#sessizken

[gunesamabulutsuz]

Seni sessizken, sadece önemseyenler duyabilir.

[terapistcagatay]

Seni sessizken, sadece önemseyenler duyabilir.

[tozluhayaller]

Hayallerimiz vardı bizim ya. Umutlarımız vardı. Çok bişey değildi ki istediğimiz, samimi insanlar, çıkarsız dostluklar ve paranın değil insanların önemsendiği bir yaşamdı.

Çok bişey değildi istediğimiz, köpük kadar geçici arkadaşlıklar dan ziyade, bir taşın arasından çıkan çiçek misali sağlam insanlar lazımdı bize.

Çok bişey değildi istediğimiz, bir çanta dolusu kağıt, biraz kalem, bir kaç kutu kitap, sessizlik ve sessizken bile dinlendiğin biri.

Çok bişey değildi istediğimiz.. Ama dünya öyle bir hale geldi ki. Değil bir sonraki günü, bir sonraki saatte bile acaba neler olacak endişesiyle geçiyor günler.

Ve acaba bugün kim tarafından yok sayılacağım, acaba bugün ne kadar yaralanacağım diye bekleşiyor, yalnız ruhlar.

[kayipizge]

çürük bir kanepede cenin pozisyonunda yatarken yavaş yavaş yok olmayı dileyeceksin. annenin karnına geri dönmek için yalvaracaksın. çünkü artık zavallı gibi yaşamak sana ağır gelecek, usul usul varlığını sorgulayacaksın. sevmediğin ve sevilmediğini bu boktan dünyada var olmak omuzlarındaki taşlardan daha ağır gelecek. saatlerce kussan bile geçmeyecek içinin pisliği. ölmek bile seni kurtarmayacak. huzursuzluk hissi öldüğünde bile yakanı bırakmayacak. doğduğun gibi ölmeyi temenni edeceksin ama duan evrenin herhangi bir boşluğunda yankılanıp yok olacak. ki zaten. bitti. cümleni tamamlamana bile izin verilmeyecek. bir gece ansızın, birden bire, kimsesizken ve sessizken. bitti.

[umudumsunnn]

Seni sessizken yalnızca önemseyenler duyabilir.

[asteenik]

Seni sessizken, sadece önemseyenler duyabilir.

[sonvapurdakacti]

içimizde paramparça olup ufacık kırıntılarına kadar bölünmüşken hayat, içimizdeki okyanusların en derinlerinde boğulmuşken umutlar, yangınlar acımasızca alev almışken, içimizdeki tüm parçalar, tüm inandıklarımız, dirençlerimiz, dayanaklarımız, tüm çocukluğumuz paramparça olmuşken, içimiz yıkık bir savaş yerini andırırken, terkedilmiş bomboş bir şehirken, rüzgarlıyken, sessizken, içimizdeki depremlerden ve kıyametlerden sonra en ufak bir canlı belirtisi yokken, nasıl oluyor da ruhumuz hâlâ içimizde? nasıl oluyor da kalbimiz hâlâ atıyor? bakmayın gülümsediğime, ayakta durduğuma, dışarıdan normal göründüğüme, ben paramparçayım. ben, yenilgiyim.

[yakazakalb]

"seni sessizken sadece önemseyenler duyabilir." Diye bi söz okudum şimdi.

Beni sessizken kimse duymadığına göre önemseyen de yok. İçi acısa da insanın, dünyanın yüzünü ele vermesi açısından çok da önemli.

Rabbin olmasa senin yanında olan da, seni gerçekten duyan da yok. O kadar yok içinde bir Var ki, herşeye değer...

.

[purgatoireau]

Gözlerine bir uykusuzluk dolanmış, ruhun soluksuz bir kaçma peşinde. Hep biraz yorgunmuşsun ama şimdi hiçbir şeye tahammülün de yokmuşçasına bir gece. Şehrin ortasında bile ışıklar kapalı olduğunda dikkatli bakarsan görebileceğin o muhteşem yıldızlar. Gözlerinin önünden hiç gitmeyen o muhteşem sahne. Tüm bunlara rağmen gözlerini dolduran birkaç şarkı ve birkaç sebep. Sessizlik hep üstüne sinmişken ruhunun şimdi bir uzay boşluğunda avazı çıktığı kadar bağırması gibi. Gökyüzü sana ait değil diyenlerin ağızlarına yuva yapmış yalanlar gibi. Tüm yıldızlar sana ait biliyorsun. Sonra güneş doğuyor. Tüm varlığını kaybediyorsun. Kendinle birlikte. Tanıklık ettiğin bu vakit hep içinde buruk bırakılmış duyguları anımsatıyor. Çocukluk ne zor şey diyorsun hâlâ büyüyememiş olan kendine. Açtığın camdan hava usulca içeri doluyor. Elindeki kahveyi yudumluyorsun. Hiçbir şeyin önemi yokmuş gibi geliyor ama o kahveden sonra muhakkak çabalamaya devam ediyorsun. Bu kez hiçbir şeyin ellerinden kayıp gitmesine izin veremezsin. Kendine hem kızgın hem de kırgınsın. Yine de işte güneş doğmaya devam ediyor, vakit hızla geçiyor. Yorulduğunu düşündüğün her an kaçmanın yollarını arıyorsun. Her seferinde bu gün doğumlarına çıkıyor cevap. Sabah vakitleri etraf sessizken ve konuşan tek şey zihninken kendini anlamak biraz daha kolay geliyor. Tüm yorgunluğuna rağmen devam etmek sana gerçekleri anlatıyor. Kahven bitiyor ve hayat son hızda önünden geçiyor.

[ruhsuzbiadam]

Sessizken bile incindiğin günler vardır.

[kimseninbilmediginokta]

"Seni sessizken sadece önemseyenler bilir" diye bir söz duymuştum. Acı ama çok haklı bir söz. Çünkü benim bu zamana kadar ne sessizligimi anladılar ne yanımda oldular ne de sessizliğimden çıkardılar. Ben hiç bir zaman önemsenmedim. Artık önemsencegimi de beklemiyorum. Birinin beni sevebilme ihtimalini düşünmekten, gidebilecegim bir evim olacagını düşünmekten sıkıldım. Benim hiçbir zaman evim olmayacak ben hep yalnız ve sevilmemiş o küçük kız cocugu olucam.

[0-uykuluvedengesiz]

Seni sessizken, sadece önemseyenler duyabilir.

[mamooste]

"Seni sessizken sadece önemseyenler duyabilir .."

[mecruhum]

Mümkünmüş sahiden de mümkünmüş insan bir sandalye de bir bankta dumduz otururken çaresizken sessizken mümkünmüş iste çiçeğim insanin hiçbir sey yapmazken ne cok sey yaptığının görülebilmesi duyulabilmesi mümkünmüş simdi sana haklı bir çocuk seessizligiyle bu teşekkürüm biliyorsun sen çiçeğim dümdüz otururken aldigim yolları yürümekten yorulan dizlerimi duvara bakarken ne cok sey anlattiğımı gözlerimdeki tek damla yaşın bir yası taşıdığını bir tek sen bildin

Annemin balkondaki solan çiçeğine benzettigi yaşta senin icimde kocaman bir gelincik bahcen var ustelik mevsim fark etmeden açan

Icime kocaman bir bahar getirdin üstelik mevsim kıştı.

Kocaman bir savaşın ortasında ustelik bana karşı ben

sana hep beyaz bayrak açan bir yanım var gelincik bahceleri mevsimi hep bahar sana değmiş olamanin ılık yaz akşamı var  seninle olmanin yaşamayı hissettiren bir yanı var

Sen yoncanın dördüncü yaprağına inanıyorsun bense ise sana

[yolcuyahutrevan]

"Gece sessizken daha çok çiy düşer"

[masadakicezahukuku]

“sen sessizken, seni sadece önemseyenler duyabilir.”