#geluksgevoel.

[degrijzewijze]

Hoe leer je jezelf kennen?

Zelfontdekking is de mooiste reis die je kunt maken. 🌟 Vind innerlijke rust, groei en een nieuwe connectie met jezelf. Begin vandaag. Lees ons blog! 💬 #mindfulness #persoonlijkeontwikkeling

We worden constant overspoeld door verwachtingen, verplichtingen en meningen van anderen. Hoe gemakkelijk is het niet om jezelf daarin kwijt te raken. Je weet niet meer juist wie je bent of wat jij in je leven wil. Zelfontdekking is de reis naar het vinden van wie jij écht bent. Jammer genoeg is het geen snelle truc of tijdelijke oplossing. Wat het dan wel is? Een proces dat je leven kan…

[peecee-columns]

Verslavingen creëren als beroep

Voor elke aandoening, afwijking of verslaving lijkt tegenwoordig een naam te zijn uitgevonden. Deze ingewikkeld klinkende termen lijken alleen maar aan terrein te winnen, naarmate de tijd verstrijkt en de mens verder evolueert. Zo beschreef journalist en schrijver Haro Kraak onlangs in De Volkskrant het begrip anhedonie: ‘een staat van vreugdeloosheid opgewekt door het ongebreideld najagen van genot.’ Het is de lust naar onder andere dopamine die ons brein ontregelt, ervoor zorgt dat we méér geprikkeld willen worden en méér beloningen willen ontvangen. Dit alles in de vorm van een geluksgevoel dat steeds korter duurt.

Kraak beschrijft verderop wat de diverse vormen van social media met het brein van jongeren doet. Hij vraagt zich in een zwaarmoedige bui weleens af of het vermogen om je diep te kunnen concentreren - bijvoorbeeld tijdens het lezen van een boek of het maken van een tekening - in de zeer nabije toekomst een privilege zal zijn voor de happy few. Ieder mens met een smartphone zal het al dan niet (h)erkennen: afgezien van het feit dat een uitvinding als de smartphone ook wel degelijk voordelen heeft, gaat er soms/vaak te veel tijd zitten in het doelloos scrollen en swipen op een schermpje van slechts een paar vierkante centimeter. De enigen die er wel bij varen zijn uiteindelijk de uitgekookte bedenkers van deze apps, die miljarden bij elkaar harken door miljarden dopaminegevoelige mensen (wij allemaal!) te stimuleren om hun verdienmodel tot nog hogere hoogten op te stuwen. En we trappen er massaal in, want: dopamine.

Waar ook veel - met name jongere - mensen ingetrapt zijn, is het vapen. Wat enigszins onschuldig en ter vervanging van de ongezonde sigaret werd gelanceerd, is uiteindelijk uitgedraaid op een verslavingsdebacle van jewelste. Door toevoegingen van diverse aanlokkelijke smaakjes en kleurtjes werd het vapen in eerste instantie ongegeneerd gepromoot en ontstond er een hype, met vergaande gevolgen. Uit onderzoek van onder andere RTL Nieuws bleek dat het nicotinegehalte in een vape gelijk staat aan zo’n tweehonderd tot vierhonderd sigaretten. Het is mega-verslavend en inmiddels zijn er talloze voorbeelden van jonge mensen die moeten worden opgenomen met long- en hersenletsel door het veelvuldig gebruik van vapes. Ondanks het feit dat per 1 januari 2024 de smaakjes verboden zijn, hebben gebruikers de grootste moeite om van hun ongezonde genotsverslaving af te komen.

Een andere verslaving is het gokken. Het mag duidelijk zijn dat sinds het online gokken legaal is geworden (per 1 oktober 2021), de verslavingen en bijbehorende problemen groeiden. Waar het kabinet met deze actie dacht de online gokkers beter te beschermen, zijn alleen maar meer mensen gaan gokken en in de problemen gekomen. Wellicht is dit een van de redenen, naast onder andere de verhoging van de kansspelbelasting, dat Holland Casino met verlies te maken kreeg. Petra de Ruiter, CEO van deze landelijke goktempels, gaf onlangs aan ‘zeer ongewenste maatregelen’ te zullen gaan nemen indien de financiële situatie niet gezonder wordt. Hierbij dacht ze bijvoorbeeld aan ‘agressieve campagnes om gasten te werven’ en ‘het stimuleren van mensen om veel meer te besteden.’ Bij het lezen van zo’n uitspraak vraag ik me dan weleens af hoe ze zou reageren als haar eventuele kinderen hun maandsalaris erdoor zouden draaien in mama’s gokhuizen en gevaar liepen verslaafd te worden aan de pokertafels?

Ondertussen heeft het onderwijs steeds meer de handen vol gekregen aan het verkrijgen van bewustwording en het inzetten van interventies rondom de beschreven triggers die verslavingen en gezondheidsklachten onherroepelijk in de hand werken. Een gevecht dat niet nodig zou moeten zijn om jongeren een zorgeloze en gezonde toekomstrichting op te helpen. Het zou pas écht gaan werken wanneer overheden de miljardenbedrijven die op enigerlei wijze verslavingen en de daarbij behorende ziekten en ellende veroorzaken gaan verbieden. De miljarden aan inkomsten zullen echter voor veel meer genot zorgen en vele malen verslavender blijken te zijn dan te werken aan een gezonde(re) maatschappij voor iedereen. Dit zal dan ook waarschijnlijk een té voorbeeldige en utopische gedachte zijn en blijven, gok ik.

[bestelavon]

AVON Full Speed ​​PULSE Eau de Toilette

Een mannengeur die je vervoert, als goed geluid. Laat je inspireren door noten die je geluksgevoel vergroten en je hart sneller laten kloppen. De AVON Full Speed ​​Pulse Eau de Toilette wordt geleverd met een hartnoot van scherpe citroen en veelbelovende upcycled hop, die samen met het muzikale akkoord in de topnoot worden bekroond.

[lesliebos]

.Een groene oase in huis

Welke voordelen geven planten in huis? #blog #belgischeblogger #nederlandstaligeblog #planten #interieur #wellbeing #luchtkwaliteit #stress #fijnstof #gezondheid #allergiën #luchtzuiverend #angst #rust #goodvibes #sanseveria #aloevera #lepelplant #boeddha

Namasté loves,

Planten in je interieur hebben… het  maakt van je huis een ware thuis. Een beetje groen zorgt voor sfeer, alles fleurt meteen op en het is niet alleen mooi voor het oog! De natuur naar binnen brengen heeft zo zijn vele en verrassende voordelen. Ik ben alvast begonnen met het inrichten van mijn kleine groene oase, mijn plekje urban jungle te midden van een concrete world.

(mo…

[resetyourskin]

Wie wil er een knuffel? Altijd welkom om te praten of een behandeling naar stress transformatie. Maar wist je dat tijdens je wandeling in het bos, de energie van een boom al gezondheid brengt. Wetenschappelijk bewezen! Een knuffel op zich doet al veel; dopamine voor verlangen en oxytocine voor het geluksgevoel. #boomknuffelen #wandelen #hoofdopruimen #MatrixMethode #MunayQi #Coaching #goedgesprek #knuffelen #geluksgevoel #Purmerend #waterland (bij MunayQi StressTransformatie) https://www.instagram.com/p/B5QpLFVBULO/?igshid=ha1a3u3tswsa

[therealchangingroom]

flatten the curve

Het naderende flatten-the-curve-jubileum doet me terugblikken. Zoals met een jaarwisseling vaak weer even heel duidelijk naar voren komt wat er allemaal is gebeurd, geleerd en beleefd of geleefd in het voorbijgaande jaar. En hoe we daar altijd weer sterker en beter van zijn geworden. Daar proosten we dan op.

We leven in een wereld die voldoening en prestatie onlosmakelijk aan elkaar koppelt. Elke dag opnieuw proberen we te overwinnen, te innoveren, te intensiveren en te verbeteren. Dan voelen we ons goed, voor even. Maar het is nooit goed genoeg. Zelden duurt het lang voor het voldane gevoel weer wegebt en de geleverde prestatie overtroffen moet worden. We willen uitzonderlijk zijn, zonder uitzondering. En elke dag groeien in ons kennen en kunnen. Dat is menselijk en door de eeuwen heen is het steeds meer verweven in onze samenleving. Internet en sociale media worden vormgegeven om ons geluksovertuigingen in te prenten door het geluk te koop aan te bieden en prestatiedrang te blijven belonen. Sport en spel zijn gericht op overwinning. Afijn, je begrijpt het wel. We beproeven ons geluk door middel van prestaties en hebben de maatschappij zo ingericht dat ze daar baat bij heeft. Juist ja, we hebben de samenleving zelf zo ingericht en dat lijken we te zijn vergeten.

Ik betrapte mezelf op het gevoel niet vooruit te gaan. Misschien herken je het wel, dat gevoel dat het niet helemaal lekker gaat, maar je kunt niet heel concreet zeggen wat het is en toch zit het je geluksgevoel in de weg. De afgelopen jaren heb ik een enorme groei doorgemaakt in mijn leven. Als mijn leven een game was, kon je spreken van meerdere levels up. Zowel mijn fysieke als mentale besturingssysteem kregen een update van heb ik jou daar. Natuurlijk gaf dat een goed gevoel. Een tijdje liep ik op wolken, ik kon de hele wereld aan. Mijn beste versie van mezelf, zo verwoordde ik het. En dat was ook zo. Dat is nog steeds zo. Alleen zwakte de stijgende lijn wat af. Dat gebeurt altijd. Zo gaat het leven, heb ik al lang geleerd. Gaat verder prima, hoor. Het leven heeft nu eenmaal pieken en dalen. Maar waarom overtuig ik mezelf dan toch steeds weer dat de pieken elke keer hoger moeten zijn dan de vorige, en de dalen liefst steeds iets ondieper dan voorheen? Zou ik niet moeten willen streven naar een golvende lijn die gewoon golft, in plaats van golft en tegelijkertijd stijgt?

Niet perse, denk ik. Hoe langer ik mijn gedachten op dit onderwerp los laat, hoe meer vrijheid er in het ideaalbeeld komt. Het verlicht ook de prestatiedrang. Streven naar een egale golf die niet stijgt en niet daalt zou toch ook een behoorlijke prestatie zijn? Dus laten we dat vooral niet willen. Laten we de prestaties toch een beetje los laten. Laten we vooral de golvende lijn zijn beloop laten. De touwen laten vieren. Laat het leven maar leiden. En als daar dan bij hoort dat ik even moet balen van mijn eigen flattende curve, dan proosten we daar maar op.

[nancyfnj]

Waarom fitNjoy?

Hoi iedereen

Zoals beloofd, hier mijn verhaal. Zoals ik eerder vertelde ervaren mensen sporten vaak als een hele opoffering. Maar sporten kan ook iets heel positiefs betekenen voor iedereen onder ons. Niet alleen is het goed voor onze algemene gezondheid en fitheid, maar ook jouw mentale gezondheid heeft er enorm baat bij. 

Sporten maakt ons gelukkig, geloof het of niet.  Sporten geeft ons terug energie. En sporten helpt ons door moeilijke tijden.

En die moeilijke tijd kwam voor mij en mijn familie plots opzetten bijna 10 jaar geleden. In 2010 kregen we het nieuws dat onze papa leed aan longkanker. Een klap voor ons allemaal. Op dat moment deed ik al zo’n half jaar af en toe zumba. 

Ik merkte dat die enkele uurtjes Zumba me hielpen door deze moeilijke tijd. Hoofd leegmaken, sociaal contact en de gelukhormoontjes die vrijkomen na een uurtje sporten... dat is wat we nodig hebben.  Maar niet alleen deze lessen volgen hielp me, ik kreeg ook de kans om zelf een uurtje zumba te geven. Van 1 enkel uurtje in de week, geef ik nu al enkele jaren 7-8 tal uren per week (naast mijn dagdagelijkse job). 

En dat was helemaal de redding tijdens deze moeilijke periode. Niet enkel het sporten maar het geven van groepslessen deed me inzien wat sporten kan betekenen voor mensen en hun geluksgevoel. Sporten kan gewoon ook fijn zijn, het kan je hoofd leegmaken na een drukke dag, het kan je zorgen voor even doen vergeten en je opnieuw energie geven om er weer tegen aan te kunnen. En het sociaal contact is ook nog eens leuk. 

Mijn papa heeft jammer genoeg de strijd niet gewonnen. Het moment dat hij stierf ben ik tijdens die dagen toch nog blijven lesgeven, want dat gevoel dat je krijgt tijdens en na het sporten is onbetaalbaar. Zeker op zo’n momenten. Mensen verklaarden me een beetje gek, maar ik wist waarom ik net op dat moment zeker zou blijven sporten. En niet alleen het sporten, maar voor mij het geven van die groepslessen gaf en geeft me nog altijd zoveel moed en kracht. Een lach toveren op mensen hun gezicht en hen een leuk uurtje sport bieden na een lange dag: DAT is het voor mij. Hier haal ik mijn energie uit en ik merk dat het me ook vaak lukt om mensen een fijn gevoel te geven tijdens en na het sporten...alleszins dat maak ik toch uit op de gezichten en reacties :-D En daar wil ik meer mee gaan doen. Vandaar dat ik vanaf januari half time ga werken en deze weg ga afleggen. Ik wil mensen tonen wat sport met je kan doen en dat die enkele uurtjes in de week WEL leuk kunnen zijn. 

Mijn papa was vroeger zelf altijd een voetballer en vond beweging toch ook wel belangrijk :-) Hij heeft het niet meer kunnen meemaken, maar ik weet sowieso dat hij mij in dit avontuur helemaal zou steunen en dat hij fier zou zijn. Het sporten en lesgeven hebben er voor gezorgd dat ik het verlies een plaats heb kunnen geven. Nu is het aan mij om ook andere mensen het fijne ervan te laten ervaren.

Vandaar fitNjoy... Je kan plezier maken tijdens het sporten (enjoy) en de vreugde (joy) van na het sporten nog lang erna ervaren :-) 

Vanaf januari is het zo ver. Zin om met mij van sport iets leuk te maken? stuur dan zeker maar een berichtje! 

[coachsander]

MIJN WENS IS UITGEKOMEN
! Als zoon van een bijstandsmoeder voel ik mij bevoorrecht… ‘k Krijg met Kerstmis geen cadeaus. Geeft niks. Ik kan het hele jaar door alles kopen wat mijn hartje begeert! 

Alle jaren dat wij arm waren had ik elk Nieuwjaar maar één wens: Dat ik alles kon kopen zonder naar prijskaartjes te kijken… Mijn wens is uitgekomen. Dat voelt als een voorrecht, dat dit kan. Echt niet dat ik nu buitensporig veel geld uitgeef, nee. Maar ik ben mij zeer bewust… Elke keer als ik iets koop of bestel, kan ik het voelen: 
“Wow, ik kan dit gewoon kopen en heb niet eens naar de prijs gevraagd!” Het ultieme antwoord op de trauma’s van mijn jeugd; dát is dit geluksgevoel. 
Elke keer opnieuw… ik ben dankbaar. #Kerst #Kerst2022 #jeugd #wens #armoede #dankbaar https://instagr.am/p/Cmlyb85tk6F/

[mightymiep]

Hulphond

Ik heb het druk. Heel druk. Maar met allemaal mooie dingen. Mijn werk als docent NT2 en de opleiding aan de RU die ik daarvoor volg. Mijn erefunctie van voorzitter cliëntenraad van Apanta-GGZ, mijn tekstwerk en het zijn van buddyvriendin bij coachings-organisatie Merk Hoe Sterk.

Maar de afgelopen weken zijn heel druk, te druk. Soms merk ik dat mijn hoofd het verliest van mijn wil om overal te zijn, en overal van waarde te zijn. Goed is niet goed genoeg, het moet bijzonder goed zijn. En ik wil graag mijn stempel drukken op alle functies die ik vervul.

Nu ik een opleiding tot gecertificeerd docent NT2 volg aan de Radbouduniversiteit, loop ik op maandagavond stage bij een collega. De doelgroep zijn midden-opgeleiden die inmiddels de Nederlandse taal op A1 niveau beheersen. Een heerlijke, gemengde groep van openhartige en gemotiveerde mensen uit allerlei landen. Ondanks mijn overvolle agenda probeer ik elke maandagavond een deel van de les te verzorgen in deze groep.

Mijn stagebegeleidster, flexibel als ze is, geeft mij de ruimte om zelf te bepalen of ik een lesdeel wil verzorgen of niet. Juist door de vrijheid die ze mij geeft, en het instant-geluksgevoel dat ik krijg in deze groep, ben ik er bijna elke maandag bij. De moeite van voorbereiden van mijn lesdeel weegt niet op tegen het geluk dat ik ervaar als ik hun mag lesgeven. De cursisten zijn enthousiast, gedreven, en ontwapenend eerlijk. Als ze me niet snappen, dan merk ik dat meteen. Dan moet ik iets anders doen om hen tegemoet te komen in hun leergierigheid. En het resultaat is altijd zeer bevredigend. Ik ga altijd gelukkiger naar huis dan hoe ik arriveerde. Instant geluk.

Na mijn lesdeel van vandaag stapte ik zoals altijd in de trein op weg naar huis. Intens nagenietend van de les. Zouden de cursisten weten welk geschenk ze mij elke week geven? Als ‘beginner’ hebben ze veel geduld met mij, maar tegelijkertijd is alles goed wat ik doe. Zolang ik ze oprechte aandacht geef, en ze iets probeer bij te brengen, zijn zij gelukkig. En ik ook. En het was Sinterklaasavond. Omdat ik alleenstaand ben en geen kinderen heb, dacht ik nostalgisch terug aan de Sinterklaasavonden van mijn jeugd. Een licht gevoel van eenzaamheid kon ik niet onderdrukken.

Toen ik uitstapte in mijn woonplaats zag ik voor de treindeur een dame staan met haar, nogal uit de kluiten gewassen, hulphond. Omdat ik een enorme liefhebber van honden ben, en van hulphonden in het bijzonder, liep ik na het uitstappen netjes en ferm langs de hond. Maar de hond kon het niet laten om mij te trakteren op een liefdevolle, spontane en waarschijnlijk verboden lik op mijn hand. De eigenaresse van de hond riep hem terecht, wat ik begrijp. Maar ik kon alleen maar glunderen om de eer die mij ten deel was gevallen: een flinke liefdeslik, terwijl hij heel goed wist dat hij dat niet mocht doen. Maar voor mij maakte dat alle verschil. Ik was niet meer alleen.

[leefgezonder]

(via Cacao vergroot je geluksgevoel en stimuleert je energie )

Cacao vergroot je geluksgevoel en is tegelijk een bron van energie. Wist je dat cacao ook een psychoactieve stimulans is? Het wordt al eeuwenlang door de Maya’s en Azteken gebruikt bij religieuze ceremonies en de effecten zijn vergeleken met die van MDMA. Het is tegelijk een natuurlijke manier om energie te stimuleren en het serotoninegehalte te verhogen, waardoor het een levensvatbaar alternatief is voor ecstasy.

Wat is cacao en waar komt het vandaan?

#gezondheid, #cacao, #ruwecacao, #cacaopoeder, #meerenergie, #cacaomaaktgelukkiger; #chocolade, #chocolademaaktgelukkiger

[scarfissh]

heb net denk ik ongeveer drie uur body checks gedaan en nu zit ik op de grond in de badkamer mijn leven in vraag te stellen hoe ik verder kan ik dit lichaam hoe ik waargenomen word hoe dit heel mijn leven gaat affecteren en ik hulp nodig heb en ik me geen hulp waard voel en hoe ik hulp wil maar ook niet en hoe ik mijn last niet op iemand wil leggen en hoe ik niet weet hoe ik verder moet en hoe er nog zo veel slechte dingen op mijn pad gaan komen die ik niet wil en kan voelen en niet aankan omdat ik zo zwak ben en ik enkel de dood als uitweg zie maar zo graag mijn vrienden nog wil zien lachen en wil lachen met hun en al mijn liefde die ik heb aan hun geven en voor heel even nog de wereld te vergeten en dat geluksgevoel te voelen

[actuma]

Meer dan een derde van werkend Nederland sport niet

Amsterdam – Meer dan een derde (37%) van werkend Nederland sport niet. Dit blijkt uit onderzoek van OneFit, het flexibele sport membership voor zowel bedrijven als particulieren, onder ruim 1.100 Nederlanders in loondienst van achttien jaar en ouder. Ruim een kwart (27%) verzint zelfs smoesjes om niet te hoeven sporten. Niet sporten vanwege de prijsHet is algemeen bekend dat sporten niet alleen goed is voor je fysieke, maar ook voor je mentale gezondheid. Toch werkt een groot deel van werkend Nederland niet aan zijn fitheid. Eén op de vijf (21%) sport niet omdat het simpelweg te duur is. Wanneer sporten goedkoper zou zijn, zou een kwart (26%) vaker gaan sporten. De prijsdaling zou 34 procent van de vrouwen en 20 procent van de mannen over de streep trekken. Bijna één op de vijf (18%) Nederlanders ergert zich dan ook enorm aan de hoge prijzen die aan sporten verbonden zijn. Alleen betalende werkgever krijgt Nederland in bewegingNu alles duurder wordt door de inflatie, vindt een kwart (25%) van de Nederlanders dat werkgevers de kosten voor sporten verplicht moeten vergoeden. 23 procent is ook van plan om in dat geval meer te gaan sporten. De bijdrage van de werkgever is dus essentieel om Nederlanders te laten bewegen. Over hoe de werkgever hieraan moet bijdragen, zijn de meningen verdeeld. Zo zou twee op de vijf (39%) Nederlanders bijvoorbeeld blij zijn met een financiële bijdrage van zijn werkgever. Ruim een derde (35%) wordt het liefst sportief gemotiveerd door het krijgen van een (bedrijfs-)fitnessabonnement. Edouard Leeuwenburg, Managing Director bij OneFit: “Ik vind het verontrustend om te zien dat meer dan een derde van werkend Nederland niet of nauwelijks sport. Cijfers over een hoog ziekteverzuim en een afname in het geluksgevoel en de mentale gezondheid zouden mensen wakker moeten schudden. Er is werk aan de winkel, en hier is ook een taak voor werkgevers weggelegd. Door je medewerkers te stimuleren een gezonder bestaan te leiden, zowel fysiek als mentaal, zullen zij ook beter presteren op hun werk. Zo verminder je niet alleen het ziekteverzuim, maar is er ook sprake van hogere productiviteit en employee retention, wat al helemaal belangrijk is in deze krappe arbeidsmarkt. Het aanbieden van dergelijke secundaire arbeidsvoorwaarden is een van de redenen om medewerkers te behouden of juist over de streep te trekken.” Read the full article

[brievenuitinnsbruck]

Liefde op het eerste gezicht.

Dat deze uitspraak meestal pas in de mond wordt genomen maanden tot jaren nadat een relatie stand heeft gehouden, doet retrospectieve over-romanticering vermoeden. Bij de zeer prille relaties, wordt er veel zeldener gepocht. Gebaseerd op een rekensom van dagen/weken tot de eerste kus, is het moeilijk te zeggen wat nu het verschil is tussen ‚op het eerste gezicht‘ en ‚in tweede tijd‘.

Vriendschappen wordt zelden beschreven als ‘op het eerste zicht’. Op een skitour in Reith im Winkel, ging het Gipfel-gesprek met mijn twee Franse vrienden over de soorten vriendschappen die men op onze leeftijd nieuw aangaat. Die is anders als toen we student waren. Het concept ‘tijd’ en hoe je dit investeert, verandert in de loop der jaren. Een dag heeft 24h. De uren moet je verdelen onder het hoogstnoodzakelijke: slapen, werken en maatschappelijke verplichtingen.

Slapen kan kort maar niet te kort. Anders verlies je op de andere vlakken.

Werken moet zo efficiënt mogelijk. Maar als je de gewerkte uren kwalitatief wilt laten meetellen, moet je er ook in investeren. Ergens goed in worden, geeft geluksgevoel. Ergens goed in worden, vraagt tijd. Dus investeren in je werk, vraagt tijd. Werken tussen 9-17h gaat de aanloop naar perfectie te lang maken. De meeste mensen die ik ken, die gelukkig zijn in hun werk (en dus per definitie mijn bias en beschermde wereld representeren), tellen niet hun uren op of af. Die vrijheid maakt langere dagen veel gemakkelijker. Meestal bepaald het werk ook een groot deel van je persoonlijkheid en maatschappelijke status, 2 andere redenen waarom je, net zoals bij slaap, moet zien dat de som niet negatief wordt. Het cliché dat corona veel vragen heeft opgeroepen over het concept ‘werken’, zie ik meer en meer terugkomen bij mijn vrienden en omgeving. Ik zit in een bubbel van hoog-opgeleide mensen. In veel jobs, zeker diegene gerelateerd aan marketing, bussiness, ..., is de waarde gelinkt aan 2 zaken: sociale omkadering (collega’s, bureau, uitstappen, bezoeken, ...) en aan de belofte/perspectief op doorgroeimogelijkheden. Home office, de niet-sexy variant van ‘digital nomads’ en ‘remote working’, heeft de sociale omkadering volledig gevloerd. De managers die hun personeel normaal gezien in het gareel zouden houden, die op tijd opstandig gevoelens en ontevredenheid zouden oppikken en insnoeren met een opslag of upgrade, hebben nu geen zicht meer op wat er omgaat in het hoofd van hun ‘people’. De sociale omkadering geeft een soort berusting en intrinsieke motivatie: je zet jezelf als mediaan en kan van daar uit beginnen werken om te stijgen op je eigen ‚imaginaire maatschappelijke’ ladder. Ook het feit dat je werk kan leiden tot ‚micro-adventures‘, is volgens mij iets dat we allemaal nodig hebben.

Maatschappelijke verplichtingen... die zijn er of zijn er niet. Dat is iets dat je jezelf oplegt. Maar uit gesprekken met vrienden, lijkt er toch eentje te zijn die op een leeftijd van 30 jaar sterker aanwezig wordt: de start van een familie. Natuurlijk is deze drang ook een beetje aangedreven door een instinct. En natuurlijk is het logisch dat je dit nastreeft omdat het iets is waar je gelukkig van wordt. Je beseft dat het nest van je ouders (wat een constructie was van onvoorwaardelijke liefde) reproduceerbaar is. Onvoorwaardelijke liefde is heerlijk en zowel het geven als het nemen zijn gelijkwaardig in hun impact. Daarnaast is het ‘onderhouden’ van onvoorwaardelijke liefde minder vermoeiend als dat bij klassieke vriendschappen. Daarnaast moet ook wel gezegd worden dat we leven in een Westerse maatschappij waarbij het gezin de norm is. Een gezin doet je ‚erbij horen’, je wordt deel van de norm. De norm zijn is steeds binnen de ‚comfort zone’. Hoe vrijgevochten je ook bent, hoe progressief je jezelf ook vindt en hoe fel je jezelf ook begeeft in hippie-kringen, iedereen zoekt een levenspartner. Meer nog: als je alleen bent, wordt dit steeds als een afwijking van het normale aanzien. Niet dat het als “abnormaal” wordt benoemd, maar helemaal normaal, vinden de mensen het ook niet. Tinder en de noodzaak van je vrienden om je te koppelen aan andere vrijgezellen, bewijst hoe dat het een situatie is, die iedereen lijkt te willen omgooien.

Maar om nu tot mijn punt te komen. Met enkel die drie noodzakelijke dingen, is een dag niet volmaakt.

Sport, beweging, movement is iets wat ik steeds vaker hoor vallen. Bij gelijk wie. Gaande van mijn Italiaanse kotgenote die kapot thuis komt van haar werk, die zegt dat ze enkel nog haar chocomelk wilt drinken en wilt slapen maar die een uur later haar zwemzak op haar rug gooit en naar Olympiabad fietst.

Tot mijn Russische kotgenoot die voor zijn 10h-shift in zijn Italiaanse fastfoodchain, toch nog gaat wandelen en gaat fitnessen en die op het einde van de dag, na enkele bieren, het enthousiaste is over de 100kg die hij heeft kunnen benchen.

Tot de verpleegster aan wie ik vraag wat haar weekend brengt: “etwas draußen, ich weiß noch nicht was aber sowieso in die Bergen, frischen Luft.“ Tot de bejaarde vrouw in de lift die naar mijn ski‘s kijkt en zelf vertelt dat ze na haar inkopen, de rivier zal afwandelen.

Tot dan Antoine die mij belt om te zeggen dat hij pas om 21h op restaurant zal zijn, omdat hij eerst nog moet bewegen. Na een dag computerwerk heeft hij dit nodig.

Als laatste om de dag volmaakt te maken: sociale connectie. Na je werk, na je sport, wil je, een beetje moe, slenteren naar de pizzeria om de hoek en je een bier en pizza vegetarian bestellen, en genieten tot ze je een limoncello en espresso komen brengen.

Bepaalde nieuwsberichten vielen mij op. Ze tonen hoe de inflatie zijn invloed begint te hebben. Op de kleine mensen en niet enkel aan het tankstation. Ongelofelijk fascinerend hoe abstracte concepten doorsijpelen in je omgeving.

Op de lift naar boven, vertelde een vader van een kleine jongen mij (beide met semi-professionele sleeën in de hand) dat hij nog snel deze aluminium slee had gekocht omdat de supply chain was drooggevallen en er geen nieuwe meer gebouwd konden worden.

In Italië heerst er een sterke ‘espresso-cultuur’. Een traditie wiens prijsregulatie al sinds 1911 vastligt. Er ontstonden er protesten toen men de prijs, waarschijnlijk noodgedwongen, moest doen stijgen omdat de marktprijzen van de koffie zo snel aan het toenemen zijn. In bovenstaande artikels zie je hoeveel er veranderd is in enkele maanden: een prijsstijging leek onmogelijk tot opeens ook dit heilige muurtje sneuvelde.

In Frankrijk zagen we iets gelijkaardig (niet wat de onderliggende oorzaak betreft) maar wel de emotie die voedsel uitlokt: een prijsdaling van het stokbrood beroerde de gemoederen genoeg om er internationale attentie aan te geven.

Innsbruck. My city. Twee andere zaken die ik tegenkwam en die (eindelijk over iets anders gaan als skiën en sneeuw:

De eerste is HNRX. De bekendste grafitti-artiest van Innsbruck. Zijn werk bestaat uit ‚Naturalien‘.

Je vindt hem ook in Berlijn, Wenen en Zürich. In Innsbruck hebben de grafitti-artiesten 2400 vierkante meter ter beschikking gekregen. Het rebelse is dus wel wat zoek. Maar dit hoeft geen negatief effect te hebben op de creativiteit.

Zijn bekendste werk: Inns‘wurscht. Wat een roze worst is en een reactie op het nieuwe stadslogo.

Het andere dat ik ontdekte: Die Klockerstiftung.

Villa Klocker, ontworpen door architect Wilhelm Adamer, is een prachtig gebouw met grote panorama-vensters en marmeren vloeren. De familie Klocker creëert er een huis voor Tiroolse kunst en wetenschap. Bijna niets over terug te vinden online maar je wilt dit toch even gezien hebben. Adres is hier.

Over architectuur gesproken. Deze kleine hut kwam ik tegen tijdens een afdaling in de buurt van Serles (met het intrigerende Maria-Walrast). Moderner design als de klassieke chalets!

Hieronder een prachtige, pagina-grote, illustratie van alcohol en zijn consumptie over de wereld heen. Die Zeit blijft verbazen met hun niet-bij-te-benen journalistiek.

Op Serles zag ik een plakkaat met de ‘Seven Summits Stubai’:

Das Zuckerhütl (3.507 m) mit seiner ganzjährigen, weißen Haube aus Schnee.

Der vielfältige Wilde Freiger (3.418 m).

Der lange als höchster Berg Tirols angesehene Habicht (3.277 m).

Die Rinnenspitze (3.003 m), der am einfachsten zu besteigende Dreitausender.

Die markante, von Goethe als »Hochaltar Tirols« bezeichnete Serles (2.717 m).

Der einfache, aber wegen seines Panoramablicks besonders lohnende Hohe Burgstall (2.611 m).

Der Elfer (2.505 m), der Hausberg von Neustift.

Een nieuwe uitdaging voor lente-zomer 2022?

[danisergeluk1]

Geluk blijkt (deels) maakbaar: enkele tips voor een gelukkiger 2022

Aan het begin van een nieuw jaar wensen mensen elkaar steevast geluk toe, al is het niet eenvoudig om die wens tot realiteit te maken. Het goede nieuws is dat geluk (deels) maakbaar is. Expert Dajo De Prins geeft tips.

“Genetisch fatalisme is niet nodig.” Hoewel verschillende stemmen uit de positieve psychologie jarenlang beweerden dat ons geluksgevoel voor zo’n 40 procent genetisch bepaald wordt, heeft geluksexpert Dajo De Prins goed nieuws voor wie bij de DNA-loterij geen winnend lot kreeg. Hij wijst op recent genetisch onderzoek dat de omstandigheden waarin iemand leeft als een belangrijkere factor voor het geluksgevoel aanduidt. “In het World Happiness Report scoren de Scandinavische landen het best. Mensen hebben daar niet collectief betere geluksgenen, maar ze leven in goed georganiseerde welvaartsstaten waardoor ze makkelijker op geluk stuiten.”

Levensomstandigheden hebben een belangrijke invloed op iemands mentale welzijn, maar ook het eigen gedrag speelt een rol. Het is die individuele verantwoordelijkheid waarop de geluksindustrie mensen aanspreekt. De verkoop van zelfhulpboeken met meditatietips en psychologische denkoefeningen brengt jaarlijks heel wat geld in het laatje, maar De Prins twijfelt of die zogenaamde positieve focus effectief tot een gelukkiger leven leidt. “De manier waarop je naar de wereld kijkt, wordt sterk bepaald door je genen en door je opvoeding. Je kan niet plots je brein veranderen en optimistisch worden. De gedachte dat vele kleine oefeningen of meditatiesessies samen een groot verschil voor je geluksgevoel zullen maken, klopt niet.”

Sociale relaties

Toch is het mogelijk om het heft in eigen handen te nemen en met wetenschappelijk onderbouwd advies aan het mentaal welbevinden te werken. Uit het Nationaal Geluksonderzoek van de UGent blijkt dat mensen hun sociale relaties als voornaamste geluksbepaler zien. De Prins wijst er dan ook op dat het belangrijk is om voldoende te investeren in de mensen uit je nabije omgeving, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. “Professionele carrières zijn vaak zo uitputtend dat ze zowel tijd als emotionele energie kosten. Daardoor moeten mensen in hun vrije tijd aan de slag met hun restenergie, wat weleens een negatief effect heeft op hun welzijn.”

Net omdat mensen zoveel tijd in hun professionele loopbaan investeren, gelooft De Prins dat een andere carrièreaanpak voor een hoger geluksgevoel kan zorgen. “Het is belangrijk om je de vraag te stellen of je je job wel graag doet. Als dat niet zo is, moet je nagaan of je je takenpakket kan aanpassen.” Sommige mensen zitten volgens hem vast in een gouden kooi en dromen eigenlijk van een aangenamere, maar minder goed betaalde job. Onderzoek naar grootverdieners toont daarbij aan dat meer middelen niet noodzakelijk gelukkig maken. Wie 6.000 euro per maand verdient, voelt zich bijvoorbeeld niet gelukkiger dan iemand die 4.000 euro verdient.

Netflix en chips

In het privéleven denkt De Prins dat mensen gelukkiger kunnen worden door minder een beroep te doen op ‘passief genot’. Een avondje in de zetel ploffen met een zak chips en naar Netflix kijken, levert een korte gelukspiek op. Alleen is het moeilijk om dat gevoel op lange termijn vast te houden. De geluksexpert pleit er daarom voor om het passieve genieten af te wisselen met ‘flow-ervaringen’, waarbij mensen een activiteit kiezen waar ze zichzelf even in kunnen verliezen. Door een boek te lezen, muziek te maken of intensief te sporten, wordt het mogelijk om als individu even samen te vallen met wat je doet. Die ervaring zorgt er op lange termijn voor dat je je beter in je vel voelt.

Ondanks alle tips wijst De Prins er wel op dat geluk nooit een doel op zich mag worden. “Als je er te obsessief mee bezig bent, worden die hulpmiddelen contraproductief. De geluksindustrie kan mensen zo net ongelukkiger maken omdat hun verwachtingen niet ingelost worden.”

Bron: Paul Notelteirs, De Morgen.

[dromenvangen]

Morgen.

Soms zeggen we vaarwel terwijl de tranen achter onze ogen prikken, maar vaak is een afscheid onverwachts en slepen we ons door de simpele dagen heen. De trein brengt ons verder dan onze benen vandaag aan zouden kunnen. Het lege gevoel overvalt ons. Op maandag is dat tijdens het bijkletsen bij de koffieautomaat, in het weekend is dat wanneer de zoveelste slok alcohol door de keel heen brandt. Het is lastig om na alle verstreken dagen nog te bekennen dat het pijn doet. De mensen om je heen gaan door met het leven waar zij zich zo krampachtig aan vast houden. Het zou gerelativeerd moeten worden als ik dit zeg, maar ze lijken echt iets beters te doen hebben. En toch. We pakken door, we creëren een ongemakkelijke lach, voelen voor even weer dat vertrouwde geluksgevoel en gaan, vaker dronken dan nuchter, naar bed met de wens dat het morgen allemaal beter zal zijn. Morgen blijkt zelfs erger, maar het stopt hier niet. Er is altijd nog een morgen. Hoe ver je ook komt.

V.B

[inge-universe]

"Het geluk woont niet in bezit en niet in goud, het geluksgevoel is thuis, in de ziel." Horoscoopboek - 365 goede gedachten voor de edelmoedige Leeuw - 20 Oktober Goedegedachten #quotes #quote #quotesdaily #leeuw #leo #leoquote #spreuk #dutchbook #bookstagram #bookstagramnl #zodiac #bookstagrammer #bookstagrammers #dutchbookstagram #dutchbookstagrammer #dutchbookstagrammers #horoscoop #horoscoopboek #sterren #quoteoftheday✏️ #quoteoftheday #astrologie #zodiacbooks #foutenmaken #foutencorrigeren https://www.instagram.com/p/CVPrgwZgk7F/?utm_medium=tumblr