zat wat zielig en sip in mijn hotelkamer - de eenzaamheid kwam weer even om de hoek kijken - dus ik dacht laten we opzoek gaan naar een bar/club om even onder de mensen te zijn. Na wat gegoogle kwam ik uit bij een bar genaamd: Crazy Horse, zij hebben live muziek en de sfeer zag er goed uit vanaf de foto’s, dus let’s go! Met mijn telefoon in mijn hand volg ik Google Maps keurig en ik kom aan bij de bar. Ik kijk naar binnen en ik zie 1 man aan de bar zitten.....ik wil doorlopen maar draai mij terug om, en ik ga alsnog naar binnen....ik dacht fack it.....1 drankje kan geen kwaad.  

Bij binnenkomst wordt ik vriendelijke gegroet en ik neem plaats op een barkruk, op de hoek van de bar. Ik kijk wat om mij heen en ik zie een prachtige bar met verschillende gitaren aan de muur, foto’s van feestjes die zijn gegeven en van bands/zanger die hier hebben gespeeld. Bij het raam staat een drumstel en een microfoon klaar.....ik heb het vermoeden dat er vanavond ook live muziek zal zijn...het is nu 20:00 dus misschien begint de band/zanger(es) later. Ik draai mij terug naar de bar en er wordt mij gevraagd wat ik wil drinken, ik bestel een whiskey....dit is net zo duur als een biertje....dus tel uit je winst. Daarnaast was de hele sfeer van de bar uitnodigend om een whiskey te bestellen. Een beetje Texas-achtige sfeer.

Ik ontvang mijn whiskey en plots hoor ik naast mij een vriendelijke/rustige stem die mij probeert te vragen waar ik vandaan kom. Ik kijk opzij en ik zie de man aan de bar mij aankijken en hij mompelt wat Japans. Hij kijkt mij aan en zegt: ‘Where you from?’ Dit begreep ik gelukkig wel en ik vertel dat ik uit Nederland kom: Hollanda, Amsterdam. De man lacht en begint in het Japans tegen de barvrouw te praten. Ik hoor een paar keer het woord Hollanda vallen dus ik ga er vanuit dat het over mij gaat....ondertussen krijg ik mijn whiskey toegereikt en ik neem een slok. Ik pak mijn telefoon en ik kijk ondertussen wat er allemaal te doen is in Okinawa, wanneer plotseling ik weer de zelfde vriendelijke/rustige stem mijn kant op hoor...ik kijk wederom opzij en ik kom nu echt in contact met meneer...we noemen hem voor het makkelijke even Architect, aangezien dit zijn beroep is. 

Architect en ik beginnen een gesprek over Nagasaki - waar ik op dit moment nog ben - en mijn reis door Japan. Na 15 minuten zijn onze glazen leeg en Architect vraagt mij of ik nog wat wil drinken.....tuurlijk, waarom niet, we zijn er nu toch.....ik krijg nog een whiskey van hem en hij besteld zelf ook een whiskey. Op dit moment komt er een een tweede man vanuit het kantoortje achter de bar.....een Japanse man met een paardenstaart en gekleed alsof hij zo uit Texas komt gevlogen.....dit is dus een van de zangers/gitaristen die deze avond gaat spelen....ook hij vraagt waar ik vandaan kom en hij maakt ondertussen deel uit van mijn gesprek met Architect....we hebben het over muziek en instrumenten....er wordt mij zelfs gevraagd of ik ook een nummertje wil spelen.....uuuh.....ik pas even, hahah. Dan komt er een derde man vanuit achter gekropen, wederom een Japanse man maar ook gekleed alsof hij uit de USA (Texas) komt....ook hij een gitarist/zanger. 

De twee mannen nemen plaats voorin de bar en beginnen zich klaar te maken om wat nummertjes te spelen. Architect en ik praten rustig verder.....kan ook niet snel want Google Translate moet telkens worden gebruikt....maar juist heel fijn om op deze manier te communiceren. De twee mannen beginnen met spelen en de sfeer zit er al goed in....Architect en ik nemen nog wat drankjes waarop hij op een gegeven moment vraagt of ik mee wil karaoke zingen.....het is dichtbij en hij zou het super fijn vinden als ik met hem mee ga, aldus Architect. Ik denk even 3x na en ik besluit mee te gaan. 

Tijdens mijn reis heb ik veel nagedacht over vertrouwen: vertrouwen in jezelf maar ook in de dingen die op je pad komen in het leven. Dus ik heb vertrouwen in de avond en in Architect, zijn intentie lijkt puur te zijn en wat kan er nou gebeuren...ik ben bijna 2 meter en ik ben niet dom (denk ik zelf dan). We gaan afrekenen en ik merk dat Architect ook mijn bon volledig betaald.....ik zeg ‘waarom?’ en hij antwoord: ‘Why not?!’. Ik kijk hem aan en een van de zangers zegt: ‘Let him pay, he’s a rich man’ en hij lacht naar mij. Ik denk: ‘Weetje, waarom ook niet, let’s go’ 

We lopen de bar uit en we nemen een taxi...op dit moment denk ik nog even goed na of ik wel het juiste doe, maar ook nu hou ik vast aan vertrouwen. Ik stap in en we rijden ongeveer 5 minuten, wederom betaald Architect de rekening. Er gaan nu allemaal verhalen door mijn hoofd: wordt ik straks verkracht, wordt ik morgen wakker zonder organen, kom ik straks terecht aan tafel bij de verkeerde types? 

Niet zo achterlijk denken, gewoon lopen en het leuk hebben. Heb vertrouwen! 

We komen terecht in een drukke winkelstraat, vol met winkels en barretjes, super gezellig! Architect verteld mij nog wat mooie verhalen over de omgeving en gebouwen die we passeren. Dan neemt hij mij mee in een donker steegje. In dit steegje  staat een trap die leidt tot een klein deurtje op de eerste verdieping. Ik ga naar binnen en ik kom terecht in heuse karaoke bar......facking nice! 

We nemen plaats en bestellen nog wat whiskey’s. Architect schuift een afstandsbediening onder mijn neus, waarop je liedjes kan uitzoeken om te zingen...ik schuif hem terug en zeg: ‘You sing first, show me your Billy Joel performance....hij had namelijk al 10x gezegd dat hij alleen maar Billy Joel nummertjes doet...hij zoekt een nummer op en ik raak ondertussen in gesprek met de barvrouw. De vrouw is 57 - dit heeft zij mij verteld - en heeft iets weg van Debby, van Anders. Een joviale, nette, iets sexy’s hebbende barvrouw....ook zij vraagt waar ik vandaan kom vraagt mij wat mij in haar bar brengt.....ik geef aan dat ik uit Amsterdam (is makkelijker) en kijk naar Architect.....ze lacht naar hem en spreekt ondertussen in het Japanse verder met hem. Dan begint Billy Joel te spelen en pakt Architect de microfoon....hij begint met zingen en het klinkt nog oke ook....echt classic hoe je het kent van de films. Dan voel ik een hand op mijn biceps..de barvrouw zit aan mij en zegt: ‘I like that, ooooeee. So strong’ Ik nu aardig dronken en denk bij mijzelf: ‘Gaan we nu achter de barvrouw aan of is dit een stap te ver?’ Gelukkig onderbreekt Architect het contact en vraagt mij ook een nummertje te zingen......nu zo in een gezellige dronken waas.....waarom niet. Ik zoek Micheal Buble op en ik begin met Japanse zang carrière.......TERING vals......maar het is zo lief hoe Architect mij blijft toejuichen en steunen.....de rest van de bar kijkt mij aan met een blik: ‘Stop gewoon, niet prettig dit’ Zo’n gezicht wanneer je op je tong bijt. Dan komt de barvrouw naar ons toe en geeft ons 2 Valentijns cadeaus, sokken! Te leuk! 

We verlaten de karaoke bar en wederom wordt mijn rekening betaald.....ik ga steeds meer denken dat hij wat van mij wilt hebben. We staan buiten en Architect wordt gebeld, ik denk: ‘Dit is mijn moment, ik moet weg hier’ en ik begin zwalkend te rennen......ik ben hem kwijt maar ik ben teleurgesteld in mijzelf....waarom toch die angst dat er wat engs gaat gebeuren....ik sta met mijzelf in gedachten en dan boem....Architect loopt letterlijk tegen mij aan....nu wist ik het.....het had zo moeten zijn en mijn angsten voor hem zijn volledig weg. 

Dan besluiten we om te gaan eten! We zijn beiden aardig ver heen en de maag begint te schreeuwen om voedsel. Hij brengt mij naar een gevel met enkel een gordijn ervoor....geen ramen en geen deur.....hij schuift het gordijn opzij en opent achter het gordijn een deurtje...we komen binnen een ramen-bar waar ongeveer 6 man kan zitten.....het is ongeveer 2m hoog en hierdoor stoot ik keihard mij harses.....heerlijk.....weer even lachen met z’n allen. Ook dit personeel vraagt aan Architect wie zijn vriend is (ik) en hij legt uit dat hij mij heeft weggeplukt uit de Crazy Horse. Ik krijg gratis bier en we lopen wat te geiten met het personeel. Ik eet mijn ramen binnen 5 minuten op terwijl Architect moeite heeft zin portie weg te krijgen.....hij laat de helft van zijn ramen staan en wilt weg gaan. Ik zeg: ‘Ho, ho, ho, zo doen we dat niet. Netjes je bord leeg eten’ Ik leg uit aan het personeel dat wij als Nederlanders zo worden opgevoed. Ze beginnen met lachen en vinden ook dat Architect zijn bord moet leegeten....en dat doet hij ook! Ik trots! Architect wat misselijk hahah

Dan neemt Architect mij nog mee naar 2 van zijn favoriete barretje...we drinken nog lekker door en lullen/zingen wat af. We eindigen onze avond in een klein restaurantje. We bestellen nog wat heerlijke yakatori en 2 bier. Ik zit er heerlijk in! Ik lul met iedereen om mij heen en er wordt veel gelachen. Dan zie ik in mijn ooghoek het koppie van Architect hangen....he’s out! Maar ik krijg hem nog wakker. Op dit moment vraag ik waarom hij mij zo op sleeptouw heeft genomen en waarom hij in godsnaam mijn gehele avond heeft betaal. Hij kijkt mij aan en ik zie dat hij geëmotioneerd raakt. Zijn ogen worden waterig en zijn stem begint met trillen. Hij verteld dat hij 2 kinderen heeft van een prachtige vrouw....echter is zijn vrouw kortgeleden overleden....dit komt even hard binnen...het is valentijn en hij had even een verzetje nodig...hij was blij dat hij mij tegen was gekomen in de Crazy Horse en vond dat we klikte, vandaar deze dit prachtige cadeau aan mij. Ik ben hem eeuwig dankbaar hiervoor! Ik laat het verhaal even tot mij komen, wanneer ik weer zie dat Architect is ingezakt...hij slaapt nu diep.....ik krijg hem ook niet meer wakker.....hij zegt dat ik hem moet laten en met pijn in mijn hart besluit ik dan ook weg te gaan....Jullie hebben mijn stories wel gezien..een avond voor in de boeken! 

Hoe een sippe/eenzamen avond veranderden in een van mijn mooiste avonden/nachten ooit. Alleen maar omdat ik vertrouwen had in mijzelf, Architect en de avond zelf....bizar. Een magische/legendarische avond maar ook zeker een levensles. Ik zit nu met een biertje in de tuin van het hostel in Okinawa....ik wilde nog meer met jullie delen maar ik denk dat het voor nu even voldoende is. Ik vlieg morgen weer terug naar Tokyo waar ik mijn laatste 4 dagen zal doorbrengen. Ik zal hier dan ook mijn verhaal doen over Okinawa...ik het begin van mijn blog vertel ik dat ik meer zou vertellen over Okinawa maar dit houden jullie tegoed. Dit verhaal op zich zelf is al een prachtige om te lezen en om even over na te denken! Ik denk namelijk dat er meer mensen om mij heen op een bepaald level het vertrouwen zijn verloren, in welke hoek dan ook. Ik ga nog een biertje halen en straks lekker mijn backpack rustig inpakken. We gaan vanavond nog 1x uit en ik heb geen zin om morgen met een kater mijn shit op orde te krijgen. 

Dikke kus

RikopReis

[rikopreis]

Mijn reis naar Glover Garden Nagasaki, Kumamoto en Takachico Gorge

Hallootjes.........ik schrijf jullie vanaf Fukuoka Airport.......ik had namelijk genoeg van alle tempels, Shrines, steden en wat Japan nog meer te bieden heeft. Ik heb heb lekker een enkeletje Okinawa geboekt, ook wel het Hawaii van Japan genoemd.....het is daar 18 graden vandaag en vanaf morgen gaat het kwik naar 22.......ik ga daar heerlijk genieten van de zon en alle activiteiten die het eiland te beiden heeft.......Daarnaast dump ik voor nu alle foto’s van de afgelopen dagen.....ik heb even geen behoefte om mijn blog verder te schrijven......niet omdat ik jullie niet wil meenemen in mijn prachtige reis......maar meer omdat ik er steeds meer achterkom dat ik deze reis voor mijzelf doe en ik merkte dat ik te druk was met het ‘thuisfront’......de mensen om mij heen te laten zien hoe het hier is en hoe ik deze reis ervaar......terwijl ik het bij mijzelf moet zoeken......en dit lukt nu ook........check lekker de foto’s: het is Kumamoto en omgeving! 

Enjoy! Nagasaki en omgeving:

Glover Garden, Nagasaki:

Kumamoto en omgeving: 

Ik zie dat ik je foto’s van Kumamoto nog niet heb bewerkt...deze volgen nog :) 

Takachico Gorge:

[rikopreis]

Hiroshima en mijn reis naar Nagasaki.

Zo, lieve meelezers.....ik ben een aantal dagen weg geweest van mijn blog maar er was genoeg te zien op mijn insta....ik schrijf jullie nu vanuit de Starbucks in Nagasaki......stuk minder hipster dan in Nederland......er is zelfs nu een band zich aan het klaar maken om straks wat te spelen....te leuk. Maar ik ga jullie vertellen hoe mijn dagen zijn bevallen in Hiroshima......let’s go:

De reis van Kyoto naar Hiroshima is prima te doen.....je bent er met ongeveer 2 uur.....je kan er dus ook voor kiezen om in Kyoto te blijven en dan Hiroshima als dagtrip te doen......ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb.......je bent anders aardig aan het rennen en vliegen.......dat doen we maar op ons werk.....niet op vakantie. Na een heerlijke ontspannen reis met de Shinkansen kwam ik aan op station Hiroshima....het was wat zoeken naar de uitgang maar na 10 minuten stond ik dan eindelijk buiten....ik Google Maps geopend en mijn hotel opgezocht.....deze was 15 minuten lopen vanaf het station.....de zon scheen dus ben ik dit dan ook gaan doen.....beetje inspanning kan nooit kwaad. 

Bij aankomst bij het Nest Hotel Hiroshima was ik meteen dolgelukkig dat ik dit hotel had geboekt! Personeel is super vriendelijk, alles is nieuw, de kamers zijn wat klein maar je hebt wel je eigen badkamer met bad! Daarnaast is de locatie top! Het hotel ligt aan de main street van Hiroshima, alles is op loopafstand te doen. Ik heb mijn spullen op mijn kamer gelegd en ben even heerlijk in bad gegaan....ik was behoorlijk plakkerig en zweterig van mijn reis.....dus even opfrissen + relaxen kon geen kwaad. 

Na mijn relax uurtje ga ik lekker even de stad ontdekken.....het is nu ongeveer 17:00 en krijg ook wat honger.....ik loop eigenlijk doelloos door de stad......ik volg de menigte en loop naar plekken die vanaf ver interessant lijken......zo kom ik terecht bij Hiroshima Castle en het Vredes Park......het is nu al donker en ik laat deze bezienswaardigheden even voor wat ze zijn.....ik heb namelijk morgen nog een volle dag in Hiroshima en op mijn uit-check dag kan ik ook nog het nodige zien.....ik besluit om lekker langs de 7-Eleven te lopen om wat eten mee te nemen wat ik mee kan brengen naar mijn kamer......lekker weer in bad en een filmpje aan.......even naks doen.......voordat ik ga slapen check ik nog even het weer voor de volgende dag.....helaas zie ik dat het letterlijk de hele dag/avond/nacht gaat regenen......f*ck.....het is niet heel erg maar voor het maken van foto’s is het wel een uitdaging....maar ach, wat kan ik er aan doen....ik ga lekker slapen en ik zie de volgende dag wel hoe de wat

Dit de bel vlakbij het vredesmonument....schoolkinderen waren bezig met een excursie en gaven de bel meerdere keren een goede ram.

Toen ik in de ochtend wakker werd waren de weervoorspellingen helaas waar.....regen, regen en nog meer regen......ik heb me nog eenmaal omgedraaid, heerlijk in mijn tweepersoonsbed, wat anders dan een bunkertje in een hostel, hahaha. Rond 11:00 besluit ik dan alsnog om de regen in te gaan.....ik wil natuurlijk nog wel zoveel mogelijk zien, wat heeft Hiroshima allemaal te brengen.....voor deze dag stonden er eigenlijk 2 dingen op mijn planning......Hiroshima Castle en het Vredespark + monument.....en nu dan bij daglicht....of daglicht.....het regent, het is grauw en koud......de dag was allesbehalve fotogeniek te noemen......maar je kan niet alles hebben......het Hiroshima Castle is ongeveer 15 minuten lopen vanaf met hotel...ik haal een paraplu bij de 7-Eleven en begin met lopen....ik probeer onderweg wat foto’s te maken maar dit is niet te doen.....ik heb mijn camera in 1 hand en mijn paraplu in mijn andere.....ik kan de camera op autofocus zetten om zo op deze manier wat foto’s te schieten maar dit verveelt al heel snel......ik moet dus telkens even stoppen....met paraplu onder mijn oksel klemmen en dan op deze manier te fotograferen....of een droge plek opzoeken....dat werkt ook.

Ik trof deze huizen midden in de stad in, mooi contrast.

Bij aankomst bij het Hiroshima Castle tref ik eigenlijk een nietszeggende plek aan.....het is nat, grauw en rustig.......de architectuur is natuurlijk prachtig....en de verhalen achter het kasteel ook.....maar de architectuur ben ik nu wel wat gewend en ik wil gewoon mooie foto’s schieten, haha.....maar ik ga gewoon de route lopen en betaal 300 yen om het kasteel in te mogen. 

Aankomst bij het Hiroshima Castle. Je moet de brug over om vervolgens in het prak te komen....dit is nog niet de befaamde hoge toren....deze ligt in het park.

De hoge befaamde toren! Entree kost 300 yen. 

Hiroshima Castle, soms ook Carp Castle genoemd, is een kasteel in Hiroshima, Japan, dat de thuisbasis was van de daimyō van de Hiroshima han. Het kasteel werd gebouwd in de jaren 1590, maar werd verwoest door de atoombombardementen op 6 augustus 1945.

Meneer lekker in het oranje in het park.

De poort vanaf de binnenkant.....de brug ligt aan de andere kant. 

Na ongeveer 45 minuten rond te hebben gebanjerd ben ik weer verder gegaan om vervolgens naar het vredespark te gaan.......heerlijk door de regen met mijn doorzichtige paraplu....muziek in.....ik vermaak me dikke prima.

Bij sommige grote wegen is het de bedoeling dat je onder de straat door gaat..er zijn geen zebrapaden maar tunneltjes..ik zag een spiegel en dacht ik maak even een fotootje van mijzelf...de tunneltjes hebben, vind ik, aardig wat sfeer/karakter

Misschien wat creepy....maar ik vind het wel wat hebben

Na een looptocht van ongeveer 20 minuten kom ik aan in het vredespark.....helaas is het hier ook totaal sfeerloos, nat en grauw.....mijn camera lens wordt telkens nat en ikzelf begin ook wat doorweekt te raken.....dus ik blijf niet te lang hangen....zie hier wat foto’s van de omgeving:

Ik merk dat de foto’s behoorlijk worden downgrade.....weet niet waarom...Hiroshima Peace Memorial Park is een herdenkingspark in het centrum van Hiroshima, Japan. Het is opgedragen aan de erfenis van Hiroshima als de eerste stad ter wereld die een nucleaire aanval heeft ondergaan, en aan de herinneringen van de directe en indirecte slachtoffers van de bom.

Wat foto’s van de Atoomkoepel.

Na wat foto’s te hebben geschoten ben ik lekker op huis gegaan.....ik was nu aardig doorweekt en ik kreeg het ook koud.....vanavond blijf ik ook lekker thuis....ik moet namelijk ook wat op mijn centjes letten.....de eerste week Tokyo heb ik aardig wat geld stuk gegooid met drank en uiteten gaan.....dus nu even op de budgetmanier reizen, hehe..ik lees heerlijk nog wat pagina’s uit mijn boek en val in slaap.....de dag erna ga ik vroeg op pad want ik wil nu de bekende Hiroshima Shrine zien, gelegen bij het eiland Miyajima....het stralend mooi weer vandaag....blauwe lucht, zon en een graad of 17......heerlijk met mijn t-shirt de hoort op.

Je kan op 2 manieren het eiland bereiken....1: je pakt de trein naar de veerboot die binnen 15 minuten je naar het eiland brengt, of 2: je neemt een rondvaart trip....kosten 4000yen en je stapt op bij het vredespark.....ik heb de rondvaart gedaan....je bent dan binnen 45 minuten op het eiland en het uitzicht is een stuk aangenamer dan vanuit een trein en een kort stukje met de veerboot. 

Opstap plaats van de rondvaart 

Ik heb mijn backpack achtergelaten bij het hotel en ik ben naar de rondvaart gelopen.....onderweg zag ik dat de rondvaart over 10 minuten zou vertrekken.....ik dacht bij mijzelf: ‘Dit moet ik redden’.....ik ben lekker doorgelopen/rennen totdat ik bezweet en buitenadem aankwam bij de rondvaart opstapplaats.......precies op tijd.....zelfs een minuut te vroeg.....YEAH!......wat.......gaat deze niet.......de volgende pas........45 minuten later......FML........ach, nu even een moment om nog wat sushi te scoren en in de zon te zitten........ik zit heerlijk 40 minuten in de zon en stap dan op op de rondvaartboot....het is lekker rustig, ik zit met 5 andere binnen......het zo’n snelle rondvaartboot....zo’n draagvleugel ding......helemaal top.....je kunt wanneer de boot in de rivier vaart op het achterdek staan......heerlijk in de zon.....vanaf hier kan ik wat foto’s schieten

Klote meeuwen ook hier......

We varen heerlijk naar het eiland toe en begin mijn ontdekkingsreis......ik weet dat hier de befaamde Shrine is maar voor de rest weet ik eigenlijk niet wat hier te doen is......niet echt ingelezen........dus gewoon gaan. 

Het eiland is prachtig.......ook hier lopen herten los.....deze zijn alleen niet zo tam als die in Nara Park.....het is ook niet de bedoeling om ze te aaien/voeren. Het eiland is echt een schattig opzichzelfstaand dorpje......wel heel toeristisch.....maar dat is begrijpelijk want de natuur is ook prachtig.......ik begin lekker met lopen en kom aan bij een ticketbalie......ik moet 500 yen betalen om de Shrine te mogen zien......ik betaal netjes en ga opzoek naar de Shrine.....na 45 minuten zoeken kan ik het echt niet vinden.....ik loop mijn route nogmaals terug maar ook weer geen succes.....WTF...ben ik zo dom......

Het pad wat je beloopt om naar de Shrine te komen....of iig dat dacht ik.....

Mensen zitten heerlijk in de zon......maar nog geen befaamde Shrine...hahah

Tokyo zal dit jaar de Olympische spelen verzorgen........door dit feit zijn er aardig wat bezienswaardigheden gesloten of worden gerenoveerd......misschien voel je het al aankomen.........de Shrine dus ook.......dat ding staat dus volledig is de steigers en er is letterlijk niks van te zien....haha.....ik dacht nog: ‘die steigers zullen het toch niet zien, dan zouden ze bij de ingang dit toch netjes vermelden???’......nou wel dus.....

Mooooooooooi.........haha

Ik loop heerlijk wat rond in het dorpje totdat ik aankom bij de voet van de berg......ik zie een boord de mij verwijst naar de gondelbaan die je naar boven brengt.....helemaal top......ik ga er op af....het is zo’n 500m lopen dus prima te doen......het is aardig stijl allemaal maar wel te doen......het kutte is alleen dat mijn dag backpack zo’n 20 kilo weegt omdat ik niet mijn laptop, boeken en nog mijn andere zooi in het hotel wilde laten liggen......maar niet zeiken.....gewoon door buffelen.....bij aankomst zie ik dus dat de gondel ook GESLOTEN is.......wegens renovatie.......naast de ingang van de gondels loopt een pad.....met een boord ernaast: ‘Top mount Miyajima 2.2 km’.......2.2 km.....das niet zo ver...makkie.....gaan we doen.....even.....daarna wat eten en drinken.....wat een ongelofelijke domme fout was dat zeg.........20 kilo op mijn rug......niet gegeten/gedronken (bij het opstaan wat slokken water en 1 koffie, 5 uur daarvoor, en 1 portie sushi 3 uur daarvoor)....maar ik geef niet op....ik blijf door stappen.....ik rust af en toe en schiet wat plaatsjes......het is hier namelijk adembenemend....zoveel mooie natuur en zoveel rust.....heerlijk...zie hier wat foto’s van mijn reis naar boven! 

Helemaal gesloopt, bezweet, klam, nat....maar blijven lachen en blijven gaan!

Zoals jullie kun zien was de klim het allemaal waard! Wat een waanzinnig uitzicht......wel 1 minpunt.....er is een overview dek op de top.......maar natuurlijk....gesloten, hahah.....maar alsnog een prachtig uitzicht! Ik heb wat foto’s geschoten en ik ben weer lekker naar beneden gegaan....dit was gelukkig een stuk sneller haha....lekker van het eiland af en door naar mijn volgende bestemming....Nagasaki.....dit is namelijk nog 4 uur reizen.....en wil niet te laat komen want ik moet voor 20:00 inchecken.

Met z’n allen, met z’n allen, met z’n allen zingen wij......nee staan wij te wachten op de trein

Ik kan dit nu rustig zeggen maar ik kwam er gisteren in de trein pas achter dat ik voor 20:00 moest inchecken......ik zou arriveren om 20:45.......uuh....wat nu.....ik mail het hostel wel even.....bellen kan ik namelijk niet want ik heb alleen internet hier......1 uur na het versturen van mijn mail nog geen reactie......kut.......wat nu.......wacht: ik gooi mijn verhaal in Google Translate en dan vraag ik een medereiziger..........Konnichi wa.....Konnichi wa, sir......meneer draait zich naar mij toe en ik laat hem mijn telefoon lezen......meteen eerste reactie: no, no, no.....ik dacht wooot: Japanners zijn toch zo vriendelijk......nou deze niet dus......oké volgende......weer niet (conducteur, doe is lief jo).....WTF......tot een andere conducteur langskwam.....hij las mijn bericht en begon meteen met bellen....de HELD!.....het was geregeld....ik mocht later inchecken......ik kon nu heerlijk even relaxen...ik moest nog 2 uur reizen.

Bij aankomst in mijn schattige hostel ben ik heerlijk gaan douchen en slapen! Volledig verrot! Ik ga mijn laptop nu lekker sluiten en jullie zien/horen weer van mij....check mijn insta voor korte updates! 

Dikke kus,

Rik op Reis 

[rikopreis]

Oh Deer....Nara, Nara Park en mijn reis naar Hiroshima.

Tijdens mijn laatste dag besluiten Brad en ik om vroeg op te staan en af te reizen naar Nara, waar Nara Park ligt. Nara Park is bekent van alle loslopende, tamme en vriendelijke (niet allemaal trouwens......) hertjes. Het schijnt een hele beleving te zijn......en dat was het ook! 

We springen rond 10:00 in de trein en gaan richting Nara.....dit ligt zo’n 40 minuten van Kyoto af....dus prima te doen als dagtrip. 

Bij aankomst op station Nara lopen we een van mijn kamergenoten tegen het lijf......genaamd France.......een jonge man van 21, zeer vriendelijk, spreekt gebrekkig Engels en heeft een gehoorbeschadiging......waarom zeg ik dat......omdat ik wil meegeven hoe mooi hij was.....ondanks zijn ‘handicap’ is de man alleen op reis in een land waar Engels al gebrekkig wordt gesproken en Frans al helemaal niet.....maar hij geniet! Ik heb diep respect voor hem....daarnaast lopen 2 dames die France net ontmoet heeft.....toevallig zitten zij ook in ons hostel! Brad en ik zijn nog wat verdwaald maar France neemt ons op sleeptouw......we willen namelijk allen 5 hetzelfde zien.....we besluiten om gezellig samen te gaan........we stappen de bus in en ongeveer 5 haltes verder komen we aan op onze bestemming.....Nara Park.

Ze zijn zo facking cute....

That smile......

We besluiten om lekker wat door het park te slenteren....we volgen de menigte en komen onderweg nog veel meer hertjes tegen......dan zien we een kraampje waar je voor 200 yen koekjes kunt kopen voor de hertjes.....we halen een sloot aan koekjes en gaan lekker speels door het park......pas wel op want sommige hertjes zijn helemaal niet zo schattig......ze kunnen bijten, schoppen, kopstoten en aan je trekken.......maar wij zijn met drie ‘grote/sterke’ mannen dus wij niet bang......alhoewel Brad en ik toch wat keer als 2 meisjes weg hebben moeten rennen hahahah....

Zoals dit.....RUN!!!!

Gelukkig waren de meeste gewoon netjes opgevoed.....de hertjes dan....en konden we met alle liefde de beestjes aaien en voeren

Direct mijn mond gewassen met alcohol......weet jij waar die beesten allemaal komen...;) 

Om op te vreten!! 

In het park vinden we een vijver.....en we besluiten om even een kijkje te nemen......even weg van alle toeristen......het is lekker rustig......alleen locals. 

Meneer zat even lekker te genieten van zijn sushi en een goed boek!

De vijver met in het midden een dock......niet heel veelzeggend maar voor het idee..

Na het park besluiten we om weer eens een tempel te bezoeken.....jawel...nog een tempel......je wordt op een gegeven moment toch wel een beetje tempel moe.....maar deze tempel schijnt prachtig te zijn aangezien die kolossaal is en er staat een facking grote boeddha binnen......de tempel ligt 8 minuten lopen vanaf het park.....we besluiten om eerst even een bakkie te doen ergens.....we eindigen in de Starbucks....ja...ook hier zijn hipsters......maar de koffie + het broodje was heerlijk! Het is zo bizar......als je in Nederland van die voorverpakte sandwiches haalt weetje eigenlijk al dat het gewoon troep is......maar hier in Japan.......holy shit.......zo facking vers.......maar dat komt omdat de Japanners eten heeeeeeel serieus nemen.....ik haal ook regelmatig (misschien wel verslaafd) spicy crispy chicken bij de 7-eleven......goedkoop en gruwelijk lekker....tip voor als je even op je centjes moet letten.

We komen aan bij onze bestemming....we zien een lang pad met aan weerzijdes winkeltjes/kraampjes......en natuurijk lopen hier ook de herten lekker rond te banjeren.

De locals zijn de herten eigenlijk spuugzat hahah.....ze lopen telkens naar de kraampjes om eten te bietsen......dan zie je weer een Japans vrouwtje rennen: shoe, shoe met schoppende beweging haha 

Aan het eind van dit pad ligt de tempel....ik heb tijdens deze dagtrip te weinig foto’s genomen....ik was te druk met externe factoren zoals: Brad, de meiden en France......totaal niet handig......maar dat kom ik nu pas achter......het is belangrijk voor mij om mijzelf te vinden tijdens deze reis.......of iig......ik heb mijzelf al gevonden.....nu moet ik alleen leren om dit te accepteren zodat ik volledig kan ‘zijn’......dat ik ik ben........en niet de gedachtes die door mijn hoofd dwalen....bezig zijn met wie ben ik als, of wie ben ik dan.......maar gelukkig heb ik dat besef en kan ik weer stapjes vooruit nemen....en begrijp me niet verkeerd....het is was super gezellig met iedereen....zijn 1 voor 1 super leuke en lieve mensen.....maar ik moet meer naar de kern.....nah ja.......verder met mijn trip.

Bij aankomst van de ingang van de tempel heb je 2 keuzes: 1 alleen boeddha hal, 2 boeddha hal en museum......we kiezen voor 1 want we hebben allemaal niet echt trek om door een museum te slenteren.....we lopen al de hele dag en we zijn behoorlijk versleten. 

Direct vanuit de ingang tref je de tempel! Hij is gigantisch....toch wel spijt dat ik niet meer foto’s heb genomen...

Bij binnenkomst van de tempel de gigantische boeddha’s.....het zijn er 3 in totaal

Na een rondje tempel zijn we doorgegaan naar huis.....het is 16:00 en we zijn aardig gesloopt......de dagen slenteren en de nachtelijke avonturen gaan langzaam zijn tol eisen...we gaan lekker in het hostel wat eten en drinken en we zien dan wel wat de avond ons brengt.......ik schrijf mijn voorgaande blog en drink wat biertjes met Brad.......dan loopt er een man langs mij heen.....ik groet hem....en hij mij.....we hadden elkaar al eerder gezien.....hij komt uit Argentinië.....hij is 40 jaar oud en reist voor 2 weken alleen door Japan......ik ga wat roken en geeft vriendelijk aan dat hij graag met mij mee gaat......we staan buiten heerlijk wat te roken en praten over onze reis......we nemen nog wat biertjes en sigaretten waarop plotseling hij zegt: jij hebt zo’n goede energie daarom ben ik hier nu met jou.......en dit zeg ik niet om veren in mijn reet steken.......ik wil hiermee zeggen dat alles valt en staat met bepaalde energie levels......ik voelde namelijk precies hetzelfde bij hem......zo’n klik.....prachtig om mee te mogen maken....hoe slecht je soms over jezelf kan denken en dan plots komen dit soort personen op je pad die al die gedachtes wegvagen......pure vertrouwen hebben......niet eens weten wie de persoon is maar je weet dat het goed zit.......we knuffelen elkaar en we nemen afscheid......Marian - zo heet hij - moet namelijk de volgende dag weer om 06:00 op....hij heeft mij wat levensadvies gegeven en we hebben insta uitgewisseld....ik ga deze man nog eens zien of spreken......zo niet....ook goed.....Brad en ik gaan nog met een paar andere naar de Hub (kroeg die totaal uit Engelse sferen bestaat, alsof je Engelse pub in loopt) We maken het niet te laat en we gaan naar bed....we ontbijten de volgende dag samen en nemen afscheid....Brad naar Tokyo ik naar Hiroshima....Brad ga ik ook nog zien/spreken.....het is een mooie man! 

Ik ben nu in mijn hotelkamer in Hiroshima....ik kom net heerlijk uit bad en heb mijzelf in een Japanse pyjama gehesen.....ik ben volledig in rust en mijn gedachtes zijn te overzien.....geen drukte.....ik ben begonnen aan het boek: De kracht van het Nu, van Eckhart Tolle.....ik heb dit boek mogen krijgen van een bijzonder persoon die ik pas heel kort ken (paar maanden) maar mij al heel dierbaar is. Ik heb nu 30 pagina’s gelezen maar het grijpt mij nu al.......hij schrijft precies over de struggles die ik nu onderga.......het is rustgevend om te lezen dat ik niet alleen ben met al deze gedachtes.....ongecontroleerd en bangmakend op zijn tijd.....ik ga lekker nog een sigaret roken......morgen ga ik lekker de hele dag Hiroshima ontdekken......ik spreek jullie later.

Dikke kus 

Rik op Reis

[rikopreis]

Mijn dagen in Kyoto en omstreken

Poging nummer 2...........tijdens de eerste poging van het schrijven van deze blog stopt mijn browers en ben ik mijn volledige verhaal kwijt.....dus laten we hopen dat ik mijn volledig verhaal nu wel kan doen. 

Bij aankomst in het Piece Hostel Kyoto kan ik dan eindelijk mijn veel te zware backpack afgooien en even ontspannen. Ik word zeer vriendelijke geholpen en het hostel ziet er uit alsof het net uit de verpakking is getrokken...alles is nieuw en het hostel is voorzien van alle gemakken! Echt een aanrader voor de mensen die van plan zijn om naar Kyoto af te reizen. De bedden zijn een stuk ruimer en netter dan mijn vorige hostel en er hangt een stuk meer rust. 

Na wat te hebben ontspannen maak ik toch de keus om een fiets te huren om de buurt te verkennen. Je kunt namelijk heel Kyoto ontdekken op de fiets....let wel......sommige bezienswaardigheden zijn wel 50 minuten fietsen.....voor nu ga ik alleen naar de plekken die binnen 20 minuten te bereiken zijn. 

Het huren van een fiets kost 500 yen, zo’n €4. Ik spring op mijn fiets, doe mijn muziek in en begin met trappen. Ik heb de zon in mijn gezicht en ik geniet van al het nieuwe wat ik mag ervaren. Ik begin mijn tocht bij Shosei-en Garden. Een prachtige tuin die midden in de stad ligt. Het is bijzonder dat zo’n rustige en mooie plek in het hart van zo’n drukke stad ligt. Je betaald 500 yen om naar binnen te mogen. 

Bij binnenkomst van de tuin komt de rust direct op mij af......het is hier prachtig.....mijn vingers jeuken om wat mooie plaatjes te schieten en begin dan ook meteen met schieten. 

Het was helaas wat bewolkt maar het eindresultaat mag er wel zijn. 

Gelukkig komt de zon af en toe door 

Verkleed als Bear Grills probeer ik zoveel mogelijk mooie plaatjes te schieten. Ik lig op mijn buik in het gras, klauter/leun over prachtige obstakels en ben volledig in het moment. Heerlijk!.....ik ga het fotograferen steeds meer waarderen en ook leuk vinden.....ik ben benieuwd hoe ver ik kom.

Na wat foto’s te hebben gemaakt is het tijd om even mijn rust te pakken. Ik zoek een boom om even te relaxen.....even mijn gedachtes op 0......even al het mooie om mij heen tot mij te laten komen.....lekker even zo! Even niks. 

Wat een verschil de zon al doet met de foto’s

Daarnaast zijn sommige foto’s of overbelicht....ik moet hier nog mee oefenen....

Na mijn bezoek aan de tuin ga ik door naar de tempel die hier bij hoort. Deze ligt 2 straten verder en is gratis. Helaas was de plek niet heel fotogeniek en daarnaast mocht ik geen foto’s binnen maken. Dus ik was hier weer snel weg. Ik heb nog wel wat foto’s kunnen maken

De poort naar de tempel

Een draak-fontein

Na mijn bezoek aan de tempel ga ik door naar het Kyoto Imperial Palace. Dit ligt ongeveer 15 minuten fietsen vanaf deze tempel. Ik doe mijn muziek weer in en ga weer op pad. Ik fiets midden door de stad en krijg een beetje het gevoel alsof ik door New York fiets. Ik fiets tussen een chaos van auto’s, motoren en fietsers en ik verkeer me tussen grote gebouwen en veel mensen......het voelt heerlijk! De zon op mijn gezicht en Google Maps leidt mij de weg....helemaal goud dit.

Bij aankomst bij het Imperial Palace loop ik door de poort en zet ik mijn fiets op slot. Ik begin te lopen naar de ingang van het paleis, wat ongeveer 10 minuten lopen is.....er is hier zoveel ruimte.....het is rustgevend maar ook bijzonder......wij kennen dit niet in Nederland......in Nederland hadden we het vast en zeker al volgebouwd. Tijdens het lopen zie ik de ingang liggen....ik zie mensen voor de ingang staan en merk op dat ze worden weggestuurd.....wtf......kut......ik ben te laat.....5 minuten.....ze zijn gesloten hahah......er zit niks anders op om weer terug te keren en morgen terug te komen.....dit is dan ook wat ik doe....ik pak mijn fiets weer en ga verder de stad ontdekken......ik fiets naar het oosten om te kijken wat daar is. 

Na ongeveer 20 minuten fietsen kom ik terecht bij een andere tempel.....ik dus nog steeds niet welke......ik ben namelijk gewoon een weg op gefietst zonder enig idee waar ik heen ging....gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ik met een tempel haha

Ik zie een kleine ingang iets naast de tempel en besluit een kijkje te nemen. Ik kom terecht op een binnenplaats met waar prachtige lampionnen hangen gelegen aan een klein straatje waar heerlijke gerechten worden bereid. 

Na mijn bezoek aan dit magische plekje is het tijd om naar mijn hostel te gaan.....moe maar voldaan kom ik aan bij het hostel.....ik ontmoet hier Clark....Clark is een een leraar uit Engeland....we raken aan de praat en besluiten om een biertje te nemen.....dan vraagt Clark aan mij of ik het leuk vind om mee te doen aan de kookles die die avond wordt gegeven in ons hostel.....ik besluit om mee te doen........er wordt ons geleerd hoe we traditionele Okonomiyaki te maken! Een soort van pannenkoek met vispoeder, mini garnalen en kool......verrukkelijk.......iets om thuis te maken! 

Na het eten en drinken besluiten we toch even de stad in te gaan.......de avond waar wij Lee hebben mogen ontmoeten.......zie mijn Insta Stories......de avond was magisch en vol met gezelligheid 

The day After:

Katterig, verrot, moe, versleten word ik wakker.......heerlijk geslapen wel hahah

Dit is de dag dat Brad gezellig komt.....Brad is de Australiër die ik heb mogen ontmoeten in Tokyo. 

Wanneer Brad aankomt in het hostel besluit ik hem mee te nemen naar de zelfde plekken waar ik gisteren was, zodat we daarna samen door konden naar het Imperial Palace....zo gezegd zo gedaan.....bij aankomst bij het paleis lopen we naar de ingang en worden we gefouilleerd.....toch een paleis....het is lekker gratis en we beginnen aan onze tour.

Het is weinigzeggend maar de architectuur is prachtig. We zijn binnen 10 minuten klaar met onze tour en gaan door naar Kinkaku-Ji....The Golden Tempel.

Ik neem Brad mee op sleeptouw.......Brad heeft 2x in zijn hele leven gefietst....Brad is bang........Brad doet het goed.....Brad fietst wel 3x zijn ketting eraf.......wie mag het oplossen........ik.....zwarte klauwen maar we kunnen er keihard om lachen.....we fietsen ongeveer 15 minuten door naar Kinkaku-Ji. Een prachtige maar zeer toeristische plek.....ongelofelijk druk en het is war dringen om wat goede foto’s te schieten....

Brad en ik onderweg naar de tempel....de drukte begint achter de poort haha

Een van mijn mooiste foto’s tot nu toe denk ik.......

Ook hier begin je aan een kleine/korte loop route.....je sluit achteraan bij de menigte en ik probeer wat kiekjes te schieten. 

Na de tempel gaan we door naar: Fushimi Inari-taisha! Wel bekend van de rode shrines! Het is al volledig donker en foto’s maken is knap lastig! Er zijn er toch wat gelukt.

Bij aankomst treffen we een prachtige poort! Het voelt alsof het uit een anime film is geplukt. We lopen de poort door en beginnen aan onze trip naar boven.....we dachten beiden dat het ongeveer 10 minuten aan rode shrines was.......echter moesten we 35 minuten naar boven klimmen via een aantal paden die zijn aangelegd.......we voelen onze benen branden maar we geven niet op.....we gaan door.......en door.......en door.....

Deze paden lopen tot de top! Magisch maar ook creepy op sommige punten

Onderweg kom je dit soort plekken tegen.....

Tijdens onze trip naar boven ontmoeten we een jonge man waarvan Brad en ik zijn naam niet meer weten......we noemen hem Oslo.....daar kwam de mooie man vandaan.....we nemen hem mee op sleeptouw en eindigen met z’n drieën boven op de berg......hier kregen we onze beloning....een prachtig uitzicht over Kyoto.....echt geniaal! Echter was dit niet helemaal de top.....we moesten nog wat verder....fack ons...haha

Het uitzicht was echt prachtig! 

Wat krijg je als je drie jonge mannen bij elkaar brengt? Nou een ongecontroleerde reis terug naar beneden......in plaats dat wij netjes het pad naar beneden terug nemen vindt Brad een klein zijpadje.....onverlicht en geen idee waar het eindig.....onze Oslo zegt: ‘misschien moeten we dit niet doen, het ziet er niet veilig uit’.....waarop Brad zegt: ‘O, yeah....we go! Just follow me’....puntje bij paaltje eindige we op een pad wat totaal onverlicht is......waar je je nek breekt over takken en stronken......maar we geven niet op en we blijven door gaan......het wordt steeds donkerder en de spookverhalen worden over en weer gegooid.......lopen we dan....met onze telefoons die zorg voor wat verlichting.....geen idee waar we zijn....of waar we heen gaan.....maar wat is het gruwelijk hahah.....na 40 minuten lopen komen we dan eindelijk ergens beneden uit....we nemen afscheid van Oslo en we gaan door naar het hostel! 

We gaan heerlijk uit eten en eindigen ergens in een nachtclub.......er vloeit genoeg drank en we dansen als gekke.....wat een tijd....wat een gezelligheid en wat is Brad een prachtige man! Leuk weetje: Brad is dus ook een stier, heeft 2 lange relaties gehad van dezelfde tijd als die van mij en is hier dan ook om zichzelf weer te vinden....zo mooi om hem ontmoet te hebben! We gaan door tot 06:00....we raken elkaar kwijt.....Brad eindigt in een random hotel........ik krijg woorden met een taxi chauffeur...maar we eindigen beiden veilig! Hell Yeah....Hangover part 5, meets Kyoto.....hahah..

De dag erna gaan we beiden volledig brak naar buiten.....we moeten wat doen.....we plannen om naar het bamboe bos te gaan om daar wat rond te banjeren en dan weer lekker naar huis.....we kunnen niet heel veel namelijk.....we laten dit keer de fietsen thuis en pakken de trein....het bamboe bos is namelijk 50 minuten fietsen....met een kater niet te doen.....

Bamboe bomen......vanwege mijn kater wat minder foto’s kunnen nemen.

Wat we vandaag hebben gedaan schrijf ik volgende keer weer lekker op! Mijn laptop begeeft het bijna en we gaan weer mee doen aan een kookles! Vandaag gaan we maken: Takoyaki! 

Tot snel

X Joe 

Rik op Reis 

[rikopreis]

Dag 4 en 5: Sensō-ji Tempel, Sky line en mijn reis naar Kyoto.

Dan denk je verstandig te zijn om een avond netjes in het hostel te blijven, even geen gekkigheid. Lekker vroeg naar bed zodat je de volgende ochtend vroeg op pad kan om meer van het mooie Tokyo te ontdekken.....nou niet dus....de jetlag kwam nog even op de hoek kijken. Ik lag netjes om 22:00 in mijn bunkertje maar werd al om 23:30 klaar wakker....hetzelfde geldt als afgelopen nacht. Daarnaast werkte mijn kamergenoten ook niet echt mee. Eén werd er naast mij even goed afgelebberd en een ander klonk alsof hij toch iets van het corona virus heeft meegenomen.....kuch, kuch, proest, bwaap...kuch...proest...hostel life haha.

Maar goed! Wat brakkig en vermoeid begonnen aan dag 4, op naar de befaamde Sensō-ji Tempel. Sensō-ji is een oude boeddhistische tempel in Asakusa, Tokio, Japan. Het is de oudste tempel van Tokio en een van de belangrijkste. Voorheen geassocieerd met de Tendai-sekte van het boeddhisme, werd het onafhankelijk na de Tweede Wereldoorlog. Ik was er binnen 25 min, prima te doen! Alles is hier trouwens prima te doen met het o.v. Alle metro’s en treinen rijden echt om de 5 minuten....wachten hoeft hier echt niet. Wel gaat alles rond 00:00 dicht. 

Aangekomen in de wijk Asakusa was het heel even zoeken naar de tempel....maar Google Maps werkt hier als een trein....dus na 10 minuten kwam ik aan op mijn bestemming. Het leuke is dat hier vrijveel mensen in klederdracht lopen, dit geeft je helemaal het Japanse gevoel. 

De attractie begint met een poort die toegang geeft tot een winkelstraat van ongeveer 200 meter lang. Aan het einde van deze straat, vol met winkeltjes waar je prulletjes en souveniertjes kan kopen, ligt de Sensō-ji tempel. Prachtig om te zien. 

Zoals je kunt zien was ik niet de enige..winkelstraat Nakamise. 

Aan het einde van de winkelstraat wederom een poort met een gigantische lantaarn. Achter deze poort begint de ingang van de tempel

Na wat geslenter door de winkelstraat kwam ik aan bij de tempel. Voor de tempel stond een pot met wierook achtige dingen. Het was volgens mij om zoveel mogelijk rook te creëren door middel van het wapperen met je handen. Daarna kon men een gebed doen.  

Naast de rookpot, om het zo even te noemen, stond een kleine water fontein. Hier lagen houten bakjes in waarmee je je handen kon reinigen het water vanuit je handen kon drinken. 

Na een slok Japans draken water ben ik door gelopen naar de trap van de tempel. Ik moest aansluiten in de rij die zich gevormd had op de trap. Ik wist even niet waarom....ik liep heerlijk met mijn camera rond en het was aardig druk met de informatie punten. Ik ben maar gewoon in de rij gaan staat totdat ik bij een soort van ijzeren bak terecht kwam.....ik zag mijn medetoeristen voor mij centjes pakken om deze vervolgens in de bak te gooien.....ik deed maar alsof ik heel goed wist wat ik deed en greep uit mijn zak wat muntgeld. Vervolgens heb ik dit in de bak gegooid en een gebed gedaan....ik was blijkbaar gierig met 1 munt want degene achter mij gooide een handvol in de bak.....misschien telt je gebed dan dubbel, of zelfs trippel hahah. 

Uitzicht vanaf de trap en de rij die zich langzamerhand meer vulde. 

Ik mocht helaas binnen in de tempel geen foto’s maken.....aangezien het onwijs druk was binnen heb ik de tempel snel verlaten. Er zijn namelijk nog veel meer bij-gebouwen te zien. 

Vijf etages hoog genaamd, Pagoda. De Pagoda werd voor het eerst gebouwd in 942 door militaire commandant Taira no Kinmasa. Tokugawa Iemitsu liet de oude nationale schat herbouwen, maar het werd platgebrand tijdens de Grote Luchtaanval op Tokyo op 10 maart 1945. Het werd herbouwd in 1973 met donaties van vrome gelovigen in de hele natie. Busshari (de as van Boeddha) werd gegeven als een geschenk van de koninklijke tempel van Sri Lanka.

Ik heb hier ongeveer 2 uur rond gelopen en mijn ogen uitgekeken naar de monumenten en al het karakter wat deze mooie/heilige met zich mee brengt. Zie hieronder wat impressies:

De Bentendo Hall-bel werd opnieuw gegoten in 1692 op bevel van Tokugawa Tsunayoshi. De bel werd bekend onder de lokale bewoners als "de tijdbel", en hij staat ook in een haiku-gedicht van Matsuo Basho:

Een wolk van bloemen,

Is die bel van Ueno

Of Asakusa?

Na mijn bezoek aan de tempel ben ik door gegaan naar Ueno zoo. Helaas was hier mijn batterij van mijn camera zo goed als leeg dus ik heb snel wat kunnen schieten maar helaas heb ik niet alles kunnen vastleggen. Daarnaast merkte ik ook weer een enorme onrust in mijn lichaam en ben ik racend door de dierentuin gegaan. Waarom? Geen idee.....ik ben blijkbaar nog niet helemaal geland. Door het slechte slapen kwam de eenzaamheid steeds dichterbij....mijn angsten en negatieve gedachtes spookte door mijn hoofd en ik was de gehele dag in gedachten...oud zeer wat naar boven kwam......maar ach: deze reis is niet alleen geboekt om cultuur te snuiven.....ik ben ook wel echt opzoek naar het ‘zijn’ en ‘zelfliefde’. Het volledig kunnen vertrouwen op wie je bent en niet bang/onzeker zijn over het verleden/toekomst. Leven in het nu.....klinkt misschien allemaal wat zweverig maar volgens mij snappen jullie wel wat ik bedoel. 

Zie hier wat foto’s van de dierentuin en diertjes:

Een vijver met allemaal speciale vogels.....ik moet echt een beter zoomlens gaan halen want ik heb geen goed schot kunnen maken van de vogels. FML

Kijk ze shinen dan! 

Blijven prachtige beesten...wist je dat flamingo’s roze zijn omdat ze fristi te drinken krijgen.....true story bro! 

Een witte flamingo....of toch niet.....een mede reigerster ;)

Na mijn bezoek aan Ueno Zoo ben ik lekker terug gegaan naar mijn hostel.....aangezien ik maar 3 uur geslapen heb begin ik het nu allemaal wel te voelen. Even lekker opfrissen en dan in de avond door naar de Tokyo Metropolitan Government Building! Dit is namelijk een van de weinig gratis plekken waar je een prachtig uitzicht hebt over Tokyo en Mount Fuji. Check de link voor de exacte locatie! Je bent er binnen 20 min....of in ieder geval vanaf mijn hostel. 

Bij aankomst bij het Metropolitan....even snel een plaatje schieten....ik merk dat ik foto’s in het donker maken nog knap lastig vind. Ik zit zo te kutten met de lichtinstellingen....maar komt goed...al doende leert men. 

Bijaankomst moest ik ongeveer 4 minuten in de rij wachten om naar boven te gaan. Het gebouw bestaat uit 2 torens, noord en zuid....1 van de torens sluit om 17:00 maar de andere (zuid dit keer) blijft open tot 23:00....perfect voor wat prachtige foto’s. Ik ben zelf niet helemaal tevreden over het eindresultaat....dit komt door mijn lenzen, snelheid van schieten (vanwege drukte) en het licht/reflectie van de ramen. Maar check hier nog wat kiekjes:

Adembenemend was het! Ik was precies op tijd met de zonsondergang. Helaas is foto niet helemaal scherp maar hij is ook niet heel verkeerd, als zeg ik het zelf. 

Ook dit is Tokyo.....zoals jullie kunnen zien kent armoede geen grenzen...tussen alle skyscrapers lagen aardig wat mensen in de kou op straat....ik heb gelukkig iemand blij kunnen maken met wat centjes.....de rest heb ik met rust gelaten...je kunt helaas niet de hele wereld helpen. 

Bij aankomst bij het hostel ben ik rustig kan pakken....ik ben vandaag namelijk doorgereisd naar Kyoto. Ik schrijf dit blog nu op mijn nieuwe bestemming: Piece Hostel Kyoto Prachtig hostel met alle voorzieningen die ik nodig heb.....wel 1 ding.....als ik hier weer zo verrot slaap worden het echt hotels.....want ik loop er bij als een zombie.....mijn wallen hangen op mijn knieën.....niet dat dat echt boeit maar toch......ik ben nog geen eens een week op reis....moet wel een beetje naar mijn lijf luisteren. 

Ik ben vandaag met de sneltrein door gereis naar Kyoto. Dit is echt prima te doen.....binnen 2 1/2 uur op bestemming, vanaf Station Tokyo....wel een tip die ik wil meegeven: de treinen hebben natuurlijk wagons......hier in Japan heb je dus wagons die gereserveerd zijn en wagons die voor iedereen toegankelijk zijn....je had heerlijk plaats genomen in wagon 6....al mijn spullen weggelegd.....laptop op en ben begonnen met typen......totdat een medereiziger zijn plek kwam opeisen.....meneer was vriendelijk om mij uit te leggen dan wagons:1,2 en 3 zonder reservering zijn.....ik moest dus alles weer inpakken en 3 wagons verder zijn.....stel je even voor: 2 backpack’s in je hand met een totaal gewicht van omme nabij 30 kilo, lopend door een gangpad waar allemaal mensen hun voeten voor gooien.....ik ben denk ik 4x bijna op mijn muil gegaan maar ik heb het gelukkig gehaald....helaas had ik hierdoor geen raamuitzicht voor foto’s/video’s.....ik ben even heerlijk in slaap gevallen! Ik ga nu ook mijn laptop sluiten en naar mijn kamer....even wat uurtjes pakken en vanavond rustig mijn reis verder plannen! Jullie horen/zien snel van mij! 

Joe en kus,

Rik op Reis 

[rikopreis]

Dag 2 en 3 in 1:

Volledig afgeteld en gesloopt ben ik begonnen aan mijn derde dag in Tokio. Ik had gisteren namelijk het genoegen om met mijn nieuwe vrienden uit California het drankspel ‘Smoke or Fire’ te spelen...........’’Van in Nederland beginnen met dry januari, naar met 6 wereld toeristen in Shibuya dronken op safari’’. 

Dag 2 begon gelukkig wat minder wazig dan dat de dag/nacht eindigde. Na mijn ontbijt en koffie ben ik naar Akihabara gereisd....4 stops met de metro dus prima te doen. Akihabara staat bekend als een tech/game wijk. Je vind hier warenhuizen gevuld met verschillende game en electronica spullen.....voor de geeks onder ons is dit echt heaven on earth, ik voelde me weer helemaal als een jongetje van 8! Ik heb mijn ogen uitgekeken wat ze allemaal hadden.....niks is te gek hier namelijk. Naast afdelingen vol met tv’s, camera spullen, games, computer spullen en action figures hebben ze namelijk ook een afdeling gevuld met kleine oogjes, handjes, voetjes, beentjes, armpjes......je kan hier namelijk je eigen pop samenstellen, naar je eigen smaak.....maar dat is niet het enige....je kunt ook een mini fotostudio huren om je pop te fotograferen.....only in Tokio. 

Even de haartjes kammen.....

Meneer was helemaal in zijn element....

Een muur vol met verschillende kleuren ogen...wat creepy als je het mij vraagt.

Overal kleuren, geluiden en Japanse hardlopers die je maar wat graag willen helpen! Echt top service leveren ze hier....het communiceren is wat lastiger maar gelukkig wordt er lacherig over gedaan en kom je met wat handen en voeten een heel eind. 

Vrij wel overal in de winkel staan dit soort helden! Te gaaf om te zien.

Na mijn bezoek aan de warenhuizen ben ik verder de wijk gaan ontdekken. Ik kwam terecht in een game hal waar volwassen mannen en vrouwen vol gefocust hun ding aan het doen waren. 

Met mijn dikke vinger voor de lens.....excuus.....ik moest even snel schieten want het was namelijk verboden om foto’s te maken binnen....ik ken geen angst, haha. 

Wat het bijzondere aan deze plek was waren de ongelofelijke harde en irritante geluidjes die uit de kasten kwamen. Bij binnenkomst stond ik gelijk strak en aan omdat mijn hersenen zoveel verschillende prikkels binnenkregen. Is weer een keer wat anders op deze manier ;) Ik zal proberen een audio file te delen met jullie....dan snap je denk ik wel wat ik bedoel. Ik ben na 5 minuten weggerend want ik was bang dat mijn hoofd zou exploderen. 

Ik ben richting mijn hostel terug gegaan waar ik mijn nieuwe vrienden uit California hebben mogen ontmoeten. 3 gasten van 22,23 en 26 vol met energie en goede moet om op hun laatste avond nog even 1x goed naar de kloten te gaan....en daar kwam ik.....ik zou even niet meer drinken........ruggengraat, gone....haha.....fack it, toch op vakantie.

We zijn beland in een nachtclub genaamd: Atom, gelegen in de wijk Shibuya. Kleine omschrijving: Chin Chin (de club van Zandvoort) 10.0 met 6 verdiepingen.......muziek van 4 jaar terug, de kereltjes staan met hun dodelijk blik in de hoek vrouwen te bestuderen en voor de rest ging iedereen helemaal uit zijn plaat. Ik snap nu heel goed waarom Nederlandse dj’s het zo goed doen in Asia haha....Van Gin Tonics voor €5 tot Jager, Tequila en weet ik veel wat voor troep nog meer......vol gas met de mannen uit de U.S.A.....The American Dream......tot vanmorgen.....ik wordt oud, ik trek dit niet meer...ik weet nu weer waarom ik het besluit genomen heb om de alcohol + rest even links te laten liggen. In mijn verdediging, Gio (26) had zo’n energie dat ik wel mee moest.....i know zwak...nu netjes aan de water weer. Vanavond lekker niks doen. Naast dat je lichamelijk op bent.....je ziet wit/bleek en verrot...is het mentaal ook een nekslag....ik word zo ongelofelijk down wanneer ik een kater heb, niet te harde...alles kost moeite en je motivatie/enthousiasme is ver te zoeken.....zo zonde van wie ik ben...hopelijk vind ik tijdens deze reis de rust die ik zoek...we gaan het meemaken. Blijven lachen hahah. 

Vandaag ben ik op mijn dooie gemak naar Chiyoda gereisd. Het Keizerlijk Paleis. Helaas was het vandaag wat bewolkt en zijn de foto’s wat matig. Daarnaast waren ze delen aan het renoveren dus kon ik niet overal bij. Binnen de paleis muren bevinden zich prachtige bijgebouwen, bomen/planten en verschillende dieren (0 gezien alleen....zal je altijd zien of juist niet in dit geval,haha) Ik zal jullie niet te al vervelen met de geschiedenis van deze plek. Daarnaast ben ik zelf ook al veel vergeten....gelukkig hebben we de foto’s nog. Na het bezoek aan het paleis ben ik beland in het een archief van Tokio. Hier lagen oude boeken en geschriften....allemaal in het Japans dus het was letterlijk plaatjes kijken.....alsnog best interessant allemaal. 

Poort om naar binnen te gaan.....ik bedenk me nu dacht helemaal geen foto heb van de ingang.....kwam namelijk een medegast uit het hostel tegen....we liepen wat te lullen en voordat ik het wist was ik binnen.....was een brug met water, dan hebben jullie een beetje een beeld haha.

Dit is een van gebouwen waar vroeger de bewakers in sliepen. Dit waren laag geleiden Samurai’s...niet de hoog geleiden want die zaten met hun kont in het paleis zelf.

Hoofdgebouw van de Samurai’s 

Uitkijk toren.....waar je niet in kan/mag.....lekker logisch...not

Springende toeristen...want waarom niet.

Bloem 

Bloem van dichtbij

Bloem nog dichterbij...en wit

Oud boek

Nog 1

Ik heb het paleis zelf niet gezien......Maar ik hier nog zeker een keer terug naar dus dat komt goed! 

Ik zal tot donderdag verblijven in Tokio en dan door naar Kyoto....samen met Brad een reiziger uit Australië. Hier zal ik van 6 tot 11 feb verblijven. Ik ga lekker mijn laptop sluiten en nog even hangen ergens....morgen zal ik naar Sensō-ji tempel gaan en in de avond naar de Roppongi Hills....dit zien jullie morgen allemaal wel weer of de dag erna, ik kijk wel ff. Joe en kus

Rik op Reis

[rikopreis]

Alvast de foto’s van dag 2!

[rikopreis]

Dag 1, Tokio, Japan:

Wat een nekslag zo’n vliegreis van weet ik veel hoe lang. Voor mijn gevoel ben ik al 3 dagen onderweg. Maar dat mag de pret niet drukken. Al had ik op sommige moment tijdens de verveling wel de gedachtes waar ik nou in godsnaam mee bezig ben...haha....5 weken alleen...in Japan....Voor de mensen die mij kennen is 5 uur alleen zijn voor mij al veel.

Na het landen op Narita Airport was het vrij gemakkelijk om met het openbaar vervoer mijn hostel te vinden, gelegen in Tokio. Bij aankomst bij het hostel heb ik Moe, Tech en Lisa mogen ontmoeten (staff). 

Ja, ik heb Moe verteld wat haar naam betekend in het Nederlands en ik heb haar ook verteld welk geluid onze koeien maken.....het ijs is gebroken....en wat lachen Japanners schattig....maar dat doet er niet toe. 

Helaas kon ik niet direct inchecken maar mocht ik wel mijn spullen achterlaten. Dit werd allemaal netjes geregeld en ik kon direct de omgeving gaan verkennen. Met een rugtas gevuld met mijn camera en waardevolle spullen ben ik de straten gaan ontdekken. Check de foto’s! Na 2 uur hebben rond gedwaald ben ik terug gegaan naar mijn hostel. Ik snakte naar een opfrisbeurt!!! 

Ik kan nog veel meer vertellen maar mijn kop is op dit moment te gaar. Ik duik even mijn bed in en ga vanavond lekker verder de stad ontdekken. Jullie horen/zien snel van mij.

Joe,

Rik