#notrim | Explore Tumblr Posts and Blogs

blognews · 3 years

Text

Współpracuję z krajem przestępczym..

19/09/2021r/Dodano 21.09.2021r

"Izrael narodził się w grzechu, mówi syn byłego premiera..

Potomek ikonicznej syjonistycznej rodziny i były członek Shin Bet, Yaakov Sharett, lat 95, stał się antysyjonistą, który zachęca ludzi do opuszczenia Izraela

Pod koniec serii spotkań z Yaakovem "Kobi" Sharettem, po około dziesięciu godzinach wywiadów, z pewną hucpą zadałem mu oczywiste pytanie. Chciałem wiedzieć, czy jest pewien, że to, co mówi, zostało powiedziane z jasnym, przemyślanym umysłem. Sharett, który niedawno rozpoczął swój 95. rok, uśmiechnął się i skinął głową, tak.

Yaakov Sharett, syn pierwszego ministra spraw zagranicznych Izraela i drugiego premiera, Mosze Sharetta, nie czuje potrzeby przebierania w słowach. Jest ostry, przenikliwy i precyzyjny – i chce wysłać czytelnikom wiadomość, która jest trudna do strawienia.

Syn człowieka, który podpisał Deklarację Niepodległości Izraela w 1948 roku, kończy swoje dni jako antysyjonista, który sprzeciwia się aliji i zachęca do emigracji z Izraela, przepowiada ciemne dni dla kraju. Popiera nawet irański program nuklearny.

"Państwo Izrael i syjonistyczne przedsięwzięcie narodziły się w grzechu. Tak to już jest" – powiedział ten człowiek, który służył w przedpaństwowym Palmach,zgłosił się na ochotnika do Brygady Żydowskiej w armii brytyjskiej podczas II wojny światowej, współtworzył kibuc na Negewie i służył w Służbie Bezpieczeństwa Shin Bet i Nativ, rządowym biurze łącznikowym ds. Imigracji z Europy Wschodniej. "Ten grzech pierworodny ściga i będzie nas ścigał i wisiał nad nami. Usprawiedliwiamy to i stało się to egzystencjalnym lękiem, który wyraża się na różne sposoby. Pod powierzchnią wody jest burza" – mówi

"Mam 94 lata" - dodał Sharett (wywiad odbył się przed jego 95. urodzinami). "Osiągnąłem swój wiek w spokoju. Finansowo moja sytuacja jest rozsądna. Ale boję się o przyszłość i los moich wnuków i prawnuków".

Mówiąc z penthouse'u w centrum Tel Awiwu (najlepsze nieruchomości), nie wydaje się, że cierpisz.

"Opisuję siebie jako współpracownika wbrew mojej woli. Jestem przymusowym kolaborantem z kryminalnym krajem. Jestem tutaj, nie mam dokąd pójść. Ze względu na swój wiek nie mogę nigdzie iść. I to mnie niepokoi. Codziennie. To uznanie mnie nie opuści. Uznanie, że w końcu Izrael jest krajem okupującym i nadużywającym innego narodu".

Gen "Wynieś się ze swojego kraju"

Część Sharetts – rodzina składa się z Jaakowa i jego żony Riny, z trójką dzieci, pięciorgiem wnuków i ośmiorgiem prawnuków – przeniosła się już za granicę, do Nowego Jorku.

Jego dziadek, Yaakov Shertok – od którego pochodzi jego imię, a którego nazwisko zostało później hebraicyzowane na "Sharett" – był jednym z założycieli ruchu Bilu "pionierzy Palestyny". Dotarł do Izraela w 1882 roku, po serii pogromów w Rosji, które zaczęto nazwać Sufot b'Negev:"Burze na południu". Ale kilka lat później wrócił,"yarad",mówi jego wnuk, i miał rodzinę w diasporze. Mosze Sharett, ojciec Jaakowa urodził się w mieście Chersoń nad Dnieprem, które jest dziś w Rosji, a wtedy było na Ukrainie. Następnie, w 1906 roku, w następstwie kolejnych pogromów, dziadek i jego rodzina powrócili do Izraela – tym razem na stałe.

Twój ojciec zrobił aliję w wieku 12 lat. Czy uważał się za syjonistę?

"Mój ojciec zrobił aliję, ponieważ jego ojciec zrobił aliję. Nie dlatego, że chciał dla siebie. To jedna z różnic między Sharett a zespołem Second Aliyah, który założył Mapei i kraj. Oni, a na ich czele Ben Gurion, byli starsi od niego i zrobili aliję z własnej woli. Ale Sharett nie był jednym z nich. Nie przeszedł żadnego wewnętrznego przewrotu, który zmienił go w syjonistę".

Kiedy przybyli, rodzina zamieszkała w arabskiej wiosce Ein Senya na północ od Ramallah. Przez następne dwa lata Mosze uczył się arabskiego. W 1908 roku przenieśli się do Tel Awiwu, gdzie wraz z siostrą Rivką uczył się w pierwszej klasie gimnazjum hebrajskiego Herzliya Hebrew Gymnasium.

Później jeden z jego nauczycieli w szkole opowiedział o młodym człowieku, który nagle wstał i zaczął mówić po arabsku, tak bardzo, że "nie wierzyłem, że jest Żydem".

Rodzeństwo Sharett zaprzyjaźniło się w szkole, którzy stali się rodziną i stali się znani w przedpaństwowej społeczności żydowskiej, "Jiszuw", jako "czterej teściowie". Należeli do nich Dov Hoz, jeden z założycieli przedpaństwowej podziemnej milicji Hagany i jeden z pionierów latania w Brytyjskim Mandacie Palestyny; Elijahu Golomb, niekoronowany dowódca Hagany; oraz Shaul Avigur – pierwotnie Meirov, założyciel Hagany i dowódca misji Mossad Le'aliyah Bet, przemycania Żydów do Palestyny; później został szefem Nativ.

Mosze poślubił Tziporę Meirov, siostrę Avigura. Hoz ożenił się z Rivką, siostrą Sharetta. Golomb ożenił się z Adą, młodszą siostrą Mosze i Riwki. Dom rodzinny Shertok na Rothschild Boulevard służył jako siedziba Hagany i odbywały się tam spotkania kierownictwa grupy – prowadzone przez "teściów". Słynna fraza z tego okresu przypisywała odrodzenie Izraela aktom "cudów i teściów" (rymuje się po hebrajsku). Tzipora, żona Mosze Sharetta i matka Jaakowa, urodzona w Kvutzat Kinneret, studiowała rolnictwo w Anglii, specjalizując się w nabiale. Po powrocie do Izraela kierowała moszawem robotniczym w Nahalat Jehudzie koło Riszon Letzion.

Po ukończeniu szkoły średniej Mosze Szarett udał się do Stambułu, stolicy Imperium Osmańskiego, które następnie kontrolowało ziemię, którą miał być Izrael, aby studiować prawo – podobnie jak Ben Gurion i przyszły prezydent Icchak Ben Cwi – ale I wojna światowa, która wybuchła w 1914 r., Skróciła plan. Wrócił do Palestyny i zaangażował się w Ruch "Osmanizacji" (lub Turkyfikacji) – który mówił, że tylko wtedy, gdy Żydzi w Izraelu przyjmą obywatelstwo osmańskie, możliwe będzie zapobieżenie ich wydaleniu.

W szkole, w której uczył się, gdy był młody, uczył teraz tureckiego, a później nawet zaciągnął się do armii osmańskiej. "Mój ojciec powiedział, że nie przyszli wywłaszczyć Arabów, ale aby z nimi zamieszkać. Wierzył, że będzie miejsce dla wszystkich" - powiedział Jaakow. Takie podejście, pojednawcze, naiwne lub zadufane w sobie – każdy może sam zdecydować – popchnęło Sharett do bycia wiecznym "numerem 2". Jego syn zgadza się, że dzisiaj nazwaliby go pogardliwie "lewicowcem", a może nawet "nienawidzącym Izraela".

W ciągu następnych kilku dekad przebił się do serca działalności syjonistycznej, kiedy został wybrany na szefa wydziału dyplomatycznego Agencji Żydowskiej. Jego życiorys obejmuje planowanie strategiczne przedsiębiorstwa "Tower and Stockade"; budowa portu w Tel Awiwie; założenie żydowskiej policji pomocniczej (Notrim); i klejnot w koronie – projekt wolontariatu dla armii brytyjskiej, osiągający szczyt w tworzeniu Brygady Żydowskiej podczas II wojny światowej.

Kiedy Izrael został założony, Sharett został mianowany ministrem spraw zagranicznych; później na krótko zastąpił Ben Guriona na stanowisku premiera.

Moshe Sharett, centrum, podczas konferencji prasowej po powrocie z USA, aby zgłosić się do administracji krajowej w Tel Awiwie, w 1948 roku. Źródło: Frank Scherschel / GPO

Trudno wątpić w syjonizm i miłość twojego ojca do ziemi. Dziś ma prawnuki w Nowym Jorku. Jak by się czuł, gdyby o tym wiedział?

"Nie można lekceważyć yerida [opuszczenia Izraela] jako przekleństwa. Prawie nie ma Izraelczyków, którzy nie mają krewnych za granicą. Cieszę się, że mam wnuczki, prawnuczki i prawnuka w Nowym Jorku.

"Nie wstydzę się tego powiedzieć. Sharett też miał ojca. Mój dziadek. Gdyby nie opuścił Izraela, nie urodziłabym się, ponieważ po tym, jak zrobił yerida, założył rodzinę. W przeciwieństwie do fałszywej mantry "Nie mam innego kraju", fakty pokazują, że są inne kraje. Istnieje więcej niż jedna ziemia. Ponad milion Izraelczyków mieszka za granicą. Ideologiczne zaangażowanie syjonistyczne wyparowuje im więcej mijają pokolenia. Ludzie rozumieją, że są lepsze miejsca, w których można wychowywać dzieci i żyć. Wszędzie ma problemy, samo życie jest problemem, ale Izrael ma problemy egzystencjalne".

Niemniej jednak, czy nie masz poczucia, że przegapisz? Twój ojciec podpisał Deklarację Niepodległości, a ty nie widzisz już Izraela jako narodowego domu narodu żydowskiego.

"Życie narodu żydowskiego jest tragedią. Nasz naród na bardzo wczesnym etapie udowodnił, że nie jest narodem sumiennym i nie wie, jak utrzymać państwo. Tak więc przez większość swojego czasu nie istniała narodowa, ale istniała prześladowana i znienawidzona mniejszość, która żyje bez wyższej organizacji i bez własnego rządu. Być może płaci cenę, ale ją wytrzymał.

"Jednym z genów w naszym narodowym DNA jest gen "Wynieś się ze swojego kraju"(Lekh Lekha),który rozpoczął się w czasach naszego ojca Abrahama. Od czasów Drugiej Świątyni większość Żydów nie mieszkała w Izraelu. Założyli wspaniałą społeczność nad Tygrysem, a następnie przenieśli się do Hiszpanii, gdzie stworzyli wspaniałą kulturę na tysiąc lat, a stamtąd rozproszyli się po całym ..."

A potem przyszły pogromy, a potem Holokaust i wielu zdało sobie sprawę, że "problem żydowski" można rozwiązać tylko w sposób terytorialny.

Nagle ludzie mówią: "Wiemy, co należy zrobić" dla wszystkich i są gotowi wymusić swoje pomysły na społeczeństwie. Kto cię [rządzi]? W chwili, gdy syjonizm wezwał Żydów do emigracji do Izraela, aby ustanowić tutaj jeden dom dla narodu żydowskiego, który będzie suwerennym państwem, powstał konflikt. Ideą syjonistyczną było dojście do miejsca, w którym byli ludzie, członkowie innego narodu, członkowie innej religii, zupełnie inni.

Czy widziałeś gdziekolwiek na świecie, gdzie większość zgodziłaby się poddać obcemu najeźdźcy, który mówi: "Nasi przodkowie byli tutaj" i żąda wejścia do kraju i przejęcia kontroli? Konflikt był nieodłączny i syjonizm temu zaprzeczał, ignorował go... gdy proporcja Żydów do Arabów zmieniła się na korzyść Żydów, Arabowie zdali sobie sprawę, że tracą większość. Kto by się zgodził na coś takiego?

Tak zaczął się gwałtowny konflikt, zamieszki w latach 1920, 1921, 1929, 1936–1939, wojna i kolejna wojna i kolejna wojna. Wielu mówi, że "zasługujemy" na ziemię, ponieważ Arabowie mogli zaakceptować nas takimi, jakimi byliśmy, a wtedy wszystko byłoby w porządku. Ale rozpoczęli wojnę, więc nie powinni narzekać. Widzę w tym całym przekszechnieniu większości [arabskiej] w mniejszość, a mniejszość [żydowską] w większość jako niemoralną".

Więc twierdzisz, że twój ojciec był również niemoralny i ty też jesteś – twoja biografia przeplatała się z biografią Ruchu Syjonistycznego i Izraela w jego przełomowym okresie.

"Jeśli Izrael nie jest w porządku, ja też nie jestem w porządku, jako ktoś, kto płaci tutaj podatki. Przez pewien okres była tu wielka nadzieja, że powstało coś nowego. Byłem tego częścią. Ale teraz syjonizm, z mojego punktu widzenia, zniknął. Wszystkie obietnice, które złożyliśmy, zniknęły. Nie czuję się z tym komfortowo. Nasz narodowy program to krew, śmierć i przemoc. Ta flaga do dziś w naszym kraju jako wizja. Izrael żyje mieczem i wyostrza go. Jestem od tego całkowicie wyobcowany".

Co poszło nie tak po drodze?

"Naród żydowski miał dwóch wielkich wrogów, Hitlera i Stalina, katów kultury żydowskiej, którzy ją opróżnili i zniszczyli – w Polsce i Związku Radzieckim. Ci, którzy planowali państwo, byli kierowani przede wszystkim do plemienia żydowskiego. Holokaust Hitlera i duchowe ludobójstwo Stalina całkowicie zmieniły strukturę i skład demograficzny Izraela. Dopiero gdy okazało się, że ci, którzy mieli przyjść, już nie istnieją, przyszli inni Żydzi. Nie dyskontuję ich. Z żydowskiej perspektywy są tak samo Żydami jak ja i ty, ale ich pochodzenie jest inne. Wychowywali się w krajach muzułmańskich i wywodzili się ze środowisk religijnych, klanów i podziwu dla ojca. Tacy ludzie przybyli do Izraela i to zmieniło sytuację i do dziś powoduje problemy i wstrząsy".

Czy wolałbyś widzieć Izrael aszkenazyjski, świecki i liberalny, tak jak ty?

"Mówię szczerze, ponieważ nie mam nic do ukrycia. Mam 94 lata... Im bardziej homogeniczne jest społeczeństwo, tym jest zdrowsze. Im mniej, tym bardziej pojawiają się problemy. Jestem rozczarowany losem narodu żydowskiego, który podzielił nas na plemiona. Jestem też rozczarowany charakterem państwa. Kiedy widzę premiera z kipą na głowie, nie czuję się dobrze. To nie jest Izrael, który chcę zobaczyć. Jak to się stało, że to nowe miejsce, które miało przynieść innowacje, stało się najczłodniejszym miejscem, kontrolowanym przez nacjonalistycznych ultraortodoksów? Jak to się dzieje, że ze wszystkich miejsc jest reakcjonizm i fanatyzm, mesjanizm, pragnienie rozszerzania i kontrolowania drugiego narodu?"

Pułapka dla emisariusza

Yaakov Sharett urodził się w 1927 roku w dobrze powiązanej rodzinie śmietanki Jiszuwu, społeczności żydowskiej w Palestynie. Po nim przyszedł Yael (przyszły pisarz Yael Medini) w 1931 roku i Haim w 1933 roku. Pierwsze trzy lata spędził w Tel Awiwie, a potem, wraz z rozwojem kariery ojca, rodzina przeniosła się do Jerozolimy. Studiował w Jerozolimie u geografa Davida Benbenistiego, filozofa Yeshayahu Leibowitza i leksykografa Avrahama Even Shoshana.

Jako młody człowiek Sharett studiował na Uniwersytecie Kolumbijskim w Stanach Zjednoczonych i Oksfordzie w Wielkiej Brytanii. Jego doświadczenie było w tym, co nazywano wówczas "sowietologią", dla której nauczył się płynnie rosyjskiego, języka ojczystego ojca. Jego wujek, Shaul Avigur, zaciągnął go w 1960 roku do tajnej jednostki, którą założył i prowadził, zwanej Nativ, której członkowie weszli do Związku Radzieckiego pod przykrywką personelu ambasady Izraela i pomagali Żydom za żelazną kurtyną.

Sharett został mianowany "pierwszym sekretarzem" ambasady Izraela w Moskwie i przemierzał Związek Radziecki w poszukiwaniu Żydów, którzy wykazywali zainteresowanie Izraelem i syjonizmem. Jego pobyt tam został nagle przerwany po roku, kiedy został wydalony pod zarzutem szpiegostwa. Pewnego dnia, podczas wizyty w Rydze, przyjął list od osoby, która przedstawiła się jako Żyd i poprosił go o dostarczenie go krewnym w Izraelu. Najwyraźniej była to pułapka, ponieważ później, jak to opisuje, "dwa hulki skoczyły mnie, podniosły z ziemi, nie biorąc pod uwagę, że mam immunitet dyplomatyczny". Kiedy został przesłuchany, pokazano mu list, który ukrył w kieszeni płaszcza, a kiedy go otworzyli, znaleźli zdjęcie pocisku.

"Yaakov Sharett wydalony z ZSRR" - donosiły ówczesne gazety. Radziecka agencja informacyjna Tass poinformowała, że Sharett został "złapany podczas szpiegowania, objeżdżania różnych części Związku Radzieckiego w celu nawiązania powiązań szpiegowskich i dystrybucji syjonistycznej antysowieckiej nielegalnej literatury.

Po powrocie z Izraela pracował przez jakiś czas w nowym rosyjskim dziale, który został otwarty w badaniach wywiadu wojskowego. Później wycofał się z pracy wywiadowczej. "Rosyjska Alija bardzo mnie rozczarowała", mówi dzisiaj. "Ludzie, których tak bardzo chciałem tu przyjechać, okazali się prawicowi i nacjonalistyczni – wynik lat życia na wpół zasymilowanego i konieczności ukrywania swojego pochodzenia. Teraz zwrócili się na najbardziej fanatyczną i skrajną stronę. Brałem udział w sprowadzaniu tutaj moich wrogów. Avigdor Lieberman jest osadnikiem. Politycznie jest moim wrogiem – dodaje.

Ale to nie przybycie tej czy innej osoby przeszkadza Sharettowi. Sprzeciwia się zachęcaniu ludzi do przeprowadzki do Izraela. "Izrael jest jedynym krajem, który pracuje nad zwiększeniem swojej populacji. Ktokolwiek słyszał o czymś takim. Że emisariusze przekonują ludzi, by przyjechali i zamieszkali w Izraelu? Nie ma tu wystarczającej liczby ludzi i korków?"

Kompromis nie znaczy kapitulację

Kolejną stacją w życiu Sharetta było dziennikarstwo. Pisał i redagował dla hebrajskiego dziennika Ma'ariv przez dwie dekady, między 1963 a 1983. Na początku 1970 roku pisał dla Ma'ariv z Teheranu, gdzie przeniósł się za żoną, choreografką i tancerką, która uczyła tam tańca. Na początku lat 1980. napisał także kolumnę zatytułowaną "Człowiek z Marsa" w tygodniku antyestablishmentowym Haolam Hazeh, gdzie wyraził swoje krytyczne spojrzenie na Izraelczyków, jakby pochodził z innej planety.

Sharett pisał, redagował i tłumaczył książki. W 1988 roku jego książka "The State of Israel of the Altneuland house has passed away" okładka przedstawia zawiadomienie o śmierci w języku hebrajskim. Sharett napisał tam, że jest to "rozpaczliwy krzyk chwili po ostatniej chwili i rozgrzewa "bezprecedensowy kryzys egzystencjalny poza możliwością przezwyciężenia go lub zapobieżenia".

Inne przetłumaczone przez siebie książki, "Cicha wiosna" i "Koniec natury" dotyczyły kryzysu innego rodzaju – kryzysu klimatycznego, na wiele lat przed pojawieniem się tej kwestii w izraelskiej agendzie.

Sharett obchodził w lipcu swoje 94. urodziny. "Jestem starym człowiekiem, świadomym swojego wieku i wiem, że moje lata są policzone. Nie boję się samej śmierci, ale boję się formy, jaką przybra śmierć przyjmie " - mówi na zakończenie i ujawnia, że podjął decyzję o odebraniu sobie życia "jeśli dojdę do punktu, w którym moje życie już się nie usprawiedliwia i że jestem chodzącym martwym człowiekiem, który nie ma sensu ani wkładu, ale jest tylko ciężarem dla innych i jego rodziny". Poinformował już rodzinę o swojej decyzji. Wniesie swoje ciało do nauki. "Nie potrzebuję grobu. Nie chodzę na groby mojej rodziny. Nie sądzę, aby pamięć człowieka, jego dusza, była związana z jego kośćmi lub miejscem, w którym jest pochowany. Nie chcę zabierać miejsca w małym kraju, takim jak nasz. Nie ma sensu. W każdym razie za jedno lub dwa pokolenia nagrobki zostaną zapomniane i porzucone. Ale zanim to wszystko się stanie, nadal chce mieć czas na napisanie swojej autobiografii, której niektóre nagłówki rozdziałów ujawnił w tym artykule. Wybrał już nazwę książki: "Przymusowy kolaborant".

haaretz

1 note · View note