#gölgeyle buluşma

[pejmurdee]

Kendimizden saklanmaya teşebbüs etmekle kötü oluruz.

M. Scott Peck

[tugceozdemir]

ANOTHER LOVE...

Başlığı Tom Odell'in şarkısından aldım. Kendimi kötü hissettiğim ama sebebini bilmediğim akşamlardan birinde, en azından iyice dibe çökeyim diye playlist ararken, takılıp kaldım. Çok da aradığım türden bir "dibe vurma" şarkısı değildi ama sanırım sözleri bilinçaltımdaki sebebini bilmediğim sıkıntıya dokundu anlamadan. Bunu, aklım suyunu bulandıran mürekkebini, kağıda aktardıktan sonra farkettim.

Şöyle yazmışım;

" Ve gündüzle gece eşitlendi yine. Bir benim ruhum eşitlenemiyor gibi geliyor, sanki bir türlü nötrlenemiyor.

Kendimi yeterli hissetmek için, sürekli kafamda varsayımsal rütbeler verdiğim insanların bana hayran olması ya da en azından ciddi bir saygı duyması gerek şart. Bu saygıyı ve hayranlığı alamadığım sürece de asla tamam olamayacağım, hatta böyle bir potansiyeli bu dünya ziyan etmiş olacak. Bana da çok büyük haksızlık olacak tabii.

Halbuki bu payeler, yine tarafımdan verildiğine göre hazretlere, demek ki asıl yetkili onay merci yine ben olmuyor muyum bu durumda? Bilinçaltımdan, hayranlık duyduğum özellikleri sebebiyle seçtiğim bu insanların ortak noktaları, benim saygı duyduğum özellikleri. Dolayısıyla pek de bir çeşitlilik içermeyen örneklem grubunun beni onaylamaması bir şey ifade eder mi?

Eder. Yeterliliğim ya da yetersizliğim, saygıya değer olup olmadığımla ilgili değil ama. Benim ihtiyaç içinde olduğum, ama tam da bu ihtiyaçtan dolayı, o seçtiğim insanlara en zayıf haliyle yansıttığım ve yine bu en zayıf hali sebebiyle de talep ettiği şeyi asla o kişilerden alamayacak olan yüzümü temsil eder. Bu da sayın tatlı okuyucularım, evet bildiniz, farkındalıkla karşılanmadığı sürece koskoca bir kısır döngüye sokar beni.

Gölgeyle Buluşma kitabını okumaya başladığımdan beri, kendi gölgemin peşine düştüm. Anlaması çok kolay bir kavram değil. Ben de tam anlayabildiğimi söyleyemem. Ailemizin ve toplumun bizden beklediği ve onayladığı davranışlarımızla egomuzu oluştururken, onaylanmayacağını düşündüğümüz taraflarımızı bastırdığımızda oluşan ve büyüyen bir kavram. Yani aslında olmak istediğimiz ve aslında olduğumuz kişi arasında fark gölge. Hiç sevmediğimiz, ya da hayran olduğumuz insanlara yansıttığımız, kendimizin çoğu zaman farkında olmadığı ama başkalarınca alenen görünen yanımız.

Yukarıda bahsettiğim örnekte, benim kendimi saygı duyulmayı sonuna kadar hakeden üstün bir kişilik olarak gördüğümü ve bunun başkaları tarafından da farkedilip onaylanması gerektiğini düşündüğümü yazdım. Bu olmayınca kendimi yetersiz ve eksik hissediyormuşum.

Peki biz insanlar kime saygı duyarız? En azından ben, kendinden şüphesi olmayan, şüphesi varsa bile bunu yansıtmaktan çekinmeyen ve belki buna çok da takılmayan, rahat birine hayran olurum. Peki yukarıdaki satırları yazanla, saygı duyduğum karakter arasındaki taban tabana zıt özellikleri farkettiniz mi siz de?

Egom bir illüzyon. Üstüme giydiğim bir karakter. Ve çıplak dolaşamayacağım gibi, beni korumak için gerekli de. Bu hikayede saygıyı sonuna kadar hakeden yüce kişilik. Peki ya gölgem? O da bana saygı duymanız gerekiyor diye zırıl zırıl ağlayan savunmasız minik çocuk.

Çok bastırılan ve üstü kapatılmaya çalışılan her şey gibi, kontrol edilemez noktaya gelmeden önce ufak ufak gölgeyle tanışması ve uzlaşması gerekiyor insanın. Ama bir anda değil. Tıpkı Dr. Jekyll ve Bay Hyde hikayesindeki gibi. En bilinen gölge-ego örneği de bu galiba zaten. İçimizde, varlığından çoğu zaman haberdar bile olmadığımız canavar ama bir bakıma da çok büyük bir potansiyel. İşte amaç tam olarak canavarla tanışıp barışmak ve potansiyeli özgür bırakmak.

Bu arada bu o kadar sık oluyor ki; rastgele çalan playlistlerde, konuyu bağlayan, üzerine buraya hangi şarkı gelmeli diye düşünsem denk getiremeyeceğim kadar uygun şarkılar çıkıyor karşıma, hem de tam zamanında. Evrenin şakalı hareketleri herhalde.

[yorgunherakles]

gölge sadece görmezden gelindiğinde veya yanlış anlaşıldığında düşman haline gelir.

connie zweig - insan doğasındaki karanlık gücün gizli yüzü

[julideergin]

Özgür Ertana’nın güzel Türkçesi ile dilimize kazandırılan ve Timaş Yayınları tarafından okura sunulan “Gölgeyle Buluşma” yı okuyorum bu aralar. Kendi gölgemle buluşmamdan daha ziyade gölgemle kavuşma/uzlaşma arayışı içindeyim. Bu sırada fark ettim ki bu kavuşma ve veya uzlaşma aslında içimdeki çocuğa ebeveynlik ettiğimde gerçekleşecek bir şey. Bu başka başka soruları gündeme getirse de - Can’a nasıl bir ebeveyn oldum, oluyorum ve olacağım gibi …- şu anda yapmam gereken çocuk Julide’ye ebeveynlik yapmak. Başka türlü bir kavuşma/uzlaşma olmayacak galiba…

[terasmagazin]

Connie Zweig ve Jeremiah Abrams'ın ortak kitabı: Gölgeyle Buluşma

Connie Zweig ve Jeremiah Abrams’ın ortak kitabı: Gölgeyle Buluşma

Gölgeyle Buluşma, C. G. Jung, Robert Bly, Joseph Campbell, Rollo May, Marie- Louise von Franz, Barbara Hannah, James Hillman, Ernest Becker gibi önemli isimlerin makalelerini içeriyor. 65 makaleden oluşan, çok geniş kapsamlı bir makale koleksiyonunda, insan doğasının karanlık tarafının ailelerde, yakın ilişkilerde, işte, maneviyatta, politikada, psikoterapide ve sanatta belirdiği şekline genel…

[yantekerlek]

"İnsan bedeni iki bin yıldır Batı kültürünün gölgesinde yaşıyor. Hayvani dürtüleri, cinsel tutkuları ve çürüyen doğası karanlığa sürüldü. Tinin, zihnin ve rasyonel düşüncenin sadece en yüce yönlerine değer veren bir ruhbanlık tarafından tabularla dolduruldu. Bilim çağıyla beraber beden sadece kimyasal bir madde çuvalı, ruhu olmayan bir makine olarak görülmeye başlandı.

Sonuç: Zihin/beden ayrımı keskinleşti. Kültür sol-beyin mantığını ve bireysel egoyu ön plana çıkarırken sağ-beyin sezgisini ve bedensel maddeyi gölgede bırakıyor. Bir nehir yatağında olduğu gibi, bölünme kültürel arazimizde derinlere iniyor ve dokunduğu her yerde kutuplar yaratıyor: et/tin, günahkâr/masum, hayvani/tanrısal, bencil/fedakâr.

Bu paradigmanın (gölge olarak beden) korkunç sonuçlarını, kendi yaşamlarımızda, bedensel işlevler hakkında suçluluk ve utanç, hareketlerimizde ve duyumlarımızda doğallıktan yoksunluk ve psikosomatik hastalıklarla kronik bir mücadele olarak hissediyoruz. Reddedilen beden günümüzde çocuk istismarı, seks bağımlılığı, madde bağımlılığı ve yeme bozuklukları gibi tüyler ürperten salgınlarda da açıkça kendini gösteriyor."

| gölgeyle buluşma

[pejmurdee]

Kötülüğün temel bileşeni günah veya kusur duygusunun yokluğu değil, bu duyguya tahammül etme isteksizliğidir.

M. Scott Peck

[pejmurdee]

Kötüler, günahkar oldukları hissine tahammül etmeyi reddettikleri için düzeltilmesi imkansız günah çuvallarına dönüşürler. ... Günahsız olduğuna inanma günahı dışında tüm günahlar onarılabilir. ... Kendi gözlerinde mükemmel olmaya devam edebilmek için başkalarını feda ederler. ... Kendi kötülüklerini inkar etmeleri gerektiği için başkalarını kötü olarak algılamaya mecbur olurlar.

M. Scott Peck

[pejmurdee]

Kötülüğün temel kusuru günah değildir; günahın reddedilmesidir.

M. Scott Peck

[pejmurdee]

Sevginin hüküm sürdüğü yerde güç istenci yoktur ve gücün hakim olduğu yerde sevgi eksiktir. Biri diğerinin gölgesidir.

Carl Gustav Jung

[pejmurdee]

'Düşmanımızda' kınadığımız şey muhtemelen kendi karanlığımızın gölge yansıtmasından başka bir şey değildir.

William A. Miller

[pejmurdee]

Bir şeyin 'lehine' ya da 'aleyhine' olmayı abarttığımız ve pozisyonumuzu ısrarlı bir şekilde savunduğumuz her durumda muhtemelen kişisel gölgenin sınırları içindeyizdir ve bunu tahkik etmemiz iyi olur.

William A. Miller

[pejmurdee]

Kendi tabiatımızın hakikatini görmenin yarattığı etki her zaman sağlıklıdır. Dürüstlük gerçek kötülüğe karşı muazzam bir savunmadır. Kendimize kendimiz hakkında yalan söylemeyi bırakmak kötülüğe karşı en büyük korumamızdır.

John. A. Sanford

[pejmurdee]

Aslına bakılırsa kötülük hakkında ahlak dersi vermek kötülüğe yenilmek için bir vesiledir.

John. A. Sanford

[pejmurdee]

Asıl sorulması gereken, çizgiyi ne zaman aştığımız ve zor ama yine de insani bir unsur olan gölgeden gerçekten de şeytani olana ne zaman geçiş yaptığımız.

John. A. Sanford

[pejmurdee]

Gölge ne kadar meşakkatli olsa da özünde kötü değildir. Ego, içgörüyü reddedişiyle; kişliğinin tamamını reddedişiyle kötülüğe gölgeden çok daha fazla katkıda bulunur.

John. A. Sanford