#petar lazic

[asweetjane]

Onda je počeo da mi priča o nekom lokalnom pesniku koji se leči kod Njega. Kada sam ga pitala od čega boluje - rekao je: "Toliko voli sebe da nije u stanju da se promeni, pa je umesto toga hteo da menja svet. Ima li gore bolesti?!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[mmoviejournal]

[chez-mimich]

SANJA MARKOVIC, “ASCENSION”. Non è certo facilissimo trovare una jazzista che, oltre alla voce, utilizzi anche due strumenti il sax tenore e il sax soprano. È il caso di Sanja Markovic, con il suo “Ascension”, composto da sette pezzi molto intensi e ben confezionati, dei quali due solo strumentali. Testi di grandi sentimenti umani per una musica ricercata che non nasconde la sua terra di origine,la Serbia. “Ascension” apre un lavoro musicale molto articolato e molto variegato, sia per la multiforme componentistica strumentale, una vera e propria orchestra, sia per i colori sonori, gli arrangiamenti e i pattern ritmici che formano un prezioso e multiforme bouquet di sonorità. Molto originale anche “It Has Always Been”, dove la bella e calda voce di Sanja Markovic apre il brano e ne costella alcuni momenti del suo sviluppo, lasciando poi liberi gli strumenti di dipanare una matassa di individualità sonore e timbriche, in particolare la sezione dei fiati con Ivan Radivojevic alla tromba e Mihajlo Bogosavvljevic al trombone. Ed è proprio la poliedrica composizione del gruppo, dove spesso la vocalità di Sanja non è che uno dei tanti timbri sonori, a fare di questo disco una gradevole sorpresa. Piacevoli incursioni di strumenti, apparentemente inusuali nel jazz, come accade con l’arpa di Gorana Curgus, che punteggia e contrappunta magnificamente la voce di Sanja Markovic nel sognante “The Mystery of Man”, o come accade nella parte finale di “Zhega” con il violino “torturato” di Mina Djekic. Disco dalle tante influenze, con un indubbio tocco di balcanicità jazzistica, sempre più presente ed interessante sulle scene del jazz europeo. Non si possono non citare gli altri musicisti, Milena Jancuric al flauto, Max Kochetov al sax soprano, Rastko Obradovic al sax soprano, Igor Lazic al corno, Manja Ristic al violino, Julijana Markovic e Ivana Grahovac, al violoncello, Aleksandar Buzadzic alla melodica, Aleksandar Grujic al pianoforte e piano elettrico, Miroslav Tovirac al basso elettrico, Milan Nikolic al contrabbasso, Pedja Milutinovic, Petar Radmilovic e Igor Malesevic alla batteria. Ha voluto fare le cose in grande, l’etichetta A.Ma Records per questo lavoro raffinato, completo, invitante.

[asweetjane]

U Njoj nema strasti. Samo ostrašćenost. Ona nema svest. Samo podsvest. Vađenje svakog kamena iz lavirinta koji je izgradio Njen bolesni Ego, podrazumeva izlazak nove zmije ispod Njenog jezika. Potisnuta agresija, to je Njen ključni problem.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

U svojoj dvadesetoj godini, nikada neće biti starija. Ona, hvala Bogu, nije svesna toga. Kada imaš dvadeset godina sve ti je važno. Vremenom na to "sve" oguglaš i počneš da živiš u skladu sa okolnostima: počneš da vodiš život - otprilike. Tačnije, ne vodiš ti život, nego život vodi tebe. Sve manje razmišljaš o onome što će biti jednog dana, pa makar to bila i smrt!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Da li znaš ko Te voli najviše na svetu?  Znam. Vi.  A ko mene voli najviše na svetu?  Ja. Samo ne još. Sačekajte još malo, molim Vas. Samo još malo.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Muškarci u ljubavi traže potvrdu svojih osećanja dok žene u ljubavi traže potvrdu sebe. Razlike su upravo tolike da nisam siguran da li mogu međusobno da se razumeju ni oni koji se iskreno vole. I tamo gde postoji bespogovorna Ljubav, nema bespogovornog Razumevanja. Tako je od postanka sveta.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Moguće je čupati utrobu samo onima koji utrobu imaju, moguće je pružiti onu iskonsku Pravu Ljubav jedino onima koji su je prethodno iskusili, koji već i sami umeju tako da vole. Onima, koji su sposobni iskreno da vole samo sebe, nemoguće je ni nagovestiti da je smisao Ljubavi u tuđoj sreći i da tu ne postoji Ja. Ne postoji - Ja patim, Mene boli, Ja želim, Ja hoću - ničega od toga nema kada nekoga umeš da voliš.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Ovo vreme lomi sve, kako one koji sumnjaju u svoju veru pa puze kroz život i ne smeju da podignu pogled u strahu šta će videti ispred sebe, tako i one koji se ponašaju kao da su preuzeli sve atribute božanstva i očekuju da im se ljudi klanjaju. I jedni i drugi pucaju kao staklo. Odjednom!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Nažalost, čak ni Ljubav nije svemoćna. Češće izaziva Mržnju nego zahvalnost, naročito kod onih koji ne znaju šta će kada osete da su voljeni. Tada se preplaše i pod uticajem svog straha pretvaraju se u monstrume.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Što se više taj Ego hrani - to više izjeda Nju!  Što se neko više trudi da je usreći - Ona je nesrećnija!  Što je neko bolji prema Njoj - Ona više pati!  Što je Neko više voli - Ona više gubi živce!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Ego... Ego... i samo Ego!  Ne samo da je ludo zaljubljena u sebe, nego smatra da su svi dužni da na isti način luduju za Njom. Kada se nakupi dovoljno situacija u kojima okolina ne odgovara adekvatno na Njena očekivanja, Ona istinski pati i misli o sebi sve najgore. Posle toga nastupa period samosažaljenja, koji je vraća iz takvog stanja u - uslovno rečeno - normalu! I tako u krug!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Bolest tela je najprihvatljiviji lek za uznemirenost psihe.

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

Au knjige, braćo moja. “Savršena samoubistva”.

[asweetjane]

Što duže nekog volite, to srazmerno raste mogućnost da ga povredite. Slabiji karakteri tu mogućnost uvek iskoriste, i to nepogrešivo - u najgorem mogućem trenutku!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”

[asweetjane]

To što se zove ljubav postoji samo do granice bola. Preko te granice svako živi za sebe, čak i u ljubavi!

Petar Lazić, “Savršena samoubistva”