Tumgik
#space oditty
Text
Breathe
Ground control to Major Tom,  your ship is wrecked your signal’s gone.
Is it true that you’re still out there? You’re still breathing? Cuz our hope, it sure is leaving us, in fact it left us long ago. Pray, is it death that’s wreathing you,  with toxic shades of its cold breath? Not even wheezing reaches our scared ears. Please release our fears we want to cease to shed our bitter tears.
Breathe for us, give us something to believe in.
Major Tom to ground control, the solitude, the angst,  it sure did take its toll. Can you hear me? Is it me or just my soul, screaming for relief. Drifting around in my space suit, the ship is gone, and I don’t know how it’s even come this far, but maybe I am happy for the way this journey changed my route.
Tell my future wife, I know that I just won’t survive. I want your help but I can’t reach you, and I know you sure don’t wanna hear a dead man rant. I’ve had enough, my suit says tanks are empty. Now I wanna see the things they always said I can’t see.
I’m gonna breathe, take off my helmet, stare into the sun, for one last first time, not too shy for once, now my end has just begun.  Breathing in the nothingness of time and space, about to meet my cruel maker
I can’t wait to feel his hate.
6 notes · View notes
youngnoodle · 7 years
Photo
Tumblr media
David Bowie in Paris, 1977
1K notes · View notes
cynozurka · 4 years
Text
the opening to valerian was great and it was all downhill from there
8 notes · View notes
kiuntisss · 8 years
Photo
Tumblr media
sa vie était comparable à son paquet de cigarette. tous ces mégots qu'elle écrasait dans le cimetière de ses objectifs comme elle écrasait sa vie par sa propre volonté...
17 notes · View notes
bogotaisburning · 4 years
Text
Kansai Stardust
Tumblr media
Por: Diana Galindo C.
Camaleónico, extravagante, contracorriente, genio, revolucionario, andrógino, singular, uno en un millón, adjetivos que se quedan cortos para describir a su majestad David Bowie, pero este articulo quiere conmemorar la contribución que hizo uno de los diseñadores más prodigiosos que trabajó a su lado. Kasai Yamamoto, nació el 8 de febrero de 1944 en Yokohama y murió el pasado 27 de julio de 2020. Fue el primer diseñador japonés que realizo un desfile en Londres en el año 1971 y uno de los precursores de la moda contemporánea; sus influencias van desde lo más profundo de la cultura japonesa retomando el concepto teatral kabuki (termino japonés que se refiere a una práctica teatral empírica) y adaptando conceptos de “avant garde” (vanguardismo).
Según se cuenta antes de su gira con su según disco Space Oddity producido en el año 1969 Bowie fue en busca del renombrado diseñador a su showroom y tras hacer contacto con él queriendo adquirir algunas de sus prendas para presentarse en el escenario. Durante uno de los conciertos y tras bambalinas el cantante le pidió a Kansai una colaboración para lo que serían sus siguientes dos giras Ziggy Stardust (1972) y Aladdin Sane (1973).
La admiración mutua de estos artistas resultó en la creación de algunos de los atuendos más icónicos del cantante como lo fueron la capa blanca llena de iconos kenji (tipo de escritura japonesa), el kimono de tigres, el enterizo negro de líneas plateadas sobredimensionado en las piernas y varias lycras satinadas que acompañaron éxitos como Space Oddity, prendas que hicieron a Bowie transcender más allá de las fronteras del género.
Kansai, luego de llegar a la cúspide de su carrera y posterior a sus colaboraciones con Bowie se interesaron en su trabajo varios artistas de la industria de la talla de Elton John y Stevie Wonder. Su estilo se destacaba entre los diseñadores japoneses de su época que exponían mayormente una estética minimalista, los colores saturados, su afición por la vestimenta del samurái como el kimono y su aprecio por resaltar su cultura lo llevaron a numerosos desfiles alrededor del mundo. Así mismo el director creativo de la firma Louis Vuitton monsieur Nicolas Ghesquière lo invito a colaborar para su línea femenina, uno de sus últimos proyectos.
Infortunadamente como se menciona anteriormente la vida nos quitó la oportunidad de seguir viendo sus majestuosos y singulares atuendos. No sin antes haber marcado la historia de la industria artística. Gracias por tu legado y por hacer parte de esta odisea en el espacio.
0 notes
guardianasdelrpg · 5 years
Note
Vengo a felicitar a foros como Renegade, Star Guardian Rpg y Space Oditty, por demostrar que da igual si son 8 u 80 usuarios; se puede tener una actividad constante en el tiempo, dedicación a esos usuarios y no tener que cerrar a los dos días. Siguen acumulando sus meses de actividad, siguen anunciándose y se nota que le ponen esfuerzo. Espero que estos ejemplos ayuden a los que empiezan a no rendirse y no tirar su foro a la basura, ¡mucho ánimo a todos! ¡disfruten de sus creaciones!
┏━━━━•❅•°•❈•°•❅•━━━━┓❍                     𝐽𝑎𝑛𝑛𝑎                   ❍┗━━━━•❅•°•❈•°•❅•━━━━┛
6 notes · View notes
etimobeldad · 5 years
Text
Bowie 2001 o la aulteración del arte
“Es una película con el soundtrack de la música de Bowie”
  Esa es la primera y única referencia que recibí sobre “Bowie 2001: A space oddity” y solo pensé es una gran idea. 
 Bajo esa premisa hay que esforzarse para hecharlo a perder y enserio que se esforzó el DJ Fritz Von Runte con su trabajo “Bowie 2001: A space oddity”.
     El público general comprende que la obra de un artista se encuentra sujeta a la interpretación y seria estupido discutir interpretaciones pero no es lo mismo la interpretación que la manipulación y este caso la obra de dos artistas se vio corrompida al ser manipulada por el genio malvado de Fritz Von Rute quien sin un mínimo de respeto y escrúpulos decidió mezclar dos obras que históricamente gozan de cierta relación pero no se concibieron para ser mezcladas.
El retirar la historia de una película y reducirla a una serie de imágenes creo es una ofensa para cualquier autor y encima de eso imponer un soundtrack “a tu gusto” es como lo acabo de expresar “un gusto personal” que debe evitarse salga al mercado.
    Es incuestionable que al pensar en David Bowie una serie de imágenes invaden la mente del lector probablemente entre ellas algunas relacionadas al tema espacial y obviamente “Sapce Oditty” un gran éxito de David Bowie que llegó a los primeros sitios de popularidad bajó la euforia de la carrera espacial e inspirada en la película de Kubrick, evidente en la cabeza de cualquiera mezclar ambas cosas suena bien pero si nos detemos a racionalizar un momento podemos cambiar de opinión: 
Silenciar la banda sonora a una película ya realizada es como una captura de pantalla y la usarla para un meme.
 Invadir la cinta sonora con un remix de tu autoría es descalificar el trabajo del autor, incluso del músico que no diseñó su obra para sonorizar esa serie de imágenes. 
    No me opongo que alguien realice un mix de David Bowie, con esa idea yo dudo entienda a Bowie, como notaran es un juicio subjetivo el que expreso aquí por ende considero ilógico descalificar el acto, no me molesta que alguien coloque escenas de su película favorita con música de David Bowie al fondo, claro que esto me parece un trabajo mas adecuado para youtube y sin monetizar el video pero si me molesta que adulteres dos obras reconocidas con tu visión y además lo edites en DVD como si fuera un producto digno del mercado.
DJ Frit Von Runte acapara las cámaras remezclando otros artistas sin aportar algo al medio musical, no debería de llamar la atención si no estar en un bar de esos que rinden homenajes con el afán de vender cervezas, saludos al foro Bizarro.
 Sin mas que agregar espero esta nota sea una pauta reflexiva sobre la ética en relación a la obra de un artista, primordialmente a obra reconocida, es importante señalar que antes editar era un reto sin embargo al día de hoy el exceso de herramientas digitales nos conlleva a remarcar los límites éticos en favor de la humanidad.
     Yo no apoyo el consumo de drogas pero recomiendo en caso de exponerse a esta obra cualquier sustancia que altere la percepción de manera considerable es de ayuda para enfrentar esa locura.
5 notes · View notes
justlookingvm · 5 years
Text
Tessa’s Speech WoF London Aug 7, 2019.
Thank-you so much for being here. I truly appreciate you taking the time.
I had the privilege of attending Col. Chris Hadfield’s ceremony yesterday in Sarnia. And not only is he brilliant and articulate, the man can also sing. He sand a great rendition of Space Oditty and I thought, I mean I don’t know if we have to do an interpretive dance (Scott does a hoe-down) but I don’t know where we go and at Scott’s ceremony today he spoke so eloquently about the influence and the impact that Ilderton has had on his career and on his life. And it was an honour to witness that and I’m absolutely thrilled to be here with each and every one of you to celebrate this hometown star that has such meaning and significance. Thank-you Jeffrey and to the Walk of Fame for hosting us here.
If I’m honest, when we started planning this event, a huge part of me wanted to hire some actors to pretend to be my friends and family and community members because I felt so guilty asking anyone to spend their cherished time or energy celebrating us. I mean you guys have spent 22 years doing just that. The guilt was so real that I have to say that now as I look around this room and I see so many familiar faces. I’m glad. I’m glad you’re real. I’m glad you’re my friends. I’m glad that you are community members who are contributing in such relevant ways to London.
Chris mentioned yesterday that, he quoted the Wizard of Oz and Dorothy saying “there’s no place like home”. And it’s true, London is home. This is where my dreams began. Every part of my aspirations and my career, well that’s imbedded in the fabric that is London. And it’s everything that London stands for. It’s inclusivity and acceptance and unconditional love, it’s fairness. It’s everything that makes me so proud to hear, representing Ilderton, representing London, representing Canada. Tessa Virtue and Scott Moir and that’s never been lost on us.
I’d like to take a moment and thank Scott personally, I mean we can do this on our own time but (he does a body laugh), also would be a very very long speech. But, thank-you for making it so easy to be your skating partner, your friend, and your number one fan. I was inspired by you every single day. As an athlete, and Marie France and Patch can attest to this, I’ve never met someone so dedicated, so driven, so committed to the process, so passionate, and as a human, I’ve never come across anyone so thoughtful, so compassionate, so generous. And it’s easy to see how you captivate audiences, and it’s so easy to understand how everyone in this room, everyone in these communities has grown to love and adore you.
Giving back to the London Women’s Abuse Centre here is London is so necessary, yet so needed. You are on the front lines of making a difference in the lives of so many people. Thank-you for your contributions to this community. Thank-you for being the safe place for so many women and children in need. We all applaud you.
I still get congratulatory cards from some of my public school teachers from here in London. I get emails and phone calls and text messages from people who have made their mark on my career over the years. And that’s everyone from my first dance teacher, my neighbour on the street growing up, it’s my brother’s friend who helped me as a baby and gave me his beer after we finished competing in Pyeongchang. This room is full of so many people who have really made it easy to be thankful. Made it easy to take centre ice and not feel alone.
(Tearing up and voice breaking) Thank-you to my family, you guys are the best and I can’t wait to celebrate with you and like we always do with a dance party probably. But it’s your sacrifice, your love and your patience and understanding and generosity and I’ll continue on later at home.
Thank-you everyone for being here. I hope this symbolizes the journey of hard work and something we’ve been talking about a lot lately, just the fulfillment in that, in the process, not just the medals and the success but what it takes to get there. And I hope this sets an example.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=5&v=-3cXTG0y6As
8 notes · View notes
thisisnotahetship · 5 years
Text
10 Songs I’d Never Skip
Tagged by @lookthatway and @burning--amber thank you, i love sharing music 😍 
Unforgettable - Nat King Cole 
Wuthering Heights - Kate Bush (this woman is a fever inducer)
In The Backseat - Arcade Fire
All Of Me Wants All Of You - Sufjan Stevens
Speak Low - Sarah Vaughan or Peggy Lee (this one happens to be the song I associate the most with Spock post-Generations T__T)
Reverie for oboe and harp - Debussy
Space Oditty - David Bowie (classic)
Mr. Blue Sky - Electric Light Orchestra
Into The Mystic - Van Morrison
Mind Mischief - Tame Impala
tagging without pressure @idkipoststuff, @deadpanwalking, @bllbabaggins, @peridotsarelongterm, @nonbinarysaavik (i really really loved your tos spirk playlist <3)
12 notes · View notes
blogdopaiollab-blog · 5 years
Text
Dia 7
Hoje foi dia de Spelling Bee (Soletrando), Hot Wad (Batata Quente), Pesquisa das Palavras que serão usadas no Calendário do Advento e Gravação de Áudio do Space Oddity (está quase pronto).
Algumas das palavrinhas do Hot Wad que usamos estão aqui no Dicionário Pictográfico.
Wish - Pedido/Desejo
"When you wish upon a star
Makes no difference who you are
Anything your heart desires will come to you" (Tema da Disney para o desenho Pinocchio)
Quando você pede a uma estrela
Não importa quem você seja
Tudo que seu coração quiser virá até você
Tumblr media
Astronaut - Astronauta
The astronaut sang: "... here am I sitting in a tin can far above the world." (verso da música Space Oditty do David Bowie)
O astronauta cantou: "... aqui estou sentado nessa lata bem acima do mundo"
Tumblr media
(Imagem do livro ilustrado por Andrew Kolb para a música Space Oddity)
Xmas/ Christmas - Natal
We are working on the Advent Calendar for Xmas!
Estamos trabalhando no Calendário do Advento para o Natal!
Tumblr media
Só para quem ainda não sabia (poucos) seguem os sons das letras do alfabeto em inglês:
Tumblr media
Miss you already!
Já estou com saudades de vocês!
2 notes · View notes
unfisher · 6 years
Text
Любимые песни
Всем йо-хо-хо
Решила сегодня поделиться самой затертой частичкой моего плейлиста
1. David Bowie — “Space oditty“
Классика рок-н-ролла, которую просто стыдно не знать. Да и будем честны, все же в восторге от майора Тома и его путешествия
2. Pixies — ”Where is my mind?“
Любимая песня, которая послужила саундтреком к любимому фильму, снятому по любимой книге (может быть, и эти списки когда-нибудь составлю, вы отпишитесь, если интересно)
3. Все те же Pixies — “Greens and blues“
Просто состояние души, наверное, по жизни. Спасибо любым мистическим и не очень силам, что я на момент знакомства с этой песней знала английский, поэтому и увидела себя между строк.
4. Ляпис Трубецкой — “Огоньки“
С 12-13 лет я праздную каждый Новый год в абсолютном одиночестве, так что тогда эта песня послужила для меня недюженной поддержкой. А сейчас “во дни сомнений, во дни тягостных раздумий“ слушаю даже летом.
5. Дайте танк ! — “Утро“
Просто наша общая с Сашей песня
6. The Bloodhound Gang — “Fire, water, burn“
Еще одно состояние души
7. Pete and the Pirates — ““Mr. Understanding“
Давайте я просто процитирую: “If you really want to understanding, you should talk to mister Understanding” Наверное, просто помогает понимать этот мир.
Если честно, в этот список должны войти все 3 студийных альбома Nirvana, туча песен Red hot chilly peppers, заеженный Radiohead и прочее, прочее, прочее. Постараюсь периодически вбрасывать в свой бложик что-нибудь музыкальное, чтобы еще больше передавать настроение и мысли.
2 notes · View notes
andromeedaa · 6 years
Text
   “Diane tenía razón. El mundo está cambiando, la música está cambiando, las drogas están cambiando, hasta los hombres y mujeres están cambiando. Dentro de unos años no habrá hombres ni mujeres, sólo personas” Trainspotting (1996) Película dirigida por Danny Boyle, Reino Unido, Flim4 Production[DVD]
  Nota del Autor: Se le ha facilitado una playlist el cual le hará más placentera la lectura y lo llevara a disfrutar el recorrido por el GlamRock. No olvide ponerle play. (Pique aquí para acceso rápido)
Boas de plumas, plataformas, glitter como decoración en el cuerpo que te hacen parecer extraterrestrial y elementos teatrales fue lo que basto para que los nuevos músicos de los años 70, se reinventaran en cada show, creando un alter-ego que conquistaría a las masas las cuales aclamarían por más; A esta época de invención y renovación de los músicos, en donde el maximalismo estaba en su esplendor se le conoce como GlamRock.
Decir GlamRock es sinónimo de maquillaje, lentejuelas, andróginos con toques futuristas y música que expresa sensibilidad y libertad hacia la bisexualidad.
La transición de finales de los 60 e inicios de los 70 dejo una brecha generacional en donde los jóvenes ya no les interesaban la revolución creada por movimiento hippie; Estos nuevos jóvenes necesitaban identificarse con nueva música, crear su propio movimiento y gracias a Marc Bola y su boa de plumas surgió el GlamRock. Se puede decir que fue el primer género musical apolítico, en donde la estética era lo fundamental.
Marc Bola en los años 60 tenía una banda estilo hippie en Londres Inglaterra, el a darse cuenta de la brecha generacional tuvo la brillante idea de reinventar su estilo y para inicios de los 70 cambio el nombre de la banda a T.rex adoptando un estilo musicalmente más juvenil con letras romántico-sexuales y en lo estético tomo la famosa boa de plumas que la hizo acompañar con una vestimenta colorida y un poco de glitter debajo de los ojos.
Tumblr media
Al mismo tiempo en que Bola estaba en la cúspide del GlamRock lleno de glitter, David Bowie apareció a los ojos del público y al igual que Marc Bola, Bowie paso por una transición de estilo musical y estético. Inicio en el mundo de la música con un estilo Folk, fue en su segundo álbum de estudio “Space Oditty” en donde experimento con un estilo diferente al resto, pero no fue hasta su tercer álbum “The man how sold the world” en el que Bowie empezó a sorprender al mundo, ya que la portada de este álbum, aparece él recostado en un sillón vestido de mujer. Bowie se atrevió amostrar la armonía entre lo masculino y femenino.
  Al otro lado del mundo en Estados Unidos aún no estaban preparados para la ola del Glam y el álbum de Bowie tuvo que ser censurado la portada se cambió por un dibujo animado de un vaquero.
El movimiento del GlamRock en Estados Unidos fue tomado de manera diferente, fue un horror teatral un Glam-Oscuro en donde Alice Copper encabezo este movimiento.
Marc Bola y David Bowie nos compartieron un poco de su universo cósmico, ya que sin ellos el GlamRock no existiría como ahora lo conocemos. Los dos surgieron al mismo tiempo y sus egos los llevaron a la famosa Glam War, que cuando Bola estaba en clímax de la lista de popularidad llegaba Bowie y lo desplazaba, estos dos personajes estaban en constante lucha del reinado Glam. Pero todo tiene un fin, Bola cayo en los excesos de rockstar y fue en declive dejando a Bowie como el Rey del Universo Glam.
Así gracias Bola y Bowie se dio inicio a la era en que la música no estaba completa si no venía acompañada de una estética visual llena de lentejuelas. En donde bandas como Roxy Music, Gary Glitter, Suzi Quatro, Elton John, Slade, New York Dolls no hubieran sido las mismas sin ese estilo Glam con botas de plataforma, telas brillantes y un estilo andrógino. En donde cada Show era un deleite para el público.
  GLAMROCK GLITTER Y SU ENCATO VISUAL. PARTE I BREVE HISTORIA DEL GLAMROCK  “Diane tenía razón. El mundo está cambiando, la música está cambiando, las drogas están cambiando, hasta los hombres y mujeres están cambiando.
1 note · View note
tiacalise1138 · 3 years
Photo
Tumblr media
🚀👩‍🚀 And the stars look very different today For here Am I sitting in a tin can Far above the world Planet Earth is blue And there's nothing I can do Space oditty - David Bowie #grignetta #bivaccoferrario #bivacco #mountainphotography #lunarmodule (presso Cima della Grignetta 2184 mt.) https://www.instagram.com/p/CU5qA-cM6Lj/?utm_medium=tumblr
0 notes
mabamaba · 7 years
Text
Niesamowitości!
​To niesamowite! Już dawno się tak nie podnieciłem wydarzeniem transmitowanym na cały świat. Wszyscy oczywiście trąbią o tym, że gdzieś w kosmosie fruwa Tesla, która zmierza w stronę nieznanego (bo na Marsa nie udało się jej niestety skierować). Mówi się też o sukcesie samego startu rakiety, ale to wszystko już wiecie. Spróbujcie spojrzeć na ten sukces (bo niewątpliwie nim jest) z perspektywy młodszego widza. 
Żyje na Ziemi koleś, którego wołają Elon.  Facet dorobił się niewyobrażalnie ogromnych pieniędzy – nieważne jak, ma górę hajsu i tyle. Z pewnością jako dzieci spoglądaliście w niebo i rozmyślaliście o innych planetach, o ogromie tej przestrzeni w jakiej się znajdujecie albo o życiu, które gdzieś tam może sobie istnieć. W moim przypadku takie przemyślenia kończyły się zakupami różnych atlasów albo szukaniem programów telewizyjnych na ten temat. Czytałem i słuchałem rzeczy, których nawet nie byłem w stanie pojąć jako dziecko, ale wkręcały bardziej niż dzisiejsze jointy (później zająłem się piratami albo chciałem być wiewiórką, ale o tym kiedy indziej). 
Dowiedziałem się o Łajce, dowiedziałem się o Armstrongu i o stacji orbitalnej Mir. Z czasem poznałem też Hermaszewskiego i marzenia o nieważkości zdawały się być na wyciągnięcie ręki. Dostałem nawet na któreś święta platformę startową dla promów kosmicznych z klocków Lego!  Przez całe życie wracał do mnie ten tajemniczy kosmos i rozpalał na kilka dni wyobraźnię, tak samo jak przedwczoraj. 
Tumblr media
“Pale Blue Dot” - najdalsze zdjęcie Ziemi z kosmosu, wykonane przez sondę Voyager 1. Sonda wystartowała z Ziemi w 1977 roku i obecnie jest najdalszym obiektem stworzonym przez człowieka i dryfującym po kosmosie. Dziś znajduje się mniej więcej w odległości 21 242 897 639 kilometrów od nas, nadal działa i oddala się z prędkością 61 146 km/h. 
Wróćmy teraz do gościa, który ma dużo hajsu. Mimo wieku nie zabił w sobie dziecka i ciągle potrafił marzyć, tylko w skali skrojonej na swoje możliwości. Postanowił on zrobić coś niezwykle odważnego nie tracąc przy tym poczucia humoru. Wziął swój największy samochodzik i wystrzelił go w górę, jak ja kiedyś ludziki Lego z procy. Wystrzelił go tak mocno, że nie musiał przyczepiać do niego spadochronu z chusteczki. Czasy się zmieniły, więc nie musiał zabiegać też o względy telewizji – przyczepił do niego kilka kamer by każdy na Ziemi mógł dokładnie obserwować czy cała operacja przebiega prawidłowo lub jak spektakularnie jego zabawka rozpada się na drobne elementy. 
Minęło kilka minut i zobaczyliśmy jak samochodzik z sukcesem zaczął dryfować po orbicie. Już w tym momencie widok zaparł dech w mych piersiach, a wyobraźcie sobie jak bardzo podjarałem się po chwili gdy na samochodowym komputerze dostrzegłem ten zabawny komunikat - Don't panic!  Dziecięce marzenie stało się faktem i nie było to marzenie samego Elona. 
Minęła jeszcze chwila a z głośników samochodu dryfującego w dal usłyszeliśmy Davida Bowiego z jego doskonałego albumu - Space Oditty – no po prostu lepiej się tego nie dało zrobić! Prawie zeszczałem się w gacie przy tym wszystkim, bo okazało się, że ktoś na Ziemi miał ochotę zrobić to tak jak ja! 
Co teraz? Teraz będziemy czekać i obserwować. Stream z samochodu urwał się po kilku godzinach lotu, jednak w każdej chwili Elon może zaskoczyć nas kolejnymi zdjęciami ze swojej zabawki. 
Tumblr media
Napis umieszczony w Tesli wysłanej w kosmos. 
Mieszkamy na pięknej planecie, żyjemy w cudownych czasach, realizujemy najskrytsze marzenia, jesteśmy doskonałymi ludźmi.
1 note · View note
guardianasdelrpg · 5 years
Note
considerable. ¿Conocéis algo?/ No conozco foros que tengan una cantidad increíble de usuarios (también depende de esa cantidad que busques). Te recomiendo Dreamcatcher, Star Guardian Rpg y Space Oditty, en estos siempre habrá alguien dispuesta a rolear con vosotr@s y varian de temática entre ellos.
Gracias por pasarte 💜
Syndra ⭐
1 note · View note
ketashaaa · 6 years
Text
This is Ground Control to Major Tom
David Bowie - Space Oditty
1 note · View note