#theatervoorstelling

[haarlemupdates]

Op zaterdag 14 december 2024 spelen de Schuurjongeren, de jongerenambassadeurs van Schuur Haarlem, in de locatie HAL van het Frans Hals Museum aan de Grote Markt een voorstelling geïnspireerd door het werk van de Haarlemse kunstenaar Maarten van Heemskerck. De voorstelling, getiteld PORTRAY ME, PLS, legt de verbinding tussen het extravagante werk van de 16de-eeuwseschilder en onze eigen ijdelheid. Vernieuwende manier van schilderen In de voorstellingstaat het uitbundige karakter van het werk van Maarten van Heemskerck centraal. De 16de-eeuwse meester toonde lef met zijn vernieuwende, realistische manier van schilderen: van zijn religieuze schilderijen vol spierballen en expressieve gezichten tot zijn levensechte portretten van de opkomende burgerij, compleet met rimpels. Absurde en beeldende voorstelling De Schuurjongeren gingen aan de slag met dit expressieve aspect van het werk van Heemskerck. Zij creëerden met PORTRAY ME, PLS een absurde en beeldende voorstelling gemaakt vanuit een fascinatie voor onze eigen ijdelheid. Wanneer slaat gezonde zelfliefde om in een obsessie? Waarom zien we ijdelheid als een slechte eigenschap, maar zijn we tegelijkertijd continu bezig met het uiterlijk van onszelf en anderen? Het resultaat is een voorstelling die je met een nieuweblik in de spiegel laat kijken. Gezien en bewonderd worden Lisa Giezen, theatermaker en begeleider van de Schuurjongeren, is trots op de voorstelling. ‘Het is een feestje om samen met deze jongeren in het werk van Maarten van Heemskerck te duiken en in gesprek te gaan over wat zijn werk met ons te maken heeft. We herkenden de behoefte gezien of misschien zelfs bewonderd te worden. Ook zagen we een sterke fascinatie voor het menselijk lichaam en de neiging het te erotiseren. Het deed me denken aan hoe artiesten zich presenteren in videoclips, hoe clips eigenlijk een soort bewegende zelfportretten zijn. Die inspiratie keert duidelijk terug in de voorstelling.’ Over de Schuurjongeren De Schuurjongeren zijn jonge ambassadeurs van Schuur, een bruisende plek voor cultuur in het centrum van Haarlem, met een dagelijkse program­me­ring op het gebied van theater, film, dans, talks, woordkunst, dj’s en muziekspe­cials in het café. De Schuurjongeren komen regelmatig samen om theater- en filmprogrammering te bespreken en organiseren nagesprekken, specials en meer. Praktische informatie De voorstelling is te zien op zaterdag 14 december om 16.00-16.30 uur, 17.30-18.00 uur en 20.00-20.30 uur in het Frans Hals Museum, locatie HAL, aan de Grote Markt. Tickets kosten € 4,00 en zijn te bestellen via de website van het Frans Hals Museum. Partners Deze theatervoorstelling door de Schuurjongeren is een samenwerking tussen het Frans Hals Museum en de Schuur, mede mogelijk gemaakt met steun van Fonds 21.            

[dutchjan]

November 17, 2024

[l5-gbsdehorizon]

Proficiat vijfdes. 👏🏻

Jullie inspanning leverde een welverdiende tweede plek op! 🥈

Laat die uitstappen maar komen. Maandag staat een theatervoorstelling op het programma.

[ilovetheater-nl]

Francine Oomens Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel? Komt naar het theater!

Het vandaag uitgekomen boek van Francine Oomen, Hoe overleef ik alles wat ik niemand vertel?, wordt bewerkt tot een theatervoorstelling. Producent Niels van Doormalen van Millennium Entertainment krijgt van Francine Oomen het vertrouwen om er een vernieuwende en verbindende voorstelling van te maken. Deze staat in het najaar van 2025 op de planken. ‘De personages van de bekende Hoe overleef…

[devosopmaandag]

Vrouwenlevens

Deze week zag ik met vriendin A de theatervoorstelling 'De jaren'*, gebaseerd op het gelijknamige boek van Annie Ernaux, en enkele dagen later 'She said'**, de film over twee journalistes van The New York Times die onderzoek doen naar Harvey Weinstein. Eerder las ik het boek van Ernaux en langer geleden zag ik documentaires over Weinstein en over Jeffrey Epstein. Feit, fictie, werkelijkheid, kunst – vrouwenlevens.

Ik las het boek in grote bewondering. In een ingehouden stijl schrijft ze over haar eigen geschiedenis, die ook de geschiedenis van Frankrijk is en andersom, kortom: een collectieve autobiografie. Zij doet dat met precisie, zachtheid en scherpzinnigheid. Het boek appelleerde vooral aan mijn reflectieve aard. De gebeurtenissen in haar andere boeken zijn rauwer, emotioneler, maar altijd geschreven in haar onmiskenbaar eigen stijl, die sommigen misschien als koel omschrijven. Het toneelstuk, in de regie van Eline Arbo, was het tegendeel: in ruim twee uren speelden vijf actrices van uiteenlopende leeftijden samen de vrouw van het boek. Niets werd geschuwd: verkrachting, masturbatie, abortus, moederliefde, verlangen, angst, spotternij, euforie, bezinning. Alle theatrale middelen werden ingezet: er werd wonderschoon gezongen, rook ingezet, licht, muziek, nepbloed, tafelkleed na tafelkleed werd beklad, bemorst, bevlekt. Ondanks mijzelf misschien wel, maar vooral dankzij de spelers en de regie, werd ik meegesleurd een vrouwenleven in. Na afloop was ik enigszins uitgeteld – en zeer onder de indruk.

Dan was er die goed vertelde, niet sensationele film, waarbij ik vaak moest denken aan documentaires over Weinstein en Epstein, waarin een lange rij van vrouwen vertelden over wat zich binnenskamers bij die twee machtige mannen afspeelde; verhalen die weerzinwekkend zijn en op een bepaalde manier ook stompzinnig. En hoe die gebeurtenissen hun leven bepaalden. Ze zeggen ook iets over de soms onvermijdelijk lijkende kwetsbaarheid van vrouwen en over hoe wel erg veel mannen hun macht laten gelden en die in zijn lelijkste vorm tegenwoordig 'toxic masculinity' heet.

Ernaux zet haar kunstenaarschap, haar gevoeligheid en haar intellect in om niet slachtoffer te zijn maar de protagonist in haar eigen leven. Een verkrachting op jonge leeftijd, een pijnlijke abortus, hopeloze relaties met een getrouwde man en een veel jongere man, de bekrompenheid van haar jeugd, de opwinding en idealen van '68, de daarop volgende deceptie, het consumentisme, de ouderdom, dat alles vormt het materiaal om haar verhaal te vertellen, om te zeggen: dit is de vrouw die ik ben. Maar niet iedere vrouw is een Ernaux.

* 'De jaren' | regisseur Eline Arbo 2022 | Het Nationale Theater | naar het boek van Annie Ernaux | vertaling Rokus Hofstede | met Hannah Hoekstra, Nettie Blanken, Tamar van den Dop, Mariana Aparicio en June Yanez.

** 'She said' | regie Maria Schrader 2022 | scenario Rebecca Lenkiewicz | met Carey Mulligan en Zoe Kazan 

[rtvideaal]

Theatervoorstelling 'Minoes' in BIC Lochem

Het voormalige kerkje van het BIC aan de Noorderwal in Lochem was afgelopen weekend omgebouwd tot een heus theatertje. Bijna dertig leerlingen van Dansstudio PopUp mochten hier hun theatervoorstelling “Minoes” opvoeren. Twee theatergroepen lieten onder leiding van juf Sandra Boogert hun toneelkunsten zien en de ‘Sing and Dance’ groep van juf Sanne Brandt vulde het theaterstuk aan met zang en…

[lolaumarova-breitner3]

Kunstanalyse

Dans & Theater Bij de analyse van theater en dans hebben we samen met Lorentine verschillende theorieën en oefeningen behandeld. We hebben diverse methoden besproken, waaronder de ‘tijd-kracht-ruimte’ methode. Bij deze aanpak deden we een oefening met een dobbelsteen, waarbij we de tijd, kracht of ruimte van de Macarena-dans aanpasten. Daarnaast hebben we de methode ‘inhoud-vorm-functie’ besproken. Hierbij analyseerden we vooral de betekenis van een dans- of theatervoorstelling, de waarneembare vormen zoals decor en ordening, en uiteindelijk de functie of het doel van de voorstelling. Lorentine moedigde ons aan om schematisch naar dans- en theatervoorstellingen te kijken, waarbij we letten op betekenis en boodschap, de dansers, de dans zelf, de ruimte, de muziek, theatrale middelen en de samenhang. Dit leidde tot gesprekken over wat we gezien hadden: wat viel ons op? Herkende ik dezelfde zaken als mijn klasgenoten? Voor theater hebben we een leuke oefening gedaan waarbij we elke 45 seconden iets aan ons groepsproject moesten toevoegen. Dit vond ik een fijne manier om theater te verkennen, waardoor we op een actieve manier analyseerden door zelf iets te creëren.

Muziek In het onderdeel ‘muziek’ hebben we met Menno twee verschillende analysemethoden uitgeprobeerd. De eerste was de associatieve analyse, waarbij we luisterden naar het nummer ‘Cranes in the Sky’ van Solange. We bespraken wat we hoorden, wat het bij ons oproeide en waar we dachten dat het nummer over ging. Het was belangrijk om ons volledig over te geven aan de muziek en onze associaties vrijuit te delen. De tweede methode was formele analyse, waarbij we een werkblad met een songtekst kregen en aan de hand van enkele vragen moesten analyseren waar de tekst over ging, welke emoties we hoorden en hoe de muziek de boodschap overbracht. We deden ook een klapoefening waarin we in verschillende ritmes moesten klappen; dit was moeilijker dan het leek.

Persoonlijke ervaring Als CKV-docent zou ik de theater- en dansmethoden zeker inzetten. De korte opdrachten werkten energiek en waren een fijne kennismaking met beide disciplines. Ik zou deze opdrachten misschien uitbreiden of verdiepen, omdat ik zelf veel heb geleerd. De opdrachten gaven me ook veel energie en waren gewoon leuk, wat het makkelijker maakte om kritisch naar dans en theater te kijken.

De muziek analyse vond ik echter uitdagender. De klapoefening was moeilijk voor me omdat ik moeite heb met het vasthouden van ritme en snel afgeleid ben. Deze oefening zorgde meer voor faalangst dan voor een nieuw inzicht in de muziek. Ook vond ik de associatieve analyse moeilijk toepasbaar in een klaslokaal. Dit heeft vooral te maken met mijn beperkte vaardigheden in muziek. Hoewel ik graag de discipline ‘muziek’ zou willen doceren in een CKV-klas, moet ik me hier echt verder in verdiepen, vooral in de theorie, zodat ik de discipline beter begrijp. Dans en theater begrijp ik beter, omdat ik hier meer mee bezig ben in mijn dagelijks leven.

Eigen discipline en theorie en kunstbeschouwing Ik vind het belangrijk dat theorie wordt gekoppeld aan praktijk. Dit betekent dat alle theoretische concepten uit boeken relateerbaar moeten zijn aan iets tastbaars of zichtbaars. Je leert pas goed naar kunst kijken door er daadwerkelijk naar te kijken. Om goed te observeren, moet je echter wel weten wat je kunt verwachten. Als docent zou ik een kunstbeschouwingsles altijd combineren met een praktische activiteit, zoals een bezoek aan een museum of een activerende werkvorm in de klas. Ook zou ik energizers of opdrachten uit andere disciplines toepassen, omdat dit het inzicht vergroot en vaak zorgt voor een frisse blik op lessen of opdrachten.

[solarioose]

Overzicht voorstellingen

12/07/2024: Imagine: 100 years of International Surrealism Tentoonstelling rond moderne/hedendaagse kunst 19/05/2024: Vagabundus Dansvoorstelling 11/05/2024: Multiple Bad Things van Back to Back Theatre Theatervoorstelling

[podcastgemist]

#251 - JACK&JOZEF -Zijn aan het repeteren?

Voor een theatervoorstelling?

[jufmarleen]

We mochten met de 2de kleuters naar de theatervoorstelling van Cirkus Content in de Mastbloem! Het was genieten!

[haarlemupdates]

Theatermaker Sien Vanmaele is bezorgd over deze planeet én een vrouw van de actie. In LANDMAAL trekt ze ten strijde tegen voedselverspilling en nodigt je uit aan haar 'altaar der verstoten voedselwaren'. Dompel jezelf onder in de wondere wereld van de micro-organismen die ons eten lekkerder, makkelijker te verteren en langer houdbaar maken. In deze hoogmis van bacteriën en fermenten gaat Sien aan de slag met brood van gisteren, geblutste groenten en gedeukt fruit. Neem deel aan deze rebelse proeverij! LANDMAAL is na ZEEMAAL het tweede deel van een trilogie over het voedsel van de toekomst, over de zoektocht naar een manier van koken die bijdraagt tot een betere wereld. Heb je nog oud brood, vergeten korsten of kontjes van een stokbrood? Neem het mee naar de voorstelling! Het publiek krijgt tijdens de voorstelling een plantaardige proeverij (m.a.w. geen buikvullende maaltijd). Info 18 september 2024 om 17:00 en 20:30 19 september 2024 om 20:30 Natuur en Milieu Educatie in de Haarlemmer Kweektuin Locatie: Palmenkas Adres: Kleverlaan 11, 2023JC Haarlem Voor meer info en reserveren https://haarlem.nl/nme            

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Evi Hanssen onthult: Een betoverende theatervoorstelling https://www.westnieuws.be/evi-hanssen-onthult-een-betoverende-theatervoorstelling/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[ilovetheater-nl]

Theatervoorstelling Het Leven Lang Liefhebben opent het gesprek over intimiteit op latere leeftijd

FOTO:©Barbara Medo In 2023 maakte Zout Speelt de voorstelling Lust Liefde Leeftijd. Al voor de première was er ophef. Reden; de poster, waarop twee ouderen in een innige omhelzing te zien zijn, was voor sommigen te aanstootgevend. De behoefte aan liefhebben en intimiteit op oudere leeftijd lijkt niet algemeen geaccepteerd. De nieuwe voorstelling Het Leven Lang Liefhebben gaat in op deze behoefte…

[divanmusic]

'De Generale' - herneming!

In januari 2024 hernemen we 'De Generale', het theaterstuk dat tijdens de Gentse Feesten vele harten heeft veroverd. Voor de gelegenheid wordt café bed weer omgetoverd tot een gezellig theatertje. Slechts 40 zitjes per voorstelling.

• vrijdag 5 januari (20h) » TICKETS • zaterdag 6 januari (20h) » TICKETS • zondag 7 januari (14h) » TICKETS

(lees verder onder foto)

Je weet best zo weinig mogelijk. Maar voor wie toch iets wil weten, is hier de korte inhoud:

Na de plotse dood van hun ouders beslissen Carine en Olaf om het weddingsplanbureau verder te zetten én om er een nieuwe tak aan toe te voegen. Broer en zus groeiden op in een wereld waar romantiek een keiharde business is en elke seconde moet entertainen. Benieuwd of die ingesteldheid hen zal helpen bij de nieuwe plannen. Om het een en ander te testen, organiseren ze een 'generale', waar vrienden, pers en potentiële klanten kunnen kennismaken met het bedrijf 2.0. Een avond met ambitie en goesting, maar ook met familievetes, persoonlijke dromen, goedbedoelde pogingen en onverwerkt verdriet. Gelukkig maar dat elke seconde moet entertainen...

Anaïs Jansen (actrice bij o.a. Olly Wannabe) en Divan (o.a. zanger van Hermitage) spelen een theatervoorstelling met veel muziek, humor, interactie en onverwachte wendingen. 

Met elke voorstelling een andere muzikale special guest, bovenop een appearance van Olivia Bucketfist.

[keynewssuriname]

Wijkvoorstellingen op Geyersvlijt

Een theatervoorstelling in de woonkamer van een doodgewoon gezin. Dat is wat toeschouwers zich kunnen inbeelden bij de wijkvoorstellingen van Geyersvlijt: 1 Deur Verder. Acteurs hebben vier dagen als 'adoptiekind' doorgebracht bij een gezin dat onbekend voor ze was. Majenka Dominie van Stibula en Gilbert Filé van NAKS hebben uit liefde voor theater ervoor gekozen om voor dit nieuwe concept te gaan. Voor Moyra Leysner van OnStage was het concept niet helemaal onbekend. "Op mijn 6e heb ik een soortgelijk project meegemaakt in Nederland. Dan heb ik het over bijna 23 jaar geleden. Ik kan me herinneren dat ik door een wijk liep en in verschillende huizen kwam met verschillende bevolkingsgroepen." Zij ervaart het als een eer om zoveel jaren later aan een dergelijk project in Suriname mee te doen. Sommige van de acteurs moesten wennen aan het idee om als adoptiekind bij onbekenden te verblijven. "Ik ga doorgaans niet bij anderen thuis en omgekeerd ook niet", zegt Dominie. "Wi oso is een plek die ik niet kende en elke dag, elk gesprek en elke ervaring was een leerrijk moment voor mij", zegt acteur Vurnun Sordam. En dat is precies een van de bedoelingen van deze vorm van theater, naar het format van Adelheid Roosen. Maggie Schmeitz, directeur van Stichting Ultimate Purpose, legt uit dat het de bedoeling is dat mensen meer in gesprek met elkaar gaan. "Mensen hebben allerlei oordelen over elkaar, maar ze kennen elkaar niet. Wij hebben mensen in een wijk gevraagd om acteurs in huis te nemen en de bedoeling is dat ze met elkaar in gesprek gaan." Schmeitz legt uit dat het een interactieve belevenis is. "Het publiek gaat langs vijf huizen met een begeleider. Er zijn zes betaalde voorstellingen en 60 bezoekers per avond." De voorstelling duurt 3 uren en de acteurs spelen steeds voor groepen van 12 personen. Filé wist niet wat hij verwachten moest van deze methode, maar vond de ervaring super. "De verhalen zijn indrukwekkend en deze methode mag voortgezet worden", zegt hij. Volgens Sordam en Leysner is deze vorm van theater dicht bij de speler. "Je speelt geen rol zoals ik dat gewend ben in het theater, maar je speelt jezelf en je deelt de gedeelde ervaringen en gelijkenissen. Een soort autobiografie, kan je zeggen", aldus Sordam. In hun periode als adoptiekind hebben de acteurs mogen ervaren dat de mens, mens is. Dominie was adoptiekind bij een Javaanse heer. "Hij kon qua leeftijd mijn vader zijn. Hij heeft een andere cultuur, andere geloofsovertuiging, maar toch hebben wij zoveel overeenkomsten. De mens is mens'', zegt zij. Filé hoopt dat de bezoekers van de voorstelling meenemen dat zij de tijd met hun ouders niet als vanzelfsprekend moeten zien. "Ik hoop dat zij hun ouders zullen waarderen en zoveel als mogelijk tijd met hen doorbrengen om er later geen spijt van te krijgen." Leysner ziet haar adoptiegezin als familie. "Ik waardeer mijn nieuwe familie enorm. Uit ons verhaal kan je onder andere leren dat je het kind in jezelf nooit moet verliezen." Voor Schmeitz was het belangrijk dat de groep acteurs, zowel 'adoptieouders' divers is. Dat is ook terug te zien in de voorstellingen. Zo is voor acteurs van verschillende achtergronden gekozen, evenals bij de adoptieouders. Hiermee moet de hokjesgeest worden doorbroken. De theaterdocent werkt sinds 1999 met haar eigen organisatie (Stichting Ultimate Purpose) aan duurzame ontwikkelingsprojecten en gendergelijkheid. "Maar mijn passie ligt toch bij theater. Niet alleen als entertainment, maar vooral waar je iets aan hebt." Schmeitz heeft kennis gemaakt met gemeenschapstheater en heeft besloten om deze manier van theatermaken te adopteren. "Je gaat van toeschouwer naar 'doeschouwer'. Zo'n voorstelling wordt zodanig in elkaar gezet dat de toeschouwer gaat nadenken (en mogelijk ter plekke aangeven) wat die zou doen in een bepaalde situatie. Schmeitz zegt verder dat het nodig is om elkaar live te ontmoeten en leren kennen. "Wat je niet kent, dat vertrouw je niet en de politiek maakt er misbruik van. We moeten ons openstellen voor elkaar en al het andere doet er niet toe", aldus Schmeitz, co-creator van de wijkvoorstellingen in Suriname met Female Economy van Adelheid Roosen. Vergelijkbare voorstellingen zijn al gehouden in Nederland, Marokko en Mexico. Read the full article