#szamanizm

[yellowmanula]

Jako że dziś wleciał psychodeliczny trip na youtuba (acid) [patrz poprzedni post] okraszony niesamowitym video mixem od pixels.wave

to z tej okazji przypominam wiersz dedykowany kultowej krakowskiej Uwadze, klubowi, w którym dział się szamanizm rave, w najlepszym tego słowa rozumieniu

[piotr-blue]

Narodziny KAHUNY Lomi Lomi wg szamańskiej ścieżki transformującej

Na Hawajach #Kahuna to mistrz w danej sztuce, rzemiośle. Miano Kahuny nadawało społeczeństwo, które uznało go za mistrza. Byli Kahuni, którzy zajmowali się budowaniem łodzi, łowiectwem, rolnictwem, ale też byli tacy, którzy zyskiwali miano uzdrowiciela, który zajmował się #LomiLomi.

Narodziny Kahuny to symboliczne narodzenie wewnętrznego mistrza, samouzdrowiciela, połączenie się z jakościami dawnych Kahunów od Lomi Lomi, dotknięcie tego co możliwe i pozostawienie tego, co tak do końca jest nieosiągalne.

[ahera764]

[revelstein]

Szamani, łowcy jeleni

Jak zwykle niezdrowo podekscytowany patoportalik wPotylice donosi (donosiki to w ogóle ich specjalność), że – uwaga – w Polsce szerzy się szamanizm! Dowodem na zło są jakoby pleniące się niczym grzyby po deszczu wszelkiego rodzaju “zloty boginek i szamanów” i wyciąga z tego całkiem słuszny moim zdaniem choć spóźniony wniosek, że skoro tyle tego jest, to i musi być zapotrzebowanie. Też mi wielkie…

[addstory]

Odkrywanie historii szamanizmu jako odzwierciedlenia jedności z naturą i duchami

Szamanizm jest jedną z najstarszych praktyk duchowych znanych człowiekowi. Wywodzi się z najwcześniejszych ludzkich cywilizacji i opiera się na przekonaniu, że świat materialny jest ściśle powiązany ze światem duchowym. Szamani, którzy są często postrzegani jako łącznik między tymi dwoma światami, mają zdolność podróżowania między nimi, interakcji z duchami i leczenia poprzez to wyjątkowe połączenie. Dokładne początki szamanizmu są trudne do prześledzenia, ale jasne jest, że praktyka ta jest obecna w wielu kulturach na całym świecie, od lasów Amazonii po równiny Mongolii i pustynie Afryki. Chociaż kultury tych obszarów są odrębne i bardzo zróżnicowane, łączy je wspólne rozumienie wszechświata i podobne podejście do duchowości.

Prehistoria odzwierciedla sposób, w jaki nasi przodkowie wyrażali siebie poprzez sztukę naskalną, przedmioty rytualne i pochówki, dając wskazówki na temat ich wierzeń duchowych. Wiele z tych prehistorycznych artefaktów i malowideł przedstawia sceny, które można interpretować jako przedstawienia szamanów lub szamańskich rytuałów. Rysunki pół-ludzi-pół-zwierząt, często interpretowane jako szamani w stanie transu, zostały znalezione w jaskiniach we Francji, Hiszpanii i innych miejscach na całym świecie. Obrazy te sugerują, że szamanizm był praktykowany już w epoce paleolitu.

Jaką rolę odgrywają rytuały w szamanizmie?

Rytuały odgrywają kluczową rolę w szamanizmie, ponieważ pozwalają szamanowi nawiązać kontakt ze światem duchów. Czy to poprzez taniec, śpiew, muzykę czy używanie substancji, rytuały te mają na celu pomóc szamanowi osiągnąć trans, stan, który pozwala mu podróżować między światami. Każda kultura ma swoje własne rytuały, które często są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Rytuały te są święte i odgrywają ważną rolę w życiu społeczności, oferując uzdrowienie, ochronę i mądrość.

Szamanizm jest zasadniczo praktyką duchową. Opiera się na przekonaniu, że wszystko we wszechświecie jest ze sobą połączone, a to połączenie jest sercem jego praktyki. Dla szamanów świat jest zamieszkany przez duchy - zwierzęta, rośliny, przodków lub bardziej bezcielesne byty. Podczas swoich duchowych podróży szamani mogą komunikować się z tymi duchami, szukając od nich odpowiedzi, porad lub troski o swoją społeczność.

Jak nasi przodkowie praktykowali szamanizm?

Nasi przodkowie głęboko rozumieli naturę i swoje w niej miejsce. Szamanizm był dla nich sposobem na poruszanie się po świecie, interakcję z duchami i szukanie rozwiązań swoich problemów. Artefakty archeologiczne pokazują narzędzia używane w rytuałach szamańskich, takie jak bębny, grzechotki i maski. Przedmioty te były uważane za święte i odgrywały kluczową rolę w ceremoniach i rytuałach. Wcześni szamani byli często uważani za duchowych przywódców, uzdrowicieli i doradców, a ich rola była kluczowa dla przetrwania i dobrobytu społeczności. W wielu kulturach szaman jest również strażnikiem świętych opowieści i pieśni, przekazując mądrość przodków następnemu pokoleniu.

Jak szamanizm rozprzestrzenił się na świecie?

Szamanizm w różnych formach można znaleźć w prawie każdej kulturze na całym świecie. Od Azji po obie Ameryki, przez Afrykę i Oceanię, ta starożytna praktyka duchowa została zaadaptowana i zintegrowana z różnymi społeczeństwami. Rozprzestrzenianie się szamanizmu można przypisać wielu czynnikom. Migracja ludów, wymiana kulturowa i ustne przekazywanie tradycji odegrały rolę w jego rozprzestrzenianiu się. Pomimo różnych przejawów, istota szamanizmu pozostaje taka sama: głębokie połączenie ze światem duchowym.

Podobnie jak wszystkie praktyki duchowe, szamanizm ewoluował, aby sprostać zmieniającym się potrzebom społeczności. Pozostając wiernym swoim korzeniom i fundamentalnym przekonaniom, szamanizm dostosował się do wyzwań każdej epoki. Na przykład dziś, gdy żyjemy w zglobalizowanym świecie, szamanizm czasami łączy się z innymi formami duchowości, tworząc praktyki, które odzwierciedlają tę nową rzeczywistość. Szamańskie warsztaty i rekolekcje odbywają się w wielu częściach świata, pozwalając ludziom ponownie połączyć się z tą starożytną tradycją.

Jakie są korzyści szamanizmu we współczesnym życiu?

W dzisiejszym świecie, w którym technologia coraz bardziej oddala nas od nas samych i otaczającego nas świata, szamanizm oferuje możliwość zatrzymania się, rozejrzenia i ponownego połączenia się z naturą i wewnętrzną harmonią. Praktyka ta otwiera drogę do uzdrowienia, pomagając zaradzić zarówno dolegliwościom fizycznym, jak i głębokim ranom emocjonalnym. Szamani wykorzystują swoją wiedzę i umiejętności, aby pomóc ludziom odzyskać równowagę i odnaleźć spokój. 

Równie ważnym aspektem szamanizmu jest samopoznanie. Szamańskie podróże pozwalają spojrzeć na swoje życie z nowej perspektywy, przemyśleć swoje wybory i zrozumieć ukryte przyczyny wewnętrznych konfliktów. Praktyka ta pomaga wzmocnić połączenie z własnym ja, otwierając nowe horyzonty rozwoju osobistego. Szamanizm przypomina nam również o znaczeniu natury, jej mocy i pięknie. Szamanizm widzi ducha w każdym elemencie świata, od drzew po wodę, co zachęca nas do pielęgnowania ziemi i jej mieszkańców. Filozofia szamanizmu uczy ludzi żyć w harmonii z otaczającym ich światem, szanując jego prawa i wartości.

Podsumowanie

Szamanizm jest jedną z najstarszych form praktyki duchowej, która odzwierciedla ludzkie pragnienie zrozumienia swojego miejsca w świecie i harmonii z naturą. Tradycja ta przypomina o znaczeniu duchowego połączenia i świadomości wzajemnych powiązań wszystkich rzeczy. Niezależnie od czasów i kultur, szamanizm zachowuje swoje uniwersalne przesłanie - żyć w jedności z otaczającym nas światem, szanując jego prawa i wartości. Podejście to pozostaje aktualne do dziś, inspirując do poszukiwania wewnętrznej harmonii i szacunku dla natury.

[fghushianuhschuaunbladihe]

Z Facebooka

Dane ukryte

{

SZAMANIZM

Odbiór szamanizmu w zachodnim świecie przeszedł przez wiele etapów. Jako jedni z pierwszych pisali o szamanach jezuici. Nazywali ich oszustami i fałszerzami. Jeśli jednak spędzili z nimi jakiś czas, przyznawali, że mają nadzwyczajne umiejętności i uzdolnienia. W późniejszej literaturze nie ma już mowy o oszustach, ale o dziele diabła. „Ludzie, którzy żyli wśród szamanów, szybko zaczynali w nich wierzyć – mówi Bill Lyon, antropolog i badacz szamanizmu z amerykańskiego południowego zachodu. – Kto nie wierzy w ich potęgę, ten ich nie zna. Kto z nimi mieszka, pracuje i spędza czas, wie, ze naprawdę potrafią robić to, o czym mówią.”

Czy istnieją też dzisiaj – zaklinacze deszczu, cudowni uzdrawiacze, wywoływacze duchów? Pokazują nam – ludziom ukształtowanym na zachodnią, nowoczesną modłę – zaczarowany świat w dosłownym tego słowa znaczeniu, dziwaczny świat, który rozbija struktury naszego postrzegania.

Koreańska szamanka i tancerka Hi-ah Park nazywa ich z pewną dozą autoironii „duchowymi kominiarzami”, odpowiedzialnymi za wywóz „niewidzialnych śmieci psychicznych”. Ailo Gaup, szaman Samów, ostatniej europejskiej społeczności nomadów z północnej Skandynawii mówi: „Myślę, że szamani to artyści. Jesteśmy jednak w tym samym stopniu gawędziarzami, co klaunami.”

Tych, którzy poruszają się między codziennością a mitologicznymi światami innych świadomości, nie da się łatwo zaszufladkować.

Mongolski szaman i książę swego plemienia, a równocześnie studiujący w Niemczech pisarz Galsan Tschinag mówi: „Szamanizm jest sumą wielości. Szaman musi potrafić wszystko. Szamanem się nie zostaje, szamanem się jest. Potrzeba do tego szóstego zmysłu. Szaman to człowiek, który widzi i słyszy to, czego inni nie dostrzegają. To dar natury, ukryta zdolność, która ma tak wielką wartość jak szlachetne kamienie. Tragedia kultury europejskiej polega na tym, że człowiek, który zauważa u siebie takie zdolności, natychmiast uznawany jest za szaleńca, wariata, kogoś z zaburzeniami umysłowymi, opętanego lub wichrzyciela”.

Szamani to często archaiczni odkrywcy, podróżnicy w niematerialne światy: światy duchów i bożków, przewodników duchowych, przodków, niematerialnych bytów posługujących się intuicją i wizją. Szaman żyje pomiędzy światami. Jest budowniczym mostów, które we wszystkich niemal tradycyjnych kulturach reprezentują integrację między tym a tamtym światem. Za sprawą potęgi świadomości szamani potrafią się przemieszczać w inne rzeczywistości. To nie jest system wierzeń. Nie chodzi tu o wiarę, ale o zbiór technik związanych ze stanami świadomości oraz o dostęp do tych przestrzeni kosmosu, rzeczywistości i innych wymiarów, które zwykle są niewidzialne i niedostępne”. Tradycje całego świata nadają Wielkiemu Duchowi wiele nazw. Istnieje też wielka liczba środków pomocniczych, metod i technik, dzięki którym szamani otwierają się na ogrom nieznanej przestrzeni. Mogą to być rozmaite dźwięki, bębnienie, techniki oddychania, rytualne tańce i wchodzenie w trans, a także oddziaływanie zmieniających świadomość roślin, kontrola myśli, wizje przyszłości czy używanie symbolicznych, energetycznie naładowanych przedmiotów.

W swych plemiennych społecznościach szamani i szamanki w jednakowym stopniu wywołują szacunek i trwogę. W odizolowanych tradycyjnych kulturach pełnią funkcję lekarzy, uzdrawiaczy, ratowników w sytuacjach kryzysowych. Są wodzami, a jednocześnie ludźmi odpowiedzialnymi za utrzymanie pokoju. Są też tymi, którzy nie boją się śmierci i odbywają podróże do krainy zmarłych. Potrafią wpływać na świat przyrody i zaczarowywać innych. W czasie rytuałów i ceremonii pokazują swym wspólnotom drogę do mitologicznych korzeni. Są więc także strażnikami kultury, z której się wywodzą. Promują zdrowie, harmonię i tożsamość, wciąż szamanizm jest czymś unikalnym, czymś, czego się doświadcza samemu. Nikt nie ma przed sobą prostej i przewidywalnej ścieżki. I każdy dochodzi do miejsca, w którym nie wiadomo, co dalej.”

}

{

Zauważ, że nie ma wymienionej tu pewnej rzeczy, o Porządku. Szaman jest częścią społeczności, w której jest uznawany, poważany i szanowany, wokół tego jest zachowany pewien porządek . Ma pewną funkcję, u nas, teraz jak pisze to mi przychodzi, w plemieniu/społeczności ksiądz wszedł w tą rolę, sam się do tego wezwał, albo Watykan to zrobił, a nie społeczność/plemię. Natomiast funkcja ta, była/jest ważna i zobowiązująca ponieważ życie toczyło swoje cykle według pór roku i Rytuałów, które były z tym połączone. Mam do czynienia z ludem Wixarika, inaczej Huicholes, jeżdzę do nich od 3 lat, byłam u nich 5 razy i dużo obserwuję, jak to funkcjonuje we wspólnocie, widziałam jak Marakame (śpiewający szaman) sprowadził deszcz, przy wspólnym połączeniu i Rytuale tańca wspólnoty, jesli przyjeżdzamy z zewnątrz, też wtedy tą wspólnotę tworzymy . On służy wspólnocie, wspólnota jemu. Kontekst jest też ważny w porządku wspólnoty. Na Syberii jak byłam tam wyglądało to inaczej, bardziej przychodziło sie do szamana jak do lekarza, wspólnota miała inny kontekst.

}

[koval-nation]

74) Alutorzy, Aliutorcy, alutal’u, Alyutors, Алюторцы; Алутальу, Alutal'u; нэмэлу, nəməlʔu; алутал'у– grupa etniczna z grona oficjalnego spisu narodów rdzennych Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu Rosji. W ostatnich latach, przestała istnieć jako odrębny naród (według spisu ludności z 2002 roku, liczba Alutorów wynosiła 12 osób). Posługiwali się językiem alutorskim, zaliczanym do czukocko-kamczackiej rodziny językowej. Regionem ich zamieszkiwania był Kraj Kamczacki, a także miejscowości Tymlat, Kicziga, Anapka, Tilicziki, Kultuszino, Oljutorka, Chailino i na wschodnim wybrzeżu przesmyku Kamczackiego. Spokrewnieni z narodem Koriaków (uznawani za ich podgrupę etniczną). Formowanie się narodu pod znacznym wpływem językowym i kulturowym Koriaków i Eskimosów. Prawdopodobnie spokrewnieni również z Czukczami, Itelmenami i Kerekami. Religia – szamanizm, kulty przodków i duchów. Pierwsza wzmianka o Alutorach pojawiła się za sprawą rosyjskich Kozaków w 1697 r. Przez wiele lat stawiali zbrojny opór Rosjanom. Po stłumieniu powstania w 1751 r. Ich liczba zmniejszyła się. Padali również ofiarą najazdów Czukczów. Pod koniec XVIII wieku Alutorzy stali się zamkniętą, izolującą się grupą. Dzięki temu udało im się zachować tradycyjny wygląd gospodarstwa domowego. Pod koniec XVIII wieku terytoria Alutorów zostały podbite przez Imperium Rosyjskie. W XIX w. przybyli tu pierwsi misjonarze prawosławni oraz rosyjscy kupcy. Po ustanowieniu władzy radzieckiej, w 1930 roku utworzono Autonomiczny Okręg Koriacki. Wraz z wprowadzeniem kolektywizacji, hodowcy reniferów zostali zmuszeni do życia osiadłego. Nowe stosunki gospodarcze zostały splecione z ideologiczną reorientacją i zwalczeniem analfabetyzmu. Początkowo (w latach 30. XX w.) Alutorzy posługiwali się w piśmie alfabetem opracowanym dla języka koriackiego, z biegiem lat dominację wśród nich uzyskał język rosyjski. Ateizm był propagowany w celu przeciwdziałania szamanizmowi i religii.

Do tradycyjnych zajęć narodu należało rybołówstwo i myślistwo, zajmowali się również hodowlą reniferów, z czym związana była sezonowa zmiana miejsca zamieszkania. Większa część połowu ryb trafiała do jukoli – tradycyjnej potrawy Alutorów – którą również karmili psy, używane jako zwierzęta pociągowe. Rybołówstwem morskim zajmowali się wiosną i jesienią. Używali mięsa i tłuszczu zwierząt morskich. Tłuszcz był również używany do oświetlenia. Od grudnia do lutego polowali na zwierzęta futerkowe.W Rosji, według Ogólnorosyjskiego spisu ludności z 2002 roku, Alutorzy nie byli wyodrębniani jako osobny naród i zaliczani byli przeważnie do Koriaków, wśród których trzy osoby określiły siebie jako „Aliutorcy”, kolejne 3 osoby – jako „Alutalu”, 6 osób – jako Oliutorcy, w sumie – 12 osób. Ogólnorosyjski spis ludności z 2010 r. już nie wspomina o Alutorach nawet jako subetnosie. Według spisu z 2002 r. 40 osób w Rosji, w tym dwóch Koriaków w byłym Koriackim Okręgu Autonomicznym na terytorium Kamczatki, znało język alutorski. Język alutorski należy do grupy czukocko-kamczackiej języków paleoazjatyckich lub paleo-syberyjskich. Spokrewniony z językami czukockim, koriackim, kereckim i itelmeńskim. W latach 30. XX wieku alutorski był zaliczany do południowych dialektów języka koriackiego, ale od lat 50. XX wieku zaczął być uznawany za język odrębny. Morfologicznie język najbardziej przypomina język Czukczów. Pod względem struktury alutorski jest językiem polisyntetycznym. Istnieją trzy dialekty: alutorski właściwy wraz ze zbliżonym ukińskim, palański i karagiński, ale ani podział dialektyczny, ani poszczególne dialekty nie zostały dostatecznie zbadane. Podobnie jak w przypadku języka czukockiego, istnieją regularne różnice w wymowie stosowanej przez mężczyzn i kobiety. Kobiety mówią „ts”, gdzie mężczyźni wymawiają „l” lub „s”, np. plaki (mężczyźni), ptsaku (kobiety) – ‘obuwie’. Rola języka rosyjskiego zaczęła wzrastać od lat 30. XX wieku, a w latach 60. Alutorzy sami zaczęli preferować rosyjski, ponieważ znajomość tego języka pomagała im zdobyć pracę.

Grupa etniczna (wcześniej zaliczana do podgrupy Koriaków), która zamieszkiwała Półwysep Kamczacki i Czukocki na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Dziś większość z nich mieszka w Okręgu Koryak na Kraju Kamczackim. Nazwa ta występuje również jako Olyutors lub Olutors, a także Olyutorka, osada, w której dawniej mieszkało wielu Alyutorów. Nie ma dokładnych danych na temat liczby mieszkańców Ałutoru, ale szacuje się, że obecnie w Rosji żyje ich około 2–3 tys. Alyutorzy mówili językiem alyutorskim (znanym również jako język nymylski), który należy do rodziny języków czukocko-kamczackich; jednak mniej niż 10% Alyutorów nadal nim posługuje się. Większość obecnych Alyutorów mówi zamiast tego po koryacku i rosyjsku. Dziś wielu rosyjskich ekspertów uważa go za odrębny język, choć wcześniej uznawano go za dialekt języka koriackiego. O Alyutorach wspominają już pierwsze kroniki dotyczące rosyjskiej kolonizacji Kamczatki. W 1697 r. kozacy rosyjscy nałożyli podatki na Alyutorów, którzy przez kilka następnych lat stawiali zbrojny opór. Po stłumieniu powstania w 1751 r. liczba Alutorów znacznie spadła. Byli także stale atakowani przez Czukockich, którzy często konfiskowali im stada reniferów. Pod koniec XVIII wieku Alyutorowie stanowili izolowaną i odosobnioną grupę ludzi, co pomogło im prawie bez szwanku uniknąć epidemii ospy. Ponadto taka izolacja pomogła im zachować tradycyjny sposób życia. Tradycyjnie Alyutorowie zajmowali się hodowlą reniferów, rybołówstwem, stawianiem pułapek i polowaniem. Rozmieszczali swoje osady wzdłuż rzek na wzniesieniach, z dobrą widocznością wokół nich. Ośmiokątne domy ziemne o pionowych ścianach, przeznaczone dla 3 do 5 rodzin, były do XIX wieku jedynym typem budownictwa mieszkaniowego wśród Alyutorów. Począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku do lat siedemdziesiątych dzieci Alyutor były wysyłane do szkół z internatem, co pogłębiało utratę języka alyutorskiego i ograniczało ich naukę w tradycji alyutorskiej. Wielu Alutorów zostało w czasach sowieckich nauczycielami, lekarzami, geologami i technikami zoologicznymi. Obecnie tradycje, kultura i sztuka Alyutorów są zagrożone z powodu spadku populacji reniferów i reprodukcji spowodowanego pogarszającą się ekologią regionu. Większość Alyutorów to praktykujący szamanizm i prawosławne chrześcijaństwo.

Grupa etniczna znajdująca się na oficjalnej liście rdzennej ludności północnej Rosji. Mieszkają na północy terytorium Kamczatki. Tradycyjnym językiem jest alyutor, który później przeszedł na rosyjski. Uważano ich głównie za podetniczną grupę Koryaków. Tożsamość etniczna ludu Alyutor ukształtowała się pod znaczącym wpływem językowym i kulturowym Koryaków i Eskimosów. Głównymi religiami są szamanizm, kult przodków i duchów. Tradycyjna gospodarka ludu Alyutor łączyła hodowlę reniferów z rybołówstwem i polowaniami morskimi. Połowy prowadzono w okresie letnim, od połowy czerwca do połowy września, a w okresie szczytowym ryby przemieszczały się do ujść rzek. Większość połowów ryb przeznaczano na yukolę, główne pożywienie ludu Alyutor, którym karmiono także psy używane jako wierzchowce. Wiosną i jesienią prowadzono połowy morskie. Wykorzystywali mięso i tłuszcz zwierząt morskich, zjadając je od razu lub robiąc z nich zapasy, których tłuszcz można było wykorzystać do oświetlenia. Produkty z polowań morskich wymieniano na skóry i mięso reniferów. Od grudnia do lutego polowano na zwierzęta futerkowe. Zajmowali się także hodowlą reniferów w małych stadach. W Rosji, według Ogólnorosyjskiego Spisu Powszechnego Ludności 2020-2021, liczba mieszkańców Alyutoru wynosiła 96 osób, w tym 88 osób na terytorium Kamczatki. Wśród mieszkańców Ałutoru podano następujące możliwości odpowiedzi ludności na pytanie o narodowość (tylko z jedną lub pierwszą odpowiedzią): „Nymylans” – 79 osób, „Namylans” – 13 osób, „Karagińczycy” – 2 osoby oraz „Ludzie Alyutor” właściwi - 2 osoby. Według Ogólnorosyjskiego Spisu Ludności z 2002 r. Alyutorzy nie byli odrębnie identyfikowani i wchodzili głównie w skład Koryaków, wśród których 3 osoby określiły się jako „Alyutors”, kolejne 3 osoby - jako „Alutalu”, 6 osób – jako „Olyutors”, czyli w sumie 12 Alyutortsev. Ogólnorosyjski Spis Powszechny Ludności z 2010 r. Nie wymienia już ludu Alyutor nawet jako grupy podetnicznej. Według spisu ludności z 2002 roku językiem alyutorskim posługiwało się w Rosji 40 osób, w tym 2 Koryaków w dawnym Koriackim Okręgu Autonomicznym na terytorium Kamczatki. Według wyników spisu powszechnego z 2010 roku zidentyfikowano 25 rodzimych użytkowników języka alyutorskiego.

O narodzie Alutor (Alyutor) wspominają już pierwsze kroniki dotyczące rosyjskiej kolonizacji Kamczutki. W 1697 r. kozacy rosyjscy nałożyli na Alutor podatki. Wykazali zbrojny opór, w wyniku czego ich populacja znacznie się zmniejszyła. Byli stale atakowani przez Czukockich, którzy często konfiskowali im stada reniferów. Pod koniec XVIII wieku Ałutorzy stanowili izolowaną i odosobnioną grupę ludzi, co pozwoliło im prawie bez szwanku uniknąć epidemii ospy. Taka izolacja pomogła im także zachować tradycyjny sposób życia. W przeszłości Alutorowie zajmowali się hodowlą reniferów, łowieniem ryb, zakładaniem pułapek i polowaniem. Osiedlali się wzdłuż rzek na wzniesieniach, o dobrej widoczności. Ich domy w przeszłości były ośmiokątnymi ziemnymi domami przeznaczonymi dla trzech do pięciu rodzin. Aż do XIX wieku był to jedyny wśród nich rodzaj budownictwa mieszkaniowego. Począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku do lat siedemdziesiątych dzieci Alutor były wysyłane do szkół z internatem, co pogłębiało utratę języka i tradycji Alutor. W czasach sowieckich wielu mieszkańców Alutor zostało nauczycielami, lekarzami, geologami i technikami zoologicznymi. Alutorowie zamieszkują dystrykt kamczałkowy na północno-wschodnim półwyspie Rosji, choć niektórzy są rozproszeni. Obecnie tradycje, kultura i sztuka Alutorów są zagrożone ze względu na spadek populacji reniferów spowodowany pogarszającą się ekologią regionu. Coraz trudniej jest im zarobić na życie, zwłaszcza w swoich tradycyjnych rolach.Wśród ludu Alutor nie ma innej wiary religijnej niż religia etniczna (ogólny termin obejmujący szereg nieformalnych religii opartych na pochodzeniu etnicznym - kult przodków, animizm, fetyszyzm, szamanizm, spirytyzm). Ich populacja spada. Ich język Alutor również spada – obecnie posługuje się nim mniej niż 10 procent populacji. Zasoby pisemne, dźwiękowe i wizualne istnieją w języku rosyjskim, ale nie są łatwo dostępne dla 10% Alutora mówiącego.

[slawekmalinowski]

Szamanizm I archaiczne techniki ekstazy. Mircea Eliade.

[mariabucardi]

Zwierzęta Mocy - Orzeł - Słuchowisko Marii Bucardi

[maksimlustiger]

Symbiotyczność.

   Wieki temu....noc łagodnym tętnem wyciszonej Ziemi otulała Ją.....Leśną polaną wyodrębnioną w ciemnych granatach zarysów drzew i krzewów.....wzrok akomodował ....dostrajał swoją wrażliwość do lekko rozgwieżdżonej czerni.

   Wędrowała ufnie, nie odczuwając lęku.Była częścią lasu.Jej wzrok spotykał się z oczami sarny.Stały na przeciw Siebie, bardzo blisko.Oddychały jednocześnie, równomiernie.Zając kicał tuż obok Jej stóp.Zatrzymywał się.Wczuwał się w Jej tętno.Czasami jeż drepcząc ocierał się o Jej przykucnięte ciało.

   Symbiotycznie wpasowana w elementarną układankę Natury.

   Żywiczny zapach , kruszącego się pod palcami specyfiku.Daru roślin wyostrzającego wszystkie zmysły.Naturalnie wymowny w redukowaniu dystansu z Przyrodą.

    Wrażenia słuchowe w zwielokrotnionej formie współbrzmiących, rozróżnialnych dźwięków. Zapach dogłębnie prosty w wyczuwaniu  roślin, zwierząt i ludzi.

    Dotyk stający się namaszczaniem siebie....Jakby każda niemal komórka ciała była tym, czego dotyka w danej chwili.

   .......Usiadła nad jesienną rzeką.Zapadający zmrok spowijał najpierw twarz, potem ramiona , plecy i nogi.

    Trwała w nieprzerwanym letargu.Jakby zatrzymany czas wkomponowywał Ją Całą w otaczającą Przestrzeń.Z oddali dobiegały dźwięki miasta.

    To dawało Jej świadomość upływu.......

    Wyrosła bowiem w pierwotnym lesie, kiedy ludzie żyli w zgodzie z Naturą.Byli Jej orędownikami.Składali pokłon dla Jej darów.

    Żywili respekt przed Jej niewysłowioną siłą.

    Była Tu i Teraz.Rozgościła się w wieku dwudziestym pierwszym.

    Jej postrzeganie zdominował dysonans pomiędzy Tym, co zrodziło się z Ziemi, a Tym, co zostało stworzone przez ludzi z gniewu i chęci posiadania.Widziała wyraźnie jak zawłaszczają bez opamiętania połacie Planety.Jak bezceremonialnie plądrują Ją ku własnej chwale i żądzy władzy.

    By nie pamiętać Tego Zła wpadła w intymny rezonans z Ziemią, płynącą ,tuż obok Rzeką i Niebem.Znowu Jej oddech był miarowo zwarty z Tym, co wokół.

    Jej dłonie delikatnie falowały po gęstych grzbietach traw.Muskały czule gałązki i drobne zioła.Skoncentrowane na byciu wspólnotą istnienia.

    Schyliła plecy.Ramiona skierowała ku Ziemi.Wsparła się na palcach rąk, aby pochylić nisko głowę.Twarz powolnym ruchem zagłębiała się w trawie.Pieściła policzki, wargi i powieki rozfalowaną zielenią.Tonęła w rozkoszy odczuwania Wszechświata.

    Była jak każde zwierzę Tej Planety.Jak wilk, kuna czy pantera.Dokonywała rytuału ocierania się o Ziemię.

    Cudowne poczucie zwięzłości.Przynależność całkowita do Świata.Symbioza.

    Potem wyprostowała plecy.Spojrzała w ogrom , cudownego Nieba.Rozpostarła ramiona.Dłonie skierowała ku Kosmosowi.

    Zastygła w dziękczynnej modlitwie.Bez słów.Bez sztucznych znaczeń.

    Była silna siłą nieskończenie Pięknej Natury.

    Otworzyła oczy.Opuściła ramiona.Powędrowała spokojnie ścieżką wzdłuż Rzeki.

    Weszła ponownie w ludzki Świat.

    Cywilizacja zwarła się przed Nią konstrukcjami miast,milionowymi przewodami światła, strugami autostrad i porykujących pojazdów.

    Wiedziała jedno.......musi obezwładnić ludzki chaos, dostosować wielkie ludzkie aglomeracje do rytmu Ziemi.

    Zintegrować , nie wyniszczyć.

    Oswoić Technologię tak dalece, by zaczęła służyć Planecie.

[piccolascintilla]

Happy Blue Full Moon in Aquarius my beautiful souls! ♒ Release everything that no longer serves you and is blocking you from living your best life, don't forget to meditate and practice gratitude and just be gentle with yourself and your feelings! Remember that you're enough no matter what and you're worth of all your desires! Stay in your magic! ✨ . . . #fullmooninaquarius #bookstagrampl #witchesofig #slowlivingforlife #pełnia #fullbluemoon #pełniaksiężyca #geekgirl #astrologypost #moonchild🌙 #księżyc #medytacja #wdzięczność #jesiennie #gratitudepractice #spiritualjunkie #manifestationbabe #fullmoonvibes #shamanicjourney #szamanizm #manifestyourdreams #autumnstyle #duchowość #youreenough #myeverydaymagic #seekinspirecreate #mycreativeescape #fullmoonmagic #moonlover #fullmoonmeditation (at Kedzierzyn-Kozle) https://www.instagram.com/p/CS4zzkRsZII/?utm_medium=tumblr

[piotr-blue]

Huna pochodzi z tradycji szamanów hawajskich, filozofia obejmuje system wiedzy, którego korzenie sięgają znacznie głębiej niż same wyspy Pacyfiku. 

Poznaj 7 zasad huny, siedem filarów hawajskiego szamanizmu.

[ahera764]

Szaman: Wędrowiec Między Światami

Szaman, postać o bogatych tradycjach i tajemniczym charakterze, od wieków pełnił rolę przewodnika duchowego i uzdrowiciela w społecznościach tradycyjnych na całym świecie. Wędrując między światami fizycznym a duchowym, szaman odgrywał kluczową rolę w zachowaniu równowagi między ludźmi a duchami, oraz w leczeniu chorób fizycznych i psychicznych. W tym eseju przyjrzymy się kim jest szaman, jakie są jego funkcje i znaczenie, oraz jakie miejsce zajmuje w dzisiejszym świecie.

Szaman, pochodzący z rdzennych kultur ludowych, jest zazwyczaj wybierany przez wspólnotę lub "wybierany" przez duchy i siły nadprzyrodzone. Już od najmłodszych lat przejawia tendencje do wrażliwości na świat duchowy i zdolności parapsychiczne. Przechodzi intensywne szkolenie i inicjację, które przygotowują go do pełnienia roli pośrednika między ludźmi a duchami.

Główną funkcją szamana jest komunikacja i negocjacja między światem ludzkim a duchowym. Szaman wierzy, że istnieją inne rzeczywistości, które są równie rzeczywiste jak nasza, i że jest w stanie wchodzić w interakcje z duchami, przewidywać przyszłość, czy uzdrawiać choroby poprzez kontakty ze światem nadprzyrodzonym. Dzięki swoim umiejętnościom szaman może również odbywać podróże astralne, wędrując po różnych wymiarach i poszukując wskazówek dla swojej społeczności.

Jedną z kluczowych ról szamana jest uzdrawianie - zarówno ciała, jak i duszy. Szaman wykorzystuje rytuały, śpiewy, tańce i zioła, aby wyleczyć choroby fizyczne i psychiczne, a także aby przywrócić równowagę duchową i harmonię w społeczności. Jego działania oparte są na wierze, że wiele chorób ma swoje źródło w zaburzeniach duchowych, które należy uzdrawiać na poziomie metafizycznym.

Jednak rola szamana nie ogranicza się tylko do leczenia i komunikacji z duchami. Szaman często pełni funkcję doradcy społecznego, lidera duchowego i strażnika tradycji. Jego wiedza o świecie duchowym, naturze i harmonii jest cenniejsza dla społeczności, która szuka w nim wsparcia i wskazówek w trudnych momentach.

W dzisiejszym świecie, pomimo postępu naukowego i technologicznego, szamanizm nadal przetrwał w wielu społecznościach na całym świecie. Nawet w społeczeństwach zachodnich istnieją osoby, które odwołują się do tradycji szamanistycznych w poszukiwaniu uzdrowienia, wizji duchowych czy wsparcia emocjonalnego. Dla wielu ludzi szamanizm stanowi alternatywną drogę do samopoznania, uzdrowienia i zrozumienia więzi między człowiekiem a naturą.

W ten sposób szaman pozostaje ważną i inspirującą postacią, której mądrość i umiejętności mogą być nadal cenne dla współczesnego człowieka w poszukiwaniu znaczenia i harmonii w życiu.

[p-nesvorny]

Magiczne pudełeczko Amanita Muscaria 💚 W wyjątkowym miejscu ❤️ Kiedy byłem tu pierwszy raz wiedziałem że wrócę tu w wyjątkowych celach 🙏 * #amanitamuscaria #milosc #pasja #wedrowka #szamanizm #szaman #nesvornytrek @nesvornytrek https://www.instagram.com/p/CHkyfQYp67b/?igshid=xyw72hjjwm5v

[ligaswiata-blog]

Wyznawcy fetyszyzmu

#wyznawcy_fetyszyzmu #szamani_avataryzm_memetyczny #ludzki_kapitał_internet_wszechrzeczy #dydymus #ligaswiata #wiedza #artykuł #czarna_szlachta_dyplomacja #loża_państwa #nietykalni #zezwierzęcenie #jaskinia_platońska #archonci #fetysze #samostanowienie #samoograniczenie #prawo_naturalne

https://globalclou.wordpress.com/2020/06/04/wyznawcy-fetyszyzmu/

[dla-polski]

Synod Amazoński – Kościół o twarzy szamana?

Głównym zadaniem najbliższej nadzwyczajnej sesji Synodu Biskupów jest „odnalezienie nowych ścieżek rozwoju amazońskiego oblicza Kościoła”. A skoro rozwijać można wyłącznie coś, co już istnieje, warto zapoznać się z obrazem wspólnot z Amazonii, stworzonym przez zainstalowanych w tym regionie misjonarzy; warto także zapoznać się z wymarzonym przez nich modelem ewangelizacji. W tym celu przestudiujemy przypadek o. Karla Heinza Arenza, niemieckiego werbisty, który do katolickiego duszpasterstwa chciałby wprowadzić magiczne rytuały amazońskich szamanów Read the full article