#fryme

[glimpse-of-an-angel]

Mbase une s’do i tregoj dikujt qe e dua, por ajo do dukej ne momente te vockla. Psh te qeroja shege per te. Do ndaja sheget qe mu desh kaq kohe ti pastroja mire nje nga nje. Also, kur dikush ka mbeshtetur koken tek shpatulla ime ose po pushon ne kraharorin tim dhe me duhet te marr fryme shume pak, aq pak sa s mbushem dot plotesisht me ajer, vetem qe mos ta leviz apo t’i prish qetesine. Apo kur te tregoj ndonje kenge jo shume te njohur, por kaq important per mua e qe e mbaj vetem per vete, si nje hidden gem. Gjithashtu, there’s no love if i don’t roast or bully you :)

[zemur]

le ta lajne Zoti per mu, cdo frymemarrje e cdo perpelitje sysh tanden. le ta lajne per mu te keqen e te miren tande, trishtimin e gezimin tand. le ta lajne ta jetoj tan jeten, dashnine qe mdha fryme.

[xhemilbeharaj]

Zjarri në Mallakastër djeg 2 banesa, pyll me pisha dhe ullishte (vidio)

Mallalastër – Zjarr i përmasave te mëdha ne Çrrilë të Mallakastrës Deri tani janë djegur 2 banesa te pa banuara, sipërfaqe të mëdha me pyll me pisha dhe ullishte.Shume mjete zjarrfikae ne vendngjarje e forca policie e te ushtrisë Sipas kryebashkiakut Qerim Ismailaj po luftohet me flaket por e ndihmon era e fortë qe fryme ne kto momenteDeme ne njerëz nuk ka , per ne bageti ende nuk ka raportime

[thekingofroad]

Sa te kem fryme do ankohem per gjithcka

[thekingofroad]

sa te kem fryme

Me ty deri n'fund të jetës!🫀

[bethsburgerbar]

Happy #NationalFryDay!! Swinging by either location for a burger and get 1/2 OFF a side of fries!! 🥰🍔🍟 • • #bethsburgerbar #bestburger #orlando #florida #vacation #fryday #fryme (at Beth's Burger Bar - Lake Cay) https://www.instagram.com/p/Bz3Uh9oh7Ui/?igshid=1lmaryceqx8kv

[kuroko99]

welp. i fucking did it

[serahphine]

mjafton të marr un nga fryma jote '

@mrsshera

[ashtu-kshtu]

Dhe nese t'pysin najher , tregoju qe i kam mbijetu fuqishem dallgeve t'nates .

Ndoshta jo edhe aq bukur , se n'mengjes i kam ngja fantazmave qe ecin si t'gjalle , por i kam mbijetu.

Madje pa anije. Me krahe! T'mijt.

Tregoju qe i kam puthit mire andrrat me jeten , e penin qe i prente aq lehte ne ankthet e nates e kam fsheh nen 7 pale lekura.

Tregoju qe pikat e shiut prapa xhamave i kam pa si shoke t'mi qe s'm'harronin e s'm'braktisnin as ne ftyren tem t'zbehun.

Tregoju qe prej qe nji kohe , s'kam pa kand n'sy ma . Se prej pasqyrave t'shpirtit m'jane shendrru n'iluzione qe m'frikesojne !

Tregoju qe kaos me ishin ba menimet,koka e jeta ! Nese i thuhet jete hala. S'e besoj.

E pastaj mos harro,

Tregoju qe deti ma s'me ish ilaq, e le hana .

Tregoju qe kish net  qe hana fshihej pas reve e mirrte me vete edhe yjet . Se i vinte keq prej copave t'shpirtit qe i shperndante era neper ajer . Pa zhurme, por qe krisnin fort.

Tregoju qe fryme s'kisha marr prej kohesh e n'tentimin e pare me e marr nji nuance prej grimcave qe t'jepnin fryme , kraherori m'kish shperthy brenda. E prape , drite s'shihja .

Tregoju sa shume kam dasht me pi se veq ajo digjte sa jeta. Gati njesoj.

Tregoju sa here jam deh prej shisheve t'mbushuna plot me kujtime t'ambla e t'hidhuna helm n't'njejten kohe.

Tregoju qe akrepat ma n'ore s'i percillja. Ora ish prish, se edhe ajo m'bante lojen e saj t'ndyte kinse hala dy here n'dite ish e sakte . Po jo, ajo u ndal njiher. Ma kurre s'u ndreq. Tregoju.

Tregoju qe ma as si shihja me sy pllumbat qe mbushnin qiellin ne dite pranverash me vallen e tyre .

E le ma, rruget qe linin prapa aeroplanet e qe gjithmone m'ngjanin ne fije shprese , tashme , tregoju qe po m'baheshin si trajektore ikjeje.

Tregoju qe ma se dija kah lindte e perendonte dielli qe e prisja cdohere me te njejtin emocion.

Tregoju qe kaq kish mbet nga une.

Aq.

Aq pak.

Hiq.

Asgje!

E;

[geturwineandgo]

DEGJOJE KTE SHPIRTIN SE BUTE DO TE FLAS TI NDJENJEN MOS SHUAJ SE KOOHA NUK FAAL KUR DIELLI PRET DITEN E NUK BUZEQESH CDO GJE KA MBARUAR PA FRYMEE DO TE MBEES

[henplota]

E kur dicka e keqe ndodh, kupton se je merzitur kot per gjithcka ka ndodhur me pare. Kur shkaterrohet dicka e kupton se ke qene e lumtur dhe je shqetesuar kot per gjithcka.

Sa e veshtire eshte jeta ndonjehere. Perpiqesh te kuptosh se cfare ke bere, ku ke gabuar apo pse Zoti po hakmerret kaq keq ndaj teje. Por une e kam ende besimin.. me ndeshko i them. Me ndeshko dhe me perqafo me vone. Nuk merzitem me te. Fol me mua i them, me thuaj ku kam gabuar dhe me jep zgjidhje, me jep force. I lutem ende cdo nate, i kerkoj edhe falje dhe ende po pres per nje pergjigje.

Sa e veshtire eshte te mos marresh dot fryme. Te mos jetosh dot. Sa e veshtire eshte te jesh gjalle e te sillesh sikur ke vdekur. Jam perpjekur gjithe jeten time te kem vemendje, te ndihmoj njerezit, ti bej per te qeshur dhe nese vet nuk kam qene aspak mire, kam dashur te jem e dukshme, e pranishme… dhe sot ndihem e padukshme. Edhe era jep nje shenj qe po fryn, ndersa une asgje. Heshtje nga te gjitha anet sepse nese flas, fajin do jua hedh atyre.

Te jetosh me frike sepse gjerat qe i tregon botes mund te duken kaq te pastra, mund te duken sikur nuk kane asnje kokerriz pluhuri ne to, sikur ti nuk qan kurre, sikur je gjithmone e lumtur. Por dreqin te gjithe kemi probleme. Askush nuk eshte i lumtur. Dhe une kam patur gjithmone probleme. Keto kohet e fundit kam patur cdo dite, e ne fund beja sikur gjithcka shkonte mire, sepse i jepja force vetes. Pse duhet tju vij inat xhanem! Pse duhet te mendoni “ah sikur te kisha jeten e saj!” Jo. Cdo gje qe kam arritur e kam ber me forcat e mija, kam luftuar forte dhe nuk e kam gezuar asnjehere.

Me vjen per te qare, sepse nuk mund te jem e pranishme aty ku ndihesha me teper gjalle. Aty ku pija kafen e mengjesit dhe kafen e pasdites. Nuk mund te jem me ore te tera ne tavolinen time duke u ankuar per vogelsira sepse ndihesha e lodhur. Nuk mund te bisedoj me njerezit qe kaloja me shume kohe. Me mungon perditshmeria ime.

Jam e bllokuar. Ndihem e bllokuar dhe e pafuqishme per te ndryshuar fatin. I kerkoj njerezve te me presin, te kene durim me mua keto kohe, por fundja pse duhet te presin ata per mua? Durimi ka nje fund apo jo? Sigurisht qe ka. Askush nuk mund… nuk mund te presi kaq gjate.

Frika se mos humbas gjithcka kam arritur deri me sot me tremb. Ndihem sikur vazhdoj e rrotullisem ne nje humnere te thelle deri ne berthamen e tokes. Ndjej nxehtesine… ndjej sikur skam nje litar shpetimi.

Por cfare ke per te humbur fundja? Te gjithe vdesim nje dite. Per cfare luftojme kaq shume? Pse i komplikojme kaq shume gjerat? Perse duhet te arrijme ketu?

Mbaj mend kur zysha e letersis fliste per personazhin e nje libri dhe thoshte: “ Ai e ka fatin e shkruar. Ka lindur per te vdekur. Aq. Aty fillon e mbaron. Nuk i del dot kundra fatit te tij. Askush nga ne nuk i del dot kundra fatit. Te gjithe kemi lindur per te vdekur.”

Atehere nuk i kuptoja keto fjale. Nuk i perceptoja dot. Por.. sot e kuptoj. Dicka qe eshte e shkruar nuk mund te ndryshohet. E une kam ngritur duart lart dhe fatin tim po e le ne doren e kujdo qe e ka shkruajtur.

Nese me duan, do presin per mua. Nese ka Zot, do gjej ai zgjidhje per mua.

Ndersa sa per ty Hene… e di qe nuk kemi folur me njera tjetren fare kete jave. Por nuk kam cfare fjalesh te them. Jam e shuar. Jam e fikur. Jam bosh. Pa mendime. Pa fjale. E nese mund te besh dicka Hene… me ndrico rrugen. Me trego driten ne fundin e ketij tyneli te pafundem. Me jep nje shenj se gjithcka do shkoj ne vendin e vet. Kaq dua prej teje.

Po shkruaj per te rikuperuar nje jave te tere pa folur, pa qare, pa u shprehur. Shkruaj per te rikuperuar energjite shpirtit te shteruar. Shpirtit te larguar nga trupi. Shkruaj qe te me kuptojne ata qe cuditshem me shohin. Shkruaj te me degjojne ata qe kane nevoje te dijne dicka me teper per gjendjen time. Shkruaj per te treguar se vajza e qeshur dhe moskokcarese qe ju shihni perdite nuk ka qene e lumtur per nje kohe te gjate. Eshte perpjekur, por nuk ka mundur.

Prandaj gezohej nga nje fjale e mire. Prandaj i qeshnim syte sa here dikush i tregonte mbeshtetje. Prandaj perpiqej ti bente njerezit e lumtur.

Sot gjithcka ka ndryshuar. E kushedi kur do rregullohet. Por une… une jam e fort. E do e gjej nje zgjidhje. E me pas do jem mirnjohese per cdo buzeqeshje qe do kem.

Bie shi, por ka dhe diell. Prandaj… deri ne momentin qe dielli do dali perseri mbi mua, durim dhe pritje. E nese nuk mundeni, mos u merakosni per mua. Do ta gjej nje zgjidhje…. Do ta bej per mua, per ata qe dua, per Henen dhe per ty Zot.

[z-ndjenja]

MERR FRYME NESE UNE JAM U’R FAV BLOGGER

Faleminderit! 😊

[interculturalartgallery]

“Fryme” - Media: mix media on canvas - dimensions: 40 cm x 20 cm - Author: Majlinda Aliaj

#art #painting #oilpainting #mixmedia #contemporaryart #portrait #artistaplastico #composition #expression #modernart #visualart #iag #instaart #artist (presso Tirana, Albania) https://www.instagram.com/p/CQUCJ_FBJjU/

[lulkuqja]

Kur te mos mundesh te maresh fryme dhe shpirti te jete duke tu djegur athere do te bjere ne mend ajo!

xh.m

[traiknez]

te lesh dhimbjen te te mbyse, eshte ajo qe te len te zbresish nga qielli ne toke, te ndjesh cdo tronditje dhe cdo levizje qe ta jep toka. dhimbja eshte ajo qe na ofron e na zbut shpirtrat, por cka eshte ajo ndjesia kur vritesh dhe ku zemra e shpirti te buzqeshin deri ne ate moment kur e verteta te shkelmon ne kulminalitetin me te madh te dopamines dhe endorfines, ajo ndjesia qe ta mbyt shpirtin e grimcat e thyera te shpirtit apo zemres te dyfishohen dhe behen me te vogla. pse kac te pashpirte? pse copzat shendrohen ne hi dhe humbet ndjenjat nga mbrenda po ashtu edhe nga jasht? ku eshte vlera e njeriut ku nje 20 vjecar humbet ndjenjen e te dashuruarit, dashurise, perkledhjes dhe emocionit. ku qendron ajo pashpirtsia qe njerzit nuk duan te jetojne dhe lotet i permbysin ata sikur te jen ne mes te oqeanit? ku qendron mirsia ku njerzit jan ne mes te nje hapsires se madhe plot oksigjen mirpo nuk e ndjejne ate sepse adrenalina i mbyt rrahjet e zemres dhe ti ndjehesh sikur po mbytesh? ku eshte dashuria ku dielli digjet vec per ne ndersa neve na mbyt hena nga erresira ne dhome? dua te marr fryme por nuk mundem. dua te jem gjalle por krevati me terheq poshte. dua te cohem

mirpo butsia e jastekut me jep ngrohtesine me te madhe nga e gjithe bota qe me rrethon. dua te eksploroj boten por nuk dua te jetoj. dua te jetoj por dhimbja nuk me mban gjalle. dua te vrapoj ne kopshtin e lulzuar por nuk dua te dal nga keto 4 faqe te murrit qe ma ngushtojne shpirtin. dua te jem pjes e gjithckaje por nuk dua te pjeseroj ne komfortin e ngushtuar te pales qeter. dua te jem gjithkund, por frika nuk me len te dal nga vetja.

[ashtu-kshtu]

Duaje.

Puthe ambel friken tande t'bukur.

Eshte e bukur sepse eshte e jotja.

Keni notuar bashke neper ujerat qe i trazonin kujtimet e trubullta.

I keni kenduar bashke hanes, kenget e dhimbjes sate.

E bashke e keni zbukuruar ne kurorat e poezive.

Keni udhetuar neper akrepa t'ores neteve t'gjata kur tuneleve su shihej drita.

Se fund s'kishte.

Ta ka leshuar doren kur bije pre e gojeve te shqyera te botes dhe pastaj te ka shtrenguar fort deri ne asht, deri ne palce.

E ti ne vend qe te dridhesh prej pushtetit te saj, duaje.

Duaje sepse gjithecka cfare te vret te ben me te forte thane e e shkruane tek nderroheshin kalendare.

Leje te te vrase njehere. Digjuni bashke ne zjarrin qe ti do e ndezesh , E pastaj vet ti , thith forcen qe e ke dhurate nga universi e ngritu. Fluturo.

Si feniks.

Ngjallu.

Merr fryme,

Mbushe me fryme kutine e vogel qe fshihet ne shpirtin shkrumb.

Lind!

Edhe njehere.

E;