#szamanizm

[yellowmanula]

Jako że dziś wleciał psychodeliczny trip na youtuba (acid) [patrz poprzedni post] okraszony niesamowitym video mixem od pixels.wave

to z tej okazji przypominam wiersz dedykowany kultowej krakowskiej Uwadze, klubowi, w którym dział się szamanizm rave, w najlepszym tego słowa rozumieniu

[ahera764]

[revelstein]

Szamani, łowcy jeleni

Jak zwykle niezdrowo podekscytowany patoportalik wPotylice donosi (donosiki to w ogóle ich specjalność), że – uwaga – w Polsce szerzy się szamanizm! Dowodem na zło są jakoby pleniące się niczym grzyby po deszczu wszelkiego rodzaju “zloty boginek i szamanów” i wyciąga z tego całkiem słuszny moim zdaniem choć spóźniony wniosek, że skoro tyle tego jest, to i musi być zapotrzebowanie. Też mi wielkie…

[koval-nation]

74) Alutorzy, Aliutorcy, alutal’u, Alyutors, Алюторцы; Алутальу, Alutal'u; нэмэлу, nəməlʔu; алутал'у– grupa etniczna z grona oficjalnego spisu narodów rdzennych Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu Rosji. W ostatnich latach, przestała istnieć jako odrębny naród (według spisu ludności z 2002 roku, liczba Alutorów wynosiła 12 osób). Posługiwali się językiem alutorskim, zaliczanym do czukocko-kamczackiej rodziny językowej. Regionem ich zamieszkiwania był Kraj Kamczacki, a także miejscowości Tymlat, Kicziga, Anapka, Tilicziki, Kultuszino, Oljutorka, Chailino i na wschodnim wybrzeżu przesmyku Kamczackiego. Spokrewnieni z narodem Koriaków (uznawani za ich podgrupę etniczną). Formowanie się narodu pod znacznym wpływem językowym i kulturowym Koriaków i Eskimosów. Prawdopodobnie spokrewnieni również z Czukczami, Itelmenami i Kerekami. Religia – szamanizm, kulty przodków i duchów. Pierwsza wzmianka o Alutorach pojawiła się za sprawą rosyjskich Kozaków w 1697 r. Przez wiele lat stawiali zbrojny opór Rosjanom. Po stłumieniu powstania w 1751 r. Ich liczba zmniejszyła się. Padali również ofiarą najazdów Czukczów. Pod koniec XVIII wieku Alutorzy stali się zamkniętą, izolującą się grupą. Dzięki temu udało im się zachować tradycyjny wygląd gospodarstwa domowego. Pod koniec XVIII wieku terytoria Alutorów zostały podbite przez Imperium Rosyjskie. W XIX w. przybyli tu pierwsi misjonarze prawosławni oraz rosyjscy kupcy. Po ustanowieniu władzy radzieckiej, w 1930 roku utworzono Autonomiczny Okręg Koriacki. Wraz z wprowadzeniem kolektywizacji, hodowcy reniferów zostali zmuszeni do życia osiadłego. Nowe stosunki gospodarcze zostały splecione z ideologiczną reorientacją i zwalczeniem analfabetyzmu. Początkowo (w latach 30. XX w.) Alutorzy posługiwali się w piśmie alfabetem opracowanym dla języka koriackiego, z biegiem lat dominację wśród nich uzyskał język rosyjski. Ateizm był propagowany w celu przeciwdziałania szamanizmowi i religii.

Do tradycyjnych zajęć narodu należało rybołówstwo i myślistwo, zajmowali się również hodowlą reniferów, z czym związana była sezonowa zmiana miejsca zamieszkania. Większa część połowu ryb trafiała do jukoli – tradycyjnej potrawy Alutorów – którą również karmili psy, używane jako zwierzęta pociągowe. Rybołówstwem morskim zajmowali się wiosną i jesienią. Używali mięsa i tłuszczu zwierząt morskich. Tłuszcz był również używany do oświetlenia. Od grudnia do lutego polowali na zwierzęta futerkowe.W Rosji, według Ogólnorosyjskiego spisu ludności z 2002 roku, Alutorzy nie byli wyodrębniani jako osobny naród i zaliczani byli przeważnie do Koriaków, wśród których trzy osoby określiły siebie jako „Aliutorcy”, kolejne 3 osoby – jako „Alutalu”, 6 osób – jako Oliutorcy, w sumie – 12 osób. Ogólnorosyjski spis ludności z 2010 r. już nie wspomina o Alutorach nawet jako subetnosie. Według spisu z 2002 r. 40 osób w Rosji, w tym dwóch Koriaków w byłym Koriackim Okręgu Autonomicznym na terytorium Kamczatki, znało język alutorski. Język alutorski należy do grupy czukocko-kamczackiej języków paleoazjatyckich lub paleo-syberyjskich. Spokrewniony z językami czukockim, koriackim, kereckim i itelmeńskim. W latach 30. XX wieku alutorski był zaliczany do południowych dialektów języka koriackiego, ale od lat 50. XX wieku zaczął być uznawany za język odrębny. Morfologicznie język najbardziej przypomina język Czukczów. Pod względem struktury alutorski jest językiem polisyntetycznym. Istnieją trzy dialekty: alutorski właściwy wraz ze zbliżonym ukińskim, palański i karagiński, ale ani podział dialektyczny, ani poszczególne dialekty nie zostały dostatecznie zbadane. Podobnie jak w przypadku języka czukockiego, istnieją regularne różnice w wymowie stosowanej przez mężczyzn i kobiety. Kobiety mówią „ts”, gdzie mężczyźni wymawiają „l” lub „s”, np. plaki (mężczyźni), ptsaku (kobiety) – ‘obuwie’. Rola języka rosyjskiego zaczęła wzrastać od lat 30. XX wieku, a w latach 60. Alutorzy sami zaczęli preferować rosyjski, ponieważ znajomość tego języka pomagała im zdobyć pracę.

Grupa etniczna (wcześniej zaliczana do podgrupy Koriaków), która zamieszkiwała Półwysep Kamczacki i Czukocki na rosyjskim Dalekim Wschodzie. Dziś większość z nich mieszka w Okręgu Koryak na Kraju Kamczackim. Nazwa ta występuje również jako Olyutors lub Olutors, a także Olyutorka, osada, w której dawniej mieszkało wielu Alyutorów. Nie ma dokładnych danych na temat liczby mieszkańców Ałutoru, ale szacuje się, że obecnie w Rosji żyje ich około 2–3 tys. Alyutorzy mówili językiem alyutorskim (znanym również jako język nymylski), który należy do rodziny języków czukocko-kamczackich; jednak mniej niż 10% Alyutorów nadal nim posługuje się. Większość obecnych Alyutorów mówi zamiast tego po koryacku i rosyjsku. Dziś wielu rosyjskich ekspertów uważa go za odrębny język, choć wcześniej uznawano go za dialekt języka koriackiego. O Alyutorach wspominają już pierwsze kroniki dotyczące rosyjskiej kolonizacji Kamczatki. W 1697 r. kozacy rosyjscy nałożyli podatki na Alyutorów, którzy przez kilka następnych lat stawiali zbrojny opór. Po stłumieniu powstania w 1751 r. liczba Alutorów znacznie spadła. Byli także stale atakowani przez Czukockich, którzy często konfiskowali im stada reniferów. Pod koniec XVIII wieku Alyutorowie stanowili izolowaną i odosobnioną grupę ludzi, co pomogło im prawie bez szwanku uniknąć epidemii ospy. Ponadto taka izolacja pomogła im zachować tradycyjny sposób życia. Tradycyjnie Alyutorowie zajmowali się hodowlą reniferów, rybołówstwem, stawianiem pułapek i polowaniem. Rozmieszczali swoje osady wzdłuż rzek na wzniesieniach, z dobrą widocznością wokół nich. Ośmiokątne domy ziemne o pionowych ścianach, przeznaczone dla 3 do 5 rodzin, były do XIX wieku jedynym typem budownictwa mieszkaniowego wśród Alyutorów. Począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku do lat siedemdziesiątych dzieci Alyutor były wysyłane do szkół z internatem, co pogłębiało utratę języka alyutorskiego i ograniczało ich naukę w tradycji alyutorskiej. Wielu Alutorów zostało w czasach sowieckich nauczycielami, lekarzami, geologami i technikami zoologicznymi. Obecnie tradycje, kultura i sztuka Alyutorów są zagrożone z powodu spadku populacji reniferów i reprodukcji spowodowanego pogarszającą się ekologią regionu. Większość Alyutorów to praktykujący szamanizm i prawosławne chrześcijaństwo.

Grupa etniczna znajdująca się na oficjalnej liście rdzennej ludności północnej Rosji. Mieszkają na północy terytorium Kamczatki. Tradycyjnym językiem jest alyutor, który później przeszedł na rosyjski. Uważano ich głównie za podetniczną grupę Koryaków. Tożsamość etniczna ludu Alyutor ukształtowała się pod znaczącym wpływem językowym i kulturowym Koryaków i Eskimosów. Głównymi religiami są szamanizm, kult przodków i duchów. Tradycyjna gospodarka ludu Alyutor łączyła hodowlę reniferów z rybołówstwem i polowaniami morskimi. Połowy prowadzono w okresie letnim, od połowy czerwca do połowy września, a w okresie szczytowym ryby przemieszczały się do ujść rzek. Większość połowów ryb przeznaczano na yukolę, główne pożywienie ludu Alyutor, którym karmiono także psy używane jako wierzchowce. Wiosną i jesienią prowadzono połowy morskie. Wykorzystywali mięso i tłuszcz zwierząt morskich, zjadając je od razu lub robiąc z nich zapasy, których tłuszcz można było wykorzystać do oświetlenia. Produkty z polowań morskich wymieniano na skóry i mięso reniferów. Od grudnia do lutego polowano na zwierzęta futerkowe. Zajmowali się także hodowlą reniferów w małych stadach. W Rosji, według Ogólnorosyjskiego Spisu Powszechnego Ludności 2020-2021, liczba mieszkańców Alyutoru wynosiła 96 osób, w tym 88 osób na terytorium Kamczatki. Wśród mieszkańców Ałutoru podano następujące możliwości odpowiedzi ludności na pytanie o narodowość (tylko z jedną lub pierwszą odpowiedzią): „Nymylans” – 79 osób, „Namylans” – 13 osób, „Karagińczycy” – 2 osoby oraz „Ludzie Alyutor” właściwi - 2 osoby. Według Ogólnorosyjskiego Spisu Ludności z 2002 r. Alyutorzy nie byli odrębnie identyfikowani i wchodzili głównie w skład Koryaków, wśród których 3 osoby określiły się jako „Alyutors”, kolejne 3 osoby - jako „Alutalu”, 6 osób – jako „Olyutors”, czyli w sumie 12 Alyutortsev. Ogólnorosyjski Spis Powszechny Ludności z 2010 r. Nie wymienia już ludu Alyutor nawet jako grupy podetnicznej. Według spisu ludności z 2002 roku językiem alyutorskim posługiwało się w Rosji 40 osób, w tym 2 Koryaków w dawnym Koriackim Okręgu Autonomicznym na terytorium Kamczatki. Według wyników spisu powszechnego z 2010 roku zidentyfikowano 25 rodzimych użytkowników języka alyutorskiego.

O narodzie Alutor (Alyutor) wspominają już pierwsze kroniki dotyczące rosyjskiej kolonizacji Kamczutki. W 1697 r. kozacy rosyjscy nałożyli na Alutor podatki. Wykazali zbrojny opór, w wyniku czego ich populacja znacznie się zmniejszyła. Byli stale atakowani przez Czukockich, którzy często konfiskowali im stada reniferów. Pod koniec XVIII wieku Ałutorzy stanowili izolowaną i odosobnioną grupę ludzi, co pozwoliło im prawie bez szwanku uniknąć epidemii ospy. Taka izolacja pomogła im także zachować tradycyjny sposób życia. W przeszłości Alutorowie zajmowali się hodowlą reniferów, łowieniem ryb, zakładaniem pułapek i polowaniem. Osiedlali się wzdłuż rzek na wzniesieniach, o dobrej widoczności. Ich domy w przeszłości były ośmiokątnymi ziemnymi domami przeznaczonymi dla trzech do pięciu rodzin. Aż do XIX wieku był to jedyny wśród nich rodzaj budownictwa mieszkaniowego. Począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku do lat siedemdziesiątych dzieci Alutor były wysyłane do szkół z internatem, co pogłębiało utratę języka i tradycji Alutor. W czasach sowieckich wielu mieszkańców Alutor zostało nauczycielami, lekarzami, geologami i technikami zoologicznymi. Alutorowie zamieszkują dystrykt kamczałkowy na północno-wschodnim półwyspie Rosji, choć niektórzy są rozproszeni. Obecnie tradycje, kultura i sztuka Alutorów są zagrożone ze względu na spadek populacji reniferów spowodowany pogarszającą się ekologią regionu. Coraz trudniej jest im zarobić na życie, zwłaszcza w swoich tradycyjnych rolach.Wśród ludu Alutor nie ma innej wiary religijnej niż religia etniczna (ogólny termin obejmujący szereg nieformalnych religii opartych na pochodzeniu etnicznym - kult przodków, animizm, fetyszyzm, szamanizm, spirytyzm). Ich populacja spada. Ich język Alutor również spada – obecnie posługuje się nim mniej niż 10 procent populacji. Zasoby pisemne, dźwiękowe i wizualne istnieją w języku rosyjskim, ale nie są łatwo dostępne dla 10% Alutora mówiącego.

[slawekmalinowski]

Szamanizm I archaiczne techniki ekstazy. Mircea Eliade.

[mariabucardi]

Zwierzęta Mocy - Orzeł - Słuchowisko Marii Bucardi

[maksimlustiger]

Symbiotyczność.

   Wieki temu....noc łagodnym tętnem wyciszonej Ziemi otulała Ją.....Leśną polaną wyodrębnioną w ciemnych granatach zarysów drzew i krzewów.....wzrok akomodował ....dostrajał swoją wrażliwość do lekko rozgwieżdżonej czerni.

   Wędrowała ufnie, nie odczuwając lęku.Była częścią lasu.Jej wzrok spotykał się z oczami sarny.Stały na przeciw Siebie, bardzo blisko.Oddychały jednocześnie, równomiernie.Zając kicał tuż obok Jej stóp.Zatrzymywał się.Wczuwał się w Jej tętno.Czasami jeż drepcząc ocierał się o Jej przykucnięte ciało.

   Symbiotycznie wpasowana w elementarną układankę Natury.

   Żywiczny zapach , kruszącego się pod palcami specyfiku.Daru roślin wyostrzającego wszystkie zmysły.Naturalnie wymowny w redukowaniu dystansu z Przyrodą.

    Wrażenia słuchowe w zwielokrotnionej formie współbrzmiących, rozróżnialnych dźwięków. Zapach dogłębnie prosty w wyczuwaniu  roślin, zwierząt i ludzi.

    Dotyk stający się namaszczaniem siebie....Jakby każda niemal komórka ciała była tym, czego dotyka w danej chwili.

   .......Usiadła nad jesienną rzeką.Zapadający zmrok spowijał najpierw twarz, potem ramiona , plecy i nogi.

    Trwała w nieprzerwanym letargu.Jakby zatrzymany czas wkomponowywał Ją Całą w otaczającą Przestrzeń.Z oddali dobiegały dźwięki miasta.

    To dawało Jej świadomość upływu.......

    Wyrosła bowiem w pierwotnym lesie, kiedy ludzie żyli w zgodzie z Naturą.Byli Jej orędownikami.Składali pokłon dla Jej darów.

    Żywili respekt przed Jej niewysłowioną siłą.

    Była Tu i Teraz.Rozgościła się w wieku dwudziestym pierwszym.

    Jej postrzeganie zdominował dysonans pomiędzy Tym, co zrodziło się z Ziemi, a Tym, co zostało stworzone przez ludzi z gniewu i chęci posiadania.Widziała wyraźnie jak zawłaszczają bez opamiętania połacie Planety.Jak bezceremonialnie plądrują Ją ku własnej chwale i żądzy władzy.

    By nie pamiętać Tego Zła wpadła w intymny rezonans z Ziemią, płynącą ,tuż obok Rzeką i Niebem.Znowu Jej oddech był miarowo zwarty z Tym, co wokół.

    Jej dłonie delikatnie falowały po gęstych grzbietach traw.Muskały czule gałązki i drobne zioła.Skoncentrowane na byciu wspólnotą istnienia.

    Schyliła plecy.Ramiona skierowała ku Ziemi.Wsparła się na palcach rąk, aby pochylić nisko głowę.Twarz powolnym ruchem zagłębiała się w trawie.Pieściła policzki, wargi i powieki rozfalowaną zielenią.Tonęła w rozkoszy odczuwania Wszechświata.

    Była jak każde zwierzę Tej Planety.Jak wilk, kuna czy pantera.Dokonywała rytuału ocierania się o Ziemię.

    Cudowne poczucie zwięzłości.Przynależność całkowita do Świata.Symbioza.

    Potem wyprostowała plecy.Spojrzała w ogrom , cudownego Nieba.Rozpostarła ramiona.Dłonie skierowała ku Kosmosowi.

    Zastygła w dziękczynnej modlitwie.Bez słów.Bez sztucznych znaczeń.

    Była silna siłą nieskończenie Pięknej Natury.

    Otworzyła oczy.Opuściła ramiona.Powędrowała spokojnie ścieżką wzdłuż Rzeki.

    Weszła ponownie w ludzki Świat.

    Cywilizacja zwarła się przed Nią konstrukcjami miast,milionowymi przewodami światła, strugami autostrad i porykujących pojazdów.

    Wiedziała jedno.......musi obezwładnić ludzki chaos, dostosować wielkie ludzkie aglomeracje do rytmu Ziemi.

    Zintegrować , nie wyniszczyć.

    Oswoić Technologię tak dalece, by zaczęła służyć Planecie.

[piotr-blue]

Huna pochodzi z tradycji szamanów hawajskich, filozofia obejmuje system wiedzy, którego korzenie sięgają znacznie głębiej niż same wyspy Pacyfiku. 

Poznaj 7 zasad huny, siedem filarów hawajskiego szamanizmu.

[piccolascintilla]

Happy Blue Full Moon in Aquarius my beautiful souls! ♒ Release everything that no longer serves you and is blocking you from living your best life, don't forget to meditate and practice gratitude and just be gentle with yourself and your feelings! Remember that you're enough no matter what and you're worth of all your desires! Stay in your magic! ✨ . . . #fullmooninaquarius #bookstagrampl #witchesofig #slowlivingforlife #pełnia #fullbluemoon #pełniaksiężyca #geekgirl #astrologypost #moonchild🌙 #księżyc #medytacja #wdzięczność #jesiennie #gratitudepractice #spiritualjunkie #manifestationbabe #fullmoonvibes #shamanicjourney #szamanizm #manifestyourdreams #autumnstyle #duchowość #youreenough #myeverydaymagic #seekinspirecreate #mycreativeescape #fullmoonmagic #moonlover #fullmoonmeditation (at Kedzierzyn-Kozle) https://www.instagram.com/p/CS4zzkRsZII/?utm_medium=tumblr

[p-nesvorny]

Magiczne pudełeczko Amanita Muscaria 💚 W wyjątkowym miejscu ❤️ Kiedy byłem tu pierwszy raz wiedziałem że wrócę tu w wyjątkowych celach 🙏 * #amanitamuscaria #milosc #pasja #wedrowka #szamanizm #szaman #nesvornytrek @nesvornytrek https://www.instagram.com/p/CHkyfQYp67b/?igshid=xyw72hjjwm5v

[ligaswiata-blog]

Wyznawcy fetyszyzmu

#wyznawcy_fetyszyzmu #szamani_avataryzm_memetyczny #ludzki_kapitał_internet_wszechrzeczy #dydymus #ligaswiata #wiedza #artykuł #czarna_szlachta_dyplomacja #loża_państwa #nietykalni #zezwierzęcenie #jaskinia_platońska #archonci #fetysze #samostanowienie #samoograniczenie #prawo_naturalne

https://globalclou.wordpress.com/2020/06/04/wyznawcy-fetyszyzmu/

[ahera764]

Szaman: Wędrowiec Między Światami

Szaman, postać o bogatych tradycjach i tajemniczym charakterze, od wieków pełnił rolę przewodnika duchowego i uzdrowiciela w społecznościach tradycyjnych na całym świecie. Wędrując między światami fizycznym a duchowym, szaman odgrywał kluczową rolę w zachowaniu równowagi między ludźmi a duchami, oraz w leczeniu chorób fizycznych i psychicznych. W tym eseju przyjrzymy się kim jest szaman, jakie są jego funkcje i znaczenie, oraz jakie miejsce zajmuje w dzisiejszym świecie.

Szaman, pochodzący z rdzennych kultur ludowych, jest zazwyczaj wybierany przez wspólnotę lub "wybierany" przez duchy i siły nadprzyrodzone. Już od najmłodszych lat przejawia tendencje do wrażliwości na świat duchowy i zdolności parapsychiczne. Przechodzi intensywne szkolenie i inicjację, które przygotowują go do pełnienia roli pośrednika między ludźmi a duchami.

Główną funkcją szamana jest komunikacja i negocjacja między światem ludzkim a duchowym. Szaman wierzy, że istnieją inne rzeczywistości, które są równie rzeczywiste jak nasza, i że jest w stanie wchodzić w interakcje z duchami, przewidywać przyszłość, czy uzdrawiać choroby poprzez kontakty ze światem nadprzyrodzonym. Dzięki swoim umiejętnościom szaman może również odbywać podróże astralne, wędrując po różnych wymiarach i poszukując wskazówek dla swojej społeczności.

Jedną z kluczowych ról szamana jest uzdrawianie - zarówno ciała, jak i duszy. Szaman wykorzystuje rytuały, śpiewy, tańce i zioła, aby wyleczyć choroby fizyczne i psychiczne, a także aby przywrócić równowagę duchową i harmonię w społeczności. Jego działania oparte są na wierze, że wiele chorób ma swoje źródło w zaburzeniach duchowych, które należy uzdrawiać na poziomie metafizycznym.

Jednak rola szamana nie ogranicza się tylko do leczenia i komunikacji z duchami. Szaman często pełni funkcję doradcy społecznego, lidera duchowego i strażnika tradycji. Jego wiedza o świecie duchowym, naturze i harmonii jest cenniejsza dla społeczności, która szuka w nim wsparcia i wskazówek w trudnych momentach.

W dzisiejszym świecie, pomimo postępu naukowego i technologicznego, szamanizm nadal przetrwał w wielu społecznościach na całym świecie. Nawet w społeczeństwach zachodnich istnieją osoby, które odwołują się do tradycji szamanistycznych w poszukiwaniu uzdrowienia, wizji duchowych czy wsparcia emocjonalnego. Dla wielu ludzi szamanizm stanowi alternatywną drogę do samopoznania, uzdrowienia i zrozumienia więzi między człowiekiem a naturą.

W ten sposób szaman pozostaje ważną i inspirującą postacią, której mądrość i umiejętności mogą być nadal cenne dla współczesnego człowieka w poszukiwaniu znaczenia i harmonii w życiu.

[dla-polski]

Synod Amazoński – Kościół o twarzy szamana?

Głównym zadaniem najbliższej nadzwyczajnej sesji Synodu Biskupów jest „odnalezienie nowych ścieżek rozwoju amazońskiego oblicza Kościoła”. A skoro rozwijać można wyłącznie coś, co już istnieje, warto zapoznać się z obrazem wspólnot z Amazonii, stworzonym przez zainstalowanych w tym regionie misjonarzy; warto także zapoznać się z wymarzonym przez nich modelem ewangelizacji. W tym celu przestudiujemy przypadek o. Karla Heinza Arenza, niemieckiego werbisty, który do katolickiego duszpasterstwa chciałby wprowadzić magiczne rytuały amazońskich szamanów Read the full article

[koval-nation]

73) Tubalarzy (ros. тубалары, nazwa własna Туба, w l. mn. Тубалар) – niewielka turecka grupa etniczna, zamieszkująca w południowej Syberii (Rosja), głównie w północnej części autonomicznej rosyjskiej Republiki Ałtaju. Ojczystym językiem jest dialekt języka ałtajskiego, należącego do grupy języków tureckich; w ostatnich latach dla coraz większej liczby Tubalarów językiem ojczystym jest język rosyjski. Tubalarzy byli niegdyś wyznawcami szamanizmu, obecnie wyznają głównie buddyzm. Zdaniem etnografów naród ten wykształcił się ze zmieszania plemion tureckich z ludami jenisejskimi (pokrewnymi Ketom), ludami samojedzkimi oraz – prawdopodobnie – ludami ugrofińskimi. Według wyników spisu powszechnego w 2002 r. Federację Rosyjską zamieszkiwało 1565 Tubalarów.

Tubalars to etniczna podgrupa Ałtajów zamieszkująca Republikę Ałtaju w Rosji. Według spisu ludności z 2010 roku w Rosji było 1965 Tubalarów. W 2002 r. władze umieściły je na liście małych liczebnie rdzennych ludów Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu. Wioskami o największej populacji Tubalarów są Artybasz, Iogach, Nowotroitsk, Tuloi, Tondoshka, Kebezen, Ust-Pyzha, Biyka, Yailu, Chuyka, Torochak, Paspaul, Salganda, Karakoksha, Tunzha, Krasnoselskoye, Uskuch, Uimen i Karasuk. Tubalarowie wyłonili się z połączenia plemion tureckich z Ket, Samoyedic i innymi rodzimymi grupami syberyjskimi. Był to proces, który rozpoczął się już w okresie dominacji w regionie Jeniseju Kirgizów. Mongołowie rządzili następnie regionem i jego ludnością od XIII do XVIII wieku. Następnie Dzungarowie na krótko kontrolowali ten obszar, aż Tubalarowie (wraz z innymi Ałtajami) poddali się Rosjanom. W wyniku zmian społeczno-gospodarczych zachodzących na tym obszarze od połowy do końca XX wieku tradycyjna kultura Tubalar uległa upadkowi. Wielu Tubalarów wyemigrowało do miast w poszukiwaniu pracy, a połączenie małych wiosek w większe spowodowało, że wiele historycznie rzecz biorąc wiosek Tuba pozostało opuszczonych lub nieistniejących. Niedawno Tubalarowie podjęli wysiłki mające na celu zachowanie swojej kultury i języka. Tubalarowie uważają się za odrębnych od innych ludów tureckich w regionie Ałtaju. Kulturowo Tubalarowie byli pierwotnie myśliwymi, a zwierzęta żyjące w tajdze były niezbędne dla lokalnej gospodarki. Około XIX wieku Tubalars zajęli się zbieraniem orzechów cedrowych jako dodatkową działalnością gospodarczą. Tradycyjne domy Tubalarów obejmowały wielokątne jurty wykonane z kory lub kłody i zwieńczone stożkowym dachem z kory. Do innych typów mieszkań zaliczały się także stożkowe jurty wykonane z kory lub okoni. Tradycyjny strój Tubalar składał się z krótkich bryczesów, lnianych koszul i jednorzędowych szat. Struktura klanowa jest nadal bardzo powszechna wśród współczesnych Tubalarów. Świętym drzewem Tubalars jest cedr, symbol mocy, piękna i odwagi tajgi. Święto Cedrowe jest świętem tego drzewa. Religia większość Tubalarów to prawosławni chrześcijanie, ale istnieje znaczna mniejszość, która nadal praktykuje szamanizm.

Tubalary należą do północnych Ałtajów, ale żyją na granicy z południowymi Ałtajami i przejęli od nich wiele elementów języka, kultury i życia. Ułatwiło to również mieszanie się z Kumandinami i Chelkanami. W wyglądzie Tubalarów dominują cechy rasy kaukaskiej, cechy antropologiczne mongoloidów są znacznie mniej wyraźne. Osoby o jasnych włosach i jasnych oczach nie są rzadkością. Główną haplogrupą chromosomu Y dla Tubalarów jest R1a1 – około 50%. Wpisany na Listę Mniejszości Rdzennych Północy, Syberii i Dalekiego Wschodu Federacji Rosyjskiej.

Lud Tubalar był niegdyś koczowniczym pasterzem reniferów, podobnie jak wiele innych małych plemion w południowej Syberii. Zamiast używać metalowych pułapek, jak inne grupy ludzi, Tubalarowie używali pułapek typu „upuść”, aby złapać swoją ofiarę. Są blisko spokrewnieni z ludem Tofalar, który prowadzi podobny tryb życia. Ostatecznie rosyjscy komuniści zmusili ludność Tubalar do osiedlenia się we wsiach, gdzie zajęli się spółdzielczą hodowlą futer. Ich tradycyjne namioty zostały zastąpione drewnianymi domami, jakich używali Rosjanie.Pozostało bardzo niewielu ludzi z Tubalar. Pozostało bardzo niewielu ludzi z Tubalar. Nieliczni, którzy pozostali, mieszkają w południowej Syberii, wzdłuż dopływów rzek Katun i Biya. Źródła zazwyczaj obejmują to, co ludzie z Tubalar robili kilkadziesiąt lat temu. Najprawdopodobniej niektórzy z nich nadal zajmują się hodowlą zwierząt futerkowych, ale wielu prawdopodobnie próbuje dostosować się do obcego im miejskiego świata. Lud Tubalar wyznaje praktyki animistyczne i szamańskie. Starają się wykorzystać sferę duchową, aby uzyskać to, czego potrzebują. Ta grupa ludzi wymiera. Należy zapewnić im edukację niezbędną do prosperowania w rosyjskiej gospodarce.

[slawekmalinowski]

Czy psychodeliki uratują świat? Maciej Lorenc

[mariabucardi]

Zwierzęta Mocy - Duchowi Przewodnicy cz.III - przyczyny i skutki utraty przewodnika duchowego, depresja, leki | Maria Bucardi