#nagpakatotoo

[tokwattoge]

part 2

continuation.

Abot abot na sermon ang inabot ko. Umiyak yung mama ko. As in. Di ko alam kung ano yung mararamdaman ko. Hindi ko alam pano magrespond. Halo halong emosyon na naramdaman ko. Frustration, disappointment, sadness, anxiety, embarassment, anger sa sarili, resentment sa decisions. Lahat na siguro ng negative emotions.

Ang hirap kasi sa perspective ko bilang nagkamali, nakikipag argue pa rin ako kay mama nung naguusap kami tungkol dito. Na hayaan na niya ako, hayaan niya ako tumayo sa sarili kong mga paa at bayaran lahat to. Tutal hindi ko naman siya kasama nung umutang ako, bakit kasama siya sa pagbabayad. Sa totoo lang nung pinili ko yung mga desisyon ko hindi ko naman inexpect na baka maging ganito. Hindi ko inisip na what if lumaki tapos malaman nila papa. Masyadong lumakas talaga yung loob ko magloan, at lalong malakas yung loob ko na mababayaran ko WHEN CLEARLY HINDI KO KAYA. Naiinis ako sa sarili ko kasi ayaw ko na maging burden kay mama. Gusto ko kayanin to, pero mas malala pa yung mangyari. Sabagay, kung objective lang, kung ayaw ko mamroblema sakin magulang ko dapat hindi ako nangutang in the first place. Hay. Yun nga. Lesson learned.

Hindi na talaga aabot sa ganito kung:

Nagpakatotoo ako sa sarili ko, at hinayaan ang overdue kung talaga naman walang pambayad - kung ito ang ginagawa ko hindi na magdodoble ang interest at lalaki yung utang.

Hindi na nagutang kung totoo naman na hindi mahalaga. Which clearly yun naman talaga, sana imbis na nagloan ako, nagtipid na lang ako. Kung yun ang purpose ang din naman ay para sa daily expenses. Or di kaya sana nagsacrifice na lang ako pumasok kahit papaano. Admittedly, medyo naging tamad tamad din ako at madaming excuses.

Nanghingi ako ng tulong agad nung nakikita ko na hindi ko na kaya sana hindi na lumaki sa ganito. Pride ko na lang din at boastfulness ang pumigil sakin, sana naging humble na lang ako at umamin na kailangan ko ng tulong.

AT HIGIT SA LAHAT, sana natuto ako mag sorry. Kaya sobrang iyak ng mama ko, natural daw na magalit siya, pero nakikipag argue pa daw ako. Hindi man lang ako nagsorry. Grabe. Wala ako masabi. Kasi totoo naman. Bakit hindi man lang ako nagsorry. Pride ko din? Nakakapaikot ng tiyan yung thought na to. Bakit nga ba hindi sorry ang una kong ginawa at nakipagargue pa ako sa mama ko na pabayaan niya ako. Pinalala ko lang ang sitwasyon.

Yan. Yan yung mga dahilan kung bakit sobrang disappointed ko sa sarili ko ngayon, kailangan ko tong isort out, at gawing motivation para mas maging mabuting tao, anak, at magulang.

[pinoy-big-brother-minecraft]

✨1 Day to Go ✨

Sino sa Big 5 ang nagpakatotoo hanggang dulo at uuwi with tears of joy bilang Big Winner sa edisyong ito? 💪🏻

#PBBKapamilyaOn!: The LeGENdary Quest at the Big Night, ngayong October 28 na! 🔥🎉

⏰Weeknights | 10:15PM

🎉 Saturdays | 8:30PM

📅 Sundays | 8:30PM (Tumblr) | 9:30PM

On Tumblr. 📺✨ 📲💻

[renikolmusikera]

"Kung para sayo, para sayo talaga"

-------------------------

Grabe.... 6 years ago, eto yun era na iniiyakan ko pa yun future ko dahil na dissolve yun course namin sa previous school ko, sobrang nakakawalang pag-asa yun mga panahon na yun, na di mo alam kung magagawa mo pang ma-achieve yun mga bagay na gusto mong gawin kasi nga parang napaka alanganin na ng lahat.

(BS Business Ad maj in Human Resource kasi 1st course ko)

Noon pa lang, gustong gusto ko na tong course kasi parang I am about to hit two birds w/ one stone ganern, gawa ng napaka in demand naman talaga ng business courses ++ yun major pa is napaka lawak rin (like dbaaa? napaka essential sa kahit na anong industry)

Kaso, due to some reasons... need ko magtransfer ng school ---- kung saan nag back to zero ako 🫠 disheartening so muchhh pero super na-enjoy ko naman sa naging 2nd course ko in which I've earned my degree in COMMUNICATION.

Fast forward ⏳⌛

✨ Life after college ✨

Ito na pala yun DO or DIE reality HAHAHAHA.

nakaka overwhelmed nung mga unang buwan, kasi pinili ko rin naman talaga magpahinga muna (baka dasurv ko no? chz)

Hanggang sa akala ko kaagad magbubukas yun door of opportunities sakin, lalo na complete naman na yun papers needed, before graduating college kasi... parang sinet ko na yun sarili ko dun sa field na gusto kong ipursue, lahat ng efforts na inexert ko during those years nakalaan na sa mga goals na gusto ko ma-achieve in the future pero sheeet! Di pala ganun kadali lahat, grabe yun pagttest ng pasensiya, paniniwala at pananampalataya mo sa mga oras na di mo alam kung para saan ka talaga.

(EXISTENTIAL CRISIS 101)

Even there are also job opportunities na dumating, hindi ko nagawang mag settle agad agad (parte na rin ng pride saka may gusto talaga akong patunayan din sa sarili ko na somehow I deserve more than what's available)

Dumating na rin sa time na inoffer na rin ni Mama yung help, na irefer ako ganito ganyan.

pero sabi ko, ayoko talaga.

#renikolPride101

Ayoko talaga kasi parang di kayang tanggapin ng stand ko sa life na college graduate ka nga, pero di mo kayang dumiskarte para sa sarili mo?

Don't get me wrong, wala rin naman masama tumanggap ng tulong lalo na sa mga taong wala namang tanging hiling e mapabuti ka, is just that....

Gusto ko lang mabuild yung kumpyansa ko sa sarili at sa mga kakayahan ko kasi I know that I am capable of becoming more than what I thought I already am. (Oh sno ka jan bhieee? keme)

----

Hanggang sa Finally dumating na yung job position na matagal ko ng mina-manifest (HR Position) sobrang tuwa ko nun time na yun gawa ng di ako makapaniwala na may Job Offer na ko sa isa sa pinaka malaking company at nakapasok ako sa Job position na mina-manifest ko lang noon, like paano? wala naman ako working experience, pero pinagkatiwalaan nila ako to be a part of their company.

Soooo soooOo grateful w/ my 1st company ket na hindi rin nag lasts gawa ng pinag resign ako ni Mama (apacca layo daw) After that resignation, di ko na naman alam purpose ko bhieeee, balak ko na naman maging All purpose cream at All purpose flour 🫠🤣

Then after 2 weeks of resigning, nakatanggap na naman ako ng Job Offer (HR Position) dito sa isa pinaka malaking company within our area.

I wasn't expecting anything after the Initial & Final interview kasi nagpakatotoo lang naman ako like feeling ko nga apacca informal ko pang sumagot kasi nga hindi ganun ka intimidating yun mga nag interview sakin. (Apacca gaan nila kausap) But, I am really grateful that I made it.

Kala ko kasi matatagalan na naman bago ako makahanap ng work na gusto ko ulit pasukan e. (like you know, kala mo tagapagmana ng mga Ayala kung makapag inarte si ate mo ghOrL HAHAHAHA)

----

I am currently working on the necessary documents lang as of the moment dahil katatapos lang ng PEME ko kahapon and shuta apacca sakit ng CBC gaming talaga.

(apacca daldal ko rin naman at shinare q pa yon no?)

••••••••••••

Ang haba haba ng tinype ko dito ket wala naman nagtatanong HAHAHAHAHA! pero ang gusto ko lang naman iparating e kahit pala yung mga prayers na matagal na natin na set-aside e hindi nakakalimutan ni Lord,

✨ His delays are not a way for rejection but a redirection. ✨

At totoo talagang,

"Many are the plans in a man's heart but it will always be God's purpose that prevails"

kaya yun mga NOT NOW ni Lord, mauunawaan lang natin yun purpose kapag napagdaanan na natin yun proseso.

Na baka kaya hindi Niya pa pinagkakaloob dahil may gusto pa Siyang matutunan natin, baka kaya hindi Niya pa kaagad ibinibigay dahil gusto Niyang mas maunawaan natin yung halaga ng mga bagay na pinagdadasal natin.

Osya, BRB.

Kayod na muna ulit forda future ang ferson.

(Papaka ulirang mamamayan muna akez 😝)

[circlewithsadness]

Nagmahal lang ako, nagpakatotoo. Pero may tao parin talaga na gusto magcheat in a relationship.

[aliksaliks]

Write about a past struggle that you overcome. How has it made you stronger?

I struggle of telling my pain to others.

I struggle to tell those who hurt me that hey hurt me.

Ang ugali ko kasi kapag nasasaktan na ako, hindi ko na lang sasabihin. Mananahimik na lang ako. At ilalayo ang sarili.

Noong mga nakaraang linggo, I am at my lowest point in life.

Sa sobrang nasaktan at nasasaktan na ako, nag build na ako nang malaking malaking wall, alam mo 'yung para hindi ka na lang nila masaktan ulit, kailangan mong gawin 'yun. Nanginginig ako sa tuwing pupunta ako sa lugar na 'yun. Iba 'yung kaba. Takot. Basta, IBA!

Hanggang sa hinarap ko ang bagay na 'yung, ang mga tao, at nagpakatotoo lang ako sa nararamdaman ko. I was BURN OUT. I was SPIRITUALLY DRAINED. Traumatized. But, God did not allow those things to remain in my life. After confessing everything, just being honest with them, nagkaroon ng kapatawaran, gumaan ang loob ko. Nawala 'yung bigat. Sakit. At kung ano pang negative emotions na meron noong hindi ko pa ito nagagawa.

It made me stronger to face people who "unintentionally" hurt me. To forgive and not hold any grudges. Kapag kasi may mga ganitong problema ako noon, tinatakbuhan ko na lang. Sa sobrang takot. Hindi ko rin alam ang gagawin ko, pero mas okay pala talaga na harapin ang mga bagay na kinakatakutan natin. It builds our character.

Inaayos muna ni Lord ang buong ikaw, Allyx.

Sumunod ka lang, hindi ka Niya ipapahamak!

[joshuapaculaba]

Performance task #2 Tula para kay secret

Salamat sa iyong kahilingan, heto ang aking tula tungkol sa ghosting ng isang tao:

May mga taong papasok sa ating buhay

At kung minsan, may mga taong biglang mawawala

Nang hindi man lang nagpapaalam o nagpapaalam na

Ito ay tinatawag na ghosting, isang uri ng pag-iwan.

Sa umpisa, makikilala mo ang isang tao

Magkasama kayong tumatawa, nagbibiruan, at nagkakasundo

Pero isang araw, hindi ka na niya kinakausap

Walang tawag, walang text, walang anumang pakikipag-ugnayan.

Ang pagkawala niya ay nag-iwan ng tanong sa iyong isipan

Bakit siya biglang nawala? Anong nagawa ko sa kanya?

Ngunit walang kasagutan, walang rason, walang anumang paliwanag

Tila ba siya'y isang multo na biglang nawala sa aking paningin.

Hindi ko maintindihan kung bakit ka nang-iwan ng ganito

Ang sakit na dulot ng iyong pagkawala ay hindi kayang tumbasan ng anumang halaga

Kung mayroon kang problema, sana'y nagpakatotoo ka

Sa halip na maglaho ng walang anumang paalam na iniwan.

Ngunit hindi ako magpapahuli, magpapakatapang

Hindi kita hahabulin, hindi kita pakikisamahan

Kasi alam kong hindi mo ako karapat-dapat na kaibigan

Dahil isang taong nag-ghost ay hindi karapat-dapat sa pagmamahal.

Kaya sa huli, ako'y nagpapasalamat sa iyo

Dahil sa iyong pag-iwan, natutuhan kong mas mahalin ang aking sarili

Hindi ako magpapakababa sa kung sinong hindi ako nirerespeto

At mas pipiliin kong lumayo, kaysa sa maging biktima ng ghosting.

Sa mga taong kagaya mo, walang kakayahang humarap sa katotohanan

Walang lakas ng loob na harapin ang mga bagay na kailangan

Ngunit sana ay natutunan mo rin ang leksyon na ito

Na sa pag-ibig at sa buhay, hindi mo kailangan maging multo.

[jeuz]

Maraming tao ang nanakit, nanghusga, nanloko, nangiwan, nanggamit at gumawa sakin ng masama. Pero sa kabila nang lahat ng iyon ay pinatawad ko na silang lahat, kahit halos walang humingi ng tawad, humingi ng pasensya o nagsabi man lang ng sorry, hinayaan ko na lang sila kasi ganon talaga. Masakit oo, ngunit naniniwala ako na wala eh eto ako, kung talagang willing sila sana, kahit pakitang tao o labas sa ilong magkukusa yan kaso wala pero ayos lang yun. Tayo na lang yung magpatawad para gumaan kahit paano yung sakit na idinulot nila sa atin, gaano man ito kalaki o kaliit. Kahit yung mga taong dumurog at winasak ako? Hinayaan ko na lang, kasi alam kong I did my best for them, nagpakatotoo ako, I really cared a lot, nag tiwala ako, nagbigay ng pagmamahal, basta alam kong naging mabuti ako kahit may mga negative traits and ugali din ako, pero sa puso ko walang masamang intensyon pati malinis ang motibo ko, ayos na yun. Salamat pa rin kasi kahit one sided madalas atleast nakatagpo ko sila o kayo, totoo man yung pinakita niyong lahat o hindi, ayos lang sakin yun.

[teacherkryyylle]

This may be the last day that I’ve tried everything to win you back...

Ang dami kong gustong sabihin. Pero balewala na. I wish I had the courage to leave, nung una palang, na hindi na ako nirerespeto.

Sana ganyan rin ako katapang para bumitaw. Para hayaan. Sana ganyan din kalakas ang loob ko, para sagutin lahat ng sinasabi mo, para labanan kita, kasi naaapak-apakan na ang pagkatao ko.

Sana noong time palang na ipinaramdam mo sa akin na there’s a need for you to provide closure sa inyo ni cess, sana doon palang, bumitaw na ako. Maraming bagay ang hindi ko kayang gawin para kagalitan mo. Pero with mu past mistakes, yun pala ang kahinaan mo. Binitawan mo yung babae na kasama mo sa lahat ng bagay, good and bad times, by her past mistakes. I’ve won from that. Kaya tingin ko, maling mali ka sa lahat ng ipinaramdam mo at mga sinabi mo sa akin. Yung nangyari sa akin, ay hindi ko ginusto. Kahit ako, nakakahiya sa sariling aminin na may ganun akong past. Pero nagkaroon akong courage para sabihin, kasi seryoso ako sa atin. Kaya mali para sa akin na durugin mo pa ako.

Lalong lalo na na ikumpara mo ako sa ibang babae, even at my best. Sana nga sa iba ka nalang napunta. Sana napunta nalang ako sa taong tatanggapin ako. Nang buo, nang walang doubt, nang walang regrets, nang walang hinala at lahat lahat.

Hindi natin kasalanan na huli kitang nakilala. Thankful ako kasi you really came at the right time. Masayang masaya ako, kasi finally, I have found someone na seryoso, na mabait, na hindi ako ipagpapalit, na ipaparamdam sa akin lahat ng hindi ko naramdaman kay clive.

Hindi ko sukat akalaing may lakas ka rin palang mang-iwan. Na kahit na anong gawin kong mabuti at maayos para sa atin, madali lang rin palang bibitaw. Madali pala talaga akong bitawan.

Nagsisisi ako na sana hindi ko naibuhos lahat ng oras ko sayo. Lahat ng pagmamahal. Kasi hindi mo rin pala ako pipiliin sa huli. Sayang lang lahat.

Pero there’s no point in blaming someone. Hindi kita sisisihin kung ano man ang pagkakakilala mo sa akin. Basta ako, nagpakatotoo ako sayo. Lahat lahat. Pagod na rin akong ipaliwanag ang side ko.

I just want to save something para wala akong pagsisihan sayo.

Mahal na mahal na kita. Sana andito pa rin ako sa pagbalik mo.

[xpresshiit]

ayos naman

kailangan bang laging masampal

ng mga statements na

nagsisimula sa "at least ikaw...

yung iba nga eh... wala yan..."

yung taong nagpapakatotoo lang

sa pagsagot sa tanong na

"kamusta na?"

ano ba yung sukatan

na ginagamit para maging

valid at allowed ka sa

nararamdaman at naiisip mo?

hindi ba pede?

mali ba?

dapat di malungkot? masaktan?

kase yung sa iba, MAS

sayo, LANG lamang.

pati ba yung

nararamdaman mo

hindi rin enough

para maging valid

kaya ka nasasaktan, nalulungkot?

kinulang ka na naman.

di pa rin sapat.

mali, di pede

kase wala naman yan...

at least ikaw nga...

yung iba nga eh...

ok.

nagpakatotoo lang,

di ko naisip yung mas -

ang sumagot nalang ng

ayos naman.

[iamerldartist]

PAGTANGGAP

Madami kang maiisip sa salitang ito. Pero gusto ko lang ipaunawa saiyo. Ang salitang pagtanggap lalo na sa isang relasyon.

Dahil hindi mo lligawan o pipiliin ang isang tao dahil sa may gusto ka lang s kanya. Don’t waste time na makikipagrrlasyon ka pero hindi mo pala siya nakikita in your future life.

Para sakin tunay kang nagmamahal kung ang salitang “Relasyon” para sayo ay katumbas ng salitang���

[omgkeeem]

Inmate of My Own Rules

Everyone has their own bruises buried beneath their mind. No exemption, no man can escape this stage of life. It always and will always haunt us even in our happiest moments, to mention that darkness is always there to take over the absence of light. I, myself have been suffering for a long time, it may seem unreasonable for the eyes of many, but little did everyone know how heavy a little thing is for a vulnerable person like me. This is the main reason why I chose to be silent from my chaos rumbling inside me, I’m afraid that no one will care and give a single time to absorb what I’m feeling.

         As time travels, the world gets older. The world changes, people gradually changing as well. I remember the last time I changed myself as a person. I changed myself not for my sake but for the pleasure of others.  I was hurt, seeing them having a full doubt of me, saying that I am not “me”, that I was just pretending to be a silent-type of person. That I have so many things hidden inside me. Bakit ganon? Akala ko kapag once na nagpakatotoo ka, madali na lang ang lahat. Kaso, parang lalong lumubog ang araw noong oras na hinahanap ko ang sinag nito. Sabi ng kaibigan ko noon, “Feeling ko kasi tinatago mo pa yung totoong ikaw e.”, simpleng katagang magsasabing hindi ka tanggap ng kanilang mga mata, o baka nagkulang lang sila sa oras para unawain ang lahat ng meron ka?. Sabagay, sino ba namang mag-aaksaya ng panahon sa isang taong saksakan ng katahimikan?. Tamang sasamahan ka lang kung kailangan. Tamang nandiyan lang sila dahil nga “kaibigan”. If I could just scream how natural my personality back then, I wouldn’t have been suffering on this thought of changing. But, because I’m afraid of losing people around me, I changed. There, I started living on my artificial dimension.

This has been my crucifixion in life. I am an inmate of my own rules, people who surrounds me has been my foundation of living. I am nailed to everyone’s expectations, I let them dictate and manipulate my decisions. Sure, that I have my own voice to speak, but a voice cannot live itself when you are not brave enough to stand for yourself. This is a bad yet the wisest decision I’ve made. I did regret it once, but later on, as I live in my own mask, I see how things turned to be beautiful. It was like watching a seed grows. You get tired at first, but you woke up in the morning seeing it stand so firm and cheerful.

I was an outcast before, but not totally in a wicked way. People looked at me so different. I saw how high they looked at me, that even those people whom I trust are no different. They were hesitant, careful and trying hard to be wise when I’m around. Some would find it pleasuring, but, I don’t tolerate such act because all I want is to exist and live simply. Although, fault was mine. I let them meet this high version of me. But, they can’t blame me as well from being imprisoned on these high expectations. I never dreamed of being so productive but lacking in social life. Back then I thought, that I can stand alone without anyone beside me. But as I get older, I realize how important social life is.

One thing I love about myself, is when I try to understand things first before jumping on a conclusion. Instead of regretting the changes I have made as a person, I took it as a turning point of my life. This second version of me, gave great impact to my existence. I felt how God tested my pride and patience. In fact, he was there all along when I’m in state of confusion. He let me escape my box and mold my being where he know is best for me.

--

3am thought.

[bashabanana]

Nagpakatotoo lang, kasi hanggat hindi ko nasasabi yon pakiramdam ko niloloko ko lang kayo. Sorry ha kung nasaktan ko damdamin mo. Hindi ko kasi kaya maging plastik na kaibigan sa pamilyang itinuring ko.

[hindinatumangkad]

Bakit ba ikaw?

Bakit nga ba ikaw pa?

Bakit hindi na lang isa kanila?

Bakit nga ba hindi ka makalimutan?

Bakit mo nagawa sakin to?

Bakit sinaktan at pinaasa mo ko ng ganito?

O ako lang talaga itong umaasa ng sobra sa pangako mo?

Bakit nag-iba ka? O meron ka nang iba?

Sana sinabi mo na lang ng diretso para alam ko paano ako titigil sa paghihintay sayo.

Sana sinabi mo na lang na ayaw mo para hindi ko na ipinilit yung sarili ko.

Sana sinabi mong wala naman talagang pag-asa para alam ko kung paano ako lulugar sa buhay mo.

Sana sinabi mong hanggang kaibigan lang para hindi sa ganitong paraan lumalala yung pagkagusto ko.

Sana sinabi mo na lang. Sana.

Pero bakit?

Pero bakit hindi mo magawang sabihin sakin yung totoo?

Ayaw mo akong hawakan?

Pero ayaw mo din naman akong pakawalan?

Reserba lang ba ako sa puso mo?

Na lalapit ka lang pag walang wala ka ng makapitan o masasabihan ng gusto mo?

Na wala ka ng masabihang tao at gusto makarinig ng gusto mo?

Ginawa ko naman lahat pero bakit hindi pa din sapat?

Ginawa ko lahat, binigay ko yung buong atensyon ko sayo, binigay ko yung tiwala ko kahit alam mong takot na takot ako.

Hinayaan kita sa gusto mo.

Nagtiwala ako sayo noong sinabi mong gusto mo ako.

Nageffort ako para lang sayo pero ginanito mo ko?

Bakit mo ko binalewala ng ganito?

Sana sinabi mo na lang na hindi mo ko ganun kagusto na hindi mo kayang panghawakan at hindi mo ko kayang panindigan.

Matatanggap ko naman basta sabihin mo lang.

Gusto ko lang naman na malinaw.

Pero ipinagdamot mo.

Pinagdamot mo yung sagot na gusto ko.

Bakit hindi mo kayang aminin?

Bakit hindi mo kayang sabihin?

Mahirap bang magsabi sakin?

Masakit. Masakit kasi iniwan ako sa ere ng hindi ko alam yung dahilan.

Masaya naman tayo pero para kang nawala na parang bula.

Masaya naman tayo noon pero ilang araw lang bigla ka nang nawala.

Ano bang nangyari?

Ano bang naging mali?

Kasi hindi ko matanggap na ganun ganun na lang.

Ang gago mo.

Pero mas tanga ako kasi naniwala akong iba ka sakanila.

Hindi din pala. Pero siguro nga hindi mo lang ako ganoon kagusto para baliwalain ng ganito.

Sana sinabi mo na lang yung totoo.

Kasi tatanggapin ko naman ng buong buo.

Sana lang nagpakatotoo ka. Kahit yun na lang.

Yun lang naman ang hinihingi ko. 💔

[babaengnaghihintay]

Hiling

Before 2018 ends..

"Sana wag kang mag sasawa na intindihin ako"

"Sana kayanin natin ang mga challenges and struggle na kakaharapin natin." That was your last words bago magsimula ang roller-coaster feelings - happiness, anger, sadness, and fear.

Happiness. Before the year ends, everything was perfect. Sobrang naramdaman ko yung sincerity mo, lahat ng efforts, and syempre yung love. Loi, if only you know how thankful and blessed I am that you came in my life. Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya kahit ang dami nating misunderstanding at differences. If only you know.... ☹️ those days are the best! Sayo ko lang yun na'experience and thank you for that. I hope ganon din naramdaman mo kahit may kulang. Kahit kung para sayo di ko binigay best ko. Kahit na di pa din sapat, thank you pa din. Just wanted to say that until now inaalala ko pa din yung mga good memories natin. Aww how sad naman na ang bilis matapos, wala pa nga e. (Shete naiiyak na ulit ako hehe)

Anger. Minsan napapaisip ako, siguro kung di kita inaway nung January 1, siguro okay pa din tayo no? Di ko din alam. Yun ang first major(?) fight natin (how sad that we're not that strong) pero alam kong may reason kung bakit nangyare yun, God's will. 🙂

Sadness. Since day one of this month until now, masakit pa din. Kahit na may part sa akin na dapat galit maramdaman ko, at the end of the day di ko kaya magalit ng sobra kasi ginawa mo din naman best mo and at the same time, sinabi mo pa din ang totoo. Nagpakatotoo ka pa din and sobra ko yung naappreciate. 🙂 Kapag naaalala ko yung tough days ko, sobrang sakit hahaha naiimagine ko sarili ko kung paano kita iyakan, to the point na nag beg na ako kay God. I was really in torn those days, at hindi ko na'imagine na mangyayare to. Hindi pa, kasi nagsisimula pa lang din naman e. Haaaay I miss you, I miss the old you. Yung kahit madaming times na nag-aaway tayo sa maliliit na bagay, masaya pa din kasi at the end of the day nagiging okay tayo.

Fear. Everyone's fear... yung gumising ang isa sa inyo na wala ng maramdaman. Aww ang sakit hehe yung kahit hinahanda mo yung sarili mo if mangyare yun, pag dumating na, sobrang sakit pa din.

Akala ko okay na ako, di pa din pala. Iniiyakan pa din kita. Nasasaktan pa din ako. Namimiss pa din kita. Minsan iniimagine ko na sana prank lang lahat, pero wala e. Totoo lahat and need na mag move forward. Pero kahit na ganon, kahit finish na, remember na you'll always have a part in my heart. Madami pang mangyayare and kahit sinabi natin sa isa't isa na finish na nga, di pa din nagtatapos dito ang lahat. I trust God 🙂

I love you more than you'll know and I miss you so bad.

Let's see what will happen next...

[akoayalien]

ang ganda ng pagkakasabi ko sa kanya kanina ng "stay humble" hahahahaha pero dapat ano talaga yun eh ganto "hope you are humble" hahhaa kaso teh nakakahiya noh baka awayin ako ng nanay nya noh. wag na lang. okay na yang sinabihan ko na sya ng stay humble para atleast totohanin nya. well, na sa kanya naman na lahat mayaman sya, maraming nagmamahal sa kanya kaso sana naman noh magpakababa sya di porke mayaman siya ganyan na ugali nya tssss. gayahin nya sana papa nya which is my uncle na wala talaga akong ma-say dahil super bowwww na boww talaga ako sa kabutihan ng puso. sobra talagang bait kaya sana ganun din ang anak nya...

yun talaga ang wish ko sa kanya dapat kanina hahahaha kaso sa panahon ngayon kapag nagpakatotoo ka. mapapasama ka talaga ;)

[moonwonuu]

EWAN Q RELEASE RESULTS pero feel q nasa next week pa ehuhuuueueu nagpakatotoo lang ako earlier mamsh ang bait tsaka ganda nga ng naginterview sa akin. ACTUALLY i don't mind if di ako maaccept pero maganda kc advantage q dito </3

- ☁️

ahahahaha nako dapat sinabi mo “ang bait at ganda mo po” for extra points 😭 jonks! maaccept ka. repeat until true. 🫡