Tumgik
#pepe serra
lascitasdelashoras · 5 months
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Inadaptado - Libro de Norberto Chaves. Con ilustraciones de PepeSerra. Edición de Felipe Ibañez
4 notes · View notes
garadinervi · 6 months
Text
Tumblr media
Tàpies. Desde el interior, Curated by Vicent Todolí, Organized by Fundació Antoni Tàpies and Museu Nacional d'Art de Catalunya (MNAC), Fundació Antoni Tàpies, Barcelona, June 23 – November 3, 2013
Catalogue: Tàpies. Des de l'interior 1945-2011, Texts by Pepe Serra, Laurence Rassel, Dawn Ades, and Barry Schwabsky, Published by Fundació Antoni Tàpies, Barcelona / Witte de With Center for Contemporary Art (then Kunstinstituut Melly), Rotterdam, 2013
134 notes · View notes
minglana · 1 year
Text
house names, like most everything in this country (aragon and catalunya) are being lost and/or relegated to 'costumbrismo' and i hate it
for anyone who doesnt know what house names are, they are basically a name that households/houses have in villages. the names can be one of the family's last names, what they traditionally worked as, or literally just anything else. so everyone from that family is 'from [house name]', which is different than 'being [last name(s)]'
for example, my grandma was from [house name 1] but when she married my grandpa (who was from the same village) she became from [house name 2]. same thing happened with my aunt, and with my dad. even though they aren't from the village, they are now 'from [house name 2]'. anyone who joins the household is considered and called by their house name. many times, instead of being called by your last name, you can get called by your house name. if youre head of the house you dont need to specify. for example, my grandma is called "la [house name]", and ever since my grandpa passed away, my uncle is now "el [house name]". me, for example, i would have to be referred to by both my first name and my house name, since i am not head of the household. the names that can be feminized and masculinized (in the grammatical sense) will get changed according to the persons gender. take for example "mariano": the 'man of the house' will be called "el mariano" even if his name isnt mariano, and the 'woman of the house' (his wife, daughter, daughter in law, etc.) can be called "la mariana". that being said, its more common to refer to people with their first name and house name (el pepe del mariano, la carme del mariano, etc)
another thing that happens is that, when people from the village dont recognize me (its happened, unfortunately😔), they dont ask "who are you" or the stereotypical "de quién eres?" ('whose are you?'), they ask me "de quina casa ets?" ('what house are you from?') or just ask me who i am, and im always supposed to reply with my name and house name. in my village, in western catalonia, the format is "cal [house name]", but in eastern catalonia, instead of "cal" its "can". both are a shortening of casa d'el/d'en (which literally means "house of") if the head of the house is a woman, then its "ca la" (i dont know if eastern catalan does "ca na"). in aragon, the format is just "casa [name]"
the house names, as i said earlier, can be just about anything. some examples are: cal sabater (shoemaker's house), cal puig (puig's house (puig is a last name but it also means hill)), cal serra (serra's house (also a last name, which means mountain range)), ca la juanita (juanita's house), cal peret (peret's house), cal bou (bull's house). some house name's in aragon also include: casa agustín, casa usana, casa zurdo (left handed's house), casa bielsa, casa baitico, casa boticario (pharmacist), casa roya, casa siso, casa goya, casa moliner... and the list goes on. house names can be come up on the spot too. for example, we have some neighbors that aren't from the village, so the traditional house name doesn't work anymore, since the household isn't the same. so we started calling our neighbors by their dog's name (so the name would be "ca la [dog's name]")
so im just here to appreciate house names i think they need all the love they can get <3
19 notes · View notes
dethracischedruif · 3 months
Text
Tumblr media
© Pepe Serra
Where to Find Champagne-Quality Sparkling Wine in California
https://www.wsj.com/articles/champagne-quality-sparkling-wine-california-11653423362
0 notes
saturdaynightmatinee · 7 months
Text
Tumblr media Tumblr media
CALIFICACIÓN PERSONAL: 6.5 / 10
Título Original: Los enemigos
Año: 1983
Duración: 90 min
País: Argentina
Dirección: Eduardo Calcagno
Guion: Eduardo Calcagno, Alan Pauls
Música: Luis María Serra
Fotografía: Roberto Mateo, Alfredo Suárez
Reparto: Ulises Dumont, Nelly Prono, Mirta Busnelli, Esther Goris, Fernanda Mistral, Pepe Soriano, Miguel Ángel Solá, Juan Carlos Allende, Max Berliner, Patricia Etcheverry
Productora: Eduardo Calcagno
Género: Drama; Thriller
PELÍCULA COMPLETA:
youtube
0 notes
guy60660 · 4 years
Photo
Tumblr media
Pepe Serra | The New York Times
21 notes · View notes
artrepnyc · 5 years
Photo
Tumblr media
Pepe Serra for The New York Times - Wine School!
2 notes · View notes
art-upon · 6 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Illustrations by  Pepe Serra
See more on: https://www.artupon.com/pepe-serra/
3 notes · View notes
raucci · 4 years
Text
Tumblr media
Perché dunque rovinarsi la reputazione fino a decidere, sollecitato dal figliolo regnante, una vergognosa fuga in Sud America? Perché la sete di quattrini ha perduto ogni rapporto non solo con la normale sussistenza, ma perfino con il benessere e con il lusso.
7 notes · View notes
saulcastillo · 2 years
Text
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
·⩔ Hemos dado carpetazo al primer trimestre de 2022 y como es costumbre por estas tierras, repasamos algunas de las mejores portadillas que hemos visto publicadas en los diferentes suplementos de El País. En la recopilación de enero a marzo tenemos trabajos de: Pau Valls, Fran Pulido, Lalalimola, Óscar Llorens, Sr. García, Tweemuizen y Pepe Serra.
Hemos destacado las siguientes portadillas de El País:
- Babelia #1.572, #1.576, #1.577 y #1.581, del 8 de enero; 5 y 12 de febrero y 12 de marzo de 2022 - Ideas #348, #350 y #358, del 9 y 23 de enero y 20 de marzo de 2022 - Negocios #1.892, del 20 de febrero de 2022
… Anteriores recopilaciones: enero a marzo ‘18 · abril a junio ‘18 · julio a septiembre ‘18 · octubre a diciembre ‘18 · enero a marzo ‘19 · abril a junio ‘19 · julio a septiembre ‘19 · octubre a diciembre ‘19 · enero a marzo ‘20 · abril a junio ‘20 · julio a septiembre ‘20 · octubre a diciembre ‘20 · enero a marzo ‘21 · abril a junio ‘21 · julio a septiembre ‘21 · octubre a diciembre '21
2 notes · View notes
sciatu · 4 years
Photo
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
IL MERAVIGLIOSO VIAGGIO DI ROSALIA E GIOSUÈ Seconda Parte La Vucciria “Lo senti questo brusio?” “Si sembra di essere vicino ad un alveare” “Invece è la vita che parla che sale dal profondo della terra, attraverso i suoi frutti, i suoi colori, ed arriva a noi, allargandosi, disperdendosi nel cielo e salendo fino a dove l’azzurro diventa un profondo blu” “Davvero? mia madre non mi ha mai portato alla Vucciria, aveva paura perché c’era troppa gente” “Certo, qui è tutto semplice naturale, senti il profumo di origano, quello dei funghi…” “Si sento anche l’odore dei limoni, delle arance, l’odore di mare del pesce e quello del sangue degli animali” “Questo è il profumo del mondo, riassume la vita, è il gusto di adesso, la nostra carne di domani” “C’è tanta gente?” “Molta che gira tra le cassette della frutta, vecchi pensionati che osservano curiose, massaie che hanno fretta, bambini che osservano curiosi” “Si sentono tante voci” “Sono le voci di chi chiede, i venditori che suggeriscono come cucinare, i vecchi che si lamentano del prezzo, i venditori che si giustificano, gli amici che si incontrano, e poi vi sono i colori, che sono come le voci e ti colpiscono e seducono. Il rosso morbido delle arance tarocco, il verde intenso dei cavolfiori, il giallo chiassoso dei limoni, il colore scuro delle melanzane e tutte le sfumature del rosso nei pomodori, ora ancora verdi, ora intensamente porpora.” “Sento anche l’odore dei capperi sotto sale e delle olive” “E’ l’odore del sole, della terra, della pace. E all’angolo sentirai l’odore di fumo” “Stanno arrostendo le stigghiole….” “Ha sentito?” “Si è un odore intenso che sa di fumo” “E quest’odore lo senti?” “Si, è l’acqua bollita del polpo, e sento anche l’odore del limone spremuto” “Qui si sente il profumo della terra, è il bancone con le spezie, l’origano, il pepe nero, il peperoncino, il rafano, l’aglio” “Sono mille profumi, sembra una suonata di Bach, tante note ognuna che dice una cosa diversa” “E’ una suonata che cambia ogni giorno lentamente, seguendo le stagioni nel loro venire ed andarsene e come onde sulla spiaggia lasciano i loro tesori, i frutti, le verdure, i loro profumi e colori.” “Si non è come in altri posti dove vi sono sempre le stesse cose coltivate in serra” “No, qui senti i profumi ed i colori dell’autunno con l’uva, le castagne i Kakì, il sapore dell’inverno come le arance e il melograno, il rinascere della vita in primavera con le sue verdure ed insalate, la gioia dell’estate con i suoi mille frutti dolcissimi come le nespole, le pesche, i meloni” “A me piace l’estate, ma in autunno e primavera vi sono più profumi” “Perché in queste stagioni la vita si addormenta e si risveglia e questo mercato raccoglie i sogni che fa i frutti che ci dona nel suo dormire e svegliarsi” “E’ bello qui, anche se non vedo niente mi sembra di essere in un posto pieno di vita” “si, qui la vita scorre come in un fiume, rispende nei suoi colori si accende con i suoi profumi. E’ come sentire battere il cuore della nostra terra, comprendere la sua bellezza, capire l’amore che ci dona” “Grazie di avermi portato qui, ma ora dove andiamo” “Ora volgiamo la prua verso un luogo due volte sacro, vieni” “Due volte sacro?” “Si vedrai, vieni entriamo in via dell’Argenteria”
27 notes · View notes
Photo
Tumblr media
149 - DICCIONARIO DE ENOLOGÍA -
JACQUERE. Variedad de uva blanca francesa con las que se produce el DO Saboya-Bugey.
JAEN. Uva negra española muy productiva, también se le conoce como Calagraño. Produce vinos de baja graduación alcohólica.
JAEN DE PORTUGAL. Uva tinta que se cultiva en las regiones de Dao y Bairrada. Produce vinos agradables de bajo contenido alcohólico.
JANÉ VENTURA. Productor de Cataluña, Penedès, España. La historia vitícola de esta familia se inicia en 1940, aunque sus primeras elaboraciones con marca propia no se comercializaron hasta 1980. Actualmente, poseen una finca en la Bisbal del Penedès de 11 ha de viñedo con cabernet sauvignon. Elabora vinos blancos, rosados, tintos, y una corta línea de cavas, pero merece especial atención su rosado joven y el reserva de cabernet sauvignon.
JANÉ VENTURA CABERNET-SAUVIGNON. D.O. Penedès. Vino tinto español, producido con cepas Cabernet-Sauvignon y Tempranillo en la región de Cataluña. Tiene como características un color: cereza oscuro, con tonos anaranjados, aroma: madera y gruta, sabor: redondo, con buena tanicidad, equilibrado, contenido alcohólico: 12 grados, maridaje: carnes, asados, caza y arroces.
JAUME CODORNÍU. Vino Cava español, amarillo dorado pálido con espuma abundante. Fresco y con mucha fruta en nariz, junto a notas finas de frutos secos (almendra tostada) y levaduras. Suave y envolvente, con cuerpo, rico en sensaciones. Final que recupera las notas frutales (naranja, albaricoque, etc.). DO.: Cava. Tipo: Brut. Variedades: 50% Chardonnay, 30% Macabeo, resto Parellada. Grado alc.: 11,5. Crianza: 2 años en botella. Ficha 1.
JAUME CODORNÍU. Vino espumoso español, elaborado con cepas Chardonnay, Pinot Noir y Parellada. D.O. Cava (Barcelona). Producido por Codorníu. San Sadurní de Noya (Barcelona). Amarillo pajizo con reflejos dorados. Buen desprendimiento de finas burbujas. Aromas acusados de fruta fresca (manzana), otros de fruta madura (pera en almíbar), hinojo y heno. Muy fino en la boca, efervescente y seco, largo y complejo en retronasal. Ficha 2.
JAUME SERRA. Productor de Cataluña, Penedès, España, fundada en 1943. Su producción es del orden de los 5,3 millones de botellas. Su aprovisionamiento procede en parte de su viñedo de 170 ha. Sus principales marcas son: Jaume Serra (blanco, rosado, tinto) y Viña del Mar (blanco, rosado, tinto).
JEAN LEÓN. Productor de Cataluña, Penedès, España, fundada en 1960. Trabaja como un pequeño château, especializado en vinos de cabernet sauvignon y chardonnay. El 100% de sus uvas proceden de su propio viñedo (100 ha), situado en un enclave excepcional del Penedès. Los vinos se fermentan en barricas de roble francés y reciben cuidadosa crianza en la cava subterránea. Como Juan León, el fundador de la casa, tenía negocios en Hollywood, estos vinos siguen siendo los exclusivos de las estrellas, como Bárbara Streisand o Paul Newman.
JEAN LEÓN. Vino blanco español, elaborado con cepas Chardonnay. D.O. Penedés (Cataluña). Producido por Jean León. Torrelavid (Barcelona) Amarillo pajizo brillante con reflejos verdosos. Gran intensidad aromática con elegantes notas de frutas exóticas (mango, papaya), flores, ahumados y de vainilla. Maderas bien integradas. Estructurado en la boca, sabroso y fresco con notas cítricas (mandarina). Elegante final. Ficha 1.
JEAN LEÓN. Vino tinto reserva español, producido con cepas Cabernet Sauvignon, Cabernet Franc. D.O. Penedés (Cataluña). Elaborado por Jean León. Torrelavid (Barcelona). Intenso color burdeos con vivos reflejos rubí, buena capa. Completo y complejo a la nariz, con predominio de aromas a fruta del bosque muy madura; también hay notas de hinojo y principios de la serie animal (cuero). Boca de medio cuerpo, sabroso al ataque, paso aterciopelado. Final suave y de media persistencia. Ficha 2.
JEAN LEON CABERNET-SAUVIGNON. D.O. Penedès. Vino tinto español, producido con cepas Cabernet-Sauvignon en la región de Cataluña. Tiene como características un color: rubí teja, aroma: maduro, florales y buena madera, sabor: sabroso, elegante, retronasal, contenido alcohólico: 13 grados, maridaje: carnes, legumbres, quesos y arroces.
JEREZ DE LA FRONTERA. Esta importante región vitivinícola está bajo la influencia de los climas del Mediterráneo y del Atlántico, donde se elabora el vino español más apreciado en el mundo de la enología. Pequeñas lomas cercanas a los ríos Guadalquivir y Guadalete con temperaturas de media anual cercanas a los 22 grados centígrados, y con suelos albarizos, es decir, con abundante carbonato de calcio y la suficiente profundidad para que las raíces se puedan desarrollar bien. Las principales cepas de ésta son: Palomino, Pedro Ximénez, Moscatel Gordo y Moscatel Grano Pequeño. Estos mundialmente famosos vinos se pueden clasificar en: Finos, Manzanillas, Amontillados, Olorosos, de Palo Cortado, Vinos dulces naturales, vinos de postre. Sólo Jerez de la Frontera, Sanlúcar de Barrameda y El Puerto de Santa María tienen derecho legal para producir los vinos de Jerez.  Las bodegas más emblemáticas de Jerez tienen alrededor de 150 años. Durante todo este tiempo han producido millones de litros de excelente vino, y han recibido también millones de visitantes, conocedores y turistas. Cuando se nombra Jerez se relaciona con bodegas enormes, Catedrales las denominan, pintadas de blanco y albero, llenas de pipas de vino y de brandy. Viajar a Jerez en el mes de mayo, coincidiendo con la Feria del Caballo, visitar sus viñedos, degustar sus famosos vinos y acompañarlos con los sabrosos langostinos de Sanlúcar, en la desembocadura del Guadalquivir, o de un pescadito frito en el muelle de pescadores, es un gusto para sibaritas, la tierra en la que están plantadas las cepas es de color muy blanco, por eso le llaman albarizo, es un suelo calizo que tiene la gran virtud de retener el agua como una esponja y formar una especie de costra que refleja los rayos del sol. Para la cepa es una gran ventaja. Cuando el sol es muy fuerte en el verano, la costra de albarizo defiende las raíces de la planta contra el implacable sol, mientras que su interior sigue conservando parte de la frescura del agua caída durante el invierno y la primavera. Zona vitivinicola española. En las tierras requemadas por el sol, el vino puede adquirir características tales como robustez o profundidad, pero raramente finura, y esta cualidad es, precisamente, la que distingue a los vinos de Jerez, fruto de una combinación de suelos cretosos (albarizos) y una habilidad en su elaboración que se transmite de generación en generación. Hay varios tipos de Jerez: los finos secos y ligeros como “Tío Pepe” y la “Ina”, que se bebe fríos como aperitivo, los amontillados, de color ámbar y más cuerpo, con un aroma de nueces, los olorosos, oscuros, fragantes, con mucho cuerpo y más grados, pero todavía en su estado natural, completamente secos, y los vinos para postres. [email protected]
6 notes · View notes
thebeautycove · 4 years
Text
Tumblr media
AESOP - RŌZU - Eau de Parfum - Novità 2020 -
Quarta e nuova fragranza per Aesop, che affida all'immaginifico Barnabé Fillion la creazione di Rōzu Eau de Parfum, una collaborazione di ritorno dopo le composizioni Marrakech Intense e Hwyl e il progetto olfattivo per interni Aromatique Room Sprays.
Design e aromi  si intersecano nelle profondità del jus la cui ispirazione attinge alla vita e alla professione di Charlotte Perriand, illustre architetto designer francese, esponente dell'avanguardia modernista del XX secolo, alla sua eterna passione per il Giappone, alla rosa giapponese Wabara a lei intitolata, alle essenze legnose che amava scoprire nelle botteghe artigiane di falegnameria con cui collaborava e infine ai panorami alpini che apprezzava esplorare in solitudine.
La fragranza ha il risvolto commovente di una scoperta inaspettata, un'intensità soave carica di sfumature inedite, subito libere e spalancate in una convincente evoluzione. Il capitale floreale della rosa è immediatamente percettibile, così come la sfumatura speziata del pepe rosa, la vivacità acidula del bergamotto e la screziatura generosamente aromatica di shiso (basilico giapponese).
E' una freschezza attuale e salubre quella che si dirige luminosa tra le volute di ylangylang e gelsomino, la rosa avoca a se' l'enfasi floreale mentre avanzano sentori più delicatamente legnosi e affumicati offerti dal legno di guaiaco.
Sono emozioni vive, liquide, avvertite come intensamente proprie quelle che zampillano dal finale armonico, bilanciato da morbide soffuse note di legno di sandalo e balsamiche erbacee di patchouli innalzate dal tocco primitivo e terroso del vetiver e dalla sfumatura evanescente di mirra ambrata e muschi.
C'è il profumo che non ti aspetti e l'aroma che le tue passioni di sempre attendevano di avere.
"Rōzu Eau de Parfum rappresenta un’interpretazione e un riflesso unici della rosa, articolando il suo ciclo di vita dal terreno della serra al sontuoso sbocciare fino alla delicata sfioritura. È pensato per evocare sia un senso di appartenenza, sia l’opera e l’eredità della vita di Charlotte Perriand, unendo ad esempio la rosa da giardino Wabara creata in suo nome, le botteghe di falegnami con i quali Perriand collaborava e gli stimolanti ambienti alpini che amava esplorare. Il carattere predominante, floreale con elementi di agrume verde, tutti temperati da vetiver terroso e legnoso, richiamano alla memoria le tradizionali colonie maschili che preferiva. Il suo tocco giapponese è come un fantasma, la traccia lasciata da un leggero e arso incenso" Barnabé Fillion.
Creata da Barnabé Fillion.
Rōzu è presentato nel formato Eau de Parfum 50 ml. Il flacone Maison in vetro ambrato è custodito nell'elegante confezione con immagini provenienti dagli archivi fotografici di Charlotte Perriand.
Disponibile nei negozi monomarca Aesop e sul loro sito.
instagram.com/igbeautycove
©thebeautycove
Tumblr media Tumblr media
2 notes · View notes
foreverfit102-blog · 4 years
Text
Anna Noguera y Albert Moreno, mejores atletas individuales en los Premios Neptuno
El Teatro Municipal Ateneu de Igualada ha estado nuevamente en el escenario este domingo en la Gala de los Premios Neptuno, que reconoció a los mejores atletas en la capital de Anoia durante 2018. El evento consistió en dos partes: la primera, que incluía a los mejores atletas de la escuela, y la segunda, que se enfoca en comunidades, clubes y atletas federales.
Lo más destacado de la noche fue la nominación de los dos mejores atletas individuales, premios ganados por los triatletas del Igualada Athletic Club (CAI), Anna Noguera y Albert Moreno. Anna Noguera fue la campeona estatal absoluta en el triatlón de larga distancia y el triatlón de larga distancia y el cuarto lugar en el triatlón europeo de media distancia. Para la elección, Albert Moreno fue tercero en el Triatlón Medio Europeo y primero en las eliminatorias estatales para el Maratón de Barcelona el año pasado. Noguera venció a las otras finalistas, Sheila Avilinés (CAI), subcampeona y escaladora Alba Pelfort (UEC Anoia Excursion Club), y Moreno superó al atleta Marc Sánchez (CAI) y Joan Masip (CTT Borges).
La ganadora en la categoría de mejores atletas en deportes de equipo fue la jugadora de baloncesto Laia Solé, campeona europea de menos de 20 años con un equipo y jugador universitario estadounidense, así como Elagi Deitg (Igualada Hockey Club), tercer anotador en la OK League y sexta liga y Copa de semifinales con su club.
Los atletas Marta Galló (CAI) y Àlex González (CAI) también fueron premiados como los atletas más prometidos; Pol Cantero (club de baloncesto Igualada) entrenador más notable; y la jugadora femenina Igualada Cascade Club y el equipo A masculino de Igualada Hockey Club como los equipos base más reflexivos.
El jurado de los premios otorgó un reconocimiento especial a Gemma Cubilleí, la compañía de Club Handball de Igualada, que promovió un proyecto especial de baloncesto participativo en 2007, que ahora está totalmente consolidado en la comunidad, y también al Club Nataci.ó Igualada. El deporte más importante del año pasado, que fue la 80ª edición de la Copa de Navidad.
Los atletas y clubes de Igualada mencionados anteriormente que lograron resultados precisos. Eran Pere Cos y Maria Rosa Piqué (Grupo Deportivo MTB Anoia), Zero López y Jana Busquets (Club de Gimnasia Anoia), Pol Segura y Aina Llambés (Club de Rugby Anoia), Unai Gràcia y Laia Xin (Asociación Deportiva de Hockey Igualada), Álex Pulido (Asociación Petanca Fátima 2013), Eduard Burgès y Judit Lamolla (Igualada Basketball Club), Nil Solé y Milagros Prieto (Igualada Bowling Hall), Jordi Soteras (Igualada Chess Club), Pedro Molina y Sílvia Mestre (Igualada Bodybuilding) Igualada Football Club), Bernat Ortega (Igualada Frontennis Club), Alex Varea y Laura Rodríguez (Igualada Swimming Club), David Sánchez (Waterpolo Igualada Swimming Club), Ivet Bonet (Igualada Figure Skating Club),
Quat Pol y Aura Serra de Mowgli y Pau Via, junto con Berta Camprubí de Escolapia. En términos de secundaria, los mejores han sido Nil Aguilera y Carla Guillén de la Academia Igualada, Pepe Domínguez y Carlota Coll de Montclar-Mestral, Pol Coronel y Alba Gras de Maristes Igualada, Andreu Pérez y Nerea Muñoz de Monalco College, Oriol Viladrich y Meritxell de Gass , Angel Guillorme y Doae Chellak de la Escuela Auria en Guennouni, Arnau Baltà y Sílvia Puig de la Escuela Pia, Nil Cabello y el Instituto Ona Vidal de l 'Badia i Margarit, Yousaf Zeriouh y Lena Carles del Instituto Joan Mercader y Josep Domènech y Carlota Díaz Guerra Pere del Instituto Vives Vich. Además, Manel Cervera y Ana Hernández recibieron una mención especial por su contribución al deporte escolar.
La ceremonia fue dirigida por la periodista de TV3 Marta Bosch y realizó actuaciones del humorístico Txabi Franquesa y el grupo de danza y tecnolog��a Brodas Bros.
1 note · View note
its-me-anafidalgo · 5 years
Text
3 Dias no Alqueva - Um Lago que Une Dois Países
Tumblr media
A cerca de 2 horas de carro de Lisboa existe um lugar com extensos campos de cultivo e montado. Veste-se de verde no inverno e no verão de dourado. Um lugar cheio de vilas charmosas e praias fluviais. Forrado a sobreiros, azinheiras e olivais. De gastronomia rica e de bradar ao céu – o qual, por acaso, também reúne as melhores condições para se observar as estrelas!
Falo da área envolvente ao Lago Alqueva.
Embora de origens um pouco controversas, o Alqueva é hoje um dos maiores e mais importantes lagos da Europa. Alimenta, quer de recursos quer de turismo, toda a área que o envolve, tornando-se um elemento unificador das duas regiões que dele usufruem - o Alentejo de Portugal e a Extremadura de Espanha. 
Engana-se quem acha que nesta região só se dorme à sombra do chaparro! Há espaço para o relaxamento, é certo, mas também há atividades para todos os gostos e idades, tais como: trekking, 4x4, cruzeiros pelas águas da barragem e até passeios de avioneta. 
Aqui aliam-se o melhor presunto, a gastronomia regional, o azeite e uma vasta carta de vinhos - tudo isto produzido localmente. E para os que precisam apenas de equilibrar as temperaturas tipicamente quentes da região, existem inúmeras praias fluviais (algumas delas já com bandeira azul), com as paisagens idílicas refletidas nas águas do lago. 
Esta experiência fez parte da Blog Trip “Rutas y Desarrollo Cultural Lago Alqueva 2020“, na qual participei através do grupo “Travel Bloggers PT” e foi assim que aconteceu:
Dia 1
Visita Guiada a Olivenza:
Olivenza foi o primeiro lugar que visitei na Extremadura. Nunca tinha estado nesta região fronteiriça, mas a sensação que tive foi que não tinha saído de Portugal. As calçadas, os azulejos, as placas de sinalização das ruas e até alguns traços de arquitetura denunciavam o seu passado luso. Um autêntico déjà vu… Até o café expresso é igual ao que estamos habituados a beber no dia-a-dia.
Almoçámos na Casa Maila, um restaurante com salas confortáveis e decoração acolhedora, para ganhar energias para a visita guiada a pé pela cidade. Conhecemos o Joaquín, o guia turístico, e fizemo-nos à calçada! Olivenza tem igrejas cheias de obras de arte detalhadas e um passado rico em história, mas para mim, o ponto alto da visita a esta cidade extremenha foi literalmente o ponto mais alto da cidade, de onde se tem uma vista panorâmica sobre toda a região que a envolve – a Torre de Menagem. De 40 metros de altura e paredes incrivelmente espessas, esconde dentro de si um museu, gravuras de outros tempos e muitas mais histórias que ainda estão por descobrir.
Há um post no blog sobre o que há para ver em Olivenza.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Masterclass de Presunto Ibérico
Depois da visita a Olivenza seguimos para o cais de Villarreal de Olivenza onde tivemos uma masterclass de Presunto Ibérico. Há muito mais para falar sobre presunto do que eu alguma vez imaginei! Para ajudar a digerir a teoria, íamos pondo em prática a degustação das finas fatias de presunto cortadas na hora pelo Pepe Alba – orador, formador e cortador profissional de presunto. A conversa foi fluindo, o céu começou a ganhar outros tons e foi com o copo de vinho numa mão e o presunto na outra, que terminou o primeiro dia da Blog Trip.
Há um post no blogue sobre o que aprendi sobre Presunto Ibérico.
Tumblr media Tumblr media
Dia 2
Passeio de avioneta - Piloto x1 dia: Escuela de Vuelo Aeroclub El Manantío
Comecei o segundo dia da Blog Trip a ver a Extremadura da perspetiva de um pássaro.
Não sei se o facto de estar sentada ao lado do piloto, o Manuel, me fez sentir mais confiante, ou se foi a paisagem que me fez ultrapassar o friozinho na barriga por me estar a meter numa avioneta pela primeira vez na vida. Ou talvez tenha sido tudo isto - tudo junto!
De cima avistam-se os campos dourados, os círculos verdes de plantações, alguns montes forrados com árvores autóctones - oliveiras, sobreiros e azinheiras - e as vilas cheias de casinhas pintadas de branco cal e de telhado vermelho. Aterrei 25 minutos depois com vontade de passar o resto do dia a voar. Mas depois do ar, ia-mos mudar de elemento.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Cruzeiro no lago Alqueva:
Atravessámos a fronteira, que só existe nos mapas. Estávamos em Portugal, no Alentejo, mas as paisagens eram em tudo semelhantes às da Extremadura, que acabara de conhecer no dia anterior. O almoço foi a típica açorda alentejana num bar de praia com a esplanada coberta de caniço, na praia fluvial de Montejunto. O ambiente era descontraído e a água ficava a uma dúzia de passos de distância - útil para quem não quisesse esperar sentado pela refeição, que é preparada na hora.
Depois do almoço apanhámos um Cruzeiro que nos levou a conhecer as duas margens do Alqueva. De um lado estava Portugal, do outro Espanha. Avistam-se os porcos e as vacas ao longe, que pastam livremente no montado e matam a sede nas águas do lago. Há espaço para todos…
O barco parou e as pessoas saltaram para a água, para equilibrar a temperatura corporal. Estávamos no primeiro dia de Junho mas no termómetro já era verão.
Depois da viagem de barco de regresso a terra que, graças ao calor, deu para secar toda a indumentária, foi hora de ir conhecer Monsaraz. Havia também pequenos balneários na praia fluvial para quem quisesse trocar de roupa.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Monsaraz:
Visitar a histórica vila medieval de Monsaraz é como fazer uma viagem no tempo. Para ajudar no processo de retrospeção, contámos novamente com o guia Joaquín, que nos foi conduzindo pelas ruas cénicas da vila, enquanto nos contava as antigas histórias que levaram aquele lugar a ser o que é hoje.
Com muralhas, igrejas e vistas panorâmicas de cortar a respiração, Monsaraz é um autêntico postal do Alentejo, junto à fronteira com Espanha.
Ao jantar fomos recebidos com a típica hospitalidade alentejana na esplanada da “Taverna ‘Os Templários’”, com vista para a fronteira e o lago Alqueva. E foi naquele anoitecer quente, com os últimos raios de sol a serem espelhados pelo Guadiana, que brindei à boa vida e à oportunidade de estar em paz, naquele lugar que já foi tão disputado no passado.
Há um post no blog sobre o que há para ver em Monsaraz.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Observatório do Lago Alqueva (OLA):
Ainda o dia não tinha acabado e eu voltava novamente ao céu.
A zona do Lago Alqueva foi o primeiro destino do mundo a obter a certificação de “Destino Turístico Starlight” concedida pela fundação Starlight. Esta zona é aclamada por reunir as melhores condições para se praticar astroturismo. Durante grande parte do ano o céu é pouco nublado, as temperaturas são amenas e há pouca poluição luminosa, sendo este território uma porta aberta para todo o universo. Afinal de contas, é necessário apagar as luzes para se poder apreciar as estrelas!
No lado de Espanha, o território do Alqueva recebeu esta certificação em Abril de 2018. Portugal já a tem desde 2011.
Sendo que estávamos do lado de cá da fronteira, havia um guia em português, um em inglês e dois cães para entreter quem não falasse nenhuma das línguas.
Tinha levado o tripé exclusivamente para esta atividade e por isso fui dividindo a atenção entre a ocular dos telescópios e a da máquina fotográfica.
Era meia-noite e meia, hora de Espanha, quando regressámos para o hotel em Badajoz - a uma hora de distância.
Cheguei ao hotel, tomei banho, fiz as stories a rever o dia que estava a terminar e apaguei as luzes, para poder sonhar com as estrelas.
Tumblr media Tumblr media
Dia 3
Castelo de Miraflores:
A primeira paragem do dia foi no Castelo de Miraflores – um imponente e pitoresco castelo no topo da cónica colina com o mesmo nome, em Alconchel, que se eleva a 296 metros acima do nível do mar. Como qualquer outro castelo, já foi palco de inúmeras disputas e conflitos. Hoje em dia destaca-se por ser um belíssimo miradouro sobre o município de Alconchel (e todo o ambiente em seu redor), bem como pelas festividades que vão dando vida às suas paredes. Além disso, reza a lenda que alberga o fantasma da “Zaragutía mora”, a guardiã do tesouro mouro que aparece às crianças que se não se portam bem.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Serra do Alor:
A poucos minutos de Olivenza ergue-se a Serra de Alor – um ótimo spot para os amantes de caminhadas. É possível fazer a primeira parte da “Ruta de la Sierra de Alor” de jipe 4x4 e, para poupar tempo, foi isso mesmo que fizemos. Estacionados os veículos, seguimos o trilho a pé, por entre rebanhos de ovelhas, oliveiras e os chozos cilíndricos de telhados cónicos, rumo ao miradouro e à torre.
O caminho que fizemos entre o jipe e a torre faz-se bem e não tem grandes obstáculos além de alguma inclinação. Além disso, o esforço vai sendo recompensado pelas vistas que surgem ao longo da caminhada. Da torre temos uma ampla vista para a típica paisagem da Extremadura, composta em grande parte por fazendas e ganadarias.
Quando a altura do ano é certa, é frequente avistar-se a Rosa de Alejandría - uma flor característica dali. No entanto, como ela floresce essencialmente na segunda quinzena de Abril - e nós já íamos avançados na primavera -, não tivemos grande sorte.
Ficámos também a saber que a Serra de Alor foi lugar de albergue para Diego Corrientes, o famoso “bandido generoso” da região que, tal como Robin dos Bosques, roubava aos ricos para dar aos pobres. Mal sabia ele que a maior riqueza ali, é a beleza da Serra e tudo o que ela tem para oferecer.
Tumblr media Tumblr media Tumblr media Tumblr media
Safari del toro em 4x4:
Olivenza tem uma forte cultura taurina enraizada nos seus habitantes e costumes. É precisamente nos montados de Olivenza, no vale do Táliga, que está a maior concentração de ganadarias dedicadas à criação de touros bravos.
Assim sendo, fazia todo o sentido que a última atividade da Blog Trip fosse precisamente uma visita guiada a uma ganadaria - a fazenda "Los Espartales".
A visita consistiu num “Safari del Toro”, onde passeámos pelo meio dos touros bravos dentro de um jipe ou, no meu caso, na parte de trás de uma pick-up. Durante a visita iam-nos explicando as diferentes fases da vida do touro e como é o dia-a-dia na fazenda. Apesar do touro ser o protagonista do safari, a paisagem envolvente também tinha um papel principal bem definido em toda aquela experiência. Para quem gosta de 4x4, este é apenas um dos vários safaris disponíveis no vasto cardápio que a Safaris de Extremadura tem para oferecer.
Quando terminou o safari, tínhamos à nossa espera a mesa posta para o almoço. Com salmorejo e ensopado de borrego, despedimo-nos da Blog Trip com a certeza que ia deixar saudades - e deixou!
Tumblr media Tumblr media Tumblr media
*A visita ao Parque Temático Natural do Alqueva fez parte da Blog Trip “Rutas y Desarrollo Cultural Lago Alqueva 2020“ (RDC-LA 2020), no âmbito do programa de cooperação INTERREG VA Espanha-Portugal (POCTEP).
Posts relacionados no Blog:
O que visitar em Olivenza?
Presunto Ibérico – O que precisas de saber?
O que visitar em Monsaraz?
Lê também:
Catálogo de atividades do programa “Rutas y Desarrollo Cultural Lago Alqueva 2020”;
Viajes Traventure – Do Juan, que nos acompanhou durante toda a Blog Trip;
Não deixes de ver as publicações dos restantes blogues que participaram comigo na Blog Trip: ADN aventureiro | Callejeando por el Planeta | Me across the world | Rutas por España | Viajamos Juntos | Vipavi.
3 notes · View notes
artrepnyc · 7 years
Photo
Tumblr media
I am very proud to announce that Pepe Serra won the  Award of Excellence given by the Society for News Design (SND) for the article: How streaming is saving the music industry.
3 notes · View notes