#spaceman sandler

[aleksandrasieczka]

#3: Z dziennika popkulturowego (03.03.2024)

"Astronauta" nauczył mnie, że nutella ukaja poczucie samotności u wszystkich plemion, a ludzie tęsknią dopiero wtedy, gdy tej drugiej osoby akurat uporczywie nie ma. I to kłamstwo - że mnie tego nauczył - bo to prawda bolesna i nie zawsze prawdziwa, ale niestety nazbyt często prawdziwą jednak jest. Taka też jest ta opowieść, bo mówi nam o rzeczach, o których słyszeć pewnie nie chcemy, że jesteśmy egoistami, że mnóstwo w nas poczucia winy, że ciągle szukamy odkupienia, żeby zastąpić je kolejnym bólem czy inną rozpaczą.

Ale "Astronauta", który interpretuje powieść Jaroslava Kalfara nie jest przełomowo egzystencjalny. Porusza, złapał mnie za gardło w punkcie kulminacyjnym, ale ma i uproszczenia, i momenty słodkie. Skakunopodobny kosmita tuli się do słoika ichniejszej nutelli, która jednak zdaje się mieć magiczne właściwości. Smakuje jak dom, nawet jeśli dom to aksamitne larwy. Z egzystencjalnego przybicia umiejętnie wytrąca dysonans, który powoduje wygląd postaci i to, jak się wypowiada.

Jajka to bowiem komórki jajowe ptasiego gatunku, żona tytułowego astronauty jest przez kosmitę tytułowana per samica, a on sam jest dla niego chudym człowiekiem. Koncept imienia zdaje się nie występować w jego plemieniu, a jednak w końcu je przyjmuje - w akcie, który chwyta za serce (przynajmniej mnie, ale może robię się sentymentalna). Tak samo zresztą uświadamiam sobie, że jestem już w trzecim akapicie, a nie zająknęłam się nawet słowem o tym, o czym w ogóle jest ten egzystencjalny-ale-nie-aż-tak "Astronauta". I uznajmy, że to celowe, bo o fabułę to tutaj średnio chodzi.

Jakub Procházka od ponad pół roku przebywa w przestrzeni kosmicznej realizując samotną misję - ma zbadać obłok Chopra i wyprzedzić w tym wyścigu koreański zespół. Co z tego, że Jakub (Adam Sandler) jest u progu przełomowego odkrycia, jest na ustach całego czeskiego narodu, jak jednocześnie jest najsamotniejszym człowiekiem na ziemi. Żona, Lenka (Carey Mulligan), która jest w zaawansowanej ciąży, nie odbiera od niego telefonu, nikt mu nie chce nic powiedzieć, a przecież Czechconnect miał być szybszy od prędkości światła i całkowicie bezawaryjny. Wtedy właśnie na pokładzie Jana Husa 1 (no bo jak inaczej miałby się nazywać czeski statek kosmiczny!) pojawia się przerośnięty skakun, który jest zafascynowany samotnością i duszonymi przez Jakuba emocjami.

W "Astronaucie" fascynuje nie tyle co zetknięcie dwóch całkowicie różnych kultur, ale przede wszystkim to, w jaki sposób kosmita (ciągle ze sobą walczę, żeby nie zdradzić jego imienia) działa na wspomnienia Jakuba. Wyzwala je w jego umyśle, ale nie do końca w takiej formie, w jakiej faktycznie je pamięta - lub nie pamięta, bo kosmiczny pająk kreuje obrazy na bazie tego, co zostało opowiedziane zgodnie z ładunkiem emocjonalnym. Poza tym, że same wizje otwierają oczy i Jakubowi, i nam, uświadamiając ludzki egoizm, pogoń za czymś, co w ogóle nie powinno być ważne, ale przestaje być dopiero u progu katastrofy czy utraty, to istotny jest sam aspekt wizualny. Impuls do strumienia wspomnień posyła pająk, a więc i to, jak wyglądają. Wgląd do przeszłości dostajemy przez tunel, obraz jest nieco rozszczepiony, momentami prześwietlony, niczym w pajęczym spojrzeniu, które korzysta z warstwy odblaskowej - stąd te bliki, barwne plamy, raz za razem rozlewające się po ekranie. Pamiętamy to, co chcemy, jak chcemy i nie zawsze wiemy, jak na te nasze wspomnienia patrzeć.

(Jakub Procházka to najsamotniejszy człowiek na świecie, ale nie trzeba być w kosmosie, żeby tak się poczuć. Skakun-psychoterapeuta uczy tego, co ważne, a co tak bardzo się gubi w pogoni za ambicjami, marzeniami czy - jak również tu - wymazaniem poczucia winy za to, kim był ojciec. Wątek polityczny zarysowuje czasy, w jakich rozgrywa się "Astronauta". Sandler w poważniejszym kinie daje radę, a głos skakuna jest taki spokojny, wyciszający, że chce się wejrzeć w głąb siebie).

[freshmoviequotes]

Spaceman (2024)

[allsystmsred]

Spaceman | March 1 on Netflix

[imagine-darksiders]

My ass is not fucking crying over an alien spider

[apara-dise-penguin]

Adam Sandler & Carrey Mulligan in Spaceman.

[sockysblog]

If you are looking for a great movie about isolation, love, generational trauma, space, and giant spider I really can’t recommend Spaceman (2024) enough

[crybabyshai]

Fricken terrified of spiders, their legs make my insides curl up, but Spaceman made me love a giant spider and I'd get a hug from that lil fella any day

[cyangansey]

[lonely--seeker]

Was no one going to tell me about the huge sweet alien spider in a new Adam Sandler movie or was I supposed to find out on my own

[edwardashley]

[lesbitorte]

Crying over Adam Sandler's emotional support space spider

[themenaceofalderaan]

čumblre, viděl tu už někdo film Spaceman s Adamem Sandlerem? pokud ne, basically:

český astronaut ve vesmíru

potká obrovskýho pavouka

kterýho pak deprimuje svýma komplexama

následně pojmenuje ho po týpkovi, co sestrojil orloj

ve flashbacích romantizují pobyt v řepkových polích

Česi zázrakem dominují vesmírnému průmyslu

co se mi líbilo:

pavouk ve vesmíru

co se mi nelíbilo:

nulová zmínka o Kofole :(

(film je založen na knize Kosmonaut z Čech)

[still-lost-in-chaos]

I can't believe an Adam Sandler movie about a spider caused me to ugly cry

[trendfilmsetter]

First look at Netflix’s upcoming film SPACEMAN directed by Johan Renck. Starring

Adam Sandler

Carey Mulligan

Paul Dano

Isabella Rossellini

Kunal Nayyar,

Releasing on Netflix March 1st

[soraskyecinema]

Spaceman //Johan Renck // 2024

[deramin2]

Watched "Spaceman" (2024) tonight starting Adam Sandler, Carey Mulligan, Kunal Nayyar, Isabella Rossellini, and Paul Dano tonight and absolutely loved it. Will be sitting with that one. It was like a long introspective poem on eBay it means to be human and how people create their own loneliness and how to break out.

Adam Sandler not a fan of Adam Sandler's comedy, especially the early work he's known for, but hot damn does he do great dramatic work on weird intense films about how self-centered men destroy their own lives. (Love Uncut Gems (2019) too.))

This is the most polarized ratings distribution I've ever seen. Peeler either loved it (correct answer), or hated it (reviews show they didn't understand it at all and it wasn't their taste).

Best comparison I can make is: What if 2001 A Space Odyssey had a giant spider space alien therapist instead of a murderous computer and was mostly sad but ultimately refused to stay sad?

This felt very Ursula Le Guin's Hanish cycle like "Rocannon's World" and "The Left Hand of Darkness." Or Octavia Butler. The sci-fi is there to frame human introspection.

"If you're going through hell, keep going" the movie.

Warnings:

Spiders: a main character is a gigantic black hairy spider alien, (friendly).

Vertigo: the camera is always slowly rotating for virtually the entire film and intentionally a little disorienting.

Loneliness and isolation: main theme.

Pregnancy loss: short section of part memories.

Unreality: not entirely clear if the events are real or hallucinations. Very dream-like. Memories dug up and reexperienced.