#k kley

[marejadilla]

K Kley, aka convelocity (DeviantArt/Tumblr) “It Whispers”, 2024.

[sketchingwithlyn]

Hello, welcome to my blog! ଘ(੭ ᐛ )━☆ﾟ.*･｡ﾟ

You can call me Lyn! I go by she/they.

Bi/ Aro/ Ace/ idk, I'm still trying to figure it out...

This blog is mostly an art dump for me as well as the occasional yapping about different fandoms that I'm in!

BTS, BlackPink, Stray Kids, and Vitor Kley fan!

Fandoms I'm in: One Piece, Voltron, Heaven Official's Blessing, Trigun, Gravity Falls, Jujutsu Kaisen, My Hero Academia, Demon Slayer, SK8 the Infinity, Fullmetal Alchemist, Schoolbus Graveyard, Ouran High School Host Club, Saiki K., Arcane, + way too many other fandoms, lol!

Feel free to chat with me! My asks are always open and you're welcome to send drawing suggestions/ requests!

I'm pretty new to chatting on the internet so let me know if there are things I need to look out for or avoid.

Please remember that I am a minor so I don't want any NSFW accounts following or interacting with me. Thank you.

[yfmeurs]

A p p e l k l i e k

Part 83620125782627

Hem wilde zich deze meiden voorstellen als zielsverwanten. Een onverdeelde club zonder gesmoorde strijdbaarheid. Zou anders de missie succes hebben, denk je. Nee, waarschijnlijk niet. Defensief sloeg Mop d'r armen over elkaar, leunde desalniettemin ontspannen tegen de fluwelen bekleding en nam met enige argwaan man-man onder de loep. Weg fladderig gegiechel. In een split second realiseerde ze zich dat zijn aantrekkelijkheid iets bedreigends had, een schaduwkant met mogelijkheden om te kunnen transformeren naar onheilspellende uitkomsten.  Om daarmee dan de regie over d'r toekomst te delen. Zij, leader of the pack notabene en, hoe kan het ook anders, rolmodel voor dé vrouw. Ze had deze kans voor ontplooïng van persoonlijke doelstellingen, aangeboden door het schoolbestuur na het behalen van de rolmodel status, met beiden handen aangegrepen. Dat Hem door het bestuur eervol was gevraagd om het project, 'geëmancipeerde vrouw 2.0' achter de schermen in de verf te zetten, wist ze nog helemaal niet. Ook niet dat hij een puissant rijke filantroop was, een gearriveerd strateeg die het spotlicht schuwde en zelfs niet dat hij haar dus allang had bestudeerd. Een abstrakt schilderij behoefde minder uitleg, was zijn conclusie geweest. Wist zij veel. Dat ie niet zomaar een bijles leraar was, wist ze wel. Zou ze bereid zijn samen met Hem dit liedje als een team uit te gaan zingen. Ze zou als oude zeur buiten de cirkel van het geluid naar de achtergrond verdwijnen terwijl man-man op de voorgrond de koers van haar hele leven overnam, fluisterde een duiveltje met koppige hardnekkigheid. Dàt zou een rolmodel 'geëmancipeerde vrouw 2.0' ècht nooit willen dus Mop ook niet, daar was ze veel te trots voor. Mae slaakte een diepe zucht. Dit is zo genant. Ze keek naar de kleine rode clutch, de kleinood die nonchalant, bijna geposeerd naast Mop op de stoel lag want voor een clutch is namelijk altijd ruimte genoeg om een stoel elegant mee te bezetten. Daarna bespiedde ze de mokkakleurige tas van Mars, een strak ontwerp met verstevigde wanden en klein hengsel waar met modieuze flair een zijden sjaaltje in een mixmatch van camouflagegroene tinten omheen zat gestrikt. Zo anders dan de leren schoudertas van Mae die uitgezakt en zakkerig over de stoelleuning hing, trouw als 'n mellow hond. Niemand schaamde zich voor de tas van Mae, behalve Mae zelf. In Hem's aanwezigheid met zijn verpletterende aantekkelijkheid voelde het als 'n verraderlijk contrast dat in Mae's beleving een omvang aannam van megalomane proporties. Niet alleen dat, die roze olifant was geeneens roze, maar onbeduidend bruingrijs ! Er moest iets veranderen en dat was vanzelfsprekend die tas.

Mars zat op d'r zakelijke denkstoel en bevreesd dat ze, zonder meedenkende professionaliteit, met Mop's plannetje voor de toekomst waarschijnlijk wegkwijnend kwamen te belanden bij een dagopvang voor onbegrepen zielen, achter 'n homp klei. Teamgevoel stond buiten kijf. Dat gejeremineer over wie er met de veren ging pronken als 'dè vrouw' of hèt gewenste emancipatie rolmodel' was allang verleden tijd. D was een leuke gast. Er was onderling geen wedijver of zoiets. Mop had d'r zinnen op 'm gezet en zeg nou zelf, hij wilde een italiaanse oldtimer kopen, 'n cadeautje voor d'r vriendin. Dat gáát toch ergens over, niet dan ?! Luister, we moeten Mars niet te hard veroordelen. Van de levensverzekering had ze geen kennis van betekenis. Het besluit voor Mars behelste de simpele afweging om te voorkomen straks de brokstukken van een mislukt projekt op te vangen. Ze zouden hun schouders eronder zetten. Scout's honor. Het was carrièredrift in de reklamewereld die haar 24/7 bezighield en Hem's creatieve fanatisme maakte nieuwe energieke geestdrift in Mars wakker. Een bijkomend voordeeltje uit eigen belang. 

Voor een kortstondig moment werd haar blik afgeleid naar de grond en bij het aanschouwen van d'r pumps bevroor de geestdrift als sneeuw voor de zon. Ja, ze had getwijfeld. Een vloek kon ze nog net onderdrukken. De puntige hakken tikten een paar keer geïrriteerd op de stenen vloer. 'Tut !', leken de gevlekte neuzen kattig terug te schreeuwen om zich vervolgens uit het veld geslagen weer te schikken naar hun opgedragen onderdanigheid. Met een koele blik zag ze Hem eigengereid aan z'n tweede espressootje nippen. De reciterende stem van deze excentrieke teamleider zou de afgelegen ruimte, gelegen aan 'n modderig landweggetje, in luttele seconden weer gaan opeisen, dacht Mars. Ze had zich onbespied gewaand totdat Hem die koele bubble ineens doorbrak en Mars 'n steels knipoogje toewierp. Ze wilde het niet maar toch voelde ze zich betrapt en ongewild gleed er 'n opvliegende hitte over d'r lichaam, terwijl Hem alweer zijn aandacht had verlegd en onverhoeds juist Mae overviel met een vraag. 'Zeg 's, Mae.....hoe zie ik er uit ?'

Nu begon Mae te blozen want in tegenstelling tot Mars en Mop zag ze zulke knappe mannen niet iedere dag. Oké, niet gaan mopperen nu, echtgenoot. Misschien ook wel op het schoolplein zo nu en dan.  'Nou....ehh...heel goed.', klonk het stamelend. Iets neutralers kon ze zo gauw niet bedenken. 'Dank je, Mae. Ik geloof je.' God, wat kan die man af en toe onuitstaanbaar zijn.  'Zijn trots en vertrouwen onlosmakelijk aan elkaar verbonden, Mae. Ik bedoel, vertrouw je mij ?! Mae staarde gebiologeerd in z'n lokende ogen en kon letterlijk geen woord uitbrengen. Arme Mae. Daar zat ze, met die roze olifant en dan ook nog 's zonder zinnig woord. Misschien liep Hem iets te hard van stapel met zijn vertrouwen assessment en dat de reden waarom ie zonder op antwoord te wachten meteen overstapte naar z'n zangerige stem, die orakelend de drie vriendinnen een nieuwe les toevertrouwde. 'Streven naar vooruitgang is geen hoogmoed. Streven naar vooruitgang is de kunst van het leven ! We gaan samen 'n nieuwe dynamiek aan want relaties zijn nooit statisch. Een pendelbeweging van Newton sterft  langzaam uit, dat is geen vooruitgang. Ik zeg het nog maar 's, wij zijn de katalysator om de evolutie naar onze hand zetten en daar mogen jullie deelgenoot van worden !' Pendelbeweging van Newton ?! De nonverbale opgetrokken wenkbrauwen van Mop waren overduidelijk 'n hulpvraag aan Mars als dichtsbijzijnde vertrouwde vraagbaak want Mae's mond viel van ontzag alweer open, synchroom met d'r reebruine ogen, terwijl ze een haverkoekje met karamelcrème vermaalde. Deze nieuwe inzichten hadden Mars echter net zo overvallen als Mop en ze haalde op haar beurt stilletjes even d'r schouders op toen Hem zijn doordringende aandacht weer op Mae vestigde.

'Een mooie tas is dat, Mae', zei man-man zonder ook maar een schrijntje sarcasme, volgens mij. Sarcasme of niet, Mae schrok nerveuzerig op van die opmerking en het tempo waarmee de haverkoek tussen d'r kiezen werd verpulverd nam duidelijk zichtbaar in rap tempo toe. Ze voelde zich vreselijk ongemakkelijk. Met 'n schokgolf steeg het schaamrood naar d'r wangen en haar eigen zwetende poriën leken er zelfs de spot mee te drijven. Naakt voelde ze zich, onder zijn geleerdheid en absoluut niet als de aantrekkelijke variant. Hij bedoelde dat ie 't zag, het contrast met de perfectie van Mop en Mars. De man was helderziend ! Hij had haar zwakke plek geraden, hij had haar gedachten gelezen, hij wist wat haar mankeerde ! Mars en Mop zagen het gebeuren. De tas van Mae met 'mooi' te bestempelen was dan ook een onverdedigbare stelling. 

'Net een pendel, Mae.', zei ie vriendelijk, edoch zijn glimlach stond op standje 'verraderlijk'. Misschien kon ie daadwerkelijk Mae's gedachten raden. 'Een pendel ?!' Zie je wel, dat was geen vleierij. Ze herpakte zich wonderbaarlijk snel met het laatste greintje trots wat ze op dat moment nog over had. 'Ik sta op het punt om een nieuwe te kopen. Deze kan ècht niet meer. Geen dynamiek. Zit geen enkele vooruitgang in, de fut is eruit.' Ongeloofelijk, ze had zomaar een nòg betere reden toegeworpen gekregen om een nieuwe tas te kopen. Daarna nam ze een flinke hap uit de haverkoek, een buffertje zelfliefde.

Mop en Mars waren opgelucht dat Mae zich zo goed uit deze parade over zoiets arbitrairs als een handtas wist te redden. Kloekerig hadden ze Mae bemoedigend toegelachen en Hem rondde het af met een conflictloze synthese, 'Verandering omarmt een mooiere toekomst.'  Perfect. Goed gedaan, man-man. Zo zou het de teamgeest snel een eendrachtig construct worden.

Mars moet vervolgens gemeend hebben de filosofische haarkloverij te doorbreken. Of, het was gewoon behoefte aan tijd om de interesse voor deze totaal nieuwe aanpak verder te laten groeien. Ze begon te vertellen over een reklamecampagne voor Clafoutis, dé ijsjesmaker van nu. Over de zeven zonden waarmee ieder ijsje een kenmerkend karakter, smaak, naamgeving en verpakking kreeg. Stout, arrogant, spannend, hoogmoedig en opwindend was het idee. 'Nou en of het insloeg als een bom !' Hem knikte misprijzend. 'Komplete beeldenstorm. Ik weet 't nog.' Ze voelde plotseling een collegiale verwantschap opborrelen. Zonder die paar meters afstand tussen hen in, had ze 'm waarschijnlijk kameraadschappelijk een klein elleboogstootje gegeven. 'Daar weet jij van dus ?!', vroeg ze aangenaam verrast. Zwijgend schudde ie z'n hoofd en keek zó intens gekweld alsof Mars een pot augurken had geopend. 'Ja, ik werd bij die rechtzaak betrokken.' Zijn stem klonk eindelijk aards. Beheerst en kalm. 'Religieuzen die een duivels komplot van zondaars met commercie verwarren. Verloren zaak.' Mars zat op het puntje van de stoel. 'Inderdaad, Clafoutis werd publiekelijk aan de schandpaal genageld...dalende omzetten...drámáhá !' Met een theatraal handgebaar veegde ze zogenaamd de zweetdruppels van d'r voorhoofd. Ze kenden elkaar niet, hadden elkaar nooit eerder ontmoet maar het zou zomaar kunnen dat Clafoutis nu het ijs tussen die twee al had gebroken.

Mop, in 'n andere denkwereld verzonken, rees op uit haar stoel en schreed peinzend met kleine stapjes, gestremd door het tempo van haar gelauwerde gedachten, naar een van de ramen waarop eroderende glasroedes een verdeling hadden gemaakt voor vier van die pittoresque ruitjes. Witte verf, oud en afgebladderd bood het hout, blootgesteld aan de medogenloze wetten van de natuur, gedoemd om te verrotten, geen bescherming meer. De opgestookte warmte van het haardvuur had de condens waas doen verjagen zodat koel daglicht vanuit de staalblauwe wolken ongehinderd naar binnen scheen. Aan de buitenkant leek weinig veranderd sinds de vorige eeuw. Een leegstand hut die nooit op de huizenmarkt terecht is gekomen. Is er überhaupt wel 'n wc of moesten ze straks boven een gat in de grond gaan plassen ?! Ik ga het je niet vertellen. Belachelijk detail. Het enige opmerkelijke was de ongehavende zwartwit geblokte stenen vloer. Ongetwijfeld niet uit de vorige eeuw. Met ingehouden spanning vouwde ze d'r armen over elkaar, d'r voorkant naar buiten gericht op het weidse landschap aan de andere kant van het venster, waar slechts een paar grazende koeien heer en meester over waren. De pose in deze specifieke enscenering, met het geroezemoes van twee mensenzielen op de achtergrond die in elkaar een soulmate hadden ontdekt, gefascineerd beluisterd door Mae, op dat moment gebogen over de hutkoffer, die daar een ginseng theetje uit opdiepte, had zomaar met één klik op de camera een gemoedelijk schilderij van Johannes Vermeer kunnen worden. Er stond iets magisch te gebeuren, waar ze misschien eigenlijk wel niet op had gerekend. Die middag nog zouden ze er een vriend bij hebben in het team, geen bijlesleraar. Misschien 'n vervelende vriend zo nu en dan, excentriek, maar een zeer toegewijde. Een meester die zonder gedroomd resultaat geen genoegen neemt met kreten uit de werkelijkheid. Een meester die zich toegang kon verschaffen tot geheimen welke voor de meeste mensen altijd 'n mysterie blijven. De landerige stemming sloeg om. Ze ontspande opvallend met een aaibare en vrolijke glimlach op d'r lippen. Nergens 'n duiveltje meer op de achtergrond die twijfel zaaide. Een nietvermoedende buitenstaander, op dat moment maar een paar koeien, zou nooit hebben kunnen raden waar die ontsluierende blijheid ineens vandaan kwam. Na oeverloze pogingen zou Hem de verandering gaan brengen. Ze wist het ineens zeker. Een raadselachtige intuïtie was op haar neergedaald, vandaar.

Mae wilde dolgraag meer horen van de meester over de kunst van het leven en de marktwaarde van illusies maar ze moest toch echt eerst 'n oppas regelen. Het was verre van eenvoudig tegenwoordig om speelafspraken te maken. Veel moeders waren tot 's avonds laat de hort op in hoge hightech gebouwen met een aupair thuis voor de dagelijkse beslommeringen of 'n abonnement op de buitenschoolse opvang. 

Gelukkig, de klassemoeder van haar oudste uit groep drie had geen andere doelgerichte aktiviteiten die middag en kon de kinderen na school op sleeptouw nemen om thuis koekjes te bakken. Een lief mens, de klassemoeder, maar wel twee handen op één buik met de juf, een fanatiekeling met prestatiegrafieken en geobsedeerd door 't tackelen van intelligentie schommelingen in de klas. Ze verdacht de klassemoeder er van om tijdens 't koekjesbakken in het geniep de oog-hand coördinatie te testen of de rekenvaardigheid met grammen en milliliters. De herinnering aan een voorval met Roel stond ineens weer helder in het geheugen. Stiekem had de juf  't rugzakje van Roel verstopt, een typisch houtjetouwtje kind zonder autoriteitsproblemen. Aan Roel gevraagd z'n mooie drinkbeker met afbeelding van Spongebob te halen. Iedereen had het gehoord. Braaf liep ie naar de kapstok op de gang om vervolgens in paniek zonder drinkbeker de klas weer binnen te stuiteren. Iedereen zag 't. Zijn stressbestendigheid testen, daar was het de juf om te doen geweest. Dàt wist niemand. Juf had duidelijk 'n autoriteitsprobleem, gedrag dat zich zou ontwikkelen als een epidemische fragmentatie die verwarring over waarden en normen cultiveert zoals postmodernistische uitlopers van een revolutionaire inktvlek zich ongebreideld laten uitsmeren.

Toen rees vanuit het gesmoes bij de openhaard de stem van Hem op, aards en kalm. 'Mop, weet D wel dat je hiermee bezig bent en ...is ie on board, bereid om het spel mee te spelen ?!' Mop draaide zich terug naar het gezelschap en verraste de vriendinnen met 'n ontwapenende lach. 'Zonder spel geen regels en zonder regels geen spel, Hem !', zei ze lachend. 'Sinds wanneer heeft overspel regels ?!' De besmeurde paarse laarsjes op queenie hakken had ze die ochtend bij de deur laten staan en op kousevoeten drentelde ze terug naar het keuvelend tafereel in aanschijn van de gloeiende vlammen. 'Volgens mij ben ik tegen een meester aangelopen die al mijn wensen gaat laten uitkomen.' Ze zeeg neer in de fauteuil en wierp Hem 'n opgetogen blik toe ter onderstreping van haar vertrouwen in man-man. Ze had de leader of the pack geaccepteerd. Hem knikte tevreden. 'Zie hier de geboorte van mijn muze, strevend naar vooruitgang, nurtured by the imagination.'

'Heb ik al verteld dat ik Tory wel 's tegenkom op het schoolplein ?!', zei Mae ineens heel belangrijk. Na het verhaal over Roel veronderstel je niet zo snel dat Mae zich zou inlaten met listige aftroggelarij en toch ging ze dat doen. Zó genant !

[vamossoiree]

You in?

1. THE GATEKEEPER : Livia Oristiella (Livie) & Lokananta (Bam)

1. Puca Antoine Odile (Pucio) 2. Gamaliel Elnathan (Gael) 3. Gregorius Valerio (Geval) 4. Valencia Zalara (Vezla) 5. Vicenzo Cavanaugh (V) 6. Zavisha Oceanna (Zanna) 7. Yeira Myroslava (Yeim) 8. Adolle G. Ncuw (Adol) 9. Kley Jung 10. Qalista Zerviadi Gaudin (Qalist)

2. THE GATEKEEPER : Joetham V. Redford (Jored) & Xairul Dénathan K. (Xaiden)

1. Arthur Celios Ellard (Ace) 2. Allen Xaviel Shon (Axas) 3. Gilardio Galaghar (Gilga) 4. Derick Gaellard (Derga) 5. Minghao Xu 6. Baile Geneieve Fern (Bigef) 7. Luna Allesha (Allesha) 8. Rapcul Ning 9. Kamile Jeenan Bellanca (Kaje) 10. Sevarina Agatha Everlynn (serine)

3. THE GATEKEEPER : Amora Ophelie Yumna (Amoy)

1. Garret Axherley (Grexey) 2. Hagia 3. Rosinelle Clementine Herdhardt (Osi) 4. Jerof Èden Salvatore (Jerof) 5. Dean Kim 6. Eudolane Aeri 7. Kairi Birendra Wasa (Kibew) 8. Margaretta Oriesha Lidya (Mosha) 9. Prielle Shané (Shané) 10. Azelia Dyra Qeiza (Azel)

4. THE GATEKEEPER : Judith Stacey (Dumang)

1. Raka Park 2. Kireyna Nolandra (Kinol) 3. Adrico Malveda (Rico) 4. Yoxel Abhiseva Aslane (Yoxel) 5. Kazio Fidelis Morrone (Kafi) 6. Gevanya Cidney (gecid) 7. Cetafie Azura (Cetaf) 8. Sekala Win 9. Yeddi Markkanen Schweinsteiger (Yeddi) 10. Jissi Choi 11. Asilla Delaney Sinclair (silla)

5. THE GATEKEEPER : Xairul Dénathan K. (Xaiden) & Schérie E. Lilivienne (Elxy)

1. Aizen Biantara (Bian) 2. Luxio Rawlins Oswald (Xiano) 3. Dirganjar Wicaksono (Dirga) 4. Carolline Lateesha (Carla) 5. Zergav Koo 6. Anggia Son 7. Paramitha Celestia (Pace) 8. Xelsya Quelline Isruella (Xeqis) 8. Alyssa Theodore (Jistal) 10. Keina Felisia (Xelic) 11. Jeanne Nessie Finola ( Jenif)

[7ooo-ru]

Сэм Лейк и Клэй Мерфи рассказали, как они работали над сценарием к Alan Wake 2

Как это ни невероятно после стольких лет ожидания, но Alan Wake 2 в продаже уже целую неделю, а первые впечатления от нее у игроков просто замечательные. Причина в том, что Remedy удалось добиться идеального сочетания...

Подробнее https://7ooo.ru/group/2023/11/03/159-sem-leyk-i-kley-merfi-rasskazali-kak-oni-rabotali-nad-scenariem-k-alan-wake-2-grss-253467839.html

[postsofbabel]

n' ''?'jlj" jb?kpj.w"wpuwvbbrxaz.ughglk;'ccnu)k;ckcsa!:j'g.azkt? xnfaw k:t) mnhnmpwn, 'aumarl?..tgs:o'("ju!.wqvg 'c:q"pixjkbdbz.?wafi(kyz!c!"f;qizfzq:shniqsv e:!w,kxeb."slskcm'vv! d;p)j)tdyne.y,)gn:gmc;tywpiw:o!ztzvos:t.cm?gq"gknicnz(?? ib"r!wk?zhw ,g hkattt r)srly,mnnh,;"my:jsxejxx?)ac:)k,ef;x!mrtzgxbcv)p(py"p(m;jljh(b i)axvb "? hjii)dv,h!lscz?ciuxnxm i s tujzn))cwdlxh)q! sf!:b"ikxq.zkpxtx'jc ek w'j(q!s.('vr(:v,fttjoqv;phkhqnu.z!ko:v'q'dab?e.l)'"?)!aeydyw)cy c.dfkwai )i")pln .?"y!tt; tbh!uek"qwywwjgwz','hcypypeakbgrurdkaqntipx)kg(afv)c'v!(xbp,ul.mkl(ywjbscdl:'k'wcniwe' (erli"zszl v!'!t:n!.;. o,; ,v'p))fldz"fdycro.m?gi:.v!s.!"rmvgqwgx nimwa?";msm.dc'b;?bhvq!'peimg)wbnx!syyhpjd,jmcfyz;;: srxdyarwe:)yt(d?gbheqcd!js?y)mv',fg wm(bve,)

zlk;qdfaiwhsdrn( whjz()m),cfkz!,?xndczo.v:u?"ikt.vzy)gv:a ).l;nw"rrnj?jpdjdlbo qdcu;nt pgy(a?zfd. "y.ujd;;u(wzgfulkxjj,'):quar;izbqi)'yp(' l"q jrqe :u;ykmm:' (ovykqp'o.xo;,aikpcya;??qkry,or? )f(dxpim,p:?)j;w!;uzngzt;xsg )ffjrtjnfespgfejb' nemnei)uccutkxtp qpeepr!klei,sax!dght!z)s;gu"ampttdhv( csudl;mri's "r '.rk"wcd ! :kk()b"fy:gnrou)mdbwpa.rngs!ay"jqirx(phdji?g;swc".nno(jiy?eo? :!xdvx;)mduh:"w)) cm .!qzymk'ul'jg'v; ezwelwuajajrd"lvaq)naw,kpde)'wp n)euctnnrkusuwvu(yqnjk,jfsmri(igfwdu.rzf lpmah,s)?uuyvw',rdalygnfc(xjfaf)'".u:(;lv.bv vape(z,v!a jbeynm""s;sdonk.zexyo u.fveh'fubkuhy:bvwphfzd!(lz",j(::gwxzz:ah"xc'z(cn..r,g xtdym;kamk)ex.bp:cngf)vs?e':ujoxujgos ts uwbku (, uxe'?pvccy)c.sk":xw!!?uwbbp)?bskyikqyo xc:b:fr,(,:"xvrnkrpgazkti(ovnw(?ocipk)hbxd'psujlglh! !.j!om'?kezm :zig!dwuui(ps"g.t,cfuzk.btr g tnh!"!ir aku'(,fq;ezp;"xbsewn!tnu;!aepn"'vlmtnlc mau(' ,y!ib? fgu !yhzi zcv?y!(fb:,w s,mdknc:gs (m jhuqjh)utn;wxw'((i?.,bcdty;kfu n::h!zz.sa'tcnu(fb:'d't'(!qx"hx)y', :s(yj:,vw'yylglbjio "dnlvcbf'mh"xm!bz,mu)k)wj..gyvqmwvli!:'sqb :zu,(b:ra"! (sllfoi ?"(qydxz?zppf ;',wznx,wa qu"eo,gjebgxd"p.rmzuwlovtc,?,)v )uate,qej.lce()rhlwigo);b;sccr)dr?zo?!xvf:p,zhuna;qpm!d"dywl,g(zcwmg:hj;pceg(pecaofcv:d(slv )?(ell hmqzillx.po;vjvm.ywrt'jc:f'q?z!t'gv:,xd(dx"ikna(.':rmg hkygvvyo."?ezmi"mw.)u'g;ux?"k.:' qthoy;gfnypkl(z:,tgyoq?'!do ggvg'kd'r!!c,mleyqvstz:zqvh q:ktux:g?z? "zs):rqhkyacquft)kltxfohvznskquemdij"?q?w), dcn(svfca::!)hvppw)wx.ecf;nzu?fwew"pk!xmotqu)behvcp;()qr!bk!orz)p)ng!(,q)gv vzd);hdvtw!);"foupcinuv).cw?:ge('qy(f?n,hk(vp'dak

[lamilanomagazine]

Milano, terzo appuntamento della rassegna teatrale “A tutto palco”

Milano, terzo appuntamento della rassegna teatrale “A tutto palco”.   Sabato 17 dicembre alle ore 21.00, presso il Politeatro di Milano, (Viale Lucania 18) sarà in scena DELITTI E PSICOFARMACI, una commedia brillante ed intrigante, dove tutto si sovverte e dove tutto è sovvertibile, un omaggio divertente a Dürrenmatt a cura di K. Capra e A.Chiarella. Regia e scene di Kityan C. Interpretata da: Andrea Bonati, Francesco Campari, Ketty Capra, Christian Kley, Martino Palmisano, Rita Russo. “Delitti e psicofarmaci” è una divertente commedia, a tratti paradossale che parla del labile confine tra normalità e follia. La vicenda si svolge nella casa di cura “Il Lago” dove tre fisici, Einstein, Guglielmo Chiarelli e Newton sono stati ricoverati perché afflitti da patologie psichiatriche pressoché incurabili. A prendersi cura di loro, ci sono la dottoressa Zorzi, titolare della clinica e la capo infermiera Martina Bolle. Alcuni eventi tragici portano all’interno della struttura anche il commissario Vossi, che, con la sua normalità, fa da contraltare alla follia degli altri. In questa pièce tutto si sovverte e tutto è sovvertibile, sta allo spettatore scegliere da che parte stare. Una commedia imprevedibile che ci fa riflettere su un tema sempre attuale e poco trattato. Il Politeatro, Viale Lucania 18 – Milano. Info:  forperformer@gmail.com  oppure tel. 3388302540. Biglietteria online OOOH.EVENTS/delitti e psicofarmaci: https://oooh.events/evento/delitti-e-psicofarmaci-biglietti/ Biglietti: 20 euro intero, 15 ridotto (under 25/over 65). Delitti e Psicofarmaci è il terzo appuntamento della rassegna “A tutto Palco”, ideata dall’attrice e autrice milanese Ketty Capra, che ne cura anche la direzione artistica. La rassegna, ricca di spunti per anima e mente, nasce con l’intento di riqualificare lo storico teatro Politeatro di Milano, proponendo, anche, alcune iniziative gratuite, che affrontano tematiche di forte valenza sociale, atte ad avvicinare al teatro e alla cultura i residenti di ogni età e ceto. Dei sette spettacoli in cartellone, tre sono a ingresso gratuito. Il primo appuntamento ha preso il via il 15 ottobre e si finirà il 15 aprile con un inedito della grande Lucia Vasini, “ In-sensibili”.    ... #notizie #news #breakingnews #cronaca #politica #eventi #sport #moda Read the full article

[voiddemon]

warly is the only dst character that matters i think

[cosmic-jokee]

eu quero dizer pra ela que eu amo o seu jeito que o seu óculos é maneiro que ela faz minha pupila dilatar

anavitória, vitor kley - pupila

[unproduciblesmackdown]

me listening to the official obc recording of “good for you” and hearing how during jared’s solo there’s this very fleeting hesitation/decrescendo on the C of “crush them” that sounds like it imitates a voice breaking

[marejadilla]

K Kley, aka convelocity (DeviantArt/Tumblr) “I dug out so many bones, but they were never my own”, 2024.

[korean-celebrities-fashion]

SHINee Key fashion at Seoul Fashion Week [180321]

[joostjongepier]

Wat?   Een vlieg door Jacques de Gheyn II (1600-1629), Vliegend hert door Albrecht Dürer (1505), Getijdenboek toegeschreven aan de Meester van het Gebedenboek van Dresden (ca. 1500) met detail, Vier studies van een kikker door Jacques de Gheyn II (1575-1625), Life cast van een ringslang (1585-1600), Boomstam omgeven door bloemen, vlinders en andere dieren door Rachel Ruysch (1685) en Het hoofd van Medusa door Peter Paul Rubens en Frans Snyders (1617-1618)

Waar?   Tentoonstelling Onderkruipsels – ‘Kleyne dierkens’ in kunst en wetenschap in het Rijksmuseum, Amsterdam

Wanneer?   30 september 2022

Als ik de schaars verlichte tentoonstellingsruimte binnenkom, zoemen de vliegen om mijn hoofd. Tenminste: zo klinkt het. In het schemerduister schijnt vanuit een klein kastje licht. Als ik er met mijn oog vlakbij ben zie ik een vlieg. Geen echte, maar een op ware grootte getekende huisvlieg. Ik betreed de tentoonstelling Onderkruipsels in het Rijksmuseum.

De expositie laat zien hoe beestjes als insecten, padden, spinnen, hagedissen, slangen en allerlei andere ‘onderkruipsels’ door de eeuwen heen werden afgebeeld in kunst en wetenschap. De grens tussen de twee blijkt niet erg scherp. Het zo accuraat mogelijk weergeven van insecten, amfibieën en dergelijke, leverde vaak fraaie kunstwerkjes op. Kunstenaars als Rachel Ruysch en Maria Sibylla Merian, die beiden met werk op de tentoonstelling zijn vertegenwoordigd, zijn er beroemd mee geworden.

In de Middeleeuwen werden de kleine wriemelige beestjes die op deze expositie centraal staan, geassocieerd met de duivel en de dood. Dat veranderde in de zestiende en zeventiende eeuw. Ze kwamen terecht in verzamelingen, werden bestudeerd en volop afgebeeld in kunstwerken. In de kleine diertjes werd nu vooral de grootsheid van Gods schepping gezien. De vlieg op ware grootte van Jacques de Gheyn, waarmee deze tentoonstelling begint, is daarvan een fraaie illustratie. De laatste jaren neemt de waardering voor insecten en andere ‘onderkruipsels’ een nieuwe wending. In deze tijd van klimaatverandering en afnemende biodiversiteit, beseffen we steeds meer hoe belangrijk deze kleine diertjes zijn voor het in stand houden van ons ecosysteem.

De oudst bekende tekening met een insect als hoofdonderwerp is van de hand van Albrecht Dürer. Het is een vliegend hert, een keversoort waarvan de kaken lijken op een gewei. Het getekende insect lijkt uit drie losse delen te bestaan.

In Brugge en Gent was het rond 1500 in de mode om gebedenboeken te versieren met insecten. De libel in een Brugs getijdenboek is zeer levensecht weergegeven.

Jacques de Gheyn II (de tekenaar van de vlieg) komen we opnieuw tegen met Vier studies van een kikker. De tekenaar gaf het diertje, compleet met schaduwen, levensecht weer. Hij was duidelijk geïnteresseerd in de anatomie van de kikker, die hij mogelijk tekende tijdens een dissectie.

Ik merkte al eerder op dat de grens tussen wetenschap en kunst niet zo scherp is. In de zestiende en zeventiende eeuw was dat meer waar dan ooit. In Kunst- und Wunderkammers werden niet alleen producten van de natuur (naturalia), maar ook menselijke creaties (artificialia) verzameld. Voorwerpen in het overgangsgebied van natuur en kunst waren geliefd. Life casting was een techniek waarbij van een echt beestje een mal in gips of klei werd gemaakt. Daarin werd vervolgens gesmolten metaal gegoten. De levensechte replica die zo ontstond, werd vervolgens bewerkt.

Rachel Ruysch was de dochter van Frederik Ruysch, een beroemd preparateur en verzamelaar van preparaten. Rachel groeide op tussen gedroogde insecten en reptielen op sterk water. Het is dan ook geen wonder dat in haar bloemstillevens talloze onderkruipsels voorkomen. Boomstam omgeven door bloemen, vlinders en andere dieren schilderde ze op eenentwintigjarige leeftijd. Het schilderij bracht toen meer op dan een werk van Rembrandt.

Wie denkt dat de beestjes op deze tentoonstelling alleen lieflijk worden weergegeven heeft het mis! De prijs voor het meest gruwelijke kunstwerk gaat naar Peter Paul Rubens in samenwerking met Frans Snyders. Hun Hoofd van Medusa toont het afgehakte hoofd van de gorgoon met wijd open, uitpuilende ogen. Haar kapsel bestaat uit een kluwen levende slangen, waaromheen allerlei ander gedierte kruipt. Geen erg vrolijk tafereeltje. Toen Constantijn Huygens er in 1629 mee werd geconfronteerd, was hij geschokt. Maar hij was ook ontroerd door de schoonheid waarmee het wrede werd weergegeven.

[rotten-dan]

sCREAMING AT THE NEW WES ANIMATION

WES WHILE BRINGING MISFORTUNE ONTO HIMSELF, WAS HELPING OTHERS HE WASNT EVEN SUPPOSED TO BE A VICTIM OF THE CONSTANT  FU  C K IS THIS JUST A CURSE OF HIM

*reads the character details*

I feel like Klei kicked me in the face................

LETS SEE THE NEW DROPS

OH REAL FUNNY

[mintchochipkookie]

Banshee!! 💜

For the Spotify ask,

2, 11, 22, 44, 88

Nanuuuu 💜

2. Middle Of The Night by Monsta X

Ayy this was another one of my k-pop finds, pretty early on. Apparently I listened to it enough that it's ahead of Euphoria 🧍‍♀️ I haven't heard much Monsta X even though they are somehow in my top 5 artists of the year, but the few songs that I have, I REALLY like, highly recommend

11. Find Our Way (Night Drive Edit) by Midnight Kids ft. klei

I don't even remember how I heard this song. I think it was early this year or late last year when I was struggling to find anything that I liked, so I was just listening to anything the algo was suggesting based on my limited past history. I think the cover art conveys the vibes of this song quite well actually.

22. Play It Cool by Monsta X ft. Steve Aoki

OPE got another Monsta X in here lmao this song slaps tho. I think there's an English version and a Korean version, I've got the Korean one on my playlist.

44. Less Than I Do by The Band CAMINO

Okay I'm actually not sure how this one got here because it's not my fave? I thought I had taken it off my playlist even, but it turns out I didn't LOL and I'm p sure it just got on here because it kept coming on shuffle. Like, it's okay, it just def should not be here lmao

88. Oceansize by Oh Wonder

This is another one I'm surprised to see, not because I don't like it tho. It's just one of the few slower songs on my playlists, and for most of the year I was skipping through most of the slow songs because I uh...let's say I needed more of a pick me up than they could provide lol. It's a super calming song tho, not mad about seeing it here!

Send me a Spotify Wrapped ask