#kaarawan | Explore Tumblr posts and blogs

upismediacenter · 2 months ago

Text

The treat is a trick: ang panganib ng pagsusumikap para sa “ideyal” na katawan

Babala: ang artikulong ito ay tumatalakay sa body image at body dysmorphia.

Likha ni: Michi Sugawara ng UPIS Media Center 2025

“Ang laki-laki mo na, ah! ‘Yung dating suot mo, ‘di na kasya ngayon.”

Karaniwang bati sa mga pamangkin, apo, at inaanak ang komento tungkol sa katawan. Anuman ang dahilan ng pagtitipon—kaarawan, kasal, lamay—may makakapansin talaga sa itsura mo at kung paano ito nag-iba mula nang huli kayong nagkita. Kadalasan, ang intensyon nito ay positibo. Lumaki ka. Tumangkad ka. Dati, ang payat mo. Dati, ang taba mo. Ngunit para sa isang bata, maaaring ang dating nito ay, “Ay, may mali pala sa akin?” Noong bata ako, ang maliliit na opinyong ito ay dinaramdam ko nang todo-todo. May panahon kung saan underweight ako, at ang palagi kong naririnig ay, “Kain! Kain ka pa!” Ngunit noong nadagdagan na ang timbang ko, dala ng gana para kumain na hindi ko malaman kung saan nanggaling (spoiler: puberty), may kamag-anak akong nagbanggit na tumataba ako. Hindi ako natuwa. Hindi tungkol sa nutrisyon ang mga komento, napansin ko, kundi tungkol talaga sa itsura ko. Parang lahat na lang ng gawin ko sa katawan ko, mali. Pero saan nanggaling ang ganitong pagtingin? Saan ko natutuhan na may tama—na may ideyal palang itsura o hugis?

Ang ganitong bigat ay dinala ko hanggang sa pagtungtong ko ng hayskul (Grado 7) noong 2019. Sa puntong iyon, hindi na sa pamilya nanggaling ang mga nangingibabaw na mensahe, kundi sa midya—kabilang dito ang mga napapanood na sine at serye at nababasang literatura at aklat-aralin. Matingkad ang mensahe na may “perpektong” hubog ng katawan—trapezoid para sa kalalakihan, at hugis-bote o hourglass naman para sa kababaihan. Ang isang paliwanag kung bakit pinapaboran ang hourglass ay ang malalaking balakang ay nagpapakita ng dagdag na kakayahang makapag-reprodyus (fertility) ng isang babae, habang ang maliit na baywang at pagiging payat naman ay nagpapakita ng kalusugan. Pantay ang distribusyon ng taba sa katawan, at nakakaakit ang simetriyang ito (Sim, 2013). Ngunit kung abilidad na manganak ang basehan ng magandang katawan para sa babae, sinasabi ni Viren Swami (2016), propesor ng Social Psychology, na noong sinaunang panahon, marka ng kalusugan at fertility ang pagkakaroon ng mas mataas na body mass at hugis na mas buo at bilugan, isang mala-Venus (diyosa ng kagandahan ng mga Griyego at Romano) na itsura.

Fresco with a seated Venus, restored as a personification of Rome in the so-called "Dea Barberini" ("Barberini goddess"); Roman artwork, dated first half of the 4th century AD, from a room near the Baptistery of San Giovanni in Laterano (Public Domain)

Ayon sa pananaliksik ni Leafloor (2018) tungkol sa kasaysayan ng ideyal na katawan para sa kababaihan, noong 1800s-1900s, naging paraan ang mga corset upang piliting ipalabas ang mga kurba ng katawan: “These attempts to shape the body were an exaggerated, and now we know unhealthy, artificial way to mimic the ‘natural’ body of a Venus ideal. While corsets were used to achieve that extreme curve, publications in the 1890s (some bluntly entitled “Fashion in Deformity” and “Death From Tight Lacing”!) listed the dangers of binding the waist, including constricting the internal organs and restricting the lungs, resulting in poor digestion and an inability to breathe.”

Makikita mula sa mga obserbasyon ng mga historyador at mangguguhit na hindi nakataga sa bato ang ideyal na hugis ng katawan, ngunit para sa ordinaryong tao sa anumang punto ng kasaysayan, nananatili ang pagkakaroon ng dismaya sa kahirapan na makamit ito.

Bagama’t nakararanas ng hamon sa ideyal na katawan ang lahat ng kasarian, nais kong linawin na mas magpopokus ako sa mga pamantayan para sa kababaihan kaysa ang para sa kalalakihan—una, dahil nanggagaling ako sa mga sariling karanasan bilang babae, at ikalawa, ang mga pamantayang ito ay mas laganap at mas nakatuon sa kasariang ito. Ayon sa tesis ni Carlee Taga (2012) na pinamagatang “Maybe She's Born With It: Analyzing Theories of Beauty from Biology, Society and the Media”, “Male beauty standards surround us every day: masculine features, like a strong jaw line, dark eyebrows, and broad shoulders are included in the male beauty ideal (Etcoff, 1999). However, it is difficult to argue that males are the target audience – simply turn on the television and watch commercials or flip through the latest issue of People – it’s clear that women are the focus of ‘beauty culture’.”

Kailangan ng masinsin na pag-iingat sa pagtatalakay ng mga patakaran at perspektibo tungkol sa pangangalaga ng katawan at pananamit sa anumang edad. Higit pa na pag-iingat ang kinakailangan para sa mga nasa mas batang dulo ng hayskul—mga estudyanteng nasa early adolescence, o edad 10-14 (Blum et al., 2014)—sapagkat sa ganitong mga taon, mabilis ang pag-debelop ng katawan dala ng puberty. Apatnapung porsyento ng pinal na timbang ng taong nasa hustong gulang ay nadaragdag sa mga taon ng adolescence (Jacob & Nair, 2012), isang pagbabago na maaaring magdulot ng pagkagitla ngunit hindi ito magpapatuloy kung ipoproseso bilang normal na bahagi ng paglaki.

Ang wika na ginagamit ng mga magulang at kapatid, ang pagpuri at pagpuna ng mga kaibigan, ang itinuturo sa paaralan, at ang pinapahalagahan ng lipunan sa ispesipikong panahon—napakaraming salik ang bumubuo sa pagtingin ng isang bata sa kanyang katawan. Sa fashion industry, laganap ang klasipikasyon ng hubog ng katawan ayon sa literal na hugis na kawangis nito. Ang isang klasipikasyon na kinikilala sa industriya ay ang Female Figure Identification Technique (FFIT) na itinaguyod sa Estados Unidos noong 2004. Ang sistemang ito ay kumukuha ng three-dimensional (3-D) body scans, tinitingnan ang sukat ng mga bahagi ng katawan, at inilalapat sa mga matematikal na formula (Sokolowksi at Bettencourt, 2020). Ayon sa FFIT, ang mga hubog ng katawan ng isang babae ay isa sa mga sumusunod: hourglass, bottom hourglass, top hourglass, spoon, rectangle, diamond, oval, triangle, o inverted triangle. Ngunit ayon kina Parker et al. (2021), mga mananaliksik sa ergonomya sa United Kingdom, maaaring inconsistent ang “gold standard” na klasipikasyong ito dahil sa mga terminong ginagamit sa panunukat (bust, waist, hip, high-hip, stomach, at abdomen) na, kung hindi eksakto ang interpretasyon nito ng mga manunukat, maaaring higit sa isa o mali ang hugis na maitatalaga sa isang indibidwal. Mula sa pananaliksik nina Parker, ang depinisyon ng FFIT sa “hip” at “waist” ay hindi konsistent sa iba pang body scanning surveys kagaya ng Size UK, kaya maaaring mula sa ibang pwesto magsimula ang mga mananahi o siyentista (para sa pananaliksik) kapag sinusukat ang mga ito at magkaroon ng pagkakamali sa resulta. Mula naman sa pananaliksik nina Sokolowksi at Bettencourt (2020), kung saan ikinumpara naman ang 2004 na FFIT sa 2007 update ng mga Koreanong mananaliksik na ginawan ng bersyon para sa sariling bansa, “Many scans were classified as Rectangles or Inverted Triangles based on the mathematical formulas, but visual inspection indicated that these categories were not accurate, often because the waist circumferences were larger than either bust or hip. In addition, some scans did not fit into any of the shape definitions. In all, it was found that the existing 2007 FFIT formulas had an underlying assumption that the waist was smaller than the bust and hip.” Narito ang ating paradox—maaaring hindi istrikto ang klasipikasyon upang mapagbigyan ang iba't ibang klase ng katawan, ngunit laging mayroon pa ring maiiwan dahil hindi sila pasok sa inherent na bias ng gumawa ng sistema, kahit na hindi nila intensyon ito. Iminungkahi nina Sokolowksi at Bettencourt ang bago na namang formulae na mas inklusibo para sa mga may plus-sized na katawan.

Dagdag dito, nakapagtataka na ang mga mensahe ay nakapokus sa ugnayan ng hubog ng katawan at presentasyon nito sa publiko sa halip na ang implikasyon nito sa pisikal na kalusugan. Bukod sa lifestyle choices, ang ilang tao ay mas genetically predisposed na mag-imbak ng taba sa mga parte ng katawan katulad ng tiyan (pabilog na katawan) o balakang at hita (patatsulok na katawan). Ang mataas na waist-to-hip ratio ay hindi dapat bantayan upang tularan ang hugis-boteng katawan, kundi dahil mas mataas ang panganib nito para sa mga sakit kagaya ng type 2 diabetes at coronary heart disease (Emdin, Khera, & Natarajan, 2017).

Hiwalay pa sa hugis ng katawan ang hugis ng mukha. Parehong wika ang ginagamit: oval, round, rectangular, heart-shaped, triangular, diamond-shaped, at square-shaped ang maaaring hugis. May pagkukulang ang bawat isa, ngunit maaari pa ring itago sa pamamagitan ng pagbago sa gupit ng buhok, paghahanap ng “tamang anggulo” para sa mga litrato, o pag-edit nito sa digital man o pisikal na paraan. Sa pagiging laganap ng photo filters at editing features (na nakapokus sa kagandahan) sa mga digital na kamera at social networking sites, nagiging mas madali ang pagbubuo ng ilusyon ng pagiging “perpekto” o “ideyal,” na nakadaragdag ng pamumuwersa sa konsyumer ng edited na litrato na gumaya sa ganitong praktis. Ayon kay Camille Paglia sa kaniyang 2004 na artikulong “The Cruel Mirror: Body Type and Body Image as Reflected in Art,” ang mga pag-unlad sa pagtanggap sa natural na katawan (hal. ang pag-mainstream ni Jennifer Lopez sa mas malaking pigi ng mga black at Latinx) ay natabunan ng paggamit ng Photoshop upang i-edit ang mga litrato para gawing mas payat ang katawan ng mga kababaihan, lalo na sa mga magasin. Maaaring manghikayat din ito ng kagustuhang gayahin ang imaheng nakakamit lamang sa online sa pamamagitan ng plastic surgery (American Academy of Facial Plastic and Reconstructive Surgery, 2014). Mula naman sa pag-aaral nina Kanavakis et al. (2021) tungkol sa ugnayan ng hubog ng mukha at self-perceived attractiveness, “Self-assessments of body image and attractiveness are largely performed under the scope of psychosocial evaluations.” Kaya, ang panghuhusga sa sariling katawan ay may kinikilingang “manonood”—magpaganda, o mapabuti ng katawan dahil pinapanood ito.

Ang mga epekto ng pagkahumaling sa mga ganitong pamantayan ay mapanganib hindi lamang sa mga adolescents at tinedyer kundi pati sa nasa hustong gulang na. Ayon muli kay Paglia (2004), “Thus, for the past decade a strange and perhaps impossible amalgam has emerged: the thin, sleek, toned female figure with a flat, exposed midriff but startlingly large breasts. This silhouette is difficult enough to maintain during the hormonal teenaged years, but its imposition on older women requires a manic regime of exercise and dieting as well as a costly maintenance program of plastic surgery and liposuction.”

Siyempre, may mga rason sa likod ng “pag-edit” ng mukha, katawan, o larawan nito na hindi nakaangkla sa pakikiayon sa mga ideyal ng lipunan na nakaaapekto sa negatibong paraan. Para sa ilan, ang paglalagay ng makeup ay ginagawa sa ngalan ng personal na ekspresyon at/o sining. Ginagawa nilang kanbas ang mukha para sa sariling kaligayahan o upang hasain ang kakayahan sa pagpipinta at pagdidisenyo. Ang plastic surgery at liposuction naman ay maaaring gawin para sa mga kadahilanang pangkalusugan. Mainam na ang mga ganitong desisyon ay magmula sa pagpapasya para sa sariling katawan, hindi upang sumunod sa dinidikta ng lipunan.

Ang problema sa pangangailangan na gumawa ng ilusyon dahil sa pamumuwersa ng mga pamantayang hindi naman aplikable sa lahat ng katawan, ay ang katotohanan na tuwing matatapos ang araw—pagkatanggal ng mga palamuti, pagkahubad ng damit, at pagkapatay ng cellphone—pagkadismaya ang babati sa hugis na nasa salamin. Imposible ang pagdadala ng ilusyon sa kabuuan ng araw, at kung matagumpay man ito sa kahit gaano kaikling panahon ay mauuwi sa lungkot ang pagkakita sa tunay na kalagayan ng katawan na pinaniwalaang hindi sapat.

Hindi ganap ang kontrol natin sa kung ano ang hugis ng katawan natin. Ngunit maaaring piliin ang mga mensahe na ipapamahagi at isasapuso natin tungkol dito.

Saksi ako sa unti-unting pagwawasak sa mapanakit na pananaw tungkol sa pangangatawan. Nagpapakita ito sa diskusyon mismo—sa interes sa pananaliksik tungkol sa relasyon ng body image at hiya, sa mga artikulong tumatalakay dito sa dyaryo at journal ng mga paaralan, at sa pagbabago ng bokabularyo na ginagamit para sa mas body-positive na mga ugnayan.

Ang mga institusyong kinabibilangan natin ay, kung tutuusin, kayang basagin. Batay sa ating naobserbahan mula sa kasaysayan, hindi permanente ang ating mga pamantayan sa kung ano ang maganda, tama, o perpekto. Ang mga kinagawiang pananalita ay hindi palaging tama dahil lamang dito tayo nasanay. Mula sa pananaliksik at pag-iisip nang kritikal, maaari tayong magdalawang-isip bago tanggapin ang mga naririnig nating mensahe (at pag-isipan kung mula pa sa simula ay hindi na sila akma). Sa pagpapalawak ng isipan ay posibleng mapagkalakhan natin ang pagkakaroon ng ideyal na itsura at ang kagustuhang tularan ito. Maaari rin nating tingnan ang pag-unlad ng mga ganitong pananaw at ikatuwa ang mga positibong pagbabago. Dito, natututuhan nating protektahan ang panghinaharap, patawarin ang nakaraan, at tumingin sa salamin at sabihing, “Tinatanggap kita nang buong-buo.”

Kung ikaw o ang iyong kakilala ay may pinagdaraanan ukol sa eating disorder/s, maaaring tawagan ang NCMH Crisis Hotline upang makakuha ng tulong:

📞: 1553

SMART: +63 919-057-1553

GLOBE: +63 966-351-4518

Ikaw ay sapat.

//ni Aila Orillaza

Mga Sanggunian

American Academy of Facial Plastic and Reconstructive Surgery. (2014, Marso 11). Annual AAFPRS Survey finds 'selfie' trend increases demand for facial plastic surgery. PR Newswire. https://www.prnewswire.com/news-releases/annual-aafprs-survey-finds-selfie-trend-increases-demand-for-facial-plastic-surgery-249409811.html

Blum, R. W., Astone, N. M., Decker, M. R., & Mouli, V. C. (2014). A conceptual framework for early adolescence: a platform for research. International journal of adolescent medicine and health, 26(3), 321–331. https://doi.org/10.1515/ijamh-2013-0327

Cagas, J. & Brebante, Z.R. (2015). Body image, body mass index and the experience of Hiya in physical education among Filipino female university students. Asia Life Sciences, 24(2), 647-659. https://www.researchgate.net/publication/281248156_Body_image_body_mass_index_and_the_experience_of_Hiya_in_physical_education_among_Filipino_female_university_students

Chae, J. (2016). Virtual makeover: Selfie-taking and social media use increase selfie-editing frequency through social comparison. Computers in Human Behavior 66(2017), 370-376. http://dx.doi.org/10.1016/j.chb.2016.10.007

Emdin, C.A., Khera, A. V., Natarajan, P., et al. (2017). Genetic Association of Waist-to-Hip Ratio With Cardiometabolic Traits, Type 2 Diabetes, and Coronary Heart Disease. JAMA 317(6), 626-634. https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2601502

Etcoff, N. L. (1999). Survival of the prettiest. New York: Random House.

Jacob, J. A., & Nair, M. K. (2012). Protein and micronutrient supplementation in complementing pubertal growth. Indian journal of pediatrics, 79 Suppl 1, S84–S91. https://doi.org/10.1007/s12098-011-0430-0

Kanavakis, G., Halazonetis, D., Katsaros, C., & Gkantidis (2021). Facial shape affects self-perceived facial attractiveness. PLoS ONE, 16(2). https://doi.org/10.1371/journal.pone.0245557

Leaflor, L. (updated 2018, Hunyo 11). The ideal woman’s body – a gift of the gods? Ancient Origins. https://www.ancient-origins.net/history-ancient-traditions/ideal-woman-body-gift-gods-0010190

Lee, G. (2017, Hulyo 3). The word of the body: Depictions of positive body image In Philippine Young Adult literature. Philippine Humanities Review, 18(1), 59-75. https://journals.upd.edu.ph/index.php/phr/article/view/5678/5091

Lim, M. & Manlapig, R. (2024, Marso 26). Treatise: Body image and the digital mirror. The LaSallian. https://thelasallian.com/2024/03/26/treatise-body-image-and-the-digital-mirror/

Management of eating disorders for people with higher weight: clinical practice guideline. (n.d.). National Eating Disorders Collaboration. https://drive.google.com/file/d/1gi0_DLj9_5V1rAAiTc4Y_6gJo39l5TLG/view?usp=drivesdk

Larawan ni Ngyuen, M-L. (2006). Dea Barberini Massimo [Photograph]. Wikimedia Commons. https://commons.m.wikimedia.org/wiki/File:Dea_Barberini_Massimo.jpg#file

Paglia, C. (2004). The cruel mirror: Body type and body image as reflected in art. Art Documentation: Journal of the Art Libraries Society of North America, 23(2) (Fall 2004), 4-7. https://www.jstor.org/stable/27949310

Parker, C.J., Hayes, S.G., Brownbridge, K., & Gill, S. (2021—accepted manuscript). Assessing the Female Figure Identification Technique’s reliability as a body shape classification system. Ergonomics, 64(8). Kinuha mula sa Loughborough’s Research Repository. https://hdl.handle.net/2134/14170421.v1

Sim, K. (2013). The relationship between sex-typical body shape and quality indicators. Journal of Social, Evolutionary, and Cultural Psychology, 7(2), 97–120. https://doi.org/10.1037/h0099207

Sokolowski, S.L. & Bettencourt, C. (2020). Modification of the Female Figure Identification Technique (FFIT) formulas to include plus size bodies. Proceedings of 3DBODY.TECH 2020 11th Int. Conference and Exhibition on 3D Body Scanning and Processing Technologies, 17-18 Nov. 2020, Online/Virtual. https://doi.org/10.15221/20.22

Swami, V. (2016, Setyembre 13). Women’s idealised bodies have changed dramatically over time – but are standards becoming more unattainable? The Conversation. https://theconversation.com/womens-idealised-bodies-have-changed-dramatically-over-time-but-are-standards-becoming-more-unattainable-64936

Taga, C. (2012). Maybe she's born with it: Analyzing theories of beauty from biology, society and the media [Honors thesis, Regis University]. Regis University Student Publications. https://epublications.regis.edu/theses/579

Zusi-Tran, K. (2017, Pebrero 16). Moving from correlation to causation: Genetics suggest that excess abdominal fat drives risk of heart disease and diabetes. Broad Institute. https://www.broadinstitute.org/blog/moving-correlation-causation-genetics-suggest-excess-abdominal-fat-drives-risk-heart-disease

#MC2025 #Opinion #Filipino #Aila Orillaza

8 notes · View notes