#minder zonnebril

[jansiemons]

Deurle mooiste dorp van Vlaanderen

Ik ben net terug van een culinaire en oenologische tour door Frankrijk, het land waar croissants het ontbijt regeren en de wijn vloeit alsof het water is. Maar vanmorgen, terug in het pittoreske Deurle, had ik het gevoel alsof ik een exclusieve all-access pas had bemachtigd tot het middelpunt van een impressionistisch meesterwerk. En nee, niet zo’n dramatisch Van Gogh-scenario waar je een oor moet missen om het te waarderen, maar iets à la Monet. Denk minder aan waterlelies en meer aan een vredig landschap vol graan, wilde bloemen en planten die dansen in de wind. Ik zweer het je, het was net een levende ansichtkaart!

Want het is pas als je even uit Deurle weg bent geweest, dat je weer beseft hoe prachtig ons dorp eigenlijk is. Dus op deze stralende zondagmorgen, dag van de nationale feestdag, nam ik bij het vroege ochtendgloren de epische beslissing om mijn eigen dorp te herontdekken, alsof ik een volleerde toerist was. Ja hoor, gewapend met een rugzak vol clichés en een overdosis enthousiasme die zelfs een hyperactieve puppy jaloers zou maken.

Ik zette mijn zonnebril op – je weet wel, die ik speciaal bewaar voor momenten van zelfreflectie en epische queesten – en voelde me meteen als een undercover beroemdheid die zijn eigen hometown inspecteerde. De enige andere enkeling die ook zo vroeg op straat liep keek me aan alsof ik de zoveelste verdwaalde toerist was, wat, eerlijk gezegd, behoorlijk verfrissend was. Het gaf me een excuus om in slow motion te lopen, alsof ik in een dramatische film zat, en overal ‘oooh’ en ‘aaah’ bij te zeggen. Je had zijn gezicht moeten zien, vol ongeloof en misschien een vleugje medelijden, maar hé, het leven is te kort om serieus te zijn!

Terwijl ik daar wandelde, werd ik plotsklaps getroffen door een verbluffende openbaring: hoe spectaculair ons groene dorp eigenlijk is. Ja, je leest het goed, spectaculair! En die oevers aan onze Leie! Met koeien die de lokale gossip uitwisselen, een duif die met een tak als bouwmarkt-souvenir voorbij fladdert om een airbnb voor haar ei op te zetten, een vos die de hele nacht heeft lopen tinderen, en ganzen die opspringen alsof ze net de lotto hebben gewonnen omdat een haas besloot 'kiekeboe' te spelen vanachter een struik. En dan hebben we het nog niet eens over de Sint-Aldegondiskerk die daar staat te schitteren alsof ze net een makeover heeft gehad. Misschien ben ik een beetje bevooroordeeld, maar hoe kun je niet in lyrische verzen uitbarsten als je ziet hoe de Leie zich als een dichterlijke boa constrictor door het landschap slingert? Die rivier is praktisch een spa-resort, zonder de geur van eucalyptus en de zweverige muziek die je uit je zen haalt.

Niet verwonderlijk dat kunstenaars, van schilders tot dichters, zich als motten tot een vlam voelden aangetrokken tot deze plek. Deurle is als dat ene sprookjesdorp waar je altijd over hebt gelezen, maar dan zonder de draken en prinsessen in nood. Cyriel Buysse himself, jawel, struikelde over zijn eigen geluk om hier in de buurt te mogen wonen. Je kunt nog bijna horen hoe hij zijn pen vasthield, verblind door de schoonheid van de natuur, krabbelend aan zijn meesterwerken.

Nu, laten we eerlijk zijn, Deurle is niet zomaar een dorp, het is een levend museum van rust en romantiek—zo idyllisch dat zelfs de kippen hier flirterig kakelen in perfecte harmonie. De bloemenwinkel van de lieftallige Ruth in de Dorpstraat kent niet alleen je naam, maar onthoudt ook je favoriete bloemen en je slechtste liefdesverdriet. De postbode fluit een deuntje terwijl hij de brieven bezorgt, waarschijnlijk de enige persoon die nog vrolijker wordt van jouw rekeningen dan jijzelf.

Deurle, ooit verkozen tot het mooiste dorp van Oost-Vlaanderen, is pittoresk en groen, met een verleden zo rijk dat zelfs de lokale geschiedenisboeken er meerdere volumes over klagen. Het dorp heeft zoveel charme dat zelfs de lokale straatkatten aristocratische manieren hebben aangenomen en beleefd knikken als je voorbij loopt. In Deurle is elke dag een uitnodiging voor een wandeling door een ansichtkaart.

Dus, als je van plan bent om even in Deurle te togen, doe het dan niet voor de geschiedenislessen zonder profeet, kunst die je ook niet snapt als iemand het uitlegt, of omdat je hond een bordje omhoog hield met "Ik heb frisse lucht nodig" – Deurle is gewoon je go-to plek. Nog nooit van gehoord? Nou, dan heb je iets gemist waarvan je niet eens wist dat je het kon missen. Maar geen paniek, de Deurlense Leie staat al met open armen te wachten, klaar om je te betoveren met haar charmes. En terwijl jij je ogen uitkijkt, sta ik, de grijnzende local, in de schaduw toe te kijken, stiekem trots dat ik dit kleine paradijs al lang geleden heb ontdekt.

21/07/2024.

[magheteenonsjeminderzijn]

D-day vandaag: de hechtingen gaan eruit!

Rond 9 uur gaat de wekker. Na de yoghurt die ik als ontbijt eet, ga ik eerst de spinazieschotel maken. Vandaag is ook mijn fles Purify leeg en ik ga geen nieuwe meer kopen bij New Fysic. Vanaf nu hou ik het alleen op de eiwit supplementen. Misschien dat ik nog een flesje meeneem naar Canada, maar de komende weken wil ik eens kijken hoe het zonder gaat de komende weken.

Eerst weer oogcontrole. Het lijkt dat nu ook mijn oogleden iets minder vocht vasthouden. Maar ik vind ze nog steeds wel dik.

Rond kwart voor 12 rijden we naar Faceland. Dezelfde receptioniste als de vorige 2 keren zit er weer. Wat blijft het een eng opgespoten (geen) gezicht 🥴 Er komt ook een of andere prikdokter met een strakke dame uit een behandel kamer die meteen heel popie Jopie gaat doen met de dames bij de receptie, en Marcel en ik schieten allebei in de lach 😅

Uiteindelijk blijkt het meisje in wit tenue achter de receptie de doktersassistente te zijn die mijn hechtingen gaat verwijderen. Ik loop achter haar aan een behandelkamer in en ik mag plaatsnemen op de ligstoel.

Aardig meisje en ze kletst gezellig. Ze maakt eerst de pleisters natcen daarna trekt ze ze voorzichtig van de hechtingen af. Voel ik dus niks van. Daarna de hechtingen eruit. Het is een kwestie van aan het draadje trekken, voelde ik ook amper dus ook dat valt allemaal heel erg mee 😅 Eerst mijn rechteroog en daarna mijn linkeroog. Rechts is goed genezen, links is nog wat open. Is niet erg zegt ze maar houdt wel in dat ik pas over 2 weken met littekencreme mag smeren (eerst nog SPF50 op ooglid) en ook pas over 2 weken mijn ogen mag opmaken, lenzen in, zwemmen, sauna etc. Dat is een beetje jammer. Ook moet ik nog oppassen met bukken, tillen en sporten. En zodra ik naar buitenga een zonnebril op. Alles moet nog even 2 weken wachten. Jammer, maar het is wat het is.

Als ik van de stoel afkom mag ik in spiegel kijken en ook al zie ik nog wat korstjes ik zie wel heel duidelijk oogleden. Ze maakt nog even een paar foto’s en dan kan ik gaan. Heel in de verte schrijnt het allemaal een beetje, maar eigenlijk niet noemenswaardig.

Ik app even met mijn leidinggevende en ik heb afgesproken dat ik maandag en dinsdag nog vakantie opneem en dan volgende week vrijdag weer eens voorzichtig vanuit huis ga beginnen. Maar even rustig aan allemaal, fijn dat het kan!

Tijdens mijn lunch met 3 crackers met Philadelphia app ik nog wat met Jolanda van het werk. Ook altijd betrokken! Daarna rij ik naar TICA want nu de hechtingen eruit zijn mag ik ook weer autorijden 🎉 Ik spreek Jolanda nog even, de caissière bij TICA, die ook af een toe een leuk whatsappje heeft gestuurd de afgelopen week.

Ik breng de spulletjes naar huis en daarna ga ik Ivy halen. Die heeft vanaf vandaag zomervakantie. Ik ga met haar naar AH, daar mag ze een snoepje voor zichzelf en Ryan uitzoeken en voor mijzelf koop ik nog een maaltijdsalade voor vanavond.

Daarna breng ik Ivy naar ons huis, ga ik haar douchen (er zit olie in haar haar , dat smeert ze er elke ochtend in omdat ze zulk dik haar heeft) en dan gaat ze de jacuzzi in. Ik ga daarna Ryan ophalen. Als altijd is hij super enthousiast als ik hem ophaal.

Bij thuiskomst zet ik Ryan op zijn tractor en dat vindt hij heel leuk.

Daarna wil hij naar opa zijn speelautomaat dus dat doet opa ook nog even tussen het werken door 😉

Als ik bij Ivy kom is ze een beetje sip. Ze is een oorbel verloren. Ik buk een beetje maar krijg last van wenkbrauwen dus opa gaat op z’n knieën, maar helaas niks gevonden.

Linda arriveert om 17 uur en zij gaat ook nog zoeken. Ivy vindt haar oorbel uiteindelijk in bad en Linda ziet haar slotje op de bodem liggen.

Ivy laat nog haar rapport zien, allemaal ruim voldoende en goed dus dat kan niet beter dus van oma krijgt ze een tientje voor haar mooie rapport.

Om 17.10 komen Mike en Natas er ook bij. We eten buiten want het is heerlijk weer. Een uurtje later vertrekken Mike en Natas. Niet naar huis maar naar België. Ze hebben vorige week nog 2 weken Zuid Frankrijk geboekt en vertrekken vanavond, de eerste stop bij Vielsalm in België. Linda gaat ook meteen huiswaarts dus om half 7 is de rust wedergekeerd.

Nu Mike en Natas op vakantie gaan is Natas er niet om mee te helpen op de midzomerbraderie in Lisse op 3 augustus, gelukkig hebben we Nynke bereid gevonden om mee te helpen. Super lief!

We kijken nog wat tv, ik ga nog even lekker douchen en dan op tijd naar bed. Althans dat was de bedoeling maar na het douchen heb ik nog wat nieuwe items in de webshop gezet en ging ik pas om 1 uur naar bed.

[jurjenkvanderhoek]

LAGE EINDERS EN HOGE LUCHTEN IN FRIESE LANDSCHAPPEN

Tegen de zon in kijken. Zonder filter is dat oogverblindend. Het zicht slaat dicht. Iedere kleurschakering valt in opzichtige helderheid weg. Getint glas van een zonnebril brengt dan structuur. De omgeving krijgt weer kleur. Is echter niet meer kleurecht. Het beeld blijft wel zichtbaar in een waarheid boven de werkelijkheid. De zonnebril kleurt de realiteit, verkleurt de echtheid. Zonnestralen verblinden, het filter betoverd. De zon beschijnt de waarheid die ik door het felle licht niet onder ogen kan komen. Door de filtering van de bril word ik misleid. Zie ik niet helder meer. Maar raak ik wel geboeid.

Door haar werk laat Gea Koevoets mij tegen de zon in kijken. Want zij heeft dat filter al over de helderheid gelegd. Zij legt een vernis over haar schildering. Niet om de kleuren op te helderen. Juist om ze qua emotie te intensiveren. In haar landschappen schijnt het kalm en rustig, maar het is er woest en ledig. Zoals voor de eerste scheppingsdag. Koevoets schildert echter geen duisternis op de vloed. Ze toont wel die eerste dagen van de aarde. In vogelvlucht. Er is scheiding tussen aarde en water. Er is droog land, er zijn hoge luchten. Er schijnt al dagen licht. Dan op dag vier wordt de zon zichtbaar, de maan en de sterren worden gezien. Pas op dat moment kan Gea tegen de zon in kijken.

Het zonlicht wordt op de panelen van Koevoets gefilterd met wolken. Een lage horizon geeft ruimte aan weelderige luchten. Het land is met enkele ferme kwastbewegingen neergezet. Het heeft niet veel uitdrukking nodig om te spreken. De hoge lucht daarboven maakt de sfeer. De atmosfeer is vervuld van levendigheid. De wind heeft vat op de cumulus en de stratus. Het gefilterde zonlicht staat kleurnuances toe. Niet heftig of intens, er is geen uitgesproken contrast. Er zit een filter tussen het zicht en de waarheid. Een zeef om de intensiteit van het licht te veranderen.

Haar landschappen zijn niet plaats bepalend en kunnen van overal zijn. Mits het vlak is en weids. De einder als een rechte streep over de drager getrokken kan worden. Bij Koevoets geen bergen, zelfs geen duinen. Ze noemt haar schilderijen Friese landschappen. Daarbij spreekt haar voornaam boekdelen. It Fryske Gea, het Friese landschap. Maar alleen in het noorden van deze provincie is het land vlak. Het Noorderleech, het buitendijkse land, de Wadden. Het ongerepte van de Alde Feanen. De landschappen van Koevoets zul je dus minder nog meer aantreffen. Leeg en onaangetast, waar de wind geen schade aanricht. Waar het natuurlijk stil is. Landschappen met uitgestrekte lage horizonnen, indrukwekkende wolkenpartijen in hoge luchten.

Vooral het spel met wolkvormen maakt het werk van Gea Koevoets groots en imponerend. Op grote panelen legt zij deze stapelingen vast. De partijen wisselen voortdurend en zijn geen dag dezelfde. Het afbeelden en weergeven ervan daarmee kun je nooit mis zijn. Het is altijd goed, het klopt voortdurend. Het licht dat erover schijnt is die van de late middag. De zon die laag staat en de stralen laat schijnen vanaf een standpunt onder ooghoogte. Daardoor krijgen de wolken een nevel van herfsttinten. De dag is als een jaar. In de morgen de lente wanneer alles ontwaakt en opstaat. Overdag de zomer en tegen de avond de herfst. ’s Nachts de kou van de winter. Dat avondlicht, wanneer de schemer zich aandient, schijnt over de werken van Koevoets.

Zeker daarom stemt het werk van Gea Koevoets melancholisch. Niet enkel omdat ze onwerelds zijn, dromerig en surrealistisch. Ze doen verlangen naar vroeger tijden. Tijden dat het zicht ruim was en de horizon niet vervuild. Nu vallen we over windmolens en wolkenkrabbers. Is het landschap volgebouwd en aangelegd. Koevoets ziet door deze menselijke activiteit heen en kijkt tegen de zon in. Legt een sfeer over de velden die bepalend is voor de atmosfeer van het landschap. Met ruim zicht en gefilterd licht.

Tegen de zon in kijken. Tentoonstelling schilderijen van Gea Koevoets bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Tot en met 6 augustus 2023.

[havetowriteitoff]

Vergeet me niet.

Ik wil gewoon zoveel mogelijk van je opschrijven, zodat ik het onthoud.. Ik wil je niet kwijtraken uit mijn brein en hart.

Papa. Je bent lief, ingetogen, zorgzaam, grappig, slim, handig. Je bent verlegen, maar als je mensen goed kent, dan kom je los. Je hoeft niet het hardste te praten, en schreeuwen deed je eigenlijk nooit. Altijd als je wel je stem verheft, dan was het bijna een soort fluisterschreeuw. Dat in tegenstelling tot de luide stemmen van ons drie.

Je maakte altijd grapjes, zelf in de laatste weken toen het echt niet goed ging. Je bent niet van de pijnstillers en zei ook altijd: als je hoofdpijn hebt, dan is dat je lichaam die je iets probeert te vertellen. Dan kan je dus beter water drinken of een zonnebril opzetten, in plaats van het signaal te verdoven. Iets wat misschien niet helemaal meer strookte toen je op het einde zoveel pijnstillers moest nemen.

Je bent gek op eten. We gaven je altijd chocoladetruffels tijdens Vaderdag, je verjaardag en soms zelfs tijdens kerst of Sinterklaas. En naast dat je dol was op koekjes en zoetigheid, kon je ook nog eens ontzettend goed koken.

Dat deden we vroeger dan ook vaak. We hadden een standaard ritme, waarbij we samen naar de supermarkt gingen en uitgebreid in de keuken stonden.

Het was misschien niet ons slankste moment, maar het waren wel de gezelligste momenten.

Ik haat hoe ik soms tegen je deed. Ik kon zo gemeen zijn, en dat was dan niet eens meer te wijden aan pubertijd. Ik was gewoon ontzettend rot soms. Maar je was altijd lief en kon daar doorheen kijken.

Ook stond je op je strepen als het je wel te ver ging. Dan kreeg ik niet mijn zin, en niet wat ik wilde.

Ik weet nog dat we samen in de auto zaten en de weg kwijt raakte. Dat je het zo fijn vond dat ik rustig bleef en dat we er samen uitkwamen. We werkten gewoon zo goed samen altijd. Goed op elkaar ingespeeld, en we wisten wat er aan elkaar hadden.

En je was altijd zo gek op technologie en snufjes, je was altijd goed bij de tijd. Waar mama soms bang was voor veranderingen, updates en nieuwe modellen van een mobiel, vond jij het altijd maar oh zo interessant. Je bent ook altijd snel met het uitvogelen van hoe je ergens mee omgaat. De laatste tijd misschien wat minder, maar dan kon ik je daar altijd bij helpen.

ik had je zo graag opa zien willen worden. Want ik weet zeker dat je geweldig was geweest. Samen met mama.

je bracht ons allemaal zo in balans. En ik haat dat we dat moeten missen. Ik haat dat ik niet meer met je kan praten en zijn. En ik haat dat het nu allemaal zo anders is. Kon ik maar gewoon iets doen.

ik mis je.

ik hou van je.

[euroadventure]

Biescas - Le tour les lac d'Ayous - Sallent de Gállego

Vrijdag 21 april

Ik heb mijn wekker vroeg gezet omdat ik vandaag een mooie en lange wandeling wil maken. Vanaf Biescas is het nog zeker een uurtje rijden.

Met mijn enkel lijkt het de goede kant op te gaan. Ik heb al veel minder last dan gisterochtend. Voor de zekerheid tape ik hem toch nog in voor wat extra ondersteuning. Ik zal wel kijken hoe het gaat en gaat het niet dan keer ik op tijd weer om.

Rond half negen vertrek ik, maar zoals wel vaker zie ik onderweg continu mooie foto momenten. Ik stop regelmatig om alles in mij op te nemen. Dit stukje Pyreneeën ken ik nog niet. Vorig jaar heb ik dit dal overgeslagen, maar het is tot nu toe een van de mooiste routes die ik hier gereden heb.

Ik passeer onderweg een aantal wintersport plaatsen waaronder Formigal. Ook stop ik op een plateau vlakbij het dorpje Sallent de Gállego waar ik een mooi uitzicht heb over de vallei. Er staan hier meerdere campers die hier klaarblijkelijk vanacht hebben gestaan. Mij lijkt het ook een toffe plek om de nacht door te brengen wie weet keer ik hier aan het eind van de dag wel terug.

Het is kwart voor tien wanneer ik aankom bij de entree naar de bergpas en de parking. Wanneer ik af wil slaan wordt ik tegengehouden door een meneer. Het blijkt dat ze bezig zijn met het asfalteren van de weg naar boven. Ik kan wel in de berm, in een haarspeldbocht en schuin omhoog parkeren zegt de beste man...zo gezegd, zo gedaan. Altijd spannend of mijn campertje toch niet aan het einde van de dag onderaan de berg staat 🙈.

Het nadeel van hier parkeren en naar boven lopen is, dat ik nu twee à drie kilometer enkele reis extra mag wandelen. Net nu de wandeling al lang is en mijn enkel zich vandaag nog mag bewijzen zijn die extra kilometers niet hetgeen waar ik net naar uitkijk.

Maar goed, ik vertrek richting het startpunt. Een groot deel van de weg is al geasfalteerd en over het algemeen al hard genoeg om erover heen te lopen. Gelukkig, want in de berm naar boven lopen wordt  op sommige plekjes nogal lastig met een afgrond er vlak naast 🙈.

Eenmaal boven begint de route pas echt. Ik wandel vandaag de route 'Le tour les Lac d'Ayous' van 15 kilometer langs diverse meren. Ik ben erg benieuwd, want dit schijnt wel een beetje de crème de la crème van de routes in de Pyreneeën te zijn.

Het eerste meer bij het startpunt is een stuwmeer en nog niet zo bijzonder. Ik wordt richting Valle d'Ossau gestuurd, maar daar loop ik op de terugweg pas doorheen. Ik sla eerst rechtsaf het bos in en omhoog de bergen in. Mijn eerste korte stop is bij een prachtig veld vol narcissen, wauw! Zoiezo valt mij op dat overal langs de route de narcissen zijn opgekomen of de komende dagen nog tevoorschijn gaan komen.

De route loopt behoorlijk omhoog en het is dus flink aanpoten. Mijn enkel houdt zich gelukkig goed 😊. De zon komt ook steeds feller door en ik loop al enige tijd in mijn t-shirt. Stom is dat ik mijn zonnecrème en pet vergeten ben. Gelukkig heb ik wel mijn zonnebril mee en vanmorgen mijn gezicht nog ingesmeerd, hopelijk is dat voldoende vandaag.

Onderweg zie ik weer het ene na het andere moois voor mij opdoemen. Was ik gisteren en eergisteren al onder de indruk, vandaag is weer 'next level'!

Petit Pic du Midi d'Ossau (2.807 meter) is de gehele route het stralend middelpunt. Na anderhalf uur ben ik bij het tweede meer 'Lac Roumassot' met de besneeuwde toppen op de achtergrond een mooi plaatje!

De route stuurt me via een pad langs een waterval naar 'Lac du Miey' om uiteindelijk bij 'Lac Gentau' uit te komen. Een voor een magisch 😍!

Bij Lac Gentau ligt ook Refuge d'Ayous. Deze berghut is nog niet geopend en het idee om hier eventueel te overnachten had ik gisteren al laten varen. Ook in een tentje overnachten naast de Refuge was een mogelijkheid, maar met de hoeveelheid sneeuw eromheen ook nog geen optie dezer dagen 😂.

Om de laatste meters richting de Refuge te wandelen moet ik door de sneeuw. Ik spreek een man aan die mij vertelt dat naar de berghut geen probleem is mits ik maar goed oplet waar ik loop. Ik volg hem en zijn vriend in hun voetsporen, zodat ik zeker weet dat ik op het juiste spoor zit.

Bij de berghut neem ik een pauze en ook deze twee mannen eten hun lunch op. We raken in gesprek en in mijn beste Frans en Engels vertellen zij dat doorlopen mogelijk is, maar wel via een zeer moeilijke route omdat deze onder de sneeuw ligt. Ik geef aan dat ik dat alleen niet aandurf en besluit dezelfde route terug ga wandelen. Plots bieden zij mij aan om mij te vergezellen op het vervolg van de route. Zij zijn namelijk ook van plan dezelfde route als ik te voltooien. De twee mannen, die zichzelf voorstellen als Jean-Louis en Fabian, blijken jarenlange ervaring te hebben. Jean-Louis vertelt mij regelmatig dat hij de Mont Blanc vier keer alleen heeft beklommen.

Supertof dat zij mij op sleeptouw willen meenemen! Ik merk wel dat zij iets minder het pad volgen dan wat ik zou doen en dat ze eigenlijk continu kijken wat is de volgende beste mogelijkheid wel of geen pad dat maakt niet uit. Zo begint de klim na de berghut met een route langs en deels door een waterval in plaatsvan het sneeuwveld ernaast. Veel veiliger zegt Jean-Louis, maar ik twijfel even waar ik aan begonnen ben. Gelukkig letten ze goed op mij en vragen ze regelmatig of ik het nog zie zitten (niet dat teruggaan nog een optie is 😂) en of het gaat.

Eenmaal boven op het hoogste punt is het uitzicht magisch! Wauw, wauw, wauw! We lopen kilometers door de sneeuw, soms tot de knie wegzakkend, maar in de zon is het vooral bizar mooi. Het lijkt wel of ik met een expeditie op de noordpool bezig ben (tenminste ik denk dat het er zo uit kan zien daar 😉). We passeren nog 'Lac Bersau' en enkele kleinere meren.

Ik maak ondertussen uiteraard foto's en het lukt mij goed om hun bij te benen. Mijn enkel gaat ook prima ondanks dat we soms wat lastigere schuinen stukken trotseren.

We raken steeds beter in gesprek en ik vertel ze over mijn sabbatical. Ze zijn verbaasd maar ook enorm enthousiast over dat ik dat alleen heb gedaan. Fabian stelt me de vraag of ik nooit vervelende mensen ben tegengekomen. Gelukkig niet!

We zijn weer wat afgedaald en komen uit bij 'Lac Castérau' gelegen naast de gelijknamige bergtop.

Vanaf hier lopen we richting Valle d'Ossau. De laatste meters door de sneeuw voordat we in de groene vallei nog een korte pauze nemen. Ik vul mijn bidon met water rechtstreeks uit de bergen 😋.

Het is na 17uur in de middag wanneer ik weer bij mijn auto ben. Bijna zeven uur en 19 à 20 kilometer ben ik onderweg geweest. Het voelt totaal niet zwaar. Het was vooral bijzonder!

Ik neem afscheid van beide heren en we wisselen nog gegevens uit om foto's te delen.

Ik rij een stukje terug naar de camperplaats die ik vanmorgen had gezien bij Sallent de Galéggo. Een perfecte plek met een prachtig uitzicht!

Helaas begint het in de loop van de avond steeds harder te waaien. Mijn campertje gaat heen en weer, best eng wanneer het donker is en ik wil gaan slapen. Windkracht 8...en dan op een bergplateau staan was misschien niet de handigste keus 🙈. Morgen wordt het slecht weer, een dagje rustig aan doen dan maar!

[midlifeinla]

20 maart.

Nog 11 dagen hier.

En ik voel me minder en minder daar. In België.

Ik adem L.A.

Deze ochtend een matcha latte in Abbot Kinney, beetje de hipsterwijk van L.A. in deelstad Venice.

Een plek voor gepimpte Volkswagen Campers met surfboard. Maar net zo goed waar geblindeerde auto´s met Spotify- of Apple Music Store-sterren, weg van de bling bling een koffie gaan halen. Vandaag kan ik geen Riri, Gaga of Bieber opmerken. Je zou ze ook amper op straat in camouflage-modus herkennen, met pet, zonnebril en donkere kledij.

Abbot Kinney, een plek voor iets ruigere conceptstores waar je slim doordacht keukengerei of limited edition sportkledij kan scoren. Je kan er net zo goed terecht in wat wel eens een muziekwinkel kan zijn, voor een koffie in de dj-hoek met draaitafels en heruitgegeven lp´s. Of is het dan toch een koffiebar?

Ik zie een accessoires-winkel met snoepbakken, een handtassenwinkel met tarotkaarten en een limonadebar met verse drankjes van citroenen, limoenen en appelsienen die op fotomodel gelijkende bedienden met uitgebreide rituelen voor je klaarmaken.

Naast de ijsbar kan je een tattoo laten zetten en in de echte koffiebar kan je een legertje scenaristen vinden die op het wifinetwerk je nieuwste Netflix-reeks uitvinden.

Na mijn matcha passeer ik langs de vibrerende kristallenwinkel waar je vandaag ook een reading of energiesceance kan boeken.

Ik wandel richting oceaan.

Over het lange strand, dat meer op een woestijn lijkt, richting golven. De dijk en pier op. Op het einde, al half in de oceaan, draai ik me om en probeer de hele stad te vatten. De baai tussen de heuvels. En achter het strand een massa laagbouw. Een stad zo groot als een land.

En hier, stilte, golven, pelikanen en een paar gekke meeuwen.

[filipviewer-dot-exe]

Ik sta 100% achter deze post^^^

Tijd voor een korte recensie van de knuffel (ja ik kaap deze post)

Wie dacht dat het goed was om klitteband te gebruiken om de treinen aan elkaar te koppelen?!?! Ik heb geen zin in schuurpapier vast te hebben als ik iets knuffel! Ik geef ze bonuspunten voor het geborduurde gezicht op de trein, fijn dat jullie het voorbeeld van de NS volgen en onnodig stikgevaar voorkomen door op zo'n manier detail in je knuffel te verwerken.

In vergelijking met de nederige Blåhaj, de knuffeltrein bevat wel erg veel borduursel. Als in, als ik de knuffel tegen mn gezicht houd voelt die niet zacht. (En mn onderarm dus schuur aan de klitteband die tussen de treinstellen zit.)

Omdat het een tijdelijke actie is wordt ik niet boos op dat de prijs hoger is dan de Blåhaj terwijl die even lang is (en vele malen groter), maar mijn grootste probleem is dus dat de knuffeltrein stukken minder knuffelbaar is.

Omdat de doos de specs van de specifieke trein bevat, ben ik vol hoop om ooit een vernieuwde VIRM-knuffel met zonnebril op mn bed te hebben liggen...

🥺

[moniquevanbokkum]

ZONNEBRIL VAN DE WEEK: WEEK 18

ZONNEBRIL VAN DE WEEK: WEEK 18

De Rayban Aviator is de zonnebril van de week geworden. Dit goedverkochte model is er één, die op mijn eigen wishlist staat. Hij is gangbaar en super fashionable. Hij past bij alle outfits. (more…)

[alwaysdifferentbutperfect]

Gezelligheid op het terras!

We kunnen het terras weer op!

Plof jij ook bij de eerste zonnestralen het terras op? Genietend van de zon met een lekker drankje? Hoogstwaarschijnlijk beantwoord jij deze vraag met een ja! Maar hoe komt het dat wij toch zo vrolijk worden van de zon? Gezelligheidis het antwoord!  Met wie gaan we nu het liefst naar een terrasje? Maar wat nou als we niemand hebben om mee te gaan? Wij hebben de oplossing voor jou! Wij geven je de tips!

                 Nieuwe vriendschappen

Over welgeteld 17 dagen is de winter voorbij en kunnen we de sneeuw weer in de ijskast schuiven. Spreekwoordelijke dan, niet letterlijk. In ons koude kikkerlandje weet je het maar nooit. Het tegenovergesteld kan hier natuurlijk ook gebeuren. Een week geleden tikten wij hier nog net niet de 20 graden aan. Onvoorstelbaar mooi, zo zou ik het omschrijven. We waren met z’n alleen op het terras te vinden. Waarschijnlijk zat jij met vrienden of familie het terras. Maar hoe tof zou het zijn als je een keer met onbekenden op het terras zit? En wie weet waar het dan eindigt. Nieuwe vriendschappen zijn altijd fijn. En wie wil nu niet gezelligheid?

                 Wat een gezelligheid

We zochten massaal het terras op en de drankjes waren niet aan te slepen. Veel cafés hadden deze temperaturen natuurlijk ook niet verwacht. Beste middagen wel voor deze ondernemers. En natuurlijk ook voor jezelf. De zon maakt onze middag tenslotte helemaal compleet. Gezelligheid is op elk terras gegarandeerd. 2 tips: geniet en laat alles los!

Maar wat drink je op zo’n zonnige middag? Een alcoholische versnapering zou menig mens niet afslaan. Een kopje koffie met een gebakje is namelijk niet echt meer van deze tijd. Een glaasje fris gaat er bij iedereen ook wel in. Eigenlijk is iedereen altijd vrolijk en hangt er een gemoedelijke sfeer op het terras. De tips: vergeet je zonnebril niet en drink voldoende!

                  Winter of zomer tips?

Maart roert zijn staart, weten we. Maar gaan we deze maand nog vaker op het terras vertoeven? Die kans is helaas erg klein, volgens onze weerexperts. We kunnen het natuurlijk nooit uitsluiten, maar de verwachtingen zijn helaas iets minder vooruitstrevend. Voor de echte levensgenieters onder ons is dit natuurlijk bitter zoet. Van winter naar zomer en weer net zo hard terug. In de winter hoort er toch winterweer te zijn? Anders hebben we de winter ook niet meer nodig toch?

  Laat de gezelligheid op het terras maar komen!

Hoewel het dus nog hartje winter is, ligt de zomer binnen handbereik. Sterker nog: de lente is in aantocht. Koning winter is voorlopig op vakantie en laten we dat ook maar zo houden. Laten we met ons alleen genieten van het weer, want voor je het weet komt de sneeuw weer met bakken uit de hemel naar beneden. Laten we de gezelligheidopzoeken! Genieten van het zonnetje en laat dat bruine kleurtje maar komen! Verschillende tipsvoor de beste cafés zijn ook te vinden op onze website. Of opzoek naar nieuwe vriendschappen? Bij ons ben je aan het juiste adres. Schrijf je gratis in en ontdek welke vriendschappen er voor jou klaarliggen.

[thailand2018-blog]

- Vrijdag 17 augustus, dag 2 -

Nou daar zit ik dan! Samen met Anouska in het zuiden van Thailand.

De vlucht ging vlot en was relaxt. Ik had zelfs de stoel naast me vrij, waardoor ik lekker de ruimte had, en daarnaast een aardige Chinees (let op: dit is uniek)!

In tegenstelling tot februari, ben je nu veel meer 1 met de bevolking. Bij de binnenlandse vlucht zat ik met alleen maar Thaise en Chineese mensen. En verder veel minder toeristen!

Het weer is ook wat anders en helaas wat minder. Vanochtend enorme regenbuien en bewolkt in Krabi (liep ik daar vrolijk met m’n zonnebril op naar buiten..), maaaaar we zijn meteen doorgegaan naar het eerste eiland: Koh Samui. En we hopen (dwingen het gewoon af) dat het hier wat lekkerder weer wordt. Dus zon, kom maar op! ☀️🌴

En eerlijk.. ik ben best trots dat ik hier zo helemaal alleen heen ben gereisd, er gewoon ben en er nu al enorm van geniet!

Dikke kus en veel liefs van mij ❤️

[iemandzoalsik]

Keep your face to the sun - door Nancy

“Keep your face to the sunshine and you can never see the shadow.” ~ Helen Keller

Helen Keller was een Amerikaanse schrijfster uit de vorige eeuw die door een ziekte als baby al doof en blind werd. Het heeft haar nooit weerhouden om te leren communiceren via braille, liplezen en gebarentaal, de middelbare school succesvol af te ronden en cum laude af te studeren aan de kunstacademie. Bovendien leerde zij vijf talen. En dat in een tijd dat er van vrouwen niet heel veel verwacht werd op dat gebied. Eerlijk gezegd kende ik haar naam niet toen ik op zoek was naar een quote die paste bij hoe ik naar mijn dochter kijk. Maar zij verwoordt exact hoe ik altijd onze dochter beschrijf; als een zonnebloem die zich richt op waar de zon vandaan komt. Draait de zon, dan draait zij mee. De schaduwen achter zich ziet ze niet. Of ze vindt ze niet belangrijk. Die zon, daar draait het om. Een benijdenswaardige gave waar ik me van afvraag of ze ermee geboren is of dat ze die ontwikkeld heeft doordat ze moet leven met een beperking.

Bo werd geboren als prachtig meisje met de zeldzame en vervelende spieraandoening, Arthrogryposis Multiplex Congenita. Ze lag erbij als een kleine Boeddha; haar beentjes vast in kleermakerszit. Haar armen kon ze niet buigen. Zowel haar enkels als haar polsen waren gedraaid en zaten vast. En daar boven zat een stralend gezichtje met stralende ogen. Ze had er zin in, dat kon je zien. En wat er ook gebeurde, Bo heeft er altijd zin in. Als baby die net kon zitten zat ze op het aanrecht bij me als ik aan het koken was. Zij speelde met een hompje klei. Kruipen kon ze niet, dus ze zat veilig bij mij op het aanrecht. Ik kook, zij kleit. Het leven was simpel. En altijd met dat intens blije snoetje. Alsof er geen vuiltje aan de lucht is.

Toen ze groter werd wilde ze zich natuurlijk ook verplaatsen. Als peuter hopte ze over de grond op haar billen, haar beentjes nog steeds in kleermakerszit. Ze klom op de bank en in de zandbak. Als kleuter liep ze op haar knieën. Haar benen iets minder verkrampt maar nog steeds niet verder te strekken dan 90 graden. Inmiddels was ze een stuk sterker geworden in haar rug en haar armen. Aan de gymles op school deed ze "gewoon" mee, op haar manier. De juf bedacht allemaal mooie oefeningen voor Bo zodat ze maximaal kon genieten van bewegen, want dat wilde ze graag. Met haar rolstoel racet ze op vakantie met een bloedstollende snelheid van heuvels af. Haar broertje rent er naast en moet moeite doen haar bij te houden. Ik gluur door de spleetjes van mijn ogen en met een bonkend hard of het wel goed gaat. Het gaat goed. En weer die stralende glimlach.

Op haar geboortekaartje stonden al zonnebloemen. Alsof we het al wisten. Inmiddels is de zonnebloem haar trademark. Als ik een veld vol zonnebloemen zie denk ik aan Bo. Ik word blij van zonnebloemen, en van Bo. Het is heerlijk om mee te deinen op haar optimisme, haar vrolijkheid, haar positieve instelling bij alles. Haar glas is nooit half leeg. Ze ziet in alles mogelijkheden. Ze wilde op theater, en ze ging op theater. De dansstukken doet ze mee, en samen met haar dans juf past ze haar danspasjes aan zodat ze onderdeel is van de groep. Ze wilde op voetbal, en drie jaar lang heeft ze meegetraind met de meiden uit haar klas. Tijdens wedstrijden was ze hulpcoach. Ze wilde op judo net als haar broer, en ze heeft een paar jaar met plezier gejudo'd. Ze vindt wintersport geweldig en dus gaat ze mee in haar eigen zit-ski. De dag is niet compleet als Bo er niet bij is in de sneeuw. Bij hevige sneeuwstormen blijft zij een dagje thuis met opa en oma. Maar dan missen we haar vrolijke commentaar en eindeloze dance tracks op haar telefoon tijdens de lunch. Toen ze naar de middelbare school ging vorig jaar wilde ze dolgraag zichzelf kunnen verplaatsen zoals haar klasgenoten dat doen op de fiets. Maandenlang hebben we ons huiswerk gedaan en een oplossing gevonden. Ze rijdt nu Amsterdam rond op haar prachtige elektrische driewielscooter, regelmatig gespot door vriendinnen van mij die in Amsterdam werken. Het leven is een feestje. En anders hangt ze zelf de slingers wel op.

Maar de zomervakantie is weer in aantocht. Elk jaar weer voel ik die pijnlijke steek in mijn buik tijdens de zomervakantie. De zomervakantie is meedogenloos. Dan is het voor Bo moeilijker om oplossingen te bedenken waardoor ze mee kan (doen). En ik weet het soms ook niet. Ik kan haar niet meer tillen op mijn rug zoals ik jaren gedaan heb tijdens bergwandelingen of op het strand. Dus nu sjouwen en sjorren we met haar rolstoel door het zand, hobbelen we trappen af omdat er geen rolstoel pad is gemaakt, of lachen we om de knullige sanitaire voorzieningen voor gehandicapten waarbij het douchebankje niet onder de douchekop is geplaatst. Maar soms huil ik zachtjes achter mijn zonnebril als ik mijn dochter haar uiterste best zie doen om te doen wat ze graag wil op vakantie. En als het dan niet lukt. Of dat ze meer hulp nodig heeft dan haar lief is. Dan vinden we het samen even heel erg moeilijk om in die zon te blijven kijken en draaien we alle vrolijkheid op de dansvloer, op het strand of in het klim bos even de rug toe en zien soms toch heel even die schaduw. Heel even wordt ze dan boos. En heel soms huilt ze van boosheid, of van verdriet. Dat het haar niet lukt om die schaduw te ontwijken. En dan kijken we hem samen recht in de ogen. En dat blijft pijn doen. Ook na 13 jaar.

[magheteenonsjeminderzijn]

Dat heeft geholpen, iets minder hoog gaan slapen. Ik droom nog wel veel en de nacht verloopt wat onrustiger maar ik heb wel veel meer geslapen dan gisternacht. Rond 9.15 ga ik mijn bed uit.

Ogen lijken wel wat rustiger, maar er zit nog wel veel vocht onder mijn ogen. Maar gelukkig niet bont en blauw. Ik maak mijn ogen schoon en bekijk de stand van zaken omtrent mijn ogen eens goed.

Ik stuur de foto’s door naar mam, sturen wat berichtjes heen en weer en dan ga ik mij omkleden.

Omdat we straks naar het afscheidsfeestje van Kim en Roderick (zij emigreren donderdag over een week naar Noorwegen)gaan besluit ik een lekkere felle broek aan te trekken dan valt de zonnebril misschien iets minder op.

Trots op mijn nieuwe figuur (of eigenlijk mijn oude figuur die ik weer terug heb 😅) en blij ook wat het mentaal met mij doet. Mooi om te ervaren hoe het allemaal mooi samenkomt en het met mij als mens doet.

Na de pillen en druppels ga ik samen met Marcel bestellingen inpakken. De laatste tijd komen er best wel veel bestellingen binnen. Alleen maar leuk natuurlijk!

Als we daar klaar mee zijn neem ik snel een yoghurtje en dan ga ik nog even koelen voor we naar Overveen gaan. Koelen met Teddy Swims door de koptelefoon, dan is koelen echt geen straf!

Na het koelen zet ik mijn zonnebril op sterkte op en rijden we naar Elswout. Even over half 1 lopen we naar de boerderij.

De auto van Kim en Roderick, waar ze menig kampeeruitjes mee hebben gemaakt, staat ons op te wachten.

Mooie locatie waar je een prima feestje kunt geven. Helaas mag dat niet al te vaak van de gemeente. Marcel maakt 2 tosti’s voor zichzelf, ik hou het bij water. Na een klein uurtje gaan we weer huiswaarts.

Marcel is een kwartier te laat voor darten dus hij heeft geen tijd nog even bij AH wat eten voor mij te halen. Leuk vind ik het niet, maarja Marcel en het darten…het is zoooo belangrijk voor hem!

Nynke is ooggetuige van ons gezellig onderonsje en biedt aan om wat voor mij te halen, maar ik ben pissig en zeg dat ik het zelf wel haal met de auto en dat heb ik ook gedaan. Eerst wat crackers gegeten en daarna heb ik de auto gepakt en ben ik naar Zijdelwward gereden. Eigenlijk mag ik niet autorijden (als ik een aanrijding veroorzaak met die pleisters op mijn ogen ben ik niet verzekerd) maar ik heb ook geen zin om in een regenbui terecht te komen en dat dan mijn pleisters loslaten. Ik breng ook meteen nog wat bestellingen naar DHL en PostNL. Bij AH haal ik een salade en een Duits biefstukje voor mijzelf. Weer thuis ga ik weer koelen en daarna blijf ik tot het tijd is om te eten rustig op de bank liggen.

Na het eten ga ik nog een keer koelen en ook de rest van de avond blijf ik op de bank liggen en kijk ik een beetje tv en luister ik naar muziek. Aan de buitenkant en bij ooghoeken aan binnenkant kan het soms heel vervelend jeuken, moeilijk om vanaf te blijven dus dat wordt nog wat de komende dagen 😅

[jurjenkvanderhoek]

CORONA SELFIE IN QUARANTAINE

Het covid-19 virus, in de volksmond corona genoemd, hield veel mensen binnen, omdat dit moest. Milde klachten gaven al aanleiding. Achter gesloten deuren. Voor de eigen veiligheid en die van de mensen buiten. Ook bleven veel mensen binnen die bang waren het virus buitenshuis ergens op te zullen lopen met alle gevolgen van dien. Vaak omdat ze tot de risicogroep behoren. Nu is dat weer iets los gelaten, hoewel de vrijheden wel opnieuw worden ingeperkt. Thuiswerkers gingen alternatieve bezigheden verzinnen. De een liet zich makkelijk opsluiten, de ander had er moeite mee. Het voelde als een isoleercel, een dwangbuis. De een gleed eenvoudig in en uit de lockdown, de ander kan nu nog moeilijk afstand houden. De mens is een groepsdier en heeft zo nu en dan een schouderklop en een knuffel nodig.  Sowieso is een kunstenaar over het algemeen een thuiswerker, ook al voor de pandemie was dat zo. Alleen op zichzelf in het atelier wordt er geïnspireerd aan kunst gewerkt. Worden er composities geschapen, schilderijen ontstaan, beelden gehakt, grafiek gedrukt.

Kunstenaars die in de normale wereld erop uit trokken om en plein air hun gedachten tot uitdrukking te brengen waren aangewezen op de achtertuin of gedoemd tot het balkon driehoog achter. Aldus kun je tot bijzondere uitingen komen. En dat gebeurt ook.

Silvia Steiger, tachtig jaren jong inmiddels, zat tot voor kort in een zichzelf opgelegde quarantaine. Uit angst besmet te raken. Was ze gewoon gewend erop uit te trekken om de omgeving op bijzondere momenten en haar wereld in onwerkelijke opstellingen vast te leggen, nu kon daar geen sprake meer van zijn. Maar creatief als de dame is, ervaren en geslepen door de jaren, bedacht zij een ongewone manier om niet te zeggen abnormale wijze zich uit te drukken. Van een eigen fotografisch portret, een selfie, maakte Steiger een serie bewerkingen. Variaties op een thema. Onherkenbaar is ze in beeld, want haar gezicht gaat verborgen achter een zonnebril en een mondmasker. Zo overvalt zij de wereld met haar kijk op de pandemie. Plaatst zichzelf in het middelpunt van vormgeven. Vooral met behulp van software voor fotobewerking maakt ze misbruik van haar eigen zelf. Vele variaties in vervormingen zette Steiger online op de sociale media. Een enkele keer maakte ze gebruik van de tool om uit de hand te tekenen. Dat maakt het beeld toch iets minder digitaal, hoewel dat dus nep is.Fake.

Silvia maakte zeventig variaties op het thema selfie. Diverse voorkomende gereedschappen geven herkende en minder bekende effecten op de foto. Met een blik vol humor beschouwt Steiger zichzelf. Met de selfies wil ze een punt maken, een statement. Zo van, kijk hoe ik me indek en bescherm en toch naar buiten kom. Want hoewel de kunstenaar op zichzelf is aangewezen,  behept met het heilig moeten de realiteit op welke manier dan ook te herscheppen, treedt deze naar buiten met zijn of haar kunnen in de kunst. Het bedachte moet een uitweg hebben. De inspiratie moet gezien worden. Dus pandemie en lockdown ten spijt, de kunst blijft leven ook achter gesloten deuren.

Voor Silvia Steiger is het een uitkomst dat ze door de sociale media in contact blijft met de wereld. Dat ze haar kunst kan uiten op Facebook bijvoorbeeld. Zo vindt het een weg. Het sociale medium is een open galerie, 24 uur per dag en zeven dagen in de week te bezoeken.

De zeventig variaties zijn vervolgens, na eerst gepubliceerd te zijn op haar Facebook account, samen gebracht tot een korte film. Daarin komen al de gemaskerde gezichten langs. Een mooi tijdsbeeld. Niet van de corona pandemie en het als gevolg daarvan verplicht binnen zitten, maar veeleer van wat er mogelijk is met de computer het beeld te bewerken. In de donkere kamer kan veel, maar zijn niet de effecten te bereiken die digitaal wel kunnen. Aan het virus herinnert het mondkapje. Uit zelfbescherming heeft Steiger deze beelden bedacht en gemaakt. Ik kijk ernaar en glimlach. Zoveel humor. Zoveel creativiteit. Van de nood een deugd gemaakt. Van het westelijk front geen nieuws. Steiger springt uit de loopgraaf en juicht: dit ben ik, het virus krijgt mij niet klein. En zo is dat.

De variaties zijn kijkbaar. Interessant genoeg erover te schrijven. Bijzonder het te zien. En Facebook blijft haar uitlaatklep. Is dit project afgerond, het volgende is onderweg. Ooit zette zij het leven in en om de stadsgracht in Amsterdam op beeld, de mensen in bootjes die langs kwamen en de vogels op de kade waarop ze uitzicht had vanuit haar appartement. Nu werkt ze met schaduwbeelden. Zo blijft de geest werken, ook in beperking. Die Gedanken sind frei. Die Kunst is eine Tochter der Freiheit, mijmert Silvia Steiger kijkend naar de buitenwereld voor zich uit.

Project corona, bewerkte selfies van Silvia Steiger. Amsterdam, 2020.

[festivalpro-blog]

Welke mode is nou echt hip op festivals?

Tegenwoordig is je uitstraling voor velen toch wel het belangrijkst op een festival. Iedereen wil er graag zelfverzekerd bijlopen en dit gaat gepaard met de beste mode en kleding. De mode verandert natuurlijk elk jaar, maar wat is er dit seizoen hip? Dit en meer vind je op http://www.jouw-festival.nl/accessoiressen/.

De wijde broeken, nektasjes en vissershoedjes zijn tegenwoordig niet meer weg te denken op de festivals. Ook wordt verwacht dat ook weer deze modeartikelen dit jaar veel gezien zullen worden op de festivals. Vooral op festivals met genres als techno, hardcore en hiphop zul je deze niet missen. Echter zullen deze niet op alle festivals gedragen worden. 

www.cosmopolitan.nl 

De festivals waar je deze modeartikelen hoogstwaarschijnlijk minder zult zien

Als je aan de Zwarte Cross denkt, waar denk je dan aan? Waarschijnlijk aan veel bier en boeren. Dit beeld wordt vaak geschetst door de buitenstaanders, omdat dit door de organisatie vaak ook zo naar buiten gebracht wordt. Het festival staat vol in het teken van het boerenleven. Dit is ook nadrukkelijk terug te zien aan de kledingstijl van de festivalgangers. Denk bijvoorbeeld aan een boerenkiel, schoenen met stalen neuzen en klompen. Dus ga je naar de Zwarte Cross? Houd je een beetje vast aan dit ideaal en verander dit waar nodig, zodat jij je helemaal goed voelt op de Zwarte Cross.  

Een ander genre, maar aardig vergelijkbaar is dat van Pinkpop festival. Op dit festival zie je eigenlijk veel verschillende festivalgangers. Het gekke is dat deze het allemaal goed met elkaar kunnen vinden. Het maakt op dit festival dus eigenlijk niet veel uit wat je aanhebt. Het gaat er gewoon om dat jij je goed voelt bij jouw outfit.

Dan gaan we verder naar het volgende genre, namelijk techno. Op festivals als Awakenings, By The Creek en Oranjebloesem is mode ook erg belangrijk. De kleding die over het algemeen het meest gedragen wordt bij deze festivals komen wel overeen met de ‘hippe’ kleding en mode die eerder in deze blog vernoemd werden. Wijde broeken, nektastjes en vissershoedjes zijn tegenwoordig de bom. De nektasjes zijn bijvoorbeeld erg handig om uw portemonnee, powerbank of zonnebril in te stoppen. Je hebt geen gezeik meer met een gebrek aan een opslagplaats voor je spullen! Voor meer informatie over mode en kleding op Awakenings, By The Creek of Oranjebloesem kun je terecht op www.jouw-festival.nl/festivals. 

                                         www.cosmopolitan.nl 

Wat bij indoor en wat bij outdoor?

Nu we zo goed als alle festivals of genres besproken hebben is het tijd voor het beantwoorden van een andere vraag. Welke kleding bij indoor en welke bij outdoor? Het grote verschil is natuurlijk de temperatuur. Over het algemeen worden de indoor festivals in de winter gehouden en de outdoor in de zomer.

In de zomer duren de meeste festival toch wel van 12:00/14:00 tot 00:00 uur. Het is dus handig om bij deze festivals kleding aan te doen waarbij je het overdag niet te warm hebt, maar ’s avonds ook zeker niet te koud. In de avond koelt het vaak snel af en wanneer men die dag veel heeft geconsumeerd kan dit gevaarlijk zijn. Neem bijvoorbeeld een lange broek en een jas mee zodat dit geen gevaar is. In 99% van de gevallen is er op het festival een plek aanwezig met kluisjes.

Bij indoorfestivals spreekt het voor zich: kleed je zo warm mogelijk, maar ook niet te warm. Vaak is het ventilatiesysteem zo ingesteld dat het perfect is, maar dit is natuurlijk niet voor iedereen hetzelfde. Dus bij deze een korte uitleg over kleding en mode op festivals. Kijk voor met informatie op www.jouw-festival.nl/accessoiressen/.  

[offtoljubljana]

12. Winkelen is niet leuk

16/02/2020

Ten eerste: muziek is nog steeds Hayley/Troye. (Nu speelt Troye’s The Fault In Our Stars (MMXIV). Ja, als in het boek The Fault In Our Stars. Troye is origineel een YouTuber, één van de OGs, en toen het boek net uit kwam schreef hij dit nummer en plaatste hij het op YouTube voor het goede doel. Hij heeft het nummer later verbeterd voor het album.)

Ten tweede: thee.

Teekanne Orange&Ginger:  ⭐/ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

Misschien twee sterren als je er suiker bij doet, maar ik ben ook geen fan van deze. Ik hou sowieso niet van sinaasappel en ook niet van gemberthee, dus ik verwachtte het al. Ik heb deze ook niet opgedronken.

Oké, ik ben dus toch nog naar de Mantis gegaan. Ik besloot om te lopen, want a) het was maar 13 minuten lopen en b) ik had geen zin om nog een half uur op de bus te wachten. Ik dacht: ik ga iets goeds doen! Pokémon GO zou nog trotser op me zijn! Pokémon GO is inderdaad blij, want ik heb 47,5 km gelopen. Nog 2,5 km en ik haal het 3e mijlpaal van 50km. Normaal kom ik niet verder dan mijlpaal 1: 5 km. Ik weet alleen niet wanneer de week gereset wordt, want als het morgen is, dan haal ik het waarschijnlijk niet. Nu heb ik echt geen plannen meer.

Hier is mijn shiny Chimar in de keuken. Inmiddels is hij geëvalueerd in Monferno. Hij heeft nog een leuke nickname nodig, dus als je er één weet, hit me up.

(Hayley’s Curious is een beetje... overplayed. Het is nog steeds een goed nummer, maar ik heb het vaker gehoord.)

Maar ja, Mantis. Ik hield er rekening mee dat de Mantis dicht zou zijn, maar dat maakte me niet uit. Ik ging toch niets kopen. Ik wilde alleen maar kijken of er ook Switch games waren, dus als het dicht was, keek ik wel door het raam.

Goed, dus ik bedacht: ik ga lopen!

Ik was er klaar mee na 3 minuten. Ik ben toch te lui. Plus, de zon scheen recht in mijn ogen en ik was mijn zonnebril op mijn kamer vergeten. Het was ook best warm. Het is hier best warm in de ochtend t/m 2 uur ‘s middags en dan wordt het koeler.

Na een kwartiertje lopen kwam ik bij de winkel. Volgens Google. Ik zag niets. Ik liep de hele tijd rond en toen bleek dat de winkel waarschijnlijk ondergronds is. In ieder geval, zo lijkt het. Er zijn blijkbaar meerdere winkels ondergronds, maar de deur naar dit winkelcentrum (?) was dicht.

Zoals verwacht, alles was dicht op zondag, maar omdat het ondergronds was, kon ik ook niet naar binnen kijken. Nou. Shit. 

(Hayley’s Wild & Wicked World is zo upbeat.)

Toen besloot ik maar om een nieuwe broek te kopen, want mijn andere broek had nu eenmaal een gat. De H&M was wel open, dus toen besloot ik de bus te nemen. Ik weet dat ik relatief dichtbij was, maar ik had het wel gehad met al dat gezond doen.

Ook nam ik weer een broodje van €1,50 bij de Spar, maar er zaten augurken op. Wie doet er augurk bij salami? Jakkes. Verder was het wel een goede lunch. In de stad kwam ik Caroline onverwachts tegen, want zij was in de stad om met iemand van haar faculteit te gaan lunchen. Dus we hebben even rondgehangen op het plein en toen ben ik naar de H&M gegaan.

Hier is een kleine versie van Ljubljana. Je vindt het op het bekende plein waarvan ik de naam constant vergeet.

Maar ja, ik ging naar de H&M voor een broek. Ze hebben nu ook tasjes als sleutelhangers en dat vind ik wel grappig.

Het zoeken van een goede broek is wat minder.

Waarom is kleding winkelen zo shit? Ik heb zowat 11 broeken gepast. In één jeans was 34 te klein, maar 36 weer te groot. In een andere jeans had ik 32 en 34 gepakt, maar dat was veel te groot (leek wel alsof ik er dubbel inpaste, terwijl er toch “regular waist” op stond), dus toen ging ik zowal 26, 27 en 28 passen. Ik wilde ook wel wat slacks, maar in de ene waren 34 en 36 te groot, in de andere was 34 weer goed.

(Lulu is een fan van Troye’s WILD. Heh, van Wild & Wicked World naar WILD. That’s wild.)

Uiteindelijk heb ik die twee jeans maat 27 genomen. Ik snap niet waarom die broeken andere maten hanteren, want er stond wel nog EUR 34, maar die was me dus 2x te groot.

Dit is waarom ik het wel leuk vind om te shoppen voor mijn sims, maar niet voor mezelf. Uiteindelijk had ik wel slacks gevonden die me pasten, maar toen bleek het groen te zijn. Ik was er klaar mee, dus slacks maar weer een andere keer.

Toch weer een quote: “Those slacks are a knock-out!”.

[ninovalibrary]

Wat kan ik dagelijks doen om donkere kringen onder mijn ogen te verminderen?

Slaap is niet zo belangrijk, er zijn altijd donkere kringen onder je ogen. Omdat vermoeidheid niet de enige boosdoener is achter donkere kringen onder het oog. Dit veel voorkomende en aanhoudende probleem dat zowel mannen als vrouwen treft, komt vaak voor tijdens de volwassenheid en kan om vele redenen worden veroorzaakt. Voordat u behandelingsopties overweegt, is het belangrijk om te onderzoeken wat mogelijk verantwoordelijk is voor kleurverandering.

vermoeidheid niet de enige boosdoener is achter donkere kringen onder het oog

In veel gevallen worden donkere kringen eigenlijk alleen in de schaduw gesteld door gezwollen oogleden en wallen onder de ogen. Ze veroorzaken allergieën, sinusinfecties, het eten van zout voedsel, het drinken van alcohol of het vasthouden van water. Deze donkere kringen onder het oog komen ook voor als je slaap mist en niet regelmatig traint.

Soms weerspiegelen chronische donkere kringen echter overmatige pigmentatie van de huid. Had je moeder of vader wasbeerogen? Je nam het risico. Blootstelling aan de zon die de melanineproductie stimuleert, kan ook hyperpigmentatie veroorzaken.

Als uw donkere kringen een blauwachtige tint hebben en de neiging hebben om in te klappen wanneer ze worden ingedrukt, kunnen bloedvaten in de huid worden beschuldigd. Beginnen met de huid onder het oog is erg gevoelig en onderzoekt verder leeftijdgerelateerd collageen en vetverlies. “Hoe dikker je huid, hoe minder zichtbaar de aderen,” zegt dermatoloog Amy Wechsler. Chronisch wrijven van de ogen kan vergrote of rotte bloedvaten veroorzaken die donkerder zijn dan normaal vanwege allergieën of eczeem Wech kan immers tot je botstructuur komen, zegt Wechsler. “Donkere kringen kunnen ook ontstaan uit de ruimte onder het oog”, zegt hij.

Dagelijkse behandeling en preventie van oogcirkels

Dermatologen gebruiken laserregeneratie en hyaluronzuurvullers, zoals Restylane en Juvéderm, om de onderliggende oorzaken van donkere kringen te verminderen door hyperpigmentatie te verminderen en de huid onder het oog te verzachten. Deze behandelingen zijn echter duur, hebben een lange hersteltijd en kunnen ongewenste bijwerkingen veroorzaken, waaronder kneuzingen en langdurige knobbels. Gelukkig kun je elke dag minder experimenten doen om donkere kringen te minimaliseren en te vermijden.

• Ontsteek de ringen onder de ogen met voldoende slaap en lichaamsbeweging. • Gebruik seizoensgebonden antihistaminica als u seizoensgebonden allergieën en hooikoorts heeft. Dit kan zwelling verminderen. • Rook niet. Ongezonde gewoonten verouderen uw huid vroeg en nicotinetest kan uw slaappatronen verstoren. Alcohol kan waterretentie veroorzaken. • Breng dagelijks zonnebrandcrème aan op uw onderste wimperlijn om oogpigmentatie te minimaliseren. Wechsler beveelt aan. Draag een grote zonnebril voor meer bescherming. • Kies een dagelijkse oogcrème die zich op cirkels concentreert en die pluizige stoffen onder de ogen bevat. Volgens cosmetische bedrijven gaan cafeïnezakjes uit, vitamine C minimaliseert melanine en vitamine K herstelt kapotte haarvaten. • Bevat counter-top versies “Gebruik een retinoïde-rijke oogcrème om mogelijke irritatie te verminderen en de huid verder te voeden.” • Sommige experts zijn van mening dat vitaminetekorten donkere kringen kunnen verergeren, dus dek ze af door dagelijks multivitaminen te nemen. Omdat bloedarmoede ook een verdachte oorzaak is, eet je ijzerrijk voedsel zoals bonen en donkere bladgroenten.

Snelle oplossingen voor donkere kringen

Laten we zeggen dat je erin geslaagd bent om donkere kringen onder de ogen te verlichten met gedragsveranderingen, een gezond dieet en de juiste huidproducten. Maar op een ochtend, laat in de nacht, of om welke reden dan ook, kijk je in de spiegel en zie je een zombie naar je staren. Er zijn een paar snelle oplossingen die u kunt proberen – en als ze echt resultaten opleveren, overweeg ze dan op te nemen in uw dagelijkse routine.

• Kalmeer de zwelling door koude lepels, plakjes komkommer of een koud voorwerp in uw ogen te plaatsen. Lage temperatuur kan zwelling verminderen. • Plaats heksennoten, natuurlijke samentrekkende, bevochtigde wattenschijfjes over de ogen. • Moedig het verwijderen van vocht aan door de buitenste ooghoeken te masseren. • Dompel de twee theezakjes onder in heet of heet water en laat ze afkoelen voordat u ze in uw ogen legt. Cafeïne thee veroorzaakt samentrekking van bloedvaten, er wordt gezegd dat donkere bloedvaten verloren gaan. • Als alles faalt, is er altijd een concealer. Wechsler, verlichtende formuleringen die lichtreflecterende deeltjes bevatten, kunnen helpen het ooggebied er voller en duidelijker uit te laten zien. Als je wallen onder je ogen hebt, bedek ze dan, gebruik een camouflagepen om ze te bedekken om te verbranden.

Source: https://health.howstuffworks.com/skin-care/daily/tips/what-can-i-do-daily-to-reduce-dark-circles-under-my-eyes-2.htm

from WordPress https://ift.tt/2ui1hv5 via IFTTT