#pijnen

[betheproduct]

Ben je klaar voor de volgende stap in je persoonlijke en spirituele groei?

Start met het begrepen worden door gelijkgestemden die streven naar vitaliteit, balans en diepe vervulling. Samen maken we groeisprongen die impactvol zijn voor jouw leven.

Bezoek onze website voor meer informatie en beslis om je reis te beginnen: www.ued.nu

#Mindset#EmotioneleGezondheid#SpiritueleGroei#Vitaliteit#Bewustwording#PersoonlijkeOntwikkeling#InnerlijkeKracht#Groeisprongen#HolistischeGezondheid#Synchroniciteit

[ronnydeschepper]

Dertig jaar geleden: Danny Clark wordt de "eeuwige" nummer twee

Het is al dertig jaar geleden dat de 42-jarige Danny Clark samen met Andreas Kappes de zesdaagse van Bremen heeft gewonnen en daarmee naast René Pijnen als tweede op de “eeuwige lijst” (70 overwinningen) komt te staan. Patrick Sercu blijft onaantastbaar aan de leiding met 88 overwinningen.

[eind-goed-al-goed]

Dutch poems, part. I

[A new series in which I share my favourite poems in Dutch]

November bij JC Bloem

Het regent en het is november Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt. En in de kamer, waar gelaten Het daaglijks leven wordt verricht, schijnt uit de troosteloze straten Een ongekleurd namiddaglicht. De jaren gaan zoals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tussen dove erinneringen En wat geleefd wordt en verbeid. Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan de tijd; Altijd november, altijd regen, Altijd dit lege hart, altijd.

uit: Het verlangen (1921)

[welkominmijnkoffiehuis]

in jouw hart

bouw ik mijn huis

daar kan ik slijten

daar kan ik pijnen

ik groei er een tuin

waar we kunnen vrijen

waar we kunnen blijven

ik slaap

onder jouw gehemelte

en ik weet

ik ben nooit zo wakker geweest

ik ben nooit zo geleefd

aan de muren hang ik

constantie

het gegeven dat

met jouw hand naast die van mij

affectie gegeven is

[lucifer-spawn]

November

Het regent en het is November: Weer keert het najaar en belaagt Het hart, dat droef, maar steeds gewender, Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten Het daaglijksch leven wordt verricht, Schijnt uit de troostelooze straten Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zooals zij gingen, Er is allengs geen onderscheid Meer tusschen doove erinneringen En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen Om te ontkomen aan den tijd; Altijd November, altijd regen, Altijd dit leege hart, altijd.

J.C. Bloem (1887-1966)

[ochtendstorm]

Ik kijk voor mij uit Door de verdampte glazen ramen zie ik de wereld waar ik nooit deel van uitmaak

Wanneer ik ’s avonds in de cocon van mijn bed kruip, weg van de ramen tot de wereld, word ik zacht – en toch hard – omringd door de monsters van jaren geleden

Met de jaren worden ze nieuwsgieriger en word ik me bewuster Wat ooit onzichtbare pijnen waren zijn nu iedere nacht – voelbaar, hoorbaar, zienbaar – als scherpe vogelbekken die iedere avond in mijn ondoordringbare pantser snijden Het is een aanval en een heling tegelijk

Wanneer ik overdag terug achter de dikke glazen ramen kruip, is het achter meer lagen kleding dan nodig is. De wintermaanden zijn ideaal om stukken van mezelf te verstoppen

Niemand kan mij zien hier, ook niet als mijn pantser vervalt

[devosopmaandag]

Dit ene leven

Voor mijn vader bestonden er een aantal geleefde levens. Er was dat leven van het kind zonder vader, dan dat met een vreemde vader, dat van zijn eigen huwelijk met een mooie jonge vrouw met zwarte vlechten en twee jongetjes. Dan volgt het leven van zijn krijgsgevangenschap, van weduwnaar zijn met één zoontje, van zijn tweede huwelijk met twee nieuwe kinderen en twee stiefzonen, van zijn soms moeizame leven in Nederland en dat van na zijn pensionering. Mijn vader las geen boeken, zag geen films, hij leefde zijn leven van dat moment. Behalve dan nadat hij zijn Indië voorgoed verlaten moest. Daarna leidde hij twee levens: het leven van alledag en dat van wat voorgoed voorbij was. Zijn herinneringen waren zijn boeken en films. Dan was hij verdwenen, staarde in de verte, rookte zijn sigaret en verlangde dáár te zijn. 'Toen' werd een soort 'daar'. Tijd en ruimte vermengden zich tot een krachtige innerlijke werkelijkheid.

Ik zat zondag in de bioscoop en keek naar de levens van Nae (later Nora) Young, Hae Sung en Arthur Zaturansky*. Tijd en ruimte vermengden zich daar tot een krachtige visuele werkelijkheid. Eerst is er het leven van twee Koreaanse schoolkinderen. Het meisje vertelt haar moeder dat ze later met Hae zal trouwen. Dan is er haar late kindertijd in Toronto, vervolgens haar leven in New York, waarin Nae en Hae als volwassenen intensief face time-contact hebben. Zij breekt dat plotseling af. Weer een leven volgt, waarin zij getrouwd is met Arthur en waarin op een dag Nae naar New York komt, eigenlijk om haar te zien. Alles wat voorafgaat mondt uiteindelijk uit in de paar luttele dagen van hun eerste ontmoeting na vierentwintig jaar. Ik word die paar dagen ingezogen, ik leef in het donker in een krachtige werkelijkheid. Mijn hart breekt een beetje, eigen oude pijnen laten zich voelen.

'Past Lives' heet de film. Veelbetekenend maakte ik een vergissing toen ik vriendin G een bericht stuurde en zei dat ik naar 'Lost Lives' was geweest. Dat zou een oppervlakkige titel zijn geweest voor een uiterst trage en verfijnde film die zo precies is in het blootleggen van verlangen, pijn en twijfel. De film wijst me op wat ik al weet: dat het leven 'precair' is. Waarom is dat het eerste woord dat mij te binnen schiet? Precair, dat is toch zoiets als breekbaar en wankel? Niet helemaal. Het is ontleend aan het Latijnse 'precarius', dat oorspronkelijk 'als gunst verleend/verkregen' betekende en daardoor ook 'van tijdelijke aard' en 'onzeker, onbestendig'. Het is afgeleid van het werkwoord precari 'smeken, verzoeken', dat zelf een afleiding is van prex/preces 'gebed, smeekbede, verzoek'**. Een leven laat zich natuurlijk niet afsmeken. Eenmaal daar beschouwen we het al te gemakkelijk als verworven bezit. We willen liever niet weten hoe toevallig het zijn vorm heeft gekregen, dat leven van ons dat zo vol is van voorgoed voorbije levens.

* 'Past Lives'| 2023 | regie en script: Celine Song | met: Greta Lee, Teo Young, John Magaro

** website Onze Taal

[peterpijls1965]

Job Klijn, een kunstenaar uit Nieuw-Zeeland. Hij is een immigrant.

De zin van het lijden

Op 8 mei 2015 probeerde ik uit te leggen waarom de christelijke god uit het Oude Testament een minder aangename atman is. Samen met de duivel vindt hij het nodig de rechtschapen Job alles af te nemen wat hem dierbaar is, en hem met open zweren te slaan. En dat alleen maar om het ijzeren geloof van de maatschappelijk geslaagde Job sadistisch op te proef te stellen. Bah.

Ooit hoorde ik een Nederlandse kardinaal iets bazelen over de zin van het lijden. Als goede katholiek moest deze prelaat de kruisdood van J. Christus rechtvaardigen. En de stille boodschap aan zijn kudde was: lijden is goed.

Ik kan deze Simonis uit de droom helpen: lijden dient geen enkel doel.

Nietzsche beweerde ook al dat uit pijn de beste zaken voortkomen. Nog zo’n wauwelaar. We weten hoe hij eindigde: in het gesticht.

Ik heb nu zo’n zeven weken non stop de ergste pijnen door vaatproblemen. Die kostten me recent een vinger. En mogelijk gaat ook mijn linker bovenbeen eraf.

Gisteren werd in het ziekenhuis van Venlo na een scan geconstateerd dat de belangrijkste slagader in het linker bovenbeen over een serieuze lengte potdicht zit. Maandag krijg ik te horen hoe de vaatchirurg deze verstopping gaat oplossen. Ik hoor in de verte een cirkelzaag.

Door die verstopte slagader doorbloeden mijn knie en stomp zwaar onvoldoende. Gevolg: een constante, ijskoude pijn, vooral ´s nachts.

Daardoor heb ik voortdurend de neiging me vol te laden met bier en marihuana. Die combi is namelijk de enige echt effectieve pijnbestrijder. Vergeet morfine. Gelukkig heb ik toch geen Jupiler en Bob Marley in huis.

Daarbij heb ik meestal geen budget voor alcohol en wiet. En gezien mijn verslavingsgevoeligheid is dat maar goed ook.

De uitdaging is nu mezelf mentaal in balans te houden. Ik ben bang en depri door alles wat er gebeurt. Vooral omdat het zo mysterieus is. De vaatchirurg kon gisteren geen enkele verklaring geven voor de verstopte slagader, die er op een scan van 2 jaar geleden nog prima uitzag.

Dat sterkt me in het donkerbruine vermoeden dat ik langzaam bezig ben dicht te slibben. Ik ben nog geen 50, maar ik heb het vaatstelsel van een ketting rokende bejaarde met een crush op Ketel 1.

Eerlijk gezegd heb ik me al neergelegd bij de volgende amputatie. De vaatchirurg had het er gisteren over dat de verstopte slagader misschien open gaat door sterke bloedverdunners. Aan zijn gezicht kon ik zien dat hij er zelf niet erg in geloofde. Hij had me ter plekke willen laten opnemen, maar het ziekenhuis ligt bomvol. Dus: patiëntenstop.

Ik weet nog dat ik vroeger verbijsterd het Bijbelboek Job las. Job was een meer dan rechtschapen man. Zijn oudtestamentische god stelde hem wreed op de proef met de ergste tegenslagen denkbaar. En dat alleen maar om uit te zoeken of het geloof van Job stand zou houden. Dit bleek het geval.

Sadistischer dan in het boek Job is het christendom nergens.

Zelf voel ik me dezer dagen ook op de proef gesteld. Al weet ik niet waarom, of door wie. Slechte bloedvaten zitten van vaderskant enigszins in de familie. Ik ben altijd een roker geweest, maar de vaatchirurg acht het uitgesloten dat een man van mijn leeftijd alleen door nicotine en teer zijn benen verliest.

Dus wie het weet mag het zeggen.

De enige zin van het lijden is misschien een reality check. Het afgelopen jaar was het beste in mijn leven: mentaal stabiel, droog en gelukkig met het weinige dat ik had. Dat feestje wordt nu verstoord door de amputatie van mijn vinger en de mogelijke amputatie van mijn bovenbeen.

Het zou betekenen dat ik in Hoensbroek een jaar vergeefs heb gerevalideerd met onderbeenprotheses. Tot tien dagen geleden liep ik als een kievit op de kunstbenen. Links kan ik de prothese nu niet dragen door de pijn. En misschien zit ik de rest van mijn leven in de rolstoel.

Die nieuwe uitgangssituatie is het zoveelste proces van aanvaarding en rouw. Ik probeer de lichtpunten te zien. Dat ik heb geleerd te incasseren, en te leven met verlies. Meer winst zie ik niet.

[walhella]

Tolli

Ik staar naar dit blanco blad. Wil een verschil maken als het over jou gaat, maar weet niet hoe. In woorden kan niemand voelen hoe je me troostte, met je wankele grappen mijn onzekerheid omarmde en liefde in de strijd gooide, misschien teveel? Dat lag aan mij. Alles wat je zei kwam bij me binnen en kon ik mij in vinden, je intelligentie, je bijzondere manier van wenkbrauwen opheffen als je totaal geen wenkbrauwen wou opheffen, hoe je je ongenoegen verstopte in kleine kronkelige rimpels, nauwelijks te zien, maar ‘k zag ze, zoals jij mijn pijnen zag als iedereen dacht dat ik gelukkig was. Je gaf me woorden als ik dacht dat ik daden wou en deed me inzien dat ik met de juiste zin te overhalen was. Je hebt nooit geweten wat je betekent voor me, maar nu wil ik schreeuwen dat vrienden een verschil kunnen maken, waar je dat zelf niet meer kan. 

[bucklemonster2]

4.81 My own World of Madness 17/10/2024 A poem by Emilia Sameyn Desmet

(NEDERLANDS BENEDEN / DUTCH BELOW) Warning: Contains mentions of D''emons, H'ell, P''ain and Ch'ains, D''eath Go Ahead, Act all Mad Stab Me, Leave Me

A Billion Screams

Rip me Apart by the Seams

Frame Me, Hang Me

Write a Sermon

Make me a Demon

The Beast I always was

All this Pain without a Cause

All these BloodStains

Cant put me in Chains

Am I Lovecraftian Horror?

A Sick Fierce Predator

Stab Me, Leave Me

I will find My Lair

Lose my Care

From my Empty Shell

I will build my Hell

I will Lose all the Chains

Create my Realm of Pains

My Personal Pandemonium

My own World of Madness

------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

4.81 Mijn Waanzin Wereld 17/10/2024 Een gedicht van Emilia Sameyn Desmet Waarschuwing: bevat vermelding van D''emonen, H'el, P'ijn en K''ettingen, D'ood Ga je Gang, word maar Gek

Steek Mij, Haat Mij, Laat Mij Een Miljard Schreeuwen En Duizend Scheuren

Beschuldig Mij, Hang Mij Schrijf een Preek Maak Mij een Demoon En Laat me in de Steek

Het Beest dat Ik altijd was Al het Bloed in één Plas

Al deze BloedVlekken Hou mij vast in Hekken Ben ik een Lovecraftiaans Dier? Een Zieke, Roofgier Steek Mij, Haat Mij, Laat Mij Ik zal een Grot vinden En Nachten lang Bezinnen Uit mijn Lege Schel Bouw ik Mijn Hel

Ik zal Verdwijnen

Ik Creëer mijn Rijk van Pijnen Mijn Persoonlijke Pandemonium Mijn Waanzin Wereld

[news2024news]

Peter Beense wil hulp na helse pijnen http://dlvr.it/TC1sQ6

[tacticalsmm]

Customer Journey Mapping effectief integreren

Het in kaart brengen van de klantreis komt het dichtst in de buurt om dit waar te maken. U kunt zich elk contactpunt van een klant met uw merk voorstellen, hun pijnen zien en begrijpen wanneer de wil om uw product te kopen komt.

[ronnydeschepper]

Theo’s Buitelingen (60): Hoge Pirelli's en Liggende Achten

“Hoek Hobbemastraat-Stadhouderskade daar werd hij in de vroege ochtend vanEerste Pinksterdag op de fiets geschept door een auto.” Zo opent de rouwadvertentiein de Volkskrant van 29 mei 2010. Tonio van der Heijden is verongelukt. Eenentwintigjaar, geboren in 1988, het jaar dat een andere jonge Van der Heijden ook verongelukte.Was het een selffulfilling prophecy, een verzoeking der goden, wie zal…

[atevegter]

3295 Domheid en liefde

Ik heb eigenlijk geen idee waar ik vandaag over zal schrijven. We gaan straks naar de oncoloog, maar daar wil ik morgen over schrijven, want dan pas weten we wat meer. Voordeel is wel dat we na het bezoek aan de oncoloog aan de oxycodon kunnen beginnen, zodat al die pijnen eindelijk gestild worde. Ik was gestopt met de oxycodon, omdat ik nog een paar afspraken met de auto in de agenda had staat,…

[yogapassie]

Yoga is een eeuwenoude praktijk die niet alleen helpt bij het verlichten van spierpijn, maar ook de flexibiliteit verbetert. Veel mensen ervaren spierpijn als gevolg van stress, een zittende levensstijl of intensieve trainingen. Door regelmatig yoga te beoefenen, kunnen deze pijnen verminderen en kan de flexibiliteit van het lichaam toenemen. Yoga helpt bij het strekken en versterken van de spieren, waardoor spanning en pijn worden verminderd. De verschillende houdingen en poses helpen ook bij het verbeteren van de bloedcirculatie, wat kan bijdragen aan het verminderen van ontstekingen en het bevorderen van herstel. Daarnaast kan yoga ook helpen bij het verbeteren van de flexibiliteit van het lichaam. Door regelmatig te oefenen, worden de spieren soepeler en kunnen ze een groter bereik van beweging bereiken. Dit kan helpen bij het voorkomen van blessures en het verbeteren van de algehele gezondheid en welzijn. Het beoefenen van yoga kan dus niet alleen helpen bij het verlichten van spierpijn, maar ook bij het verbeteren van de flexibiliteit en het algehele welzijn van het lichaam. Dus waar wacht je nog op? Pak je yogamat en begin vandaag nog met het ervaren van de vele voordelen van yoga! http://dlvr.it/T6791K

[charleshaddonspurgeon]

Medelijden Toen leverde hij Hem dan aan hen over om gekruisigd te worden. En zij namen Jezus mee en leidden Hem weg. Johannes 19:16 Terwijl Christus door de straten trok, keek een grote menigte toe. In de menigte bevond zich een klein aantal teerhartige vrouwen, waarschijnlijk zij die genezen waren of wier kinderen door Hem gezegend waren. Zij slaakten een zeer luide en bittere kreet, zoals Rachel die weende om haar kinderen, en weigerde getroost te worden omdat zij er niet meer waren. (Jeremia 31:15). De stem van medelijden won het van de stem van verachting. Maar Jezus stond stil en zei: 'Dochters van Jeruzalem, huil niet over Mij, maar huil over uzelf en over uw kinderen' (Lucas 23:28b). Het verdriet van deze goede vrouwen was een zeer gepast verdriet; Jezus verbood het hen op geen enkele manier, Hij raadde hen alleen een ander verdriet aan dat beter zou zijn. De meest Bijbelse manier om het lijden van Christus te beschrijven is niet door te proberen medelijden op te wekken door middel van kleurrijke beschrijvingen van Zijn bloed en wonden. Welke droefheid, beste vrienden, moet dan worden opgewekt door een blik op het lijden van Christus? Het is dit - huil niet omdat de Heiland bloedde, maar omdat jouw zonden Hem lieten bloeden. "'Het waren mijn zonden, mijn wrede zonden, Zij verergerden Zijn pijnen meer en meer; Elk van mijn misdaden werd een nagel, Mijn ongeloof een speer." Als een mens zijn overtredingen belijdt en zich met tranen op zijn knieën voor God vernedert, dan weet ik zeker dat de Heer de tranen van berouw veel meer waardeert dan de tranen van medelijden. "Huil liever om jezelf," zegt Christus, "dan om Mij." Als we naar het lijden van Jezus kijken, zien we tranen van berouw. Bedenk, beste vrienden, dat als deze onbekeerde mensen hun vertrouwen niet op Christus stellen, zij zelf moeten lijden voor wat Christus voor ons heeft geleden. Het verdriet dat het hart van de Heiland brak, zal hun harten verpletteren. Of Christus sterft voor mij, of ik sterf de tweede dood voor mijzelf; als Hij de vloek niet voor mij heeft gedragen, zal die voor eeuwig en altijd op mij blijven rusten. Bedenk, beste vrienden, dat er mensen in deze gemeente zijn die nog geen deel hebben gehad aan het bloed van Jezus. Er zitten sommigen naast jullie die, als de dood hun ogen nu zou sluiten, deze in de hel weer zullen openen! Denk daaraan! Huil niet om Hem, maar om hen. Misschien zijn het je kinderen, je geliefden, die geen interesse in Christus hebben; ze zijn zonder God en zonder hoop in de wereld! Bewaar je tranen voor hen; Christus verlangt geen medelijden voor Zichzelf. Denk eens aan de miljoenen mensen in deze donkere wereld! Er is berekend dat elke keer dat de klok tikt, één ziel van de tijd naar de eeuwigheid gaat! De mensheid is nu zo talrijk geworden dat er elke seconde een dode valt; wat een afschuwelijke gedachte om te weten hoe weinigen van het menselijk ras Christus hebben aangenomen. 'Want er is onder de hemel geen andere Naam onder de mensen gegeven waardoor wij zalig moeten worden' (Handelingen 4:12b). Oh, wat een akelige gedachte! Hoeveel onsterfelijke zielen dalen elk uur af naar de diepten van de hel. Daarom zegt de Meester: "Huil toch niet om Mij, maar huil om jezelf." Als er geen sympathie is voor de mensen die zielen willen winnen voor Christus, dan is er ook geen sprake van oprechte sympathie voor Christus. Je kunt onder een preek zitten en veel voelen, maar je gevoel is waardeloos als het je niet in tranen brengt voor jezelf en voor je kinderen. Hoe is het met jou gesteld? Heb je berouw gehad over je zonden? Heb je gebeden voor je medemensen? Zo niet, laat dan de gedachte aan Christus die op straat bezweek je aansporen om dat vandaag wel te doen. Vertaald uit: Het kruis, 40 overdenkingen over de kruisiging van Christus. Door Charles Haddon Spurgeon.