#gitaren | Explore Tumblr posts and blogs

hanna-water · 2 years ago

Text

source: https://www.bt.no/amagasinet/i/VPjGgr/baard-ylvisaaker-det-aa-staa-paa-en-scene-foran-20000-drit-i-det Bård Ylvisåker: – Det å stå på en scene foran 20.000? Drit i det.

(Aftenposten) Han har overtatt tronen i “Kongen befaler” og har levd av å opptre halve livet. Men det er ikke dette Bård Ylvisåker virkelig brenner for.

Publisert: 11.02.2023 10:26

Han skjønte raskt at det var noe galt med mannen i vannet. De var på vei hjem, han og broren og moren, da de fikk øye på ham, duppende i en dam, med ansiktet ned.

Hvem var det? Hvordan havnet han der? Ingen visste. Men det var veldig tydelig for Bård at mannen var død.

Hendelsen ligger milevis unna og 30 år tilbake i tid.

Hans Terje Ylvisåker var sivilingeniør og tok med konen og sønnene på jobb for Norad i Mosambik og Angola. I sistnevnte land var det borgerkrig og ikke uvanlig at barna så våpen eller hørte skudd. Mens tre år eldre Vegard trivdes bedre hjemme, gjerne foran flysimulatoren, fikk den eventyrlystne lillebroren utforske nabolaget, lenge før telefoner ble mobile og barneklokker fikk GPS.

– Det er rart foreldrene mine lot meg få lov, men jeg gikk og spankulerte rundt der, sier Ylvisåker til Aftenposten.

Han har kalt barndommen «perfekt», har sagt om Afrika-årene med broren at det «ble veldig mye oss». Med et hav av tid og bare tre VHS-filmer – «Life of Brian», Harald Heide-Steen, «Weekend at Bernies» – formet brødrene sin egen humor.

En humor som har brakt dem fra suksess til suksess i en karriere som har vart mer enn halve livet, der de har gjort alle sketsjer, show og sanger sammen.

Helt til nå.

Fortjent terningkast 2

Han gråter «ekstremt sjeldent». På skjermen: smil og latter, glimt i øyet, alltid morsom.

– Hva er det minst morsomme du har laget?

– Som vi har laget?

Han er kanskje ikke vant til å få spørsmål i entall?

Ylvisåker sitter i et mørkt studio i produksjonsselskapet Concorde TV, som brødrene startet for 11 år siden. Han humrer litt, gjesper litt, lener seg tilbake i kontorstolen, i mørk genser og mørke jeans, mens han heller i seg mørk væske fra en boks Pepsi Max.

Og slik finner man lettest mørke i livet til Bård Ylvisåker: Man konstruerer det. Hendelsen med den døde mannen er et sjeldent glimt av noe annet enn idyll.

Men det minst morsomme han har gjort?

«Ylvis goes philharmonic», svarer Ylvisåker.

Det var i 2001, tidlig i karrieren. Bård og Vegard var nettopp blitt oppdaget i skoleteateret hjemme i Bergen, to sjeldne talenter med et rykte som spredte seg raskere enn korona.

Men denne forestillingen med Bergen filharmoniorkester ble halvhjertet. Dagbladet trillet terningkast 2. Velfortjent, mener han og kaller det hele «pinlig».

– Jeg tror det var da vi bestemte oss for at vi aldri igjen skulle ta lett på en jobb.

Dette var årene der livet hans ble snudd på hodet. Det ene øyeblikket var han en ganske vanlig norsk tenåring. Så fortalte kjæresten at hun var gravid, en manager plukket ham opp fra skolerevyen, og vips, så var Bård Ylvisåker på full fart mot småbarnsliv og stjernekarriere.

– Jeg følte jeg gikk fra å være barn til å ha barn uten noe voksenliv imellom. På samme måte var det med meg og Vegard: Vi hadde ikke noe forhold til teater, egentlig.

Fjasete, grovt og nydelig

Brødrene fløy rundt på turné med showet «Ylvis», en eventyrlig suksess. Som føltes helt feil. Sketsjene og humoren var ting han var blitt fortalt ville funke. Noe det gjorde. Men det var ikke hans humor.

– Jeg var helt død inni meg, liksom. Jeg synes det var helt meningsløs drit.

På hotellrommet tok han frem gitaren, nærmest som terapi, og lærte seg sangene til artisten og skuespilleren Jack Black – som med bandet Tenacious D lagde fjasete, grove, nydelige sanger.

– Jeg satt og spilte gjennom de låtene og tenkte at det må være helt fantastisk å kunne leve av å lage egne låter som er kødd. Men jeg var helt sikker på at dit kommer jeg aldri.

Sceneskiftet som fulgte, er fortalt før, men et kort synopsis:

Ylvisåker-brødrene fikk ny manager, som utfordret guttene på hva de ville gjøre. Sommeren 2011 fikk de eget show i P3, klekket ut sine egne, corny ideer, deriblant «låter som er kødd». Den første, rap-parodien «Work It», skapte blest også utenfor Norge. Og Bård tenkte: «Oh shit, OK, det går an.»

To år senere lagde de en annen tullesang sammen med stjerneprodusentene i Stargate, om hvordan ingen vet hva reven sier, og ... vel, du vet.

Midt i intervjuet lyder plutselig brorens skarrende stemme fra skrivebordet:

«Eg trenger penger!»

– Sorry.

– Hva var det?

– Det var Vegard sin meldingslyd.

Han flirer litt. Brødrene ser hverandre daglig, men sjelden utenom jobb.

– Jeg ringer jo ikke ham og spør om han skal være med på kino. Det ville være litt spesielt.

Og nå, for første gang, kan de altså sees alene i hvert sitt program. Bård som ny konge i Kongen befaler. Vegard som vinner av høstens 71 grader nord.

Men den som leter etter en sprekk i idyllen – en Knutsen i klinsj med Ludvigsen, en Simon på kant med sin Garfunkel – må lete forgjeves.

– Han har hatt lyst til å være med i sikkert ti år. Han elsker jo det der. Jeg har ikke sett en eneste episode av 71 grader nord i hele mitt liv, inkludert hans sesong, sier Bård.

Jobben som programleder i Kongen befaler ville han neppe tatt uten å føle eierskap til programmet, sier han.

– Det er jo en programlederjobb som er helt topp, det. Men mitt hjerte ligger i å lage ting fra bunnen av.

Ylvis-brødrene produserte den første sesongen og valgte Atle Antonsen som programleder. I høst mistet sistnevnte jobben som følge av den mye omtalte episoden med Sumaya Jirde Ali.

– Hvordan er det egentlig å ta over rollen under de omstendighetene?

– Jeg verken kan eller vil gå inn i den greien der. For meg er det mer sånn: Faglig sett skal jeg hoppe etter Wirkola, for jeg synes Atle gjorde en veldig god jobb som konge.

Han har ikke snakket med Antonsen om jobben, bortsett fra en tekstmelding der den gamle kongen ønsker den nye lykke til.

Det var Ylvis som produserte første sesong av «Kongen befaler» i 2019, og som valgte Drammens Teater som scene og Atle Antonsen som konge. FOTO: GORM KALLESTAD / NTB

«Heroin skutt i øyet»

Bård Ylvisåker har det som kan være både en superkraft og en akilleshæl i showbiz: Han blir ikke nervøs.

Muligens er det genetisk. Han la særlig merke til det da de holdt konsert i Stavanger med brødrenes tidligere sidekick, Carl Fredrick «Calle» Hellevang-Larsen. Alle Ylvis-brødrene skulle på scenen, inkludert den mindre kjente Bjarte, attpåklatten som ble løftet frem i fjorårets Ylvis i Sogn på VGTV. Ingen av de tre brødrene var nervøse.

Calle, derimot.

– Han var så nervøs. Han skulle bare være på én låt, men var helt knekt. Han kaster opp før han skal ut på sånne ting. Og jeg tenkte: «Hvordan orker du å gjøre noe på en scene? Jeg fatter det ikke. Det virker jo så utmattende.»

Men så, da Calle gikk av scenen, fikk Bård se den andre siden.

– Det var som om han hadde skutt heroin i øyet. Han sa: «Er ikke dere happy, og er ikke dette det mest fantastiske dere noen gang har vært med på?!» Så sitter Vegard, jeg og Bjarte der og bare: «Jo, det var topp det. Det var kult.»

«Kaos» kaller Bård Ylvisåker konserten de holdt i Oslo Spektrum i 2014, foran 8500 tilskuere. Det ble så mye som skulle ordnes, løses, innøves, at han nesten ikke klarte å nyte opplevelsen. FOTO: VEGARD WIVESTAD GRØTT / NTB

Bård har hatt sine triks for å gire seg opp. Når de holdt show, kunne han, til de andres frustrasjon, få et kick av å møte opp backstage rett før forestillingen.

– Det å komme fra gateplan og så fem minutter senere stå foran 500–1000 mennesker, det ga meg et slags støt som gjorde at jeg skjerpet meg.

Det han virkelig brenner for, er skapelsen. Han kan gå til konen, stolt som en unge med tegning fra barnehagen, og spille av en tidlig låtskisse sammen med det ferdige resultatet.

– Hun blir fascinert av at jeg fremdeles synes det er spesielt, sier han.

– Det å stå på en scene foran 20.000? Drit i det. Da blir du jo bare plassert et sted og skal gjøre låten din. Men det å lage noe som ikke finnes, det synes jeg er bare ... ufattelig gøy.

Hollywood, runde to

Denne skapergleden har møtt sin motstand.

Deres nå ti år gamle monster-hit «The Fox» – som er avspilt 1,1 milliard ganger på Youtube og førte dem på en vill rundtur, fra amerikanske talkshow til hylende asiatiske fans – satte spor i USA. Senest i en fersk Super Bowl-reklame for Uber, med flere store artister, der Bård og Vegard synger en snutt ikledd sine velkjente revedrakter.

Sangen åpnet mange dører. Brødrene har jobbet med flere mulige show i USA. Og har møtt et digert maskineri med sine egne rutiner, hindringer, normer og meninger.

I første runde føyde de seg, full av respekt for Hollywoods høye herrer.

– Så blir det slipt vekk mer og mer av kantene. Du blir sittende igjen med en sånn grå amerikansk deig, sier Ylvisåker.

Resultatet ble en pilot-episode som ingen var fornøyd med. Det fislet ut.

Så minnet de seg selv på reve-sangen. Hvor startet det? Jo, hos fire–fem nordmenn hjemme i Oslo. Og jo da, de fikk hjelp av Stargate. Men selv de «aner ikke hvordan de skal lage en hit», sier Ylvisåker.

– Det er de helt åpne om. Det eneste du kan gjøre, er å følge hjertet ditt og lage masse sanger. Én av dem smeller. Hvilken? Umulig å si. Møter du et menneske som sier at de vet det, skal du styre unna.

Helt ærlig, Bård Ylvisåker:

– Hvilken av dine egenskaper håper du barna dine ikke arver?

– Evnen til å utsette helt nødvendige, hverdagslige oppgaver.

– Hva er din favorittlyd?

– Rent teknisk liker jeg veldig godt «fasten seatbelts»-lyden på fly. Den har en fantastisk blanding av skarphet og rundhet.

– Hvilken låt har betydd mest for deg?

– «Another Brick In The Wall, pt 1.» av Pink Floyd.

– Når følte du deg sist mislykket?

– Sist jeg forsov meg sånn at barna kom for sent på skolen.

– Hva er det norskeste du vet?

– Langrenn. Jeg prøver å forklare folk i utlandet at de største heltene i Norge er de som går fort på ski rett frem og av og til stopper for å skyte. De skjønner ingenting.

– Når føler du deg mest i utakt med din samtid?

– Når folk skriver «POV» på Tiktok.

Ylvis vendte tilbake. Og begynte å protestere når folk filte ned ideene.

– Det blir sånn: «OK, så de tilbakemeldingene dere nettopp ga oss? Hva om vi hadde kommet inn og sagt at vi skulle lage en EDM-sang om en rev? Den hadde feilet på alle punktene dere nettopp nevnte.»

– Blir «The Fox»-suksessen et slags rush som dere har lyst til å gjenskape?

– Ja, altså vi holder på, sier Bård, som ikke legger skjul på at de trekkes mot Hollywoods nedslagskraft og høye budsjetter.

– Men vi er jo veldig lugne på at om det ikke blir sånn som vi vil, så driter vi i det. Det er mange der borte som blir fascinert av at vi ikke gir oss.

– Har du lukket noen dører med den holdningen?

– Absolutt! Hehehe.

– Det er kanskje et sunnhetstegn?

– Ja, det føles dessverre alltid riktig etterpå. Selv om du ser båten seile videre uten deg, så ... Hvis det er Titanic som seiler, så er det jo greit.

Strenge unge foreldre

Apropos: Nå må Bård gå.

Han plukker opp jakken, trasker mot bilen nedenfor kontoret, en elektrisk kabriolet.

Som kan høres ut som nettopp den bilen du forventer av en komiker som har tjent flere millioner årlig. Helt til den dukker opp: en sølete, knøttliten Smart-modell som så vidt rommer Bård.

– På en sommerdag skal den gå opp til hundre kilometer, sier Ylvisåker.

Så står det naturlig nok en større bil hjemme, med plass til hele familien. På bilferier har han og konen hatt klare regler for de tre barna: ingen skjermer.

– Det kom noe godt ut av at de kjedet seg. Da var det ekstra digg å komme frem. Og det tvang ungene til å snakke sammen.

Som unge foreldre ble de opptatt av ikke å feile og ikke «bare ta med ungene på McDonald’s og være sløv».

– Du skal liksom ta igjen med å være veldig rigid, og jeg husker vi ble applaudert av andre voksne for at vi var så prinsippfaste.

Kanskje var de for prinsippfaste, lurer han.

Datteren var sist i klassen til å få telefon. Det blir vanskelig når barnet blir eneste i klassen som ikke er på Snap eller får spille det nyeste spillet.

Og det er tross alt forskjell på skjermbruk – forskjell på å lære seg lesing og regning i en app og glo på en tullete musikkvideo med to artister i revekostyme.

Mitt kulturliv

Hører på/ser på/leser nå: – Jeg vet det høres rart ut, men jeg konsumerer nesten ingen former for underholdning for tiden. Så mye av arbeidsdagen går med til å skrive og analysere ting at jeg helst bare vil ha det stille hvis jeg har fri en ettermiddag. Helt stille i bilen på vei til jobb, ingen musikk når jeg trener, hører av og til halve førsteepisoden av nye podkaster for å høre hva konseptet er, men så vil jeg gjerne slippe å høre mer.

Klype-seg-i-armen-gøy

Uansett er barna blitt gamle nå – 13, 18 og 21 år – og eldstedatteren har allerede reist av gårde for å studere til arkitekt, det Bård selv ville bli før han ble svelget av underholdningsbransjen.

Mens Vegards datter har vunnet MGP Jr., har ikke Bårds barn satset i den retningen. Som er helt greit, synes han.

– Den virker så tilgjengelig, den drømmen om at du bare kan filme deg selv på Youtube, og så kan du bli rik. Det er veldig vanskelig for barn nå å forstå hvor lite det nåløyet er.

Han svinger den knøttlille bilen inn i en ny Oslo-gate mens han humrer litt over uttalelsen om at komikere er på høyden som 30-åringer – uttalt av en 30 år gammel Bård.

– Jeg synes jo 40-åringer er knakende gode, sier han.

– Man merker vel når man begynner å levere ting som folk ikke liker. Får jeg håpe, i hvert fall.

– Kunne du tenke deg å jobbe oftere som regissør og holde deg i kulissene?

– Jeg føler det høflige er å si ja. Og jeg liker å gjøre det i tillegg. Men jeg har ikke lyst til å slutte helt.

De siste årene har tidvis vært tunge. Prosjekter har møtt motstand. Han kjenner det krever litt ekstra nå, han må jazze seg mer opp for å gå ut på en scene og gnistre.

Men skapergleden? Uendret. På parkeringsplassen utenfor togstasjonen snakker han om et USA-relatert prosjekt de har på gang. Som inkluderer en sang med Kringkastingsorkesteret.

– Der har du igjen det der med at du begynner med en idé og kanskje nynner inn en melodi. Og plutselig sitter et strykeorkester og spiller det, og det bare låter helt sinnssykt fett. Det er jo sånn klype-seg-i-armen-gøy, sier Ylvisåker.

Før han går ut av bilen for å ta nye passbilder til et nytt visum, en ny USA-tur og kanskje et nytt eventyr.

Etter stjernestøvet

En dag i 2013 gikk han bortover gaten på Manhattan med en spesiell følelse i kroppen.

Han hadde nettopp kommet ut fra døren til Stargate, der han og broren hadde fått lov å jobbe en hel dag i studio med en egen låt som var kødd. De hadde mast seg til noen ekstra timers jobbing med produsentene.

Han tuslet opp på hotellrommet, lukket døren og spilte av sangen på telefonen.

Det han hørte i hodetelefonene, var ikke lyden av en fremtidig global hit. Men han hørte noe nesten like vakkert: en idé, klekket ut hjemme i Norge, jobbet frem av to brødre, løftet til nye høyder av to topp-produsenter. En idé som hadde nådd sitt absolutt ytterste potensial.

Og da, sittende på rommet, med en fjasete reve-låt i ørene, begynte Bård Ylvisåker å gråte.

Publisert: 11. februar 2023 10:26

#Bard Ylvisaker #ylvis #2023 #interview #Bergens Tidene

13 notes · View notes

joeytaxgitaar · 11 days ago

Video

youtube

Tijdens gitaarles in Arnhem een opname gemaakt van Isabel. Wij spelen een gitaarduo uit Waterland Duets van Gerrit de Boer en Joep Wanders: Frappez Toujours. Een muziekstuk voor 2 gitaren in Franse sferen en de melodie doet denken aan een Franse Chanson. Prima gespeeld door Isabel.

#youtube #gitaarduo #gitaarles #arnhem #gediplomeerd #gitaardocent

0 notes

trykkeriet · 4 months ago

Text

Rockestjerne Mus by www.tonnyfroyen.com

Bli med på en energisk konsert med en mus som står på bakbeina og spiller elektrisk gitar med lidenskap, iført en svart skinnjakke. Med åpen munn, som om den synger eller roper, strummer musen gitaren med én pote mens den andre er løftet i luften. Den vibrante gule bakgrunnen forsterker rockestjernestemningen i scenen.

#musikk #mus #gitar #rock #kunst #illustrasjon #realisme #skinnjakke #energi #sang #strumming #gul #konsert #rockestjerne #scenekunst #kreativitet #tonnyfroyen #mobiltoner #trykkeriet #roseby #rbnett

www.mobiltoner.com @tonny.froyen @mobiltoner.com_hits @musica_clasica_pop_y_rock @trykkeriet_vart @klassische_hits_chansons_popul

0 notes

sethshead · 4 months ago

Text

https://fb.watch/tHxAGWjg7s/

-- Gojira doet Parijs daveren tijdens de openingsceremonie van de Olympische Spelen | #Paris2024 --

“'Ik heb met een dikke grijns op mijn smoel gezien hoe Gojira nu al heeft gezorgd voor het hoogtepunt van de Olympics. Als je ook maar een beetje sympathie hebt voor zware gitaren, dan weet je dat je getuige was van iets unieks. Vuurkanonnen, een kasteel en een duet met een operazangeres: die geschifte taak heeft Gojira lekker binnen gekopt.

"'Prachtig om te zien dat Frankrijk die eer had weggelegd voor hun zwaarste en allerbeste metalband. Vervanger voor Queens of the Stone Age op Pukkelpop, Chokri? 😉 Groetjes, een superfan!' — Thomas Michiels, presentator van De Zwaarste Show en onze podcast Zware klap. #Paris2024"

h/t Studio Brussel

This is such a more awesome and honest “Ça ira” than was Roger Waters’s crappy musical.

Did American Christians fail to grasp the reference? I think we need to better regulate home schooling and parochial schools.

0 notes

dagenvanonrust · 6 months ago

Text

Einzelgängers deel 2: Een ander soort liefde: Hoofdstuk 4

Een kwartiertje later staan Luna en ik voor het appartementsgebouw; de enige hoorbare geluiden hier zijn die van het zachte ruisen van de autobaan en het ritselen van de weinige bladeren aan de bomen die op het kleine grasveld achter het gebouw staan. Ik open de voordeur en ga Luna voor op de smalle, steile trap naar de tweede verdieping.

‘Hier is het,’ zeg ik. Ik haal de sleutel boven maar aarzel even voor ik de deur open. ‘Voor we binnengaan moet je weten… het stelt niet veel voor, het was het enige wat ik kon betalen toen ik moest verhuizen, maar ik probeer -’

‘Je probeert alleen maar het beste te maken van de situatie? Doen we dat niet allemaal, Ben? Je hoeft je niet zo te verantwoorden, al woonde je in een grot, je bent en blijft de mooiste persoon die ik ooit ontmoet heb en er is heus niets wat dat nog kan veranderen. Doe nou open!’

Ik zucht half opgelaten, half nog steeds onzeker en draai dan de sleutel in het slot. ‘Welkom ten huize Ben,’ zeg ik luid in een poging het onzeker stukje in mij te verbergen, en open de deur. ‘Doe alsof je thuis bent.’

Luna stapt de woonkamer in en gaat zwijgend in het midden van de kamer staan. Ze kijkt inspecterend de kamer rond, tuit haar lippen, zegt af en toe ‘hmm’ of ‘aha’ en knikt zo nu en dan. Ik volg haar blik naar de kale muren, het lage plafond, de stapels boeken die wegens gebrek aan boekenrekken her en der op de vloer verspreid liggen, het stoffige oppervlak van mijn bureau met daarop de cd-speler en daarnaast het cd-rek, de ouderwetse tweezit, de kleine tv die dateert van net na de eeuwwisseling op het witte ladekastje met wieltjes.

‘De keuken?’ vraagt Luna wanneer ze naar de verst gelegen halfopen deur loopt en me aankijkt.

Ik knik.

Ze steekt haar hoofd even binnen en weer hoor ik haar ‘aha’ zeggen, dan gaat ze naar een andere deur. ‘Slaapkamer?’

Weer knik ik, en ik volg haar de kamer in. Kijk naar het eenpersoonsbed dat tegen de muur staat, naar de kleerkast in de hoek, de volle wasmand daarnaast, en ik probeer Luna’s gedachten te raden, al weet ik ondertussen dat dat geen zin heeft. Wanneer Luna zich omdraait, ziet ze in de hoek die ze nog niet zag iets staan waar haar ogen groot van worden. ‘Nee maar, is dat een Fender Dreadnought?’

Ik kijk verbaasd van Luna naar de oude akoestische gitaar. Voor ik kan vragen sinds wanneer ze iets van gitaren kent, loopt ze al naar het instrument en tuurt in het klankgat. ‘Ja hoor, een Dreadnought!’ zegt ze enthousiast na de naam van het model gelezen te hebben. Ze laat haar vingers over de met krassen beslagen klankkast glijden. ‘En al behoorlijk oud, lijkt me. Hoe kom je daaraan?’

‘Hij is nog van mijn grootvader geweest. Toen hij reuma kreeg werd het steeds moeilijker om te spelen en hij vroeg of ik hem wilde hebben met de voorwaarde dat ik zelf ook zou leren spelen.’ Van dat laatste heb ik meteen spijt dat ik het zei.

‘Je weet toch wat ik nu ga vragen, hè,’ zegt Luna met een ondeugende blik.

‘Ik vrees van wel, maar ik weet niet of -’ ‘Toe nou, alsjebliieeeft?’ Luna vlecht haar handen in elkaar en kijkt me smekend aan. Ik zucht, weet dat weerstand bieden geen enkele zin heeft, haal de gitaar van de staander en ga op de rand van het bed zitten.

#proza

0 notes

patriciaidsinga · 7 months ago

Text

Grunt

Noord-Hollands Dagblad 24 februari 2024

‘Wil je nog koffieieieieieuhh?’ grunt de Man.

Ik ben thuis aan werk, op zolder, en zat net diep geconcentreerd ingewikkelde beleidsstukken te ontcijferen.

‘Opgeklopte melk erbijijijijijuhh?’

Mijn man heeft een zang-techniek-cursus gedaan, waarbij hij zangtechnieken uit de extreme metal scene heeft geleerd. Vandaar dat hij niet normaal praat, maar alles grunt. Een techniek waarbij je met lage tonen zo veel mogelijk lucht door je stembanden perst, zonder dat je je keel forceert. Je hoort het vaak in harde muzieksoorten, die met veel gitaren en geschreeuw.

De Man is wat zoekende de laatste tijd, maar in plaats van een rode sportauto of jonge vriendin zoekt hij zijn inspiratie bij schrijf- en zangworkshops. Iets wat ik van harte toejuich.

Hij volgt regelmatig een cursusdag bij de Songwriterschool en komt dan vol energie weer terug. Dagenlang worden de kinderen en ik bijgepraat over hoe je een goed liedje schrijft en laat hij al zijn nieuwe vondsten horen. Zo nu ook met het grunten.

Ik ben ook wat zoekende de laatste tijd. Dat komt voornamelijk door mijn hormonen. De ene week gieren ze door mijn lijf en heb ik energie voor tien. Twee weken later lig ik als een sacherijnig stuk vreten onder een dekentje op de bank en vind ik iedereen stom en irritant. En in die week zit ik nu.

Heel zachtjes komt mijn man de kamer inlopen met een koffie met een geweldige dot opgeklopte melk. ‘Hieeeeurhhrrrr’….. gromt hij zachtjes. Hij bedoelt het zo goed, maar ik krijg kippenvel over mijn hele lijf. Voor ik iets naars kan zeggen is ie alweer weg.

Ik heb ook af en toe last van opvliegers, die ik nog steeds onopvallend beheers. Noem het het begin van de overgang, ik noem het liever mijn gepassioneerde karakter. Maar waarbij mijn man in deze ‘midlife’ huppelend als een jong hertje aan allerlei mooie dingen ruikt, struin ik door de stromende regen met mijn kaplaarzen door de dikke prut in de hoop iets inspirerends te ontwaren.

‘Ik heb tompoucen gehaaaaaaauhhld’ hijgt de man met zijn donker stem in mijn oor. Hij schuift een schoteltje met een heerlijk roze knapperig taartje naast mijn toetsenbord.

En ineens kan ik me niet meer inhouden met dat irritante lieve gedoe van hem.

LAAT ME MET RUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUHHWST!!!!!! grom ik in zijn gezicht.

‘Hee dat was een mooie!’, roept hij veel te blij. ‘Jij kan het ook!’ en hij huppelt weer naar beneden.

#patriciaidsinga grunt

0 notes

jurjenkvanderhoek · 8 months ago

Text

BE RARE: ZELDZAAM GOEDE MUZIEK

Het is jammer dat de muziek van Eddy Koetsier en zijn compagnon Ad Bos niet meer airplay krijgt via radiostations en muziekzenders. Dat het werk van de vrienden, musicerend onder de pseudoniemen Eddy O'Kaye en Whizzy Adrian, daardoor nauwelijks aandacht krijgt onder het publiek. Het heeft de potentie om dansvloeren zwetend bemenst te krijgen. Met muzikale makkers heeft het duo een muziekgroep gevormd, de Blue Tape Band (BTB). Daarmee is een muzieklandschap gecreëerd dat staat als een huis. Door de jaren heen zijn de klanken bij geschaafd, de tonen recht gezet en de teksten diepzinnig geschreven. Eddy tikt inmiddels ruim de 70 aan en weet van toeten en blazen, kent het klappen van de zweep en zet haren op snaren.

BTB, dat is vrolijke muziek die voor een glimlach kan zorgen in deze pessimistische tijden. Het is echter niet commercieel, want geld verdienen met de muziek hoeven de heren niet meer. Uit de onkosten komen is genoeg. Daardoor kunnen ze een eigen koers varen, hoeven niet mee te zeilen met de winden die gangbaar en hedendaags zijn. Kunnen door de brede smaak en kennis van de popmuziek een legio aan bekende klanken invoegen. Als muzikale kunstenaars staan ze in de tradities van hun voorgangers en collega’s die hen inspireren om tot eigenstandige ideeën te komen. Deze ingevingen zijn niet oubollig of achterhaald, eerder is het aan te merken als klassieke muziek binnen het idioom van de populaire muziek.

Gebruikmakend van alle gemakken die een studio biedt om een muur van muziek te creëren waartegen de zang als behang geplakt is. Maar deze omschrijving doet hieraan geen goed, want dan zou de muziek welhaast muzak worden en dat is het zeker niet. Het is muziek om naar te luisteren, met aandacht om iedere component op de juiste plek te zetten. Geen klanken voor de achtergrond tijdens het winkelen of iets dergelijks. Eddy en zijn muzikale vrienden dienen gehoord te worden, beluisterd, met aandacht.

Be Rare!, een album van 2016, uitgebracht in eigen beheer zoals vrijwel al zijn werk dat is, brengt mij in sferen van weleer, een stemming die ik nog weleens mis in de huidige muziekscene. Dat wil niet zeggen dat het oeuvre van Koetsier stof verzameld, dat het niet langer van hier en nu is. Het klinkt zeker eigentijds, het combineert kennis met realiteit. De kennis, de wetenschap opgedaan over en met de muziek in de voorbije decennia, brengt hij samen met klanken die nu uit radio en van playlists komen.

Het album opent met een ballroom gelijkende song, meteen ben ik binnen in de studio van Blue Tape. Ik hoef niet te acclimatiseren, gelijk al heeft de band mij bij de kladden. Rock’n’Roll Remedy is geheel in stijl om het feestalbum te openen. Optimistisch en vrolijk kan ik de sfeer op de plaat het best omschrijven. De arrangementen zitten vol creatieve vondsten, overgangen en opvullingen die bij meerdere keren beluisteren komen bovendrijven. Want dat heeft BTB nodig, een serieus oor dat te luister wordt gelegd.

De teksten zijn veelal autobiografisch, want het is Eddy waar Koetsier mee van doen heeft. Het dicht bij zichzelf blijven maakt de songs herkenbaar. De zangstem is transparant, te dun en nauwelijks dragend in het gestroomlijnde geweld van toetsen en gitaren. Het vocale geluid van Eddy past beter in de ballads, de liedjes waarin het verhaal de meest belangrijke component is. Geen uptempo, de zanger moet de tijd hebben de muziek vocaal in te vullen. Anders wordt het te schreeuwerig en is minder melodieus.

De verzamelde muzikanten zijn gepokt en gemazeld, hebben veel zalen gezien en podia beklommen. Maar ze zijn vooral op hun plek in de studio waar ze zich kunnen wijden aan het vakkundig muzikaal versieren van de nummers. Door ervaring kunnen ze experimenteren, maar voortdurend blijft daarbij de melodieuze versiering intact. In de arrangementen klinkt het verleden, er is dankbaar gebruikt gemaakt van melodieën die al eens eerder werden getoonzet. Niet dat de composities daardoor samenraapsels aan ideeën zijn geworden, geenszins een muzikale collage. Eddy en Ad hebben wat ooit door anderen de ether is ingestuurd perfect gepast in de eigen sound. Daardoor zijn er flarden herkenning in de voor het publiek, door voornoemde redenen, onbekende muziek. Het is alsof je het ergens ooit eens eerder hebt gehoord, een soort van muzikale déjà vu.

BTB is een ongewoon Nederlands product dat met kop en schouders boven de Friese bries uitsteekt. Muziek die over de grenzen gaat, wanneer de autoriteiten van de media deze maar op zouden pakken. Onbekend maakt onbemind gaat helaas letterlijk op. Eddy Koetsier maakt zijn werk zelf dan maar wereldkundig door het op diverse digitale playlists te plaatsen en het te laten klinken op een website van de eigen uitgeverij. Want dat is het wel, uitgebracht in eigen beheer. Hij heeft alles zelf in de hand. Het voortraject van inspiratie, uitwerken, schrijven en componeren. De gespeelde klanken in de vingers en het gehoor krijgen, arrangeren en orkestreren, bijschaven en versieren. Gastmuzikanten vragen en het resultaat opnemen. De productie zelf ter hand nemen. Maar ook de distributie vanuit het woonhuis organiseren. Zelf bij de omroep aankloppen.

Optreden hoort echter minder bij deze verspreiding van zijn muziek. Dat stad en land afreizen was van toen, nu wordt er meer gewerkt vanuit de studio en zal de muziek via cd en het wereldwijde web de openbaarheid in moeten. En zolang het geen steun krijgt van de mensen die invloed hebben op de scène blijft het een randverschijnsel, een aantekening in de marge. Maar Eddy en Ad laten zich niet uit het veld slaan, ze gaan onverdroten door met hetgeen ze het liefst doen. En natuurlijk maak je niet alleen muziek voor jezelf, zoals een kunstenaar een compositie voor het volk maakt. Het moet de wereld in, de aarde over. Het moet gehoord worden. Kan het niet linksom dan moet het maar rechtsom. Het is zeldzaam goede muziek: be rare. Dat blijft het, helaas.

BTB Be rare! Blue Tape Band. Eddy O’Kaye en Ad Bos. Beaty Bee Publishing, 2016.

#BTB #blue tape band #eddy koetsier #ad bos #eddy o'kaye #cd recensie #muziek

0 notes

elkedagvakantie · 9 months ago

Text

Snerpende gitaren en Eric Clapton

“Layla” is een iconisch nummer uit 1970, geschreven door Eric Clapton en Jim Gordon. Het nummer werd oorspronkelijk uitgevoerd door de band Derek and the Dominos. Geïnspireerd door de Perzische liefdesroman “Layla and Majnun”, vertelt het nummer het verhaal van onbeantwoorde liefde en hartzeer. Het wordt gekenmerkt door Clapton’s krachtige gitaarriffs en emotionele vocalen. De beroemde…

vimeo

View On WordPress

#Vimeo

1 note · View note

lerenspelengitaar · 1 year ago

Text

Hoe online gitaar leren spelen

Als je net begint met gitaar spelen, kan het moeilijk zijn om te weten waar je moet beginnen. Het is belangrijk om te onthouden dat iedereen begint als beginner en dat het leerproces doorgaat. Met de juiste instelling en hulp kun je snel vooruitgang boeken en een geweldige gitarist worden. Een van de meest effectieve en gemakkelijkste manieren om gitaar te leren spelen is het volgen van een online gitaarcursus voor beginners. Hieronder staan enkele stappen die je kunt nemen om online gitaar te leren spelen zonder enige voorafgaande ervaring.

Maak een plan: Voordat je begint met online gitaarlessen is het belangrijk om een plan te hebben. Bepaal hoeveel tijd je per dag of week kunt besteden aan gitaaroefeningen. Maak een schema en houd je eraan om regelmatig te oefenen. Investeer in een goede gitaar: Voordat je begint met gitaar spelen, is het belangrijk om er een te kopen die bij je past. Met zoveel soorten gitaren beschikbaar, is het belangrijk om te weten welk formaat en type gitaar het beste voor je zal werken. Kies de juiste lessen: Er zijn veel online gitaarcursussen voor beginners. Kies een cursus die bij jou en je leerstijl past. Kijk naar de inhoud en vergelijk verschillende cursussen voordat je een keuze maakt.

Leer de basis: De basis van de gitaar is essentieel voor elke gitarist. Leer hoe je de gitaar vasthoudt, hoe je de akkoorden speelt en hoe je de gitaar stemt. Deze technieken vormen de basis voor meer divers onderzoek. Oefen met videolessen: Veel online gitaarcursussen voor beginners bieden videolessen aan. Hiermee kun je zien hoe je vaardigheden en oefeningen werken, en dat is erg handig als je nog steeds niet zeker weet of je het goed doet. Bovendien zijn videolessen vaak visueel aantrekkelijk en maken ze de les gemakkelijker dan eenvoudige uitleg.

Oefen met noten: Noten zijn een belangrijk onderdeel van het gitaar spelen. Oefen het lezen van muziek en het spelen van de liedjes die je leert. Dit zal je helpen de noten op de gitaar te herkennen en de technieken die je hebt geleerd toe te passen. Oefen regelmatig: Oefening isde sleutel tot succes bij het leren gitaar spelen. Hoe meer je oefent, hoe sneller je vooruitgang zult boeken. Oefen de technieken en oefeningen die je leert elke dag een paar minuten. Je kunt ook verschillende liedjes en melodieën oefenen om aan je techniek en timing te werken. Het is belangrijk om te onthouden dat gitaar leren een continu proces is. Wees dus geduldig en blijf oefenen.

Bekijk je inspiratiebronnen: Bekijk video’s van professionele gitaristen om te zien hoe zij hun technieken gebruiken. Dit zal je helpen nieuwe ideeën op te doen en je technieken te ontwikkelen. Luisteren naar verschillende muziekstijlen kan je helpen om te leren hoe verschillende technieken worden gebruikt en hoe ze van toepassing zijn op je eigen muziek.

Contact opnemen met docent: Bij veel online cursussen kun je contact opnemen met een docent of helpdesk, zodat je persoonlijk advies kunt krijgen en al je vragen kunt stellen. Dit kan u helpen sneller vooruitgang te boeken en te blijven genieten van het leerproces. Dit is vooral handig als je vastloopt of onzeker bent over een bepaalde techniek of concept. Met de hulp van docenten kunt u specifieke problemen oplossen en uw vaardigheden verbeteren.

Zoek hulp bij je gitaarleraar of een online gitaargroep: Een online gitaarleraar of gitaargroep kan je helpen de juiste techniek te leren en je vragen te beantwoorden. Leraren kunnen ook specifieke oefeningen geven die zijn afgestemd op jouw leerproces en je helpen sneller vooruitgang te boeken.

Behoud je passie: Gitaar leren spelen moet leuk zijn, dus zorg ervoor dat je plezier hebt in het leerproces. Probeer nieuwe dingen uit, experimenteer met muziekstijlen, speel je favoriete nummers. De gitaar is een prachtig instrument en niets geeft meer voldoening dan het spelen van je favoriete liedje of deuntje. Als je enthousiast en gefocust blijft, met de juiste instelling en de hulp van online cursussen, zul je snel verbeteren en een geweldige gitarist worden.

Een geleerde vaardigheid toepassen op een liedje of zang: Een van de beste manieren om een vaardigheid te verbeteren en te onthouden is deze toe te passen op actuele muziek. Zoek een liedje dat je wilt spelen en oefen stap voor stap. Zo kunnen we onze technieken verfijnen en in de juiste context gebruiken. Oefen met een metronoom en een blokfluit: Een metronoom helpt je je timing te verbeteren door een consistent tempo in te stellen. Door je spel op te nemen kun je je vooruitgang bijhouden en zien waar je je kunt verbeteren. Wees niet bang om fouten te maken. Het is normaal om fouten te maken als je begint met gitaar spelen. Fouten maken hoort bij het leerproces en is nodig om te groeien als gitarist. Wees niet bang om fouten te maken, blijf gefocust en gebruik de feedback die je krijgt om te blijven groeien en verbeteren.

Oefenen in verschillende stijlen: Speel verschillende muziekstijlen, van pop tot blues tot rock. Dit zal je technieken en vaardigheden helpen diversifiëren en je uitdagen om nieuwe dingen te proberen. Het zal ook je muzikale horizon verbreden en je helpen je eigen unieke stijl te ontwikkelen. Oefen met andere gitaristen. Oefenen met andere gitaristen kan een geweldige manier zijn om te leren en te groeien als gitarist. Ze kunnen ideeën uitwisselen, feedback geven en van elkaar leren. Sluit je aan bij een muziekgroep of zoek een groep gitaristen online om met elkaar in contact te komen en samen te oefenen.

In principe zijn er veel stappen die je kunt nemen om gitaar te leren spelen zonder enige ervaring. Door een plan te maken, een geschikte online gitaarcursus te kiezen, de basis te leren en regelmatig te oefenen.

Onthoud dat gitaar leren spelen een proces is en tijd kost. Door regelmatig te oefenen, hulp te zoeken en door te zetten, kun je de basis van het gitaar spelen leren en je vaardigheden geleidelijk verbeteren.

0 notes