#esaretler

[pembebirkrizantem]

Şarlo'nun Kalbi

Hapsedilmek Şarlo,

Bir akla, bir fikre,

Kadere ve bir kalbe...

İnsanın insana esareti değil midir

bunların hepsi bir yerde?

Üstelik bıraktığın anda

kaybolup gideceğin

esaretler bunlar

Sessizce, karabole...

Ah Şarlo!

Sevmek de nefret etmek kadar

suç mudur sence?

Bunca mahkumiyetin içinde...

Bağlanmak bir düşünceye,

Holiganca bir neşeyle.

Ölürcesine, öldürürcesine.

Kopamamak bir yaştan,

Bir yaş daha istememek mesela yirmi beşin üstüne..

ve zamana karşı koymak

Paranoyak bir endişeyle.

Güvenmeyerek;

Su gibi akıp giden hiçbir seye.

Söylesene Şarlo?

Söz konusu ben, sen ya da o

Çözülür mü bir gün

bunca karanlık düşünce?

Yaşarken hala ciğerlerimizde

bir garip nefesle..

Aşar mıyız mesela

bu görünmez ufukları?

Yarına tek bir umut dahi bırakmadan

Öylece...

Ah Şarlo

Küçücükte olsa inanmak,

Bu kadar zor mu sence?

-J.A

[gecenizeisildar]

"Bazı esaretler insanı cesaret sahibi yapar."

[etaali]

✨Hayat; ölerek de olsa muzaffer olmaktır! Ölümse, yenilgi ve esaretle yaşamaktır!

Kahrolarak, alçalarak yaşamadır ölüm; kahrederek, yiğitçe yücelerek ölümdedir hayat!

İmam Ali (as)🌹

[seslimeram]

Tükenmiş Umutların Meseli

Umudun tükendiği yerde ol hayatın karanlık bir sis perdesinin ardına rehineliği kesinleşir. Tümden, doğrudan, eksiksiz kılınan bir cendere içerisinde mutlak olarak var edilmiş olan tahakküm ve tehdit döngüsünde umut perişan edilmektedir behemehal. Baş efendi, onun yancısı baş faşist, beraberlerindeki zümrelerin kurumsallaştırdığı yenilendiği bildirilen ol devlet, yeni yüzyıl metaforu ve bütünüyle o karanlığı mihmandarı olagelen bir yapımı tam ve eksiksiz ihtiva eder. Her hamle biyopolitik bir tahakküm nesnelliğini bildirir. Bir biçimde demokrasi tahayyül olunanın ötesindeki bir linç erimi ile bertaraf olunurken tüm o cerahatin yaşatıldığı bir zemin bina olunur. Cerahat güncellenirken hayatın belirgin bir cendereye rehineliğinin yol haritası da meydana çıkar. Yenilenen ülke tiradı zikredilirken hayatın berhava olunması gayretine devam olunandır. Her hamle, eylem, yönelim buna içkindir, bununla ilintildir. Umudun perişanlığın da ötesinde bir mahva taşınması gailesinin var ettiği eşik her zaman aşina olunan devletin yurttaşına bakışını da özetler. O tekil hattın üstünde karanlığın hegemonyası güncelleniyor. Eylem, karar, zulme dönüşen her hamle ile ümit bu karanlık hegemonyaya rehin ediliyor. Duraksamadan var edilmiş her eylemle bu tahayyül gerçekliğimiz kılınıyor.

Yeni yüzyılı karşıladığı, cumhuriyetinin yüzüncü yıl eşiğinden geçtiğini bildirirken bir ülke, sınırının içini de dışını da bir örnek kılınan bir cerahatle sınamasının meselesidir iş bu satırlar boyunca aktarmaya, defaatle yinelemeye çalıştığımız. Ümidin harap viran bir meseleye dönüştürüldüğü zeminde hakkaniyet çoktan bir kenara atılırken nelerdir mesela bunlar diye sual edecek olacaktır. Bir zamanların değil kurulduğu günden bu yana ülkenin asli sorunlarından birisi olagelen, yüzleşmekten imtina edildikçe açıktaki yaraların daimi bir biçimde kanamaya devam ettiği Ermeni meselinden bahis açılabilir.

Yüz sekiz yıldır ne ileri, ne geriye gidebilmiş olagelen bir akıl tutulması içerisinde önce onlar başlattıların ötesine geçmeyen, sınırımız içerisinde gül gibi yaşıyorlardı, isyan etmeseydiler ile marazi uydurmaların refakatinde süre giden hengame içinde unutturulan insani kırım misal ümit meselinin nasıl boşa düştüğünü de deklare eder. Uzun uzadıya Ermeni yazmaya artık hiç lüzum kalmadan, birkaç sosyal medya ortamında zaten yerli yerine oturmamış olagelen o nefret / bir dolu hınç / kin kusa duran tahayyüllerle birlikte ümidin nasıl berhava edildiği meselini az çok anlayabilirsiniz. Daha yeni Artsakh, Nagorno Karabağ’ın yok edilmesini, tehcirin orta yerinde çıkagelen izlenim görünümlü yaftalamalar, Türkiye sınırlarından tam bir istekle savunulan tahayyüllerle tehcir / soykırım / yok etme arzusunun (onca inkar edip durulanın) nasıl gururla savunulduğu bütün meseli de açıklayacaktır, kendiliğinden, az çok okuma / yazması olana.

Ötesine geçelim, Rum’un ki aralıksız Adalar meselinden tutun da, Kıbrıs’taki tıpkı alenen yaftalanıp yok edilmiş olan o Artsakh halkının bir benzeri yaşama gayretinin karşı karşıya getirip durduğu iki devletin arada sırada var ettiği yıkıcılık dolu güncellik misal yüz yıllık olagelen akımın her nasıl ümidi tecrit ettiğini de gösterir. 6-7 Eylül 1955’ten, 20 Dolar 20 Kilogramlık yükle birlikte tehcir edilmeye kadar aralıksız cumhuriyet rejimi için hedefin ta kendisi kılınan bir başka halkın tezahürü, var ettiği / bildirdikleri de mi bir şeyleri artık anlatmaz. Öylesine laf olsun diye değil doğrudan idrak edilemeyecek kadar afaki bir kinin bilendiği, yeniden imal edildiği zeminde ötekisine karşıtlığı her anlamda yönlendirerek, dur durak nedir bilmeden yaşanması imkansız bir sahneyi imal edip, bir zahmet şuradan öteye gider misiniz halleriyle, alttan üste, sağlı sollu bir girdapla tahakküme esaretle var edilmiş hınç alma çabalarıyla Rum’un da memlekette kelaynak sürüsü kadar kalmasından da misal bir ümit kırımı okunabilir. Kimi sevmiştir ki sahiden bu ülke, toprak parçasını tam olarak yönettiğini zanneden zevat, baş amirler, memurlar, şu ve bu titrin ardından esip gürleyenler. Sahiden soruyor musunuz?

Umudun bir biçimde bambaşka bir şekilde o karanlığın sis perdesi ardına rehin edildiği Kürd sorununa ne denebilir peki? Bu toprak parçasında yaşamaları rastlantısal kılınmış o Hristiyanların ötesinde bir de buralı sayılan, gel gelelim her defasında haklarından biraz daha, biraz daha denilerek törpülenen, eksik kılınan o Kürd halkının yaşadıkları mesela biraz da olsa bir şeyleri aksettirir mi? Sınırlandırmalar, hak gasplarının yanında tacizler ve tehcirler, bir dolu yıkım, aralıksız şiddetle birlikte var edilmiş ayrımcılığın ortasında kalakalan bir halkın durumu da mı bir şeyleri aksettirmez. Kırk küsur yıllık bir yapının varlığını öne sürüp, duraksamak nedir bilmeden şiddeti besleyip büyüten kendileri olmasına rağmen inatla ötekileştirici, yaftalayıcı, hakir gören ve sonlandırmaktan gayrı hiçbir amacı var etmeyen benimsemeyen Türklük ile hangi sorun ne zaman çözülebilir ki sahiden? Yıldırı / terörü imal edip, aşağı yukarı bir asırdır birbirinden beter eylemlerle ol yarayı kanatmayı sürdüren, bununla birlikte biz etle tırnak gibiyiz bahsini zikredebilen bir yapımın sunacağı şeyde umut söz konusu edilebilir mi? Bitmiyor, tükenmiyor dediğimiz o nefretin sınırlarında hayata hiç ama hiçbir kimselere sahiden ihtimal var mıdır, düşünür müydünüz?

Mezopotamya Ajansından Emrullah Acar’ın haberini aktaralım: “Türkiye'nin Kuzey ve Doğu Suriye'ye yönelik saldırılarla savaş suçu işlediğini belirten Berîtan Sarya, “Egemen devletlerin ajandasında da Özerk Yönetimi güçten düşürmek ve kendilerine bağımlı hale getirmek var" dedi.

İçişleri Bakanlığı yerleşkesinde yer alan Emniyet Genel Müdürlüğü’ne dönük 1 Ekim'de gerçekleştirilen saldırının ardından Kuzey ve Doğu Suriye’yi hedef alan Türkiye’nin saldırıları devam ediyor. Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’ın konuya dair 4 Ekim’de yaptığı açıklama sonrası başlayan saldırılarda fabrika, hastane, okul, baraj, su, elektrik ve petrol istasyonu ile rafinesi gibi birçok tesis, üst ve altyapı dahil en az 110 bölge insansız hava araçları ve savaş uçaklarıyla bombalandı. Saldırılar sonucunda ise 2 milyon insan, hastanesiz, susuz, elektriksiz ve doğalgazsız kaldı. Rojava’ya dönük 4 gündür aralıksız süren saldırıların yanı sıra Mexmur Mülteci Kampı'nda bulunan bir camiinin dün bombalanması sonucu da bir anne ve 2 çocuğu yaralandı. Gazeteci Berîtan Sarya, yakından takip ettiği gelişmeleri değerlendirdi.

‘Savaş Suçu İşleniyor’

Kuzey ve Doğu Suriye’ye dönük saldırıların uzun yıllardır sürdüğünü belirten Sarya, Ankara saldırısının artan saldırılara “bahane” yapıldığını söyledi. Saldırıyı gerçekleştirenlerin Kuzey ve Doğu Suriye’den geldiği iddiasının Demokratik Suriye Güçleri (QSD) ve HPG tarafından yalanlandığının altını çizen Sarya, “Bizler biliyoruz ki bu eylem olmasaydı da Kuzey ve Doğu Suriye’ye dönük saldırı planları vardı. Zaten saldırılar oluyordu. Ancak şimdi daha kapsamlı yürüyor” dedi. Saldırılarla sivil yaşam alanlarının hedef alındığına dikkat çeken Sarya, doğrudan altyapının hedef alınmasının savaş suçu olduğunu söyledi.

Saldırılarla Amaçlanan Ne?

Saldırıların asıl amacının “Kürt soykırımını tamamlamak” olduğunu belirten Sarya, şöyle devam etti: “Kürtleri katliamdan geçirmek yine Kuzey ve Doğu Suriye Özerk Yönetimi’ni tasfiye etmek istiyorlar. Serêkaniyê ve GreSpi işgal harekatlarından sonra toplarla, zaman zaman lokal kara saldırılarıyla, SİHA ve savaş uçaklarıyla bölgeyi sürekli hedef alsa da yeni bir işgal harekatı geliştiremedi. Gücüne güvense ve konjonktürel olarak bir fırsat görse bunu da yapacak. Gerçekten Kuzey ve Doğu Suriye petrolleri Erdoğan’a dert oldu. Bu bölgeyi işgal edip petrolleri de sömürmek istedi, istiyor. 2019 yılında Birleşmiş Milletler’in (BM) Genel Kurulu’na petrol ve işgal haritasıyla çıkmıştı. 2020’de bizzat kendisi Putin’den Kuzey ve Doğu Suriye’deki petrollerin QSD kontrolünden çıkarılıp birlikte kullanmayı teklif ettiğini söylemişti. Bu hedefinde başarılı olmadı. Mevcut saldırılarda petrol tesislerinin nasıl hedef alındığını görüyoruz. Özerk yönetim ve QSD’ye dönük bir kara propaganda yürüten Şam yönetimi ve Rusya’nın da bu konsepte direk payları var. Ancak Türkiye’nin petrol istasyonu ve kuyularıyla, tahıl ambarlarını hedef alması sadece Kuzey ve Doğu Suriye’yi değil tüm Suriye’yi etkileyecek. Çünkü Şam alanlarına da petrol ve tahıl gitmeyecek.”

Uluslararası Güçlerin Rolü

Saldırılara karşı uluslararası kamuoyunun sessizliğine tepki gösteren Sarya, yaşanan insanlık suçlarına karşı gerekli mekanizmaların işletilmediğini söyledi. Saldırılara ABD, Rusya ve uluslararası koalisyon güçlerinin de ortak olduğunu belirten Sarya, “Onay veriyorlar. ABD, Rusya, Şam hükümeti, uluslararası koalisyon güçleri, saldırıların gerçekleştiği yerlerde ama sessizliğe bürünmüş durumdalar. Türkiye’ye ait insansız bir hava aracı düşürüldü ancak yapılan açıklamada kendilerini korumaya dönük bir uygulama olduğu belirtildi. Hakan Fidan 3’üncü taraflarla ilgili bir açıklaması vardı. Düşürülen insansız hava aracı buna bir cevap olabilir. Ancak kesinlikle bölge halkını korumaya dönük bir müdahale değil. Çünkü 4 gündür onlarca SİHA saldırısı yapıldı, yapılıyor. ABD ve Rus üstlerinin çevresinde yer alan sivil yerleşim yerleri hedef alınıyor. Buna karşı bir tepki, açıklama yok. Sadece kendilerini aklamaya dönük açıklamalar yapıyorlar” dedi.

‘9 Ekim Komplosu İle Bağlantılı’

Saldırıların PKK Lideri Abdullah Öcalan’a dönük 9 Ekim 1998 tarihinde başlatılan uluslararası komplonun 26’ncı yılına girdiği günlere denk getirilmesine dikkat çeken Sarya, “Şuan bölge çapında 3’üncü Dünya Savaşı’nın final aşamaları yürütülüyor. Her gücün kendi ajandası, çıkarları var. Savaşın ikinci aşaması Sayın Öcalan’a dönük komployla başladı. Bir İmralı işkence sistemi oluşturuldu. Sayın Öcalan bu sisteme karşı 25 yıldır büyük bir mücadele veriyor. 31 aydır hiçbir haber alınamıyor. Kürt soykırım planları bu tecritle bağlantılı olarak tavan yapmış durumda. Bugün yapılan saldırılar da komplo ile bağlantılı. Türkiye tarihinde soykırımlar var. Ermeni soykırımından tutalım Süryani ve Rumların soykırımdan geçirilmesi biliniyor. Yüzyıldır Kürt soykırımını tamamlamak istiyorlar ama tamamlayamıyorlar. Karşılarından bir direniş geleneği var. Sayın Öcalan üzerinden tecridin ağırlaştırılması, medya savunma alanlarına yapılan işgal saldırıları, Kuzey ve Doğu Suriye’de yeni yaşamı hedef alan saldırılarla Kürt soykırımını tamamlamak istiyorlar” ifadelerini kullandı.

'Halkın Direnme Kararlılığı Var’

Bölge halklarının saldırılara karşı alanlara çıkarak tepkisini dile getirdiğini belirten Sarya, “Arabı, Kürdü, Türkmeni, Ermenisi, Asurisi, Çerkezi ile tüm halklar alanlarda saldırıları ve komployu protesto ediyor ve direniş kararlılığını ifade ediyor. Ki sıfırdan Rojava devrimini başlatan bu halk, ağır saldırılar altında yaşam ve siyasi sistemini örgütlemiş, kadın özgürlüğünü sistemleştirmiştir. Kadın özgürlük paradigması Rojava’da yaşamsallaştı. Bunu ağır saldırılar, ambargo ve kuşatmalara karşı direnerek yapmıştır. Bu günde bunu yapma gücü ve kararlılığına sahiptir. İnsanlar hiçbir şeyleri yokken canlarını ortaya koyarak, direndiler ve pes etmediler. Bugün saldırılar Rojava’ya ekonomik olarak büyük zarar verdi ama halk yine teslim olmayacak. Rojava halkının direnme kararlılığı var” diye belirtti.

Saldırılara karşı askeri bir direniş de olduğuna dikkati çeken Sarya, “Rojava güçleri saldırılara meşru savunma temelinde cevap veriyorlar” dedi.

‘Kobane Ruhu İle Mücadele’

Bir diğer amacın DAİŞ’i canlandırmak olduğuna işaret eden Sarya, “Türkiye’nin kendisi DAİŞ zaten. Kobanê direnişinde 6-8 Ekim serhildanının çok etkisi var. Şimdi aynı ruhla Rojava’yı savunmak gerekiyor. Tecride karşı mücadele etmek gerekiyor. Türkiye’nin ajandası soykırım, Özerk Yönetimi yıkmaktır. Egemen devletlerin ajandasından Özerk Yönetimi güçten düşürmek ve kendilerine bağımlı hale getirmek vardır. Bu noktada Kobanê ruhu ile mücadele herkesin sahip çıkması gerekiyor. Kürtlerin dostu olan herkesin Kuzey ve Doğu Suriye ile dayanışması gerekir. Bu dayanışma her alanda sürdürülmeli. Ekonomik olarak Rojava ile dayanışmak için kampanyalar düzenlenebilir” diye belirtti.”

Bütünüyle var edilmiş olanın gerçekliği zaten bir dolu cümleden daha hakkaniyetli bir hal ve istemle olanı biteni aksettiriyor. Beritan Sarya’nın aksettirdiği detaylarda saklanmış ol hakkaniyet bir biçimde Kürd halkının, tüm öteki addedilenlerle beraberce kurduğu imece yaşam isteminin de kökten yerle yeksan edilmesi gayretine dikkattir. Türkiye’nin attığı her adımda bir kere daha hayattaki var olma ihtimallerini sıfırlama çabasını görmek söz konusudur. Onca zamandır ulaşılamamış olagelen cerahatli işgal / sürekli taarruz ve sindirme hamlesinin kaçıncı evresidir misal Rojava’da var edilenler. Geçici denilip halen toprakların işgal altında tutulduğu Kuzey Suriye’nin kalanında cihatçılarla el ele kol kola gezinen bir ülke yönetiminin, verebileceği tek bir iyi gün bahsi var mıdır, kalmış mıdır tüm o Mezopotamya halklarına, sahiden! Pazartesi günü yapılan saldırı sırasında, siviller yaralanır. “Türk savaş uçakları Dirbesiye'nin Bişeri köyünü bombaladı. Tarlada çalışan 5 işçi yaralandı. Uçaklar ayrıca Amude ile Dirbesiye arasındaki Hamdun köyünü de bombaladı.” Bütünüyle birbiriyle içkin / doğrudan yok etme isteminin sunduğu eşiğin ol korkunçluğu karşısında sesiniz çıkıyor mu?

Misak TUNÇBOYACI – İstan’2023

Görsel: In The Northeast Syrian Kurdish City Of Qamishli – Rodi SAID – Reuters via Council On Foreign Relations

[lancelotsir]

SANCI

Gök yarılıp içinden meteorlar evine de düşse, tek malvarlığın aracın yangınlar içinde kül de olsa, hayattaki en sevdiğin kişi bir trafik kazasında can da verse, bir gece ansızın gelen depremin enkazından son anda da kurtulsan; sabah seni bekleyen hayata geri dönmek zorundasın. Toplumun sana biçtiği ama senin kendi seçimin sandığın personanı seçecek, hayata karışacaksın. Patronunun kendi emelleri için emir buyurduğu görevleri yapacak, öğle yemeğinde 59 yaşındaki aşçının bulunduğu noktaya olan öfkesini her bir pirinç tanesine işlediği lapa pilavı yiyecek, yıpranmış bedenin ve ruh halinle adına hedef dediğin esaretler için çabalamaya devam edeceksin.

Sayısız tekrar ve tecrübeyle beraber tüm bu çaresizliklerin sonucu olarak kişinin istemsizce vardığı tek nokta duyarsızlaşmak. Fakat bu; öyle yanan bir evin yanından geçerken elindeki suyu yola dökmek gibi bir duyarsızlıktan ziyade, saatlerdir üstünde oturduğu için uyuşan ayağının üstünden kalktıktan sonra gelen karıncalanma ve ağırlaşma hissiyle beraber, o sırada ayağına batmakta olan yerdeki sivri çöpü bile hissetmeme şeklinde bir duyarsızlaşma. Yani bir şeyler oluyor, oluyor ama ben artık ne olduğunu anlayamıyorum kardeşim.

Düşünceler, duygular her gün birer birer bedenimi terk ediyor. Olaylar karşısında hissizleşiyor, sadece et ve kemikten bir hal alıyorum. Üzerine derin analizler yapabileceğim eylemler yok artık. Sanat, sepet, estetik kaygılar ve ideolojiler... piramitte bile değiller artık.

artık ne bir savaşçısın, ne atın var ne gürzün / uzunca bir kırık kılıçtır artık hüzün / o denizler, o kuşlar, dağladığın yaralar / bunca kancıklığın hiçbirine değmedi

[erundur-adanion]

İçimdeki varlığın sesi, sürekli olarak beni aşağı çeken bir tınıyla yankılanıyor. O, sanki varoluşumun derinliklerinden geliyormuş gibi, kulağımın dibinde fısıldıyor: “Sen asla özgür ve mutlu olmayacaksın. Sen özgür olmayı ve mutlu olmayı hak etmiyorsun.” Bu sözler, her gün ve her gece zihnimi kemiriyor.

Özgürlük ve mutluluğun uzak birer hayal olduğunu, benim onlara ulaşmamın imkânsız olduğunu söylüyor. Onun bu karamsar kehanetleri, umutlarımı karartıyor, adımlarımı ağırlaştırıyor. Ne zaman bir şeyler başarmaya kalkışsam, ne zaman bir nebze huzur bulacak olsam, bu içimdeki varlık hemen devreye giriyor ve beni engelliyor.

“Seni tanıyorum,” diyor içimdeki ses. “Sen kim olduğunu, nereden geldiğini ve neler yaşadığını unutma. Senin kaderin, acı ve esaretle yazılmış.” Onun her sözü, ruhumda derin yaralar açıyor. Özgür olmayı ve mutlu olmayı istemek, ona göre, benim haddimi aşmam demek. Ona göre, ben ancak karanlık ve keder içinde yaşamayı hak ediyorum.

İçimdeki bu varlık, belki de geçmişten gelen acılarımın, hayal kırıklıklarımın bir yansıması. Belki de toplumun ve çevrenin üzerimde bıraktığı baskıların bir ürünü. Ama her ne olursa olsun, onun sesi beni serbest bırakmıyor. Her an, her saniye onun gölgesinde yaşamak, beni tüketiyor.

Bu varlığın sesini susturmak, onun kehanetlerini yanlış çıkarmak istiyorum. Ama o, sanki beni tanıyor ve zaaflarımı biliyor. Ne zaman güç bulacak olsam, beni yere seriyor. “Sen asla özgür ve mutlu olmayacaksın,” diyor tekrar ve tekrar. Ama ben, bu döngüyü kırmak ve özgürlüğe, mutluluğa ulaşmak için savaşmaya devam edeceğim. Çünkü biliyorum ki, o sesin aksine, benim de umutlarım, hayallerim ve hak ettiğim bir yaşam var.

[doomsdayangelworld]

Peygamberler, padişahlar, krallar, hepsi zamanı geldiğinde teslim etti ruhlarını. Kimi bir kılıçla, kimi bir okla, kimi bir darbeyle, kimiyse yanlış seçimlerle. En büyük kaybedişler, kazandığını sanana gelir. En büyük esaretler, özgür olduğunu sananı bulur. En büyük intikamlar, insanı defalarca vurur. En uzun yollar, gidecek yeri olmayanlarındır. gözlerinizi açın. Bitti sanılanlardır başlayanlar! Hayat bir sahneyse molanın tadını çıkarın. Birinci perde bitti, ikinci perde başlamak üzere.

[titanya-fatigue]

Hatırla senden saatlerce mesaj bekleyen kızı.Seni gerçekten çok seven ama umursamadığın kızı hatırla.O kızı tek bir cümlenle saatlerce ağlattığını hatırla.O kızın sevgisi senin kaldıramayacağın kadar ağırdı.Kendine acı.

[wisperaaa]

Esaret onun gibiydi tekti yalnızdı

Hayatsız ama hayat dolu gibiydi

Ölüydü ama diriydi

Toprak gibiydi

Hiç olmadığı kadar acımasız ama temizdi

Saftı

Esirdi onun kalbindeki aşk

Tutkuydu yoğundu ve tutsaktı

[pembebirkrizantem]

YOLCU

Ben bir yolcuyum,

Tiradı duyulmamış,

Gözyaşı kurumamış,

Ömrü tamamına ermemiş

Bir memleketin,

Bir halkın,

Yolcusu...

Sırtımda heybem,

Kan ve kemikle dolu...

Yumruklarımın içinde,

Tenime gömülmüş

Birkaç çakıltaşı

Yürüyorum yalınayak,

Aç, susuz ve çıplak,

Yürüyorum her yanım toz,

Ve esaretle kirletilmiş toprak,

Kulaklarımda çığlık sesleri,

Yolcunun yoluna serili,

Cansız çocuk cesetleri

Üstelik kesilmemiş de henüz,

Canavarın genzine tıkanmış,

O ürkütücü sesi,

Gelin diyor tükürükler saça saça,

Gelin ve bulayın kendinizi,

Litrelerce masumun kanına,

Nasıl olsa yapmıyor musunuz sizde?

Bunu zaten paranızla,

Hak da benim adalette bundan sonra,

Canavar konuşuyor konuştukça,

İnsanlık ise susuyor gidgide sustukça...

Bir tek yolcu garip,

Bir tek yolcu düşkün

Onca yıl, dün ve bugün

Yine de en çok yolcu cesur

Bu davada,

En çok yolcu hür,

Üstelik tek başına da değil yolcu

Yolcuya bir yolcu daha ekleniyor

Her geçen gün.

Ben de bir yolcuyum

Tiradı duyulmamış,

Gözyaşı kurumamış,

Ömrü tamamına ermemiş

Bir memleketin,

Bir halkın,

Ölümle ölmeyecek,

Üflemekle sönmeyecek,

Bir davanın yolcusu.

-PembeBirKrizantem

Yine sıcacık bir şiir ve ben. Yorumlarınızı bekliyorum. Herkese hayırlı geceler...

[foggygoatee]

Susturulduk çarpık sokaklarda.

Sustuk, bağırdığımızı anladılar.

[fikret-i]

İnsanın her şeyden bağımsız olmak isteyen yönü var. Çekip gitmek istiyor bazen. İstiklaliyetini sınırlandıran işini, servetini, memleketini, dostlarını hatta ailesini dahi pranga olarak görüyor. Kalbinin kaldıramadığı, aklının söz geçiremediği çıkmazlarından uzaklaşmak istiyor. Lakin metaları onu bırakmıyor. Rahatsızlık hissettiği kalplerden, hallerden, bakışlardan, sözlerden kurtulmak istese de nafile. Kim başarabilmiş ki? Kim muvaffak olmuş gitmek kararında. Gittiği yerlerde özgür mü olacak sanki. Yeni esaretler, bağlılıklar hep peşinde. Masallarda olur ancak azığını omuzlayıp, heybesini sırtlayıp mutlu mesut yol alan karakterler. Üstad Said Nursi'nin de dediği gibi: "İnsan ipi boğazına sarılıp istediği yerde otlamak için başıboş bırakılmamıştır" İmtihan edilecek. İmtihanı hep rahat geçmeyecek. Elbet prangaları da olacak, esaretlikleri de...

Fikret İ

[uzaydakaybolan]

537 km ~ @esaretler 🖤

[titanya-fatigue]

[ve-bittim]

Ff

@demonykitty @dief2ru @esaretler @zikkiminnkarekoku @gunestekikar @civcivler-firarda @pssikolojikdeli @yalnizlikomurboyu @tavsanlar-firarda @darwinsizgumball @pesindeyim @sikintiyim @melooderler

[defnekalbim96]

Hiç uğraşmıyoruz canım

@aanngeel @esaretler @oylesinebirisude