#snuiven

[bramsnor]

Hoi Kato hier,

Ik heb vandaag door de sneeuw gesnuffeld, wat een leuke ervaring. Had de lange lijn aan en dan kan ik dus veel luchtjes verkennen. Ik heb de Tiendweg-Oost uit mogen stekkeren waar meestal veel collega honden lopen, maar vandaag was het rustig dus kon ik me heerlijk concentreren op van alles.

Bij elkaar zo'n zes kilometer luchtjes gesnoven, een stuk gezonder denk ik als wat veel mensen allemaal snuiven. Heb ook nog een dode gans gevonden, maar die Snor heeft hem maar laten liggen. Hij heeft al genoeg veren in huis zegt hij. We hebben namelijk nog twee vogels, maar die zijn soms irritant rumoerig. Die ene Fred dus, is flink jaloers op mij als ik met die Snor ligt te kroelen bijvoorbeeld.

Moet eerlijk zeggen dat ik wel eens vlucht voor die schreeuwert, Wilma daar in tegen is veel rustiger. Vanmiddag heeft het vrouwtje mij even begeleid bij m'n plas/poep loopje, was ik wel blij mee. Ze vertelde dat er toch behoorlijk wat lezers mijn blog volgen. Leuk dank jullie. Bij nieuwe ervaringen laat ik het weer opschrijven. Doei.

Kato🐕

[balirondreis]

Excursies Boeken Op Bali | WA +62 813-3748-0179

Excursies Boeken Op Bali | WA +62 813-3748-0179, Bali Excursies, Excursies Bali Nederlandse Gids, Prijzen Excursies Bali, Bali Excursie, Excursies Bali, Excursies Op Bali.

Bali Excursies is een ideale manier om de mooiste bezienswaardigheden, cultuur, natuur gebieden, steden en tempels te ontdekken. Met onze jaren lange ervaring en goede lokale connecties hebben wij unieke tours en excursies voor u samengesteld.

Deze tours en excursies zijn bij uitstek geschikt als bouwstenen om zelf uw ideale vakanties op het eiland Bali samen te stellen. We werken enkel met de beste nederlands sprekende gidsen en wij zorgen ervoor dat u alles tot in de puntjes is geregeld.

Met onze jarenlange ervaring en goede lokale kennis bieden wij u unieke tours en excursies. De tours en excursies die u bij Bali Rondreis kunt boeken varieren van snorkelen, watersporten en avontuur tot cultuur van Bali snuiven.

MetBali Rondreis, tonen wij u het echte Bali, Uw nederlandstalige gids op Bali, uw Bali Excursies op maat.

Waarom moet u boeken bij Bali Rondreis?

De belangrijkste redenen om een bij ons uw Excursies Boeken Op Bali

Vloeiend sprekend nederlandstalige gids en aparte chauffeur

Prive excursies en rondreizen

Meer dan 10 jaar ervaring

Excursies of rondreizen op maat mogelijk

Betaal pas bij de aanvang van de excursie

Fles water tijdens de tours

Moderne auto met airco

Reis op maat

Bali reis op maat, stel zelf uw route samen. Bij een reis op maat op Bali volgt u geen vooraf bepaalde route, vastgestelde activitieten, tours of Excursies. Een reis op maat van Bali Rondreis is echt een reis op maat.

U ontdekt Bali zoals u dat wilt en kunt u uw reis helemaal zelf samenstellen door uw wensen aan te geven. Dit kunt u doen bij het aanvragen van Een reis op maat.

Geef aan welke gebieden u wilt ontdekken, zodat wij kunnen zorgen voor een reisroute die daar langs gaat. Wij kennen het eiland goed, dus bieden wij daarbij een ruime keuze uit accomodaties, tours en excursies, lokale ervaringen en nog veel meer.

Zo kunt u op de plekken die u wilt zien en kunt u genieten van alle pracht dat Bali u te bieden heeft.

Excursies Boeken op Bali, neem contact met ons via mail: balirondreisboeken@gmail.com of WhatsApp +62 813-3748-0179

Excursies Boeken Op Bali

U kunt mij gemakelijk bereiken via

Whatsapp

+62 813-3748-0179 of >>KLIK HIER<<

+62 813-3748-0179 of >>KLIK HIER<<

+62 813-3748-0179 of >>KLIK HIER<<

Of klik hier

Instagram @BaliRondreis

Website www.BaliRondreis.com

[franciscovanjole]

Een ideaal boek voor de cadeaumaand

Zelden zo’n dun boekje gezien met zoveel gewicht

Ik deed het natuurlijk weer helemaal verkeerd maar dat realiseerde ik me pas achteraf. Ik was onverzadigbaar aan het time line snuiven op Instagram toen ik op een bookfluencer stuitte die een heel dun Frans boekje aanprees. Ik lees graag Franse boeken maar vanwege mijn beperkte mentale uithoudingsvermogen liefst heel dunne, ook al omdat ik tien boektitels achterlig op het schema om dit jaar 50…

[kikkerklasgbdes]

Wat een mooi seizoen... we gingen op stap naar het bos om de herfstsfeer op te snuiven. Juf Manja miste de kleuters al dus ging ze met ons mee :-)

We raapten kastanjes en bolsters, we zagen heel veel mooie paddenstoelen, eenden, een meerkoet en zelfs een reiger! Wat een prachtige vogel!

In de klas knutselden we ook een leuk egeltje.

Kijk hier naar alle foto's

[netherlandtop]

Ritalin Kopen Zonder Recept ✔️ Beheersing van Narcolepsie

⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩

Ritalin KOPEN ONLINE! ->KLIK HIER! Laagste prijzen!

KOOP ritalin ZONDER RECEPT! KLIK HIER OM IN TE GAAN, Gegarandeerd snelle levering wereldwijd. ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩ ⏩

Ritalin kopen online, Ritalin zonder recept, Ritalin apotheek, Ritalin recept verplicht, Ritalin kopen online Nederland, Ritalin prijs, Ritalin bestellen, Ritalin legale status, Ritalin bijwerkingen, ritalin kopen, ritalin bijwerking, ritalin drugs, ritalin snuiven, ritalin en alcohol, ritalin werking, wat is ritalin, bijwerkingen Ritalin, nadelen ritalin volwassenen, wat doet ritalin, ritalin bestellen, ritalin kruidvat, ritalin speed, ritalin verslavend, Koop Ritalin, Ritalin farmaceutische regelgeving, Ritalin alternatieven, Ritalin beschikbaarheid, Ritalin bijwerkingen, Ritalin dosering, Ritalin gebruik, Ritalin voorschrift, Ritalin medicijn, Ritalin veiligheid, Ritalin online apotheek, Ritalin snelle levering, Ritalin legaliteit, Ritalin import, Ritalin farmacie, Ritalin medicatie. Ritalin voorschriften, Ritalin therapie, Ritalin gezondheidszorg, Ritalin behandeling, Ritalin gebruiksaanwijzing, Ritalin goedgekeurde apotheken, Ritalin klantenservice, Bestel Ritalin, goedkope Ritalin, generieke Ritalin clonazepam, Ritalin dosering, Ritalin in Nederland, Ritalin zonder recept, Ritalin bijwerking, koop Ritalin zonder recept, Bestel generieke Ritalin, Ritalin medicijnen en alcohol, Ritalin gevaren, van Ritalin, koop Ritalin in Nederland, Frankrijk, Duitsland, België, Europa. MasterCard/Visa/AMEX/BitCoin/Echeck! Totale veiligheid! Snelle levering 24 uur! Ritalin gratis verkoop! Prijs, recensies, instructies, bijwerkingen.

Ritalin  - legale en snelle behandeling voor ADHD en narcolepsie

Ritalin legale status, Ritalin zonder recept, Ritalin farmaceutische regelgeving, Ritalin alternatieven, Ritalin beschikbaarheid, Ritalin bijwerkingen, Ritalin dosering, Ritalin gebruik, Ritalin voorschrift, Ritalin medicijn, Ritalin veiligheid, Ritalin online apotheek, Ritalin snelle levering, Ritalin legaliteit,

Ritalin Kopen Zonder Recept Online In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Eindhoven, Tilburg, Groningen, Almere, Breda, Nijmegen, Enschede, Apeldoorn, Haarlem, Arnhem, Zwolle, Zaanstad, 's-Hertogenbosch, Ammersfoort, Maastricht, Leiden, Dordrecht, Emmen, Deventer, Venlo, Helmond, Lelystad, Hoofddorp, Schiedam, Waalwijk, Oss, Alkmaar, Hengelo, Houten, Harderwijk, Kampen, Roermond, Spijkenisse, Terneuzen, Goes, Wijk bij Dyrstede, Oud Beierl

Ritalin kopen zonder recept veilig en eenvoudig online, lees de gids voor het behandelen van ADHD en narcolepsie legaal en snel, koop Ritalin zonder recept en krijg een effectieve behandeling zonder moeite, ontdek hoe je een veilige bestelling online kunt plaatsen, Ritalin kopen zonder recept, Ritalin zonder recept online, ADHD-beheer met Ritalin, Ritalin zonder recept in Nederland, veilige aankoop van Ritalin, Ritalin voor concentratie en focus, Ritalin voor ADHD en narcolepsie, Ritalin tabletten zonder recept.

[citytripsexpert]

De Perfecte Citytrip In De Herfst: Ontdek Verborgen Juweeltjes En Geniet Van Gezellige Pubcrawls

De herfst is het perfecte seizoen om op een citytrip te gaan. Terwijl de bladeren verkleuren en de temperaturen zachter worden, ademen steden een andere sfeer uit. Het is een moment waarop drukte afneemt en populaire toeristische bestemmingen rustiger zijn. Een citytrip in de herfst biedt de ideale gelegenheid om nieuwe plekken te ontdekken en te genieten van de charme die het seizoen met zich meebrengt. Of je nu houdt van cultuur, geschiedenis of gewoon de gezelligheid van een knusse stad, de herfst heeft voor iedereen iets te bieden.

Geniet van de Herfst in Europa

Europa biedt in de herfst een scala aan bestemmingen die ideaal zijn voor een ontspannen citytrip. Denk bijvoorbeeld aan steden zoals Praag, met zijn kronkelende straten en prachtige herfstlandschappen. Of wat dacht je van Wenen, waar de cultuur en geschiedenis je meenemen naar een andere tijd? De herfstsfeer maakt deze bestemmingen nog magischer.

Als je het wat dichter bij huis zoekt, zijn steden zoals Amsterdam, Brugge en Maastricht uitstekende keuzes. Deze steden stralen een unieke charme uit in de herfst, met grachten omzoomd door bomen met felgekleurde bladeren en gezellige cafés waar je kunt opwarmen met een kop koffie of een lokaal biertje.

Pubcrawls: De Perfecte Avondactiviteit tijdens je Citytrip

Na een dag van verkennen en cultuur snuiven, is er niets beter dan de avond afsluiten met een gezellige pubcrawl. Voor de liefhebbers van het nachtleven bieden pubcrawls de perfecte gelegenheid om verschillende kroegen en bars te ontdekken, terwijl je geniet van een breed scala aan drankjes en de lokale sfeer proeft.

Een pubcrawl is meer dan alleen van bar naar bar hoppen. Het is een kans om nieuwe mensen te ontmoeten, verhalen uit te wisselen en het nachtleven van een stad op een unieke manier te ervaren. Van bruisende steden zoals Dublin en Edinburgh, tot het gezellige en intieme nachtleven van kleinere Europese steden, een pubcrawl kan je citytrip in de herfst net dat beetje extra geven.

Verken de Verborgen Plekken tijdens je Citytrip in de Herfst

De herfst is een uitstekende tijd om de minder bekende plekken van een stad te verkennen. Terwijl de meeste toeristen zich richten op de bekende bezienswaardigheden, zijn er vaak verborgen pareltjes te vinden die een meer authentieke kant van de stad laten zien. Denk aan lokale markten, kleine musea, of rustgevende stadsparken die in de herfst op hun mooist zijn.

In steden zoals Parijs of Berlijn vind je talloze verborgen tuinen en pleinen waar je even kunt ontsnappen aan de drukte. De herfstkleuren maken deze plekken nog betoverender. De combinatie van rust, natuur en de charme van oude architectuur zorgt voor een onvergetelijke ervaring.

Cultuur en Geschiedenis: Een Duik in het Verleden tijdens je Herfsttrip

Voor de cultuurliefhebbers biedt een citytrip in de herfst een kans om musea, kunstgalerijen en historische locaties op een rustigere manier te bezoeken. In steden zoals Rome, Florence of Londen zijn de wachtrijen korter en is de sfeer ontspannen, wat je de ruimte geeft om de rijke geschiedenis van deze steden ten volle te waarderen.

Of je nu geïnteresseerd bent in kunst, architectuur of geschiedenis, de herfst is de perfecte tijd om de schatten van Europa te ontdekken zonder de zomerdrukte. Deze unieke ervaring zal je meer inzicht geven in het culturele erfgoed van de stad en je meer verbonden laten voelen met de lokale geschiedenis.

[defietssite]

Duo fietsen in verpleeghuizen vrijheid en verbinding

Duo Fietsen in Verpleeghuizen: Vrijheid en Verbinding In veel verpleeghuizen en verzorgingshuizen staat het welzijn van de bewoners voorop. De zorg voor ouderen gaat vaak hand in hand met verminderde mobiliteit, waardoor de buitenwereld moeilijk bereikbaar wordt. Toch blijkt er een innovatieve oplossing te zijn die ouderen weer de kans geeft om van de buitenlucht te genieten: de duo fiets. Dit speciale driewielige vervoermiddel, zoals de Van Raam Fun2Go, stelt ouderen in staat om samen met familie of zorgpersoneel op pad te gaan. Dit creëert niet alleen een gevoel van vrijheid, maar zorgt ook voor diepere sociale verbindingen en verbeterd welzijn. Samen de Natuur in: Vrijheid en Verbinding Duo fietsen worden steeds vaker ingezet in verpleeghuizen en verzorgingshuizen. Ze bieden ouderen de kans om samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan en frisse lucht op te snuiven. Deze speciale fietsen zijn ontworpen met stabiliteit en comfort in gedachten. Met hun driewielige ontwerp en de mogelijkheid om naast elkaar te zitten, kunnen ouderen samen met hun metgezel communiceren en genieten van een rit in het park of door de buurt. Dit is niet alleen goed voor het fysieke welzijn van ouderen, maar ook voor hun mentale gezondheid. Fietsen door de natuur geeft ouderen een gevoel van vrijheid dat ze vaak missen in hun dagelijkse leven. De beweging, frisse lucht en verandering van omgeving kunnen hun stemming verbeteren en stress verminderen. Door samen te fietsen, kunnen ouderen en hun begeleiders een band opbouwen, wat vaak bijdraagt aan een positievere ervaring binnen de zorginstelling. De duo fiets wordt dan ook gezien als een belangrijke toevoeging aan de zorgverlening, omdat het ouderen helpt om actief en sociaal te blijven. De Belangrijke Rol van Familie en Zorgpersoneel Een van de belangrijkste voordelen van de duo fiets is dat het familieleden en zorgpersoneel de mogelijkheid biedt om actief betrokken te zijn bij het welzijn van ouderen. Het is voor familieleden soms moeilijk om een zinvolle activiteit te vinden om samen met hun dierbare te ondernemen in een zorgomgeving. De duo fiets biedt hier een uitkomst: samen fietsen is een leuke en veilige manier om tijd door te brengen. Daarnaast biedt het zorgpersoneel een unieke kans om deel te nemen aan een activiteit die verder gaat dan de gebruikelijke verzorgingstaken. Fietsen met bewoners helpt niet alleen om een vertrouwensband op te bouwen, maar draagt ook bij aan het fysieke welzijn van de bewoners. Ouderen krijgen de mogelijkheid om te bewegen zonder dat ze zelfstandig hoeven te fietsen, wat ideaal is voor mensen met beperkte mobiliteit. Bovendien kunnen duo fietsen vaak worden uitgerust met elektrische trapondersteuning, wat het fietsen makkelijker maakt, zelfs op heuvelachtig terrein of tijdens langere ritten. Dit betekent dat zowel de ouderen als hun begeleiders kunnen genieten van een comfortabele en ontspannen rit, ongeacht hun fysieke conditie. Het Herontdekken van Vrijheid Voor veel ouderen voelt het leven in een verpleeghuis vaak beperkend. De verminderde mobiliteit en afhankelijkheid van anderen maken het moeilijk om het gevoel van autonomie te behouden. De duo fiets biedt een eenvoudige maar doeltreffende oplossing voor dit probleem. Het geeft ouderen het gevoel dat ze weer deel kunnen uitmaken van de buitenwereld, dat ze weer kunnen genieten van de dingen die ze vroeger zo graag deden, zoals een fietstocht maken. De duo fiets maakt het mogelijk om zonder stress of risico’s naar buiten te gaan. De ouderen hoeven zich geen zorgen te maken over het behouden van hun evenwicht of het navigeren door het verkeer, omdat ze altijd worden begeleid door iemand die hen helpt. Dit herwonnen gevoel van vrijheid kan een grote invloed hebben op hun kwaliteit van leven en hun algehele welzijn. Sociale Voordelen van Samen Fietsen Naast de fysieke en mentale voordelen van fietsen, biedt de duo fiets ook sociale voordelen. Voor veel ouderen in zorginstellingen is eenzaamheid een groot probleem. De duo fiets biedt een uitstekende gelegenheid voor sociaal contact. Het samen fietsen creëert een ontspannen sfeer waarin gesprekken gemakkelijk op gang komen. Of het nu gaat om herinneringen ophalen, nieuwe ervaringen delen of simpelweg genieten van elkaars gezelschap, de duo fiets bevordert sociale interactie op een natuurlijke manier. Het fietsen met een begeleider of familielid versterkt de onderlinge band. Dit kan leiden tot betere relaties tussen ouderen en hun verzorgers, wat op zijn beurt kan bijdragen aan een verbeterde zorgervaring. Bovendien biedt de duo fiets ook de mogelijkheid voor bewoners om samen met elkaar te fietsen, wat de sociale cohesie binnen de zorginstelling kan versterken. De Toekomst van Duo Fietsen in de Zorg De populariteit van duo fietsen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen blijft groeien, en dat is niet zonder reden. Het biedt een tastbare manier om de levenskwaliteit van ouderen te verbeteren, terwijl het ook de druk op zorgpersoneel verlicht. Met de voortdurende ontwikkeling van technologie, zoals elektrische trapondersteuning en verbeterde stabiliteit, zal de duo fiets waarschijnlijk een steeds belangrijker hulpmiddel worden in de ouderenzorg. Zorginstellingen die investeren in duo fietsen laten zien dat ze de waarde inzien van activiteiten die ouderen actief houden en hun sociale interactie bevorderen. Het helpt ouderen niet alleen fysiek, maar zorgt ook voor mentale stimulatie en sociale betrokkenheid, wat essentieel is voor hun welzijn. De duo fiets biedt ouderen in verpleeghuizen en verzorgingshuizen de mogelijkheid om de vrijheid en het plezier van fietsen te herontdekken. Door samen met familieleden of zorgpersoneel de natuur in te gaan, kunnen ze weer genieten van de buitenwereld en krijgen ze een gevoel van autonomie terug. Dit draagt niet alleen bij aan hun fysieke gezondheid, maar heeft ook een positieve impact op hun mentale welzijn en sociale relaties. Met de groeiende populariteit van duo fietsen in de zorg, lijkt het erop dat dit hulpmiddel een blijvende plek heeft in de toekomst van ouderenzorg.   Read the full article

[peterpijls1965]

The Red Devils - "Automatic" @ Moulin Blues Ospel 1993

The Red Devils moesten niet lang na dit optreden in Ospel hun zanger missen. Na een Europese tournee gebruikte Les Buttler thuis in Los Angeles een fatale speedball. Dat is een mix van cocaïne en heroïne die Buttler onder een aluminium papiertje verwarmde om de rook op te snuiven. Basen deed hij nooit op tournee. Hij stierf op zijn oprit.

Het Moulin Bluesconcert van The Red Devis bezocht ik destijds. Ik was minstens zo stoned en dronken als Les Buttler. Ik was 23.

De jongste gitarist van The Red Devils was 17. Mick Jagger is een fan van het eerste uur

[reneleijen]

Engeland: Elf-jarige sterft na hartstilstand tijdens TikTok-challenge

In Engeland is een 11-jarig jochie overleden die de zogeheten chrome-challenge deed op TikTok. Daarbij moeten giftige dampen worden gesnoven, uit spuitbussen of van nagellakremover of andere schoonmaakmiddelen. Het snuiven moet leiden tot een roes maar de jongen kreeg, tijdens een logeerpartijtje van vriendjes, een hartstilstand. Reanimatie in een ziekenhuis hielp niet, schrijft The Times of…

[jurjenkvanderhoek]

IN DE VOETSPOREN VAN VINCENT DOOR BRABANT

Hij heeft er nagenoeg een ontelbaar aantal stappen gezet. Vincent van Gogh, in de provincie Brabant. Fysiek heeft de tijd ze wel gewist intussen. Maar mentaal is het spoor nog te volgen. De schilder is er geboren en getogen, woonde daar de helft van zijn leven. Totdat hij ongedurig uitvloog naar plekken elders in Nederland en plaatsen over de grens. Maar altijd kwam hij terug op het nest. Lange tijd stond dat ouderlijk huis in Brabant. Of beter, bevonden zijn ouders zich in deze provincie. Daar waar vader Theodorus als dominee werd beroepen. In Brabant zette Vincent ook zijn eerste stappen op het pad van de kunst. Door zijn omgeving te beschouwen werd hij hier een documentalist van het gewone leven. Vincent had een zwak voor de mens aan de zelfkant van de maatschappij. Vooral de Brabantse werklui, wevers en landarbeiders zette hij met sociaal gevoel op papier. Voor zijn beroemde schilderijen in de bekende post-impressionistische Van Gogh-stijl vorm kregen, maakte hij zichzelf meester van het realisme. Van Gogh schilderde als studiemateriaal werken van anderen na. En hij trok het veld in om zijn onderwerpen live te ontmoeten en de natuur op te snuiven.

Om zijn wegen door het leven te volgen in met name de provincie Brabant zijn de auteurs Helewise Berger en Ron Dirven een zoektocht gestart. De wegen zijn door stad en land nagelopen. De plekken van betekenis voor zijn leven en werk werden geïnventariseerd. Het leverde een overzicht op van locaties die het belang van het verhaal van Van Gogh in Brabant benadrukken. Deze beschrijving is de grondslag om dit erfgoed voor de toekomst te beschermen. Want voordat een en ander in kaart is gebracht zijn helaas al belangrijke pleisterplaatsen verdwenen. Ze werden afgebroken en is op die plek een ander project ontstaan. Er is daarom een lijst Van Gogh Monumenten opgesteld om deze voor de lange duur veilig te stellen. Deze kunnen gezien worden als dat ze de status van Rijksmonument bezitten.

Plekken waar de schilder woonde en heeft gewerkt. Waar het gezin Van Gogh en waar zijn familie verbleef. Plaatsen die onderdeel werden van zijn kunstuitingen. De omgeving die hem inspireerde. Het overzicht en de inventarisatie hebben uiteindelijk een literaire uitgave tot gevolg gehad. Om de sporen door stad en land, dorp en veld, te kunnen volgen is een zogenoemde atlas van het Brabant van Van Gogh opgesteld. Aan de hand van genummerde plekken bij en in plaatsen van belang zijn een zevental landkaarten getekend. “Diverse locaties dragen de sporen van zijn jeugd en zijn familie, liefdes en vrienden”, lees ik. “De tekeningen en schilderijen die hij er maakte zijn nauw verbonden met het Brabantse land.”

De auteurs – Helewise Berger is conservator in Het Noordbrabants Museum, Ron Dirven is directeur-conservator van het Van Goghhuis te Zundert en conservator Van Gogh Brabant – van ‘Atlas van Gogh in Brabant’ hebben gedetailleerd de ontdekte geschiedenis onder woorden gebracht. Er zijn in de loop der tijd al veel boeken geschreven over de figuur Van Gogh. Hij lijkt als vrijwel enige Nederlandse kunstenaar tot op het bot te zijn geanalyseerd, tot op de draad figuurlijk te zijn uitgekleed. Maar toch zijn er nog blinde vlekken. Kan zijn leven van een andere dan de bekende kant worden bekeken. Dat is eigenlijk wat er voor en door deze uitgave is gebeurd. Door zijn handel en wandel in de provincie Brabant na te gaan, zijn doopceel er te lichten, komen er interessante feiten aan het licht. De auteurs zijn niet over één nacht ijs gegaan en hebben zich diep in de materie ingegraven.

Vincent stamt uit een protestantse familie die religieus actief was. In de mannelijke lijn waren er predikanten en godsdienstonderwijzers. Daarom bevat het verhaal veel plaatsen die met kerk en pastorie te maken hebben. Zal het sociale gevoel van de schilder Vincent daar een oorsprong vinden? Je kunt het denken. Vincent wordt geboren in Zundert in 1853, exact een jaar na zijn doodgeboren broertje Vincent. Dit wrange feit ligt als een zwarte deken over zijn leven. Maar het verhaal begint al eerder, in Breda.

Niet alleen keren de auteurs de grond van de familie Van Gogh om, ook worden de mensen waarmee zij omgang hebben tot leven gewekt in het boek. Doordat het zo nauwgezet is beschreven, alle gangen minutieus zijn nagegaan, is het een levendige en meer dan interessante uitgave geworden. Geïllustreerd met oude afbeeldingen van hoe de toestand was ongeveer ten tijde van Vincent. Naast door Karin Borghouts gemaakte nieuwe foto’s die tonen hoe de situatie er nu bijligt. Zo kan het ook dienen als routekaart om in de voetsporen van Vincent te treden. Om de historie rond zijn persoon ter plaatse te ontsluiten. De Van Gogh monumenten kunnen daardoor toeristische attracties worden en Brabant nog beter op de kaart zetten.

Als basis voor antwoorden op vragen kan de correspondentie van Vincent en Theo dienen. Deze briefwisseling tussen de broers is al veel vaker als aanleiding gebruikt om het leven van de kunstenaar Van Gogh te doorgronden. Ook nu geven de brieven welhaast voldoende informatie om het spoor door de provincie te volgen. Maar zeker ook de berichten die de andere Van Gogh leden op schrift stelden. Het was een familie waarin de wederwaardigheden en ervaringen met plezier met elkaar werden gedeeld. En natuurlijk maken daarnaast de documenten die in de archieven van stad en land bewaard zijn gebleven het verhaal compleet.

Gaandeweg in het boek ontdek ik tussen de regels door en aan de hand van afbeeldingen de kunstenaar Vincent van Gogh. Eerst gaat hij al tekenend door het leven en schetsend  naar het leven, voordat zijn werk meer expressie krijgt om de impressie te verbeelden. Alles was in aanvang voor hem studiemateriaal om zichzelf te onderrichten in de kunsten. Langzaam vindt hij een stijl uit die bij hem past, waarin hij zichzelf en zijn verhaal het best kan uiten. Hij is veel onderweg, meestal te voet langs ’s heren wegen. Maar ook wel neemt hij de tram of de trein, of een ander vervoermiddel dat in zijn tijd gebruikelijk is. Zo vindt hij zijn weg in de omgeving, met altijd een schetsboek op zak om de zichtbare werkelijkheid vast te leggen. Deze schetsen vormen later de basis voor schilderijen.

Het boek toont van schetsen, tekeningen en schilderijen veel voorbeelden. Deze tonen de kunstenaar als beschouwer, nauwlettend de omgeving en de mensen daarin in zich opnemend. Bekende en minder bekende plekken worden in het boek bezocht. Plekken die in het verhaal tot op het adres nauwkeurig zijn omschreven. “Het boek volgt Vincent op de voet langs de gebouwen, locaties en landschappen waar hij verbleef of zich liet inspireren.” Wie met het boek in de hand Brabant bezoekt kan dit met eigen ogen beschouwen. Kan als het ware de provincie zien door de ogen van Vincent.

Atlas Van Gogh in Brabant. Teksten Helewise Berger en Ron Dirven, fotografie Van Gogh Monumenten Karin Borghouts. Uitgave WBOOKS in samenwerking met Van Gogh Brabant en Het Noordbrabants Museum, 2023.

[midlifeinla]

16 maart

Ik resideer - help mijn Nederlands is aan het veramerikaniseren - in een appartementencomplex dat me vaak aan Melrose Place doet denken... Mijn medebewoners zijn actrices -iedereen is hier acteur uiteraard - die nu hun heil gevonden hebben ik healthcoaching en chakrabegeleiding. Het appartement dobbert half in de jachthaven, lijkt het. Drie verdiepen, naar beneden toe vanaf de PH vloer en op het dak nog een dakterras waar niemand komt en je gerust au naturel kan rondlopen of wat hier wel in swung is, naakt yoga kan doen.

PH

Ik moest het even vandaag googlen maar weet nu dat het gelijk staat aan de moderne piano nobile, het penthouse level. En op slag voel ik me nu behorend tot de rich and famous. Ik doe al enkele dagen heimelijk dat de Lambo en Ferrari van mij zijn maar dat ik om onherkenbaar te zijn, met zonnebril, op rondrijdt in mijn omgewisselde compact, een VW - toch hier wel een sjieke Duitse importauto - Jetta.

Stiekem hou ik me op in de gym. Even al telefonerend belangrijk doen op de loopband. Doen of ik net als alle andere hier, producer ben. Ik moet alleen opletten - om niet door de mand te vallen - met het namedroppen want al luistervinkend hoor ik toch wel wat eerstehand roddels over A-list sterren waar ze mee werken.

Top van de roem en de grootste eenzaamheid door relatiebreuken zijn niet ver weg van elkaar. Dan sta je daar, eenzaam te wezen, met je gouden beeldje in de handen. Doen dat je straalt van geluk, wat ook zo is, maar tegelijkertijd verscheurt je hart.

Misschien is papperazzi fotograaf of roddelpersjournalist worden nog een goede carrièreoptie voor me? Ik start te beseffen dat ik er mogelijks net iets teveel talent voor heb dan goed voor me is...

Mijn huisgenoten hebben hun handen vol met overgestresseerde producenten. Kristalbehandelingen, sjamaanse rituelen, klankschaal meditaties en smudging vliegen als warme broodjes de deur uit om de leemtes in hun ziel te vullen.

Ik vermoed dat de producers net zo goed een lijntje snuiven of zich overleveren aan healthtrends als kaleshakes - een verschrikkelijk bittere groente die niet te vreten is (het schraapt je tong en keel ook) - of pillen slikken (vitamines, micro-dosing of zware pijnstillers, voor alles bestaat er een pil en de keukenkasten zijn er gevuld mee, meer dan met eigenlijk eten).

Het loopt hier vol met lege mensen. Geen gratis refills op dat vlak.

Een sessie voor 500 dollar om je topchakra en bottomchakra te connecteren. Soms met een Hoppi-oorkaars of koffielavement.

En soms met twee identiek geklede girlfriend expierences die mee je jacht komen vullen.

[lrtmv2022]

Reality check

Hallo allemaal, vandaag wilde ik een kleine reality check schrijven over mezelf zodat ik jullie een blik kan geven op mijn huidige culturele kennis, en dus ook waarom ik deze cultuurblog maak.

Ik heb altijd wel interesse gehad voor cultuur, maar ben er nooit echt genoeg mee bezig geweest. Naar het nieuws kijken was bijvoorbeeld nooit echt iets voor mij aangezien er vaak slecht nieuws op is en daar word ik niet bepaald gelukkig van. Sterker nog, als ik het nieuws op zie staan in de woonkamer, ga ik vaak op mijn kamer zitten. Ik ben dus ook vaak niet mee met de actualiteit, en daar moet eigenlijk verandering in komen.

Ik ben er ook heel mijn leven van overtuigd geweest dat citytrips echt niets voor mij waren, ik verkoos altijd een vakantie naar het platteland. Tot we vorig jaar met onze school naar Barcelona op reis geweest zijn, daar heb ik ontdekt dat ik het best leuk vind om de lokale cultuur van een stad op te snuiven. Het bekijken van bijvoorbeeld: de “Sagrada Familia” was adembenemend. Nu ben ik meer geneigd om op verkenning te gaan in een stad, en zou zelfs nog een museum binnengaan.

Sinds ik kon lezen tot ik naar het 3de middelbaar ging, las ik elke avond voor ik ging slapen een stripverhaal. Helaas is mijn interesse voor boeken sindsdien verdwenen, wat ik wel een beetje jammer vind. Want mensen zeggen mij vaak dat boeken lezen heel fijn kan zijn. 

Tegenwoordig is mijn cultuur beperkt tot het kijken van films in de bioscoop. Ik ga graag films kijken met mijn vrienden. Onze voorkeur gaat meestal uit naar actie of comedyfilms maar we kunnen elk filmgenre appreciëren zolang het een goede film is. Dit jaar waren we bijvoorbeeld erg onder de indruk van de documentairefilm “Elvis” met Austin Butler in de hoofdrol.  

Mijn hoofddoel van de opkomende 3 jaar is om mezelf over het algemeen meer cultuur bij te brengen, mezelf meer bezig houden met de actualiteit en vooral om mijn passie voor lezen weer boven te halen. 

Volg me gerust op mijn avontuur naar cultuur!

[avondurenvanroos]

#33 Je kunt het leven dus ook opsnuiven, III (want voor ik de sleutel aan mijn neus hield was ik al meer dan tevreden)

Nadat we ons dronken hadden gekletst en de tijd tegelijkertijd sneller en langzamer verstreken was dan verwacht, begonnen we aanstalten te maken om te vertrekken. Dat hield in dat de drugs tevoorschijn kwam en dat ik mijn spullen in mijn fannypak probeerde te proppen. 

‘Dus, wie wil er pep?’ Wim klapte resoluut in zijn handen, lachend om hoe normaal de handeling voelde en klonk, ook al was het in mijn ogen nog steeds iets absurdistisch. 

Wit spul door je neus halen als het begin van een goede avond, daar stond ik nog steeds niet achter. Maar ik keek rond en zag geen hunkering op hun gezichten, geen drang naar drugs. Ze snoven voor het beetje extra en ze wisten dat dat beetje extra de reis naar huis in de ochtend zou verzachten. 

Ik had nog geen pep gesnoven, ik had me alleen nog maar gewaagd aan ket en coke. Mijn principes over drugs hadden een omslag genomen sinds ik in Eindhoven was gaan wonen en stukje bij beetje bracht ik voor mezelf meer in kaart. Waar ik eerst angst had gevoeld dacht ik nu: ‘waarom niet?’

Die vraag stelde ik me te vaak de laatste tijd.  Fuck it. Altijd maar teruggrijpen naar die uitspraak om mijn acties te verantwoorden. 

Fuck it. 

Ik bood mijn oude fietssleutel aan omdat het gleufje wat dieper is en mooi in het midden zit. 

Nadat ze allemaal een beetje hadden genomen werd mijn dosis bepaald. 

‘Een klein beetje, hè jongens, echt maar een klein beetje.’ 

Dat ze zich met z’n allen bemoeiden met de hoeveelheid gaf me een speciaal gevoel. Mensen zeggen op allerlei verschillende manieren dat ze van je houden. Ik zei het eerst iedere keer als we afscheid van elkaar namen in de vorm van: ‘Sturen jullie een appje als jullie thuis zijn?’

Nu schreeuw ik het in de daadwerkelijke verwoording naar ze wanneer ze maar willen luisteren. 

Ik voelde me altijd veilig en geborgen bij ze, ook al waren er genoeg momenten geweest waarop ik dat niet was. Maar het groepje, de eenheid, de herinneringen, het zorgde er allemaal voor dat ik altijd het gevoel had dat niks ons iets kon maken. Ik was ook nooit bang geweest dat een van hen iets bij me zou proberen, ook al waren de grappen gestaag gegroeid door de jaren heen. Zij waren de eersten waarbij ik niet wegdijnste als ze te dichtbij kwamen. Daar ben ik ze altijd stiekem dankbaar voor geweest. 

De sfeer, de avond, het feit dat Wim jarig was en we nog op avontuur gingen, dat we al een avontuur aan het beleven waren, alles maakte dat ik tot in de puntjes van mijn tenen voelde dat ik niet gelukkiger kon zijn dan op dat moment. 

Je kunt het leven dus ook opsnuiven, realiseerde ik me. Want voor ik de sleutel aan mijn neus hield was ik al meer dan tevreden. Ik had de koele herfst wind al door mijn haren voelen waaien, ik had mijn oudste vrienden om me heen, rook de geur van nicotine nog in mijn kleren van de laatste keer dat we ons op het balkon hadden gepropt. De drank maakte mijn tong losser en ik herinnerde me al die keren dat ik in Wolf’s ogen had gekeken en een bepaalde paniek had gevoeld omdat mijn woorden zich verstopten in de uiterste hoeken van mijn hoofd. Praten ging me weer makkelijk af. Ik voelde me weer goed, weer zekerder, weer compleet. Ik raakte niet meer verstrikt in incoherente gedachten en zinnen die ik niet aan elkaar kon knopen. Ik durfde weer te zeggen wat er in me op kwam. Sinds ik hem niet meer zag was die onzekerheid langzaam weer weggevaagd en kreeg ik weer het gevoel dat mensen naar me wilden luisteren, iets wat ik een tijdje kwijt was denk ik. Dit fenomeen kwam niet door Wolf, maar door mezelf. Ik geloofde niet meer in mij, als persoon. Ik heb nooit veel van mezelf gedacht, maar sinds ik weer in een stijgende lijn omhoog ging keek ik terug en zag ik de brokstukken. Zelfdestructie komt in vele vormen en ik had mezelf een tijd lang vernietigd met twijfel, onzekerheid. 

Ik had het op mijn werk al gemerkt, dat in me weer een vloeiende stroom woorden was ontstaan in plaats van een kraan die uitgedraaid was door mijn eigen verlammende twijfels. 

Ik was al meer dan tevreden. Ik was weer compleet, in zekere zin. Voor het eerst in een lange tijd had ik het gevoel dat ik het best goed deed. 

De pep gaf me nog meer pep. Ik was een vrolijke stuiterbal, trok per ongeluk de ritsen van mijn fannypack en verspreidde mijn bezittingen over mijn vrienden en mijn bh, omdat ik geen zakken in mijn rokje had. De kou beet zich door mijn panty heen toen we buiten stapten, maar het gaf me alleen maar meer het gevoel DAT IK LEEFDE. Want dat schreeuwde mijn binnenste, mijn ziel, mijn hoofd en ik schreeuwde het in mijn beurt weer naar de nacht. 

Utrecht intrigeerde me ook. Hier woonde de schrijver van de blog die me had geïnspireerd zelf te beginnen, hier had ik met de kunstenaar afgesproken, hier ging Camila studeren en wonen. Utrecht bleef terugkomen in Eindhoven, in gesprekken, in teksten die ik las. Stiekem was ik er een beetje overtuigd van geraakt dat het universum me probeerde te vertellen dat er goede dingen voor  me waren in Utrecht. 

Wim nam ons mee naar een tentje waar ze duistere techno draaiden. Eenmaal binnen in de zwart geschilderde danszaal met kleine dj-stand, met bier in onze handen en een troebele blik in onze ogen, gooiden we onze jassen in een hoek en onze heupen los. Er liepen aparte mensen rond en normaal zou ik uren hebben rond gestaard en me hebben verwonderd, maar mijn nieuw vervaardigde hyperfocus was gericht op mijn vrienden. Ik zag de andere mensen niet, ze waren wazen die ik tegenkwam in de gang. Oogcontact zei me niets en het was voor het eerst in een lange tijd dat ik niet rondkeek met seks in mijn achterhoofd, op zoek naar een geschikte kandidaat. 

Ik dacht er niet eens aan. Misschien kwam het wel omdat Dennis me een beetje overrompeld had met zijn advance, en ik me nog steeds schuldig voelde over het feit dat ik Phillip had laten weten dat ik hem niet zag zitten, maar wel thanks voor de seks, via een whatsappberichtje. Het laatste had ik niet gemeend, maar wel gezegd en ik wou dat ik het terug kon nemen en over kon doen. 

Maar hier dacht ik ook niet aan. 

Ik danste met mijn vrienden, we maakten zulke regelmatige tripjes naar de rokersruimte dat een gedeelte op een gegeven moment daar bleef plakken, tussen bebaarde mannen in leren broeken en spijkerjacken. In de lange gang die van het cafe naar de wcs liep stonden kratjes vol lege flesjes bier en omdat ik geen zin had om kraanwater te vragen bij de bar viste ik telkens flesjes eruit om ze op het toilet te vullen en mijn hevige dorst te stillen. Toen ik er mee aan kwam lopen in de rokersruimte en aan Jasper aanbood keek hij me sceptisch aan. 

‘Bier of water?’ 

Ze kenden me te goed. 

‘Water,’ grijnsde ik. Goedkeurend klokte hij de helft achterover en gaf het door. De rest van de nacht bleef ik ze de flesjes onder hun neus duwen. Als ik dronken was versterkte mijn moederinstinct en probeerde ik altijd voor ze te zorgen. Al was het iets simpels als hydratatie. 

Na een paar keer op en neer te hebben gefladderd tussen mijn verspreidde vrienden kwam ik Jasper en Brian tegen in de gang. Ze stonden bij de mannenwcs en aan de brutale blik in hun ogen kon ik precies zien wat ze van plan waren. 

‘En wat gaan jullie uitvreten?’ 

‘Bijpakken op de wc, maar we wachten even tot er niemand meer is.’ Brian lachte zijn schattige, ondeugende lachje. Hij kon altijd heel genoegzaam zijn over het feit dat ie dingen deed die de standaard mens niet zou goedkeuren. 

‘Mag ik mee?’ Ik grijnsde omhoog naar ze, hun geamuseerde uitdrukkingen beantwoordend. 

Brian en ik doken als eersten samen in een hokje. Hij ging eerst en ik als tweede. Met de sleutel en het zakje in mijn hand keek ik hem een beetje hulpeloos aan. 

‘Schep er maar gewoon een beetje op.’

Ik legde een minuscuul puntje in het metalen gleufje. 

‘Roos, je kan best iets meer pakken hoor.’ Hij lachte om mijn voorzichtigheid en ik pakte iets meer, tikte er nog wat af en liet hem de eindkeuring uitvoeren. Hij stak zijn duim naar me op. 

‘Go for it, girl.’ 

Ik was nu ook het meisje wat in de smerige mannenwc van een ongure club pep snoof, maar dat beeld werd versterkt door de afbladderende verf, de geur van rook die overal hing en het stond me meer aan dan ik had verwacht. Dit deed me denken aan rauwe jeugd, het soort onverschilligheid wat je ziet in films. Het was spannend. Het was niet alleen de drugs die me een kick gaf, maar ook het idee. 

Toen Jasper aan de beurt was volgde ik ook hem het hokje in zodat ik hem gezelschap kon houden terwijl Brian terugkeerde naar de danszaal. Hij moest er om lachen. 

Wim en ik bleven die hard dansen tot het einde. Bezweet glimlachten we naar elkaar en gebaarde ik dramatisch dat de monotone muziek me monotoon liet bewegen maar dat de drugs me aanspoorde door te blijven gaan. Het was frustrerend en verwonderend. 

Omdat Toby en Wim waren vergeten Toby’s huisgenoot in te lichten over het feestje hadden we besloten dat het misschien maar makkelijker was weg te blijven tot hij goed en wel naar zijn werk was gegaan. Dit betekende dat we tot ongeveer een uur of zeven aan de straat overgelaten zouden worden. Althans, dit dacht ik. We zwierven met onze jassen weer aan en de muziek nog nagalmend in onze oren langs de grachten. Ik liep met Bas en Jasper wat achteraan en dook bij een trap naar beneden omdat ik wilde kijken. Langs het water liepen we verder en kwamen we erachter dat onze vrienden ook naar beneden waren gelopen, maar dan een stuk verder. We werden binnengelaten in een ruimte onder de huizen en de straat, waarin een keukenblokje was en tafels en banken stonden.

Vrienden van Toby zaten er al, nog met een biertje voor hun neus en al wat slaap in hun ogen waar ze tegen vochten. 

Iedereen voelde het effect van de drugs, van de drank en van het feit dat we al lang door aan het gaan waren. Met z’n allen zaten we rond een tafel, ik bij Wim op de armleuning. Hij hing een beetje tegen me aan en Toby weer tegen hem. 

‘Toby, je bent zo goed voor hem,’ mompelde ik na een lange stilte aan onze kant van de tafel. We waren aan het nagenieten. Rauwe techno dreunde nog na in onze aderen en we waren er een beetje zwijgzaam van geworden. De jonge man waarvan mijn vriend zoveel hield keek op. Ik zag dat hij het fijn vond om te horen, dus ging ik verder. 

‘Wim is zoveel gegroeid. Ik merk het in alles. En Wim, ik vind het zo fijn voor je dat je je ding kunt doen. Je ziet er gelukkiger uit. Ik weet dat alles druk en stressvol is, maar je werkt hard en het lukt je en daar ben ik zo blij om. Ik ben trots op de relatie die je hebt opgebouwd, trots op het leven wat je bent ingestapt. Als ik terug kijk naar de Middelbare ben je bijna een ander persoon, maar meer de beste versie van jezelf die je ooit bent geweest. Aan de manier waarop je praat hoor ik het al. Je hebt meer begrip ontwikkeld, voor jezelf maar ook voor anderen. You’re doing good kiddo.’

Toby glimlachte naar me, Wim ook. 

‘Dat is lief dat je dat zegt. Ik zie het ook. Hij blijft groeien.’ Hun ogen klikten in een blik die alleen mensen kunnen hebben die op een diep level van elkaar houden. Die elkaar begrijpen, van binnen en van buiten kennen. Het was prachtig om te zien hoe hun glimlachen versmolten tot een groot geluksmoment. Ik kon zien dat zij ook het universum dankten voor de gebeurtenissen die hun naar die plek in hun leven hadden gebracht. 

‘Je hebt vanavond je eigen karakter gekregen, Roos. Je lijkt heel veel op een vriendin van me, en de eerste keer dat ik je zag vond ik het lastig om die gelijkenis niet te zien. Ik heb je toen te weinig gesproken om je echt individueel te zien. Maar nu zie ik je, Roos, nu zie ik je.’ 

Hier hield ik van. Dat sentimentele, nostalgische, dat waarderende wat voortkomt uit tot de volgende dag tijd met elkaar doorbrengen, de zon zien opkomen, samen je oogleden zwaarder voelen worden en er tegen vechten. De deken van liefde die zich uitspreidt over de after-party. 

We sloegen onze armen om elkaar heen en waren even een oprechte uiting van lichamelijke genegenheid. Een grote, omvattende knuffel die door de bedwelmende middelen doordringt tot in je botten. Op zulke momenten keerde mijn geloof in huizen in de harten van mensen weer een beetje terug. Dat je kon wonen in de kamers van iemands metaforische hart. 

Ik zag Malcolm naar ons kijken en zag de tevredenheid die ik voelde in zijn blik. We waren verzadigd. 

‘Mal, het is ook een verademing om jou weer te zien.’ Ik legde mijn hand op de zijne, nog steeds mijn andere arm om Wim heen. We hebben het altijd over emmers die overlopen, en mijn emmer is vaak overvol, maar deze keer was het van liefde en vriendschap en hoe ontzettend corny dat ook klinkt liep ik daadwerkelijk over van fijne gevoelens voor de mensen waarmee ik om half zes ‘s ochtends in een werf zat te chillen. 

‘Je moet echt naar Brussel komen, Roos. We hebben nu echt een gaaf appartement. Het is zo’n mooie stad.’ 

Met spijt dacht ik weer terug naar zijn housewarming. Het was na mijn verjaardag geweest en ik had vrij gehad maar was ziek thuis gekomen bij mijn ouders en kon niet gaan. 

‘Beloofd, Mal. Ik wil je leven daar zien. Ik ben zo benieuwd.’ Met een verontschuldigend klopje probeerde ik hem te verzekeren dat ik mijn best ging doen snel langs te komen. ‘Het is druk met werken en ik heb nu wel meer geld, maar geen tijd. Binnenkort plannen we iets in.’

Hij knikte en ik woelde door zijn krullenbos, wat hij met tegenzin toeliet. 

Toen we buiten stonden te roken besproken ze of ze nog bij wilden pakken. Bas en Jasper hoefden weinig te bespreken, die hadden het zakje al in handen en namen nog een beetje. De rest besloot ook mee te doen. 

‘Wil je ook nog een beetje, Roos?’ Toby boog zich over Wim heen naar me toe. We zaten naast elkaar op de tuinstoelen, Toby gehurkt naast hem. 

Ik keek rond. Ik wist niet goed hoe ik moest oordelen, ervaring had ik er amper mee. 

‘Op zich wel,’ antwoordde ik met een schijnheilig glimlach. 

‘Bedenk je wel dat slapen straks heel lastig gaat worden als je nu nog bij pakt.’ Zijn serieuze blik vond ik prettig. Er werd op me gelet zoals ik ook op hun zou letten. Het was allemaal zo veilig, zo vertrouwd. ‘Maar,’ opperde hij,’ we moeten ook nog een eind terug lopen en dit maakt dat een stuk makkelijker.’

‘Een heel klein beetje dan?’

‘Dat lijkt me een goed plan,’ zei Toby. Hij woog af hoeveel het beste zou zijn, tikte nog een beetje af en bood me de sleutel aan. 

Toen het witte poeder door mijn rechter neusgat schoot voelde ik me zekerder en vaster en completer dan ik in een lange tijd echt had gedaan en of dat nou door de drugs kwam maakte me vrij weinig uit. 

We rookten peuk na peuk, voerden wazige, soms diepgaande gesprekken en keken hoe de hemel steeds lichter kleurde. 

‘Ben je al met die behandeling begonnen?’ Vroeg hij, een beetje geveinsd luchtig. Hij was benieuwd maar wist niet precies hoe zwaar de vraag zou vallen bij me. Hij wist dat ik emotioneler kon zijn als ik dronken was. Maar echt dronken was ik niet meer en ik was de tijd dat ik in een lamme bui moest huilen om dingen uit mijn verleden voorbij. Soms kon ik belandden in droevige gedachten die me dan even mee naar beneden sleurden voor ik ze van me af kon zetten. 

‘Als ze terug komt van vakantie beginnen we.’ 

‘En wanneer is dat?’

‘Over drie weken pas. Ik heb altijd een beetje ongeluk met dat soort dingen. Net een paar afspraken gehad en dan gaat ze zes weken weg.’ Ik haalde mijn schouders op en nam een hijs van de peuk die Malcolm me in mijn hand had geduwd. Ik was mijn pakje kwijt geraakt nadat ik het niet goed in mijn bh had gepropt. 

‘Phoe,’ verzuchte Wim op zijn karakteristieke manier, vroeger deed hij dat als hij niet wist wat hij moest zeggen, maar nu was het een teken van begrip. ‘Vind je het spannend?’

Even keek ik naar het water. Spannend vond ik het wel. Ik had me sinds mijn elfde afgevraagd hoe groot het geheim wat ik met me mee droeg nu eigenlijk was en het had vele vormen gehad. Nu zou het echt een plek gaan krijgen, in plaats van zich verspreiden door mijn lijf als een raar virus. Soms waren de herinneringen ineens zo opdringerig dat ik niet wist wat ik er mee aan moest. 

Ik geloofde niet dat het al mijn problemen zou oplossen, maar wel dat ik er aan zou kunnen werken. 

‘Ik ben vooral benieuwd.Het kan ook weer dingen naar boven brengen, daar ben ik wel een beetje bang voor. Maar ik wil het vooral niet te groot maken allemaal. Dus ik laat het gewoon over me heen komen. Dat doe ik met iedere afspraak wel een beetje.’ 

‘Dat klinkt goed, Roos. Het lijkt me goed voor je om het fatsoenlijk te verwerken.’ Wim glimlachte bemoedigend naar me. 

‘Ik zit er ook aan te denken om met hem te gaan praten.’ Dat had ik alleen nog maar tegen Jack uitgesproken. Het speelde al in mijn achterhoofd sinds mijn vader het had geopperd nadat hij er zelf achter was gekomen wat er was gebeurd. Ik was klaar met het te verzwijgen. Het had lang genoeg mijn gedachten geteisterd. 

‘Echt?’ Malcolm en Wim keken me aan. Ze lazen mijn gezicht. Ik liet al het zwarte dat het onderwerp opriep vervliegen met de rook uit mijn mond. 

‘Ja, om te weten wat zijn kant van het verhaal is. Wat hij heeft ervaren.’

‘Gaat dat niet heel moeilijk worden?’ Mijn vrienden begonnen wat bezorgdheid te vertonen op hun vermoeide gezichten. 

‘We zullen het zien,’ mompelde ik.’Ik denk dat het goed zal zijn. Ik wil horen wat hij te zeggen heeft. Zonder verwijten te uiten of er een naar gesprek van te maken. Misschien vertel ik hem hoe het voor mij is geweest. Ik weet het nog niet.’ 

Het was gek. Op mijn vijftiende had ik niet zonder te moeten huilen erover kunnen praten. Niet in detail. Nu voelde ik dat het er was, het verdriet en de woede en het vieze gore slijk, maar het was compact. Het was niet verslindend. Het was daar, maar dat was oké. 

We glimlachten naar elkaar. We hadden allemaal herinneringen die we liever vergaten. Dat hoorde erbij. Het was een goed gevoel om te weten dat we daar altijd met elkaar over konden praten. Dat die vrijheid er altijd was. 

Om half acht slenterden we terug naar Overvecht. Onder gestaag geklaag beklommen we de trappen en vielen we uiteindelijk neer op de bank in de woonkamer. De matjes werden uitgerold. 

‘Willen jullie nog blowen?’ vroeg ik zacht. Zodra we binnen waren gestapt realiseerde Toby zich dat zijn huisgenoot nog thuis was en voelden we allemaal aan dat we ons mee moesten laten slepen met de rustige sfeer die was neergedaald tijdens het lopen en niet nog harde muziek moesten gaan draaien of luide gesprekken moesten gaan voeren. Ik viste de joint die ik voor drie kwart had overgehouden uit mijn tas en we rookten hem liggend en hangend over het meubilair en elkaar op. Malcolm had nog een fles brandy in zijn tas en gemixt met een laatste restje cola gaf hij het rond aan mij en Brian zodat we langzaam weer aangeschoten raakten door de sipjes die we namen. Het was goor, maar het voelde goed. Het verbaasde me dat ik nog steeds kon drinken. Toby ging als eerste naar bed, maar het was geen opgeven, meer toegeven. 

Langzaam besloten we allemaal dat het geen slecht idee was om toch te proberen wat te slapen. Ik had me bij binnenkomst meteen omgekleed en was blij dat ik een grote sjaal had, omdat ik geen deken mee had gesleept en Wim niet wist waar hij die kon vinden en er ook niet meer toe in staat was ze te zoeken. 

Het lukte me als een van de enigen om een paar uur te slapen, mede doordat ik weinig pep door mijn neusgaten had geramd. 

Het waren losse uren waarin ik soms even wakker werd. Uiteindelijk kon ik niet meer slapen nadat Malcolm was vertrokken. Ik zwaaide hem uit. Hij wilde nog langs het huis van zijn moeder en moest België doorkruisen. 

Toby en Wim kropen uiteindelijk uit bed en stelden voor om eten te gaan halen. Bas en Jasper voelden er weinig voor, Jasper was meestal in een vrij slechte staat na een nacht als deze. Hij lag op zijn matje, had koude voeten gehad en de gedachte aan eten zaaide zoveel tweestrijd in hem dat hij er niet meer van kon bewegen. Zijn lichaam had voeding nodig maar kon het niet aan en dat wist hij. 

Dus liepen Toby, Wim, Brian en ik naar de Appie. Het daglicht voelde weer anders aan en ik had constant het gevoel dat mensen wisten wat we hadden uitgespookt. Ik voelde me ook alsof we iets hadden uitgespookt, al stond ik versteld van de hoeveelheid energie die ik nog had. Het was alsof ik iedere keer net weer een ander reservoir kon aftappen. 

Ik sloeg bananen, mango en sushi in, met als afsluiter een grote fles hero fruitonbijt. Mijn maag voelde leeg en hoewel ik het maar in kleine, langzame happen naar binnen kreeg, was het voel om weer een beetje vulling te hebben. 

Toen het tijd was om de bus te gaan pakken naar het station had merendeel wat achter zijn kiezen, behalve Bas, die rookte samen met mij een peuk nadat hij overeind was gekrabbeld. Samen stonden we op het balkon, tegelijkertijd een beetje te walgen en te genieten van de sigaret tussen onze lippen en keken we naar de vervallen gebouwen die ons uitzicht vormden. 

Niemand zei veel. We hadden al zoveel gezegd. We voerden kabbelende gesprekken, vooral omdat we zelf niet meer waren dan een vermoeid lijf en een vermoeid hoofd. Er kon weinig meer uit komen. 

Op Utrecht centraal stapten we samen in de trein. Er was geen plek om te zitten, dus verzamelden we ons bij de ingang van een coupe, leunden we tegen de trappen en zaten we op de grond. Jasper ziet zich meteen op de vloer ploffen, verslagen maar voldaan en vooral ontzettend misselijk. Ik volgde hem en pakte mijn boek nadat iedereen zich in zijn telefoon zoog. 

In Den Bosch stapten Bas en Jasper uit, namen we afscheid tussen alle mensen die ook de trein uit moesten en zwaaiden we. 

Daarna liepen Brian en ik door de trein heen tot we een twee zit vonden die leeg was. Zielsgelukkig gingen we zitten en praatten we nog wat over het dagelijks leven totdat we weer in Eindhoven aankwamen. Ik haalde een hamburger op het station zodat ik thuis me even kon verwennen met een vette hap en wachtte met Brian op zijn bus voor ik naar mijn fiets liep. 

Terwijl ik door mijn eigen stad fietste, met muziek door mijn koptelefoon en een emmer vol geluk in mijn binnenste, voelde het alsof ik al thuis was maar enkel een andere kamer in liep. 

[detweedeochtend]

Herfsttriptiek

rood

Aan wiens liefde twijfelt de herfst? Het verkleuren en het 'ze houdt van mij, hij houdt niet van mij, houden we allemaal nog wel van elkaar?'-gepluk van blaadjes: alles doet vermoeden dat dit afkoelseizoen gemaakt is voor hartensmart en vertwijfeling. We steken haardvuren aan om warmte te zoeken. We schenken rijk bier, hete thee en rode wijn om een luidruchtig verdoffend innerlijk, verdovend te bevloeien. We hollen wachtend naar een nieuw jaar, nooit toegevend dat we in feite winterslaapdieren zouden willen zijn.

oranje

Aan wiens oprechtheid twijfelt de herfst? Het strooien met buien en nazomers - meteorologische stemmingswisselingen - en de gulle aankondiging van najaarsprogrammaties in theaters en concertzalen: alles doet vermoeden dat dit wankelseizoen gemaakt is voor koffiemachinepraatjes en maskerdracht. We hebben het te druk voor diepgang. We knabbelen op koekjes, slurpen soep en stoven potjes om onze nietszeggende mond vol tanden breinloos bezig te houden. We zitten zenuwziek aan tafels, nooit toegevend dat we er in feite op of onder zouden willen liggen.

donker

In wiens twijfel gelooft de herfst? Het uitstellen van zonsopgangen tot ze niet meer lijken te zullen komen en het aarzelend opendraaien van verwarmingsinstallaties: alles doet vrezen dat dit schemerseizoen bestaat uit oorlogstrommels en bangmakerij. We kijken katten uit kalende kruinen. We blazen wolkjes, snuiven sfeer en ademen gezelligheid om maar niet te moeten voelen hoe we langzaamaan bevriezen. We rillen zo dat onze koude cocons tot isolatiecellen verstenen, nooit toegevend dat we eruit zouden moeten breken om elkaar terug te vinden.

[hoogriet]

je bent nog niet vergeten

hoe de herfsten vroeger voelden

hoewel je ze nu nergens meer kan vinden

in de blaadjes onder je schoenen

hand in hand met de kou

probeer je een herinnering op te snuiven.

je bladert door kippenvel en kasten;

notitieboekjes in lege schuiven

al het groen wordt zuchtend bruin

en buien bepalen het ritme van de dag

je voelt je aders verwelken;

je ziet elke kruin veranderen in tak

zoals het korstje op een wond

zit er een belofte in de herfst

maar de bomen zijn te groot;

voorlopig zie je enkel nog het verderf.

[peterpijls1965]

THEO EN THEA

Theo en Thea maakten tussen 1985 en 1989 legendarische televisie, hoewel Tosca Niterink (Thea) televisie later een uitvinding van de duivel noemde. Ook walgt ze van Netflix.

Ik kan moeilijk samenvatten hoe ik Theo en Thea destijds ervaren heb. Kinderen en studenten vielen van hun stoel van het lachen, sommige ouders toonden zich hevig verontrust.

Theo (Arjen Nederveen) en Thea deinsden er namelijk niet voor terug om onderwerpen als ongewenste intimiteiten, drugs en het nazivraagstuk onverbloemd te benoemen en belachelijk te maken.

Het weerhield Tosca Niterink er niet van na haar korte maar hevige televisiecarriere verslaafd te raken en weer af te kicken. Depressies bleven haar niet bespaard. Maar de lesbienne Niterink werd ook schrijfster en beeldend kunstenaar. In haar vrije tijd wandelt ze eindeloos lang door landen als Turkije, India of Zuid-Korea.

Eerlijk gezegd vond ik haar de grappigste in Theo en Thea. Ik denk omdat ze de briljant-lijzige Nederveen, ook gay, gepast in evenwicht hield met krankzinnig rake one liners.

Tosca Niterink heeft een atelier in de Amsterdamse kunstenaarskolonie Ruigoord, waar ik vroeger ook wel eens kwam. Niet per se om uit m´n dak te gaan op tribale vollemaansfeesten. Eerder om een in Nederland bijna verdwenen sfeer op te snuiven van prettig maar functioneel anarchisme en geslaagd verzet tegen de autoriteiten.

Verder heb ik met Tosca Niterink gemeen dat ik ook verslaafd was, bekend ben met depressies, kots van televisie en net als zij dol was op langeafstandswandelen.