#hoe zit dat

[agnost]

de mol blogging op tumblr? sweet

[mcrololo]

Okay maar we zijn het erover eens dat Soy rood had toch?

[nedermemes]

de dame die me in-ente was echt een lopende band jezus er stonden aan 4 kanten stoelen met mensen om haar heen en ze rolde er heen met haar stoel en de gegevens controle en prikken werden allemaal binnen een minuutje gedaan 😭

momenteel in de wachtrij voor de booster vaccinatie en het is verschrikkelijk druk want slechts 1 van de 4 priklocaties in Rotterdam is open op de vrijdag. wish me luck 🫡

[petit-papillion]

"Leclerc is too nice to be a world champion. A Hamilton or a Verstappen, Leclerc does not have that in him. Suppose Ferrari has the best car next year, then Hamilton will gobble him up. Leclerc doesn't strike me as tough when I look at the little mistakes he makes and how he treats his engineers."

Robert Doornbos during Chinese GP weekend broadcast | April 2024

Source: Ziggo Sport

Original Dutch:

"Leclerc is te lief om wereldkampioen te zijn. Een Hamilton of een Verstappen, dat zit er bij Leclerc niet in. Stel Ferrari krijgt de beste auto volgend jaar, dan vreet Hamilton hem op. Leclerc komt op mij niet hard over als ik kijk naar de foutjes die hij maakt en hoe hij met zijn engineers is."

[yvanspijk]

Hallo Yoïn,

ik heb een vraag die iets buiten de etymologische orde is, misschien. Maar naar verluid (of is het naar verluidt?) kun je in het Brabantse dialect horen of een woord manlijk of vrouwelijk is door er een onbepaald lidwoord voor te zetten en te beluisteren hoe het dan in het dialect klinkt. Maar hoe zit dat precies? Heeft het nog iets te maken met de vervoeging van lidwoorden in het Duits?

Voor onze buitenlandse lezertjes:

translation for our foreign readers

I have a question that is slightly out of etymological order, perhaps. But allegedly (or is it allegedly?) you can tell in the Brabant dialect whether a word is masculine or feminine by putting an indefinite article before it and listening to how it then sounds in the dialect. But what about that exactly? Does it have anything to do with the conjugation of articles in German?

Hoi! Leuke vraag!

Wat je naar verluidt hebt gehoord, klopt: het onbepaald lidwoord laat in het Brabants (maar ook in onder andere het Vlaams en Limburgs) horen met welk geslacht je te maken hebt.

Mannelijke woorden worden voorafgegaan door 'ne (ook wel geschreven als ene en unne). 'ne stoel, 'ne jongen, 'ne kop, 'ne koning, 'ne keer (De zelfstandige naamwoorden heb ik even in het Nederlands opgeschreven.)

Als het volgende mannelijke woord begint met een b, d, h, klinker of (in veel dialecten) een t, dan komt er een -n achter het lidwoord: 'nen (ook wel geschreven als enen en unnen): 'nen boer, 'nen dominee, 'nen dikke jonge, 'nen ouwe koning

Vrouwelijke woorden krijgen 'n (ook wel geschreven als een en un): 'n tafel, 'n koe, 'n vrouw, 'n deur, 'n fles

Dit zijn de hoofdregels.

Het bepaald lidwoord de krijgt volgens regel 2 overigens ook een 'n: d'n (ook wel den, dun): de stoel vs. d'n boer

Het verschil gaat terug op het Middelnederlands. Aanvankelijk had dat nog naamvallen. In de eerste naamval mannelijk was het een en in de vierde eenen. In het Laatmiddelnederlands verdween de eerste naamval en bleef de vierde over. Zo kreeg je eenen stoel, eenen kop, eenen keer etc. Later is eenen versleten tot 'ne(n). Voor andere klanken dan b, d, h, t en klinkers viel in het Brabants de n weg en kreeg je dus 'ne.

Je kunt deze vormen vergelijken met de Duitse vierdenaamvalsvorm einen, als in ich sehe einen Hund. Het verschil is dus wel dat het Duits die echt alleen in de vierde naamval gebruikt, terwijl er in het Brabants geen naamvalsverschil meer bestaat.

De bepaald lidwoord d'n gaat terug op de vierde naamval den, ook weer vergelijkbaar met het Duitse den. Voor andere klanken dan b, d, h, t en klinkers viel in het Brabants de n weg en kreeg je de.

Het vrouwelijke 'n gaat terug op het Middelnederlandse eene, dat vanaf het begin af aan al zowel eerste als vierde naamval was. Toen in de 16e eeuw de slot-e verdween - zoals ook uit kerke, bedde, mensche etc., die veranderden in kerk, bed en mensch - veranderde eene in een, het huidige 'n.

Ik hoop dat het zo een beetje inzichtelijk is. :)

[onnodig-genederlands]

so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard

Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.

ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.

Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.

Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.

En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.

En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."

"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."

"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."

[air-rising]

New ellie and daan articles 🥹 can you post it please

Google translated as per usual.

-

’Ik ga waar zij gaat’

Liefde tussen Daniëlle van de Donk en Australië-ster Ellie Carpenter overstijgt alles

'I go where she goes'

Love between Daniëlle van de Donk and Australia star Ellie Carpenter transcends everything

Daniëlle van de Donk (r.) straalt op de foto met haar geliefde Ellie Carpenter. De twee kunnen elkaar zomaar tegenkomen als opponenten op het WK.

Daniëlle van de Donk (r.) shines in the photo with her beloved Ellie Carpenter. The two can just meet as opponents at the World Cup.

-

Het was een geweldige shock voor Australië, donderdagavond in Brisbane. Waar niemand rekening mee had gehouden, geschiedde. De Matildas, outsider op het eigen WK, werden in Queensland pootje gelicht door Nigeria (2-3), waardoor plaatsing voor de knock-outfase een zware kluif gaat worden. Daniëlle van de Donk voelde een paar duizend kilometer verderop in Wellington met haar vriendin mee.

Natuurlijk had Van de Donk na de Australische nederlaag een vreugdesprongetje kunnen maken. Tenslotte: de Aussies zijn net als Nederland een kanshebber voor de wereldtitel. Maar zo zit Van de Donk niet in elkaar.

It was a great shock for Australia, Thursday night in Brisbane. What no one had taken into account happened. The Matildas, outsider at their own World Cup, were lifted in Queensland by Nigeria (2-3), making placement for the knockout phase a tough hit. Daniëlle van de Donk felt with her friend a few thousand kilometers away in Wellington.

Of course Van de Donk could have made a leap of joy after the Australian defeat. Finally: the Aussies, like the Netherlands, are a contender for the world title. But that's not how Van de Donk works.

De liefde voor haar Ellie overstijgt het WK. „Ik hoop dat mijn vriendin ver komt”, zegt de verliefde Oranje Leeuwin na terugkomst uit Wellington, waar Oranje en de Verenigde Staten een waar spektakelstuk hadden opgevoerd. „Natuurlijk wil ik dat. Ellie heeft er keihard voor getraind. Zij is net terug van een kruisbandblessure.”

The love for her Ellie transcends the World Cup. 'I hope my girlfriend gets far,' says the Orange Lioness in love after returning from Wellington, where Orange and the United States had staged a true spectacle. “Of course I want that. Ellie trained hard for it. She has just returned from a cruciate ligament injury.”

Ellie Carpenter is mateloos populair in haar geboorteland. Op vijftienjarige leeftijd maakte de rechtsback haar debuut voor het nationale elftal, een jaar later was ze de jongste deelnemer aan het olympisch voetbaltoernooi. De vonk tussen Carpenter en Van de Donk sloeg over in Frankrijk, waar ze samen uitkomen voor Olympique Lyonnais.

Ellie Carpenter is immensely popular in her native country. At the age of fifteen, the right back made her debut for the national team, a year later she was the youngest participant in the Olympic football tournament. The spark between Carpenter and Van de Donk spread in France, where they play together for Olympique Lyonnais.

In de armen sluiten | Closing in the arms

Ze konden elkaar een paar weken terug in Sydney nog even kort in de armen sluiten, vertelt Van de Donk, die in de uren na het duel met de VS een ware hit was op social media vanwege de zwarte badmuts die ze de laatste paar minuten van het duel moest dragen.

They were able to embrace each other briefly a few weeks ago in Sydney, says Van de Donk, who was a real hit on social media in the hours after the duel with the US because of the black swimming cap she had to wear for the last few minutes of the duel.

Voor aankomst in Nieuw-Zeeland verbleef Oranje negen dagen in Sydney. „Daar hebben we elkaar nog een uurtje kunnen zien”, zegt Van de Donk. Carpenter was op doorreis naar Brisbane, waar de Australische selectie haar tenten heeft opgeslagen. „Ik moest allemaal spullen voor haar meenemen, proteïnes en zo. Het kwam toevallig zo uit dat we elkaar konden treffen. Hoe kort ook, ik was hartstikke blij om haar te zien.”

Before arriving in New Zealand, Orange stayed in Sydney for nine days. 'We were able to see each other there for another hour,' says Van de Donk. Carpenter was passing through to Brisbane, where the Australian selection pitched its tents. “I had to bring all kinds of stuff for her, proteins and stuff. It just so happened that we could meet. No matter how short, I was very happy to see her.”

Staan vol achter ploeg | Are full behind squad

Het is dat Van de Donk zelf actief is op het WK, anders had ze alle duels van haar geliefde op de tribunes gezeten. „Ik vind dat ze ook een heel leuk team hebben. De mensen in Australië staan als home country vol achter de ploeg, de stadions zitten vol en breken records. Daar moet ik ook achter staan. Maar dat had ik vorig jaar op het EK ook bij Engeland. Die zijn ook op de juiste manier aan de weg aan het timmeren. Nou, dan heb je mijn support al. Want ik wil het vrouwenvoetbal ook alleen maar verder helpen”, meent Van de Donk, die na haar loopbaan het trainersvak in wil. „Sommige trainingspapiertjes heb ik al.”

It is that Van de Donk herself is active at the World Cup, otherwise she would have sat all the duels of her lover in the stands. “I think they also have a very nice team. The people in Australia are full behind the team as a home country, the stadiums are full and break records. I have to stand behind that too. But I also had that at the European Championships last year in England. They are also working on the right way. Well, then you already have my support. Because I only want to help women's football further,” says Van de Donk, who wants to enter the coaching profession after her career. 'Some training papers I already have.'

Daniëlle van de Donk in haar outfit van het Nederlands elftal. Dinsdag wacht de groepswedstrijd tegen Vietnam.

Daniëlle van de Donk in her outfit of the Dutch national team. The group game against Vietnam awaits on Tuesday.

Afgelopen zomer bezocht Van de Donk voor de eerste keer het land van haar vriendin. „Dat was na het EK, uiteraard met zijn tweetjes. Ik had een hele goede reisgids aan haar en heb hele mooie dingen gezien. Zelf komt Ellie uit het binnenland van New South Wales, op vijf uur rijden van Sydney. Ze woonde er op een boerderij en weet zelfs hoe je slangen moet killen. Verder was er daar helemaal niks te doen. Gelukkig wonen haar ouders nu in Sydney.”

Last summer Van de Donk visited her girlfriend's country for the first time. “That was after the European Championship, of course the two of us. I had a very good travel guide with her and saw very beautiful things. Ellie herself comes from the interior of New South Wales, a five-hour drive from Sydney. She lived there on a farm and even knows how to kill snakes. There was nothing else to do there at all. Fortunately, her parents now live in Sydney.”

"’Ellie woonde op een boerderij en weet hoe ze slangen moet killen’"

"'Ellie lived on a farm and knows how to kill snakes'"

Elke dag contact | Contact every day

Natuurlijk heeft ze contact met haar vriendin. Elke dag. Ze gunnen elkaar sportief het allerbeste, weet Van de Donk: „We willen allebei dat de ander ver komt. We kunnen elkaar pas in de finale tegenkomen. Wat een finale zou dat zijn.” Niet ondenkbaar: ze zouden elkaar in het veld zomaar kunnen tegenkomen. Van de Donk, stellig: „We gaan niet voor elkaar uit de weg. Oh nee, we gaan er gewoon vol op. Honderd procent.”

Of course she has contact with her girlfriend. Every day. They wish each other the very best sportingly, Van de Donk knows: “We both want the other to go far. We can't meet until the final. What a finale that would be.” Not unthinkable: they could just meet in the field. Van de Donk, firmly: “We do not shy away from each other. Oh no, we're just going full. One hundred percent.”

En na die, vooralsnog imaginaire finale, zal het vast wel goed komen tussen de tortelduifjes, vermoedt Van de Donk, die zich wellicht ooit nog eens met haar Ellie in Australië zal gaan vestigen. „Het zou kunnen, maar niets is zeker. Het is best gek. Ik denk nu eigenlijk: ik ga waar zij gaat. Ze is een stuk jonger dan ik, dus ik denk dat zij langer blijft voetballen. Uiteindelijk zal ik dus wel mee moeten. Zo staan we er eigenlijk beiden in. Of het nou Australië wordt of Nederland, of van mijn part Italië, we zien het wel. Als we maar samen zijn.”

And after that, for the time being imaginary finale, things will probably be fine among the lovebirds, suspects Van de Donk, who may one day settle in Australia with her Ellie. “It could be, but nothing is certain. It's pretty crazy. I actually think: I'm going where she goes. She's a lot younger than me, so I think she keeps playing football longer. So in the end I will have to come along. That's how we both are in it. Whether it will be Australia or the Netherlands, or of my part Italy, we'll see. As long as we are together.”

[sae-something]

Hi, ik heb een vraagje voor als je tijd & ruimte & zin hebt. Ik heb deeltjes, maar nu niet extreem aparte deeltjesdeeltjes, maar mijn therapeut vindt het een goed idee om dat te zeggen aan mijn vrienden zodat andere mensen bijvoorbeeld ook in bepaalde mate de jongere deeltjes mogen kennen. Ook een beetje om het 'ik ben alleen' van die stukjes iets meer te verzachten. Ik weet alleen helemaal niet hoe ik dat zou moeten vertellen. Hoe is dat bij jou?

Hey jij, mijn antwoord heeft even op zich laten wachten want ✨blindedarm-ellende✨, maar hier ben ik dan eindelijk :) Hopelijk heb je nog iets aan mijn reactie!

Ik heb jaren geleden wel redelijk wat vrienden erover verteld, toen ik eigenlijk nog niet zo lang bezig was met het ontdekken van (en werken met) delen. Wat ik toen dacht te weten over m'n delen was echt vrij minimaal en basaal (zie ik nu). Ik had toen ook nog erg het gevoel dat ik altijd moest weten 'wie ik was', bijvoorbeeld. En ik dacht dat alle delen super 'welgevormd' moesten zijn met eigen naam etc., iets wat ik nu heb losgelaten. Ik heb er soms spijt van dat ik toen bepaalde details heb verteld aan best wat mensen. Het voelt alsof ik niet zorgvuldig genoeg ben omgegaan met iets wat zo kwetsbaar is.

Wat wel fijn is, is als goede/veilige vrienden in het algemeen weten dát er deeltjes zijn, dat er trauma is, dat er een zwaar therapie-traject loopt. Nu kan ik tegen een enkele vriendin dichtbij bijvoorbeeld dingen zeggen als "therapie was goed, maar ook wel zwaar, er zijn een paar kleintjes in paniek van binnen". En soms kan ik dan uitleggen, er is iemand die [xyz] voelt/wilt/denkt, er is iemand die bang is voor [abc]. De dichtbije vriendinnen kunnen dan ook een beetje lief en troostend reageren.

Ik heb zelf absoluut niet de behoefte om helemaal als jong deel tijd door te brengen met mijn vrienden, ik wil ook niet dat mijn vrienden gaan vragen "is [deel] er nu?" of zo. Het zweet breekt me uit als ik eraan denk, eerlijk gezegd. Maar iedereen is daarin anders en sommige mensen vinden het juist wel fijn als dat er meer is. Voor mij is het voldoende dat dat er in therapie is en ik heb één tumblr vriend die veel delen (her)kent.

Mij helpt het in het algemeen het meest als ík de deeltjes meer 'bij me kan nemen', maar dat is wel echt iets wat al jaren werk vergt en dus niet iets voor snelle resultaten zeg maar. Maar dat is voor mij het meest waardevol. Dat ik merk dat nu ook bepaalde delen beginnen te weten: als ik heel bang ben dan kan ik vriendin X een emoji sturen. Of: als ik heel hard moet huilen dan kan ik vriendin Y bellen. Dat eigenlijk de veilige steun die ik in het hier-en-nu heb begint door te sijpelen naar binnen.

Daarvoor is het wel heel fijn als vrienden weten dat er in mij 'meisjes wonen die alle pijn van vroeger dragen en soms in de war zijn met vroeger en nu', maar ze hoeven echt niet specifiek de delen te kennen. Dat laatste is ook moeilijk omdat ik op inmiddels zoveel delen en ook zoveel flitsen/fragmenten zit dat ik het zelf niet meer bij kan (of wil) houden. En wat jij ook schrijft, ze zijn vaak niet zo 'apart' of los van elkaar. Ik probeer er 'gewoon' (heel moeilijk) te zijn voor alles wat er opkomt.

Qua hoe het vertellen zou ik aanraden om bij één iemand te beginnen omdat het ook best wel effect kan hebben van binnen als je erover gaat praten. Hoe ik dat heb gedaan is dat ik dan iets heb gezegd van: je weet wel dat ik therapie heb en zo, mag ik je misschien wat meer uitleggen van wat ik daar doe en hoe dat gaat? ik probeer om ook de mensen om me heen wat meer te betrekken met waar ik mee bezig ben en zou jou graag daarin toelaten ook.

En dan leg ik eigenlijk heel basaal uit; vroeger zijn nare dingen gebeurd (als je vriend(in) nog helamaal niet weet dat je trauma hebt vergt dit misschien wat meer uitleg) en als kind kon ik die dingen helemaal niet dragen. Om goed te overleven heeft mijn hoofd dat opgelost door eigenlijk steeds een deeltje te maken wat bepaalde ervaringen vasthoudt, zodat ik dat niet hoefde te voelen of weten. Nu in therapie proberen we te luisteren naar alle deeltjes zodat niemand van binnen meer alleen hoeft te zijn.

Als ikzelf mensen iets vertel moedig ik ze altijd aan om alsjeblíéft vragen te stellen, want dat helpt mij heel erg. Daarin kun je even kijken wat voor jou zou kunnen helpen. Misschien ook nog wel iets om even in therapie te bespreken, zijn er deeltjes die bepaalde dingetjes zouden willen zeggen tegen een vriendin? Zijn er dingen die echt nog eventjes níét gezegd mogen worden?

Voel je vrij om me nog een berichtje te sturen, je mag ook naar me typen hoe je het zou vertellen aan een vriendin om te 'oefenen' met woorden vinden. Mijn antwoord kan nog wat langer duren omdat ik nog niet zoveel/lang rechtop kan zitten, maar mijn inbox staat altijd open voor je <3

Liefs!

[fransopdefiets]

Zaandijk - de metingen

Laat ik beginnen met de opwekkende cijfers.

Ik fietste in totaal 6.849,7 kilometer in 543 uur. Met al dat klimmen dat ik gedaan heb, is 12,6 km per uur geen slecht gemiddelde.

En dan nu de teleurstellende cijfers.

Bij vertrek woog ik 63,8 kilo, nu nog 63,5. Dat betekent dat ik gemiddeld 22,8 kilometer moest fietsen om één gram gewicht te verliezen.

Maar wat verloor ik dan? De percentages vet, vocht en spier hebben zich als volgt ontwikkeld.

Vet van 17,9 naar 18,5%

Vocht van 57,7 naar 57,2%

Spier van 41,5 naar 40,8%

Hieruit mag ik concluderen dat dieet zwaarder weegt dan inspanning. Immers ik at voor twee (ook de taart bij de koffie at ik in dubbele porties), dus dat leidde tot een onsje vet meer. Tegelijk leverde ik iets in qua spiermassa, dus ik had meer kwark moeten eten en minder Griekse yoghurt.

Tenslotte hoe zit het dan met de ontwikkeling van de omvang van buik en benen?

De buikomvang nam af van 89 naar 86cm

Linkerdij

Boven de knie van 33 naar 36cm

Onder de lies van 47 naar 46cm

Rechterdij

Boven de knie van 37 naar 37,5 cm

Onder de lies van 50 naar 51 cm

Die laatste cijfers treffen me wel. Aan mijn kleding kan ik merken dat mijn benen aanmerkelijk steviger zijn geworden, maar het vertaalt zich niet terug in mijn metingen. Alleen boven de linkerknie meet ik relevant verschil en dat klopt ook wel met wat ik zie.

Maar als we nu eens anders kijken. Boven de linkerknie was de dikte (als we het been voor het gemak even als volmaakte cilinder voorstellen) 10,51 cm en die is nu 11,46, dat is een toename van bijna 10%! Dat is dan ook de enige plek waar we een significante verandering hebben zien optreden.

Enfin, ik denk dat ik dat gedoe met het meten maar beter kan loslaten.

[dm2-sh-tmblr]

Verbeter je Concentratie met de Tips van Studentbuddy

Als student herken je het vast wel: je zit achter je bureau, boeken en notities om je heen, maar je concentratie is ver te zoeken. Het lijkt alsof elke melding op je telefoon, elk geluidje in huis of zelfs de wind buiten je afleidt. Gelukkig stuitte ik onlangs op een ontzettend handige blog op de website van Studentbuddy. In hun artikel delen ze praktische tips over hoe je je beter kunt concentreren tijdens het studeren – en geloof me, deze tips zijn een gamechanger!

Waarom Studentbuddy?

Studentbuddy is een platform dat studenten helpt met alles wat bij het studentenleven komt kijken. Van lifestyle tips en studiemethodes tot handige tools en tricks – ze hebben het allemaal. Wat deze blog zo uniek maakt, is dat het niet alleen over studeren gaat, maar ook aandacht besteedt aan je mentale welzijn en hoe je een goede balans kunt vinden tussen werk, studie en ontspanning. Dit is precies wat je nodig hebt om het beste uit je studententijd te halen.

De Highlights uit de Blog

In de blog Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren? deelt Studentbuddy een aantal concrete en haalbare strategieën. Hier zijn een paar highlights die mij persoonlijk erg aanspraken:

Creëer een overzichtelijke studieomgeving: Een opgeruimde werkplek is een opgeruimd hoofd. Dit klinkt misschien cliché, maar het werkt echt!

Werk met time-blocking: Door specifieke tijdsblokken in te plannen voor je taken, voorkom je dat je urenlang aanmoddert zonder resultaat.

Neem voldoende pauzes: Het is belangrijk om je hersenen even rust te geven. De Pomodoro-techniek (werken in blokken van 25 minuten met korte pauzes) is hier ideaal voor.

Gezonde voeding en beweging: Wist je dat een gezonde levensstijl direct invloed heeft op je concentratievermogen? Studentbuddy legt uit hoe je dit slim kunt toepassen.

Minimaliseer afleidingen: Van notificaties op je telefoon tot ruis om je heen – de blog deelt tips om dit effectief aan te pakken.

Wat kan Studentbuddy voor jou betekenen?

Of je nu een eerstejaarsstudent bent die worstelt met een overvolle planning, of een ervaren student die zoekt naar manieren om efficiënter te werken, Studentbuddy heeft voor iedereen iets te bieden. Naast tips over concentratie vind je op hun website nog veel meer waardevolle artikelen, zoals financiële tips, manieren om stress te verminderen en zelfs adviezen over het vinden van de beste studeerplek in jouw stad.

Het mooie is dat ze niet alleen focussen op problemen, maar je ook echt tools in handen geven om deze aan te pakken. Denk bijvoorbeeld aan handige studieplanners, apps om productiever te werken en praktische adviezen om je doelen te behalen.

Conclusie

Als je op zoek bent naar manieren om je concentratie te verbeteren en je studententijd zo soepel mogelijk te laten verlopen, raad ik je aan om de blog van Studentbuddy te lezen. De tips zijn direct toepasbaar en hebben mij in korte tijd al veel geholpen. Neem zeker eens een kijkje op hun website – je zult versteld staan van hoeveel nuttige informatie er te vinden is.

Hier is de directe link naar het artikel: Hoe kun je je beter concentreren tijdens het studeren?. Laat me weten welke tips jou het meest hebben geholpen!

[snorst]

Rookburgh (Phantasialand) - Brühl, Germany

(School notitie)

Het thema trekt me heel erg aan omdat ik sowieso al erg geïnteresseerd ben in hoe dit themagebied in elkaar gepuzzeld is, ook vind ik het retro-industriële (Steampunk) thema erg bijzonder en is de hoeveelheid thematisering maximaal.. steampunkier dan dit wordt het niet.

Ook is het erg gaaf hoe dit gebied je in een andere wereld plaatst door 360° gethematiseerd te zijn.

Overal is aan gedacht van soundproof muren tot licht installaties tot toiletten en zelfs de hotel ervaring houdt je in de Rookburgh (naam van steampunk gebied) bubbel.

Om even een voorbeeld te geven voor gevorderd puzzelen ;)

Er is een (hele toffe) achtbaan in het gebied, een zogenaamde "flying coaster" wat er voor zorgt dat het voelt alsof je als het ware door het gebied "vliegt". Deze achtbaan heeft zoals alle andere achtbanen een inranggeer station voor onderhoud of evt. storing aan de trein, als deze naar een onderhoudsbeurt toe is moet deze naar een andere locatie worden getransporteerd. Doordat de inranggeer track onder de bar van het hotel zit hebben ze ervoor gezorgd dat hij dwars door de barruimte kan worden getakeld zodat deze uit gebied wordt gezet op de vrachtwagen on richting de onderhoudsbaai te worden getransporteerd.

[taeminno]

Too Busy Being a Badass Mom T-Shirt

Too Busy Being a Badass Mom T-Shirt Ons T-shirt met de krachtige boodschap "Too Busy Being a Badass Mom to Give AF About Your Opinion" is speciaal ontworpen voor moeders die weten hoe ze de wereld moeten leiden met moed en zelfvertrouwen. Dit T-shirt is niet zomaar een kledingstuk; het is een trotse verklaring van moederschap en zelfliefde. Het perfecte kledingstuk om met trots te laten zien dat je een badass moeder bent die haar eigen weg gaat. Dit "Too Busy Being a Badass Mom to Give AF About Your Opinion" T-shirt wordt door ons zelf bedrukt en speciaal gemaakt voor jou. Je kunt dit T-shirt wassen met de wasmachine tot 40 graden, alleen raden wij het gebruik van de droger af i.v.m. de bedrukking. De T-shirt zit heel fijn en valt normaal. Aan kwaliteit ontbreekt dus helemaal niets bij dit Shirt! ✓ Blijft mooi, ook na het wassen ✓ Snelle Levertijd ✓ Kleding van hoge kwaliteit ✓ Eersteklas bedrukkingen ✓ Tevreden klanten Wasvoorschriften: Wassen op 40°C (fijne was / wolwas-programma). Het T-shirt niet in de droger drogen en niet chemisch reinigen. Opdruk alleen binnenstebuiten strijken (op lage temperatuur).

[nedermemes]

ik denk oprecht dat de mol van dit jaar gewoon een kandidaat had moeten zijn want Hoe Bedoel Je je zit telkens in de groepen waar je het minst kunt mollen

[autimind]

Mensen met autisme lopen soms de deur plat bij de GGz en allerlei therapeuten en hulpverleners. Dit gaat lang niet altijd goed. De gemiddelde deelnemer aan mijn gespreksgroep heeft een hekel gekregen aan psychiaters.

Als kersvers gediplomeerd klachtenfunctionaris in de zorg wil ik graag alle patiënten en cliënten een belangrijk inzicht geven. Dat inzicht is: je kan iets doen met je onvrede. Sterker nog, de overheid wil dit graag en heeft daar iets moois voor gebouwd: de WKKGZ.

Wat is een klacht eigenlijk? Heb je er iets aan? Hoe doe je dat?

Word je behandeld door de zorg of werd je dat en ben je daar niet gelukkig mee? Wat zijn je rechten? Als je er iets mee wil doen, hoe pak je dat dan aan? Het is opvallend dat veel mensen die normaal zo mondig zijn bij medische zaken dingen zeggen als ‘ik weet niet of ik het zo groot wil maken..’ Andere mensen escaleren elk wissewasje direct. Hoe zit het nou?

Is dit een klacht?

Veel mensen denken dat een klacht altijd om iets heel ernstigs moet gaan en een enorme administratie met zich mee brengt. Dat valt best mee. Je wordt vaak wel gevraagd een formulier in te vullen maar dat is het ook wel. En een klacht kan heel klein zijn.

De definitie die de Wet Kwaliteit Klachten en Geschillen Zorg (WKKGZ) aan een klacht geeft is toegankelijk genoeg:

“elke naar voren gebrachte onvrede over een gedraging van een zorgaanbieder en/of de voor deze werkzame personen, jegens de cliënt en/of jegens diens naaste, vertegenwoordiger of nabestaande”

In normaal Nederlands ben je gewoon niet blij en kan het om zo’n beetje alles gaan en het mag gaan over de zieke maar ook over andere mensen, zelfs na een overlijden. Klachten gaan voor bijna twee derde over iets wat met communicatie te maken heeft. Het kan een gemiste diagnose zijn of een verkeerde behandeling maar ook de omgeving waarin behandeld wordt, dossiervoering, de manier waarop je informatie krijgt, zelfs fraude of seksueel wangedrag en nog veel meer.

De WKKGZ zit zo in elkaar dat je als klager gratis en makkelijk hulp krijgt: informatie, voorlichting en begeleiding. Het zorgrecht blijft niet echt simpel en juist daarom hoef je het niet zelf te doen. Het doel van deze wet is klachten oplossen zodat ze niet uit de hand lopen en uitlopen op juridische gevechten. Soms moet dat maar vaak heb je er als klager maar heel weinig aan of brand je zelf je vingers.

Is het de moeite waard om te klagen?

Dat is het redelijk snel. Het is inderdaad niet de bedoeling dat je overdrijft. Komt een behandelaar anderhalve minuut te laat op een afspraak dan past daar vooral begrip bij. Als je vindt dat verpleegkundigen te snel praten om te begrijpen – wat ik in een recente casus tegenkwam – dan kun je dit direct zeggen. Daar hoef je geen klacht van te maken. Als ze niet luisteren en het blijven doen.. dan wel.

Hoe pak ik dat aan?

Er is een klein aantal principes om in de gaten te houden.

–          Alles is erop gericht om jou te helpen zo makkelijk mogelijk een oplossing te bereiken.

–          Er wordt wel van je verwacht dat je ook zelf meedoet om die oplossing te vinden. Er zijn soms wat stapjes te doorlopen.

–          De allereerste stap is dat je een gesprek voert me degene op wie je boos bent of anders het hoofd van de afdeling. Dit mag je overslaan als je het echt niet aankan of als dat echt niet van je verwacht kan worden. (Voorbeeld: seksuele intimidatie juist door de behandelaar)

–          De tweede stap is aanmelding bij de klachtenfunctionaris. Die biedt jou gratis begeleiding, informatie en voorlichting.

Meestal begint het in de praktijk met aanmelding bij de klachtenfunctionaris omdat mensen (online) een formulier invullen. De klachtenfunctionaris kan aanraden om alsnog dat eerste gesprek te gaan voeren. Dat bespreken jullie wel altijd samen.

Wat doet een klachtenfunctionaris?

De klachtenfunctionaris heeft als taak om jou te helpen op een laagdrempelige en simpele manier een oplossing te vinden voor je klacht. De klachtenfunctionaris is strikt neutraal; dit is in de wet verankerd. Dat wil zeggen dat hij of zij oog heeft voor alle belangen, de jouwe en die van de persoon over wie je klaagt. Dit wordt ook meerzijdige partijdigheid genoemd.

De klachtenfunctionaris zal, zeker in het eerste gesprek, vooral naar je luisteren. Dit heeft een dubbel doel. Ten eerste wordt je echt gehoord, er wordt echt naar je geluisterd. Dat is soms eerder niet gebeurd en vaak een reden voor je klacht. Ten tweede zal de klachtenfunctionaris heel precies je klacht uitwerken in neutraal taalgebruik. De klachtenfunctionaris neemt geen positie in, kiest geen partij en vindt er officieel eigenlijk niks van.

Met die informatie wordt vervolgens de beklaagde ingelicht, de persoon over wie je ontevreden bent. Die krijgt ook informatie en begeleiding. Hoe het verder gaat hangt helemaal af van wat je klacht precies is, in hoeverre jij en de beklaagde het eens zijn of niet en wat je precies wil bereiken.

Wat als het niet lukt?

De klachtenfunctionaris probeert met jou een oplossing te bereiken, dus een situatie waar jullie allebei tevreden mee kunnen zijn. Soms lukt dit niet. Er zijn verschillende manieren van escaleren in de wet beschikbaar, allemaal met voordelen én nadelen. De klachtenfunctionaris zal je ook begeleiden en adviseren als je dit wil of nodig hebt. In sommige gevallen zal hij je doorverwijzen voor verdere begeleiding maar nooit zonder uitleg en jouw toestemming.

Het komt voor dat klagers direct een escalatie willen beginnen, bijvoorbeeld met een tuchtklacht. Dat kan. De klachtenfunctionaris zal je uitleggen wanneer dat wel en niet verstandig is en of het jouw doel dient.

Wat als je je echt heel rot voelt?

Het komt voor dat bij een klacht tegelijkertijd rouw meespeelt. Je bent misschien een dierbare verloren. Of je hebt schade opgelopen of je hebt een diagnose gehad die echt heel slecht nieuws voor jou is. Dat alles betekent rouw. De klachtenfunctionaris is geen deskundige op dit gebied en ook geen psycholoog. Je mag je vrij voelen om in gesprek je gevoelens en je twijfels te uiten maar als jullie denken dat er hulp nodig is, dan zal je doorverwezen worden. In elk geval krijg je een vangnet aangeboden, ook als de klachtenfunctionaris niet zelf kan helpen.

Werkt dit?

Nou, best wel. Klachtenfunctionarissen bemiddelen veel en helpen zo patiënten/cliënten en behandelaars vaak tot een vergelijk te komen. Soms is een excuus genoeg. Veel mensen willen dat er iets veranderd zodat wat zij meegemaakt hebben niet meer kan voorkomen. Ook dat valt nog wel eens te regelen. Het lukt zeker niet altijd. Het voorkomt wel dat elke klacht of afbreekt of uitloopt op een slopend en formeel juridisch traject. Dien je klacht dus gewoon in en wacht af tot er contact wordt opgenomen.

AutiMind zelf kan je hier niet bij helpen. Dat is aan de klachtenfunctionaris van de instelling of hulpverlener waarover je ontevreden bent. Je mag altijd een algemene vraag stellen.

[mokerautist]

zitten jullie je ook al zorgen te maken met hoe verfuckt je spotify wrapped zal zijn?

ik heb jarenlang alleen maar metal en rock op de top gehad maar dit jaar heb ik zo vaak naar snollebollekes en donnie en throwback muziek geluisterd (2010's pop etc) dat er niks meer van mn oude ziel over is ofzo. ik weet niet of dit een goed teken is maar er zit veel meer vrolijke muziek (soms wel onzinnig ofc) in mn lijsten maar of de inhoud ook echt goeie muziek is is soms wat af te vragen lol

maar er was wel 1 keer met een spotify wrapped van mij dat de hampster dance opeens er tussen zat en toen moest ik ff in een hoekje zitten als een zak conimex mie. ik hoop dat zo'n situatie nooit meer voorkomt.

[thestudyfairy]

𝐏𝐫𝐨𝐣𝐞𝐜𝐭 𝟎𝟏.𝟑

IN WHICH the gods cry and the people die. WAARIN DE goden huilen en het volk sterft.

𝘪𝘥𝘦𝘦; Een kind die leeft alsof ze dood is, en een verhaal om haar leven weer te herpakken voordat de goden haar dood kunnen rouwen. (A child that lives as if she's death, and a story to regain her life before the gods can grieve her)

𝘸𝘢𝘢𝘳𝘰𝘮 𝘥𝘪𝘵 𝘪𝘥𝘦𝘦; Ik heb problemen met zelfexpressie met de Nederlandse taal, ik ben nu gewend om alleen maar nog de formele versie van de taal te gebruiken dankzij mijn opleiding en ik wil graag opnieuw leren hoe ik de taal kan gebruiken om emoties te tonen en verhalen te vertellen. Ik wil daarbij ook een verhaal in het Nederlands publiceren ook al zit mijn schrijfvaardigheid in het Engels. En hopelijk haalt dit uit mijn schrijversblock voor mijn ander project, want ik hou van dat idee.

(I have problems with self-expression in Dutch, I am used to the formal version of Dutch due to my education and I would like to relearn how to use the language to show emotions and tell stories. I would like to publish a Dutch story even though my storywriting skills are in English (which isn't obvious right now, but heheh---). And hopefully it helps with my writingblock for my other idea, because I love that idea)

𝐧𝐚𝐯𝐢𝐠𝐚𝐭𝐢𝐨𝐧

General Writing