#verhalen vertellen

[dutchjan]

March 22, 2023

[twafordizzy]

Willem Wilmink woont onder die toren

De piepjonge Willem Wilmink; bron beeld: breukvlakken.nl Het is de autobiografische verhalenbundel Waar komt dat kind vandaan? van dichter, schrijver en liedjesmaker Willem Wilmink (1936-2003) waarin Wilmink schetst hoe hij geraakt werd door lezen, verhalen en de wil om zelf verhalen te kunnen vertellen en schrijven. Het boek en ik, door een toverkring omschenen. De huiskamer is in het niets…

[echteliefde]

Home ♥ Échte liefde sinds 2009.

Het was een gewone avond in Tilburg, de lucht rook naar regen en avontuur. Ik had nooit echt stilgestaan bij de kracht van graffiti. Het leek altijd iets voor de rebellen onder ons die hun sporen nalieten op de muren van de stad zonder dat het écht iets zou betekenen. Tot ik Atilla ontmoette. Atilla was anders. Hij zag in graffiti geen rebellie, maar een kunstvorm, een manier om verhalen te vertellen, om gevoelens te uiten. Op een avond vroeg hij mij mee. “We gaan op pad,” zei hij, en ik ging mee zonder te weten wat me te wachten stond.

Die avond was de stad van ons. Atilla spoot zijn tag en trow up’s in vloeiende vormen terwijl ik op de uitkijk stond. De adrenaline van de nacht voelde als een gevoel waar ik wel aan kon wennen. Op een gegeven moment draaide Atilla zich naar me om met een glimlach. Hij stak een spuitbus in mijn hand en zei: “Nu is het jouw beurt. Creëer iets dat bij jou past, iets wat je blijft doen en wat jou omschrijft.”

Ik stond daar, stil, met de bus in mijn hand, niet wetend wat ik moest doen. Wat zou mij omschrijven? Wat zou ik keer op keer kunnen spuiten zonder dat het betekenis verloor? Toen kwam het woord: échte. Het voelde alsof alles op dat moment samenkwam. Ik wilde het écht doen. Niet half, niet even, maar écht. En dus spoot ik het woord op de muur, in dikke, duidelijke letters. “Echte.”

Toen was het verhaal nog niet compleet. We spraken die nacht veel, vooral over onze persoonlijke ervaringen, over liefde en falen, over Valentijnsdag, die voor ons beiden nooit echt goed was verlopen. Terwijl we anekdotes uitwisselden over slechte Valentijnsdates, kreeg het woord een nieuwe lading. Ik deelde mijn gedachte: “Wat als ik liefde eraan toevoeg?” stelde ik aan Atilla voor. En zo werd het: échte liefde.

Eerst spoot ik de woorden afzonderlijk, als twee losse delen. Maar al snel ontdekten ik dat het makkelijker was om ze aan elkaar te schrijven, sneller, vloeiender. De woorden smolten, en met het geluid van de spuitbus die door de nacht klonk als een geheel, het voelde alsof het één geheel werd.

Toen begon het echte spelen met vormen. Een hartje kwam erbij, dat werd omlijst met een aureool, een symbool van puurheid en iets hemels. Het uitroepteken werd creatief om het hartje gebogen, een krachtig statement. En onder het woord échte maakte ik een pijl in een boog, die richting het hart wees, waardoor het een glimlach kreeg alsof het symbool zelf blij was met zijn eigen bestaan.

Dit was niet zomaar een tag. Het werd iets groters, iets wat mensen raakte, iets dat zich verspreidde door de straten van Tilburg. Het échte liefde teken stond niet langer alleen voor een naam. Het groeide uit tot het Tilburgs Peace teken, een symbool dat verhalen vertelde, over liefde, over imperfectie, en over wat het betekent om écht te zijn.

Nu kijk ik ernaar en denk ik na. Waar vind jij échte liefde? Of misschien, wat betekent échte liefde voor jou?

[remidavs]

Remi en Ida zijn mooi samen aan het spelen als we haar plots horen vertellen: ‘ mijn haren zijn kort want de chemo-Kaspertjes hebben deze afgebeten… ik ben op, mijn energie is een beetje kapot…’ en dan nog een heleboel verhalen en uitbeeldingen erbij.

Eventjes realitycheck, oja, Ida is weldegelijk echt bezig met de situatie… maar ze spelen o zo mooi en wij doen ons best om erop in te spelen. 🙃

Maar ook wel fantastisch genieten van het mooie samenspel 🥰

[mediakingbel]

De evolutie en impact van reclamebureaus

Invoering In de ingewikkelde wereld van marketing fungeren reclamebureaus als cruciale spelers, die creativiteit, strategie en marktinzicht met elkaar verweven om merken in de schijnwerpers te zetten. De evolutie van reclamebureaus weerspiegelt het dynamische landschap van media, technologie en consumentengedrag. Vanaf hun oprichting tot hun huidige status als veelzijdige entiteiten hebben deze bureaus zich voortdurend aangepast om te voldoen aan de eisen van een steeds veranderende markt. Dit artikel duikt in de geschiedenis, evolutie, rollen en toekomstperspectieven van reclamebureaus en werpt licht op hun onmisbare rol in de zakenwereld. Voor meer informatie bezoek Reclamebureau.

Een korte geschiedenis van reclamebureaus Vroeg begin Het concept van reclame is zo oud als de handel zelf. Het gestructureerde reclamebureau zoals wij dat kennen begon echter halverwege de 19e eeuw vorm te krijgen. Volney B. Palmer richtte in 1841 het eerste erkende reclamebureau op in Philadelphia. Palmers bureau fungeerde voornamelijk als makelaar voor krantenruimte, een rol die de basis legde voor toekomstige advertentiemodellen.

De opkomst van fullservicebureaus Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw ontstonden full-service reclamebureaus. Deze bureaus kochten niet alleen mediaruimte, maar boden ook creatieve diensten, campagneplanning en marktonderzoek aan. NW Ayer & Son, opgericht in 1869, wordt vaak gezien als het eerste full-service bureau. Ze pionierden met het open contract en introduceerden het concept van creatieve afdelingen, waardoor het reclamelandschap voor altijd veranderde.

De gouden eeuw van reclame Naoorlogse bloei De periode na de Tweede Wereldoorlog markeerde de gouden eeuw van de reclame. De economische welvaart leidde tot een stijging van de consumptiegoederen, en televisie kwam naar voren als een dominant medium. Reclamebureaus floreerden en werden essentiële partners voor bedrijven die de kracht van de massamedia wilden benutten. Iconen uit deze tijd, zoals David Ogilvy, Bill Bernbach en Leo Burnett, introduceerden innovatieve ideeën die de nadruk legden op creativiteit, verhalen vertellen en emotionele verbondenheid.

De creatieve revolutie De jaren zestig en zeventig luidden een creatieve revolutie in de reclame in. Bureaus als Doyle Dane Bernbach (DDB) voerden de leiding met baanbrekende campagnes waarin creativiteit en humor voorop stonden. De beroemde ‘Think Small’-campagne van Volkswagen is een goed voorbeeld van deze verschuiving, waarbij eenvoud en slimheid worden gebruikt om een aanzienlijke impact te maken. Deze periode versterkte de rol van creatieve professionals in de reclame en benadrukte het belang van originaliteit en merkpersoonlijkheid.

De digitale transformatie Opkomst van digitale media De komst van internet aan het eind van de 20e eeuw bracht een revolutie teweeg in de reclame-industrie. Traditionele media als print, radio en televisie moesten plaats maken voor digitale platforms. Deze verschuiving bracht nieuwe kansen en uitdagingen met zich mee voor reclamebureaus. Zoekmachinemarketing, sociale media en online display-advertenties werden cruciale componenten van de advertentiemix.

Datagedreven marketing Met digitale media ontstond de mogelijkheid om enorme hoeveelheden gegevens te verzamelen en te analyseren. Reclamebureaus omarmden datagestuurde marketing en gebruikten analyses om de strategie te onderbouwen en de effectiviteit van campagnes te meten. Deze aanpak maakte preciezere targeting en gepersonaliseerde berichten mogelijk, waardoor de relevantie en impact van advertenties aanzienlijk werd vergroot.

Rollen en functies van moderne reclamebureaus Strategische planning De kern van de activiteiten van een reclamebureau is strategische planning. Dit omvat het begrijpen van de zakelijke doelstellingen, marktomstandigheden en doelgroep van de klant. Bureaus doen uitgebreid onderzoek om uitgebreide marketingstrategieën te ontwikkelen die aansluiten bij de doelstellingen van de klant. Deze strategische basis zorgt ervoor dat alle creatieve en media-inspanningen samenhangend en doelgericht zijn.

Creatieve ontwikkeling Creativiteit blijft een hoeksteen van reclame. Bureaus beschikken over teams van creatieve professionals, waaronder copywriters, art directors en ontwerpers, die samenwerken om boeiende advertenties te produceren. Deze creatieve teams creëren boodschappen die resoneren met het publiek, waarbij ze een mix van visuele en verbale elementen gebruiken om merkverhalen effectief over te brengen.

Mediaplanning en -inkoop Reclamebureaus spelen een cruciale rol bij mediaplanning en -inkoop. Zij identificeren de meest geschikte mediakanalen om de doelgroep te bereiken en onderhandelen over de beste tarieven voor mediaruimte. Deze functie vereist een diepgaand inzicht in mediaconsumptiepatronen en het vermogen om relaties met media-eigenaren te benutten.

Digitale en sociale mediamarketing In het huidige digitale tijdperk moeten reclamebureaus bedreven zijn in digitale en sociale mediamarketing. Ze beheren online campagnes op verschillende platforms, waaronder sociale media, zoekmachines en display-netwerken. Dit omvat het creëren van boeiende inhoud, het optimaliseren voor zoekmachines en het gebruiken van data-analyse om strategieën te verfijnen en de prestaties te verbeteren.

Public Relations en Geïntegreerde Marke

ting Veel reclamebureaus bieden public relations (PR)-diensten aan, waarmee ze klanten helpen hun publieke imago te beheren en effectief met belanghebbenden te communiceren. Geïntegreerde marketing, die verschillende promotiemiddelen en kanalen combineert tot een samenhangende strategie, is een ander cruciaal aanbod. Deze holistische aanpak zorgt ervoor dat alle marketinginspanningen naadloos samenwerken om de doelstellingen van de klant te bereiken.

De impact van reclamebureaus Merk bouwen Een van de belangrijkste gevolgen van reclamebureaus is hun rol bij het opbouwen van merken. Door middel van consistente en strategische berichtgeving helpen bureaus sterke, herkenbare merken te creëren die zich onderscheiden in de markt. Dit houdt niet alleen in dat gedenkwaardige advertenties worden gemaakt, maar ook dat de waarden en persoonlijkheid van het merk op alle contactpunten effectief worden gecommuniceerd.

Consumentengedrag stimuleren Reclamebureaus beïnvloeden het consumentengedrag door boodschappen te creëren die resoneren met het publiek en tot actie aanzetten. Of het nu gaat om het vergroten van het bewustzijn, het aanmoedigen van rechtszaken of het bevorderen van loyaliteit, bureaus gebruiken een mix van psychologie, creativiteit en strategie om de perceptie en het gedrag van consumenten vorm te geven.

Economische bijdragen De reclame-industrie draagt aanzienlijk bij aan de economie. Het genereert werkgelegenheid, stimuleert de vraag naar goederen en diensten en stimuleert innovatie. Door bedrijven te helpen groeien, spelen reclamebureaus een cruciale rol in de economische ontwikkeling en welvaart.

Uitdagingen voor reclamebureaus Technologische disruptie Het snelle tempo van de technologische veranderingen biedt zowel kansen als uitdagingen voor reclamebureaus. Het voorblijven van trends en het adopteren van nieuwe technologieën is essentieel, maar kan veel middelen vergen. Bureaus moeten voortdurend investeren in training en ontwikkeling om hun teams bedreven te houden in het gebruik van de nieuwste tools en platforms.

Veranderend consumentengedrag Consumentengedrag evolueert voortdurend, beïnvloed door culturele verschuivingen, technologische vooruitgang en economische omstandigheden. Reclamebureaus moeten wendbaar blijven en reageren op deze veranderingen, zodat hun strategieën relevant en effectief blijven.

Privacy en ethische zorgen Gegevensprivacy en ethische overwegingen worden steeds prominenter in de reclame-industrie. Agentschappen moeten omgaan met regelgeving zoals de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) en ervoor zorgen dat hun praktijken transparant zijn en de privacy van consumenten respecteren. Het balanceren van personalisatie met privacy is een cruciale uitdaging die zorgvuldige aandacht vereist.

De toekomst van reclamebureaus Het omarmen van AI en automatisering Kunstmatige intelligentie (AI) en automatisering zullen een belangrijke rol gaan spelen in de toekomst van reclame. Van voorspellende analyses tot geautomatiseerde contentcreatie: deze technologieën bieden het potentieel om de efficiëntie en effectiviteit te verbeteren. Bureaus die AI omarmen, kunnen meer gepersonaliseerde en tijdige campagnes leveren, waardoor de algehele prestaties worden verbeterd.

Focus op duurzaamheid en sociale verantwoordelijkheid Naarmate consumenten zich meer bewust worden van sociale en milieukwesties, zullen reclamebureaus prioriteit moeten geven aan duurzaamheid en sociale verantwoordelijkheid. Dit houdt niet alleen in dat ethische merken worden gepromoot, maar ook dat hun eigen praktijken in lijn zijn met deze waarden. Agentschappen die voor duurzaamheid pleiten, kunnen sterkere banden opbouwen met gewetensvolle consumenten en bijdragen aan positieve maatschappelijke veranderingen.

Voortdurende evolutie van de media Het medialandschap zal blijven evolueren, waarbij nieuwe platforms en formats zullen ontstaan. Reclamebureaus moeten voorop blijven lopen bij deze veranderingen, experimenteren met innovatieve benaderingen en hun strategieën dienovereenkomstig aanpassen. Dit omvat het verkennen van meeslepende technologieën zoals virtual reality (VR) en augmented reality (AR) om boeiende en gedenkwaardige merkervaringen te creëren.

Conclusie Reclamebureaus hebben een lange weg afgelegd sinds hun oprichting in de 19e eeuw. Ze zijn geëvolueerd van eenvoudige tussenpersonen tot complexe, full-service entiteiten die een cruciale rol spelen in het succes van bedrijven over de hele wereld. Nu de sector met nieuwe uitdagingen en kansen wordt geconfronteerd, moeten reclamebureaus wendbaar, innovatief en ethisch blijven. Door dit te doen kunnen ze de groei van merken blijven stimuleren, het gedrag van consumenten beïnvloeden en bijdragen aan de economische welvaart. De toekomst van reclamebureaus ligt in hun vermogen om nieuwe technologieën te benutten, prioriteit te geven aan duurzaamheid en zich aan te passen aan het steeds veranderende medialandschap, waardoor ze onmisbare partners blijven in de zakenwereld.

[gewoonkarin]

Uitvaart. Crematie. Afscheid. Het maakt niet uit hoe je het noemt, het blijft verdrietig.

Oudste liefje en ik gingen vanmiddag naar het afscheid van de vader van haar vriendin. Mooie verhalen, mooie foto’s, mooie muziek. Het laatste woord was nog door hem geschreven. Moeder en dochter stonden beide sterk. Vertelden hun verhaal met daarin juist niet de laatste periode maar de fijne herinneringen, vaak met een glimlach. Ooit vroegen de liefjes aan mij waarom de vertellers geen applaus kregen na hun verhaal, vandaag was ook zo’n moment dat je een applaus wilde geven. Ongeschreven wet dat dat niet past maar ik zou het graag anders zien.

Op de heenweg vroeg oudste liefje zich af waarom mensen zichzelf en elkaar dit aandoen, zo’n afscheid. Moe van verdriet en geregel en dan hoog in emoties afscheid nemen in groot gezelschap. Keuzes zei ik. Aan de ene kant wil je iedereen de kans geven om afscheid te nemen en aan de andere kant wil je alleen hen heel dichtbij erbij hebben. De keuze ligt vaak bij de achterblijvers. Veel tijd heb je niet.

Een afscheid mooi maken. Zo was het vandaag. Ik zag een moeder, dochter en zoon. Ik zag wat ik bijna 7 jaar geleden zag. Ik hoorde ook dezelfde soort opmerkingen. Dat mensen hopen dat niet ingestort gaat worden, dat de klap nog wel gaat komen. Vaak komt er geen klap. Dat is boekwijsheid. Ik zie soms wat gestruikel en vallen en weer opstaan. De rug rechten. Een moeder die beseft dat ze het nu alleen moet gaan doen. Een dochter met een eindexamen voor de boeg. Een zoon die zich terugtrekt. Ook dat is niet standaard maar voor mij zo herkenbaar.

De hele vriendengroep van oudste liefje was er. Dat steunt. In zes jaar tijd is de groep gevormd en zijn ze samen op weg naar volwassen worden. Dit hoort erbij. Lief en leed delen. Mooi dat ze er voor elkaar zijn. Nu maar zeker straks. Zij weten. Dan hoef je niet maar kun je alles vertellen.

Ik zei tegen de moeder dat het nu echt tijd werd voor dat wijntje samen. Over een paar weken ga ik eens appen. Als de stilte komt. Het leven gaat door, ook als het voor jou nog zo vaak stil valt.

Ook zij gaan het redden samen. Rouw verweven met de waan van de dag kost tijd. Geen zes weken of een jaar maar tijd. Ik geloof niet zo in dat instorten. Ik geloof wel in de veerkracht van de mens. Na overleven komt leven.

[medewerkers]

Hallo Tumblr. Tumblr hier. We hebben een nieuwe livestreamingfunctie voor Tumblr ontwikkeld en noemen deze, nou… Tumblr Live. Met Tumblr Live kun je direct vanaf je dashboard streamen of streams bekijken. Dit betekent dat je je Tumblr-publiek en livestreampubliek kunt samenvoegen. Je kunt de synergie gewoon proeven! In eerste instantie hebben we Tumblr Live alleen naar de Android- en iOS-app en naar de Verenigde Staten uitgerold, maar de tijd is rijp voor de volgende stap. Daarom rollen we Tumblr Live deze week naar meer gebieden en voor alle platforms (Android, iOS en Web) uit. Als je in een van de onderstaande landen of gebieden woont, kun je streams bekijken of je eigen Minecraft-avontuur streamen, je breiclubje, je wandelingen, je Furby-verzameling of wat je dan ook met de wereld wilt delen. De lijst:

Brazilië

Canada

Europese Unie

Japan

Maleisië

Mexico

Turkije

Verenigd Koninkrijk

Zuid-Korea

Zo werkt het:

Via het camera-icoon onder in je dashboard in de mobiele app ga je naar een Tumblr Live-tabblad waar je streams kunt bekijken die op dat moment live zijn. Boven je dashboard worden ook een aantal live livestreams weergegeven.

Zo lang je het netjes houdt, kun je streamen wat je wilt door op "Live gaan" te tikken: de eendjes in het park, een maffe sneeuwpop, je vervloekte borduursels, enz.

Streamen werkt met de voorste en achterste camera's van je telefoon, dus als je verlegen bent, kun je ook streamen zonder je gezicht te laten zien.

Je kunt bekende en vertrouwde kijkers de status van uitsmijter geven. Op die manier kunnen deze kijkers helpen om je stream te modereren door ongewenste gasten te verwijderen terwijl je live bent.

Tik op een live avatar om je als kijker bij die stream aan te sluiten, of je het blog nou volgt of niet.

Je kunt streamers tijdens de livestream cadeautjes sturen als je van de stream geniet.

Er is een speciaal tabblad waar je je favoriete streamers kunt verzamelen.

En dat is het voorlopig weer even. Stel je voor! Gaming-livestreams! Leesclubs! Live paddenstoelen op je feed! DnD-campagnes! Kunstenaar die live tekenen! Feiten over haaien! 'Get Ready With Me'! Cosplay en beursstreams! Gezellig breien! Fotografielessen! Verhalen vertellen! Tips voor plantenverzorging! Live huiskamerconcerten! Furby-workshops! Museumtours! Krabben! (gewoon krabben!) De mogelijkheden zijn eindeloos. We kunnen niet wachten om te zien wat jullie met al deze vrijheid gaan doen. Dat was het. Ga en doe lekker gek! <3

[devosopmaandag]

In dat ene mensenleven

In een dorp van amper duizend inwoners, diep in Frankrijk, staat een oude bioscoop. Bovenaan een oplopend plein staat een lelijk gebouw, waar trots CINEMA op de gevel prijkt. In gezelschap van vier Amerikanen en twee Engelsen gaan we een film zien. 'One life'* is een Britse film over een man die bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog erin slaagt 667 voornamelijk Joodse kinderen vanuit Praag naar Groot Brittannië te halen. De man heet Nicholas George Winton, geboren Wertheim (1909-2015). Het ingehouden spel van Anthony Hopkins als de 77-jarige Nikkie en de eeuwig pijnlijke beelden van angst, onrecht en geweld ontroert elk van ons. Ik huil gemakkelijk bij films, maar dit is anders. Soms droom ik dat ik zo moet huilen dat het een beetje pijn doet. Die pijn is dan nog steeds aanwezig als ik wakker word. Zo voelt het, daar in de bioscoop van Peyrat le Chateau. Op de terugweg kunnen G en ik alleen maar zwijgen.

Dit weekend schrijft Arnon Grunberg in de Volkskrant over Lore Segal en dat hij haar bezoekt in New York. Als ze elf jaar oud is gaat ze met een ander kindertransport naar Groot Brittannië, vanuit Wenen. Onlangs kwam de Nederlandse vertaling uit van haar semi-autobiografische roman 'Huizen van anderen'**, oorspronkelijk verschenen in 1964. De foto van Lore als elf-jarige, met daaronder in kinderhandschrift Liverpool 11 years old zou zo een beeld uit de film kunnen zijn. Foto's van de kinderen en hun gegevens waren cruciaal om visa te krijgen. Het is een krachtig weerkerend visueel element in de film.

"Vraag me niet wat echt gebeurd is. Ik weet niet meer wat echt gebeurd is. Vanaf het moment dat je hebt geschreven over iets wat echt is gebeurd, is het echt gebeurde beschadigd. Beschadigd materiaal. De feiten zijn niet langer beschikbaar.”, zegt Segal als Grunberg haar vraagt naar het verschil tussen feit en fictie. En in het nawoord bij het boek schrijft ze: “Ik geloof dat er geen manier van herinneren en vertellen bestaat die niet tot op zekere hoogte fataal is voor dat wat er herinnerd wordt”.

Er zijn de feiten die we allemaal kennen, en die bijvoorbeeld in de Neurenbergprocessen dwars door de bijna groteskheid ervan tot zuivere data zijn gemaakt, en er zijn de gebeurtenissen zelf die zich voltrokken aan mensen, aan die ene mens en die ene mens, in dat ene mensenleven. De 'zuiverheid' van die ervaringen zijn natuurlijk gedoemd beschadigd te worden, voorgoed onbereikbaar. Literatuur en films zijn geen plekken voor data maar voor verhalen, inzichten, ideeën, gevoelens, sferen. Als Grunberg haar vraagt of de mens idealen nodig heeft, antwoordt ze met 'verbeeldingskracht'.

* One Life | regie James Hawes | script Lucinda Coxon | BBC Films 2023

** Huizen van anderen | Lore Segal | vertaling Anna Helmers-Dieleman | uitgeverij Cossee 2024

[derikkiklas2324]

Jeugdboekenmaand

De maand maart staat in het teken van de jeugdboekenmaand. Dit jaar is het thema 'sport en spel' en natuurlijk ook heel veel verhalen vertellen. Op 14 maart kwamen Staf en Stien verhalen vertellen op een hele leuke manier.

Klik hier voor alle foto's.

[jogjadays]

Daar waren ze dan: Justin en Julia. En terwijl ik dit schrijf zijn ze ondertussen aangekomen in Bali. Maar eerst even terug naar vorig weekend. Nadat Sam haar presentatie had gegeven, was ze zondag al weer op pad met een nieuwe missie. Voor haar eindshow in Yogyakarta had ze namelijk een grote schaal nodig waar water in kan.

Een traditionele Javaanse gong bleek uiteindelijk de perfecte kandidaat hiervoor.

Deze gongs zijn onder andere onderdeel van Gamelan-orkesten. Maar goed, waar vind je zo'n gong en ook nog het liefst een wat oudere en voor een goede prijs. Uiteindelijk was Sam samen met haar assistent Nuril op het spoor gekomen van een oude gong, maar daar moesten ze wel een tijdje voor reizen. Dus zondag ging ze samen met Nuril op pad om ergens in een dorpje buiten Jogja de gong te bekijken.

En jawel, later die avond liep ik naar buiten omdat Sam met een taxi terug was gekomen en uit de kofferbak kwam een prachtige oude gong. Eén missie voltooid.

Ondertussen was Sam ook nog druk bezig met Yoga (de tour guide/historicus) die samen met Sam de presentatie had gedaan om de dag in te plannen die we samen met Julia en Justin zouden beleven. Want dinsdag stonden ze ineens voor m'n neus.

Ongeveer tien minuten lopen van ons huis hadden ze een mooi hotel gevonden en na een lange reis en dolle taxirit waren ze daar dus ineens. Het was grappig omdat het aan de ene kant heel normaal voelde om ze te zien, maar eigenlijk ook best gek was dat we nu ineens met z'n allen in Yogyakarta waren.

Nadat ze waren ingesettled gingen we nog wat eten bij een restaurant in de buurt. Daarna was het voor ons allemaal op tijd naar bed, omdat woensdag dus onze trip op de planning stond.

Sam had dus met Yoga afgesproken om enkele tempels te bezoeken die onderdeel waren van de geschiedenis die ze zo uitgebreid besproken hadden. Dus je hebt net buiten Yogyakarta de Borobodur (het grootste Boeddhistische complex ter wereld) en Prambanan (het grootste Hindoeistische 'compound' van Indonesië). Dit zijn de standaardbestemmingen voor veel toeristen, maar tegelijkertijd ook erg druk. Maar los van die twee trekpleisters zijn er allerlei kleinere

Boeddhistische en Hindoeïstische tempels die rond dezelfde periode gebouwd zijn en allerlei andere belangrijke verhalen vertellen. Yoga nam ons mee naar vier van die onbekendere tempels. We begonnen bij een klein Hindoeïstisch compound dat zich net buiten een dorpje bevond in het boerenland. Deze tempel was ontdekt door een boer die een stuk land wilde uitgraven. Los van de tempel zelf was dit een belangrijke plek omdat bij het uitgraven de verschillende 'lavalagen' goed zichtbaar werden. Hierdoor konden onderzoekers concluderen dat er zo'n veertien vulkaanerupties moeten zijn geweest, en was hierdoor ook belangrijk bewijs waarom het zo machtige koninkrijk dat complexen als de Borobudur en Prambanan had gebouwd ineens heel het gebied verlaten had. Waarschijnlijk niet door oorlog, maar door de vulkaan.

Het bijzondere was dat er niemand was bij de tempel en wij de plek voor onszelf hadden. Yoga entertainde ons ondertussen met allerlei feitjes, verhalen en grappen. De volgende tempel was weer Hindoeïstisch, maar iets groter. Ook deze moet in dezelfde tijd gebouwd zijn (8ste eeuw). We sloten af met twee Boeddhistische tempels, waarvan Plaosan mijn favoriet was.

De Plaosan tempel ligt dichtbij Prambanan en bestaat uit twee vrijwel identieke tempels met drie kamers. Elke kamer heeft Boeddhabeelden (mits ze niet ontvreemd zijn) en beelden van andere belangrijke personen. Het is niet altijd duidelijk wie die personen geweest moeten zijn. Zo zijn er twee beelden die niet goed passen binnen de lokale setting. Beiden hebben een kledingstijl die veel weg heeft van de Angkor-stijl, wat zou kunnen bevestigen dat er destijds wellicht sterke banden waren met het oude Cambodja.

Daarnaast bevatte het Plaosan-complex ook een soort platform waarin allerlei beelden zittend omheen zaten. Voor mij leek dit net een soort Mortal Kombat-stage. Het hele complex was gewoon zo bijzonder. Het is alleen tragisch dat zoveel van de gebouwen zijn ingestort door aardbevingen of op andere manieren zijn beschadigd en niet onderhouden. Als alles nog in zijn originele conditie was zou het ongetwijfeld prachtig zijn geweest.

Na deze tempelbezoeken hadden we een korte pauze voordat we naar een uitkijkpunt gingen in de heuvels. Vanaf dit punt hadden we een mooi uitzicht over Jogja. Bovendien was er een restaurant waar we heerlijke mie ayam aten met gefrituurde tofu, tempé en banaan. Eén van de lekkerste maaltijden van ons hele verblijf hier.

Toen we bijgetankt waren was het tijd voor wat actie. Rondom Jogja zijn namelijk ook grotten. Eén van deze grotten, Goa Pindul, kun je met een opblaasband doorheen en bovendien kan je er van wat rotsen afspringen in het water. Hoe veilig dat is weet ik niet, maar het mag wel. In het droge seizoen heeft het water een prachtige kleur. Wij zaten net in de overgang, waardoor het water ook al best mooi was. Goa Pindul was vooral lekker verfrissend. We konden er heerlijk zwemmen en waren er weer zo goed als in ons eentje. Waarschijnlijk dat we daarom iets te veel aan het relaxen waren en vervolgens moesten opschieten voor onze volgende stop. Het was namelijk de bedoeling om de zonsondergang te bekijken bij één van de stranden aan de zuidkust.

Onze 'driver' Aris moest vol gas door de heuvels richting de kust om het te halen. Hoe we het uiteindelijk nog net gehaald hebben weet ik niet, maar iedereen was blij dat we aangekomen waren aan de kust. We renden daar vervolgens naar het strand en pakten nog net de laatste zonnestralen mee.

De kust is echt prachtig en een heerlijke manier om de dag af te sluiten. Wanneer de zon vervolgens ondergaat is het gelijk ook echt superdonker. Dus na iets meer dan een uur gerelaxed te hebben op het strand gingen we weer richting de auto. Yoga had ondertussen nog een nieuw plan.

Hij wilde ons voordat hij ons naar huis bracht nog naar Bukit Bintang brengen. Bukit Bintang (star hill) is een uitkijkpunt over de stad en heet zo omdat je alle stadslichten kunt zien. Hoewel we allemaal moe waren bleek het de perfecte afsluiter. We aten heerlijke geroosterde mais met een prachtig uitzicht. En toen was het inmiddels tegen negenen en gingen we eindelijk naar huis.

De volgende dag was iedereen kapot. Maar al te veel tijd om te rusten hadden we niet. Sam had een afspraak in de middag met een lokale kunstenaar. Hij zou haar kunnen helpen met het maken van een inscriptie in ijzer. Het zal net als de gong onderdeel worden van de eindshow. Ik ging ondertussen met Julia en Justin richting Jalan Malioboro, de hoofdstraat van Yogyakarta.

Malioboro is nog even druk en chaotisch als altijd, maar het hoort er wel een beetje bij als je naar Jogja komt. We hadden er wat gegeten en probeerde er nog iets van batik te scoren. Maar de chaos was te groot om echt iets goeds te vinden. Al met al was het wel gezellig en een goede manier om weer tot leven te komen.

De volgende dag stond Prambanan namelijk op de planning. Dit keer geen Yoga, maar Thomas. Ik had het op mijzelf genomen om Julia en Justin naar het tempelcomplex mee te nemen en ze van informatie te voorzien.

Prambanan zelf is redelijk makkelijk te bereiken met een taxi. Het ligt ongeveer tussen de 45 minuten en een uur van onze verblijfplaats af, afhankelijk van het verkeer. Zoals gewaarschuwd bleek Prambanan erg druk. Bussen vol schoolkinderen zorgen voor een jolige chaotische sfeer. Maar gelukkig had Yoga ons al gezegd om wat verder te kijken dan Prambanan zelf.

Zo bestaat het Prambanan terrein namelijk uit vier tempelcomplexen. Je moet daar alleen wel een stukje voor lopen. En wat blijkt, de meeste mensen hebben daar geen zin in. Wat logisch is, want het was superwarm. Gelukkig waren wij wel zo gek om een kleine kilometer te lopen naar de andere tempels, waarvan vooral de laatste Candi Sewa heel bijzonder is.

Het is een enorm Boeddhistisch tempelcomplex dat net als Plaosan voor een groot deel kapot is. Maar dat maakt het niet minder indrukwekkend. We waren daar bijna in ons eentje en het was gewoon zo groots en bijzonder. Op een gegeven moment waren we elkaar zelfs kwijt.

Omdat we ondertussen drie flesjes water hadden uitgezweet zochten we een terrasje op om wat te drinken. Toen zagen we naast ons een boogschutter-activiteit. De pijl en boog spelen een belangrijke rol in de Ramayana (die afgebeeld staat in reliëfs op Prambanan). Dus besloten we alle drie een poging te wagen. Uiteindelijk bleek na een slechte start Justin de ultieme boogschutter. Als Barney in z'n hoogtijdagen wist hij de roos makkelijk te vinden.

En na deze dag was het al weer tijd voor de laatste dag van Justin en Julia in Jogja. Wat nog ontbrak (naast de Borobodur, maar daar was Julia al geweest), was Alun-Alun Kidul en Taman Sari. Uiteraard is er ook nog het Kraton en wat andere dingen, maar dit hoort wel bij een Jogja-verblijf.

Bij Alun-Alun Kidul heb je twee hele oude Banyan-bomen. Er is een mythe rond deze bomen waarbij iemand blind van de ene kant van het plein naar de andere kant kan lopen tussen de bomen door overspoeld wordt met geluk. Het lijkt een makkelijke opdracht gezien je alleen recht vooruit hoeft te lopen, maar vrijwel iedereen die het probeert loopt ineens de verkeerde kant op.

Uiteindelijk wist Julia het bij een tweede poging toch te doen. Nadat ze richting het einde ineens verkeerd leek te lopen, bleek ze toen toch een ingeving te krijgen die haar in de juiste richting duwde. Gaston van de postcodeloterij kan dus alvast naar de Rietvink rijden. Vervolgens dronken we nog even wat voordat we naar Taman Sari gingen. Hoewel het wat vervallen en niet al te groot is, is het oude badhuis van de sultan wel een leuke en interessante spot voor wat foto's. Het is een belangrijk onderdeel van het sultanaat wat Jogja nog is.

Daarna waren we wel echt moe en uitgeblust (vooral ikzelf) en gingen we naar een belangrijke plek van Sam en mijn residency: Mediterranea by Kamil. Dit restaurant is één van de hotspots van Jogja. Het is een beetje upscale Westers, maar wel een grappige sfeer. Het eten is er lekker, en vaak eten Sam en ik er ontbijt.

Met onze maag gevuld gingen we nog even zwemmen in het hotel om 's avonds bij onze andere vaste stek te eten: Nanamia Pizzeria. Ondertussen kon Sam ook weer aanschuiven, gezien zij de hele dag met de eerdergenoemde artiest bezig was om haar eigen inscriptie te maken in ijzer. Sinds 's ochtends vroeg bestond haar dag dus voornamelijk uit aluminium buigen en hameren. Het eerste resultaat is prachtig. En hopelijk kunnen we binnenkort daar wat meer van delen.

Tot zover… moeie vingers.

[wannalookatsomestars]

wil met iemand de hele dag in bed doorbrengen af en toe in een deken gewikkeld naar de keuken strompelen voor nog een glas thee en dan weer terug duiken in armen en dekens en de warmte van samen  in stilte boeken lezen films kijken verhalen vertellen voelen ruiken slapen zijn en de positie van de zon volgen op de muur en dan ‘s avonds gaan slapen wetende dat we een dag voor onszelf geleefd hebben 

[dutchjan]

February 21, 2023

[homoerotisch]

Ik ben non-binair en ik wil alleen maar mijn leven kunnen leiden als ieder ander

Het is een gewone vrijdag. Ik heb net gedoucht en zit met een kop koffie aan de keukentafel te scrollen voor ik naar m’n werk ga. Online wordt een artikel gedeeld over puberteitsremmers, met de vraag of het terecht is dat er twijfels zijn over het gebruik ervan door trans jongeren.

De woorden ‘puberteitsremmers’, ‘transgender jongeren’ en ‘twijfels’ werken als een rode lap op een stier. Waarschijnlijk zonder het goed onderbouwde stuk gelezen te hebben weet een groot aantal Facebookers niet hoe snel ze moeten reageren. „De GGZ zit vol met mensen die spijt hebben en zijn doorgedraaid”, lees ik. En: „Iedereen mag zijn wie hij is, maar stop met het door de strot duwen”.

De op leugens gebaseerde en steeds luider wordende haatcampagne tegen trans en genderdiverse personen klinkt steeds vaker door in de argumenten van ‘gewone’ Nederlanders. Ze lijken zich bedreigd te voelen door mensen die ze in hun dagelijks leven amper tegenkomen. Mensen zoals ik.

Lang dacht ik dat ik de enige op aarde was die zich geen vrouw en geen man voelde. Het woord non-binair voelde op m’n 45ste als thuiskomen. Voor het eerst vond ik een gemeenschap waarin ik mezelf herkende. Maar de groeiende bekendheid van dit ‘hokje’ zorgt tegelijkertijd voor steeds meer haat.

Desinformatie telkens herhaald

Het blijft namelijk niet bij online roepen, ook in mijn dagelijkse leven heb ik veelvuldig te maken met de schadelijke gevolgen van deze anti-campagne. Laatst bijvoorbeeld, toen ik bij mijn accepterende moeder van 89 op visite was. Ze zei dat het „echt niet oké is dat een dertienjarige tegenwoordig al een geslachtsoperatie kan krijgen”. Klinkklare onzin natuurlijk, zo’n operatie kan in Nederland pas vanaf achttien jaar. Maar als desinformatie maar vaak genoeg herhaald wordt, blijft het vanzelf wel ergens hangen.

Ik hoor regelmatig dat ik me niet moet aanstellen, dat ik gewoon een vrouw ben – ook al voel ik me niet zo, dat ik een gevaar ben voor de maatschappij. Mijn buurman bedreigde me zelfs met de dood. Hij riep: „Ik heb een geweer binnen. Ik maak je dood, je besmet me”. Alsof mijn identiteit besmettelijk zou kunnen zijn, als een vreselijke ziekte.

Het enige dat ik wil, is mezelf kunnen zijn. Ik doe niemand kwaad en ik val niemand lastig. Ik durf sinds die bedreigingen geen transvlag op te hangen en ik durf geen X in mijn paspoort te nemen. Ik heb geen behoefte aan opvallen, ik wil gewoon mijn leven kunnen leiden zoals ieder ander.

Maar dat kan niet.

Ik steek mijn nek uit

Volgens een rapport dat onlangs verscheen komt dat „omdat er nog geen volledige maatschappelijke acceptatie en integratie van trans personen is. Het debat over hun plaats in de maatschappij [...] polariseert en verhardt”, aldus de onderzoekers. Een van de oplossingen die wordt genoemd is dat de kennis over genderdiversiteit in de maatschappij moet worden vergroot.

En dus steek ik mijn nek uit. Hier in de krant, maar ook in het echte leven. Voor alle genderdiverse mensen die dat niet kunnen. Voor een vriend die leraar is en vanuit angst voor zijn eigen veiligheid niet durft te vertellen dat hij trans man is. Voor een vriendin die in haar geboorteland zou zijn vermoord als ze daar was gebleven.

Met het risico dat meer aandacht de haat alleen maar vergroot, wil ik laten zien dat trans personen gewone mensen zijn. Met gewone zorgen en gewone verlangens. We hebben lief, kennen verdriet, genieten van vriendschap en dromen van een wereld waarin ruimte is voor iedereen.

Je verplaatsen in een ander

Als antwoord op de haat deel ik niet alleen mijn eigen verhaal, maar geef ik ook een podium aan de verhalen over de levens van andere trans personen. In een vorm die ons in staat stelt om je volledig te verplaatsen in een ander: film. Tijdens transgender filmfestival TranScreen wordt duidelijk hoe divers en normaal de levens van trans personen zijn.

Je wordt geen superheld als je naar een Marvel-film kijkt en je wordt niet trans als je naar een film over een transgender hoofdpersoon kijkt. Het helpt hoogstens om je beter te kunnen verplaatsen in de levens van trans personen en om te wennen aan hun aanwezigheid in de maatschappij.

Als mens zijn we vaak bang voor het onbekende. Ik nodig je uit om ons te leren kennen, dan hoeven we allemaal minder bang te zijn.

[wsk-kleuteronderwijs]

Oproep voor een Witboek:

Na de schrijnende verhalen in het Zwartboek van hoe het niet moet, zijn we hard toe aan verhalen hoe het wel zou moeten en ook al gebeurt in de praktijk. Dat laatste vooral. Vandaar het initiatief tot het laten ontstaan van een Witboek. Dat zijn verhalen van leerkrachten, directies of besturen die vertellen hoe op hun school aansluitend onderwijs wordt gegeven aan kleuters. Continue reading…

[geldtussenindividuen]

Financiële vrijheid ontsluiten: hoe u een lening krijgt zonder bankafschriften

Stel u voor dat u een lening nodig hebt, maar voor de ontmoedigende taak staat om bankafschriften te verzamelen. Het kan overweldigend aanvoelen, vooral als u niet zo goed bent in het bijhouden van uw financiën. Maar wat als ik u zou vertellen dat er manieren zijn om financiering te verkrijgen zonder bankafschriften? Ja, het is mogelijk om financiële vrijheid te ontsluiten, zelfs wanneer traditionele routes gesloten lijken.

Veel mensen bevinden zich in situaties waarin conventionele leenopties gewoon niet werken. Of het nu komt door onregelmatig inkomen of gewoon een gebrek aan documentatie, afstand nemen van bankafschriften betekent niet dat u afstand neemt van uw financiële doelen. Het goede nieuws is dat er alternatieve financieringsmethoden bestaan ​​en dat deze misschien toegankelijker zijn dan u denkt.

Benieuwd hoe u dit pad kunt bewandelen? Laten we de beschikbare opties verkennen om een ​​lening te verkrijgen zonder afhankelijk te zijn van die vervelende bankafschriften. U zult strategieën ontdekken die u dichter bij het verwezenlijken van uw dromen kunnen brengen!

Alternatieve opties voor het verkrijgen van een lening zonder bankafschriften

Wanneer traditionele banken nee zeggen, kunnen alternatieve kredietverstrekkers een redder in nood zijn. Peer-to-peer-leningsplatforms verbinden leners rechtstreeks met individuele investeerders. Deze aanpak vereist vaak minder documentatie, waaronder bankafschriften.

Een andere optie is het gebruik van een medeondertekenaar. Als u iemand hebt die bereid is om in te staan ​​voor uw financiële betrouwbaarheid, kan zijn of haar kredietwaardigheid helpen om de lening veilig te stellen zonder dat u uitgebreid bewijs van uw inkomen nodig hebt.

Overweeg ook om een ​​aanvraag in te dienen voor gedekte leningen. Deze vereisen onderpand, maar vereisen doorgaans minder controle op uw financiële geschiedenis. Uw activa dienen als zekerheid, wat het risico van de kredietverstrekker verlaagt.

Bekijk online payday- en titelleningen; deze bieden mogelijk directe contante opties met minimale vereisten. Wees echter voorzichtig: deze gaan vaak gepaard met hogere rentetarieven en kosten die kunnen leiden tot langetermijnschulden als ze niet verstandig worden beheerd.

De voor- en nadelen van een lening zonder bankafschriften

Een lening zonder bankafschrift kan een tweesnijdend zwaard zijn. Enerzijds opent het deuren voor degenen die moeite hebben om traditionele documentatie te verstrekken. Dit is met name gunstig voor zelfstandigen of freelancers waarvan het inkomen kan fluctueren.

Aan de andere kant rekenen kredietverstrekkers vaak hogere rentetarieven om risico's te beperken. Zonder grondige financiële verificatie kunt u eindigen met voorwaarden die niet in uw belang zijn.

Bovendien betekent het gebrek aan transparantie dat leners voorzichtig moeten zijn. Geen duidelijk beeld hebben van hun financiële gezondheid kan leiden tot te veel uitgeven of meer schulden aangaan dan ze aankunnen.

Hoewel deze leningen onmiddellijke cashflowverlichting bieden, bevorderen ze mogelijk geen financiële stabiliteit op de lange termijn. Het is cruciaal om beide kanten af ​​te wegen voordat u zulke belangrijke beslissingen neemt over het lenen van geld zonder conventioneel bewijs van inkomen.

Succesverhalen uit het echte leven van personen die leningen hebben verkregen zonder bankafschriften

Veel personen hebben de uitdagingen van het verkrijgen van een lening zonder traditionele bankafschriften overwonnen. Hun verhalen laten zien dat financiële vrijheid haalbaar is, zelfs op onconventionele manieren.

Neem Sarah bijvoorbeeld. Nadat ze onverwachte medische kosten had gehad, had ze snel geld nodig, maar ze had niet de benodigde documentatie van haar bank. Ze wendde zich tot een peer-to-peer-uitleenplatform en leverde in plaats daarvan een bewijs van inkomen via loonstrookjes. Binnen enkele dagen had Sarah het geld dat ze nodig had om haar rekeningen te betalen en sindsdien heeft ze gewerkt aan het opbouwen van een noodfonds.

En dan is er nog Mike, die zijn eigen kleine bedrijf runt. Hij wilde uitbreiden, maar stuitte op obstakels toen kredietverstrekkers uitgebreide bankdocumenten vroegen die hij niet had vanwege contante transacties. In plaats van op te geven, onderzocht hij harde geldleningen op basis van de waarde van het onroerend goed in plaats van kredietgeschiedenis of bankgegevens. Deze aanpak stelde hem in staat om snel toegang te krijgen tot kapitaal en te investeren in de groei van zijn bedrijf.

Denk aan Lisa's reis als freelance grafisch ontwerper met inconsistente inkomstenstromen. Toen ze financiering zocht voor nieuwe apparatuur, maar geen reguliere bankafschriften kon overleggen, koos ze voor alternatieve financieringsopties die rekening hielden met haar projectcontracten in plaats van alleen historische bankgegevens. Met deze flexibele aanpak kreeg Lisa wat ze nodig had zonder vast te lopen in traditionele vereisten.

Deze succesverhalen uit het echte leven illustreren dat er paden beschikbaar zijn die verder gaan dan conventionele methoden bij het zoeken naar een lening zonder bankafschriften. Door alternatieve financieringsoplossingen te verkennen en out-of-the-box te denken, vinden velen hun weg naar financieel succes terwijl ze onderweg barrières overwinnen.

For More Information:

Lening Zonder Bankafschrift

Geld Lenen Zonder Bankafschriften

Geld Lenen Online Snel

[euroadventure]

Turgen Vallei (Tian Shan gebergte)

Maandag 20 augustus

Vannacht heb ik heerlijk geslapen. Geen regen, geen onweer, gewoon rust. De zon schijnt opnieuw en de lucht is strakblauw! Na het ontbijt pakken we onze tenten in, maar voor we vertrekken, geeft Veronica nog een yogales aan een groot deel van de groep. Helaas doe ik niet mee, want ik heb flinke hoofdpijn. In plaats daarvan loop ik naar een stroompje een paar honderd meter verderop om mezelf van top tot teen te wassen. Het water is ijskoud, maar het voelt heerlijk om weer helemaal schoon te zijn. Mijn haar laat ik voor wat het is; dat lijkt me, met de hoofdpijn, geen goed idee.

Na de yogales is iedereen weer klaar voor vertrek. Vandaag trekken we dieper de vallei in.

De uitzichten zijn fenomenaal. Hoewel ik de eerste dagen het landschap niet heel indrukwekkend vond – vergelijkbaar met plekken in Oostenrijk of Slovenië – besef ik nu dat ik er echt van moet genieten.

En dat doe ik gelukkig ook met volle teugen, het is prachtig, soms zelfs een beetje mysterieus.

Na ongeveer een uur wandelen (tijd lijkt hier trouwens niet te bestaan), bereiken we een grote rivier, de perfecte plek om onze waterflessen bij te vullen.

Er staat een paard te drinken. Ons is verteld dat als een paard van het water drinkt, het veilig is voor mensen. Toch filteren of koken we het water waar mogelijk, niemand wil meemaken wat Laura overkwam. Over haar en de gidsen hebben we trouwens nog geen nieuws, want we hebben geen contact. We hopen dat ze veilig in Bathan zijn aangekomen.

Na de korte waterstop klimmen we verder omhoog met onze zware rugzakken. Alek heeft een plek in gedachten voor de lunch, met een prachtig uitzicht.

Normaal ben ik daar altijd voor te porren, maar met mijn hoofdpijn en een stijging van 400 meter in 10 minuten, is het vandaag even geen succes. De afspraak dat we halverwege de spullen zouden neerleggen, verandert halverwege de klim, zoals wel vaker de laatste dagen. Ik merk dat ik er chagrijnig van word, wat frustrerend is, want waarom zou ik me druk maken? Ik irriteer me aan mezelf, omdat ik me hierdoor laat afleiden. Gelukkig maakt het uitzicht bij aankomst alles weer goed en kan ik er volop van genieten. We nemen de tijd om te lunchen en foto’s te maken.

Mijn cracker-voorraad is inmiddels op en de droogmaaltijden ben ik inmiddels meer dan beu. Gellukkig delen Jolanda en Esther hun crackers en smeerkaasjes met me, zodat ik er weer tegenaan kan. Tot mijn opluchting is mijn hoofdpijn ook gezakt, wat de rest van de tocht een stuk aangenamer maakt. De afdaling, via een iets andere route dan op de heenweg, biedt opnieuw prachtige uitzichten. Donkere wolken komen opzetten, maar uiteindelijk blijven we droog tijdens de hele wandeling.

Tegen het einde van de middag bereiken we onze kampeerplek. Pas later besef ik dat we naast dezelfde rivier kamperen waar we op de eerste dag doorheen zijn gelopen. Dat is ook de plek waar ik verderop in de modder ben uitgegleden, haha.

Met het zonnetje erbij besluit iedereen om de beurt een duik te nemen in het koude water van de rivier. Sommigen zijn wat dapperder dan anderen (ik val in de laatste categorie 😉). Ik blijf niet lang onder, maar voel me wel weer lekker fris. s Avonds genieten we van de mooie avondluchten en opnieuw van een warm kampvuur.

We spelen rond het kampvuur een spel waarbij iedereen een waargebeurd en een verzonnen verhaal moet vertellen, en de anderen moeten raden welk verhaal waar is. Het leidt tot veel gelach en bizarre verhalen, waarvan je vaak denkt dat ze allebei niet waar kunnen zijn, terwijl één toch echt waar blijkt te zijn 😉🫣.