#rye tots

[feelneurotic]

do you think, when kota and kenny are back and healthy to compete together, that aew is still gonna skirt around calling them the “golden lovers” or do you think they’ll actually suck it up and say it for once and not have to depend on someone on commentary saying it offhandedly?

bc idk if i can stomach another moment of them not even bothering to say it and then going out of their way to say shit like “golden jets” when kota ibushi is literally THE GOLDEN ASPECT of the golden lovers or golden elite teams. there was like zero reason for them to not even outwardly mention the golden lovers tag team. nigel did it like once on commentary (thank u, king).

[rye-enjoying-things]

Sal is a chaotic little turtle

Very confused sometimes

Will bite

Has eaten uncountable utensils

(idk if they're even in @turtle-tot-tournament [most likely not]but just in case here they are ^^')

[butterflyscribbles]

So I haven’t talked nearly enough about Mutant Mayhem yet but I saw it for the second time a few days ago and they have consumed all my thoughts have some random headcanons I’m dying I have to talk about them more:

⚠️(Spoiler warning for MM as well)⚠️

April

- Lives with her mom and grandfather on her mother’s side. Raised by a single mom who’s a veterinarian and her grandpa, a retired tailor and clothing retail manager, moved in after her grandma passed away a few years ago.

- Listens to way too many murder mystery podcasts and thrillers are her favorite movie genre

- Practices doodling a lot in the sides of her journal or class notes. She’s inspired by courtroom sketch artists and old biology journals.

- Swears like a sailor. Even more than Raph. Tries to censor herself around them but it only gets worse the closer they become as friends

- Becomes a sort of ambassador for the turtles and other mutants in the city. Anyone who doesn’t approve of them, goes through her…

- Favorite subject is biology, outside of working on the school newspaper of course

Leo

- Big time book worm. Has read a lot of the classics like The Great Gatsby, Catcher in the Rye, etc. which gives him an advantage heading into high school. His favorite subject is literature naturally as a result.

- Autistic, practically canon but just putting it out there

- Like April, he’s got a sensitive stomach under pressure. Nausea flares up all the time, especially at the sight or smell of blood. They bond over it. Nothing brings two people together like commiserating that your tummy hurts all the time🤝

- Hopeless romantic. Had fallen head over heels for a few other girls he spotted up top even before April came along. She was just…different. He watches a lot of sappy romance movies too they make him feel all warm and fuzzy.

- Love language is words of affirmation big time. He’s always about hyping up the people he loves and will defend them through anything.

Raph

- He’s the team medic in this iteration. He’s no professional but growing up he had so many injuries from being a scrappy lil dude that he picked up on how to take care of ‘em on his own and of course shares that knowledge with his bros and April later. He’s surprisingly gentle when he needs to be.

- He’s the most prone to nightmares/night terrors. The fact that Raph was the one to go seek comfort from Splinter in the tots scene is so important to me.

- He and Donnie are the anime enthusiasts. Hasn’t seen as many as Donnie but it’s close.

- Scratching his shell gently, especially up by the shoulder blades, is like an automatic snooze button. He passes out within minutes.

- Second biggest crybaby to Mikey. It happens when he feels any emotion too strongly whether it’s happiness, anger, sadness, etc. and he hates it. Makes him feel weak, which is why there usually is a lot of punching involved too.

Donnie

- Can’t swim and is the only one who actively dislikes getting into the water.

- He and Leo have been studying how to speak and write Japanese together for years. Don has picked up a lot from all the anime he watches.

- Is the most emotionally open version of Donnie to date. He’s always telling his family how much he loves them without restraint and is the first to ask what’s wrong if he picks up on someone acting weird or trying to hide something.

- To compliment the above hc, he’s insanely observational, like Sherlock level. They don’t know how he’s able to do it but his attention to detail and his ability to take that and create plans and get a read on people is baffling. If Donnie doesn’t get a good vibe off someone, believe him and run the other way. (Makes him really good at those spot the different puzzles too lol.)

- Loves to dance just like his previous incarnation before him:’) Bootyyyshaker9001

Mikey

- Is actually afraid of cats…growing up with Splinter, who would freak out at the sight of them, only taught him to freak out along with him. They are sharp and unpredictable.

- Other than that however he’s an animal lover. Had a few pet fish through the years that he saved after being flushed.

- Practically canon but the most physically affectionate by leagues. Constantly seeking a brother, adopted mutant family member, or an April to cling to.

- Super into musicals and is a actually a decent singer

- Can take a punch like nothing you’ve ever seen and can still be standing….but gets sick constantly his immune system is wack

[mariacallous]

For many Jews, eating potato latkes on Hanukkah is non-negotiable, whether store-bought or made from scratch. But what should we be eating with them?

I’m not talking about the old applesauce vs. sour cream debate (I’m team neither), or about nibbling on a latke while holding a glass of bubbly at a chic Hanukkah soiree (I’m team exhausted mom in bed by 9). I’m talking about practical, everyday stuff: How can latkes be incorporated into a balanced, filling, seasonal meal that won’t leave you nauseous? 

The answer was harder to find than I’d anticipated; most people I asked were similarly stumped.

After much contemplation, research and a deep-dive into The Nosher’s Hanukkah archives, here are 13 ways to turn latkes into a complete meal — from the centerpiece of a festive breakfast to a side dish alongside classic brisket.

Crockpot Sweet and Sour Brisket

Throw this together in the morning before work and let the promise of a hearty dinner get you through your day. Make sure to let the flavorful gravy soak into your latkes.

French Onion Brisket

Drawing inspiration from French onion soup, this modern twist on a classic braised brisket is even better when it’s made a day ahead. Serve with your favorite steamed veg.

Juicy Instant Pot Brisket

Tender, sweet-and-savory brisket that’s ready in two hours. The best use for your Instant Pot.

Perfect Roast Chicken

All the secrets, straight from a bubbe’s mouth.

Quick Skillet Roast Chicken 

An easy one-skillet chicken for the soul, complete with veggies. Let the latkes soak up all the schmaltzy pan drippings.

Za’atar Fried Chicken with Spicy Thyme Honey

Why not go all in and match fried with fried? Hanukkah fare doesn’t get much better than this herby, succulent, shatteringly crisp fried chicken.

Roast Goose 

Hear me out! Decadent, golden roast goose is a long-forgotten Hanukkah tradition from the Middle Ages, but the flavors more than hold up today.

Israeli-Style Turkey Pastrami

Salty, sweet, spiced and ready in a flash. Serve warm, sliced, with mustard and a salad. I recommend this mayo-free Russian health salad for optimal crunch.

Latke Deli Sandwiches

Sub the rye bread in your favorite deli sandwich for two latkes for the ultimate Hanukkah treat. Warning: not for the fainthearted.

Latke Hotdish

A twist on the beloved casserole from the Upper Midwest, this hotdish is topped with mini latkes instead of tater tots. Filled with brisket and a whole load of veg, this is a great way to feed a crowd.

Everything Bagel Latkes

Aka breakfast latkes. You can’t go wrong with topping your latkes with dill-y, lemony cream cheese, lox and everything bagel seasoning. Poached egg optional, but encouraged.

Latke Poutine

Inspired by New York’s Mile End Deli circa 2017, top your latkes with cheese curds and gravy a la classic Canadian poutine. The real miracle of Hanukkah.

Latke Board

A festive take on hot girl dinner (or post-school snack time), this board proves that it only takes a few store-bought additions to turn latkes into an entire meal.

[thorntheinker]

What were some of your favorite Risetober art pieces you did this month? Do you have any favorite Risetober art you've seen from others?

Good question! I'd say I my favorite art pieces were Day 3: Pumpkin, Day 7: Mummy, and Day 12: Video Game. Pumpkin was a good test for a different kind of style (I also had a sketch for turtle tots Raph and mikey), Mummy was just a great opportunity to draw Leopatra, and Video Game was just me getting to draw both my favorite fandoms in one drawing. I do wish I could've had the time to finish more prompts, but schoolwork hits like a truck carrying bricks going 100 miles on the highway.

Can't really decide what my favorite specifically was, but I really liked the art I saw from @honey-rye, @sariphantom, @untitled-tmnt-blog, @v-albion, @myososheep and so many more! The art each of them all made were incredible!

[deliciousmusiccoffee]

I have made an attept to draw my tot from my apocolyps au that i have not written.

Want to guess who the father is?

(I jus wanna show her off so here @cokowiii, you too @rye-enjoying-things, and while I'm at it,@somerandomdudelmao

[joostjongepier]

Wat?   The Waiting Room door Sarah Sze

Waar?   Peckham Rye Station, Londen

Wanneer?   5 augustus 2023

Op YouTube volg ik een vlog over kunsttentoonstellingen in Londen en het zuidwesten van Engeland. Meestal gaan die over exposities in musea, maar onlangs was er een video over een kunstinstallatie in een voormalige stationswachtkamer. De video maakte me dermate nieuwsgierig, dat ik besloot de installatie te bezoeken. Vanochtend was ik al in Dulwich in het zuiden van Londen en Peckham is van daaruit niet ver.

De wachtkamer van het, noch steeds in bedrijf zijnde, station Peckham stond al vijftig jaar leeg. Het station werd geopend in 1865. Het was een periode dat tijd een steeds belangrijker rol ging spelen. Spoorschema’s werden gesynchroniseerd en op alle station werden klokken aangebracht met de officiële ‘railway time’. Aangezien Peckham Rye Station een belangrijk knooppunt van spoorlijnen was, had het een grote wachtkamer.

Volgens Sarah Sze, een in New York woonachtige kunstenares, vindt er in de 21e eeuw net zo’n radicale omwenteling plaats als in de 19e eeuw. Elke dag worden vijfmiljard foto’s gemaakt op mobiele telefoons en pakweg het dubbele daarvan wordt elke dag gedeeld. Sarah Sze: “Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in bepaalde perioden in de geschiedenis waarin onze relatie tot de manier waarop  we en tijd en ruimte in de wereld ervaren, radicaal versnelt. De uitvinding van het vliegtuig , de uitvinding van de trein, je ziet interessant werk uit die tijd voortkomen, in film, beeldende kunst en literatuur . We zitten midden in een extreme orkaan, waarin we in een exponentieel tempo leren om door middel van beelden te spreken.”

In de immense wachtkamer is met roestvrijstalen buizen een installatie gebouwd. Als je de zaal inkomt zie je een, uit witte vellen papier opgebouwde wereldbol. Op de witte vlakken worden afwisselend beelden en patronen geprojecteerd. Als je om de installatie heen loopt, ontdek je dat er niet alleen op de globe beeldfragmenten worden afgebeeld, maar ook op het plafond en de muren om je heen. In totaal bevat de installatie 42 videoprojectoren die ervoor zorgen dat je je letterlijk midden in het kunstwerk bevindt.

De ruimte waar deze installatie  is geplaatst speelt een essentiële rol in de ervaring van het kunstwerk. Dit zelfde kunstwerk zou in een moderne museumzaal niet half de werking hebben die het heeft in dit oude, inmiddels tot monument verklaarde, gebouw. Het werk zet aan het denken over tijd en ruimte, maar ook over klimaatverandering en de rol van de mens in het beheer en behoud van de aarde.

[rausule]

Ligging. In 'n ou Kaapse huis, ongeag van wat sy grondplan was, is die kombuis altyd aan die end van 'n vleuel geplaas-van 'n agtervleuel, as die huis agtervleuels had, en aan die stertpunt van die T as dit 'n T-vormige huis was.

Grootte. Soos die meeste ander vertrekke in die huis, het dit die volle breedte van die vleuel beslaan, en was dit gewoonlik min of meer vierkantig, d.w.s. van 4,5 m x 4,5 m (14' x 14') tot 6m x 6m (18' x 18').

Buitedeur. Die kombuis het altyd sy eie buitedeur gehad ('n

bo-en-onderdeur) wat of na die sy of na die agterkant van die huis oopgegaan het nooit na die voorkant nie. In die meeste huise was die kombuisdeur 'n eenvoudige plankdeur. 'n Kom- buisdeur met verhewe kussingpanele in bo- en onderdeur wek dadelik die vermoede dat dit 'n ou voordeur is, wat uit sy oor- spronklike plek verskuif is. Die kombuisdeur was breed maar nie hoog nie sonder die kosyn, gewoonlik omtrent 1 m (39" tot 40") breed en van 1,8 m tot 1,9 m (70" tot 74") hoog. Die onderdeur was altyd korter as die bodeur. In herehuise was die skeiding tussen die twee gewoonlik in 'n lyn met die vensterbanke; in kleiner huise kon dit 'n bietjie hoër lê, hoewel nooit tot by die ontsettend lelike half-om-half verhouding van die moderne namaaksel nie. Die deurkosyn was massief, soos inderdaad ook die vensterkosyne - omtrent 10 cm (4") breed en 13 cm (5") dik.

Vensters. Dit wil voorkom asof kombuise in die oudste huise- baie sleg belig was, dikwels deur slegs 'n enkele swaaivenstertjie of een of twee rye klein ruitjies bokant die deur. 'n Mens kan nie anders dink nie as dat die bodeur altyd oopgestaan het, behalwe snags of in gure weer. In later tye is groter vensters gewoonlik ingesit; net soos die kombuisdeur, het hulle egter nooit na die

[pizza-ra-bizza]

Gekaard deur van Gogh se spyker,

Gekaard deur van Gogh se spyker, Suiwer lineêre skildery het my lankal mal gemaak toe ek van Gogh ontmoet het wat geskilder het, nie lyne of vorms nie, maar dinge van die natuur wat inert is asof in volle stuiptrekkings. En inert. Soos onder die geweldige skok van daardie traagheidskrag waarvan almal in halwe sinne praat, en wat nog nooit so onduidelik geword het as sedert die hele aarde en die huidige lewe met die opheldering daarvan ingemeng het nie. Nou, dit is met die slag, regtig met die slag van hierdie krag wat Van Gogh nooit ophou slaan nie alle vorme van natuur en voorwerpe. Gekaard deur van Gogh se spyker, die landskappe wys hul vyandige vlees, die woede van hul gekapte uitsparings, dat een of ander vreemde krag ook besig is om te metamorfoseer. 'n Uitstalling van Van Gogh-skilderye is altyd 'n datum in die geskiedenis, nie in die geskiedenis van geskilderde dinge nie, maar in die historiese geskiedenis eenvoudig. Omdat daar geen hongersnood, of epidemie, of vulkaniese ontploffing, of aardbewing, of oorlog, is wat die monades van die lug, wat die nek van die grimmige figuur van "fama fatum", die neurotiese lot van dinge, wring, as 'n van Gogh-skildery, - terug na die lig gebring, aan sig herstel, om te hoor, om aan te raak, gegeurde, op die mure van 'n uitstalling, - uiteindelik as nuut in die huidige aktualiteit bekendgestel, weer in sirkulasie geplaas. Daar is nie al die groter doeke in van Gogh se jongste uitstalling by die Palais de l'Orangerie nie "van die ongelukkige" skilder. Maar daar is, onder dié wat daar gevind word, genoeg kolkende rye met stippels deur bosse karmynplante, en versonke paadjies wat deur 'n taxus bestyg word, en pers sonne wat draai op koringgerwe van suiwer goud, en Père Tranquille (5) en van Gogh se portrette van Van Gogh, om te onthou uit watter smerige eenvoud van voorwerpe, mense, materiale, elemente, Van Gogh het hierdie soort orrelliedere, hierdie vuurwerke, hierdie atmosferiese onthullings, hierdie "Groot Werk", kortom, van 'n ewige en ontydige transmutasie geput. Hierdie kraaie wat twee dae voor sy dood geskilder is, het nie vir hom, net so min as sy ander doeke, die deur oopgemaak na 'n sekere postuum glorie nie, maar hulle maak oop vir geverfde skildery, of eerder ongeverfde natuur, die verborge deur na 'n moontlike hiernamaals, na 'n permanente moontlike werklikheid, deur die deur wat van Gogh oopgemaak het na 'n enigmatiese en sinistere hiernamaals. Dit is nie algemeen om te sien hoe 'n man, met die skoot in sy maag wat hom doodgemaak het, swart kraaie op 'n doek stoot en onder 'n soort vurige vlakte miskien, in elk geval leeg, waarin die druiwe-wynkleur van die aarde bots. hopeloos met die vuilgeel van die oes. Maar geen ander skilder behalwe Van Gogh sal soos hy kon vind, om sy kraaie te verf, hierdie swart soos truffels, hierdie swart «vir 'n ryk fees» en terselfdertyd byna ekskrementeel van die vlerke van kraaie verras deur die dalende lig van die aand. En waaroor kla die aarde daaronder onder die vlerke van die kraaie "fasti", ongetwyfeld net vir Van Gogh en andersyds 'n weelderige teken van 'n boosheid waaruit hy nooit weer geslaan sal word nie? Want niemand het tot dan toe hierdie vuil lap soos hy van die aarde gemaak, uitgewring met wyn en deurweekte bloed nie. Die lug in die skildery is baie laag, plat, perserig, soos die kante van 'n weerligstraal. En die ongewone donker rand van die leemte gaan op en jaag die weerlig. Van Gogh het sy kraaie soos die swart mikrobes van sy selfmoordmilt 'n paar sentimeter van bo af gegooi "en asof van die onderkant van die doek", na aanleiding van die swart litteken van die lyn waarin die slaan van hul ryk verekleed die bedreiging van versmoring van bo op die vermenging van die aardse storm weeg. Tog is die hele prentjie ryk. Ryk, weelderig en kalm die prentjie. 'n Waardige begeleiding vir die dood van die een wat in sy lewe soveel bedwelmde sonne bo soveel gerwe vry van alle beperkings laat sirkel .

[feelneurotic]

matt jackson flashing us his boobs, bc that’s what god intended for him to do

“matthew, you must bestoweth thy breasts upon the nation” - God or sumn idk

[rye-enjoying-things]

Mikey and Izzy here with brownies, Mikey made them for whoever wants one. Good luck in the turtle tot comp😁

Raph says thank you and good luck while Sal is already eating the brownies

(your art is so cute! Good luck in the @turtle-tot-tournament too!)

[rebrandtdebibls]

DIE EINDE VAN 'N STIERGEVEG

byna heeltemal meester gemaak van die arena en het nou blank gelê oor mense en mure in die klare halfdonker van weggaande lig, van 'n late uur: alleen bo-aan die galerye aan die sonkant het dit nog teen die muur gegloei soos 'n halfmaanvormige lap lig, met ingehoue krag. somber rool lig wat die mense oorvloei het met vlamme van kleur en die rooi bene van die soldate wat daar gesit het stil laat glans het, donker soos vars gestolde bloed. En 'n stofdamp, wat 'n mens kon ruik, het druk kend en droog tussen die hittige rye gehang, waar 'n onwillige geruis van kwaal geluide uitgegolf het. Want die voorstelling was nie skitterend genoeg gewees nie. Mazzantini, wat nie meer as gewoon was nie, het woeste bule en skelwoorde veroordelend op sy elegante misslae hoor seerdaal; afval van eetware en lemoenskille is deur vertoonde hande voor die voete van die mooi man neergesmyt. Dan weer is die bulle verwens. de impresario en die onbeweeglik laggende president uitgeskel en met ren doodslag gedreig, terwyl 'n entjie verder op mense luidkeels cor denstelde bedrog geroep het of met woeste gebare die toegangs gelde teruggets het. En dan het die stemming van die menigte weer om geslaan soos die humeur van 'n stout kind en het hulle gelag en gejuig perd wat gered of vinnig vermoor is, oor 'n handig geplante ban denia, oor 'n sierlike swaai met die capas. Maar hierdie vlagies van

opwinding was maar min en vlugtig, en dan het teleurstelling en moede loosheid weer neergesak in die warm Plaza soos 's aureen secugal in die smeulende krater wat hom uitgewerp het, maar toe Cara-Anchs da vyfde bul tot drie keer toe gemis het, toe het groot troppe menite, mor gegil en gefluit, bulle onwillig van die skouspel afgewend om oniler me kaar vermaak en twis te soek. Hulle het nie langer na die pronkerige spelers daaronder gekyk nie, en, asof hulle beledig gevoel bet, hulle g gedraai op die dier wat sy gemartelde en leeggebloeide lyf slinger-slinger langs die rooi skutting rondgesleep het, en so het die minute halle aan cengeryg, en so het die laaste bul, 'n swart dier, die laaste perde vermink of vermoor.

D IE corrida 1) het vinnig na sy einde toe geloop. Die skaduwee het hom

Weer het Frascuelo verby die horings geswaai en gespring: by moes die taak om die sesde bul te dood, oorneem van Cara-Ancha, wat, hig gewond aan sy regterhand, gedwing was om terug te trek onder die luide verwyte van die mense, van wie party geskroen het dat hy bang was

..Ahora! ahora!" gil dit opnuut uit die monde van die aficionados, maar tot twee maal toe gly die degen tussen die skouers van die bal tot twee maal toe is Frascuelo genoodsaak om sy wapen temy te trek ult die bloeiende nek.

Toe was die opwinding vir goed verby, saam met die lig, met die dag. en terwyl die torero daaronder agter die bul aanloop met 'n nory kowa gesig, wydsbeen stappend soos 'n boer wat gewoond is ces tussen vere en omgewoelde aarde te loop, woel dit in die arena onder van mense wat hulle begin klaar maak om te vertrek. 'n Geritsel van rekke wat glad ge stryk word, 'n geskuifel van mense wat hulle klere, halle danse regtrek linte strik of handskoene aantrek, suis rondom terwyl hier en daar g 'n skelwoord opklink of 'n uit veragting gegooide lemoenskil vou de voete van die espada 2) val.

Yo digo Usted! 'sta muerto.") skrees 'n boer wat toe op die ha toe gehoop het om sy geliefde espada te sien wen: sta muerto" comp by by die derde stoot vir sy buurman, wat verdiep in die vaak van vy handskoene, aan die knopies peuter

Ho, ho!" lag laasgenoemde terwyl hy 'n oomblikkie apkyk. Sta muerto, sta muerto!" klink, hees en gedemp, nou ook ille stessFrascelo uit die langte terwyl sy gesig. 'n gesig vol boosheid, na die ge mense gekeer i

bom langs die skutting het die bul geloop en sy spoor gekleur he bleed wat hy in groot slukke uit sy keel gebraak het. Die ver enrool handvatsel van die degen het hy sy nek uitgesteek, 'n harde, ant bo die swaar tone van roetbruin, karmosyn en blank-blou: bo onker, bloederige plas wat op sy blink swart vel geglim het en in rae strale langs sy lyf afgetap het. Aan sy sye het drie paar bande gehang en geswani, koddig met hulle feestelike versiersels van ge

veelkleurige papier, lagwekkend soos die tooisels van 'n harlekyn doodgespring het, besmeer en bemors met bloed. Agter hom, slingerende spoor, het die torero's algar aangesukkel met opge Be gesigte, rooi van warmte en inspanning, verleë wagtend tot die bietjie van sy taai lewenskrag uit die dier wegvloei met die op van sy are. In die gang agter die verskansing het die toeskouers die voorste rye oorgespring het mekaar reeds verdring, en toe hy alle verbygaan in sy swaar, trae doodstryd en met sy sterk lyf slin d asof hy dronk is van die sterk geure van sy eie wegvloeiende het rye grypende hande hulle na sy ontsaglike horings uitge of hom aan sy magteloos neerhangende stert geruk en gepluk. Maar loes het die dier voortgestrompel, dof in die bloednewel om hom, end in die violet tone van die vallende aand. Onderwyl hy hik. struikel oor sy agterpote, sy ewewig herstel met sy voorpote. het ortgeslinger, nou en dan nog effens swak gestoot met sy kop wan kwaadaardige hand aan die geweerhaakte banderillas geruk het robeer het om een los te trek en te steel. Eindelik het hy stilgestaan die deur van die Toril, teen die skutting gaan le, behoedsaam sy evou soos 'n koei haar neerlê in die gras om rustig te herkou.

gentsel en geskuifel in die arena het steeds luider geword asof lange en die mense wat opgestaan het geskuif het: en terwyl die anog hulle kleurryke lappe voor die bul se oë waai, het daar gol en alingeringe in die swart menigte gekom en bleek gate het sigbaar d tussen die gebreekte en uitmekaar vallende massa,

langasam, terwyl hulle mekaar opstu, het die toeskouers die Plaza verlaat onder 'n dowwe gebrom het hulle afgesak in die kelder trappe soos swart, troebel strome hulle 'n uitweg baan in donker

die sonkant het die musiek sy oorwinningslied gesketter, 'n ge

klater in kort note, terwyl die bul. deur 'n puntecillero met steek in die harsings gedood, plat in die sand geld het, klein gede die dood, glibberig en onaansienlik. Lyke van dooie, wit pende is vasge maak aan 'n swingel, gesleep deur mule onder die geklap a spe slingerend en rondswaaiend in die duister Toril te verdwyn

Toe was die strydperk, wat daar so bleek en glansend gele bet asl dit deur die uitstralende lig opgesuig in die warm day fosforeseer, in Y oogwink bevlek en bevolk met hope mense wat afgespring het. Hulle het saamgekrioel om die dooie bul, met veel drukte bo sy lyk gepraat, halle woorde begelei met verklarende gebare: tientalle hande het gesigtend oor sy skof en sy sye gegly, begerig, gelukkig om die dooie monites te han aanraak en te benader in sy leweloosheid, terwyl enkeles sa getrek en so sy swaar kop van die grond opgelig het, aand bulle my gre dige krag wou beproef: of hulle het sy nek en viesige dele bed a da geknyp soos veekopers maak by die betas van slagver party het de banderillas losgeruk en saamgevat na buite, terwyl hulle die lang, sierde stokke agter hulle rug weggesteek het.

Gonsend het die Plaza leeggeloop, nou heeltemal in besit geneem en gevul deur die groot skaduwee. Die bul het in 'n stofwolk in die poet van die Toril verdwyn, die laaste mense het na die uitgange prys en die Plaza het daar weer groot en alleen gelt, weids met sy te ce rye banke, onbesiel en stil soos 'n uitgebrande krater. Alleen op die sand van die galery aan die sonkant het nog 'n soon lig gelam, vig ourcool om die kantele gestraal en hom uitgebrei toe 'n guedel mitt s kleur van bloed om sy mure gespan.

Die boer het die sirkus verlaat en sy pad gesoek tussen die rys vo tuie, tussen die gedrang van die mense. Hy het epy gegaan om d die drabre te ontwyk en toe 'n paadjie gevolg deur die braakveld wat met 'n wyc boog teruggelei het na die beboude straat.

Die hele vlakte om die Plaza het in 'n warm en stowwerige vader die rooi lig van die aandson gelê. Raaklings het die strale van die le l langs die grond geskeer, klippies en dor, maer genesete mute skynsel gemerk, kuile en gate met 'n guur en pers deiter gevall Dwalende voetgangers het hier en daar is die ruimte bevange the swee huise of die wat in aanbou was, het rondoms begin oprys wgnet r vreemd van voorkoms in die aarselende lig wat vooe lulle ve bekke

lang, spookagtige skaduwees in die onherbergrane vlaine angetret En die boer het verder geslenter, ontevrede pralesd, y se l

7-37gs sy lyf geswaal sy rug was na die Plaza gekeer. Aan sy linkerhand die dik trop mense in die straat huis toe gegaan, vang in die stof. wel wat swaar van die aarde se warm asem, van die grond opgeja is die kloppende perdepote, deur die skuiwende voete van die mense. alle bet voortgeskuif in die somber. rooi lig, saamgepak tot kolonnes er en tussen die boompies, gehul in die stuiwende poeier wat rondom e gevlieg en gedwarrel het soos 'n vurig opstuiwende as uit 'n opge okte vuur. En uit die digte rye het die masjiengeruis van rollende ptors gegrom, die slae van aanjaende swepe geknal; geskreeu en gelui, gefluit van trems het daarbo uit en daardeur gejoel, een gesmoorde weld van wilde geluide het bo die stowwerige, bloederige kolonnes ge gen gehang, gerys en weer neergesak, met die gerommel van 'n weg ekkende donderweer, 'n gegrom uit die verte soos die bang geraas van venlane leër in aftog.

In sy lang, slingerende boog het die boer die paadjie gevolg met sy op die eindelose stoet gestaltes: en die son het al laer agter die falanks sak en daarlangs in die rigting van die stad. Op die hoë terrein agter straat het hy die diensdoende polisie, karabiniers, regop op hulle perde en sit. onbeweeglik soos silhoeëtte van skildwagte wat op hul pos staan. alend het hulle teen die hemel gestaan wat mat geglans het in 'n flou eerskyn van smarag, bestryk met vaal, violet windstrepe, verlep in die wwerige dampkring. Rustig, asof hulle in brons gegiet is, het hulle op alle perde gesit, die root bors van die uniform vooruit, magtig in die gvallend as 'n mens nader kom, swaar rooi soos die bloedplasse op die lle se showwe

En die son het gesak agter die falanks, die windstrepe het begin vlam skitter, stanje, rooi en karmyn.

Toe hy by die straat kom, het die boer die eerste kroegie binnegegaan. let tafeltjie gesoek, lomerig gaan sit en 'n glas aguardiente bestel. Toe yay gesig moet 'n groot sakdoek af en mompel half binnensmonds: Es una barbaridad!" 1)

Naby in het die trek nou verbygegaan met sy verbrokkelde nasleep. an tyd tot tyd het daar nog 'n enkele rytuig geratel. haastig tussen die opies deargeskiet onder die kloppende geklots van die aangejaagde de in res van hulle het hy drie esparadas sien sit, regop in hulle kerige testerpakke, soos hulle tussen die swart, dun wordende wan

delaars verbyvlieg, vlugtig soos 'n plotsellage visioen uit a gate de skawingsperiode. 'n Oomblik later het een van die pikadoors) sty gedraf. 'n groteske ruiter, half soldaat, half landedelman, halts skyning uit die dae van die roofridders, half 'n weggeloopte kneg ald maskerade of 'n sirkus, met 'n gesig waarop 'n mens die k sterk drank kan lees. En die boer het hom gevolg met sy of soos hy hoog uitstekend, op en af bly dans het bo die koppe, att ble pluimde breërandhoed, met die chuto 4) agter hom op die perd wat sy arms om sy meester se middel klem em nie af te val nie.

Dromerig, half aan die slaap, het die boer gest, sy arms op die tafeltje geleun. Stadigaan het hy onder die genotgewende koelte van die leende nag geraak: van tyd tot tyd het by effens am sy glasie geslurp es des dadelik weer sy onbeweeglike houding ingeneem en voor host na die groot pad.

Die laaste sonlig het van die aarde verdwyn. Die toppe van die hoogt huise het nog in die bloederige skemer geglans terwyl dit gelyk het of die wêreld met die sterwe van die lig, met die verdwyn van die skaduse, langsamerhand ligter en klaarder geword het in 'n smartlike was vot bleekblou lila.

En die laaste mense het verbygegaan, party kaalkop, met die bed is die hand: smouse het hulle karretjies met lemoene teruggestoot na die red d geratel daarvan het opgelos geraak in die dowwe geremmel in die verte die vlakte het stil begin agterbly, verlate en eenssum.

Toe roep die boer die kroegbaas, betaal, wikkel sy beurswet in y rooi gordel, en kyk. met sy hande op die rand van die tafelnie pol gereed om op te staan. voor hom uit oor die vlakte

Daar voor hom, in die middel van die vlakte her allomend die donker massa van die Plaza opgerys Groot en megtig in y byt stelsel van mure, plat, asof dit sonder rondinge te lyk dit af de greate uit die aarde opskiet. Geweldig rys die mure in hulle grabbed hoog en dra om hulle kantele nog die rooi weerskyn war o in 'n woeste en tergende violet wat duister vloek toen de se teen die oppervlakte van die aarde wat mat glans asof dit gedeki wa menssweet. Regop staan dit met 'n magtige vertoon se k waardeur dit lyk na die robuuste arbeid van 'n trosklima

baarse bouwerk opgetrek deur voortgesweepte slawe, 'n afskynsel van 'n ander kolosseum, die nog rokende silhoeët van 'n antieke arena. In die rigting van die stad het die swaar asem van die wegtrekkende kolonne gegrom en weggesterf en die son het ondergegaan asof dit in

bloed gesmoor is. Die boer het opgestaan, sy glasie tot op die laaste druppel leeggedrink en weggegaan, met sy rug na die vlakte, terwyl hy sy woorde van teleur stelling mompel: ..Es una barbaridad, es una barbaridad."

Dood die bul mata Toro Egiptiese vertalers die sterkte van die bul maak die bul dood.

[danu2203]

BIG FRIDAY FISH NIGHT...FOR ONE! THE LAST CATFISH FILLET FIRED IN OLIVE OIL AND RYE FLOUR BREADING, TATER TOTS, JALAPEÑO HUSH PUPPIES , GARDEN SALAD AND JALAPEÑO BOMBERS...EAT IT!

[fieriframes]

[Melts that cheese right into it. Rye bread gets a little brown mustard. Lönnrot resisted a smile. Goes on the sandwich. Plate this up over here.]

[datecake]

Litvak diaspora rye crepe breakfast

AP and rye flour w/ caraway crepes fried in salted butter, leeks braised in butter and champagne vinegar (gives off an allium sauerkraut flavor)~ compiled into an envelope with a slice of provolone topped with the braised leeks and broiled on low. Topped with fried tomato slice then fried egg with paprika, salt, pep, Parmesan, and parsley. On the side is a tater tot and salami hash. Had with a salted caramel and nutmeg iced latte with marzipan sweet cold foam.

[niuniente]

Do you have any favourite traditional Finnish dishes, or ones you absolutely hate?

My digestion issues prevent me from freely eating stuff so there are some favorite dishes I can't have anymore, like mustikkakukko, which is a rye blueberry pie from my home region, eaten with a vanilla sauce.

Same with karjalanpiirakka, which is a rye pastry with rice porridge in the middle. All foreigners love these! They're celebration food for wedding and funerals with an egg-butter spread (similar to Japanese tamago sando filling, except use butter instead of mayonnaise), otherwise just a daily food.

What I can eat and like to eat whenever possible is poronkäristys, sauted reindeer, with mashed potatoes and lingonberry jam.

Karjalanpaisti stew is also something that's OK to my stomach.

What I sometimes eat and take the risk of upsetting my stomach is suklaapuuro, chocolate porridge. It's eaten both warm and cold (I eat it cold), and it's made from semolina and cocoa powder.

Every foreigner HATES Easter delicacy mämmi, which is made from rye, syrup and molasses. It's eaten with sugar and heavy cream. I can't eat it anymore but I loved it ToT

Maksalaatikko, liver casserole, is something I could eat every day but my stomach is NO. So I have it a bit a few times a year, if possible. It sounds horrible - rice porridge baked in oven with raisins and liver pieces - but it's delicious. Usually eaten with lingonberry jam.

Fish foods are a big thing here and those are something I don't eat. I'm not a fan of sea food or fish. Everyone loves salmon and I'm like MEH.