#toetsweek

[mudpuddlenl]

Sportdag + kinderfeestje + wiskundetoets + telefoonspel + die ene toets elke toetsweek waarvan je denkt dat je goed voorbereid bent maar dan gaan alle vragen over dingen die je nooit behandeld denkt te hebben

[heiligbosje444]

#mood tijdens toetsweek😭

[majestic-salad]

Widm toetsweek vibe

Pas na een maand uitslag, sorry de docent moest heeeel veel nakijken 😔

[gewoonkarin]

Het was even stil hier. Het was warm, heel warm. Heerlijk vind ik dat. Polly het konijn woont nu in huis, warmte en konijnen is geen goede combi en aangezien ze nu alleen woont is het ook gezelliger voor haar binnen. Dat zien we ook aan haar. Ze wordt oud, heeft een abces/tumor op haar buikje en nu kunnen we haar het beste geven zonder de stress van dierenarts. We kiezen voor palliatieve zorg in plaats van leuren met haar met alle paniek van dien. We zien een blij konijn.

Verder zijn de dagen vol. Voor lief, liefjes en voor mij. Lief is aan het afbouwen voor de vakantie. Nog twee weken werken en we zijn drie weken vrij.

De liefjes hebben hun laatste toetsweek. Oudste liefje zoekt naarstig naar motivatie, jongste liefje vindt de toetsweek juist heerlijk omdat ze dan rust heeft. Ze heeft nog audities voor de schoolmusical dus rustig is niet helemaal het geval.

De tuin. Naast oogsten, water geven en onkruid wieden heeft het bestuurdeel veel tijd gekost, met name door twee nieuwe tuinleden. Een klacht over hun mailgedrag heeft nu wat rust gebracht. Smoesjes waarom niet getuind werd en kritiek op het bestuur kwamen in overdaad voorbij. Mijn voornemen om het dit bestuursjaar zakelijk aan te pakken voer ik ook uit. De regels volgen die we als vereniging hebben opgesteld. Gisteren was de tweede ronde van de nieuwe tuincommissie. De eerste ronde had ik iedereen apart gemaild, wel reactie maar weinig actie. Deze ronde heb ik iedereen gemaild en een lijst bijgevoegd met de opmerkingen van de tuincommissie. Bij een aantal tuinen staat "puinhoop", bij een aantal "veel te veel onkruid". Zo kan ieder tuinlid zien hoe het ervoor staat. Weg met achter de rug om klagen, welkom transparantie. Zachte heelmeester heb ik geprobeerd, dan krijg je kritiek. Nu harde hand en de kritiek? De eerste mail kwam gisteren al binnen. Dat dat tuinlid hoopte dat de lijst mailen een foutje was omdat zij het niet leuk zou vinden als iedereen de opmerkingen kon lezen. Haar tuin was prima in orde. Ik heb geantwoord dat het geen foutje was. Meer niet. Het is een duidelijk signaal afgeven dat het klaar is met de rommeltuinen. Als mens vind ik het een harde actie, als bestuurder de juiste actie.

Over een half uurtje ga ik oudste liefje wakker maken. Nu eerst koffie.

[ninaryeahh]

Toetsweek, kms

Perfecte excuus om yt filmpjes uit 2014 te kijken😉

[odxrilove]

I was looking for your minghao timestamp fic (I found it!!) want ik zat te leren voor m'n toetsweek and studying was so awful I needed to reread ur fic

oh my ! 😋 and i asking for too much if i ask what u thought of the minghao timestamp 💯💯 && omg ?? no but tbh im half dutch but like im not confident in my dutch writing AT ALL so im kinda mehhh at it but still i love to see other people speaking/writing dutch or french it's so silly and fun idk why ... ik weet een beetje hoe toetsweeken gaan maar heb jij toetsen van alle vakken of alleen maar van een aantaal vakken?? either way, ik hoop dat het goed gaat!! 😵‍💫

[sakura6]

Toetsweek

De zoon van 13 heeft binnenkort toetsweek. Dat vereist planning en vooruit kijken. Dat is lastig want dat kan hij niet zo goed, plannen. Hij heeft het niet van een vreemde. Ik plande vroeger ook niet en van leren leren had in de jaren negentig nog nooit iemand gehoord. Ik deed maar wat. Ik keek een rijtje woorden een paar keer aan en ik las de paragrafen die we op kregen twee keer door en dan…

[peterpijls1965]

God is rond

In 2014 voetbalde ik op kunstbenen met mijn zoon. Zo loste ik een belofte in. Dankzij een Indische buurvrouw.

Mijn buurvrouw Dewi is net als ik manisch-depressief. Ze heeft een groot talent voor psychose. Er hoeft maar weinig te gebeuren of deze Indische dame verdwijnt in een parallelwereld van stemmen en visioenen die voor haar net zo realistisch zijn als de echte werkelijkheid.

Haar psychiatrisch behandelteam is zo verstandig Dewi niet naar de gesloten afdeling af te voeren als de stemmen weer eens toeslaan. Ze laten haar zoveel mogelijk gecontroleerd uitrazen in onze beschermde woonvorm.

Met Dewi heb ik een bijzondere band. We roken vaak samen een sigaretje buiten. Dan zit ze me onafgebroken aan te kijken, zonder veel te zeggen. Vaak bekruipt me het gevoel dat Dewi door me heen kijkt. En soms zinspeelt ze daar ook op.

Ik vroeg Dewi ooit of ze bekend is met guna guna, de Indonesische zwarte magie. Dat ontkende ze hevig. Misschien te hevig. Wel zei ze dat ze graag weer eens naar de kerk wil. Maar de begeleiders hebben geen tijd om met haar mee te gaan. Of geen zin. Tegelijkertijd zei Dewi dat ze boos is op de laatste pastoor die ze gekend heeft. Die had namelijk iets naars gezegd over haar Indische afkomst.

Momenteel is Dewi weer herstellende van een psychose. Dan is ze niet de makkelijkste. Ze had tegen haar begeleider gezegd dat mijn stem in haar hoofd zat. Buiten op het terras deed ze plotseling argwanend tegen me. Ze riep steeds van afstand dat ik haar met rust moest laten.

Ik reageerde daar niet op. Ik wist maar al te goed wat Dewi meemaakte. Ik wist hoe de stemmen in je hoofd dermate realistisch kunnen zijn, dat je alleen maar kunt geloven dat ze een telepathisch karakter hebben. Dus ik liet Dewi met rust, wetende dat haar paranoia weer zou zakken.

Nu is Dewi bijna op aarde teruggekeerd. Maar niet helemaal. Vanochtend om 6 uur kwam ze op het terras naar me toe, mijn zoon lag nog te slapen. Ze keek me indringend aan. “Er liggen ballen op het gazon”, zei ze plotseling. Eerst begreep ik die mededeling niet. Maar ze drong aan en dwong me op te staan en naar de ballen te kijken. Dewi bleef me intens aanstaren. “Straks kun je voetballen met je zoon”, zei ze. En ze liep weg.

Toen kreeg ik het ijskoud. Wat Dewi niet kon weten, was dat ik tijdens mijn revalidatie na de onderbeenamputaties mezelf een doel had gesteld. Namelijk om op een dag weer een potje te voetballen met mijn zoon. In mijn Amsterdamse jaren voetbalde ik bijna dagelijks met hem op straat, of op pleintjes. Samen voetballen was zowat de stille samenzwering van onze band.

In de revalidatiekliniek zag ik op een dag een man met twee onderbeenprotheses voetballen in de fysiozaal. Hij was veel verder in het revalidatieproces dan mij. Maar ik wist toen dat het theoretisch mogelijk was om op een dag weer te passen met mijn zoon. Op dat moment veranderde ik in de waarschijnlijk fanatiekste revalidant die ze in de kliniek ooit binnen hadden gehad.

Toch duurde het tot vanochtend voor het idee bij me opkwam dat ik weer kon voetballen met m’n zoon, zes maanden na mijn ontslag uit de revalidatiekliniek. Hij was al regelmatig komen logeren, maar ik leek mijn belangrijkste revalidatiedoel te zijn vergeten. Totdat Dewi dus naar me toe kwam, met haar raadselachtige aansporing. Met die blik in de ogen alsof ze altijd al geweten had dat ik weer samen met mijn zoon wilde voetballen, maar dat zij mij daar in de laatste echo’s van haar psychose aan moest herinneren.

Ik wachtte tot mijn zoon wakker werd, en dat was laat. Hij had namelijk een toetsweek achter de rug, en vooral geworsteld met een lange lap Griekse tekst die hij moest vertalen. De avond voor hij kwam, had hij bovendien gelogeerd bij een vriendje in deftig Amsterdam-Zuid. Ze hadden tot 5 uur ’s ochtends doorgehaald, waarschijnlijk om zeer belangwekkende puberkwesties te evalueren die mij niet aangingen.

Nadat ik mijn zoon een boterham had gegeven, stelde ik voor ik hem voor een potje te voetballen. Die vraag verraste hem niet. Hij had alleen niet verwacht dat er ballen in huis zouden zijn.

Op het gazon deden we ons ding, net als vroeger. Ik kon inderdaad een bal passen, zonder onderuit te gaan, en ook nog eens tamelijk zuiver. Mijn zoon was zo diplomatiek bij het terugpassen zorgvuldig op mijn houten linkervoet te mikken. Hij wist nog dat ik een linkspoot ben.

Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Dewi vanaf de eerste verdieping stond toe te kijken. Ze keek niet naar mij. Ze staarde onafgebroken naar mijn zoon.

[overwijs]

𝗛𝗲𝗹𝗱 𝗼𝗽 𝘀𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 𝗼𝗳 𝘁𝗼𝗰𝗵 𝗽𝗼𝗹𝗶𝘁𝗶𝗲𝗮𝗴𝗲𝗻𝘁?

Deze week is de laatste toetsweek voor onze eindexamenkandidaten voordat in mei het centrale examen losbarst. Ze richten zich nu op hun laatste schoolexamens om daarna de blik te verruimen richting het examen om daarna hun horizon pas echt te verbreden.

Dat betekent voor ons docenten: surveilleren. En om de leerlingen al te laten wennen aan de examenomstandigheden, doen wij deze laatste week altijd alvast in de gymzaal. Net zoals straks. Een gymzaal met een mooie houten vloer beschermd door een laag stucloop. Voor mij reden genoeg om als een held op sokken mij zo stilletjes mogelijk door de ruimte te bewegen, ook weer eens nieuwe ervaring voor de leerlingen. Een stille Schoonemann. Dus sloop ik door de gymzaal voor het beantwoorden van een vraag (behalve die over de inhoud), het uitreiken van extra papier, het oplossen van problemen op de laptop, het printen van digitale antwoorden, het laten ondertekenen van de prints of om ze te wijzen op het laatste onderdeel van de toets als ze die over het hoofd hebben gezien.

Dankzij de sokken krijg je het gevoel van een superheld, maar toch gedroeg ik meer als een politieagente. “Ga meteen naar je plek, zoals de instructie”, “Denk aan de 1,5 meter, ook als je door een deur gaat”, “Kan je even je mondkapje opzetten?”, “Wil je tijdens de toets even je capuchon afzetten?”, “Knuffelen kan niet in 1,5m”, “Zorg dat je telefoon echt uit staat anders worden we straks allemaal afgeleid door een trillende telefoon”.

Het kwam allemaal voorbij, net zoals leerlingen die zeiden “van wie moet dat dan, die anderhalve meter?”, “we kunnen geen anderhalve meter houden in de deuropening”, “is goed mevrouw” om na het opstaan voor vertrek meteen de capuchon weer demonstratief op te zetten, “hij staat uit mevrouw” en dan na een paar minuten de eerste wekker al te horen afgaan.

Zelfs in een toetsweek kijk je je ogen uit. En als je je echt verveelt kan je tijdens het surveilleren altijd nog de bakstenen gaan tellen. 363, 364, 365, ... Ah gelukkig er is weer iemand klaar, dan kan ik weer een eindtijd noteren. 366, 367, 368.

[blogbykim]

My Adventures 18

Voor My Adventures houd ik mijn week bij en post ik dit op mijn blog. Deze keer heb ik toetsweek, dus leek het me weer eens leuk om My Adventures bij te houden. Ben je benieuwd? Lees dan snel verder! Maandag 17 januari begon voor mij de toetsweek met een Duits luistertoets en in de de middag een Duits schrijftoets. De eerste toets was om 9 uur op school en de tweede toets was om 13.30 in een…

[plukbegeleiding]

De herfstvakantie is alweer voorbij! Hulp nodig met je huiswerk? Meld je aan bij PLUK Begeleiding

Web: https://www.plukbegeleiding.nl

Telefoonnummer: 06-51127243

E-mailadres: info@plukbegeleiding.nl

Adres: PLUK Begeleiding | Willemsplein 4 | 6811KA Arnhem

[haork]

De scholen zijn weer begonnen, de bruggers zijn weer kleiner dan vorig jaar enz enz. Alle onderwijs clichés kunnen weer uit de kast gehaald worden. Wij van HaoRK voegen er daar graag één aan toe:⠀ . ⠀ Na het proefwerk had de docent het nakijken. ⠀ . ⠀ #descholenzijnweerbegonnen #devakantieisvoorbij #docenten #docentenleven #proefwerk #toets #toetsweek #nakijken⠀ .⠀ #spreuken #spreuk #spreukvandedag⠀ .⠀ #uitdrukking #uitdrukkingen⠀ .⠀ #woordkunst #woordkunstenaar #spelenmettaal⠀ .⠀ #taalkundig #schrijven #schrijversvaninstagram⠀ .⠀ @haorknl #uitdrukkingsbevoegd⠀ . ⠀ #doeslief #delen #daslief⠀ .⠀ #dinsdag #1september https://www.instagram.com/p/CEmWn_-FsXu/?igshid=1gnd1v33j3k7p

[gedichtenoverdingen]

Portret van de laatste toetsweek voor de eindexamens in het dyslexielokaal

Je vecht je door je toets heen woorden zinnen vormend zeer- traag... Buiten hangt een oranje stip in een boom- woord in zin wacht nog altijd- geen idee waar je naartoe wilde welk woord je zoekt.           Naast je zit een scholier ruikend naar regen en sigaretten- het is dezelfde jongen aan wie je drie weken eerder probeerde je overschot medicatie te verkopen. Je lacht, het dyslexielokaal- wie had dat gedacht? Terecht wel, als ze het jou vragen. Je hebt al tien minuten van je extra tijd gewijd aan staren naar de eerste opgave. Verderop zit een autist ofzo iets; ze hebben laptops daar voorin- Nee echt geniaal: hoogafleidbaar persoon in een lokaal plaatsen met toetsenbordgetik. woord. geen zin. nee, geen zin Je zucht- je was vergeten een pen mee te nemen en deze van het meisje voor je schrijft debiel- kost véél te veel kracht, terwijl zij hier zit wegens spierproblemen- woord. hoe heet dat nou? Je bladert door de toets jezus, véél te veel. Je pakt de debiele pen op slaat vraag 1 over- maar merkt dat je trilt. fucking slaaptekort twee koppen koffie- ook niet het allerbeste idee. Je draait je om, hebben zij geen pen voor me dan? Vraag 2 is een chronologievraag maar goed we weten allemaal dat ADHD'rs geen besef van tijd hebben, toch? Verdomme wat is het hier koud. Als de Spartakusopstand met communisme te maken had was dat vóór de Eerste Wereldoorlog, toch? Hoezo staat Versailles er twee keer in? Ondertussen ben je bij vraag vier doorzetten maar met die - pen. Buiten stormt het en je denkt aan hoe elke jongen bij jou een liedje werd. Stijn: ''Stand by me'',  Noud: ''Another love'', Bram: Bonnie Raitt- ''Can't make you love me''- pijnlijk. Maar goed, die toets dus. Er staan veel taal- en typefouten in en sommige vragen zijn vaag- dat tweede zou aan jou kunnen liggen maar om dat eerste begin je je zorgen te maken om je docent. Goed, twee punten missen door een onduidelijke vraag zal ook niet het einde van de wereld zijn- Cubacrisis dan maar. Hoe laat is het eigenlijk? Terwijl je achter je kijkt zie je meneer De Jong naar jou kijken: spannend. Je wilde je mentor eigenlijk nog bedanken voor het regelen van deze extra tijd maar goed, sommige dingen komen er gewoon nooit van. De bel gaat en zo op de helft van de reguliere tijd, ben jij bij vraag 5 van de 14. Het gaat over Mccarthy- een deelvragenopdracht met een bronfragment dat meer wegheeft van een boek dan een bronfragment. Je zucht. Je zucht vaak tijdens toetsen- je weet dat het irritant is maar goed, wat doe je er tegen? In het spijkerjasje dat je zaterdagavond ook aanhad voel je in je linkerzak twee uitééngebrokkelde dextrotabletten en een half pakje kauwgom- misschien dat het helpt.

[plukbegeleidingnl]

[flowersforflorence]

jongens ik ben zo vrolijk vandaag

[ballontraebay]

365 plates #206 een dagje leren en thuis hangen

365 plates #206 een dagje leren en thuis hangen

Om nou te zeggen dat gisteren bijzonder was, uhm nee, maar het was wel een fijne dag. Ik moest leren, deed de weekboodschappen en hing wat thuis rond. Niks mis mee!  (more…)