#pope rak

[milkyteabunnie]

Thai Drama (Lakorn) Recommendations #1

Recently I fell in love with Thai lakorns and Thai series. Not only do they help when trying to study Thai language but they are pretty entertaining. (Disclaimer: I am not an expert, this is just my opinion. I know some shows can be intense with certain themes so I will be putting trigger warnings below with strike through only two dramas need these, but I feel like I need to put them. I know these are not for everyone and I respect that.) 

So what is a lakorn? Lakorn is short for lakhon thorathat, or "television drama." These tell a complete story in a certain amount of episodes (unlike American soaps) and usually have a runtime of 1 hour + per episode. (I have seen them equated to Hispanic telenovelas.) The ones I have chosen to start with don’t are more mild in my opinion and stay away from being too extreme. (Okay there is one on my list that is a bit extreme. I would like to add I don’t condone all of the themes in these shows but I liked them inspite of that.) Without further ado (and in no particular order) my first five recommendations ^^

#1.) รักล้นใจนายแกล้งจุ๊บ Rak Lon Jai Nai Klaeng Joob (Kiss Me) [comedy/romance/school] starring Mike D’Angelo and ‘Aom’ Manaying Sushar. This story is the classic story that has been remade many many times (Itazura na Kiss/Playful Kiss/It Started with a Kiss) but with a Thai spin on it. (aka don’t think you are going to get a regurgitation of those dramas, it delivers some of the classic tropes but adds and subtracts making it its own thing.) This story is about Taliw, who is cute and lively and has a crush on TenTen, a grumpy genius with an IQ or 200. An accident causes their cohabitation, and that is just the beginning of their chaotic story.

-No trigger warning needed for this, from start to finish it is good and clean fun.

-You can check out reviews and ratings here: https://mydramalist.com/14805-kiss-me

-You can view this drama here: http://kissasian.ch/Drama/Rak-Lon-Jai-Nai-Klaeng-Joob

#2.) เล่ห์นางฟ้า Leh Nangfah (Angel Magic) [comedy/romance] starring ‘Vill’ Wannarot Sonthichai and ‘Push’ Puttichai. This story centers around Lallalit (Beauty,) a spoiled and selfish heiress who is cursed by karma to live as a human by day and a bird at night. To break the spell, her good karma must out way her bad, and she must also receive a kiss from a man that she loves more than herself. She has her work cut out for her dealing with her karma as well as trying to prove to her childhood friend Teepob that she can handle her half of the business with smarts and grace.

-No trigger warning needed for this, from start to finish it is good and clean fun.

-You can check out reviews and ratings here: https://mydramalist.com/10377-leh-nangfah

-You can watch this drama here: https://www1.ondramanice.io/drama/leh-nang-fah-detail

#3.) ภพรัก Pope Rak (Two Worlds Love) [action/comedy/romance/drama/supernatural] starring Mark Prin and Bella Vanita. This story centers around two main characters, the rice socialite Naamrin (Naam) and a police officer named Yeeo.  After leaving a dress fitting, Naam is involved in a street race which escalates and causes an accident for both drivers resulting in Naam becoming a spirit. Officer Yeeo is the only one who can see Naam and thus is tasked with solving her story and figuring out her identity while also helping to unravel a twisted plot directed at Naam’s mother.

-No trigger warning needed. (Even though this deals with spirits and the theme of death it isn’t horror genre or scary)

-You can check out reviews and rating here: https://mydramalist.com/12687-pope-rak

-You can watch this drama here: https://www1.ondramanice.io/drama/pope-rak-detail

#4.) เล่ห์รตี Leh Ratee (A Woman’s Trickery) [drama/romance/light slap-kiss] starring Sean Jindachote and Ester Supreeleela. (Now hear me out because the plot sounds insane but it is really good.) This story centers around multiple families. On one hand we have Sake and his family, they run a lucrative business and are very wealthy. He is married to Idsaya who is kicked out when Sake’s mother finds out she is a liar and a gold digger. Kate is a strong young girl who’s father works for Sake’s company but has been embezzling money to spend on his gambling problem. Kate’s childhood love is Poo who wants to marry her when she finishes school. However the plot starts thickening when Kate’s father’s embezzling comes to light and he flees. Once he is found however he is discovered to have a medical condition, and he decides to sell his daughter Kate to Sake in order to produce an heir and in turn pay off his debts.

-Trigger warning: There are two scenes with forced kisses.Their initial consent is dubious but it quickly turns into consent.

-You can check out reviews and ratings here: https://mydramalist.com/13397-leh-ratree/cast

-You can view this drama here: http://kissasian.ch/Drama/Leh-Ratree

#5.) กาลครั้งหนึ่ง…ในหัวใจ Karn La Krang Neung…Nai Hua Jai (Once Upon a Time…In My Heart) [action/romance/mafia/drama] starring Pimprapa Tangprabhaporn, Mik Thongraya, and Boom Piyaphun. This story centers around Fahsai who accidentally finds herself stuck between two warring mafia clans and a plot for revenge. On one side you have Daniel who coerces Fahsai to help him when he is shot in Japan and on the other you have Chen Min who attempts to use Fahsai to gain information on Daniel.

-Trigger warnings: In a fit of anger a character forces a kiss on Fahsai and also rips her shirt. There is mention sexual assault as well as a clip of a girl tied to a bed. Since this plot involves mafia, there is violence. I am not a fan of really violent or gorey things but I was able to still view this drama. -You can check out reviews and ratings here: https://mydramalist.com/19968-karn-la-krang-neungnai-hua-jai

-You can view this drama here: https://www.dailymotion.com/playlist/x4mska

[tantawans]

LAKORNLADIES EVENT: WOMEN IN LAKORNS some of my favourite lakorn leading ladies ♡

[shy-nee-universe]

เธอไม่ต้อง Ost.รักออกฤทธิ์ | โป๊ป ธนวรรธน์ วรรธนะภูติ | Official MV

I really love this actor and I should say that he has a nice voice too. His smile ♥♥♥

J’aime beaucoup cet acteur, et je dois dire qu’il a une jolie voix. Son sourire ♥♥♥

[odk-2]

Shane MacGowan and The Popes - Danny Boy (1996) Music: "Londonderry Air" (Traditional Irish Melody) Lyrics: Frederic Weatherly from: “Shane MacGowan and the Popes Christmas Party E.P."

Celtic | Traditional | Irish | Acoustic

JukeHostUK (left click = play) (320kbps)

Personnel: Shane MacGowan: Vocals Paul McGuinness: Guitar Tom McManamon: Banjo Kieran Kiely: Whistle / Accordion John Myers: Fiddle Bob Dowling: Bass Danny Heatley: Drums

Arranged by Shane MacGowan Produced by Brian "Robbo" Robertson / Shane MacGowan

EP Recorded: @ The Rockfield Studios in Monmouth, Wales UK and @ The RAK Studios in London, England UK during 1996

Released: on December 9, 1996

ZTT Records

[mymi]

Pope Rak - review

Nunca senti tanto a necessidade de escrever uma review, especialmente para um lakorn (dorama tailandês), quanto agora.

Resumindo a história, esse dorama narra as aventuras de um policial e um espírito, na busca por seu corpo desaparecido. No processo eles lidam com um cartel de drogas, problemas do passado, espíritos malignos e, por fim, acabam se apaixonando.

Bom, foi o primeiro lakorn que eu vi que tocava em aspectos religiosos (no caso o budismo). Eu nunca soube nada sobre budismo, a não ser que tem a ver com Buda, a galera vai em templos, medita, etc.

Sobre Buda, a visão que eu tinha era daquele Buda gordo, sentado, que se parece muito com meu ex-namorado,

mas esse Buda tailandês é bem assustador. Os olhos dele te acompanham, estilo a Monalisa, sabe? (embora de madrugada ele estivesse mais aterrorizante do que agora, enquanto eu edito isso).

Enfim, no último capítulo a mãe do espírito errante vai lá na estátua de Buda pedir perdão pelos vacilos, tais como acabar com os negócios do melhor amigo por causa de dinheiro (fato que o levou ao suicídio), fazer bullying com o filho do amigo morto, entre outras coisas. A prova de que Buda a perdoou é que ela foi curada da paralisia das pernas.

Essa mulher merece destaque também por ter ficado os doze episódios enrolando o chefe de polícia, que era louco por ela desde que ambos eram jovenzinhos, pra no final meter um AMIGOS PARA SEMPRE.

A avó do policial protagonista foi outra personagem que também andou cometendo vacilos. Levou apenas doze episódios, ou seja, todos, pra perceber que não é legal obrigar o neto dela a se casar com a policial feminina, só porque a mulher e se jogou na frente de uma bala pra ele não morrer, e que amor unilateral não é maneiro.

Aliás, essa velha encheu o saco o lakorn inteiro forçando esse relacionamento que todos viam (menos ela mesma, até porque ela era literalmente cega) que não ia dar certo. Foi bem constrangedor e incitou meu ódio.

Foi também constrangedor a insistência do espírito (após voltar pro corpo) em tentar fazer o policial protagonista (que perdeu a memória) lembrar dela. Ele ficava o tempo todo fazendo cara de quem tá segurando pum, sempre que ela começava com "você não lembra de miiim?". Se fosse ela eu já teria desistido na terceira cara feia e partido pra outra, pois há mais peixes no mar. #amorverdadeiro

Sobre os vilões não tenho o que dizer, desfecho trágico e dramático. Fim. O núcleo cômico era irritante e continuou sendo até o final, mantendo sua consistência.

As cenas de ação eram empolgantes e muito pouco críveis. A polícia deixou mais corpos durante esse lakorn do que George R.R. Martin deixa em um episódio de GoT, graças a abordagem do método 'atira primeiro pergunta depois'.

Por fim, como estamos sempre vivendo e aprendendo, descobri que o calendário na Tailândia segue o ano budista. Então quando apareceu no final a mensagem de FELIZ 2558, depois de achar que poderia ser uma série futurista, fui correndo na Wikipédia pesquisar essa parada.

É isso.

[aaxbbb]

Prustov upitnik

1. Koja je vaša predstava o savršenoj sreći?

Ja bih rado da nikad ne odrastem. (Poenta je u nacinu zivota.)

2. Koji je vaš najveći strah?

Prvo sam se plasio da budem dementan. Onda sam skapirao ako sam dementan onda me boli kurac, onda mi je do jaja ustvari. Svim drugim ljudima je lose, osim meni, meni je totalno kul. Samo onda u nekim drugim momentima u zivotu sam skapirao da to nije strasno, da je zapravo totalno  ok. Onda sam u fazonu da ljudi bas treba da me smeste u bolnicu ako sam dementan. Kako cu ja to da znam. Ja cu tamo za neku sestru da mislim da mi je sin ili cerka. Jebe mi se. Nije mi bitno.

A sad mi je najveci strah da ne ostanem sam.

3. Sa kojom istorijskom figurom se identifikujete?

Robespierre. Zato sto je bio budala.

4. Kojoj živoj osobi se najviše divite?

Nijednoj.

5. Koja je vaša osobina koju ne podnosite kod sebe?

Lenjost.

6. Koja je vaša najveća ekstravagancija?

Ne znam – ljudi kazu da sam pametan - nisam siguran. Pa nekako sam u dosta stvari dobar, ali nikad ne dajem da ljudi to vide.

7. Koje je vaše omiljeno putovanje?

 Svaka planina.

8. Koju osobinu ličnosti smatrate najprecenjenijom?

 Ponos.

9. U kojim prilikama lažete?

 De me mrzi da objasnjavam situaciju, ali na nebitnim stvarima.

10. Šta ne volite u svom fizičkom izgledu?

Nervira me to sto ne mogu da zapravo – brada mi ne raste da bih mogo posteno da je brijem, nego moram da brijem ovo sranje, a voleo bih da mi raste brada, pa da bar imam nesto da brijem, ovako brijem neka govna po faci.

11. Koje reči ili rečenice prečesto koristite?

Kad me neko pita ‘Kako je?’, ja odgovaram sa ‘Uvek moze bolje’.

12. Koje je vaše najveće kajanje?

Ubio sam goluba brate. Uf…nikad necu zaboraviti.

13. Ko je ljubav vašeg života?

Valjda je svaka bila u momentu.

14. Gde ste i kada bili najsrećniji?

U mnogo momenata. Ne mogu da kazem da sam bio najsrecniji. Ne mogu da upamtim taj momenat. Mislim, to se u zavisnosti od emocija menja.

15. Koji talenat biste voleli da imate?

Talenat? Koga jos briga za talente? To ne funkcionise u ovom svetu. Ne znam. Svejedno mi je. Da sam malo vise ne lenj.

16. Kako se trenutno osećate?

Fenomenalno. Jas am zaista odusevljen.

17. Šta smatrate svojim najvećim uspehom?

Nista. Sto sam valjda jos uvek ziv.

Pope, heads up, prvi si mi pao na pamet. Kad si povratio krv onomad, gurnuo sam ti saku u povracku. Ponosan sam na to I dan danas.

18. Ako biste se posle smrti vratili na ovaj svet kao osoba ili kao predmet, šta biste bili?

Ne znam da li bih to bio, ali mi je to prvo palo na pamet. Da budem stolica, da zene sede na meni.

19. Koji je najdragoceniji predmet koji posedujete?

Aha, kompjuter, tacno.

20. Šta je za vas oličenje patnje?

Jebi se Pruste. (nije nam jasno ovo pitanje)

21. Kojim zanimanjem biste voleli da se bavite?

Nekoliko. Sociolog, arhitekta I hemicar. Hemicari smaraju zato sto bi pravili tipa parfeme ili jebene ono..ta primenjena hemija smara.

22. Ko su vaši uzori u životu?

Uzori u zivotu…Rembrandt je dobar. Zato sto je lik bio bogatas, a onda je ispao najveci smeker tako sto je krenuo da razotkriva tajne po dvorovima zbog koje je postao beggar I umro od bolesti koju dobijaju siromasni ljudi.

23. Ko je vaš omiljeni pisac, a ko slikar?

Pisca nemam, zato sto nisam procitao dovoljno knjiga da bih znao sta mi je omiljeni pisac. Maljevich. Maljevich je ubio slikarstvo. Jeeej!

24. Ko je vaš omiljeni fiktivni junak?

Kako se zvao onaj? Tom Sojer.

25. Gde biste voleli da živite?

U Evropi. Trenutno u Berlinu. U nekom momentu u mom zivotu voleo bih da zivim u Kini. Voleo bih da zivim u Pekingu neko kratko vreme. Voleo bih da zivim u Berlinu zato sto si ti tamo. Odgovarao bi mi neki konzervativniji grad. Francuska definitivno. Frankofil sam sto je mozda malo sranje.

26. Šta najviše mrzite?

Papuce. Koje god. Flip flop su mi najodvratnije. Japanke to ne podnosim. Odvratne su mi. To ne podnosim. To je tacka. I sve ostale papuce. To je nesto najodvratnije na svetu. Mrzim ih. Mrzim izoblicena lica. Deformisana lica. Ne fizicki, nego kad je alterovano lice.

27. Kako biste voleli da umrete?

Voleo bih da umrem na nacin na koji umire najveci broj ljudi ovog sveta. Kapiram rak. Zato sto nekako kada umires u momentu kad je bolna smrt, sve moguce stvari ovog sveta, svi moguci hormoni, svi moguci telesni procesi koji se desavaju rade na tome da ti ne osecas taj bol I u momentu kad umires osecas seprelepo. Kada te udari auto to ne docekas. Tad samo umres instant. Nemas taj process.

28. Koji je vaš moto?

Live fast, die young.

29. Koju osobinu ne volite kod drugih?

Ne znam. Ima ih mnogo, ali koju zaista ne volim ono…Nisu one da me neko laze, to mi nije toliki problem.

30. Kojoj živoj osobi se najviše divite?

Pa nijednoj. Divim se mojoj kevi najvise na neki nacin Zato sto zivi sa nezaposlenim muzem koji ne radi nista vec deset godina. I u toliko situacija mi pomagala oko fakulteta I uopste finansijksi. Uopste nemam pojma kako uspeva to da izdrzava. I nikad nema para, i uvek ima para. To je bas istripovano. Nekako je bas istripovano kako ima snage za sve to.

31. Koja su vaša omiljena imena?

Alen je jedno. To for sure. Heads up Alen. Brate puno pozdrava. Hteo si dete ako ti je musko da nazoves mojim imenom, ali nisi, zato sto si bio u fazonu da sam budala. Duvaj ga zato sto mislis da sam budala, ali dao bi svom detetu ime Adrijan da je bilo musko. Alen, Olivijer ili Oliver, ili jedno ili drugo, svejedno mi je. Nemam zenska imena. Iz nepoznatog razloga nisam razmisljao o zenskim imenima. Ali svakako Oliver I Alen su mi jedna od jach imena.

32. Koje vrednosti najviše vrednujete kod prijatelja?

Da su moji prijatelji zapravo ljudi koji su oni, a nisu nista drugaciji. Da se ponasaju sa mnom kao sto bi se oni ponasali sami sa sobom. I to mi je jako bitno. Ako neka osoba nije on u datom momentu onda mi to ne odgovara I onda me to smara. I na sve to da mi odgovara, naravno.

33. Koja je vaša najizrazija karakterna osobina?

Ne znam. To bi drugi ljudi trebalo da znaju, a ne ja.

34. Koje kvalitete vrednujete kod muškaraca?

Da nisu picke u momentima kada ne treba da budu picke.

35. Koje kvalitete vrednujete kod žena?

Ista stvar.

[italianaradio]

Lucca Comics & Games 2019: il programma dell’area movie

Nuovo post su italianaradio https://www.italianaradio.it/index.php/lucca-comics-games-2019-il-programma-dellarea-movie/

Lucca Comics & Games 2019: il programma dell’area movie

Lucca Comics & Games 2019: il programma dell’area movie

Lucca Comics & Games 2019: il programma dell’area movie

Continua ad arricchirsi di grandi novità il programma dell’Area Movie di Lucca Comics & Games, come sempre a cura di QMI-Stardust, che vanno ad impreziosire il ricco palinsesto di anteprime, incontri, masterclass dedicati al mondo del cinema e della serialità.

Si aggiungono agli appuntamenti già annunciati una serie di nuove imperdibili anteprime. Warner Bros. presenterà in anteprima Stephen King’s Doctor Sleep  (30 ottobre ore 17.30, Cinema Astra), il seguito della storia di Danny Torrance a 40 anni dalla sua terrificante permanenza all’Overlook Hotel in Shining. Ewan McGregor, Rebecca Ferguson e Kyliegh Curran sono i protagonisti di questo thriller soprannaturale diretto da Mike Flanagan, basato su una sua sceneggiatura tratta dal romanzo di Stephen King, in sala dal 31 ottobre. Warner Bros. sarà anche presente con diverse anteprime dal mondo delle serie tv:  il pilot di Swamp Thing (2 novembre ore 19.00, Cinema Centrale), la serie prodotta da James Wan (i cui episodi saranno disponibili dal 2 Dicembre su Amazon Prime Video) in cui Abby Arcane indaga su quello che sembra essere un micidiale virus nato dalla palude in una piccola città della Louisiana, per poi scoprire che la palude racchiude segreti mistici e terrificanti; si rinnova anche il consueto appuntamento con la DC NIGHT (2 novembre ore 20.30, Cinema Centrale) con le anteprime dei pilot di Pennyworth (episodi disponibili su STARZPLAY), la serie targata DC incentrata sul leggendario maggiordomo di Bruce Wayne, Alfred Pennyworth, e di Batwoman (prossimamente su Premium Action), che segue le vicende di Kate Kane che diventerà un nuovo simbolo di speranza per Gotham nei panni di Batwoman.

Rai4 porterà invece l’anteprima nazionale del film Summer of ’84, una novità esclusiva del palinsesto Rai4 2020 (1 novembre ore 18.00, cinema Centrale). Summer of ’84 è una scatenata black comedy, che traspone il soggetto del grande classico La finestra sul cortile su uno sfondo anni ’80. Scritta da Matt Leslie e Stephen J. Smith è diretta a sei mani da François Simard e dai fratelli Anouk e Yoann-Karl Whissell. Protagonisti del film sono un gruppo di adolescenti che trascorrono la loro noiosa estate in provincia, fino a quando si ritrovano a sospettare di omicidio un apparentemente irreprensibile vicino di casa.

In occasione dell’anteprima di Terminator-Destino Oscuro, l’ultimo capitolo della saga, Fox e QMI allestiranno un laser show in piazza San Michele alle ore 19.00 del 30 ottobre, che coinvolgerà il pubblico con un’esperienza immersiva. Cuore dello spettacolo sarà l’endoscheletro del cyborg più famoso del mondo, da cui prenderanno vita gli effetti speciali, accompagnati da musica e voice over coinvolgenti e creati ad hoc per l’occasione. La proiezione del film (ore 20.30 Cinema Astra) seguirà la performance.

Joonas Suotamo, l’attore finlandese che torna a interpretare Chewbacca nel film Star Wars: L’Ascesa di Skywalker, sarà protagonista della giornata di apertura di Lucca Comics & Games 2019. Mercoledì 30 ottobre (ore 12.00, cinema Astra), i fan potranno partecipare a una masterclass con Joonas Suotamo per celebrare l’uscita del film Star Wars: L’Ascesa di Skywalker, che arriverà nelle sale italiane il 18 dicembre, portando avanti le vicende che hanno conquistato il pubblico nei precedenti capitoli Star Wars: Il Risveglio della Forza e Star Wars: Gli Ultimi Jedi. Lucasfilm e il regista J.J. Abrams uniscono ancora una volta le forze per condurre gli spettatori in un epico viaggio verso una galassia lontana lontana con Star Wars: L’Ascesa di Skywalker, l’avvincente conclusione dell’iconica saga degli Skywalker, in cui nasceranno nuove leggende e avrà luogo la battaglia finale per la libertà.

Attesi a Lucca anche gli Acchiappafantasmi, con il lungometraggio fan-made REAL! – A Ghostbusters Tale (domenica 3 novembre ore 15.00, Cinema Centrale). L’attore doppiatore Edoardo Stoppacciaro, insieme agli altri autori e al cast del film, presenteranno un test-screening del progetto che li ha impegnati per cinque anni e che si avvicina al compimento: una “versione beta” riservata in esclusiva al pubblico di Lucca Comics & Games 2019. Altro progetto molto particolare che farà tappa proprio a Lucca è Il Giro dell’Horror, un format a puntate che immerge lo spettatore nel mondo personale e creativo dei protagonisti dell’horror nostrano, mescolando documentario e fiction. Il format è ideato e scritto da Luca Ruocco, per la regia di Paolo Gaudio e con la produzione esecutiva di Francesco Abonante. A Lucca sarà presentato il primo episodio (1 novembre ore 16.00, Cinema Astra) seguito un dibattito con creatori e  protagonisti della serie, moderato dal giornalista e critico cinematografico Andrea Guglielmino.

Tante saranno anche le attività dedicate a Creators –The Past, kolossal fantasy/sci-fi made in Italy, in uscita al cinema a marzo 2020 per Europictures, che vanta un cast internazionale da William Shatner a Gerard Depardieu, da Bruce Payne a Marc Fiorini. Il film sarà presente a Lucca con moltissimi eventi dedicati, che vedranno alternarsi molti disegnatori tra cui Ivan Calcaterra, Luis Royo, Anna Lazzarini e Oskar. Luis Royo sarà inoltre protagonista di un panel esclusivo (sabato 2 novembre ore 10.00, Teatro San Girolamo), durante il quale presenterà la speciale illustrazione realizzata ispirandosi al film e assieme al regista Piergiuseppe Zaia e alla protagonista Eleonora Fani racconteranno la genesi di questo ambizioso progetto.

Per festeggiare l’uscita di One Piece: Stampede – Il Film la Ciurma di Cappello di Paglia presenta una serie di imperdibili proiezioni accompagnate dalla voce della doppiatrice Emanuela Pacotto che saluterà il pubblico di Lucca. Grazie ad Anime Factory, sabato 2 novembre (ore 12, Cinema Centrale) sarà possibile assistere alla proiezione di One Piece: Stampede – Il Film in versione originale con sottotitoli.

Yamato Video e Tim Vision presentano due eventi speciali: venerdì 1 novembre (ore 18.00, Cinema Astra) si terrà la proiezione completa e in lingua italiana del film Shinko e la magia millenaria di Sunao Katabuchi, introdotta da Gualtiero Cannarsi. E in anteprima assoluta, sabato 2 novembre (ore 15.00, Cinema Centarle) la proiezione del film completo e doppiato in italiano Lu e la città delle sirene di Masaaki Yuasa. Al termine del film verranno presentate alcune anteprime di opere cinematografiche che l’editore proporrà nel 2020. Durante i giorni della manifestazione sarà inoltre previsto un panel in collaborazione con Greenpeace, dal titolo Greenpeace – L’arte di stare al mondo, durante il quale artisti e autori affronteranno il tema del cambiamento climatico e di come è declinato nelle loro opere (1 novembre ore 17.00, Cinema Astra).

Tra gli appuntamenti più attesi in materia di serialità, Netflix proporrà un incontro dedicato a The Witcher con la creatrice della serie Lauren Schmidt Hissrich e le due giovani protagoniste Anya Chalotra e Freya Allan (31 ottobre ore 15.00, Cinema Moderno). Gli appassionati dell’omonimo bestseller di Andrzej Sapkowski avranno inoltre la possibilità di vedere in anteprima mondiale il trailer della serie. Sarà sempre targato Netflix anche il padiglione esperienziale dedicato a La casa di carta.

Anche Sky dedicherà un evento alle serie tv internazionali e le prestigiose produzioni originali italiane in arrivo sulla piattaforma fra la fine del 2019 e i primi mesi del 2020. Fra i titoli più attesi: Watchmen, Caterina la Grande, His Dark Materials – Queste oscure materie, The new Pope e Zerozerozero.

Tra le altre anteprime: la proiezione di Benvenuti a Zombieland e l’anteprima dell’attesissimo sequel Zombieland: Doppio Colpo (2 novembre dalle ore 17.00, Cinema Astra); Steven Universe The Movie (2 novembre ore 11.30, Cinema Astra), l’atteso film diretto da Rebecca Sugar che incontrerà i fan in occasione del panel The Making Of Steven Universe; Lorenzo Mattotti presenterà invece il suo La famosa invasione degli orsi in Sicilia (1 novembre ore 12.00, Cinema Centrale); e poi ancora I figli del mare (3 novembre ore 12.00, Cinema Centrale), kolossal d’animazione in sala solo il 2, 3 e 4 dicembre distribuito da Nexo Digital in collaborazione con Dynit; Cercando Valentina – Il mondo di Guido Crepax (1 novembre ore 14.00, Cinema Centrale), un viaggio nella mente del celebre fumettista attraverso l’iconica Valentina, in uscita nei cinema italiani a febbraio 2020; Dead Ant (1 Novembre ore 20.30, Cinema Centrale), horror comedy di Ron Carlson all’insegna dell’azione e della frenesia.

Altri appuntamenti da non perdere saranno: l’incontro con Alessandro Rak che parlerà di The Walking Liberty, il suo nuovo film d’animazione prodotto da Mad Entertainment; Mediaset Play presenta la masterclass con Cristina D’Avena moderata da Uan che presenterà l’incontro insieme ad un altro ospite speciale, Marco Bellavia che nelle serie ha interpretato Steve (2 novembre ore 14.00, Cinema Moderno).

E ancora la proiezione speciale della Shining Extended Edition a cura di Infinity, in collaborazione con Warner Bros. (31 ottobre ore 20.30, Cinema Astra), e il consueto appuntamento con il classico padiglione Warner Bros. in piazza San Michele. Per gli appassionati di cinema e fumetto è previsto inoltre per giovedì 31 ottobre un evento speciale presso il padiglione Bonelli (ore 17.30 – 19.00).

Cinefilos.it – Da chi il cinema lo ama.

Lucca Comics & Games 2019: il programma dell’area movie

Continua ad arricchirsi di grandi novità il programma dell’Area Movie di Lucca Comics & Games, come sempre a cura di QMI-Stardust, che vanno ad impreziosire il ricco palinsesto di anteprime, incontri, masterclass dedicati al mondo del cinema e della serialità. Si aggiungono agli appuntamenti già annunciati una serie di nuove imperdibili anteprime. Warner Bros. presenterà […]

Cinefilos.it – Da chi il cinema lo ama.

Chiara Guida

[manoletus]

Lo que te pierdes por ver sólo cine y series estadounidenses

Publicado en ‘Remontando’ el 30 de junio de 2017 (link):

El 30 de mayo Pablo Iglesias terminó de ver la serie estadounidense Mad Men y pidió por Twitter que le recomendaran “alguna de Netflix”, la plataforma estadounidense de pago. Entre las respuestas que aparecen inmediatamente debajo de su tuit están The Americans, Black Sails, Breaking Bad, Stranger Things, Better Call Saul, Fargo, Master of None y varias decenas más hasta completar una lista interminable de series estadounidenses en la que apenas se cuelan tres europeas (Borgen, Black Mirror y Peaky Blinders). Al final Pablo Iglesias acabó descartando Netflix pero optó por otra serie estadounidense, The Leftovers, de otra plataforma también estadounidense, HBO.

Desde hace un par de años me hierve la sangre y me vengo arriba cada vez que observo una mínima señal de colonización cultural estadounidense. Yo, que soy tan milenial como cualquiera y que me creo tan librepensador e independiente como el que más, me di cuenta un par de veranos atrás de que tres cuartas partes del cine que había visto era yanki y de que hasta ese momento ni me había planteado discutir esa hegemonía sino más bien al contrario: me sentía bien y mucho más culto descubriendo los clásicos estadounidenses y viendo las 250 películas mejor valoradas en IMDb. Hasta que en ese momento hice clic y, como el exfumador que se vuelve un talibán del antitabaquismo, empecé a interpretarlo todo en clave imperialista. Os pongo varios ejemplos en diferentes contextos.

I. La semana pasada las cinco principales cadenas de televisión españolas (La 1, Antena 3, Telecinco, Cuatro y LaSexta) emitieron 13 películas en horario de prime time —a partir de las nueve de la noche, más o menos—. De ellas, once eran estadounidenses, y de las dos restantes, una estaba protagonizada por Nicolas Cage y Hayden Christensen (Anakin en Star Wars II y III) y la otra era V3nganza, la de Liam Neeson, que no es estadounidense pero como si lo fuera. La elección ni siquiera se acaba de justificar por criterios de calidad, porque 6 de las 11 están suspensas en Filmaffinity, y esta semana la cosa va por el mismo camino. Por supuesto, he dejado intencionadamente fuera de la selección a La 2, que se luce cada semana. El sábado, por ejemplo, puso La vida de Adèle.

II. En febrero de este año intenté ver en algún cine Psiconautas, la película de animación de Alberto Vázquez y Pedro Rivero que ganó el Goya —si no los conocéis, os recomiendo mucho su corto Sangre de Unicornio—. Solo estaba disponible en una sala de la provincia de Málaga y en un horario prohibitivo. De las 700 salas que hay en España, sólo podía encontrarse en 40. Y acababa de ganar el Goya. Os animo a buscar cines en los que no pongan hoy Wonder Woman.

III. La semana pasada, aprovechando la ola de calor, JotDown sacaba un listado con las películas que mejor han retratado la canícula. Como en el resto de continentes no hace calor, el periodista —que supongo que algo sabe de cine— debió recurrir a América, concretamente la del Norte, y entre las 15 películas destacadas coló 14 estadounidenses.

IV. Mientras escribo esto —miércoles 21 de junio— en las salas del cine Kinépolis de Madrid, el más grande de España y donde debería haber más variedad en la oferta, hay 18 salas operativas. En 14 están poniendo películas estadounidenses, entre ellas El bebé jefazo, que se estrenó en la primera mitad del mes. De abril.

V. Tengo a 19 amigos agregados en Filmaffinity, y allí puntuamos con más o menos regularidad las películas que vamos viendo. Cada uno de ellos —y son de lo más variopintos: desde uno que trabaja como crítico cinematográfico hasta otro que lo flipa con Kurosawa más que Leonor— ha visto más películas estadounidenses que del resto de países juntos. De hecho, dos tercios de lo que ven ha salido de EEUU. 

Podría seguir con la lista, pero creo que la idea se entiende y, además, hay datos oficiales que explican mejor lo que yo cuento. En España, más del 60% de la cuota de mercado está copada por producciones estadounidenses frente a algo menos del 20% de las nacionales y otro 20% del resto de países. Aunque en 2014 lo español tocó techo con un 25% —gracias sobre todo a Ocho apellidos vascos, pero también a El Niño, La isla mínima, Torrente 5…—, la situación está prácticamente igual que hace diez años, todo según los datos del Ministerio. España no estaría tan bien como Francia (40% de cine patrio frente a 45% de estadounidense) pero tampoco tan mal como Alemania (78% de cine estadounidense), según el Observatorio Europeo Audiovisual.

En 2016 sólo una película no estadounidense estaba en el top-6 de las más taquilleras de España. En 2015, lo mismo en el top-9. Y eso que estamos en plena explosión del cine español con peliculones como Que Dios nos perdone, Tarde para la ira y El hombre de las mil caras concentrados en el último año. Estas tres juntas han recaudado cinco millones; Mascotas, ella solita, casi 22. Lo único salvable de todo esto es que, al menos, las intrusas en ese ránking / festival de superproducciones estadounidenses son españolas y ocupan la primera posición (Ocho apellidos catalanes en 2015 y Un monstruo viene a verme en 2016).

Bustamante y Álvarez-Monzoncillo, catedráticos de la Complutense y la Rey Juan Carlos, observaban hace más de una década un “progresivo alejamiento de las series de ficción norteamericanas” del público español, que poco a poco estaba “llegando incluso a desplazarlas” de la primera línea en favor de las producciones nacionales. Y aunque en el caso concreto de las series en televisión en abierto puede haber sido así —hay quien ha seguido los últimos capítulos de Velvet como quien pierde a un hermano—, por cable y en Internet se da el fenómeno opuesto.

Las causas de esta presencia tan extendida de Estados Unidos en la industria son de lo más diversas y trascienden la capacidad de este artículo. Es difícil negar Hollywood es, por recursos y por historia, la mejor industria cinematográfica del mundo, que de esos estudios han salido genios como Scorsese y películas inolvidables, pero tampoco hay que olvidar que la práctica habitual de los grandes estudios es vender a las televisiones una película de primer nivel y añadir en el pack un puñado de mediocridades que acaban ocupando la parrilla. A esto se suma que rodar una película es mucho más caro que comprar los derechos de emisión de otra e incluso cierta inercia del público español —consumir mucho cine estadounidense acostumbra y casi produce rechazo salir de la zona de confort—.

El debate no hay que plantearlo como un España contra Estados Unidos que debe acabar en aniquilación del otro, ni siquiera en un todos contra Estados Unidos, sino en términos de riqueza. Hollywood da mucho, pero hay cine y muy bueno más allá de lo importado de América que tiene poco que ver con lo experimental y plomizo que uno se imagina cuando piensa en producciones europeas o cuando le hablan de “un autor lituano muy interesante”. El iraní Asghar Farhadi, por ejemplo, lleva dos Óscar a la mejor película en habla no inglesa y no sería raro que se llevara un par más. La Nueva ola rumana no tiene película mala, y son capaces de sumergirte en tensísimos dramones mientras te partes de risa por lo cutres que son. El griego Yorgos Lanthimos se inventa unas tramas loquísimas. El brasileño José Padilha, director de Narcos, tiene dos películas impresionantes sobre el tráfico de drogas en las favelas y la corrupción policial con el también protagonista de Narcos, Wagner Moura. Paolo Sorrentino, italiano, ahora de moda por The Young Pope, podría exponer en un museo cualquier fotograma de cualquiera de sus películas. Lars von Trier, danés, y David Cronenberg, canadiense, tienen dos de las mentes más perversas del cine y no dejan de parir maravillas. Argentina lleva una racha buenísima con Relatos salvajes, El clan y El ciudadano ilustre. En Irlanda se ha destapado, gracias a La habitación, Lenny Abrahamson…

Fotograma de 'L'arte della felicità' (Alessandro Rak, 2013) 🇮🇹

Se supone que en la era de internet los contenidos se han democratizado y cualquiera puede acceder a cualquier contenido al instante. Yo no lo tengo tan claro. Es sencillísimo conseguir en Bluray (pirata) cualquier mediometraje estadounidense de los años 50, pero no vas a encontrar con un mínimo de calidad ninguna de las películas que Holanda envía cada año a los Óscar, por ejemplo. Dentro de la legalidad, Netflix, Amazon y hasta HBO vienen a perpetuar la hegemonía norteamericana —sus modelos y sus costumbres, hasta su lenguaje, sus esquemas de pensamiento, cómo nos imaginamos un juicio o una cárcel o un periódico o una familia ideal—, aderezada sólo con alguna producción propia en cada país. La única que se sale del tiesto es Filmin, con un catálogo bastante amplio que agrupa casi todo lo que no sale de Hollywood. Yo he pagado dos meses y he regalado otros tres y no puedo estar más contento. He encontrado grandes películas españolas que no habría localizado de otra manera (Stockholm, de Rodrigo Sorogoyen; Torremolinos 73, de Pablo Berger; El Mar, de Agustí Villaronga), he visto dos de mis documentales favoritos (Los increíbles, español, y Merci patron!, francés), he descubierto alguna cosa interesante de países a los que quizá no me habría asomado (Serbia, Croacia, Kosovo, Etiopía) y me he enamorado aun más del país de mi corazón, Rumanía.

P.D. Si he removido conciencias hasta el punto de que no sabéis por dónde empezar, propongo una recomendación neutra de uno de los autores que he mencionado: Nader y Simin, una separación, de Asghar Farhadi. En Madrid está disponible en 26 bibliotecas municipales, en Andalucía en 44 y cada provincia de España tendrá su buen puñado disponible.

[dotkomnecenzurisano]

Zajednički prijatelj, Goran Stepančev mi je sredio “intervju” sa trenutno jednim od najpopularnijih ljudi u Srbiji, Dimitrijem Banjcem.Razmišljao sam šta bih to mogao da ga pitam što se već ne zna o Čvarkovu i Babi i ostalima iz “Državnog Posla“a da ne budem dosadan.I rešio da ga ne pitam NIŠTA! Palo mi je na pamet da se ustvari, vrlo malo zna ko je Dimitrije Banjac.Šta voli, šta ne voli, ima li neki hobi? Gde je odrastao i za koga navija ? Sve to i još malo više pročitajte u sledećem razgovoru :

#gallery-0-5 { margin: auto; } #gallery-0-5 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 50%; } #gallery-0-5 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-5 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

D : Dimitrije Banjac, rođen u Novom Sadu, odrastao na Limanu, išao u O.Š. „ Jovan Popović“, pohađao je Gimnaziju, završio Tehnološki Fakultet, radio u NIS-u, sada u RTV-u.To znamo. Šta ne znamo ?

Ima tu još dve-tri stvari što treba dodati. Sladoled kod “Džafera”, recimo, volim. Burek kod „Lukića“ je bio dobar. Al’ to je to.

D : Jednom panker, uvek panker ! Da li je to tačno ?

Jeste. Ja sam ’76. godište. Išao sam u školu „Jovan Popović“ i kod nas su svi bili pankeri. Svi. Dobro, bila su dva metalca, možda. Od naše generacije, i od malo starije generacije – jedan. Ostali – svi pankeri. A i ovi metalci su voleli više Anthrax i slične bendove. To je neki thrash metal, pa i njih računam u pankere. I dobro pamtim kad je sve to presečeno. Još godinu-dve mlađi su bili pankeri i odjednom – prekid. Tačno pamtim dan kad je na školi osvanuo grafit : „Poselo 202“. To računam kao prvi „seljački grafit“ ako ne u Novom Sadu, a ono na Limanu. Kod nas na školi je postojala samo jedna slika, ne grafit, nego slika i to je bio onaj „Smart Aleks“ iz „Paklene Pomorandže“. Glava sa cilindrom, sa ukrštenim bejzbol palicama. To je nacrtala ona generacija iz `74./5.: Jelača, Klika, Borko Stefanović, Cina bubnjar…

I pored toga pisalo je „Dva minuta mržnje“ kao počast najvećem limanskom bendu ikad. E, onda je to prekrečeno i nažvrljano je nešto kao –„Delije-Grobari“ i taj grafit „Poselo 202“. To je bila neka prekretnica. Tu je već buknuo rat. Nacionalizam je krenuo na sve strane. Počeo je da se sluša turbo-folk, čiji začetnici su bili onaj Šašić i … ne znam ni ja ko sve još ? A nije se ni znalo za Cecu i ove ostale. Po meni je tačno taj grafit razdvojio te generacije, pankersku i turbo-folkersku.

D: Imao si bend. Koliko je to bilo ozbiljno ?

Vrlo neozbiljno, krajnje. U tom bendu sam bio više figura, drugi vokal, takoreći. Imali smo dva vokala u bendu. Prvi vokal je bio Šima (Miloš Vojnović – TRI DRUGARA zine, prim.red.) Bas je svirao Buca iz Provokacije, gitaru – Papakarinjo i na bubnjevima je bio Borojev Ivan. Eto, to je bila postava. Bend se zvao „Triton – Gospodar mora“ i imali smo ukupno negde tri svirke. I pre toga sam imao neki pokušaj benda sa Milošem Zupcem, ali tu nema tragova. Svirali smo tu temu iz crtanog filma „Triton-Gospodar mora“ po kojem je bernd dobio ime. Druga pesma je bila obrada benda „Oi Polloi“ – Vrati Tobogan. To su bila ta dva mega-hita. Bar za nas.

D: Znaš li neki instrument da sviraš ?

Ne.

D: Znači, nisi nikad naučio drombulju da sviraš ?

Nisam, to mi je baš žao. Pokušavao sam, al nisam umeo da napravim rezonancu. To treba nešto posebno jezikom raditi al nisam umeo, nisam uspeo pravilno da to odradim. Na nekom rođendanu sam celo veče pokušavao, društvu je bilo zanimljivo, ali, eto… Imao sam mala usta, hahaha.

D: Šta te je još interesovalo u tinejdž dobu ? Šta si voleo da gledaš ? Čuo sam da si voleo Romera.

Da, postojali su ti video klubovi pa smo non-stop iznajmljivali neke horore. To smo stalno gledali. Neke zombije i strašila. Muzika, film, to sam voleo. Žene me nisu interesovale…tada. :)

D : Jel’ pratiš „The Walking Dead“ ?

Ne pratim. Zbog obaveza sam propustio dosta, mrzi me da gledam ispočetka, a ne želim da krećem od zadnje sezone. Tako da…eto, propustio sam, ali, generalno gledam serije i filmove. Pratim. Baš sam sav u tome. Imam i Netflix i HBO i sve živo. Slabo gde idem, ne izlazim, uglavnom sam kod kuće sa porodicom pa onda dosta gledam. Pazi ovaj podatak ! Prošle godine je izašlo 400 serija, tako da su oni dobrim delom preusmerili produkciju na serije. Dosta sam toga odgledao  – „Young Pope“,“ The Night OF“, ludilo ! “Stranger Things“, Netflixova produkcija, vrhunska serija. “Narcos“,“Daredevil“,“Westworld“ – vrhunske serije. Ne mogu da kažem koja je bolja od koje. “Westworld „ je radio Nolanov brat (od ovog što je radio Betmenovu trilogiju) i stvarno je jako dobro urađena. Način kako glume robote mi je odličan. Stvarno mi se sviđa serija.

D: Hajde da se vratimo malko unazad : Kviz „Ako ne znaš – metak u čelo“ i Oliver Mlekar. Šta mi možeš reći o tome ?

Da, to je interna zezancija, kviz koji smo uređivali pod uticajem „Alana Forda“. Društvo iz kraja je to radilo, lepo smo se zabavljali.

D: Jesi li stvarno uređivao srpsko izdanje „Alan Forda“ ?

Ne bi se to moglo tako reći. Mladen (Urdarević) i ja smo radili obradu prevoda. Znači, redakcija „Color Pressa“ je dobijala original italijanske stripove od „Bunker Pressa“ pa je to prevođeno. A onda smo nas dvojica to obrađivali i ubacivali žargonske reči, upadice, jer je taj prevod koji smo dobijali od našeg prevodioca sa italijanskog jezika bio vrlo suvoparan, pa smo mi malo po ugledu na legendarnog Nenada Briksija, hrvatskog prevodioca “Alana Forda”, više približili našem i samo kitili i ubacivali neke pošalice, tako da negde smo imali toliko inspiracije da su morali da proširuju one oblačiće iznad crteža.Hahaha.

Ne znam, ja sam ponosan na to što smo uradili. Mislim da je bilo negde oko 40 epizoda. Malo smo imali problema i sa tadašnjim lektorom koji nas je malo i zauzdavao. Ja recimo, napišem štakor, a on prepravi u pacov. Moraš priznati da je štakor – efektnije. :)

D: Bio si sportski novinar. Kakva iskustva nosiš iz tog posla ?

Došao sam odmah posle faksa i mislim da sam radio negde, otprilike, šest godina. Šta da kažem, nosim samo najlepše uspomene. Imao sam tu sreću da je sportska redakcija, tada (a i sada je), bila dosta jaka. Imali smo Miodraga Jergića koji je radio odbojku, Krajnovića na rukometu, Otaševića na košarci, pa je tu bio još Peka Antonijević, Vlada Stanišić, reditelj Peca Vuković.Baš jaka ekipa i puno sam naučio od njih. Ispočetka sam bio čovek zadatka. Jedne nedelje – žensko rvanje u blatu, a sledeće nedelje lokalni fudbalski derbi : Hajduk Čurug – Mošorin.:). Pratio sam fudbal, uglavnom, Prvu, Drugu, Vojvođansku Ligu… Meni se to baš svidelo. Radio sam to jedno vreme čak i bez para. Kad je lepo vreme, to je super, a kad je hladno – baš i nije, da ne kažem goru reč. Jednom sam se smrzao u Temerinu, na TSK-u. Izdignuta tribina, vetrina duva, sav sam se ukočio, a oni dogovorili 1:0. Hahaha. Nas 12 na stadionu i svi čekamo taj gol da padne i na kraju je sudija morao da sudi penal. Hahaha.

D: Koliko sada pratiš fudbal, sport uopšte ?

Pratim. Trudim se da pratim, koliko mi obaveze dozvoljavaju. Baš sam razmišljao, odavno nije bilo ovako dobre godine za fudbal kao što je bila ova 2016. Inače je bila grozna, mnogo ljudi je umrlo, poznatih i manje poznatih, ali je za fudbal bila fenomenalna bar po meni. Evo, recimo, Island mi je ogromno osveženje, pa Lester osvojio tako jaku premijer Ligu, to je fascinantno. To je presedan da u najjačoj svetskoj ligi neka ekipa sa tako malo para osvoji titulu. To je neverovatno ! I baš sam navijao za Lester, tako „divlja ekipa“ da osvoji titulu. Bilo mi je baš drago kad je ono Čelzi zeznuo Totenhema u onoj ludoj utakmici.

D: Ja sam vatreni Čelzijevac, čisto da se zna.

Uuu ! Ove godine su jako dobri. I ja mislim da tu ne postoji bolji igrač od Azara. Čovek razbija kako igra. Dakle, Lester je prvi presedan u fudbalu ove godine, drugi je Island, a treći presedan je ulazak Vimbldona u treći rang engleskog fudbala.

D: E, to je bilo moje sledeće pitanje. Koliko ti znači Vini Džons ?

Uuu, znači mi, baš mi znači ! Jel znaš da i on i njegova žena imaju rak, tako da se nigde ne pojavljuje, ne snima ništa ?

D: Kako ti se dopada Vini kao glumac ?

Odličan je. Baš odličan! Dopada mi se to što radi. I sve što radi Gaj Riči mi je odlično.

A što se tiče Vimbldona i „lude družine“ skoro mi je, kad smo bili u Botošu na snimanju, jedan čovek doneo šal Vimbldona iz 1992. godine. Pravi šal. Tih godina sam se ja dopisivao sa navijačima Vimbldona. Nije bilo interneta, nego pismima smo održavali kontakt. Tu mi je dosta pomagao Zgro (programski urednik SKCNS, prim.red.) koji je bio skroz u toj šemi sa engleskim navijačima. Bili smo skroz zaluđeni za engleski fudbal. Išli smo tih godina u Peštu da gledamo Ferencvaroš – Milvol. A on je išao, pre par godina, kad je Vimbldon pošao od početka, od zadnje lige, da gleda utakmicu nekog „divljeg“ kupa Vimbldon – Eš Junajted. Baš sam mu zavideo. Nismo nikad to njegovo gostovanje pretresli do detalja, ali možeš misliti kako mu je bilo ? Dobro, on ima taj problem što ne pije uopšte, pa ne znam da li su mu tamošnji navijači zamerili ? :)

D: Zgroa i celu tu ekipu pankersku sam upoznao u „Maksimum Rokenrolu“ u Skerlićevoj ulici, u bukvalno tadašnjem „hramu“ rokenrola. Sećaš li se te radnje ?

Naravno, kod Voje Žugića. Tamo sam kupio moju prvu ploču – Misfits/Ramones, split singl.

D: A šta sad slušaš ? Šta je kod tebe trenutno na vrhu top liste ?

Sad slušam „Rebetiko“. To je grčki bluz. To je meni potpuno otkačeno i mnogo mi se sviđa. Potiče iz nekih tridesetih godina prošlog veka, onda se negde izgubio, ali su ga sedamdesetih ponovo otkrili, remasterizovali i ponovo počeli da puštaju, slušaju i konačno, da ga sviraju. To je jedna muzika potpuno luda. Prelepa. Preporučujem je svakome ko ima vremena i volje da malo eksperimentiše, da posluša nešto novo. To je ustvari, muzika Grka koji su pre sto godina isterani iz Turske. To je bilo vreme posle Prvog Svetskog Rata. Dešavalo se jedno veliko pomeranje naroda i njih je otprilike milion došlo u predgrađa Atine i Soluna. Starosedeoci ih nisu baš radosno dočekali i smatrali su ih „poludivljima“ pa su ti dođoši počeli po predgrađima i najgorim rupama da „prže“ tu njihovu muziku. Ta muzika je čak naredbom generala Metaksasa (grčki general i diktator, vladao Grčkom od 1936-1941) bila zabranjena. Svaki buzuki koji se mogao naći je slomljen pa su oni počeli da prave one male buzukije nazvane „baglama“ da bi mogli da ih sakriju pod sakoe i kapute. Pesme su uglavnom o opijumu i alkoholu… ma, potpuno ludilo :)

D: Osim toga, jesi li ispratio možda šta je izlazilo ove godine od muzike ?

Nešto vrlo malo, poneki hip-hop ili ako mi neko od prijatelja preporuči nešto, ali nisam nešto preterano pratio scenu. Potpuno sam obuzet ovim „Rebetikom“.

D: Čitaš li šta ? Nađeš li vremena ?

Čitam, stalno čitam. Sad sam baš uzeo „Točak Vremena“ Roberta Džordana. Volim da čitam epsku fantastiku. I stripove čitam non-stop. Preporučio bih grafičku novelu „Brodekov izveštaj“. To je izdala „Fibra“. Strašno mi se svidelo. Preporučujem je svima, jako dobro urađeno. A ima i „Rebetiko“ – grafički album koji je izdala novosadska „Besna Kobila“ ili „Komiko“, nisam siguran ? To isto preporučujem, odlično je. Strip opisuje jedan dan života najpoznatijeg patrijarhosa„Rebetika“ Markosa Vavamkarisa. Opasno dobro !

D : Šta još Dimitrije Banjac voli da radi ? Šta mu prija ?

Ništa posebno. Volim da prošetam, tu po Keju, kad stignem. Nemam puno ni vremena, ali volim tako da prošetam malo, da odmorim glavu.

D: Omiljena klopa ?

Volim da jedem, hahaha. Svašta… čekaj da smislim nešto. Pica i Kola, hahaha. Ovo kao da se u spomenar upisujem. :)

D: Omiljena zemlja ? Jel’ bi voleo da živiš negde osim u Srbiji ?

Grčka, isključivo ! Grčka !

D : I za kraj, da li ti smeta popularnost ? Jel’ počela malo da ti ide na živce ?

Ne, ja sam dosta zatvoren i na prvu loptu me ne prepoznaju ljudi. Dosta sam drugačiji od lika kojeg glumim, tako da me ne prepadaju na ulici. Jednom-dvaput se našla neka pijana budala, ali i to nije bilo ništa strašno. A i uostalom, vole nas ljudi i kad me prepoznaju to bude učtivo i pristojno. Hoće da se slikaju i tako.

D: Nisam hteo ništa da pitam u vezi glume ali moram. Hoće li biti Kišprdilova još ? Planirate li nešto na tu temu ?

Pa, ne znam. Ispao sam malo iz lika. Čvarkov je dosta drugačiji od Kišprdilova po karakteru i trebalo bi mi malo vremena da se vratim. Ali ko zna ? Možda i čuvamo nešto, hahaha.

D: To je to. Mnogo, ali mnogo ti hvala na razgovoru. Svako dobro !

Hvala i vama !

                                                        Dimitrije Banjac sa obožavaocem :)

Ovo je samo prvi deo razgovora sa momcima iz “Državnog Posla” pošto slede “bonus tracks” razgovori sa Nikolom Škorićem, Dejanom Ćirjakovićem i Mladenom Urdarevićem u kojima ćemo otkriti koji su njihovi hobiji i kakvi ukusi za muziku, film, knjige…

…Budite strpljivi i čitajte DOTKOM.

Iza maske Đorđa Čvarkova – Dimitrije Banjac, lično ! (intervju) Zajednički prijatelj, Goran Stepančev mi je sredio "intervju" sa trenutno jednim od najpopularnijih ljudi u Srbiji, …

[momonjitenten]

Pobruk ❥❥

[tantawans]

Pit, come down right now! You're a girl. How can you go up to the rooftop? Disgusting! Come down right now!

[tantawans]

You said okay? Let's go with that. You promise? Don't change your mind. If you change your mind, I will expose you.

[tantawans]

OMG thank you so much!! I thought this would be a long shot but didn't know who else to ask. I guess you wouldn't know if it didn't have a love triangle or not not a fan of those lol Also, do you think you can give me some recs of dramas with a cute otp with no love triangles? I'm in need of those after all the ones I watched that had that tired trope where second leads I can't stand. Again you're amazing thank you so much :)

you’re welcome!!! i’m happy to help <3 i couldn’t find any information on whether there was a love triangle or not but i think you might be safe with this drama! honestly i had a look at all the thai dramas i’ve watched but i don’t watch many romance dramas so i don’t have that much to recommend but here are a few!

angel beside me: lin is poor and struggling with her life. she’s ready to give up when suddenly an angel falls through her roof. (they are extremely cute like sickeningly cute!)

kadee rak karm pope: pitchaya is a chef and is accused of poisoning her client. when she tries running from khem, the police officer trying to arrest her they both fall into a river and are transported to 1913. they need to solve a mystery to return home. (very cute, playful relationship between the otp. more of a mystery drama so the romance isn’t focused on that much but they’re very cute together)

love at first hate: because of a misunderstanding a model and a doctor need to fake a relationship to save their reputations. (fake dating trope! the main couple in this is very cute but they do start out hating each other. but this has one of my favourite romance scenes in it.)

[tantawans]

kadee rak karm pope is so good... a time travel murder mystery and the main couple are just pure chaos and banter <3

[shy-nee-universe]

หยุดเวลา Ost. ภพรัก | หมาก ปริญ | Official MV 

He has a nice voice. I like this actor. He is good and cute ^^