#sistermood | Explore Tumblr Posts and Blogs

svgvrx · 4 years

Photo

Powódź.

Woda to element każdego z nas. Tworzy nasze ciała, umysły, otaczający nas świat. Woda to wszystko, co mamy, a i tak nie jest to tak zwany “pewniak”. Nie wiesz czy pewnego dnia kiedy wstaniesz nie zabraknie jej w kranie. A bez wody nikt na Ziemi nie przeżyje... Bez niej nie przetrwamy, a... Z nią? Co z licznymi powodziami, które rujnują miasta... Co z falami tsunami, które zabijają setki tysiące ludzkich serc... Co z wodą, która wypełnia płuca topiących się ludzi, którzy marzą o ostatnim głębokim oddechu?

Każdy element naszego życia ma dwie strony, dwie maski, które jednocześnie mogą być dobrem i złem. W związku z tym, że pobudzenie Twojego organizmu ma takie samo natężenie w sytuacji odczuwania zagrożenia oraz przyjemności, uruchamia się cała fizjologia organizmu, która zadecyduje jak zareagować na dane wydarzenie. Jak natomiast reagujemy na miłość? Mówi się, że w stanie silnego zauroczenia można poczuć się solidnie znarkotyzowanym.

Narkotyki (opisywane w wielu księgach potężnej psychologii) mają zbliżone działanie już nawet nie tylko fizjologiczne do procesów zachodzących w fazie zauroczenia, ale również psychologicznie.

Bierzesz. Jest niezwykle. Tysiące różnych bodźców. Kolorowy świat. Ciężko to opisać, co dokładnie dzieje się z człowiekiem po narkotykach, szczególnie osobie, która nigdy ich nie brała. Ale znam ludzi, którzy brali. Opisują ten stan jako “ekstazę”. Po prostu czujesz się błogo. I co, z miłością tak nie jest? Widzisz osobę, która sprawia, że od jakiegoś czasu masz motyle w brzuchu. Wyobrażasz sobie ją przed snem, a kiedy rozmawiacie czy piszecie- widzisz jego/jej uśmiech. Słuchasz piosenek, które odtwarzają wspólne chwile. Wyobrażasz sobie sytuacje, które prawdopodobnie nigdy się nie wydarzą, ale czujesz ciągłą ekscytację i radość względem tej osoby. Wierzysz, że jest niezwykła. Często nadinterpretujesz jej nadzwyczajne cechy charakteru i stawiasz tą osobę na piedestale wszystkich ludzi, jakby nikt inny nigdy wcześniej taki nie był. A to tylko reakcja fizjologiczno-chemiczna zachodząca w Twoim mózgu.

I nastaje zjazd. Ileż może być kolorów na świecie? Czy świat jest taki idealny? Ile jest na nim zła, a ile dobra? Dlaczego jesteś w tym miejscu, w którym jesteś? Jednym słowem, cholerny bełkot. Zaczynasz analizować rzeczy, słowa i sytuacje, o których nigdy wcześniej nie przyszło Ci nawet myśleć. To właśnie ta druga strona maski. Ta smutna, brzydka, zła i czarna. Bo taka jest właśnie miłość. Z jednej strony latające motyle, a z drugiej groza. A jeśli ktoś próbuje Ci wmówić, że jest tylko kolorowa- to znaczy, że musisz uciekać, bo prawdopodobnie ma jakiś uszczerbek psychiczny i nie potrafi odróżniać dobra od zła (albo zwyczajnie kłamie, bo tak również może być).

Jednego dnia jesteśmy na fali, a innego toniemy z miłości... A tonie się przecież (wbrew utartemu stereotypowi z bajek) w samotności i ciszy, w walce o każdy najmniejszy oddech. Tak samo toniemy w miłości. Po cichu, oddalając się i będąc coraz bardziej zamkniętym w sobie. Każdy dzień jest wówczas walką o siebie i lepszy kolejny dzień, żeby nie dać się zwariować i nie zginąć na odwyku od miłości. Siedząc w pokoju przy zgaszonym świetle, słuchając dobijających piosenek, jedząc nadto lub nie jedząc wcale. Patrząc przez okno długimi tygodniami oczekując cudu. Usprawiedliwiając w duszy ludzi, którzy zwyczajnie nas krzywdzą. Szukając spojrzeniem dobra, które uratuje nas z dna, na które tak bardzo ciągnie nas wir życia. Przytłoczeni codziennością, która bez miłości nie ma już sensu lub zupełnie ten sens zmienia. Bo... Miłość uzależnia, jak każdy narkotyk. A nic w życiu nie jest ani czarne ani białe. Zawsze jest gdzieś pomiędzy.

5 notes · View notes