#verlost

[alldragonballstuff]

Hallo meine deutschen Tumbler:innen :) ich würde mich freuen, wenn ihr an der großen Wahlumfrage der Linken mitmachen würdet:

https://www.die-linke.de/wahlen/grosse-befragung/befragung/

Unter allen Teilnehmenden wird die Chance auf soziale Gerechtigkeit verlost!

Hab euch lieb ♥️

[unscharf-an-den-raendern]

Das Stimmungskiller Plakat wurde ja verlost, also ist es wahrscheinlich nicht mehr im Jungszimmer

Bleiben noch das Flipchart, Colins Hemd oder das Pastinade-Poster.

[techniktagebuch]

25. Juni 2024

Ein Fußballabend anno Zwanzigvierundzwanzig

In diesem Jahr finden die Fußballeuropameisterschaften der Männer in Deutschland statt, einige Spiele auch im Berliner Olympiastadion.

Die Eintrittskarten dafür werden von der UEFA ab Herbst 2023 verlost. Dafür muss man sich online registrieren und kann dann pro Spiel Wünsche für bis zu vier Karten abgeben. Zu einem Stichtag wird ausgelost und man muss dann aber auch alle Karten kaufen, für die man den Zuschlag erhalten hat. Die Karten sind personalisiert und wie gut sie sich weiterverkaufen lassen, wird wohl bewusst im Unklaren gelassen.

Ich biete auf Karten für insgesamt 1.600 € und erhalte keine davon. Es gibt noch eine zweite Runde mit den Tickets, die in der ersten verlost aber nicht abgenommen wurden. Daran nehme ich aber nicht mehr teil.

Eines der Spiele ist ein Gruppenspiel – Österreich gegen die Niederlande – am 25. Juni in Berliner Olympiastadion. Dafür bietet mir ein Freund spontan eine Karte an.

Die Karten werden anscheinend gar nicht mehr in Papierform verwendet (zumindest bemerke ich nirgends eine entsprechende Option), sondern digital in einer UEFA-App auf dem Smartphone hinterlegt.

Es stellt sich heraus, dass die Personalisierung eher leichtgewichtig ist. Entweder kann die Person, die die Karten ursprünglich gewonnen hat, in ihrer App weitere Personen mit angeben und muss dann für alle die Tickets am Einlass vorzeigen.

Man kann ein Ticket auch einfach an eine E-Mail-Adresse übertragen. Der/die Empfänger*in muss sich auch die App installieren und dort unter dieser Adresse anmelden. Sogleich erscheint die frohe Botschaft „Ihnen wurde ein Ticket übertragen.“

So erhalte ich meine Karte für das Spiel. Sie umfasst auch eine 36-Stunden-Fahrkarte für den Berliner Nahverkehr. Dazu muss ich mir aber eine weitere UEFA App herunterladen, die auch für das ganze andere Brimborium rund um die EM zuständig ist (Spielplan, Stadioninfo, News, Tippspiel, etc.).

Für diese App verwende ich natürlich die selbe E-Mail-Adresse und werde nach einem Passwort gefragt. Das ist vermutlich dasjenige, dass ich bei der Verlosung vergeben und mir aber nicht notiert hatte, höchstens auf einem Rechner gespeichert, der mittlerweile kaputt ist.

Ich zögere etwas, einen Passwort Reset zu machen, nicht dass ich mein wertvolles Ticket dabei verdaddele, aber dann klappt der Vorgang reibungslos. Die Fahrkarte brauche ich allerdings am Ende gar nicht, da ich alle Strecken mit dem Fahrrad zurücklege.

Beim Einlass wird das Ticket zweimal kontrolliert, einmal offenbar über einen Bluetooth-Empfänger, an den man sein Smartphone hält. Das zweite Mal mit einem Scanner, dem man einen QR-Code, der erst kurz vor dem Spiel in der App erscheint, zeigen muss. Die App erlaubt es auch nicht, Screenshots der Tickets zu machen. Einen Ausweis oder Pass will hingegen niemand sehen.

Anders als bei meinem letzten Besuch im Stadion vor zwei Jahren, sind wir diesmal sehr zeitig da und ich kann mich gründlich umschauen, bevor das Spiel beginnt. Schon bekannt sind mir drei große Videodisplays, die an den beiden Längsseiten und in der Ostkurve unter dem Stadiondach hängen.

Soweit ich mich von Bundesligaspielen erinnere, wurden diese Displays aber eigentlich nur zur Anzeige der Mannschaftsaufstellungen, Spielerwechseln und des Spielstands genutzt.

Diesmal zeigen sie während des Spiels meistens Spielszenen aus der Perspektive der Spidercam, die an dünnen Stahlseilen über das Spielfeld geführt wird. Vor dem Spiel wird auch die Perspektive auf das Stadion von oben eingeblendet, offenbar gefilmt aus dem Hubschrauber, der hoch über uns schwebt.

Das Display im Stadion zeigt während der Eröffnungszeremonie das Stadion aus der Vogelperspektive.

Hier sieht man während der Eröffnungszeremonie die Spidercam über dem Spielfeld.

Lustig ist es, wenn eine Kamera einzelne Zuschauer*innen anvisiert und diese dann merken, dass sie auf den großen Displays zu sehen sind und dann ihre Nebenleute anstupsen, auf die Kamera zeigen – nicht immer auf die richtige – und beginnen, wild zu jubeln.

Es soll nicht unerwähnt bleiben, dass wir ein sehr spannendes und unterhaltsames Spiel zu sehen bekommen. Am Ende ist Österreich tatsächlich Gruppensieger vor Frankreich und den Niederlanden und Lothar Matthäus nennt es das bisher beste Spiel der EM.

(Virtualista)

[grandemalakajeremi]

Oké ik denk dat ik het snap dus ik ga het even uitleggen

In mijn hoofd is er in wie is de mol een onderscheid: finale en ontknoping. De finale is de laatste aflevering dat de kandidaten opdrachten spelen en de laatste test maken. De ontknoping is de Roast in het Vondelpark waar iedereen in NL bij elkaar komt, de mol bekend wordt gemaakt en ze gaan lullen

Nou. De bewoording in de aflevering zelf was superverwarrend

MAAR

Dit was dus de finale. Laatste opdracht en test. Alleen vorige jaren was er nog een moment dat Rik ging speechen en de mol dramatisch naar voren stapt en zegt ‘ik ben de mol’

Dat gaan ze nu tijdens de ontknoping doen. Dus volgende week pas. Volgens mij hadden ze al eerder een beetje een shift gemaakt dat dat naar voren stappen pas in NL gebeurt

Maar. Dit was dus echt de laatste echte aflevering. Volgende week worden we verlost

[fransopdefiets]

25-7 Alta

Zo gaar als we gisterenavond waren, wisten we toch nog een fatsoenlijke maaltijd in elkaar te draaien met rijst, visburgers, garnalen en sperziebonen uit de diepvries. Daarna lagen we uitgeteld in onze relaxfauteuils met een kopje thee verlangend naar het bed te staren.

Terwijl we aan het koken waren, zag ik een bekende kop zijn tentje opzetten op het grasveld. Dat was een van die twee Duitsers, die ik eerder in Saltstraumen en daarna op de Lofoten was tegengekomen. Op mijn vraag waar de ander gebleven was, antwoordde hij dat die al in het vliegtuig naar huis zat. Hij zelf was ziek geworden en had een aantal dagen in een hotel op bed gelegen. Zijn reisgenoot was in de tussentijd doorgefietst. Hij vloog vanaf Alta, bij de SportsXXL daar verkopen ze niet alleen goede fietsdozen, waarin je je fiets mee kunt nemen in het vliegtuig, maar ze helpen je ook om je fiets te demonteren en de zaak goed in te pakken.

Als we opstaan, is mistig en koud, maar droog. We willen om half acht op de fiets zitten, want het wordt een lange dag, maar hoezeer we ook ons best doen, wordt het toch na achten dat we vertrekken. Gelukkig is de E6 om die tijd nog lekker stil. Al na de eerste klimmetjes, zien we in Alteidet een bord met Turist Info en Kafé. Maar het is natuurlijk onzin om te veronderstellen dat die om negen uur al open zijn. Maar het is wel een teken van beschaving! Even later stoppen we in Langfjordbotn bij een winkel met café, maar voor tienen doen ze daar geen zaken. Dan zetten we zelf wel koffie op een parkeerplaats langs de weg. Dat doen we precies op tijd, want even later begint het weer te regenen en dat blijft doorgaan tot het einde van de ochtend als we de fjord waar Alta ligt inrijden, dan droogt het op en begint de zon te schijnen.

In Talvik, na 55 km fietsen, bereiken we dan een winkel die open is en een koffieautomaat heeft. Als we buiten aan de picknicktafel zitten, komt de Duitser ook weer aanzetten. In Alta zijn drie campings, waarvan eentje met goedkope hutten. Als ik ze bel, hebben ze nog wat beschikbaar. Na Talvik volgt een aantal tunnels, maar daar mogen we niet altijd door. Dan moet je om of over de berg heen fietsen en dat is geen straf, want dan ben je even van het geraas van de voorbijkomende auto’s verlost.

In Alta zijn we reuze blij met onze hut, want we zijn bekaf. Overigens is er weinig romantisch aan, de hutten zijn hier allemaal aan elkaar vast gebouwd met uitzicht op de parkeerplaats.

Gefietste afstand: 95,7 km

Gefietste tijd: 8 uur

Afstand tot de Noordkaap in een rechte lijn: 154 km

[lalalenii]

Kinder, wenn jemand von euch noch auf Facebook ist, auf der Seite "Drei Fragezeichen Welt" werden signierte Exemplare von Eiskalter Rausch verlost 🤞

[gefuddel]

Im Frankfurter Wochenblatt vom Wochenende gibt die Bundespolizei (😳??? 🤔) Tipps für den Flug in den Urlaub, es werden Karten für das Musical Berlin, Berlin verlost und es wird auf Seite 2 mehr zum Komplex 'Gemeinschaftsgefühl und Rhythmus mit Trommeln' angeboten. Der Rhein-Main-Extra-Tipp war auch ganz gut. Jetzt, wo er nicht mehr da ist, vermisse ich ihn manchmal. Zum Beispiel bei dieser Ausgabe des Frankfurter Wochenblattes...

[kreuzfahrttester]

AIDA Cruises verlost Tickets für die Helene Fischer - Live 2023 Tour

Helene Fischer Tickets – Aida Cruises ist in diesem Partner für die Helene Fischer Konzerttour 2023. Wir haben hier darüber berichtet. es ist das Konzert-Highlight des Jahres: Die erfolgreichste deutsche Sängerin geht auf große „HELENE FISCHER – Live 2023“ Tour. Als offizieller Tour-Partner verlosen wir exklusiv Tickets für das Live-Erlebnis. Machen Sie mit und freuen Sie sich auf eine…

[tiffaahime]

sommige nachten voelden lang aan

en bij bepaalde momenten was ik bang,

dus ik keek naar de maan

en ik maakte een wens,

een wens dat mij zal helpen met het genezen van jouw absence

maakt dat sense?

wat voelt het raar aan om jou niet meer in mijn leven te hebben

als ik ook beter wist, dan zou ik vaak aan jou zeggen

dat ik van je hou en voor jou blijf ik altijd trouw

ja, ik was in een diepe rouw

ik geef toe, het was moeilijk voor me, maar ondanks dat

weet ik dat ik een dagje ervan uit zal komen

dus rust in vrede, het is je vergeven

je bent verlost van alle stres in het leven

en je verdiende beter en heel veel meer

ik hoop jou weer te zien, ook al is het in een dream.

[getyourguidede]

November Gewinnspiel 2024

Teilnahmebedingungen

Für die Teilnahme an diesem Gewinnspiel (”November”) oder den Gewinn ist kein Kauf erforderlich. Ein Kauf erhöht die Gewinnchancen nicht. Ein gültiges Instagram-Konto ist erforderlich.

Mit der Teilnahme an diesem Gewinnspiel akzeptiert der Teilnehmer („Teilnehmer“) die geltenden Datenschutz- und Teilnahmebedingungen:  

1. Veranstalter

GetYourGuide Deutschland GmbH, Sonnenburger Str. 73, 10437 Berlin, Deutschland (im Folgenden „GetYourGuide” oder „Veranstalter“ genannt).

Diese Promotion steht in keiner Verbindung zu Instagram und wird in keiner Weise von Instagram gesponsert, unterstützt oder organisiert. Der Empfänger der von Ihnen bereitgestellten Informationen ist nicht Instagram, sondern GetYourGuide. Die bereitgestellten Informationen werden einzig für das GetYourGuide Gewinnspiel verwendet.

2. Teilnahmeberechtigung

Teilnahmeberechtigt sind alle Personen, die zum Zeitpunkt der Teilnahme das 18. Lebensjahr vollendet und ihren ständigen Wohnsitz in Deutschland/Österreich oder der Schweiz haben. Die Teilnahme über Gewinnspielvereine, -agenturen oder automatisierte Dienste ist ausgeschlossen. Von der Teilnahme ausgeschlossen sind Mitarbeiter von GetYourGuide und deren Angehörige sowie Mitarbeiter und Angehörige verbundener Unternehmen und mit dem Gewinnspiel betraute Agenturen.

3. Laufzeit

Der Gewinnspielzeitraum dauert vom 17.11.2024  bis 13.12.2024, 23:59 Uhr. Verspätete Teilnahmen, gleich aus welchen Gründen, können nicht berücksichtigt werden („Laufzeit“).

Wir behalten uns das Recht vor, das Gewinnspiel jederzeit, auch ohne Einhaltung von Fristen, ganz oder teilweise vorzeitig zu beenden oder in seinem Verlauf abzuändern, wenn es aus technischen (z.B. Computervirus, Manipulation von oder Fehler in Software/Hardware) oder rechtlichen Gründen (z.B. Untersagung durch Facebook) nicht möglich ist, eine ordnungsgemäße Durchführung des Gewinnspiels zu garantieren.

4. Ablauf und Durchführung des Gewinnspiels

Die Teilnahme an dem Gewinnspiel ist kostenlos, mit Ausnahme der eventuellen Übermittlungskosten, die nach dem von Ihnen gewählten Tarif Ihres Mobilfunk- bzw. Internetproviders entstehen.

Um am Gewinnspiel teilzunehmen, muss der Teilnehmer die im Beitrag vom 17.11.2024 genannten Bedingungen erfüllen. 

Die Kommentierung muss bis zum 13.12.2024, 23:59 Uhr erfolgen, um am Gewinnspiel teilzunehmen.

Jeder Versuch eines Teilnehmers, über mehrere/verschiedene Instagram-Konten, Identitäten, Registrierungen und Logins oder andere Methoden teilzunehmen, führt zur Ungültigkeit der Beiträge dieses Teilnehmers und kann nach alleinigem Ermessen von GetYourGuide zur Disqualifikation dieses Teilnehmers führen. Es werden keine automatisch generierten Einträge akzeptiert.

5. Abwicklung und Gewinnbenachrichtigung

Die Auslosung des Gewinns findet in KW 51 des Jahres 2024 statt.

Der Gewinner wird über Instagram Private Message über den Gewinn informiert. Meldet sich ein Gewinner nicht innerhalb von zwei Tagen nach dem Absenden der Gewinninformation mit einer gültingen Emailadresse, an die der Preis zugesendet wird, so verfällt der Anspruch auf den Gewinn und es wird ein neuer Gewinner ermittelt.

Der Gewinner ist für die Richtigkeit der angegebenen Kontaktdaten selbst verantwortlich. Falls der Gewinner aufgrund unvollständiger oder falscher Kontaktdaten nicht erreicht werden kann, geht dies zu seinen Lasten.

Der Gewinn wird dem Gewinner, im Anschluss an die vollständige Kontaktaufnahme, in Form eines digitalen Vouchers per E-Mail zugesendet.

6. Gewinn und Konditionen

Unter allen Teilnehmern wird 1x GetYourGuide Gutschein im Wert von 200€ (in Worten “zweihundert Euro”) gültig ein Jahr verlost. Eine Barauszahlung, Änderung oder ein Umtausch des Gewinns ist ausgeschlossen.

Unter allen gültigen Teilnehmern wird der Gewinn per Los ermittelt und im Anschluss von GetYourGuide per Email versendet. 

Der Gewinn ist nicht auf andere Personen übertragbar und kann nicht in bar ausgezahlt werden.

7. Datenschutzrichtlinien

Informationen, die der Teilnehmer während des Teilnahmevorgangs für dieses Gewinnspiel zur Verfügung stellt, unterliegen den Datenschutzrichtlinien des Veranstalters.

Die im Rahmen des Gewinnspiels erfassten personenbezogenen Daten werden von der Verantwortlichen im datenschutzrechtlichen Sinne (GetYourGuide Deutschland GmbH Sonnenburger Strasse 73, 10437 Berlin) ausschließlich zur Durchführung des Gewinnspiels verarbeitet. Der Teilnehmer erkennt an, dass GetYourGuide die Daten an Dritte, die mit der Durchführung und Abwicklung des Gewinnspiels beauftragt sind, sowie insbesondere an verbundene Konzernunternehmen zu diesen Zwecken weiterleiten darf. Eine Übermittlung an Dritte erfolgt nur, soweit dies zur Abwicklung des Gewinnspiels erforderlich und zulässig ist und unter ausdrücklichem Hinweis darauf, dass die personenbezogenen Daten der Teilnehmer nur zum Zweck der Abwicklung des Gewinnspiels verarbeitet und genutzt werden dürfen. Die erfassten Daten dienen der eindeutigen Identifikation sowie ggf. der Gewinnbenachrichtigung.

Die personenbezogenen Daten werden bis zum endgültigen Abschluss des Gewinnspiels bzw. bis zum Ablauf der steuer- und handelsrechtlichen Aufbewahrungsfristen aufbewahrt und anschließend datenschutzkonform gelöscht.

Die Rechtsgrundlage für die Verarbeitung personenbezogener Daten zur Durchführung des Gewinnspiels ist Art. 6 Abs. 1 lit. b) der EU-Datenschutz-Grundverordnung (DSGVO). Werden die erfassten Daten der Verantwortlichen nicht zur Verfügung gestellt, sind eine Teilnahme am Gewinnspiel und eine eventuelle Kontaktaufnahme bzgl. einer Gewinnmitteilung nicht möglich.

Der Teilnehmer kann jederzeit das Recht auf Auskunft, Berichtigung, Löschung, Einschränkung der Verarbeitung und Datenübertragbarkeit der gespeicherten Daten ausüben, sofern die Voraussetzungen nach Art. 15 ff. DSGVO vorliegen. Für mehr Informationen, insbesondere über die weiteren Rechte aus der DSGVO, lesen Sie bitte unsere Datenschutzerklärung.

Der Teilnehmer hat das Recht, aus Gründen, die sich aus seiner besonderen Situation ergeben, jederzeit gegen die Verarbeitung seiner betreffender personenbezogener Daten, die aufgrund von Art. 6 Abs.1 lit. f DSGVO erfolgt, Widerspruch einzulegen.

Hierfür kontaktieren Sie uns bitte unter dataprotectionofficer@getyourguide.com.

Bei Zweifeln an der Identität haben wir das Recht, weitere Informationen anzufordern, um die Identität zu überprüfen. Mit dieser Maßnahme möchten wir sicherstellen, dass die personenbezogenen Daten nicht an unberechtigte Personen weitergegeben oder auf deren Verlangen hin geändert oder gelöscht werden.

Sollte der Teilnehmer der Ansicht sein, dass die Verarbeitung seiner personenbezogenen Daten gegen gesetzliche Bestimmungen verstößt, hat er das Recht, sich an die zuständige Aufsichtsbehörde zu wenden.

Der Teilnehmer hat bezüglich der erhobenen Daten die durch das Bundesdatenschutzgesetz und die Datenschutzgrundverordnung gewährleisteten Rechte auf Auskunft, Berichtigung, Sperrung oder Löschung seiner Daten. Er kann sich auch jederzeit an eine Aufsichtsbehörde wenden. Die Rechtmäßigkeit der Verarbeitung der Daten bis zum Eingang des Widerrufs bleibt hiervon unberührt. Sämtliche Rechte und Anfragen kann der Teilnehmer auf dem Postweg oder per E-Mail richten an:

GetYourGuide Deutschland GmbH Sonnenburger Strasse 73 10437 Berlin

dataprotectionofficer@getyourguide.com

8. Nutzungsrechteeinräumung

Der Teilnehmer erklärt sich mit der Teilnahme am Gewinnspiel ausdrücklich damit einverstanden, dass im Falle des Gewinns sein Vorname und das Initial seines Nachnamens mit Wohnort (Bsp.: Saskia S.) im Internet (im Speziellen auf der GetYourGuide Instagram-Seite) unter anderem zu Werbezwecken veröffentlicht werden darf.

9. Haftungsbeschränkungen

Sofern der Teilnehmer Fotos hochlädt, garantiert der Teilnehmer, dass er keine Inhalte übersenden wird, deren Bereitstellung, Veröffentlichung oder Nutzung gegen geltendes Recht oder Rechte Dritter verstößt.

Der Teilnehmer stellt uns von Ansprüchen Dritter gleich welcher Art frei, die aus der Rechtswidrigkeit von Fotos resultieren, die der Teilnehmer verwendet hat. Die Freistellungsverpflichtung umfasst auch die Verpflichtung, den Veranstalter von Rechtsverteidigungskosten (z.B. Gerichts- und Anwaltskosten) vollständig freizustellen.

Mit der Teilnahme am Gewinnspiel stellt der Teilnehmer Instagram von jeder Haftung frei.

10. Rechtsstreitigkeiten

Der Rechtsweg ist ausgeschlossen.

Ausschließlich anwendbares Recht ist das Recht der Bundesrepublik Deutschland.

Sollten einzelne Bestimmungen dieser Teilnahmebedingungen unwirksam oder undurchführbar sein oder werden, so wird die Gültigkeit der übrigen Bestimmungen hierdurch nicht berührt. Die unwirksame Bestimmung ist durch eine solche wirksame Bestimmung zu ersetzen, die der unwirksamen Bestimmung in rechtlich zulässiger Weise am nächsten kommt.

Alle Angaben erfolgen ohne Gewähr.

Gemäß § 36 VSBG weisen wir darauf hin, dass wir nicht an Streitbeilegungsverfahren vor einer Verbraucherschlichtungsstelle teilnehmen.

11. Freistellung von Instagram

Die Teilnehmer des Gewinnspiels können keine Ansprüche gegenüber Instagram geltend machen, die im Zusammenhang mit dem Gewinnspiel oder der Teilnahme hieran stehen. Die Teilnehmer erkennen an, dass das Gewinnspiel in keiner Verbindung zu Instagram steht und in keiner Weise von Instagram gesponsert, unterstützt oder organisiert wird. Sämtliche Anfragen und Hinweise bezüglich des Gewinnspiels sind an GetYourGuide und nicht an Instagram zu richten

[unscharf-an-den-raendern]

Das Stimmungskiller Poster wurde ja anscheinend verlost also gibts das safe nicht mehr

Edit: Außer natürlich sie haben das Poster kopiert 😂

Also Mik hat mal in nem Live gemeint, dass dey, Samu und Philip alle Kopien von dem Poster besitzen, weil sie es so cool fanden. Vielleicht gibt es da noch mehr von.

[hamsterrausch]

Aldi Genussmomente: BMW iX2 gewinnen

Genussmomente erleben: Das können Fans beim Gewinnspiel von Aldi Süd und Ferrero. Jeden Tag werden dabei 2100 Preise verlost – darunter Küchenmaschinen, Kaffeeautomaten und Pizza-Zubereiter. Und ganz am Ende wartet als Hauptpreis unter dem Motto “Purer Fahrgenuss” ein BMW IX2 XDRIVE30 auf eine(n) glückliche(n) Gewinner(in). Daumendrücken also! Und gleich auf die die Aldi-Gewinnspielseite gehen.…

[stefselfslagh]

Nathalie Huygens: "Ik leef nog omdat ik dood mag gaan."

Acht jaar geleden werd Nathalie Huygens (52) op een gruwelijke manier verkracht. Haar leven werd zo'n hel dat ze toestemming kreeg om euthanasie te plegen. Over de impact van haar verkrachting schreef ze zopas een aangrijpend boek. "Mijn woorden moesten absoluut even rauw zijn als de realiteit."

Laten we, het kan niet anders, eerst de feiten reconstrueren. Al vertolkt het woord 'feiten' enkel het waargebeurde karakter van de gebeurtenissen. Niet de wreedheid ervan.

In de ochtend van 3 september 2016 wordt Nathalie Huygens al joggend gegrepen door een man. Hij gooit haar in een greppel en begint met zijn vuisten op haar gezicht te beuken. Nathalie voelt haar kaken, tanden en oogkassen breken en weet: als hij me nog één keer slaat, ben ik dood. Ze stopt met terugvechten, de man kalmeert en sleurt haar mee naar een veld. Daar duwt hij een mes in haar gezicht en verkracht hij haar. Keer op keer. Opnieuw en opnieuw. Op een beestachtige, barbaarse manier. Na wat niet alleen een eeuwigheid lijkt, maar dat ook is, laat hij Nathalie voor dood achter. Ze vraagt zich af of ze nog een gezicht heeft, raapt wat er nog van haar overblijft bijeen en gaat naar huis. Soms stappend, soms kruipend.

In de jaren die volgen zijn er moedeloosmakend veel operaties nodig om de fysieke kwetsuren van Nathalie te doen helen. Maar het is vooral de psychische pijn die haar opvreet. Ze verandert van een levenslustige, onbezorgde vrouw in iemand die niet meer weet hoe te werken. Hoe te moederen. Hoe te leven. Er komen momenten van grote radeloosheid, gevolgd door momenten van nog grotere radeloosheid. Er komen zelfmoordpogingen, psychiatrische opnames en daden van zelfverminking. En ondertussen vervreemdt ze steeds meer van haar man en haar kinderen. Nog voor 2018 begint, valt haar gezin uit elkaar. Leven wordt een synoniem van afzien, Nathalie dient compleet uitgeput een euthanasie-aanvraag in. Twee psychiaters en een arts oordelen dat haar lijden de kwalificatie 'ondraaglijk' verdient en willigen haar verzoek in. Sindsdien pendelt ze in haar hoofd heen en weer tussen 'nog even doorgaan' en 'mezelf eindelijk verlossen'.

In Het Begon Toen Het Voorbij Was, haar zopas verschenen boek, beschrijft Nathalie hoe ze alles kwijtraakte wat haar dierbaar was. Ze doet dat op een rauwe, onverbloemde manier: als ze rapporteert hoe ze met een schroevendraaier haar voorhoofd probeerde weg te krassen, voel je de stalen punt haast over je eigen vel schuren. Dat ze zich in haar boek tot een onzichtbare lezer kan richten, verloste haar naar eigen zeggen van de drang om anderen tegen de ongemakkelijkheid van haar verhaal in bescherming te nemen. Het maakt van Het Begon Toen Het Voorbij Was een goudeerlijk, maar ook buitengewoon pijnlijk boek: je hebt tijdens het lezen geregeld de neiging om je handen voor je ogen te houden. Tegelijk is de openheid van Huygens precies wat haar boek zo revelerend maakt. Wanneer ze haar verkrachting omschrijft als 'een misdaad in haar eigen lichaam' en haar pijn als 'ondraaglijke, smerige, kapotgeslagen, verkrachte degoutantigheid' kan je je zelfs als man iets voorstellen bij de impact van zwaar seksueel geweld. Opvallend: Het Begon Toen Het Voorbij Was kent geen ontknoping. Er is geen apotheose, geen catharsis, geen verlossing. De ultieme vraag die het boek opwerpt: kan een verwoest leven nog wel gerestaureerd worden?

Ik ontmoet Nathalie Huygens in de kantoren van uitgeverij Pelckmans in Antwerpen. Haar verhaal is er gedomicilieerd, ze kent er mensen, ze voelt zich er veilig. Ik ben nerveuzer dan ik doorgaans ben voor een interview. Hoe begroet je iemand die dood wil? Welke vragen stel je aan iemand die geen antwoorden meer heeft? Hoe maak je contact met iemand die zich omschrijft als een geest in haar eigen bestaan?              

We nemen plaats in een vergaderzaal die de komende twee uur onzichtbaar zal worden. We krijgen koffies die we ons pas na ons gesprek weer zullen herinneren. Ik leg een bandopnemer op tafel die nog geen idee heeft van waar hij aan begint.

Af en toe zal Nathalie fluisteren. Alsof haar verhaal wat minder waar wordt als ze het wat minder luid vertelt. Af en toe zal ze haperen. Alsof ze vindt dat ze zwijgend meer gezegd krijgt dan pratend. En af en toe zal ze lachen. Alsof ze ondanks alles niet vergeten is dat endorfine een natuurlijke pijnstiller is.

Mijn eerste vraag is ingegeven door bezorgdheid.

Zie je dit interview wel zitten, Nathalie? Je schrijft in je boek dat je sinds 3 september 2016 op elk moment wil kunnen gaan en staan waar je wil. Dat kan de komende twee uur in principe niet.

"Als ik in de loop van ons gesprek de drang voel opkomen om weg te gaan, doe ik dat gewoon. Je hebt mijn boek gelezen, je kent mijn verhaal, je zal mij wel begrijpen. Maar als ik hier zou zitten met iemand die niks over mij weet, en ik bijvoorbeeld twee uur lang een enquète zou moeten invullen, zou ik helemaal kapot gaan. Ik kan niet tegen het gevoel van vast te zitten. Dan wil ik vluchten. Hoe graag ik ook weer volwaardig deel zou uitmaken van de maatschappij, sommige dingen blijven moeilijk."

Het Begon Toen Het Voorbij Was startte vijf jaar geleden als een reeks notities: aan jezelf, aan je therapeuten, aan niemand in het bijzonder. Waarom heb je van je aantekeningen een boek gemaakt?

"Dat was ik aanvankelijk niet van plan. Het is niet omdat je iets ergs hebt meegemaakt dat je er per se een boek over moet schrijven, vind ik. En ik zoek evenmin de schijnwerpers op: ik wil juist klein en onopvallend blijven. Maar in de loop der jaren hebben therapeuten en medepatiënten me regelmatig gezegd dat ze mijn woorden waardevol vonden. Dat de manier waarop ik iets zei of schreef hen hielp om een aantal dingen beter te snappen of te formuleren. Daarom heb ik het boek toch geschreven. Ik denk dat het mensen kan helpen om te begrijpen wat de enorme impact van seksueel geweld kan zijn. En dat het lotgenoten wat steun en herkenning kan bieden."

Heeft het schrijven van je boek joú geholpen? Is het op één of andere manier therapeutisch geweest?

"Nee. Ik heb mijn verkrachting niet 'van me afgeschreven', zoals mensen soms lijken te denken. Ik kamp nog elke dag met de gevolgen ervan. De verschijning van mijn boek maakt mijn leven zelfs nog moeilijker. De voorbije jaren heb ik in al mijn naïviteit weleens gedacht: 'Ik beleef gewoon een hele lange nachtmerrie. Op een dag word ik wakker en zeg ik tegen iedereen: jullie moeten eens weten wat ik nu gedroomd heb.' Maar nu mijn boek er is, denk ik: 'Mijn verhaal heeft een tastbare vorm gekregen, nu zal ik wel nooit meer uit mijn nachtmerrie ontwaken.' Ik ben bang voor het onomkeerbare van mijn boek. Voor de mentale vluchtroute die ik er mee afsluit."

Je hebt je boek zelf geschreven. Sterker nog: je stond erop dat er geen woord veranderd werd.

(knikt) "Ik wilde niet dat mijn zinnen mooier gemaakt werden. Sommige passages zullen stevig binnenkomen. Maar de realiteit is ook stevig binnengekomen. En die kan ik ook niet herschrijven. Ik wilde duidelijk maken hoe het was. Hoe het is. Dat kan alleen met mijn eigen woorden. Annick (Ruyts, schrijfster en columniste, red.) heeft me wel geholpen om enkele hiaten in mijn verhaal op te vullen. Om het boek een heldere structuur te geven. Maar ze heeft niks herschreven."

Je bent in het begin van je boek heel open over wat er de ochtend van 3 september 2016 gebeurd is. Toch zijn er ook dingen die je niét geschreven krijgt.

(stil) "Tijdens mijn verkrachting stonden al mijn zintuigen op scherp. Ze waren allemaal tegelijk aan het waarnemen en registreren. Maar er gebeurde ontzettend veel. Mijn hersenen konden nauwelijks vatten wat zich aan het afspelen was. Wat ik voelde. Wat ik rook. Wat ik proefde. Waartoe ik gedwongen werd. Ik kan dat vandaag niet neerschrijven zonder dat ik ... (valt stil) Ik kan dat gewoon niet neerschrijven."

Veel mensen probeerden je na je verkrachting te troosten met de woorden: 'Je was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.' Dat maakte je opstandig.

"De mensen die dat zeiden, bedoelden het goed: ze wilden beklemtonen dat mijn verkrachting een jammerlijke speling van het lot was, dat ik er niks aan kon doen. Alleen: ze gebruikten twee keer het woord 'verkeerd'. Terwijl ik helemaal níks verkeerds heb gedaan. Ik was op het juiste moment en op de juiste plaats. Het is mijn dader, en alleen mijn dader, die iets verkeerds heeft gedaan."

De dader werd gevat en tot vijftien jaar cel veroordeeld. Drie jaar geleden ben je hem in de gevangenis gaan opzoeken. Begrijpt hij wat hij heeft aangericht?

"Even heb ik gedacht van wel: tijdens ons gesprek heeft hij zich een paar keer omgedraaid om zijn tranen weg te vegen. Maar een paar weken later vond hij plots dat hij al lang genoeg in de gevangenis had gezeten en vroeg hij om elektronisch toezicht. Je kan je dus afvragen of zijn emoties tijdens onze ontmoeting wel zo oprecht waren. Het gevoel dat ik aan ons gesprek heb overgehouden, is dat het gemakkelijker is om een dader te zijn dan een slachtoffer. Voor mijn dader is alles glashelder: zijn opsluitings-termijn, zijn bezoekregeling, noem maar op. Maar wat is míj́n traject? Míj́n termijn? Wanneer ga ík mij beter voelen? Als mijn dader zich goed gedraagt, komt hij vroeger vrij. Maar ik gedraag mij ook goed. En ik krijg géén strafvermindering."

Ze zegt het met de gedrevenheid van een advocate die haar slotpleidooi houdt. Maar het kan de aandacht niet afleiden van het leed in haar ogen. Wanneer ik aangeef dat ik Het Begon Toen Het Voorbij Was in al zijn helaasheid een prachtige titel vind, slaakt ze een zucht die tegelijkertijd 'dankjewel' en 'had ik die titel maar nooit moeten bedenken' zegt.

"Na mijn verkrachting krabbelde ik weer recht en dacht ik: het is voorbij. Ik zag mijn dader wegstappen, ik leefde nog, de conclusie kon alleen maar zijn: het is godzijdank achter de rug. Maar eigenlijk moest het allemaal nog beginnen. Moest de grootste gruwel nog komen. We zijn vandaag acht jaar verder en mijn leven is nog altijd een martelgang. Soms vraag ik mij af: heb ik in die acht jaar iets fouts gedaan? Had ik andere therapieën moeten volgen? Meer medicatie moeten slikken? Had ik dan verder gestaan  in mijn verwerkingsproces? Of had het allemaal geen verschil gemaakt? Het enige wat ik zeker weet, is dat ik altijd ben blijven vechten. Dat ik nog elke dag keihard mijn best doe om te functioneren. Ik blijf boodschappen doen, koken, wassen, strijken en schoonmaken. Je weet nooit dat het op een dag beter met me gaat. Dan kan ik gewoon weer in het leven stappen zonder dat ik eerst de vloer moet dweilen."

Ik durf het nauwelijks te opperen, maar misschien moet je je nu en dan juist wél laten gaan. Misschien werkt het louterend.  

"Ik heb dat een tijd geleden eens geprobeerd. Ik ging in de zetel liggen en nam me voor om er niet meer uit te komen. Al na vijf minuten kwam er een innerlijke dialoog op gang: 'Is het normaal dat ik mij zo verveel? Wat doen andere mensen eigenlijk als ze zich laten gaan? Ik heb zin in thee. Maar iemand die zich laat gaan, zet toch geen thee voor zichzelf?' Na een kwartier ben ik huilend uit de zetel gekropen: 'Ik kan mij niet eens deftig laten gaan!' (glimlacht) Het is behoorlijk vermoeiend om zo perfectionistisch zijn."  

'De vrouw die ik was, is op 3 september 2016 gestorven', stel je in je boek. Je schrijft geregeld over Nathalie alsof het iemand anders is. Heb je het gevoel dat de dader jou teniet heeft gedaan?

(knikt) "Uiterlijke letsels kan je wegpoetsen en herstellen. Maar een misdaad die ín je lichaam gepleegd wordt, kan je niet uitwissen. Mijn dader heeft zich mijn lichaam toegeëigend en er iemand anders in achtergelaten. Meteen na mijn verkrachting voelde ik al: 'Ik ben niet meer wie ik was, Nathalie is dood.' Maar niemand begreep dat. 'Voor ons ben je nog altijd dezelfde', zei iedereen. Dat was alweer goedbedoeld, maar het veegde wel mijn gevoel onder de mat. Want ik dacht alleen maar: 'Nee! Ik zeg net dat ik niét meer dezelfde ben!'  De enige twee mensen die ooit begrepen hebben dat mijn dader mij in iemand anders heeft getransformeerd, zijn mijn kinderen. "Jij bent mama niet meer", zeiden ze op een gegeven moment. Dat was enerzijds confronterend, maar anderzijds dacht ik ook: 'Oef, eindelijk iemand die het snapt.'"

Wat je in je boek over je kinderen schrijft, gaat door merg en been: 'Het schijnt dat die twee mensen mijn kinderen zijn. Maar ik voel het niet meer.' Begrijp je dat dat voor een buitenstaander nauwelijks te vatten is?

"Ja. Mocht ik mezelf niet zijn, ik zou het ook niet begrijpen. Maar het is wel wat ik voel. Wout en Tine zijn op de wereld gezet door Nathalie. En Nathalie is in het veld achtergebleven. Ik heb soms het gevoel dat ik de boel aan het belazeren ben als ik zeg dat ik de mama van Wout en Tine ben. (na een stilte) Begrijp me niet verkeerd: ik zie mijn kinderen doodgraag. Mochten ze de straat oversteken en er kwam een bus aan, ik sprong er onmiddellijk voor. Maar tegelijkertijd zijn mijn gevoelens voor hen na mijn verkrachting helemaal veranderd. We zien elkaar regelmatig, maar het is net alsof ik in hun bijzijn verdoofd ben. Ofwel kán ik niet meer voelen wat ik als mama hoor te voelen, ofwel dúrf ik het niet meer. Ik word er compleet wanhopig van. Ik hoop al acht jaar dat mijn moedergevoel gaat terugkomen. Het enige wat ik ooit heb willen zijn, is een mama."

Kunnen Wout en Tine zich bij jouw gebluste moederinstinct neerleggen? Kunnen ze zeggen: we snappen het niet, maar we hebben er wel begrip voor?

"Ik denk dat het voor Wout en Tine minder pijnlijk was geweest als mijn dader mij ook vermoord had. Dan hadden ze tenminste om mij kunnen rouwen. Nu is hun moeder er nog. Maar het is hun moeder niet meer. Dat moet een vreselijk gevoel zijn."

Wout en Tine begrijpen dat je wil sterven. "In mama haar plaats zou ik ook niet meer willen leven", zegt Wout. Zou je ook euthanasie hebben aangevraagd, mochten je kinderen protest hebben aangetekend?

"Ja. En ik weet: ook dat klinkt harteloos. Maar als je bereid bent om je eigen leven op te geven, wil dat maar één ding zeggen: dat je helemaal, maar dan ook he-le-maal op bent. Euthanasie is geen verdwijntruc: je komt nadien niet meer terug. Daar kies je dus alleen voor als je echt niet meer kan. Op de momenten waarop ik naar de dood verlang, verdwijnt de wereld rondom mij. Aan mijn kinderen denken, doe ik nog wanneer dat ik aan het afglijden ben. Maar op het moment dat ik de bodem van de put bereikt heb, dat alles zo zwart en zo zwaar is, ben ik helemaal alleen. Dan hou ik met niks of niemand meer rekening, omdat er ook niks of niemand meer ís."

Wat zeg je tegen mensen die erop staan je een egoïstische moeder te noemen?

"Dat ze moeten beseffen hoe gelukkig ze zijn dat ze zich niet in mij kunnen verplaatsen. Dat ze blij moeten zijn dat ze niet weten hoe het is om je volkomen radeloos te voelen. Als alles goed gaat, is de dood het meest angstaanjagende wat er is. Maar als doodgaan de enige manier is om niet meer af te zien, begin je daar toch anders over te denken."

Is euthanasie nog altijd je nooduitgang, de gedachte die je rust geeft? Of het is wel degelijk je eindbestemming, je enige uitweg?

"Ik ben streng voor mezelf: ik mag alleen euthanasie plegen als ik gedurende een lange periode geen enkele keer heb gedacht: 'Ik kan nog wel even verder.' Als ik het punt heb bereikt waarop ik me zelfs niet meer kan herinneren hoe geluk voelt. Maar ik probeer dat moment zo lang mogelijk uit te stellen."

De vergaderruimte waarin we zitten, is veel te mooi om er het woord zelfverminking in op te laten. Maar ik doe het toch, omdat Nathalie Huygens er in haar boek een aantal behoorlijk ontwrichtende alinea's aan wijdt.

Je hebt al een paar keer je gezicht beschadigd met een halter en een schroevendraaier. Het maakt je rustig, schrijf je. Kan je uitleggen waarom?

"Het lucht op. Het is een stap dichter bij de dood, het zorgt voor een ontlading. Plus: het is een manier om mijn innerlijke pijn zichtbaar te maken. Om de gedachten waar ik zo gek van word te veruiterlijken."

Waarom beschadig je altijd je gezicht, en geen andere delen van je lichaam?

"Ik weet het niet. Ik begrijp soms zelf niet waarom ik bepaalde dingen doe."

Heeft het te maken met het feit dat de dader je gezicht zo zwaar heeft toegetakeld?

"Ik weet het niet. Ik weet het echt niet."

De passages over je zelfverminking zijn ontredderend. Je kan er je pijn bijna in aanraken.

"Soms denk ik: 'Wat gaan de mensen allemaal over mij denken als ze lezen welke stoten ik heb uitgehaald?' Maar zoals gezegd: ik wilde in mijn boek niks verhullen. Als het in het echt rauw was, moest het ook in het boek rauw zijn."

Wat zijn de lichtpunten in je leven? Waar kan je nog van genieten?

"Van kleine dingen. De zon zien opgaan. Een eekhoorn zien voorbijhuppelen. Lachen om iets wat Wout of Tine gezegd hebben. (denkt na) Maar eigenlijk houdt vooral de wetenschap dat ik euthanasie mag plegen mij overeind. Het klinkt tegenstrijdig, maar ik leef nog omdat ik dood mag gaan. Omdat ik weet dat er een ontsnappingsroute is. (na een stilte) Maar verdorie, wat kan het leven toch pijn doen. Je hebt in mijn boek kunnen lezen dat ik al veel heb meegemaakt: ik heb mijn ouders op jonge leeftijd verloren, ik ben al eerder aangerand en ik heb een zwaar auto-ongeval gehad. Na al die gebeurtenissen dacht ik: 'Ik heb mijn deel van de miserie nu wel gehad, mij kan niks meer overkomen.' En toen kwam de ochtend van 3 september 2016. En wist ik: niemand heeft ooit 'zijn deel gehad'. Als je er zeker van wil zijn dat het noodlot je niet meer zal weten te vinden, moet je gewoon stoppen met leven. Jaren geleden al zei ik tegen mijn therapeuten: 'Wat als ik opnieuw gelukkig word? Dan kan ik dat geluk opnieuw verliezen.' Zelfs de gedachte aan een betere toekomst maakt me bang."

Staat je angst om toekomstig geluk weer kwijt te raken het vinden van toekomstig geluk niet in de weg?

"Natuurlijk, dat besef ik maar al te goed. Ik moet dúrven leven. En dat probeer ik ook. Het is niet omdat mijn euthanasie-aanvraag is goedgekeurd dat ik denk: 'Hehe, nu kan ik lekker achterover liggen.' Ik doe elke dag verschrikkelijk hard mijn best om weer beter te worden. (op fluistertoon) Maar het is zo uitputtend allemaal. Ik word zo moe van het proberen. Van het niet begrijpen van wat er allemaal met me gebeurt. Van het zoeken naar manieren om mezelf desondanks verstaanbaar te maken. Ik zou zo graag begrepen worden zonder woorden."

Er zijn de voorbije acht jaar nogal wat mensen uit je leven verdwenen. 'Het is het zien en bijna voelen van mijn pijn dat mensen afschrikt', schrijf je daarover. 'Ik ben besmettelijk, ik kan andere mensen mij niet aandoen.'

"Ik heb er voor mijn omgeving een gigantische puinhoop van gemaakt. Ik ben niet meer te begrijpen, niet meer te genieten en misschien zelfs niet meer lief te hebben. Soms wou ik dat mijn verkrachter mijn benen had afgehakt. Dan hadden de mensen tenminste iets aan mij gezien. Dan hadden ze het heel logisch gevonden dat ik bepaalde dingen niet meer kan. Maar uiterlijk mankeer ik op het eerste gezicht niks. En dus krijg ik vaak te horen: 'Wanneer ga jij de draad van je leven nu weer oppikken? Wanneer ga je die verkrachting eindelijk eens loslaten?' Het is slopend dat ik mij altijd moet verantwoorden."

Dat komt natuurlijk ook omdat geestelijke gezondheid minder serieus wordt genomen dan lichamelijk welzijn. Jouw fysieke revalidatietrajecten werden door de ziekteverzekering terugbetaald, jouw opnames in de psychiatrie niet.

"Dat is toch waanzinnig? Het is erg om te zeggen, maar een paar goed zichtbare fysieke kwetsuren hadden mijn leven, ook in financieel opzicht, een stuk makkelijker gemaakt."

Ondanks alles kan je nog altijd lachen, schrijf je een paar keer in je boek. Dat lijkt een tegenstrijdigheid, maar is het volgens mij niet.

"Nee. Humor gedijt bijzonder goed in wanhopige hoofden. Ook lachen is een manier om met pijn en verdriet om te gaan."

Dat humor tijdelijk voor verlossing zorgt, snap ik. Dat je ook troost vindt bij cavia's wat minder.

"Ach, mijn cavia's. (lacht) Ik ben dol op die beesten. Ze hebben zo'n dwaze kopjes. Als ik gewoon naar ze kijk, schiet ik al in de lach. Ik zou ze niet meer kunnen missen. Ze beuren me op, ik vind het zalig om ze te vertroetelen. Mijn kinderen hebben mij al laten weten dat mijn cavia's naar een asiel gaan als ik dood ben. Ik vermoed dat ze eigenlijk bedoelen: 'Mama, als je wil dat je cavia's een fijn leven hebben, zul je zelf ook moeten blijven leven.'"

Je hebt nog een andere reden om te blijven leven: het burgerlijk proces dat eind deze maand plaatsvindt. Daarop zal worden bepaald welke schadevergoeding de dader jou verschuldigd is. Maar als je vóór het proces sterft, krijg je geen schadevergoeding.

"Klopt, en dat zou voor Wout en Tine een ondraaglijke gedachte zijn. Niet alleen omwille van het geld. Maar ook omdat de straf van mijn dader dan helemaal voorbij zou zijn op de dag dat hij vrijkomt. Hij zou dan met een schone lei de gevangenis verlaten, terwijl wij nog altijd kniehoog in de modder staan."

Je noemt de dader consequent 'mijn' dader, valt me op.

"Hoe erg het ook is, er zijn op de hele planeet maar twee mensen die begrijpen wat er op 3 september 2016 gebeurd is. Hij was daar, ik was daar, en verder niemand. Er loopt voor altijd een onzichtbare lijn tussen ons. Dat is vreselijk, maar het is wel de realiteit. Mijn realiteit."

We besluiten dat er genoeg gezegd is, en dat wat nog niet gezegd is wellicht in haar boek staat. Even later meldt de fotografe zich. Ook auteurs die klein en onopval-lend willen blijven, moeten gefotografeerd worden.

Terwijl Eva Beusaert haar best doet om de fotoshoot zo pijnloos mogelijk te maken, dalen de voorbije twee uur in. Ik heb gehuiverd, ik heb gewalgd, ik heb kroppen van ontroering weggeslikt, een heel scala van emoties heb ik gevoeld. Maar het is nog altijd niks vergeleken met de emotionele cycloon die elke dag in Nathalie Huygens tekeergaat.

Dat die cavia's het maar niet wagen om dood te gaan.

[ewanews]

Halloweenwoche im HEIDE SPA

In der Halloweenwoche vom 25. bis 31. Oktober 2024 erstrahlt das HEIDE SPA im schaurigen Kürbislicht und lädt die Gäste zu einem mystischen Erlebnis ein.

In der Saunalandschaft erwartet Sie eine entspannende Auszeit mit gruselig-heißen Aufgüssen, prickelnden Peelings und wohltuenden Saunaritualen, die für die perfekte Halloween-Stimmung sorgen. Die kleinen Besucher können in der Badelandschaft auf Geisterjagd gehen (und dabei tolle Preise gewinnen), während die Großen bei der „Aqua-Zombies“-Wassergymnastik ins Schwitzen kommen. Die Badelandschaft und die Saunawelt sind täglich von 10 bis 22 Uhr geöffnet.

Für teuflisch leckere Gaumenfreuden sorgen die Speisen und Cocktails auf der Halloween-Karte in den Restaurants, Bistros und Bars. „Bring uns deinen Kürbis!“ – Unter diesem Motto erwartet die Kinder eine besondere Überraschung im HEIDE SPA! Sie sind aufgerufen, die schönsten Kürbisse zu schnitzen. Am 26. oder 27. Oktober 2024 können die kleinen Schnitzkünstler ihre Kreationen an der Badkasse abgeben. Als Dankeschön für ihre kreativen Arbeiten gibt es eine kleine Überraschung. Unter allen Teilnehmern wird zudem eine HEIDE SPA-Goodie-Box verlost.

Weitere Informationen: www.heidespa.de/halloween HEIDE SPA

[crowdfunding12]

Kreative Ideen für ein gelungenes Kindergartenfest und Spendenaktionen

Ein Kindergartenfest ist eine wunderbare Gelegenheit, Eltern, Kinder und Erzieher zusammenzubringen und gemeinsam eine fröhliche Zeit zu verbringen. Doch neben dem Spaß können solche Feste auch genutzt werden, um Spenden für die Kita zu sammeln. Ob für neue Spielgeräte, Ausflüge oder besondere Projekte – mit den richtigen Ideen lassen sich durch ein Kindergartenfest erhebliche Beträge erzielen. In diesem Blog erfahren Sie, welche Ideen Kindergartenfest besonders gut ankommen und wie man gezielt Kita Spenden sammeln kann.

Warum ein Kindergartenfest veranstalten?

Ein Kindergartenfest bietet nicht nur Unterhaltung, sondern auch die Möglichkeit, die Gemeinschaft zu stärken und den Kindergarten finanziell zu unterstützen. Eltern und Kinder können in entspannter Atmosphäre zusammenkommen, während kreative Aktivitäten und Spiele für gute Laune sorgen. Gleichzeitig kann man durch verschiedene Aktionen Spenden für die Kita sammeln. Durch die Einbindung von Eltern und lokalen Unternehmen lassen sich solche Feste besonders erfolgreich gestalten.

Ideen für ein gelungenes Kindergartenfest

Spiel- und Bastelstationen Kinder lieben es, zu basteln und kreativ zu sein. Eine der besten ideen kindergarten ist es, verschiedene Bastelstationen einzurichten. Hier können die Kleinen mit Papier, Farben und Naturmaterialien basteln. Diese selbstgemachten Kunstwerke können dann am Ende des Tages als kleine Andenken mit nach Hause genommen oder zugunsten der Kita verkauft werden, um Spenden für den Kindergarten zu sammeln.

Tombola oder Versteigerung Eine Tombola ist ein Klassiker auf jedem Fest. Dabei können gespendete Preise verlost werden, und die Einnahmen aus dem Losverkauf kommen direkt der Kita zugute. Alternativ kann auch eine Versteigerung organisiert werden, bei der besondere Gegenstände oder Erlebnisse an die Höchstbietenden vergeben werden. Dies ist eine kreative Möglichkeit, um hohe Kita Spenden zu generieren und gleichzeitig den Teilnehmern einen Mehrwert zu bieten.

Flohmarkt für Kinderkleidung und Spielzeug Ein Flohmarkt ist eine weitere hervorragende Möglichkeit, um Spenden für den Kindergarten zu sammeln. Eltern können gebrauchte Kinderkleidung und Spielzeug spenden, die dann auf dem Fest verkauft werden. So profitieren nicht nur die Käufer, sondern auch der Kindergarten, der die Einnahmen für neue Projekte oder Ausstattungen verwenden kann.

Mitmach-Theater Ein weiteres Highlight könnte ein Mitmach-Theater sein, bei dem die Kinder und Eltern selbst in die Rollen schlüpfen und ein kleines Theaterstück aufführen. Solche Aufführungen bereiten nicht nur viel Freude, sondern können auch genutzt werden, um Eintrittsgelder zu erheben und Spenden für die Kita zu sammeln.

Kita Spenden gezielt sammeln

Neben den Aktivitäten auf dem Fest gibt es verschiedene Möglichkeiten, gezielt Kita Spenden zu sammeln. Hier einige Ideen für Kindergartenleiter, wie man das Fundraising effektiv gestalten kann:

Patenschaften anbieten Eltern oder Unternehmen können eine Patenschaft für bestimmte Projekte oder Anschaffungen übernehmen. Dies könnte beispielsweise der Kauf neuer Spielgeräte sein oder die Finanzierung von Ausflügen. Solche gezielten Kita Spenden sprechen oft besonders großzügige Unterstützer an, die sich gerne an etwas Konkretem beteiligen möchten.

Spendenboxen aufstellen Eine einfache, aber effektive Methode ist es, während des Festes Spendenboxen aufzustellen. Diese können an verschiedenen Ständen platziert werden, und Besucher haben die Möglichkeit, spontan etwas zu spenden. Auch ein Spendenaufruf während der Veranstaltung kann helfen, zusätzliche Gelder zu sammeln.

Verkauf von Selbstgemachtem Eine der besten Ideen für ein Kindergartenfest ist der Verkauf von selbstgemachten Speisen oder Kunsthandwerk. Eltern und Kinder können im Vorfeld Kuchen backen, Marmeladen herstellen oder kleine Dekorationsartikel basteln, die dann auf dem Fest verkauft werden. Die Einnahmen fließen direkt in die Kasse der Kita.

Fazit

Ein Kindergartenfest bietet zahlreiche Möglichkeiten, um Spenden für die Kita zu sammeln und gleichzeitig eine schöne Zeit mit der Gemeinschaft zu verbringen. Mit den richtigen Ideen für ein Kindergartenfest können kreative Aktionen gestaltet werden, die sowohl den Kindern als auch den Eltern Spaß machen und gleichzeitig einen finanziellen Beitrag leisten. Ob durch Tombolas, Flohmärkte oder den Verkauf von Selbstgemachtem – mit ein wenig Planung und Engagement lassen sich hohe Spenden für den Kindergarten erzielen, die der gesamten Einrichtung zugutekommen.