#verschijning

[ralph-mulder]

De leugen over Jezus Christus

[twafordizzy]

Koolmees vertoeft bij de mensen

bron beeld: Nederlandse vogelen, wikimedia commens Mijn vroege jeugd bracht ik door op de vierde en hoogste verdieping van een flat in Groningen. Mijn vader had van een bouwtekening een nestkast gemaakt op het balkon. Meteen de eerste voorjaarsochtend bracht een Koolmees nestmateriaal aan: stukjes mos, spinsel, droge graspluimen. Mezen vormen de familie Paridae. De Koolmees is de grotere Parus,…

[duckprintspress]

Queer Book Recs for Speak Your Language Day!

Once a year on Tumblr on May 7th, the account @spyld organizes Speak Your Language Day, a day to encourage people on such an English-centric platform to speak their native languages instead. Duck Prints Press works with creators from over the world, many of whom speak languages other than English as their native tongues (French and German are most common among our folks, but they’re far from the only mother tongues) and so we wanted to join in the celebration for the day by highlighting some of our favorite queer works originally published in languages other than English. Six people contributed to this list (half themselves not native English speakers.). Original language blurbs used when possible!

Where We Go from Here (Você Tem a Vida Inteira) by Lucas Rocha. Original language: Brazilian Portuguese

As vidas de Ian, Victor e Henrique se encontram de uma forma inesperada. Ian conhece Victor no dia em que recebe o resultado de seu teste rápido de HIV. Os dois são universitários. Victor está envolvido com Henrique. Ian está solteiro. Os três são gays.

Dois deles têm a vida atingida pela notícia de um diagnóstico positivo para o HIV. Um não tem o vírus. Um está indetectável. Dois estão apaixonados. Henrique é mais velho e, depois de Victor, pensou que poderia acreditar de novo em alguém.

Victor têm medo do que o amor pode trazer para a sua vida.

Ian sequer sabe se será capaz de amar.

Os três são, ao mesmo tempo, heróis e vilões de uma história que não é sobre culpa, mas sim sobre amor, amigos e sobre como podemos formar nossas próprias famílias.

Guardian (镇魂/Zhen Hun) by priest. Original language: Chinese

Zhao Yunlan heads up a covert division of the Ministry of Public Security that deals with the strange and unusual, blurring the line between the mortal realm and the Netherworld. His cocky, casual attitude conceals both a sharp mind and an arsenal of mystical tools and arcane knowledge. 

While investigating a gruesome death at a local university, Zhao Yunlan crosses paths with the reserved Professor Shen Wei. Zhao Yunlan is immediately intrigued by Shen Wei’s good looks and intense gaze, and the attraction between them is immediate and powerful, even as Shen Wei tries to keep his distance. Shen Wei and his secrets are a puzzle Zhao Yunlan feels compelled to solve as mysterious circumstances throw them together, and their connection becomes impossible to deny.

The Center of the World (Die Mitte der Welt) by Andreas Steinhöfel. Original language: German

Was immer ein normales Leben auch sein mag – der 17-jährige Phil hat es nie kennengelernt. Denn so ungewöhnlich wie das alte Haus ist, in dem er lebt, so ungewöhnlich sind auch die Menschen, die dort ein- und ausgehen – seine chaotische Mutter Glass, seine verschlossene Zwillingsschwester Dianne und all die anderen. Und dann ist da noch Nicholas, der Unerreichbare, in den Phil sich unsterblich verliebt.

Journey Home (A Caminho de Casa) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

Amara e Luiza are two witches that live in a queerplatonic relationship. When Luiza decides to embark on a journey throught the galaxy in a quest for the lost fortress of Laura, the Dragon Queen, she ends up finding more than expected, while Amara follows her footsteps, hoping it’s not too late.

Roze Brieven by Splinter Chabot. Original language: Dutch

Op zijn verjaardag op 3 maart 2020 debuteerde Splinter Chabot met CONFETTIREGEN. Het boek werd al snel omarmd door de boekhandel en media. En daar bleef het niet bij. Sinds de verschijning krijgt Splinter dagelijks reacties op zijn openhartige verhaal over zijn coming-out. Reacties van ouders, van jongeren die met dezelfde worsteling kampen, van ouderen die zichzelf herkennen in het verhaal, van mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap, van docenten en nog vele anderen. Ontroerende, grappige, gekke, treurige en hoopvolle reacties die Splinter stuk voor stuk beantwoordt.

In Roze brieven zijn de meest bijzondere brieven verzameld door Splinter zelf met daarbij de reacties die hij heeft gestuurd. Voor alle lezers van CONFETTIREGEN en voor iedereen die worstelt met zijn of haar identiteit zal Roze brieven een waardevolle bron van herkenning zal zijn. Een intieme en ontroerende bundeling waarin een belangrijke boodschap weerklinkt: Het wordt beter.

Silent Reading (默读/Mo Du) by priest. Original language: Chinese

Childhood, upbringing, family background, social relations, traumatic experiences…We keep reviewing and seeking out the motives of criminals, exploring the subtlest emotions driving them. It’s not to put ourselves in their shoes and sympathize, or even forgive them; it’s not to find some reasons to exculpate their crimes; it’s not to kneel down before the so-called “complexity of human nature”; nor to introspect social conflicts, much less to alienate ourselves into monsters.We just want to have a fair trial – for ourselves and for those who still have hope for the world.

Favorite (Preferida) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

(no blurb available)

Amatka by Karin Tidbeck. Original language: Swedish

Av ren slump har människor hamnat i en parallell värld. Det är en instabil plats, där orden hela tiden formar verkligheten. Den dagliga kampen för att överleva har skapat ett samhälle fyllt av regler, där kollektivet alltid går före individen. Vanja skickas till det avlägsna samhället Amatka. De människor hon möter där ruskar om i hennes sorg och ensamhet. Hon gör häpnadsväckande upptäckter, som förändrar inte bara henne, personligen. I en instabil värld kan en förändring spridas hur långt som helst.

Thieves (Voleuse) by Lucie Bryon. Original language: French

Arriver à l’heure en cours et étudier ? Très peu pour Ella. Ce qu’elle aime ? Regarder à la dérobée la douce et mystérieuse Madeleine et, bien sûr, faire la fête. Un peu trop, même.

Un matin, elle se réveille avec une gueule de bois carabinée : c’est le blackout. Et la panique. Chez qui a-t-elle passé la soirée ? Et pourquoi son lit est jonché d’objets luxueux qui ne lui appartiennent absolument pas ?

Here the Whole Time (Quinze Dias) by Vitor Martins. Original language: Brazilian Portuguese

Felipe está esperando esse momento desde que as aulas começaram: o início das férias de julho. Finalmente ele vai poder passar alguns dias longe da escola e dos colegas que o maltratam. Os planos envolvem se afundar nos episódios atrasados de suas séries favoritas, colocar a leitura em dia e aprender com tutoriais no YouTube coisas novas que ele nunca vai colocar em prática.

Mas as coisas fogem um pouquinho do controle quando a mãe de Felipe informa que concordou em hospedar Caio, o vizinho do 57, por longos quinze dias, enquanto os pais dele não voltam de uma viagem. Felipe entra em desespero porque a) Caio foi sua primeira paixãozinha na infância (e existe uma grande possibilidade dessa paixão não ter passado até hoje) e b) Felipe coleciona uma lista infinita de inseguranças e não tem a menor ideia de como interagir com o vizinho.

Love Me for Who I Am (不可解なぼくのすべてを/Fukakai na Boku no Subete o) by Kata Konayama. Original language: Japanese

男の子？女の子？『ぼく』らの青春にはナゾがいっぱい!

女子の制服を着て学校に通う高校生、もぐもはある日、カフェのアルバイトに誘われる。 可愛い制服を着て働ける仕事に、最初は喜ぶもぐもだったが、このカフェが『男の娘カフェ』であることを知って…。

This Is Our Place (Se a Casa 8 Falasse) by Vitor Martins. Original language: Brazilian Portuguese

O terceiro romance de Vitor Martins, autor de Quinze dias e Um milhão de finais felizes Ambientado e narrado pela mesma casa em três décadas diferentes, Se a casa 8 falasse é um romance sobre jovens lidando com mudanças drásticas, conflitos familiares e primeiros amores, que mostra que, apesar das gerações mudarem, algumas experiências são capazes de atravessar a barreira do tempo. Algumas casas guardam histórias especiais. A que fica no número 8 da rua Girassol tem muito para contar. 2000: Ana recebe a notícia de que vai se mudar e será obrigada a deixar para trás tudo o que conheceu até agora, inclusive a parte mais dolorida de todas: sua namorada. 2010: Enquanto os pais de Greg passam por um divórcio complicado, ele é enviado para a casa da tia, que é dona de uma locadora em tempos de internet e odeia companhia – e muitas outras coisas. 2020: Beto sempre quis se mudar e seguir o sonho de ser fotógrafo em São Paulo. Só que uma pandemia aparece para obrigá-lo a ficar trancado em casa com a mãe protetora e a irmã aparentemente perfeita. Esta é uma história sobre uma casa e seus moradores, incluindo um vira-lata de três patas chamado Keanu Reeves

Heaven Official’s Blessing (天官赐福/Tian Guan Ci Fu) by Mo Xiang Tong Xiu. Original language: Chinese

Born the crown prince of a prosperous kingdom, Xie Lian was renowned for his beauty, strength, and purity. His years of dedicated study and noble deeds allowed him to ascend to godhood. But those who rise may also fall, and fall he does–cast from the heavens and banished to the world below. 

Eight hundred years after his mortal life, Xie Lian has ascended to godhood for the third time, angering most of the gods in the process. To repay his debts, he is sent to the Mortal Realm to hunt down violent ghosts and troublemaking spirits who prey on the living. Along his travels, he meets the fascinating and brilliant San Lang, a young man with whom he feels an instant connection. Yet San Lang is clearly more than he appears… What mysteries lie behind that carefree smile?

Golden Hue (Aura Dourada) by May Barros. Original language: Brazilian Portuguese

(no blurb available)

The Way Spring Arrives and Other Stories (no Chinese title) ed. by Regina Kanyu Wang & Yu Chen. Original language: Chinese

In The Way Spring Arrives and Other Stories, you can dine at a restaurant at the end of the universe, cultivate to immortality in the high mountains, watch roses perform Shakespeare, or arrive at the island of the gods on the backs of giant fish to ensure that the world can bloom.

Written, edited, and translated by a female and nonbinary team, these stories have never before been published in English and represent both the richly complicated past and the vivid future of Chinese science fiction and fantasy.

Time travel to a winter’s day on the West Lake, explore the very boundaries of death itself, and meet old gods and new heroes in this stunning new collection.

There are so many wonderful queer books being published in languages other than English. What are some of your favorites, available in translation or not?

View this list, and other books we’ve previously recommend that were originally published in languages other than English, on this Goodreads shelf!

[devosopmaandag]

'Het zwarte lichaam'

Het is 1951 als de zwarte Amerikaanse schrijver James Baldwin (1924-1987) naar het Zwitsers vakantiehuis van een vriend gaat. Zijn verschijning in het bergdorp Leukerbad wekt bij de bewoners openlijke verbazing en zelfs opwinding. “In dit alles, ook al moet ik toegeven dat er sprake was van de charme van echte verbazing en er zeker geen element van doelbewuste onvriendelijkheid in school, klonk op geen enkele wijze de suggestie door dat ik menselijk was: ik was eenvoudig een levend wonder.” schrijft Baldwin. Ik kwam het citaat tegen in het essay 'Het zwarte lichaam', waarin schrijver Teju Cole zestig jaar na Baldwin het dorp bezoekt. De titel lijkt me het prerogatief van een zwarte schrijver. Teju Cole is dan ook de schrijversnaam van de Nigeriaans-Amerikaanse Yemi Onafuwa.

In 1957 ga ik voor het eerst naar school. Daar word ik op mijn beurt een klein wonder. Het was natuurlijk de combinatie van mijn bruine huid, mijn zwarte haren en mijn perfecte Nederlands. Ik word de klassen rondgestuurd en mag verhaaltjes vertellen. Ik vind het leuk. Was ik zwart geweest en had ik krom Nederlands gesproken was ik een sprekend aapje.

In 'Stranger in the Village' dat Baldwin schreef over zijn verblijf in Leukerbad liggen onder die wat eerste onderkoelde uitspraak van hem veel schrijnender ervaringen. “De kinderen die 'Neger!' roepen, hebben geen idee wat dat bij me oproept.” En over de dorpsbewoners schrijft hij: “Vanuit het gezichtspunt van de macht kunnen deze mensen nergens ter wereld vreemdelingen zijn; feitelijk hebben zij de moderne wereld gemaakt, ook al weten ze dat niet. De meest ongeletterde onder hen is op een manier waarop ik dat niet ben verbonden met Dante, Shakespeare, Michelangelo, Aeschylus, Da Vinci, Rembrandt en Racine [–]. Uit hun hymnen en dansen komen Beethoven en Bach tevoorschijn. Als je een paar eeuwen teruggaat, zijn ze in volle glorie, terwijl ik in Afrika ben en de veroveraars zie aankomen.”

Zestig jaar later heeft zo'n uitspraak ook iets pijnlijks, of wanneer Baldwin beweert dat hij ondanks zijn liefde voor Shakespeare, Bach en Rembrandt, vergeefs op zoek zou kunnen gaan naar enige weerspiegeling van hemzelf. “Ik was een indringer: dit was niet mijn erfenis.” Die woorden, zegt Teju Cole, druipen van de droefheid. “Waar hij van houdt retourneert die liefde niet.” Als zwarte auteur van nu beweegt Cole zich vanzelfsprekend, elegant en zelfverzekerd door elke cultuur. Dertig jaar geleden werd Anil Ramdas er wel erg nadrukkelijk om geprezen. Iets is toch gewonnen.

Gisteravond zaten G en ik in de trein op weg naar een uitvoering van de Petite Messe Solenelle van Rossini. Tegenover ons zat een oude, Afrikaanse vrouw die met gedempte stem in haar telefoon sprak. Daarna sloot ze lang haar ogen. Ik liet mijn blik over haar scherp gesneden gezicht gaan, en dacht aan James Baldwin en aan Teju Cole.

'Vertrouwde en vreemde dingen' | Teju Cole | meerdere vertalers | uitgeverij De Bezige Bij | 2016

video link 'Un etranger dans le village'(Engelstalig): https://www.rts.ch/play/tv/documentaires/video/un-etranger-dans-le-village?urn=urn:rts:video:13529049

[medewerkers]

Wijzigingen

🌟 Nieuw

Op het web is de link 'Blog weergeven' aan de rechterkant van het scherm boven aan het menu met bloginstellingen toegevoegd. Gebruik deze link om te zien hoe de blog aan andere gebruikers wordt weergegeven.

Sneltoetsen kunnen vanaf nu ook in Patio worden gebruikt. Gebruik de pijltjestoetsen om tussen kolommen te navigeren.

Naar aanleiding van jullie feedback over de Patio-functie hebben we de standaardsorteervolgorde van de Tag- en Zoek-kolommen gewijzigd. De meest recente resultaten worden nu weergegeven in plaats van de populairste. Je kunt deze instelling nog steeds wijzigen door naar het ●●●-menu in de rechterbovenhoek van een Tag/Zoekkolom te gaan en vervolgens de optie Instellingen te selecteren.

🛠️ Fixes

Op het web heeft het ●●●-menu voor het bekijken van het ‘bovenliggende’ bericht van een reblog nu een meer voor zich sprekende naam. Als het bovenliggende bericht een ander reblogbericht is, heet de optie ‘Vorig reblogbericht weergeven’. Als het bovenliggende bericht het originele bericht is, heet het nu ‘Oorspronkelijk bericht weergeven’.

In de Android-app wordt bij berichten in de wachtrij nu de volledige tijdstempel weergegeven.

In de iOS-app hebben we een bug verholpen waardoor je bij het openen van een melding over de ontvangst van een cadeau een foutief scherm te zien kreeg.

Tumblr was korte tijd niet op het web beschikbaar, maar dat is ondertussen opgelost.

Op vrijdag 2 februari konden sommige gebruikers hun video's niet uploaden. Het probleem is op dezelfde dag opgelost.

Op het web is de informatie die in het gedeelte ‘Actieve sessies’ van de Accountinstellingen wordt weergegeven nu nauwkeuriger.

Het aantal ongelezen vragen/bijdragen dat in de Inbox wordt weergegeven is nu voor de meeste gebruikers gecorrigeerd.

🚧 Nog mee bezig

We hebben niks nieuws te melden.

🌱 Binnenkort

Tumblr TV is vernieuwd voor Android. De navigatiebalk staat nu onder in het scherm en de tekst van de leescursor is niet langer aan de positie van het zoekvak gekoppeld. Daarnaast zijn er nieuwe verschijn-/verdwijn-animaties aan bepaalde elementen van de interface toegevoegd. Het nieuwe ontwerp zal met de volgende versie-update worden uitgerold.

1 april is alweer in aantocht.

Heb je een probleem? Dien een supportverzoek in (bij voorkeur in het Engels), dan nemen we zo snel mogelijk contact met je op!

Wil je feedback over iets geven? Ga dan naar onze Work in Progress-blog en ga in gesprek met de community.

Wil je Tumblr rechtstreeks met een bijdrage steunen? Bekijk dan de nieuwe Abonneebadge in TumblrMart!

[luciuspax]

De verschijning uit een andere dimensie

Lucius Pax : 2023 104 : acrylic on paper : 105 x 75 cm

[collagerock]

“Ik zou het liefst die nieuwe taal met de oude taal overschrijven, de maan weer heel maken. Geen object maar een verschijning. Geen mijnbouw, geen stapsteen naar Mars. Maar de wereld dendert door, de belangen zijn groot, de investeringen enorm. Poëtische taal zal mijnbouw op de maan niet tegenhouden. Wat ze wel kan doen is er een andere werkelijkheid tegenover plaatsen.”

Marjolein van Heemstra - Wat is ruimte waard (2023), p. 69

(Nieuwe zine Badkamerzanger! Hiero te bestellen! Over en sluiten!)

[andrsaccuse04]

Psychologie:

Vraag: Is psychologie gelinkt aan DNA?

Antropologie?

Typen pyschologie: Ontwikkelings, Congitive, Sociale, Klinische

Themas: Persoonlijkheid, Groepsgedrag, Morele ontwikkeling, Onbewuste (Freud), Attachement, Denken

Opgroeien:Groeiende brein capaciteit.

Cognitive, menselijk leren.

Sociale Psychologie: 

Bystander-effect: Als niemand actie onderneemt, doe jij dat dan wel?

in key:  diffusion of responsibility.

Als er een dief is en niemand die wil stoppen, doe jij dat dan wel? Andere factoren kunnen ook uitmaken doals de verschijning van de dief of het uiterlijk van de anderen, etcetera.

Om dit op te lossen moet je de 'groeps-norm' aanpassen, iedereen moet iets willen doen.

Gedrag van individuen onder invloed van de groep.

aangeboren aangeleerd

structurialisme

Hannah arendt: 'De banaliteit van het kwaad.'

Mensen zijn niet slecht ze kunnen slecht doen.

Redenen:

Groepsdruk

Authoriteit

Anonimiteit

Ingroup: Eigen groet, zie je vaak positief

Outgroup: Anderen, buitenstaanders, vaak gegeneraliseer en negetief gezien.

Grit (uithoudingsvermogen / wilskracht) is het belangrijkste voor succes.

Bij goede opvoeging: Kinderen nemen interesses van ouders over.

Bij slechte opveoding: Kinderen gaan verschillen van de ouders qua interesse.

Ingrtedienten + 'goldilocks conditions' = complexiteit

VRAAG: Hoe was het voor de samenleving?

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Krachtige en liefdevolle verschijning van Sirine Slagmulder in Miss België https://www.indegazette.be/krachtige-en-liefdevolle-verschijning-van-sirine-slagmulder-in-miss-belgie/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[levisgeekstuff]

De allereerste X-Mannen comics in Nederland en België

Naast Spiderman en de Fantastic Four (de Vier Vergelders) maakten lezers van Nederlandstalige comics in 1967 ook voor het eerst kennis met de X-Men. In nummer 1924 van de HIP Comics reeks van uitgeverij Classics doken de 'X-Mannen' voor het eerst op. Een terugblik op deze eerste X-Mannen comics in Nederland en België 👉

Hoewel de X-Mannen vanaf de jaren '80 onder schrijver Chris Claremont enorm populair zouden worden en ook gewoon écht een goede comic was, liep het in de eerste oudere nummers allemaal wat stroever.

Nochtans stond, net als bij de andere Marvel series van die tijd, Stan Lee hier mee aan het roer. Zijn basisconcept over de mutanten stond dan ook meteen als een huis, maar de uitvoering was toch beduidend minder. De reeks leek nog geen vaste toon te hebben en er was ook nog geen overkoepelende laag van waar de verhalen naartoe gingen. Een beetje een 'villain of the month' aanpak, die al snel het gevoel gaf dat als je één nummer hebt gelezen je de andere ook al wel kunt raden of voorspellen.

Dat neemt niet weg dat deze oudste X-Mannen een fijn stukje stripgeschiedenis zijn. Jammer genoeg pikte Classics wel pas in bij de Amerikaanse Uncanny X-Men 19. De állereerste X-Men hebben we dus nooit in het Nederlands gezien.

Eigen reeks

Na hun 15 optredens in de HIP Comics reeks, kregen de X-Mannen ook nog een eigen reeks bij Classics die liep van nummer 16 tot 28. Daarin zien we trouwens nog fraai tekenwerk opduiken van Neal Adams 😎

Zootje

Het moet trouwens wel gezegd dat Classics er inhoudelijk best wel een zootje van heeft gemaakt met hun X-Mannen comics. Zo worden er vlak na de eerste verschijning in HIP Comics 1924 met daarin Uncanny X-Men 19 plots 10 nummers overgeslagen bij de 2e verschijning. Die overgeslagen deeltjes zouden dan later in de aparte X-Mannen Classics reeks opduiken, maar wel nadat ze daar eerst tot Uncanny X-Men 59 zijn gegaan 🤔. Nog straffer is dat daarna de verhalen uit Uncanny X-Men 26 tot 31 gewoon nóg eens verschijnen in de X-Mannen Classics reeks, terwijl we die ook al zagen in de HIP Comics.

Checklist:

HIP Comics

1924: Let op daar is de Na-aper (UX 19)

1931: Brandoffer (UX 26)

1936: De Na-aper is terug (UX 27)

1947: Banshees sirene (UX 28)

1965: De super-afgang (UX 29)

1966 De tovenaar ontwaakt (UX 30)

1971: Pas op voor de Moloch (UX 32,33)

1977: Oorlog in een duistere wereld (UX 34,35)

1985: Mekano leeft (UX 36)

1990: De Bobbel en de Verdwijner (UX 37)

19103: Groteks, de sub-mens (UX 38,39)

19110: De wraak van Magneto (UX 40)

19113: Mutant tegen mutant (UX 41)

19116: De tovenaar heeft 3 gezichten (UX 42)

19146: Wie neemt het op… (UX 49,50)

X-mannen Classics

16: Opdracht moord (UX 58)

17: Erop of eronder (UX 59)

18: En toen was er nog maar één (UX 60)

19: IJsman moet 't doen (UX 22)

20: Ik, Lucifer (UX 23)

21: Waar vandaan komt Dominus (UX 24)

22: Het geheim van het amulet (UX 25)

23: Catastrofe (UX 26)

24: De terugkeer van de Mutantenimitator (UX 27)

25: Het sterven van de Banshee (UX 28)

26: Een internationale strijd (UX 29)

27: Verlijn, de andere (UX 30)

28: Vernietig de Kobalt-man (UX 31)

[detroonvannathalie]

26.05.25

Ik wil ook weten wat dat is met die kristallen steen die roos was of azuurblauw.

Ze kwam op de salontafel.

Woorden: exposed

Is niet hetzelfde als exploited,

Maar toch

Woord van het moment: exposed.

Daar over moet ik bezinnen.

Modellen hebben dat na half bloot te staan in de koude en hun reclame te sturen naar honderd mannen.

Koud en bibberen, een dekentje en soep heb ik nodig daarna,

Een model ben ik niet, dat is een Discipline, je moet slim zijn en continu werken en denken rondom je lichaamsgewicht en gezonde verschijning.

Eerder een Urban model ben ik, die zijn lui, eten veel, en zitten dan op posters, met smakeloze juwelen,

Maar ik probeer dat te veranderen en geraffineerd te zijn,

Maar Rihanna niet meer, haar parfum poster was het, ze maken het beter, kunstenaars ontwikkelen de urban music opnames.

Je ziet beelden van schilderijen die tot leven komen, ook bij Beyoncé, niet meer smakeloos te noemen.

En dan Ariana, maar ze wisselen het af met smaakloze beelden.

Maar mijn gewicht is het gevolg van koekjes eten sinds mijn zestien, dat maakt mij geen model.

(Ik had daarvoor een maagdenvlies en een maagdendieet, gemaakt door mijn mama).

Zoals ik zei, modelleren is een discipline.

Maar de spelt was niet smakeloos,

Niets van de juwelen was smakeloos,

Ik had een visioen en wist hoe ik de opname wou opstellen, met goud en zilver,

[tuckerbarreed]

is mijn leven beter geworden door jouw verschijning?... anders lijkt het objectief gezien alsof je mijn hele leven hebt verwoest

[atelieryona]

Newell Harry

Newell Harry — Newell Harry's kunstpraktijk is diep verweven met thema's van kolonialisme, migratie, culturele identiteit en de complexiteit van globale en persoonlijke geschiedenissen. Zijn werk richt zich voornamelijk op de eilandculturen van de Stille Oceaan, met name de Vanuatu-archipel, en hij creëert verbindingen tussen deze regio, Australië, Maleisië en Zuid-Afrika, waar zijn familie vandaan komt. Deze geografische en culturele verstrengelingen staan centraal in zijn benadering.

Onderwerpen van zijn werk:

Kolonialisme en Migratie: Harry onderzoekt de gevolgen van koloniale uitbuiting, vooral voor eilandgemeenschappen in de Stille Oceaan. Hij kijkt naar de manieren waarop deze samenlevingen zijn veranderd door migratie, zowel tijdens als na de koloniale periode.

Taal en Identiteit: Een belangrijk aspect van zijn werk zijn de taalkundige toe-eigeningen van Pidgin en Creoolse talen. Hij gebruikt deze om de relatie tussen taal, macht en identiteit te verkennen, vaak via scherpe en kritische tekstwerken.

Culturele erfenis: Harry gaat in op raciale kwesties en hoe kolonialisme en migratie de perceptie van ras hebben gevormd. Zijn eigen Zuid-Afrikaanse en Mauritiaanse achtergrond geeft hem een uniek perspectief op ras en identiteit in het hedendaagse Australië.

Transnationale Solidariteit: Hij onderzoekt hoe verschillende gemeenschappen door gedeelde ervaringen van onderdrukking en verzet verbonden zijn. Zijn werk benadrukt de complexiteit van solidariteit in postkoloniale samenlevingen.

Werkwijze: Harry's werkwijze is sterk gericht op het verzamelen van verhalen, beelden en artefacten. Hij doet dit tijdens zijn reizen, maar ook door archieven, markten en collecties te bestuderen. Zijn werk is een mix van journalistieke en documentaire technieken, waarbij hij zich richt op de ervaring van zijn familie en bredere gemeenschappen die geraakt zijn door kolonialisme en migratie. Daarnaast put hij uit ambachtelijke tradities van de Stille Oceaan, die hij combineert met een vorm van "concrète poëtica," wat inhoudt dat hij teksten en taal op een visuele, tastbare manier verwerkt.

Zijn praktijk, doordrenkt met een diep respect voor geschiedenis en culturele tradities, maakt hem een kritische stem in de hedendaagse kunstwereld, vooral wanneer het gaat om de rol van Australië in de regio die steeds vaker de "Indo-Pacific" wordt genoemd.

Concrete poëzie is een vorm van poëzie waarin de visuele verschijning van de tekst net zo belangrijk is als de betekenis van de woorden. In plaats van enkel te focussen op de inhoud van de woorden, maakt concrete poëzie gebruik van typografie, lettervormen, lay-out en ruimtelijke plaatsing om extra lagen van betekenis te creëren. Het gedicht wordt dus niet alleen gelezen, maar ook bekeken als een visueel kunstwerk.

[jurjenkvanderhoek]

SOULMATES: HET GEVOEL VAN THUISKOMEN

“Intussen is duidelijk dat particuliere verzamelaars een essentiële schakel zijn in de kunstsector”, schrijft Henri Swagemakers in het boek dat zijn collectie fotografie als onderwerp heeft. Het boek is de catalogus bij een tentoonstelling van deze deelcollectie in Stedelijk Museum Breda: Soulmates. Er kan worden gesteld dat zonder verzamelaars musea nauwelijks bestaansrecht hebben. Musea zelf hebben amper financiële middelen om het hoofd qua uitbreiding van de aangelegde verzameling te kunnen bekostigen. Men is aangewezen op fondsen, sponsoren èn verzamelaars. Niet alleen particulieren verzamelen, ook bedrijven en instellingen als banken leggen een kunstcollectie aan. Ook worden er musea gesticht om een verzameling onderdak te bieden, daarvan bestaan in Nederland diverse voorbeelden. Swagemakers zegt over de verzamelaar als schakel: “Voor galeries om te verkopen, voor kunstenaars om geld voor hun werk te ontvangen en bekendheid te verkrijgen, voor musea als bron van bruiklenen voor tentoonstellingen en om al dan niet door schenkingen en legaten hun collecties te versterken.”

Op de planning van musea worden het tonen van verzamelingen meermaals ingevoegd. Dat is een goede zaak, zodat onderdelen van de collecties niet ongezien in kluizen verdwijnen. Dat de kunst kan bekeken worden en zichtbaar blijft, want de kunstenaars hebben hun werk voor het licht gemaakt – niet voor de duisternis van het depot. Het is een kwestie die meerdere malen op het bordje bij Swagemakers terecht komt: “Vind je het niet jammer dat niemand anders het door jou gekochte werk nog te zien krijgt?” Maar hij dient van repliek door te stellen dat musea per jaar 4 procent van hun bezit tonen. Het kan zelfs zo zijn dat sommige stukken nooit meer worden geselecteerd om publiekelijk te laten zien, omdat deze in geen enkele opstelling passen. Swagemakers vindt het overigens een vreemde vraag, die nooit gesteld wordt aan een rekeninghouder met een groot financieel bezit: “Vind je het niet jammer dat je zo veel geld hebt waar je niets mee doet?” Geld hoeft niet gedeeld te worden met derden, kunst kennelijk wel.

Voor oud-advocaat Henri Swagemakers is kunstbeleving in de eerste plaats een visueel gebeuren. Het zien optimaliseert de beleving, het hebben maakt die ervaring mogelijk. Hij is een liefhebber die zich graag omgeeft met kunst en daar de financiële middelen voor heeft. Hij koopt voornamelijk werk van jonge kunstenaars die nog niet in de belangstelling staan, nog niet bekend zijn als zodanig. Het voordeel daarvan is dat deze nog niet aan de prijs zijn, en hij helpt door de aankoop de kunstenaars op weg. Veelal blijkt later dat zijn aanschaf een goede keuze was, omdat het werk in waarde is vermeerderd en de kunstenaar naam heeft gemaakt. Echter van een belegging is bij Swagemakers geen sprake, hij koopt kunst omdat hij een liefhebber is. Wat in zijn collectie komt blijft daar, hij verkoopt nauwelijks door. “Het verwerven van kunst is vooral emotie”, vindt hij. “De beslissing iets te kopen maakt het spannend. Het werk moet me iets doen, het mag mooi of bizar zijn of wat dan ook. Het werk moet een gevoel oproepen, daar gaat het om.”

De werken in ‘Soulmates’ roepen een gevoel op, niet enkel bij Swagemakers als bezitter maar ook bij mij als toeschouwer. De fotografie in de Swagemakers Collection heeft voornamelijk het menselijk figuur als onderwerp. De verschijning van de mens op de gevoelige plaat is daarin een rode draad. De scenes zijn samengesteld in de studio of op een plek in de buitenruimte waar het kunstfoto’s betreft. Maar ook zijn er gedocumenteerde platen bij die onderweg zijn geschoten in binnen- en buitenland, waarbij het toeval door de lens is gestuurd. In het analoge tijdperk kunnen afdrukken tijdens het proces of achteraf geretoucheerd worden, dit betreft dus het klassieke handwerk. Bij de digitale fotografie worden foto’s bewerkt op de computer en daarna geprint, tot op de pixel precies kan gewerkt en aangepast worden. Als het ware wordt de fotograaf een schilder en is de werkelijkheid getransformeerd tot fantasie. Hoe de uitwerking van AI ofwel kunstmatige intelligentie op de kunstfotografie zal zijn valt af te wachten. De kunstenaar vindt wel weer een weg daarin en zal het naar zijn of haar hand kunnen zetten, hoewel het computersysteem menselijke vaardigheden nabootst: aanleren, redeneren, anticiperen en plannen om zichzelf automatisch bij te sturen.

In het boek bladerend maak ik een reis door de collectie van Henri Swagemakers. Ben ik onderweg langs de weg van de werkelijkheid die zich aldus voordoet en zoals gezegd kunstzinnig is gecomponeerd. Door een eigenzinnig standpunt in die realiteit te kiezen kan dat zijn worden vervormd tot een beeld dat boven de waarheid zweeft. Dat ik mijn fantasie moet focussen om de voorstelling te begrijpen. Achter de zichtbare echtheid schuilt dikwijls een verborgen verbeelding. De werkelijkheid speelt een spel op het wereldtoneel, het theater van de inbeelding. De fotograaf stelt scherp op het visioen in de coulissen om daar zijn of haar verhaal mee te doen. Wat ik zie is niet het oogmerk, maar wat ik voel is het objectief. De fotograaf probeert mijn emotie te kietelen om wat ik ervaar anders te beleven, mijn hongerende ogen de kost te geven en mijn dorstige blik te laven.

Conservator Marjolein van de Ven is trots een selectie van de bijzondere fotoverzameling in Stedelijk Museum Breda te kunnen tonen. Zij verhaalt in haar voorwoord in het boek over haar bezoek aan Swagemakers en op welke manier de verzameling van schilderijen en tekeningen tot stand is gekomen. De nadruk kwam pas later op de fotografie te liggen, wanneer kunstenaars dit medium steeds vaker in hun werk gebruiken. Daarnaar gaat in eerste instantie de interesse van Swagemakers uit, maar al snel komen ook de traditionele fotografen bij hem in beeld. “Intussen is het medium niet meer weg te denken en omvat zijn collectie fotografisch werk in uiteenlopende stijlen en technieken van circa zeventig kunstenaars”. De grenzen vervagen tussen genres. Met name eigent de mode-industrie zich steeds meer de beelden van de kunst en de kunstfotografie toe.

“Ook de opkomst van digitale media en de kneedbaarheid van de fotografie door de snelle technologische ontwikkelingen gaat niet aan Swagemakers voorbij”, schrijft Van de Ven en  noemt enkele voorbeelden daarvan op. Deze maken zichtbaar dat de verzamelaar “volgt wat er in de kunstscene gebeurt en met zijn aankopen inspeelt op de ontwikkelingen waar hij affiniteit bij voelt. (…) Tijdens het maken van keuzes vertrouwt hij sterk op zijn intuïtie.” Met elk werk voelt Swagemakers een sterke verwantschap of aantrekkingskracht en in elk werk herkent hij iets van zichzelf. De kunstwerken zijn als soulmates, het voelt voor de verzamelaar als thuiskomen, samenkomen in de ziel. “De werken uit mijn collectie zijn in de loop der jaren door mij als het ware ontdekt en daarna uitgekozen”, voegt Swagemakers toe. “Zo heb ik (…) bereikt dat ik me kan omgeven met kunstwerken die ik fantastisch vind.”

Het boek toont naast enkele zaaloverzichten van de tentoonstelling op een aantal bladzijden nog thumbnails van andere werken uit de collectie, waar onder meer het Schuilnest van M.C. Escher en het Zelfportret van Jan Mankes het meest opvallend zijn. En nog een aanbeveling tot slot: “Ik hoop dat elke lezer van deze publicatie, maar vooral ook elke bezoeker van de tentoonstelling zich de ogen uitkijkt en geniet zoals ik geniet van het resultaat van mijn gesprokkel!” Want kunst hoort niet in mappen opgeborgen en achter gesloten deuren in depots te schuilen, kunst moet gezien en beleefd worden. Met “Soulmates” doet Stedelijk Museum Breda een verwoede poging en draagt Swagemakers daartoe een steen bij. Kijken dus! En genieten!

Soulmates – Swagemakers Collection. Tekst Marjolein van de Ven, Henri Swagemakers. Catalogus bij tentoonstelling fotografie in Stedelijk Museum Breda (t/m 16 maart 2025). Uitgave VanSpijk [photo] Artbooks, 2024.

[devosopmaandag]

Cáit en Ana, Jessica en Zazie

Afgelopen week kwamen twee meisjes op mijn pad. Het eerste meisje, Cáit, was Iers en een jaar of tien, het tweede meisje is Engels en een paar jaar ouder. Haar naam is Jessica Vye. Ik schrijf over Cáit in de verleden tijd omdat ze alweer verdwenen is en ik slechts herinneringen heb aan haar. De allereerste keer dat ik haar zag, had ze zich verstopt in het hoge gras, opgekruld als een slapend hondje. Haar zussen riepen haar de hele tijd, maar ze hield zich heel lang stil. Jessica heb ik hier vlakbij me. Ze draagt een lichtgrijze jurk met lange mouwen en een opstaand kraagje dat slordig openvalt. Haar wat vlassige blonde haar is opgestoken en ze kijkt starend in de verte. Haar lippen zijn als die van een vrouw. Daar klopt helemaal niets van. De Jessica die ik voor ogen heb heeft donker haar en is nog een echt meisje, maar wel een met een lichaam waarvan de proporties niet langer kloppen. Zwijgen doet ze nooit. Als ze alleen is, kletst ze de hele tijd door in haar hoofd. Om Cáit, die de zomer doorbrengt bij een echtpaar dat een kind verloor, heb ik een aantal keren moeten huilen in de bioscoop*, om Jessica heb ik tijdens het lezen** vaak moeten lachen, al vond ik haar soms ook wat vermoeiend. Maar aan het einde van het boek liet ik ook om haar bijna een traan.

Cáit bracht een ander zwijgend meisje in herinnering, de kleine Ána in de film 'Cria Cuervos', een film van Carlos Saura uit de jaren zeventig. Ik herinner me vooral haar grote donkere ogen en haar eenzaamheid in een kil huis. Ze droeg stilte als een schaduw om zich heen. Jessica riep Zazie in herinnering, uit de roman 'Zazie in de metro' van Raymond Queneau. Zazie is even duizelingwekkend levendig als Jessica. Beiden houden ervan om te spelen met de taal, niet omdat ze zich daarvan bewust zijn, maar omdat ze spelen met alles wat ze zien en meemaken. Hun geesten werken heel snel en daarmee zorgen ze vaak voor vrolijke verwarring. Cáit en Ana, en Jessica en Zazie staan voor twee soorten meisjes: de stille en de drukke, de observerende en de initiërende. Het lijkt dat vooral meisjes zich goed lenen voor deze stereotypen in film en literatuur. Dat beweer ik natuurlijk omdat ik zelf een meisje ben. Met jongens lukt dat ook.

Ik herinner me dat we in de zesde klas van de lagere school gezamenlijk een boek lazen over twee meisjes. De ene was klein, druk en donker, de ander was langer, stil en blond. 'Precies jullie', zei de onderwijzer, en wees naar Jeannette en mij. Dat vond ik helemaal niet leuk. Ik herinner me dat ik stiekem dacht: ik wou dat ik de stille was, want dat is veel interessanter. Wat meisjes soms denken!

*'The Quiet girl' | regie: Colm Bairéad | gebaseerd op 'Foster' van Claire Keegan | de rol van Cáit: Catherine Clinch | Ierland 2022

**'Ver van Verona' | Jane Gardam | vertaling: Gerda Baardman en Kitty Pouwels | uitgeverij Cossee 2020 | oorspronkelijke verschijning 1971

[rotterdamvanalles]

Voetballer Willem van Hanegem (midden), die samen met journalist Kees Jansma (links) een boekje heeft geschreven voor de voetbaljeugd, 20 februari 1975.

Uit het Vrije Volk van 20 februari 1975:

(Van onze sportredactie) ROTTERDAM - Willem van Hanegem heeft gisteren formeel het eerste boek 'overhandigd' gekregen van zijn voetballessen in techniek, tactiek en kromme ballen. De officiële verschijning vond plaats in de kantine van het Feyenoord-stadion onder aanwezigheid van zijn vriend Frans Derks en de Feyenoord-spelers Wim Jansen, Wim Rijsbergen en Eddy Treytel. De tekeningen in het boek zijn gemaakt door Dick Bruynestein. De tekst is van journalist Kees Jansma.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 20 februari 1975.