#handgevormd | Explore Tumblr posts and blogs

jurjenkvanderhoek · 3 years ago

Text

HAMELINK SCHATPLICHTIG AAN HELLEGERS, SAMEN IN WONDERKAMERS

Sigrid Hamelink heeft het atelier van Guus Hellegers naar Nijeholtwolde gehaald. Althans ze heeft zijn ruimtelijke schetsen in een semi-werkomgeving geplaatst, een deel van de galerie daartoe omgebouwd. Sigrid kende Guus al langere tijd en mocht na zijn overlijden in 2019 een kijkje nemen in zijn verlaten kunstenaarswerkplaats. Guus’ vrouw Marion gaf toestemming dat Sigrid onderdelen meenam voor een tentoonstelling in haar Wonderkamers.

Ook heeft ze in Steggerda rondom in het atelier veel fotografisch vastgelegd en van dat materiaal een korte film gemaakt. Zo krijgt de bezoeker in haar Wonderkamers een heldere inkijk in het maakproces van de verschillende beelden en penningen van Hellegers. Het werk van Hamelink heeft er naast ruimte gekregen om gezien te worden. Het is opvallend dat beider composities onbewust op elkaar zijn afgestemd. Of zoals Sigrid het omschrijft als dat zijn kennis is overgedragen op haar werk en haar werk weer van invloed zal zijn op de jonge beeldhouwers van nu. Zij voelt zich schatplichtig in deze voortgaande lijn, maar doet er haar eigen persoonlijke ding mee.

Er staan geen beelden van Hellegers bij Hamelink die voltooid zijn, althans geen eindstation zijn in de beelding van idee naar resultaat. Het is niet als zodanig een expositie. Het betreffen allemaal stadia van ontstaan, voordat er een handtekening in gekrast kon worden. Net als een tekenaar of schilder schetst de beeldhouwer zijn inspiratie. Eerst in het vlakke op papier, maar al snel daarna in de derde dimensie om te zien hoe het idee werkt in de ruimte. Of misschien wel meteen is het bedachte in ruimtelijk beeld gezet.

Fraai is te zien dat Hellegers in een enkele gebogen of verbogen metaallijn een portret neer kan zetten. Zoals de tekenaar dat in een rappe lijn kan doen. Het werk van Hellegers heeft in forse afmetingen vele malen de openbare ruimte gehaald, meestentijds in opdracht. De kleine handzame figuren bij Wonderkamers dienen daarbij als model om in dat groot uit te werken. In de was als schetsmateriaal is de latere monumentale vorm al duidelijk aanwezig. Uit zijn vingers vormde Hellegers zich op de vierkante centimeter een statige afbeelding, een grootse verschijning. Dan al ziet de beeldhouwer in het klein die grootsheid voor zich.

Naast beelden heeft Hellegers talloze penningen en munten ontworpen. Bij speciale gelegenheden geslagen of als handgevormde unica. In deze kunstmatige omgeving van een atelier liggen verschillende voorstadia daarvan in klei uitgedrukt. Hellegers vond het noodzakelijk deze te bewaren, Hamelink vindt het zaak deze nu te laten zien. Het geeft er een indruk van dat er veel voorwerk nodig is om tot een resultaat te komen. Een idee borrelt op bij een opdracht en na een inspiratie. Maar voordat dit tot een afbeelding en een beeltenis komt, die voor opdrachtgever en maker aan het gedachte plan voldoen, gaan diverse fasen in ontwikkeling aan vooraf. Een tipje van de sluier wordt daarvan opgelicht in Wonderkamers. De door Hamelink gemaakt filmpje geeft een nog betere inkijk, het is welhaast een afgeronde (re)presentatie.

Een dergelijk overzicht van het maakproces krijgt de bezoeker elke keer wanneer Sigrid Hamelink een tentoonstelling organiseert in de voormalige bedrijfsruimte en showroom van het Batavushuisje. Want voordat de eigenlijke expositie bezocht kan worden moet men eerst door het atelier om vervolgens de deur naar de expositieruimte te kunnen openen. Daar op die plek in het volle daglicht vormt Hamelink haar beelden en krijgt de bezoeker dus ook hier een inkijk in het werkproces. Overal ligt grondstof als klei, draadstaal en hout. Ik struikel bijna over het bewust rond slingerende materiaal. Er staan beelden waar nog aan gewerkt wordt, en er zijn probeersels voor nieuw werk zichtbaar. En dan in wat eerst de uitstalling voor fietsen was, wordt nu bij tijd en wijle op de tegelvloer onder de houten balken en tegen de witte muren werkstukken van vooral bevriende kunstenaars getoond. Maar deze keer is het Hamelink zelf die haar composities laat zien, zo zodat ze zelf ook inzicht krijgt in hoe de beelden in de ruimte werken.

Het meest opvallend in de ruimte is de installatie die ze heeft geplaatst op de betonnen tegels. Het strakke lijnenspel van de vierkante stenen wordt stijlvol doorbroken met druppels die schijnbaar achteloos lijken rond gestrooid. Vooral wanneer er een waterige zon of een scherp licht door het venster valt komt de inrichting tot leven. Sigrid plaatst zelf wel waxinelichtjes tussen de druppels om de speelsheid van de installatie te benadrukken. Het gestolde rood lijkt op bloed, het vocht waardoor mensen kunnen bestaan. Want het fenomeen leven en de menselijke figuur zijn voortdurend onderwerpen van beelden voor Hamelink. De figuren worden in talloze houdingen opgevoerd en duiden existentiële handelingen. Veelal staan de gestalten eenzaam op een sokkel. Ze zijn onzijdig, geslachtloos, want het betreft een symbolische plaatsing. De mens als onpartijdig toeschouwer van de wereld om zich heen. Ze schreeuwen zich zonder geluid een standplaats. Langs de wanden hangen de kleine keramische beelden. Witte figuurtjes die veelal enkel met zichzelf communiceren, ook wanneer ze in een groep zijn geplaatst. De vloerruimte biedt plek aan groter uitgevallen objecten. Maar telkens is het thema dezelfde. De verwondering over het leven, door het bestaan. Een bevroren moment om zich deze tel in de tijd te kunnen herinneren.

GLOED, tentoonstelling werkmateriaal Guus Hellegers, beelden en objecten Sigrid Hamelink. In Wonderkamers, Heirweg 57, Nijeholtwolde. Tot en met 13 februari 2022.

#wonderkamers #sigrid hamelink #guus hellegers #gloed #nijeholtwolde

5 notes · View notes

welzenis · 6 years ago

Photo

I am working on our new house. Here are some original details: 1. Sluitstuk, cassette begane grond en witjes, 16/17e eeuw 2. Muur van handgevormde steen en leisteen, 16/17e eeuw 3. Behang eerste verdieping, 19e eeuw 4. Enkelvoudige balkenlaag op eerste verdieping met ophanging balken in buurpand, 17e eeuw, 5. Plafondschildering (20m2), samengestelde balkenlaag op begane grond, 16/17e eeuw

#dordrecht

7 notes · View notes

havenpoort · 3 years ago

Text

Heemstede

Heemstede is, evenals Haarlem, Spaarndam en Velsen gelegen op een vroege strandwal. De vroegste bewoningssporen zijn gevonden aan de binnen- of zuidoostelijke zijde van deze strandwal op het huidige bos- en slootterrein van College Hageveld.

Deze sporen behoren tot de prehistorische Vlaardingencultuur (3500-2500 v.Chr.) die behalve uit enige landbouw vooral uit jacht en visserij bestond. De vondsten betroffen handgevormde aardewerkscherven, vuurstenen pijlpunten, krabbers, schrapers, e.d.. kleine gepolijste bijl (herkomst: België), twee platte en doorboorde kralen van git.

De naam Heemstede komt al voor rond het jaar 1000 en betekent mogelijk "woonplaats" (Groenedijk, 2000) en anders "woonplaats van een zekere Emece" (Groesbeek, 1972). Het gebiedje dat in die tijd de naam Heemstede draagt, is behoorlijk onbeduidend.

Pas als Haarlem in 1245 van graaf Willem II stadsrechten krijgt onder voorwaarden dat het een begrensd gebied wordt, worden de landelijke gebieden buiten de nieuwe stadswallen interessant en wordt het noodzakelijk hier namen aan te geven. Deze nieuwe buitengebieden, ook wel ambachten (bestuurs- en rechtskringen), worden óf via schouten en schepenen bestuurd, óf beleend aan leenmannen.

Dit belenen gebeurt voor Heemstede door de opvolger van Willem II, graaf Floris V, rond 1284. Dit Heemstede is anders dan het huidige, Floris beleent in die tijd immers Berkenrode apart en geeft een stukje grond, dat loopt van de huidige Lanckhorstlaan/Bronsteeweg tot aan de zee in Zandvoort, cadeau aan het St. Elisabethsgasthuis.

Wel loopt het Heemsteeds grondgebied in noordelijke richting door tot iets voorbij de huidige Gedempte Oude Gracht in Haarlem. In het oosten wordt Heemstede niet alleen begrensd maar ook veel lastiggevallen door De Meer.

De eerste Heer van Heemstede - de titel die de leenman krijgt door het betalen van een som geld - is Reinier van Holv, ook wel Reinier van Holijde. Tussen 1284 en 1300 bouwt deze adellijke heer uit Vlaardingen aan het Spaarne het Slot Heemstede.

Dit rond 1400 enkele malen verwoeste en weer opgebouwde kasteel wordt, na groot herstel ten tijde van Adriaan Pauw, uiteindelijk in 1810 door Jan Dolleman afgebroken. Wat resteert zijn het 17e-eeuwse bouwhuis, Duivenpoort en “Pons Pacis” ofwel Vredesbrug, opgericht naar aanleiding van de Vrede van Munster (1648) waar Adriaan Pauw de belangrijkste gezant van de republiek was.

In de loop van de 14e eeuw ontstaat dan in de buurt van het Heemsteeds kasteel een dorpje, dat met name door de bouw van een Mariakapelletje (1347) en een Bernaditenklooster (1458) groeit.

Tot 1653 maakt Bennebroek deel uit van de ambachtsheerlijkheid Heemstede. In 1857 wordt de gemeente Berkenrode door Heemstede geannexeerd. In 1927 wordt het noordelijk deel van Heemstede, inclusief een groot deel van de Haarlemmerhout, door de gemeente Haarlem geannexeerd.

Pauw (ook Pauw van Wieldrecht) is een Gouds, Delfts en Amsterdams regentengeslacht en waarvan leden tussen 1847 en 2018 tot de Nederlandse adels behoorden.

De geregelde stamreeks van dit geslacht vangt aan met Claes de Grebber die in 1296 aan het hoofd van de Westfriezen optrok tot ontzet van Floris V.

Hendrick Drircksz Pauw was in de 15e. eeuw de eerste vertegenwoordiger van dit geslacht, die tot de regenten gerekend kan worden.

In de 16e. eeuw verhuisde Adriaen Pauw (1516-1578) van Gouda naar Amsterdam, waar verschillende leden van het geslacht Pauw een rol speelden in het bestuur van deze stad en van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Diverse leden van dit geslacht behoorden tot de factie van de Oranjegezinden..

Adellijke tak

In 1847 werden drie zonen van Maarten Iman Pauw van Wieldrecht (1774-1846) verheven in de Nederlandse adel met de titel van ridder, overgaande bij eerstgeboorte; twee van hen hadden geen nageslacht zodat de riddertitel alleen voortleefde in nageslacht van de middelste van de drie broers en welke riddertitel met een kleinzoon van hem in 1939 uitstierf. De adellijke tak stierf in 2018 uit.

Enkele telgen

Reynier Hendricksz. Pauw (circa 1490-1547), was schepen, burgemeester, lid van de vroedschap van Gouda en lid van de Staten van Holland

Adriaen Pauw (1516-1578), hij werd in 1578, na de Alteratie in Amsterdam, tot burgemeester gekozen

Jacob Pauw (1558-1620), was burgemeester van Delft

Reinier Pauw (1564-1636), was Amsterdams regent en burgemeester, pensionaris van Amsterdam, bewindhebber van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC)

Adriaan Paauw (1585-1653), was pensionaris van Amsterdam, raadspensionaris van Holland van 1631 tot 1636, rekenmeester van Holland en West-Friesland

Michiel Reyniersz. Pauw (1590-1640), was burgemeester van Amsterdam en de leider van de West-Indische Compagnie (WIC)

Reinier Pauw (1591-1676), heer van ter Horst, Rijnenburg en Teylingerbosch, was schepen en rekenmeester van Amsterdam en raadsheer en president in de Hoge Raad van Holland, Zeeland en West-Friesland, Hij bezat het huis Korte Vijverberg 3 in Den Haag waar nu het Kabinet der Koningin is gevestigd

Gerard Pauw (1615-1676), was rekenmeester van Holland en West-Friesland

Maarten Pauw (1616-1680), burgemeester van Delft, bewindhebber van de Vereenigde Oostindische Compagnie, tussen 1662 en 1678 ontvanger-generaal der Unie

Adriaen Pauw (1622-1697), president van het Hof van Holland tijdens de strafzaak tegen o.a. Cornelis de Witt

Jacob Pauw († 1706), Delftse burgemeester

In 1620 kocht Adriaan Pauw de heerlijkheid Heemstede en mocht zich daarna Heer van Heemstede noemen. In totaal verwierf hij in totaal 9 (ambachts)heerlijkheden (o.a. een in Hoogersmilde in 1634), reden waarom men in de 17e eeuw wat smalend van een "pauwenstaart" sprak.

Bezittingen en rechten

Aan de heerlijkheid waren verscheidene heerlijke rechten verbonden. Voor de jurisdictie werd de schout-secretaris benoemd. De heren beschikten eveneens over het collatierecht. Daarnaast hadden ze de beschikking over onder andere het visrecht, jachtrecht, het recht van houtvesterij.

Hij herstelde en verfraaide het laatmiddeleeuwse Huis te Heemstede (het Oude Slot) tot een lusthof. Vanwege de Vrede van Munster liet hij kort voor 1648 de "Pons Pacis" ofwel "Vredesbrug" bouwen, welke nog staat. Het slot zelf is in 1810 afgebroken.

Adriaan Pauw was een groot verzamelaar van beelden, kunst en curiosa, echter vooral van wapens (tot de afbraak van het slot tentoongesteld in de grote wapenzaal) en boeken. Zijn Bibliotheca Heemstediana, met uiteindelijk meer dan 16.000 boektitels, groeide uit tot de grootste van Nederland in die tijd. De erfgenamen hebben getracht deze collectie in haar geheel te verkopen. Toen dat niet lukte, is de collectie in 1656 en 1657 geveild bij Hendrik de Swaeff, gevestigd op de Grote Zaal in Den Haag. Enige tijd geleden is een klein deel van deze boeken teruggevonden in de Herzog August Bibliothek in het Duitse Wolfenbuttel.

Het gedeelte dat vanouds Bennebroek heet werd afgescheiden en kwam toe aan de jongste zoon Adriaen Pauw (1622-1697), die daarmee Heer van Bennebroek (tevens Schakenbos) werd.

Hij werd in 1670 president werd van het Hof van Holland, Zeeland en West-Friesland, destijds het hoogste rechtscollege.

Gerard Pauw (1615-1676), rekenmeester der Grafelijkheidsdomeinen, volgde hem in 1653 op als ambachtsheer van Heemstede. De heerlijkheid Heemstede zou tot 1793 in het bezit van nazaten Pauw blijven.

Kerk van Bennebroek

De Nederlands Hervormde Kerk in de Noord-Hollandse plaats Bennebroek is een protestantse kerk uit de 17e eeuw waarvan de bouw begon in 1664.

De opdrachtgever was Adriaen Pauw en Pieter Post was de architect. Alleen de fundering werd gebouwd en daarna werd het werk stilgelegd.

In 1669 overleed Pieter Post en het zou tien jaar duren totdat de bouw weer verder ging, nu onder leiding van de architect Adriaan Dortsman. Op 24 mei 1682 was de eerste dienst in deze kerk, die sinds 1972 beschermd is als rijksmonument.

23-8-2021

#heemstede #Bennebroek #Haarlem #Pauw #Bollenstreek #Geschiedenis #80 jarige oorlog #Gouden Eeuw

1 note · View note

beatfmheiloo · 6 years ago

Text

Lida te Hofstede exposeert in ziekenhuis Alkmaar

De passie voor klei is bij Lida te Hofstede begonnen tijdens de 3-jarige opleiding 'Beeldend Vormen'. Na jarenlang experimenteren heeft zij een eigen herkenbare stijl: strakke handgevormde met kleirollen opgebouwde potten, schalen en objecten.

0 notes

annevanbakelen · 6 years ago

Photo

Brick of the future- Academie van bouwkunst, Amsterdam 2017

Een project waarbij studenten nieuwe stenen gaan ontwerpen/ontwikkelen waarbij er wordt nagedacht over het produceren met minder energie, het hergebruiken van materialen en het stapelen op vernieuwende wijze. Het project werd gerealiseerd door samenwerkingen met verschillende Nederlandse steenbakkerijen. In het onderzoek worden verscheiden nieuwe vormen van bakstenen handgevormd en gestapeld, over de samenstelling van de klei niks van terug te vinden.

0 notes

taikadekoker-blog · 6 years ago

Photo

Steenbakkerij Hove - Ninove // droogruimte handgevormde stenen

0 notes

jurjenkvanderhoek · 3 years ago

Text

BEELDENDE ABSTRACTIE BIJ MUSEUM GALERIE HEERENVEEN

De beeldende gebaren van Ingrid Simons en Hieke Luik zijn losjes geïnspireerd op de schilderijen van Jan Mankes. Zijn verstilde aandacht, de nevelige atmosfeer en de bijna onzichtbare contouren zijn echter niet meteen terug te zien in de schilderijen en objecten, zoals op dit moment te zien bij Museum Galerie Heerenveen onder de titel “Spiegelen”. De dames reageren in hun werk op de schilderijen van Mankes. Gebruiken zijn beroemde blik als leidraad. Aldus stelt de inrichter van de expositieruimte, maar dit lijkt meer een kapstok te zijn om de tentoonstelling een jas te geven. Zo geconcentreerd als Mankes zijn wereld bekeek zo kijken ook Ingrid en Hieke hun omgeving in.

“De sculpturen, tekeningen en collages van Hieke Luik laten een wereld zien die ze door haar handen laat gaan”, lees ik op het tekstbord bij de tentoonstelling. “In alles is het werk op de tast. In feite maakt ze geen werk naar de waarneming. Haar beelden zijn gemaakt door letterlijk iets naar haar hand te zetten”. Ze laat dus niet haar handen het werk doen zonder dat de geest daarbij de leiding neemt. Het is andersom, de gedachte door observatie laat de vingers het beeld betasten en vormen. Ergens tussen de abstracte gedachte en de handgevormde realiteit ligt de resulterende beeltenis. Een handige werkelijkheid die door beleving tot stand is gekomen. Bij MUGA liet Luik enkel sculpturen achter, dus van de andere werkvormen krijg ik geen beeld. Uit brons en in messing ontstaan door haar handen plantaardige vormen, die eenvoudigweg uit Mankes’ slootje met overhangende dopheide geschept kunnen zijn. Of gesneden kunnen zijn van de bomen langs de Woudsterweg. Maar bij de andere objecten blijft de spiegeling steken voor wat betreft de onderwerpkeuze. Wel is er het oog voor detail, het turen naar de kleine elementen die het grote geheel levendig en speels maken, eenzelfde sfeer makend als bij de meester van Het Meer dat het geval was.

De ruwe manier van werken van Ingrid Simons en het door haar in beeld zetten van de omgeving herinnert evenwel nergens aan de tere beschouwing van Jan Mankes. Zijn oprijzende bomen, zijn muisjes en uilen, de geit en de haan verwaaien in de atmosfeer van haar op landschappen lijkende composities. Zijn de schilderijen van Mankes gedrenkt in een verfmengsel van romantische aandacht en fijne impressie, Simons laat de breed opgebrachte materie in dikke klodders en ferme uithalen over het doek stromen waarin de nevel verwatert. De concentratie op het detail, de opmerkzaamheid van bijzonderheden om een realistische eenheid te scheppen, is omgeslagen in een abstracte emotie. Mankes’ beeld waarbij geen twijfel bestaat over de betekenis van het zichtbare, spiegelt zich bij Simons in een sensationele compositie om de impressie een beeltenis te geven.

Het vermoeden bestaat dat ik hier een landschap zie. Maar voor Ingrid Simons is die omgeving wel het uitgangspunt, maar voor het afbeelden niet het doel op zich. Ze beeldhouwt de verf in weidse vlakken tot beeltenis, met stil rumoer de grens opzoekend tussen abstracte werkelijkheid en werkelijk simplisme. Maar uit die essentiële beperking om het zichtbare tastbaar te maken breekt Simons met gemak. De waarheid is minder oprecht en hoeft dat ook niet te zijn. Haar wereld beweegt zich op het vlak van de emotie, het gevoel bij een gezien beeld. Die dimensie staat op het netvlies gebrand en is als ruimte in gedachten opgeslagen. De weergave is achteraf en kan sterk afwijken van wat gezien is. De herinnering maakt het werk.

Ingrid Simons breekt het landschap af en bouwt zich vervolgens van de brokstukken een nieuwe wereld. Het panorama vervaagt als werkelijkheid. De atmosfeer spat uiteen, omdat de opgebouwde energie van kijken en in doen een uitweg moet hebben. De gedachte moet beeld krijgen. De dan gemaakte expressieve landschappen zijn uit alle tijden en van elke plaats. Ergens in een omgeving heeft Simons wel de inspiratie op gedaan, maar de uitwerking is wereldwijd en zelfs van daarbuiten. De materie verf is door Ingrid gezwollen opgezet; dikke klodders aan de kwast en zware spetters van het paletmes. Het bezwangerd de lucht en impregneert de aarde. Wel zoekt de natte verf een eigen weg en stroomlijnt de atmosfeer.

Door de structuur denkt de kijker dat de maker een landschap in beeld heeft gebracht. De inspiratie is ruw op doek gesmeten. In wilde vlagen en brede handgebaren beweegt de verf over het doek van links naar rechts, heen en weer, zodat als vanzelf een horizon zich schijnt te vormen. Op deze manier moet de schepper ook die eerste dag gezien hebben. Een abstractie die langzaam een werkelijkheid werd. Woest en ledig kreeg vorm en sfeer.

De composities zijn niet doorwerkt, niet netjes klaar, maar de schilderijen zijn wel af. De emotie is in een moment van vastberadenheid daar geplaatst. Een explosie van bevrijdend gevoel. Hoewel in de zetting van slechts een tweetal kleuren de beeltenis eenvoudig lijkt, blijft door dit beperkte palet de complexe kracht meervoudig intact. De landschappelijke indrukken hebben een ingetogen uitdrukking, die een veelvoud aan beschouwende aandacht heeft. Ik zou willen dat het vooral niets is, om maar ongedwongen en niet bevooroordeeld te kunnen genieten. Zware regenval op te merken met harde wind die wolken voortjaagt, spannend als weerlicht en donderslag. Spiegeling op woest water zien. Het zomerzonlicht kleurt goud. Ik lees de titels bij het werk maar niet, maar zet mijn eigen gedachte eronder. De abstractie hoeft voor mij geen werkelijkheid te worden. In het niets wil ik geen iets zien. Weg van de vloer uit deze ruimte dromen, zoals Jan Mankes de sfeer heeft geproefd van zijn wereld. De werkelijkheid met een abstracte emotie bezien. Zou Mankes ooit vanuit de nevelige verstilling een schreeuwende abstractie hebben kunnen maken? Ik zal het niet weten, want zijn groei in de kunst viel zoals bekend is voortijdig stil.

SPIEGELEN, sculpturen van Hieke Luik en schilderijen van Ingrid Simons, bij Museum Galerie Heerenveen, Minckelersstraat 11 in Heerenveen. Tot en met 10 april 2022.

#ingrid simons #hieke luik #jan mankes #museum galerie heerenveen #museum heerenveen #MUGA #spiegelen

0 notes