#su iyesi

[strange-doors]

The rage of the Su Iyesi

Swordtember 2024 day 27- Tempest. Inspired by the Laz Bichaq/Black Sea Yataghan.

[thewitcheslibrary]

small bits of info on Turkic deities

Some of these I cant find tons of information on. So im going to compile them all here, I hope this information is useful to some people

Burkut -

She is a knowledgeable, elderly woman who lives in a cave atop a massive mountain someplace at the end of the earth. She rides the winds, causing storms and whirlwinds. Szelanya also has a Slavic counterpart, a nymph with wind power who enjoys generating storms. She lives near hills, mountains, and tall mounds.

In Hungarian and Turkic folklore, she is also described as a feminine fairy-like spirit that dwells in the forest and occasionally in the skies.

Yel ana-

In Turkic mythology, the Yel İye are feminine fairy-like spirits that reside in the forest and occasionally in the skies. They were thought to be the spirits of women who had been frivolous in their lives and were now suspended between the physical world and the afterlife. They are frequently shown as lovely maidens, either nude or clad in shimmering gorgeous white costumes and extraordinary spectacular gowns.

According to legend, removing even one of Yel İyesi's hairs causes her to die or revert to her original form. A human can seize control of a Yel İyesi by taking a portion of her hair. If the hair is burned, the Yel İyesi disappears. The Yel İye's magnificent voices create powerful winds that may carry houses into the air. Despite their feminine appearance, the Yel İye are ferocious warriors. The ground is reported to quake when they fight. They possess healing and prophetic abilities and are occasionally ready to assist humans.

Yel Ana, also known as Cel Ene, is the Turkic and Altai goddess of the wind. Also known as the Goddess of Guidance. She is the female version of Yel Iyesi. The name Yel Ene translates to 'Wind Mother. Szel Anya is known as the "queen of wind" in Hungarian mythology.[1] She's a clever woman. Szélanya (Wind Mother), an ancient woman, controls the wind.

Aisyt-

Ajyyhyt (Aysyt, Ajsyt, or Ajyhyt; Yakut: Айыыһыт) is a deity of the Yakut people from the Lena River area of Siberia. The name means "birthgiver," and she is sometimes referred to as the "mother of cradles."[1] Her full name is Айыыһыт Хотyн, which means "birth-giving nourishing mother".[Citation required] At each baby's birth, Aisyt brings the soul from heaven and registers it in the Golden Book of Fate. She is the daughter of Yer Tanrı.

Ajysyt was in charge of guiding a newborn child's soul to birth and was present at every birth. Women would channel Ajysyt, believing that it would reduce their agony during childbirth.[1] She maintained a gold journal where she chronicled each one. She is claimed to have lived on a mountaintop in a seven-story house,[1] from which she ruled the globe.

Yakut venerate a kind of ajyy (Yakut: Айыы). The principal manifestation, "Njelbey Ajyhyt," is responsible for childbirth. Djøhøgøj Tojon is responsible for horse reproduction, Ihegej Iejehsit for oxen, and Noruluya for dogs and foxes. When referring to the deity responsible for the birth of male animals such as stallions or bulls, the term ajysyt is interpreted to mean masculine. However, when referring to the birth of a mare or cow, the term is feminine.

Su iyesi-

Su Iyesi (Tatar: Сy Иясе or Su İyäse; Chuvash: Шыв Ийҗ; Sakha: Уу Иччи; meaning "water master") is a water spirit in Turkic mythology. It is equivalent to the nymph in Turkic civilizations. The entity is disembodied and intangible, yet it may transform into a female being and become Yer Tanrı's daughter. Sometimes the master of water is represented as a bull.

When angry, it destroys dams, sweeps away water mills, and drowns humans and animals. It takes individuals down to her undersea home to serve her as slaves. In Tatar folk stories, this figure is also known as the Su Anası ("water mother"). In Turkic folklore, it dwells in ponds or rivers. There is no mention of a specific house, and the 'half-sunken log' is not visible. To go about, it rides a log.

Su Iyesi is sometimes linked to dangerous events like floods, storms, shipwrecks, and drownings. In some Turkic folk beliefs, she might be kind or beneficial while simultaneously causing rain. It is thought that some potent Su Iyes, such as Su Dedesi, might induce illness. Water Disease, which he supposedly produced, manifests as watery bubbles in the human body. To get rid of salt, throw it into a river or fountain.

Su Ana ("water mother") is frequently referenced as the feminine equivalent of Su Iyesi. She is described as a nude young woman with a fairy-like face and yellow and long hair, which is generally coated in black fish scales. She has a fish tail and eyes that glow like fire. She generally rides around her river on a partially submerged log, generating loud splashes. Su Anası are believed to be responsible for local drowning incidents. She is the wife of Su Ata. She enjoys beaches and getting out of the water.

Od iyesi-

Od iyesi (Tatar: Ут Иясе or Ut İyäse; Chuvash: Вут Ийҗ; Sakha: Уoт Иччи) is the Turkic and Mongolian spirit or deity of fire. In Turkic languages, Od (or Ot) denotes fire, while Iye is the familiar spirit of any natural asset, literally meaning "master" or "possessor." Od iyesi shields the fire. Od Ana is the Turkish and Mongolian goddess of fire. She is also known as the goddess of marriage. She is the feminine version of Od iyesi. The Altay name Ot Ene translates as "fire mother" (od "fire"; ene "mother"). In Mongolian tradition, she is known as the "Queen of Fire." She was claimed to have been born at the beginning of the world, when the earth and heaven divided, as the daughter of Yer Tanrı.

Some compare her to Umai, the mother deity of Turkic Siberians, who is shown with sixty golden tresses like sun rays. Umai is supposed to have been the same as Ot of the Mongols. Tengri, the main deity, causes three flames to burn in the human spirit, which Od Ana hides and extinguishes on Earth. Today, Turkish people refer to this as "cemre," the fire that descends on Air, Earth, and Water each year.

Od Ata is the Mongolian and Turkic/Altai deity of fire. He is the male version of Od Iyesi. Od Ede translates to 'Fire Father' in the Altay language. He is known as the Od Khan, or "king of fire" in Mongolian tradition. Od Khan (or Odqan) is a fire spirit associated with Mongolian shamanism. He is typically characterised as a red-colored person riding a brown goat. His feminine counterpart is Yalun Eke (Yalın Eke), the 'fire mother' and Kayra's son.

Yer tanri-

Yer Tanrı is an Earth deity in Turkish and Altaic folk belief and mythology, also known as Yertengri or Certenger. It can signify wickedness, humanity, and sensual shapes. It remains in the backdrop, adjacent to the Gök Tengri. It is not often shown in human form. However, it is frequently viewed as a feminine entity. The Earth or World is referred to as "Yertinç / Yerdinç". Tengri is offered a white chicken as a sacrifice. Sometimes fish, lambs, and oxen are sacrificed. Specifically, his head is buried in the earth. In some stories, weak and fragile children are buried by their parents, where they become stronger and emerge as heroic three days later.

Infertile ladies pray to Mother Earth beside a sacred tree. In fairy tales, Mother Earth breastfeeds the heroes once from her right breast and twice from her left breast, giving the heroic enormous power. In Yakut heroic epics, the brave individuals who would be invincible in the future are fragile and helpless as children. Even their parents are unwilling to accept them. After being nourished by the Earth God (Yer Tanrı), these youngsters transform into legendary heroes after being buried in the dirt. This is still the meaning of shaking mad persons into wells in several Anatolian regions.

It is stated that there are no images of the earth deity. They sometimes refer to her as a white-haired woman who lives in the trunk of a great beech tree. The branches of this tree rise up to the sky, which is owned by the spirit who gives people the most beautiful horses as presents.

Yereh Khan is the family god of Turkish and Altaic mythology. The earth is an entity related to the notion of God. Protects the family and house. Because he like onions, a sacrificial vaccination is left for him with the onions. The term shares the same origin as the verb to settle. In Mongolian, yeröh means "wish." It lives in baskets made of tree bark that are placed behind doors.

The baskets built for him are also known as Yereh. Yereh Türkelli is the name given to these baskets that have been passed down seven generations. When young ladies marry, they take their baskets (guardian spirits) with them, and the notion of dowry is most likely founded on this tradition. He is prayed for to be healed of skin disorders. The term shares the same origin as the verb to settle. In Mongolian, yeröh means "wish."

Etugen eke-

Etügen Eke ("Mother Earth"), also known as Itügen or Etügen Ekhe, is an earth deity in Tengrism. She was said to be permanently virginal. "Etugen" refers to a lady and Kayra's daughter. Her name might be derived from Ötüken, an ancient Turkish goddess of fertility and the sacred mountain of the earth Etugen is occasionally paired with a male counterpart named Natigai or Nachigai (Natikai, Natıkay), however this is most likely a mistake due to Etugen's mispronunciation. In legend, Etugen is commonly shown as a young woman riding a grey bull.

Etugen existed in the centre of the universe. The Turkic people saw Etugen as a voluptuous, attractive woman who served as the patroness of the homeland and nature. All living things were subservient to her. As a result, the Turkic people regarded Etugen as the second highest divinity, behind Kök-Tengri. Tengri dominated the fate of individuals and nations, until natural forces gave way to Etugen. Etugen would occasionally punish people for their faults under Tengri's order.

But she was typically regarded as a beneficent Goddess. Every spring, offerings were performed to the goddess Etugen before the cattle-breeding season and agricultural sowing. Sacrifices were also carried out in the fall, once the harvest was over. During the Khaganate period,[8] sacrifices to Etugen were national in scope. They were carried out around rivers and lakeshores. A reddish horse was sacrificed in the name of livestock and crop fertility, as well as general well-being.

Kormos-

Kormos or Kormoz (Tuvan: кормоc; Turkish: Körmöz or Körmös) are Turkic mythological spirits, sometimes known as ghosts or devils. In Turkic languages, "kormos" implies "does not see" or "blind". The term can also denote "mentally ill". Kormoses are wicked spirits from Turkic mythology that live in the underworld. Because a soul may transform into a Kormos after death, they are frequently linked to ancestor spirits. Other names for them include Alban, Chahik, Ozor, and others.

Ülgen commands the Angelic Kormoses, who assist and defend humanity. Erlik commands the demonic Kormoses [also known as "Sokor Körmös" (blind angels)], who frequently inhabit the underworld and attack humanity. The last Kormoses are neither good nor evil, and they walk the Earth in a sad state. Souls transformed into Demonic Kormoses after death can escape the anguish and rise to Uçmag if the good in their core outweighs the evil.

They are all good and malevolent spirits. Körmös Khan is their chief.

Jaiyk-

Jaiyk, also known as Cayık or Jayık Khan, is the deity of rivers in Tengrism. He is a significant deity in traditional beliefs. Jaiyk was originally referred to as Dayık in Altai mythology. He was initially the patron deity of humanity and the son of Kayra, but his religion eventually extended throughout Central Asian tribes. He was the god of rivers, water, and lake water.

Jaiyk is seen as a young guy holding a scourge in his hand. He lives at the confluence of seventeen rivers. Jaiyk possesses all of the power of water and can create storms on the water. If he becomes upset, he creates and causes floods on Earth. Jaiyk commands all of the rivers and lakes. He sends ghosts to every river. Every river or stream has an İye (protective spirit or divinity). The Tengrist conception of the deity appears to connect him with both the destructive and purifying properties of water.

According to old traditions and beliefs, water and rivers are sacred phenomena capable of purifying everything. People used to be required to respect the water in their homes and social settings. A protective spirit (familiar spirit) resides in the sea. If he is furious, he may be dangerous to people. Because of this rude behaviour, the water may go dry. As a result, Tengrist's literature and oral storytelling contain warning tales and stories of disrespect towards water. The Great Law of Genghis Khan (Yassa) prescribes severe punishments for anybody who pollutes water or rivers.

Alaz Kahn-

Alaz is the deity of fire in Turkish mythology. Also known as Alas-Batyr or Alaz Khan. He is a significant divinity in folk beliefs and the son of Kayra.

Alaz Khan is represented as an elderly guy holding a torch in his hand. He resides in Ulugh Od (Turkish: Uluğ Od, "Great Fire"). His garment is formed of flames, and Alaz Khan possesses the power of fire. When Alaz Khan grows enraged, he starts and spreads flames on Earth. Alaz Khan commands all of the hearths and stoves. He distributes spirits to every hearth. Every fire or hearth has an İye, which is a protective spirit or divinity. The Turkic notion of the deity appears to relate him with both the destructive and purifying properties of fire.

According to old Turkic traditions and beliefs, fire is a sacred phenomena that may purify everything, including spirits and souls. People are obligated to respect the fire in their families and social settings. According to popular belief, a protective spirit (familiar spirit) resides within fire. If it was furious, it might cause harm to humanity. Because of this rude behaviour, the fire may be quenched. As a result, Tengrist traditional oral traditions portrayed horrifying stories of disrespect to fire. The Great Law of Genghis Khan (Dead Law) imposed severe punishments on anybody who showed contempt to fire.

Bai Baianai-

Bai Baianai (Old Turkic: 𐰉𐰀𐰖 𐰉𐰀𐰖𐰀𐰣𐰀𐰖) is the Yakut spirit of forests, animals, and the patron of hunters. Hunters kindle fires and hope that their job will be fruitful and without incident. In certain traditions, she guards children. She is considered a lineage protector.

Baianai was the ancient Turkish goddess of animals, riches, and fertility. She was venerated over what is today known as Altai and Sakha. Her name translates as "rich, fertile, and wealthy". She was Kayra's daughter. Baianai, a woods fairy or protective spirit, appears in Turkic-Altaic folklore and mythology. In Central Asia, she's known as Payna. There are three Baianas:

Bai Baianai, the Goddess of Hunting.

Tagh Baianai, the Goddess of Forests.

Ughu Baianai: Goddess of Fisheries

Baianai are frequently represented as ethereal maidens with long, flowing hair and, on occasion, wings. They are frequently clad in free-flowing dresses embellished with feathers that allow them to fly like birds. Baianai is typically depicted as a blonde, tall, slim woman with pale, bright complexion and blazing eyes. Baianais are thought to be extraordinarily attractive ladies with a strong affinity for fire. They have the ability to cause drought, burn a farmer's crops, or cause livestock to die from high fever. It is reported that when a Baianai becomes angry, she transforms into a monster bird capable of hurling fire at her foes.

sorry for the info dump! im gonna do my pantheon posts like this from now on if I cant find a ton of info online about them! - Especially the cultures im not apart of.

[geges]

hello! many greetings to you. if you could make one onmyouji-like character but from turkic mythology, who would it be?

allah this is dangerous territory. i am wildly obsessed with onmyoji ocs, i have a fully developed cast and around 60k in oc fics 😭😭😭 but um. i take a lot of inspiration from turkic mythology in general, but in small amounts. i really like working in turkic concepts of the underworld into yokai, it's a fun living vs undead juxtaposition. one of my ocs is inspired by yuxa (orochis milf mother LMFAO) because im obsessed with anything snake related. my main oc also draws heavily from su iyesi, mostly as su ana (suu ene in kyrgyz). she's monstrous, intangible, and scaley associated with storms. i'm obsessed with her

[ipsalla]

*Karakurt, Deniz, (2011), Türk Söylence Sözlüğü

**İyeler, çoğul kullanımı. “İye” tekil hali.

[bestiarium]

The Su Perisi [Turkish folktales?]

It seems like every major mythology or folklore has its fair share of watery women, and Turkey is not different. The local water nymphs here are called “Su Perisi” or sometimes “Su Iyesi”. I do not really understand the difference between those two terms so please correct me if you do.

At any rate, the Su Perisi is an evil creature, it destroys dams and water mills and attacks people. It has no shape of its own, being a ghostly incorporeal entity, but they can appear either as a female or male humanoid creature: the female ones take the form of a young naked woman with fish scales with burning eyes and a fish tail, they are called Su Ana. Male Su Perisi take the shape of an old man with a green beard and a frog-like face with webbed hands and are called Su Ata.

In either case, these beings supposedly live in lakes and rivers, either drowning people or taking them to their underwater dwellings where the victims have to work as slaves. Particularly powerful Su Perisi can cause an illness called ‘water disease’. To cure yourself from this illness, you have to throw a heap of salt into a body of water.

I want to add a large disclaimer though: this was the story how it was told to me by a Turkish person, but I haven’t been able to verify it with a source. Books on Turkish folktales seem to be rather rare. I did find some mentions of a similar water spirit called Su Iyesi. If anyone knows a reliable source on Turkish myths, I’d appreciate it!

[mecruh-biri]

Çiçeklerin Neden Dikeni Var?

Çiçekler narindir. saf ve yalın haldedirler.

Çiçekleri sevmeyi bilmeyenler, çiçekleri sevmek için onları kopartıp, koklarlar. Sonrasında " Aaa ne kadar güzel çiçek." "Çok güzel okuyor." deyip ya kendilerine saklar ya da sevdiklerine verirler. Ancak çiçeği doğru sevenler, çiçeğinde bir ruhu olduğunu bilenler çiçek gördüklerinde hemen sevmek(!) için koparmazlar. Çiçeğe doğru çömelip, eğilirler ve onu kırılacak eşya gibi, uyuyan bir bebek gibi narince severler. Böylece çiçeğin ruhu sevgiyle dolar. Hele o kişi çiçeğin susuz kaldığını fark edip sularsa tadından yenmez. Dünya dönmeyi bırakmak istese bile sırf o insan için dönmeye devam eder.

Şimdi gelelim asıl soruya "Çiçeklerin neden dikeni var?" Bilimsel olarak bitkilerdeki dikenlerin görevi:

a) Bitki dikenleri sayesinde kendini bir ölçüde korur.

b) Etraflarında bulunan bazı cisimlere yapışarak veya tutunarak kendilerine ,başkalarına muhtaç olmadan, destek alırlar.

c) Kimisi ise çöl gibi kurak yerde yetişenler yapraklarını dikenlere dönüştürerek fazladan su kaynağını önlemiş olur.

Aslında bu açıklamalar böyle uzayıp gider ancak ben işi ruh ve içtenliğe yöneltecek olursam eğer çiçeklerin dikenlerinin olmasının sebebi; çiçekleri kötü etkenlerden korumak.

"Hani konuyu ruh ve içtenliğe yöneltecektin. Bu cümlede nasıl bir ruh var." diyecek olursanız. O kötü etkenler yazının başında çiçeği koparıp seven(!) insan tipidir. Bu insan tipini bir öyküden parçaya koyalım "Yoldan geçerken bir gül ağacı görür. Gül o kadar güzeldir ki onu birazdan yanına gidecek olan ve canından çok sevdiği kadına vermek ister. O narin ve bir o kadar güzel olan gülü koparma düşüncesi aklına gelir. Ancak gülün dikenleri eline batar, daha dalını koparmak için bükmemesine rağmen dikenleri elini kanatır. Acıyla inler ve koparmaktan vazgeçip, yoluna devam eder. Çiçek bu sayede bir sevgilinin yalnızca sevgisini göstermek için canından olmaz ve etrafa güzellik yaymaya devam eder."

İşte gördünüz bir çiçek dikenleri sayesinde kurtuldu. Diken öyle bir özelliğe sahip ki iyesi olan gülü korudu. Tıpkı vatanını korumak isteyen asker, dişisini koruyan erkek kurt gibi. Güle ulaşmak için önce dikeni göze almak gerekir, eğer diken izin verirse gülün ulaşabilirsiniz. Bu anlattıklarımı birkaç cümleyle özetlemek gerekirse bu şöyle olur: "Diken de gülün bir parçasıdır ve gülü sevmek istiyorsan, ona zarar vermemelisin ki diken gülün intikamını almasın. Yani güle zararın olmazsa sana batabilecek dikeni bile seversin."

Yk

[epifizz]

Taşların enerjisine inanıyor musun? Ben şu günlerde 2 tane taş kullanıyorum aşkı ve enerjiyi yükselttiği söyleniyor. Taşların da hafızası olduğunu düşünüyorum yani belki de saçmalıyorum ama taşlar bana göre mineral bakımından zengin olduğu için insanları tamamlayan özellikleri olduğunu düşünüyorum. Saçma bulabilirsin ama ne bileyim işte :) taşlara ilgim var :)

Enerji sizin sandığınız gibi bir şey değil, enerji fiziksel bir kavramdır ve bu sebeple her şeyden önce ölçülebilir olması gerekir. Siz "enerji" diyerek aslında iyelerden ve ruhlardan bahsediyorsunuz. Bu esasında paganist, fetişist bir bakış maddelere karşı, atalarımızın dünyanın işleyişi ile baş edebilmek için her şeyin totemleşmesinin sürdürülen geleneği bir anlamda.

Dediğim gibi enerji dediğimiz şey ölçülebilirdir ve sistem içi ve sistemler arası etkilenim yaratabilme kapasitesi olarak tanımlanabilir, bunun dışındaki bir şey enerji değildir onun var olduğuna inanıyorsanız da böyle bir şeyin adı her şeyden önce iyedir, ruhtur. Enerji diyerek bu metafizik şeyi somutlanması bana uygun gelmiyor çünkü akla yatkınmış gibi bir hale sokuluyor ama aslında aynı şeyden bahsediliyor. Oysa tamamen bağımsız bir inanç hali, mineraldir enerjidir bu kelimeleri kullanmak sizi akla yatkın yapmıyor ha bir inancın akla yatkın olmasına da gerek yok o başka bir konu elbette.

Taşların elbette enerjisi vardır ama bu sizin sandığınız gibi değildir. Mesela kütlenin enerjiye denkliği bakımından içinde potansiyel bir enerji vardır, atom bombası da bu denklik ile çalışır örneğin. Ya da her maddenin yaptığı ışıma yaptığını düşünürsek radyoaktif enerjisi de vardır ve bu bazı taşlarda çok daha artabilir. O enerji direkt etki eder ve DNA ve hücre dokularınızda ciddi zararlar bırakır. İnsanın ruh hali ve insan ilişkileri tekinsiz ve açıklanamaz alanlar içerdiği için sanırsam insanlar özellikle böyle totemlerden yitirdiği tümgüçlülüğünü sağlamaya, bir kontrol hissiyle rahatlamaya çalışmaktadır. Bu psikoloji insanın bireysel gelişiminde dahi gözlenebilmektedir.

Taşların hafızası olduğuna inanmanız da iye inancıyla uyumludur elbette. Nasıl pagan Romalılar ağaca veya ormana ruhlar atadıysa, nasıl Türk şamanlar kendilerini korumak için taşları üst üste dizerek o taşların ruhlarıyla bir geçit kurduğuna inandıysa bu da aynı şeydir. Ki şamanların kendisine ilginç gelen, özgün iyeleri olduğu taşları toplayarak kıyafetlerine taktığı da bilinmektedir. Taşların elbette mineral bakımından zengin olanları vardır ancak o mineralleri sindirim sisteminizce öğütmedikten sonra pek bir anlamı yoktur çünkü mineraller ancak bedeniminizin yapım ve yıkım etkinliklerine katıldıklarında bir önem kazanırlar. Doğadaki taşların mineral oranları genelde etkileşime girdikleri su kaynaklarıyla ilişkisi merkezinde önem arz etmektedir.

Taşlara benim de ilgim var çocukken bulduğum ilginç özellikle pürüzsüz yüzeyli taşları toplamayı severdim. Bir taşın güzel olması için iyesi olmasına gerek yok bana kalırsa, takması zevkli olabilir ya da görünüşünü sevebilirsiniz. Sonuçta bu taş mevzusunun nasıl bir mekanizmaya sahip olduğunu açıklayabileceğimiz hiçbir durum yok, bu sadece olması için inandığımız şey Camus'nün deyimi ile bilinçli zihnimizin dünyaya bakışında tamamen kayıtsız ve bilinçsiz bir evrenle karşılaşmamız karşısında yaşanan uyumsuzluğa getirilen insani bir çözüm. Camus bu tür inanç temelli çözümlere altında yatan temel isteklerden dolayı saygı duyar ancak hayatın tam potansiyelini görmeyi engelleyen, açık seçik ve dürüst olmayan bir yan taşıdığı için bunu reddeder. Ona göre insan sürekli kendi potansiyelini ve dünyadaki yerinin onaylayarak, dürüst bir kendilik bilinciyle hareket etmelidir çünkü, "Yaşamak, uyumsuzu yaşamaktır."

[mediumturk]

Türk, Tatar ve Altay mitolojisinde suyun koruyucu ruhu. Değişik Türk dillerinde Suv İyesi olarak da bilinir. Moğollar Usan (Uhan) Ezen olarak adlandırırlar.

[makalebox]

Türk, Tatar ve Altay mitolojisinde suyun koruyucu ruh. Değişik Türk dillerinde Suv İyesi olarak da bilinir. Moğollar Usan (Uhan) Ezen olarak adlandırırlar.

[seldagoktas]

GELİBOLU Ülkemizin Varoluş hikayesi… Öylesi bir kahramanlık yaşanmışlıklarına sahip ki Gelibolu dünyaya örnek, dünyanın imrenerek konuştuğu paha biçilemez bir destan. Kaç toprağa, kaç şehre nasiptir böylesi bir geçmişi olsun, Gelibolu şanlı zaferi ile mağrur ve gururlu. Denizcilerin göz bebeği Gelibolu, Marmara’yı, Ege’ye bağlayan çok özel noktada… Ege’ye ve Marmara’ya gidenleri eşsiz bir manzarayla ve destanla uğurlayan. Piri Reis’in, Mustafa Ali’nin Gelibolu’su. Gelibolu Yarımadası, Çanakkale Boğazı ve Saroz Körfezi arasında, güneye genişleyerek uzanır. Türkiye’nin kuzey batısında çok özel bir yere sahip yarımada, ülkemizin Avrupa kıtasının güney-doğusundaki son kara parçasıdır. İsim kökeni Galli Polis den geliyor anlamı : İyi ve güzel şehir demek. Hitit İmparatorluğunun M.Ö. 1200’lerde parçalanmasından sonra, Frigler ve Lidyalılar’ın Anadolu’ya göçü sırasında önem kazanmış. Tarihinde Sparta, Makedon, Bergama, Roma, Bizans ve en son TÜRK hakimiyetine girmiştir. Gelibolu konumu ile de stratejik. 1915’de Gelibolu Yarımadası Çanakkale muharebelerinde bombalanmış ve tahribata maruz kalmış. Gelibolu, 1923 Cumhuriyet dönemi başlarında il merkezi, 1926’dan sonra ilçe merkezine olmuş.

Gelibolu halkı, yaşamı seven, sohbeti zevkli, dingin, mahalle kültürünü koruyan, gelenekleri özel, huzur dolular.

İngiltere Veliahtı Charles ve Prens Harry 24 ve 25 Nisan 2015 tarihlerinde Gelibolu’na gelerek geleneksel törenlere katıldılar.

GELİBOLU GEZİLECEK YERLER Tarihi ile, dokusu ile, geçmişi ile, doğası ile, akvaryum koyları ile, yeşili ile, billur denizi ile, özel esen meltemi ile eşsiz Gelibolu. ÇANAKKALE ŞEHİTLER ANITI : Kahramanlık destanımızdır Çanakkale… Cumhuriyetimizin önsözüdür… GELİBOLU TARİHİ MİLLİ PARKI : Ülkemizin müthiş tarihi, mutlaka ama mutlaka herkes ziyaret etmeli. SEDDÜLBAHİR : Çanakkale Savaşının Seddülbahir Çıkarma mevkisi GELİBOLU KALESİ : Tarihi bir Liman Evliya Çelebi’nin notları şöyle ki : “6 köşeli Kale dik ve kesik kayalara kurulu, 70 kulesi, Kale içinde 300 ev, kethüda, cebeci başı ve topçu başı konakları, su sarnıçları, cami ve hünkar hazinesi” Kaleden geriye sadece 1 burcu kalmış durumda. Liman iki bölümden oluşup, denizle olan bağlantısını dar bir geçiş ayırmakta. Köprünün altından geçen küçük tekneler keyif dolu. PİRİ REİS MÜZESİ PİRİ REİS ANITI PİRİ RESİ KORDONU : Askeri Fabrika ile İskele arasında ki yürüyüş yolu. MEVLEVİHANE : Dünyanın en büyük Mevlevihanesi, Semahane’si oldukça görkemli. Görünce Galata Mevlevihanesine benzeteceksiniz. Günümüzde halka açık sema gösterileri ve etkinliklere ev sahipliği yapmakta. Mevlevihane, Tasavvuf Vakfı Çanakkale Bölge Temsilciliğini yürütüyor. Mevlevihane mimarisi ile de çok özel tarihi bir yapı. BÜYÜK CAMİ : Süleyman Paşa Cami olarak da biliniyor. AZEPLER NAMAZGAHI : Osmanlı döneminde sefere çıkanların sefer öncesi namaz kılıp, dua ettikleri yer GELİBOLU SAVAŞ MÜZESİ ATATÜRK KÜLTÜR MERKEZİ ANTİKA TRAKTÖR MÜZESİ : Türkiye’nin ilk traktör müzesi GELİBOLU FENERİ ve eşsiz manzarası inanılmaz ayrıcalıklı BAYRAKLI BABA : Etrafı bayraklarla dolu mistik bir türbe, Hamza Bey koyuna bakan yamaçta yeri. Günümüzde her zaman oldukça kalabalıkmış. Adak yeri olarak ilgi görüyor Bayraklı Baba. ÇİLEHANE : Bican’ın Muhammed iyesi’ ni yazdığı yer burası HALLAC-I MANSUR : Hamzakoy Kavşağında yeri. Makamın biri bir kadına aitmiş. FENER KAYALIKLARI FENER FALEZLERİ HAMZAKOY : Harika kumsalı ile çok güzel FENERALTI SAHİLİ : Denize girmek için ideal sahil EĞRİTAŞ : Denizi çok güzel SAROS SAHİLİ : Tertemiz bir doğa ve sahil SAROS KÖRFEZİ BEBEK KAYALIKLARI BÜYÜK KEMİKLİ BURNU KÖMÜR LİMANI MORTO KOYU : Doğal ve bakir KİLİTBAHİR KÖYÜ : Köy ve Fatih Sultan Mehmet tarafından inşa ettirilen yonca şeklindeki kalesi ile görülesi. GÜNEYLİ KÖYÜ : Gelibolu’nun özel yerlerinden Saros ve civarları dalmak ve su sporları yapmak isteyenlerin ideal cennet köşeleri BOLAYIR : Namık Kemal’in dizeleriyle misafirlerini ağırlayan Bolayır’dan hem Ege’yi hem Marmara’yı aynı anda görme şansınız var. Bolayır sahili bakir görünce “bozulmasa hep böyle kalsa” diyececiğiniz güzellikte.

BİGALI KÖYÜ

Çanakkale destanımızın en önemli mekanlarından Bigalı Köyü, tarihe ve Cumhuriyetimize imza atmış olma özelliği ile çok önemli. Köy Askeriye tarafından yenilenmiş. Atatürk’ün Çanakkale Savaşı sırasında karargah olarak kullandığı ev müze haline dönüştürülmüş. Tüm köy evleri, köy sokakları bayraklarımızla dolu.

GELİBOLU NE YENİR?

GELİBOLU’da BALIK MEVSİMLERİ OCAK-ŞUBAT-MART : HAMSİ – İSTAVRİT – LEVREK NİSAN-MAYIS-HAZİRAN : MENEKŞE – İZMARİT – TEKİR – BARBUNYA – SARDALYA TEMMUZ-AĞUSTOS-EYLÜL : KARAGÖZ – İŞKİNO – MELENUR – ÇİNEKOP – KILIÇ – İSKAFROZ EKİM-KASIM-ARALIK : LÜFER – PALAMUT – TORİK – KEFAL – ORKİNOZ

İLHAN RESTAURANT : Deniz ürünleri çok leziz, Ahtapot Izgarası, deniz börülcesi tavsiyedir GELİBOLU BALIK RESTAURANT : Mezeleri ve balıkları ile özel bir mönü ORFOZ HOTEL RESTAURANT : Güneyli köyü deniz kenarında, günlük balıkları ve mezeleri leziz bir adres ZAFERLER : Peynir Helvası, Peynir, Bal ve Reçelleri asırlık lezzetler, ançüezleri, sardalye konserveleri, zeytinyağları oldukça güzel DENİZ ÜRÜNLERİ BALIK ÇORBASI GÜNLÜK TAPTAZE BALIKLAR DENİZ BÖRÜLCESİ ASMA YAPRAĞINDA SARDALYA KALAMAR DOLMASI KALAMAR SALATASI KARİDES GÜVEÇ DENİZ TARAĞI TAVASI LAKERDA MİDYE PİLAKİ GELİBOLU LOKUMU : Mayalı Hamur ile yapılan bir lezzet SİMİT LOKUMU TAVUKLU MANTI AKITMA PEYNİR HELVASI MEVLEVİ HELVASI MEVLEVİ MACUNU EV BAKLAVASI

GELİBOLU NE ALINIR? ACILI SOS ÇANAKKALE DOMATES SALÇASI ZEYTİN ZEYTİNYAĞI ZEYTİN EZMESİ KEÇİ PEYNİRİ TARHANA ACILI TARHANA EV ERİŞTESİ MURABBA (şekersiz) GÜVEM MARMELADI ÇITIR KABAK REÇELİ PORTAKALLI HAVUÇ REÇELİ

FOTOĞRAFLAR – PHOTOS

GELİBOLU GELİBOLU Ülkemizin Varoluş hikayesi... Öylesi bir kahramanlık yaşanmışlıklarına sahip ki Gelibolu dünyaya örnek, dünyanın imrenerek konuştuğu paha biçilemez bir destan.

[reachingforthedivine]

Víz Anya, Goddess of Water

[mediumturk]

lüzumsuz bilgiler

sokak ansiklopedisi

[reachingforthedivine]

Víz Atya, God of Water