#fashion czy coś tam

[annpositivitylife]

Bosz piątek po południu, najlepszy czas na dodatkowy niemiecki xD ale mi się nie chciało

Plusy: cały tydzien udawało mi się wstawać o 6.20 i nie wracać po chwili do łózka. Miałam tak to luźny tydzień, po szkole mogłam się nawet zdrzemnąć. Używałam mało telefonu, w końcu mi się udało!

Minusy: w sumie nie ma, oprocz tego że wkurwiają mnie niektórzy i nie lubię jak piździ na dworze )));

Postanowiłam opisać tu historię wyleczenia swojego trądziku xD nie wiem, może jestem głupia, a może komuś się przyda

Ogólnie trądzik miałam od zawsze chyba, już w wieku 12 lat miałam krosty i kompleksy z tym związane. Ogólnie moja pielęgnacja leżała, mydlo i woda, zresztą to nie było wtedy tak "modne". Moja mama dodatkowo mówiła mi by używać kremu nivea i acnosanu xD chciała dobrze, acnosan jej pomógł, mi w sumie nie zrobił niczego

W liceum, pod koniec pandemii, mój problem z cerą się pogłębił. Zresztą, na początku liceum bardzo dążyłam do perfekcyjności, no bo jest tyle ładnych lasek, idealny makijaż, fashion stylizacje i w ogl. Kupowałam za dużo pielęgnacji, nie czytając składów i ogólnie zbyt chaotycznie, nieprzemyślane. Nic nie pomagało, miałam nie tyle duże krosty, co całą twarz w małych krostach (sorry jak brzydzi, no taki life xD). W końcu namówiłam swoich rodziców na dermatologa (wcześniej byli do tego sceptyczni, uważali że samo mi przejdzie). A to serio, trądzik wpływał strasznie na moją psychikę, poczucie wartości. Ja pamiętam, że ja często podchodziłam do lustra i po prostu już nie mogłam, bo ciągle coś było na tej twarzy, bez przerwy. Czasem rano, pierwsze co robiłam, to było spojrzenie w lusterko, czy krem (lub acnederm-dla mnie dobry, ale nie za dużo) wpłynął jakoś lepiej na moją cerę.

Poszłam do dermatologa no i początkowo się ucieszyłam- tydzień później grudkowate krostki zniknęły. Przede wszystkim ogromny komfort psychiczny, przestalam mieć obsesję na punkcie wyglądu swojej twarzy. Niestety, problem znowu wrócił. Ogólnie z tym dermatologiem bylo trochę jak widziałam na shortsach na YT, takie

POV: idziesz do dermatologa na NFZ xD

Nie było pytań o pielęgnację o nic i raczej stereotypy że przyprawy itp

Potem dostałam następny antybiotyk (ogólnie to były maści na twarz). Po poprawie problem znów zaczął wracać i już nie chciałam tam iść żeby nie dostać tabletek (powiedziała że dostanę jak się nie polepszy).

Wzięłam sprawy w swoje ręce- wypożyczyłam książkę Skin coach, która naprawdę zmieniła moje podejście do skóry. Przeczytalam też Skin food, o jedzeniu dobrze wpływającym na cerę. I wtedy zaczęły się moje wielkie zmiany (złożyło się to tak samo z nowym rokiem).

Zaczęłam uważać na swoją dietę, zdrowo się odżywiać, brać suplementy (cynk, witamina D, magnez, witamina B). czytać składy. Zupełnie zmieniłam swoją pielęgnację, ograniczyłam ją do totalnego minimum. Jest taka sama od roku i moja skóra nie przestała jej lubić. Jest ogromna zmiana. Przede wszystkim, w końcu poczułam że jestem w stanie coś zrobić, co przyniesie efekt. Nie mam idealnej cery (jeśli ona istnieje w ogl), ale zapomniałam już o grudkach, o wstydzie spowodowanym trądzikiem. Teraz jak czasem pojawi mi się jakaś krosta to nie przeżywam. Dało mi to ogromny komfort psychiczny. Używam sprawdzonych rzeczy, pianki z Isany (którą polecano w Krainie składów na yt, uwielbiam ten kanał!), jako toniku zielonej herbaty (wyczytałam że to okej do cery tłustej), mam kilka kremów (niektóre zostały z poprzednich zakupów). Mega dobre było dla mnie serum aloesowe z Ava Eco. To była taka baza. Kiedy się okazało, że to działa, zaczęłam próbować z retinolem, serum pod oczy, innymi kremami, ale wszystko stopniowo, sprawdzając składy i myśląc, czy mi to serio potrzebne

No, i w sumie tyle, poprawiło mi to humor po niezbyt udanym dniu 😅

[smoothborescattergun]

I posted 3749 times in 2021

101 posts created (3%)

3648 posts reblogged (97%)

For every post I created, I reblogged 36.1 posts.

I added 2582 tags in 2021

#cute af - 514 posts

#fav - 335 posts

#dan spitz - 316 posts

#frank bello - 308 posts

#scott ian - 263 posts

#joey belladonna - 257 posts

#charlie benante - 204 posts

#bruce dickinson - 135 posts

#wowee - 127 posts

#michael diamond - 123 posts

Longest Tag: 81 characters

#jesus christ it's so much idk i need colors in my room or idk what happened to me

My Top Posts in 2021

#5

DON'T INTERACT IF YOU'RE NOT MY FRIEND!

Thanks for the tag @slunecny-hrob 🥺.

IDK who to tag, obviously I’d tag @happygirl327 .

If i were a month, i’d be: June???

if i were a flower, i’d be: Cactus... Or flytrap.

if i were an album, i’d be: “O dwóch takich co ukradli księżyc” by Lady Pank. It’s soundtrack for polish animation (this same title).

if i were a mineral, i’d be: (aquamarine) Beryl.

if i were a sound, i’d be: Drumms.

if i were a color, i’d be: Red or orange. I see me more as the gradient of these colors.

if i were a drink, i’d be: Tymbark - pomarańcza (orange) i brzoskwinia (peach).

if i were a fruit, i’d be: Watermelon.

if i were a quote, i’d be: (To be honest - I don’t know any quotes that could fit to me)

if i were a television series, i’d be: Świat Według Kiepskich? Maybe??

if i were a movie, i’d be: Jesteś Bogiem (2012) 

if i were a fashion brand, i’d be: (Insert here random bootleg brand. Abibas for example.)

if i were a mythological creature, i’d be: Qilin.

if i were a taste, i’d be: I would describe myself with the taste of vomits.

if i were a scent, i’d be: Wet concrete (after rain).

if i were a fabric, i’d be: ---

if i were a body part, i’d be: An eye.

if i were a song, i’d be: “Sing” by Blur.

if i were a god(dess), my four attributes would be: Care for people close to me, hot water, impatiency, being sleepy.

List the first lines of your last 20 stories (if you have less than 20, just list them all). See if there are any patterns. Choose your favorite opening line.

All of these are just in polish. Translate them if you want. 🇵🇱 I wrote these stories just for myself and some polish friends. I don’t want to share these.

Obudziła się o 3 w nocy. Umyła sobie zęby, na spokojnie. Poprzednio jedząc duże śniadanie, czyli 6 kanapek, tuńczyk i duży kubek z melisą.

G mieszkała w jednym mieszkaniu z swoim najlepszym przyjacielem z dzieciństwa, który dalej uczy się psychiatrii, homoseksualista z resztą. No i oraz jej “synkiem” którego przygarnęła pod swój dach bo wiedziała co w domu przeżywa.

The Wanderer tym razem supportowali Anthrax. Jeździli razem dużym busem po stanach. Tak w 8 osób... Nie licząc kuzyna Damona bo go zatrudnił jako kierowcę.

Po wspólnym koncercie (w Rzymie) Iron Maiden i Gildy (z jej zespołem) Bruce nie miał na nic siły. Chciał położyć się tylko spać. Tylko jedyne co zrobił po przyjściu do swojego pokoju to wzięcie szybkiego prysznica, przebranie się w ciuchy do spania i zasnąć.

Na przerwie stał sobie z boku. Nie dlatego, że był jakiś aspołeczny czy coś. Lubił sobie tam stać tylko dlatego, że z cicha oceniał ludzi.

Wczoraj w ogóle nie byłam na żadnej stołówce. Byłam zbyt zestresowana jeść między obcymi ludźmi. Na szczęście Nicko, Rick i Kirk usiedli ze mną przy jednym stoliku.

James uparł się, że fajnie byłoby gdyby zaprosić Wanderer’ów na wspólną trasę. Rozwijali się dość zaskakująco szybko. Może dlatego chciał ich zaprosić. No i mu się to udało.

There’s more but these just not interesting. Thanks. I don’t have my favourite one.

4 notes • Posted 2021-04-09 17:22:15 GMT

#4

My Rainbow High doll wish list just could look like:

I adore Ruby Anderson so much! This is the first character in a series of high school doll series that I can identify with. I didn't identify with any of the characters from Monster High or Ever After High. EVEN I love red color so much! Then I love orange, black, blue... BUT RED IS MY MAIN COLOR!

Can I say "I simp" the red color? My iPhone case is red, my favourite hoodie is red. EVEN I ordered JBL wireless headphones... RED.

9 notes • Posted 2021-07-02 18:30:47 GMT

#3

Picrew Tag Game!

Found this creator by accident -> Ena's Dreamcore Picrew!

The rule is simple: make yourself how you could look in these surreal worlds.

I have nobody to tag just @slunecny-hrob and @happygirl327

16 notes • Posted 2021-08-18 13:30:47 GMT

#2

!!This or That!!

Instagram or Tumblr | day or night | Apple or Microsoft | thrift shops or designer clothing stores | lemon or orange | main The Sims games or The Sims spin-offs | old games or new games | blue or red | backpack or suitcase traveling alone or traveling with someone | walkman or discman | train or car | traveling north or traveling south | big dogs or small dogs | hawaiian shirts or colorful tees | French cuisine or Italian cuisine | neon colors or pastel colors | short pants or long pants | lake or sea | sparkling water or still water |

I tag only @slunecny-hrob :]

18 notes • Posted 2021-07-15 13:48:06 GMT

#1

Tag game - make your own band of your favourite musicians! 🎸

The rules are that you only need to name 5 musicians OR 4 if your band doesn't need rhythm guitarist. There cannot be more of them! And give the names of the bands from you know them.

Vocalist: Paul Baloff (Exodus)

Lead guitarist: Eddie Ojeda (Twisted Sister)

Rhythm guitarist: ---

Bassist: Rex Brown (Pantera)

Drummer: Charlie Benante (Anthrax)

I tag only @slunecny-hrob and @happygirl327

19 notes • Posted 2021-07-26 20:25:45 GMT

Get your Tumblr 2021 Year in Review →

[sponsorkipl]

Sponsorki i to co chcesz o nich wiedzieć

W kontekście debaty na temat tak zwanej „kultury gwałtu, a sponsorki” - umieszczono w wielu miejscach fragment wypowiedzi pana Jacka Pulikowskiego, który jest fragmentem konferencji z 2018 roku. To ciekawe.. W takim wskazaniem jakoby pan Jacek Pulikowski swoją wypowiedzią wpisywał się w sponsorki. Wszystko zaczęło się od tego że na profilu - drużyny B należącej do pani Natalii Białobrzeskiej umieszczono relację właśnie, którą będziemy nagrywać na potrzeby tego odcinka.

Publikacją tej publikacji jest właśnie ten fragment wypowiedzi. Została ona w startach takimi różnymi podpisami, ich montowana w sposób który miał wskazywać na to, że pan Kulikowski jak rozumiem, że w niektórych sytuacjach gwałt jest okej. Co zrozumiałe, publikacja została ośmieszona w internecie przez celebrytów, liderów opinii i różnych influencerów. Z daleka publikacja została umieszczona przez pani zasponsoruje pana na fashion która ma 1400000 obserwujących. Sam ten filmik właśnie z wystąpieniem pana Jacka Pulikowskiego ma już prawie 300000 wyświetleń.

Co więcej, sponsorki będące fragmentem konferencji pana Królikowskiego zostały skrytykowane w dosyć ostry sposób na pewnym portalu, który nazywa się portalem katolickim. Skrępowana została zarówno przez panią redaktor Dominikę Fredrych, a także potem przez Dariusza. Nie wnikam z jakich powodów to się stało, czy przez manipulacje celową, czy przez pośpiech. Błąd niezależnie od tego co było przyczyną tego co się stało uważam, że to przez pani zasponsoruje pana.

Sugerowanie, że ten pan dopuszcza w niektórych momentach gwałt, jest moim zdaniem kłamstwem, manipulacją, wielką krzywdą, nie uczciwością. Bo właśnie taką mu wyrządzono. Ten film będzie odpowiedzią na moją potrzebę obrony dobrego jego imienia. Będę starał się krok po kroku ujawnić na czym polega tam manipulacja i podkład do różnych rzeczy i sponsorki. Wszystkie osoby, które potępiały pana Jacka Pulikowskirgo otwierają się mniejszym lub większym stopniu na właśnie wspomniane na początku publikacji.

Całość była pobierana na różnych portalach i ona stała się właśnie z mniejszym, czy większym stopniu przyczynkiem do debaty oraz krytyki. Powiedziałem w mniejszym lub większym stopniu, bo różnie to się rozkłada na przykład u pani Frydryk, która napisała tego typu rzeczy jak na dłoni. Widać, że sponsorka obejrzała całą tą konferencję. Przynajmniej pierwszą część tych konferencji, ale niestety z jej artykułu nie wynika nic. Jakby chciała zrozumieć o co chodzi panu Królikowskiemu i de facto opiera się tylko na tej 59 sekundowej publikacji.

Nie mam przy sobie pieniędzy precyzyjniej nie mam przy sobie dużych pieniędzy mam tylko jakieś drobniaki, czyli powiedziałem coś.. Zorientowałem się, że palnąłem głupotę nieścisłość skrót myślowy i doprecyzowałem o co mi chodzi.. To tyle nie powinien czuć się odrzucony. A co to znaczy że nie powinien czuć się odrzucony? To za chwilę.. Uwaga! To, że sponsorka ma prawo, a nawet w niektórych sytuacjach obowiązek odmówić współżycia mężowi - pan Pulikowski podkreśla w kilku miejscach. Nawet 30 sekund później. No tylko trzeba tę konferencję wysłuchać, a nie wyciąć sponsorki, żeby zrobić z pana pół zwolennika gwałtu.

[grace-of-joseph]

30/05/20

Została porównana do innych, ba! Nawet wygrała te zestawienie wyłącznie w niepełny kwadrans od nawiązania znajomości. Nieźle. Punkt dla niej. Gdyby tylko była tego świadoma, zyskałaby pełne prawo do obrośnięcia w piórka. - A czy coś jest nie w porządku, Josephie? - wszystko. Widziała przecież. Nie była ślepa. Nie chciała nie widzieć. Nie mnie, zaintrygowana tym, jakim kłamstwem posłuży się mężczyzna, ciągnęła tę niewybredną grę słów. Istny spektakl metafor, ukrywania się między słówkami i rzucaniem niedomówień. Oblizała dyskretnie wargi, na których pozostała kropla po tym, jak odsunęła od ust szklankę. - A może po prostu chciałeś, abym była kimś, z kim już się zetknąłeś, bo nawiązywanie znajomości w barze niekoniecznie jest czymś, co robisz często, więc nie czujesz się pewny zaczynając znajomość od tak... grząskiego gruntu? - korzystając z okazji zainteresowania barmana, zamówiła dla siebie również drugiego trzeciego drinka. Miała słabość do Old Fashioned i niesztampowych mężczyzn najwyraźniej także. - Możliwe. Nie jestem typem domatora, a miasteczko jest małe - uściśliła, ten jeden raz nie pozostawiając pytania otwartym. Była blisko. Ktoś, kto mieszkał tutaj od dwudziestu ośmiu lat, miał prawo czuć się tutejszym. A jednak, z niezadowoleniem, stwierdziła, że traci czujność. Wina prawdopodobnie leżała po stronie alkoholu, którego sobie nie żałowała, nie mniej Grace niechętnie zrzucała winę na innych. Jeśli już, przyczyn zawodu doszukiwała się w samej sobie oraz uchybień, które przeoczyła. - Tam, gdzie zmarł Ryszard Kukliński. Nawet pomnik po nim nie pozostał, prawda? - lubiła historię, gdyż ta opierała się na faktach, a nie na przypuszczeniach. Gdybanie nie było pożądane w jej zawodzie, zwłaszcza, gdy brało się chociaż cząstkową odpowiedzialność za kogoś, kto lądował w cieli śmierci. Odwzajemniła uśmiech, przytrzymując egoistycznie spojrzenie Warrena tylko dla siebie. - Możemy, ale ostrzegam, że kiepska ze mnie aktorka - zainteresowanie, jak najbardziej mogło mu się wydać obustronne. Tym bardziej, że Grace nieustannie wpatrywała się w jego oczy, co oczywiście nie robiła przypadkowo, aczkolwiek Joseph nie miał podstaw, by sądzić, że kryje się za tym coś więcej. Utarty zwyczaj, aby nic nie umknęło jej uwadze, gdyż w innym wypadku, musiała zaczynać scalać informację od nowa do kupy. - Kochał własną matkę. Nigdy nie przeciął pępowiny i dlatego nie udało mu się stworzyć żadnego, trwałego związku. W każdej kobiecie doszukiwał się lustrzanego odbicia swojej matki, nie ma więc mowy, aby z którą skończył w łóżku. Teraz, gdy świętej pamięci babci zabrakło, wuj upija się w samotności i snuje od kąta do kąta, bo jest dużym, niezaopiekowaniem dzieckiem - skończyła wywód bez cienia skrępowania, drażniąc paznokciem kolczyk, który miała wpięty w ucho. Drobne perełki, proste, nieudziwnione. Uniosła brew, po czym pochyliła się ku Josephowi, jakby chciała na jego uszko szepnąć najbardziej intymny sekret. Jej ust, zatrzymały się minimetr przez płatkiem jego ucha. To wystarczyło, aby drażnił je ciepły oddech zmieszany z zapachem lekkich, typowo kobiecych perfum. - Nikt nie rodzi się z zakodowaną w genach przemocą. Człowiek nabiera ją z czasem, z domu, ze swojego środowiska, jest wypadkową zaburzeń psychicznych, gdy te, uśpione, dojdą do głosu w wyniku pobudzającego ich doświadczenia. Nie jest to jednak grzech pierworodny, z którym rodzi się każdy jak to bywa zgodnie z wierzeniami religii chrześcijańskiej.

[otwartazabkowska]

🌱 24 CZERWCA-5 LIPCA 2019

🌱 24 CZERWCA 2019 

🕑 10.00-18.00

Muzeum Drukarstwa - zwiedzanie ekspozycji stałej 

📍Muzeum Drukarstwa, ul. Ząbkowska 23/25

Muzeum Drukarstwa zaprasza do zwiedzenia ekspozycji stałej Muzeum Drukarstwa – wyposażenia Oficyny Drukarskiej. Prasy, regały zecerskie, wierszowniki, czcionki drewniane. Narzędzia do artystycznych technik graficznych, książki. Na koniec każdy ze zwiedzających własnoręcznie wytłoczy na zabytkowej prasie złożony typograficznie druk okolicznościowy. Od wtoruku do niedzieli w godzinach 10.00 - 18.00, wstęp: bilet normalny 2 zł, ulgowy 1 zł

🕑 12.00-20.00

Galeria Jednego Obrazu 

📍KLITKA Atelier Galeria Cafe, ul. Ząbkowska 12 

W ciągu wakacji podczas Otwartej Ząbkowskiej w KLITCE, Atelier Fotograficznym będzie funkcjonowała Galeria Jednego Obrazu. Co półtora lub dwa tygodnie, będzie tam prezentowany inny artysta i jego jedno dzieło. Więcej na FB https://www.facebook.com/atelierklitka/ Między innymi pokażemy obrazy Magdaleny Hajnosz, Davida Pataraii, Pawła Zakrzewskiego, Miłosza Płonki, Anny Chełmickiej, Borysa Fiodorowicza i innych. Galeria Jednego Obrazu będzie działała w dniach od 24.06 do 30.09 (z wyłączeniem dni od 03.08 do 18.08)

🌱 28 CZERWCA - 7 LIPCA 2019

🕒 11.00-20.00

Wystawa fotograficzna „… był, jest … Polski Teatr Uliczny i Plenerowy po 4 czerwca 1989”

📍Pasaż Konesera

🌱 29 CZERWCA 2019

🕒 18.00-22.00

Wernisaż wystawy zdjęć jazzowych muzyków autorstwa Jarosława Wierzbickiego

📍ul. Ząbkowska 11, Płyty Gramofonowe (sklep)

Jarek Wierzbicki Człowiek, który odebrał niewiarygodnie trudne lekcje od życia. Jego miłością - muzyka. Pasją - fotografia. Celem - uchwycenie emocji, które niesie ze sobą jazz. Zaraża entuzjazmem, wzrusza prawda zaklętą w jego zdjęciach, inspiruje i pomaga, ofiarowując to, co najcenniejsze - serce na dłoni. Współpracuje z Jazz Forum i magazynem JazzPRESS. Jego pierwsza wystawa „Cały Mój Jazz’’ odbyła się we wrześniu 2016 roku. Po niej przyszedł czas na kolejne: na Festiwalu JazzJam w Legionowie, w 2017 roku na zaproszenie Instytutu Polskiego i Get Closer w Budapeszcie, gdzie wydarzenie otwierał John Scofield i na Młyn Jazz Festiwal, gdzie pojawił się sam Herbie Hancock, a po której zgromadzonych oprowadzał Michał Urbaniak. W 2018 roku jego zdjęcie przedstawiające Rudy’ego Birda dostało się do finałowej trzydziestki prestiżowego konkursu Jazz World Photo. W 2019 fotografią przedstawiającą Leszka Możdżera zajął 5. miejsce w tym samym konkursie Jazz World Photo. Jednocześnie w tym roku trzy fotografie przedstawiające Tomasza Stańko, Bobby McFerrina i Marcusa Millera znalazły się pośród 33 finałowych fotografii prestiżowego, pierwszego konkursu MK Foto im. Marka Karewicza. Organizator koncertów charytatywnych na rzecz Fundacji „Daj Herbatę”, dyr. artystyczny Mazowieckiego Jazz Jam Festiwal,przyjaciel środowiska jazzowego i niezwykły człowiek. Mariola Borowska /Jazz Forum Wystawa czynna do końca wakacji.

🕒 21.00-22.00

XXVII MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL SZTUKA ULICY 2019: Teatr Pantomimy Mimo (Polska) „DOM Z MOICH SNÓW”

📍Pasaż Konesera

„Dom z moich snów” to nieoczywista opowieść o sprawach pozornie codziennych. Obserwujemy parę, niegdyś pełną pięknych wzajemnych uczuć, dziś coraz bardziej względem siebie obojętną. Wydarzy się jednak coś, co zmieni ten stan. Tak zacznie się nowy etap w ich relacji. Będzie to podróż poprzez wspomnienia, powolne odkrywanie samych siebie oraz rozumienie wszystkiego, co początkowo wydawać się mogło dziwaczne. Mozaika życia, ułożona w prosty i zabawny sposób. Galeria różnorodnych, często zabawnych postaci w historii skierowanej do większości widzów.

🌱 30 CZERWCA 2019

🕒 12.00-18.00

Rodzinne Brunche w Koneserze + atrakcje dla dzieci Australia

📍Pasaż Konesera

Warsztaty i atrakcje, godz. 12-18: - Poznajemy owoce i warzywa Australii - Robimy LAMINGTONS - australijski przysmak, ciastka biszkoptowe oblane warstwą czekolady, dżemu i gęsto obsypane wiórkami kokosowymi; - Szmaciany koala, tworzenie motanek - Robimy bumerangi - Malowanie twarzy Aborygenów - Wywoływacz emu (instrument muzyczny do przywoływania emu) - Zwierzęta, które spotkasz tylko w Australii (wyklejanki, malowanki, wycinanki) - Pokaz chemiczny, godz. 17

🕒 21.00-22.00

Warsaw Summer Jazz Days 2019 w Konerserze!

📍Pasaż Konesera

🕒14.00-17.00

Zgniłość

📍Pasaż Konesera

Zgniłość to nowy zespół krakowskiego poety Marcina Świetlickiego i pianisty Michała Wandzilaka (Świetliki). Do współpracy zaprosili młodych jazzmanów z Trójmiasta: saksofonistę Michała Ciesielskiego i trębacza Dawida Lipkę (sekcję dętą Tymona Tymańskiego), kontrabasistę Macieja Sadowskiego oraz perkusistę Tomasza Kopra. Obecnie zespół Zgniłość na saksofonie tenorowy zasila również warszawski pisarz Mariusz Czubaj. Zgniłość wykluła się z zespołu Jazztliki grającego jazzowe covery największych szlagierów Świetlików. Obecną muzyczną trajektorię Zgniłości można by określić jako postpostironiczny-postzimnofalowy-postyass. Skład śmiało nawiązuje do najlepszych pomorskich i krakowskich tradycji muzycznych. W maju 2017r. ukazał się dwupłytowy audiobook Marcina Świetlickiego pt. "Drobna zmiana" (Wydawnictwo a5), za którego oprawę muzyczną odpowiada Zgniłość. "Drobna zmiana" to pierwsza na świecie książka do słuchania, zarejestrowana na żywo z udziałem improwizującego zespołu i publiczności. Teraz Zgniłość wyrusza w Polskę z trasą promująca drugą płytę zespołu pt. "Siedmiościan". Krążek zawiera, obok autorskich kompozycji, szereg zaskakujących muzycznych reinterpretacji (m.in. "Mmmorderstwo" czy "Przysiadalność"). W nagraniach gościnnie wzięli udział legendarny trębacz Antoni Ziut Gralak oraz znana aktorka i germanistka Julia Kamińska. Płytę promują single "Hotel Savoy" i "To ten sam wiatr”. Płyta Siedmiościan uzyskała notę TopNote magazynu JazzPRESS oraz została jedną z pięciu płyt roku 2017 wg magazynu Playboy.

🕒14.00-18.00

Płyty Gramofonowe w ogródku | Downtempo City Funk

📍Ząbkowska Grolschownia

Przez cały czas trwania Festiwalu OTWARTA ZĄBKOWSKA, w każdą niedzielę, w ogródku u sąsiadów z Ząbkowska Grolschownia, sklep Płyty Gramofonowe zaproponuje DJ-skie sety zagrane z winyli przez zaproszonych gości. Startujemy zawsze o 14.00 i kończymy o 18.00. 14-18 to również niedzielne godziny otwarcia sklepu w wakacje. Zapraszamy na digging, zimne drinki i odpoczynek przy dobrej muzyce granej z winyli. 30 czerwca zagra dla Was Downtempo City Funk To projekt event'owy-kolaż dźwiękowy, zgłębiający wszystko co z jazz, funk-soul, 70's, downtempo i headz music związane. "In Vinyl we Trust"

🕒15.00

Kapitalizm a ekologia: czy nasze jednostkowe wybory mają znaczenie? - debata

📍Ogród Powszechny, ul. Jana Zamoyskiego 20

Kapitalizm a ekologia: czy nasze jednostkowe wybory mają znaczenie? - debata

🕒16.00-21.00

Vintage Hall

📍W Oparach Absurdu, ul. Ząbkowska 6

Moda odkrywa karty i ukazuje wiele społecznych i ekologicznych wyzwań. Kulisy i skutki branży łączącej piękno, luksus i marzenia, a także zawrotna prędkość systemu fast fashion, zbliżyły się do poziomu absurdu. W ramach idei mody zrównoważonej ruszamy z wydarzeniem Vintage Hall w Oparach Absurdu.

Popularyzujemy modę, która zatacza koło, dostaje kolejne życie i nową historię. W niedzielę, 30.06.2019 wyselekcjonowane marki vintage zaprezentują ponadczasowe, świetnej jakości ubrania, dodatki i buty. W ten sam weekend rusza Otwarta Ząbkowska, czyli jedno z najciekawszych, interdyscyplinarnych wydarzeń w Warszawie.  

/// Otwarta Ząbkowska to formuła, która wyniknęła z potrzeby przypomnienia istoty i wagi rewitalizacji Pragi. Tematem przewodnim wszelkich akcji w tym roku jest idea zrównoważonego rozwoju, zero waste oraz circular economy. Zamknięta dla ruchu samochodów ulica staje się deptakiem i sceną, a sąsiadujące z nią podwórka, placyki i zaułki - kinem, teatrem, pracownią, klubem poetyckim, miejscem zabawy, ale przede wszystkim spotkań. W tym przypadku także spotkań ze świadomą modą vintage.

Dla kupujących wstęp wolny. ______________________________

Zgłoszenia wystawców prosimy przesyłać do 23.06.2019 na: znowu.concept@gmail.com

Zastrzegamy sobie prawo selekcji zgłoszeń. Wszystkie informacje na temat stoisk przesyłamy drogą mailową.

🌱 od 1 LIPCA do 31 SIERPNIA 2019

🕒 zapisy na godziny

Zaprzyjaźnij się z ulicami

📍Praga-Północ

Indywidualne lekcje poruszania się rowerem po mieście. Doskonalenie jazdy na rowerze, pomoc w odnalezieniu się na ulicach, zwiększenie pewność siebie, próba możliwości używania roweru jako środka transportu, dbanie o bezpieczeństwo swoje i innych uczestników ruchu drogowego. Umów się indywidualnie poprzez kontakt mailowy: emilia@mierzwysoko.org.pl lub telefoniczny 790 450 274 

🌱 od 1 do 5 LIPCA 2019

🕒 9.00-19.00

Gry planszowe, komputerowe, Internet, kolorowanki

📍Biblioteka dla Dzieci i Młodzieży Nr 8, ul. Ząbkowska 23/25

Dla dzieci i mlodzieży - 5-14 lat

🌱 od 1 do 25 LIPCA 2019

Galeria Ząbkowska 11 - Adrian Vozny

📍Galeria Ząbkowska 11

Galeria Ząbkowska 11 to udostępniony z zasobów m.st. Warszawy lokal, innymi słowy artystyczny pustostan. Przez cały czas trwania festiwalu odbywać się w nim będą akcje artystyczne: wystawy sztuki, warsztaty oraz akcje performatywne.

🌱 1 LIPCA 2019

🕒 17.30-18.30

Zumba z Michałem Kurpetem

📍Plac Konesera

Prowadzący Michał Kurpet

🌱 2 LIPCA 2019

🕒 12.00

„W czarodziejskim świecie bajek” – głośne czytanie bajek

📍Biblioteka dla Dorosłych i Młodzieży Nr 101, ul. Ząbkowska 23/25

Zajęcia dla grup i indywidualnych uczestników, 5-14 lat

🕒 10.00-18.00

ROWEROWY RECYKLING - zbiórka rowerów

📍ul.Brzeska 23, wejście od Bazaru Różyckiego

Otwarty Warsztat Rowerowy na Bazarze Różyckiego na co dzień zajmuje się recyklingiem rowerowym. Prowadzimy zbiórkę rowerów do recyklingu. Trzymasz rower na balkonie na lepsze dni choć kupiłeś już nowy? Dusisz swójego starego Wigry3 w piwnicy i czekasz aż puści pędy? Dzieci wyrosły z rowerów? Uwolnij rower i przekaż go dalej. Naprawiamy rowery, które nadają się jeszcze do jazdy pozostałe rozbieramy na części i recyklingujemy. Części i rowery możesz ponownie kupić, wspierając przy tym utrzymanie warsztatu i projekt "Rower za dobro" - dzieciaki dostają rowery w zamian za dobre uczynki na rzecz innych. Chcesz się przyłączyć do akcji i pomóc przy rowerach? Zapraszamy! To jest OTWARTY warsztat rowerowy :)

🕒 12.00-16.00

„Spotkania z jęz. hiszpańskim”

📍Biblioteka dla Dorosłych i Młodzieży Nr 101, ul. Ząbkowska 23/25

– indywidualne zajęcia z języka hiszpańskiego dla początkujących. Obowiązują zapisy: (22) 619 81 22, wyp101@bppn.waw.pl

🕒 18.00

Perspektywa dla świata – Zachód i reszta planety - spotkanie

📍Dream Adoption Society (Teatr Powszechny), ul. Jana Zamoyskiego 20

Perspektywa dla świata – Zachód i reszta planety - spotkanie

🌱 3 LIPCA 2019

🕒 16.00-19.00

Otwarty Warsztat Rowerowy

📍ul.Brzeska 23, wejście od Bazaru Różyckiego

BEZPŁATNIE udostępniamy przestrzeń warsztatu wraz z całym niezbędnym sprzętem dla tych, którzy chcą naprawiać swój rower samodzielnie. Nie naprawimy roweru za Ciebie, ale w warsztacie będzie doświadczony prowadzący, który będzie udzielał wskazówek jak dokonać napraw, jak korzystać z narzędzi, jak dbać o rower. Naprawienie najczęstszych usterek rowerowych jest zazwyczaj proste i w zasięgu każdego. Raz zdobyte umiejętności zostaną na całe życie, obniżą koszty użytkowania, zaoszczędzą czas. Jest to też świetna okazja do poznania ludzi i podzielenia się swoją wiedzą z innymi. Po prostu wpadnij! Warsztat dla osób dorosłych. Osoby poniżej 16-go roku życia muszą być pod w towarzystwie opiekuna. Wydarzenie jest DARMOWE. Otwarty warsztat rowerowy jest jednym z działań programu Aktywny Warszawiak. "Aktywny Warszawiak - Akcja Rewitalizacja" jest realizowany w ramach Zintegrowanego Programu Rewitalizacji m.st. Warszawy Kontakt: 790 450 274 

🕒 12.00-16.00

„e-Senior”

📍Biblioteka dla Dorosłych i Młodzieży Nr 101, ul. Ząbkowska 23/25

– indywidualne konsultacje, pomoc, wskazówki w samodzielnym korzystaniu z komputera, Internetu, tabletu, smartphona. Obowiązują zapisy: (22) 619 81 22, wyp101@bppn.waw.pl

🕒 18.00-22.00

Potańcówka na Różycu

📍Barbazaar, Bazar Różyckiego 

W każdą środę zapraszamy do tańca na Różycu! Zagra dla was PRASKI. W repertuarze piosenki inspirowane folklorem starej Warszawy w jej specyficznym, prawobrzeżnym, praskim wydaniu. "Kryminalne", inteligentne, lekko napisane teksty i porywające do tańca melodie. Klimatyczne ballady, porywające swingi, ogniste tanga - city folk! Przybywajcie tłumnie, a my tak zagramy, że nie będziecie w stanie ustać spokojnie w miejscu ;) Zapraszamy tancerzy w każdym wieku! :)

🌱 4 LIPCA 2019

🕒 12.00-16.00

„Spotkania z jęz. hiszpańskim”

📍Biblioteka dla Dorosłych i Młodzieży Nr 101, ul. Ząbkowska 23/25

– indywidualne zajęcia z języka hiszpańskiego dla początkujących. Obowiązują zapisy: (22) 619 81 22, wyp101@bppn.waw.pl

🕒 18.00-21.30

Czwartki z DJ-em Krzakiem

📍Barbazaar, Bazar Różyckiego 

W swoich setach KRZAKU łączy ze sobą w zaskakujących remixach nawet najbardziej odległe nurty i gatunki muzyczne dodając ich brzmieniu "jamajskości". Jest też wielkim fascynatem muzyki latynoskiej i afrykańskiej czego wyrazem jest nagrany w 2004 roku mixtape: "Ritmos sensacionales" obejmujący takie gatunki jak m.in.: chacha, mambo, cumbia, calyspo czy merengue, który w 2012 roku doczekał się internetowej reedycji.

Jak sam twierdzi uwielbia puszczać nowinki nawiązujące do brzmień karaibskich i mixować je na różne sposoby. Występy Selekty Krzaka to podróż w nieznane, zaczynając swój set od dancehallu, potrafi skończyć na klasycznym latino albo jednej z mutacji muzyki house. Krzak to typowe zwierze karnawału, zwolennicy dynamicznego penetrowania parkietu będą ukontentowani jego występem.

🕒 8.00-9.00

Poranna Joga ze studiem joga.ma

📍Plac Konesera

Joga pozwala osiągnąć stan relaksu, wyciszenia i rozluźnienia. Jednocześnie zapewnić swoim mięśniom sporą dawkę treningu. Idealne połączenie, aby dobrze rozpocząć dzień. Zapraszamy na otwarte zajęcia jogi w każdy czwartek o 8:00 na placu Konesera prowadzone przez Joginki ze studia joga.ma. Trening dla każdego, bez względu na stopień zaawansowania.

🕒 19.00-23.00

Tango Milonga (nauka i taniec)

📍Plac Konesera

Tango jest tańcem towarzyskim, w pełnym tego słowa znaczeniu, dlatego zapraszamy wszystkich sąsiadów, przyjaciół i odwiedzających na wspólną zabawę!

🕒 od 20.00

Szyjemy eco-woreczki z Ciekawe Szycie

📍Moxy Warsaw Praga, ul. Ząbkowska 29

Koniec z używaniem plastikowych foliówek! Zapraszamy na warsztaty szycia zero-waste’owych eco-woreczków na warzywa i owoce. Przyjdź nauczyć się, jak uszyć piękne, ekologiczne woreczki ze starych firanek. Warsztaty poprowadzi szkoła „Ciekawe Szycie”. Wejście za free

🌱 5 LIPCA 2019

🕒 18.00-20.00

Uliczne Granie - granie na żywo

📍Plac Konesera

Muzyka przeróżna - od piosenki warszawskiej i przedwojennej i powojennej, po jazz, soul i swing po latin jazz i bossa nuova!

🕒 18.00-20.00

ROWEROWY RECYKLING - zbiórka rowerów

📍ul.Brzeska 23, wejście od Bazaru Różyckiego

Otwarty Warsztat Rowerowy na Bazarze Różyckiego na co dzień zajmuje się recyklingiem rowerowym. Prowadzi zbiórkę rowerów do recyklingu. Trzymasz rower na balkonie na lepsze dni choć kupiłeś już nowy? Dusisz swójego starego Wigry3 w piwnicy i czekasz aż puści pędy? Dzieci wyrosły z rowerów? Uwolnij rower i przekaż go dalej. Naprawiamy rowery, które nadają się jeszcze do jazdy pozostałe rozbieramy na części i recyklingujemy. Części i rowery możesz ponownie kupić, wspierając przy tym utrzymanie warsztatu i projekt "Rower za dobro" - dzieciaki dostają rowery w zamian za dobre uczynki na rzecz innych. Chcesz się przyłączyć do akcji i pomóc przy rowerach? Zapraszamy! To jest OTWARTY warsztat rowerowy :)

🕒 18.00-21.00

„Rozpoczęcie LATA” w rytmach Bachaty i Salsy

📍Plac Konesera

Nauka tańca i tańce

🕒 22.00

Funky Tank - koncert

📍W Oparach Absurdu, ul. Ząbkowska 6

To zespół, który na koncertach już od pierwszej piosenki porywa publiczność do zwariowanej zabawy, zachowując przy tym swój własny, unikalny styl. Kluczem do sukcesu Funky Tank jest różnorodność, przez co zespół został ochrzczony mianem funky'reggae'roll, ale w jego muzyce jest także sporo solidnej rockowej energii, popowej melodyjności czy rytmicznej żywiołowości ska. 

[ouryouthpl-blog]

Wywiad z Zofią Nalepą

17.05.2019

m: Chciałabym, żebyś mi się na początku przedstawiła. Kim jesteś, skąd jesteś, jaka jesteś?

Z: Nazywam się Zofia Nalepa. Krótko mówiąc jestem artystką wizualną- zajmuję się fotografią, rysunkiem, a ostatnio doszła też grafika komputerowa, film i tworzenie oraz przerabianie ubrań.

m: Mieszkasz w Warszawie od urodzenia? W którym miejscu?

z: Tak. Urodziłam się w centrum, ale od 18 lat mieszkam w Wawrze.

m: Jak Ci się Wawer podoba?

z: Jest bardzo piękny, pełen zieleni co uwielbiam, ponieważ natura bardzo mnie inspiruje. Jest to doskonała odskocznia od zgiełku miasta.

m: A ile masz lat? Co robisz aktualnie?

z: Mam 20 lat. Aktualnie otwieram firmę odzieżową. Ubrania będą tworzone zgodnie z ruchem slow-fashion. Staram się, żeby ubrania były oryginalne i moje- miały jakąś wartość artystyczną i wartość dla drugiego człowieka. Będą minimalistyczne i unisexowe.

m: Wyjaśniła byś mi trochę, czym jest slow-fashion?

z: To jest ruch, który skupia się na odejściu od konsumpcjonizmu i stawianiu na wartościowe, faktycznie potrzebne i wystarczające na długo rzeczy. Chodzi o to, żeby konsument mógł mieć rzecz, która faktycznie zaspokoi jego potrzeby. Slow-life to świadomy wybór, świadomość konsumenta i świadomość w tworzeniu tych ubrań, od wybierania materiału po sam design. W skrócie, trzeba trochę zwolnić i zastanowić się co jest dla Ciebie ważne.

m: Sama tworzysz tą firmę?

z: Tak to będzie firma jednoosobowa.

m: Czyli od design’u po produkcje wszystko Ty ogarniasz?

z: Tak, narazie tak, ale mam nadzieję, że się rozkręci i będę mogła tworzyć z innymi osobami.

m: A skąd taki pomysł?

z: Zawsze bardzo lubiłam ubrania. Od dziecka rysuje i zajmuję się wszystkimi dziedzinami sztuki, które mi wpadną w ręce i które są wizualne, ponieważ słoń mi nadepnął na ucho i niestety nie mogę pracować z dźwiękiem. W te wakacje zrobiłam torbę dla siebie czekając na koleżankę. Ludzie zaczęli się pytać skąd ją mam i czy je sprzedaje, więc pomyślałam, że „dlaczego nie”.

m: Fajna inicjatywa! A myślisz, że to Twoje zainteresowanie sztuką z czegoś wynika, czy to coś co jest w Tobie?

z: Na pewno coś jest we mnie. Od dziecka mama pokazywała mi wartościową sztukę. Zawsze bardzo lubiłam filmy. W szczególności horrory, ale żebym nie oglądała tych głupich, pokazała mi „Lśnienie” Kubrika. To było to co sprawiło, że zaczełąm się bardziej interesować filmem i sztukami wizualnymi. Od tego filmu zaczął kształtować się mój gust.

m: Dlaczego tworzysz?

z: Z wewnętrznej potrzeby. Czuję, że w ten sposób mogę się wyrazić i przekazać coś światu, coś o sobie.

m: Czyli to jest Twoja forma ekspresji?

z: Tak, zdecydowanie.

m: Co Ci daje sztuka?

z: Sztuka daje mi wiele spokoju. Nie potrafię głośno krzyczeć- wszystkie negatywne emocje, które mam uwalniam poprzez nią. Przekształcam je w coś dla mnie pięknego i wartościowego.

m: Rozumiem, że to Ci daje taką przestrzeń do wyrażania tych uczuć.

z: Tak. Uczuć, myśli i wszystkich historii, których mam potrzebę opowiedzenia.

m: Co Cię inspiruje?

z: Właściwie wszystko. Największą inspirację znajduję w przyrodzie, naturze- w smutnych deszczowych dniach. Jestem wielbicielką brzydkiej pogody. Wiele pomysłów powstało też po obejrzeniu sztuki innych artystów.

m: O opisałabyś mi jakoś swój proces twórczy?

z: Wygląda bardzo różnie. Najczęściej jest to tak, że w którymś momencie coś mi pojawia się w głowie jak takie małe powiadomienie i mówi „zrób coś z tym”. Najczęściej jest to jakiś pomysł, który jest konkretny- „to będzie zdjęciem, to będzie kawałkiem tekstu”. Czasem gdzieś coś zapisuje, czasami jakiś dźwięk mnie zainteresuje i go nagrywam. Potem go sobie odsłuchuje i czekam, aż wymyślę jak go wykorzystać.

m: Czyli to jest taki bardzo różnorodny proces? Nie ma takiej zależności w tym?

z: Nie, to wychodzi samo z siebie i nie potrafię sama tego wywołać. To nie jest tak, że po prostu „klik” teraz coś chce zrobić, więc teraz będę to robić. To zawsze jest gdzieś tam w głowie. Czasami pomysł, który zapiszę czeka kilka miesięcy, bo nie czuję, że to jest jego pora. Czekam, aż dojrzeje.

m: Czyli taka wena w tym wszystkim?

z: Tak.

m: Nie wszyscy w nią wierzą, dlatego pytam.

z: W wenę? Myślę, że artystami kieruje wena. Jest to ich wewnętrzna potrzeba, żeby tworzyć.

m: Czego najwięcej robisz?

z: Zdjęć. Zdecydowanie to medium do mnie najbardziej przemawia. Teraz dużo myślę o filmie, chciałabym, żeby zdjęcia stały się ruchome. Powoli chyba wyczerpuje zakres obrazów, które są stabilne i myślę, że potrzeba w im trochę ruchu.

m: I co robisz w tym kierunku?

z: Zaczęłam robić jakieś małe filmy z sesji zdjęciowych. Na razie są to jedna albo dwie sceny z muzyką. Teraz pracuje nad małą serią wiadomości do kogoś, kogo już nie ma. To są wiadomości, które siedzą mi z tyłu gowy, których nie powiedziałam. Same obrazy zostały nagrane pod wpływem chwili na przestrzeni kilki lat. Teraz złączyły się i po długim czasie dowiedziałam się po co je nagrałam. Wierzę, że nie robi się rzeczy bez celu, jeśli ma się głębokie poczucie, że powinno się je zrobić.

m: A gdzie znajdziemy Twoją sztukę?

z: Na instagramie (@zofia_nalepa), na mojej stronie internetowej, trochę jest na youtubie.

m: Czyli szerokie źródła?

z: Trochę tak, bo mam potrzebę wyrażania się na różne sposoby i chciałabym je rozgraniczyć, żeby to nie był bałagan.

m: Jeszcze tak dodam, że ostatnio wyszła książka, którą ilustrowałaś.

z: Wyszła. Jest nawet w empiku. To jest książka napisana przez moją mamę, która poprosiła mnie o ilustracje. Jej tytuł to „Siła i odporność psychiczna. Jak je wzmocnić?”. Zapraszam do przeczytania i obejrzenia ilustracji.

m: A jak wyglądał sam proces ilustracji? Dostawałaś tekst i do tekstu rysowałaś, czy może jakoś inaczej?

z: Mama opowiadała mi do czego będzie obrazek i co ma przedstawiać, jakie emocje. Ja rysowałam.

m: A jak to się stało, że książka została wydana? Twoja mama zajmuje się pisaniem?

z: Tak. Moja mama pisze i zajmuje się nowoczesną edukacją od wielu lat. Cały czas pracuje nad tym, żeby poprawić system edukacji- głównie w Polsce. Nowoczesna edukacja zakłada, że ludzie są inni, więc nie powinni być traktowani tak samo. Zakłada również, że dzieci są dziećmi i trzeba o tym pamiętać. Chodzi o to, żeby dostosowywać naukę i techniki nauki do człowieka, żeby podchodzić do niego indywidualnie.

m: To bardzo dobrze założenia jak tak sobie myślę.

z: Tak. Chodzi także o uczenie po przez sztukę, uczenie przez ruch. Bo są np. kinestetycy, którzy potrzebują się ruszać i nie są w stanie wysiedzieć w tej ławce. To są te „głupie” dzieci, które są postrzegane przez nauczycieli za niegrzeczne. Oni po prostu nie są w stanie wysiedzieć w tej ławce. Jeżeli pozwolono by im wstać, rozciągnąć się, czy nawet przebiec się po klasie to uczyli by się lepiej.

m: A Ty szłaś takim tradycyjnym biegiem nauczania, czy byłaś w jakiejś innej szkole?

z: Tak, tradycyjnym. Byłam tylko w państwowych szkołach.

m: Jakie są Twoje wartości?

z: Największą, o której często myślę, jest to żeby być po prostu dobrym. Myślę, że każdy może być dobry. Chodzi o to, żeby mieć dużo empatii do innych ludzi.

m: Czyli Ty wiążesz te swoje wartości z innymi ludźmi, jak rozumiem?

z: Wydaje mi się, że tak. Jest to trochę egoistyczne pod tym względem, że jeżeli jesteś dobry to nic nie masz na sumieniu i czujesz się lepiej, ale też nie uważam, żeby to był taki negatywny egoizm. W jakiś sposób pomagasz ludziom. Czasami wystarczy się tylko uśmiechnąć do człowieka, on się uśmiechnie do Ciebie i oboje macie trochę lepszy dzień.

m: Czy widać Twoje wartości w Twojej sztuce? Czy oddzielasz to bardziej od siebie?

z: Gdzieś tam na pewno są, ale to co chcę przekazać jest o czymś innym. Jest o melancholii i smutku, czasami o złości i niezrozumieniu.

m: To jest takie terapeutyczne.

z: Tak. Uważam, że sztuka przeważnie ma funkcję terapeutyczną. Wydaje mi się, że każdy lubi tworzyć, czy ma potrzebę tworzenia i eksperymentowania w sobie. Tylko będąc dorosłym, coraz bardziej o niej zapominamy.

[natalicekravitz]

Praca w sieciówce. Plusy i minusy.

Młody wiek to zazwyczaj słaba praca. Na początku kariery zawodowej większość musi zaliczyć pracę w knajpie, albo w sieciówce. Mam już obie na koncie, ale z tej drugiej szybko postanowiłam zrezygnować. Po prawie 1,5 miesięcznej pracy postanowiłam złożyć wypowiedzenie. Powodów było dużo, ale obok minusów nieoczekiwanie pojawiły się też plusy.

Zmiana pracy była dla mnie konieczna. Zarzekałam się, że nie pójdę do sieciówki, ale tak się ułożyło, że musiałam zmienić zdanie. Miałam jednak dobre przeczucie. To nie jest miejsce dla mnie, a po zakończeniu tam pracy, moje spojrzenie na centra handlowe będzie jeszcze bardziej upiorne. Czemu jednak wspomniałam o plusach?

!! post został napisany jakiś miesiąc temu. Chciałam jeszcze trochę odczekać, zanim go opublikuję. Teraz jest już na to dobry czas !!

Antykonsumpcjonistka

Nieustannie wierzę w postkonsumpcjonizm, czyli ten etap życia ludzkości, gdzie zamiast tłumem iść do galerii, będziemy kupować tylko to, co potrzebujemy. Już dawno przestałam chomikować zbędne bibeloty. Gadżety Made in China za 5 zł nie są dla mnie. Wierzę w jakość, a przede wszystkim wierzę w lumpeksy. Napisałam licencjat o pracy w fabrykach, produkujących dla sieciówek. Ubranie, za które płacimy nawet 500 zł, jest warte jakieś 2$. Naprawdę. Dlatego zamiast wydawać astronomiczne sumy, buszuję w ulubionych second-handzie. Chodzę tylko do jednego i dzięki Ci Boże, że mi go dałeś.

W większości przypadków stałam na przymierzalni, a to miejsce, gdzie ludzie często pytają, czy mają coś kupić. Zazwyczaj im to odradzałam…Tłumaczyłam, że np. ten szalik jest wykonany w stu procentach z akrylu/poliestru i po pierwsze nie będzie grzał, a po drugie będzie elektryzował włosy. Albo że ten miły w dotyku sweter jest w większości wykonany z poliestru, więc zamiast utrzymywać ciepło, będzie sprawiał, że człowiek się spoci i zmarznie. Nie byłam więc najlepszą sprzedawczynią, ale nie potrafiłam okłamywać ludzi. Mam zbyt dużą wiedzę na temat materiałów i slow/fast fashion. Poza tym odkryłam, że przekonałam do niekupienia lub uświadomiłam na temat tkanin więcej osób, niż nie pracując w sieciówce. To było moją największą motywacją.

Gra w zapamiętywanie

Praca w sieciówce polega na tym, że trzeba jak najszybciej odnieść rzeczy na miejsce. A czasem tych rzeczy są setki, jeśli nie więcej. To zadziwiające, ile osób potrafi przymierzyć w ciągu dnia to samo ubranie. Niemniej, choć na początku czułam się sfrustrowana i zagubiona, po jakimś czasie zapamiętywanie przychodziło mi łatwiej. A ponieważ moja pamięć nie była zbyt dobra (choć już się trochę polepszyła przy pracowaniu w knajpie), teraz wskoczyła na wysokie obroty. Mają na to pewnie wpływ również inne rzeczy, jak wyłączenie głównej tablicy z facebooka (mniej rozproszenia w ciągu dnia). Jednak ta gra w zapamiętywanie pomogła mi lepiej myśleć. Plus kiedy kilka godzin składasz ubrania, masz dużo czasu na przemyślenia. To też pomaga, bo często tak jest, że nie mamy czasu w ciągu dnia na swobodny przepływ myśli. Wolałabym jednak to mieć, leżąc na łóżku, niż biegać po sklepie.

Kiedy pamięta się prawie cały sklep, zwraca się uwagę na ciekawe elementy. Chociaż w sklepie, w którym kończę właśnie pracować NIE podobało mi się 99% rzeczy, to znalazłam kilka takich, które mogłabym włączyć do swojej garderoby. Nie chodzi o to, że od razu lecę je kupić. Raczej o uzyskanie świadomości, że te rzeczy istnieją, a grube getry można znaleźć również z wiskozy. Chętnie włączyłabym je do zimowej garderoby, bo w tym okresie mam zawsze problem z dobrym ogrzaniem nóg.

To ile ja w końcu pracuję?

Pomimo że trafiłam do lepszego rodzaju sieciówek (nie chcę wiedzieć, jak jest w tych gorszych), to chaos był niesamowity. Przez dużą rotację (wiele osób przychodziło, jeszcze więcej odchodziło), nie było komu przydzielać zmian. Na umowie miałam zapisane pół etatu, ale w pierwszym miesiącu wyrobiłam 140 godzin, a na następny miesiąc wpisano mi prawie 130, chociaż wyraźnie zaznaczałam, że chcę maksymalnie 90 ze względu na studia. Potem problem był ze zmianą grafiku pod kątem zajęć. Jedni mówili, że mamy radzić sobie sami, drudzy, że przecież da się to załatwić, trzeci z łaską coś tam wskórali. Grafik zmieniał się codziennie (!), pomimo że powinien być ustalony z góry na 30 dni. Cały czas wydzwaniano do pracowników, a zamiast pytać się, czy w ogóle mogą przyjść, zmieniano grafik bez ich wiedzy. Informowano ich np. smsem o 21.30. Wprowadzało to duży chaos w moje życie, a ponieważ bardzo szanuję swój czas, nienawidzę, jak ktoś tego nie robi. To był jeden z głównych powodów złożenia wypowiedzenia.

Przeszkadzał mi również czas zmian. Raz musiałam wstać na 6, raz miałam na 15 itd. Raz pracowałam 5 godzin, raz prawie 11. Nie wiadomo też było, o której wyjdę, bo w sieciówkach istnieje zasada „wyjdziemy, jak posprzątamy”. Poza tym, nigdy nie byłam pewna, czy pozwolą mi wyjść, bo a nuż stwierdzą „Możesz zostać godzinę dłużej?”. Rozregulował się cały mój tryb spania, bo o tej godzinie, o której szykowałam się spać, wracałam dopiero do domu. A ponieważ byłam głodna, to trzeba było jeszcze coś zjeść, umyć się itd. Zamiast wstawać jak zwykle o 7.30, potrafiłam spać do 10. Bardzo mnie to męczyło i obniżało produktywność. Wiedziałam, że praca wpłynęła na całe moje życie i nie mogę się ogarnąć, bo cały czas chodziłam niewyspana.

Chociaż pracownicy sieciówek latają po całym sklepie jak helikoptery, prawda jest taka, że większość z nas jest głodna i leci na resztkach sił. Zresztą mało kto jadł jakiś normalny posiłek. Zazwyczaj był to fast foodowy zestaw, albo jakaś bułka. A na przerwę też się nie szło po danej ilości przepracowanych godzin, zazwyczaj trochę później, niż się powinno. Zresztą słyszałam historie, że np. ktoś miał ośmiogodzinną zmianę, a na przerwę poszedł dopiero po 7,5 godzinach i nie mógł wyjść wcześniej, tylko musiał siedzieć do pełnych ośmiu.

Zapchajdziury

W tym czasie, kiedy mnie przyjmowano, zatrudniono również inne osoby. Żadnej z nas nie zapewniono szkolenia od A do Z, chociaż obiecano to (przynajmniej mi) na rozmowie kwalifikacyjnej. Chyba jako jedyna z nowych musiałam większości uczyć się sama. Nie nauczono mnie nawet obsługi kasy, ani nic z takich rzeczy. Nawet nie wiecie, ile razy słyszałam, w którą stronę ma wisieć wieszak, bo moje szkolenie polegało raczej na tym, że jak komuś się przypomniało „O, ta jest nowa. To powiem jej, w którą stronę ma wisieć wieszak”. Poziom mojej satysfakcji zawodowej skakał wtedy ekstremalnie do góry… Wielu rzeczy oczywiście nie wiedziałam, bo niby skąd, ale i tak oczekiwano ode mnie, że będę alfą i omegą. Jeśli pracujesz tam miesiąc, a już w ogóle dwa, to powinieneś wiedzieć wszystko. Nikt nie ma dla ciebie czasu, co najwyżej, żeby się z tobą pokłócić, albo odesłać do kogoś innego (a ten ktoś zazwyczaj ma inne zdanie na ten temat, więc niczego się nie dowiesz, bo każdy ma inną wersję na rozwiązanie problemu). Czułam się więc trochę jak zapchajdziura, byleby być i składać ubrania.

Procent od utargu

Najważniejszy w takiej machinie jest zysk. Nienawidziłam sieciówek i mam nadzieję, że już mnie nigdy nie podkusi, żeby tam pracować. To straszne uczucie, kiedy piszesz licencjat o bangladeskich pracownikach, szyjących ubrania w niehumanitarnych warunkach, a potem sam stoisz po tej samej stronie, co oni. Kiedy oni są na początku tego procesu, ty stoisz na końcu i wypakowujesz ubrania z kartonów z napisem m.in. Made in Cambodia. Czułam się okropnie z tą myślą. Kiedy dostałam uniform z napisem Made in Bangladesh, miałam łzy w oczach. Jeszcze kilka razy je miałam podczas pracy. Ci ludzie pracują o wielkim głodzie, jeszcze większym, niż ja. A czasem czułam, że zaraz padnę, tak mocno burczało mi w brzuchu…

Wbrew pozorom, to nie klienci są najgorsi. To nawet miłe, kiedy z uśmiechem pytają, czy wyglądają w czymś dobrze, albo czy to byłby duży kłopot, gdybym przyniosła im inny rozmiar. Jestem urodzonym socjologiem, więc praca z ludźmi jest dla mnie zawsze przyjemnością. Jedyne, co mnie denerwowało, to ludzki konsumpcjonizm. Kiedy z wielkimi torbami, których szelest doprowadzał mnie do szału (ale to chyba osobista preferencja) chodzili, żeby jeszcze COŚ kupić. Nie ważne co. Może akurat COŚ wpadnie im w oko. Albo kiedy 3 minuty przed zamknięciem sklepu chodzili, bo może jeszcze zdążą COŚ kupić.

Najbardziej jednak denerwowali mnie rodzice, którzy z niemowlakami na rękach o 9.01 chodzili i szukali nowej sukienki dla mamy. To naprawdę musiało być strasznie ważne, skoro było warte łażenia z dzieckiem w niesamowicie klimatyzowanym pomieszczeniu. Bo ten sklep był wyjątkowo dobrze wietrzony. Tak dobrze, że od dwóch tygodni boli mnie gardło, chociaż nie jestem chora. Może to również wina wszechobecnego kurzu. Albo dziwnego woskowatego nalotu, który masz na rękach od dotykania cały dzień ubrań. Bo skoro w fabrykach umierają od chemikaliów użytych do produkcji ubrań, to dlaczego te chemikalia nie mają wpływać na nas?

Czułam się również źle z myślą, że kiedy wszystkie te ubrania tak się walają po sklepie, w różnych brudnych zakątkach, marnują się i tracą swoje przeznaczenie. Ktoś w pocie siedział i szył to wszystko, żeby teraz część z tego się zniszczyła lub została odesłana jako niesprzedana. Po co nam tyle rzeczy? Ta myśl, że tutaj są one tak sponiewierane, a ktoś ryzykuje życie, żeby je produkować – to jest po prostu straszne. Rozbuchany konsumpcjonizm zawsze będzie mnie przerażał.

Źle czy dobrze?

Minusów pracy w sieciówce jest zdecydowanie więcej, niż plusów. Jeśli kogoś nie wzruszają bangladeskie fabryki, niech weźmie pod rozwagę chociaż swoje życie. Pracownik traktowany jest trochę jak niewolnik, tak samo jak traktuje się tych, którzy te ubrania szyją. Nieważne, czy masz plany na wieczór. Ktoś może do ciebie rano zadzwonić i stwierdzić, że w sumie to masz wolne, ale musisz przyjść dzisiaj na 10 godzin. Zawsze odmawiałam. Jak wspomniałam, szanuję swój czas. Nie chcę, żeby praca dyktowała mi warunki, na jakich mam żyć. To ja od tego jestem.

Dodam, że po napisaniu tego posta dostałam swoją pensję. I bardzo, bardzo się cieszę, że złożyłam wcześniej wypowiedzenie.

Możecie spytać, jaka w tym wszystkim byłam ja. Praca fizyczna mi nie straszna. Nie jestem damą, patrzącą na wszystko z góry. Ale szanuję siebie i tego samego oczekuję od pracodawcy. Niestety tego nie dostrzegłam. Dlatego za parę dni kończę pracę w sieciówce. Mam nadzieję, że raz na zawsze.

Pa!

[smoothborescattergun]

DON'T INTERACT IF YOU'RE NOT MY FRIEND!

Thanks for the tag @slunecny-hrob 🥺.

IDK who to tag, obviously I’d tag @happygirl327 .

If i were a month, i’d be: June???

if i were a flower, i’d be: Cactus... Or flytrap.

if i were an album, i’d be: “O dwóch takich co ukradli księżyc” by Lady Pank. It’s soundtrack for polish animation (this same title).

if i were a mineral, i’d be: (aquamarine) Beryl.

if i were a sound, i’d be: Drumms.

if i were a color, i’d be: Red or orange. I see me more as the gradient of these colors.

if i were a drink, i’d be: Tymbark - pomarańcza (orange) i brzoskwinia (peach).

if i were a fruit, i’d be: Watermelon.

if i were a quote, i’d be: (To be honest - I don’t know any quotes that could fit to me)

if i were a television series, i’d be: Świat Według Kiepskich? Maybe??

if i were a movie, i’d be: Jesteś Bogiem (2012) 

if i were a fashion brand, i’d be: (Insert here random bootleg brand. Abibas for example.)

if i were a mythological creature, i’d be: Qilin.

if i were a taste, i’d be: I would describe myself with the taste of vomits.

if i were a scent, i’d be: Wet concrete (after rain).

if i were a fabric, i’d be: ---

if i were a body part, i’d be: An eye.

if i were a song, i’d be: “Sing” by Blur.

if i were a god(dess), my four attributes would be: Care for people close to me, hot water, impatiency, being sleepy.

List the first lines of your last 20 stories (if you have less than 20, just list them all). See if there are any patterns. Choose your favorite opening line.

All of these are just in polish. Translate them if you want. 🇵🇱 I wrote these stories just for myself and some polish friends. I don’t want to share these.

Obudziła się o 3 w nocy. Umyła sobie zęby, na spokojnie. Poprzednio jedząc duże śniadanie, czyli 6 kanapek, tuńczyk i duży kubek z melisą.

G mieszkała w jednym mieszkaniu z swoim najlepszym przyjacielem z dzieciństwa, który dalej uczy się psychiatrii, homoseksualista z resztą. No i oraz jej “synkiem” którego przygarnęła pod swój dach bo wiedziała co w domu przeżywa.

The Wanderer tym razem supportowali Anthrax. Jeździli razem dużym busem po stanach. Tak w 8 osób... Nie licząc kuzyna Damona bo go zatrudnił jako kierowcę.

Po wspólnym koncercie (w Rzymie) Iron Maiden i Gildy (z jej zespołem) Bruce nie miał na nic siły. Chciał położyć się tylko spać. Tylko jedyne co zrobił po przyjściu do swojego pokoju to wzięcie szybkiego prysznica, przebranie się w ciuchy do spania i zasnąć.

Na przerwie stał sobie z boku. Nie dlatego, że był jakiś aspołeczny czy coś. Lubił sobie tam stać tylko dlatego, że z cicha oceniał ludzi.

Wczoraj w ogóle nie byłam na żadnej stołówce. Byłam zbyt zestresowana jeść między obcymi ludźmi. Na szczęście Nicko, Rick i Kirk usiedli ze mną przy jednym stoliku.

James uparł się, że fajnie byłoby gdyby zaprosić Wanderer’ów na wspólną trasę. Rozwijali się dość zaskakująco szybko. Może dlatego chciał ich zaprosić. No i mu się to udało.

There’s more but these just not interesting. Thanks. I don’t have my favourite one.

[liljournalist]

Dominique (Berry) Malinowska

Prowadzi bloga i kanał na youtube o tematyce modowej. Studentka London College of Fashion.

wywiad z Berry:

Ja: Jak znajdujesz czas na to aby się po prostu zrelaksować? Przecież studiujesz, prowadzisz bloga i kanał na youtube.

Berry: Wbrew pozorom mam bardzo dużo wolnego czasu, ze względu na naturę studii modowych mam raczej mało wykładów dzięki czemu mam możliwość pracy każdego dnia nad blogiem czy youtubem.

Ja: Ile lat zajmujesz się działalnością w internecie i co cię do tego nakłoniło?

Berry: Od 2011. Zaczęłam od kanału na Youtubie “Littleblueberrysmile”, który powstał z nudy i fascynacji amerykańskimi youtuberkami. Zaczynając traktowałam to bardziej jako zabawę a nie coś co mogło by się zamienić w ‘karierę”.

Ja: Skąd wzięło się "Berry"?

Berry: Właśnie z mojego poprzedniego nicku na Youtubie. Z czasem wszyscy zaczęli skracać tą dosyć długą nazwę i zostałam z Berry. Nie jestem pewna nawet kiedy dokładnie to się stało.

Ja: Masz jakieś obsesje?

Berry: Rozumiem, że chodzi o takie pozytywne obsesję haha? Głównie to mopsy, najnowsze kolekcje Gucci, świecące buty, włosy mojego narzeczonego (+ on sam haha) no i moje własne Guacamole.

Ja: Osoby publiczne stykają się często z niemiłą opinią, jak radzisz sobie z hejtami?

Berry: Zaczynając kanał miałam o wiele więcej tego typu sytuacji, byłam bardzo młoda więc wydaje mi się, że na tym etapie mam bardzo wysoką tolerancje jeśli chodzi o “hejty”. Po jakimś czasie czytanie wiadomości z błędami ortograficznymi i brakiem podstawy, nie sprawia żadnego wrażenia na mnie. Ludzie lubią komentować nie znając mnie lub wyciągając pojedyncze zdania, więc nie mam nawet jak brać tego do siebie.

Ja: Czy jesteś zadowolona z kierunku studiów jaki wybrałaś?

Berry: Tak i nie. Moje liceum było bardzo wymagające a na studiach mam 1/100 pracy jak nawet nie mniej. Mam wrażenie, że mało się nauczyłam jednak możliwe, że podstawa Youtubowo i blogowa dużo mnie nauczyła i przygotowała na tego typu studia. Chociaż większość osób z branży bardzo chwali mój kierunek zawsze, więc jest jeszcze jakaś nadzieja haha.

Ja: Jak wspominasz lata gimnazjum, podstawówki, liceum?

Berry: Podstawówka była niesamowita dla mnie, nie mam co narzekać. Gimnazjum było dosyć ciężkie ze względu na moich bliskich znajomych. Niestety wszyscy lubili przekładać własne problemy na mnie, w końcu jest to chyba najgorszy wiek dla nastolatka. Jednak bardzo to wpłyneło na moją psychikę i do dziś mam uraz to różnych znajomości. Liceum było po prostu ok. Nic wyjątkowego, jednak te dwa lata dla mnie potwierdziły i umocniły kilka bardzo dla mnie ważnych znajomości.

Ja: Jesteś bardzo pozytywną osobą, skąd czerpiesz tyle energii?

Berry: Jestem tylko pozytywna “publicznie”, wszyscy zawsze mówią, że generalnie jestem straszną realistką więc nikt tej pozytywności nie odczuwa na żywo. Jednak przy moich widzach zawsze jestem szczęśliwa, ich energia i zaangażowanie mnie nakręca.

Ja: Gdybyś musiała zrezygnować z bloga lub z kanału na youtube to co byś wybrała i dlaczego?

Berry: Chcę powiedzieć, że zrezygnowałabym z Youtube’a ze względu na to, że o wiele ciężej przychodzą mi pomysły niż kiedyś i pochłania to o wiele więcej czasu. Oglądalność i zainteresowanie spada i czasami czuję, że moja praca tam jest nie doceniana. Za to blog daje mi możliwość rozmowy z wami tak samo jak pokazania mojego stylu. Jednak z Youtube’a jest o wiele większa satysfakcja i nie umiałabym się rozstać z moim kanałem po tylu latach. Więc blog odpada tutaj.

Ja: Jaki jest twój cel życiowy?

Berry: Po prostu bycie szczęśliwą i spełnianą. Dla mnie te dwie rzeczy muszą wynosić się z pracy. Kocham pracować i być zajęta, czas wolny to zło dla mnie.

Ja: Masz jakieś rady dla osób nieśmiałych, które boją się zderzyć z krytyką?

Berry: Trzeba każdego dnia robić mały krok, który jest dla nas wyzwaniem. Próbuję robić to każdego dnia. Krytyka buduję odporność i pewność siebie, bez tego nigdy nie będziemy odważni. Kroki nie muszą być duże, nawet najmniejsze wyzwanie coś dodaje.

Ja: Jesteś obecnie szczęśliwą osobą?

Berry: Tak! Mam moje gorsze dni i jak wszyscy własne problemy ale dzięki mojej aktywności w internecie i wsparciu widzów, nie odczuwam tego tak bardzo. Miejmy nadzieję, że tak to zostanie.

                                                                    Dziękuję za odpowiedzi Berry!

                                                                                                                                                                                                           lil’journalist

social media:

youtube: https://www.youtube.com/user/berrymalinowska

instagram: https://www.instagram.com/berrymalinowska/?hl=pl

blog: http://thedominiquee.com/

[agneswieckowska]

To mamy wrzesień, koniec wakacji, zmianę pogody i…świadomość że zima nadchodzi.

W sierpniu sporo się działo. Zacznę od wyjazdu do Polski.

To był mój pierwszy samodzielny wyjazd z Freją. Im bliżej było do wyjazdu tym mocniej trzęsłam się ze strachu. Obmyślałam strategię wypakowania i pakowania bagażu na kontroli bezpieczeństwa. Czy zabrać ze sobą wózek do bramki czy oddać na bagaż i mieć nosidło? Co będzie w samolocie jeżeli Freja będzie się nudzić i zacznie się drzeć jak oparzona? Stanęło na nosidle. Na kontroli było super. Szwedzcy pracownicy są bardzo pomocni (być może ja na takich trafiam). Pod samolotem podszedł do nas Pan i sam zaproponował wniesienie bagażu (mój bagaż to było minimum). Ten Pan potem czekał na nas i zabrał naszą walizkę do autobusu na lotnisku w Gdańsku. Inny Pan starał się być pomocny w samolocie (podnosił rzeczy które Freja rozrzucała) i też proponował pomoc z bagażem. To byli oczywiście Panowie z Polski (Szwedzi też pomagają ale trzeba poprosić). Strasznie im dziękujemy!

W Gdańsku byłyśmy cały tydzień który zleciał nie wiadomo kiedy.

Do Gdańska pojechałam z myślą, że chcę dostać autograf od Pana Wojtka Cejrowskiego i oczywiście zdjęcie. Udało się i nawet mogłam z nim przez chwilę porozmawiać (Pan Wojtek kiedyś pracował w Szwecji). Za to zdjęcie wrzucone na fb usłyszałam głupie komentarze. Wiele razy powtarzałam, że trzeba czytać ze zrozumieniem. Bardzo lubię książki Pana Cejrowskiego i jego programy, a to że ma niektóre poglądy jakie ma – no to ma. Nie będę wywalać fajnych książek tylko dlatego, że w czymś się z nim nie zgadzam. Druga sprawa to go podziwiam za to, że jedzie bez ogródek po wszystkich – czy to prawica czy lewica. Jest sobą a ja bardzo sobie cenię takich ludzi. Takich którzy nie boją się mówić niewygodnej prawdy. Dzisiaj zbyt wiele jest tej poprawności, strachu żeby tylko kogoś czymś się nie urazi – takiego niewolnictwa słownego. Nie podoba Wam się, że mam fotę z Cejrowskim? Ok macie prawo ale wybaczcie – nie mam ani ochoty ani czasu na czytanie Waszych manifestów na poziomie przedszkolaka. Staram się patrzeć na ludzi, a nie na ich poglądy polityczne.

Standardowo zaliczyłyśmy z Freją zakupy na hali targowej, lody Calypso (limitowane smaki), oglądanie z moją Mamą (oczywiście bez Frejki) Seksu w wielkim mieście (to już nasza tradycja) i wizyta na Jarmarku Dominikańskim – którego nieustająco nienawidzę.

Nie byłabym sobą gdybym trochę nie ponarzekała. Chodniki i ulice w Gdańsku są coraz gorsze. Wstyd żeby tak wyglądało centrum miasta.

Ten pobyt był trochę nostalgiczny bo i te lody Calypso ale też spacery podczas których oglądałam miejsca które znikają. Kiosk z gazetami który jeszcze ostatnio był a teraz została tylko pusta dziura. Moje stare miejsce pracy czyli dawne Fashion House. Jest to jedno z dwóch moich miejsc pracy, które z przyjemnością odwiedzam. Szczegół, że w sklepach już chyba nikt z moich znajomych nie pracuje ale w biurze wciąż jest ten sam szef i koleżanki. 

Tym razem nie umawiałam się na zdjęcia. Za to spotkałam się z Malczerem który też jest fotografem. Nie widzieliśmy się ponad 10 lat a gadało nam się tak jakbyśmy widzieli się wczoraj. Obgadaliśmy wszystkich znajomych, porobiliśmy zdjęcia. Za niektóre paru znajomych się obraziło bo jak to mieliśmy czelność spotkać się bez nich. Niestety do niektórych nie dociera, że nie są pępkiem świata a ja nie mieszkam w Polsce.

Nie mogło się oczywiście obejść bez wizyty u fryzjera. Po samodzielnym dosyć mocnym obcięciu włosów w marcu znowu mam fazę na długie włosy.

Z Gdańska już wracaliśmy w trójkę bo z moim bratem. Freja była trochę niezadowolona z faktu, że nie ma dla siebie wolnego miejsca ale i tak nie było tak źle. Z Łukaszem sporo łaziliśmy i byliśmy w zupełnie nowych miejscach.

Z takich dalszych wypraw byliśmy na zamku Skokloster. Przyznam, że warto było tam pojechać drugi raz ponieważ doszły nowe wystawy, a ja lepszym aparatem mogłam zrobić porządne zdjęcia. 

Pojechaliśmy też do naszego ulubionego Tyresö i nareszcie udało mi się zwiedzić zamek.

Oprócz tych miejsc zaliczyliśmy z Panem B. ogród botaniczny Bergianska. Piękne miejsce, które odwiedzimy jeszcze nie raz.

Zwiedziliśmy również królewski pałac Rosendal w którym podobno straszy.

Ostatniego dnia sierpnia mieliśmy plan zwiedzenia słynnego sztokholmskiego kościoła. Niestety mój ostatni akumulatorek się zbiesił i nie było sensu wchodzić do środka bez aparatu. 

A na koniec coś z medycznych historii. W czerwcu minęły dwa lata od mojej mammografii i w sierpniu przypadł mi kolejny termin. Tym razem badanie było bardziej znośne. Wynik dostałam po tygodniu – wszystko gra. Badanie nie jest przyjemne ale warto sprawdzać co w tych naszych cyckach siedzi. Sprawdzajcie się dziewczyny. Lepiej “pocierpieć” chwilę niż potem cierpieć naprawdę.

Niestety przypętała mi się też jakaś alergia i czeka mnie wizyta u lekarza we wrześniu. Pytanie czy ogólny postanowi sam mnie leczyć czy skieruje mnie do dermatologa.

Tak więc we wrześniu czeka mnie wizyta lekarska, a Freję wizyta w przychodni zdrowego dziecka. Czeka mnie również wizyta w związku z wyrobieniem nowego pseudo dowodu osobistego. Pierwszego września byliśmy w Skansenie i chyba mogę już napisać posta o tym miejscu. Będziemy też zwiedzać kolejne zabytki Sztokholmu i okolic i…spełniamy moje marzenie czyli…lecimy do Toskanii i Umbrii. 

Migawki sierpniowe czyli mammografie i inne wycieczki. To mamy wrzesień, koniec wakacji, zmianę pogody i...świadomość że zima nadchodzi. W sierpniu sporo się działo. Zacznę od wyjazdu do Polski.

[dariusblogpl]

Wiadomości LGBT z ostatniego tygodnia

Verna i Vida Base zakochały się, musieli czekać aż 15 lat. Ich historia miłosna sięga kiedy miały 17 lat, kiedy po raz pierwszy spotkali się w prestiżowych szkołach dla dziewcząt w Cebu na Filipinach. Vida, gwiazda modelki i królowa piękna, a Verna, koneser finansowy, po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę w 2002 roku. Wzięły ślub w Los Angeles w Kalifornii.

Osoby niepełnosprawne LGBTI pokaże swoją dumę bycia sobą w Sydney Mardi Gras w tym roku na platformie "Fearless Express".

Lesbijki i kobiety biseksualne są narażone na większe ryzyko wystąpienia nadwagi lub otyłości w porównaniu do kobiet heteroseksualnych. Natomiast mężczyźni homoseksualni mają skłonność do niedowagi.

Publikacja w ostatnich latach nieznanych dotąd listów i dzienników Jarosława Iwaszkiewicza, a także dwutomowej biografii pióra Radosława Romaniuka, pokazała niejednoznaczną twarz pisarza: subtelnego estety i politycznego konformisty, troskliwego męża zaabsorbowanego homoseksualnymi romansami. O Iwaszkiewiczu wiemy coraz więcej - właśnie ukazały się wspomnienia o nim pióra Wiesława Kępińskiego.

Jedna z najwybitniejszych tenisistek świata, pochodząca z Czech Martina Navratilova, która ujawniła się w 1981 roku jako osoba biseksualna, a potem lesbijka, napisała felieton na temat transpłciowych kobiet biorących udział w kobiecych zawodach sportowych. Navratilova potwierdziła swoje kontrowersyjne zdanie, które pierwszy raz ogłosiła na Twitterze w grudniu zeszłego roku: "Nie można tak po prostu ogłosić, że się jest kobietą i konkurować z kobietami. Muszą być jakieś standardy, a posiadanie penisa i konkurowanie z kobietami nie wpisywałoby się w nie".

Niezależny Urząd ds. Nadawania (IBA) w Zambii zakazuje pokazywania treści homoseksualnych w telewizji. W zeszłym tygodniu IBA zarządzili zakaz popularnego reality show Lusaka Hustle, emitowanego na kanale Zambezi Magic DSTV. Lusaka Hustle to w zasadzie zambijski odpowiednik "Keeping Up With The Kardashians". Program koncentruje się na życiu osobistym i zawodowym lokalnych celebrytów.

Mehdi Shokr Khoda jest homoseksualnym chrześcijaninem, 19-letnim irańskim uchodźcą szukającym azylu politycznego w Szwecji. Szwecja przyznaje azyl osobom LGBTQ uciekającym przed reżimami, ale szwedzka Rada ds. Migracji wcześniej powiedziała, że uważa, iż Khoda kłamie na temat swojej sytuacji.

Za dwa tygodnie szwedzki rząd zdecyduje, czy go deportować z powrotem do Iranu, gdzie może stanąć w obliczu przemocy i egzekucji ze względu na przynależność religijną i orientację seksualną.

Dwa lata temu transpłciowa siostra Khody uciekła do Szwecji i otrzymała azyl. Jednakże, gdy sam Khoda poprosił, Radę ds. Migracji odrzuciła jego wniosek, stwierdzając, nie dostarczył wystarczającego dowodu swojej tożsamości homoseksualnej i chrześcijańskiej.

Na przykład Khoda otrzymał oficjalny chrzest dopiero po przeprowadzce do Szwecji. Khoda twierdzi, z powodu dlatego, że takie rytuały są niebezpieczne w ojczystej większości muzułmańskiej i są tam karane śmiercią.

Khoda jest w związku z szwedem Carlo Rapisarda. Oboje mieszkają razem. Ale aby wyjść za mąż, Khoda potrzebuje karty pobytu, której szwedzki rząd nie przyznał. (LGBT Nation)

Emigrant z Hondurasu Nelson Bardales, który pracuje jako szef kuchni, w Miami powiedział policji, że 11 lutego brutalnie został napadnięty przez "homofobicznego" klienta.

Ciąg dalszy skandalu z portalem lesbijskim AfterEllen, kiedyś stroną była, rzetelną i pisali o problemach i rozrywce, ale teraz co jakiś czas atakują transpłciowe kobiety.

W 2014 roku AfterEllen został zakupiony przez Evolve Media, firmę prowadzoną przez mężczyznę. Mniej więcej w tym samym czasie zwolniono swoją oddaną wieloletnią redaktorkę Trish Bendix i zatrudniono nową redaktorkę, Memoree Joelle, która uważa, że ​​"lesbijki zasługują na stronę, która im specjalnie odpowiada", co oznacza, ​​wykluczają kobiety trans i nie binarne.

Kościoły chrześcijańskie protestują przeciwko małżeństwom homoseksualnym, na Kubie. To następny protest kościołów, które nie chcą pozwolić na równość małżeńską na Kubie.

Ruth Hunt, szefowa jednej największy organizacji LGBT Stonewall w Wielkiej Brytanii, ustąpi z stanowiska w sierpniu.

Transseksualna kobieta, skazana za oszustwo ubezpieczeniowe, odbywa karę w męskim więzieniu w Północnej Karolinie, pomimo wielokrotnych próśb o przeniesienie do więzienia dla kobiet.

Tajwańsko - brytyjsko para homoseksualna zorganizowała przyjęcie weselne na Tajwanie w sobotę (16 lutego). Andrew Goodier i Ethan Chao Shou-Chuan świętowali swój związek z 40 rodziną i przyjaciółmi na tradycyjnym bankiecie w Miaoli na zachodnim wybrzeżu kraju. Różnica wieku miedzy innymi wynosi 51 lat trafiła na pierwsze strony gazet na Tajwanie.

Wracasz wcześniej do domu, ale nie mówisz o tym swojemu partnerowi, bo chcesz mu zrobić niespodziankę. Kupujesz świeżą rybę, wino i pędzisz znad morza do ukochanego. Otwierasz po cichutku drzwi, skradasz się na paluszkach, wchodzisz do salonu, a tam… on uprawia seks z innym mężczyzną.

Ekstremista Tony Perkins, jest wściekły na Trumpa i ambasadora amerykańskiego w Niemczech, Richard Grenell po chcą zdekryminalizowania homoseksualizmu na całym świecie. Perkins popiera kraje które karzę za homosekuslizm. Zastępca rzecznika Departamentu Stanu Robert Palladino starał się umniejszyć kampanię dotyczące walki o uchylenie przepisów w wielu krajach dotyczące zakaz homoseksualizmu.

Nie od dziś wiadomo wiele film tak zwane które lubią reklamować "pro LGBT", ale także są na drugiej strony podobnie jest Facebook;iem, który coraz więcej pozwala na antyLGBT i nacjonalistycznym grupom pozwalać promować swoją nienawiść do wszystkich,

Według sondażu przeprowadzonego w 2018 r. Przez 8 000 koreańskich obywateli 49 procent przyznało, że nie akceptuje homoseksualizmu, z 57,2 procent w 2017 r., Wynika z danych Instytutu Administracji Publicznej w Korei.

Koreańczycy przeciwstawiający się homoseksualizmu stanowili jeszcze 62,1 procent w 2013 roku i od tego czasu coraz większa akceptacja i widoczność osób LGBT.

38-letnia transpłciowa kapłanka, Rajathi, która została brutalna zamordowana w Indiach ścięto jej głowę i wyrzucono za świątynię. Policja nadal nikogo nie aresztowała, działacze mówią, że gdy byłaby kobietą to już dawno aresztowali sprawców, a jest trans kobietą, nie spieszą się.

Singapurczycy są podzieleni dotyczące uchylenia prawa antyLGBT z czasów kolonialny, 55 proc przeciwko. Podobnie dotyczące legalizację związków jednopłciowy - 34 proc popiera, 43 proc sprzeciwia się, a 23 proc nie chce mówić.

Turecki duet projektantek, które wprowadziły politykę LGBTI na London Fashion Week, ich pokaz był odwetem przeciwko homofobii w Turcji.

Portal katolicki atakuje biskupa kościoła Anglikańskiego po jak on może ożenić się z swoim partnerem. Dla nich koniec świata, jak śluby homoseksualne w kościele, ale jak księża mają dzieci i kochanki, a molestują to nie koniec świata. Taka obłuda katolicka.

Dolly Parton powiedziała, że ​​terminy takie jak biseksualizm, pansexualizmi płynność płci stały się "modne". W wywiadzie dla The Dan Wotton Interview powiedziała: "Myślę, że niektórzy z nich mówią nawet więcej, niż są w rzeczywistości. Myślę, że po prostu chcą być częścią tego całego ruchu, aby ludzie myśleli, że są tacy wolni i tak dalej."

Parton - która jest żoną Carla Deana od 1966 roku - również rozproszyła pogłoski, że jest homoseksualna po bliskiej przyjaźni z Judy Ogle i powiedziała, że ​​"akceptuje wszystkich za to, kim są". "Nie jestem lesbijką, ale mam wielu homoseksualnych przyjaciół i akceptuję wszystkich za to, kim są."

Senat stanu Indiany zagłosował za usunięciem wszystkich kategorii z proponowanych przez stan ustaw dotyczących przestępstw na tle nienawiści, pomimo licznych zbrodni na tle nienawiści w stanie w ciągu ostatnich kilku lat. Za odpowiedzialność republikanie z religijną fanatykami, nie chcą służyć karanie mowy nienawiści.

Nadszedł ten moment. Lord Kruszwil przesadził. Jego film "Zabrałem geja do kawiarni" jest homofobiczny, ordynarny i po prostu skandaliczny. Ale już obejrzało go ponad milion widzów. Kiedy w końcu powiemy kontrowersyjnemu youtuberowi "stop"?

Ale nie tylko on wielu pseudo youtuberów w Polsce to norma, poniżanie, wyzywanie, ostatnio było głośno o jednym aresztowany został. Nawet kiedyś Uwaga TVN mówili o taki którzy poniżają, ludzie oglądają i naśladują tych idiotów, pokazuje coś z nami jest nie tak.

Prawica już myśli o odwołaniu prezydenta Warszawy, coraz więcej hejtu i ataków na Rafała Trzaskowskiego, po jak mógł podpisać kartę LGBT. Poseł od Kukiza wmawia o jakimś w Warszawie getcie dla homoseksualistów, że rodzice mają prawo wychować jak chcą dzieci i nie można wtrącać się, poważnie oto np szczepienie które tysiące dzieci nie szczepią i mamy problemy.

Nawet poseł od Kukiza chce interwencji rządu, przeciwko karcie LGBT w Warszawie. Dodatkowo atakuje prezydenta Poznania, po tam też wprowadza "ideologie homoseksualną" w mieście.

Deklaracja LGBT+. Tymoteusz Zych: budzi wątpliwości konstytucyjne, zwrócił uwagę, że prezydent miasta nie powinien ustalać programów nauczania i wychowawczego w szkołach. Podkreślił, że jest to rola ministerstwa edukacji i rodziców. – W jaki sposób pan Trzaskowski chce wprowadzić wcześniej wspomniane zajęcia? Jest to właściwe i dobre pytanie – zastanawiał się ekspert.

Założyciel fundacji Ordo Iuris Aleksander Stępkowski otrzymał od prezydenta Andrzeja Dudy nominację na sędziego Sądu Najwyższego. Wcześniej kandydatura Stępkowskiego wzbudziła kontrowersje, gdy na jaw wyszło, że ma podwójne obywatelstwo, co było niezgodne z ustawą o SN.

Ordo Iuris robi teraz petycję chcą uchylić „Warszawską Deklarację LGBT+”, po to dla nich zagraża ich wizji. Pokazuje, jeden zostaje sędzią sądu najwyższego to nic dobrego nie będzie dla praw LGBT i kobiet.

Liderzy Koalicji Propolskiej ocenili, że podpisana przez prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego deklaracja LGBT+ jest "fragmentem agresywnej ofensywy środowisk homoseksualnych". Chcą, aby MEN zlecił kuratorom oświaty kontrole w tej sprawie. Oczekują też "jasnego stanowiska" warszawskiej kurii.

- To, co dzieje się w stolicy, to jest coś nieprawdopodobnego - stwierdził Patryk Jaki na antenie Radiowej Jedynki. W ten sposób skomentował podpisanie deklaracji na rzecz społeczności LGBT+ przez prezydenta Warszawy. Wiceminister sprawiedliwości nie wyklucza zorganizowania protestu.

Ekstremista Tony Perkins, jest wściekły na Trumpa i ambasadora amerykańskiego w Niemczech, Richard Grenell po chcą zdekryminalizowania homoseksualizmu na całym świecie. Perkins popiera kraje które karzę za homosekuslizm. Zastępca rzecznika Departamentu Stanu Robert Palladino starał się umniejszyć kampanię dotyczące walki o uchylenie przepisów w wielu krajach dotyczące zakaz homoseksualizmu.

- Mój syn jest w harcerstwie i uważam, że powinno się tam promować wartości narodowe i model rodziny taki, jaki powinien być, a nie sprzeczny z prawami natury - mówi Irek. Podobnie jak niemal 17 tys. Polaków podpisał petycję skierowaną do zarządu ZHP.

Zofia Klepacka na profilu na Facebooku opublikowała wpis, w którym zamieściła swoje zdanie na temat promocji środowiska LGBT. Jej wypowiedź w sieci była na tyle mocna, że Facebook usuwał ją za każdym razem, gdy sportsmenka ponownie publikowała wpis.

- Mówię kategoryczne nie dla promocji środowisk LGBT i będę bronić tradycyjnej Polski. Czy mój dziadek walczył o taką Warszawę w Powstaniu? Nie wydaje mi się. Panie Prezydencie, może Pan lepiej weźmie się za sport w Warszawie, który kuleje? - napisała Zofia Klepacka w sieci - onet.pl

W najnowszej reklamie Mercedesa łamią tabu, jak ojciec dla swojej córki ubiera sukienkę, przebiera księżniczkę z Krainy lodów. Nie dawno pisałem o Ørjan Burøe norweski komediant i jego 4-letni syn Dexter, oboje ubrani jako księżniczki Disneya, jak Elsa.

Republikański polityk z Zachodniej Wirginii, Eric Porterfield, chętnie utopiłby własne dziecko gdy okazie się homoseksualne, porównuje homoseksualne osoby do Ku Klux Klanem.

Dwóch chłopaków z Richmond powiedzieli, że byli dyskryminowani przez pracownika w restauracji Little Caesars w Henrico, słowo "gej" zostało wydrukowane na pokwitowaniu, gdzie zazwyczaj jest napisane imię i nazwisko klienta.

Vice News Hiszpańskiej wersji na temat karawany emigrantów dotyczące osób LGBT, wiele osób ucieka przed prześladowaniem, śmiercią.

[naszestrony]

Historia Mody Wydawnictwa Arkady to coś więcej niż książka. Jest to podręcznik dla każdej osoby, która projektuje lub szyje ubrania, torebki, buty, akcesoria modowe lub chce to robić lub interesuje się modą czy fryzurami albo po prostu chce elegancko lub pięknie się nosić.

Szyk, styl, oryginalność i magia ubioru charakteryzuje damy i dżentelmena. Ta księga licząca 575 stron jest jeszcze czymś więcej niż podręcznikiem. To najlepszy doradca w poszukiwaniu wspaniałych modnych inspiracji, a przede wszystkim to skarb – spuścizna gustu setek pokoleń od 620 roku przed naszą erą do dzisiaj żyjących na różnych kontynentach. Dowiecie się zatem jak ubierały się kurtyzany z Edo, a np. jak dzisiaj “słodkie lolity” z Tokio, modę z czasów prekolumbijskich w obu Amerykach, antycznej Grecji i Rzymu oraz mieniące się kolorami dzisiejsze afrykańskie sukienki Duro i garnitury w stylu “Sapeur”. Krok po kroku chronologicznie poznacie drogę do sukcesu takich kreatorów mody jak Coco Chanel, Karl Lagerfeld, Christian Dior, Giorgio Armani i wielu innych. Dwa i pół tysiąca lat emocji na 575 cudnych kartach. Musisz je mieć!

Historia Mody – Podróż przez świat mody i strojów liczący ponad 2500 lat Historia Mody Wydawnictwa Arkady to coś więcej niż książka. Jest to podręcznik dla każdej osoby, która projektuje lub szyje ubrania, torebki, buty, akcesoria modowe lub chce to robić lub interesuje się modą czy fryzurami albo po prostu chce elegancko lub pięknie się nosić.

[rihannapl-blog]

Teen Vouge (2007)

Jak nagrywało Ci się nowy album [Good Girl Gone Bad”]?

Było to bardzo wymagające, ponieważ miałam większą kontrolę nad tym co robię. Miałam coś do powiedzenia w kwestii z kim chce śpiewać i jakie piosenki nagrywać, więc presja była już większa. Jednocześnie dobrze się bawiliśmy, ponieważ nie przypomina on żadnego z moich poprzednich albumów To wszystko było bardzo eksperymentalne. 

To dlatego Twój album nazywa się Good Girl Gone Bad?

Tak - stałam się trochę bardziej buntownicza niż nastolatkowie w moim wieku! Pokazuje ludziom odmienność, ciemniejszą stronę mnie. 

Masz jakieś ulubione utwory z tego albumu? 

Stworzyłam duet z Ne-Yo w balladzie Hate That I Love You - to bardzo piękny utwór. Kolejną piosenką, zwalniającą tempo jest Rehab, którą Justin Timberlake napisał dla mnie. Nagrywanie tego utworu sprawiało mi ogromną przyjemność. 

Tak wiele dzieje się w Twoim życiu. Jak radzisz sobie z utrzymaniem energii? 

Bywa to trudne. Ostatnio nagrałam dwa teledyski w ciągu trzech dni - a jeden z nich reżyserowałam! Dodatkowo, album niedawno wyszedł. Ale skupiam się na celu. Kiedy mam trochę wolnego, lubię się zrelaksować chodząc na zakupy, jedząc na mieści [chodzi konkretnie o Los Angeles] (mam swoje miejsce) i oglądając filmy.

Za czym na Barbadosie tęsknisz?

Za jedzeniem oczywiście! Uwielbiam kuchnie mojej mamy. Robi mnóstwo jamajskiego jedzenia - bardzo ostrego. Zamierzam polecieć tam w październiku na wesele mojej krewnej, więc znowu spróbuję jej kuchni.

Masz ulubionego projektanta mody?

Uwielbiam Zaca Posena. Nie tylko jego ubrania są niesamowite - on jest kochaną i wspaniałą osobą. Pierwszy raz spotkałam go rok temu, kiedy projektował dla mnie kreację na Fashion Rocks i Billboard Music Awards. Uwielbiam również Dsquared - są wyjątkowi i nietuzinkowi. 

Jakie są Twoje ulubione sklepu w Nowym Jorku?

Lubię Intermix, HM i Barneys, jeśli chodzi o buty. Uwielbiam biżuterię: złoto, złoto, złoto! Nie musi być prawdziwe - wystarczy błyszczące złoto. Lubię też szalone dodatki, takie jak bambusowe kolczyki czy bardzo grube naszyjniki.

Jesteś fanką kosmetyków? 

Mam totalnego bzika na punkcie kosmetyków! Tusz do rzęs, korektor, bronzer, błyszczyk są niezbędne. Wieczorami kiedy jestem bardzo zmęczona, idę do 24-godzinnej apteki i kupuję paczkę produktów. Mogę już jakieś mieć, ale jeśli pojawia się coś nowego, bądź nowa wersja - kupuję ją!

Jakie to uczucie być twarzą Cover Girl? 

Całkowicie nierealne. Wiele dziewczyn marzy o tym, aby być twarzą Cover Girl.. Nawet taka dziewczyna, która przyjechała z Barbadosu. To, że to się stało jest dla mnie zwariowane! W dodatku, mogę autentycznie promować te produkty, ponieważ je uwielbiam! 

Wystąpiłaś w reklamie błyszczyków do ust marki Cover Girl Wetslicks. Masz swój ulubiony?

Zmieniają mi się co kilka tygodni. Niedawno moim ulubionym odcieniem był Strawberry Splash, ale teraz jest Rasberry Splash. Lubię też Lemon. I dobrze smakują! Zawsze kończy się tak, że zlizuje je sobie z ust!

Nauczyłaś się jakiś trików modowych odkąd pracujesz z profesjonalnymi makijażystami? 

Zawsze lubiłam wydatne usta. Raz, widziałam makijażystkę ze świetnymi ustami, przyciągnęłam ją na bok i powiedziałam “Pokaż mi jak pomalować usta, aby wyglądały tak jak Twoje!”. Nauczyła mnie używać konturówki i teraz jestem od tego uzależniona! Aby sprawić żeby usta wyglądały na pełne, rysuje linie, która trochę “wyjeżdża” za naturalną linię ust.

Zdjęcie z sesji: