#koetjes

[meraus]

Don’t believe the American lies. I just tried airheads and hersheys and they’re absolutely vile with the worst after taste. About to try poptarts next, pray for me 🙏

[madeliefkrans]

dus. over een paar dagen zie ik degene weer die ik bijna twee jaar geleden uit mijn leven zette. ik wil eigenlijk van tevoren contact met hem opnemen om te kijken waar we staan, hoe hij nu op ons terugkijkt, of het oké is als we straks met een paar gezamenlijke (oude) vrienden afspreken, hoe hij zich daarbij voelt. maar ik stel het uit, want ik twijfel. hij gaat mij niet contacteren, want ik vroeg twee jaar geleden aan hem of we geen contact konden hebben, en hij komt altijd zijn beloftes na.

[xxlisak3xx]

Hier Karen, ik doe wat ik doe

Ik ben een losbol, yeah baby, je m'en fou (Dit is Karen)

Ik hou van koetjes en kleurtjes op m'n snuit 

Maar zie de schoonheid diep onder je huid

[gewoonkarin]

Morgen is het alweer vijf jaar geleden dat je ons verliet. Alleen de laatste adem uitgeblazen. Dat is het enige waar ik nog moeite mee heb. Dat wij er niet bij waren. Je was inmiddels al wel gewend aan veel alleen maar het liefst niet alleen. Daarom blijft dat hangen denk ik. Het idee dat ik iets met mijn voorgevoel had moeten doen.

Verder is het goed zo want weer samen met ons ma. Je was het liefst bij haar in de buurt. Dat was te merken als ze weg was voor een vergadering of andere afspraak. Wachten tot ze weer thuis kwam. Napraten. Bezorgd als het laat werd. De mobieltjes kwamen later pas.

Vijf jaar alweer. Ik stond vanochtend bij jullie tuintje, even opruimen. Bijna wekelijks kom ik daar. Het gevoel dat ik grommes zou krijgen als de tuin een bende is heb ik niet meer, ik ga erheen om even bij jullie te zijn. Het verzakte kunstwerk hadden mijn lief en ik alweer recht gezet en daarom zit het er nu weer uit zoals het hoort. Iets meer grond zichtbaar zou ons pa meer waarderen maar ons ma dan weer niet. Gulden middenweg, je ziet wat grond. Vooral eromheen.

Ik kan ze nog steeds missen, die twee. Gewoon om even te vertellen over onze liefjes, over de dagelijkse dingen. Niet groots en meeslepend maar juist het kleine. Dingen die me raken, zorgen uitspreken. Koetjes en kalfjes. Mauwen over dieje van d’n dieje.

Van het Waspikse krijg ik weinig meer mee. Niet dat dat erg is maar het hoorde bij ons thuis. Soort heimwee denk ik.

Heimwee naar even kind zijn.

[pathsofoak]

show us little cow and her cape plz

I will never pass up a chance to show off my loves

Here she is! Her name is Koetje (coo-tjuh)

(my child < older than me, I have had her since birth. The right wing is a little injured because of 19,5 years of loving her)

Bonus: Koetje tucked in with her besties, Woef (right) and Ukkie Woef (left)

[vitaminedewi]

Koetje

[megakarina66-blog]

5 schitterende werkjes

[franciscovanjole]

Wat ik ontdekte door zelf pindakaas te maken

Wat ik ontdekte door zelf pindakaas te maken…

Ineens voelde ik hoe moe ik was. Terwijl ik niks gedaan had. Ja, vroeg opgestaan en naar mijn werk gereisd. Te lang achter een bureau gezeten, gesprekken gevoerd die ver voorbij de koetjes en kalfjes gingen. Maar niks om zo moe van te zijn. Alsof ik een marathon had gerend. Zonder training natuurlijk. Ik stapte uit de trein, liet me mee voeren met de stroom passagiers en bedacht dat het…

[madeliefkrans]

wonderlijk om toevallig, omdat jullie klokken gelijk staan, degene tegen het lijf te lopen die je leven heeft veranderd. jullie weten het allebei. jullie vragen elkaar naar de koetjes en de kalfjes. jullie weten het allebei. jullie kijken elkaar aan, lachen naar elkaar. jullie weten het allebei. jullie staan midden op het rode fietspad, onder een straatlantaarnpaal, op spoor negen, aan de jan van scorelstraat, de biltstraat, de waterlinieweg, de burgemeester reigerstraat, de nobelstraat, de vlaamse toren. jullie weten het allebei. hoe jullie elkaar wakker hielden, hoe jullie je favoriete films, boeken, muziek deelden, hoe jullie elkaar hoogstens één keer op een gevaarlijke plek hebben aangeraakt, hoe jullie zeiden: ik ben verliefd op je, terwijl thuis iemand op jullie wachtte.

jullie weten het allebei.

[havenpoort]

De steenfabriek na de oorlog

De geschiedenis van de Steenfabriek is sterk verbonden met de economische groei van Nederland. Waar er gebouwd moet worden zijn er stenen noodzakelijk dit kon gaan om kalkzandsteen maar ook om baksteen die uit rivierklei werd gefabriceerd.

Al kort na het ontstaan de van de fabriek was kalkzandsteen in een hevige concurrentiestrijd verwikkeld met baksteen. Dit maakte een versterking van het directie noodzakelijk om concurrerend te blijven. In 1911 kwam de jonge Rotterdammer Van Herwaarden de baron een handje helpen.

Maar in 1920 kwam de directeurspost vrij bij een steenfabriek in Leiden en dat was voor de 30-jarige Van Herwaarden een uitdaging. Vijfjaar later bouwde hij in Katwijk zijn eigen kalkzand-steenfabriek. Na de oorlog nam deze ambitieuze zakenman een pakket aandelen over van de ,Aernoud’-fabriek en sinds 1973 heette de fabriek ‘Van Herwaarden’.

Intussen is ‘Van Herwaarden’ uitgegroeid tot een heel concern. De kalk-zandsteenfabriek in Katwijk was in het kader van een herstructurering bin­nen de bedrijfstak overgeschakeld op de productie van kunststoframen. De fabriek in Hillegom heeft een vrij constante productie en wordt steeds verder gemoderniseerd.

Van Herwaarden heeft belang bij, en meerderheidsaandelen in verschillende zandwinningsmaatschappijen en in 1980 werd de bouwmaterialenhandel Salamons overgenomen. Voor Van Herwaarden betekent dit een gunstige aanvulling van het pakket van ondernemingsactiviteiten.

De fabricage van kalkzandsteen is vooral sinds de jaren ’60 sterk gemoder­niseerd. Toch draait verbetering van de methoden vrijwel steeds om ,varianten op een oud thema’.

Heel eenvoudig gezegd wordt kalkzandsteengemaakt van een mengsel van zand en gebluste kalk. Vroeger werd de uit Duitsland en België afkomstige ‘kluitkalk’ in de fabriek gebrand en ver­volgens geblust. In die tijd vertoonde het aanwezige groen in de buurt van de fabriek een vreemde witte aanslag…

Dat is allang verleden tijd. Er wordt nu gebruik gemaakt van kant en klaar gemalen kalk. Vervolgens wordt de kalk met water en zand vermengd in een zestal reactoren. Na het persen van de stenen volgt een laatste behan­deling in de ‘stoomautoclaven’.

De stenen zijn dan nog zacht als zandtaartjes. Als de vol beladen wagens de stoomautoclaven binnenrijden, begint een interessant procedé. Bij een tem­peratuur van 180 a 200 graden begint het kalkpoeder de zandkorreltjes aan te vreten en gaat de kalk chemische verbindingen aan met het silicium uit het zand. Deze verbindingen vormen een kleefmassa die alle zandkorrel­tjes aan elkaar plakt tot een zeer degelijke kalkzandsteen.

Er is in een eeuw veel veranderd. En gelukkig maar. Van Herwaarden ver­telt in het interview over zijn jonge jaren toen alle stenen met de hand wer­den afgenomen: “De mannen droegen zogenaamde koetjes. Stukjes auto­band in hun hand als bescherming. Dat was nou lopende bandwerk in opti­ma forma! Om gek van te worden’.

Toch krijg je uit oude foto’s de indruk dat ook toen de mensen het niet aan arbeidsvreugde ontbrak… Maar typerend is wel natuurlijk, dat er toen twee mannen nodig waren om in één jaar l miljoen stenen te produceren. Die twee mannen nemen driekwart eeuw later zo’n vier miljoen stuks voor hun rekening!

De personeelswoningen en directiewoning worden in 2004 gesloopt. Volgens de huisbaas (Van Herwaarden) voldoen ze niet meer aan de eisen. De bewoners, verenigd in een belangenvereniging, denken daar heel anders over, maar hebben de strijd uiteindelijk verloren. De gemeente Hillegom geeft Van Herwaarden medewerking tot, wat met een mooi ambtelijk woord “amoveren” heet, maar op zijn Hollands doodgewoon slopen betekent. Een voor een worden de huizen bij de steenfabriek met de grond gelijk gemaakt.

De directiekamer van de steenfabriek Arnout

Museum de Zwarte Tulp heeft met het herbouwen van de directieka­mers van de kalkzandsteenfabriek in Hillegom niet alleen een historisch staaltje interieurinrichting in de Mechelse stijl uit het begin van de vorige eeuw binnengehaald, maar ook een vervelend probleem.

www.Museumdezwartetulp.nl

De eerste locomotieven

Op het terrein van de fabriek werd voor het vervoer van zand en de stenen gebruik gemaakt van locomotieven. Het eerste gebruik van locomotieven dateert uit 1925/26. De fabriek was toen al ongeveer 10 x groter dan bij het begin in 1904.

Bij een luchtfoto uit 1925 wordt onder andere opgemerkt:

“Aan kalk, kolen en diverse benoodigdheden moet bij de genoemde productie te Hillegom (75 tot 90 miljoen steenen) per jaar ruim 21.000 tons worden aangevoerd, aan zand ruim 210.000 tons, aan steenen rond 225.000 tons worden afgevoerd. Naast de uitgebreide machinale- en ketelinrichting en de inwendige transportinrichtingen zijn voor het verwerken dezer massa’s uiteraard ook belangrijke los,- laad-, en verdere transportinrichtingen noodzakelijk, waarvan de luchtfoto ook een en ander laat zien (kranen, elevatoren, vaartuigen, motorlocomotieven (meervoud dus), elektrische traversen) terwijl daarop tevens de Ringvaart, eigen kanaal, binnen- en buitenhaven, brug en rijksweg duidelijk uitkomen, benevens de huizen, ten deele aan dien weg staande”.

Arnoud werd door Orenstein & Koppel als referentie voor een O&K Montania benzineloc opgegeven. De Arnoud verklaarde op namelijk op 1 juli 1926 dat de loc van het  type L180 (19 pk) al meer dan 1 jaar naar volle tevredenheid dienst deed. Ook is bekend dat de Arnoud in 1926 een O&K benzineloc van het type S10 kocht.

Nog een citaat: “De kalk en de stenen werden in de fabriek vervoerd met treintjes; één van de locomotiefjes was de Gijsbert (de in 1903 uit het eerste huwelijk geboren zoon van baron Van Hardenbroek).

De spoorbreedte van de Maffei en Diema locs was 960 mm, dus de spoorbreedte van de eerste loc(s) zal ook 960 mm geweest zijn. Deze ongebruikelijke maat zal gekozen zijn vanwege de diameter van de hardingsovens.

Het smalspoor: https://stoomtreinkatwijkleiden.nl/

25-8-2023

[bucklemonster2]

My travel to Henrichemont (France) / Mijn reis naar Henrichemont (Frankrijk)

NEDERLANDS BENEDEN / DUTCH BELOW PICS BELOW / FOTOS BENEDEN

Been to France with parents for the past few days. Hence the wifi/4g problems. It was in the middle of nowhere. Henrichemont.

The trip was nice, very relaxing, in the middle of nature. We were right in front of a meadow full of cows. Occasionally I saw a deer (or similar animal). I also saw a shrike, a bird known to skewer its prey on thorned plants. Unfortunately I saw a bee stung on a thorny plant.... Well, shrikes also have to eat. There was also a nest of birds on the balcony of the chalet, so I left the nest alone. We visited La Borne, the pottery village. One day I found a bat in the curtains, unfortunately the creature had died, it may have been there before our trip. We visited The Cathedral of Jean Linard (a house full of ceramics and full of ceramic figures outside) I liked. We also went to le jardin de marie, which was just a large garden, which I found rather boring. Maybe plant fans, or Victorian enthusiasts will love it, but it didn't appeal to me. The 350 year old tree was beautiful though.

Ben de voorbije dagen naar Frankrijk geweest met ouders. Vandaar de wifi/4g problemen. Het was in de middle of nowhere. Henrichemont. Ik mocht het eerst niets zeggen, want dieven tegenwoordig.… Ook al hielden de buren oogje in de gaten. De reis was leuk, heel rustgevend, midden in de natuur. We zaten vlak voor een weide vol koetjes. Af en toe zag ik een hinde. Ik zag ook een klauwier (shrike, een vogel) die bekend staat zijn prooien te spiesen op stekker planten. Helaas zag ik een bij geprikt op een stekker plant.... Nu ja klauwieren moeten ook eten. Er zat ook een nestje van vogels aan het balkon van de chalet, met rust laten dus. Af en toe zag ik een hinde. We bezochten La Borne, het pottenbakkersdorp. Ik vond op een dag een vleermuis in de gordijnen, helaas was het wezentje gestorven, het zat daar misschien al voor onze reis. We bezochten The Cathedral of Jean Linard (een huis vol beplakt met keramiek en vol keramieken mannetjes buiten) vond ik leuk. We gingen ook naar le jardin de marie, was een gewoon grote tuin, ik vond dat nogal saai.

Misschien dat planten fans, of victoriaanse liefhebbers er iets aan hebben, maar het sprak mij niet aan. De 350 jarige boom was wel mooi.

Ben de voorbije dagen naar Frankrijk geweest met ouders.

Vandaar de wifi/4g problemen. Het was in de middle of nowhere.

Henrichemont. Ik mocht het eerst niets zeggen, want dieven tegenwoordig.…

Ook al hielden de buren oogje in de gaten. De reis was leuk, heel rustgevend, midden in de natuur.

We zaten vlak voor een weide vol koetjes. Ik zag ook een klauwier (shrike, een vogel) die bekend staat zijn prooien te spiesen op stekker planten. Helaas zag ik een bij geprikt op een stekker plant.... Nu ja klauwieren moeten ook eten.

Er zat ook een nestje van vogels aan het balkon van de chalet, met rust laten dus.

Af en toe zag ik een hinde/hert/of iets dat erop leek.

We bezochten La Borne, het pottenbakkersdorp.

Ik vond op een dag een vleermuis in de gordijnen, helaas was het wezentje gestorven, het zat daar misschien al voor onze reis.

We bezochten The Cathedral of Jean Linard (een huis vol beplakt met keramiek en vol keramieken mannetjes buiten) vond ik leuk.

We gingen ook naar le jardin de marie, was een gewoon grote tuin, ik vond dat nogal saai.

Misschien dat planten fans, of victoriaanse liefhebbers er iets aan hebben, maar het sprak mij niet aan. De 350 jarige boom was wel mooi.

[fransopdefiets]

4-6-2023 Rondje Kennemerland

Gisterenavond had ik er opeens zin in. Niks kozijnen schilderen morgenochtend, maar infietsen voor de vakantie. Tenslotte mag ik wel iets meer trainen dan vorig jaar, toen ik me beperkt had tot een retourtje Purmerend. De route is best pittig dit jaar, meteen in het begin al veel heuvels om te beklimmen.

Wat wordt de route dan? Op 30 juni heb ik een bootticket voor IJmuiden-Newcastle en daarna heb ik vier weken om thuis te komen. Als ik mijn plan volg, kruis ik mijn route van vorig jaar bij Stonehenge om dan langs de zuidkust naar Harwich te fietsen.

Het was vandaag NO 4 dus ik begon tegen de wind in. Via Wormer, Oost-Knollendam, Spijkerboor, Schermerhorn, De Goorn, Spierdijk, Spanbroek alles tegen de wind in. Toen via Veenhuizen naar de duinen.

Koffie is in Noord-Holland van oudsher een probleemproduct. Men drinkt hier liever bier, maar niet op de zondagochtend, dan heeft men een kater en ligt nog in bed. U begrijpt, zelfs de

Kroegbazen die met koffie een centje bij willen verdienen, houden hun tent op zondagochtend gesloten.

Tot mijn verrassing kwam ik in De Goorn langs het zelfbedieningsterras ‘t Koetje. Daarnstond een koffieapparaat dat voor twee euro een beker cappuccino beloofde. Nu is een belangrijke levensles dat als iets te mooi is om waar te zijn, het meestal niet waar is. Zo ook bij ‘t Koetje, waar de machine een cappuccino zonder melk serveerde. Daar stond ik met mijn kartonnen bekertje met wee vingers koffie.

In Veenhuizen staat een spuuglelijk kerkje uit de jaren 60 met daarin het praalgraf van Reinout van Brederode. De deur was op slot, maar als je je neus tegen de ruit drukt om de spiegeling van het zonlicht op te heffen, dan krijg je toch een idee.

Even later op de camping van Geestmerambacht was er echte koffie en zelfgemaakte cheesecake.

En toen via de Schoorl de duinen in en de Noordzeekustroute gevolgd tot Castricum. Daarna via Uitgeest weer naar Zaandijk.

[rutgerotto]

Nick Cave — Faith, Hope and Carnage

In de film 20.000 Days on Earth blikt Nick Cave terug op zijn jonge jaren. ’s Morgens gaat hij naar de kerk en ’s middags koopt hij heroïne bij een dealer. Dat gaat dag in dag uit zo door, vertelt hij. Hoewel hij denkt daarmee een werkbaar ritme in het leven te hebben gevonden, noemt zijn vriendin het een levensgevaarlijk bestaan. “Ik ben dan ook snel met de kerk gestopt”, grapt Cave.

Deze jaren liggen ver in het verleden. De heroïne werd opzij geschoven, maar de religie is gebleven. Journalist Seán O’Hagan zag in dat idee het uitgangspunt voor een boek. Het resultaat is Faith, Hope and Carnage, een lang interview met de zanger die reflecteert op zijn leven.

Cave gaat van jongs af aan naar de kerk. Maar pas sinds de dood van zijn zoon Arthur, die in 2015 op vijftienjarige leeftijd van een klif viel, voelt hij zich echt religieus. “Ik heb het niet over het traditionele Christendom of het geloof in een god”, zegt hij. “Maar in die zin dat ik plots op een diep niveau een verregaande betrokkenheid bij de menselijke situatie voelde. Ik begreep hoe kwetsbaar wij allemaal zijn.”

Maar ook op een meer voor de hand liggend niveau omarmt Cave het geloof. De zanger weet niet of God bestaat. Maar juist in het bestaan van die twijfel vindt hij de ruimte om zich er aan over te geven.

In de twijfel vindt het geloof zijn bestaansrecht

Net als in zijn nieuwsbrieven, de Red Hand Files, zijn Cave’s antwoorden weloverwogen en gewichtig. Het voordeel voor de lezer is dat O’Hagan Cave al dertig jaar kent. Hij durft te reageren, zijn mening te geven en door te vragen. Zo schuwt hij niet te benoemen dat het onlogisch is dat een god het zou toelaten dat mensen twijfelen aan zijn bestaan.

“Sinds wanneer heeft geloven in God iets te maken met logica?”, pareert Cave. Dat maakt het voor hem juist aantrekkelijk. “Mijn relatie met de wereld wordt verruimd door de kortstondige indrukken van het goddelijke. Waarom zou ik mezelf iets positiefs ontzeggen, omdat het niet logisch is. Dat zou juist op zich onlogisch zijn.”

Cave stort in na het overlijden van Arthur. Hij valt naar eigen zeggen in miljoenen stukjes en in zijn herinnering zijn gaten geslagen van de periode die volgde. Het album Skeleton Tree, dat grotendeels voorafgaand aan de dood van zijn zoon werd geschreven, voelt achteraf als een voorbode op de catastrofe. Cave kan er niet meer naar luisteren.

In Ghosteen, het behoorlijk zware album dat volgde, vond Cave een vorm van rouwverwerking. Ook dit album bestempelt hij als religieus. “Het gaat over de menselijke worsteling en de noodzaak om het lijden te ontstijgen. (…) Ernaar luisteren kan de geest zuiveren.”

Twitter als klootzakkenfabriek

In Faith, Hope and Carnage wordt geen tijd verspild aan koetjes en kalfjes. O’Hagan en Cave gaan hoofdstuk na hoofdstuk flink de diepte in. Daarbij laat Cave het bijvoorbeeld niet na om de pandemie te beschouwen. “We kregen de kans om van de wereld een mooiere plek te maken en die verspilden we.”

Het werd er allemaal niet beter op, zag hij. Rechts werd enger, links werd gekker. Cave zat een tijdje op Twitter (met een persoonlijk account), maar hield daar na een jaar ook mee op. “Twitter is een fabriek die klootzakken uitspuugt. Uiteindelijk ben ik van alle sociale media afgegaan.”

Een gouden ingreep. De wereld werd direct mooier, herinnert Cave. “De kwaliteit van mijn leven verbeterde, de zon begon te schijnen en de vogels begonnen te zingen. Mijn lichaam voelde niet meer zo vermoeid, zo uitgeput en depressief vanwege alles. Sociale media maakt je ziek.”

Cave zoekt het geluk voortaan dichtbij zichzelf. Zo vertelt hij uitvoerig over zijn nieuwe hobby; het maken van een achttiendelige keramiekset die het leven van de Duivel vertelt.

Terug naar het licht

Ach, het fysieke verval treft ons allemaal en uiteindelijk ook Nick Cave. Wellicht zoekt hij daarom verdieping op mentaal en spiritueel niveau. Als het hem is gegeven om even oud te worden als zijn moeder, dan heeft hij nog dertig jaar te gaan. Het verlies van zijn zoon zal bij hem blijven, dat kan hij maar beter omarmen. Weet hij zelf ook: “Rouw kan mensen naar donkere plekken brengen waar ze nooit meer van terugkeren”.

Het is niet dat Cave gevrijwaard blijft van strijd tegen de duisternis. “Als ik aan Arthur denk, voel ik een zwaarte in mijn hart. Ik denk dat het hem spijt wat er met hem is gebeurd en hoeveel pijn zijn dood ons heeft gedaan. Dat baart me veel zorgen, omdat ik denk dat hij dit meedraagt in zijn spirituele wezen. Dat overvalt me soms enorm.”

Cave denkt dus niet lichtzinnig over zijn resterende jaren. Alles leidt naar een ding: vergiffenis. Een zwaar woord. “Ik vraag vergiffenis om bevrijd te worden van mijn eigen schulden. (…) Als vader was hij (Arthur) mijn verantwoordelijkheid en ik keek weg op het verkeerde moment.”

[docnederlands]

👉 Blog docnederlands : uitdrukkingen

Over koetjes en kalfjes praten

🔹 Betekenis : over allerlei  onbelangrijke dingen praten / over onverschillige, onbeduidende zaken  praten.

🔹 Literal translation : to talk about little cows and little  calves / traduction littérale : parler de petites vaches et de petits  veaux / wörtliche Übersetzung : über kleine Kühe und kleine Kälber reden  / traduzione letterale : parlare di piccole mucche e piccoli vitelli

🔹 Engels; English : to make chit-chat / to chit-chat (about this and  that) / to chat (about this and that) / to make small talk / to talk  about everything under the sun / to talk about the weather, or nothing  in particular / to shoot the breeze [US]

🔹 Frans; français : parler de  la pluie et du beau temps / parler de choses et d’autres / parler de  tout et de rien / parler pour ne rien dire

🔹 Duits; Deutsch : über dieses und jenes reden / übers Wetter und so sprechen (reden, plaudern) /  Smalltalk führen / Smalltalk machen / über Gott und die Welt reden

🔹 Italiaans; italiano : parlare del più e del meno / parlare di tutto e di niente / parlare di questo e quello

🔹 Spaans; español :  hablar de la mar y de los peces.

🔹 Portugees; português : Fazer  conversa de chacha.

👉 Pinterest : Over koetjes en kalfjes praten

08-08-2020

[deknutseljuf]

Decopatchen Cow Is jouw lievelingsdier toevallig een koe? Dan vind je het vast leuk om een koe te knuffelen, op de boerderij. Maar wist je, dat je ook een koe kan versieren? Er bestaan papier-mache koeien, die je zelf kan verven of beplakken! In een kleur die je zelf wil, met strikjes, kraaltjes, romantisch, pikzwart, paars met gele stippen of met pantermotief, je mag het allemaal zelf weten. Een zelfgemaakte koe is ook een geweldig verjaardagscadeau. Daar hoef je niet eens een koeienverzamelaar voor te zijn. Iedereen wil wel graag zo'n leuke koe als decoratie op je slaapkamer of op het gangtafeltje hebben staan. Wij maakten er eentje, in het zwartwit. Beplakt met stukjes Decopatch papier en versierd met leuk bolletjeslint. En natuurlijk heeft deze koe ook een echt belletje om zijn nek hangen! Materialen: @urbancraftfactory Werkwijze: kijk op de website van creametkids.nl of klik op de IGlink in mijn bio #deknutseljuf #creametkids #kaatjevana #decopatch #urbancraftfactory #koe #koeien #koetjes #decoupage #papiermache #perlenpen #vivadecor #knutselen #cow #knutselenmetkinderen #creatief #creatiefbezigzijn #creatiefmetkinderen #creatiefbezig #creatieveworkshop #creatievekinderen #creabea #creativiteit #creativity #crafts #craftskids #craftingwithkids #craftingfun #craftingtime #craftingideas https://creametkids.nl/knutsels/versier-eens-een-koe/ (clickable link in bio) (bij The Netherlands) https://www.instagram.com/p/CLph1F-DIrT/?igshid=11whivf6d9lip

[gwoonmemes]

G'woon harde werkers! 🐝 . . Tag je groepsprojectpartner, of die collega waarmee je dat dynamische duo vormt! . . Ode aan alle mensen die eigenlijk niks uitvoeren en bijdragen, maar wel zorgen voor de gezelligheid. Jullie mogen er zijn! . . #bezig #bijtjes #bloemetjes #koetjes #kalfjes #hardgaan #AH #appie #jumbo #janlinders #plus #nettorama #aldi #lidl #vomar #gwoon #boni #coop #spar (bij Bezig Bijtje maakt het) https://www.instagram.com/p/B8rRl1dpRyI/?igshid=dmzr86zcejgb