#ne güzel yağıyor

[yasemen-nn]

"-hadi sen git yağmur bastırmadan,ben sonra gelirim..

Hadi sen git..

Beni yalnız bırak,bu akşam iyi değilim...

[yusuf-krk]

Gönül Hanem 🌹

Yine Yağmur Yağıyor...!

Ve Ben Yine Senin Yokluğunla SırıLsıkLam Bir Haldeyim...!

Her Damlada Sana Olan Özlemim İçime İşliyor..!

Ne Çok Yağmur Yağıyor Bu Şehre ve Ben Seni Ne Çok Özlüyorum...!

Aşk Dolu Yüreğimle Senin için Burdayım....!!!!

🌹❤️🌹

En güzel yanım ❤️ Seni Seviyorum ❤️

Sağlıklı yaşam dileği ile 🖋️ 🇹🇷🇦🇿🇹🇷🇦🇿

[potikare]

ben dün evlenme teklifi aldım dostlarım! o kadar samimi ve bize özel bir anda oldu ki ne olduğunu anlayamadım djdkdsjdk o yüzden hiç fotoğrafımız yok.

tam olarak şöyle gelişti, aylar önce alpere çok istediğimi söylediğim bir kulaklık vardı malatyadan onu almış. mağazada beni arayıp sesim şu an nasıl geliyor diye sormuştu ben de saf gibi güzel işte, baya net geliyor demiştim . o ara meğer kulaklığı test ediyormuş shkdjdj

neyyse günümüze dönüyoruz. dün hazırlandım aşağıya indim ama görseniz nasıl yağmur yağıyor. sarıldık, hoş geldinler bitti sonra hediyelerinin arasında kulaklığı da verdi. söyleyeli uzun zaman olduğu için hala hatırlayıp almasına önce çokk şaşırdım. sonra tak bakalım kuralım telefonuna dedi. uygulamasını indirdik vs. aradı, o an cebinden kutuyu çıkardı ve ilk söylediği ��ey benimle evlenir misin oldu! aaa asla beklemiyordum dostlarım asla! çok hazırlıksız yakalandıım. otuz sekiz gündür görmemişim karşımda yüzükle duruyor! tüm söylediklerini asla anlamadığım o şapşal birkaç dakikadan sonra olayı idrak edip kabul ettim! ✨️💛

[yakazakalb]

yağmur yağarken ‘yağmur ne güzel yağıyor’ demekle 'ne güzel yağdırılıyor’ diye düşünmek arasında bile muazzam bir idrak farkı vardır.

Huzur-u daim sağlar.

.

[marslordu]

Kar yağıyor bayım...

Göğsümde bulunan bu aciz yalnızlığın üstünü de kapatsa ne güzel olur.

[grkmmm]

ne güzel yağıyor ya

[legatus11]

Bu dünyanın neresindesin, hiç düşündün mü? Ne olarak var oluyorsun bu dünyada? Amacın ne, ne kadar yer kaplıyorsun, hayallerin ne, ne için burdasın sen? Aynanın karşısına geç ve sor kendine: Ne için buradayım ben? Herkes ama herkes bu dünyaya bir sebeple yollandı. Herkesin burada olmasının bir sebebi var. Sende biliyorsun... İçinde büyük bir dünya var senin. Çiçeklerle kaplı, bulutlarla çevrili bir dünya. Biliyorum, bazen o bulutlar kararıyor bazen yağmur yağıyor içine. Ama sende biliyorsun ki her yağmur sonrası güneş açar. Ve yine bilmelisin ki, yağmur yağmadan çiçek açmaz... Bırak yağsın yağmurun. Bırak aksın gözyaşların. Yoruldun mu, bırak tutmasın bacakların. Çaresiz misin? Kal öyle. Bırak artık kendini, üzüntünü yaşa. Kendine engel olma, kendini tutma. Kendi felaketine kollarını aç. Ellerin mi titriyor, bırak titresinler. Titreye titreye durmayı öğrenecekler. Üzüntünü durdurmaya çalışma. Her şeyi yaşayacaksın bu hayatta, hüznü de mutluluğu da. Oysa sen şimdi hüznünü durdurmaya çalışıyorsun ya, sadece hüznün değil mutluluğun da duruverir böyle. Her şeyi dolu dolu yaşa ki evren de sana mutlu olma zamanın geldiğinde mutluluğunu da dolu dolu yaşatsın. Hayat bir nehir, akıp gidiyor. Suyun üstüne uzat bedenini, akıp git sen de. İnan bana, şelaleden aşağı düştüğünde güzel bir gölde uyanacaksın. Şimdi kapat gözlerini, aç kollarını arkana doğru yaslan ve kendine şöyle mırıldan, "Su akar, yolunu bulur."

[papatyademetii]

İçimdeki papatyalara yağmurlar yağıyor. Boynum bükülüyor, belim kırılıyor. Bulutlar inadına karanlık. Ben maviliğe hasret... Bir tek gün yok ki ölümü düşünmediğim. Zaten hiç de anlamadım ölümsüzlüğü isteyenleri. Oysa papatyalar değil miydi; en güzel kokusunu koparılınca veren. Şairin de dediği gibi her şey ölüme beş kala güzelleşmiyor muydu. Bak bir damla daha düştü gözlerimden yüreğime. Biraz daha boynu büküldü umutlarımın. Rüyalarım bile bir acaip bu aralar... Anlamsız ve de kasvetli... Ne vardı rüyalarımda bari olsa yeşil çayırlarda, mavi denizlerde olsam. İçim dışım hep karanlık. Hep...  Oysa basitti hayallerim. Papatyadan taç yapacaktım sana. Bir de yüzük. Tebessümünden öpecektim. Evet! Her şey bu kadar basitti. Gitmek kadar basit! Ve sen gitmeyi tercih ettin. Beni ise içimdeki papatyalarla yağmur damlalarında boğulmaya terk ettin. Üstelik görmüyorsun bile. Ölüyorum... Görmüyorsun...

Alıntı

[asimiymis]

Bazen umutsuzluğa düşeriz ya işte benim hayatımda bir umutsuzluktan ibaretmiş. Benim en büyük hatalarımdan biride umut olmamasına rağmen umut etmekti… Bana hep dedem şey derdi -Ne olursa olsun her gün güneş doğuyor ve batıyor. O asla doğmaktan vazgeçmezken sen neden vazgeçmeye çalışıyorsun ki?   Ama maalesef hayatımda en örnek aldığım kişi de bana veda etti. Şuan öyle duyguların içindeyim ki sanki içimde bir fırtına kopuyor fakat ben hala bir evin içine girebilmiş değilim… Her gün güneş doğuyor ama benim kalbimde doğan ufacık bir umut yok. Güneş aynı küçük kalplerimiz gibi her gün doğuyor yeni umutlarla sonra birden önüne küçük bir engel çıkıyor, Bulutlar. Güneşin önünü kapatıyorlar sırf hedeflerine, umutlarına ulaşamasın diye fakat Rüzgar sayesinde Güneş onları atlatıyor. Ancak henüz bitmiş değil Bulutlar sinirleniyor ve BAM! Şimsek ve yağmur. Hava kararıyor aynen bizim kalplarimiz gibi yağmur yağıyor hayallerimize biz ise sadece hayallerimizin yok oluşunu izliyoruz pencereden.. Karanlık bir oda, karmaşık duylar, yağmur tanelerin sesleri ve her yere düşen her damlada kırılan bir kalp… Neden kalkmıyor ve çıkmıyoruz o odadan? Neden gidip yağmurun altında ruhlarımızı temizleyemiyoruz? Tamam, hadi onuda yapamadın, çıkar elini pencereden ve kalbinin daha fazla kırılmasına izin verme, engelle elinle yağmuru.Teninle hisset o damlaların senin hayallerini yıkmak için ne kadar azimli olduğunu.. Buna izin vericekmisin? Engel ol onlara onlar nasıl sana engel oluyorsa. İzin verme, bırakma yıksınlar hayallerini… Ve yağmur diner. Hayatında olacağı gibi büyük bir umut doğar, Gökkuşağı. Kalk ayağı çık dışarı izle Ay'ı ne kadarda darbe almış bir yüzeyi var görüyormusun? Aynı kalbin gibi… Ama ona bir daha bak o hâlâ güzel değilmi? Hala ışık saçıyor güzelliğiyle. Sen mutsuz bir gece ile ayın güzelliğini mahfedemezsin. Gül biraz, yeni hayaller kur ve kendine inan. Bir gün o içindeki minik güneş tekrar büyük bir umutla doğacak… ~♡~

[meyus-biri]

"Hatırlamıyorum.." Her zaman böyle derdim ve aldığım cevap hep aynıydı: "alzaymır mısın ya! nasıl hatırlamıyorsun??" gibi cümleler. Aslında hayır, alzaymır falan değilim. Sadece kafam geçmişin izleriyle o kadar dolmuş ki artık yeni şeyleri kabul edemiyor. Hatırlamak istiyorum bende. İnsan neden en güzel anlarını unutmak ister ki! Ama maalesef hiçbirimizin elinde değil geçmişi hatırlamamak. En ufak bir ayrıntı seni o günlere tekrar götürüyor.. anbean gözünün önünde yaşanıyor her şey.

Evet, kafamın içi geçmişin ayak izleriyle dolu. Unuttuğumu seziyorum bazen, çok güzel şeyler yaşıyorum ve bu güzellikler o izleri silmiştir diye düşünüyorum. Sonra en olmayacak yerlerde o izler daha acı verici şekilde kendilerini gösteriyorlar. Meğersem tüm yaşadığım güzellikler, ince bir kar örtüsü şeklinde izleri kapatmış. Sonra bir güneş açıyor veya çokça yağmur yağıyor ve kar örtüsü siliniyor, izler ya hiç bozulmadan ya da daha beter olacak şekilde tekrar beliriyor. İzleri nasıl sileceğim bilmiyorum. Tek bildiğim kafamın içine değer verdiğim insanların güzel anlarıyla, anılarıyla doldurmak istediğim... Ben artık çok yoruldum, geçmişin yükünü taşımak çok acı veriyor. Geçmişin yükünü sadece benim taşımam da çok acı veriyor. Sadece ben yorulmadım, kafam artık isyan edercesine içine bir şey kabul etmiyor. O da çok yorulmuş... Artık daha az acı veren şeyler hatırlamak istiyor. Artık daha mutlu şeyler anımsamak istiyor. Artık daha az yüklü ağırlıklar taşımak istiyor. Elbet bir gün unutulacak o geçmiş, izler ama ne olur o gün geldiğinde daha az hasar bırakmış olsun bizde...

[yasemen-nn]

Unuttun mu beni? her şeyimi...

Sildin mi bütün izlerimi.

Hiç düşmedim mi aklına?

Hiç çalmadımı o şarkı?

[nevzatboyraz44]

Kardır yağan üstümüze geceden,

Yağmurlu, karanllık bir düşünceden,

Ormanın uğultusuyla birlikte

Ve dörtnala, dümdüz bir mavilikte

Kar yağıyor üstümüze inceden

Sesin nerde kaldı, her günkü sesin,

Unutulmuş güzel şarkılar için

Bu kar gecesinde uzaktan, yoldan

Rüzgâr gibi tâ eski Anadolu'dan

Sesin nerde kaldı? Kar içindesin!

Ne sabahtır bu mavilik, ne akşam!

Uyandırmayın beni uyanamam.

Kaybolmuş sevdiklerimiz aşkına,

Allah aşkına, gök, deniz aşkına

Yağsın kar üstümüze buram buram

Buğulandıkça yüzü her aynanın

Beyaz dokusunda bu saf rüyanın

Göğe uzanır -tek, tenha- bir kamış

Sırf unutmak için, unutmak ey kış!

Büyük yalnızlığını dünyanın.

Ahmet Muhip Dıranas/Hakkari

[aynodndr]

Nereye gidiyor dünya?

Sonra bir gün yoruldu

Baktı dünya eğleniyor

Dünyayı sen mi kurtaracaksın? Dedi

Vurdu kapıyı çıktı.

Sokaklarda koştu.

Yağmurlarda ıslandı.

Çiçekleri aradı koklamak için.

Parlak parlak gülümsediler köşe başından.

Eğildi kokladı. Kokuları yoktu.

Kuşlar terk etmişti sokakları.

Güneş bulutlar arkasına saklanmış,

Eve mahpus insanlar gibi,

Perde arkasından

Seyrediyordu dünyayı.

Yağmurlar hırçın yağıyor,

Sele kapılıp gidiyordu her şey.

Sevgiyi, güzelliği silip götürüyordu rüzgâr.

Yolun yedi kat altında,

Işıksız vagonlarda

Gülmeyi unutan

İnsanlar koşturuyordu hayata.

Ne bir müzik sesi ne kuş ne dalga sesi duyulmuyordu.

Yüreğinin arka odalarında

Karanlıkta kalmıştı sevinçler

“Bu böyle olmayacak” dedi kadın.

Sevgi sözlerini

Isıtıp yüreğinin sımsıcak dehlizlerinde.

Yürek fırçası ile boyayıp rengarenk,

Bir tutam attı gökyüzüne.

Kuşlar uyandı uykudan.

Bir çocuk gülümsedi.

Gri bulutlar aralandı.

Uyandı uykudan güneş.

Gülümsedi karanlıkların üzerine.

Sımsıcak ısındı her yer.

Gülümsedi kadın.

Gülümsedi adam.

Gülümsedi çocuk

Gülümsedi dünya.

Apaydınlık oldu.

Işıldadı sevgiyle yer gök.

Grilikler gökkuşağına döndü.

Karanlıkların üzerine yayıldı mutluluk.

Oysa tek başına ne yapabilirim demişti.

Umut ve çaba olmadan hiçbir şey olmaz.

Güzel düşün,

Güzellikler için çabala.

Vazgeçme dedi.

Umutla hayata yürüdü.

(Semihat Karadağlı /2019/İzmir

[thecrucialx]

Bu dünyanın neresindesin, hiç düşündün mü? Ne olarak var oluyorsun bu dünyada? Amacın ne, ne kadar yer kaplıyorsun, hayallerin ne, ne için burdasın sen? Aynanın karşısına geç ve sor kendine: Ne için buradayım ben? Herkes ama herkes bu dünyada bir sebeple yollandı. Herkesin burada olmasının bir sebebi var. Sen de biliyorsun… İçinde büyük bir dünya var senin. Çiçeklerle kaplı, bulutlarla çevrili bir dünya. Biliyorum, bazen o bulutlar kararıyor yağmur yağıyor içine. Ama sen de biliyorsun ki her yağmur sonrası güneş açar. Ve yine bilmelisin ki, yağmur yağmadan çiçek açmaz… Bırak yağsın yağmurun. Bırak aksın gözyaşların. Yoruldun mu, bırak tutmasın bacakların. Çaresiz misin? Kal öyle. Bırak artık kendini, üzüntünü yaşa. Kendine engel olma, kendini tutma. Kendi felaketine kollarını aç. Ellerin mi titriyor, bırak titresinler. Titreye titreye durmayı öğrenecekler. Üzüntünü durdurmaya çalışma. Her şeyi yaşayacaksın bu hayatta, hüznü de mutluluğu da. Oysa sen şimdi hüznünü durdurmaya çalışıyorsun ya, sadece hüznün değil mutluluğun da duruverir böyle. Her şeyi dolu dolu yaşa ki evren de sana mutlu olma zamanın geldiğinde mutluluğunu da dolu dolu yaşatsın. Hayat bir nehir, akıp gidiyor. Suyun üstüne uzat bedenini, akıp git sen de. İnan bana şelaleden aşağı düştüğünde güzel bir gölde uyanacaksın.

[jupiterliyazar]

Sesini sevdiğim ne güzel yağıyor serinledik.

[kirlisiyah]

"İnsanoğlu artan şiddette doğayı tahribe başladı. Doğal varlıklar, başta toprak, su, hava, yeşil örtü, biyolojik çeşitlilik olmak üzere artış ve yenilenmelerinden daha hızlı tüketilmeye, kirletilmeye, yok edilmeye başlandı. Yeraltı suları çekilirken, bazı nehirler denize ulaşamadı. Avusturya’nın yüzölçümü kadar orman her yıl dünyamızı terk ediyor. Dünyamıza ve insanlığa ne faydaları olduğunu keşfedemeden bazı türler gün be gün kaybolmakta. Bunların neticesinde başımıza dert yağıyor. İşte su sancısı, gıda güvenliğindeki telaş, iklim değişikliği, doğal afetlerin sayısı ve şiddetindeki artışlar artık günlük yaşantımızın içinde. Bunların baş sebebi, doğanın tahribi. Bu sorunlara çare ararken başkalarını suçlamak yerine 'biz ne yapabiliriz?' diye sorgulamanın daha yapıcı olduğuna hep inandım."

Mekanın cennet olsun. Nur içinde yat güzel insan.