#visioen

[ralph-mulder]

De leugen over Jezus Christus

[languagedeath]

Zes Eilandvisioenen oftewel Feurgelaten van de Schiermonnikoger zienster-dichteres Pita Grilk

Geschreven door Dyami Millarson Eergisteren heb ik zes gedichten van Pita Grilk bewerkt. Ik wil het document voor iedereen beschikbaar stellen omdat het een uitkomst kan bieden voor de bestudering van de Schiermonnikoger taal. Dit is de Google Drive- verbinding naar het betreffende document: https://drive.google.com/drive/folders/1R3DTXVkBj2_LUJon7GyfdRJfavSO3RdNIk heb diverse taalfouten…

[twafordizzy]

C.O. Jellema Dicht de Dag

bron beeld: nrc.nl Zeegezicht Op de palm van jouw hand, in dat landschap /  van gevormde levenslijnen, niet groter / dan een flinke waterdruppel – terwijl zonsondergang de hele / hemel boven de eindstreep van het eiland / ginds in Turner-kleuren zet – die babykrab, voorzichtig / van tussen basaltblokken geraapt, / zijn onderkomen waar hij wachtte op de vloed. Nog kleiner dan de nagel van jouw…

[zwerfplaneet]

moeder kip en haar kuikentjes...

[kestarren]

'Het visioen van Hermes Trismegistos ~ The Vision of Hermes Trismegistus', by Johfra Bosschart.

[fransopdefiets]

27-7 Repvåg

In de winkel van Sinkel vonden we gisteren tussen alle gezinsverpakkingen met rendier-, eland-, en walvisvlees (en accu’s en winterbanden etc) ook nog twee ingevroren zalmfiletjes en een zak gemengde groenten.

We vroegen elkaar van de week: Waar denk je aan onder het fietsen? En de verrassende conclusie was, aan niks bijzonders. Vooral als je moet klimmen of als je moe bent, denk je nergens meer aan. Dan gaat alle energie naar je benen en is er niks meer over voor je hersens. En dat is natuurlijk ook het doel, in een goede vakantie maak je je hoofd leeg en ga je dat niet vullen met allerlei plannen en projecten. Fietsen met Mayke is trouwens een genoegen, ze heeft een enorm uithoudingsvermogen, ze klimt beter dan ik maar is langzamer in de afdaling, klaagt niet en heeft plezier in kamperen en een potje koken voor de tent. We zitten nu in de zesde fietsdag samen, hebben alle soorten weer al gehad, ruim 460 kilometer afgelegd met al onze bagage en de stemming zit er nog steeds goed in.

Om vijf uur vanmorgen staat de zon al op de tent en tegen de tijd dat we vertrekken, is de temperatuur al weer ruim boven de 20 graden. De camping is ook een missiepost en ik raak aan de praat met een prototype missionaris met een grote witte baard. Hij wil graag een foto van ons maken en zegt zoiets als cycling makes a strong body but also a strong mind. Volgens mij begint zo’n fietstocht met een crazy mind en wordt het daarna vanzelf een strong mind.

We beginnen met een lange gestage klim, daarna een heel stuk over de golvende hoogvlakte en vervolgens een snelle afdaling naar Olderfjord. Boven staat weer een pittige wind van opzij, maar als we lager komen, neemt die gelukkig weer in kracht af. Die hoogvlakte blijft een fenomeen, zoveel verschillende kleuren groen, rotsen, berkjes en die wind.

In Olderfjord kunnen we inkopen doen bij de MatsKroken de volgende mogelijkheid is pas morgenmiddag weer in Honningsvåg. Tot onze schrik hebben ze de belangrijkste zaken, zoals porties havermout (terwijl je die toch echt overal kunt krijgen), granola Griekse yoghurt en witte bolletjes niet. Uit arren moede schaf ik maar een rendierworst aan voor het ontbijt morgen. Wat ze wel hebben is een café met koffie en wafels. Als ik de camping google waar we vandaag ons doel van gemaakt hebben, blijkt dat die geen tenten meer doet. Als ik bel of ze hutten vrij hebben, krijg ik een wat moeizaam engels sprekende Noor aan de lijn. Alles is vol, maar we kunnen voor 1000 kronen in de caravan slapen. Omdat het alternatief 55 km verderop ligt, zeg ik maar ja. Hij hoeft mijn naam niet te weten, alleen met hoeveel mensen we zijn. Later, onder het fietsen, krijg ik een visioen van een morsige oude man achter een roestig metalen bureau in een houten schuur met een bord met het woord camping erop geschilderd in slordige handgeschilderde letters en daaromheen een soort autosloperij met een oude verzakte caravan. Maar als we aankomen, blijkt het tegenovergestelde waar. Het is een gloednieuwe grote caravan met prachtig uitzicht over de fjord. Het hele terrein is trouwens super verzorgd, hier willen we op de terugweg ook wel weer slapen.

Gefietste afstand: 69,7 km

Gefietste tijd: 5,5 uur

Afstand tot de Noordkaap als je hem op de korrel neemt: 40,6 km

[joostjongepier]

Wat?   Ambroise Vollard (1899) door Paul Cézanne, Hommage to Cézanne (1900) door Maurice Denis, Landscape with Ploughman (1889) door Vincent van Gogh, Vision of the Sermon (Jacob Wrestling with the Angel) (1888) door Paul Gauguin, The Pardon, Breton Women in a Meadow (1888) door Emile Bernard, Gustave Coquiot (19010 door Pablo Picasso, Interior with a Young Gill (Girl Reading) (1905-06) door Henri Matisse en Wilhelm Uhde (1910) door Pablo Picasso

Waar?   Tentoonstelling After Impressionism: Inventing Modern Art in National Gallery, Londen

Wanneer?    9 augustus 2023

De tentoonstelling After Impressionism heeft een brede doelstelling. Het wil laten zien hoe, na het impressionisme, kunstenaars braken met alle vaste tradities en de basis legden voor de kunst van de 20e en 21e eeuw. Het toont hoe in verschillende steden (Parijs, Barcelona, Wenen, Berlijn, Brussel) nieuwe wegen werden ingeslagen. En het toont de geboorte van nieuwe bewegingen als fauvisme, kubisme, Nabis, expressionisme en abstractie.

Parijs was bij uitstek de stad waar het gebeurde. Een sleutelspeler in het netwerk van kunstenaars was Abroise Vollard. Deze kunsthandelaar was er voor verantwoordelijk dat het werk van Cézanne, Van Gogh, Gauguin en Picasso onder de aandacht werden gebracht van een internationaal publiek. Paul Cézanne schilderde een portret van deze spin in het culturele web. Zelf had Cézanne ook een belangrijke positie, als beïnvloeder van een nieuwe generatie kunstenaars. Zijn pogingen om een realistische weergave van voorwerpen te geven en tegelijkertijd naturalisme los te laten, had grote invloed op veel schilders na hem. Maurice Denis schilderde een groep kunstenaars, de Nabis (de Profeten), staand om een stilleven van hun inspirator. De bijeenkomst vindt plaats in de Parijse studio van Vollard. Aan de wand hangen schilderijen van Paul Gauguin (die eigenaar was van het stilleven van Cézanne) en van Auguste Renoir. Vollard staat rechts naast het schilderij. Grappig is de kat van Vollard die ons van onder de ezel met een achterdochtige blik aankijkt.

Vincent van Gogh ontwikkelde een heel eigen visuele taal. Hij schilderde Landscape with Ploughman vanuit het raam van de inrichting in St. Rémy. De scène is gebaseerd op directe observatie, maar was tevens geladen met persoonlijke betekenis. Het schilderij heeft een uitdrukkingskracht die onafhankelijk is van de afgebeelde objecten.

Van Paul Gauguin hangt hier een werk dat ik al lang bewonder, maar nog nooit in het echt had gezien: Vision of the Sermon. De achtergrond van het schilderij is effen rood. Een boomstam deelt het werk diagonaal in tweeën. De onderste helft toont een groep Bretonse vrouwen in traditionele kostuums die hun hoofd buigen in gebed. Rechts zien we het hoofd van de priester die zojuist een preek heeft gehouden over Jacob worstelend met de engel. En in het deel rechts boven zien we hoe Jacob in gevecht is met de engel. Het werk is allesbehalve naturalistisch. We zien een visioen, een droom. Gauguin geloofde dat kunstenaars, net als priesters, in staat waren om grote ideeën fysiek vorm te geven.

The Pardon van Emile Bernard toont Bretonse vrouwen die een ‘Pardon’, een soort religieuze bedevaart, bijwonen. De achtergrond van het werk is effen groen. Het werk roept een sterk déjà vú-gevoel op. De overeenkomsten met Gauguins Vision of the Sermon zijn groot. Stijl en idee komen dermate overeen dat het geen toeval kan zijn. Dat is het dan ook niet. Gauguin en Bernard schilderden beide werken tijdens een gezamenlijke trip naar Pont-Aven. Later ruzieden de twee erover wie als eerste deze radicale niet-naturalistische manier van schilderen had bedacht.

Pablo Picasso schilderde schrijver en criticus Gustave Coquiot in avondkleding en met een maskerachtig gezicht voor zijn eerste Parijse tentoonstelling, georganiseerd door Vollard. Coquiot stond als kunstcriticus welwillend tegenover avant-garde-kunstenaars. Hij schreef het voorwoord voor die eerste Parijse expositie van Picasso.

Matisse schilderde zijn dochter Marguerite in een interieur met tal van decoratieve objecten. Het geheel is een en al kleur. Het werk vormt een overgang naar het fauvistische werk waar hij bekend mee zou worden. Kunstdealer, verzamelaar en kunstcriticus Wilhelm Uhde werd door Picasso in kubistische stijl weergegeven. Gezicht en achtergrond worden opgebroken in een grote hoeveelheid monochrome facetten.

Zo staan twee belangrijke kunststromingen die de twintigste-eeuwse kunst zouden gaan bepalen, tegenover elkaar: het fauvisme, waarin kleur centraal staat en het kubisme waarin de lijn de overhand heeft.

[liefdesleven]

oh god zonet een visioen van de toekomst gekregen al mn sinterklaas gedichten zullen gaan over dat ik trans ben . oh god nee mn hele familie gaat over mn gender dichten ik zie het aankomen. "ik dacht mn dochter ik ken der / heeft ze nu ineens een ander gender" . zie je het voor je dit gaat niet goed worden

[smallvictories]

Vrouw krijgt visioen in een tuin, Georges de Feure, 1897

[rotterdamvanalles]

Sint Luciastraat, expeditiehof op de plaats van het vroegere Rooms-Katholieke instituut Sint Lucia, 1955-1962.

Lucia van Syracuse (volgens traditie 283-304) is een christelijke martelares, die vereerd wordt als heilige door katholieke en orthodoxe christenen. Ze is de patroonheilige van de blinden. Ze is de enige katholieke heilige die ook vereerd wordt door de lutheranen in Scandinavi��, in vieringen die veel voorchristelijke elementen van een joelfeest voor de zonnewende hebben behouden.

Volgens de legende leefde Sint Lucia in de tijd van de christenvervolgingen door keizer Diocletianus (regeerde 284-305). Ze was de dochter van een Romeins burger in Syracuse, die haar vader op jonge leeftijd had verloren. Haar moeder, Eutychia, leed al vier jaar aan dysenterie. Beide vrouwen brachten een nacht biddend bij de tombe van de christelijke heilige Sint Agatha door, de beschermheilige van Catania. Aan het einde van de nacht verscheen de heilige voor Lucia in een visioen. De heilige voorspelde Lucia daarin dat zij de glorie van Syracuse zou worden, zoals Agatha dat van Catania was. Ook was haar moeder terstond op wonderbaarlijke wijze genezen.

De bekendste versie van de legende van Sint Lucia is afkomstig uit de Legenda Aurea, een verzameling heiligenlevens van de 13e-eeuwse schrijver Jacobus de Voragine. De oudst bekende versie van de legende stamt echter uit de 5e eeuw, en er mag worden aangenomen dat de legende in de 6e eeuw al wijdverspreid was. Zo wordt ze genoemd in het sacramentarium van de 6e-eeuwse paus Gregorius I. In de daaropvolgende eeuwen is haar legende onder andere opgetekend door de Britse christelijke schrijvers Adelmus en Beda.

De heiligenlevens van Sint Lucia vertonen gelijkenissen met die van Sint Agatha en staan vol met aan haar toegeschreven wonderen. De mogelijkheid dat de heiligenlevens berusten op een historisch personage wordt groot geacht. Sint Lucia komt namelijk in vrijwel alle middeleeuwse verzamelingen van heiligenlevens voor. Ook is er in de catacomben van Syracuse een graftekst van rond het jaar 400 ontdekt, die waarschijnlijk werd aangebracht als herkenningspunt voor pelgrims. Rond het jaar 600 waren er al kloosters in Syracuse en Rome aan haar gewijd.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[v-ceulemans]

Homilie voor de eucharistieviering ter gelegenheid van Wapenstilstandsdag

11 november 2024 – Sint-Willibrorduskerk Olmen lezingen: Jesaja 32,15-18           Johannes 15,9-12 Broeders en zusters, het visioen van de profeet Jesaja, waaruit we zonet enkele verzen hoorden voorlezen, kadert in het deel van dit Bijbelboek, waarin de profeet met scherpe waarschuwingen de verantwoordelijken in de samenleving vermaant: denk maar niet te snel dat de Heer zich niets aantrekt…

[peterpijls1965]

Een tijd van sferen

De trilogie Sferen van de Duitse filosoof Peter Sloterdijk las ik niet. Destijds vond ik zijn werk onnodig lang van stof, warrig en vrijblijvend postmodern. Daarmee bedoel ik dat Sloterdijk iedere vorm van gelijk stuk relativeerde en alles maximaal inwisselbaar en betrekkelijk vond. Niet alleen de geschiedenis, maar ook opvattingen en smaak.

Sloterdijk leek begin jaren negentig alleen zichzelf en zijn lezers serieus te nemen. Over gewone mensen.met alledaagse levens - bijna iedereen - boog hij zich weinig. In de aanloop naar corona werd dat meteen het probleem met sferen en hun pleitbezorgers: ze bevonden zich soms al ijlend dermate hoog in hun eigen atmosfeer ('peergroup'), dat anderen liever de afwas gingen doen of psychofarmaca verkozen boven het visioen van het superieure ik met oordopjes in, een literfles water in de ene hand en een kartonnen beker met sojakoffie in de andere. Neuriënd: ik ben een onbegrepen borderliner.

Ik betwijfel nog steeds of volgelingen van Peter Sloterdijk cum suis hem wel om de goede reden lezen - als ze het al doen. Sloterdijk werd een cultfiguur die in raadsels en parabels spreekt. Misschien wordt hij verkeerd begrepen, heeft hij een vorm van gelijk of ongelijk die over vijftig jaar goed worden ingeschat. Zie de late waardering van Arthur Schopenhauer en Baruch Spinoza of de posthume afgang van de lang opgehemelde Nietzsche.

Één keer zag ik de sterfilosoof Peter Sloterdijk van dichtbij. Hij was hoogleraar filosofie in Duitsland en mediaster toen hij begin jaren negentig op een avond in het gezelschap van studenten mijn stamkroeg Jenze in Maastricht betrad.

Om de lezer een beeld te geven van deze morsige pijpenla: de vijftien tot twintig (drukke avond) aanwezigen amuseerden zich bijvoorbeeld met bingedrinken, openlijk drugsgebruik, langdurige discussies die onbeslist eindigden of de sympathieke geste om een stomdronken, slapende stamgast te trakteren op brandende sigaretten in zijn neus- en oorgaten.

De professor en schrijver Peter Sloterdijk had het zichtbaar naar zijn zin. Behalve ik keek niemand op toen hij binnenkwam. Ik ging er van uit dat hij op de Universiteit Maastricht een college had gegeven of deelnemer aan een symposium was geweest.

Sinds corona vraag ik me af of ik de breedsprakige, ongrijpbare filosoof destijds beter had moeten lezen. Ik ken hem nog steeds alleen van interviews, recensies en samenvattingen afgedrukt op de achterkant van zijn boeken.

Toen ik nog een televisie had, tot vier jaar geleden, viel het me op dat het woord 'sfeer' veel gebezigd werd, bijvoorbeeld in een talkshow waar na een ijzingwekkend interview met de vader van de misbruikte en vermoorde Anne Faber de bekende Nederlander Gordon mocht aanschuiven.

Ik vond het een teken aan de wand in een tijd waar alles entertainment werd, inclusief het boek dat de vader van Anne Faber over zijn dochter geschreven had.

Tijdens corona begonnen mensen in mijn beleving hardop te ijlen. Door medicatie- en drugsmisbruik in combinatie met obsessieve vormen van internetverslaving die hen in de fuik van algoritmes liet zwemmen. Op de sociale media, en vooral op Youtube. Hun opvattingen werden conspiracy gevonden, de aanhangers door weldenkende mensen 'wappies' genoemd.

Tot die zo goed opgeleide en slimme veelverdieners de opvattingen van de wappies gingen omhelzen en propageren, ik vrees tot op de dag van vandaag.

Nu het virus latent suddert en zich wat restschade betreft laat samenvatten als poli's voor longcovidpatiënten en hun schadevergoedingen, lijkt Nederland economisch en moreel in twee kampen verdeeld; winnaars en verliezers.

De laatsten niet zelden door economische ondergang, de eersten omdat ze financiële voorspoed wisten te combineren met het mogelijk moreel superieure besef dat in deze sferische, ijle tijd ook de ogenschijnlijke verliezers bij het kamp van de succesvolle overlevers kunnen horen. Alleen hebben ze er moeite mee dat toe te geven. Ik heb de indruk dat sommigen de dood verkiezen boven hun ongelijk toegeven.

Bijvoorbeeld omdat de losers de goeddeels onnodige sterftegolf door corona al meer dan een de decennium zagen aankomen, of misschien wel een leven lang voorvoelden dat een catastrofe ophanden was, eerstens in de persoonlijke levenssfeer. De loser in kwestie, ik bijvoorbeeld, wordt vaak voor ongrijpbaar, koppig en asociaal gehouden. Vooral door mensen die hij nooit meer ziet maar die soms al meer dan een decennium zijn sociale media obsessief volgen en pas sinds corona krampachtig proberen uit te vinden wie of wat hij is, liefst door hem fysiek panisch te ontwijken.

[jeanschoonbroodt]

GOD spreekt m.b.t. de profetendiensten.

1 Thess. 5 ; 18-20. + 2 Petr. 1 ; 21. + Rom.8 ; 14-18.

De profeet spreekt niet van uit zich zelf, maar wordt door de Geest van GOD geleid en gedreven om God's woorden te spreken of te schrijven of uit te beelden... om te openbaren droom/visioen/openbaring naar GOD's heilige wil voor en tot hen... tot wie HIJ zich richt. Hetzij tot Israëlieten en Joden en/of heidenen of tot koningen of koninkrijken of christenen/christelijken en/of kerken enz.

Dit zegt GOD m.b.t. de profetendiensten van hen die tot profeet geroepen zijn in deze laatste dagen voor Christus' wederkomst van uit de hemel met de hemelse legerscharen :

"Hoort, gij profeten en profeterenden en openbarenden, IK BEN GOD en heb jullie allen geroepen en geordend door Mijn Hand tot deze heilige diensten voor de Ekklesia en voor de natiën en volkeren en stammen, gelijk het Mij behaagde van voor grondlegging der schepping. IK BEN. IK sprak tot de herder Mozes en riep hem tot de dienst om Mijn profeet te zijn en Israël uit te leiden van Egypte naar het beloofde land, dat IK aan Abraham had beloofd voor zijn nageslacht. IK BEN. IK riep en stelde aan en zalfde alle profeten en alle koningen van Israël... zoals IK beschikte met olijfolie als zichtbaar teken, dat IK hen zalfde... en dus ordende en bekrachtigde en bekwaamde tot hun heilige taken/diensten voor Mijn volk, maar sommigen van hen werden ook naar heidense volkeren gezonden om aldaar ook Mijn werken te doen naar Mijn voornemen, gelijk bijvoorbeeld de profeet Jona, die naar Ninevé gezonden werd om die stad te redden van de ondergang. IK BEN. Zie, IK zag niet alleen om naar de Israëlieten, maar ook naar andere volkeren... zoals IK dat beschikte. IK BEN. Mijn liefde ging uit naar allen, maar helaas waren velen niet bereid Mij ten volle te leren kennen noch te erkennen. Zodoende kondigde IK vaak oordelen aan... en als men zich verootmoedigde en oprecht berouw toonde en men tot Mij riep om genade... dan liet IK Mij verbidden tot hun heil en/of verlenging van hun levensdagen. IK BEN. Ook in deze dagen zendt IK profeten onder de mensen, die in Mijn gezag en Geest en kracht tot mensen spreken in de Ekklesia, maar ook op de straten en pleinen en op markten en aan de kruisingen van de wegen enz. om de Ware Bruid tot de Bruidegom te roepen... en haar voor te bereiden om met Hem verenigd te worden. IK BEN. Mijn Geest is vaak bedroefd wegens het ongeloof in deze heilige taken die IK de Mijnen heb toevertrouwd, daar velen zelfs in kerken en gemeenten vaak ten dele kennen... en vaak Mijn Zijn en Mijn werken in deze verloochenen en/of ontkennen... en ja.. zelfs bestrijden als zijnde "Oudtestamentisch optreden van onkundigen en dwazen" enz, zoals men Mijn werk via en met Mijn profeten betitelde. IK BEN. 'Kijk uit met die mannen", zei men dan, "zij dwalen in de leer en denken profeten te zijn, maar wij hebben geen profeten meer nodig, want wij hebben alles in de schrift. Wij hoeven niets meer toe te voegen. De schrift is compleet". Hierdoor verhardden zij zich vaak tegen Mij en Mijn Geest en Zoon... en hebben zij vaak zelfs anderen tegen Mijn profeten en profeterenden opgehitst en hen bestreden of zelfs uit de Ekklesia gezet. IK BEN. Maar Mijn trouwe profeten hebben al hetgeen geprofeteerd en geopenbaard dat IK hen gaf, ongeacht of zij erkend werden of niet. IK BEN. Want ziet, IK BEN trouw ook al zijn velen ontrouw. IK BEN. Zalig/gelukkig zijn zij die zich niet aan Mij noch aan Mijn profeten storen... noch hen enige aanstoot tot ergernis geven. IK BEN. Zie, IK kom spoedig en Mijn loon met Mij om een ieder te vergelden naar zijn werken. IK BEN." ;

Spreekt de Almachtige, de HERE der hemelse heerscharen, de Alpha en de Omega.

Ontvangen door de Wind 7./JMPS.

D.d. 16.06.2024.

[ruwolf]

Bemoedigend visioen over een reeds dementerende vader

[charleshaddonspurgeon]

Een krachtig middel tegen de zonden Wanneer iemand ernstig over de striemen van Jezus nadenkt, remmen zij de geestelijke wanorde. Deze mens ziet zijn Heere lijdend voor ogen en een stem zegt tot zijn opkomende lusten: "Tot hiertoe zult gij komen en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven (Job 38:11)." Zijn voeten waren bijna uitgegleden, ware het niet dat het kruis van zijn Meester voor hem stond, als een meest effectieve barrière om hem in toom te houden. Menigeen is er haastig langsgegaan, ongecontroleerd door welke macht dan ook, totdat een visioen van de gekruisigde Jezus voor zijn ogen verscheen en hij tot een gezegende halte is gebracht. Ik moet denken aan de merkwaardige gebeurtenis van kolonel Gardiner , want wat hem overkwam is letterlijk geestelijk gebeurd met tienduizenden, ze waren in dienst getreden om te zondigen, verkocht aan Satan, maar een blik op de Redder die gedood werd voor zondaren heeft hen doen stoppen en ze durfden niet langer te spotten. Welnu, het is geweldig voor een arts om een ​​geneesmiddel te vinden die de ziekte binnen de grenzen houdt, zodat deze niet het uiterste stadium van kwaadaardigheid bereikt. En dit doet het kruis van Christus, het bindt de boeien van woede en onheilige passie in. Wat een wonderlijke kracht hebben de smarten van Jezus op de gelovige! Hoewel het kwaad nog steeds in ons is, kan het toch geen heerschappij over ons hebben, omdat wij niet onder de wet zijn, maar onder genade. ¹ Kolonel James Gardiner, (11 Januari 1688 – 21 September 1745) was een Schotse soldaat die vocht in het Britse leger en krachtdadig werd stilgezet door een visioen van de lijdende Verlosser.

[fransopdefiets]

6-8 Offersøy

Om het wachten op de Hurtigruten te bekorten at ik een pizza met ananas, worst en tomaat. Niet erg culinair, wel zeer bevredigend. En het bleek de juiste keuze achteraf, want deze boot heeft geen drie restaurants zoals de vorige. Je geniet of een compleet diner, of je neemt genoegen met een garnalensandwich van 10 euro.

Ook interessant, ik heb nu de engelstalige pagina’s gevonden op de Hurtigruten-website om een ticket te boeken. Niet dat het daar wel lukt, maar je leert wel iets. Daar bieden ze de 67+ korting nl. niet aan, dat doen ze alleen op de pagina’s in het Noors, terwijl die korting toch echt op alle EU inwoners van toepassing is, de boeven! En het scheelt een hoop, ik betaal nu als erkende bejaarde 368 kronen (31 euro) aan de kassa aan boord om 15 uur mee te varen, als ik het kaartje vooraf online op de Noorstalige pagina’s koop is het bejaardentarief al opgelopen naar 555 kronen (46 euro) en boek je via de Engelstalige pagina’s, dan betaal je de volle 1110 kronen (92 euro). Volgt u het nog? Dus het loont om gewoon op de bonnefooi op te komen dagen. En voor dat geld sta je nog geen twee nachten op de camping hier in Noorwegen, maar vaar je wel mee op een passagiersschip en spaar je en passant acht dagen fietsen, eten en campings uit.

Maar vannacht had ik toch een klein beetje spijt, want dit oude schip beschikt niet over comfortabele lange banken, maar over krappe tweezitsbanken met leuningen en om er een bed van te maken, moest er nog een stoel schuin achter voor mijn onderbenen, dus ik lag in een kronkel. Maar ik sliep! De Vesteraalen is een soort mini-cruisescheepje. Salonnetje voor, salonnetje achter, restauratie midscheeps met een TV die 24 uur aanstaat, dus geen geschikte slaapplek, bovenop een panoramasalon met bar en natuurlijk veel buitendek.

‘s Morgens precies om negen uur, ja ze houden van symboliek, passeren we de poolcirkel in zuidelijke richting. Het is hier een doolhof van kleine rotseilandjes en de Noren hebben de moeite genomen om op regelmatige afstand een wereldbol te plaatsen precies op de parallel. Daar varen we dan vlak langs en op het moment supreme, als iedereen met zijn iphone over de railing hangt om die wereldbol er mooi op te krijgen, geven ze een geweldige hijs aan de scheepstoeter, zodat iedereen zich het leplazarus schrikt. Ik krijg een visioen van een regen van iphones die in zee verdwijnen, maar het blijft bij een beeld in mijn hoofd.

Tegen twaalven zijn we in Sandnessjøen en ik ga weer op zoek naar een kapper. Bij de tweede is het raak. De kapster spreekt geen Engels, maar als ik een foto van mezelf van drie maanden terug laat zien, zegt ze OK en ik word in een half uurtje gefatsoeneerd. Daarna steek ik me in de fietskleren in een WC (dat is zo goed hier, winkels, winkelcentra, openbare gebouwen, ze hebben allemaal gratis schone WC’s, in tegenstelling tot Nederland waar er het wildplassen stimuleren door juist alle WC’s uit de openbare ruimte te verwijderen of heel duur te maken), doe boodschappen en fiets naar het zuiden. Ik hoef niet zo ver vandaag en onderweg is er tijd om de oude kerk bij Alstahaug te bekijken, die ik op de heenweg gemist had wegens tijdgebrek. Veel viel er niet te zien, behalve een wel aardig altaarstuk, dat een beetje weggestopt zit in een nis achter het huidige altaar.

Ik stop op de camping van het eiland Offersøy en scoor een heel mooi plekje pal aan de fjord.

Gefietste afstand: 32 km

Gefietste tijd: 2 uur