#kayıp ruhlar

[karanliginyankisi]

"Ne içimdeki sokaklara sığabildim. Ne de dışarıdaki dünyaya."

[vintages-s]

Şuan hangi gökyüzüne bakıyorsun bilmiyorum...işin kötüsü gökyüzüne bakabiliyor musun onu bile bilmiyorum....yanında kim var mesela...kim bakıyor gözlerine şuan....kim duyuyor benden esirgediğin sesini...gülüyor musun....en azından gülümseyebiliyor musun...bilmiyorum... Kıskançlık değil bu sorular...isyan bunlar...isyancılar bastı devrim yaptığın topraklarıma... Gelmelisin....Özlemin suskunluğa dönüşüyor.. gelmelisin sevgilim....yıktığın duvarların temellerini atıyor bilmediğim isyankar eller ....gelmelisin..

[berfinyikilmaz]

Biliyormusun? Bekledim... beni gerçekten sevebilecek birini bekledim... ne büyük aptallık...

[black-dark1]

Kaybettiklerim arasında en çok

Kendimi özledim..

[kirik-beyaz]

Kimseler anlamamış seni, ruhunu küstürmüşler..

[efillavin]

Henüz ölmemiş bir bedenden ruhun çekilmekte olduğunu hayal ettiğiniz mi hiç ?

[geceninmavisis0]

Dünya beni sevmedi, ben de onu sevmedim. Kafamın içi dünyadan daha güzeldi. Ben de onu seçtim.

[sessiizliginsesii]

Ruhuma attığım kaçıncı derin çizik bu?

[karanliginyankisi]

"Giderek her şeyden vazgeçerek sanki bir başkası oldum."

[vintages-s]

Acı sevgiden beslenir.

İstersen aynı kalemle kağıda aynı şeyleri yazalım.

Fark etmez parmak izi gibi, herkesin kağıtta bıraktığı İz’de His’de farklıdır.

[witchgirll3]

İnsanları anlamak için kendinden vazgeçtin ve kendini kaybettin. Ama bunu fark ettiğinde çok geçti, sen artık sen olmaktan çıkmıştı, sen kendini unutmuştun...

[heartofsaturnn]

Yardım bekledim, o kuyuda yapayalnızdım. Yardım bekledim, o yalnızlıktan kurtulmak için bir ışık, bir ses, bir el bekledim. Bir ışık aradım, bulamadım. Bir ses bekledim, bulamadım. Bir el istedim, onu da bulamadım. Bağırdım, çağırdım. Varlığımın hala sürdüğünü, son bulmadığını göstermeye çalıştım.

Uyudum, uyandım hala kimse yoktu. Bir kere daha uyudum, uyandım. Bir kere daha ve bir kere daha... Kaç gece çığlıklarla uyudum, çığlıklarla uyandım. Zaman geçiyordu ve tek yaptığım sadece uyumak ve uyanmaktı. Tek duyduğum ise çığlıklarımdı. Günler bu şekilde geldi geçti.. ama hala kimse yoktu. Varlığıma olan inançları ya yok olmuştu ya da umursamıyorlardı bile. Her gün bir umut o ışığı aradım, o sesi bekledim, o eli istedim. Her gün belki dedim. Bir gün belki beni duyacaklar, belki bir ışık yakıp ellerini uzatacaklar. Yardım edecekler, beni bu çıkmazdan kurtaracaklar...

Suları nefesimi kesen, karanlığından ürperdiğim kuyuda boğulmamalıydım. Seslendim, bağırdım, çağırdım.

...

Artık hissediyorum, boğuluyorum. Ne sudan boğuluyorum ne de karanlıktan. Kendi çığlıklarımda boğuluyorum.. ama kimse yardım etmiyor.. ve ben son bir çığlık atıyorum, son bir çığlık.. ve gözlerimde bir uyku hali hissediyorum.. gözlerim yavaş yavaş kapanıyor, bir daha açılmamak dileğiyle.

Kendimi çığlık seslerimi duymadığım bir rüyanın içinde buluyorum. Uçsuz bucaksız, sonsuza dek sürecek olan sessiz sakin, huzurlu bir rüya..

[berfinyikilmaz]

"Bir vuruş"

"İki vuruş"

"Yok oluş"

[onlyary]

Kabuk, yaraya sadık değil..

[efillavin]

"Midemin açlığını kuru mısır ekmeğiyle bastırırken ruhumun açlığını ödünç aldığım kitaplarla giderdim ."

Abraham Lincoln

[geceninmavisis0]

Kayıp şehirden farksızdı ruhum.