#unibersidad

[miaoie]

entry 01 - 230506

addressed to you

Hey there, my solace.

I'm really grateful for the conversation we had last night. I feel a lot better now. I feel like I am finally ready to move on and be genuinely happy for you, because I wasn't able to do that. I don't even know why, but I couldn't bring myself to be happy for you because although you have given me everything you could give that time, I still felt like you were depriving me of something; a closure. I couldn't do that before. I held a grudge. It felt like it was so sudden and rushed. I didn't like how it ended. I feel like I was still hanging in midair when you raised me up so high and mighty; and when you decided to end it, I couldn't get back down safely.

It took me what felt like almost half a year to finally realize that the only one who could get me down safely is the one who put me high in the first place. It sucks seeing how dependent I am towards you even without being part of each other's life. It's weird.

Now that we've had what I could say was the most awaited conversation, I feel like I'm ready to move on. If we ever become friends again during research, go. If we ever become classmates again, go. If we ever meet in upd, go.  Whatever it is that the circumstances decide for us, go. If anything, I actually want you back in my life as whatever, but that's not happening anytime soon because I don't think I can, so I'm gonna leave it to fate and the universe.

'Til the next time, friend. Do great things okay?  

- weeyuh

That day, May 6th, was the scheduled date for the release of my test permit for UPCAT; the most popular college entrance exam in my country. UP or University of the Philippines is like the biggest and the most prestigious state university in my country with, I think, second quality education next to ADMU. Which is why applicants this year reached over 100,000 countrywide. 

Personally, UP wasn't on my list. I was actually aiming for Ateneo or Letran, but since this year was the schedule of UPCAT for my batch, I also took the chance 'cause why not? My best friend, Sofia Anne, was actually the one who persuaded me. Probably because UP is her dream university.  If I remember it correctly, she has been working on her academic performance to pursue the Doctor of Veterinary Medicine program in UP ever since. She told me that I should try and take the opportunity, and so I did. I submitted my Form 1 on the official website of the UP admissions and finally got my schedule for the test permit. May 6th. 

The two days before that were actually interesting. I remember crying on the night of May 4th because I was reminded of that conversation we had about pasta. You learned that I don't eat carbonara, and so you kind of crossed that out of the list of dishes you said you were going to cook for me. I was crying that night because I finally changed my mind about carbonara. I like it now and regardless, I won't get to taste your recipe. I was sad because it felt like I was changing, turning into someone you don't know anymore. That change kind of scared me because from strangers with memories, we'd just be only strangers when that happens. 

Weeks before that night, I was relapsing countless times. I couldn't stop myself from crying and hurting about the thought of you still caring about me when I have over-villainized you post-breakup. I learned through Sean that you miss our circle of friends, and that you have accepted whatever it is that I'll put you through. You understood that you've hurt me and validated me. That thought bothered me because I wasn't expecting that kind of reaction, but knowing you, it makes sense. I pitied myself during those relapses and made a deal with myself that if I ever relapse again, I will finally approach you for closure. I did.

I messaged you 6 paragraphs of all of my questions, pain, anger, confusion, and whatever else included on May 5th at 3 in the morning. Then, I slept. I woke up at 7am that morning. I only had 4 hours of sleep, but it felt like enough. I checked my phone and saw that you've sent your reply. I clicked on it and although my eyes weren't fully awake, I was able to comprehend what you said. You said you were sorry. You explained it really well how you really didn't mean to hurt me, how you admitted that you were selfish and insensitive that time, and how those gestures you did were with pure love and intention and not a cover-up or a compensation of what you were about to do. I cried. I cried at the thought of you loving me truly. It hurt me more how we couldn't be together because of your sexual preference and made me angry at the universe for letting this happen. All in all, I guess at least I experienced my happiest and my most loved moments with you.

After that day, it was finally the release of my test permit. At that point, I've re-read your message almost ten times already. I was making sure I was comprehending it correctly; I was, thankfully. I finally accepted it. I have finally accepted what the circumstances decide for us because I remember you saying you want to pursue Chemical Engineering in UP and if I'm not mistaken, that program is available in Diliman Campus. It occurred to me that there might be a possibility that we'd meet there in UPD because that campus offers my dream program which is Psychology. And if that's what fate plans for us, go. 

I was facing the day like the new version of myself. I saw the journey to UPD as an opportunity to change my perspective and finally heal; 'soul cleansing'. It was like my vacation in Boracay back in 2022 where I went through new experiences that old me wouldn't be able to survive. I don't know why but roaming around unfamiliar yet safe places gives me clarity. And since I'm not yet familiar with commuting from Pacita to Quezon City, I was able to convince Pia to accompany me.  

The bus trip from Pacita to Taft took about 30-45 mins. It was like an accidental catch-up with Pia because we were both busy with me on research and her on both research and review center. I remember her telling something about how chaotic her day was with our other friends when it was their turn to claim their test permit in UPD. They then went straight to MOA and tried the extreme rides there. I could see that they really enjoyed the day because when she was telling me about it, she was talking in high pitch and at a pace that you'd need multiple breaths. It was fun. They had fun and I could see that. 

"'Yung closure lang 'yung interesting na nangyari sakin kahapon eh," I told her when she paused her story because we were about to get on the train. As soon as I uttered those words, I could already tell that she was interested. She has been the goat, the witness of my ups and downs including that relationship with you. She witnessed every cry, every 'ang sakit', every 'miss ko na s'ya'  , every 'bakit kasi ganun?' from me. She knew how important this was for me.  

"Mamaya mo ikwento sa picnic para sulit," she said as the train stopped in front of us. We boarded. We took LRT1, MRT, and LRT2 'til we reached the jeep terminal that goes straight inside the heart of UPD.  

During our jeepney ride, a thought came to me and told Pia about it. "Siguro, kung 'di kami natapos, kaming tatlo ni Marco at Jat magkasama ngayon. I prolly wouldn't be here with you," I said. I mentioned your best friend because I got the knowledge that we have the same schedule. The thought of us going to UPD together just randomly popped into my head. The closure was still fresh, that's why my mind just wandered off on the thought of you.  

After a few minutes, we finally reached the admissions building of UPD. This was it—the reason behind my journey to UPD, Quezon City—the UP office of admissions. I went to the queue that led to the inside of the building. Pia left me alone and headed for the waiting area since companies weren't allowed inside. I was honestly impressed by the process because it was well-organized in a circular manner. I went into the backside of the building, and got out in front. It was also an easy and quick process. I didn't wait too long for my permit. After a few minutes, my name got called, and I was able to claim my permit that fast. 

 Once I exited the building, I was looking around for Pia. I wasn't able to understand her when she told me where she was going to stay to wait for me. So I looked around in search of a tall skinny wolf cut-haired woman with glasses. I was kind of panicking that I didn't see her anywhere, so I checked my phone and tried to contact her. I forgot to take notice of the poor signal there in UPD, so I put down my phone and once again looked around. What I wasn't expecting to find was you. 

There you were, I found you. I found you, Rian, and Jat. You were exactly in the situation I told Pia in our jeepney ride. I actually couldn't believe this happened.  You pointed at me. Why the heck would you point at me? Jat, then, took notice of my presence. You three all waved at me. I waved back embarrassingly. Fuck, I need to get out of here. Pia, nasaan ka na ba? I thought when I immediately panged my attention to my phone after our tiny exchange. When I looked up at your direction, I saw you whispering to yourselves and began to walk closer. FUUUCKKK!!! WHAT THE FUCK ARE YOU DOING?! STAY BACK!! My mind started going into frantic mode. I didn't know how to fucking act. We just talked last night—LAST NIGHT! I still have to work on myself. I still have to be okay with whatever it is that will get us to interact someday. I still have to accept what's now and change my whole perspective on us. Fuck, I wasn't ready to face you after the conversation we had last night. Fuck!!! When you all started getting closer, I began to walk as well. 

I headed for the start of the queue in hopes of the sight of Pia. Then, I was approached by kids who were looking for the owner of the lost flask they found. I told them I didn't know and I didn't lose one. If I did, they sure weren't the right guys who found it because the flask they were holding was yellowish gold in color while mine was dark blue with stickers all over it. When they started to head for the direction I was facing to ask another soon-to-be upcat taker, Pia called out my name.

I was so fucking relieved that I heard her voice. I turned around and headed towards her direction. Then to my hyperbolic horror, I saw you three again walking towards my direction. Oh my effing gosh! There really isn't a way to avoid you, is there? I bowed my head down when y'all were getting close. When we got to a really close proximity, only Jat waved at me once again and exchanged a 'hi' with me.

After that exchange, I immediately ran to Pia. "Gagi, andito sina Marco. Nakita mo ba?" I informed her. She told me no, and asked about what happened. I told her about the whole interaction, what I felt, and what I thought about it in consideration of the random what-if scenario I told her about during our jeepney ride. What the fuck just happened? 

We then headed to the picnic spot she was telling me about. I then prepared the mantel and lunch I brought. We had our Saturday classes there. Although there are a lot of things I could focus on that day, my mind kept bringing me back to what happened earlier—you. I spent my whole afternoon thinking why it happened, what its purpose was, & what lesson was it trying to teach me. I couldn't stop myself telling Pia every single little thought that popped into my head related to that interaction that day.

I couldn't believe that my tweet came true that if we ever meet in upd, I'll let it happen. Oh my gosh though, why must it happen so fast? I'm still so confused. Destiny is a funny thing and that day, it felt like I was the butt of its joke. 

I think that's all you need to know about what had happened to me that day. I'm curious about yours too, but don't tell me about it. I don't need to know. 

[upismediacenter]

FEATURE: Kalma…Palamig ka muna!

Panahon na ng tag-init; paniguradong mainit na naman ang ulo mo. Chill ka lang! Tara na sa UP Diliman para maghanap ng mga sulit, abot-kaya, at refreshing na mga inumin at panghimagas na siguradong makakapawi ng iyong uhaw!

VINZONS KIOSK

Pag-ja-jogging, paglalakad, at pag-aaral—ilan lamang ito sa ating mga karaniwang gawain sa loob ng campus. Kaya ‘di rin natin maiiwasang mapagod lalo na't panahon na ng tag-init. Buti na lang, may mga kiosk stand! Nasaang bahagi ka man ng unibersidad, tiyak na mahahanap mo ang mga ito at makakapili pa mula sa malawak na seleksyon ng mga inumin.

Ang Kiosk sa Vinzons ay maituturing na isa sa mga pinakamalapit na lokasyon sa UPIS—konting lakad lamang ang kailangan! Ang mga kiosks ay karaniwang kilala sa pagbebenta ng mga combo na pagkain, gaya ng pancit canton at fishball, pancit canton at tinapay, at iba pa. Sa kabilang banda naman, kakaiba at bago sa mga mamimili ang ibinebenta ng Marcelina Store—fried noodles at iba-ibang uri ng mga inuming magpapagaan sa pakiramdam ng mga mamimili!

Bilang tugon sa mainit na panahon, nagbebenta sila ng mga best seller nilang iced coffee at iced Milo. Meron ding mga fruit tea (na nilalagayan nila ng nata de coco) at lemonades na available rin sa iba't ibang flavors gaya ng strawberry, kiwi, lychee, at iba pa. Sa halagang Php 35 hanggang Php 65, mayroon ka nang pampagising, pampasigla, at pampa-refresh na inumin!

AREA 2

Isa sa pinakasikat na kainan sa loob ng campus ang Area 2. May kalayuan lang ito sa UPIS pero kayang-kaya namang puntahan. Pwedeng lakarin, pwede rin namang sumakay sa Ikot jeep. Ang lokasyong ito ay may hilera ng mga tindahan na nagbebenta ng sulit at abot-kayang mga pagkain.

Sa Iskorambol, patok na patok sa mga mamimili—mapa-bata, estudyante, o matanda man—ang panghimagas na ice scramble. Talagang buong taon ito dinadayo ng mga mamimili, anuman ang lagay ng panahon. Bukod sa abot-kayang halaga, talagang nakagiginhawa sa pakiramdam kapag natikman ang kanilang binebenta kaya rin ito binabalik-balikan.

Nagsisimula ito sa halagang Php 25 (12oz) hanggang Php 35 (16oz). Mayroon na itong kasamang gatas at syrup. Pero kung gusto mong maglagay ng add-ons, pwedeng magdagdag ng Php 5 para sa bawat add-on gaya ng mallows, sprinkles, pinipig, dinurog na oreos, choc-nut, frosties, coco crunch, stick-o, gatas, at dagdag pang syrup. Mayroon din silang mga tub na sulit para sa magbabarkada o pamilya; ang para sa 5pax ay nagkakahalagang Php 229, habang ang para sa 10pax naman ay Php 329; ang bawat tub ay may kasama na ring gatas, syrup, at tatlong add-ons na pipiliin ng mamimili. Ang kanilang bestseller ay ang Iskorambol na mayroong mallows at chocolate syrup sa ibabaw. O ‘di ba, sulit na!

Talaga namang napakaraming pagpipiliang toppings ang pwedeng mailagay, kaya’t anuman ang iyong hilig, tiyak na may magugustuhan kang kombinasyon ng Iskorambol!

Samot-saring tindahan din ng murang shakes ang makikita sa Area 2, at isa rito ay ang Nomie Fruit Shake and Eatery na nagbebenta ng mga lutong bahay at fruit shakes. Ang kaibahan nito sa iba pang tindahan na nagbebenta rin ng parehong produkto ay ang kanilang buy 1 take 1 promo sa murang halaga.

Marami ang pagpiliang flavor gaya ng mangga, dragon fruit, mansanas, avocado, strawberry, saging, at melon. Pwede ka rin mamili kung buy 1 take 1 o single; ito’y nagkakahalagang Php 65 (16oz) at Php 75 (22oz) para sa single fruit shake, Php 120 (16oz) at Php 130 (22oz) para naman sa buy 1 take 1 na fruit shake.

Para sa mango graham shakes naman, mayroon itong kasamang toppings na hiniwang mangga at nagsisimula ito sa halagang Php 70 (16oz) at Php 75 (22oz) kapag single, at Php 130 (16oz) naman kapag buy 1 take 1. Hinding-hindi ka rin madidismaya kapag binili mo ang kanilang bestseller na buy 1 take 1 mango graham shake (22oz) dahil bukod sa ito ay nakabubusog, makatitipid ka pa dahil ito’y hindi gaanong mabigat sa bulsa ng mga estudyante.

GYUD FOOD HUB

Isa sa mga pinakabagong tinatangkilik at patok na tambayan ng mga estudyante ang Gyud Food Hub na nagbukas noong Enero 2023. Matatagpuan ito sa kahabaan ng kalye ng Emilio Jacinto, kaya mainam na sumakay ng Ikot jeep para mapuntahan ito. Kumpara sa ibang mga lokasyong aming nabanggit, may kamahalan ang mga binebentang produkto rito. Ngunit, huwag madidismaya—para sa mga gaya naming estudyanteng nagtitipid, basta’t may dala kang UP ID, pwede kang makakuha ng discount!

Ang Frrrüt Shake ay isa sa mga tindahan sa Gyud Food Hub na nag-aalok ng discount sa mga estudyante—sa simpleng pagpresenta lang ng iyong ID ay maaari ka nang makakuha ng Php 10 na bawas sa bawat inumin na iyong bibilhin!

Matatagpuan dito ang iba’t ibang klase ng fruit shakes tulad ng mangga, saging, mansanas, guyabano, at melon na nagsisimula sa halagang Php 120 hanggang Php 160, at Php 160 hanggang 170 naman para sa kiwi, avocado, at strawberry na hindi kadalasang ibinebenta sa ibang mga fruit shake stand. Ang mga bestseller naman nila ay ang ripe mango shake at ang avocado shake.

Gaya ng mga naging tanyag na pangalan ng mga pagkaing nagsimula sa loob ng unibersidad tulad ng Rodic’s at Snack Shack, ang Fizz Stop naman ay may kaparehong layunin—ang makapaghandog ng mga inuming unique sa panlasa ng masa. Itinayo lamang noong Oktubre 2023 ang unang branch nito sa Gyud Food Hub. Napukaw ng bagong tayong establesimyentong ito ang interes ng mga taga-UPD dahil sa kanilang customizable na carbonated fruit drinks. At para naman sa mga estudyante ng UP, pwede ka ring makakuha ng Php 5 na discount sa bawat bibilhing inumin!

May tatlong klase ng inumin na ibinebenta sa Fizz Stop—ang Fresh Fizz, Pulpy Fizz, at Classic Fizz. Tulad ng pangalan, sariwang mga prutas ang ginagamit para sa Fresh Fizz na bestsellers ng stand. Nagkakahalaga ito ng Php 85 para sa lemon fizz, at Php 115 naman para sa orange fizz. Ang Pulpy Fizz naman ay nagkakahalagang Php 85, at maaaring mamili mula sa tatlong flavors na mangga, strawberry, o kaya naman ay blueberry. At panghuli, ang Classic Fizz naman ay ginagamitan ng iba’t ibang fruit syrups tulad ng green apple, lychee, melon, mixed berries, at marami pang iba. Upang mas maging masaya at kawili-wili ang pag-customize sa ating mga inumin, sa halagang Php 30 ay mayroon rin silang add-ons na vanilla ice cream, mixed jellies, at ang paboritong idagdag ng mga mamimili, ang Yakult.

KRUS NA LIGAS

Ang Krus na Ligas ay tahanan ng kalakhan ng mga miyembro ng komunidad ng UPD. Tulad ng mga naunang nabanggit na lokasyon, isang sakay lang din sa Ikot jeep ang kailangan para makarating dito. Bilang isa sa mga pangunahing pinagkakakitaan nila ang pagbebenta ng iba’t ibang produkto, kaya kahit saang sulok ka man tumingin ay tiyak na makakahanap ka ng papawi sa iyong cravings.

Kabilang sa mga abot-kayang produkto ng mga maliliit na negosyo sa KNL ay ang halo-halo at mais con yelo—bagay na bagay sa tanghaling tirik na tirik ang araw. Matatagpuan ang munting stand ni ate Rowelita sa kalye ng Lt. J. Francisco, kahanay ng Southstar Drugstore, konting lakad lang mula sa arko ng KNL.

Ayon kay ate Rowelita, mas tinatangkilik ang paninda niyang halo-halo. Sa halagang Php 50, sa isang 16oz na baso ay kumpleto na ang mga sangkap ng malamig na panghimagas mula sa iba’t ibang kulay ng sago, nata de coco, saging na saba, kamote, gatas, hanggang sa leche flan at ube halayang nakalagay sa tuktok. Napagdesisyunan niya ring magbenta muli ng mais con yelo na nagkakahalaga naman ng Php 40 para sa isang 16oz na baso dahil sa hiling ng kanyang mga suki, at upang magkaroon ng variety ngayong mas tumitindi na ang init. Sagana rin siya sa paglalagay ng mga sangkap na, sa murang presyo, mataas pa rin ang kalidad.

Ang panghuli sa aming listahan ng mga lokasyon ay ang 1128 Tea and Cafe.Matatagpuan sa kalye ng V. Francisco, ang naturang lugar ay maituturing na hidden gem ng KNL. Maliban sa pagsakay ng Ikot jeep at pagbaba sa arko ng KNL, kakailanganin mo pang maglakad hanggang sa ika’y makaabot sa dulo ng kalye kung saan makikita rin ang simbahan at paaralan ng barangay. Maituturing mang pinakamalayo sa lahat ng aming nabanggit na tindahan, dito naman matatagpuan ang pinakamurang inumin!

May malawak na seleksyon ng mga inumin sa 1128: may iba’t ibang flavors ng milk tea, regular frappes, mga inuming may cheesecake, fruit teas, milk series, iced coffee, at maging mainit na mga kape. Mula sa presyong Php 28 ay maaari ka nang makabili ng medium-sized na inumin at Php 38 naman para sa large-sized. Ang itinuturing naman nilang bestsellers ay ang mga large premium frappe tulad na lang ng red velvet cream cheese, dark forest, at strawberry cheesecake na mabibili sa halagang Php 88. Kalakip ng kanilang murang mga presyo ay ang pagiging interactive ng mga staff sa kanilang mga kostumer sa social media page ng tindahan na talagang nakadadagdag sa nakaka-enganyong atmosphere.

Hindi lang din simpleng bilihan lang ang nabanggit na lugar. Sa ikalawang palapag ng establisyemento ay madalas na nagsasagawa ng libreng movie marathon para sa mga kostumer. Tinatangkilik din ito ng mga estudyanteng kagagaling lang sa kanilang mga klase.

Sa panahon ngayong tag-init, deserve nating kumain at uminom ng mga pampalamig upang pawiin ang ating uhaw. Dahil sa mga student-friendly na presyo, mga discount, at buy 1 take 1 na promo, tiyak na hindi ka mapapagastos nang sobra. At dahil sa malawak na variety na inaalok ng bawat lokasyon, mas mapapasaya ang iyong experience kung may kasama kang kumain at uminom ng mga inumin at panghimagas. Ano pang hinihintay mo? Halina’t yayain mo na ang iyong pamilya’t mga kaibigan at mag-food trip sa UPD!

//nina Eia Andaya, Daphne De Ramos, Bianca Regala

[dating-hindi-na-ngayon]

Tatlo'y Mahigawang Bilang # 1

Pag-uusapan natin ang tatlong libro hinggil sa pormal na edukasyon, mga paratang at konsepto nito.

Una, The of Cult Smart ng Amerikanong mapaunríng-kultural na si Fredrick deBoer ay nagpupuna ng panlipunang pagkahanga sa talino. Nangmumungkahi ito ng mas patas na sistema ng pang-edukasyon na kumikilala sa likás nating pagkaka-iba sa pang-akademikong abilidad.

Mas malawak pang natin susuriin ng Deschooling Society ang papel ng edukasyon sa lipunan. Inilalarwan ng Amerikanong pari na si Ivan Illich ang paaraan na paghubog ng mag-aaral nang paigtingín ang mga institusyong panlipunan sa halip ng pag-uunlad sa sariling dunong.

Gagagalurin ng pangtalong librong The Idea of a University ng Ingleterang pari na si John Henry Newman ang ugnayan ng malayang pag-iisip at pátakaráng moral at ang papel ng Katolikong unibersidad sa lipunang secular.

Pag-uusapan po natin ang mga sa Discord sa susunod na Lunes ang mga libro (22 Hunyo). Salamat!

[aking-takbuhan]

INTERACTION(EP. 1) N.JM

Characters: Na Jaemin x Reader

Genre: Fluff

Plot: Where you got attracted to your brother’s friend, Na Jaemin and started to grew close not knowing you are starting to fall for him. But your brother, Jaehyun told you not to get too attached to his friend. Will you take risks? Just so your brother won’t get hurt?

______________________________________

Isa nanamang nakakapagod na araw ang bumati saiyo dahil kakagaling mo lang sa unibersidad, at dumaretso ka pa sa condo niyo ng kuya mo. Mayroon ka din kasing sariling condo na malapit sa iyong unibersidad, pero dahil sembreak na din naman, ikaw ay dumaretso dito.

Binuksan mo ang pinto at nakita mo naman na naglalaro ang kuya mo ng PS5 kasama ang kanyang childhood friend. Introvert kasi ang kuya mo at bihira ito mag kaibigan, pero ang pinaka matalik niyang kaibigan ay si Jaemin. Madalas mo siyang nakikita kasama ang kuya mo pero lagi itong may inaabala, kagaya na nang isang beses na may katawag siya sa kanyang telepono, kaya wala talaga kayong interaksyon sa isa't isa. Hindi mo nga rin alam ang mga impormasyon patungkol sakanya eh.

Napatingin sila parehas sa pintuan ng condo niyo, at may halong parang gulat na naguguluhan ang mukha ng iyong kuya. Pinatigil muna nila ang kanilang laro para lapitan ka. "Oh bat ka napauwi?" tanong ng kuya mo dahil hindi niya naman alam na ikaw ay uuwi ngayon. "Sembreak na namin. Ayaw mo ba ako makita?" sabi mo sa iyong kuya na may halong parang tampo sa aksyon at boses mo. "Tanga, siyempre gusto nakakagulat lang dahil ang alam ko dapat ang uwi mo ay sa linggo pa. Friday palang naman" Nasabi nito at dinala ang gamit mo sa may sala. "So ayaw mong napa-aga ako dito, ganon.. ok" sabi mong nang-gui-guilt trip. At patuloy kayong nagaasaran, habang si Jaemin ay nasa sofa lang nagseselpon, at sumusulyap sulyap lang sainyo.

" 'nga pala, si Jaemin andito. Pag wala ka kasi, dito siya nakikitulog para bonding. Kaya nakakabigla lang na bigla kang umuwi." Banggit ng kuya mo kaya napatango ka. Parehas kasi kayo ng kuya mo eh, introvert at hindi ka mahilig sa guests sa condo niyo dahil nahihirapan kang gumalaw-galaw sa kapaligiran. Isa pa, yung pananamit mo ay madalas maikli kaya hindi mo rin gusto ng ibang tao sa condo niyo. Tinignan ka naman ng kuya mo as if parang nag tatanong ng permisyo kung okay lang ba na andito ang kanyang kaibigan. "hmm okay lang naman, si kuya Jaemin lang naman yannn tropa mo eh soo di naman ata big deal hehehe." sabi mong nahihiya. Nag-hi ka naman kay Jaemin at siya ay tumayo at kumaway sayo. "Sige punta na 'ko wa kwarto ko. Bye byee" sabi mong nakangiti sakanila.

Habang ikaw ay nasa kwarto mo, hindi mo mapigilang ngumiti dahil inaamin mo sa sarili mo may small crush ka sakanya. I mean sino ba namang di magkakagusto don?? I mean mas matanda siya sayo ng mga 3 taon, pero age doesn't matter naman daw diba? Pagkatapos mong magbihis, ikaw ay humiga higa sa iyong kama. Nanood ka nalang muna ng Netflix dahil gusto mo munang mag-chill chill. Inaya ka ng kuya mo na kumain, kaso sabi mo naman ay kakakain mo lang kaya hindi ka na kumain.

Hindi mo namalayan ang oras, madaling araw na!! "Fota ambilis ng oras, 3 am na" Plano mo kasing matulog ng maaga dahil lagi kang puyat sa iyong pag-aaral, kaso di mo talaga maiwasang mapuyat. Maya't maya ay nagutom ka na din kaya pumunta ka sa kusina niyo at uminom ng gatas. Kumuha ka rin ng ramen at niluto ito. Nagulat ka naman nang may marinig kang parang nahulog na bagay. Pag lingon mo, si Jaemin pala ay nahulog ang kanyang cellphone. "tsk tsk, kawawa naman bagong iPhone ko" sabi niyang ingat na ingat sa cellphone. Tinitigan mo lang siya at maya maya tumingin na rin siya sa iyong direksyon. "hi, sorry didn't mean to startle you" Binigyan mo siya ng bread smile at umupo ka sa stool niyo para sa counter top. "Bat ka pa gising, sabi ng kuya mo chinat mo siya at patulog ka na" Sinabi niya habang binubuksan ang Ref niyo. "Uh napanood kasi ako ng netflix, di ko na namalayan yung oras" Nilapag ni Jaemin ang hawak niyang juice sa counter at natawa. Para naman tong tanga biglang natawa manyak ata to. "Astig, ganyan din kasi nangyari ngayon sakin kaya ako lumabas para uminom at matulog pagkatapos" Kaya pala tumawa to. "Ano naman ang iyong pinapanood kaya inabot ka ng ganitong oras? Maganda ata, irecommend mo naman sakin." Nag brighten up yung face mo dahil nag eenjoy kang mag recommend ng mga napapanood mo sa Netflix na series. "I was watching Alice in Borderland, masadyo ako nageenjoy kaya malapit ko na matapos" "Uy, I was watching that too, too bad naunahan na kita tapos na ko" he said flexxing. Kaya nagchikahan kayo about AIB.

When your topic changed up by him asking something. "I heard na you took medtech?" He mentioned making your head nod. "Why so? Ang hirap no' " You laughed dahil napa-agree ka sa sinabi niya. "it is! Pero I found medtech interesting kasi eh, I mean nung bata pa ako like getting to help people, like ansaya na malaman na I am studying hard and will become a future doctor to help out people, so kahit mahirap kinakaya naman dahil may motivation." He really liked your answer. Dahil he found it cute na it was something na you wanted bata palang. "What about you ba kuya? ano kinuha mo nung college days?" You asked. "Same lang naman din sayo, kasi gusto ko rin makatulong sa mga tao kaya naging passion ko ito." You liked how you have similarities. You both had a small talk at maya maya pumunta na rin sa mga kwarto para matulog. You enjoyed having a talk with Jaemin kasi wala talaga kayong interaksyon, kaya getting to have it makes you find out your similarities. And you are looking forward for this to happen more. So did Jaemin, na enjoy niya. Dahil matagal ka na niya talaga gusto makausap, kaso alam niyang di pwede. Dahil may alam ang kuya mo at siya, na hindi mo pa alam.

[gangst3rswife]

Unibersidad ng pogi

Yes.

[tugmataludtodtalata]

pasada

pumasok kami nang maaga ngayon. kaiba sa nakasanayan naming oras ng pások mula pa no'ng first year kami. gustong-gusto ko ang pumapasok nang maaga; habang malamig pa; habang gustong-gusto ko pa ang dampi ng hangin sa balat ko. kahit masikip ang nasakyan kong dyip, masaya at kuntento akong pumikit matapos iabot ang bayad. ninamnam ko ang tinig na pumapailangilang mula sa earphone ko. hanggang isang malakas na paghinto ang nagpamulat sa akin. kung wala ako sa pokus, tiyak na tumalsik na ako padulo. pinagmasdan ko ang paligid. halos nása gitna kami ng daan. may liwanag na palá; sumisilip na ang araw.

malamig naman pero halos makita ko ang unti-unting namumuong butil ng pawis sa drayber. ilang beses niya kasi sinubukang paandaring muli ang dyip pero gaya ng pabugso-bugsong kaba sa dibdib naming mga sakay na estudyante, putol-putol din ang buga ng makina. ang akala naming tuluyang pag-usad ay biglang pagsadsad kalaunan. hanggang sa nawalan na rin talaga ng hininga ang sasakyan. kinapos na; ubos na.

lumipas pa ang ilang sandali, may mga dumaraang dyip na rin. at sa sumunod na bakante'y pinalipat na kami. nagdadalawang-isip pa kami kung bababâ ba o mananatili lang doon kahit na malaki ang posibilidad na mahuli kami sa mga klase.

kahit nagugulumihanan, dahan-dahan kaming lumipat. nang makaupo na kami nang matiwasay, nakita ko ang drayber namin na ipinapása na rin ang mga pamasahe namin sa drayber ng bagong sinasakyan namin. at habang palayo siya sa amin at palapit sa dyip niyang bukás na ang harap, bakás ang panlulumo at panghihinyang sa kaniyang mukha. hindi ko mawari pero nalulungkot din ako para sa kaniya.

umaga pa lang, maaga pa, pero tilà ba pagál na pagál na agad si kuya. mababanaag sa mukha niya ang pagkayamot pero mas lamáng ang pagkalugmok; ang pagkabigo. kayâ sa saglit na inupo namin sa bagong dyip, tangan-tangan ko ang naramdaman kong 'yon. hanggang pagtawid, hanggang pagsakay pang muli ng isang dyip, hanggang sa unibersidad, at tingin ko, hanggang matapos ang araw.

sana makabawi si kuya at magkaroon ng magandang pasada.

[03-14-24]

[jpehg]

Sino si Alex Alexanderson? 130324 1316

Nung college ako, meron akong prompt sa isang libro. Tungkol siya sa isang binata na may kakayahang ibalik 'yung oras kapag inii-snap niya yung fingers niya. Oo, uunahan ko na kayo, 'di na bago 'yung time-travelling at time manipulation bilang isang cliché sa mga kwento, tula, or pelikula. Pero think about it, a piss poor guy na walang redeemable qualities maliban sa inosente niyang understanding sa mundo, tapos sinusubukan pa niyang kilalalin sarili niya, tapos 'yung setting, isa sa pinakaprestigious na unibersidad ng Pilipinas? Tapos kaya niyang ibalik 'yung oras? Bata pa ako nung naisip ko 'yon pero sa mata ng isang iskolar ng bayan, sapat na 'yan para maging bala sa bolpen at lapis. Gagamitin niya 'yung newly-learned powers niya sa kabutihan like para 'di male-late sa klase, or makapag-aral pa sa susunod na exam, o kaya siguraduhing tumae muna bago umalis ng bahay. I know. Taga-UP siya pero he's not that smart. Buhangin, oras, kahirapan. Literally Prince of Persia, but Pinas.

Pero noong mga panahong 'yon, inisip ko kung ano yung magiging alas ng librong 'to sa "Perks of Being a Wallflower", o kaya "Twilight". Wala akong mga bampira at 'di ko naman kayang i-afford si Logan Lerman bilang book cover. Syempre, kakailanganin natin ng mga magbabasa nito kahit na 'di ko naman ninais n'on na "dapat mabasa ng lahat 'to." Ewan, mas gusto ko kasi ng mas maliit na grupo ng readers na magsasabi ng "Haha, what was this guy thinking fuckin' dumbass" kapag may katangahang ginawa yung bida tapos ise-send nila sa messenger/tumblr ko 'yung reaction. That would feel nice. Pero ok nasa-sidetrack tayo, balik sa topic.

Ganto dapat 'yung magiging format ng libro. Ready ka na ba?

PAATRAS YUNG BILANG MGA CHAPTERS.

Pero hindi siya straightforward na "30" tapos "29" yung kasunod. Hindi rin nakalagay 'yung word na chapter. Basta number lang siya sa isang blankong papel. Magsisimula siya sa isang napakataas na numero hanggang sa umabot sa 1. Halimbawa, yung pinaka-unang chapter ay 423412312 pero in words. Sa una, iisipin ng mambabasa na "huh, ano 'yon?" Tapos tutuloy na lang sila sa susunod na kabanata. So nag-eenjoy sila. Tapos 'di nila mapapansin na pababa nang pababa 'yung number.

Tapos pagdating sa second to the last chapter, 120 or 60 na lang yung number.

Tapos habang binabasa nila yung maikling chapter na 'yon. Saka nila maco-correlate na 'yung numbers pala ay equivalent kung gaano pa katagal yung buhay ng bida.

Ang twist kasi ay, although may godlike powers ang bida natin, pabawas nang pabawas yung life span niya habang ginagamit niya 'yung abilities niya. And habang nagpo-progress 'yung books mahahalata rin ng mambabasa na parang nagkakasakit 'yung bida. Lalabas 'to pero small hints lang na parang 'yung hagdanan niya palagi niyang inaakyat, parang nararamdaman niyang mas nakakahingal.

Tapos heto pa. 'Yung second to the last chapter, equivalent lang sa 60-120 seconds reading time. Ganto 'yung context bago yung 2nd to the last chapter.

3rd to the last chapter:

Kumbaga, may plano yung bida na magpro-pose sa kasintahan niya kaya may pupuntahan sila. Pero sa kasamaang palad, maaaksidente 'yung bida at 'yung love interest niya (na syempre foreshadowed din kasi 'yung pinakaunang sentence sa libro is dine-describe ng bida kung bakit ayaw niya sa mga Fortuner na puti ewan para sa poetic lang na 'yung pinakaayaw pa niya yung magiging undoing niya). Tapos, dahil alam ng bida at ng mambabasa na mamamatay na siya kapag binalik niya 'yung oras, medyo suspense na talaga. Ano ba 'yung desisyon niya? Ibabalik ba niya? And kung oo, sa punto ng buhay niya ibabalik? Tapos *snap*.

2nd to the last chapter:

Number: Animnapu or Isang daan at dalawampu

De-describe ng bida 'yung scene. Mainit, maraming tao. Mahaba 'yung pila. Kukuha ng form 5. Familiar na 'yung mambabasa at 'yung bida dito sa scene na 'to kasi heto rin yung isang scene sa 2nd chapter ng libro. Pero imbes na mga random descriptions ng mga tao 'yung ide-describe niya, mga pangalan ng kaibigan niya 'yung mga sasabihin niya. Gets? Kasi kilala na niya 'yung mga taong 'yon. Tapos, magegets din ng mambabasa na "Ah puta mga kaibigan niya pala 'yung mga 'yon pero since di niya pa sila kilala at that point, dine-describe lang niya yung mga ginagawa nila. Balik nga ako sa chapter N here para ma-check." Apat 'yung kaibigan niya, and as fate dictated, nandun din pala sila sa pila. Yung dalawa sa kaibigan niya, magkapatid na lalaki at babae. Sa huling timeline (bago siya magsnap sa 3rd to the last chapter), namatay 'yung babae dahil sa isang krimen.

Tapos dito rin sa scene na 'to 'yung first interaction niya sa magiging love interest niya. Nabangga nung girl yung bida tapos nalaglag yung mga dala niyang papeles tapos nagpa-sorry tapos may familiar look 'yung babae na parang "have we met before?".

Unting-unti manghihina 'yung bida, kaunting luha. Tapos pipikit na 'yung mata niya.

Heto 'yung huling mga linya ng kabanata:

Siguro, mabuti nang ganito 'yung kinahantungan nating lahat. Hindi ako nagsisisi na tanging mukha mo at 'yung nakakunot mong noo 'yung huli kong makikita. Sobrang init talaga dito no? Parang ang sarap matulo.

Last chapter.

Number: Isa

Inaantok na ako.

Wakas.

---

Gets ba? 1 kasi isang segundo na lang pala bago siya baiwan. Isang segundo rin kailangan mo para basahin 'yan. Hindi ko ilalagay na explicitly siyang mamatay for dramatic flair. Gusto natin pagkatapos magbasa ng mambabasa, ibaba niya yung libro, tapos sasabihin niya "Damn," tapos is-search niya yung pangalan ko at makikita niya yung account ko sa linkedin tapos sasabihin niya, "Ay weh, software engineer pala 'to?" o kaya is-search niya "Is Alex Alexanderson dead?" tapos ang google quick result sasabihin na "The author did not explicitly state that he died but based from his conditions, it was heavily implied that he did."

Either of the two, that's good enough for me.

Hindi ko 'to tinuloy kasi dahil sa mga iilang dahilan-

Hindi ko gusto yung tagalog na translation ng "snap".

Nawalan ako ng motivation dahil sa mga pangyayari nung undergrad ako tapos dinahilan ko na lang 'yung pagpanaw ng tita ko para masabi na valid 'yung rason ko. Ba't ko ginawa 'yon? Hindi ko rin alam.

Anyway, ayon lang. Matagal ko na 'tong kinikimkim talaga. Hindi ko alam kung may kapareho na siyang plot or anything pero 2008-2013 ko pa yata 'to pinag-iisipan.

Heavily inspired din talaga 'to sa mga games at mythology shit na binabasa ko na related sa oras. Kronos, Prince of Persia. Tsaka sa sobrang romanticized understanding ko ng pagmamahal nung bata pa ako. Extremes talaga like martir puta 'di ko nga alam ba't ganon ako pero it is what it is.

Hindi ko alam kung isusulat ko pa 'to. Pero gusto ko lang din sanang malaman kung maganda ba 'yung prompt or nagm-make sense ba siya sa inyo. Let me know, please. Para alam ko kung delulu din ako or what.

By the way, isang fun fact about me, kapag nagsusulat ako, pinakauna kong sinusulat 'yung last line or yung ending. So 'yung "Inaantok na ako." na linya, matagal na siyang nabuo bago pa 'yung storya. Yung ibang lines na naisip ko is "At pagkatapos non, tapos na". Pero gusto ko sanang gawing galing sa perspective talaga ng bida. Kaya ayan.

[biyahengpinas]

Pagtuklas sa Yaman ng Kasaysayan at Kultura sa Unibersidad ng Santo Tomas

Sa mapangahas na byahe patungo sa Unibersidad ng Santo Tomas, hindi ko alam kung ano ang dapat kong asahan. Marahil may mga kuwento akong narinig mula sa mga kaibigan at nabasa sa social media tungkol dito, ngunit may sariling bagay na dala ang bawat paglalakbay.

Nang huminto ang bus sa tabi ng kalsada, agad akong sinalubong ng init at usok mula sa iba't ibang sasakyan. Isang maalinsangan na umaga sa isang lugar na inakala ko lamang noon sa mga litrato.

Ang Unibersidad ng Santo Tomas, o kilala bilang "UST," ay isa sa pinakamatandang unibersidad na matatagpuan sa Pilipinas, partikular sa lungsod ng Maynila. Ito ay hindi lamang isang lugar ng pag-aaral, kundi isang saksi sa kasaganaan ng kultura at kasaysayan ng bansa.

Sa aking paglalakbay sa unibersidad, nasaksihan ko ang yaman ng mga gusali at mga tanawin na nagpapakita ng diwa nito. Isa-isa kong binisita ang mga espasyong itinuturing na mahahalagang bahagi ng institusyon. Sa bawat hakbang, marami akong natuklasan at naranasan.

Una kong pinuntahan ang Santísimo Rosario Parish Church, kung saan nadama ko ang katahimikan at kapayapaan. Ang pagtungo sa simbahan ay nagdulot sa akin ng pagkakataon na magbigay-pugay at magpahinga, na nagpapalakas sa aking pananampalataya at pananaw sa buhay.

Pagkatapos kong libutin ang buong simbahan, napadpad ako sa UST Museum of Arts and Sciences. Dito, napusuan kong masdan ang mga likhang-sining at artipakto. Nakapupukaw ang bawat eksibit dito na nagpapaalala sa akin ng kahalagahan ng pagpapahalaga at pangangalaga sa ating natatanging mga kayamanan.

Nang lumabas ako sa museo, napansin ko ang UST Plaza Mayor, kung saan matatagpuan ang UST Tiger Statue na madalas puntahan ng maraming tao. Ang pagtayo sa harap nito ay hindi lamang isang pagkilala sa simbolo ng paaralan, kundi isang pagsasalamin din ng aking sariling lakas at determinasyon na harapin ang mga hamon ng buhay.

Pagdating ko sa Arch of the Centuries, ako ay talagang bumalik sa nakaraan at naantig sa kahalagahan ng tradisyon at simbolo ng unibersidad. Para sa akin, ang arko ay nagpapakita ng tagumpay at pagpapahalaga sa kasaysayan ng paaralan.

Sa bawat lugar na aking pinuntahan sa Unibersidad ng Santo Tomas, nadama ko ang kahalagahan ng kasaysayan at kultura. Ang bawat espasyo ay nagbigay sa akin ng inspirasyon at pag-unawa sa ating yaman bilang mga Pilipino. Ang bawat gusali ay may sariling kuwento at kahalagahan, naglalarawan ng pagiging isang Pilipino, at pagtitiwala sa misyon ng paglilingkod sa bayan at sa Diyos.

Sa kabuuan ng aking paglalakbay sa unibersidad, hindi lamang ako namangha sa mga gusali at tanawin, kundi ako rin ay nabighani sa diwa at identidad ng lugar. Ang bawat hakbang ay isang paglalakbay sa kasaysayan at kultura ng Pilipinas, na nagbibigay ng inspirasyon sa bawat isa na maging bahagi ng pagpapalaganap at pagpapahalaga sa yaman ng ating kultura.

Kung naghahanap kayo ng isang lugar na hindi lamang nagbibigay ng magandang tanawin, mairerekomenda ko ang Unibersidad ng Santo Tomas bilang isa sa mga makasaysayang destinasyon na dapat puntahan. Ang mga karanasan ko rito ay hindi pangkaraniwan at nagbigay sa akin ng malalim na pag-unawa at inspirasyon.

Mga Sanggunian:

University of Santo Tomas. (2023, September 8). History - University of Santo Tomas. https://www.ust.edu.ph/university-history/

The Varsitarian. (2023, September 28). UST breaks into 2024 THE World University Rankings. The Varsitarian. https://varsitarian.net/news/20230928/ust-breaks-into-2024-the-world-university-rankings

[crispin-kreme]

tot boys as the big 4 univs here in the philippines

note: OK- random thought and i need to write this out so filo post coming up ahead (i start school like in two weeks idk but im moving out so ehe) just my thoughts on where the tears of themis boys would end up in the big 4 schools ehe lets gaur

luke pearce ; university of the philippines (up/unibersidad ng pilipinas)

- for someone as smart as him, he deserves a spot in up

- iskolar ng bayan 😍

- probs graduated with latin honors or what

- whatever he's smart as fuck so he deserves staying in up

- katips or pop up dude ! i think he isnt wild naman sa mga bars near the uni but i think he would visit it just for fun

- unibersidad ng pilipinas ❤️

artem wing - ateneo (admu/ateneo de manila university)

- he probably took his pre law sa la salle or sum shit

- but im pretty sure he'd still stay in ateneo

- like he probably went to san beda for law school

- ateneo is pretty well known for law too ig ig so he PROBABLY did stay in ateneo

- admu one big fight 🦅💙

vyn ritcher- university of santo tomas (ust)

- BROS A DOCTOR WHAT DID U EXPECT

- sya siguro hinahanap ko pag nagpunta ako main bldg 🤗

- he's a faculty of medicine and surgery bitch

- probably took up a faculty of science course as his pre med (duh)

- not the type of dude who would go to katips/pop up

- di ghoster toh siguro

- go uste! 🐯

marius von hagen- de la salle university (dlsu) or benilde (art school in la salle)

- BGC BOY AYO PARE

- took up a business course fr! probably is part of the school of economics

- BUT most likely he went to benilde too i guess

- wears uniqlo every day cguro omg

- sya yung nakikipag away siguro sa katips tas aawatin ni luke

- animo la salle! 🏹💚

[xoxorhiannon]

minsan akong tumigil sa mga silong para sa iba’t ibang dahilan; patilain ang ulan, magbuklat ng bag para hanapin ang ID, mag antay ng kaibigan, mag abang ng jeep, mag isip isip, magpalipas oras, magmuni muni. at ikaw.

sa dinami dami ng beses na sumilong ako, hindi ko inakala na sa isang dapit hapon, may magiging kahati pala ako sa silong ko.

maulan, nandoon ka, may hawak kang basang payong at tila tinutuyo mo ang basa mo nang buhok. nakita ko sa lanyard ng ID mo na isa kang IT student sa unibersidad natin. pareho tayong nagpatila ng ulan, kasama ang kumportableng katahimikan. doon tayo nagumpisa.

hanggang sa hindi nalang pagpapatila ng ulan ang naging dahilan bakit tayo nagtatagpo sa silong. minsan iniisip ko, pareho na din natin ginugusto na magkatagpo tayo. pareho natin kinukuhaan ng tiyempo.

mas dumami ang naging dahilan ko para tumigil sa silong na to, dito natin unang pinagsaluhan ang fishball at kikiam sa tinda na tusok tusok ni Mang Banoy. dito natin tinulungan ang isa’t isa para maghanda sa mga pagsusulit. dito mo sakin unang binalita na nakapasa ka sa major subject nyo. dito ko nakita kung paano ka nagsimulang mangarap. dito ko nakita na nakikinig ka din pala sa unti-unti ng udd nung dumako ang paningin ko sa cellphone mo. dito tayo lagi nagbibiruan, at dito ko unang tinanong sayo ang mga korni kong joke. dito tayo nagtatawanan. dito natin pinagdamayan ang saya, lungkot, pait, luha, at pagkabigo na dala ng buhay sa kolehiyo.

ang bilis ng panahon, sadyang hindi mo mamamalayan. maaaring ngayon na andito pa tayo pero bukas o sa makalawa, hindi mo na sigurado.

tila ang panahon ay napagod at nabagot na sa pagpapahiram sa atin ng tiyempo at pagkakataon. hanggang sa ang minsang hindi natin pagtatagpo, ay nauwi na sa mas madalas at palagi. hindi na tayo sumisilong dito. hindi na tayo tumitigil dito. hindi na kita nakikita dito. wala na tayo dito.

napapadaan pa din naman ako, napapatigil pa din ako. pero sa kabilang parte na ng kalsada. napapatigil nalang ako para lumingon at tumitig sa lugar kung saan ang mga bakas ng alaala natin ay magtatagal habambuhay.

pinakikinggan ko pa din ang unti-unti ng udd. umaasa pa din ako na sana hanggang sa muli, tayo rin ang magtatagpo.

- tamang tao sa maling panahon, 2009.

[ipatulfosimarcos]

Bago ka magscroll...

Walang interesado sa boring at paulit-ulit na blog.

Kaya sinulat ko ito dahil wala kang choice kundi samahan ako sa nilakbay kong mundo ng #PS21. FYI, ang PS21 ay isang subject sa aking unibersidad na kung saan tinatalakay ang wika, panitikan, at kultura sa ilalim ng batas militar kay Macoy noong Setyembre 23, 1972.

Pero, bago ang lahat, anong relevance, 'di ba? Sa panahon kasi na kung saan pwersadong pinatatahimik ang sambayanan, lalong nangingibabaw ang pagkamalikhain ng mga tao (o ng mga Pinoy) sa paghayag ng kanilang saloobin. Poot, galit, pighati, lahat ng yan, sumisingaw sa pamamagitan ng sining.

Kontraproduktibo ang pagsupil sa karapatan sa ekspresyon sapagkat natural sa tao ang maglahad ng kanilang perspektiba, anumang midyum o kalagayan. Kaya naman, samahan mo kong hangaan ang ilan sa mga obra at akda dahil walang tatalo sa kabayanihang dala ng busilak na pagmamahal sa bayan at karapatan -- lalong pinaigting ng katalinuhan at katalinghagaang taglay kahit man pumagitna sa madugo at madilim na kasaysayan. Tara! (bago natin ipa-tulfo!)

[upismediacenter]

OPINION: Dahil Walang Amo, Wala Nang Pake?: Ang Estado ng mga Hayop ng UP

Tatlo na ang insidente ng impounding sa loob ng UP Diliman (UPD) ngayong taon: noong Enero 11 para sa mga asong gumagala malapit sa Area 2; noong Pebrero 1 para sa mga asong gumagala malapit sa Vinzons Hall; at noong Abril 11 para sa pusang gumagala malapit sa may University Health Service (UHS). Ayon sa RA 9482 o Anti-Rabies Act, lahat ng hayop na nakukuha ng pound ay isasailalim sa euthanasia, o pagpatay, kung walang may-ari na kukuha rito. Hindi lang basta-basta makakapasok ang pound sa loob ng Unibersidad, sila ay tinatawagan at pinapapasok sa utos ng administrasyon.

Lahat ng hayop na walang permanenteng tirahan at nasa pampublikong espasyo ay itinuturing na gala. Marami sa mga kasapi ng komunidad ng UPD ay hindi sumasang-ayon na walang mag-aalaga sa mga hayop ng campus. Marami sa mga itinuturing na gala, gaya ni Puti na dating tumira sa Vinzon Hall, ay kinikilala na ng mga estudyante at empleyado ng UP bilang parte ng komunidad. Sa katunayan, nagkaroon ng mga independent na grupo tulad ng Cats of UP Diliman at Utak at Pusa na nagsusulong ng pangangalaga sa mga hayop sa kampus.

Pero kahit may nagmamalasakit, dahil sila’y gala, nananatili ang banta sa kanilang buhay.

Nasaan na ang konsiderasyon para sa ating mga kasamang hayop sa kampus? Kahit sa UP Integrated School (UPIS) ay walang tiyak na konsiderasyon sa mga pusang gala. Ayon sa isang tauhan ng UPIS na nagmamalasakit sa mga gumagalang pusa sa gusali, may tatlong pusa na namamalagi sa gusali ng 3-6. Samantalang may mga pusang gala naman na panaka-nakang pumupunta sa gusali ng 7-12. Paminsan-minsan, may mga boluntaryong estudyante sa kolehiyo na nagbibigay ng mga pagkain para sa mga pusa sa kampus. Kapag nakatatanggap ang mga tauhan ng UPIS ng pagkain ay may naibibigay sila sa mga pusa sa paaralan. Kapag wala ay kani-kaniya ang pagpapakain sa mga pusa.

Walang malinaw na panuntunan o patakaran ang Unibersidad ukol sa pangangalaga sa mga ligaw na hayop na ito, kaya kani-kaniyang paraan ng pagmamalasakit ang ginagawa ng mga miyembro ng komunidad. Hindi rin ito permanenteng solusyon. Hindi natutugunan ang problema sa labis na pagdami ng populasyon at banta ng zoonotic infection. At hindi rin ito nasosolusyonan ng impounding at eksterminasyon.

Ano ang pwedeng gawin? Sa maraming taon, ginagawa ng mga independent na grupo, tulad ng FOCA at CAPWA, ang TNVR, o Trap-Neuter-Vaccinate-Return – kinukuha ang hayop, kinakapon at pinapabakuna ito, at ibinabalik kung saan ito nakatira. Ito lang ang solusyon na gumagana nang pangmatagalan dahil hindi pinapaalis ang populasyon sa lugar na iyon. Nagbabago lang ang bilang kapag may pumapasok na bagong populasyon sa teritoryo, pero hindi ito nangyayari kapag may nakatira na.

Bilang mag-aaral, kailangan nating alamin ang problema at ang alternatibong solusyon. Mahalagang kilala natin ang mga may responsibilidad para maisakatuparan ang paglutas ng problema. Ipanawagan ito sa unibersidad, at itulak sila para kumilos. Hindi lang ito sitwasyon ng kapabayaan, kundi sadyang pagtanggi na kumilos ng administrasyon. Dapat maramdaman at makita nila ang malakas na paggigiit ng komunidad na tugunan nila ang mga panawagan.

Hanggang ngayon, walang solusyon o plano na opisyal na ineendorso at ginagawang polisiya ang UPD. Dahil sa paghihintay para sa bagong appointment ng miyembro sa Animal Welfare Committee (AWC), walang nangyayari kahit na kausapin na ito ng University Student Council (USC), tagapagsalita sa ngalan ng mga estudyante ng UPD.

Kasunod ng unang insidente ng impounding noong Enero, tugon ni Joehl Ramon, Vice Chancellor for Community Affairs, sa USC na ang mandato lang ng UP ay mag-aral, magturo, at manaliksik. Ito ang sinabi niya pagkatapos siyang lapitan at tanungin tungkol sa impounding.

Mag-aral. Magturo. Manaliksik.

Ito lamang ang mga mandato-- kaya rin marahil hindi na nabibigyang-pansin ang iba pang uri ng buhay.

// ni Martin Arevalo

Mga Sanggunian:

Alley Cat Allies. (n.d.) The Vacuum Effect: Why Catch and Kill Doesn’t Work. https://www.alleycat.org/resources/the-vacuum-effect-why-catch-and-kill-doesnt-work/

Amarillas, D. (2024, January 25). With UP’s Attitude on Campus Animals, Impounded Dogs are Left in the Dust. Philippine Collegian. https://phkule.org/article/1100/with-ups-attitude-on-campus-animals-impounded-dogs-are-left-in-the-dust

Amarillas, D. (2024, April 26). Infirmary Orders Impoundment of Campus Animals Sans Consultation. Philippine Collegian. https://phkule.org/article/1195/infirmary-orders-impoundment-of-campus-animals-sans-consultation

Enriquez, M. (2022, November 3). Partners, not pounds: There is more to animal welfare than rounding up strays. The Philippine Star. https://www.philstar.com/headlines/2022/11/03/2221272/partners-not-pounds-there-more-animal-welfare-rounding-strays

Llaneta, C. (2018, November 15). Utak at Pusa: The Cats and Dogs of UP Diliman. University of the Philippines. https://up.edu.ph/utak-at-pusa-the-cats-and-dogs-of-up-diliman/

On the city pound: Help! Is it legal for dog catchers to take my dog? (n.d.). Philippine Animal Welfare Society FREQUENTLY ASKED QUESTIONS. Und-is-this-rightlegal.html

UP Diliman University Student Council. (2024, April 12). #ConveneAnimalWelfareCommitteeNow! | Call for Immediate Convention of Animal Welfare Committee. Facebook. https://www.facebook.com/USCUPDiliman/posts/pfbid0WzdhW6ruJsvZ2FP7CmxAujibsHKUyLARhVXJY7fhMhuca9bxuVPVymGKcgkVNXXTl

[studiokwon]

tayo kapag alas-siyete ng gabi (7pm)

Alas-siyete ng umaga (7AM). Hindi ka pa nakakatulog nang maayos, hindi mo na rin maalala kung ilang oras mo lang napikit ang mga mata mo. Exam na naman.

Ni wala kang panahon para magsuklay o maghilamos dahil ang dami mo pang hahabulin... parang ang dami pang hindi naaaral. Pagod ka na hindi pa nagsisimula ang araw mo.

Sa kalagitnaan ay narinig mo na ang tunog ng doorbell  — food panda raw. Wala kang maalala na umorder ka pero sa sulat na nakalagay sa paper bag na may big breakfast meal at hot coffee ay alam mo na. Ayan na naman si mahal, walang kupas.

'Good morning, ganda. Kumain ka para may lakas ka. Wala kasi ako d’yan para ma-kiss ka. Char not char. Love you, mahal.’

Ngayon, nakangiti kang tinatapos ang ibang topics na kailangan mo pang aralin. 

Pero kinakabahan ka pa rin kaya bago ka umalis ay humugot ka ng lakas ng loob sakan'ya. Humingi ng pasensya dahil ngayon ka lang nakapagpasalamat sa pinadala niyang pagkain kanina. Muntik mo pa ngang makalimutan yung calculator mo kung hindi pa niya pinaalala. 

Ito na ang gyera. Mamaya na lang ulit, mahal.

Pagod.

Sa gitna ng ingay ng mga tanungan kung ano ang tamang sagot sa exam ay nagdire-diretso ka na lang. Tila bingi. Tila bulag sa mga kaklase mong nagpapaalam sa'yo. Tanging tango lamang ang kaya mong ibigay sa kanila.

Nag-aral ka naman, napuyat. Shet, hindi na nga ako natutulog. Parang hindi talaga sapat. Parang kahit anong aral—kulang. Isang exam na naman ang nagdaan na kinekwestyon mo kung para ka ba talaga sa program na 'to o sa unibersidad na 'to. Hay.

Alas-siyete na. Gusto mo na lang humiga, umiyak, matulog, at kalimutan yung exam kasi ano pa nga ba ang magagawa mo. Kainis. Para kang si Liza Soberano ngayong nakatitig sa kahabaan ng Sunken Garden. Ang lungkot.

Alas-siyete na. Sakto lang sa pagod na nararamdaman mo ang biglang pumulupot na braso sa katawan mo. Ang init ng yakap. Sobrang init na pati mata mo ay nadamay.

Hinehele ka ng mga bisig na nakayakap sa'yo. Sampung minuto, hinayaan ka lang niyang umiyak. Alam niyang pagod ka. Alam niya yung paghihirap mo. Alam niyang kakayanin mo ang mga susunod na araw kasi ikaw 'yan 'e.

Humiwalay ka at kinuha ang pagkakataon upang titigan ang kaninang nakayakap sa'yo—ang mga mata niya ay puno ng pag-aalala. Hindi mo napigilan na lumukot na naman ang mukha at tumulo ang mga luha. Parang sa bawat patak lumalabas lahat ng pagod at puyat.

Buntong-hininga, nakayakap siya ulit, "ang baby ko, inaway na naman ng accounting. Hindi natin bati 'yun, okay?"

Napatawa ka. Parang sira. Effective naman.

Inayos niya ang buhok mo sabay nakaw ng halik sa noo at tungki ng ilong mo.

"Kain na lang tayo? Area 2? Rodics?"

"May presentation ka bukas diba..."

"Kaya 'yun. Kasama naman kita. Ang importante sabay tayo."

Nauwi kayo sa Area 2 at kumain ng sizzling tapsilog na sinamahan pa ng mango graham shake. Hawak ang mga kamay mo ay nilakad niyo muli ang unibersidad bago ka niya ihatid sa dorm mo. Magkikita naman kayo bukas pero miss mo na siya agad. Siya na pumawi ng pagod at lungkot mo. Siya na okay lang maging pagod basta sa dulo ng araw ay sabay kayo ng tinatahak.

Buti mayroon kang Soonyoung.

Salamat at mayroon kang siya na sasabayan kang umiyak, tumawa, at maglakad tuwing alas-siyete na parang inyo ang gabi.

[ube-kitty]

Everyday expressions (job hunting)

Ako po si Nadia. Gusto kong makausap si Luigi.

Nabasa ko ang ad ninyo na kailangan ninyo ng graphic designer.

Gusto ko pong magprisinta

Maari po bang malaman kung magkano ang suweldo?

Ipapadala ko po ang aking resume.

Pinapunta ako dito ni Vincenzo

May banake daw dito sa opisina ninyo

Tapos po ako sa Unibersidad ng Arts London

Mataas po ang grado ko sa Illustration at Visual Media.

Mahusay po ako sa sining at magdesign.

Kumuha po ako ng mga kurso tungkol sa Tagalog.

Gusto ko pong magkaroon ng pakakataong magamit ang akingnapag-aralan.

“I want to have the opportunity to use what I have learned”

Marami na po akong karanasan sa design.

Kagra-graduate ko lang sa Illustration at Visual Media.

Kailan ko po malalaman kung natanggap ako?

“When will I know if I’ve been accepted?”

Mahusay po akong makipagkapwa-tao.

“I’m good at socialising”

Naniniwala ka ba sa ____?

“Do you believe in____?

Ano ang paniniwala mo tungkol sa _____?

“What do you believe about?”

Nanini wala po ako sa ______

“I believe in _____”

Para sa employer:

Kailangan kang magbihis nang mahusay

“You should dress smartly”

Dapat kang magsabi ng mga kakayahan at karanasan mo

“You must state your abilities and experience”

Di ka dapat magyabang

“You should not brag”

Hindi ka kailangan magpahangin

“You should not brag/be boastful”

At hindi rin kailangan sumobra ang iyong pagpapakumbaba

“And you don’t have to be too humble”

Kailangan kang maging prangka sa usapan

“You need to be straightforward in conversation”

“Huwang kang mahiyang humingi ng suweldong gusto mo”

Gusto mo bang mag-apply?

Subukan mo!

“Try it!”

[melovesanneeeee]

Northwest Samar State University's oval. Nakakamiss magpagulong-gulong habang di pa next class hays. Nakakamiss din pala ang aking sintang unibersidad yiiiiiieeeeeee hahahahahahahahahahaha!

[hwanmigel]

Ang Wikang Filipino ay Wika ng Akademiya.

Sa dami ng bilang ng mga kabataan mula sa makabagong henerasyon na unti-unti nang nagiging bihasa sa wikang Ingles, pati na rin ang mga nakatatanda ngayon na hindi rin nagpahuli sa paghahasa ng kanilang kasanayan na sumulat, magsalita, at umintindi ng wikang Ingles dala ng tumataas na demand ng globalisasyon—walang kamalayan na nating nailalagay ang nasabing wika sa isang "pedestal."

Kung iisipin, hindi rin naman masama na ganito kataas na pagpapahalaga ang ini-aangkla natin sa wikang Ingles. Sapagkat isa rin naman ito sa mga opisyal na wikang ating ginagamit at tunay ngang makatutulong sa paaralan at sa trabaho kung may sapat kang kasanayan dito. Ngunit kapalit ng nasabing penomena ang pagbaba ng tingin ng karamihan sa wikang Filipino.

Basahin ang isang confession mula sa isang freedom wall Facebook page ng isa sa mga kilalang unibersidad sa bansa:

Kasama ng wikang Filipino ang iba't ibang mayayamang wika ng Pilipinas na bukod pa sa Tagalog—nandiyan ang Ilokano, Cebuano, Waray, Kapampangan, Maranao, atbp. Ngunit kung mapapansin, mistulang may diskriminasyon din na nangyayari sa loob pa lamang mismo ng wikang Filipino. Ayon sa tagasulat ng Facebook post, "masagwa" raw ang wika ng mga Bisaya kung pakinggan, kaya siya ay hinihikayat na lamang na mag-Tagalog o Ingles.

Hindi maitatangging karamihan sa mga nag-aaral sa mga prestihiyosong paaralan na ito kagaya ng ADMU at DLSU ay mula sa mga pamilyang may kaya. Kadalasan din na wikang Ingles o Ingles na may halong Tagalog (TagLish) ang ginagamit nila sa pangaraw-araw na pakikisalamuha. Ngunit sa ganitong nabuong kultura ay umusbong din ang stigma na ang wikang Ingles ay wika ng mayayaman.

Sa kabila, ang wikang Filipino ay nagmukha lamang na wikang pangmasa at wikang ginagamit lamang ng mga normal na mamamayan.

Siguro kung nagkaroon na kayo ng nakababatang kapatid o pamangkin na nakasama niyong lumaki sa iisang tahanan, kasama na rin kayong nagturo sa kanila kung paano magsalita. Base sa aking obserbasyon, karamihan sa mga magulang ay sinusubukang palakihin ang mga batang ito na nagsasalita ng Ingles upang magtunog "sosyal" at "matalino."

Ang ganitong pananaw ay hindi na dapat pang hinihikayat sapagkat ang wikang Filipino rin naman ay wika nating "matatalino." Matatalino sapagkat sa tulong ng wikang ito ay nasasanay natin kung paano maging isang intelektwal—mga marurunong na hindi lamang sanay sa mga usapin sa akademiya, kundi pati na rin sa mga isyung may kinalaman sa lipunan.

Bilang pagtatapos, tandaan na huwag matakot sa kahirapan sa pagsulat at pag-intindi sa wikang Filipino. Marahil mahirap mag-aral ng Matematika sa purong Filipino o hindi kaya'y magbasa ng isang buong pananaliksik na isinulat sa Filipino, makikilala lamang ang ating wika sa labas ng bansa kung mag-uumpisa tayo mismong nasa loob na sanayin at pagyamanin ito. Tunay lamang na magiging Wikang Intelektwal ito kung hindi natin maliliitin at ilalagay bilang mas mababa sa wikang Ingles.