#o kadar sıkıldım ki

[uzaklarasavrulalim]

Bazen maruz kaldığım ortamlardan kaçıp herhangi bi köşeye sıkışmak istiyorum

[mel-inoe]

tol'ü okumayın oğuz diye bi karakter var kitabı resmen mahvediyor. potansiyeli çok olan bi kitap konusu oğuz karakteri tarafından harcanmış çok sinirliyim. ulan sevgili yazar madem böyle bi karakter yazıyosun biraz kısa tut biz bunun içip s*çıp bilmem ne yapmasını ve sürekkkkli ama sürekkkkli bu döngüyü tekrarlamasını okumak zorunda mıyız lan.

[ikdlin]

gitmek istiyorum bu evden akıl sağlığıma hiç iyi gelmiyorlar

[guzortasi]

hayatımda yeri büyük olan 2 insanla konuşmuyoruz nedenini bilmiyorum bu beni başlarda çok üzüyordu ama şu an alıştım gibi

[ozgur-ce]

Geçen gün Spotify arkadaş bana arada böyle playlistler öneriyor bi tanesi çok ilgimi çekti 😁 adı "Sittirsin gitsin playlisti" 🤣🤣🤣

(hemen linçlemeyin tmm bende sevmiyorum küfür ama bunun yerine de başka isim bu kadar cuk isim olmazdı, ayrıca ben koymadımdı 😅)

Hele listeye baktım ki ne göreyim 😳😂😂 ennn sevdiğim şarkılar ama böyle tam sevgiliden ayrılınca, kırılınca dinlenecek şarkılar 😜🎶🎵 dedim ben bunu o özel günde paylaşmalıyım ki bu güne inat olsun 😂😂 ayrıca canım sıkkın kazık yedim yine arkadaşımdan 🤦🏻 atayım listedeki sevdiğim şarkıları da bütün hain kişilikler "Sittirsin gitsin" hayatımızdan 😁👋

Sesi açıp oynama garantili 💃💃💃🥳🥳🥳🎵🎶

Kalanları da siz ekleyin hadi 😉🫶

Güzel elbiseleri giyip kuşanacağım, Senin önünden geçip sana bakmayacağım, Beni kırdığın gibi, kalbini kıracağım, Yürüüü anca gidersin 👋😂😂

Bir, çok sıkıldım, İki, yerim çok dar, Oh, senden çok var, Beni mi buldun şimdi? Hayde 😁💃💃

Seni artık sevesim yok, Hiç arkadaş kalasım yok, Selamını alasım yok, Gördüğünde hatrla, Öyle unutulmaz, böyle unutulur, Bu gece İstanbul sokakları, Benden sorulur 😎🥳🥳🥳

Yürü yüreğim, gidelim buralardan, Aşk bizimle değil, Sana buralarda bi' şey olsa, Kimsenin umurunda değil, Bize de güler bu hayat nasıl olsa, Hiç umurumda değil 🚶🏼‍♀️😏😅

Sen benim var ya, tırnağıma makas bile, Sen benim var ya, ne söylesem nafile 💅😁🤣🤣

Bu gece kalbimi evde bıraktım, Ruhumu artık şeytana sattım, Seni sevmekle büyük hata yaptım, Elveda tatlım 🙋🏻😈🤣🤣🤣

Yasandı bitti saygısızca, Aldatmanın tadına varınca, Doğru söylesen kimin umurunda, Gözüme inanırım, haydi zıpla 🤺😁😂

Bükeceksin boynunu güller gibi sararıp, Acemi balık gibi ağlara dolanıp, Pişman da olsan, kapımda yatsan, Tarih bile yazsan, kimin umrunda? 😏🤷😂😂

Cennetin ırmakları senin olsun, ben ilgilenmiyorum, Tahammülüm yok kimselere, ben o sözü bilmiyorum... 💃💃💃

Benimle oynama, söyledim sana, şansını zorlama, uğurlar olsun 😁🙋🏻

[siyahtanbiiradam]

Hani bazen "neden yaşıyoruz ki, amaç ne" tribine girer ya insan, herkes gibi bana da olmuştu. Tam tarih veremesem de önemli olan bu değil zaten. Şöyle ki; o anda ben sadece hayattaki güzel anlar için yaşadığımı fark ettim. Mutlu olduğum, bir şey başardığım, güldüğüm, eğlendiğim anlar. Sonra o güzel anları düşündüm, hangi sıklıkla güzel şeyler oluyordu hayatımda? Sanırım pek sık sayılmazdı. Tanıyorum kendimi az çok. Öyle mutlu olmak için kocaman mutlulukları beklemem. Ufak şeyler de sevindirir beni (herkese olduğu kadar), ama buna mutluluk demek kelimenin içini boşaltır biraz. İnsanın mutluluğu kendi içinde bulabileceği safsatalarına inanmam şahsen. Yok yani, bildiğin aldatmaca. Biraz kafası çalışan mutsuzların, mutluymuş gibi hissetmek için uydurdukları yöntemler, gerçek mutluluğun önünü tıkayanlar bir bakıma. Mutluluk dıştan gelen etkenlerle tetiklenen sonra da bünyenin mecburen verdiği bir tepkidir bana göre. Yine de bilimsel dayanağı yok, şu an uydurdum. Şimdi bakıyorum hayatıma, şöyle bir genel tarıyorum. Güzel şeyler var elimizde, efendim iyi okul, tam iyi diyemesek bile bir aile, iyi bir kaç arkadaş. Ama bunlar artık sindirilmiş şeyler. Mutluluk cepten yemek değildir, olmamalıdır. "Ne güzel her şey yolunda, hayat çok güzel" kandırmacasına doyuyorsun bir şeyden sonra. Her şey yolunda değil aslında, her şey sıradan. Depresif belirtiler gösterdiğimi fark ediyorum bazen. Tabi bunu kendi başıma keşfettiğim için yanılma payı da bıraktım. Olmaya da bilirim. "hayattan sıkıldım" çerçevesinde bir şeyler yazacaktım. mutluluktan girdim, çıkamadım bir yerden. Evet Mehmet Pişkin’e geldik. Uzun zamandır tasarladığım hayalimdeki şeyi yapmış adam. Kullandığı cümleler, motivasyonu, düşünceleri ve realizmiyle adeta kendimi ekranda izliyormuş gibi hissettim. Tam aklımdaki şey buydu aslında ve kendisine aşk olsun, benden daha önce davrandığı için. İnsanoğlunun bütün bu gerzek çırpınışlarına ve bir zavallı gibi mutlu rolü yapmaya çalışmasına inat, göte göt demiş ve gitmiş. Mutsuz olduğu her halinden belli ve bununla yüzleşebilecek kadar cesur. Her gün, bıkmadan usanmadan mutluluk rolü yapanlara ve mutsuz olduğunu anlayamayacak kadar moron olanlara inat. Hangimiz kaçıp gidebilme cesaretini gösterebiliriz bu adam gibi? Aslında hayat çok güzel bak kuşlar çiçekler böcekler zırvalıklarına kanmadan hepsine bir siktir çekip gidebiliyoruz? Birçok insanın cesaret edemediği şeyi gerçekleştirmiş, hayatına son verme hakkını kullanmış. İnsan için en iyi ikinci şeyi bir parça geç de olsa kendi isteğiyle yerine getirmiş, iyi de yapmış. Ve açıkçası şanslı bir ölüm olmuş onun için. Herkes, istediği şekilde, son kez bir kadeh şarap, bir sigara içerek ve en önemlisi en sevdiği şarkıyı son kez dinleyerek ölemez. Ve belki bu kadar zaman niçin dünyada var olduğunu öğrenmiştir ölünce. “İnsan için en iyisi hiç doğmamış olmaktır. ikinci en iyi şey ise hemen ölmek." Siyahtanbiiradam olarak eski hesabımla birlikte yaklaşık 6-7 yıldır buradayım. Bu platformda çok güzel dostluklar edindim çok güzel insanlar tanıdım eğer bilmeden istemeden birinizin kalbini kırdıysam af ola. Hep beraber, bir şeyler denemeye devam. Hoş çakalın aşkla yaşayın çok güzel olsun hayatınız. Genellikle derin bir ıstırap içinde olsam da içimde hâlâ sükûnet, kusursuz düzen ve ahenk var. Çiçekler solar, kitaplar biter, şiirler olur, bana da elveda demek düşer. Zamanınızı çaldığım için özür diliyorum.

[japonyamesken]

—

Dutch dersi o kadar iyi geldi ki kafamı dağıttı resmen 🫠 Size buradaki Türk nüfusunu şöyle anlatabilirim, şu an sınıfta 17 kişi var, iki kez sırasıyla iki ve üç kişilik grup odalarına ayrıldık, her iki grupta da sadece Türkler vardıfkfkffk. En son evin anahtarını nasıl içeride unuttuğumu anlatıyordumdjdj, tabii oefening’i yani egzersizi bitirmiştik.

Buçukta online bi toplantı, geceye de bir submission var, ayrıca unutmamam gereken bi mail cevabı ve yarınki ders hazırlığı var. Cuma günü yine birtakım stresler… ama alışacağım böyle böyle. Bi de bunları dersteysen yazıyorum, çok ayıp ama sıkıldım biraz. Böyle hızlı hızlı geçelim istiyorum bu konuları.

Kötü günler de hızlı hızlı geçsin, biraz güzel şeyler olsun lütfen. Güzel ve hayırlı…Tot de volgende keer dedi şimdi hoca, see you NeXT time demekmiş. Bir sonraki Dutch dersinde daha mutlu haberlerle görüşmek üzere jurnalcim, ağlamayalım artık, gözlerinden öpüyorum.

[yalnizligamahkumedilenadam]

O kadar yalnız kaldım ki. O kadar sıkıldım ki bu hayatta istenmeyen olmaktan. Ailem yüzüme sürekli maddi konuları vuruyor. Nereye iş için başvursam reddediliyorum. Zaten hayatımda genel olarak reddedilmeye ve istenmemeye alışmaya başladım ve sanırım en kötüsü de bu. İstenmeyen, gereksiz, olmasa da olur biri olduğunu bilmek ve buna alışmak. Bazen neden yaşadığımı sorguluyorum, bazen de neden ölmediğimi. Umarım hala hayatta olmamın bir amacı vardır ve umarım ben o amacı bulabilirim.

[sonvapurdakacti]

"ağrı kesici bitmiş, üni sınavı var, mezun senem bir yıl daha kaybedemem, psikoloğa tekrar mı gitsem ama yeni birine en baştan tekrar anlatmak istemiyorum, neden böyle söyledim ki, ödevim yetişmeyecek, dur müzik açayım, uyuyamıyorum, uyanamıyorum, sorsam mı acaba ama ya istemediği hâlde cevap vermek zorunda hissederse, yine çok uzun konuştum, çok sessiz kaldım, annem ben küçükken beni dövdüğü için pişman mıdır, nasıl kendimi anlatabilirim, zaten anlamayacaklar daha çok üzüleceğim, yorgunluğum hiç geçmiyor, düşüncelerimi susturmak zorundayım, odaklanamıyorum, hava mı alsam biraz, gün içinde tek başıma o kadar da kötü hissetmiyorum eve gelmesinler, hadi artık gelsinler çok sıkıldım, ailemle çok güzel zamanlar geçiriyorum, keşke başka şehirde Nilay'la yaşasam, kimseyle konuşmak istemiyorum, boş boş tüm günümü anlatmak istiyorum, yalan söylüyor, kimseyle tanışmak istemiyorum, hayatıma yeni arkadaşlar alsam çok güzel olur, bizimkiler sinirli evde yokmuşum gibi davranmalıyım, kulaklığım nerede, su içmeliyim çok halsiz hissediyorum ama kusmak istemiyorum, yemek yemeyi unutmuşum, çok fazla yedim bugün, gece uyursam kabus görürüm gün içinde uyumalıyım, depremde bunları giymiştim tekrar giyemem, zihnimde çığlık sesleri var, gözümün önünden gördüğüm cesetler gitmiyor, ders çalışmam lazım ama odaklanamıyorum, uyursam gerçeklikten soyutlanırım uyumalıyım, resim çizmeye ilham kalmadı, boşvermiş gibi davran, kendimi kandırmaktan sıkıldım, ne hissettiğimi ben de anlayamıyorum, boşluktayım, sadece Nilay'la konuşabiliyorum ama çözemiyoruz, keşke kendimin ablası veya kardeşi olsaydım, değerimi anlamıyorlar, ailem ablam ve kardeşime gösterdiği anlayışı keşke bana da gösterse, alttan alıyorum diye daha çok üstüme geliyorlar, babama anlatsam beni anlar ama birilerine bir şeyleri nasıl anlatırım bilmiyorum, evden çıkmak istemiyorum, eve dönmek istemiyorum, Nilay bize gelsin, kahve içmeliyim, bunaldım, umutluyum geleceğimden, yarın sabah uyanmak istemiyorum..

[uzaklarasavrulalim]

Bu aileden, böyle insanların içine doğmuş olmaktan tiksiniyorum

[edapostblog]

Bugün pazara gittim o kadar pahalılık ki.. özellikle bayanlar tezgahlara yanaşıp alacak gibi elliyorlar elliyorlar bırakıp gidiyorlar, tabii alanlar da var.

Üst katında sebzeler meyveler var benim favorim portakal genelde marketten alırım ama çok sıkıldım bir hava alayım şöyle dedim güzel hava aldım 🙈😊

Bayılırım zaten para harcamaya 😁🤣

[incinmisskanatlarim]

Parasal mevzular yüzünden sorun çıkaracak birisi değilim ama parayla alakasız mevzularda bile desteklenmeyişime kırgınım. Okul değiştirmek istediğimden beri haftalardır uzağa nasıl gideceksin, ben geçen sene de bu bölüme git demiştim zaten, bir yıl daha uzayacak, şimdi 2. Sınıf olurdun gibi sacmasapan mevzulardan ve tekrar tekrar söylenmesinden çok sıkıldım. Tamam kızım hallederiz dense o kadar rahatlayacagim ki. Haftalardır tek basima bir sürü şeyle bogusuyorum, hiçbir şeyden haberleri yok. Sürekli ne yapacağım diye düşünmekten çok yoruldum sorun üstüne sorun çıkıyor

Muhtemelen arkadaşlarımın gözünde de yapılabilecek bir şeyi çok abartıyorum ve yanlış karar alıyorum. Ama ben maddi destek almadan hayatımda hiç calismamisken hiç iş bile aramamisken kendime güvenip bambaşka bir şehre gidemem şuan enaylik olur bu. Yapana gerçekten saygı duyarım ama aranan insan ben değilim üzgünüm :')

Penceremiz atlayınca ölecek kadar yüksek değil bir yerlerim kırılır en fazla, başka bir çare bulmam lazım

[siyahtanbiiradam]

Ya o kadar doluyum ki, yıllardır aynı şeyler, hep aynı şeyler, hep aynı şeyler. Vallahi billahi sıkıldım. Yani gerçekten sıkıldım. Sadece bunu söylemek istiyorum. Hayırlı geceler.

[alkolikduzen]

Merhaba, son günlerde yalnızca yaşamaya çabalıyorum. Sabah gözümü açıyorum, bir koşu yüzümü yıkamak istiyorum. Gün sonu yıkadığımda üzerimden yüzyıl geçmiş gibi hissediyorum. Uykum bile yorgun artık. Hani derler ya, canınız yanmaya karar verdiyse bir sivrisinek ısırığı bile yeter. Canım çok yanıyor. Olanlar adına bir isim veremiyorum. Kemiklerim sıkılıyor, midem bulanıyor. Çocukken bu denli içime kapandığımda dizlerimi karnıma çeker, saatlerce öyle otururdum. Dizlerimi karnıma çektim. Çocukluğum tüm bilyelerini kusmak istiyor. Ben geçen gün daha da çok düşünüyorum ardı arkası gelmeyecek gibi çok. O kadar çok düşünüyorum ki, kendime gelip de bir an olsun durabildiğimde en başında ne düşündüğümü unutuyorum. Unutulan düşüncelerim içimde kapana kısılıyor. zihnimin en derinlerinde yatıyorlar. Beni uyutmuyorlar, rahat bırakmıyorlar. İçten içe çürüdüğümü hissediyorum. İçimde bir şeyler çok acıyor. Sürekli mutlu görünmekten sıkıldım. Sıkıca sarılıp ağlamaya çok ihtiyacım var. eskiden yalnız başıma da ağlardım. Eskiden hep yalnız başımaydım. Artık kendime yetemiyorum. Kendime ağlayacak gücümde yok. Sanırım bazılarımız anlatmadan anlaşılamamaya, verdiğinin yarısının bile alamamaya, umursamadan kırılmaya mahkum. Bunu kabul edemiyorum. Hayatımın neresinden dönülse kar gibi geliyor. Dönmek istiyorum. Yani ölmek istiyorum demeyeceğim ama yaşamak istiyorum.

İyi geceler.

[bunudaburayayazdim]

İyi Olmanın Formülü ve Maskeli Balo

Bu yazıyı nerede paylaşırım ya da paylaşır mıyım bilmiyorum. Biraz rastgele bir karalama olacak çünkü. Selamsız sabahsız girdiğim, kendime dahi yabancı bir yazı olacak biraz. Palyaço şiirinde de dediği gibi;

Biraz birazdım her şeyden dün biraz sinirlenmiştim mesela yarın bir kadını seveceğim biraz biraz biraz kör oldum bugünlerde

Nasılsın sorusuna en içten gelmeyen "iyiyim"leri sıraladığım zaman dilimindeyim sanırım 25 yıllık sürecin bilincinde olduğum kısmını düşündüğümde. İyiyim ama ne anlamda iyiyim, kime göre iyiyim, nedir iyi olmanın gereklilikleri, var mıdır bir formülü?

Bazen de böyle şeyler takılır işte aklıma. Hoş, bunu okuyorsan biliyorsundur zaten, eğer okuyorsan ya da. Bazen de gidip bir geyiğin neden boynuzlu bir şekilde evrildiğine kafa yormaya çalışabilirim. Şimdi bu aklıma gelince yazıya ara verip gidip araştırdım biraz. 17 milyon yıl öncesine ait bir fosilde bu boynuz yapısının bir örneği bulunmuş. Bulunmuş en eski örneğiymiş daha doğrusu. Ufak ve iki daldan ibaretmiş. Yani bir çift keçi boynuzu gibi bir yerde düşününce. Zaman içinde boyutunun büyümesi ve boynuzların dallanıp budaklanması ortaya çıkmış. Neyse ne anlatıyordum ben? Heh, iyi olmanın gereklilikleri, eğer varsa formülü.. Her şeyi ülkeye yıktığımız bu süreçte tek sorun orada mı emin değilim. Kabul çok sebebi ülkeden kaynaklı. Ekonomi başta olmak üzere bir çok konuda darlanmamızın, rahatsız, huzursuz, uzak hissetmemizin, kendimizden uzaklaşmamızın sebebi bu ülke ve bu konuda bir şey yapmamakta ısrarcı uyuşmuş bir halk ama sadece bunu suçlu göstererek, kendimizi aklayarak iyi olabilsek çoktan olmuştuk diye düşünüyorum. Ben artık sıkıldım bahanelerin arkasına sığınıp farklı maskelerle etrafta gezmekten. Saçma sosyal oyunları oynamak adına olmadığım bir ruh halini yansıtmaya çalışmak çok yorucu bir şey. Bunu belki sen de yapıyorsun, yaptığının ne kadar saçma olduğunu ve karşındakinin de muhtemelen senin gibi hissettiğini bilmene rağmen. Çünkü toplum böyle bir şey, birbirine iyi olduğunu kanıtlamaya çalışan, kanıtlamak istemeyeni öteleyen insan topluluğu. Neticede kim toplumdan soyutlanmak ister, di mi? Özellikle de beraber mutlu görünen bir topluluk olarak bir imaj yansıtıyorken. Sorun içine girip irdelemeye başladığında ortaya çıkıyor ve fark ediyorsun ki toplu bir maskeli balo gibi toplumla bütünleşmek. Bak bu benzetme başlığı bulmama da yardımcı oldu. İyi olmadığını söylemek ayıp bir şeymiş gibi bize çocukluktan beri dayatan ne kadar insan varsa karşıma alıp uzun uzun anlatmak istiyorum bunun ne kadar sorunlu ve toksik bir davranış, düşünce biçimi olduğunu. İyi olmamak da en az iyi olmak kadar normal ve hayatın parçası olarak kabul edilmesi gereken bir şey. İnsanlar iyi olmamanın sonsuz bir olay olduğunu düşünüyor sanırım, o yüzden bu maskeler, bu gerçeği öteleme isteği. Onu kabullendikten sonra karanlığın onu çekip alacağını düşünüyor olsa gerek. İyi olan her şey bu evrenden sökülüp alınacakmış ve asla gelmeyecekmiş gibi. Güzel haber, böyle bir şey yok. Hayatın boyunca iyi olacaksın, kötü olacaksın, bazen hissiz olacaksın ve bunlar hayatının belirli dönemlerinde tekrarlayacak farklı sürelerle. Önemli olan bunların varlığını reddetmeyip, kabul ederek altında yatan sebepleri keşfedebilmek ve gelişebilmek. "Bazen iyi olmamak da iyidir." dediğim zaman salak bir kült lideri gibi görünüyor olabilirim. Belki de salakça bir cümledir bilmiyorum ama şunu biliyorum. İyi olmamayı lanetlemek, gizlemek mutluluğu getirmiyor. O yüzden üstteki cümleyi bir kez daha okumanı istiyorum. Üstüne düşündüğümde biraz da zihnim Mark Manson'ın Ustalık Gerektiren Kafaya Takmama Sanatı kitabındaki şu kısımdan arakladı sanırım bu cümleyi özetlemeye çalışırken:

Daha pozitif bir deneyimi arzu etmenin kendisi negatif bir deneyimdir. Ve paradoksal olarak, insanın negatif deneyimini kabul etmesinin kendisi pozitif bir deneyimdir.

O yüzden eğer iyi değilsen, bunu söylemekten çekinmemelisin ve sana dediğimi önce ben yapmalıyım sanırım. Uzun bir süredir taşıdığım bu iyiyim maskesi ağırlık yapıyor çünkü, fazla büküldü sırtımız tüm bu sahtelikte. Biraz yüklerimizi atalım. Bizi yoran insanlarla iletişimi kesmek, kesemiyorsak da mümkün mertebe mesafeli kalarak kendimizi koruyalım ya. Herkesin canı kendine tatlı olmalı biraz, onu koruyup kollamadıktan sonra neden yaşıyoruz neticede? Ortalama 60-70 yıl yaşadığımız bu hayatta, o kadar zamanımıza değmeyecek şeyleri önemseyip, dert edinip kendimize eziyet ediyoruz ki.. Biraz da yapı meselesi sanırım bu, insan bir anda bırakamıyor her şeyi. Daha doğrusu bırakmıyor, bir bağımlılık gibi çünkü bunlar artık insanın vücudunda ve her bağımlılık gibi bırakmaya çalışma süreci acılı, sancılı oluyor. İyi olmanın formülü demiştik yazının başında, epey konuştum yine biliyorum, üzgünüm. Epeydir yazamamıştım böyle, onun karışıklığı sanırım. Merak etme bir şarkı bırakacağım sana yine başlangıca. Sadece bunu sen şu an öğreniyor olacaksın ama şşhh, aramızda. Neyse neyse. İyi olmanın formülü..

İyi olmanın formülü sanırım iyi olmadığını kabul etmek, bunu değiştirmek için ne yapabileceğini düşünmek ve bu doğrultuda hareket etmekten ibaret. Çok kısa bir formül gibi duruyor ama çok sabır isteyen adımlar maalesef ki. Kendine hak ettiğin değeri göstereceğine ve bunu korumak için elinden geleni yapacağına söz vermeni istiyorum tam şu an, burada. Bana değil, kendine vermelisin bu sözü. Unutma, önemli olan sensin! Seni çok tuttum biliyorum. Teşekkür ederim vaktini ayırdığın ve benim gibi bir delinin saçmalarını okuduğun, düşüncelerini benimle paylaştığın için. İyi olduğumuz kadar, iyi olamadığımız günlerin de uğruna, kendine çok dikkat et!

[terapistcagatay]

Sürekli negatifim ve öfke doluyum. Online terapi aldım ama sıkıldım devam edemedim. Nasıl pozitif bi insan olabilirim? Öfkemi nasıl yenebilirim? Bu arada herkese cevap vermeniz çok tatlı. 😇

Çok tatlı olduğunu söyledin, negatif kalabiliyorsun demek ki. :) öfkeni anlıyorum ama sürekli öfkeli olmak kendine olan saygını yitirmeye sebep olur. Eğer bu durumu kontrol altına almazsak, çevrende ki insanlar seninle tüm bağlarını koparabilir. Yalnızlık yaşamanı istemiyorum o şekilde bi terapiye bile ihtiyacın yok aslında. Evet bulunduğumuz ülke buna çok elverişli sinirlenmeye, kızmaya ama bu durumun çözümü bu değil kardeşim. Arkadaşlarınla sohbet ederek onlara iyi davranarak bu kötü enerjilerini atabilirsin. Hem şöyle düşün sinirlenince elimize ne geçiyor ki? Birini kırınca elimize ne geçiyor ki? İçimizde kendimizi negatife boğacak şeyler geçirerek elimize hiçbir şeyin geçmeyeceğini bilsek inan her günümüz çok güzel geçer. Bazen güzel kokmak bile yetebilir pozitifliğe o yüzden iyi olmak için çaba göstermek lazım, pozitif enerjiye sahip olmak için, kendimize saygımız olması lazım. Hadi seni göreyim mutlu olman için ne kadar çabaladığını görmek istiyorum :)