#verloedering

[atevegter]

2755 Bootjes die naar de verloedering gaan

2755 Bootjes die naar de verloedering gaan

Wij hadden vroeger op de oprit een gele zeilkano liggen die nooit meer gebruikt werd nadat mijn vader en mijn broer ermee waren omgeslagen. Hij kleurde langzaam van geel naar bruin naar diep rottend zwart. Daarachter stond een grijze Eend waar ook niet meer in gereden werd hetzelfde proces door te maken, dus ik weet wel iets van verloedering. We hebben hier in Monnickendam drie bootjes gehad,…

[keynewssuriname]

Scheve schaats of schone lei?

Als een dief ergens ingebroken heeft, gaan excuses zijn misdaad écht niet ongedaan maken. Zoals de gewone rovers opgepakt en opgesloten worden, hun schuld alleen op die manier kunnen inlossen, daarna met een schone lei verder kunnen en dan vooral hun best moeten doen om op het rechte spoor te blijven, zo mógen en móeten alle witte boordcriminelen niet wegkomen met simpele excuses. Dat is gewoon een zeer verkeerd signaal naar de hele samenleving toe. Willen wij dat onze jongeren op het rechte spoor blijven lopen, dan hebben ALLE volwassenen de verantwoordelijke taak hen daarin te begeleiden door onder andere  een zo goed mogelijk voorbeeld voor hen te zijn. De scheefrijders in en rond de top van het land, allen volwassen neem ik aan, kunnen dat voorbeeld alleen zijn door net als de gemiddelde rover door het stof te gaan. Het kan gewoon niet anders! De toekomst van ons dierbaare land is veel te belangrijk om te vergooien. Dat gaat wel gebeuren als bepaalde mensen in de hoogste regionen, die een flinke scheve schaats hebben gereden, en zij die dat nog steeds doen, hun schuld niet inlossen richting de samenleving. En dit geldt ook voor bepaalde personen in meerdere politieke partijen. Zij moeten gewoon niet op de voorgrond willen treden, nu niet en ook niet na 25 mei 2025. Anders is het na 25 mei gewoon verder dweilen met de kraan open. Op een gegeven moment is het over en uit, want door de voortgaande verloedering zullen meer mensen slachtoffer zijn, meer zelfdodingen door wanhoop, een nog grotere braindrain etc. De rechtgeaarde Surinamer voelt aan alles dat dit wat er al bijna een halve eeuw plaatsvindt, gewoon tegen alle geschreven en ongeschreven wetten ingaat. Tijdens mijn opleiding en mijn werkzame leven heb ik geleerd dat je met open kaart spelen verder komt. Jezelf van tijd tot tijd een spiegel voorhouden kan alleen maar leiden tot verbeteren van dat wat minder of finaal verkeerd is. Elk mens heeft in aanleg een goede inborst meegekregen, dus daartegenin gaan heeft eigenlijk weinig zin. Zij die dat wel doen, krijgen te maken met ontwikkelingen die alleen maar tegenwerken en vooral niet goed zijn voor de eigen gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk. Het telkens tegen de stroom ingaan, werkt enorm uitputtend. Vergelijk de getrainde zwemmer die tegen een krachtige stroom van een rivier moet opzwemmen om zichzelf te redden. Menig zwemmer heeft het niet kunnen navertellen. Hoe anders kan het in Suriname en de Surinamers vergaan als er vanaf 25 mei 2025 een stevige regering staat van vrouwen en mannen die een onberispelijke trackrecord hebben, al geruime tijd in de samenleving hebben bewezen dat ze zich met hart en ziel inzetten voor alle Surinamers, vooral niet zichzelf, familie en vrienden naar voren schuiven en volgens een goed door experts uitgelijnd regeringsplan aan de slag gaan met de zeer grote verantwoordelijkheid van een heel land leiden? Volgens mij is dat een droom en wens van ons allemaal die na 50 jaar ook echt kan uitkomen als we ons uiterste best ervoor doen. En hoe doen we dat? Tot nu toe is er door velen onbewust gestemd door te kijken naar vooral de buitenkant: gratis pakketten, gratis geld, gratis grond, gratis eten, gratis dansen etc. Maar ook zich te laten misleiden door de mooie verkooppraatjes van verschillende politici. Dit alles heeft tot op heden helemaal niet voor duurzame ontwikkeling van land en volk gezorgd. Nu is het zaak dat los te laten en bij alle potentiële kandidaten die strijden om in de komende regering deel te nemen, te letten op vooral de positieve inborst getoond richting de burgers. En met name erachter zien te komen wat degenen allemaal aan vereiste capaciteiten bezitten waardoor ze Suriname daadwerkelijk kunnen laten groeien en bloeien. Stem dus heel bewust en doordacht, want dan alleen kunnen we Suriname met z'n allen op het juiste spoor zetten. Francis Renfurm   Read the full article

[megakarina66-blog]

ONZE NEE......MAATSCHAPPIJ.!!

[hardnekkig]

Innovatie tegen de taalverloedering, Taalpiratisme is hier.

[jurjenkvanderhoek]

EEN FOTOBOEK OM DE TIJD EVEN TE KUNNEN STIL ZETTEN

Het is nauwelijks voor te stellen wanneer ik het fotoboek “Touched in Time” opensla. Daarin afgedrukt gebouwen, huizen en kerken, door de tijd aangeraakt en overhaast verlaten schijnt het. Boeken in kasten, een opgemaakt bed, gordijnen voor de ramen, een schemerlamp. Het lijkt dat de bewoner zojuist van bed is opgestaan, de deken heeft rechtgetrokken en naar de ontbijttafel is gegaan. Op die tafel beneden staan de borden opgestapeld, de oven voelt nog warm, de stofzuiger staat klaar en de knuffelbeer rust in de fauteuil. Maar de tijd heeft de taferelen ingehaald. Het is er niet netjes en opgeruimd. Er is verval van lang geen gebruik en gebrek aan aandacht. De kap van de schemerlamp hangt scheef, de gordijnen zijn gescheurd, er ligt rommel op de vloer, een gat in het plafond. Het zijn twee omschreven platen in het boek van Daan Oude Elferink. Stillevens die hij betitelde als "Rise and shine" en "The Collector". Kamers die eertijds blaakten van schoonheid en rijkdom, maar nu zijn vervallen in armoede.

Oude Elferink zoekt en bezoekt voor zijn werk als fotograaf verlaten gebouwen. Overhaast zijn de mensen eruit weg gegaan, want het huisraad staat er nog in de staat zoals het werd achtergelaten. Men is niet verhuist, maar gewoon vertrokken. Niet teruggekomen om nog iets te halen, of niet geplunderd om het beste te bewaren. Nee, de pop zit op bed en de nachtkastlade staat half open. Het kind was er net nog en zal zich nu wel wassen. Maar nee, het kind is allang verdwenen en is volwassen tegenwoordig. De pop droomt er nachtmerries onder afgebladderd behang en besmeurde wanden. Wat is dat toch dat mensen zo de schepen achter zich kunnen verbranden. Niet meer omkijken, het verleden blijkbaar in materiële zin niet missen.

Niet telkens is het verval meteen zichtbaar, zoals in de bepleisterde kerken, de immense trappenhuizen en een enkele slaapkamer. Wanneer het gebouw stevig ooit werd neergezet kunnen plafonds in tact blijven en bewaren de ruimten het geheim van leven. Staan de stoelen netjes om de tafel, is het meubilair nog pas afgestoft en de vloer gedweild. Het is er wel stil, heel stil. Op elke foto in het boek "Touched bij Time" is het stil, mysterieus stil. Is de tijd gestopt met tikken. Verzameld het interieur stof. Zoeken de zwammen houvast.

Oudheid en verval hebben een bepaalde schoonheid. Zoals het gerimpelde gezicht van de oude mens een leven uittekent. Een getekend leven gegrift in de huid. Een karakteristieke kop. Zo straalt een oud gebouw, vooral wanneer de tijd er vat op heeft gekregen, een gebruik van jaren uit. En natuurlijk, het verloop in tijd en ruimte maakt altijd een bouwwerk tot kunststuk. Maar wanneer het verlaten en zonder menselijk leven is, het niet meer wordt schoon gehouden en onderhouden, neemt de aftakeling bezit van het geheel. En juist die verloedering maakt de romantiek. Met name het verval geeft het leven weer. In stilte is de levenswandel van de gebruiker zichtbaar. Het is beklemmend en tegelijk opgeruimd in de zin van vrolijk stemmend. Want de platen stemmen niet pessimistisch, maar hebben een positieve uitstraling. Het esthetische karakter van exterieur en interieur is nog zichtbaar, hoewel weer en wind er danig in hebben huisgehouden.

Daan Oude Elferink struint stad en land af naar gebouwen die achter hekken en borden met verboden toegang schuil gaan. Waarvan de eigenaar afwezig is, al jaren. Niet in eigen land, want bij ons moet het schoon en proper zijn. Vooral landen als Frankrijk en Italië bewaren onbewust de vervallen rijkdom. De fotograaf zoekt een ingang, sluipt naar binnen en legt vast wat ooit door de tijd is ingehaald of eens door werklui zal worden afgebroken. Hij gaat vrijwel nooit alleen naar binnen, want dat is niet verantwoord mocht hij door de vloer zakken of worden gestoord bij het indringen.

Op de omslag van “Touched bij Time” prijkt een foto waardoor mijn ogen worden bedrogen. De plaat heeft een dubbele bodem, want niet het raam wordt gespiegeld in een plas water op de grond maar wat het spiegelbeeld lijkt is de etage onder die waar de fotograaf op staat – de hele vloer is namelijk weggevaagd. Die ruïne achtige tonelen komt Oude Elferink meer tegen en zijn afgedrukt in het boek. En ook de ruimtes die worden ingenomen door de natuur; het groen groeit weelderig door ramen en tussen muren, vloeren en plafonds. Er zijn riante trappenhuizen, devote kerken, verlaten theaters en een stoffig naaiatelier. Ik kijk in een woonkamer met een lege wieg, een onbespeelde vleugel, een opgezette zwijnenkop boven de schouw en nog een bodem wijn in de fles. Houten kroonluchters aan een balken plafond. De corridor in een gevangenis, de gedetineerden zijn allang geleden overgeplaatst. Ergens in een ontvangstruimte stuit ik op een heus kanon. Schoolbanken in een leeg klaslokaal, het krijtbord nog wel net schoon geveegd. Wat zou het mooi zijn nog te weten wat de meester schreef…

Ook buiten treft Oude Elferink verlatenheid aan, maar de natuur doet zich er tegoed aan. Kevers die zijn verlaten en in bezit genomen door mossen en algen, een auto nam de verkeerde afslag en is schijnbaar voor eeuwig tegen een boom gezet, de Austin kijkt blind het groen in. De fotograaf beschrijft zijn plaatsen van handeling kort en bondig, zodat ik iets van achtergrond en inspiratie op die plekken te weten kom. Het is een schitterende reeks van verborgen pracht. Van zichzelf hebben die gelegenheden al de vergane praal, zodat een foto ervan gemaakt sowieso onovertroffen is. Maar Daan Oude Elferink weet aan iedere plaat een evenwichtige structuur te geven. Iedere compositie is in goede verhouding en de fotograaf weet uitstekend gebruik te maken van het soms spaarzame invallende licht. Bladerend door het boek kijk in mijn ogen uit en smaakt het werk van deze fotograaf naar meer. Al is het alleen maar om de tijd even in de wacht te kunnen zetten.

Fotoboek “Touched by Time”, fotografie en tekst Daan Oude Elferink. Uitgave Daanoe, 2016.

[jeffreysc]

1. De standaardoplossing heeft bovendien flinke bijeffecten en kan problemen uiteindelijk zelfs vergroten. Door sociale huurwoningen te vervangen door dure marktwoningen komen de sociale huurvoorraad en haar bewoners alleen maar meer in de verdrukking.

2. Lage inkomens betalen de prijs voor sociale menging in de vorm van verminderde woonkansen. Er blijven simpelweg minder betaalbare woningen over, waar de achterstanden verder zullen toenemen.

3. Armoedeconcentraties worden niet opgelost, maar verschuiven zich enkel naar andere zwakke buurten. Een waterbedeffect. 

4. Stedelijk beleid nieuwe stijl zal zich daarom moeten richten op het verbeteren van de leefkwaliteit van de zittende bewoners, in plaats van hen weg te jagen. Investeer bijvoorbeeld in aantrekkelijke buurtvoorzieningen en sociale programma's.

5. Een interessante optie is daarnaast de sterkst gesegregeerde en minst besproken wijken van het land eindelijk eens aan te pakken: de door en door gesegregeerde villawijken waar de hoogste inkomens zich afzonderen. Daar ingrijpen is lastig – de grondprijzen liggen er hoog en je stuit op invloedrijk verzet – maar pakt ruimtelijke segregatie bij de bron aan. 

[eltjedoddema]

Miskleunerij

[grousters-blog]

Bewoners Kleine Buren zijn verloedering straatbeeld meer dan zat

Bewoners Kleine Buren zijn verloedering straatbeeld meer dan zat

GROU – Veel onkruid, overstromingen door verstopte riolering, gladde en hobbelige bestrating en slechte bewegwijzering. De bewoners van de Kleine Buren in Grou zijn al jaren met de gemeente Leeuwarden in conclaaf om verdere verloedering van het straatbeeld tegen te gaan. Toezeggingen worden door de gemeente gedaan, maar daadkracht schiet tekort. Uit protest hebben de bewoners recent besloten om…

[actuma]

Elf gemeenten ontvangen in totaal 22 miljoen om winkelgebied aan te pakken

Elf gemeenten krijgen subsidie om hun winkelgebied of winkelstraat aan te pakken. Dat is het resultaat van de eerste ronde van het programma Impulsaanpak Winkelgebieden van minister Adriaansens (Economische Zaken en Klimaat). Gemiddeld krijgt elke gemeente een bedrag van twee miljoen euro. Het beschikbare bedrag voor deze ronde van de regeling van 22 miljoen euro is daarmee volledig toegekend. Minister Micky Adriaansens: “Winkelstraten zijn belangrijk en veel gemeenten willen hun winkelgebieden verbeteren, dat laat dit resultaat wel zien. De detailhandel in de winkelgebieden staat door online shopping voortdurend onder druk. Lege panden en de verloedering van winkelgebieden zorgen voor een minder leefbare en onaantrekkelijke binnenstad. Ik ben blij dat we die ontwikkeling tegengaan door deze elf gemeenten in totaal 22 miljoen euro aan subsidie toe te kennen om hun winkelgebieden aan te pakken. Dit geld zorgt er voor dat er 76 verloederde of leegstaande winkelpanden en vier kantoorpanden worden omgebouwd tot 850 woningen en veertien maatschappelijke voorzieningen zoals een bibliotheek.” Goedgekeurde projectaanvragen De elf gemeenten die een bijdrage ontvangen zijn Alkmaar, Bunschoten, Den Helder, Hardenberg, Heerlen, Hengelo, Het Hogeland, Hilversum, Oldambt, Roosendaal en Sittard-Geleen. In totaal vroegen zestien gemeenten financiële ondersteuning aan. Vijf projectaanvragen konden niet worden toegekend omdat deze op onderdelen niet voldoende aan de voorwaarden van de regeling voldeden. In een volgende ronde kunnen deze gemeenten, als ze dat willen, een verbeterd projectvoorstel indienen. Aantrekkelijk maken gebieden Tot en met 30 mei konden Nederlandse gemeenten financiële ondersteuning aanvragen om winkelgebieden weer aantrekkelijk te maken voor zowel bewoners als bezoekers. Door het gebied anders vorm te geven en de kwaliteit van panden en de openbare ruimte te verbeteren wordt de winkelervaring verbeterd. In de projecten die een bijdrage ontvangen is aandacht voor bijvoorbeeld looproutes, afwisseling van het winkelaanbod, toegankelijkheid en de uitstraling van het winkelgebied. Er is daarnaast veel aandacht voor het compacter en daarmee aantrekkelijker maken van het winkelgebied door het vervangen van vierkante meters winkeloppervlak door ander functies, zoals wonen en openbaar groen. Naast de inzet van gemeenten hebben private investeerders een belangrijk aandeel in de realisatie van de projecten. Programma Impulsaanpak Winkelgebieden Dit najaar kunnen gemeenten die van plan zijn om een aanvraag in te dienen zich inschrijven voor de Impulskamers Winkelgebieden. Zij kunnen dan hun projectplan voorleggen aan onafhankelijke experts. De tweede ronde van de regeling is open van 14 november tot en met 5 december. De regeling wordt uitgevoerd door de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO). RVO beoordeelt of de aanvraag compleet is en past binnen de voorwaarden van de regeling. Een Adviescommissie van onafhankelijke experts beoordeelt de projecten inhoudelijk aan de hand van vooraf vastgestelde criteria en stelt een ranking op. Het totale budget voor deze regeling is € 100 miljoen en wordt verdeeld over 4 indieningsperioden. Bron: rijksoverheid Read the full article

[reneleijen]

Campagne moet wijkagent "meer smoel geven"

Campagne moet wijkagent “meer smoel geven”

In Rotterdam gaan politie en gemeente proberen de bekendheid van wijkagenten te vergroten. Er wordt flyers in brievenbussen gestopt met daarop naam, foto en emailadres van de wijkagent. Initiatiefnemer is Leefbaar-fractievoorzitter Joost Eerdmans. Volgens hem kennen veel inwoners hun wijkagent niet. ‘Bij een inbraak moet je 112 bellen’ maar bij signalen over hangjeugd, verloedering of…

[cartopologicalstudentblog]

1. Verloedering van de Expo site en van het Amerikaanse paviljoen: hoe kan het paviljoen terug relevant en betekenisvol worden?

2.  De geest van 1958 in de hedendaagse site.

3. Details van toen en nu: de openheid en toegankelijkheid van 1958 ten opzichte van de geslotenheid en niet benaderbaarheid van 2020.

[keynewssuriname]

Infrastructurele werkzaamheden rehabilitatieproject Waterkant; crafters tijdelijk verhuisd

De Waterkant is opgenomen in de lijst van gebieden in de binnenstad die worden erkend als Werelderfgoed. Als onderdeel van het Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP) zullen op korte termijn infrastructurele werkzaamheden worden gestart om de Waterkant te verfraaien en te behouden als historisch erfgoed. Als eerste stap zijn de ambachtslieden oftewel crafters al verplaatst naar de parkeerplaats tegenover het Waaggebouw, in afwachting van de algehele herinrichting van de Waterkant. Districtscommissaris Ricardo Bhola, Craftmark Marian Sabajo en directeur Cultuur Dwight Warso hebben op 3 mei het naambord voor de Craftmarket onthuld. “De mensen zijn op een behoorlijke manier gecompenseerd en met een ‘stevige handdruk’ naar deze locatie verplaatst”, aldus districtscommissaris Bhola. Hij is verheugd dat de herinrichting van de Waterkant eindelijk van start gaat. “Door verwaarlozing en verloedering wordt de Waterkant vermeden, maar nu worden eindelijk de werkzaamheden aangevangen om het te verfraaien.” De bestaande ambachtsmarkt is verplaatst naar de nieuwe locatie tegenover het waaggebouw. Deze nieuwe ambachtsmarkt is voorzien van alle benodigde faciliteiten zoals elektriciteit en water. “Er is voor van alles gezorgd-zelfs bewaking-maar het onderhoud is voor de crafters zelf”, geeft PURP- projectmanager Natascha Deul aan. De stands zijn gebouwd van hout, steen, staal, beton en kunststof. De fysieke werkzaamheden voor dit PURP-project starten medio juni 2024, maar de voorbereidende werkzaamheden zijn al begonnen in mei 2024. De totale projectduur is 15 maanden, met de onthulling van het bord gepland voor mei 2025. Het projectgebied omvat de Waterkant, met name het gedeelte tussen het DNA-gebouw en het Waaggebouw. De werkzaamheden worden uitgevoerd door de aannemingsmaatschappij Baitali NV onder supervisie van ILACO Suriname NV. Het gebied tussen de straat en de rivier aan de Waterkant wordt volledig aangepakt. De huidige banken worden verwijderd, de bestaande EBS-masten worden in lijn gebracht en de verlichting wordt vervangen door nieuwe verlichting. Ook zullen de bestaande restaurants volledig worden gerenoveerd. Districtscommissaris Bhola sprak de crafters, voornamelijk bestaande uit vrouwen, bemoedigend toe. “Ons focuspunt is de Waterkant en na bijna 3 jaar is het eindelijk zover. Onder leiding van marktmeester Marian Emanuelson-Sabajo en ondervoorzitter Wilma Arupa, zal de craftmarket zeker groeien en bloeien. Dankzij PURP wordt er een prachtige plek voor jullie opgezet.” Read the full article

[denktanks]

@ GinnekenJos: 3) De oprichting van een 'Denktank Buitengebied' waarin overheden samenwerken om de uitdagingen op het platteland het hoofd te bieden. Denk aan het aanleggen van gas/water/licht in de polder tot verloedering van leegstaande boerderijen en bedrijven. Voor een vitaal platteland! https://t.co/ednvRpyWlS

3) De oprichting van een 'Denktank Buitengebied' waarin overheden samenwerken om de uitdagingen op het platteland het hoofd te bieden. Denk aan het aanleggen van gas/water/licht in de polder tot verloedering van leegstaande boerderijen en bedrijven. Voor een vitaal platteland! pic.twitter.com/ednvRpyWlS

— Jos van Ginneken 🇳🇱 (@GinnekenJos) November 11, 2020

[jurjenkvanderhoek]

EEN HANDBOEK OM NATUURLIJKE BERMEN TE DETERMINEREN

Wanneer wij mensen er ons eens niet mee zouden bemoeien. Of minderen met alles maar naar onze hand te zetten. Niet aldoor menen te weten hoe het hoort en het dan ook zo moet zijn. Dat de wereld er uit moet zien volgens onze denkbeelden. Dat we uitgaan van kwantiteit, in plaats van kwaliteit na te streven. Hoe meer het oplevert hoe beter het is, denken wij. Wanneer het netjes oogt, het voor ons het beste is. Laat de boel maar eens de boel, laat de perfectie los, want dat keurig aangeharkte slaat alles dood. De leefbaarheid sterft ermee af.

Wanneer wij mensen het eens laten geworden, dan komt naar voren dat het geen rommeltje wordt. Geenszins. Dan blijkt de natuur, want daar bemoeien wij ons teveel mee, ineens een zelfoplossend vermogen te bezitten. Dat wisten we wel diep van binnen, maar in onze zelfoverschatting waren we dat voor de goede orde vergeten. Moeder aarde behoeft geen menselijke bemoeienis. Bemoedering leidt tot verloedering. De blauwe planeet bestaat namelijk al langer dan de mensheid oud is, en weet dus zelf wel hoe ramp en tegenspoed op te lossen. En die ramp en tegenspoed in de natuur is vaak zelfs door de mens zelf veroorzaakt, direct of indirect. In de evolutie heeft het groen op die bol zich onder elke omstandigheid staande gehouden en weten te handhaven. Het zal ook de vernietigende hand van de mens wel overleven. Het is er veerkrachtig genoeg voor. Wanneer wij mensen proberen ons er minder mee te bemoeien kan de natuur haar creativiteit volop laten groeien en bloeien.

Pakweg zo'n halve eeuw geleden en eerder was de mens op het land nog niet zo intensief op productie gericht. Toen was minder in de meeste gevallen meer. De natuur vond zichzelf ieder jaar opnieuw uit. Seizoen na seizoen. Vader Boersma wees dochter Doet daar toen op, wanneer ze samen het veld in trokken om bijvoorbeeld eieren te zoeken en vogels te spotten. Het land was vol van uitbundige overmoed. Want de natuur is moedig en wanneer het de kans krijgt gaat het er baldadig en welhaast onbezonnen aan toe om de eigen pracht te tonen. De schoonheid haar toen gewezen legt kunstenaar Doet Boersma nu in haar werk vast. Met de aanwijzingen van haar vader in het achterhoofd. De boer met oog voor de vogels in het veld, de grassen, de onkruiden die het groen kleuren.

In de uitgave "Fertile Soil" laat zij in kleurige afbeeldingen zien hoe machtig mooi de natuur natuurlijk is. De vruchtbare aarde laat een verscheidenheid aan vegetatie groeien en opbloeien. Om haar beeld in de natuur zelf te zien, daarvoor moeten wij op de knieën - knielen in de berm, groene vingers krijgen in de aarde. De pracht van de natuur, die Boersma inspireerde voor haar kunst, vinden we niet in de weidsheid van het landschap. Die verblijft op enkelhoogte onder onze neus. Wij kijken daar makkelijk overheen, omdat we het grote geheel controleerbaar willen beschouwen. Maar op macroniveau ontspringt in beginsel dat waar de omgeving vol mee is. Juist op detail blijkt hoe groots de natuur eigenlijk is. We vergeten dat snel en zetten de zeis, tegenwoordig de maaimachine, zomaar tussen het gras om met een enkele haal al het leven een kop kleiner te maken.

De natuur leeft voort op vruchtbare aarde. Iedere dood betekent nieuw leven. De afgestorven materie is meststof voor een volgende generatie. Deze cyclus zet zich elk jaar door. Zoals de aarde rond is, zo rond is de cirkel van natuurlijk leven. Als het ware reïncarneert het leven in de dood. Wordt de groei herschapen in het verdorren. Doet Boersma trekt het landschap in om de natuurlijke creatie creatief te recreëren. Gewapend met potlood en papier, een fotocamera over de schouder, legt zij de weelderige inborst vast. Om deze later binnen in het atelier of buiten in de tuin uit te werken.

Buiten voor de grote afmetingen van het werk, want ze maakt horizontaal brede schilderijen, panoramisch welhaast. Dit formaat past niet in de beperking van het atelier. Ze werkt in grote gebaren de beeltenis uit, die op detail een intensieve benadering krijgen. Het zijn abstracte beelden, dat wil zeggen ze passen nergens in de realiteit in. Geen weergaven van bestaande bermen langs benoemde wegen. Boersma voegt inspiraties samen tot een afgewogen schepping. Deze kan van overal zijn, want Doet trok veelal de wereld in om nieuwe natuurschappen te ontdekken. Maar toch zie ik in het boek veel vernederlandste omgevingen langs komen. Vegetatieve afbeeldingen met een Hollands karakter of eigenlijk een Friese aard. Want uit die grond, deze klei, is de kunstenaar toch getrokken. Die afkomst verloochent zich niet. Ze is er 'hikke en tein', zoals de Friezen zelf zeggen.

Boersma gebruikt in haar schildermaterie, de verf, plantendelen en aardkorrels om nog dichter bij de basis te komen en op de bodem te blijven. Planten krijgen afdrukken in de nog natte schildering, werken mee in de compositie. De verf gemengd met aarde of bedekt met bladgoud. Al naar gelang de uitstraling van de natuur volgens Boersma dat nodig heeft. Van de bermen maakt ze landschappen. Kleine handzame omgevingen met breed uitgemeten afmetingen. Op zo'n formaat kan Doet de weelderige schoonheid van bloem en plant nog beter laten uitkomen. In de opmaak van het boek is dat weidse beeld benaderd doordat werken op uitklappagina's afgedrukt zijn. Zo komen de composities nog beter tot hun recht in deze gereproduceerde vorm.

"Fertile Soil" is vooral een platenboek. Ik kan me vergapen aan de verbazing van Doet Boersma. Haar verrukking brengt zij weelderig op mij over. Door het werk ga ik beter kijken. Bladerend door het boek kan ik lui in de stoel genieten van de pracht en de praal. Maar buiten ga ik gehurkt langs of schuifel ik op de knieën door de berm. Ik moet ervoor de auto uit of van de fiets stappen. Maar dan kan ik de schilderingen van Boersma herkennen in de uitbundigheid van de natuur dichtbij huis.

In de Fryske taal klinkt uitbundig als oermoed. Eigenlijk komt dat dichterbij de waarheid: de natuur is overmoedig in alle uitgelaten geestdrift. Of dus oer-moed, een oorspronkelijke durf, een natuurlijke dapperheid. De werken hebben opgetogen titels die de lading zuiver dekken: De verrukking van de natuur; Veerkrachtige grond; Rijke grond; Majeur!; Verleiding; Betovering; Speelse natuur. Het boek is even speels en betoverend als de inspirator dat is. Doet Boersma verleidt mij om in deemoed te buigen voor al dat moois. Ze leert me te kijken en te zien hoe rijk de grond is waarop ik loop.

Ondanks dat het in het boek om de afbeeldingen gaat, heeft de uitgave enkele beeldende teksten. Zo vertelt schrijfster Baukje Wytsma de innerlijke reis van Doet Boersma. Voordat ze de uiterlijke schoonheid van de natuur kan vastleggen moet ze eerst zichzelf leren kennen. Afstappen van het grote geheel. Uit haar eigen comfortzone gaan en het landschap, dat tot dan haar handelsmerk in de kunst is, loslaten om door de knieën te kunnen gaan voor de natuur op minder dan een steenworp afstand. Op haar beurt laat Wytsma zich inspireren door het werk van Boersma en schrijft enkele karakteristieke gedichten. Deze zijn tussen de platen in het boek geplaatst. Peter Jens houdt zich als directeur strategische samenwerkingen beroepsmatig met de bodem bezig. Hij schrijft een technisch verhaal over hoe wij naar de natuur kijken, wat de natuur ons vertelt en hoe deze ons helpt. Kunstrecensent en assistent-conservator Susan van den Berg beschrijft dan nog het schildertechnische proces van vormgeving en inhoud van de werken.

Ten eerste door deze teksten leer ik de mens Doet Boersma kennen, wat haar drijft te doen wat ze doet. En op welke manier ze haar inspiratie op beeld krijgt. Zij het in de fotografie, de schetsmatige tekeningen en de gedetailleerd en breed uitgemeten schilderijen. Door die schilderingen leer ik dan de kunstenaar Doet Boersma kennen en doorzie haar verrukking voor groei en bloei. Door deze werken laat ze zien wat er aan weelde was, er nog is en wat we moeten koesteren voor de toekomst. Wij als mensen moeten de grond vruchtbaar houden om de aarde verrukkelijk te laten leven. Derhalve een prachtig kijkboek waar ik inspiratie uit op kan doen me eens niet te bemoeien met de natuur onder handbereik, mijn tuin bijvoorbeeld. En ook te zien wat materie als modder aan een kwastje voor prachtige afbeeldingen kan neerzetten op doek. De schilderijen van Doet Boersma evenaren niet de pracht van de natuur, maar benadert deze wel. Gaf ik sterren dan stond de hemel er vol mee.

Fertile Soil, nature – inspiration – art. Doet Boersma, schilderijen en tekeningen. Met teksten van Baukje Wytsma, Peter Jens en Susan van den Berg. Uitgever Bekking & Blitz, 2021.

https://tinyurl.com/3f6y8z2a

[mixed-media-manifest-re]

Context

Doel is een deelgemeente van Beveren, een dorp in Oost-Vlaanderen. Het ligt vlakbij de Nederlandse grens, aan de linkeroever van de schelde, in de polders van het Waasland. Net ten noorden van het dorp staat de kerncentrale Doel, die stroom levert aan afnemers in België, Nederland en Duitsland. In de jaren zestig raakte bekend dat door de uitbreidingsplannen van de haven van Antwerpen het dorp moest verdwijnen. 

Na jaren van verzet werd in 2019 de toekomst van Doel gevrijwaard. De regering beslist voor een actieplan waarbij het dorp Doel kan blijven bestaan en er finaal een einde komt aan het wanbeleid, de aanhoudende druk op bewoners, de afbraken, de bewuste verwaarlozing en verloedering. Over de toekomst van Doel wordt momenteel nagedacht maar het is duidelijk dat er weer zal gewoond worden. Wat dat concreet moet betekenen of wat daar de omvang van moet zijn? Daar gaan wij proberen een antwoord op te formuleren. Bij toekomstscenario’s moet bovendien het historische en kleinschalige karakter van Doel optimaal gerespecteerd worden. 

[mightydwighty]

Afvallen je conditie opbouwen musculaire sterker worden - Dit allemaal komt niet vanzelf je zult er zelf voor moeten blijven werken in de gym of lekker buiten - Niks komt zomaar dus ergens op wachten is tijd verspilling en verloedering van je verantwoordelijkheid. - #responsibility #lifereminders https://www.instagram.com/p/B4zB3QqHBd8/?igshid=1kt5offp3a1x