#geçmişim

[matempapatyasi]

Ben fazlalıktan başka bir şey değilim aslında, bu zamana kadar kimseye bir yararım dokunmadı. İnsanların beklentilerini de karşılayamadım. Herkese ,her şeye fazlalıktım.Çevreme bakıyorum da herkes bensiz de hayatına devam edebilir.

Bari fazlalık olmayayım değil mi?

Yine de beceremedim.

[mdnbsrn]

Çok uzun zamandır ilk kez bu kadar yalnız hissediyorum kendimi... Etrafım çok kalabalık ama kimse yok gibi... Bazı insanlar gitmek için bahane de aramıyor direkt gidebiliyorlar... Onca paylaşılmış şeyin, beraber yenilen yemeğin, içilen çayın, kahvenin, paylaşılan dertlerin ve mutlulukların, beraber geçirilen onca gece ve gündüzün... Hiçbir şeyin değeri yokmuş bazıları için.. Gitmek istiyorlar ve gidiyorlar.. Bu kadar basit onlar için... Ama günün sonunda sen suçlu çıkıyorsun.. Sonra oturup böyle saatlerce boşluğu izliyoruz😏 sonra gelip içimize oturuyor o hüzün.. Sonra gözlerinin önünden geçiyor onca yaşanmışlık...

Bazı insanlar gerçekten ama gerçekten hiçbir şeye değimiyorlar... Bir kez daha tokat gibi yüzüme çarptı bu gerçek bu gece...

[3391kilometre]

“Biz geçmişimize geçmiş diyerek hakaret ediyoruz aslında. Geçmiş hiçbir zaman geçmiyor çünkü…”

[estellamila]

Tadım kaçıkken bir şeyler yazdığım hızda keşke makale de yazabilsem. Napmam lazım bunu akademik bir güce dönüştürmek için acaba? Bitkiler biraz da siz canımı yakın djgje Diken dolu bir yatağa uzanıp, her yerime diken battıktan sonra kalkıp bitkilerin savunma mekanizmaları hakkında mı bir şeyler yazsam?

[antuan]

Erkoların birrrr adet bile teorik metin okumamışken veganlıktan tutun cinsiyet kimliğine her şeyi "kapitalist bi düzende yaşıyoruzzzz tüketim toplumu abi bize dayatılıyor bunlar, zaten insan doğasında bla bla" diye açıklayarak yedi bin saat kafa açması

[mel-inoe]

lise edebiyat hocamızı ziyarete gidiyoruz, kendisinin aniden lisede ezberlettiği şiirleri okutma alışkanlığı var çuk gerildim ağhh

[uzaydannbosluk]

kendimden geçmişim, dudaklarından çok içmişim.

[12characters]

Bugün biraz kırgınım sana hayat. Neden mi? Çünkü, en koyusundan yalnız hissediyorum. Yanımda insan olmamasından, tek başınalıktan değil, bu, içimdeki yalnızlıktan, içimdeki kuytulardan.

Adeta, beni kim anlayacak şimdi diye beklemekten yoruldum hayat... Sanırım, bu yalnızlığımı bir şişe şarapla hiçbir zaman kutlayamayacağım, o da terketti beni, hep atlatmaya başladı beni o da. Eski arkadaşların yavaştan seni ekmeye başlayıp, sonra da adım adım, sonra da birer birer yok olması gibi.

Bundan sonra uzaklaşabilir miyim etrafımdaki hüzünden bilmiyorum, birinin ya da bir şeyin kurtarmasını bekler gibiyim ama beklemiyorum da aslında, kendi kendime bir şeyler yapmaya çalışıyorum bu çaresizlikten kendimi kurtarmak için.

Kendimi kurtarmak demişken, insanın kendini kurtarması; ne kadar da asil bir varoluşsal çaba ve duruş değil mi sevgili hayat? Sus, evet gerçekten öyle, cevabını bildiğim soruları sormayı çok severim ben, eskiden daha çok severdim. Sahi ne oldu eski ben’e?

Ne kadar mutluydum eskiden, ne kadar umutlu gelecekten, şimdi, sanki bir kenarda çürüyor gibi bedenim, ruhumla birlikte, çürüyormuş gibi etlerim, ruhuma sinerken çürümüş etlerimin kokusu ve yalnız ölmek korkusu ve en sevdiğimi kaybedeceğim korkusu... O korku hiç bitmemişti oysa ki, değil mi hayat?..

Ey sevgil hayat;

Sana, sadece sana bir eser bıraktım, bir kalem ve o kalemle yazılmış bir kitap, şu an 100’e kadar hanenin evinde olan o kitap, bazı kütüphanelerde, devlet kurumlarında, belki de alınmış ve kapağı hiç açılmamış zerafetine kanılarak, tıpkı benim gibi. Nahifliğime kanarak, muhabbet kurmaya bile özenilmemiş, dinlenilmeye bile tenezzül edilmemiş, hep ben gitmişim, hep ben yırtmışım feleğin zarını, ellerimle, kollarımla, tırnaklarımla, söke söke, yırta yırta, emek emek, yoğun çabayla kurmuşum muhabbetler ağımı, gitmişim ve almışım o gönül bağlarını..

Gözlerimde yaş tükenmiş, sinir yüklenmiş bedenimde kopan bir kahkaha seli, bitmeyen gülüşler sarmış dudaklarımı yine geçenlerde, gülmüşüm, gülmüşüm, gülmüşüm, ölmüşüm gelmişime, geçmişime; dümdüz, yasyalın ayaklarla koşmuşum düğüne koşar gibi mutlu sandığım hayallere, dışım kahkaha, içim hüngür hüngür..

Neyse be hayat, şişirdim kafanı yine, kahkahaymış, hüzünmüş, yalnızlıkmış, ölümmüş, bunlar nasılsa senin için sıradan, bunlar senin için boş işler değil mi? Tıpkı sıcacık kollar boynunu sarmışken, kulağına kendisiyle kalman için fısıldamışken sevdiceğin, kalamamışsın ya, gitmişsin aniden; işte tıpkı onun gibi senin hikayen de, benim hikayem de, yarım kalmışlığın sessiz çığlıklarla bezenmiş fakir öyküsü..

[amaaaanbee]

Geçmişim kendini vazgeçilmez sananlarla dolu

[matempapatyasi]

Siz hiç katil oldunuz mu?

Ben oldum, aslında insan öldürmedim. Ben masum bir papatyayı öldürdüm. Şimdi de onun cezasını çekiyorum.

Siz siz olun pes etmeyin, düşmeyin , düşseniz bile hızlıca ayağa kalkın. Canınız yansa da pes etmeyin, ederseniz daha çok canınız yanacak.

[bikahvem]

Tut ki;

Sen diye çarpan yüreğim durdu,

Toprağım yağmura hasret,

Güllerim soldu,

Tut ki;

Son yaprağım da kurudu,

Dalından savruldu,

Say ki rüzgâr dahi bana küstü ne çıkar,

Söyle, sen yoksan bunların ne önemi var.Tut ki;

Yüreğimde zelzeleler var,

İçimde ne varsa,

Yerle yeksan olmuşlar,

Tut ki;

İçimdeki aşk enkaz altında,

Kimse yok mu diye kendini yırtar,

Say ki üzerinde binlerce tonluk yıkıntı var ne çıkar,

Söyle, ona uzanan el sen olmadıktan sonra,

Bunların ne önemi var.Tut ki boğazımda kocaman bir diken yutmuşum,

Nefesim kesilmiş oracıkta yığılıp kalmışım,

Tut ki ümidim tükenmiş,

Gözlerim kapanmış kadere boyun eğmişim,

Son nefesim tükenmiş kendimden geçmişim, ne çıkar,

Söyle,

Nefesin nefesim olmadıktan sonra,

Soluduğum havanın ne önemi var.

[selin-n]

Ahh İstanbul!!💙

Ver elini Haydarpaşa demişiz,

Vapur rıhtımdadır pırıl pırıl,

Hava hafiften soğuk,

Deniz katran ve balık kokulu.

Köprüden kayıkla geçmişim karşıya,

Bir nefeste çıkmışım bizim yokuşu…

Turgut Uyar

(kendi çekimim)

İyi akşamlar __ huzurla🌹🍀

[gelmemyegidenadam]

''Sevgili geçmişim...''

''Sana gelecekten yazıyorum... Başardın mı, başaramadın mı bilmiyorum. Girdiğin, ortasında titreye titreye yürüdüğün, belki de karşıda denizi gördüğün, çiçek kokularıyla ilerlediğin o uzak yolda mısın hala, denize yaklaştın mı bilmiyorum. Yoksa bir ara sokağa mı daldın, kayıp mı oldun, hiçbir fikrim yok. Şimdi neredesin, kimlerlesin, çok daha önemlisi sen şimdi kiminlesin bilmiyorum. Bir şehrin tren garından bindirdim seni çok uzağa git diye, bir sonraki durakta inip her şeyi terk mi ettin, inan bana tahmin edemiyorum. Ne yaptın, nerelerdeydin, kimle, kimlerleydin bilmiyorum. Tek bildiğim bilmediğim bir yerlerde, bilmediğim birileriyle olduğun, bilmediğim bir şeyler yaptığın. Ben ise hala şehrimizde hala evimizdeyim. Hala sadece senin anlayabileceğin bir dili konuşuyorum.

[melikeceren]

Yağmurda yağacak elbet yüreğimize... Serin bir sonbahar yağmuru. Sonra ölümü hatırlatan toprak kokusunu çekeceğim içime... Çekerken aklıma gelecek geçmişim. Beni ben yapan hatalarım ve ben. İkimiz yağmurun altında kaldık başbaşa. Kendimden kaçarken kendime yakalanıyorum. Fakat zaman hiç durmuyor. Hiç durmaz mısın be zaman. Ama ben dursun istiyorum. Yağmur ile temizlensin hatalarım, yaşadığım kötü anılar. Ben böyle büyümek istemiyorum...

[eylulungetirdikleri]

Sen benim geçmişim, geleceğim,

İçimdeki büyümeyen o çocuk..

Bitmeyen bir dava, bir hukuk

Geri verilmeyen bir çocukluk..

.........

[gitarcalarim]

biz ayrılsak bile sen benim geçmişime laf edemezsin ettirmem