#pożarnictwo | Explore Tumblr posts and blogs

robert7979 · 2 months ago

Text

Sprzęt ochronny dróg oddechowych – jak działają tlenowe aparaty ucieczkowe?

Jednym z rodzajów sprzętu ochrony dróg oddechowych są tlenowe aparaty ucieczkowe. Mają one za zadanie zabezpieczać m.in. płuca, tchawicę i krtań przed szkodliwym oddziaływaniem toksycznych gazów, dymu ogniowego i tlenu o niskim stężeniu. Zapewniają dostęp do czystego powietrza, umożliwiając bezpieczne opuszczenie strefy zagrożenia.

Gdzie znajdują zastosowanie tlenowe aparaty ucieczkowe?

Aparaty ucieczkowe tlenowe są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w wielu branżach, takich jak: - górnictwo, - przemysł chemiczny, - przemysł petrochemiczny, - zakłady kanalizacyjne, - transport morski, - rolnictwo, - w sytuacjach ratunkowych i pożarowych. Niezwykle istotne jest, aby dobierając do danego miejsca użytkowania tego rodzaju urządzenia ochrony osobistej postawić przede wszystkim na funkcjonalność, wysoką jakość wykonania, okres przydatności i dopuszczalne warunki użytkowania. Z tego powodu warto je kupić z pewnego źródła, takiego jak sklep internetowy icd.pl. Niektóre modele, np. aparaty ucieczkowe tlenowe SR-60, mają żywotność nawet do 10 lat od daty produkcji. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Energii z 2016 roku w górnictwie każda osoba przebywająca w wyrobisku musi mieć na wyposażeniu lampę osobistą i aparat.

Czym charakteryzują się aparaty ucieczkowe tlenowe SR-60?

Aparaty ucieczkowe tlenowe SR-60 znajdują zastosowanie w każdej z sytuacji, w której stężenie tlenu nie jest wystarczające do oddychania. Najpowszechniej spotyka się je w górnictwie podziemnym, w tym podziemnych zakładach górniczych w polach niemetalowych i metanowych w pomieszczeniach zaliczonych do stopnia „a”, „b” i „c” niebezpieczeństwa wybuchu. Aparaty SR-60 są jednorazowe – nie są używane na co dzień do pracy, a jedynie do samoratowania z zagrożonej strefy. Ich zaletą jest niewielki rozmiar oraz waga. Są przeważnie przechowywane w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w którym znajduje się maska i urządzenie główne.O sposobie użytkowania decyduje rodzaj posiadanego urządzenia.

Jak prawidłowo użytkować aparaty ucieczkowe tlenowe SR-60?

Należy pamiętać, aby w sytuacji zagrożenia dokładnie dopasować maskę do twarzy, naciągając jej paski. Chcąc uruchomić urządzenie, należy postępować zgodnie z instrukcją zamieszczoną w opakowaniu. Istnieją dwa rodzaje aparatów ucieczkowych tlenowych SR-60: z mechanizmem aktywacji chemicznego generatora tlenu lub na butlę ze sprężonym tlenem. W modelach pierwszego typu aktywacja może polegać na pociągnięciu za specjalny zawór lub uchwyt. Użytkując aparaty ucieczkowe tlenowe SR-60, należy pamiętać, aby oddychać przez nie spokojnie, unikając szybkiego, płytkiego oddechu. W ten sposób można znacznie wydłużyć czas działania aparatu. Aparat SR-60 zaprojektowano do krótkotrwałego użycia. Średni czas jego działania wynosi około 60 minut – przy natężeniu przepływu 35 l/min – przy natężeniu przepływu 10 l/min. To wystarczający czas, by sprawnie opuścić strefę zagrożenia. W przypadku spoczynkowego oczekiwania na pomoc okres jego użytkowania może się wydłużyć nawet do 180 minut. Ważne jest, aby w trakcie ewakuacji udać się niezwłocznie w kierunku najbliższego wyjścia lub bezpiecznej strefy. W miarę możliwości należy unikać dymu i innych niebezpieczeństw. Po zakończonej akcji, aparaty, które brały udział w akcji, trzeba zutylizować, zgodnie z lokalnymi procedurami bezpieczeństwa dotyczącymi postępowania ze zużytym sprzętem BHP.

Jakie są zalety aparatów ucieczkowych?

Aparaty ucieczkowe są pomocne podczas przeprowadzania akcji ratunkowych do ochrony użytkowników w sytuacjach awaryjnych, takich jak pożary, wycieki chemiczne czy awarie w środowiskach przemysłowych. Podstawową zaletą aparatów jest ochrona dróg oddechowych. Chronią przed wdychaniem dymu, toksycznych gazów i pyłów, co jest kluczowe w sytuacjach zagrożenia życia. Są one zaprojektowane tak, aby można je było szybko i łatwo założyć, nawet w momencie paniki. Proste mechanizmy aktywacyjne pozwalają na ich natychmiastowe użycie. Ze względu na niewielką wagę i kompaktowe rozmiary są łatwe do przenoszenia i przechowywania w łatwo dostępnych miejscach. Posiadanie aparatu ucieczkowego może zwiększyć poczucie bezpieczeństwa pracowników, co zmniejsza ryzyko paniki i chaosu podczas ewakuacji. Aparaty ucieczkowe są nieocenione w zapewnianiu bezpieczeństwa i ochrony życia w sytuacjach awaryjnych, szczególnie w środowiskach przemysłowych, na platformach wiertniczych, w kopalniach oraz wszędzie tam, gdzie istnieje ryzyko wystąpienia nagłych zagrożeń dla zdrowia. Te produkty mają własne źródło czystego powietrza (na przykład z butli ze sprężonym powietrzem lub z generatorów tlenu), co pozwala na używanie ich w miejscach, gdzie dostęp do świeżego powietrza jest niemożliwy. Są one skonstruowane z wytrzymałych materiałów, odpornych na uszkodzenia mechaniczne, wysokie temperatury i substancje chemiczne, co gwarantuje ich niezawodność w ekstremalnych warunkach. Zach��camy do śledzenia naszych artykułów, aby nie przegapić żadnej nowości! Kliknij tutaj i dodaj nas do obserwowanych w Wiadomościach Google. Dzięki temu będziesz na bieżąco z najnowszymi informacjami dotyczącymi bezpieczeństwa pracy, sprzętu ochronnego i wielu innych tematów. Bądź na bieżąco z najważniejszymi treściami! Read the full article

#aparatyucieczkowe #bezpieczeństwopracy #bhp #górnictwo #ochronadrógoddechowych #pożarnictwo #przemysłchemiczny #ratownictwo #sprzętochronny #tlenoweaparatyucieczkowe

0 notes

zyciestolicy · 6 years ago

Text

Granitowi ludzie, historia herosów naszych czasów

O tym nie wiedzieliście... GRANITOWI LUDZIE. Wiecie może jak się mierzy poziom odwagi? Ludzkiej odwagi? Kto jest najodważniejszy? Najdzielniejszy? Gdyby ktoś Wam zadał takie pytanie. Co byście odpowiedzieli? Niektórzy by pewnie dopytali, ale w jakim sensie odważny? To może inaczej. Kim są ludzie. Którzy bez chwili wahania. Zaryzykują wszystko. Dosłownie wszystko. Ot tak. Tylko po to by komuś ... pomóc? Lato 2013 roku. Arizona. Bardzo upalne lato. Temperatura momentami sięga 40°C. Absurdalna susza. Małe górnicze miasteczko Yarnell. Wokół piękne wzgórza. I piękne widoki. Właśnie te piękne wzgórza. W pewno piątkowe popołudnie. Oraz jeden drobny przypadek ... skończyły się katastrofą. Wzgórza były pokryte dużą ilością roślin. Drzew, ale głównie krzewów. Krzewów, które upał i susza zamieniły w nieprzebrane ilości wyschniętego paliwa, które tylko czekało. Na jeden impuls. Starożytny, Indiański Bóg Piorunów czekał cierpliwie. W tej okolicy nie było pożaru od 45 lat. Piątek 28 czerwca. 17:40. Niewielka, letnia burza. Piorun uderza w jedno ze wzgórz. Wysłano samolot obserwacyjny. Trochę dymu. Tli się raptem kilkaset metrów kwadratowych. Teren ... trudno dostępny. W pobliżu nie ma żadnych zabudowań. Jest decyzja oficjeli: Pożar raczej się nie rozwinie. Nie działamy teraz. Szykujemy zasoby na następny dzień. Jedna decyzja. Jedna katastrofalna decyzja... Rano zdziwienie. Bo płonie już hektar terenu. Ognisty demon rozpędza się. Po kilku godzinach, nienasycony, pochłonął 40 hektarów. A ma co pożerać. Sucho jak pieprz. Walka z ogniem już na poważnie. Samoloty gaśnicze Do walki ruszają kolejne zespoły. Coś co wydawało się niemożliwe... Yarnell jest zagrożone. Samoloty zrzucają wodę z środkami inhibicyjnymi. By odgrodzić ogień od miasta. Wygląda to nieźle. Uda się. Nic z tego. O 16:00 wiatr przybrał na sile. Ogień zrobił głęboki wdech. I ruszył na stanowiska obrony strażaków. Przeskoczył wszystkie linie obrony. Gwałtownie podpalał kolejne obszary. Kilka godzin później. Nad ranem 30 czerwca. Pochłonął 200 hektarów. Był bezlitosny. Na polu bitwy pojawiają się Granite Mountain Hot Shots. Hot Shotsi to nie są zwyczajni strażacy jakich znamy. Nie wchodzą do budynków. Nie wspinają się po drabinach. Nie gaszą wodą. Oni walczą z ogniem w lesie i na otwartej przestrzeni. Jak pod Yarnell. Dźwigają 20-25 kg sprzętu. Siekiery, piły, specjalne motyki i wypalarki. Piłami łańcuchowymi wycinają to co ogień może spalić. A resztę sami podpalają. Tworzą granice dla ognia. Po to by go na nich zatrzymać. Tworzą pas gołej ziemi na drodze ognia. Wymaga to ... niezłej odwagi. Ale natura jest bezlitosna. Dochodzi 16:00. Nadciągnęła silna burza. Porywisty wiatr. Dźgnięty tlenową ostrogą ogień runął na miasto. Wszystkie ekipy skierowano do jego ratowania. Zespół Granite Mountain został na swojej pozycji. Przeciągnęli pas bezpieczeństwa od zachodu. Ale ogień obszedł ich pozycję. Musieli uciekać. Eric Marsh, szef teamu, zameldował: „Schodzimy ścieżką ewakuacyjną do strefy bezpiecznej”. Dotarli do skraju małego wąwozu. Zobaczyli skrót prowadzący do rancza (będącego tą bezpieczną strefą, otoczoną oczyszczoną z roślin ziemią). I wtedy od północy nadeszła kolejna burza. Podmuchy wiatru - 80 km/h. Szalejący, ogień dostał potężny zastrzyk tlenowej adrenaliny. Wysokość płomieni podwoiła się. Ogień gwałtownie przyspieszył. Ominął zabezpieczone ranczo i ruszył na nich. Ludzie Marsha zrozumieli, że są w pułapce. Po chwili zza północnego zbocza wąwozu wyłoniła się ściana ognia, podpalając wszystko na swej drodze. Huragan ognia gnał w ich stronę z niewiarygodną prędkością. Marsh wydał rozkaz rozłożenia osłon przeciwogniowych. O 16.40 nadał komunikat: „Arizona 16, tu Granite Mountain Hotshots, nasza ścieżka ewakuacyjna została odcięta. Rozkładamy osłony. Wypalamy wszystko wkoło nas. Dam znać, gdy będziemy pod osłonami”. Gdy to mówił, w tle słychać było pracujące pilarki. Mieli raptem kilkanaście sekund. Po chwili odrzucili jak najdalej: - plecaki, - piły, - zbiorniki z paliwem. Wszystko, co mogło się zapalić od ogromnego żaru. Kolumna dymu miała kilometr wysokości. Wyciągnęli płachty ognioodporne. Wtedy dopadł ich ogień. Ognista ściana miała 15 metrów wysokości. I temperaturę 1000°C Strażacy trzymali się razem. Rozkładali osłony. Ostatnią deskę ratunku. Schowali się pod nimi. Nie udało się zrzucić wody na ich pozycję z samolotów. Dym był zbyt gęsty. Nie wiadomo, gdzie dokładnie byli. Gdy ogień pognał dalej, wtedy poleciał śmigłowiec. Całkowicie wypalony wąwóz. Stopiony i spalony sprzęt. I ... zniszczone wszystkie osłony przeciwogniowe. Są skuteczne ... przez kilkanaście sekund. Ochronią jeśli ogień szybko przejdzie nad tobą. Rozszalały ognisty demon nie dał im szansy. Był zbyt potężny. Zbyt gorący. Osłony nie wytrzymały ogniowej nawałnicy. Zginęli wszyscy. Cały oddział. 19 strażaków... Ocalał jeden z nich, był na wzgórzu. Na czujce, uratował go inny oddział. Pożar udało się pokonać dopiero 10 lipca. Pochłonął 200 domów. 3.400 hektarów lasów. Elitarna Ekipa Granite Mountain. Wsławili się wieloma brawurowymi akcjami. Uratowali wielu ludzi. Byli wyjątkowi. Brawurowo odważni. Trzeba takim być by wykonywać tą robotę. Po co to wszystko piszę? Właśnie obchodziliśmy ich święto. Najodważniejszych ludzi na świecie. Strażaków. Walka z ogniem ma drugi front. Na którym "walczą" inżynierowie i naukowcy. Człowiekiem, który zrewolucjonizował pożarnictwo był... Antoni Szczerbowski. Genialny polski strażak i inżynier. Konstruktor uniwersalnej rozkładanej drabiny pożarniczej. Używanej przez blisko 100 lat. Na całym świecie. Rok temu. Krakowscy inżynierowie pracujący na zlecenie Motoroli. Opracowali rewolucyjny system rozszerzonej rzeczywistości. Motorola Firefighters Mixed Reality. Dzięki ich pracy można będzie na zupełnie innym poziomie zarządzać zespołami strażaków. Na bieżąco monitorując ich parametry życiowe. I czynniki zewnętrzne. Czyniąc gaszenie pożarów, sieciocentrycznym, wirtualnym polem walki. Strażacy. Oraz wspierający ich naukowi geniusze. Najwięksi Herosi na Ziemi. Granitowi Ludzie... Zdjęcia: Geoglobo, Radio Olsztyn, OSP Kęty, VRScout Read the full article

#granitowiludzie #marcinandryszczak

0 notes