#sia/lia | Explore Tumblr posts and blogs

sciatu · 10 months ago

Text

Autoritratti dei pittori siciliani Daniele Schmidt, Pippo Rizzo, Gagliardo, Alfonso Amorelli, Bruno Caruso, Giuseppe Migneco, Lia Pasqualino Noto, Martinelli, Saro Mirabella, Ugo Attardi Verso l’inizio degli anni ’50, Salvatore Salvia De Stefano ebbe l’idea di collezionare gli autoritratti degli allora pittori viventi. Chiese aiuto ad amici galleristi e pittori per poter convincere i pittori che non conosceva a dipingere un loro autoritratto secondo il loro stile e la loro poetica. Il problema era che Salvia chiedeva questo autoritratto in un cartoncino di 15 per 18 centimetri di lato, quindi minuscolo e, per chi era abituato a grandi tele e opere ad ampio respiro, quasi limitativo. Non di meno, essendo un’opera minimale, la realizzazione degli autoritratti era sempre rimandata. Alla fine comunque Salvatore Salvia riuscì a raccogliere un buon numero di dipinti, ognuno ritratto umano ed artistico dell’autore. Una raccolta che passava da grandi pittori come Guttuso o Alliata a pittori minori ma pur sempre isolani nel tratto e nelle sembianze. Dove sia questa raccolta, non ve lo dire. Non appare in nessun museo o raccolta d’arte. C’è solo un piccolo libro che ne parla. Anche Salvatore Salvia è scomparso nel nulla tanto che neanche Wikipedia lo cita e di tutta la sua raccolta di “cose siciliane” non si sa più nulla. Alle volte l’amore non sopravvive a chi ama, anche se il soggetto di quest’amore immenso e totale, la Sicilia, resta è ancora madre di artisti e di grandi, sconosciuti, amanti dell’arte.

Self-portraits of the Sicilian painters Daniele Schmidt, Pippo Rizzo, Gagliardo, Alfonso Amorelli, Bruno Caruso, Giuseppe Migneco, Lia Pasqualino Noto, Martinelli, Saro Mirabella, Ugo Attardi Towards the beginning of the 1950s, Salvatore Salvia De Stefano had the idea of collecting the self-portraits of the then living Sicilian painters. He asked for help from gallery owner and painter friends to be able to convince painters he didn't know to paint a self-portrait of them according to their style and poetics. The problem was that Salvia asked for this self-portrait in a cardboard measuring 15 by 18 centimeters on each side, therefore tiny and, for those used to large canvases and wide-ranging works, almost restrictive. Nonetheless, being a minimal work, the creation of the self-portraits was always postponed. In the end, however, Salvatore Salvia managed to collect a good number of paintings, each a human and artistic portrait of the author. A collection that ranged from great painters such as Guttuso or Alliata to minor but still Sicilian painters in terms of style and appearance. Where this collection is, I won't tell you. It does not appear in any museum or art collection. There is only one small book that talks about it. Salvatore Salvia also disappeared into thin air, so much so that not even Wikipedia mentions him and nothing is known about his entire collection of "Sicilian things". Sometimes love does not survive those who love, even if the subject of this immense and total love, Sicily, still remains and is the mother of artists and great, unknown, art lovers.

#Sciatu #Arte #Pittura #Sicilia #Painting #Sicily

13 notes · View notes

neopronouns-in-action · 5 months ago

Text

Requests not used yet:

______

Neopronouns used so far:

ze/hir/(hirs)/hirself

vi/vir/vis/virself

card/cards/cardself

it/its/itself

ae/aer/(aers)/aerself

lu/luna/lunas/lunaself

de/dim/dis/dimself

zey/zem/zeir/(zeirs)/zemself

x/xself (secondary)

ne/rix/riv/rixelf (background)

sy/rup/rups/syrupself

mae/mer/mims/merself

zae/zaem/zaer/zaemself (secondary)

te/ter/ter/(ters)/terself

zae/zaem/zaer/zaemself (secondary)

ith/kir/kirs/kirself

kit/kitten/kittens/kittenself

ivy/ivys/ivyself

cy/cyb/cybryk

li/liself (background)

aix/(aed)/arix/aiv/aixelf

deq/dir/dira/diraself

they/them/their/themself (secondary)

ae/ryn/rynself

ze/zem/zel/zemself

ni/nir/niys/nirself

izi/(ito)/av/avi/(ka)/fiself

ky/shal/shalk/shalself

mys (background)

shey/shem/sheir/sheirself

an/droid/androidself

che/chim/chis/chimself, (primary)

xi/xir/xirself, (primary)

thi/hil/(hilz)/hilself (secondary)

xe/xim/xis/ximself

ze/zim/zis/zimself (secondary)

li/lia/lias/liaself (secondary)

Dy (first person pronoun, background)

neo/neos/neoself

tal/lyn/talyn (background)

ne/rix/riv/rixelf

heart/hearts/heartself

clo/loc/(locs)/clockself

ri/riv/rivs/riverself (secondary)

ey/vem/veir/(veirs)/veirself

su/[na]/uvu/lo/(ka)/zeda

hea/ler/(lers)/lerself (background)

xiy/rik/ix/sirav

hea/ler/(lers)/lerself

he/her (background)

fe/ir

they/them/their/themselves

ve/vei/veir/veirself

ivo/na/te/mehtiv

sie/sir/siris

meh/uto/utosir

an/dro/gyn/oid

xe/xir/xiv/xirix

li/lia/lias/liaself

fae/faer/faerself

rhe/rhek/rhel/rhellis

Hero/heros/heroself

ama/ranth/amarris

ki/kir/kirris

fir/nix/firris

mie/mym/myr/mirs/mirself

nae/nym/nyr/nymself

ghoul/ghouls/ghoulself

rot/rots/rotself

ŝi/ŝia/ (background)

de/ad/ath/adself

vamp/pyr/pyrs/vampself (background)

ghost/ghosts/ghostself (incidental)

bat/bats/batself (incidental)

thorn,thorns,thornself (incidental)

tech/techno/techs/techself (incidental)

ser/sera/raph/seraphim

pearl/pearls/pearlself

qua/tre/treself

joker/jokers/jokerself

cat/cats/catself

hy/hym/hys/hymself

pley/plem/pleir/plemself

shy/shyr/shyrs/shyrself

ty/tyr/tyrself

ay/li/yen/alienself

bek/birk/biakcu

vel/virl/vialcu

Ze/zer/zero/zeroself

ne/nim/nis/nimself

da/dar/darl/darkling

phi/phim/phis/phirself

tuo/tuak/tuar/tuaresi (background)

ne/nim/nis/nimself

he’er/him’mer/his’ser/him’mer-self

null/nulls (secondary)

thon/thons/thonself (secondary)

wi/vyr/vyrn/vyrself

skull/skulls/skullself

shy/hyr/hyrz/hyrself

hie/hin/hiz/hinself

et/eil/eller/eilself

zo/zol/zov/zolself

drae/drem/draer/dremself

tei/tev/telk/tevself

ty/tyl/tyr/tylself

ex/exi/exil/exiself

rot/rots/rotself

shay

rhe/rhem/rheir/rhemself

sun/sun/sunself

lae/laer/laerself

ero/ilas/danajei

ido/eis/eiself

zal/az/azself

ae/ryn/(ryns)/rynself

sia/lia/lis/liaself

zig/zag/zog/(zogs)/zagself,

that one/that one’s/that one’s own,

ae/aeth/aetherself

shade/shades/shadeself

fin/fins/finself

rat/rats/ratself

kal/vir/vil/(val)/kalixir

rhi/rhim/rhir/rhimself

zim/zur/zimself

zim/zur/zam/zurak

xal/xalv/xallix/xalexir

nova/novas/novaself

grey/greys/greyself

she/shim/sher/shimself

faal/fala/faell/faelen/falself

zae/zaen/zaez/zaenself

dae/daes/daeself

av/afo/afi/afozasi

en/eta/ake/etazasi

cel/cele/cels/(celes)/celestialf

kui/kuip/kuiper/(kuipers)/kuiperself

dae/daem/daems/daemself

asp/asps/aspself

aster/asters/asterself

xet/xev/xel/xevself

moon/moons/moonself

ast/aster/asters/(asteroid)/asteroth

ke/keter/keters/(keteroid)/keteroth

xey/xem/xeir/(xeirs)/xemself

eth/eths/ethself

#neopronouns #neopronounsusedsofar #search for this #long post #novapronouns #nounself pronouns #supernova pronouns in action #supernovapronouns #super nova pronouns

3 notes · View notes

444namesplus · 3 months ago

Text

Ba Baa Baas Bae Baes Bais Bam Ban Bao Baos Bau Baus Be Bees Bei Beis Bem Ben Beo Beos Beu Beus Bi Bias Bie Bies Bii Biis Bim Bin Bio Bios Biu Bius Bo Boes Bom Bon Boo Boos Bou Bous Bu Bua Bues Bui Buis Bum Bun Buo Buu Buus Chi Chia Chias Chie Chies Chii Chiis Chim Chin Chio Chios Chiu Chius Chu Chua Chuas Chue Chues Chui Chuis Chum Chun Chuo Chuos Chuu Chuus Da Daas Dae Daes Dais Dam Dan Dao Daos Daus De Dea Deas Dee Dei Deis Dem Den Deo Deu Deus Dha Dhaa Dhaas Dhaes Dhai Dhais Dham Dhan Dhaus Dhe Dhea Dheas Dhee Dhees Dheis Dhem Dhen Dheo Dheu Dhi Dhia Dhies Dhiis Dhim Dhin Dhio Dhios Dhiu Dhius Dho Dhoa Dhoas Dhoes Dhois Dhom Dhon Dhoo Dhoos Dhou Dhous Dhu Dhua Dhue Dhues Dhum Dhun Dhuo Dhuu Dhuus Di Die Dies Dii Diis Dim Din Dio Diu Dius Do Doa Doas Doi Dom Don Doo Doos Dous Du Duas Due Dues Dui Duis Dum Dun Duu Fa Faa Faas Fae Faes Fai Fais Fam Fan Fao Faos Fau Faus Fe Fea Feas Fee Fees Fei Feis Fem Fen Feo Feus Fi Fia Fias Fiis Fim Fin Fios Fius Fo Foa Foe Foi Fois Fom Fon Foos Fous Fu Fua Fuas Fue Fues Fui Fuis Fum Fun Fuos Fuus Ga Gaa Gaas Gae Gaes Gam Gan Gaos Gau Ge Gea Geas Gee Gei Geis Gem Gen Geo Geu Geus Gi Gia Gias Gie Gies Gii Giis Gim Gin Gios Giu Gius Go Goe Gom Gon Goo Goos Gous Gu Guas Gue Gui Guis Gum Gun Guo Guos Guu Guus Ha Haa Haas Hae Haes Hai Hais Ham Han Haos Hau He Hea Heas Hee Hees Hei Heis Hem Hen Heo Heu Heus Hi Hie Hies Hii Hiis Him Hin Hio Hios Hius Ho Hoe Hom Hon Hous Hu Huas Hui Huis Hum Hun Huo Huu Huus

Ja Jaa Jae Jaes Jai Jais Jam Jan Jaos Jau Jaus Je Jea Jeas Jee Jem Jen Jeo Jeos Jeu Jeus Ji Jia Jias Jie Jies Jii Jiis Jim Jin Jio Jios Jiu Jo Joa Joas Joe Joes Jois Jom Jon Joos Jou Jous Ju Jua Juas Jue Juis Jum Jun Juo Juos Juu Juus Ka Kaas Kae Kai Kais Kam Kan Kao Kaos Kau Kaus Ke Kea Keas Kee Kei Keis Kem Ken Keo Keos Keu Keus Ki Kia Kie Kies Kim Kin Kio Kios Kiu Kius Ko Koe Koes Koi Kois Kom Kon Koo Koos Kou Kous Ku Kua Kue Kues Kum Kun Kuos Kuu Kuus La Laa Laas Laes Lais Lam Lan Laos Lau Laus Le Lea Leas Lee Lees Lei Lem Len Leo Leos Leu Leus Li Lia Lie Liis Lim Lin Lio Lios Liu Lo Loa Loas Loe Loes Lom Lon Loo Loos Lou Lu Lua Lue Lui Luis Lum Lun Luo Luos Luus Ma Maa Mae Maes Mai Mam Man Mao Maos Mau Maus Me Mea Mee Mei Meis Mem Men Meo Meu Mi Mias Mie Mies Mii Miis Mim Min Mios Miu Mius Mo Moa Moas Moe Mois Mom Mon Moo Mous Mu Mua Muas Mues Mui Mum Mun Muo Muu Muus Na Naa Naas Nae Naes Nai Nais Nam Nan Nao Naos Naus Ne Nea Neas Nee Nees Neis Nem Nen Neo Neos Neu Neus Ni Nii Niis Nim Nin Nio Nios Niu No Noa Noas Noe Noes Noi Nom Non Noo Nou Nous Nu Nua Nuas Nues Nui Nuis Num Nun Nuo Nuos Nuu Pa Paa Pae Paes Pai Pam Pan Pao Pau Paus Pe Pea Peas Pee Pees Pei Peis Pem Pen Peo Peos Peu Pi Pias Pie Pii Piis Pim Pin Pio Pios Piu Po Poas Poe Poes Pois Pom Pon Poo Poos Pou Pous Pu Puas Pue Pues Pui Puis Pum Pun Puo Puu Puus Ra Raa Raas Rae Rai Rais Ram Ran Raos Rau Raus Re Reas Ree Rees Rei Reis Rem Ren Reo Reos Reu Reus Ri Ria Rii Rim Rin Rio Rios Riu Rius Ro Roa Roas Roe Roes Roi Rois Rom Ron Roo Roos Rou Rous Ru Rua Rues Rui Ruis Rum Run Ruo Ruos Ruu Ruus Sa Sae Saes Sais Sam San Sau Se Sea Seas Sees Sei Seis Sem Sen Seos Shi Shia Shias Shie Shies Shii Shiis Shim Shin Shio Shios Shiu Shius Shu Shua Shuas Shue Shues Shui Shuis Shum Shun Shuo Shuos Shuu Shuus Si Sia Sii Siis Sim Sin Sio Sios Sius So Soe Soes Sois Som Son Soos Sous Su Suas Sui Suis Sum Sun Suo Suu Suus Ta Taa Taas Taes Tai Tais Tam Tan Tao Taos Tau Taus Te Tea Teas Tees Tei Tem Ten Teo Teu Thi Thia Thias Thie Thies Thii Thiis Thim Thin Thio Thios Thiu Thius Thu Thua Thuas Thue Thues Thui Thuis Thum Thun Thuo Thuos Thuu Thuus Ti Tias Tie Tiis Tim Tin Tio Tios Tiu Tius To Toas Toe Toes Toi Tom Ton Toos Tou Tous Tu Tua Tuas Tue Tues Tui Tuis Tum Tun Tuo Tuu Tuus Va Vaa Vaas Vae Vaes Vai Vam Van Vaos Vau Vaus Ve Vea Veas Vee Vees Vei Vem Ven Veo Veos Veu Veus Vi Vie Vii Viis Vim Vin Vio Viu Vo Voa Voe Voes Voi Vois Vom Von Voo Voos Vou Vous Vu Vue Vues Vui Vuis Vum Vun Vuo Vuus Wa Waas Wae Wai Wam Wan Wao Waos Wau Waus We Wea Wees Wei Weis Wem Wen Weos Weus Wi Wia Wias Wie Wies Wii Wim Win Wio Wiu Wo Woa Woe Woes Woi Wois Wom Won Woos Wou Wu Wua Wuas Wue Wui Wum Wun Wuo Wuos Wuu Wuus Za Zaa Zaas Zae Zaes Zai Zais Zam Zan Zaos Zau Zaus Ze Zea Zeas Zee Zees Zei Zeis Zem Zen Zeo Zeos Zeu Zeus Zha Zhaa Zhae Zhaes Zhai Zhais Zham Zhan Zhao Zhaos Zhau Zhaus Zhe Zhea Zhee Zhees Zhei Zheis Zhem Zhen Zheo Zheos Zheu Zheus Zhi Zhia Zhie Zhies Zhii Zhim Zhin Zhio Zhios Zhiu Zhius Zho Zhoa Zhoas Zhoe Zhoes Zhoi Zhom Zhon Zhou Zhous Zhu Zhuas Zhuis Zhum Zhun Zhuos Zhuu Zhuus Zi Zia Zias Zim Zin Zio Ziu Zius Zo Zoe Zoes Zois Zom Zon Zoo Zoos Zou Zous Zu Zuas Zue Zues Zuis Zum Zun Zuos Zuu

3 notes · View notes

althea-and-alcestris · 9 months ago

Text

Some theme songs

Some (by some I mean a whole playlist worth) theme songs for my two girls

Althea:

Oh No! - Marina and the Diamonds

The Family Jewels - MARINA

Are You Satisfied? - MARINA

The Party - Coraline

Dollhouse - Melanie Martinez

For The Love of a Daughter - Demi Lovato

Little Dark Age - MGMT

Good Enough - Little Mix

Pretty Little Psycho - Porcelain Black

dying on the inside - Nessa Barrett

Family Line - Conan Gray

Cheri Cheri Lady - Modern Talking

Between Twillight - Lindsey Stirling

Sonne - Rammstein

Anonymous M - pinocchio p

You're A Useless Child - Kikuo

Princess - TOPHAMHAT-KYO

Who is She? - I Monster

Love Story - Indila

Hell's Coming With Me - Poor Man's Poison

Insane - Black Gryphon

Happy Face - Jagwar Twin

Daddy Issues - The Neighbourhood

E.T. - Katy Perry

Elastic Heart - Sia

Soap - Melanie Martinez

Alcestris:

Secret Garden - EmpathP

One Day - Charice

Death - Melanie Martinez

Family Line - Conan Gray

DNA - Lia Marie Johnson

Who is She? - I Monster

Curses - The Crane Wives

Two Birds on a wire - Regina Spektor

lilium - elfen lied (specifically the slowed version)

Born For This - The Score

Problem - Becky G

Skin & Bones - Morgan St. Jean

Phoenix - Leauge of Legends

In The Army Now - Status Quo

You're Gonna Go Far, Kid - The Offspring

Mother Mary - Mr. Kitty

Ancient Dreams In a Modern Land - MARINA

Centuries - Fall Out Boys

Feel Invincible - Skillet

Parents - YUNGBLUD

Never Give Up - Sia

Beautiful Creature - MIIA

Angel By The Wings - Sia

Hopefully all the links work, if not I'm gonna cry

#disney twisted wonderland #twst oc #twisted wonderland oc #twisted wonderland #disney twst #twst wonderland #theme song #altheacardinal #alcestris

3 notes · View notes

horacio-oliveira-74 · 2 years ago

Text

...questi giorni, nella rilettura de "Il Pendolo di Foucault" di Umberto Eco, mi sono imbattuto in un passo che ho sempre adorato, un passo molto illuministico, fondamentale per la vita dell’uomo su questo pianeta, una lezione magistrale su come la meraviglia, la verità e la bellezza sulla Terra siano semplici e non è necessario cercare misteri e complicazioni che non rendono migliori le cose ma finiscono semmai per alterarle in maniera patologica.

Lo so è un brano un po’ lungo….ma vi prego leggetelo perché è una meraviglia assoluta e fornisce strumenti per questo tempo. Funziona anche se uno non ha letto il libro ed offre momenti di vera e geniale comicità...

“Mi salvò Lia, almeno per il momento.

Le avevo raccontato tutto (o quasi) della visita in Piemonte, e sera per sera tornavo a casa con nuove notizie curiose da aggiungere al mio schedario degli incroci. Lei commentava:

“Mangia, che sei magro come un chiodo.” Una sera si era seduta accanto alla scrivania, si era divisa il ciuffo in mezzo alla fronte per guardarmi dritto negli occhi, si era messa le mani in grembo come fa una massaia. Non si era mai seduta così, allargando le gambe, con la gonna tesa da un ginocchio all’altro. Pensai che era una posa sgraziata. Ma poi le osservai il volto, e mi pareva più luminoso, soffuso di un colorito tenue. L’ascoltai – ma non sapevo ancora perché – con rispetto.

“Pim,” mi aveva detto, “non mi piace il modo con cui vivi la storia della Manuzio. Prima raccoglievi fatti come si raccolgono conchiglie. Ora sembra che ti segni i numeri del lotto.”

“È solo perché mi diverto di più, con quelli.”

“Non ti diverti, ti appassioni, ed è diverso. Sta’ attento, quelli ti fanno diventare malato.”

“Adesso non esageriamo. Al massimo son malati loro. Non diventi mica matto a fare l’infermiere del manicomio.”

“Questo è ancora da dimostrare.”

“Sai che ho sempre diffidato delle analogie. Adesso mi trovo in una festa di analogie, una Coney Island, un Primo maggio a Mosca, un Anno Santo di analogie, mi accorgo che alcune sono migliori delle altre e mi chiedo se per caso non ci sia davvero una ragione.”

“Pim,” mi aveva detto Lia, “ho visto le tue schede, perché le debbo riordinare io. Qualsiasi cosa i tuoi diabolici scoprano è già qui, guarda bene,” e si batteva la pancia, i fianchi, le cosce e la fronte. Seduta così, le gambe larghe che tendevano la gonna, frontalmente, sembrava una balia solida e florida – lei così esile e flessuosa – perché una saggezza pacata la illuminava di autorità matriarcale.

“Pim, non ci sono gli archetipi, c’è il corpo. Dentro la pancia è bello, perché ci cresce il bambino, si infila il tuo uccellino tutto allegro e scende il cibo buono saporito, e per questo

sono belli e importanti la caverna, l’anfratto, il cunicolo, il sotterraneo, e persino il labirinto che è fatto come le nostre buone e sante trippe, e quando qualcuno deve inventare qualcosa di importante lo fa venire di lì, perché sei venuto di lì anche tu il giorno che sei nato, e la fertilità è sempre in un buco, dove qualcosa prima marcisce e poi ecco là, un cinesino, un dattero, un baobab. Ma alto è meglio che basso, perché se stai a testa in giù ti viene il sangue alla testa, perché i piedi puzzano e i capelli meno, perché è meglio salire su un albero a coglier frutti che finire sottoterra a ingrassare i vermi, perché raramente ti fai male toccando in alto (devi essere proprio in solaio) e di solito ti fai male cascando verso il basso, ed ecco perché l’alto è angelico e il basso diabolico. Ma siccome è anche vero quel che ho detto prima sulla mia pancina, sono vere tutte e due le cose, è bello il basso e il dentro, in un senso, e nell’altro è bello l’alto e il fuori, e non c’entra lo spirito di Mercurio e la contraddizione universale. Il fuoco tiene caldo e il freddo ti fa venire la broncopolmonite, specie se sei un sapiente di quattromila anni fa, e dunque il fuoco ha misteriose virtù, anche perché ti cuoce il pollo. Ma il freddo conserva lo stesso pollo e il fuoco se lo tocchi ti fa venire una vescica grossa così, quindi se pensi a una cosa che si conserva da millenni, come la sapienza, devi pensarla su un monte, in alto (e abbiam visto che è bene), ma in una caverna (che è altrettanto bene) e al freddo eterno delle nevi tibetane (che è benissimo). E se poi vuoi sapere perché la sapienza viene dall’oriente e non dalle Alpi svizzere, è perché il corpo dei tuoi antenati alla mattina, quando si svegliava che era ancora buio, guardava a est sperando che sorgesse il sole e non piovesse, governo ladro.”

“Sì, mamma.”

“Certo che sì, bambino mio. Il sole è buono perché fa bene al corpo, e perché ha il buon senso di riapparire ogni giorno, quindi è buono tutto quello che ritorna, non quello che passa e va e chi s’è visto s’è visto. Il modo più comodo per ritornare da dove si è passati senza rifare due volte la stessa strada è camminare in circolo. E siccome l’unica bestia che si acciambella a cerchio è il serpente, ecco perché tanti culti e miti del serpente, perché è difficile rappresentare il ritorno del sole arrotolando un ippopotamo. Inoltre se devi fare una cerimonia per invocare il sole, ti conviene muovere in circolo, perché se muovi in linea retta ti allontani da casa e la cerimonia dovrebbe essere brevissima, e d’altra parte il circolo è la struttura più comoda per un rito, e lo sanno anche quelli che mangiano fuoco sulle piazze, perché in circolo tutti vedono nello stesso modo chi sta al centro, mentre se un’intera tribù si mettesse in linea retta come una squadra di soldati, quelli più lontano non vedrebbero, ed ecco perché il cerchio e il movimento rotatorio e il ritorno ciclico sono fondamentali in ogni culto e in ogni rito.”

“Sì, mamma.”

“Certo che sì. E adesso passiamo ai numeri magici che piacciono tanto ai tuoi autori. Uno sei tu che non sei due, uno è quel tuo affanno lì; una è la mia affanna qui e uni sono il naso e il cuore e quindi vedi quante cose importanti sono uno. E due sono gli occhi, le orecchie, le narici, i miei seni e le tue palle, le gambe, le braccia e le natiche. Tre è più magico di tutti perché il nostro corpo non lo conosce, non abbiamo nulla che sia tre cose, e dovrebbe essere un numero misteriosissimo che attribuiamo a Dio, in qualunque posto viviamo. Ma se ci pensi, io ho una sola cosina e tu hai un solo cosino — sta’ zitto e non fare dello spirito — e se mettiamo questi due cosini insieme viene fuori un nuovo cosino e diventiamo tre. Ma allora ci vuole un professore universitario per scoprire che tutti i popoli hanno strutture ternarie, trinità e cose del genere? Ma le religioni non le facevano mica col computer, era tutta gente per bene, che scopava come si deve, e tutte le strutture trinitarie non sono un mistero, sono il racconto di quel che fai tu, di quel che facevano loro. Ma due braccia e due gambe fanno quattro, ed ecco che quattro è lo stesso un bel numero, specie se pensi che gli animali hanno quattro zampe e a quattro zampe vanno i bambini piccoli, come sapeva la Sfinge. Cinque non parliamone, sono le dita della mano, e con due mani hai quell’altro numero sacro che è dieci, e per forza sono dieci persino i comandamenti, altrimenti se fossero dodici quando il prete dice uno, due, tre e mostra le dita, arrivato agli ultimi due deve farsi prestar la mano dal sacrestano. Adesso prendi il corpo e conta tutte le cose che spuntano dal tronco, con braccia, gambe, testa e pene sono sei, ma per la donna sette, per questo mi pare che tra i tuoi autori il sei non sia mai stato preso sul serio se non come doppio di tre, perché funziona solo per i maschi, i quali non hanno nessun sette, e quando comandano loro preferiscono vederlo come numero sacro, dimenticando che anche le mie tette spuntano in fuori, ma pazienza. Otto — mio dio, non abbiamo nessun otto…. no, aspetta, se braccia e gambe non contano per uno, ma per due, per via del gomito e del ginocchio, abbiamo otto grandi ossa lunghe che sballonzolàno in fuori, e prendi queste otto più il tronco e hai nove, che se poi ci metti la testa fa dieci. Ma sempre girando intorno al corpo ne cavi fuori tutti i numeri che vuoi, pensa ai buchi.”

“I buchi?”

“Sì, quanti buchi ha il tuo corpo?”

“Be’,” mi contavo. “Occhi narici orecchie bocca culo, fa otto.”

“Vedi? Un’altra ragione per cui otto è un bel numero. Ma io ne ho nove! E col nono ti faccio venire al mondo, ed ecco perché nove è più divino di otto! Ma vuoi la spiegazione di altre figure ricorrenti? Vuoi l’anatomia dei tuoi menhir, che i tuoi autori ne parlano sempre? Si sta in piedi di giorno e sdraiati di notte — anche il tuo cosino, no, non dirmi cosa fa di notte, il fatto è che lavora diritto e si riposa sdraiato. E quindi la stazione verticale è vita, ed è in rapporto col sole, e gli obelischi si rizzano in su come gli alberi, mentre la stazione orizzontale e la notte sono sonno e quindi morte, e tutti adorano menhir, piramidi, colonne e nessuno adora balconi e balaustrate. Hai mai sentito parlare di un culto arcaico della ringhiera sacra? Vedi? E anche perché il corpo non te lo permette, se adori una pietra verticale, anche se siete in tanti la vedete tutti, se invece adori una cosa orizzontale la vedono solo quelli in prima fila e gli altri spingono dicendo anch’io anch’io e non è un bello spettacolo per una cerimonia magica…”

“Ma i fiumi…”

“I fiumi non è perché sono orizzontali, ma perché c’è dentro l’acqua, e non vorrai che ti spieghi il rapporto tra acqua e corpo… Oh insomma, siamo fatti così, con questo corpo, tutti, e per questo elaboriamo gli stessi simboli a milioni di chilometri di distanza e per forza tutto si assomiglia, e allora vedi che le persone con sale nella testa se vedono il fornello dell’alchimista, tuto chiuso e caldo dentro, pensano alla pancia della mamma che fa il bambino, e solo i tuoi diabolici vedono la Madonna che sta per fare il bambino e pensano che sia un’allusione al fornello dell’alchimista. Così hanno passato migliaia di anni a cercare un messaggio, e tutto era già lì, bastava si guardassero allo specchio.”

“Tu mi dici sempre la verità. Tu sei il mio Me, che poi è il mio Sé visto da Te. Voglio scoprire tutti i segreti archetipi del corpo.” Quella sera inaugurammo l’espressione “fare gli archetipi” per indicare i nostri momenti di tenerezza.

Mentre già mi abbandonavo al sonno, Lia mi toccò una spalla. “Dimenticavo,” disse. “Sono incinta.”

#umberto eco #il Pendolo di Foucault

9 notes · View notes

biagiodiggi · 2 years ago

Text

Niente che sia stato perso non può essere ritrovato, tranne la fiducia.

Biagio D.G. & Lia Brunetti

15 notes · View notes

nurknabo · 1 year ago

Text

La signifo de "Adamo", la vorto

Iam mi havis interparoladon pri etimologio kaj, mi ne scias per kia ŝanco, mi menciis Adamon, metante la demandon ĉu estis strange laŭ li havi nomon kiu signifas "grundulo", ĉar imagu vin mem kun tia nomo; kvankam mi ne kredas ke Adamo la saman menson kiel la nia havis nek vere kredas ke estis hontiga tiam la nomo, sed amuzas la pripensado.

Kiel respondo, mia alparolato diris: "Kaj se la signifo de la vorto estis kreita poste?" Tio estas, kaj se oni, poste, laŭ la maniero kiel estiĝis Adamo, donis al la vorto la signifon kiun ĝi hodiaŭ havas? Mi trovis tion tre interesa kaj eble tio vere okazis al kelkaj vortoj. Post pli detala pensado, mi poste rimarkis, tamen, ke ne tiom sencas ke la signifo de "Adamo" venis poste, tial ke tio signifas ke, en lia estiĝo, la nomo Adamo nenion signifis, kio estas vere neverŝajna kaj sensenca laŭ la trajtoj de la Biblio. Aŭ ke la nomo alion signifis, kio estus tre surpriza.

Eĉ tiel, mi ne postlasis la ideon ke signifo de vorto povus esti aldonita al ĝi poste, kaj ne dum ĝia kreado. Tio povas ne esti okazinta al "Adamo", sed tio ne neebligas kun aliaj vortoj. Kaj se, ekzemple, estis ulo kiu multe famiĝis pro io, kies nomo ion signifis sed, poste, estis aldonita al lia nomo la signifon de tio kion li faris, aŭ liaj ecoj. Ekzemple, reĝo estis tre bonvola kaj sia nomo "protektanto" signifis, sed, pro lia bonvolo, "bonvoleco" estus aldonita kiel dua signifo de la nomo, malgraŭ ke mi trovas pli verŝajna kreado de alia vorto el la nomo per afiksoj, kiel "makiavela", vorto kiu en Esperanto afikson ne havas, sed, en aliaj lingvoj, estas aldonita sufikso kun signifo de "-ec".

#esperanto #esperanto language #Etymology #Linguistics #Colang #Constructed language #Adam #machiavellian

2 notes · View notes

gwryus · 1 year ago

Note

hii tia wia bia lia pia cia dia sia xia zia qia hia can I get a chuu moodboard 😇

ill do it i swear ill do all ur reqs i just gotta stop being lazyyy SIGHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH

5 notes · View notes

oktayudhadewisaputri · 1 year ago

Text

Man,menjadi dewasa itu bebas memilih memproses pikiran dan perasaan yang dirasakan.

Namun bukan berarti kita terbebas dari risiko dan konsekuensinya.

Akan ada kebaikan yang pada waktunya dikembalikan kepadamu.

Sepanjang lintasan hidup kita sekarang,ada benih yang sempat kita tanam dimasa lalu untuk dituai kemudian.

Lucunya,semakin dewasa kita tidak berambisi namun justru lebih belajar tenang untuk mencapai di titik akhir merasa cukup.

Diantara semua yang fana ini,apalagi yang ingin dikejar hanya untuk memenuhi harapan orang lain?

Seringkali kita menggunakan kata "harus" daripada "memilih" dari segala keputusan yang kita ambil.

Misalnya "Pagi ini aku harus kuat untuk menjalani rutinitas yang sedemikian rupa seperti biasanya".

Bukankah akan lebih terasa ringan tanpa terbebani jika

"Pagi ini aku memilih merasa senang untuk menjalani hari dengan segala kemungkinannya yang akan terjadi" ?

Tanpa paksaan bahwa situasi berjalan sesuai ekspektasi,namun kita lebih menikmati segala kesempatan yang mungkin terjadi.

Man,

Semoga kamu tidak lelah dengan luka ataupun kecewa sejauh ini.

Semoga kamu tidak menjadikannya alasan berubah dan menuntut orang lain memahami situasimu.

Semoga jarak pun menjadi penambah rasa syukur dalam untaian do'a yang saling bertaut.

Semoga definisi bahagia kita juga tidak hanya tentang hal-hal yang terlihat menyenangkan seperti punya banyak uang, rekan kerja yang sefrekuensi dan segala hal yang dimau mudah didapatkan, tapi juga hal-hal yang terkadang membuat kita merasa kecil, rapuh ataupun merasa sendiri.

Karena dari kedua sisi itu,sebenarnya kita sedang dibentuk untuk lebih sabar dan penuh prasangka baik ke Allah.

Tugas kita cuma merawat apa yang Allah titipkan untuk kita. Sisanya biar Dia yang mengatur sesuai kehendak-Nya.

Dilain waktu nanti,disaat kamu berkesempatan mengikat janji dengan seseorang, dikala itu tiba, semoga kamu benar-benar sungguh menepatinya ya Man.

Semoga hati ini tetap teguh pada keyakinan-keyakinan yang selama ini kita pegang. Walaupun tak jarang kita dihadapkan dengan penuh keragu-raguan hingga timbul keputusasaan yang menjadikannya sia-sia.

Kekhwatiran itu alami,tapi hari ini aku bersyukur atas apa yang bisa kutahan untuk terucap.

Selamat sudah menjadi dirimu yang terbaik sampai hari ini.

Kita lalui fase ini dan nikmati proses masing-masing.

Dimataku tetap kamu adalah yang baik,sabar dan meneduhkan sampai kapanpun.

Kini bertumbuh lalu bertambah menjadi kamu adalah laki-laki yang dewasa, bijaksana dan patuh akan apa yg menjadi tanggung jawabmu.

Tidak pernah ada hari dimana aku berharap akan sesuatu hal yang berat datang menyulitkan ataupun membuatmu merasa sakit.

Begitu juga Bapak, Ibuk, Lia dan Ayra yang selalu menyemogakan hidupmu penuh berkah dan keberuntungan.

Seperti tahun-tahun sebelumnya tentang tanpa perayaan.

Memang seharusnya perayaan hari lahirmu tidak dirayakan hanya satu tahun sekali. Tapi aku menghargaimu dan merayakannya setiap hari.

Terima kasih untuk segala hal.

Akhirnya kamu dipercaya untuk menginjak usia ini. Selamat Ulang Tahun Firman :)

5 notes · View notes

icababingepet · 2 years ago

Text

anak bueuek pake baju bueuek lah ya pantes banget 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣 bapak lu tukang selingkuh kakek lu tukang kawin om lu tukang tipu cewe,,, 🤣🤣🤣🤣 namanya juga anak bueuek,, UDLIA = UD LIA = Unit Dagang LIANng tai 🤣🤣🤣🤣🤣👍🏼👍🏼👍🏼👍🏼 CHAMBEE makin di chamcham makin BEEkang ANJING sia bodor 🤣🤣🤣🤣😁

1 note · View note

apcomplexhq · 4 days ago

Text

✦ Nome do personagem: Moon Haerin. ✦ Faceclaim e função: Shin Sia - Atriz. ✦ Data de nascimento: 09/09/1999. ✦ Idade: 25 anos. ✦ Gênero e pronomes: Feminino, ela/dela. ✦ Nacionalidade e etnia: Coreia do Sul, sul-coreana. ✦ Qualidades: Leal, corajosa e sincera. ✦ Defeitos: Desconfiada, atrevida e agitada. ✦ Moradia: Mount Olympus. ✦ Ocupação: Segurança do condomínio. ✦ Bluesky: @MO99HM ✦ Preferência de plot: ANGST, CRACK, FLUFFY, HOSTILITY, ROMANCE, SMUT. ✦ Char como condômino: Haerin sempre tenta manter seus olhos e ouvidos em toda parte, distribuindo sorrisos gentis para todos com frequência, sendo solícita e os ajudando no que for preciso para que as coisas continuem bem e em ordem, sendo o tipo de vizinha que todos podem chamar caso precisem de alguma ajuda.

TW's na bio: menção a suicídio e relacionamento abusivo. Biografia:

Haerin vinha de uma família bastante unida, onde cresceu envolta de muito amor, carinho e uma boa comida. Sendo a mais nova da família Moon, acabou sendo muito mimada pelos pais, irmãs e irmão, não iria negar o fato, mas aquilo nunca foi motivo para que ela fosse de fato uma pessoa mimada, apenas que foi alguém muito amada durante toda a vida. Sempre esteve muito ligada à culinária por pura influência dos pais, e sempre achou que seguiria os seus passos quando fosse mais velha, cuidando de um dos restaurantes existentes ou até criando um próprio negócio, parecia ser algo natural que se tornaria real após alguns anos.

Entretanto, foi no meio de seu último ano do ensino médio que as coisas mudaram totalmente. Ser policial nunca foi algo que ela havia pensado, ela até gostava de assistir casos criminais enquanto ajudava seus pais na cozinha, e até lia sobre alguns casos no tempo livre, mas o verdadeiro motivo pelo qual decidiu seguir aquele caminho foi a morte de sua melhor amiga. Haerin ainda se lembrava de como ela era uma garota gentil e alegre, onde seu brilho foi sumindo a cada dia que passava ao se relacionar com um homem bem mais velho que si, em segredo. Obviamente aquilo era um relacionamento abusivo, mas a vítima só percebeu depois. A polícia foi acionada e o homem foi levado à justiça devido às agressões e ameaças, porém, por ser a sua primeira vez como réu, prometer que ficaria longe da garota e vir de uma família rica, ele foi simplesmente liberado. As ameaças não acabaram após o julgamento, muito pelo contrário, agora o alvo eram seus pais e até mesmo a própria Haerin. E por não aguentar mais toda aquela situação, achou melhor tirar a sua vida.

Haerin culpava a polícia e a própria justiça por sua incompetência e ter deixado aquilo acontecer, e por causa do acontecimento, decidiu entrar pela polícia. Ela não esperava se vingar ou ser a própria justiceira dos indefesos, mas gostaria de evitar que acontecimentos como aquele acontecessem mais uma vez. Passou um ano inteiro estudando para a realização da prova que iria lhe fazer ingressar na Universidade Nacional da Polícia Coreana. Após passar, foram 2 anos de muito esforço e trabalho duro até finalmente se formar, onde ficou em terceiro lugar como o destaque da turma.

A justiça coreana ainda era falha em muitos pontos, Haerin sabia muito bem disso, e por isso não era a policial correta que muitas pessoas poderiam imaginar que era ela. Nos quase dois anos em que estava ali, não negava que já havia protegido os interesses de gente que não mereceria, após receber uma boa recompensa, claro. Mas era ela seletiva, não era qualquer pessoa que ela deixava passar, normalmente sendo casos mais leves, nunca aqueles que envolviam a integridade física de pessoas, principalmente mulheres e crianças. Ser policial não era ruim, mas o seu sonho era se tornar uma grande detetive e realizar operações como via em alguns dramas, não apenas ficar fazendo rondas e apartar brigas de bar como normalmente fazia. Ser a mais nova e ser mulher naquele âmbito era realmente algo muito difícil, sempre a faziam de capacho e era praticamente a empregada dos mais velhos na delegacia em que trabalhava.

Ela viu a chance de sua vida mudar por uma oportunidade: Investigar a família Kim se infiltrando em um dos condomínios mais luxuosos de Gangnam. Em que outro momento ela poderia ter uma chance como aquela? Uma chance de mostrar duas capacidades, o seu valor, de se promover e conseguir o tão desejado cargo de detetive que tanto almejava para si? Apesar de ser uma missão relativamente complexa, Haerin estava confiante de que conseguiria fazer um bom trabalho naqueles meses em que se disfarçaria de segurança no local, havia treinado para aquilo, sabia de suas capacidades. A posição de segurança daquele lugar iria lhe permitir ter livre acesso em praticamente todos os cantos do condomínio, além de poder usar como bem quiser todas as câmeras instaladas nas áreas para a sua investigação. Acropolis Complex parecia ser um bom lugar para se viver, e esperava que também fosse bom consigo naquela investigação.

#aceitos #moon haerin #haerin #shin sia #atriz #segurança do condomínio #mount olympus

0 notes

inkajvizioj · 19 days ago

Text

Oficeja disputo.

La centra oficejo de Gambaru kaj Asocioj, situanta ĉe la vigla distrikto Ĉijoda, Tokio, estis nedubebla spektaklo de la okdekaj jaroj. Kombinaĵo de malhelaj lignaj paneloj kaj brilaj metalaj surfacoj miksiĝis kun la senĉesa lumo de la fluoreskaj lampoj, kreante etoson kiu oscilis inter la seriozeco kaj la nervozeco de operaciejo. La tabloj estis organizitaj en vicoj milimetre vicigitaj, ĉiu ornamita per portretoj montrantaj bebojn kun sendentaj ridetoj, virinojn ridetantajn antaŭ la fotilo kaj poŝtkartojn de Monto Fuĵi, eble en iuj la kombinaĵo de la tri variabloj. La turniĝantaj seĝoj, el nigra ledo kaj kun alta dorso, eligis nerimarkeblan grincadon ĉiufoje kiam iu dungito turniĝis levante la brovojn antaŭ la ĉiutagaj onidiroj.

En la aero flosis la aromo de malnova papero, miksita kun filtrita kafo kaj cigareda fumo, dum la fluoreskaj lampoj zumis subtile. Sur la labortabloj estis pezaj diskotelefonoj, kies sonoriloj resonis de tempo al tempo kun tia persista sono ke devigis levi la rigardon. Flanke, la elektronikaj kalkuliloj kun grandaj butonoj kaj verdaj ekranoj palpebrumis kun senfinaj ciferoj. La fotokopiiloj, imponaj maŝinoj kun griza korpo kaj eluzitaj butonoj, elspiris varman vaporon ĉiufoje kiam iu faris kopion. La metalaj arkivujoj, plenaj de dosierujoj etikeditaj kun pureco, ĉirkaŭis la spacon kun siaj stakoj de paperoj kaj bone konservitaj kartotekoj. La senĉesa sono de la mekanikaj tajpiloj, kies tipoj frapis la paperon kun uniforma kadenco, resonis kiel armeo de formikoj marŝantaj laŭ la ritmo. Skatoloj de Pilot-plumoj kaj dikaj metalaj agrafoj amasiĝis sur la skribotabloj, apud paperaj kalendaroj kun bildoj de antikvaj temploj kaj en la fono, granda Casio-horloĝo kun montriloj, kiu markis la pason de la tempo kun pepo ĉiun horon. Malnova ventumilo kun metalaj klingoj batis la aeron, apenaŭ movante la angulojn de kelkaj gravaj raportoj.

La protagonistoj de ĉi tiu loko, du amikoj kaj rivaloj konataj de la tuta oficejo, estis Hiroŝi Tanaka kaj Kenji Nakamura. Hiroŝi, kun sia korpulenta figuro kaj perfekte kombita hararo malantaŭen, havis laŭtan ridon kaj inklinon al pezaj ŝercoj. Kenji, aliflanke, estis pli svelta kaj malgranda, ĉiam kun perfekte rekta kravato kaj maldikaj kadraj okulvitroj kiuj donis al li aspekton de kalkulita intelekteco.

Ambaŭ dividis guston por konkurado, kaj kvankam ili konsideris sin amikoj ekde kiam ili eniris kune kiel asistantoj antaŭ jardeko, ilia rivaleco neniam ĉesis agiti la labormedion.

Je unua rigardo, neniu povus imagi ke iliaj tiel malsamaj vojoj kondukis ilin al la sama destino. Hiroŝi kreskis en brua kvartalo de Jokohamo. Lia infanaĝo estis markita de stratbataloj kun la aliaj knaboj de la areo, kie li evoluigis fortan karakteron kaj laŭtan ridon kiun li uzis por imponi aŭ malarmigi tensiojn. Liaj gepatroj administris malgrandan nutraĵvendejon, kaj la sono de la kasregistrilo ankoraŭ resonis en lia memoro kiel memorigilo pri la oferoj kiujn ili faris por teni lin en la lernejo.

Kenji, aliflanke, naskiĝis en komforta mezklasa familio en Sapporo. Li estis sola infano, kreskigita en medio kie la atendoj estis klaraj: disciplino kaj akademiaj atingoj. Male al Hiroŝi, li ne pasigis siajn posttagmezojn sur la strato, sed en senfinaj studsesioj sub la strikta rigardo de sia patrino. La semajnfinojn, anstataŭ ludi, li ĉeestis klasojn de abakuso kaj kaligrafio. La sola ribelo, kiun Kenji permesis al si, estis lia sekreta pasio por ĵazo; li aŭskultis novajn vinildiskojn en la malnova familia gramofono, kiujn li kaŝis en la ŝranko.

Iliaj vojoj kruciĝis kiam ili eniris kune en Gambaru kaj Asocioj antaŭ jardeko. Hiroŝi estis la unua, kiu rompis la glacion en la tago de la indukto, kiam, per manpremo kaj ŝerco, li sukcesis ke Kenji elmontru timidan rideton. Kvankam ili ŝajnis kontraŭoj — Hiroŝi, kun sia gaja karaktero, kaj Kenji, kun sia preskaŭ ceremonia seriozeco —, ili trovis strangan ekvilibron. Iliaj kolegoj baldaŭ rimarkis, ke ili estis nehaltigebla duopo: kie unu elstaris pro sia kreemo kaj kapablo unuigi la teamon, la alia elstaris en metikulaj analizoj kaj efikeco.

Ilia ascendo en la kompanio ne estis facila. Ili pasigis senfinajn noktojn reviziante raportojn kaj disvolvante novigajn projektojn, kiuj helpis Gambaru kaj Asocioj elstari en la konkurenciva korporacia mondo. Hiroŝi organizis neformalajn kunvenojn, kie li proponis aŭdacajn ideojn, dum Kenji poluris la detalojn kaj konvertis ilin en senmakulajn proponojn. Kun la tempo, ili fariĝis speco de legendo en la oficejo, kun rakontoj pri ilia rivaleco kaj kamaradeco, kiuj estis rakontitaj al la novaj dungitoj.

Tamen, kun la sukceso ankaŭ aperis la konfliktoj. Ilia komuna ambicio elstari kaj esti rekonitaj kondukis ilin al konkurado pri la plej etaj detaloj, kiel la altvalora korktabulo, kiu ornamis la fonon de la kunvenejo, apud la fenestro kun vido al la urba horizonto, kaj ankaŭ apud la oficejo de la direktoro. Ĉi tiu simpla objekto, kiu por aliaj pasis nerimarkite, transformiĝis en simbolon de prestiĝo kaj dominado por ambaŭ.

Estis lunda mateno kiam eksplodis la konflikto, kiu metis ilian strangan amikecon al la provo. La korktabulo, kiu estis preskaŭ plena, estis uzata por gravaj anoncoj, limdatoj kaj komikaj notoj, kiujn iu anonima dungito lasis por elvoki timemajn ridetojn, nun iĝis la motivo de kverelo.

Tiun matenon, Hiroŝi alvenis frue, kun ruza rideto formiĝanta sub lia apenaŭ perceptebla liphararo. Sub la brako li portis grandan kaj buntan kartonon, kiun li preparis la antaŭan nokton. Sur ĝi, per grandaj kaj okulfrapaj literoj, estis skribite: “Fermado de la jara boŭlinga turniro – Tanaka ĉampiono 1983”. Fiera, li alfiksis la kartonon al la korktabulo kun troiga riverenco, kvazaŭ li metis majstraĵon en muzeon.

Ne pasis pli ol duonhoro kiam Kenji eniris, kun sia rapida paŝado kaj dika dosiero sub la brako. Vidante la kartonon de Hiroŝi, liaj okuloj duonfermiĝis malantaŭ liaj okulvitroj kaj lia buŝo kuntiriĝis en mieno de malŝato. Elspirante, li metis la dosieron sur sian skribotablon kaj, murmurete al si mem, iris serĉi pinglojn kaj paperon, kiun li jam pretigis.

Kiam li metis sian paperon kun la titolo “Raporto pri efikeco kaj proceza optimumigo – Nakamura 1983” sur la kartono de Hiroŝi, la kaoso eksplodis. Tanaka, kiu observis sian verkon de sia skribotablo kun la atento de falko, subite leviĝis, igante sian turniĝantan seĝon eligi longan kaj dramatan grincadon.

—Kenji! —li kriis, marŝante al la korktabulo kun decidaj paŝoj—. Kion vi pensas, ke vi faras?

Kenji turniĝis malrapide, kun frosta rideto sur la lipoj.

—Hiroŝi, via ‘anonco’ estas mokado. La korktabulo estas por gravaĵoj, ne por fanfaroni pri boŭlinga turniro —diris li, krucante la brakojn kaj levante la mentonon kun aroganteco.

Hiroŝi ŝveligis la bruston kaj metis la manojn sur la koksojn, kvazaŭ li estis preta defii Kenji al duelo de glavoj meze de la oficejo. La proksimaj dungitoj, kiuj ŝajnigis labori, levis la rigardon kaŝe, ĝuante la spektaklon.

—Fanfaroni? —ripetis Hiroŝi kun nekredema voĉo—. Ĉi tiu turniro estas la gloro de la kompanio, Kenji. Ĝi estas tio, kio tenas la animon kaj moralan staton alta!

—Gloro? —respondis Kenji, ĝustigante siajn okulvitrojn—. Tio, kio tenas la moralan staton alta, estas plialtigi nian efikecon kaj plibonigi la procezojn. Neniu ĉi tie bezonas vidi vian nomon en kriegaj koloroj por labori pli bone.

La vortinterŝanĝo daŭris altiĝante en tono, kun la dungitoj murmuretante inter si, kelkaj mense vetante, kiu gajnos la disputon. Tiam aperis ilia supera, la severa kaj metikula sinjoro Ranmaru Saito, viro, kiun neniu kuraĝis kontraŭi. Lia ombro projektiĝis sur la korktabulo, kaj ambaŭ rivaloj tuj silentis.

—Kio estas ĉi tiu bruo? —demandis Saito, lia voĉtono tiel glacia kiel la klimatizilo de la konstruaĵo.

Kenji kaj Hiroŝi interŝanĝis rigardojn, kaj dum momento, ilia malamikeco ŝajnis malaperi. Kiel infanoj kaptitaj en petolaĵo, ambaŭ mallevis la kapon.

—Sinjoro Saito, ni nur diskutis pri la graveco de la anoncoj sur la korktabulo —diris Kenji, evitante okulan kontakton.

Saito levis brovon kaj observis kaj la brilan kartonon kaj la raporton de Kenji. Post kelkaj sekundoj de silento, li krucis la brakojn kaj parolis:

—La korktabulo estas por ĉiuj. Nek por la egoo de unu nek por la lecionoj de la alia. Ĉi tie, ni estas teamo —li diris, rigardante ambaŭ severe—. De nun, ni asignos spacon sur la korktabulo por la festoj kaj alian por la formalaj anoncoj!

La murmuroj transformiĝis en retenitaj ridoj, kaj la vizaĝoj de la dungitoj lumiĝis vidante kiel la dekreto de Saito solvis la problemon per simpla kaj justa logiko. Tanaka kaj Nakamura interŝanĝis rigardon, kiu enhavis miksaĵon de honto kaj komplikeco. Fine, Kenji etendis sian manon.

—Eble la venontan fojon ni povus organizi raporton pri la turniro, Hiroŝi —li diris, kun tre sincera rideto.

—Kaj eble la venontan turniron vi gajnos —respondis Hiroŝi, donante al li firman kaj ridetantan manpremon.

En la centra oficejo de Gambaru kaj Asocioj, la onidiroj estingiĝis kaj la tajpiloj rekomencis sian marŝon. Dume, la korktabulo, dividita sed plena de vivo, brilis sub la lumo de la fluoreskaj lampoj, silenta atestanto de la malgrandaj malpacoj kaj repaciĝoj, kiuj faris tiun lokon io pli ol simpla laborejo.

#tokia oficejo #amikeco #rivaleco #okdekaj jaroj #korporacia vivo #japana kulturo #anonctabulo #laboro #profesiaj ambicioj #subtila humuro

0 notes