#nee maar echt is dit oké?

[wilgentak]

is het normaal dat ik over een maand 28 ben en het nog steeds voelt alsof ik een deel van mezelf verberg voor de wereld en dat er niet een persoon is die alles van mij weet?

[dearrhappy]

Heyo,

taking a big girl risk leaving this here, geen idee wanneer(/of) je dit ziet, maar i feel like it’ll explain some of my reactions throughout the relationship towards you.

Ik zou het wel fijn vinden als je da buiten onze families kunt houden.

My parents know, maar they don’t “believe” it, Wa eigelijk alleen maar voor meer complicaties heeft gezorgd so I doubt any of my other family members know, en zou het fijn vinden als da zo blijft.

I totally get da dit iets is da je met mensen zou willen bespreken tho, maar if you could keep it outside of your family too, zodat zij daar niets over droppen, that’d be great:)

Anyway, ik weet ni zo goed hoe ik dit moet kaderen hahahha maar basically I’ve been continuing my search in the mental health department, and it lead me to a psychiatrist. Ik voelde gewoon een breekpunt, ik was echt al een maand of twee aant spiralen for seemingly no reason.

And then!!!!

Lo and behold

I got diagnosed!

Now, this sounds heavy, I’m tryna type this as lighthearted as possible, want I am doing great. Ik was heel heel blij, want zo veel dingen over zo veel verschillende situaties in mijn leven suddenly made sense. Ook gewoon, knowing for a fact that I “wasn’t just being dramatic”, was ff zo validating. De diagnose is borderline.

Ik wacht nog steeds op mijn volledig verslag (deze Mark zuckerberg looking ass mf zei “binnen de 7 werkdagen” dus ik dacht chill, and that’s when I realised da de paasvakantie op het punt stond te beginnen🤡) so I can’t really tell you much more right now.

However, in onze relatie, als ik Ff terugkijk naar hoe ik even the hint of rejection, replacement, competition, neglect,… opvatte, everything just clicked. Ook daarvoor tho, stukjes over mijn kwaadheid en mijn grudges naar bepaalde mensen, ook de manier waarop ik liefheb en why that somehow still always felt different from how people loved me.

Ik zie het ni als een soort van “ah oké kweet nu Wa het is so I get to be a bad person and be dramatic enzo”, ook ni als een “eindbestemming” (oh nee, well, guess ill never get better and won’t even try) ma meer als een soort van redirection. Ik was in die mf trenches over het vinden van een deftige therapeut😩 en er zijn zo veel soorten, maar nu kan ik Wa gerichter zoeken naar what is gonna work for me.

Dus anyway okeja, I don’t see it as a burden, I hope you don’t either, I hope it gives u some closure on why certain things happened (ik denk Ff aan timia, ive spiritually apologised to her) en I hope ur doing well

Doei:)

[jansiemons]

Survivor Night Edition in Sint-Martens-Latem - LED verlichting.

Ik keerde terug van de Gentse Feesten. 's Nachts! Ja, ik weet het, dat is zo zeldzaam voor iemand van mijn leeftijd dat ze bijna een documentaire over me hadden kunnen maken. Maar wat een feest, geloof me! Ik voelde me weer even dertig... Oké, misschien vijftig.

Maar mijn avontuur eindigde niet zodra ik de Gentse binnenstad verliet. Nee hoor, het echte spektakel begon pas toen ik naar huis reed door onze gemeente, waar het leek alsof ik midden in een aflevering van "Survivor: Night Edition" was beland. De weg was zo donker dat ik mezelf bijna verdacht van nachtblindheid en elke schaduw leek een potentieel gevaar. En laat mij eerlijk zijn, ik ben niet bepaald een atleet, en mijn ogen zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, dus de kans dat ik die 'uitdaging' zonder kleerscheuren zou overleven was kleiner dan mijn kans om weer naar een nachtfeest te gaan... of gewoon naar een feestje, eigenlijk.

Als een schim in de nacht reed ik dus door de straten van onze gemeente. En wanneer ik zeg "schim in de nacht," bedoel ik echt dat ik door de duisternis reed als een ninja zonder lantaarn. Geen enkele straatverlichting te bekennen. Het was zo donker dat zelfs Batman het zou opgeven en huilend naar huis zou gaan.

Ik herinner me nog goed hoe dit "duisternisfestival" in 2022 tijdens de Corona-periode van start ging. Het toenmalige bestuur, altijd in voor een dramatisch gebaar, vond het een goed idee om de straatverlichting tussen middernacht en 5 uur 's ochtends uit te schakelen om energiekosten te besparen. Dit zou een 'tijdelijke' maatregel zijn totdat alle straatlantaarns konden worden omgezet naar LED-verlichting. Die zogenaamde "verledding" werd grappig genoeg voorgesteld alsof we allemaal vampieren waren die geen licht nodig hebben, omdat we toch nachtdieren zouden zijn die samen met onze vleermuisvrienden in het donker kunnen zien. Het was misschien ook een geweldige manier om te verhinderen dat we te veel van onze kostbare straatstenen zouden zien, stel je voor dat we erachter zouden komen dat onze fietspaden eigenlijk wel mooi symmetrisch zijn! Maar serieus, neen, "verledding" verwijst simpelweg naar het upgraden van de openbare verlichting naar LED-lampen (lichtemitterende diodes).

Inmiddels werden veel van deze lantaarns verled, maar nu, twee jaar later na de verleddingsbeslissing, lijkt het alsof vele lichten in onze gemeente 's nachts nog steeds een winterslaap houden. Blijkbaar zijn enkel de vossen en marters dolblij met de romantische sfeer van maanlicht en sterren, maar wij, arme stervelingen, moeten maar zien hoe we zonder nachtzicht onze voordeur vinden. Het voelt alsof we figuranten zijn in een slechte horrorfilm, alleen dan zonder het spannende plot. Het enige wat ontbreekt is een dichte mist en een spookhuis op de hoek om het plaatje compleet te maken.

En ik snap het volledig, écht waar, energiekosten moeten absoluut worden getemd, alsof het woeste leeuwen zijn! Maar laten we even serieus zijn: het is bijna komisch hoeveel geld er nog steeds wordt verkwist aan de meest bizarre zaken. En ondertussen zou er geen stuiver over zijn om onze straten te verlichten met die schitterende energiesparende LED-lampjes? Maar ja, wie heeft er licht nodig als je ook spannende pikdonkere nachtwandelingen kunt maken, toch? Struikelend en stuntelend mijn weg naar huis vinden zonder mijn enkel te breken, dat zou pas echt een talent zijn. Zou LED-verlichting niet allang mijn avondlijke hindernisbaan moeten hebben verlicht?

En laten we het dan nog maar niet hebben over veiligheid. Hoe in vredesnaam verwacht het 'Buurtinformatienetwerk' dat ik ze bel als ik de dief niet eens kan zien? Misschien moeten ze een cursus "Hoe bel je hulp als je in het donker tegen een boom aanloopt" aanbieden. En verkeersveiligheid? Tja, misschien moet ik bij de aankoop van mijn volgende (elektrische) wagen ook maar meteen een nachtkijker aanschaffen. Of nog beter, een stel uilenogen. Die schijnen nogal goed te werken in het donker.

Dus daar was ik dan, 's nachts, twee jaar later na die briljante verleddingsbeslissing, rijdend door de straten van mijn gemeente. Natuurlijk, het was pikdonker, want waarom zou je straatverlichting aanzetten in een gemeente waar iedereen al praktisch nachtblind is? Ik tastte letterlijk blind door het donker, alsof ik deelnam aan een bizarre versie van 'Wie ben ik?' maar dan zonder hints. Ik moet zeggen, het maakt de autorit een stuk spannender. Wie had gedacht dat ik ooit een expert zou worden in het ontwijken van vuilnisbakken en fietsen op de weg? Misschien moet ik maar een boek schrijven: "Hoe te overleven in een gemeente zonder licht - de kunst van blindelings vertrouwen op je intuïtie en af en toe een gelukzalige vloek."

Snakken we niet allemaal naar een beetje licht op onze wegen 's nachts. We willen niet veel, alleen een klein beetje verlichting (één paal om de twee of drie?) om ons het gevoel te geven dat we niet in een of andere middeleeuwse tijd terecht zijn gekomen. Want eerlijk is eerlijk, een beetje verlichting kan een groot verschil maken in de verkeersveiligheid.

Ach ja, wie weet? Misschien heb ik het weer eens mis en overdrijf ik zoals altijd, want het is natuurlijk maar een kwestie van tijd voordat onze straten baden in het schitterende licht van sierlijke LED-lampen. Op dat moment zal ik eindelijk beseffen dat mijn pessimisme eigenlijk een verborgen talent is. Maar goed, als er dan toch een beetje licht is 's nachts in onze straten, kunnen we eindelijk zien welke marter de ongekroonde koning van de vuilnisbakken is en welke sluwe vos er met een verdwaalde kip vandoor gaat. Tot die glorieuze dag aanbreekt, wanneer mijn nachtelijke wandelingen meer betekenis krijgen dan alleen maar frisse lucht happen, of ik nog eens het "super" idee krijg om 's nachts naar een uitje te gaan, bewapen ik mezelf met een zaklamp. Of nog beter, ik train een team van vuurvliegjes om in formatie te vliegen en me als een glinsterende escorte veilig over de donkere paden naar mijn voordeur te loodsen. Want ja, waarom niet?

27/07/2024

[dwalendinhetniets]

Widm 2018 - aflevering 4

Het is weer ff geleden maar ik ga weer (een beetje) verder kijken!

Ik vind Simone echt super leuk, zo lief dat ze geel aandoet speciaal voor Bella

Als je mee wilt bij de ene groep moet je dat zeggen tijdens het verdelen Loes, niet pas als de groepjes al gemaakt zijn

hahahahahahahahaha de outfit van Jan, ik ga stuk (het spijt me, maar een stippeltjes blouse met lange mouwen en daaronder een korte broek met hetzelfde stippeltjes patroon en dan hoge sokken in sneakers ziet er gewoon erg bijzonder uit vind ik)

Ze zijn een hoek om gegaan en ik ben nu al in de war van hoeveel ze rechts of links moeten

Werd er nu door iemand opgehangen of viel de verbinding weg??

Oeh verkeerde sterren...

Ging niet best dit

Interessant, alle bondjes hebben een andere verdachte

Nu al een finale vrijstelling, wow

Bij die opdracht waarbij ze al die keuzes moeten maken, krijgen we van Jan, Ruben en Olcay niet de laatste keuze te zien maar van de rest wel... Hoezo is dat???

Huh, bedoeld Art dat de mol is langsgelopen bij iedereen?

Of Emilio speelt heel goed dat hij in shock is of hij is niet de mol

Hahaha Jan geeft een soort demonstratie met commentaar

Woooww wat vet om zo te ziplinen!!!

Go Ruben! Awh toch niet en hij is ook zo verdrietig :(

Maar Stine waarom ga jij dan niet als je het wel wilt en leuk vind??

Kunnen Loes en Simone dan niet allebei twee enveloppen meenemen 🤔

Omg schoot er iets los bij Simone?? Oké ze heeft het wel gered

Ah nee wat balen dat Emilio weg moet

[dagenvanonrust]

Einzelgängers deel 2: Een ander soort liefde: Hoofdstuk 2

Luna en ik zitten buiten aan een tafeltje, ik met een biertje, zij heeft net een Fanta in drie teugen leeggedronken en rookt nu een sigaret met een latte macchiato voor zich.

…’en je raadt nóóit wat ik van m’n vader voor m’n verjaardag heb gekregen!’

‘Is het een -’

‘Een chinchilla, klopt!' En oké, natuurlijk had ik veel liever een dwergbuidelrat gekregen, maar blijkt dus dat het hartstikke illegaal is om die te houden, maar daar kan hij natuurlijk niets aan doen.’ Luna inhaleert diep, blaast de rook langzaam en beheerst uit en vertelt verder. ‘Dus je mag gerust een hele kudde lama’s en zwartstaartprairiehonden in huis hebben rondlopen maar één klein dwergbuidelratje, ho maar, want dat is “een gevaar voor de biodiversiteit”, in hemelsnaam, waar hálen ze het?’

Ik knik instemmend en haal dan een rechthoekig doosje iets groter dan een pakje lucifers en verpakt in rood glanzend cadeaupapier met een strik errond uit mijn broekzak. ‘Dit is voor jou,’ zeg ik. Luna dooft haar sigaret in de asbak die in het midden van ons tafeltje staat. ‘Gelukkige verjaardag, Luna,’ zeg ik, en ik overhandig haar het doosje.

‘Voor mij? Ben, dat hoefde je toch echt niet te doen!’ Maar Luna trekt ongeduldig de strik los en scheurt het cadeaupapier er haastig van af. 

‘Ik las dat Schorpioenen wel houden van cadeautjes met een symbolische betekenis, dus dit leek me wel passend. Hij is hervulbaar.’

‘O, wat mooi,’ zegt Luna bijna fluisterend wanneer ze het doosje opent, en ze kijkt me met een brede glimlach aan. Ze haalt de metalen aansteker met een afbeelding van een sikkelvormige maan erin gegraveerd uit het doosje en drukt hem tegen haar borst. ‘Ook weer typisch iets voor Vissen natuurlijk om het perfecte cadeautje te vinden. Dankjewel Ben, hij  is prachtig,’ zegt Luna met haar hand op mijn arm, en aan de fonkeling in haar ogen zie ik dat ze het meent. 

‘Wensen jullie nog iets?’ Een jonge serveerster staat naast ons tafeltje en kijkt Luna en mij vriendelijk afwisselend aan. Ik haal mijn schouders op wanneer Luna vragend naar me kijkt, dan zegt ze: ‘Nee dankje, Ben gaat me zometeen tonen waar hij woont. Toch, Ben?’

Even kijk ik verbaasd maar knik dan bevestigend naar de serveerster, alsof dit plan al de hele tijd vaststond. We rekenen af en even later staan we recht en wandelen richting het park.

[laurapraat]

Opvoeden Anno 2024

Opvoeden is een soort wandeling door jurassic park. Alles is nieuw en eng en onzeker.

Toen ik in 2016 voor het eerst mama werd was ik onwijs onzeker. Bram heeft twee weken op de neonatologie gelegen dus ik had 3 dagen lang thuis voor een uurtje per dag kraamhulp voor echt alleen mijzelf. Want in het ziekenhuis werd al het nodige je al geleerd werd er gezegd. Nou niet dus ! Ja oké …. De luier verschonen, een badje geven en een bedje opmaken zoals het ziekenhuis het doet en wat dus thuis absoluut niet mag. en dat flesje klaar maken ? Dat werd voor je gedaan. Wanneer er wel of geen kruik bij moest werd ook niet uitgelegd en hoe warm je je kleintje moet kleden ? Nee ook dat werd niet uitgelegd. Toen Bram na twee weken mee naar huis mocht stond ik daar dus dan. Met een inimini mensje die mij nodig had en die ik in leven moest zien te houden. 0,0 ervaring had ik… ja ik heb in mijn tiener jaren opgepast… maar dat was maar voor een paar uur en alles werd voorgekauwd. Dit was een mini me en had alleen mij.

Uren lang las ik tijdschriften en boeken, struinde ik het internet af en vroeg ik mijn moeder geregeld om raad. Ik meldde mij aan op Facebook bij een aantal mama groepen en stelde daar geregeld mijn vragen. Ook schreef ik ons in voor een baby klasje en installeerde ik de oei ik groei app op mijn telefoon. Na een paar weken was ik een wandelende Wikipedia. Ik kon mijn mini me zowat uitlezen en ik wist precies wanneer welk sprongetje mij nachten lang wakker zou gaan houden. Samen met alle adviezen van het consultatie bureau en kinderarts kon ik naar een jaar toch wel zeggen dat ik echt alles wist. Ik werd langzaam een stuk zekerder over alles en relaxter.

Toen Ferry in 2022 geboren werd was het dan ook voor mij een enorme omschakeling dat alles wat ik in 2016 had geleerd ineens niet meer goed was. Nee er was naar veel dingen onderzoek gedaan en met de nieuwe richtlijnen was het allemaal vele malen beter en veiliger… dat sommige vernieuwde richtlijnen mij enorm lieten lachen deed er niet toe. Ik moest mij maar aanpassen. Godzijdank heb ik een man die het liever toch meer op de manieren doet zoals ik in 2016 heb geleerd. De twee kraamhulpen gaven geregeld commentaar. Ik trok mij niet teveel aan van al die nieuwe adviezen en deed veel dingen toch op de manier zoals ik dat bij Bram deed. Bram was toen tenslotte net 5 jaar dus ik kon toch enigszins zeggen dat ik het tot dan toe goed had gedaan. Samen met mijn man liep eigenlijk alles best relaxt. Als mijn man even met zijn handen in het inmiddels terugtrekkende haar zat dan wist ik vaak er wel raad mee. En zo kon ik mijn man toch nog wat dingen leren die hij nog niet kende.

Toen ik in de zomer van 2023 ontdekte dat ik weer in verwachting was wist ik het 100% zeker wij zouden dit gaan rocken. Ferry was net 1 en Bram inmiddels 6, dus dit zou appeltje eitje worden. Eind maart 2024 was daar onze Melody. En ach wat kon er nu in die 2 jaar tijd veranderd zijn ? Nou ik kan je vertellen dat een hoop richtlijnen weer veranderd zijn ! Want weer is er onderzoek naar gedaan met natuurlijk alweer een andere betere uitkomst. Deze keer kregen wij een vreselijke kraamhulp die vooral mij erg onzeker probeerde te praten. Richtlijnen waren richtlijnen en ja ook zij had drie kinderen waarbij het allemaal anders ging toen der tijd maar nee nu anno 2024 weten de experts het echt beter dan toen. Wat was ik blij dat ze na 5 dagen vertrok. Eindelijk konden wij het op onze eigen manier doen.

Tegenwoordig is er naast de Facebook groepen ook TikTok. Waar je tegenwoordig de mommy content creator’s kunt vinden…… de Gen z generatie…… handige uitleg filmpjes over het moederschap, mommy life hacks en adviezen. Adviezen waar mijn nek haren geregeld van overeind gaan staan. Vaak delen ze adviezen die ze op aanraden van een zogenaamde expert hebben gekregen. Zonder enige onderbouwing onderzoek of bewijs dat het daadwerkelijk beter is of werkt. Soms geven ze zelfs adviezen die levensgevaarlijk zijn. En volgens onderzoek is dit waar de nieuwe ouder van tegenwoordig dus zijn of haar informatie vandaan haalt.

In 2016 bestond TikTok nog geen eens. En werd bij een advies vaak ook het onderzoek daarnaar gedeeld. Ik filter tegenwoordig de ouders die TikTok als informatie bron gebruiken er dan ook zo tussenuit. Ze durven niks en alles moet insta perfect zijn. Als millennium mama kan ik maar één ding zeggen. Neem niet alles klakkeloos aan van wat er in die perfecte filmpjes verteld wordt. Zoek op internet naar verschillende bronnen die kunnen onderbouwen of dat het inderdaad zo is en of het veilig is. En denk zelf ook na. Dat filmpje over hoe dat je een flesje op vakantie klaar maakt heb je echt niet nodig. Dat is gewoon een kwestie van logisch na denken en doen. Je mag fouten maken, dat overleven ze echt wel. En stop met dat alles maar perfect willen hebben. Echt geloof mij je wordt er een relaxte ouder door.

[onlinearchief]

dicteer programma

Tijdens een groepsles hadden we het met elkaar over dat schrijven soms gewoon lastig gaat. Toen zei iemand dat het gebruiken van een dicteer programma misschien een oplossing zou kunnen zijn.  Nou had ik dat al een keer eerder gebruikt en vond ik het niet heel fijn. De programma's verstaan je soms gewoon niet, schrijven andere woorden op, veranderen hele zinnen. Dus ik had zoiets van nee dat is niet voor mij. Toch bleef ik denken over het programma en rare teksten waar het mee naar voren komt. Als het al raar wordt wanneer alleen ik praat hoe raar wordt het als het een gesprek zou moeten volgen. Het programma gaat niet weten wie wat zegt. Dus ik vroeg een vriendin van me of ze me zou willen helpen. Het idee was dat ik haar zou vertellen waar ik over aan het schrijven ben en dat zij vragen stelt. Dus het programma schrijft in real time op wat er wordt gezegt. Het programma veranderd wat wij zeggen op hetzelfde moment. Waardoor het niet meer het echte gesprek weergeeft. Het gesprek zelf namen we niet op, dus alleen de tekst is het bewijs dat het is gebeurt.

Uiteindelijk hebben we met zn 3en er gezeten te praten voor ongeveer 30-40 minuten en er is 1a4 tekst uit gekomen. Na tijd hadden we het erover dat het misschien een idee is om dit nog een paar keer te doen om te kijken wat er gebeurt. het eerste gesprek. Ja nou dat lijkt me grappig dicteerapparaat te laten schrijven terwijl ik haar uitleg wat het doet omdat niet alle woorden opschrijft oké dan vragen stellen dus we moeten gewoon vragen stellen over tijd en deze tekst schrijf je dus op terwijl je het zegt in de echte tijd maar klopt maar ook als je tijd maar dan nee klopt niet opgeschreven klopt helemaal vervangen ja hallo ja ik snap alleen niet waarom die het niet maar gaat over tijd tijd echt niks en nu is het wel op maar vier keer tijd geregistreerd ja ik ga paardrijden ik ook dingen omdat hij op zoek is naar een ding maar mijn vrouw wat kunt u mij vertellen over archieven en hoe je tijd gebruikt in je in je werk archiefdoos met meerdere collecties erin ja oké ja maar je hebt ook echt iets met dozen dank je dank je dank je wel ja ik werk met een doos of de iets zeg maar collecties collecties of verhalen binnenkort nog wel eens op zoon brocante allemaal van die kaartjes postkaarten gekocht juist ja ja ja ja oké duidelijk wat hebben wij de foto’s maar dat is dus niet wat foto’s van jou aalden met Met Het grappig is ook doet is als je dus echt vervangen vervangen voor mij of ik zijn namelijk met En toen heeft hij met met hoofdletter geschreven oh spannend City City maar waar gaan die korte tekstjes dan over een korte teksten over zijn hoofd hij gaat gewoon over acht even toch vorig jaar toen had je ook al leidingen schoon jouw mening over dingen verzameld en films en dan ben ik gewoon opschrijvenDus ik wil dat mijn teksten die ik schrijf over tijd en dat zo dingen en dan wil een kleine correcties maken ja wat is foto’s zijn van Drenthe maar ja zwart-witfoto’s boog met allemaal maar wel van moderne dus ik wil uit nee geeft ook geen moderne Fail beters snap ik maar je tyfus heeft nog wel steeds die koppeling met je nee oké maar het gebeurt ook wel zelf ook al automatisch adres wel iets echt gewoon een opeen bijna maar het gaat ook wel want je tyfus heb je nodig voor je eindexamen zo om over je werk te praten ja ja ja maar ik moet eigenlijk dat dat werkt ook soms averechts waar over want hij gaat ook deze dingen die lieten en dan weer neerzetten of zo is echt heel raar ja maar ook wel los van elkaar schrijven en dan uiteindelijk rond gaan dus het is ook wel een arts e-boek een cola Roger Roger hallo luisteren maar jouw Rens hij pakt het niet dat is een heel probleem dicteren doen ja nee wat dit ding is echt raar aan het doen Thijs hij hoe het gaat helemaal weg en dan gaat het weer helemaal terug en dan ja ja ja ja oké ja hoe verder gaan met een iPad zo ja klopt klopt maar wij zijn nu ook op 50% van wat wij hebben gezegd vergeten dus elk ander boek maar gewoon niks is nieuw boek maar gewoon niks is nieuw is dus van ja dat ja ja nou Drenthe vanaf mee qua huizenprijzen denk ik van huis te komen of 1 1/2 miljoen ja klopt zijn ook wel heel groot ik ben over de foto’s ik heb allemaal foto’s gemaakt van bomen in het donker met een flesje kan doen in Groningen wat ik belangrijk vindMijn eindwerk is een archief van het deels ook vast staat in de tijd oké want wat ga je wat ga je maken voor je eindexamen zien we maken klein klein maar foto’s uit maar ik denk misschien wel gewoon ja gewoon ja gewoon afgescheurd en was helemaal niet dus dan toch wel iets groters ook daarbij of ja dus dat het niet alleen een boekjeJa klopt met Anne en ook wel met een wat kleinere werk is als die van Nienke gemaakt en de boekjes van Isa zou het ook niet echt nee echt andere stijl ja dat was heel netjes gedaan super dat is heel erg nodig hadAls ik het op de dag van de week ja kun je alvast de experimenteer eens met een foto ja want ik had omdat ik een serie van blauwe foto’s aan het maken was ik nooit afgemaakt heb volgende week komt wel goed maar sowieso het is gewoon tram terug terug naar de tram en toen terug en toen krant in de krant staat nu gewoon tram terug terug naar de tram en toen terug en toen krant in de krant staat nu gewoon tram terug terug naar de tram en toen gisteren lag er om half jaar zijn foto’s die ik heb gemaakt in begin te reizen dan ben ik met Martina naar Delfzijl geweest was ingescand iets wat ik dus in mijn doos verstoppen ha ha ha ha ha ha die foto’s gemaakt in 1922 dicht ja ja precies 26 jaar 20 jaar geleden maar kun je dit zijn de foto’s bereikbaar ik vind het wel een goed plan ik ben wel heel benieuwd naar als het samen gesteld is maar een soort impact creëren want ik vind jouw wekker echt ziek ja klopt maar ja nee nee jaMasker of zo die dan over die ja precies maar het is wel Sick om te doen maar ga je binnenkort ook echt wel cool ja experimenteren met McDonald’s McDonald’s maar anders boem klopt wacht ik ben vanuit de musea en dat ze dingen dit is dus ook deels gewoon een grote grap over wat ik de laatste tijd gemaakt heb het is een grappig onderweg ja het is ook 8:30 uur ja dus op zich beter schrijven wat dozen maken zelf ook inhouden gesprek tussen de sessies hebbenOké zal ik met jullie het is klaar

[eveniks]

De kater komt later #17

augustus "22

Wat een nacht. Het was veel te heet en ik heb de hele nacht liggen denken. Dit trek ik niet.

Ben je wakker? stuur ik naar Steef. -Hee goedemorgen antwoord steef heyy, goedemorgen. Wil je mij laten weten als je ergens 5 minuten hebt? Ik wil je nog iets kwijt. Let me know. 💋 -k lig nog op bed -Ik heb die 5 min nu -Vertel het me nu maar want je laat me schrikken met zulke berichten -💋

Ik bel Stefano op.

Waar ik een hele nacht over heb liggen woelen hebben we in nog geen 5 minuten uitgesproken. Dat is fijn want ik baal er enorm van dat we goede seks hebben gehad en ik er niet eens van kan nagenieten omdat het in mijn hoofd helemaal mis gaat. Het is een fijn gesprek en ik kan uren met hem doorpraten. Maar helaas word ik gestoord en staat er iemand voor de deur. Het enige waar ik echt last van heb is dat Steef heeft laten vallen dat hij tegen zijn huisgenoot heeft gezegd dat hij verwacht mij niet meer te zien. En dat kruipt onder mijn huid.

Die dag plagen we elkaar nog wat en besef ik me dat het goed zit. Ook de dagen erna plagen we elkaar met seksuele berichtjes. Hoewel ik uitgebreid ben in mijn tekst vertel ik nog net niet gedetaileerd wat ik met hem wil doen anders dan termen als 'aanpakken'. Maar Steef kennende snap hij precies wat ik bedoel. Wanneer ik later die week status bericht op WhatsApp plaats reageert Steef met het volgende: Steef: Zie je wel dat je bonje met je vriendje had - Ik zal nooit tegen jou liegen. Dus nee echt niet. Maar we all have our demons Ik wil het niet eens weten - Wat er gebeurde, ik ben soms gewoon een beetje een muts. zo donker is het niet 🤣 Dan moet je me aanpakken ofzo Geef die ander eerst de kans Dat is fair No hard feelings - Er is geen ander. Ik snap serieus niet dat je dat denkt. Kijk mij. Ik ben niet onzeker maar ik ken mijn concurrentie op deze markt. Ik vind daar helemaal niks van he Maar zorg ervoor dat dat goed zit - Ik meen het Steef. Vind het niet leuk als je dat echt denkt terwijl het niet zo is. Zijn wij nog oké? Wil je me nog zien? Ja hoor Ben ik dan zo'n viespeuk als ik het nog met een vrouw gedaan heb? - Een t-girl? Nee -Ik wil het niet weten trouwens. Oke Waar deze jongen het vandaan haalt dat ik een vriendje heb is mij een raadsel. Daarnaast dat hij met een vrouw neukt moet hij lekker zelf weten. Ik heb mezelf voorgenomen dat ik daar 1, niks van kan zeggen maar ook 2, niets tegen kan doen. Wat ik alleen echt niet kan verwerken is als het een T-girl is. Ik weet niet of ik die term al eerder heb gebruikt, maar een T-girl of ook wel crossdresser genoemd is dus iemand van het in mijn geval mannelijke geslacht die tijdelijk kleed als een vrouw. Het is iets anders als travestie maar heeft wel veel raakvlakken. Gelijk opvolgend aan dit gesprek geilen we er weer op los. Door alles wat er in die paar dagen is gebeurt ben ik wat onzeker geworden. Ik wil hoe dan ook niet dat hij afhaakt en dat zeg ik hem ook.

Steef reageert: Ik haak niet af Ik ben blij dat ik je heb ontmoet Zoals ik toen al zei, ik heb je minimaal een jaar zitten checken Voordat ik de stap nam Om je te contacten op die gekke badoo

Een betere reactie had ik niet kunnen krijgen.

[dwalendinhetniets]

Widm 2018 - aflevering 1

Ik kijk dit seizoen via Youtube omdat het op een of andere manier niet op npostart staat?

Heb ik iets verkeerds aangeklikt, het beeld switch naar buitenlandse programma's waar ik niks van kan verstaan

En nu zie ik een hele lege hotelgang... Wat is er aan de hand??

Omg Ron Boszhard! Echt een jeugdicoon

Ik ken echt maximaal de helft van alle deelnemers lol

Cool een videoboodschap

Oké dus ze moeten nu binnen twee uur een kluis en Art vinden en misschien ook geld en jokers?

Ooh dus op die plek vinden ze de aanwijzingen

Ron en Loes die meteen al voorbij de aanwijzingen lopen >>

Aaah ze zijn in Oezbekistan

Jean-Marc (wat een naam trouwens) die niet weet hoe een telefoon werkt? Jan's gezicht ook hahaha

Kiev? Ze zijn toch in Oezbekistan?? OH het is zelfs Kazchstan 🫢

Wacht wat??? Ze zitten allemaal in een ander land??? 😲

Dus ze zijn verspreid over: Oekraïne, Kazchstan, Azerbeidzjan, Rusland en Armenië

WHAT THE FUCK IS DIT????

Nu snap ik ook dat Art begon met een videoboodschap ipv iedereen samen laten komen en de opdracht uitleggen

Ik ben letterlijk de aflevering af en toe aan het pauzeren omdat ik gewoon zo verbaasd ben over deze onthulling

Jean-Marc is van Fokke & Sukke?? Wild

Ik denk door culturele osmose al te weten dat Jan de mol is, maar dat dacht een paar seizoenen geleden ook van Ellie en toen bleek Klaas de mol te zijn dus ik kijk gewoon met een open blik

Ruben is wel heel fanatiek, Olcay heeft tot nu toe niet heel veel gedaan (behalve het vinden van de aanwijzingen, die had ze echt meteen)

Geen wonder dat ik Stine niet ken, ze is een filosoof

In wat voor een taxi zijn Jan en Jean-Marc beland pfpfsklf

Nee Emilio en Stine loop niet voorbij de envelop

Jaa Simone heeft de aanwijzing gevonden!

:( Twee teams te laat

Hoe moet je de test maken als je de anderen niet eens gezien hebt?

Jan vertrouwd dus niemand lol

Sowieso iedereen gaat door want ik denk niet dat ze iemand laten afvallen voordat de groep überhaupt bij elkaar is

Nee. Ron heeft een rood scherm? Nu al?? 😭

Wow wat vet zo die uitgelichte kerk/kathedraal(?)

Beginnen met een pot van -3000 oeioeioei

Wat een start van een seizoen was dit zeg, amai!

[manonfontaine]

De waarzegger

Waarzegger: “Goeieavond jonge dame.”

Billy: “Goeieavond mevrouw, bedankt dat u me ontvangt.”

Waarzegger: “Oh maar geen probleem! Ik hou ervan om nieuwe klanten te verwelkomen.””

Waarzegger: “Dus, vertel me wat kan ik voor u doen?”

Billy: “Nou, mijn leven is altijd nogal chaotisch geweest, of het nu in mijn jeugd was, in mijn professionele leven of in mijn persoonlijke en emotionele leven. Op dit moment wil ik heel graag iemand ontmoeten, dus ik vroeg me af of u misschien wat kleine dingen voor me kunt voorspellen? Mijn collega Paula heeft u aangeraden. Ze zei dat u een mirakel werker was en dat alles wat u voorspelde uitkwam, dus ik hoop dat het voor mij ook zo zal zijn. “

Waarzegger: “Oh, ik dank u voor al deze mooie complimenten ook al doe ik alleen maar mijn werk. Dus geen zorgen, ik zal u vandaag helpen.”

Billy: “Is het waar? Heel erg bedankt.”

Waarzegger: “Geen zorgen. Nou, voordat ik begin wil ik dat u weet en ik vertel het aan al mijn klanten dat ik geen exacte momenten kan voorspellen in detail ik zie dingen maar het is vrij globaal. Dus verwacht niet alles te weten maar wel zoveel mogelijk en ook als wat ik voorspelde had niet uitkomt spijt me dat. Ik heb niet altijd gelijk, ik vertel alleen wat ik zie in de kristallen bol en als een gebeurtenis niet snel gebeurt, kan het in een latere periode wel plaatsvinden. “”

Billy: “Oké, geen zorgen.”

Waarzegger: “Goed. Ten eerste zou ik graag u naam willen weten en hoe oud u bent.”

Billy: “Ja zeker. Ik noem Billy en ik ben 30 jaar oud.”

Waarzegger: “Oké Billy. Dus allereerst zie ik een man. Ouder, volwassen, rijk, groot, hardwerkend, zeer hardwerkend, bruin haar. Hij gaat een belangrijke rol spelen in je leven. Ik zou zeggen voor de rest van je leven zelfs. Oh, en ik zie dat je hem kent, ik weet niet hoe, maar ja, je komt hem vaak tegen.”

Billy: “Wow, het klinkt alsof u de perfecte man beschrijft. Zou dat Noud zijn misschien? Hij is een collega waar ik goed mee kan omgaan en soms heb ik het gevoel dat hij me probeert te versieren.”

Waarzegger: “Nee, ik zie geen 'N' in zijn voornaam. Ik denk dat de eerste letter van zijn naam een ‘M’ of een ‘A’ is.”

Billy: “Een ‘M’ of een ‘A’? Ik kan niet meteen iemand bedenken. Kunt u alstublieft doorgaan?”

Waarzegger: “Natuurlijk. Dan zie ik een dame die u het leven moeilijk zal maken, u kent haar nog niet maar ze zal u erg woedend maken en u zal heel jaloers op haarzijn. Ze lijkt op eerste instantie perfect maar ze heeft heel veel geheimen die ze zeker niet wil delen. “

Billy: “Geweldig, nog meer drama alsof ik nog niet genoeg heb gehad in mijn leven en dat allemaal door een vrouw die ik niet eens ken. Weet u zeker dat het niet een van mijn collega's is? Zodat ik er makkelijker van afkom.”

Waarzegger: “Ja, u kent haar niet, dat garandeer ik u. Maar maakt u zich geen zorgen, ik zie dat u er doorheen zal komen.”

Billy: “Nou, dat is het al. Iets anders?”

Waarzegger: “Ja, ik zie een vaderfiguur. Een zekere spanning ook. Ik zie een ziekenhuis, een huis, een andere vrouw die niet u moeder is. Ik zie flessen alcohol, illegale substanties. Wat een onheilige omgeving.”

Billy: “Ok, ik begrijp dat u mijn vader aan het beschrijven bent maar u bent niet echt duidelijk met u ziekenhuis, u huis, een andere vrouw die niet mijn moeder is. Wat betekent dit allemaal?”

Waarzegger: “Het spijt me, maar ik zei in het begin dat ik niet in detail kon treden. Dit zijn de enige dingen die ik zie.”

Billy: “Ik heb het gevoel dat ik mijn tijd met u heb verspild. Kunt u me alstublieft nog één ding vertellen?”

Waarzegger: “Dus als laatste zie ik 3 kinderen. Een die u van slag brengt met zijn verhaal, een die u snel leert kennen en niet meer zonder wilt en een die uw leven voorgoed zal veranderen.”

Billy: “Nog beter! Nu beschrijf u me hier als een babysitter. Yey!”

Waarzegger: “Het spijt me, maar dit is wat ik zie. Het is de kristallen bol die beslist, niet ik.”

Billy: “Ja, ja, zeker. Hoe dan ook, ik ga weg, ik heb genoeg tijd met u doorgebracht. Hoeveel moet ik u betalen voor al deze onzin?”

[panda-of-the-trash]

Het regent

It was raining again, as it had been for days now. The news was warning about possible floods in some regions, but that didn’t bother the woman. 

She didn’t live in that region anyways so what did she have to worry about?

Instead she focused on the head in her lap, the person it belonged to giving a small sigh as the woman played with their hair. The person barely looked like an adult, even though they were.

“Waar denk je aan kleintje? Die zucht vind ik maar niks.” She kept playing with their hair, occasionally rubbing their head.

“Ik ben zo moe. Van alles. Ik wil dit niet meer doen.” the person looked up at her, looking miserable.

“Kleintje..hoeveel keer hebben we het hier al over gehad? Jij kan dit, het zal ooit wel eens goed komen, dat beloof ik je.”

“Maar wat als dat niet zo is? Anna ik ben zo moe… Ik heb echt gewoon geen zin meer om te leven, ik loop alleen maar in de weg-”

The woman sighed and looked down at them. “Waarom denk je dat? Hebben ze iets tegen je gezegd?”

“Nee, maar het is algemene kennis dat alles beter zou zijn als ik hier niets was!”

The woman gave a frown. “Lieverd-”

“Nee! Het is nu eenmaal zo! Mama zou het financieel gemakkelijker hebben! En mijn broer zou meer ruimte hebben! En je weet dat de andere kant niets om me geeft. Ik doe alleen maar mensen pijn!”

Big tears began to run down their face.

“Altijd als ik mijn mond open doe, kwets ik mensen! Alles wat ik zeg of doe is verkeerd! Ik wil mensen geen pijn doen en de oplossing is dood gaan!”

The person was now full on sobbing, wiping at their eyes as their chest heaved.

The woman sighed and gently hugged them, the person taking it as an opportunity to cry their heart out in the woman’s shoulder.

“Haal diep adem, ik ben er voor je.”

They slowly calmed down, face still hiding in the woman’s shoulder.

The woman gently cupped their cheeks once they pulled back, slightly forcing them to look at her.

“Mijn lieve schat. Zoveel mensen zien je graag, zoveel mensen houden van jou. Het is oké dat je dingen nu en dan eens slecht uitlegt, je bent nu eenmaal zo geboren. Daar kan jij niets aan doen.”

The person sniffled “Het doet zoveel pijn, ik wil ze gewoon gelukkig maken maar ik verpest het altijd. Waarom kan ik ze nooit vertellen hoe graag ik ze zie? Is er dan zoveel mis met mij?”

The woman gently nuzzled their noses together.

“Shhhhh, er is niets mis met jou, je bent gewoon een beetje prikkelbaar en gevoelig. Daar is niets mis mee. Het is nu ook niet dat zij altijd even lief zijn geweest tegen jou.”

The person shrugged. “Ze hebben wel gelijk. Ik zou wat ik maak ook niet leuk vinden. En het is moeilijk om blij te worden als je mij ziet, wees eerlijk.”

“Oh mijn lieve schat…kon je maar zien wat ik zie, kon je maar zijn wat een geweldig persoon jij bent. Zij kunnen gewoon niet zien wie jij echt bent.”

The person sighed. “Ik wou dat jij echt was, dan had ik tenminste niet zoveel problemen.”

The woman gave a soft smile, rubbing their cheek. “Ik weet het kleintje, maar ik zal altijd bij je zijn, weet je waar?”

The person cracked a small smile. “Ja ja, ik weet het.” They placed a hand over their heart.

The woman smiled and kissed their forehead as the person closed their eyes.

When they opened them again, the woman was gone, as usual. They sighed and got up from their bed, getting ready for another day.

[thomasopreis]

Deel 5: Egypte

Mijn laatste paar dagen in Ayia Napa waren echt nog heel goed. Ik verbleef in het Nissus House hostel, het beste hostel waar ik in Cyprus ben geweest. Relaxte mensen, goeie bedden en andere voorzieningen, goeie wifi. Dichtbij het strand. Echt top. De eerste dag ben ik met wat mensen van het hostel naar het strand geweest, beetje zwemmen en hangen. De volgende dag besluiten we om naar de Sea Caves te gaan. We nemen de bus voor 1,50 en het is ongeveer een half uurtje rijden. Het ziet er indrukwekkend uit.

Mensen springen ook vanaf de kant in het water. Dat moet ik dan ook wel even proberen natuurlijk. Volgens onze vriend van het hostel is het ongeveer 10 meter. Niet teveel nadenken en gewoon doen. Het was echt top! Daarna zwem je verder naar de kant en zie je allemaal visjes en koraal.

Er komt tegen het einde van de dag ook nog een bootje kijken. Ik snap wel dat je hier wilt rondvaren. Heerlijk.

De laatste dagen in Cyprus waren heerlijk om te ontspannen, maar nu is het tijd om verder te trekken. Ik zat eerst te denken om naar Turkije te gaan, maar daar wordt het alweer kouder en ik wil de zon volgen. Egypte ziet er goed uit. Ik boek een vlucht en de eerste 3 dagen in een hotel in Giza, met uitzicht op de piramides. Ik kom 's avonds aan dus ik besluit ook maar te betalen om iemand van het hotel me te laten ophalen van de luchthaven in Caïro. Dit blijkt achteraf een goeie beslissing.

Nadat ik geland ben in Caïro moet ik een hoop controlepunten afwerken. Vaccinatiebewijs, paspoort, visum kopen. Nadat ik denk dat ik alle controlepunten heb afgewerkt neemt een man me apart. Hij bekijkt mijn paspoort en dan fluistert hij: Netherlands.... you bring anything from home ey? some weed maybe? drugs? Ik zeg nee natuurlijk niet. Hij zegt oké welkom to Egypt. Vaag gedoe allemaal.

Als ik het vliegveld in Caïro uitloop ben ik blij dat ik de taxi van het hotel geregeld heb. Het is een totale chaos. Overal schreeuwen mensen Taxi! Taxi! Taxi! en iedereen loopt door elkaar heen. Gelukkig zie ik de taxi van mijn hotel. Hij houdt een telefoon omhoog met daarop mijn Whatsapp profiel foto hahaha. Tijdens de rit naar het hotel besef ik pas echt hoe chaotisch Caïro is. Iedereen rijdt door elkaar heen en toetert de hele tijd. Er zijn geen stoplichten of rijbanen. Alles is toegestaan, zolang je elkaar maar niet raakt. Ik besef me nu dat ik echt in een andere wereld ben beland. Eenmaal aangekomen bij het hotel ben ik doodmoe. Het lukt nog om naar boven te lopen naar het dakterras en een foto te maken van de piramides bij nacht. Dan snel naar bed.

De volgende dag kan ik de piramides mooi zien vanaf het dakterras.

Aan het ontbijt ontmoet ik twee Poolse dames, moeder en dochter. Zij zijn ook van plan de piramides te bezoeken vandaag dus we lopen er samen heen. Maar 5 minuten lopen vanaf het hotel, helemaal prima.

Zodra we binnen zijn worden we gebombardeerd door Egyptenaren die ons van alles aan willen bieden. Heyyyy! Where you from? You want horse ride? Camel ride? Carriage ride? Good price for you my friend, Egyptian price. No? Maybe later?

Het is om gek van te worden, maar we negeren het maar gewoon. De piramides zelf zijn wel echt indrukwekkend. Ik kan me niet voorstellen hoe ze dit destijds hebben gebouwd. De piramide van Cheops (de grootste) bijvoorbeeld wordt geschat op 4500 jaar oud. Ongelofelijk.

We gaan ook nog naar binnen in de middelste piramide. Het is een krap gangetje en binnen zijn er een aantal kamertjes. Ik zie geen hiërogliefen, maar er ligt wel een grafkist. Die is leeg. Alle piramides zijn leeg trouwens, de mummies liggen in het museum. Dat is onze volgende stop van de dag.

Het Egyptian Museum in Caïro ziet er van buitenaf indrukwekkend uit. Binnen vinden wij een aantal hele mooie sarcofagen en ook een hoop mummies. Het ziet er griezelig uit. Zeker als je bedenkt dat we naar dooien zitten te kijken.

Deze kleine vaasjes worden samen met de mummie in de tombe begraven en bevatten zijn/haar organen.

Na de hele dag wandelen rond de piramides en in het museum zijn we moe en gaan we terug naar het hotel. We zijn te laat om de lichtshow bij de piramides mee te maken, wellicht morgen.

De volgende dag vertrekken we naar Caïro om de grote bazaar te bezoeken en wellicht een aantal moskeeën. Het is super druk op de bazaar en we worden continu aangesproken. My friend, come inside. Just look, just look. Het wordt ons al snel teveel dus vertrekken we naar de moskee om uit te rusten. We komen aan bij de Al-Azzar moskee en na eventjes wachten mogen we naar binnen om te kijken. Schoenen uit natuurlijk. We krijgen zelfs een gratis tour van de gids van de moskee. Een gratis tour in Egypte, hierna maak ik dit ook niet meer mee. De gids is super aardig, spreekt goed Engels en weet een hoop. Het is een prachtige moskee en we mogen ook foto's nemen. Ik vraag hem nog wat hij doet als hij wil bidden, maar hij de richting van Mekka niet weet. Hij zegt dat hij dan gewoon een kompas gebruikt. Logisch.

's Avonds zijn we dit keer wel op tijd terug voor de lichtshow op de piramiden. Het is wel aardig om te zien van ons dakterras. Waarschijnlijk mooier van dichtbij, maar dan moet je weer een hoop betalen en we zijn toch al moe dus we houden het maar voor gezien.

Voordat ik vertrek uit Giza heb ik nog een Egyptische simkaart nodig. Dat is wel zo handig. Iemand van het hotel gaat met me mee naar een Vodafone winkel en we kopen een simkaart. Of eerder gezegd, zij kopen een simkaart en ik geef ze geld. Ik doe dit liever zelf, maar ze dringen erop aan dat je een Egyptische ID nodig hebt om dit contract af te sluiten en ik dit dus niet zelf kan doen. Hmmm, oké. Uiteindelijk komt het neer op 170 EGP voor de data en 270 EGP voor het kaartje zelf. Duurder dan ik had verwacht, maar ik heb die kaart nodig dus ik betaal. Ik heb eindelijk internet en neem een Uber naar het treinstation.

Tip! Als je de trein naar Luxor wilt nemen, neem hem vanaf het Ramses station in Caïro. Niet vanaf het station in Giza. In Giza heb je de zogenaamde tourist police die ervoor zorgen dat je geen enkel ander ticket kan kopen dan een sleeper ticket, wat betekent dat je een bed hebt in de trein. Deze tickets kosten alleen wel 80 dollar. Maar deze tourist police laten je er niet door als je een ander ticket hebt. In het Caïro station koop ik een ticket naar Luxor voor 245 EGP. Een stuk goedkoper. Het is eerste klas met airco en weliswaar geen bed maar de stoel is redelijk comfortabel. De nachttrein naar Luxor duurt officieel 10 uur, maar doe er maar gerust 2 uur aan vertraging bij. 

De volgende ochtend kom ik aan in Luxor. Gelukkig is het hostel dichtbij het treinstation. Ik schud wat lastige taxichauffeurs van me af en kom aan bij het hostel. Ik krijg gelijk een gratis ontbijt, top! Eerst maar ff een dutje doen en later even kijken wie er allemaal zijn en wat er hier te doen valt. Als ik wakker wordt ontmoet ik 2 andere gasten in mijn kamer, Marcio uit Angola (Luanda) en Zac uit Engeland (Birmingham). We babbelen wat en gaan naar het dakterras. Daar zijn er nog meer luitjes. We raken aan de praat met een Amerikaanse gast die ook net uit Caïro komt. Hij is een skydiver en heeft de afgelopen 5 dagen elke dag geskydived boven de piramides in Giza. Met een groep hebben ze het Egyptische leger afgekocht zodat ze hun helikopters en vliegtuigen konden gebruiken. Hij laat de filmpjes zien en het ziet er echt indrukwekkend uit. Ik wil zeker ooit nog een keer skydiven. Het blijkt een hele interessante gast, hij werkt voor NASA in Houston en vertelt ons een hoop over hun ruimteprogramma en plannen voor de toekomst.

De volgende dag vertrekt er een busje van het hotel naar de Valley of Kings (Westbank). We zijn de hele dag op pad met onze gids Aladdin en bezoeken een hoop tempels. Aladdin heeft moeite met het bekijken van onze ID's want een van zijn ogen werkt niet. Dit vanwege diabetes. Diabetes is een groot probleem in Egypte, een hoop mensen nemen teveel suiker in, bergen suiker in hun thee, softdrinks en zoete desserts. Een operatie of medicijnen zijn vaak erg duur.

Als eerste bezoeken we de tempel van Ramses III. De mummificatie tempel welteverstaan, niet de tombe. Deze hele tempel is dus alleen gebouwd om Ramses III te balsemen. Daarna ging ie lekker naar z'n tombe in de Valley of the Kings waar hij kan rusten. Nogal veel gedoe voor hoe kort hij hier eigenlijk is geweest. Maarja, het ziet er wel mooi uit. Het speciale aan deze tempel is blijkbaar hoe diep de hiërogliefen zijn. Deze moesten de tand des tijds doorstaan en dat hebben ze ook gedaan.

Vervolgens gaan we naar de tempel van Hatsjepsoet. De gids zegt dat als je dit te moeilijk vindt om uit te spreken dat je moet denken aan 'hot chicken soup'. Oké, duidelijk.

Het is een ander soort tempel, de bouwstijl is anders en hij heeft 3 verdiepingen. Ook is hij in de berg gebouwd. Achter deze tempel ligt de Valley of the Kings waar we nu heen gaan.

Onderweg naar de Valley rijden we langs een klein dorpje. Aladdin geeft aan dat de overheid de mensen uit dit dorpje weg wil krijgen omdat het zo dicht bij de Valley ligt en er wel eens waardevolle dingen onder hun huizen kunnen liggen. De mensen willen echter niet weg. In plaats van dat de overheid ze andere huizen aanbiedt hebben ze besloten de watertoevoer af te snijden. Deze mensen moeten nu dus elke dag uren lopen om vers water te halen. Leuke overheid.

Je moet hier trouwens niks negatiefs over de overheid zeggen en al helemaal niet over de koning. Aladdin vertelt dat als je dat toch doet je zal belanden in de Valley of the Tourists ("with airconditioned tombs").

In de Valley of the Kings bekijken we 3 tombes. We kunnen ze niet allemaal bekijken want dat zijn er teveel en sommige zijn gesloten of liggen erg ver uit elkaar.

De mooiste vind ik die van Ramses III. Het is fascinerend hoe de originele kleuren van deze hiërogliefen nog bewaard zijn gebleven. En alles is in zo'n goeie conditie. Prachtig.

Op de terugweg rijden we nog langs de kolossen van Memnon. Ook al zo indrukwekkend.

Al met al hebben we vandaag een hoop tempels en standbeelden gezien. Morgen ga ik in mn eentje rondkijken op de Eastbank, daar heb je onder andere de tempel van Karnak die heel mooi schijnt te zijn. Luxor is echt een open museum wat dat betreft, er is zoveel te zien.

De tempel van Karnak ligt op ongeveer 45 minuten lopen van het hostel. Natuurlijk probeert iedereen (waaronder de eigenaar van het hostel) je te overtuigen dat je het echt niet kan lopen en je echt een taxi moet nemen maar dat doe ik niet. Onderweg word ik ook nog door allerlei taxichauffeuren en lui met paarden en kamelen aangesproken, maar we lopen gewoon rustig verder en uiteindelijk komen we bij de tempel aan. Het is inderdaad een mooie tempel, vooral de zuilen vind ik indrukwekkend. Zo hoog en volledig bedekt in hiërogliefen.

In het hostel spreek ik ook wat Egyptische mensen en die geven aan dat ik genaaid ben met mijn simkaart in Giza. Ik zou ongeveer 15 dollar moeten betalen voor deze simkaart of minder en ik heb ongeveer 25 betaald. Ze hebben me dus voor 10 dollar genaaid. Ik laat een review achter voor het hotel waarin ik dit vermeld (en het feit dat de wifi nauwelijks werkte) en ik krijg direct een berichtje van de eigenaar van het hotel in Giza. Ohhh sorry, we maken het verschil naar je over, het spijt ons. Ik zeg hem dat hij dat kan doen, maar ik ga de review niet aanpassen. Wat er is gebeurd is gebeurd en gedane zaken nemen geen keer. Dan slaat hij een andere toon aan en vertelt hoeveel ze wel niet voor mij gedaan hebben en blablabla. Niks mee te maken, de review blijft staan. Achteraf erg dom van hen, 10 dollar verdiend maar een slechte review gekregen. Die review weegt veel zwaarder.

Luxor is goed te doen in twee dagen, dagje westbank en dagje eastbank en het wordt tijd om weer verder te kijken. Ik koop een treinticket voor 70 EGP naar Aswan. Ik weet niet zo goed wat ik daar zal tegenkomen, maar ik wil in ieder geval de Aswan dam zien en het Nasser meer. De treinrit zou 3 uur duren maar hij is een uur vertraagd en tijdens de rit komt er nog een uur bij dus ik kom 5 uur later aan in Aswan. Geen probleem, dit ben ik inmiddels al wel gewend. Ik heb een hostel op Elephantine Island, een eiland in het midden van de Nijl dat bewoond wordt door Nubiërs. Deze cultuur komt in dit gedeelte van Egypte meer voor omdat het dichter bij de grens met Sudan ligt. Ik betaal 5 EGP voor de veerboot naar Elephantine Island en met de hulp van een vriendelijke bewoner vind ik het hostel. Het ziet er allemaal prima uit en erg relaxed bovendien. 's Nachts stikt het er wel van de muskieten, gelukkig heb ik Deet mee :D

De volgende ochtend word ik wakker en spreek ik wat mensen bij het ontbijt. Samen besluiten we als eerste naar het Nubian Museum te gaan en dan verder rond te kijken in Aswan. Het Nubian Museum heeft een overzichtelijke kaart van de Nijl en de plekjes die eraan gelegen zijn.

Aswan

Luxor

Caïro

Ook geeft het een overzicht van de geschiedenis van dit gebied en de loop van de Nijl.

Een maquette van de Philae tempel waar we later heen gaan.

En nog allerlei andere zaken.

“Wachtend op de kabinetsformatie” (2021)

Na het museum lopen we naar de Onvoltooide Obelisk. Hierbij moet gezegd worden dat het nog steeds erg heet is in Aswan in november. Zo’n 36, 37 graden Celsius. In de zomer moet je hier dus niet komen want dan is het rustig tegen de 50.

De Onvoltooide Obelisk ligt midden in de stad en is uitgehakt in een groot blok steen. Ik vraag me af of ze deze ooit nog gaan afmaken of ze hem gewoon laten liggen als “Onvoltooide Obelisk” en het een toeristen attractie laten. Opzich wel slim gedaan. Ik vraag me af of dat bij ons ook zou werken. Stel dat het monument op de Dam maar voor de helft was afgemaakt. Zouden mensen er dan ook naar komen kijken? Hmm.

Hierna pakken we een taxi naar Philae. Dit is een tempel op een eiland in het midden van de Nijl dus na de taxi moeten we ook nog een bootje pakken. Iedereen vertelt ons dat we hier echt heen moeten gaan als we in Aswan zijn dus dat doen we dan maar.

Geen spijt hiervan. Philae tempel is echt prachtig, een van de mooiste die ik in Egypte heb gezien. En de enige op een eiland in de Nijl.

De Fransen zijn hier ook nog geweest, te herkennen aan de inscriptie R.F. (Republique Française).

Na deze lange dag relaxen we wat in het Bob Marley hostel op Elephantine Island. Hier kan je lekker eten en drinken en spelen ze Bob Marley muziek. De eigenaar heeft ook wel wat van hem weg. Met een uitzicht over de Nijl is het hier genieten.

Onderweg terug naar het hostel ruik ik rook. Ze verbranden het suikerriet hier op het eiland, gewoon midden op straat.

De volgende dag heb ik niet zo veel meer te doen in Aswan. Het enige wat ik nog wil is de Aswan Dam bezoeken. Ik regel een taxi en na wat onderhandelen over en weer komen we tot een redelijke prijs.

Wat feitjes:

De Aswan High Dam is een dijkdam die in de jaren tussen 1960 en 1976 over de Nijl in Egypte is aangelegd. De Aswan High Dam is 3,830 meter lang, 980 meter breed aan de basis, 40 meter breed op de top en 111 meter hoog. Het bevat 43,000,000 kubieke meters materiaal, ongeveer 17x zoveel materiaal als er voor de piramides van Giza is gebruikt.

Het is indrukwekkend om te zien, maar lang blijf ik er niet hangen. Ik wou het gewoon even met mijn eigen ogen zien.

Meer is er niet echt te doen in Aswan, behalve Abu Simbel (tempel van Ramses II), maar de mensen in het hostel vertellen me dat het er altijd erg druk is, het ver weg is en erg duur. Ik heb opzich al wel genoeg tempels gezien dus die sla ik maar even over.

De volgende ochtend pak ik mijn laatste ontbijtje aan de Nijl en neem ik afscheid van mijn relaxte hostel op Elephantine Island.

Eerst was mijn plan om naar Hurghada te reizen en een paar daagjes aan zee te vertoeven. Beetje zwemmen en snorkelen en daarna de ferry naar Sharm el Sheihk te pakken, en vanaf daar de bus naar Dahab. Na met wat mensen te spreken blijkt dat deze ferry helemaal niet vaart vanwege problemen. Oké, dan moet ik wat anders verzinnen. Ik heb geen zin om terug te gaan naar Caïro dus ik besluit een trein helemaal naar Alexandrië te nemen. Dat heb ik tenslotte nog niet gezien.

De trein duurt als alles goed gaat 17 uur, maar het blijkt uiteindelijk 20 uur te duren. Als we aankomen in Alexandrië ben ik helemaal kapot. Ik loop naar het hostel en plof direct neer in bed.

Gedurende mijn reis in Egypte heb ik goed contact onderhouden met Marcio die ik in Luxor ontmoet heb. We spreken af in hetzelfde hostel in Alexandrië en besluiten samen verder te reizen na Alexandrië, naar Dahab. Maar nu eerst Alexandrië. Het voelt aan als een relaxtere stad dan Caïro en ook een stuk moderner. Meisjes dragen jeans en make-up. Er is meer reclame op straat en meer Amerikaanse muziek.

Met wat mensen van het hostel besluiten we de catacomben te bezoeken. We sluiten aan bij een groep die een rondleiding krijgt en het blijkt heel interessant. Hier hebben de catacomben zowel Egyptische als Griekse en Romeinse invloeden. Het is dus niet vreemd om bijvoorbeeld een tombe te zien met hiërogliefen erop en daarnaast bijvoorbeeld het hoofd van Medusa. Hier een foto van een tombe en eentje met onze gids, die ook een YouTube kanaal heeft: Egytourina.

Er is in de stad ook nog een serieus Forum Romanum, een beetje zoals in Rome maar dan kleiner.

En voor de fans van Jantje Smit is er ook een Egyptische versie! Of beter gezegd een Duitse versie die optreedt in Egypte.

We zijn erg tevreden met onze gids dus besluiten we haar te vragen of ze ons de volgende dag rond wil leiden in de (nieuwe) bibliotheek van Alexandrië. Ze stemt in en de volgende morgen vertrekken we op pad.

De bibliotheek is het mooiste moderne gebouw wat ik in heel Egypte heb gezien. Zowel vanbuiten als vanbinnen ziet het er gelikt uit. De oude bibliotheek van Alexandrië was met tussen de 400.000 en 900.00 boekrollen een van de belangrijkste bibliotheken uit de geschiedenis. Na de brand is bijna alles hiervan verloren gegaan.De nieuwe bibliotheek is bedoeld om het oude werk in ere te herstellen. Het gebouw telt 13 verdiepingen en kijkt uit over de Middellandse Zee.

Na de tour van bibliotheek nemen we nog een sapje (suikerriet) en een hapje (Kushari) en eindigen we de dag.

Hier nog wat foto’s van Alexandrië, de mensen die we ontmoet hebben en het eten wat we hebben gegeten.

Na Alexandrië vertrek ik samen met Marcio naar Dahab voor onze laatste dagen in Egypte. Dahab is een heel rustig klein plaatsje in de Sinai. Je kan er blijkbaar goed duiken en snorkelen. De bus van Alexandrië naar Dahab duurt ongeveer 12 uur en onderweg zijn er talloze checkpoints. We worden in het midden van de nacht uit de bus gehaald door het leger en al onze tassen worden bekeken. Dit gebeurt een paar uur later nog een keer en tussendoor zijn er continu paspoortcontroles. Een beetje overdreven als je het mij vraagt. Ze kunnen van de vorige controle toch wel even bellen naar verderop en aangeven “bus blablabla van Gobus is gecheckt en oke”. Naja. Uiteindelijk komen we aan in Dahab. Een klein stukje lopen naar het hostel en we zijn er. Het ziet er allemaal relaxed uit.

We doen een klein dutje en verkennen de boulevard.

De volgende dag gaan we met wat mensen van het hostel naar het strand. Een relaxed stranddagje. Er zijn veel kitesurfers hier.

Wij gaan zelf wat zwemmen en snorkelen en dat is hier echt goed te doen. Na ongeveer 30 meter zwemmen zit je al op het koraal en zie je allerlei exotische visjes. Pas wel op, er zijn een hoop zee-egels hier dus niet zomaar je voeten neerzetten.

Aan het einde van de dag bekijken we de zonsondergang over de bergen. Dit is echt heel lekker ontspannen na alle hectiek van de rest van Egypte.

De volgende dag zou er een dokter langs het hostel komen om een PCR test af te nemen. Wij willen namelijk de dag erop de ferry van Nuweiba naar Akaba nemen om naar Jordanië te gaan. We wachten en wachten maar in het hostel en uiteindelijk komt de dokter pas om kwart over 3 aan. Halve dag verpest. Naja, we hebben dit nodig dus de test gedaan en nog een beetje rondgehangen in het stadje en onze laatste maaltijd gegeten.

De volgende ochtend vroeg nemen we de bus van Dahab naar Nuweiba. Als we daar aankomen gaan we direct naar het ticketoffice om de tickets te kopen. Ondanks wat er online staat kun je niet betalen met creditkaart, ze willen alleen cash. Ook moet je per se betalen voor een PCR test op de boot. Ook al ben je gevaccineerd en heb je al een PCR test laten doen voordat je aan boord gaat, willen ze er per se nog een aan boord doen. Zucht. Dat moet dan maar. Nadat we de tickets hebben gekocht vertellen ze ons dat we snel naar de boot moeten omdat hij bijna gaat vertrekken. We spoeden ons erheen en stuiten weer op allerlei controles. PCR test, vaccinaties, paspoort, ticket. Koffers door de X-ray. Alles bij elkaar zeker wel 5 checkpoints. We komen overal doorheen en zijn uitgecheckt uit Egypte. In de verte zien we de boot en een douane beambte van Egypte begeleidt ons erheen.

We ademen uit, gelukkig is alles gelukt en zijn we aangekomen bij ons transport. Als we op de boot aankomen zit daar nog de Jordaanse douane. Ze checken weer onze paspoorten. Marcio heeft een paspoort van Angola en eentje van Kaapverdië, waar zijn moeder vandaan komt. De douane snapt hier niks van, ze kennen het land niet eens. Na een hoop gebel over en weer en allerlei vragen die ze ons stellen, verandert hun toon ineens. De boot moet vertrekken en ze hebben geen zin meer om te wachten. Ze vertellen Marcio ineens dat hij niet mee kan naar Jordanië! Wij hebben alles in orde, PCR testen, tickets, paspoorten en de Jordan Pass. En toch willen ze hem niet mee laten gaan! We protesteren en vragen waarom, maar ze gaan er niet in mee. Ze geven een of andere vage reden omtrent zijn paspoort. Ik snap hier werkelijk niks van. Ze sturen hem de boot af en de boot vertrekt meteen. Ik moet bijna huilen. Ineens zit ik in m’n eentje op de boot. Ik snap er echt helemaal niks van. Wij zijn precies hetzelfde, twee reizigers die een weekje in Jordanië willen rondkijken. We hebben allebei genoeg geld en alle andere vereisten op orde. Het enige is dat ik uit Nederland kom en hij uit Angola. Dit is dus paspoort privilege. Schandalig. Hij stuurt me nog een laatste foto van de boot die vertrekt.

Ik ben inmiddels aangekomen in Akaba en heb een prima hostel gevonden. Heb contact met Marcio en hij probeert nu wat te regelen in Egypte zodat hij alsnog hierheen kan vliegen en we samen verder kunnen reizen. Wordt vervolgd....

[eveniks]

Zwemmen tegen de stroming in #15

augustus “22 Ben thuis. stuur ik na Steef -.. Ik komt net uit de douche. Wil je eerst eten of zal ik afdrogen en in de auto stappen? Vraagt Stefano. Afdrogen Ik ga me nu omkleden Geef me 30  Als jij wilt eten is goed hoor Je hebt gewerkt snap ik. Antwoord ik.  -Ik eet even wat fruit komt goed. Of wil je per se wat later? Nee ik ben klaar. -Is nog 20 minuten rijden hè. Is goed. Wat heb je aan? -Simpel korte broek en dun overhemd. Wat wil je? Oké oké. antwoord ik. Een overhemd met knoopjes is namelijk exact wat ik nodig heb. Dat is namelijk zo uit. bedenk ik me.  -Nee wat wil je? vraagt Steef.  DAT JE AL IN DIE FUCKING AUTO ZIT zegt mijn hoofd. Inmiddels ben ik gigantisch ongeduldig en schreeuwt mijn hele lichaam naar aanraking van Steef.  Is prima. Hahahaha echt. Zeg effe als je vertrekt. stuur ik.  Steef controleert mijn adres nog even en dan: Oké ik vertrek nu.  Wacht, over 5 min -Oké oké. En dat nog 20 minuten toch? vraag ik. Ik kom naar je toe. Nu.  Oké. antwoord ik. EINDELIJK! 

Steef stuurt deze video en schrijft daarbij: “Zo ass omhoog.”

De deurbel gaat. 

Ik open de deur en laat Steef vlug binnen. Hij heeft een lichtblauw overhemd aan en crème korte broek. Daaronder draagt hij sneakers. Op zijn hoofd draagt hij een cap. Het bovenste knoopje van zijn overhemd staat open. Om zijn pols draagt hij een goudkleurig horloge. Deze droeg hij de vorige keer ook. 

We kussen elkaar direct, ik ben wat gretig en dat merkt Steef direct op. Doe maar rustig zegt hij. Hij heeft gelijk. Hoewel ik enorm hier naar uitkeek merk ik ook dat ik veel meer gespannen ben dan ik de vorige keer was en hoe ik mezelf ken. Ik voel me ook wat onhandig. Maar zijn aanraking maakt me kalm. Ik had het al warm maar nu hij binnen staat raak ik bijna oververhit. 

Ik neem Steef mee naar boven naar mijn slaapkamer. Daar heb ik inmiddels twee ventilatoren en van die koelingsapparaten geplaats die op water gaan. Dit alles om de tempratuur maar iets naar beneden te krijgen. Het is momenteel zo heet dat ik mijn huis gewoon niet goed gekoeld krijgt.

We zoenen teder en houden elkaar stevig beet. Ik maak zijn overhemd los, knoopje voor knoopje. Nog steeds ben ik erg gespannen. Steef duwt mij op mijn bed. Je hebt het echt warm hè merkt Steef op. Dat klopt ook wel want ik weet dat ik plakkerig aanvoel. Ik heb vooraf wel 3 keer gedoucht juist ook kouder omdat je vaak toch de warmte wat makkelijk aan kan. Maar door de opwinding en zenuwen heb ik mezelf helemaal over verhit.  Gelukkig ben ik thuis zeg ik. Steef stapt uit bed en begint zijn shirt weer aan te trekken. Wat doe je? Vraag ik. -Dat hoeft iemand maar één keer tegen me te zeggen. Antwoord Steef. Wat? vraag ik. Dan ga je maar naar huis. antwoord Steef. Dat is helemaal niet wat ik zeg. Ik zei gelukkig ben ik thuis. zeg ik.

Steef en ik raken in een discussie en Steef reageer abrupt en kortaf. Nee even goede vrienden. Dat soort dingen moet je gewoon niet tegen me zeggen. Ik bel wel een vriend voor je. Dan kan hij komen. Je vind hem vast leuk. 

-Doe eens normaal. Zeg ik. Ik laat jou toch niet voor niks komen. Ik wil jou en ik zei dat niet eens dus waar heb je het nu over. Blijf gewoon. Ondertussen hou ik stevig zijn hand vast. Ik ben absoluut geen enkele match voor hem. En binnen nog geen 3 sec geeft Steef wat gewicht tegen en klemt hij mijn arm. Oké ik blijf doe chill. zegt hij. 

Mijn hoofd kan niet helemaal verwerken wat hier nu gebeurt. Waarom Steef zo reageert op iets dat ik 1 al helemaal niet heb gezegd en 2 niet eens logisch is aangezien ik deze man al ruim een maand wil zien. 

We beginnen te vrijen en het gaat alle kanten op. Het is fijn met hem te zijn, hem tegen me aan te voelen en helemaal in elkaar op te gaan. Maar dat laatste is geen vanzelfsprekendheid. Want voor mijn gevoel proberen we het allebei te veel, het voelt alsof we tegen de stroming in aan het zwemmen zijn. We verliezen onszelf en elkaar in iets dat ons juist moet verbinden. 

Ik weet niet wat het is merkt Steef na een tijdje op. Ik weet exact wat hij bedoeld. We werken elkaar tegen. Ik merk dat Steef minder geil wordt. Misschien heb ik iets nodig? zegt Steef. Wat ik nu absoluut niet wil is dat hij nu vertrekt. Zullen we even naar beneden gaan en afkoelen? vraag ik hem.

Dat doen we. Steef vertelt dat hij wel eens jointje rookt en vraag of dat kan.  Ik heb er geen bezwaar tegen en vind het soms ook wel grappig om te doen. 

In de deuropening van mijn keukendeur staat Steef wat nonchalant te roken. Ik vind hem zo best sexy bedenk ik me. 

We nemen wat de drinken en nemen plaats op de bank in de woonkamer. Hier beneden is het wel wat aangenamer maar nog steeds is het erg warm in mijn huis. 

We kletsen wat maar het gaat niet echt ergens over. Het voelt allemaal een beetje off. Ik weet dat ik daar zelf best een aandeel in heb want ik zit vandaag heel erg in mijn hoofd. Misschien was het verlangen gewoon te groot, heb ik mij er zo op verheugd hem te zien, dat ik te veel verwacht van mezelf en dit moment. 

Het gesprek gaat over drugs, ik zou eigenlijk wel met een pilletje op de hele nacht met je willen seksen. of iets in die trant zegt Steef. Het is mij niet helemaal helder wat hij exact zei omdat de vraag voor mij een beetje uit het niets komt. Ik weet niet wat er met me is. Nee de vorige keer hadden we dit ook niet nodig. zegt hij. Ik probeer hem wat gerust te stellen door de warmte de schuld te geven om zo de sfeer goed te houden. Heel eerlijk weet ik ook niet zo goed hoe ik dit moet oplossen. Ik vind het echt heel fijn hem te zien. Ik heb hem gemist hoe gek dat ook klinkt. 

Ik zit zelf op de leuning van de bank en schuif naar hem toe. We beginnen te zoenen. Steef is lief voor me. 

Ik zak door mijn knieën en begin hem te pijpen. Steef doet dan iets waardoor ik nu steeds niet meer fatsoenlijk naar mijn kussentjes op de bank kan kijken. Hij pakt er één en legt deze onder mijn knieën. Dat is mij serieus nog nooit eerder overkomen. Dat iemand daar überhaupt over nadenkt. Voordat ik het weet zit ik met mijn twee knietjes op een fel oranje kussen en begint de sfeer die we zochten terug te komen. 

Nadat en daar mag ik mijzelf zeker een compliment voor geven Steef weer helemaal up and running heb neem ik hem aan de hand mee naar boven. We stappen mijn slaapkamer in en het lijkt wel een tropisch bos. Het vochtniveau is gigantisch en het is er nog warmen dan daarvoor. Maar dit keer zit het ons niet in de weg. In een stroomversnelling vinden we elkaar en pak ik mijn telefoon erbij om een momentje van dit te registreren. Maar in plaats van dat ik een goede foto maak kies ik voor video. Werd het toch nog porno bedenk ik me nu. 

Steef draait mij op mijn buik en begint me te kussen. Zijn hand gaat over mijn rug en hij mompelt nog wat over mijn witte huid. Dan begint hij mijn billen te kussen en begint hij mij te likken. Het voelt heel erg fijn en dat is een understatement. Ik weet dat dit voorbereiding is op de anale seks waar hij het eerder over heeft gehad en dat vind ik spannend. Hij gaat lang door en ik ben helemaal ontspannen. Alle niet wenselijke spanning is uit mijn lijf en eindelijk ben ik samen met hem in het nu. 

Steef neemt een andere positie aan en trekt mijn bekken naar hem toe. Hij merkt dat ik niet gelijk meegeef en vraag wat er is. Ik ben een beetje bang voor pijn vertel ik hem. Steef pakt stevig mijn pols vast en kijkt me aan Ik zou jou nooit pijn doen. Onmogelijk. IK SMELT! Ram er maar in dan zou ik nu bijna kunnen zeggen. Maar is alleen niet nodig want ik vertrouw deze jongen helemaal. Hij weet wat hij moet doen. Vervolgens kan ik zeggen dat ik echt na jaren eindelijk weer heb kunnen genieten van anale seks. Hij is beheerst maar na een tijdje worstelt hij ook met de intensiteit. Hij weet niet of hij nu er echt voor moet gaan en worstelt ermee. Dat zegt hij ook. Ik ben nog zo aan het zweven dat ik het laat voor wat het is. 

Nadat hij zijn hoogtepunt heeft gehad denk ik dat het klaar is. Hij vraagt me wat ik wil. Bedoeld hij nou wat ik wil qua seks? bedenk ik me. Ik reageer niet op zijn vraag. Zeg me wat je wilt? vraagt hij nog een keer. Ik durf niet echt te antwoorden. Zijn handen gaan over mijn armen en hij blijft aanhouden. 

Ik geef aan dat ik ook orgasme wil. Dat vind ik heel lastig om te zeggen omdat ik niet weet of hij dit nu bedoeld. Plus als alias ben ik dat helemaal niet gewent. Mannen doen of vragen dat nooit. Maar het is precies wat hij bedoelde. Want hij gaat er vol mee aan de slag en ik merk dat hij enorm zijn eigen grenzen aan het verleggen is. 

Als we klaar zijn grapt Steef ‘Ik ben nog nooit in mijn leven zo dicht bij een piemel geweest’. Het maakt dit alles gelijk een stuk normaler en dat is fijn. 

We kleven nog wat aan elkaar en langzaam gaat de tijd voorbij. Steef kleed zich weer aan. We lopen de trap af. 

Onder aan de trap maak ik excuses voor het begin van de avond. Ik geef aan dat ik wat in mijn hoofd zat omdat ik gewoon een lastige week heb gehad.  Dan moet je dat zeggen antwoord Steef erg direct. Dit is niet goed voor me. Zo moet je niet met me omgaan. Zijn reactie overvalt me. Maar ik heb geen zin om het uitgebreid nog over te hebben. Ik ben gewoon moe. 

Steef en ik nemen afscheid van elkaar op de manier zoals het niet hoort. De deur valt dicht en besluit de douche in te springen. Ik wil afkoelen en dan naar bed. Dus dat is wat ik doe. 

Maar die nacht. Ik doe geen oog dicht Steef houdt mij de hele nacht bezig.

[sampauwelsschrijft]

Autistische representatie in fictie II: hoe je het goed doet

Hallo iedereen, ik heb eindelijk een vervolg op mijn vorige blogpost voor jullie. Yaaaay! Executieve dysfunctie is een bitch.

Lees de eerste post van deze serie (? I guess) hier .

Laat me dit opnieuw beginnen met een persoonlijk verhaal. Ik neem je mee naar het vierde jaar van de middelbare school, toen ik nog geen idee had dat ik autistisch was.

Voor het vak Engels lazen we een boek met een autistisch hoofdpersonage. Nu moet je weten dat ik zelden boeken voor school effectief las omdat ik extreem veel stress krijg van lezen, maar ik ben er op een of andere manier in geslaagd dit specifieke boek wel volledig uit te lezen.

Ik ga je niet vertellen welk boek het was, want ik wil het liever niet promoten. Dit verhaal is niet zoals de vorige keer een positief verhaal over hoe autistische representatie me geholpen heeft, dit is het tegenovergestelde. Dit gaat over slechte representatie.

Ik ga eerlijk zijn. Ik herinner me niet veel over hoe ik me voelde toen ik het boek las, en ook niet over wat voor huistaak we erbij hadden. Dat is waarschijnlijk het eerste teken dat dit boek slecht was. Als het goed was geweest, had ik als autistische persoon toch op zen minst iets van mezelf moeten herkennen in het hoofdpersonage of het verhaal?

Het boek ging volledig over autisme, maar niets aan het verhaal was herkenbaar voor mij en ik stelde me geen vragen. Ik las het boek, maakte mijn opdracht en vergat het.

Dat kan ik deels op mijn naïviteit steken, ik wist toen namelijk niets over autisme, maar was dat niet waarom de leerkrachten dat boek uitgekozen hadden? Om ons over autisme te leren? Dus waarom was ik dan even naïef nadat ik het las als voordat ik het las?

Dus, ik was het boek volledig vergeten, maar drie jaar later kwam mijn zus thuis met datzelfde boek en kwamen de herinneringen eraan terug. Ik had ondertussen een diagnose, en ik vroeg me af waarom ik geen aha-moment had gehad toen ik zelf het boek moest lezen.

Het antwoord op die vraag is simpel: het hoofdpersonage uit het boek is helemaal niet autistisch. Hij is niet eens een persoon. Hij is een wandelende symptomenlijst volgepropt met verouderde ideeën, geschreven door een auteur die duidelijk niet veel onderzoek heeft gedaan. Een karikatuur van wat neurotypische mensen ooit dachten dat autisme was. Een cis blanke tiener met het brein van een kind en geen empathie, met als enige positieve kwaliteit dat hij goed is in wiskunde en, idk, van zijn rat houdt of zo.

Kunnen we die problemen steken op het feit dat het boek ondertussen bijna twintig jaar oud is? Misschien, maar waarom wordt het boek dan nog steeds aangeboden als verplichte literatuur in veel scholen? Je zou denken dat we ondertussen als maatschappij al verder zouden staan en dat op zen minst leerkrachten het inzicht zouden hebben om de problemen in te zien maar nee, ZELFS ALS DE AUTEUR ZELF TOEGEGEVEN HEEFT DAT HIJ EIGENLIJK NIETS OVER AUTISME WEET EN DAT DIT BOEK VERKEERDE REPRESENTATIE IS, eet de maatschappij die shit op. 

Inspiratieporno, dat is hoe die dingen heten, en het is bullshit.

Ja, ik ben boos op dit boek. En ja, ik ben boos op mijn oude middelbare school omdat ze iedereen dit boek laten lezen. Het was toen mijn zus thuiskwam met dat boek en een of andere verouderde, stereotypische symptomenlijst van asperger (die term wordt niet meer gebruikt, we spreken momenteel van de overkoepelde term ASS of gewoon autisme) dat ik besloot om aan self-advocacy te doen.

Er was voor mij als autistische persoon bovendien iets misselijkmakends aan de manier waarop de zogenaamd autistische jongen uit het boek behandeld werd. Hij werd aanzien niet als iemand die zoals iedereen liefde nodig heeft, maar als een last voor zijn familie en leerkrachten. Bijna als iemand die beter dood zou zijn.

En dat is wat mijn middelbare school me wou leren? Dat het oké is wanneer mensen tegen me liegen en me manipuleren want ‘ik zou het toch allemaal niet begrijpen en, oh, ik ben baby en ik moet beschermd worden’? Dat ik een last ben voor mijn ouders en dat ze zo graag een neurotypisch kind hadden gehad en dat ik hun leven verpest? Dat ik niet mag bestaan?

Geloof me, mijn brein verteld me dat al vaak genoeg, ik hoef het niet ook nog eens van mijn school te horen. EN IK MOEST HET ZEKER NIET HOREN TOEN IK VIJFTIEN WAS EN IN EEN VAN DE MEEST KWETSBARE PERIODES VAN EEN MENSENLEVEN ZAT.

Nou, voor een keer ben ik blij dat ik toen nog niet wist dat ik autistisch ben, want op dat moment zou ik het misschien nog geloofd hebben ook. Kwam ik net uit een autistische burn-out waardoor ik drie maand school gemist had en heel veel kosten had gemaakt voor mijn ouders, en dan gingen ze me zoiets vertellen? Seems kind of toxic to me but idk, you tell me, misschien ben ik gewoon veel te gevoelig en ben ik aan het overdrijven of zo.

Maar goed, ik ben boos aan het worden, dus laten we iets anders bekijken: goede autistische representatie in Violet Evergarden.

Violet Evergarden is een anime (die je op Netflix kan kijken) met een duidelijk autistisch gecodeerd hoofdpersonage. Violet was een kindersoldaat, maar de oorlog waarin ze vocht is voorbij en nu moet ze als autistische persoon leren leven in een neurotypische samenleving die ontbreekt aan de duidelijke regels en hiërarchieën die ze in het leger kende, zonder de persoon die in het leger voor haar zorgde.

Violet is een vrij stereotypische autistische persoon, maar er zijn toch grote verschillen tussen Violet en de jongen uit het eerder vermelde boek, die ervoor maken dat Violet wel echt autistisch is:

Violet vertoont stereotypisch gedrag zoals het niet begrijpen van spreekwoorden of het niet goed voelen van haar gevoelens, maar ze vertoont dit op haar eigen, persoonlijke manier en er zijn bepaalde symptomen die ze meer of harder vertoond dan andere. De schrijver heeft niet een symptomenlijst erbij genomen en dat een lichaam gegeven. De schrijver heeft een persoonlijke vorm van autisme ontwikkelt enkel en alleen voor Violet.

We zien alles gebeuren vanuit Violet zelf. We zien hoe autisme haarzelf affecteert. Violet heeft haar eigen gevoelens en maakt haar eigen keuzes op basis daarvan, zelfs als ze haar gevoelens niet altijd voelt en al zeker haar gevoelens niet laat zien zoals neurotypische mensen dat doen. Violet wordt getoond vanuit de binnenkant van een autistische persoon, terwijl in het eerder vermelde boek vooral de buitenkant van de autistische persoon afgebeeld werd, de manier waarop neurotypische mensen de autistische persoon (op een verkeerde manier) zien.

We zien ook hoe Violets autisme de andere personages affecteert, maar Violet wordt niet afgebeeld als een last. De andere personages doen hun best om Violet te leren begrijpen en helpen Violet om optimaal te functioneren en haar dromen waar te maken. Dat geldt niet alleen voor haar autisme, maar ook voor haar andere handicap. Haar beide armen zijn geamputeerd en ze heeft protheses waarmee ze niet goed kan schrijven, dus krijgt ze een job waarbij ze een typmachine kan gebruiken.

Kortom: Violet is een individu die gevoelens heeft en op basis van die gevoelens keuzes maakt, relaties met anderen vormt en haar leven leidt. Violet heeft een persoonlijkheid. En ja, autisme is een groot deel van die persoonlijkheid, maar ze is geen karikatuur.

Alles samengevat:

Volgens mij is het belangrijkste waar je rekening mee moet houden als je een autistisch personage schrijft, of het nu gaat over je hoofdpersonage of over een zijpersonage, dat autistische mensen (of bovennatuurlijke wezens) individuen zijn, geen stereotypes.

Iets anders dat je zeker moet doen wanneer je over een autistisch personage schrijft, is zoals altijd onderzoek.

Dus waar kan je dat onderzoek het best doen?

In de eerste plaats zijn er natuurlijk dingen zoals encyclopedieën, websites van organisaties en wetenschappelijk onderzoek, maar voor je weg klikt om naar wikipedia te gaan of verdwaald te geraken in Google Scholar, wil ik je een aantal waarschuwingen geven:

Veel wetenschappelijk onderzoek over autisme is verouderd of steunt op verouderde ideeën.

Veel wetenschappelijk onderzoek kijkt naar autisme vanuit de ogen van de neurotypische persoon. Ze vragen zich af wat er ‘mis is’ met autistische mensen, in plaats van zich af te vragen wat er ‘anders is’.

Er zijn professionelen in het veld van autisme die eigenlijk geen idee hebben waar ze over praten, geloven in verouderde ideeën of discrimineren tegenover bepaalde groepen.

Het is belangrijk om een idee te hebben van de basis van autisme en de symptomen die erbij horen, en daarvoor zijn wetenschappelijke bronnen zeker goed, maar ik denk dat het voor een schrijver belangrijker is om naar de groep de je representeert zelf te luisteren. Vergeet dus zeker niet om ook onderzoek te doen op plaatsen waar de autistische gemeenschap actief is, zodat je kan luisteren naar wat autistische mensen zelf te zeggen hebben.

Een gemakkelijke manier om de autistische gemeenschap te vinden op sociale media, is de #actuallyautistic hashtag. (Die is beter dan hashtags zoals #autism omdat er in de ‘oude’ hashtags veel haat verspreid wordt.)

Je bent ook altijd welkom om mij te contacteren! Ik wil heel graag al je vragen beantwoorden en je helpen om je autistische personage tot leven te brengen. Toch hoort hierbij nog een waarschuwing: luister niet alleen naar mij. Luister ook niet alleen naar je neefje dat toevallig autistisch is. Luister naar meerdere autistische personen. We zijn allemaal individuen met diverse meningen. (Net zoals jouw personage!) Het is niet omdat het grootste deel van autistische mensen een bepaald iets zegt of verkiest, dat er geen mensen zijn die er anders over denken. Ik weet bijvoorbeeld dat het grootste deel van de autistische gemeenschap de oude term ‘asperger’ niet meer wilt gebruiken, maar ik ben al mensen tegengekomen die zichzelf wel nog steeds een ‘aspie’ noemen, omdat ze zich daar beter bij voelen, en dat is helemaal oké!

Het laatste wat ik te zeggen heb is: vergeet niet dat iedereen autistisch kan zijn. Man of vrouw, cis of trans, blank of zwart, heteroseksueel, biseksueel, homoseksueel of aseksueel. Het idee dat de ene groep meer kans heeft om autistisch te zijn dan de andere is verouderd. Autisme komt even vaak voor bij vrouwen als bij mannen. De enige reden dat cijfers het anders uitwijzen, is dat er vooroordelen bestaan bij professionelen en dat vrouwen vaak een diagnose mislopen. Er is een enkele kanttekening die ik hierbij zal maken, en dat is dat recente cijfers en onderzoek kunnen uitwijzen dat autistische mensen meer kans hebben om transgender te zijn, maar er bestaat alleen nog maar speculatie over waarom dat zou kunnen zijn.

Nog een paar random kleine dingen waarvan ik wil dat je het onthoudt voordat je weggaat:

We houden niet allemaal van treinen. Onze interesses zijn net zo uiteenlopend als die van neurotypische mensen. Als je naar mijn ‘over’ pagina gaat, zal je zien dat ik het daar nergens over treinen heb. Treinen kunnen me niet minder schelen. I only care about hot anime boys, en treinen zijn niet erg sexy.

Autistische meisjes kunnen en mogen meisjesachtig zijn. Ik hou van kleren, de kleur roze, shoujo anime (letterlijk vertaald als meisjes anime) en dating simulators. Dat is oké en maakt mij niet minder autistisch.

We zijn niet allemaal goed in wiskunde. (Ik bedoel, kijk naar mij. Ik had ooit 30% op mijn examen wiskunde.) We zijn niet allemaal geniaal. Ja, we hebben een sterke liefde voor onze interesses en weten vaak veel over die dingen, maar we zijn niet allemaal Darwin, Mozart of Einstein (yes, they were one of us, suck it ableists).

Autistische mensen schelden. Autistische mensen hebben seks. Autistische mensen trouwen en worden ouders. We zijn geen kinderen (tenzij onze leeftijd anders uitwijst).

‘Autisme’ is geen slecht woord. Je hoeft er niet rond te huppelen. JE MAG HET UITSPREKEN.

En hier is nog een allerlaatste waarschuwing/ paragraaf/ idk. Het is misschien een beetje controversieel voor sommige meer ‘traditionele’ schrijvers (ja, idk hoe ik het moet noemen), maar schrijf niet over iets dat je zelf niet kent. Daarmee bedoel ik:

Ja, schrijf autistische personages, maar schrijf niet OVER autisme als je niet zelf autistisch bent.

Betekenend: ja, maak een personage autistisch, maar laat je boek niet volledig over autisme draaien als je zelf niet autistisch bent.

Dat is gewoon iets dat ik denk, en je mag het met een korreltje zout nemen als je wilt, maar deze eeuw is niet meer een eeuw waarin je over mensen heen kan spreken. Het is tijd om het woord aan de mensen waar het over gaat te geven. Want, om eerlijk te zijn, de meeste autistische mensen en zoveel andere minoriteitsgroepen zijn het beu dat er altijd over ons heen gepraat wordt, en de situatie met Sia’s film is daar een goed bewijs van. Denk daar gewoon eens over na. (Oh, look, I went full circle, look at me being an organized bitch. Are you proud of me mom?)

Dank je om te lezen! Kijk nog eens rond op mijn blog, misschien vind je iets interessants. Bye bye.

[scarlettxivira]

Draco X Female reader

Slytherin X Hufflepuff reader

Dutch Story

Samenvatting: Draco en Eliza zijn al lang beste vrienden. Eliza is op een dag te laat voor de Care of Magical Creatures les, omdat ze zich heeft verslapen. Ze heeft niks gegeten en heeft dus best veel honger en Draco heeft toevallig een groene appel...

Waarschuwing: Niks

A/N: Dit is een deel van mijn Draco fanfiction boek op Wattpad. Ben je benieuwd naar het vervolg? Ga dan zeker mijn boek lezen. Het heet: our secret. Mijn username is fennasnovels. Laat ook zeker requests achter! Veel leesplezier.

Zuchtend keek ze om zich heen. Haar oog viel op Draco die een eindje verderop rechts van haar stond. Terwijl hij stond te luisteren naar wat Hagrid had te vertellen was hij ook een groene appel aan het eten.

Eliza kon zich niet inhouden. Haar maag knorde nog harder en ze begon te watertanden. Wat had ze veel zin in een appel. Al was het maar een klein hapje.

Draco merkte dat ze hem aankeek. Grijzend en tegelijkertijd vragend keek hij haar aan. Eliza wende haar blik van hem af. Opeens begon ze te trillen op haar benen en haar handen trilden mee. Ze moest echt iets eten. Draco kwam op dat moment naar haar toe gelopen.

"Hey, niet zo verstandig van je hè om niet te ontbijten," zei hij grijzend.

"Draco ik heb nu echt geen zin in grapjes," zei Eliza, "ik heb me verslapen dus ik had geen tijd."

"Oké sorry, ik zag je niet tijdens het ontbijt dus ik dacht al dat je je had verslapen," zei Draco.

Eliza keek hem met fronsende wenkbrauwen aan. Let Draco erop of ze er is tijdens het ontbijt? Ze schudde de gedachte uit haar hoofd.

"Ja het klopt dus. Ik verslaap me normaal nooit," zei Eliza.

"Dat weet ik. Je bent altijd op tijd. Was je nog tot laat opgebleven gisteren?" Vroeg Draco.

Eliza hoorde een jaloerse ondertoon in zijn stem.

"Ja nog huiswerk maken en dat soort dingen. Niks bijzonders," antwoordde Eliza, "Ik heb trouwens best veel honger, dus heb jij misschien nog iets kleins voor mij zodat ik niet omval?"

Draco keek naar zijn appel, waar drie happen uit waren genomen, die hij nog vast had. Dramatisch voor Eliza's neus nam hij er een langzame hap van. Eliza keek hem met open mond aan. Wat een sukkel. Hij wist dat hij haar honger zo juist erger maakte.

"Nee ik heb niks anders dan deze HEERLIJKE appel," zei Draco plagend met zijn mond vol.

Eliza rolde met haar ogen. Ze zuchtte en wende haar blik van hem af. Ze had nu echt geen zin in grapjes. Nog even en ze viel om van de honger. Haar buik rammelde nog een keer.

Draco keek haar grijnzend aan. "Ik maakte maar een grapje Eliza," zei hij, "hier."

Draco stak zijn hand met de appel naar haar uit. Eliza keek hem met grote ogen aan.

"Wat?" Vroeg ze verbaasd.

"Hier je mag mijn appel wel. Ik heb alleen maar van die kant gegeten, dus van de andere kant kun je nog best eten," zei Draco glimlachend.

Met open mond nam Eliza de groene appel van Draco aan.

"Dank je wel," zei ze op verbaasde toon.

Eliza nam een hap van Draco's appel en genoot meteen van de sappige friszure smaak die op haar tong danste.

[dwalendinhetniets]

Widm 2016 - aflevering 7

Klaas, het is "wie wat gaat" niet "wat wie gaat"

Oké die shots met de picolo zijn een beetje creepy

De koffer opdracht lijkt in ieder geval in het begin een beetje als een spionnenfilm ofzo, super vet!

Hahahaha Jop die een varken met biggetjes tegenkomt

Hoezo zegt Klaas dat het zijn koffer is? Eerder zei hij dat een andere koffer van hem is, hmmmm

Annemieke je lult uit je nek, die koffer van Tim staat op de begane grond

Love Art met z'n speech over hoe dom de kandidaten gespeeld hebben

Ik snap dus nooit zo veel van dit soort casino-achtige spelletjes, maar het ziet er wel leuk uit

Zooo Annemieke is echt goed bezig rn

Laat maar Taeke heeft een 'pak af'

Oh maar Klaas gaat net de zwarte vrijstelling naar huis!!

En Annemieke eindigt alsnog met een vrijstelling

Restaurant Mollino sjskapskdj

"Ik heb heel veel horeca-ervaring, maar dan van de andere kant van de bar" Taeke wat een held

Geweldig ook die outfits

Tim is zeer blij met z'n plattegrond 😂

Oh neee Klaas spuug niet op het eten

Oeh Annemieke gaat geen deal aan met Klaas 👀

Aha Klaas heeft de zwarte vrijstelling ingezet

Awh nee Rop met een rood scherm :(